Δημήτρης Καζάκης: «Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα»

Για ένα Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα που θα πρέπει να είναι αναδιανεμητικό μέχρις ότου μειωθεί η ανεργία, μίλησε ο επικεφαλής του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης, στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Δέσμευση»...

«Για να υπάρχει Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα πρέπει να είναι αναδιανεμητικό. Δηλαδή να υπάρχει ένα Ταμείο το οποίο αρχικά να έχει μία προίκα από το κράτος, για να πληρώνονται λειτουργικά και συντάξεις μέχρις ότου μειωθεί η ανεργία και κατοχυρωθούν ανελαστικές σχέσεις εργασίας», υπογράμμισε σε συνέντευξη στην «Δέσμευση» ο επικεφαλής του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης.

Ακολουθεί η συνένευξη του Δημήτρη Καζάκη

Ερ. Ποιο είναι το ασφαλιστικό σύστημα του ΕΠΑΜ;

Δημήτρης Καζάκης: Το πρόγραμμα για το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα είναι: Ενιαίο Ασφαλιστικό Σύστημα για όλους και υποχρεωτική ασφάλιση, το οποίο πρέπει να καλύπτει τα γηρατειά, τα εργατικά ατυχήματα, την ανεργία, την επαγγελματική ασθένεια.

Ερ. Θα υπάρχει κάλυψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;

Δημήτρης Καζάκης: Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οφείλει να είναι υπόθεση αποκλειστικά του κράτους. Δηλαδή ενός ολοκληρωμένου συστήματος δημόσιας δωρεάν υγείας. Με άλλα λόγια θα είναι δωρεάν για όσους πληρώνουν την φορολογία τους. Οι πληρωμές των ασφαλιστικών υποχρεώσεων θα είναι με βάση την συλλογική σύμβαση εργασίας. Παράλληλα η ανεργία θα είναι επιχειρηματικό ρίσκο και θα το αναλαμβάνει η εργοδοσία.

Ερ. Πως καλύπτεται η επαγγελματική ασφάλιση;

Δημήτρης Καζάκης: Η επαγγελματική ασφάλιση πρέπει να είναι με βάση το έργο. Παράδειγμα το Ταμείο Νομικών θα έχει εισφορές από την λειτουργία των δικαστηρίων, ενώ για το Ταμείο των Δημοσιογράφων δεν καταργείται το αγγελιόσημο το οποίο θα καλύπτεται από την εργοδοσία. Πρέπει να σημειωθεί ότι το αγγελιόσημο δεν θα περνάει στον προϋπολογισμό αλλά απευθείας στο ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων.

Ερ. Θα υπάρχουν ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία;

Δημήτρης Καζάκης: Τα κοινωνικά και επαγγελματικά ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να έχουν πλήρη ανεξαρτησία από την κυβέρνηση υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου. Από την άλλη οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες και η ιδιωτική υγεία δεν θα απαγορευτούν, αλλά δεν θα έχουν καμία σχέση με την κοινωνική και επαγγελματική ασφάλιση. Το σύστημα κοινωνικής και επαγγελματικής ασφάλισης θα εξασφαλίζει υποχρεωτικά ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών, ώστε να μην είναι αναγκαία η πρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση. Όποιος θέλει όμως θα μπορεί να έχει την επιλογή και της ιδιωτικής ασφάλισης. Βέβαια υπό νέους όρους ελέγχου ώστε να αποφεύγονται τα φαινόμενα όπως ΑΣΠΙΣ.

Ερ. Πώς θα ρυθμισθούν οι ασφαλιστικές οφειλές;

Δημήτρης Καζάκης: Όλες οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει να παγώσουν μέχρι ελεγχθούν επί της ουσία τους. Ιδίως οι οφειλές προς τον ΟΑΕΕ θα πρέπει να ελεγχθούν και να διαγραφούν για όσους φορτώθηκαν χρέη λόγω αναδουλειάς.

Επίσης θα καταργηθεί οριστικά, αλλά και με αναδρομική ισχύ, η καταχρηστική τοκογλυφική πρακτική των ασφαλιστικών ταμείων να χρεώνουν πανωτόκια, αλλά και να δημεύουν τις προηγούμενες καταβολές όσων ασφαλισμένων δεν μπορούν να είναι ενήμεροι ασφαλιστικά.

Δημήτρης Καζάκης : «Η κοινωνία είναι έτοιμη, το σύνθημα περιμένει…»

Πρωτοφανούς  αναξιοπρέπειας  χαρακτηρίζει  ο Δημήτρης Καζάκης  τις ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό "Marconi Radio 96,1 F.M." .

Δημήτρης Καζάκης: «Ετοιμαστείτε για το μεγαλύτερο κούρεμα καταθέσεων και εισοδήματος που είδαμε ποτέ»

Δημήτρης Καζάκης: «Η έκρηξη «σορταρίσματος» προδικάζει κραχ στο πολύ άμεσο μέλλον. Ίσως πολύ νωρίτερα από το τέλος του έτους. Αυτό που πυροδοτεί τη φρενίτιδα του short selling είναι όταν συσσωρεύεται μεγάλο ύψος «κρυμμένων ζημιών» στα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ενεργητικά...»

Δημήτρης Καζάκης*

ΑΔΥΝΑΤΩ να κατανοήσω γιατί ο απλός κόσμος δεν τρέχει να αδειάσει καταθετικούς λογαριασμούς και θυρίδες από τις τράπεζες. Τι περιμένει; Να χάσει τις λιγοστές αποταμιεύσεις του;  Να μην μπορεί να εισπράξει ούτε μισθό, ή σύνταξη, γιατί θα έχουν δεσμευτεί υπέρ των τραπεζών;

Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει όλους αυτούς που βγαίνουν και τον διαβεβαιώνουν ότι δεν τρέχει τίποτε σοβαρό κι ότι οι τράπεζες – ειδικά σε μια από τις πιο χρεοκοπημένες χώρες του πλανήτη, την Ελλάδα – είναι ασφαλείς. Τις ίδιες εγγυήσεις δεν έδιναν και πριν οδηγηθεί η Ελλάδα στα μνημόνια;

Τα ίδια δεν διαβεβαίωναν οι ίδιοι και οι ομογάλακτοί τους τους αδελφούς Κυπρίους λίγο πριν το 2013 δημευθούν οι καταθέσεις τους προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και το περιβόητο ευρώ; Ποιος προειδοποίησε έγκαιρα τους Κυπρίους τότε ότι αν δεν αποτραβηχτούν από τις τράπεζες θα χάσουν τα λεφτά τους; Κανείς, με εξαίρεση τον γράφοντα.

Γιατί λοιπόν τους πιστεύουμε; Επειδή το παπαγαλίζουν οι τηλεοράσεις; Διότι δήθεν είναι ειδικοί; Οι περισσότεροι από δαύτους δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται, ενώ οι ελάχιστοι που γνωρίζουν, καθησυχάζουν το κοινό επίτηδες γιατί ξέρουν πολύ καλά αυτό που αναπόφευκτα έρχεται μέσα στους επόμενους μήνες.

Ο εφησυχασμός και οι διαβεβαιώσεις έχουν μεγάλη σημασία γι’ όλους αυτούς όχι μόνο για εύλογους πολιτικούς λόγους, αλλά και για να δώσουν την ευκαιρία στους μεγάλους κερδοσκόπους να επανατοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους σε ασφαλή καταφύγια, πριν το κραχ και τους «γύπες» της χρηματαγοράς να ξεκοκαλίσουν τα κουφάρια των τραπεζών μεγάλης κεφαλαιοποίησης, πριν υπάρξει γενικευμένο bank run. Δηλαδή, πριν η αντίδραση του καταθέτη και του κατόχου επενδυτικών προϊόντων, οδηγήσει στο αναμενόμενο κραχ.

Για παράδειγμα, τα Hedge Funds τις δυο-τρεις τελευταίες εβδομάδες του Μαρτίου αποκόμισαν πάνω από 7 δις δολάρια σε κέρδη από «σορτάρισμα» των τραπεζικών μετοχών. Σύμφωνα με τους Financial Times (5/4/2023) «τα hedge funds πραγματοποίησαν κέρδη άνω των 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων ποντάροντας εναντίον τραπεζικών μετοχών κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης που συγκλόνισε τον κλάδο, τη μεγαλύτερη από την οικονομική κρίση του 2008.» Τονίζοντας επίσης ότι «ο Μάρτιος των short sellers ήταν ο μεγαλύτερος για τον τραπεζικό τομέα από το 2008».

Η έκρηξη «σορταρίσματος» προδικάζει κραχ στο πολύ άμεσο μέλλον. Ίσως πολύ νωρίτερα από το τέλος του έτους. Αυτό που πυροδοτεί τη φρενίτιδα του short selling είναι όταν συσσωρεύεται μεγάλο ύψος «κρυμμένων ζημιών» στα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ενεργητικά.

Ενώ πριν το κραχ του 2008 η φρενίτιδα σορταρίσματος προκλήθηκε από τις «κρυμμένες ζημιές» σε παράγωγα (CDS & CDO) κυρίως subprime loans, τα οποία αναφέρονται σε συμφωνίες πίστωσης, ή δανείου για δανειολήπτες με φτωχό πιστωτικό ιστορικό, συνήθως υπό δυσμενείς συνθήκες, όπως υψηλά επιτόκια. Αυτή τη φορά η φρενίτιδα αφορά πρωτίστως σε super-prime loans, δηλαδή σε πιστώσεις και δάνεια – όπως επί παραδείγματι τα αμερικανικά ομόλογα, ή οι start-up υψηλής τεχνολογίας – που θεωρούνται ότι έχουν εξαιρετική πίστωση και ενέχουν τον μικρότερο κίνδυνο για δανειστές και πιστωτές.

Ο σχετικός πίνακας των Financial Times, που παραθέτουμε, είναι ενδεικτικός για το τι πυροδότησε την τρέχουσα τραπεζική κρίση. Η ουσιαστική απόσυρση επενδυτικών τίτλων (απούλητων και διακρατούμενων) από τις χρηματαγορές έφτασαν στο πρωτοφανές ρεκόρ των 600 δις δολαρίων.

Κι αυτό οφείλεται μεν και στην εκτίναξη των επιτοκίων λόγω πληθωρισμού, αλλά κυρίως στις επιβαλλόμενες κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ανατολής, οι οποίες ουσιαστικά αφαίρεσαν ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας αγοράς χρήματος από τον άμεσο κερδοσκοπικό έλεγχο της χρηματιστικής αγοράς της Ουάσιγκτον.

Οι αιτίες βέβαια είναι πολύ βαθύτερες, όπως έχουμε αναλύσει επανειλημμένα αλλού. Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι αδύνατον η παγκόσμια παραγωγή να παρακολουθήσει την τρομακτική υπερσυσσώρευση χρηματικού και χρηματιστικού κεφαλαίου, που σήμερα υπερβαίνει πολύ περισσότερο το παγκόσμιο ΑΕΠ. Ακόμη και σε σύγκριση με το 2008.

Επομένως, η κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Ότι κι αν πράξουν προληπτικά οι κυβερνήσεις με διασώσεις τραπεζών, με όσο τσάμπα χρήμα κι αν ενισχύσουν μαζί με τις κεντρικές τράπεζες τα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ενεργητικά. Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ενισχύσουν την όρεξη των «γυπών», δηλαδή των short sellers και να προσδώσουν μεγαλύτερη εκρηκτική ισχύ στο επερχόμενο κραχ. Έστω κι αν το αναβάλουν για λίγους μήνες.

Όποιοι λοιπόν καθησυχάζουν τους απλούς πολίτες ότι οι τράπεζες είναι ασφαλείς κι επομένως τα λεφτά και το βιός τους δεν κινδυνεύει, τότε δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε πρόκειται για κατ’ επάγγελμα ανόητους, όπως είναι όλοι αυτοί που εμφανίζονται ως ειδικοί περιφέροντας τίτλους χωρίς αντίκρισμα, είτε θέλουν σκόπιμα να αποκοιμίσουν τον κόσμο, προκειμένου οι «γύπες» να κάνουν ήσυχα τη δουλειά τους.

