Το φάντασμα της Ακροδεξιάς πάνω από την Ευρώπη

Την ώρα που περισσότεροι από 120 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (26%) ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, η Ακροδεξιά μετακινήθηκε από το περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Το Προσφυγικό- Μεταναστευτικό Ζήτημα ήρθε ως επιστέγασμα της κρίσης...


του Πιέρρου Τζανετάκου

Από τις δεκάδες ευρωπαϊκές δημοκρατίες που ορθώθηκαν σταδιακά στα ερείπια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε οι μισές δεν άντεξαν να ζήσουν περισσότερο από είκοσι χρόνια. Ενώ το 1920 μόλις 2 από τα 28 κράτη της νέας Ευρώπης διοικούνταν από μη δημοκρατικά καθεστώτα, το 1939- λίγο πριν την γερμανική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία- μόνο 10 από τις 27 ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προέρχονταν από ελεύθερες εκλογές.

«Για πολλούς Ευρωπαίους οι ρίζες της μεταπολεμικής άνθησης της δικτατορίας βρίσκονταν στην κρίση της κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης της εποχής», γράφει ο Μαρκ Μαζάουερ στην «Σκοτεινή Ήπειρο», που δεν είναι άλλη από την Ευρώπη. Πληθωρισμός, ανεργία, κομμουνιστικός κίνδυνος, οικονομική κρίση, εθνικά κράτη, ισχυρή παράδοση και σύμβολα, ολοκληρωτισμός. Αυτές είναι οι βασικές έννοιες που καθόρισαν την διαδρομή του Μεσοπόλεμου, που από ένα σημείο και μετά οδηγούσε μαθηματικά στον όλεθρο του δεύτερου μεγάλου πολέμου.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα στην Ευρώπη και πολλοί μιλούν- παρότι πρόκειται για επιστημονική παραδοξότητα- για έναν νέο, σύγχρονο Μεσοπόλεμο; Πως φτάσαμε από το new deal, το κοινωνικό κράτος, την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, τα κινήματα, την οικολογία και τους τόσους άλλους πολιτικούς νεωτερισμούς να απειλούμαστε από την επανεμφάνιση των ακροδεξιών φαντασμάτων πάνω από την Γηραιά Ήπειρο;

Όπως τότε, έτσι και τώρα, οι πρώτοι που αμφισβητούνται είναι οι εκπρόσωποι των παραδοσιακών κομματικών σχηματισμών. Τόσο η φιλελεύθερη δεξιά, όσο και η σοσιαλδημοκρατία βρίσκονται εδώ και χρόνια στο στόχαστρο της κριτικής, καθώς αδυνατούν εν μέσω της οικονομικής κρίσης και της λιτότητας να προσφέρουν στις πλατιές μάζες των ψηφοφόρων τις θέσεις εργασίας και την οικονομική ασφάλεια που οι τελευταίοι αναζητούν.

Είναι, άλλωστε, αυτές οι δυνάμεις, που σύμφωνα με τους επικριτές τους, παρέδωσαν τα κλειδιά των αποφάσεων στην ελίτ και την γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την οποία η εμπιστοσύνη των πολιτών βαίνει όλο και μειούμενη.

«Κάποιοι λίγοι, πίσω από κλειστές πόρτες, αποφασίζουν για εμάς τους πολλούς», είναι το μήνυμα που όλο και πιο ηχηρό φτάνει από κάθε άκρη της Ευρώπης στους διαδρόμους των Βρυξελλών. Αυτή η στενή ευρωπαϊκή κάστα εξουσίας κατηγορείται από την σύγχρονη Ακροδεξιά ως η εφαρμόζουσα την πολυπολιτισμική στρατηγική της Ένωσης, η οποία- βασισμένη στην πολιτική ορθότητα- στοχεύει στην αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών, τον εξισλαμισμό της Ευρώπης και την περαιτέρω κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου παγκόσμιου κεφαλαίου.

