του Γιώργου Τράγκα από το TragasNet
«Ο Θεός της Ελλάδας να μας βοηθήσει», είπε η Άννα Διαμαντοπούλου στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τον προϋπολογισμό – τυφώνα που καταρτίστηκε εδώ και πολύ καιρό με βάση το κατοχικό σύμφωνο
και τις οδηγίες του master chef που μεταβάλει την Ελλάδα σε καθεστώς Μπανανίας. Ο Πανάγαθος βέβαια, δεν συμμετέχει σε τέτοιου είδους προσχεδιασμένα εγκλήματα, που οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους σε πλήρη εξαθλίωση και πολύχρονη δουλεία. Είναι δεδομένο, ότι απεχθάνεται τους υποκριτές Φαρισαίους και τους τοκογλύφους-Τελώνες που υπόσχονται παραμονές εκλογών, ότι θα επαναδιαπραγματευτούν τους σκληρούς όρους του Μνημονίου, ενώ έχουν ήδη προχωρήσει στη σύνταξη ενός προϋπολογισμού που αποτελεί την πλήρη εφαρμογή των εντολών της τρόικας.
Η οικονομία της χώρας είναι κλινικά νεκρή και οι πάντες ελπίζουν να μην σκοντάψει κανείς από τους θεράποντες γιατρούς και τραβήξει κατά λάθος το καλώδιο του τεχνητού πνευμοθώρακα. Τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και της ντόπιας αλητο-ελιτοκρατίας δεν θέλουν να βλέπουν ό,τι… βλέπει όλος ο διεθνής περίγυρος.
Δηλαδή, ότι στην ουσία έχουμε πτωχεύσει. Έχουμε εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία μας κι ότι πολύ σύντομα με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αντί πινακίου φακής και της τακτικής υποχώρησης σε μια σειρά εθνικών θεμάτων θα έχουμε μεταμορφωθεί σε μια αποικία χωρίς βασικά εθνικά χαρακτηριστικά, χωρίς φωνή και χωρίς μέλλον.
Ήδη στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες πυκνώνουν τα δημοσιεύματα που επισημαίνουν ότι έχουμε απολέσει την ανεξαρτησία μας. Γράφουν και αποκαλύπτουν ότι εδώ και πολλά χρόνια μπήκαμε εκ του πονηρού σε πλήρη τροχιά υποθήκευσης με υπερδανεισμό, για να φτάσουμε στο σημείο να ζητήσουμε, περιέργως (από την πρώτη κιόλας στιγμή!) απεγνωσμένα βοήθεια υπογράφοντας την είσοδο του ΔΝΤ στη ζωή μας.
Όπως επισημαίνουν διάφοροι διαπρεπείς οικονομολόγοι και αναλυτές, όπως χθες ο Γάλλος Ζαν Πολ Φιτουσί στην εφημερίδα La Repubblica, «η Ιρλανδία αντίθετα από την Ελλάδα αντιστέκεται μέχρι στιγμής στο ΔΝΤ γιατί δεν επιθυμεί να εμφανιστεί στο διεθνές στερέωμα ως μια τριτοκοσμική χώρα κι έχει δίκαιο να σκέφτεται έτσι καθώς αποτελεί μέρος της μεγάλης Ευρώπης».
Εμείς, υποτίθεται κοιτίδα του πολιτισμού, που ζούμε στη σκιά της Ακροπόλεως, είμαστε στο έλεος του κ. Ντομινίκ Στρος Καν, της κας Μέρκελ, του κ. Σόρος και όλων των διεθνών τοκογλύφων. Ζητείται ελπίς, αλλά δεν μπορείς να ελπίζεις ότι θα την δώσουν τα ίδια φθαρμένα κι ένοχα πρόσωπα που έφεραν την καταστροφή και την υποτέλεια. Ακόμη δείχνουμε να φοβόμαστε, να συμβιβαζόμαστε, να ανεχόμαστε να δεχόμαστε τη μοίρα μας, όπως την γράφουν αυτοί.