Κι ενώ κυρίως οι μεγαλομέτοχοι τραπεζών διεθνώς και της χώρας μας αγωνίζονται να διασώσουν όσα μπορούν επανεπενδύοντας κυρίως σε ξένα ομόλογα και κρυπτονομίσματα, πληρώνουν ένα πλήθος ειδικών για να καθησυχάζουν τον απλό κόσμο. Η El Pais π.χ. πρόσφατα (3/4/2023) παρατηρούσε ότι «ο μεγάλος νικητής μέχρι στιγμής φέτος είναι το bitcoin — όχι οι μετοχές, ο χρυσό, ή το πετρέλαιο. Τους πρώτους τρεις μήνες του 2023, έχει σημειώσει άλμα 70% σε αξία.»

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή αύξηση που οφείλεται κυρίως σε επανατοποθετήσεις κεφαλαίων που φεύγουν μαζικά από τις τράπεζες. Και μάλιστα τις τράπεζες μεγάλης κεφαλαιοποίησης.

Ποιος λοιπόν είναι τόσο, μα τόσο ανόητος ώστε να πιστέψει τις διαβεβαιώσεις ότι ένας από τους μεγαλύτερους οφειλέτες διεθνώς, η Ελλάδα, με «συστημικές τράπεζες» κουφάρια, οι οποίες επιβιώνουν διαμέσου της τοκογλυφίας με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, αλλά και την κερδοσκοπία με το κρατικό χρέος, έχει εγγυημένες τις αποταμιεύσεις του;

Τα σχέδια bail in, δηλαδή δήμευσης των καταθέσεων, αποθεματικών και περικοπών των πολλών επενδυτικών τίτλων – όπως αμοιβαίων κεφαλαίων, ασφαλιστικών συμβολαίων, ομολόγων, κοκ – είναι ήδη έτοιμα. Βρίσκονται στο συρτάρι και περιμένουν να περάσουν οι εκλογές για να αναλάβει, πιθανόν, μια νέα «κυβέρνηση ειδικού σκοπού».

Μια κυβέρνηση δηλαδή σαν εκείνη του Παπαδήμου το 2012, προκειμένου να εφαρμοστεί ένα νέο ακόμη πιο δραστικό πρόγραμμα διάσωσης υπέρ των τραπεζών και των funds. Πολύ πιο άγριο από το περίφημο PSI. Χωρίς αυτή τη φορά την έστω εικονική μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους.

Στο συρτάρι βρίσκεται ήδη έτοιμο και το νέο ασφαλιστικό, που οι εκθέσεις της Κομισιόν απαιτούν για τους Έλληνες. Οι νέοι φόροι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι νέες ιδιωτικοποιήσεις ειδικά του νερού, κοκ. Πρόκειται για απαιτήσεις πρώτα και κύρια της Κομισιόν, προκειμένου να συνεχιστεί η λεγόμενη διάσωση της Ελλάδας.

Είναι το προαποφασισμένο πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, ανεξαρτήτως κομματικής σύνθεσης. Εκτός κι αν συμβεί η έκπληξη, που τόσο τρέμουν. Εκτός κι αν βρεθούν στη Βουλή δυνάμεις σαν το ΕΠΑΜ και τη Συμμαχία Ανατροπής, που δεν θα επιτρέψουν να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Οι εντολές έξωθεν και άνωθεν έχουν διεκπεραιωθεί. Τα μέσα μαζικής εξαπάτησης διεξάγουν ολόκληρη εκστρατεία εκατοντάδων εκατομμυρίων αποκοίμισης και αποπροσανατολισμού, προκειμένου ο κόσμος να μην αντιληφθεί τι του ετοιμάζουν για την επομένη. Τα κόμματα, τα οποία οι γνωστοί μας διαπλεκόμενοι δημοσκόποι θέλουν να βρίσκονται στην αυριανή βουλή έχουν πλήρως ευθυγραμμιστεί – έναντι αφειδών χορηγιών, δανείων και ποικίλων άλλων ανταλλαγμάτων για τις προεκλογικές τους ανάγκες.

Οι δε δελφίνοι διεκδικούν το σκήπτρο της εξουσίας για να προχωρήσουν από μόνοι τους αν το θελήσει ο «ξένος παράγοντας», στη χειρότερη προσαρμογή σε βάρος των απλών πολιτών από τότε που εισήχθησαν για πρώτη φορά τα μνημόνια. Γι’ αυτό και διαγκωνίζονται για το ποιος θα εξαπατήσει το εκλογικό σώμα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. «Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς.» Έτσι δεν μας λέει τόσο η δεξιά, όσο και η επίσημη αριστερά;

πηγή: dimitriskazakis.blogspot.com

 (*) Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ.

Ο Δημήτρης Καζάκης στις «Παρεμβάσεις» του BLUE SKY

Ο Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης στην εκπομπή «Παρεμβάσεις» του BLUE SKY και τους δημοσιογράφους Άκη Παυλόπουλο, Γιώργο Χουδαλάκη και Σταύρο Λυγερό, το βράδυ της Τετάρτης 16 Νοεμβρίου 2016...,

Ο Γ. Γ. του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου - Ε.ΠΑ.Μ. -Δημήτρης Καζάκης για μια ακόμη φορά, με επιχειρήματα και στοιχεία, μέσα στον ελάχιστο τηλεοπτικό χρόνο που είχε στη διάθεσή του, γέμισε τις καρδιές των Ελλήνων με αισιοδοξία και πίστη για ένα αγώνα που αξίζει να δοθεί μαζί με το Ε.ΠΑ.Μ...

Δημήτρης Καζάκης: «Ξαφνικός θάνατος στην οικονομία»! - Συνέντευξη στο militaire.gr

Ο Δημήτρης Καζάκης, οικονομολόγος και επικεφαλής του "Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου" - ΕΠΑΜ, και της εκλογικής Συμμαχίας Ανατροπής σε συνέντευξή του στο militaire.gr και τον δημοσιογράφο Πάρι Καρβουνόπουλο προειδοποιεί και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον κίνδυνο νέου κραχ που ήδη προέκυψε στις ΗΠΑ με τις πτωχεύσεις τραπεζών...

Ο πρόεδρος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ) και επικεφαλής της Συμμαχίας Ανατροπής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον κίνδυνο νέου κραχ που ήδη προέκυψε στις ΗΠΑ με τις πτωχεύσεις τραπεζών. Όπως λέει η κρίση θα περάσει σύντομα στην Ευρώπη και σε ότι αφορά στην Ελλάδα δεν αποκλείει τον «ξαφνικό θάνατο»!

Γιατί η τωρινή κρίση είναι πιο ανησυχητική από εκείνη που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2007, κορυφώθηκε το 2008 και από το 2009 και μετά ταλαιπωρεί τους Έλληνες πολίτες;

Η συζήτηση με τον Δημήτρη Καζάκη ξεκινά από την τραγωδία στα Τέμπη. «Είναι έγκλημα…Είναι ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο», λέει επισημαίνοντας ότι όλοι γνώριζαν για τα θέματα ασφαλείας που υπήρχαν.

Υπενθυμίζει την προσπάθεια απαξίωσης του ΟΣΕ από την εποχή της κυβέρνησης Σημίτη ακόμη , η οποία ολοκληρώθηκε με τα μνημόνια.

Μπορεί η σπίθα της κοινωνικής έκρηξης που προκάλεσε η τραγωδία στα Τέμπη να συνεχιστεί ή θα «σβήσει»;

Ο Δημήτρης Καζάκης μιλά για τις πολιτικές εξελίξεις που δρομολογούνται, τις εκλογές και το ενδεχόμενο ο κόσμος να επιλέξει που θα δώσει τη ψήφο του με κριτήρια διαφορετικά από αυτά που μέχρι τώρα ξέραμε.
πηγή: militaire.gr

Δημήτρης Καζάκης / Militaire News: «Η χώρα σε γεωπολιτικό μνημόνιο» και ο «κίνδυνος εθνικού ακρωτηριασμού» (vid)

 

Ο Δημήτρης Καζάκης, πρόεδρος του ΕΠΑΜ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ" σε συνέντευξη το MILITAIRE NEWS και τον δημοσιογράφο Πάρι Καρβουνόπουλο...

Οι προβλέψεις του Δημήτρη Καζάκη για την επόμενη ημέρα των εκλογών δεν είναι ευχάριστες κι αυτό έχει να κάνει κυρίως με την οικονομία αλλά και με τα εθνικά θέματα....

Ο Πρόεδρος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου - ΕΠΑΜ, και επικεφαλής του ψηφοδελτίου  "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ", Δημήτρης Καζάκης, στη συνέντευξή του υποστηρίζει ότι η χώρα «βρίσκεται πλέον σε γεωπολιτικό μνημόνιο» και πιστεύει ότι τα δύο κόμματα που διεκδικούν την εξουσία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν την Ελλάδα «σε εθνικό ακρωτηριασμό». Μιλώντας στο militaire channel εξηγεί γιατί έχει αυτή την άποψη.

Οι προβλέψεις του για την επόμενη ημέρα των εκλογών δεν είναι ευχάριστες κι αυτό έχει να κάνει κυρίως με την οικονομία αλλά και με τα εθνικά θέματα.

Όπως λέει δεν δίνει καμία σημασία στις δημοσκοπήσεις για τις οποίες λέει ότι «είναι για τα σκουπίδια».

«Η χώρα είναι ακόμη στα μνημόνια», τι λέει για τα ελληνοτουρκικά και τον τρόπο με τον οποίο τα διαχειρίστηκε η σημερινή κυβέρνηση. Αλλιώς στα λόγια κι αλλιώς στην πράξη.

Δημήτρης Καζάκης: «Νέα πανδημία εκκολάπτεται στα εργαστήρια του Π.Ο.Υ.…»

Απλά, στα εργαστήρια του Π.Ο.Υ. και του ιατροφαρμακευτικού συμπλέγματος, επεξεργάζονται ενταντικά έναν ακόμη ιό από το ζωικό βασίλειο. Κι όταν θα έρθει η ώρα να τον αμολύσουν στον πληθυσμό, θα επικαλεστούν τη γνωστή ανόητη θεωρία ότι με κάποιον μυστικιστικό, μεταφυσικό τρόπο, μεταπήδησε από τα ζώα στον άνθρωπο.

Δημήτρης Καζάκης*

Τον κώδωνα του κινδύνου για την εμφάνιση νέας θανατηφόρας πανδημίας «κρούει» ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο οποίος σε συνέδριο στη Γενεύη πρόκειται να ενημερώσει σχετικά τις χώρες ώστε αυτές να πάρουν άμεσα μέτρα και να προετοιμάσουν το σύστημα υγείας τους.

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ και στην εκπομπή «Σήμερα» η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, Ματίνα Παγώνη, μετέφερε την πληροφορία, τονίζοντας ότι σύμφωνα με τον ΠΟΥ πρόκειται για έναν ιό ο οποίος θα είναι κατά 70% θανατηφόρος. Δηλαδή, ποσοστό θνησιμότητας βουβονικής πανώλης, ή λίγο πιο κάτω του έμπολα.

Και μόνο αυτή η μπούρδα της Παγώνη αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για ανοησίες. Πρόκειται για καλλιέργεια κλίματος φοβίας προκειμένου να υιοθετηθεί αγόγγιστα το Πανδημικό Σύμφωνο, με βάση το οποίο σε καιρό πανδημίας το δημοκρατικό πολίτευμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα τίθενται σε αναστολή.

«Συγκριτικά ο κορωνοϊός θεωρείται μια ήπια νόσος», είπε χαρακτηριστικά η κ. Παγώνη προσθέτοντας πως ο ΠΟΥ είχε ενημερώσει τις χώρες από το 2018 τον ερχομό του covid. Άλλη μια μεγάλη μπούρδα, μιας και ο ΠΟΥ ήδη από το 2007 είχε υιοθετήσει το πρωτόκολλο βιολογικής απειλής του Μπους, με βάση το οποίο ακόμη και μια απλή ίωση θα μπορούσε να θεωρηθεί απειλή και να αντιμετωπιστεί με μέτρα οριζόντιας καταστολής και πολέμου.

