Παναγιώτης Λαφαζάνης: Χρειάζεται επανεξέταση η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωζώνη

Το "όχι" της Κύπρου δεν πρέπει να μείνει μισό, αντιθέτως πρέπει να ολοκληρωθεί με ένα συνολικό "όχι" προς την τρόικα και τα Μνημόνια, συστήνει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, στη συνέντευξή του στην "Αυγή" της Κυριακής. Άποψή του είναι ότι, εδώ που έφθασαν Ευρωζώνη και Ε.Ε, δεν μεταρρυθμίζονται, αλλά μόνο ανατρέπονται, εξ ου και η πρότασή του για επανεξέταση της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των δύο αυτών ευρωπαϊκών θεσμών. Ταυτόχρονα ο συνομιλητής μας βάζει τους δικούς του... αστερίσκους ενόψει του ιδρυτικού συνεδρίου καθώς και του προσυνεδριακού διαλόγου, ενώ ζητά οι αιχμηρές θέσεις του κόμματος να μην λειανθούν. Στο κεφάλαιο των συμμαχιών, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής Β' Πειραιά επιμένει στη συνεργασία με ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ δηλώνει αντίθετος στη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς τα κεντροαριστερά, πολλώ μάλλον όταν οι συνεργασίες γίνονται με παλιά υλικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

Η συνέντευξη στον Νίκο Παπαδημητρίου στην "ΑΥΓΗ" της Κυριακής

* Πώς αξιολογείτε τη στάση του κυπριακού λαού και του κοινοβουλίου για το κούρεμα των καταθέσεων, κ. Λαφαζάνη;

Η Κύπρος είπε ένα μεγάλο και περήφανο "όχι". Και αυτό το "όχι" το είπε πρώτα απ’ όλα και κυρίως ο κυπριακός λαός και έτσι δέσμευσε και την Κυπριακή Βουλή. Το "όχι", όμως, αυτό της Κύπρου δεν πρέπει να μείνει "μισό" ούτε να γίνει άλλοθι για να ακολουθήσουν τροϊκανές και μνημονιακές αναδιπλώσεις. Θα ήταν τραγικό, αδιανόητο και άθλιο να δανειστεί ή να πληρώσει σε μετρητά, με την καταλήστευσή του, ο κυπριακός λαός 17 δισ. για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι ιδιωτικές τράπεζες και για να μπει η Κύπρος στην τυραννική κηδεμονία της τρόικας. Το "όχι" της κυπριακής Βουλής πρέπει τώρα να ολοκληρωθεί με ένα συνολικό "όχι" στην τρόικα και τα Μνημόνια και με ένα μεγάλο ναι στην εθνικοποίηση και εξυγίανση των κυπριακών τραπεζών και σε μια νέα προοδευτική πορεία μετασχηματισμών της Κύπρου σε σύγκρουση με τις δομές της Ευρωζώνης.

Ευρώπη των λαών και όχι της "ιεράς συμμαχίας"

* Πρέπει, μετά και τις εξελίξεις, να επανεξετάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέση του για την Ευρωζώνη; Και αν ναι, σε ποια κατεύθυνση;


Ασφαλώς η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωζώνη αλλά και την Ε.Ε. χρειάζεται επανεξέταση. Η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. κατρακυλάνε ιλιγγιωδώς σε ένα ασταμάτητο κατήφορο αντιδραστικοποίησης, ο οποίος τις μετατρέπει σε υφεσιακή, κοινωνική και εργασιακή έρημο. Η Ευρωζώνη με τις δομές της έχει εξελιχθεί στο πιο αντιδραστικό τμήμα του καπιταλισμού, εντός του οποίου σηκώνονται όλο και πιο σκληρά τείχη διαίρεσης και ανισοτήτων και επικρατεί η πιο σκληρή ιμπεριαλιστική ιεραρχία και μια νέας μορφής αποκρουστική αποικιοποίηση. Φοβούμαι ότι η Ευρωζώνη αλλά και η Ε.Ε., εδώ που έχουν φθάσει, δεν μεταρρυθμίζονται, αλλά μόνο ανατρέπονται. Μια διαφορετική Ευρώπη μπορεί να προκύψει όχι ως ιερά συμμαχία των πιο επιθετικών κύκλων του καπιταλισμού σε κάθε χώρα, αλλά ως νέα προσπάθεια λαών που θα βαδίζουν σε προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους.

Δεν αρκεί η επιβεβαίωση των κεκτημένων 
 
* Να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα για ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο; Αν όχι, πότε, κατά την άποψή σας, πρέπει να γίνει;


Οι ραγδαίες εξελίξεις καθιστούν ακόμα πιο κρίσιμο -και θα έλεγα ιστορικό για την πορεία της ελληνικής Αριστεράς και του τόπου- το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το συνέδριο αυτό κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει απλώς να επιβεβαιώσει τα κακώς εννοούμενα "κεκτημένα", αλλά να κάνει νέες καινοτόμες ριζοσπαστικές επεξεργασίες και να αναδείξει τολμηρές επιλογές που θα δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ την ικανότητα και τη δύναμη να διευθύνει μια νέα αποτελεσματική και νικηφόρα προσπάθεια για να βγούμε από την κρίση και να ανοίξουμε νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς ορίζοντες. Επομένως το θέμα δεν είναι αν το συνέδριο θα γίνει, που λέει ο λόγος, ένα μήνα νωρίτερα ή αργότερα. Το θέμα που προέχει είναι να έχουμε ένα ουσιαστικό, απόλυτα δημοκρατικό και βαθιά συμμετοχικό συνέδριο, που θα προσφέρει τη δυνατότητα να δώσουν άνετα το "παρών" στις διαδικασίες, τις συζητήσεις και τις αποφάσεις του όλες οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα μέλη του και όλος ο προοδευτικός αριστερός κόσμος.