Κάποια στιγμή πρέπει όλοι να αντιληφθούμε τι ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα μας και στη ζωή μας, εδώ κι ένα χρόνο. Κάτι που δεν έχει σχέση μόνο με την αποπληρωμή του χρέους. Βασικός στόχος αυτής όλης της «θεραπείας», των αλλεπάλληλων ηλεκτροσόκ είναι η συρρίκνωση της κρατικής οντότητας. Το φινάλε αυτής της ιστορίας, αν δεν αποτραπεί, από την μαζική αντίδραση της κοινωνίας, θα είναι η μεταμόρφωση της χώρας σε μια υπό διάλυση περιοχή, της οποίας οι αφυδατωμένοι οικονομικά κάτοικοι, με σβησμένα από τη μνήμη τους εθνικά χαρακτηριστικά και αλλοιωμένοι ως κοινωνικό σύνολο από εκατομμύρια μετανάστες, θα είναι έτοιμοι να αποδεχθούν ακόμη και την αποκόλληση εθνικών εδαφών.
Ο προϋπολογισμός-δεύτερη φάση του Μνημονίου προβλέπει εκτόξευση της ανεργίας, κάτι που προσπερνούν με ψυχρότητα οι κυβερνητικοί υπηρέτες του Οικονομικού Εκτελεστή. Ενδεχομένως, δεν αντιλαμβάνονται το τσουνάμι δυστυχίας που έρχεται. Ούτε τις παρενέργειες που θα φέρει η πείνα με κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας και γενικά των πράξεων βίας. Έως πότε νομίζουν κάποιοι ότι μπορεί να βαφτίζουν «τρομοκράτες», «αντιεξουσιαστές», «περιθωριακούς» ή «κακοποιά στοιχεία» όλους εκείνους που το ένστικτο αυτοσυντήρησης ή το αίσθημα εγκατάλειψης και απομόνωσης τους οδηγούν σε εκρήξεις και ξεσπάσματα κατά της κρατικής τρομοκρατίας, της αυθαίρετης εφαρμογής νόμων που φέρνουν απόγνωση, στέρηση και πλήρη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής;
Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν, τότε μετατρέπονται σε λάβα που καίει τα πάντα στο πέρασμά της. Αλήθεια, πιστεύουν ότι με την έξοδο χιλιάδων εργαζομένων από τις ΔΕΚΟ ή τα νοσοκομεία ή από την παύση χιλιάδων συμβάσεων, όλοι αυτοί οι άνθρωποι για να ζήσουν θα σκέπτονται την τήρηση των νόμων που αποφασίζει και διατάσει μια κυβέρνηση συνεργαζόμενη με ξένα κέντρα ελέγχου της χώρας; Αλήθεια, πιστεύουν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, θα υπακούσουν στις επικλήσεις «πατριωτισμού» και «σωτηρίας» της πατρίδας, ενώ οι ίδιοι θα είναι ναυάγια και καμένες ψυχές; Αλήθεια, πιστεύουν ότι τον προσεχή Δεκέμβριο αρχίζοντας τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα βρουν παραστάτες και ένθερμους οπαδούς τους ανέργους, τους απασχολήσιμους, τους πρώην καταστηματάρχες, τους συνταξιούχους, τους δημοσίους υπαλλήλους ή τους νέους, που σκέπτονται πού θα μεταναστεύσουν;
Πράγματι, ο Θεός να βάλει το χέρι του, όπως σωστά λέει η κα Άννα Διαμαντοπούλου, γιατί πληθαίνουν εκείνοι που πιστεύουν(βλέποντας και το ανέκφραστο παγωμένο πρόσωπο του υπουργού των οικονομικών) ότι κάποιοι μας σπρώχνουν ενσυνείδητα στον γκρεμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου