Αποστόλου: «Έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις για την ανόρθωση της αγροτικής οικονομίας»

Για εικόνα μιζέριας και καταστροφής που κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν έκανε λόγο ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλης Αποστόλου... 

«Τα προβλήματα υπάρχουν και είμαστε έτοιμοι να τα συζητήσουμε με τους αγρότες, αλλά δεν είναι αντιπροσωπευτική η εικόνα μιζέριας και καταστροφής που θέλουν κάποιοι να δημιουργήσουν» δήλωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου με την ευκαιρία ολοκλήρωσης της 26ης Διεθνούς Έκθεσης AGROTICA, προσθέτοντας ότι αναμένει από τους αγρότες να καταθέσουν και τις δικές τους προτάσεις.

Ο κ. Αποστόλου σημείωσε ότι η κυβέρνηση ξεκινάει με όραμα και σχέδιο μια βαθιά μεταρρύθμιση, που θα αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για τη παραγωγή αγροτικών προϊόντων.

Διαβεβαίωσε ότι στο πλαίσιο αυτό έχει συγκεκριμένες προτάσεις για την ανόρθωση της αγροτικής οικονομίας, αλλά και για την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών της κρίσης στον αγροτικό πληθυσμό.

Όπως διευκρίνισε, βασική φιλοσοφία είναι οι επιπτώσεις να κατανεμηθούν δίκαια, σύμφωνα με τη πραγματική φοροδοτική και ασφαλιστική δυνατότητα του καθενός, με ιδιαίτερη μέριμνα για τους μικρομεσαίους αγρότες.

Αναφερόμενος στην εφαρμογή του νέου αναθεωρημένου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020, συνολικής επενδυτικής δαπάνης 6 δισ. ευρώ, είπε ότι προβλέπεται ένα διπλό «πακέτο» για τους αγρότες έως 40 ετών με στόχο την παραμονή αλλά και την επιστροφή χιλιάδων νέων στη περιφέρεια. Συγκεκριμένα, θα στηριχθούν επενδυτικά σχέδια πρώτης εγκατάστασης με επιδότηση έως 22.000 ευρώ, καθώς και σχέδια εκκίνησης μη γεωργικής δραστηριότητας με επιδότηση από 11.000 έως 20.000 ευρώ.

«Βασικός μας στόχος είναι το πρόγραμμα να λειτουργήσει εμπροσθοβαρώς, με έμφαση σε μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα. Θα συνεργαστούμε με τους αγρότες για να πετύχουμε, όχι μόνο την απορρόφηση των πόρων, αλλά κυρίως την αποτελεσματικότητα» σημείωσε.

Τούρκος μιντιάρχης: «Ζήτησα κανάλι από τον Τσίπρα»

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο ιδιοκτήτης του TV8 ήταν ανάμεσα στους Τούρκους επισήμους που παρακολούθησαν τον φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις αντιπροσωπείες Τουρκίας και Ελλάδας, στην Κωνσταντινούπολη. Αγώνα που παρακολούθησαν και οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, Αλέξης Τσίπρας και Αχμέτ Νταβούτογλου αντίστοιχα.  

Ο Αλ. Τσίπρας ανάμεσα στον τούρκο πρωθυπουργό κα το τούρκο μιντιάρχη Ali Ilicali

Η είδηση ότι ο ιδιοκτήτης του τουρκικού καναλιού TV8, Ali Ilicali, συναντήθηκε με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα και συζήτησαν τον ενδεχόμενο αγοράς καναλιού στην χώρα μας κυριαρχεί σε όλα σχεδόν τα τουρκικά ΜΜΕ.

Οι ισχυρισμοί του ισχυρού καναλάρχη, επιβεβαιώθηκαν και με δηλώσεις του διευθυντή μάρκετινγκ του καναλιού, Ali Cemal Karabudak.

«Έχουμε δυο εναλλακτικές λύσεις, είτε θα αγοράσουμε κάποιο ελληνικό κανάλι, είτε θα αγοράσουμε μια νέα συχνότητα. Ήδη ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον οποίο είχαμε συνάντηση έδειξε θετικός σε αυτή την πρόθεσή μας και ο σκοπός μας είναι να λειτουργήσει μέχρι τον Οκτώβριο. Έτσι με αυτόν τον τρόπο θα ακουστεί στην Ελλάδα η φωνή της Τουρκίας», φέρεται να έχει δηλώσει στον τουρκικό Τύπο ο Ali Cemal Karabudak.

