Η οριοθέτηση αυτή κρίνεται άκρως ασύμφορη για την Ελλάδα, αφού όταν με την δική μας υπογραφή δίνεται στη Κρήτη μειωμένη επήρεια σε ΑΟΖ και δεν περιλαμβάνει το Καστελόριζο αλλά ούτε και ολόκληρη τη Ρόδο.
Υπογραμμίζουμε χαρακτηριστικά δύο καίρια σημεία επί των οποίων η κυβέρνηση, στο όνομα της ακύρωσης του τουρκολυβικού μνημονίου, προέβη σε υποχωρήσεις, οι οποίες μπορεί να έχουν ιδιαίτερα επικίνδυνες παρενέργειες.
Πρώτον: Η Συμφωνία πιθανότατα προβλέπει, και λέμε πιθανότατα, διότι δεν έχουν κατατεθεί τα επίσημα ποσοστά, κατανομή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ανάμεσα στην Κρήτη και την Αίγυπτο, αντί για 50-50%, δηλαδή με τη μέση γραμμή, κατανομή της τάξης 45% ποσοστό ΑΟΖ για την Κρήτη και 55% για το ηπειρωτικό έδαφος της Αιγύπτου.
Η οριοθέτηση αυτή είναι άκρως ασύμφορη για την Ελλάδα, αφού όταν με την δική μας υπογραφή δίνεται στη Κρήτη μειωμένη επήρεια σε ΑΟΖ, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε τι μπορεί να διεκδικήσει η Τουρκία για τα μικρότερα νησιά στο Αιγαίο. Όλη η γραμμή της Αθήνας, για πλήρη επήρεια των νησιών μας, εάν δεν ισχύει για την Κρήτη, τότε κινδυνεύει να καταρρεύσει για τα νησιά του Αιγαιακού χώρου, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε όφελος της Τουρκίας.
Δεύτερον: Η Συμφωνία οριοθέτησης ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο όχι μόνο δεν περιλαμβάνει το Καστελόριζο αλλά ούτε και ολόκληρη τη Ρόδο. Αντίθετα, η Συμφωνία χωρίζει κάθετα, ακριβώς στη μέση, τη Ρόδο, κατά μήκος του 28ου Μεσημβρινού, οριοθετώντας ΑΟΖ, μόνο, δυτικά και όχι ανατολικά της Ρόδου. Με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία κινδυνεύει να “νομιμοποιήσει” σε βάρος μας την εδώ και χρόνια επεκτατική τουρκική στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού με την ελληνική συναίνεση αφήνεται μετέωρη η οριοθέτηση ΑΟΖ ανατολικά και νοτιοανατολικά της Ρόδου και φυσικά μένει πλήρως, εκτός ατζέντας, το Καστελόριζο.
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει, φυσικά, να δικαιολογήσει τις παραπάνω υποχωρήσεις της στη Συμφωνία που έκανε με την Αίγυπτο με το επιχείρημα ότι η υπογραφή αυτής της Συμφωνίας ήταν απολύτως αναγκαία, γιατί ήταν ο μόνος τρόπος για να αμφισβητηθεί στη πράξη το παράνομο μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης. Η κυβέρνηση, όμως, θα έπρεπε να πάρει υπόψη της ότι όσο ενδιαφερόταν η Ελλάδα να ακυρώσει στη πράξη το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο άλλο τόσο ίσως και περισσότερο ενδιαφερόταν και η Αίγυπτος για την ακύρωση αυτού του μνημονίου, αφού καταπατούσε κατάφωρα και δικά της κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ έδινε φτερά στην κυβέρνηση Σάρατζ να κυριαρχήσει σε όλη την Λιβύη, απειλώντας άμεσα το κοσμικό καθεστώς της Αιγύπτου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η διχοτόμηση και η μερική οριοθέτηση της Ρόδου και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η μειωμένη, με την συγκατάθεση της Αθήνας, επήρεια της Κρήτης.
Δυστυχώς, όμως, η υποχώρηση, ο φόβος και η υποτέλεια είναι μόνιμα σύνδρομα των ελληνικών κυβερνήσεων.
πηγή: iskra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου