Ποιοί φοβούνται τους οικονομικούς εισαγγελείς;

γράφει ο Σπύρος ΓΚΑΝΗΣ

Η ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΗ παρέμβαση του Μιλτιάδη Παπαϊωάνου στο έργο της δικαιοσύνης ζητώντας με επίσημο έγγραφο του την «καρατόμηση» των οικονομικών εισαγγελέων Γ. Πεπόνη και Σ. Μουζακίτη γιατί στην εκτέλεση των καθηκόντων τους κατά την διερεύνηση καταγγελιών για την ΕΛ.ΣΤΑΤ.

εντόπισαν πιθανές ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησής του, δημιούργησε μεγάλο πολιτικό και ηθικό θέμα. 

ΕΠΕΙΔΗ οι δύο αυτοί άξιοι εισαγγελείς, σύμφωνα με έγκυρους κύκλους της δικαιοσύνης, και όχι μόνο, είναι έντιμοι, αδιάφθοροι και άξιοι λειτουργοί της δικαιοσύνης, εύλογα προκύπτουν ερωτήματα και υποψίες για την «ολοκληρωτική» και  «ύποπτη» ενέργεια του Υπουργού της Δικαιοσύνης ο οποίος με αβάσιμους χαρακτηρισμούς απαξιώνει τους εν λόγω εισαγγελείς ζητώντας ευθέως την αντικατάστασή τους για το «κλείσιμο» προφανώς της υπόθεσης. Μιας υπόθεσης η οποία έχει «ηθικούς αυτουργούς» γιατί, κατά την άποψη του γράφοντος, σχεδιάστηκε και μεθοδεύτηκε σε αλλοεθνή κερδοσκοπικά κέντρα και υλοποιήθηκε από «προθύμους» του εγχώριου πολιτικού συστήματος, σύροντας την χώρα δόλια σε κατοχικές συνθήκες διακυβέρνησης.

Μνήμες 1963...

Χρήστος Σαρτζετάκης - 1963

ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΥΣ επιστρέφουν μνήμες του ‘63, όταν ένας άλλος άξιος δικαστής, ο τότε ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης, μετέπειτα πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, διεξήγαγε την ανάκριση για την δολοφονία Γρηγόρη Λαμπράκη χωρίς να υποκύψει σε παρόμοιες αφόρητες πολιτικές πιέσεις και απαξιοτικούς χαρακτηρισμούς των τότε παρακρατικών μηχανισμών που λυμαίνονταν την χώρα υπό την σκέπη  και ανοχή του τότε πολιτικού συστήματος, ενός διεφθαρμένου, ανάξιου και ξενόδουλου πολιτικού συστήματος που έσυρε και τότε την χώρα σε μια άλλη δουλεία, αυτήν της επτάχρονης δικτατορίας. 

Ο τότε ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης, πιστός στον «ΟΡΚΟ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ» με δύναμη, πίστη και κουράγιο, κατάφερε να ξετυλίξει μέχρι τέλους το κουβάρι της αλήθειας αποκαλύπτοντας τον βόρβορο του φασιστικού παρακράτους. 

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, και δικαίως, είναι η μόνη από τις εξουσίες που στέκει ακόμα όρθια την περίοδο αυτή και στην οποία προσβλέπει ο ελληνικός λαός για την απελευθέρωση από τα δεσμά των τοκογλύφων, την ανάσταση της πατρίδας.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο ότι οι ενέργειες των οικονομικών εισαγγελέων, Πεπόνη και Μουζακίτη,  ανάδειξαν στην κορυφή το θέμα της «αναποτελεσματικότητας του μνημονίου», ο Προβόπουλος, ο Σημίτης, οι δελφίνοι του Πασόκ ο ένας μετά τον άλλον, Χρυσοχοϊδης, Λοβέρδος, Κατσέλη και άλλοι …μετά Χριστόν προφήτες ανακάλυψαν ξαφνικά τις βλαπτικές συνέπειες του μνημονίου και σπεύδουν ...να απολογηθούν στην ελληνική στην κοινωνία!

Οι κ.κ. Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης κατά την άποψη του γράφοντος έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στην Δικαιοσύνη και καθοριστικά στις μελλοντικές εξελίξεις, όχι τόσο με την είσπραξη φόρων και την σύλληψη φοροφυγάδων, αλλά κυρίως με την καθοριστική συμβολή τους στην απομυθοποίηση του μνημονίου και των συνθηκών που μας οδήγησαν σε αυτό. 

Κοντολογίς τόλμησαν και γκρέμισαν από ...το βάθρο του το μνημονίου που το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τα συστημικά ΜΜΕ είχαν αναγάγει σε ταμπού στα κοινωνικο-οικονομικά δρώμενα στη χώρα, και για αυτή τους την συμβολή τους οφείλει πολλά η ελληνική κοινωνία.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, και όλοι μαζί, πρέπει με κάθε τρόπο με τις δυνάμεις που έκαστος διαθέτει, να βροντοφωνάξουμε ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ, η ΔΙΑΚΑΙΟΣΥΝΗ στέκει ακόμα όρθια, είναι το τελευταίο μετερίζι αντίστασης στο αποσυνθεμένο πολιτικό σύστημα, τα διαβρωμένα ΜΜΕ, την Ελλάδα της υποτέλειας και της παρακμής που μας οδήγησαν.