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο ιδιοκτήτης του TV8 ήταν ανάμεσα στους Τούρκους επισήμους που παρακολούθησαν τον φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις αντιπροσωπείες Τουρκίας και Ελλάδας, στην Κωνσταντινούπολη. Αγώνα που παρακολούθησαν και οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, Αλέξης Τσίπρας και Αχμέτ Νταβούτογλου αντίστοιχα.

Ο καναλάρχης –σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ- δήλωσε ενθουσιασμένος τότε, με τη γνωριμία του με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Σημερινά δημοσιεύματα τουρκικών εφημερίδων, αναφέρονται στον «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει στην ελληνική Βουλή, για την εμπλοκή του Τούρκου επιχειρηματία, σύμφωνα με καταγγελία της Ένωσης Κεντρώων και του Βασίλη Λεβέντη.

Το TV8, είναι ένας τηλεοπτικός σταθμός που ξεκίνησε να εκπέμπει το 1999 και ανήκει στο MNG Media Groupμ ιδιοκτήτης του οποίου είναι ο Acun Ilicali. Το TV8 ως ειδησεογραφικό κανάλι άρχισε να εκπέμπει το 2005, ενώ έχει και ψυχαγωγικά κανάλια με τηλεοπτικές εκπομπές όπως το The Voice, το Έχεις Ταλέντο, το Survivor και την Ουτοπία. Εκτός από την επίγεια καλωδιακή τηλεόραση, έχει και δορυφορικές εκπομπές.

«Επιβεβαιωθήκαμε» λέει η Ένωση Κεντρώων, υποστηρίζοντας ότι ο Τούρκος καναλάρχης, για τον οποίο μιλά εδώ και καιρό ο Βασίλης Λεβέντης, συμφώνησε με τον Αλέξη Τσίπρα να πάρει τηλεοπτική άδεια.

Η Ένωση Κεντρώων «ζητά να μην «τολμήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει άδεια στον Τούρκο επιχειρηματία.

Πάντως, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής και μετά την έντονη ανησυχία που εξέφρασαν οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης έσπευσε να διαψεύσει τα επίμαχα δημοσιεύματα.

«Δεν υπάρχει καμία δέσμευση από την κυβέρνηση προς κανέναν. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση προς κανένα, ούτε Έλληνα -όχι μόνο Τούρκο» είπε χαρακτηριστικά, απαντώντας στον κ. Ανδρέα Λοβέρδο, που είπε ότι «η κυβέρνηση διαπραγματεύεται αδιαφανώς με επίδοξους καναλάρχες».

«Εκ προμελέτης κακουργούντες»

Aυτή τη διολίσθηση στη ζούγκλα, στον εφιάλτη της τυφλής ιδιοτέλειας, τη λέμε «κρίση» και περιμένουμε να βρούμε θαυματουργικές συνταγές για να την ξορκίσουμε. Kαμιά λογική, καμιά ειλικρινής προσπάθεια συνεννόησης. Γι’ αυτό και καμιά δυνατότητα, ή έστω ελπίδα, αλλαγής. H αλογία έφτασε να είναι κυριολεκτικά ιλιγγιώδης.

 του Χρήστου Γιανναρά

Π​​ώς είναι δυνατό να συν-εννοηθούμε οι Eλληνες, να βρούμε κοινό «λογικό τρόπο» μέσα σε συνθήκες συμφοράς που διαρκούν έξι ολόκληρα χρόνια;

Mοιάζει αδύνατο: οι αποκλίσεις είναι αντιθετικές, αποκλείουν a priori κάθε σύγκλιση, κάθε ελάχιστη συμφωνία σε κάτι, κάτι ικανό να λειτουργήσει σαν αφετηρία συν-ζήτησης, κοινής αναζήτησης εξόδου από το θανατερό αδιέξοδο.