Κατά την εν λόγω Παγώνη, ο ΠΟΥ κινείται στην ίδια κατεύθυνση, πράττει το ίδιο και τώρα με στόχο, τα νοσοκομεία και το υγειονομικό προσωπικό να είναι έτοιμα για τη νέα πανδημία. Με άλλα λόγια για να μετατραπούν οι δομές και οι υποδομές υγείας μιας χώρας σε μέσα διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων με τη λογική ενός χειρουργείου εκστρατείας.

Η Ματίνα Παγώνη, σημείωσε ακόμα πως δεν υπάρχουν προς το παρόν περισσότερες λεπτομέρειες για τον ιό, καθώς πρόκειται για μια άγνωστη νόσο προς το παρόν, χωρίς να έχουν σημειωθεί κρούσματα στον άνθρωπο και ενδεχομένως να προέλθει από άγρια ζώα.

Κι αυτή η κυρία αυτοσυστήνεται ως γιατρός. Προσέξτε επιστήμη. Ένας άγνωστος ιός, που δεν ξέρουμε τίποτε γι' αυτόν ακόμη, αλλά η εν λόγω Παγώνη γνωρίζει πόσο θανατηφόρος και επικίνδυνος είναι. Γνωρίζει την επικινδυνότητα, αλλά και το γεγονός ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα νέας πανδημίας, έστω κι αν δεν έχουν σημειωθεί κρούσματα στον άνθρωπο!

Απλά, στα εργαστήρια του ΠΟΥ και του ιατροφαρμακευτικού συμπλέγματος, επεξεργάζονται ενταντικά έναν ακόμη ιό από το ζωικό βασίλειο. Κι όταν θα έρθει η ώρα να τον αμολύσουν στον πληθυσμό, θα επικαλεστούν τη γνωστή ανόητη θεωρία ότι με κάποιον μυστικιστικό, μεταφυσικό τρόπο, μεταπήδησε από τα ζώα στον άνθρωπο.

πηγή: dimitriskazakis.blogspot.com

_________________________________________

(*) Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ. και επικεφαλής του ψηφοδελτίου "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ"

Δημήτρης Καζάκης: «Η σωτηρία είναι το Εθνικό Νόμισμα» (vid)

Ο Δημήτρης Καζάκης, Γενικός Γραμματέας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου - Ε.ΠΑ.Μ.- στο SMILE TV, Παρασκευή, 2 Δεκ. 2016...

 

   

Ο Γ. Γ. του Ε.ΠΑ.Μ., Δημήτρης Καζάκης στο SMILE TV - 2 Δεκ. 2016

Δημήτρης Καζάκης: «Η χαμερπής πολιτεία της Ελλάδας και των πολιτών της»

200 χρόνια μετά την παλιγγενεσία και το «γένος» σήμερα βρίσκεται σε χειρότερη θέση απ’ εκείνη της εποχής όπου ο Αδαμάντιος Κοραής προειδοποιούσε: «Των πολιτειών ή ανεξαρτησία γεννάται από την καθενός πολίτου ανεξαρτησίαν. Χαμερπής εξ ανάγκης πρέπει να ήναι και η πολιτεία, όταν συγκροτήται από χαμερπείς πολίτας.»

Δημήτρης Καζάκης*

Αν νομίζετε ότι περνάμε δύσκολα λόγω πανδημίας, τότε, δυστυχώς, δεν έχετε επαφή με την πραγματικότητα. Η Ελλάδα παραμένει μια χρεωκοπημένη χώρα υπό καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους, ή πεονίας, όπως χαρακτηρίζει η επιστήμη από τις αρχές του 20ου αιώνα κάθε καθεστώς καταναγκαστικής, ή υποχρεωτικής εργασίας που επιβάλλεται σε χώρες και λαούς για την εξυπηρέτηση των χρεών τους. 

Oι Ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές αρνούνται στη χώρα μας όχι μόνο το δικαίωμα ακόμη και της πιο επίπλαστης εθνικής αυτοδιάθεσης, αλλά και της αυτονομίας. Το κοινοβούλιο σήμερα στην Ελλάδα έχει λιγότερες αρμοδιότητες απ’ ότι τα σώματα αυτοδιοίκησης των παλιών αποικιών. Όλες οι αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας, αλλά και του λαού της λαμβάνονται στο εξωτερικό κεκλεισμένων των θυρών.

Από νομικοπολιτική άποψη η Ελλάδα σήμερα προσιδιάζει περισσότερο στο Ελεύθερο Κράτος του Κογκό, που ιδρύθηκε το 1885 μετά από απόφαση των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης στο Συνέδριο του Βερολίνου (1878-1880). Στην ιστορία των διεθνών σχέσεων, αλλά και του διεθνούς δικαίου, ήταν η πρώτη φορά όπου ιδρύθηκε κράτος υπό την άμεση κυριαρχία εταιρειών ειδικού σκοπού, με σκοπό την «αξιοποίηση» του πλούτου της κοιλάδας του ποταμού Κονγκό, αλλά και τον «εκπολιτισμό» δια του εξευρωπαϊσμού του γηγενούς πληθυσμού.

Η διεθνής κατακραυγή για τη γενοκτονία που ακολούθησε σε βάρος του γηγενούς πληθυσμού από τα καρτέλ της πολιτισμένης Ευρώπης, εξανάγκασαν εντέλει τις μεγάλες δυνάμεις να καταργήσουν στα 1908 το ιδιότυπο αυτό κράτος και να μετατρέψουν επίσημα το Κονγκό σε αποικία. Το καθεστώς αποικίας φάνταζε τότε ως πρόοδος για το Κονγκό και του ιθαγενείς του.

Η διαφορά της Ελλάδας σήμερα από το Ελεύθερο Κράτος του Κογκό, έγκειται κυρίως στο γεγονός πώς οι Ευρωπαίοι δεν της αναγνωρίζουν ούτε καν το «κράτους δικαίου» μιας αποικίας. Πως αλλιώς οι εταιρείες ειδικού σκοπού, όπως ΑΑΔΕ και Υπερταμείο – δηλαδή η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας Α.Ε. – θα ασκούν κυριαρχία σε βάρος της χώρας μας προς το συμφέρον ξέων συμφερόντων; Πώς αλλιώς θα εξασφαλίσουν την εκποίηση της χώρας και του πληθυσμού της; Πώς θα εξοντώσουν κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά τους ιθαγενείς αυτής της χώρας, με μια γενοκτονία, που ανάλογή της σε έκταση δεν έχει γνωρίσει ξανά η πολύπαθη ιστορία αυτού του τόπου;

Είμαστε η μοναδική χώρα στην υφήλιο, που από συγκροτημένο, τύποις εθνικά κυρίαρχο κράτος μετατραπήκαμε σε «Ελεύθερο Κράτος» σαν εκείνο του παλιού Κονγκό. Και μάλιστα οικειοθελώς! Κι αυτό μας κατατάσσει πολιτικά και πολιτισμικά πολύ χαμηλότερα από τους ιθαγενείς της κοιλάδας του ποταμού Κονγκό του τέλους του 19ου αιώνα, οι οποίοι ακόμη δεν είχαν κατακτήσει ούτε ίχνος εθνικής συνείδησης.

200 χρόνια μετά την παλιγγενεσία και το «γένος» σήμερα βρίσκεται σε χειρότερη θέση απ’ εκείνη της εποχής όπου ο Αδ. Κοραής προειδοποιούσε: «Των πολιτειών ή ανεξαρτησία γεννάται από την καθενός πολίτου ανεξαρτησίαν. Χαμερπής εξ ανάγκης πρέπει να ήναι και η πολιτεία, όταν συγκροτήται από χαμερπείς πολίτας.»

*Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου - Ε.ΠΑ.Μ.

Δημήτρης Καζάκης: «Ως πότε θα συνεχίζεται αυτό το παραμύθι με το «μαξιλαράκι» ρευστότητας;»

 

 

Δημήτρης Καζάκης *

Μέσα στα τόσα καλά που μας δώρισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη δήθεν «έξοδο από τα μνημόνια», υποτίθεται ότι ήταν κι ένα «μαξιλαράκι ρευστότητας». Αυτά ισχυρίζονται ακόμη και σήμερα οι αυτουργοί του 3ου και χειρότερου μνημονίου. Υπό καθεστώς προστασίας της εξωνημένης δημοσιογραφίας, η οποία δεν επιτρέπει κανένα ουσιαστικό αντίλογο.

Βέβαια, όπως πάντα, η αλήθεια είναι παντελώς διαφορετική.

Το τρίτο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου 2015 και διήρκεσε επίσημα έως τις 20 Αυγούστου 2018. Εν συνόλω, η Ελλάδα έλαβε 61,9 δις ευρώ χρηματοδοτικής βοήθειας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), επί συνολικού κονδυλίου προγράμματος έως και 86 δις ευρώ.

Με άλλα λόγια, όταν παίχτηκε η φιέστα της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, παρέμεναν αδιάθετα δάνεια του 3ου μνημονίου ύψους 24 δις ευρώ. Ο ESM δέχτηκε να διατηρήσει το υπόλοιπο των δανείων του 3ου μνημονίου ως «μαξιλάρι» ρευστότητας που θα υποστηρίξει την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές.

Η πρόταση του ESM ξεκαθάριζε επίσης ότι οι πόροι του «μαξιλαριού» ενδέχεται να αλλάξουν προορισμό, αν το διοικητικό του συμβούλιο θεωρήσει ότι αυτό είναι σκόπιμο. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για δυνατότητα έκτακτου δανεισμού προς την Ελλάδα, στην περίπτωση που δεν θα μπορέσει να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της με ίδιους πόρους.

Για το «μαξιλαράκι» αυτού του έκτακτου δανεισμού, η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη να πληρώνει τόκους, προκειμένου να είναι διαθέσιμος από τον ESM. Αυτά προκύπτουν από τη σύμβαση του ESM, που κατατέθηκε στο γερμανικό Κοινοβούλιο, μαζί με τα άλλα κείμενα της συμφωνίας υπογεγραμμένα από την ελληνική κυβέρνηση.

Να θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν κατάθεσε ποτέ προς έγκριση τη συγκεκριμένη υπογεγραμμένη σύμβαση με τον ESM, αλλά και τα συνοδευτικά κείμενα. Κατέθεσε μόνο ένα πολυνομοσχέδιο, τον μετέπειτα Ν. 4549/2018 (ΦΕΚ, 105, 14 Ιουνίου 2018), όπου με βάση το άρθρο 109 προέβλεπε ¨΄Παροχή εξουσιοδοτήσεων και έγκριση σχεδίου τροποποιητικής σύμβασης κατ’ εφαρμογή του άρθρου 3 του ν. 4336/2015.»

Με άλλα λόγια εξουσιοδοτούσε τον τότε υπουργό οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτο, τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο και τον Αναπληρωτή Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά και τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνοντα Σύμβουλο της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε., να υπογράψουν εν κρυπτώ και παραβύστω τις συμβάσεις και τα συνοδευτικά κείμενα με τον ESM.

Η Βουλή έμεινε αποκλειστικά με την έγκριση σχεδίου τροποποιητικής σύμβασης του προηγούμενου επίσης σχεδίου δανειακής σύμβασης του 3ου μνημονίου. Η διαδικασία αυτή καθ’ όλα παράνομη με βάση το Σύνταγμα, ακολουθήτεθούν ποτέ υπό την κρίση της Βουλής, οι αληθινές δεσμεύσεις που αναλάμβαναν εν κρυπτώ οι κυβερνήσεις στο όνομα και εις βάρος του ελληνικού λαού.

Η διαδικασία αυτή ήταν τόσο κατάφωρα αντισυνταγματική, που ακόμη και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στην Έκθεση επί του συγκεκριμένου Νομοσχεδίου το 2018, αναφέρει σχετικά:

«Παρατηρείται ότι νομοθετική κύρωση σύμβασης, ώστε αυτή να αποκτήσει ισχύ νόμου ως προς τους όρους της που τυχόν αποκλίνουν από τις ισχύουσες διατάξεις ή που θέτουν απρόσωπους κανόνες που δεσμεύουν τρίτους, νοείται µόνο εφόσον η σύμβαση έχει νομίμως υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη. Συνεπώς, κατά νομική ακριβολογία, δεν νοείται κύρωση σχεδίου σύμβασης, δηλαδή κειμένου το οποίο δεν έχει υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη, παρά µόνο έγκριση της Βουλής, ώστε τα εξουσιοδοτούμενα πρόσωπα να υπογράψουν σύμβαση µε το παρατιθέμενο στην προτεινόμενη διάταξη περιεχόμενου.» (σελ. 28-29).

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι εξαιρετικά απλό και αυτονόητο. Δεν νοείται κύρωση σύμβασης με τη μορφή σχεδίου. Πρέπει πρώτα να υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη και ύστερα να κυρωθεί από την Βουλή για να αποκτήσει ισχύ νόμου. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα ποδοπατώντας. όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, τη συνταγματική νομιμότητα έκρυψε από τον ελληνικό λαό και τη βουλή, τις αληθινές συμβάσεις με τον ESM. Αναμεσά τους και τις προβλέψεις για έκτακτη δανειακή συνδρομή, που τολμάνε ακόμη και σήμερα να την χαρακτηρίζουν «μαξιλαράκι ρευστότητας».

_____________________________________________

*Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ.

Δημήτρης Καζάκης: Που οφείλεται η ακρίβεια;

H παγκοσμιοποίηση δεν τελείωσε όπως λένε ορισμένοι. Αντίθετα, η παγκοσμιοποίηση πέταξε τις προφάσεις και εμφανίζει το πραγματικό της πρόσωπο. Αποκαλύπτει πώς δεν έχει σε τίποτε να κάνει με την διεθνοποίηση της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνίας, αλλά με τον ολοκληρωτικό έλεγχο κρατών και οικονομιών προς όφελος μιας παγκοσμιοποιημένης ολιγαρχίας.

 

Δημήτρης Καζάκης *

 Αν πιστέψουμε την κυβέρνηση και την οργανωμένη προπαγάνδα των επιτελείων της Δύσης, η ακρίβεια οφείλεται στον πόλεμο. Δηλαδή, στην κακιά Ρωσία, η οποία με την εισβολή στην Ουκρανία οδήγησε στην εκτίναξη των τιμών στην ενέργεια και αλλού. Αυτό οφείλουν να παπαγαλίζουν όλοι οι αξιότιμοι, επιφανείς και πάντα φιλαλήθεις επαγγελματίες του δημόσιου λόγου. Par ordre du mufti!

Βέβαια, υπάρχουν ορισμένες «λεπτομέρειες» που δεν κολλάνε. Όπως, π.χ. το γεγονός ότι οι διεθνείς τιμές εμπορευμάτων, κυρίως στην ενέργεια και την διατροφή γνωρίζουν εκρηκτικές αυξήσεις ήδη από πέρυσι. Μήνες πριν από τον πόλεμο και την ανοιχτή προετοιμασία του, όταν οι ΗΠΑ «προέβλεπαν» μέρα τη μέρα επί δύο μήνες ότι η Ρωσία θα εισβάλει στην Ουκρανία.

Ας δούμε δυο διαγράμματα. Το πρώτο αφορά στην εξέλιξη του γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή, ήτοι «Εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή» (ΕνΔΤΚ), σύμφωνα με την Eurostat. Και το δεύτερο αφορά τον δείκτη τιμών καταναλωτή ενέργειας.

Από τα διαγράμματα βλέπουμε ότι η εκτίναξη των τιμών έχει ουσιαστικά ξεκινήσει από τους πρώτους μήνες του 2021. Και δεν πρόκειται για κάποιο συγκυριακό, παροδικό φαινόμενο.

Ήδη από τον Οκτώβριο του 2021 το περιοδικό The Economist (τεύχος 15^ης Οκτωβρίου) ανακοίνωνε την είσοδο στην «οικονομία των ελλείψεων». Με άλλα λόγια, δηλαδή, σε μια οικονομία διαρκούς ανόδου των τιμών, λόγων έλλειψης προϊόντων.

Ο Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτζ, μιλώντας στην Κάτω Βουλή, δήλωσε ευθαρσώς:

«Υποθέτω ότι έχει τελειώσει η φάση της παγκοσμιοποίησης, κατά την οποία όλα είναι φθηνά, επειδή μόνο ένα μικρό μέρος της αγοράς εξυπηρετείται από τον υπόλοιπο κόσμο». (Reuters, 6/4)

Βεβαία, κανένας τους δεν θέλει να ομολογήσει το γεγονός ότι η εκτίναξη του πληθωρισμού οφείλεται πρωτίστως στην ολιγοπωλιακή δομή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπου οι υπερεθνικές εφοδιαστικές αλυσίδες ελέγχουν πλέον το μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας παραγωγής και διανομής αγαθών.

Πρόκειται δηλαδή για πληθωρισμό μονοπωλιακών υπερκερδών.

Όμως μην ανησυχείτε. Η παγκοσμιοποίηση δεν τελείωσε όπως λένε ορισμένοι. Αντίθετα, η παγκοσμιοποίηση πέταξε τις προφάσεις και εμφανίζει το πραγματικό της πρόσωπο. Αποκαλύπτει πώς δεν έχει σε τίποτε να κάνει με την διεθνοποίηση της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνίας, αλλά με τον ολοκληρωτικό έλεγχο κρατών και οικονομιών προς όφελος μιας παγκοσμιοποιημένης ολιγαρχίας.

Αυτό που καταρρίπτεται στις μέρες μας είναι το τελευταίο μύθευμα της παγκοσμιοποίησης και ειδικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η οικονομική θεολογία που επιβλήθηκε στον κόσμο από τη δεκαετία του 1990 θεμελίωσε τη νομιμοποίηση ότι έρχεται να γλυτώσει τις οικονομίες από το «στασιμοπληθωρισμό», δηλαδή το συνδυασμό υψηλών ρυθμών πληθωρισμού και στασιμότητας στην οικονομία.

Οι ιερείς της θεολογίας των ανοικτών συνόρων και αγορών, κήρυτταν, με όλο το κύρος του αλάθητου των ουλτραμοντάνων, ότι οι σιδερένιοι νόμοι της οικονομίας δίνουν ελάχιστη, ή καθόλου επιλογή σε κυβερνήσεις και λαούς. Κι επειδή είναι πιθανό να μπερδέψουν οι λαοί τα πράγματα, όφειλαν να εκχωρήσουν τις βασικές οικονομικές αποφάσεις, σε μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, στην οποία κυριαρχούν σχεδόν πάντα εκπρόσωποι του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Μας έλεγαν επίσης ότι έπρεπε να εστιάσουμε σχεδόν αποκλειστικά στον πληθωρισμό – αδιαφορώντας για τις αναγκαίες πολιτικές πλήρους απασχόλησης, ή της εγχώριας αυτοδύναμης ανάπτυξης της παραγωγής. «Πρωταρχικός σκοπός της νομισματικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ είναι η διασφάλιση της σταθερότητας των τιμών,» αναφέρει το ευρωσύστημα.

Τι απέμεινε απ’ όλα αυτά; Στάχτες. Δημιούργησαν μια τέτοια μονοπώληση της παραγωγής και της διανομής παγκόσμια, που κάνει τον έλεγχο των τιμών παντελώς αδύνατο.

Ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός σε συνδυασμό με την εκτίναξη των χρεών, εισάγει πλέον την παγκοσμιοποίηση στην πιο επικίνδυνη περίοδο για τη ζωή των λαών και των χωρών του πλανήτη.

Ας μην ξεχνάμε πώς το κραχ του 1929-33 και η κάθοδος της ανθρωπότητας στον Άδη του 2^ου παγκόσμιου πολέμου, γεννήθηκε ακριβώς από τον καταστροφικό συνδυασμό του πληθωρισμού και της υπερχρέωσης των χωρών. Τότε, οι κυβερνήσεις και οι λαοί δεν μπόρεσαν ν’ αλλάξουν πορεία κι έτσι έκαναν τον πόλεμο αναπόφευκτο. Θα επαναλάβουμε τις ίδιες τραγικές επιλογές;

_____________________________________________

*Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ.

Δημήτρης Καζάκης στο ΚΡΗΤΗ TV: «Ανάκαμψη της οικονομίας χωρίς χρέη για τον πολίτη» (vid)

Ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου της "ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ", Δημήτρης Καζάκης, στο ΚΡΗΤΗ TV στην εκπομπή "Η Κρήτη σήμερα" με τον δημοσιογράφο, Νίκο Παναγιωτόπουλο.

Ακολουθεί το βίντεο της συνέντευξης

Ο πρόεδρος του ΕΠΑΜ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου της "ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ", Δημήτρης Καζάκης, στο ΚΡΗΤΗ TV στην εκπομπή "Η Κρήτη σήμερα" με τον δημοσιογράφο, Νίκο Παναγιωτόπουλο.

Δημήτρης Καζάκης: Τι σημαίνουν οι εκλογές στην Τουρκία

Οι Τούρκοι ψηφοφόροι έρχονται σήμερα αντιμέτωποι με δύο υποψηφίους — τον Πρόεδρο Ερντογάν και την αντιπολίτευση Kemal Kilicdaroglu — που αντιπροσωπεύουν πολύ διαφορετικά οράματα για τη χώρα...

 

Δημήτρης Καζάκης*

Σήμερα άνοιξαν οι κάλπες για τις επαναληπτικές εκλογές της 14ης Μαΐου για την προεδρία της Τουρκίας. Τα επιτελεία της Δύσης με την ψυχή στο στόμα προσεύχονται για την επικράτηση του δικού τους υποψηφίου Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, τον οποίο προίκισαν με κάθε λογής «προμόσιον». Αν και όλα δείχνουν ότι μάλλον θα επικρατήσει ο Ταγίπ Ερντογάν.

Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Ερντογάν κάλεσε τους πολίτες να ψηφίσουν, συνδέοντας την κάλπη με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και τη Μεγάλη Τουρκία, που θεωρεί ο ίδιος ότι έχει δημιουργήσει καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας του.

Μάλιστα, στην προεκλογική του ομιλία ανέφερε: «Αύριο, ας πάμε μαζί στις κάλπες για τη νίκη της Μεγάλης Τουρκίας» και τόνισε «Πατριωτισμός σημαίνει να φτιάχνεις μόνος σου τα δικά του όπλα, να παράγεις τα δικά σου πλοία, μαχητικά αεροσκάφη, τανκς, αυτοκίνητα, να παίρνει τις δικές σου αποφάσεις».

Από την άλλη πλευρά, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου προσπάθησε να ανεβάσει τους εθνικιστικούς τόνους μέσα στις δύο τελευταίες εβδομάδες, επιχειρώντας να γίνει πόλος συσπείρωσης για τις πιο ακροδεξιές δυνάμεις της Τουρκίας, οι οποίες ονειρεύονται ρεσάλτο τόσο στο Αιγαίο, όσο και την Κύπρο. Ταυτόχρονα συνέχισε να αξιοποιεί τη δραματική κατάσταση της τουρκικής οικονομίας επιχειρώντας να τη χρεώσει στον Ερντογάν. Αλλά και να εμφανιστεί ο ίδιος ως «εκλεκτός της Δύσης» εγγυητής της προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων, που υποτίθεται ότι φέρουν την ανάκαμψη.

Η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία πιέζεται από τη Δύση – κυρίως τις ΗΠΑ – να προσφύγει στο ΔΝΤ. Έχουν κηρύξει πόλεμο στην Τουρκική λίρα προκειμένου να εξαναγκαστεί η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας να αυξήσει – μέσω κυρίως εξωτερικού δανεισμού – τα συναλλαγματικά αποθέματα, τόσο σε νομισματικό χρυσό, όσο και συνάλλαγμα.

