Περί βλακείας…

Οι νόμοι περί βλακείας του Λεμπέση μας κατευθύνουν στο κεφαλαιώδες συμπέρασμα, ότι, τα κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης ελέγχονται από βλάκες, που είναι διεφθαρμένοι και κουτοπόνηροι, δημιουργούν κλίκες, ρέπουν προς την ανηθικότητα και αρέσκονται σε απάτες προς ίδιον οικονομικό όφελος.

Γιώργος Βάμβουκας*

Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας αποκαλύπτουν ότι το Μάρτιο του 2021 το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας ανερχόταν σε 503,6 δις ευρώ (€), αποτελώντας έτσι το 307,7% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της ελληνικής οικονομίας. Αν στο εξωτερικό χρέος των 503,6 δις € συνυπολογιστεί και το εσωτερικό δημόσιο χρέος, τότε το επίσημο συνολικό χρέος της Ελλάδας εκτιμάται τον Μάρτιο του 2021 σε 595 δις € ή 362,8% του ΑΕΠ. Στο χρέος των 595 δις € δεν συνυπολογίζουμε το απόθεμα των εντόκων γραμματίων της τάξης των εκατοντάδων δις ευρώ που έχουν δομηθεί σε «συμφωνίες επαναγοράς» (repos-repurchase aggrements). Το απόθεμα των εντόκων γραμματίων αντικατοπτρίζει το βραχυπρόθεσμο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης και επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με τις ανάλογες δαπάνες τόκων.

Το 1970 το συνολικό χρέος της Ελλάδας ανερχόταν σε 2,8 δις € και αντιπροσώπευε μόλις το 21,7% του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας. Γιατί την περίοδο 1970-Μάρτιος 2021 το συνολικό χρέος της Ελλάδας από μόλις 2,8 δις εκσφενδονίστηκε στα 595 δις €; Σε ποιους παράγοντες αποδίδεται η κατάρρευση των Δημοσίων Οικονομικών και η χρεοκοπία της πατρίδας το 2009; Γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ), το δικομματικό καθεστώς εξουσίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ της περιόδου 2011-2014 και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ της περιόδου 2015-2019, δέσμευσαν τουλάχιστον τρεις μελλοντικές γενεές Ελλήνων με τις μειοδοτικές συμβάσεις των μνημονίων; Πολλά άρθρα, μονογραφίες και βιβλία γράφηκαν και θα γραφούν για την απάντηση των ανωτέρω ερωτημάτων. Αναμφίβολα, η διαφθορά, η ασυδοσία, η αχρειότητα και η ανικανότητα του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος κυβερνητικής εξουσίας, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην δραματική επιδείνωση των Δημοσίων Οικονομικών μετά το 1970, την οδυνηρή χρεοκοπία του 2009 και την υποταγή της χώρας στη μέγγενη των μνημονίων.

Ξεφυλλίζοντας την εκπληκτική πραγματεία του ομότιμου καθηγητή Θεόδωρου Λιανού, με τίτλο «Οι Νόμοι της Ηλιθιότητας και οι Νόμοι του Συμφέροντος» (Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014), αντιλήφθηκα ότι ένας ουσιαστικός παράγοντας, που αρκετοί από μας γνωρίζουμε αλλά δεν σχολιάζουμε στις αναλύσεις μας, είναι ο ρόλος των “βλακών” στην χρεοκοπία του 2009 και η συνενοχή τους στην εφαρμογή των αποτυχημένων βάναυσων μνημονιακών κοινωνικοοικονομικών πολιτικών. Σύμφωνα με το Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών, “βλάκας είναι το πρόσωπο χαμηλής νοημοσύνης που συμπεριφέρεται ανόητα». Δηλαδή, ο βλάκας χαρακτηρίζεται από χαμηλό διανοητικό επίπεδο. Οι λέξεις ηλίθιος, κουτός, στούρνος και κρετίνος είναι συνώνυμες του βλάκα. Ο Θεόδωρος Λιανός, καταξιωμένος οικονομολόγος στην διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα, στην προαναφερθείσα πραγματεία πριν διατυπώσει τους δικούς του Νόμους περί Ηλιθιότητας, με απλό και γλαφυρό τρόπο αναλύει και σχολιάζει τους Νόμους της Βλακείας του Ευάγγελου Λεμπέση (1906-1968).

Ο κοινωνιολόγος Ευάγγελος Λεμπέσης, το 1941 έγραψε ένα καταπληκτικό δοκίμιο, με τίτλο «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω». Ο καθηγητής Θ. Λιανός από το δοκίμιο του Ε. Λεμπέση αποκρυπτογραφεί πέντε “νόμους περί βλακείας”. Οι Νόμοι της Βλακείας κατά Λεμπέση είναι: 1) Η κατηγορία των βλακών είναι πολυπληθής. 2) Η παραγωγή βλακών δεν είναι ταξική. Η φύση δεν δίνει το προνόμιο της παραγωγής βλακών σε καμία κοινωνική τάξη. 3) Οι βλάκες έχουν την έμφυτη τάση να συρρέουν σε πάσης φύσης οργανώσεις και να δημιουργούν κλίκες. 4) Οι βλάκες είναι καχύποπτοι, πονηροί και ωθούνται προς την απάτη. Και 5) Η ανηθικότητα είναι αποκλειστικό προνόμιο των βλακών.

Οι νόμοι περί βλακείας του Λεμπέση μας κατευθύνουν στο κεφαλαιώδες συμπέρασμα, ότι, τα κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης ελέγχονται από βλάκες, που είναι διεφθαρμένοι και κουτοπόνηροι, δημιουργούν κλίκες, ρέπουν προς την ανηθικότητα και αρέσκονται σε απάτες προς ίδιον οικονομικό όφελος. Ποιος αμφιβάλλει ότι πάσης μορφής ηλιθίων, όπως κρετίνοι της κυβερνητικής εξουσίας, διεφθαρμένα πολιτικά πρόσωπα και ανήθικοι καρεκλοκένταυροι της κρατικής-τραπεζικής εξουσίας, δεν ευθύνονται για την χρεοκοπία του 2009, την καθήλωση της χώρας υπό το πέλμα των ξένων πιστωτών και την κοινωνικοοικονομική σήψη των τελευταίων ετών;

Το αντίθετο του βλάκα είναι ο «ευφυής». Το ευφυές άτομο είναι πολύ έξυπνο και έχει υψηλή νοημοσύνη. Ο Θεόδωρος Λιανός, ερμηνεύοντας τον πέμπτο νόμο της βλακείας κατά Λεμπέση. γράφει τα εξής: «Αντίπαλος ή ανταγωνιστής του βλάκα είναι ο ευφυής, τον οποίο ο βλάκας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις, διότι ο ίδιος είναι πνευματικά κατώτερος, πράγμα το οποίο γνωρίζει. Γι’ αυτό, άλλωστε, χρησιμοποιεί την καχυποψία, την πονηριά και την απάτη. Κατά συνέπεια, ο βλάκας αποφεύγει συστηματικά “πάσα σύγκρουση πάσα μάχη”. Αν όμως εξαναγκαστεί να δώσει μάχη, θα τη δώσει με τα πνευματικώς κατώτερα και ανηθικότερα όπλα, δηλαδή με το ψεύδος, τη διαστροφή, τη ραδιουργία και τη συκοφαντία».

* O Γιώργος Βάμβουκας, είναι Καθηγητής Οικονομικών και Οικονομετρίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπεύθυνος Τομέα Οικονομικών του Κινήματος Ελεύθεροι Άνθρωποι.

crashonline.gr