Oποιος εγκλωβιστεί σε μια κομματική προτίμηση μοιάζει να κλείνεται σε ένα στεγανά αυτάρεσκο μικροσύμπαν, σε μονότροπη θεώρηση και ερμηνεία οποιασδήποτε είδησης – η Eλλάδα, η Eυρώπη, ο κόσμος ιδωμένα με τα ματογυάλια μιας στρεότυπης «γραμμής». H «γραμμή» δεν είναι πολιτική ή ιδεολογική, αυτές οι άλλοτε θεωρήσεις («οπτικές γωνίες») έχουν εγκαταλειφθεί. Σήμερα, για να συμπεράνουμε μίτο ερμηνείας της μονοτροπίας των γνωμών και απόψεων του συνομιλητή μας, ψάχνουμε να βρούμε ποια κομματικά ρητορεύματα ευνοούν ποιαν ατομική ιδιοτέλεια.

«Kαι τα μεν και τα δε, είναι όλα καλά εάν βρίσκονται από το μέρος μας, και όλα κακά εάν βρίσκονται από το άλλο, δεν υπάρχει τρόπος να χωριστούν αλλιώς», έγραφε ο Eλύτης. Oταν οι «θωρακισμένες μεραρχίες» των χιλιάδων αγροτικών τρακτέρ καθιστούσαν υπόδουλη την κυβέρνηση που αντιπαθούσαμε, «είχε δίκιο η περήφανη αγροτιά». Oταν υφίσταται τον εκβιασμό η κυβέρνηση στην οποία ποντάρουμε τα δικά μας συμφέροντα, τότε ξαφνικά θυμόμαστε ότι στην Eυρώπη, που μας κρατάει το δελτίο τροφίμων, καθένα από τα θηριώδη, ατομικής εδώ χρήσης τρακτέρ, το μοιράζονται δέκα οικογένειες.

Nα το ξαναπούμε, ακόμα μια φορά, έστω κι αν μένει ακατανόητο: Tο πρόβλημά μας στην Eλλάδα δεν λύνεται με τεχνοκράτες, έστω τους ιδιοφυέστερους. Στην Eλλάδα έχουμε χάσει τους άξονες κοινωνικής συνοχής, τους «κοινούς τόπους» συν-εννόησης. Γι’ αυτό βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στον πρωτογονισμό, τον τέλειο παραλογισμό. Oι Eυρωπαίοι έχουν μακραίωνες εθισμούς στον ορθολογισμό, στον ηθικό ωφελιμισμό.

Eμείς, τους δικούς μας άξονες συνοχής τους φτύσαμε.

Θέλει πολύ χρόνο, μακρούς αιώνες, για να κατορθωθεί μια βάση κοινής συνεννόησης, αυτονόητα κοινός «λογικός τόπος», σε μια κοινωνία. Kαι αρκούν ελάχιστα χρόνια για να χαθεί η κοινή, κοινωνούμενη λογική, να αποχαλινωθούν τα ένστικτα, να καταστεί ασύδοτο το ατομικό «δικαίωμα». Tο εγωτικό συμφέρον γίνεται «νοο-τροπία» (τρόπος του νοείν), αυτονόητη βάση κάθε ενεργήματος. Xάνεται η αίσθηση του κοινού συμφέροντος, ο κάθε ιδιώτης προσπαθεί να ληστέψει το κοινό ταμείο και τον διπλανό του άνθρωπο: να εκβιάσει «φακελάκι», «λάδωμα», να κλέψει από τις «προμήθειες» του δημοσίου, από την υπερκοστολόγηση έργων κοινής ωφέλειας, από το φάρμακο. Nα διοριστεί στο δημόσιο για να μισθοδοτείται αργόσχολος, να συνταξιοδοτείται χαριστικά ή πρόωρα, να καρπώνεται επιδόματα αναπηρίας υγιέστατος.

Aυτή τη διολίσθηση στη ζούγκλα, στον εφιάλτη της τυφλής ιδιοτέλειας, τη λέμε «κρίση» και περιμένουμε να βρούμε θαυματουργικές συνταγές για να την ξορκίσουμε. Kαμιά λογική, καμιά ειλικρινής προσπάθεια συνεννόησης. Γι’ αυτό και καμιά δυνατότητα, ή έστω ελπίδα, αλλαγής. H αλογία έφτασε να είναι κυριολεκτικά ιλιγγιώδης.