Το γεγονός ότι η Τουρκία πατά σε δυο βάρκες, δηλαδή ενώ το κρατικομονοπωλιακό κεφάλαιό της συνεχίζει να εξαρτάται από την προσέλκυση ξένου κεφαλαίου – κυρίως από την ΕΕ – ταυτόχρονα επιχειρείται να ενισχυθεί η εσωτερική συσσώρευση, που θεμελιώνεται πρωτίστως στη εγχώρια βιομηχανική παραγωγή, έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχο πρόβλημα της τουρκικής οικονομίας. Η εξάρτηση από το εξωτερικό και κυρίως τη Δύση, σε συνδυασμό με το κρατικομονοπωλιακό σύμπλεγμα της οικονομίας που έχει οικοδομήσει ο Ερντογάν σε συνθήκες βαθέματος της φτώχειας, έχει πυροδοτήσει έναν από τους χειρότερους πληθωρισμούς, που έχει βιώσει η χώρα τις τελευταίες δυο δεκαετίες.

Επίσημα ο τιμάριθμος τον Απρίλιο του 2023 έφτασε στο 43,7% σε ετήσια βάση. Οι πραγματικές πληθωριστικές πιέσεις στις αγορές βασικών προϊόντων είναι ακόμη υψηλότερες και πλήττουν πρωτίστως τη φτωχολογιά στα μεγάλα αστικά κέντρα, βασικό κοινωνικό και εκλογικό στήριγμα της δύναμης Ερντογάν.

Ωστόσο, η ανάμνηση της πιο πρόσφατης περιόδου όπου το ΔΝΤ βυσσοδομούσε στην Τουρκία από το 1994 έως το 2002, δεν έχει πεθάνει στα πιο φτωχά στρώματα. Μην ξεχνάμε ότι η πρώτη εκλογική επικράτηση του Ερντογάν έναντι όλων των παραδοσιακών κομμάτων της Τουρκίας το 2003, έγινε με κεντρικό σύνθημα την αποκατάσταση της εθνικής αξιοπρέπειας των Τούρκων με το διώξιμο του ΔΝΤ, αλλά και των κομμάτων που το έφεραν στη χώρα.

Όσο περισσότερο ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου επικαλείται τη συνδρομή της Δύσης για την ανάκαμψη της τουρκικής οικονομίας, τόσο περισσότερο αναβιώνουν οι αναμνήσεις από την εποχή του ΔΝΤ στην Τουρκία.

Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία θα βγει από αυτές τις εκλογές βαθύτατα διχασμένη. Το γεγονός ότι πατά σε δυο βάρκες, ότι έχει διχαστεί ανάμεσα στις στρατιωτικοπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αφενός, και στις δυνατότητες που παρέχει στην Τουρκία η οικονομικοπολιτική σχέση της με την ανερχόμενη ανατολή, δημιουργεί ένα ιδιαίτερα εκρηκτικό μίγμα για όποιον επικρατήσει των σημερινών εκλογών. Ένα μίγμα που δεν αποκλείει να πυροδοτήσει εμφύλιους σπαραγμούς στο εσωτερικό της, αλλά και πραξικοπήματα για τον έλεγχο της κατάστασης.

πηγή: dimitriskazakis.blogspot.com 

(*) Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ. και επικεφαλής του ψηφοδελτίου "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ"

Δημήτρης Καζάκης: «Η πολιτική αποχή είναι μια βλακεία που επινοούν οι παλιάνθρωποι για να εξαπατήσουν τους ηλίθιους»

Μ’ ένα ποσοστό που συχνά δεν ξεπερνά το 40% του εκλογικού σώματος, ψηφίζονται συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις. Όλες, τις πλείστες φορές, απόλυτα ελεγχόμενες και εξαγορασμένες. Χάρις στην πολιτική αδιαφορία που επιτρέπει στους επαγγελματίες της κομματικής ίντριγκας και αργομισθίας να ελέγχουν κόμματα και ψηφοφορίες.  

 

Δημήτρης Καζάκης* 

Πρόσφατα ένας φίλος ρώτησε: «Επειδή και πρόσφατα άκουσα από συνταγματολόγο ότι ένα 60% αποχή δεν επιτρέπει το σχηματισμό κυβέρνησης, πείτε μου σας παρακαλώ αν αυτό ισχύει…» 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από δαύτην. Το ιδανικό για το υφιστάμενο καθεστώς είναι να ψηφίζει μόνο το 30% του εκλογικού σώματος, που οι μετρήσεις τους δείχνουν ότι βρέξει-χιονίσει, ανεξάρτητα παθημάτων και καταστροφών, πάσχουν από τέτοια κομματική ιδρυματοποίηση που δεν μπορούν ούτε καν να διανοηθούν ότι πρέπει να σκεφτούν εκτός του άνωθεν κι έξωθεν επιβεβλημένου πλαισίου. Ενώ το υπόλοιπο 70% οφείλει να οδηγηθεί στην αποχή και την πολιτική αδιαφορία.

Άλλωστε, έτσι δεν λειτουργούν οι περισσότερες από τις περιλάλητες δήθεν δημοκρατίες του «ελεύθερου κόσμου»; Μ’ ένα ποσοστό που συχνά δεν ξεπερνά το 40% του εκλογικού σώματος, ψηφίζονται συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις. Όλες, τις πλείστες φορές, απόλυτα ελεγχόμενες και εξαγορασμένες. Χάρις στην πολιτική αδιαφορία που επιτρέπει στους επαγγελματίες της κομματικής ίντριγκας και αργομισθίας να ελέγχουν κόμματα και ψηφοφορίες.

Μόνο έτσι η «η δημοκρατία γίνεται ο παράδεισος που ονειρεύονται οι πιο αδίστακτοι κεφαλαιούχοι», όπως έγραφε ο Ζορζ Σορέλ.[2] Πρώτα και κύρια χάρις στην πολιτική αποχή και την αδιαφορία.

Επομένως, από τότε που ο άνθρωπος υποβαθμίστηκε σε άτομο, σε ιδιώτη – που καθόλου τυχαία στην αρχαιότητα ισοδυναμούσε με τον ηλίθιο – υπήρχαν πάντα κάθε λογής επιτήδειοι και παλιάνθρωποι που εμφανίζονταν ως προφεσόροι της πολιτικής αποχής και αδιαφορίας. Και πάντα οι πιο ιδιώτες – με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης – έπεφταν στην παγίδα.

Η πιο αθώα εκδοχή της πολιτικής αποχής είναι εκείνων που δεν βρίσκουν τι να ψηφίσουν, ενώ ψάχνουν. Όμως γνωρίζουν ότι η πολιτική αποχή δεν είναι πράξη αδιαφορίας, αλλά πράξη απελπισίας και αδιεξόδου. Κάθε άλλο παρά πράξη αντίστασης, αμφισβήτησης, ή διαμαρτυρίας.

Υπάρχει και η αποχή που προφασίζεται ότι δήθεν δεν συμβιβάζεται με το κατεστημένο γι’ αυτό και δεν συμμετέχει. Δεν υπάρχει τίποτε πιο πρόστυχο, τίποτε πιο επιτήδειο, τίποτε πιο ανόητο. Δεν είναι τυχαίο ότι συνιστά τη σχεδόν μόνιμη επωδό πολλών γνωστών τηλεπερσόνων και δημοσιολογούντων του μιντιακού λάιφ στάιλ.

Δεν είναι τυχαίο ότι λανσάρεται από παντού ως μόδα της «κοινωνίας του θεάματος», ή ορθότερα της επίσημης κοινωνίας του φαίνεσθαι. Ενώ η συνειδητή στράτευση σε ιδέες, οράματα, αιτήματα και πολιτικές που ανατρέπουν στην πράξη όλα τα δεδομένα, όλα όσα φαντάζουν αδύνατα, δεν είναι παρά ενασχόληση για λίγους περίεργους και γραφικούς. Αυτό μας διδάσκουν από τα γεννοφάσκια μας.

Όμως όποιος διαθέτει στοιχειώδη ευφυία δεν μπορεί παρά να απαντά σ' όλα αυτά με τον ίδιο προκλητικό τρόπο που απαντούσε ο Μπέρναρντ Σο: «Ο λογικός άνθρωπος προσαρμόζεται στον κόσμο: ο παράλογος επιμένει στην προσπάθεια να προσαρμόσει τον κόσμο στον εαυτό του. Επομένως, όλη η πρόοδος εξαρτάται από τον παράλογο άνθρωπο. Ο άντρας που ακούει τη Λογική χάνεται: Η λογική υποδουλώνει όλους όσοι το μυαλό τους δεν είναι αρκετά δυνατό για να την κυριαρχήσουν.»[3]

Ή όπως απαντούσε ένας από τους πιο σημαντικούς μελετητές του Δον Κιχώτη, ο Ισπανός Miguel de Unamuno: «Είναι παράλογο, λέτε; Και ποιος ξέρει τι είναι παράλογο; Ακόμα κι αν ήταν! Μόνο ο άνθρωπος που επιχειρεί το παράλογο είναι ικανός να νικήσει το αδύνατο. Δεν υπάρχει τρόπος να χτυπήσεις το καρφί στο κεφάλι παρά μόνο αν χτυπήσεις το πέταλο εκατό φορές. Πάνω απ 'όλα, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να θριαμβεύσετε πραγματικά: να ξεπεράσετε τη γελοιοποίηση [από τους άλλους].»[4]

Στο κάτω-κάτω της γραφής «δεν μπορεί να γίνει τίποτε,» κατά το ρεφρέν της πασίγνωστης πια μπαλάντας του ηλίθιου. Μιας και ο μαλθακός στο νου, δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι άλλο είναι το δύσκολο κι άλλο το αδύνατο. Όπως ο εκ πεποιθήσεως άεργος τεμπέλης, έτσι κι ο θιασώτης του «τίποτε δεν γίνεται» εκλαμβάνει το δύσκολο ως αδύνατο.

Έστω κι αν όπως το έθετε ο Σερ Ουίλιαμ Σκοτ τα πράγματα είναι αλλιώς: «Δύσκολο, εννοείς Τζόρντι, όχι αδύνατο. Κάτι είναι αδύνατο, είτε γιατί εκ φύσεως δεν γίνεται, exempli gratia [παραδείγματος χάριν] να κάνεις το δύο, τρία. Είτε για λόγους ηθικής, ώστε να γίνει η αλήθεια, ψέμα. Όμως, αυτό που είναι μόνο δύσκολο, τότε μπορεί να συμβεί, με τη βοήθεια της σοφίας και της υπομονής.»[5]

[1] Μ. Bakunin: «Zum Programm der Demokratie», Die Zukunft, Nr. 230, 19. Juni 1868.
[2] Georges Sorel: Reflections on Violence. Cambridge: Cambridge University Press, 1999, 222.
[3] Bertrand Shaw, Man and Superman with the Revolutionist’s Handbook and Maxims for Revolutionists. London: Constable & Company, Ltd., 1929, 238.
[4] Selected Works of Miguel de Unamuno. Volume 3. Our Lord Don Quixote. The Life of Don Quixote and Sancho with Related Essays. Princeton: Princeton University Press, 1967, 146. [5] Sir Walter Scott: The fortunes of Nigel. London: T. Nelson & Sons, Ltd., 1913, 484.

πηγή: dimitriskazakis.blogspot.com

 (*) Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ.

Δημήτρης Καζάκης: «Ως πότε θα αδιαφορούμε για τις τύχες τις δικές μας και της χώρας μας;»

σκίτσο του ΑΡΚΑ

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία, μεγαλύτερη αθλιότητα, μεγαλύτερη μπούρδα στην Ελλάδα σήμερα, από το να θεωρούμε ότι οι επιλογές των επαγγελματιών της πολιτικής είναι μονόδρομος! Ότι δεν έχοΔυμε άλλες επιλογές από το να πληρώνουμε εσαεί με το βιός, τη ζωή και το αίμα της χώρας μας παράνομα και ειδεχθή χρέη, κρατικά και ιδιωτικά, και να τελούμε υπό την επικυριαρχία των Βρυξελλών.