* Προτάσσετε συχνά πυκνά την ανάγκη για δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης, όταν άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζουν την ανάγκη βίαιης ωρίμανσης. Είναι δύο σχέδια που αποκλίνουν; Κοινά σημεία δεν υπάρχουν;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έτσι κι αλλιώς κατακτήσει μεγάλους κοινούς τόπους θέσεων, πρακτικών και αντιλήψεων. Αυτό είναι το μεγάλο, κοινό, κατακτημένο έδαφος. Δεν πρέπει, όμως, να μείνουμε εδώ. Δεν αρκεί! Και δεν πρέπει αυτό το κατακτημένο με μεγάλες δυσκολίες και σκληρούς αγώνες κοινό έδαφος να το στρογγυλεύουμε όλο και περισσότερο με λείανση των αιχμών, των απόψεων και των πρακτικών μας, με την επιλεκτική εκφώνηση των θέσεών μας και με την αναδίπλωση από τις πιο αιχμηρές θέσεις μας. Αντίθετα, αυτό που επιβάλλουν οι εξελίξεις είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει ακόμα πιο τολμηρά, πιο καινοτόμα και πιο ριζοσπαστικά μπροστά. Το δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης με κοινωνικούς, ταξικούς, εργατικούς και λαϊκούς όρους επιβάλλεται στον ΣΥΡΙΖΑ ως μια αμείλικτη ανάγκη για να καταστήσει πιο αιχμηρή, πιο συνεκτική, πιο πειστική και πιο ολοκληρωμένη, σπάζοντας φόβους και τρομοκρατικά διλήμματα, την κεντρική εναλλακτική προγραμματική του πρόταση αλλά και τις επιμέρους προγραμματικές του θέσεις. Επιβάλλεται, ακόμα, για να ανασυγκροτηθεί οργανωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκτήσει δραστήριες οργανώσεις και να καταστεί ένα μεγάλο ριζοσπαστικό κόμμα των μελών του. Επιβάλλεται, επίσης, για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλει πιο αποφασιστικά σε αυτό που μέχρι τώρα συνιστά την πιο αδύνατη πλευρά του: στην ανάπτυξη μεγάλων ενωτικών ταξικών λαϊκών αγώνων, χωρίς τους οποίους η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αδύνατη και, αν γίνει εφικτή, δεν θα μπορεί να προχωρήσει.

* Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφουν άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Με ποια πολιτική και συμμαχίες εκτιμάτε ότι μπορεί να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα;

Το στοίχημα σήμερα είναι να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα άνετο και σταθερό προβάδισμα έναντι της Ν.Δ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει αυτό το πλεονέκτημα, οι ανατρεπτικές εξελίξεις θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας και θα καταστήσουν πολύ γρήγορα πραγματικότητα μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Το δεύτερο κύμα πολιτικής, προγραμματικής και κινηματικής ριζοσπαστικοποίησης ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει ανάγκη ακριβώς για να συμβάλει τολμηρά σε μια αριστερή συμπαράταξη, σε μια νέα εμπιστοσύνη και σε μια νέα αφύπνιση του κοινωνικού πεδίου με καινούργιους μεγάλους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Γιατί δίχως όλα αυτά στο προσκήνιο και σε εξέλιξη η Αριστερά δεν μπορεί να πάρει μια νέα δυναμική ώθηση ούτε να ταρακουνηθεί γερά και να αλλάξει ριζικά και ξανά το πολιτικό σκηνικό.

Να μη μετατοπιστεί προς την Κεντροαριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ

* Βλέπετε σήμερα, επί τη ευκαιρία, πραγματικά περιθώρια συνεννόησης με την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Περιθώρια συνεννόησης με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, εφόσον αυτές ταχθούν κατά του Μνημονίου, δεν υπάρχουν;


Στο ΚΚΕ διεξάγεται εν όψει του 19ου Συνεδρίου του ένας πολύ ζωντανός, ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος με την κατάθεση διαφορετικών απόψεων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Νομίζω ότι αξίζει να παρακολουθήσουμε αυτόν τον διάλογο και να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα, αντί να κοιτάζουμε αφ’ υψηλού και συχνά να αφορίζουμε αυτό το κόμμα. Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επίσης, αναπτύσσονται γόνιμοι προβληματισμοί και απόψεις. Οι ιδέες μιας μεγάλης και νικηφόρας συμπόρευσης και συμπαράταξης της Αριστεράς είναι επίκαιρες και όσο ποτέ αναγκαίες και δυνάμει ρεαλιστικές. Και κάνω λόγο για συμπαράταξη της Αριστεράς και όχι φυσικά της Κεντροαριστεράς. Κι αυτό όχι γιατί αποκλείω ενδεχόμενες συνεργασίες με δυνάμεις πέραν του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά γιατί, για να επιτευχθούν τέτοιες συνεργασίες, πρέπει οι συνεργαζόμενες δυνάμεις να μετατοπιστούν στην πράξη και στους αγώνες προς τα αριστερά και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατοπιστεί κεντροαριστερά, ενώ, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να κτιστούν συνεργασίες με παλιά υλικά που χρησίμευσαν για να στερεωθούν τα νεοφιλελεύθερα και μετέπειτα μνημονιακά πειράματα του ΠΑΣΟΚ αλλά και ο σημερινός τρικομματικός κυβερνητικός συνεταιρισμός.