Ποια η εξόφθαλμη αιτία της αλογίας, ειδικά στη συντελεσμένη σήμερα καταστροφή; O εξωφρενικός, κυριολεκτικά παρανοϊκός υπερδανεισμός της χώρας. Kαι γιατί έγινε ο υπερδανεισμός; Mήπως για να αποκτήσει η χώρα οδικό δίκτυο, τρένα, οργανωμένα λιμάνια, εξαγωγικές μονάδες παραγωγής, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των αρχαιολογικών θησαυρών; Tίποτε από αυτά: μοναδική αιτία του εφιαλτικού υπερδανεισμού ήταν να συντηρηθεί και επεκταθεί το πελατειακό κράτος, το γλεντοκόπι των κομματικών «δικών μας παιδιών», δικών μας καναλιών, του δικού μας παρασιτικού συνδικαλισμού (αυτής της γάγγραινας).

Ποιοι κυβέρνησαν τα σαράντα τελευταία χρόνια τη χώρα τρέφοντας με ανθρώπινες ζωές, τις ζωές μας, τον Mινώταυρο του πελατειακού κράτους; Ποιοι κατόρθωσαν, ύστερα από τρία, εξοντωτικά της ελληνικής κοινωνίας «μνημόνια», το χρέος της χώρας να έχει αυξηθεί κατά εξήντα δισεκατομμύρια; Ποιοι διαχειρίστηκαν τα 200 δισ., που χορηγήθηκαν στην Eλλάδα για να βγει από την καταστροφή, γιατί αυτός ο απίστευτος πακτωλός πήγε όλος στους δανειστές και στις τράπεζες – αυτό λέγεται «αναπτυξιακή», «αντι-υφεσιακή» πολιτική; Γιατί αυτά τα νούμερα δεν τα ακούσαμε ποτέ από τα ελληνικά κανάλια και έπρεπε να βγει να μας τα πει η κυρία Wagenknecht, από το βήμα του γερμανικού Kοινοβουλίου (19.7.2015);

Eφιαλτική χρεοκοπία, επιτροπεία δίκην ξενικής κατοχής, ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, καταστροφή της προσωπικής ζωής και κάθε προοπτικής για εκατομμύρια Eλλήνων, αβάσταχτη ντροπή να διαχειρίζονται την επιβίωση γλώσσας και πολιτισμού μας σπιθαμιαία ανθρωπάρια, άγλωσσα, ανάγωγα, άξεστα, άκομψα, βωμολόχοι με λεξιλόγιο υποκόσμου, βαρύμαγκες τραμπούκοι με αμπέχονα και επιδεικτικά ατημέλητοι στο βήμα της Bουλής. Kαι γνωρίζουμε όλοι τους φυσικούς αυτουργούς αυτού του καταντήματος: O ένας δημοσιεύει την αυτοβιογραφία του («Δρόμους ζωής» που ακολούθησε) αγνοώντας (και γι’ αυτό περιφρονώντας επιδεικτικά) οτιδήποτε ελληνικό, για να φτάσει να βυθίσει την ελλαδική κοινωνία στο εσωτερικό χάος και στη διεθνή ατίμωση (Greek Statistics κ.τ.ό.). O άλλος παριστάνει τον Kιγκινάτο και δήθεν ενδεχόμενη την επιστροφή του στον «τόπο» του συντελεσμένου «εγκλήματος», διαφημιζόμενος ενορχηστρωμένα από το κόμμα του σαν πολιτικό «κεφάλαιο», ποιος; ο ρέκορντμαν της πολιτικής ανυπαρξίας. O τρίτος εκμεταλλευόμενος το ακαταλόγιστο που του αναγνωρίζεται, περιφέρει διεθνώς την αχρησία του, χωρίς να χρειάζεται καν να φυγοδικήσει.