Με βάση ένα αμάλγαμα από τα παραπάνω δεδομένα και επιχειρήματα η Ακροδεξιά κερδίζει τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερο έδαφος επιρροής στην Ευρώπη. Στην Αυστρία συγκυβερνά, στην Ουγγαρία ο Όρμπαν υιοθετεί όλο και περισσότερο την ατζέντα του σχεδόν φασιστικού Jobbik, στην Ελβετία αγγίζει το 30%, σε Δανία, Φινλανδία, Σουηδία ξεπερνά το 10%, στην Γαλλία διεκδίκησε την προεδρία, στην Ολλανδία είναι η δεύτερη πολιτική δύναμη και βέβαια στην Ελλάδα ο εσμός των χρυσαυγιτών δολοφόνων ενδεχομένως να φλερτάρει και με διψήφιο εκλογικό ποσοστό.

Την ώρα που περισσότεροι από 120 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (26%) ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, η Ακροδεξιά μετακινήθηκε από το περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Το Προσφυγικό- Μεταναστευτικό Ζήτημα ήρθε ως επιστέγασμα της κρίσης, όχι μόνο ως αφορμή αναζωπύρωσης της αντι- μουσουλμανικής φωτιάς, αλλά και ως αιτία αποδυνάμωσης του ήδη καταρρέοντος κοινωνικού κράτους. «Δίνετε χρήματα για τους μετανάστες, αλλά αρνείστε να βοηθήσετε τους χιλιάδες Γάλλους αστέγους», ήταν μια από τις τελευταίες κορώνες της Μαρίν Λεπέν.

Αν η δυτική Ευρώπη απέτυχε να δημιουργήσει κοινωνίες ισότητας, να εντάξει ομαλά τους μετανάστες και ν’ αυξήσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, στην ανατολική πλευρά του χάρτη είναι φανερό ότι δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς αυτό που ονομάζεται «κοινωνία των πολιτών». Δεν υπάρχει συνείδηση της διαφορετικότητας και δεν γίνεται αποδεκτή η ανάγκη στήριξης των πιο αδύναμων.

Η μετάβαση από τον ολοκληρωτισμό στον σύγχρονο κόσμο είναι αργή, γεμάτη εμπόδια και ενδεχομένως να μην επιτευχθεί ποτέ. Η Πολωνία (μεγαλύτερη πρώην κομμουνιστική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και η Ουγγαρία μας δίνουν τις εναργέστερες αποδείξεις για το μέγεθος της προβλήματος. Ο Όρμπαν έδειξε τις προθέσεις του σχεδόν από την αρχή της πρωθυπουργικής θητείας του.

Το 2012 προχώρησε στην αποκατάσταση του ναυάρχου Χόρτυ, συμμάχου του Μουσολίνι και του ίτλερ, υπεύθυνου για την επιβολή της στυγνής μεσοπολεμικής δικτατορίας και υπαίτιου της εξόντωσης χιλιάδων Εβραίων και δημοκρατικών πολιτών. Ένα από τα συνθήματα του ουγγρικού κυβερνώντος κόμματος είναι η «επιστροφή στα περασμένα μεγαλεία», την οποία εμποδίζουν οι Βρυξέλλες με την πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν στην- πάλαι ποτέ κέντρο της Ευρώπης- Βουδαπέστη. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη προσπάθεια σύνδεσης της βιολογικής κοινότητας του αίματος, του εθνικού κράτους, με το ένδοξο παρελθόν.

Ο κλονισμός των βεβαιοτήτων από το σάρωμα της παγκοσμιοποίησης οδηγεί σε αναζήτηση νέων σταθερών, δημιουργώντας χώρο στους ακροδεξιούς για να κάνουν αυτό που τους αρέσει περισσότερο: Να δημιουργούν ξανά νέα (αλλά παλαιά) εθνικιστικά σύμβολα. Ο πολωνικός εθνικισμός, επίσης, κατ’ εξοχήν παράδειγμα εθνικού ρομαντισμού, χαρακτηρίζεται από μια μυθοποιημένη εκδοχή του παρελθόντος. «Θεός, τιμή, πατρίδα», «Ζήτω η Λευκή Ευρώπη των αδελφικών εθνών», «Καθαρή Πολωνία», «Να φύγουν οι Εβραίοι από την εξουσία», είναι κάποια από τα συνθήματα των Πολωνών ακροδεξιών, που δεν έχασαν την ευκαιρία να στηρίξουν τον Όρμπαν στην πρόσφατη διένεξή του με την Ε. Ε.

Κοινός παρονομαστής και στις δύο περιπτώσεις είναι αφενός η αναζήτηση μιας νέας εθνικής «καθαρής» ταυτότητας και ο επαναπροσδιορισμός της παράδοσης, αφετέρου η διάθεση για κοινή παρουσία στον επερχόμενο «πόλεμο» για την πολιτισμική και οικονομική επιβίωση. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική αν κανείς εξετάσει την εξάπλωση του ακροδεξιού φαινομένου στην Σκανδιναβία, όπου η εκλογική άνοδος του ολοκληρωτισμού δεν οφείλεται στην πτώση του βιοτικού επιπέδου, αλλά στον φόβο αλλοίωσης του έθνους εξαιτίας της μετανάστευσης. Πρόκειται για τον «εξτρεμισμό της ευημερίας», όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

Σε πολλές περιπτώσεις, τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα προκειμένου ν’ αναχαιτίσουν την επέλαση των ακροδεξιών σχηματισμών επέλεξαν να υιοθετήσουν μέρος της ατζέντας τους. «Η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε», δήλωνε το 2012 η Άγγελα Μέρκελ, χωρίς να μπορεί να προβλέψει ούτε τις επιπτώσεις του Προσφυγικού στην εκλογική βάση της, ούτε τον αντίκτυπο των γεγονότων του Κέμνιτς στην επαναφορά των φασιστικών επιχειρημάτων στον δημόσιο διάλογο.

Ομοίως και ο νεαρός καγκελάριος της Αυστρίας, ο οποίος όσο περνά ο καιρός πλησιάζει όλο και εγγύτερα στις θέσεις του ακροδεξιού εταίρου τους. «Η ευυπόληπτη Δεξιά για να αποτρέψει τον ακροδεξιό εξτρεμισμό, δανείστηκε την γλώσσα και κάποιες από τις ισχυρές πολιτικές του», έγραφε πρόσφατα ο Τόνι Μπάρμπερ στους Financial Times. Τελικά το αποτέλεσμα της συμπερίληψης των επιχειρημάτων της Ακροδεξιάς στον κατεστημένο πολιτικό λόγο είναι το αντίθετο από το επιθυμητό: Αντί να μειώνει, διογκώνει την επιρροή της ατζέντας του ολοκληρωτισμού.

Βέβαιο είναι ότι και τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή μικροπολιτική προσέγγιση κρίσιμων ζητημάτων, έπαιξαν καίριο ρόλο στην νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής. Γυρνώντας χρόνια πίσω, μπορούμε να δούμε πως ο Μιτεράν χρησιμοποίησε την δημόσια τηλεόραση της Γαλλίας για την προβολή του Λεπέν, με στόχο να πλήξει την γκωλική Δεξιά. Αντιστοίχως έπραξε το ΠΑΣΟΚ, προωθώντας στο μιντιακό σύστημα της εποχής των ταυτοτήτων την περίπτωση Καρατζαφέρη, προκειμένου ν’ αποδυναμώσει την κεντρώα στροφή της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα πιο πρόσφατες είναι οι εικόνες ξεπλύματος της Χρυσής Αυγής από ελληνικά μέσα ενημέρωσης μεγάλης εμβέλειας. Αν, όπως είπαμε προηγουμένως, οι εθνικιστές επιδιώκουν μετ’ επιτάσεως την δημιουργία των νέων συμβόλων, τα μίντια είναι αυτά που γεμάτα προθυμία τα κατασκευάζουν.