Δημήτρης Καζάκης *

«Παραμένω ένα πράγμα και ένα πράγμα μόνο - ένας παλιάτσος. Κι αυτό με τοποθετεί σ’ ένα επίπεδο πολύ ψηλότερο από οποιονδήποτε πολιτικό.» Αυτό είχε δηλώσει ο Τσάρλι Τσάπλιν στον Observer, στις 17 Ιουνίου 1960.

Βέβαια, ο μεγάλος κωμικός δεν απεχθανόταν την πολιτική γενικά. Αντίθετα, υπήρξε ένας από τους πιο πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες του Χόλυγουντ. Στρατευμένος από την αρχή ως το τέλος στην υπόθεση του «ξεχασμένου ανθρώπου», εκείνου δηλαδή που βρίσκεται στον «πάτο της οικονομικής πυραμίδας», όπως έλεγε ο ίδιος.

Δεν αδιαφόρησε ποτέ, δεν αρνήθηκε ποτέ να πάρει θέση δημόσια και να υπερασπιστεί όσα πιστεύει. Γι’ αυτό και το FBI, όπως και το «βαθύ κράτος» στις ΗΠΑ και τη Βρετανία δεν τον άφησε σε ησυχία. Δεν του αναγνώρισε το δικαίωμα της ελευθερίας σκέψης, λόγου και δράσης. Και πώς να το κάνει μ’ έναν τόσο διάσημο και δημοφιλή καλλιτέχνη, που αρνιόταν πεισματικά να ακολουθήσει τη γνωστή συμβουλή, «κοίτα τη δουλειά σου για να περνάς καλά!»

Είναι η ίδια συμβουλή που στεφάνωνε την μεγαλοπρεπή είσοδο στις Ακροπόλεις του σύγχρονου Ευρωπαϊσμού, το Άουσβιτς και τα υπόλοιπα γνωστά ευαγή ιδρύματα του νεότερου Ευρωπαϊκού πολιτισμού: Arbeit macht frei! Κοίτα τη δουλειά σου για να είσαι ελεύθερος!

Ο Τσάπλιν λοιπόν μιλούσε για τους εξ επαγγέλματος πολιτικούς, εκείνους δηλαδή που έχουν ως επάγγελμα τη νομή της εξουσίας, και για την κατακτήσουν επενδύουν στην απόγνωση των πολιτών. Στην απόγνωση, που όπως λέει ένας από τους ήρωες του Τσάρλι Τσάπλιν, ο κύριος Βερντού στην ομώνυμη ταινία του, Monsieur Verdoux, «είναι ένα ναρκωτικό, αποκοιμίζει το μυαλό με την αδιαφορία».

Άλλωστε και η αδιαφορία για την πολιτική αποτελεί κάποια μορφή πολιτικής τοποθετήσης. Η τοποθέτηση μάλιστα αυτή υποβαθμίζει περισσότερο την πολιτική ζωή. Χαρακτηριστικός είναι ο μύθος των δένδρων, που παρουσιάζεται στο βιβλίο των Κριτών (Κριταί 9,8-15).

Τα δένδρα αποφάσισαν να ανακηρύξουν δικό τους βασιλιά και πρώτα πήγαν στην Ελιά. Γίνε εσύ βασιλιάς μας, της είπαν. Η Ελιά τους απάντησε ότι δεν θέλει να εγκαταλείψει τους καρπούς της, το λάδι της, με το οποίο οι άνθρωποι δοξάζουν τον Θεόν για να σείεται επιδεικτικά ως βασίλισσα των άλλων δένδρων. Δεν ήθελε λοιπόν να γίνει βασίλισσα.

Τότε τα δένδρα είπαν στη Συκιά. Έλα εσύ να γίνεις βασιλιάς μας. Η Συκιά τους απάντησε. Εγώ να αφήσω την γλυκύτητά μου, τους γευστικούς και ωφέλιμους καρπούς μου για να αρκούμαι μόνον να σείομαι επιδεικτικά ως βασίλισσα των άλλων δένδρων; Όχι.

Τα δένδρα ύστερα πήγαν στην Άμπελο και της είπαν. Έλα εσύ να γίνεις βασίλισσά μας. Η Άμπελος τους απάντησε. Να εγκαταλείψω εγώ τον οίνο μου, ο οποίος ευφραίνει Θεό και ανθρώπους για να αρκεστώ να σείομαι μόνον ως βασίλισσα των άλλων δένδρων; Αυτό δεν το δέχομαι.

Τότε όλα τα δένδρα πήγαν σ’ έναν ευτελή και ακανθώδη θάμνο, τη Ράμνο. Έλα εσύ να γίνεις βασίλισσά μας. Η χωρίς αξία και μωροφιλόδοξη Ράμνος είπε τότε στα δένδρα. Εάν πράγματι θέλετε να με χρίσετε βασίλισσά σας, ελάτε όλοι να βρεθείτε κάτω από την σκιά μου! Ει δ' άλλως φωτιά θα βγει από εμέ και θα κατακαύσει τους κέδρους του Λιβάνου!

Έτσι, αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σήμερα και στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι εννοούν ως πολιτική το να διαγκωνίζονται ώστε να βρεθούν υπό την σκιά του πιο ανάξιου και μωροφιλόδοξου, του χειρότερου των χειρότερων, των επαγγελματιών της απάτης. Και μάλιστα υπό καθεστώς φόβου, μήπως και οι τρισάθλιοι ράμνοι της εξ επαγγέλματος πολιτικής, οι ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη εθνική τραγωδία της νεότερης ιστορίας της, φοβερίζουν πώς έτσι και δεν τους επιλέξουμε τότε είναι σίγουρο ότι θα καούν οι «κέδροι του Λιβάνου!»

Εκεί έχει καταντήσει η χώρα μας, η πλειοψηφία του λαού μας να πείθεται όχι με ψεύδη απλά, αλλά με αθλιότητες και μπουρδολογίες. Και ξέρετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον ψεύτη και τον μπουρδολόγο; Μας το διευκρινίζει o Αμερικανός φιλόσοφος Χάρι Φράνκφουρτ:

«Αυτό που δεν πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η πρόθεσή του δεν είναι ούτε να πει την αλήθεια ούτε να την αποκρύψει… Είναι αδύνατο για κάποιον να πει ψέματα αν δεν πιστεύει ότι ξέρει την αλήθεια. Η παραγωγή μπούρδας δεν απαιτεί τέτοια πεποίθηση. Όποιος λέει ψέματα ανταποκρίνεται έτσι στην αλήθεια, και σε αυτόν τον βαθμό τη σέβεται… Για τον μπουρδολόγο, όμως, όλα αυτά είναι εκτός: δεν είναι ούτε με την πλευρά του αληθινού ούτε με το ψεύτικο. Το μάτι του δεν είναι καθόλου στα γεγονότα, όπως είναι τα μάτια του έντιμου ανθρώπου και του ψεύτη,... Δεν τον ενδιαφέρει αν τα πράγματα που λέει περιγράφουν σωστά την πραγματικότητα. Απλώς τα διαλέγει, ή τα φτιάχνει, για να ταιριάζουν στο σκοπό του.» (Harry G. Frankfurt, On Bullshit, Princeton University Press, 2005, 55-56)

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία, μεγαλύτερη αθλιότητα, μεγαλύτερη μπούρδα στην Ελλάδα σήμερα, από το να θεωρούμε ότι οι επιλογές των επαγγελματιών της πολιτικής είναι μονόδρομος! Ότι δεν έχουμε άλλες επιλογές από το να πληρώνουμε εσαεί με το βιός, τη ζωή και το αίμα της χώρας μας παράνομα και ειδεχθή χρέη, κρατικά και ιδιωτικά, και να τελούμε υπό την επικυριαρχία των Βρυξελλών.

___________________________

*Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ.

Δημήτρης Καζάκης: Η Ελλάδα οδηγείται τάχιστα σε μια νέα κρίση πληρωμών!

     Το κυρίαρχο όμως πρόβλημα ήταν, είναι και παραμένει το δημόσιο χρέος. Και το χειρότερο είναι ότι ο τρόπος αναχρηματοδότησής του, μέσω κυρίως του βραχυχρόνιου δανεισμού με repos από το «Κοινό Κεφάλαιο Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Φορέων», που διατηρεί η Τράπεζα της Ελλάδας σύμφωνα με τον καταχρηστικό ν. 2469/97 του Σημίτη, έχει πλέον εξαντληθεί.

Δημήτρης Καζάκης *

To 2024 πιθανότητα θα είναι ένα νέο 2010 για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αν και πολύ χειρότερο γιατί η χώρα μας είναι σε πολύ πιο δεινή θέση απ’ ότι τότε. Τόσο σε επίπεδο χρέους, το οποίο παραμένει το κυρίαρχο πρόβλημα, όσο και σε επίπεδο εισοδήματος, επενδύσεων και απασχόλησης.

Η κυβέρνηση επιχείρησε τους προηγούμενους μήνες κυρίως με πληρωμένα από τον κρατικό προϋπολογισμό δημοσιεύματα στο εσωτερικό και εξωτερικό, να δημιουργήσει μια πλαστή εικόνα «οικονομικού θαύματος» για την καταρρέουσα Ελλάδα. Για το λόγο αυτό δαπάνησε υπερδιπλάσια ποσά απ’ ότι π.χ. θα απαιτούσε η εγκατάσταση ενιαίου συστήματος διεύθυνσης και ελέγχου του σιδηροδρομικού διχτύου της χώρας, προκειμένου να αποφύγουμε νέα Τέμπη.

Ταυτόχρονα, επέβαλε ομερτά στα ΜΜΕ και τους δημοσιογραφικούς κύκλους σχετικά με την καταρρέουσα οικονομία της Ελλάδας. Με την άρρητη συμπαράσταση του συνόλου της αντιπολίτευσης. Κι έτσι κανείς δεν τολμά να πει την αλήθεια. Κανείς δεν αμφισβητεί το κυρίαρχο αφήγημα. Εκτός βέβαια από αντιπολιτευτικές καντρίλιες σχετικά με το «μίγμα πολιτικής». Τίποτε άλλο.

Δεν πρέπει ο μέσος Έλληνας να αντιληφθεί αυτό που επίκειται. Όπως δεν έπρεπε να το αντιληφθεί και το 2008-2009, έστω κι αν είχε ήδη δρομολογηθεί η επίσημη χρεωκοπία της χώρας. Πρέπει για μια ακόμη φορά να πιαστεί εξ απήνης, ώστε εν μέσω κρίσης πληρωμών να εκβιαστεί για να σκύψει το κεφάλι στα πολύ χειρότερα.

Για το λόγο αυτό και με κάλυψη του ευρωπαϊκών οργάνων η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια πρωτοφανή – ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα – «δημιουργική λογιστική».

Έτσι εμφανίζει το ΑΕΠ του 2023 να παρουσιάζει πραγματική αύξηση γύρω στο 2% σε σχέση με το 2022. Την ίδια όμως ώρα ο Κύκλος Εργασιών για το Σύνολο των Επιχειρήσεων της Ελληνικής Οικονομίας με υποχρέωση τήρησης Διπλογραφικών Βιβλίων, σημείωσε πτώση σε τρέχουσες τιμές για το 2023 της τάξης του 3,8%! Η πτώση αυτή συνεχίζεται και τον Ιανουάριο 2024 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2023 κατά 1,5% σε τρέχουσες τιμές.

Πώς λοιπόν γίνεται ο τζίρος του συνόλου των Επιχειρήσεων της Ελληνικής οικονομίας να παρουσιάζει πτώση το 2023 και μάλιστα σε τρέχουσες τιμές, αλλά το ΑΕΠ να παρουσιάζει πραγματική άνοδο; Πρόκειται φυσικά για «δημιουργική λογιστική».

Ταυτόχρονα, εμφανίζουν τον επίσημο πληθωρισμό να κινείται το 2023 σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από το 2022, αλλά η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Στο διάγραμμα βλέπουμε την εξέλιξη του επίσημου Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) σε σύγκριση με τον τιμάριθμο λιανικών πωλήσεων για όλη την περίοδο 2001-2023.