Oύτε με φωνές και «πορείες» ούτε με αρθρογραφίες και αναλύσεις μπορεί να χτιστεί και πάλι «κοινή λογική», ελάχιστος κοινός «λογικός τόπος» συν-εννόησης. Oσο το πολιτικό σκηνικό στην Eλλάδα συνεχίζει να συγκροτείται από τα κόμματα που απεργάστηκαν, με τη «λογική» της ιδιοτέλειας και της εξουσιολαγνείας, τη σημερινή κόλαση που ζούμε οι πολίτες, ελπίδα δεν υπάρχει. Mόνο αν τα ένοχα του βασανισμού και εξευτελισμού μας κόμματα: ΠAΣOK, N.Δ., ΣYPIZA, ANEΛ, ΔHMAP (φυσικά και ο κόκκινος και μαύρος φασισμός) πέσουν, όλα, κάτω από το ποσοστό του 5% στην εκλογική προτίμηση των πολιτών, και τα «κορυφαία» ονόματα-σύμβολα του αμοραλισμού και της ασυνειδησίας καταποντιστούν στην κοινή περιφρόνηση, μόνο τότε θα αρχίσει η λογική των αριθμών να συγκροτεί κοινό «λογικό τόπο» συν-εννόησης στην ελληνική κοινωνία.

Tο καινούργιο που προσδοκούμε δεν προδιαγράφεται ούτε και εκβιάζεται ο ερχομός του. Aλλά ούτε και γεννιέται όσο η ψήφος μας επιτρέπει να βρυκολακιάζει στο πολιτικό παλκοσένικο η αναίσχυντη ιταμότητα, η οιηματική μικρόνοια, η καμουφλαρισμένη με κομπασμούς αγυρτεία. «It’s our life, stupids!».

DW: Φόβοι για νέα τραπεζική κρίση στην Ιταλία

Ανάσα για τις ιταλικές τράπεζες αποτελεί η απόφαση της Ρώμης για τη δημιουργία Bad Bank. Τα διαρθρωτικά προβλήματα του τομέα ωστόσο παραμένουν. Ίσως γι αυτό οι τραπεζικές μετοχές έπεσαν κατά 40% από τις αρχές του έτους. 

 

Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις ο ιταλός υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν ανακοίνωσε την Τρίτη τη δημιουργία Bad Bank, η οποία καλείται να διαχειριστεί κόκκινα δάνεια ύψους 200 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι επενδυτές στα χρηματιστήρια δεν έδειξαν ωστόσο να πείθονται για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και έτσι η τιμή των μετοχών συνέχισε την καθοδική της πορεία. Η αντίδραση δείχνει ότι με την Bad Bank δεν λύνονταν όλα τα προβλήματα των ιταλικών τραπεζών.

Ο φόβος για την επιστροφή της κρίσης του 2008 είναι διάχυτος στην Ιταλία. Από τις αρχές του 2016 η αξία των τραπεζικών μετοχών μειώθηκε κατά 40%. Τόσο ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, όσο και ο υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν κάνουν λόγο σε δηλώσεις και συνεντεύξεις τους για μια σταθερή χώρα, ένα σταθερό οικονομικό σύστημα και για απουσία γεωπολιτικών εντάσεων.
Μονόδρομος η μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα

Την ίδια στιγμή όμως μοιάζουν αναπόφευκτες βαθιές τομές, αλλά και συγχωνεύσεις στον ιταλικό τραπεζικό τομέα διότι τα προβλήματα των ιταλικών τραπεζών δεν είναι καινούργια. Στο λεγόμενο στρες τεστ των ευρωπαϊκών τραπεζών τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου ελπιδοφόρα. Τέλη του 2015 με ειδικό διάταγμα του πρωθυπουργού διασώθηκαν από το ιταλικό δημόσιο τέσσερεις μικρές τράπεζες. Πολλοί καταθέτες έχασαν τα χρήματά τους, οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης ήταν έντονες.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό η τρίτη σε ισχύ οικονομία της ευρωζώνης βρίσκονταν σε οικονομική ύφεση από την οποία η χώρα δείχνει να εξέρχεται με αργούς ρυθμούς. Η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε, η ανεργία διπλασιάστηκε, ενώ πολλές ήταν και οι πτωχεύσεις των επιχειρήσεων, επειδή δεν ήταν πλέον σε θέση να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Τα προβλήματα των τραπεζών εντείνουν τους φόβους για νέα κρίση με επιπτώσεις στην αναιμική, αλλά ελπιδοφόρα ανάπτυξη το 2015 που έφθασε μετά κόπων και βασάνων το 0,8%. Ας σημειωθεί ότι η Ιταλία καταγράφει, μετά την Ελλάδα, το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα σε σχέση με το ΑΕΠ στην ευρωζώνη. Τα προβλήματα του ιταλικού τραπεζικού προκάλεσαν πολλά προβλήματα στην Ιταλία το 2008, δηλώνει ο γερμανός καθηγητής Χανς-Πέτερ Μπούρκχοφ από το Πανεπιστήμιο Χόχενχαϊμ και τονίζει: «Δεν αποκλείεται η τραπεζική κρίση να οδηγήσει τη χώρα ξανά στην οικονομική ύφεση». 

Στέφανος Γεωργακόπουλος/dpa

Π. Λαφαζάνης: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διέψευσε και πρόδωσε τη λαϊκή εντολή»

«Οι ιστορικές ελπίδες που γέννησε η εκλογική νίκη της 25ης Γενάρη διαψεύστηκαν και προδόθηκαν», τονίζει ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Π. Λαφαζάνης, σε κείμενό του στην Κυριακάτικη Αυγή για τον ένα χρόνο από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. 

Ο Π. Λαφαζάνης σημειώνει ότι η εκλογική επικράτηση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, «που γέμισε με ελπίδες πρώτα απ’ όλα τη νεολαία της πατρίδας μας», ήταν «η απόρροια της συνεχούς και με λαϊκούς όρους, ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και των σκληρών ανιδιοτελών προσπαθειών χιλιάδων μελών και στελεχών του, που δεν προσέβλεπαν ούτε σε θέσεις ούτε σε κυβερνητικές καρέκλες ούτε σε προνόμια όποιας μορφής» και κυρίως των μεγάλων αγώνων για μια νέα δημοκρατική αντιμνημονιακή Ελλάδα, «απαλλαγμένη από τα νεοαποικιακά δεσμά που της είχαν επιβάλει η αντιδραστική ΕΕ και το ΔΝΤ και μαζί τους οι παραδομένες ελληνικές κυβερνήσεις».

«Δυστυχώς οι ιστορικές ελπίδες που γέννησε η εκλογική νίκη της 25ης Γενάρη διαψεύστηκαν και προδόθηκαν», επισημαίνει ο επικεφαλής της ΛΑΕ, προσθέτοντας ότι «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις αντίρροπες φωνές και τις αντιστάσεις, κυρίως από την ”Αριστερή Πλατφόρμα”, προέβη την αποφράδα μέρα της 12ης Ιουλίου σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση και υπέγραψε ένα τρίτο καταστροφικό μνημόνιο» και «ο Αλ. Τσίπρας συνομολόγησε αυτό το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο, παρά το περήφανο “ΟΧΙ” του ελληνικού λαού στο σχετικό δημοψήφισμα».

Τονίζει ότι η Ελλάδα είχε και έχει εναλλακτικό δρόμο απέναντι στη μνημονιακή υποδούλωση, απέναντι στη λιτότητα, τη φορολεηλασία των μικρομεσαίων στρωμάτων, το ξεπούλημα της χώρας και την εθνική υποτέλεια. «Η γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη δεν είναι φυλακή υψίστης ασφαλείας, ώστε να μην μπορεί να διαφύγει κανείς ούτε το ευρώ αποτελεί τη νέα θρησκεία και το νέο όπιο των λαών», αναφέρει και συμπληρώνει: «Ένα ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό προοδευτικό πρόγραμμα μπορεί να μην αποτελεί έναν ανθόσπαρτο δρόμο αλλά είναι η μόνη εθνική απάντηση διεξόδου, ανάσας, ελπίδας και προοπτικής για τον κόσμο της εργασίας, το λαό μας και τη νεολαία του τόπου μας».

«Μια μάχη χάθηκε αλλά όχι ο πόλεμος που συνεχίζεται και γρήγορα θα αποβεί νικηφόρος, πάνω στα ερείπια παλαιών και νέων μνημονιακών κομμάτων και επιλογών» καταλήγει ο Παν. Λαφαζάνης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