Είναι η επιστροφή στα εθνικά κράτη η λύση στο πρόβλημα; Προφανώς και δεν είναι. Εν μέσω του παγκόσμιου ανταγωνισμού με τους όρους των αγορών, πιθανή επιστροφή στον προστατευτισμό και την απομόνωση θα σημάνει- ειδικά για τους πιο αδύναμους- την πλήρη καταστροφή. Άλλωστε, η αποφυγή μιας νέας καταστροφής, αυτής που θα προέκυπτε από έναν τρίτο μεγάλο πόλεμο, ήταν η συγκολλητική ουσία για την ενοποίηση της Ευρώπης.

Δεν αρκεί όμως μόνον αυτό. Η φιλελεύθερη δημοκρατία οφείλει να δώσει απαντήσεις. Πρέπει να εντάξει ομαλότερα τους μετανάστες στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Να ρίξει όλο το βάρος της στην ενίσχυση της αγοράς εργασίας. Να δημιουργήσει νέες συλλογικές ταυτότητες, με βάση τις αρχές της προόδου, της ισότητας και της ελευθερίας. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές, στις οποίες πολλοί ακροδεξιοί σχηματισμοί συζητούν κοινή συμμετοχή υπό την μπαγκέτα του ακροδεξιού πρώην συμβούλου του Τραμπ Στηβ Μπάνον, θα είναι μια μεγάλη δοκιμασία. Η δημοκρατία μπορεί εύκολα να εξανεμιστεί, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε. Κάπως έτσι συνέβη άλλωστε και στον Μεσοπόλεμο. Οι λύσεις είναι στα χέρια των κρατούντων, όχι όμως για πολύ ακόμα.
πηγή: ert.gr

Τζακ Λιου: «Τεράστια πρόοδος η επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη»

Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Ουάσιγκτον Λένα Αργύρη, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου εκτιμά ότι η ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος συνιστά ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα και στο προσεχές διάστημα, θεωρεί ότι θα ακολουθήσει μια περίοδο ανάπτυξης...


Ως τεράστια πρόοδο χαρακτηρίζει την επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου, ο οποίος είχε κληθεί να διαχειριστεί τα κρίσιμα χρόνια της ελληνικής κρίσης κατά τη διάρκεια της θητείας του στο αμερικανικό υπουργείου Οικονομικών.

«Αν σκεφτεί κανείς που βρισκόταν η Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της κρίσης, αποτελεί τεράστια πρόοδο το γεγονός ότι αναπτύσσεται και πάλι, ότι επιτυγχάνει δημοσιονομικούς στόχους που ήταν δύσκολοι, για κάποιους μάλιστα ακατόρθωτοι, ενώ και η υποχώρηση της ανεργίας είναι ένα πολύ καλό σημάδι».

Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Ουάσιγκτον Λένα Αργύρη, ο κ. Λιου εκτιμά ότι η ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος συνιστά ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα. Όσον αφορά το προσεχές διάστημα, θεωρεί ότι θα ακολουθήσει μια περίοδο ανάπτυξης, ξεκαθαρίζοντας, όμως, ότι δεν πρέπει να υπάρξουν οπισθοχωρήσεις και πισωγυρίσματα στη μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας.

«Πιστεύω ότι η πρόκληση, καθώς η Ελλάδα θα προχωράει μπροστά είναι να μην οπισθοχωρήσει από μεταρρυθμίσεις που παρήγαγαν ουσιαστική πρόοδο, να μην πισωγυρίσει δημιουργώντας μεγαλύτερο δημοσιονομικό βάρος, όπως τα χρόνια της κρίσης, να μην οδηγηθεί σε υπερβολική δημοσιονομική προσαρμογή, να μη δαπανά χρήματα που δεν διαθέτει και να μην υπονομεύσει την πρόοδο που έχει ήδη πετύχει» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ερωτηθείς για το ποιες είναι οι προκλήσεις από εδώ και στο εξής και αν τον προβληματίζουν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και η δυναμική του χρέους σε είκοσι χρόνια από σήμερα, ο κ. Λιου εκτίμησε ότι η διατήρηση των πλεονασμάτων για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα συνιστά αναμφίβολα μια από τις προκλήσεις που θα κληθεί να διαχειριστεί η χώρα στο μέλλον.