Τι παρατηρούμε; Ο ΔΤΚ παρακολουθεί τον τιμάριθμο των λιανικών πωλήσεων για όλα τα χρόνια, εκτός από το 2023! Το 2023 εμφανίζεται να μειώνεται δυσανάλογα με τον τιμάριθμο λιανικών πωλήσεων, ο οποίος κινείται στο 7,2%!

Το κυρίαρχο όμως πρόβλημα ήταν, είναι και παραμένει το δημόσιο χρέος. Και το χειρότερο είναι ότι ο τρόπος αναχρηματοδότησής του, μέσω κυρίως του βραχυχρόνιου δανεισμού με repos από το «Κοινό Κεφάλαιο Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Φορέων», που διατηρεί η Τράπεζα της Ελλάδας σύμφωνα με τον καταχρηστικό ν. 2469/97 του Σημίτη, έχει πλέον εξαντληθεί. Ήδη στα τέλη του 2023 το δημόσιο χρέος που έχουν επωμιστεί τα ΝΠΔΔ και οι Ασφαλιστικοί Φορείς έφτασε σχεδόν τα 69 δις ευρώ!

Ταυτόχρονα και παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια προβολής του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της Ελλάδας, οι διεθνείς αγορές χρήματος και κυρίως οι θεσμικοί επενδυτές εξακολουθούν να μην εμπιστεύονται τους ελληνικούς τίτλους χρέους, αλλά και την κατάσταση των εγχώριων τραπεζών. Γι’ αυτό και δεν αγοράζουν.

Προκειμένου λοιπόν να αντιμετωπιστεί η υφέρπουσα κρίση πληρωμών, η ΕΕ εξανάγκασε για μια ακόμη φορά την Ελλάδα να κυνηγήσει πρωτογενή πλεονάσματα, προκειμένου να περιοριστούν, οριακά έστω, οι τεράστιες ανάγκες αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους. Κι έτσι η καταρρέουσα και υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία υπόκειται σε νέα, ακόμη πιο αδίστακτη «εσωτερική υποτίμηση» σε συνθήκες όπου η φυγή χρήματος και κεφαλαίου φτάνει σε νέα ύψη.

Το καθαρό έλλειμμα διατραπεζικών συναλλαγών Target-2 το 2023 σημείωσε νέο ιστορικό υψηλό ξεπερνώντας τα 114,6 δις ευρώ από 110,1 δις ευρώ το 2022, το οποίο συνιστούσε επίσης ετήσιο ρεκόρ για όλη την περίοδο ένταξης στο ευρωσύστημα! Την ίδια ώρα που το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μειώθηκε στα 14,1 δις ευρώ το 2023 από 21,2 δις ευρώ το 2022. Λόγω κυρίως των μέτρων εμπάργκο κατά της Ρωσίας.

Η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα αντιμετωπίσει αυτή την επιδείνωση της κρίσης πληρωμών με την φορολεηλασία ενός εισοδήματος που συρρικνώνεται ραγδαία, αλλά και την επιτάχυνση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, απ’ όπου ελπίζει να αντλήσει 7,2 δις ευρώ φέτος. Θα τα καταφέρει; Και μάλιστα εν μέσω μιας όλο και βαθύτερης πανευρωπαϊκής κρίσης που επιδεινώνει η κλιμάκωση του πόλεμου, η επιβολή εμπάργκο και ενός πανάκριβου ενεργειακού μοντέλου προς όφελος των χρηματιστικών αγορών;

Το θέμα δεν είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση. Τόσο το κυβερνών κόμμα, όσο και τα υπόλοιπα της Βουλής – μηδενός εξαιρουμένου – έχουν αποδείξει στην πράξη ότι δεν θέλουν με τίποτε να συζητήσει η ελληνική κοινωνία εναλλακτικές του έξωθεν και άνωθεν δεδομένου ενός απόλυτα καταστροφικού μονόδρομου. Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι. Θα ανεχτούμε για μια ακόμη φορά να μας πιάσουν κότσους; Θα πούμε ξανά «ωχ, αδερφέ, δεν γίνεται τίποτε» και θα γυρίσουμε πλευρό; Ή αυτή τη φορά θα τους τελειώσουμε, πριν μας τελειώσουν;

_____________________________________________

*Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ.

Δημήτρης Καζάκης: «Η κερδοσκοπία με τις τιμές τροφίμων οδηγεί τους αγρότες στην καταστροφή και τους καταναλωτές σε αδιέξοδο»

Η εκτίναξη των τιμών των τροφίμων διεθνώς είναι μια ανανεωμένη επιχείρηση μονοπωλιακού ελέγχου της διατροφικής αλυσίδας παγκόσμια από τις υπερεθνικές εφοδιαστικές αλυσίδες, αλλά και τους επενδυτές χρηματιστικού κεφαλαίου.

Δημήτρης Καζάκης*

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει βαθύνει την υπάρχουσα κρίση στο σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης τροφίμων, η οποία είναι συνέπεια της πανδημίας και των μειωμένων εισοδημάτων, καθώς και της κλιματικής αλλαγής. Αυτό έχει δραματικό αντίκτυπο στη γεωργική παραγωγή σε όλο τον κόσμο.

Αυτό είναι το παραμύθι που σερβίρουν τα ευαγή ιδρύματα της παραπληροφόρησης και του ψυχολογικού πολέμου, που κάποτε γνωρίζαμε ως ΜΜΕ. Η αλήθεια, όπως πάντα, είναι τελείως διαφορετική.

Η εκτίναξη των τιμών των τροφίμων διεθνώς είναι μια ανανεωμένη επιχείρηση μονοπωλιακού ελέγχου της διατροφικής αλυσίδας παγκόσμια από τις υπερεθνικές εφοδιαστικές αλυσίδες, αλλά και τους επενδυτές χρηματιστικού κεφαλαίου.
.

Όπως φαίνεται από το διάγραμμα που παραθέτουμε και αφορά στο διεθνή δείκτη τιμών τροφίμων, που καταρτίζει o Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), η εκτόξευση των τιμών ξεκίνησε από τις αρχές του 2020. Οι μεγάλες υπερεθνικές εφοδιαστικές αλυσίδες και οι κερδοσκόποι αξιοποίησαν στο μέγιστο τις πολιτικές εγκλεισμού και καταστολής των οικονομιών στο όνομα και με πρόφαση την πανδημία, προκειμένου να οδηγήσουν στην καταστροφή την εγχώρια αγροτική παραγωγή.

Με τον τρόπο αυτό οδήγησαν μεγάλες μάζες μικρών και μεσαίων αγροτών στην καταστροφή και όσους απέμειναν τους μετέτρεψαν σε νεοκολλήγους των επενδυτικών τραπεζών και των υπερεθνικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Καταστρέφοντας την εγχώρια αυτοτελή αγροτική παραγωγή πέτυχαν, αφενός, να ελέγξουν τη διαμόρφωση των τιμών στα τρόφιμα και, αφετέρου, να στρέψουν την κατανάλωση στα διατροφικά προϊόντα της βιομηχανίας των Agrobusiness, οι οποίες αφορούν κυρίως υπερεθνικά δίκτυα επιχειρήσεων που επεξεργάζονται, διανέμουν και καθορίζουν αγροτικά προϊόντα. Η κυριαρχία τους προϋποθέτει το θάνατο του ανεξάρτητου παραγωγού, του αγρότη, αλλά και την ριζική αλλαγή του μοντέλου αγροτικής παραγωγής, όπου όχι μόνο αδιαφορεί για την διατροφική επάρκεια μιας χώρας, αλλά έχει ανάγκη τις διατροφικές επισφάλειες, ακόμη και τη πείνα σε μερίδες του πληθυσμού, προκειμένου να εισάγει νέα προϊόντα υψηλής κερδοφορίας.

Η μεταστροφή αυτή που ξεκίνησε ταυτόχρονα με τα μέτρα κατά της πανδημίας, έδωσε επίσης τρομακτικές δυνατότητες κερδοσκοπίας με τις τιμές τροφίμων σε επενδυτικές τράπεζες, Hedge Funds και κάθε λογής επενδυτές κεφαλαίου.

Οι τράπεζες κερδίζουν τεράστια κέρδη από τα στοιχήματα στις τιμές των τροφίμων στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Αυτό δημιουργεί αστάθεια και εκτινάσσει τις διεθνείς τιμές των τροφίμων, αφήνοντας εκατομμύρια να πεινούν και να αντιμετωπίζουν βαθύτερη φτώχεια. Ποιο είναι το πρόβλημα της κερδοσκοπίας για τα τρόφιμα; Οι τράπεζες, τα hedge funds και οι επενδυτές κεφαλαίου στοιχηματίζουν στις τιμές των τροφίμων στις χρηματοπιστωτικές αγορές, προκαλώντας δραστικές διακυμάνσεις των τιμών σε βασικά τρόφιμα όπως το σιτάρι, ο καλαμπόκι και η σόγια.

Η απορρύθμιση και η παραίτηση των χωρών από την διατροφική αυτάρκεια, που σύμφωνα με τον ΟΗΕ συνιστά θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, έδωσε τη δυνατότητα στους κερδοσκόπους να κυριαρχήσουν, προκαλώντας δραστικές διακυμάνσεις στις τιμές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα:

• Αυξημένη διατροφική επισφάλεια καθώς τα βασικά τρόφιμα γίνονται δυσπρόσιτα.


• Υποσιτισμός και κλονισμός της υγείας συνολικά του πληθυσμού, καθώς καταναλώνονται μικρότερες ποσότητες ακριβών τροφίμων, όπως φρούτα, λαχανικά και γενικά νωπά τρόφιμα, αλλά και στροφή στα φτηνά βιομηχανικά υποκατάστατα χαμηλής διατροφικής αξίας και υψηλού κινδύνου για την υγεία του ανθρώπινου οργανισμού


• Καταστροφή της εγχώριας αγροτικής παραγωγής κυρίως του ανεξάρτητου αγροτικού νοικοκυριού και μετατροπή των αγροτών σε φτηνό προλεταριάτο γης για τις Agrobusiness.


• Οικογένειες που χρεώνονται περισσότερο και αναγκάζονται να περιορίζουν διαρκώς ανελαστικές δαπάνες για υγεία, παιδεία, καθώς αναγκάζονται να δαπανούν περισσότερο για την αγορά βασικών τροφίμων.

Η Ελλάδα δέχεται τα μεγαλύτερα πλήγματα από όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ. Ο Έλληνας αγρότης κυριολεκτικά πεθαίνει. Η εγχώρια αγροτική παραγωγή έχει χάσει σχεδόν το 1/3 από το 2019. Περιοχές ικανές να θρέψουν ολόκληρη τη χώρα, αλλά και μεγάλο μέρος της Ευρώπης, όπως π.χ. η Κρήτη, αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα διατροφικού ελλείμματος. Οι καλλιέργειες μειώνονται διαρκώς και στη θέση τους ξεπροβάλουν πάρκα φωτοβολταϊκών και αιολικής ενέργειας. Οι κτηνοτρόφοι αναγκάζονται να περιορίσουν το ζωικό τους κεφάλαιο σχεδόν κατά 1/3 προκειμένου να συντηρήσουν τα υπόλοιπα ζώα.

Η καταστροφή αυτή φαίνεται και στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει αν όχι τον υψηλότερο, τουλάχιστον από τους υψηλότερους τιμάριθμους νωπών ειδών διατροφής σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Σε λίγο θα εξαρτόμαστε σχεδόν αποκλειστικά από τις εισαγωγές μεταποιημένων και τροποποιημένων ειδών διατροής για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες του πληθυσμού.

Για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία του ελληνικού έθνους, η Ελλάδα κινδυνεύει από πείνα, γιατί η εγχώρια παραγωγή δεν είναι πλέον ικανή να καλύψει επαρκώς τις βασικές διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή;

Πρώτα και κύρια με την άμεση και δραστική στήριξη του μικρού και μεσαίου αγρότη. Κι αυτό σημαίνει κυρίως τρία άμεσα μέτρα:

• Την εφαρμογή άμεσων μέτρων προστασίας της εγχώριας ποιοτικής παραγωγής έναντι, αφενός, των ομοειδών εισαγωγών και, αφετέρου, έναντι των καρτέλ που ελέγχουν τις εισροές και τη διάθεση των αγροτικών προϊόντων.


• Την επαναφορά της πολιτικής των τιμών ασφαλείας, που καθόριζε το κράτος για την προστασία κυρίως του ατομικού παραγωγού, του μικρού αγρότη, ώστε να μην γίνεται έρμαιο των μεσαζόντων και του αθέμιτου ανταγωνισμού από καρτέλ.


• Την φορολογική απαλλαγή των εισροών, ώστε να πέσουν τα κόστη του αγρότη και ταυτόχρονα την ενίσχυση της υποκατάστασης των εισαγωγών με εγχώρια παραγωγή σε ζωοτροφές, λιπάσματα, κοκ.

Χωρίς αυτή τη δραστική πολιτική, χωρίς αυτά τα μέτρα της «επόμενης ημέρας», η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη διατροφική επισφάλεια σ’ ολόκληρη την ιστορία της. Κι αν ο αγρότης, ο ελεύθερος κι ανεξάρτητος ατομικός παραγωγός χαθεί για τη χώρα, τότε η καταστροφή που θα υποστούμε ισοδυναμεί με ολοκαύτωμα.

πηγή: dimitriskazakis.blogspot.com/* 

Δημοσιεύτηκε στην Πένα, τεύχος Αυγούστου 2022

_____________________________________________

*Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ.

Δημήτρης Καζάκης: «Η χώρα πωλείται όπως είναι «επιπλωμένη» βγάζοντας στο σφυρί μνημεία και μουσεία».

Ηρώδειο 2023: Μαντάμα Μπατερφάι σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Πι, υπό διακόσμηση διαφημιστικών πανό στα ιαπωνικά και αγγλικά....

Δημήτρης Καζάκης*

Τα εταιρικά λογότυπα που από φέτος εμφανίζονται σε παραστάσεις του Ηρωδείου και της Επιδαύρου προκάλεσαν αντιδράσεις και συζητήσεις για τη χρήση των μνημείων. «Άραγε, οι «φίρμες» απειλούν τα αρχαία μνημεία;», αναρωτιέται πονηρά η καλή μας Καθημερινή, μια από τις ναυαρχίδες των μέσων μαζικής εξαπάτησης.

Τα εταιρικά λογότυπα της Levi’s, των McDonalds, της Apple, της Marlboro και άλλων κυρίως πολυεθνικών εταιρειών, όπως εκείνα που «κόσμησαν» τα σκηνικά της όπερας «Μαντάμα Μπατερφλάι» η οποία παρουσιάζεται στο Ηρώδειο από την Εθνική Λυρική Σκηνή, θα πρέπει να τα συνηθίσουμε να «ομορφαίνουν» τα μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της χώρας. Ενώ Μερικές μέρες πριν, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο εξέφρασε τους προβληματισμούς του για ένα άλλο λογότυπο, αυτό της «Coca-Cola» που αποτελεί μέρος του σκηνικού της «Μήδειας» που θα ανέβει στην Επίδαυρο τον Ιούλιο από τον σκηνοθέτη Φρανκ Κάστορφ.

Πολύ σύντομα οι εταιρικές χορηγίες θα καθορίζουν το αισθητικό ύφος, το ήθος και το ρεπερτόριο των αρχαίων θεάτρων. Θα καθορίζουν απευθείας την ποιότητα των παραστάσεων, αλλά και των θιάσων. Η αισθητική του μάρκετινγκ, της εταιρικής διαφήμισης και του πιο χυδαίου καταναλωτισμού, θα αντικαταστήσει πλήρως ότι έχει απομείνει από την αισθητική της τέχνης. Κυρίως της μεγάλης κλασσικής τέχνης.

Ε, και ποιος νοιάζεται; Ξεσηκώθηκε ο καλλιτεχνικός κόσμος; Ξεσηκώθηκε μήπως η διανόηση της χώρας; Όχι βέβαια. Άλλωστε η αισθητική του δούναι-λαβείν έχει εδώ και χρόνια επιβληθεί βάναυσα στην αισθητική της τέχνης. Με αποτέλεσμα να έχουμε μια ολόκληρη γενιά, τη νεότερη γενιά, που δεν έχει καν τη δυνατότητα να παρακολουθήσει μια αξιοπρεπή έστω παράσταση αρχαίου δράματος, ή κλασσικού ρεπερτορίου, που να σέβεται στοιχειωδώς το αρχικό έργο.

Τα μεγάλα έργα των δημιουργών της αρχαιότητας, αλλά και του κλασικού ρεπερτορίου, έχουν καταντήσει πια μια χυδαία πρόφαση, ένα πρόσχημα «σύγχρονης ερμηνείας» όπου εκτονώνεται κάθε λογής διπολική διαταραχή, ή άλλου είδους ψυχασθένεια των συντελεστών της. Όπου η πιο πρόστυχη ιδιοτέλεια, μαζί με τη μετριότητα - που σήμερα συνηθίζεται να βαφτίζεται «ταλέντο» - την ιδεοληψία, την κακεντρέχεια, την αμορφωσιά, την απίστευτη μεροληψία σε βάρος του κλασικού έργου, την αποθέωση των σκηνικών ευρημάτων με σκοπό τον φτηνό εντυπωσιασμό του αδαούς και αδιάφορου κοινού, αλλά και η κυριαρχία της αισθητικής τηλεοπτικού σήριαλ σαπουνόπερας, επιδεικνύονται με στόμφο ως ανώτερη μορφή τέχνης.

Ποιος λοιπόν να αντιδράσει; Οι σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί, οι μουσικοί; Ποιος;

Πόσοι αντέδρασαν όταν το Φεβρουάριο φέτος αιφνιδιαστικά κατατέθηκε νομοσχέδιο με βάση το οποίο τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά μουσεία της χώρας μετατράπηκαν από δημόσια ιδρύματα σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ); Μόνο οι αρχαιολόγοι και οι αρχαιοφύλακες. Κανείς άλλος εκτός από το διδακτικό προσωπικό του Αρχαιολογικής σχολής του Ιόνιου Πανεπιστημίου.

Σύμφωνα με το νόμο αυτό προτείνεται μεταξύ των άλλων η μετατροπή των πέντε μεγαλύτερων αρχαιολογικών μουσείων της χώρας (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου) σε ΝΠΔΔ. Χωρίς να καθίσταται σαφές και κατανοητό ακόμη και από την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το Σ/Ν ποια είναι η ανάγκη αυτής της μετατροπής του νομικού καθεστώτος των Μουσείων.

Ακόμη κι όσοι αντέδρασαν δεν έχουν κατανοήσει το λόγο, όπως μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω από πρώτο χέρι.

Η μετατροπή των μουσείων από δημόσια ιδρύματα σε ΝΠΔΔ γίνεται πρώτα και κύρια για να κατατεθούν οι εισπράξεις τους, δηλαδή τα ταμειακά τους διαθέσιμα στο «Κοινό Κεφάλαιο Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Ταμείων» της Τράπεζας της Ελλάδας. Αυτό γίνεται κατ’ απαίτηση του κατάπτυστου ν. 2469/1997 του Σημίτη, με βάση τον οποίο τα ταμειακά διαθέσιμα των ΝΠΔΔ και Ασφαλιστικών Ταμείων κατατίθενται υποχρεωτικά στην Τράπεζα της Ελλάδας, προκειμένου να επενδυθούν σε ομόλογα και άλλα χρεόγραφα.

Μέσω του «κοινού κεφαλαίου» αυτού το υπουργείο οικονομικών σε συνεννόηση αποκλειστικά με την Τράπεζα της Ελλάδας, δανείζεται – στην ουσία υπεξαιρεί – τα ταμειακά διαθέσιμα με τη μορφή «συμφωνίας επαναγοράς» (repos). Έτσι στη θέση του ρευστού, τα ΝΠΔΔ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, έχουν φορτωθεί repos.

To ύψος του χρέους που έχει φορτώσει το υπουργείο οικονομικών στα ΝΠΔΔ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία ανερχόταν σε 62,8 δις ευρώ στις 31/12/2022. Ενώ στις 30 Απριλίου 2023, ανερχόταν σε άνω των 63 δις ευρώ.

Στο διάγραμμα που παραθέτουμε βλέπουμε την εξέλιξη του χρέους που έχει φορτώσει το υπουργείο οικονομικών στο τέλος κάθε έτους από το 2010 έως το 2022. Από το 2014 ξεκίνησε ο δανεισμός του υπουργείου οικονομικών παρέχοντας repos στο «κοινό κεφάλαιο» έναντι ρευστού. Έως τότε ο δανεισμός γινόταν κυρίως με έντοκα γραμμάτια βραχυχρόνιου χρέους, τα οποία θα μπορούσαν – σε περίπτωση ανάγκης – να ρευστοποιηθούν από τα ΝΠΔΔ στη δευτερογενή αγορά τίτλων.

Οι «συμφωνίες επαναγοράς» (repos) του υπουργείου οικονομικών δεν μπορούν να εξαργυρωθούν στη δευτερογενή αγορά. Τα ΝΠΔΔ που διαθέτουν στα ταμία τους repos έναντι ρευστού, είναι παγιδευμένα. Εξαρτώνται αποκλειστικά από τη δυνατότητα του υπουργείου οικονομικών να εξοφλήσει τα repos.

Από το 2018, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα υποτίθεται ότι έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια, ο δανεισμός του υπουργείου οικονομικών από τα ΝΠΔΔ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, έγινε ο βασικός μοχλός νέου δανεισμού του κράτους. Γι’ αυτό και κυριολεκτικά ξέφυγε το σύνολο των τίτλων του ελληνικού δημοσίου από τη διαχείριση του «κοινού κεφαλαίου» της Τράπεζας της Ελλάδας.

Το χρέος αυτό δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από το υπουργείο οικονομικών. Διότι πολύ απλά δεν μπορεί να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Δανείζεται ως επί το πλείστον από τις εγχώριες τράπεζες, αλλά και από άνωθεν επιλεγμένους επενδυτές του εξωτερικού, που ούτε το Ελεγκτικό Συνέδριο, ούτε κανείς άλλος αποκαλύπτει.

Η μετατροπή των μεγαλύτερων μουσείων της χώρας σε ΝΠΔΔ εξυπηρετεί αφενός το νέο δανεισμό, που έχει ανάγκη το υπουργείο οικονομικών για να μην χρειαστεί να κηρύξει παύση πληρωμών προς τους κατόχους του κρατικού χρέους της Ελλάδας. Αφετέρου, την προώθηση Συμπράξεων Δημόσιων Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) με τα μουσεία, αλλά και την εφαρμογή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων διαχείρισης.

Έτσι πολύ σύντομα τα μουσεία της χώρας θα στεγάζουν εταιρικά γκαλά, εκθέσεις και δεξιώσεις μεγιστάνων δίπλα στα πολύτιμα εκθέματα. Ενώ το προσωπικό τους θα τελεί υπό την δαμόκλεια σπάθη ελαστικών σχέσεων εργασίας και διαχείρισης από ΣΔΙΤ. Τόσο απλά και τόσο καθαρά.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι αρχαιολογικοί θησαυροί της χώρας, τα μνημεία της και οι αρχαιολογικοί χώροι, συμπεριλαμβανομένης και της Ακρόπολης, έχουν περάσει στην κατοχή του Υπερταμείου. Το μόνο που μένει είναι να δούμε διαφημιστικά μπάνερ να κοσμούν τον Παρθενώνα και άλλα μνημεία της χώρας. Η Ελλάδα δεν πουλιέται μόνο ως επικράτεια, ως λαός και έθνος, αλλά και ως ιστορία. Μπράβο μας!

πηγή: dimitriskazakis.blogspot.com

_________________________________________

(*) Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ. και επικεφαλής του ψηφοδελτίου "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ"