- γράφει ο Σπύρος ΓΚΑΝΗΣ -
Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και Κύπρος
βυθίζονται στην κρίση, έξι χώρες στο σύνολο των 17 της Ευρωζώνης με συνολικό
πληθυσμό 132 εκατ., το 40% των 326 εκατ. του συνολικού πληθυσμού της Ευρωζώνης,
βυθίζονται στη δυστυχία εξαιτίας της υπαγωγής τους σε προγράμματα μνημονιακής
πολιτικής υπεράσπισης του ενιαίου νομίσματος! Στα γερμανικής έμπνευσης σύγχρονα
ευρω-καθαρτήρια!
Αβυσσαλέο χάσμα μεταξύ του πλούσιο ευρωπαϊκού βορά και του φτωχού νότου, στο
θάλαμο επιχειρήσεων του Βερολίνου διεξάγονται ασκήσεις επί χάρτου από
παράλογους ηγέτες – όργανα της μαύρης διεθνούς του νεοφιλελευθερισμού οδηγώντας
την Γηραιά Ήπειρο σε διχασμό με απρόβλεπτες εξελίξεις και ακόμα και σε
πολεμικές συρράξεις.
Πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων έχουν γίνει μαριονέτες του
νεογερμανικού ιμπεριαλισμού, του Δ’ Ράιχ, που μεθοδικά αποσταθεροποιεί και
υποδουλώνει οικονομικά τα κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Με στόχο τους τη “σωτηρία” του κοινού νομίσματος εκμεταλλεύονται τον φετιχισμό
των πολιτών στο ευρώ, αλλοτριώνουν τους λαούς που συνεχίζουν να “λατρεύουν” ένα
νόμισμα που έμελε να γίνει το μοιραίο όργανο καταστροφής των λαών της Ευρώπης.
Οι άφρονες των Βρυξελλών και του Βερολίνου έχουν μετατρέψει όλη την Γηραιά
Ηπειρο σε ένα απέραντο θάλαμο δημοσιονομικού ευρω-καθαρτηρίου.
Ευρωσκεπτικισμός
Στην Ελλάδα μόλις τώρα ο πολίτης άρχισε να συνειδητοποιεί ότι το κύριο αίτια
της κρίσης έχει τις ρίζες του στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και στην συνεπικουρία
βέβαια της εθνοκτόνου πολιτικής των ακραίων νεοφιλελεύθερων κομμάτων της
συγκυβέρνησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ).
Πολύ πρόσφατα το βαρόμετρο της Metron Analysis κατέγραψε
μεγάλη άνοδο του Ευρωσκεπτικισμού στη χώρα μας που αγγίζει το 50%. Ο
Ευρωσκεπτικισμός βέβαια σαν πολιτική τάση εντοπίζεται σε όλο το πολιτικό φάσμα,
η ενιαία όμως και συγκροτημένη πολιτική του έκφραση είναι το ζητούμενο.
Οι εξελίξεις της τελευταίας μνημονιακής περιόδου ανάδειξαν περίτρανα ότι ο
εθνικός κίνδυνος προέρχεται κατά κύριο λόγο από τον θάλαμο επιχειρήσεων του “Δ’
Ράιχ” του Βερολίνου και το ιερατείο των Βρυξελλών και όχι από τους
παραδοσιακούς και εν πάση περιπτώσει μετρίσιμους κινδύνους των εξ ανατολών ή
βορείων γειτόνων μας.
Τα 130 εκατ. κατοίκων του ευρωπαϊκού νότου που έχουν καταδικαστεί σε
εύρω-λιτότητα από μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και τις δουλικές κυβερνήσεις
τους, κοντολογίς του Δ’ Γερμανικού Ράιχ, επιβάλλεται να συνασπιστούν και σαν
μια γροθιά να αποτινάξουν τα δεσμά των οικονομικών εγκληματιών του βάρβαρου
νεοφιλελευθερισμού. Είναι ευθύνη των οργανώσεων, κινημάτων και κομμάτων να
δραστηριοποιηθούν σε αυτή την κατεύθυνση της οργάνωσης μετώπου αντίσταση στον
ευρω-νότο.