Σχολιάζοντας την πρόσφατη συμφωνία για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, ο κ. Λιου εκτιμά ότι στο μέλλον θα πρέπει να ανοίξει ξανά η συγκεκριμένη συζήτηση. Στο σημείο αυτό μάλιστα υπενθυμίζει πως πάντοτε είχε διαφορετική αντίληψη για τη στρατηγική διαχείρισης του ελληνικού χρέους, προσθέτοντας με νόημα πως κάποιοι άλλοι διεθνείς εταίροι δεν είχαν την ίδια άποψη.

«Το ΔΝΤ πίστευε και οι ΗΠΑ πίστευαν, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ότι το βάρος του χρέους ήταν απλώς μη βιώσιμο. Ο λόγος για τον οποίο κανείς χρησιμοποιεί υποθέσεις για τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα σε τέτοιο βάθος χρόνου, είναι γιατί μέρος από το υποβόσκον ζήτημα του χρέους δεν έχει αντιμετωπιστεί».

Σχολιάζοντας τη συμφωνία του Eurogroup για το ελληνικό χρέος, ο πρώην υπουργός εξέφρασε την πεποίθηση ότι «προς το παρόν η πρόσφατη διευθέτηση του χρέους έχει μετατοπίσει το πρόβλημα στο μέλλον» και προσθέτει πως «η Ελλάδα έχει πρόσβαση στις αγορές και η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται. Επομένως πιστεύω ότι η επόμενη περίοδος θα συνεχίσει να είναι περίοδος ανάκαμψης».

Επαναλαμβάνει επίσης την άποψη ότι ένας συνδυασμός δράσεων ήταν και είναι απαραίτητος για την οριστική επίλυση της κρίσης και εκτιμά πως θα είχε επιτευχθεί ακόμα μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους αν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ήταν εξ αρχής έτοιμα να συμφωνήσουν σε ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικής.

«Πάντα πίστευα ότι η σωστή λύση ήταν ο συνδυασμός δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, που θα έβαζαν την ελληνική οικονομία και τις δημόσιες δαπάνες σε μια βιώσιμη τροχιά, με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα διευκόλυναν τον ανταγωνισμό και θα ενεργοποιούσαν την ελληνική οικονομία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ελάφρυνση χρέους. Αν και υπάρχει εν τέλει πρόοδος σε όλους αυτούς τους τομείς, αν πριν από πέντε χρόνια όλα τα μέρη είχαν συμφωνήσει να πράξουν αυτό που έπρεπε να πράξουν σε όλους τους τομείς, πιθανότατα να είχαμε δει μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους κατά τη διάρκεια της κρίσης. Δεν βρισκόντουσαν, όμως, όλα τα μέρη σε αυτό το σημείο συνεννόησης».

Αναφερόμενος στην λιτότητα που επιβλήθηκε στη χώρα κατά τη διάρκεια της κρίσης, ο κ. Λιου παραδέχεται ότι έριξε ένα επιπλέον βάρος στην ελληνική οικονομία. Σε ερώτηση για το κοινωνικό και πολιτικό κόστος της κρίσης, ο πρώην υπουργός υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν από την πρώτη στιγμή το κοινωνικό κόστος. Υπογράμμισε, όμως, πως δεν υπήρχε εναλλακτική λύση που θα οδηγούσε κάποιον διεθνή οργανισμό να παρέχει το είδος της στήριξης που η Ελλάδα χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή.

«Το να πλήξεις με τέτοιο τρόπο μια οικονομία που είναι ήδη σε ύφεση, στην πραγματικότητα σε μακρά ύφεση, αψηφά τους κανόνες της μακροοικονομίας τους οποίους οι περισσότεροι έχουμε καταλήξει να αποδεχόμαστε... Όλο αυτό είχε κόστος. Πιστεύω ότι κοιτώντας μπροστά η λύση θα είναι η δημιουργία επαρκούς ανάπτυξης...» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Κληθείς να απαντήσει για το πως θα είχε διαχειριστεί ο ίδιος την ελληνική οικονομική κρίση, ο Αμερικανός πρώην υπουργός δεν δίστασε να πει πως θα ήταν λιγότερο αυστηρός σε κάποια από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα λιτότητας, διευκρινίζοντας, όμως ότι «μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πρέπει να υπάρχει υπεύθυνη προσέγγιση σε σχέση με τις δημοσιονομικές πολιτικές για να μην οδηγείται η κατάσταση εκτός ελέγχου».
amna.gr

Θετικός απολογισμός για την Ελλάδα από το γερμανικό ΥΠ.ΟΙΚ.

Επιτυχή ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος διαπιστώνει η έκθεση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και αναπτυξιακοί ρυθμοί στην οικονομία. Το χρέος θα μειωθεί με «βιώσιμη δημοσιονομική πολιτική» και μεταρρυθμίσεις.


Στο πλαίσιο της μηνιαίας έκθεσης που δημοσιεύει σήμερα το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών προβαίνει σε δική του εκτίμηση για τα τρία ελληνικά προγράμματα. Ο οκτασέλιδος απολογισμός καταλήγει, μετά από μια σύντομη ιστορική αναδρομή των τελευταίων δέκα χρόνων, στο συμπέρασμα ότι η «Ελλάδα ολοκλήρωσε με επιτυχία το τρίτο πρόγραμμα προσαρμογής». Η χώρα αξιοποίησε τα τρία προγράμματα «για να εφαρμόσει διαρθρωτικές αλλαγές όπως και για να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών». Αναφορικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας διαπιστώνεται «εκ νέου ανάπτυξη», όχι όμως με τους μέσους ευρωπαϊκούς ρυθμούς. Για την Ελλάδα, η Κομισιόν αναμένει για φέτος αύξηση της τάξεως του 1,9%, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη θα κυμαίνεται στο 2,1%.

Προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις


Ως επιτεύγματα των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αναφέρονται μεταξύ άλλων, η βιωσιμότητα των οικονομικών του δημοσίου, η εγκαθίδρυση μιας ανεξάρτητης φορολογικής αρχής, οι αλλαγές στο φόρο εισοδήματος, οι μεταρρυθμίσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, η καθιέρωση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, η ενίσχυση των κανόνων διακυβέρνησης στις συστημικές τράπεζες, η νομοθεσία περί αφερεγγυότητας, η ίδρυση του Υπέρ- ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων το 2016. Στα θετικά των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών συγκαταλέγονται επίσης η καθιέρωση της αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων και των ρυθμίσεων για την επιλογή ανώτατων στελεχών στο δημόσιο τομέα.

Σε σχέση με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η έκθεση επικαλείται τις σχετικές εκτιμήσεις της Κομισιόν: Αν η Ελλάδα τηρήσει τους δημοσιονομικούς στόχους και οι οικονομικές της επιδόσεις αυξηθούν όπως αναμένεται από την Κομισιόν, τότε σε βάθος χρόνου θα μειωθεί και το χρέος. Παράλληλα όμως το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται, ότι τα σενάρια της Κομισιόν «λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος (έως το έτος 2060) θεωρούνται αβέβαια και δεν μπορούν να θεωρηθούν προγνώσεις». Σε περίπτωση που η Ελλάδα καταφέρει ετήσιο πλεόνασμα στον προϋπολογισμό 3,5% ως το 2022, στη συνέχεια 2% και ετήσια αντικειμενική ανάπτυξη της οικονομίας κατά 1%, τότε το χρέος της θα μειωθεί το 2060 στο 96,8%.

Αναγκαιότητα επιτήρησης


Στην έκθεση επισημαίνεται πως η τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης θα «ελέγχονται και θα συνοδεύονται» τόσο στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και του Ευρωπαϊκό Εξαμήνου, που ισχύει για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, όσο και από μια «ειδική παρακολούθηση». Σε αυτό το πλαίσιο το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών επικροτεί την απόφαση του Eurogroup να εξαρτηθεί η ελάφρυνση του χρέους από την πορεία των μεταρρυθμίσεων: «Προκειμένου να αυξήσει την αξιοπιστία της υλοποίησης ενός μέρους των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους, το Eurogroup τα έχει συνδέσει με την παρακολούθηση μετά το τέλος των προγραμμάτων».
 
Στο επίκεντρο της στενής εποπτείας θα βρίσκονται σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, η τήρηση των δημοσιονομικών στόχων (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022) και ακολούθως τήρηση των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων όπως και η συνέχιση της εφαρμογής των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση των δυνατοτήτων οικονομικής ανάπτυξης. Η ενδυνάμωση αυτών των δυνατοτήτων συνιστά «τη σημαντικότερη πρόκληση της Ελλάδας μετά το τέλος των προγραμμάτων» εκτιμούν οι συντάκτες της έκθεσης. Υπό την επιτήρηση της Κομισιόν, του ΕΜΣ και της ΕΚΤ η Ελλάδα θα βρίσκεται έως ότου αποσβεστεί «τουλάχιστον» το 75% των ευρωπαϊκών δανείων.

Τέλος, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών τονίζει, ότι μελλοντικά η ΕΕ θα συνεχίσει να παρέχει στήριξη για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Ως εργαλεία αναφέρονται ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, διάφορα ευρωπαϊκά ταμεία, προγράμματα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας, η οποία παρείχε τα τελευταία 5 χρόνια δάνεια και εγγυήσεις ύψους 9 δις ευρώ, αλλά και παροχή βοήθειας στην εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμιστικών σχεδίων από την ΕΕ σε συνεργασία με άλλα κράτη μέλη όπως και διμερείς πρωτοβουλίες.
Παναγιώτης Κουπαράνης, / DW

Δημοσκόπηση ALCO: Προβάδισμα της ΝΔ με 5,2 μονάδες -23,1% έναντι 17,9% του ΣΥΡΙΖΑ (vid)

Σε νέα δημοσκόπηση της Alco που παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra Channel, η διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ κινείται στο 5,2% ενώ με την αναγωγή επί των εγκύρων ανεβαίνει στο 6,1%. 


Αναλυτικότερα, στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει 23,1% έναντι 17,9% του ΣΥΡΙΖΑ.
ακολουθούν:

- Χρυσή Αυγή: 5,5%
- ΚΚΕ: 5,2%
- ΚΙΝ.ΑΛ.: 4,5%
    Εκτός Βουλής μένουν ΑΝΕΛ, Ενωση Κεντρώων.
    Οι αναποφάσιστοι κινούνται στο 15,8%, αποχή επιλέχει το 12,1% και λευκό το 2,8%.

    Στην πρόθεση ψήφου επί των εγκύρων η ΝΔ συγκεντρώνει 27,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ 21%.
    Ακολουθούν η ΧΑ με 6,5%, το ΚΙΝΑΛ με 5,3% και το ΚΚΕ με 6,1%.

    Σύμφωνα με την δημοσκόπηση της ALCO οι πολίτες θεωρούν δικαιότερη κοινωνικά την πολιτική Τσίπρα (27%) έναντι 25% που συγκεντρώνει η πολιτική Μητσοτάκη.

    Θεωρούν επίσης ότι η κυβέρνηση ορθώς διαπραγματεύται με τους θεσμούς για την μη περικοπή των συντάξεων και ότι θα πρέπει να στηρίξει η ΝΔ. Ωστόσο είναι επιφυλακτικοί στο εάν θα πεισθούν οι θεσμοί τελικά: Το 37% πιστεύει ότι δεν θα πειστούν, το 29% αισιοδοξεί και το 34% δηλώνει ότι δεν γνωρίζει ή δεν απαντά.

    Ακολουθεί βίντεο από το δελτίο ειδήσεων του KONTRA Channel



    πηγή: kontranews.gr

    3ο Συνέδριο για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις

    ΜΕ επιτυχία και μαζική συμμετοχή πραγματοποιήθηκε από 14 – 16 Σεπτεμβρίου 2018, το "3ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις" στο Δήμο Βιάννου της Κρήτης.


    Στο Μουσείο Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου (Αμιράς Βιάννου) το χρονικό διάστημα 14 – 16 Σεπτεμβρίου 2018, πραγματοποιήθηκε το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις.

    Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές: «Με την τελετή μνήμης που έλαβε χώρα στο Ηρώο Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δ. Βιάννου στον Αμιρά, παρουσία του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Νίκου Βούτση, ο οποίος απηύθυνε και χαιρετισμό, του Υπουργού Εσωτερικών Αλέξη Χαρίτση, του Περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρου Αρναουτάκη, βουλευτών, ευρωβουλευτών και εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων (του συνταγματικού τόξου), καθώς και εκπροσώπων των αρχών και φορέων της Κρήτης, ολοκληρώθηκε την Κυριακή 16.9.2018 οι εργασίες του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις και οι εκδηλώσεις για την 75η επέτειο από το Ολοκαύτωμα της Βιάννου.

    Η αθρόα συμμετοχή του κόσμου, η παρουσία Αντιστασιακών και επιζώντων Ολοκαυτωμάτων απ’ όλη την Ελλάδα, ο μεγάλος αριθμός και το υψηλό επίπεδο των εισηγήσεων και των πολιτιστικών εκδηλώσεων, αποτελούν μερικά μόνο από τα συστατικά της αδιαμφισβήτητης επιτυχίας του Συνεδρίου.

    Σχετικά με τα περιεχόμενα στα οποία θίχτηκαν στις εργασίες, επισημαίνεται πως: «Στο Συνέδριο αναδείχθηκαν σημαντικές πτυχές της πραγματικής ιστορίας των ελληνικών Ολοκαυτωμάτων, αναλύθηκαν οι κύριες ιστορικές, νομικές και πολιτικές διαστάσεις και προοπτικές του ζητήματος των γερμανικών οφειλών, εκφράσθηκε η ομόθυμη στήριξη του πολιτικού κόσμου της χώρας μας στον αγώνα του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και καταγράφηκε η αποφασιστικότητα των Ενώσεων Θυμάτων, των Αντιστασιακών Οργανώσεων, των Μαρτυρικών Δήμων και του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών και την απόκρουση των μεθοδεύσεων της γερμανικής κυβέρνησης και του βαθέος γερμανικού κράτους που ως κύριους στόχους έχουν την παραχάραξη της Ιστορίας και την ψευδεπίγραφη «συμφιλίωση» χωρίς Δικαιοσύνη και Αποζημίωση.

    Αγωνιστικό μήνυμα απέστειλε στο Συνέδριο ο Μανώλης Γλέζος.


    Ιδιαίτερη σημασία έχει η ισχυρή συμμετοχή δημοκρατών και συλλογικοτήτων από τη Γερμανία, που στηρίζουν ενεργά τον κοινό μας αγώνα για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση».

    Τέλος, οι διοργανωτές τονίζουν: «Σημειώνουμε τη μαχητική παρουσία του ιστορικού και κυνηγού των επιζώντων ναζί εγκληματιών πολέμου Dr. Stephan Stracke της ομάδας «AK Angreifbare Traditionspflege» από το Βούπερταλ, την παρουσία εκπροσώπων της πρωτοβουλίας «Germany must pay!» από το Βερολίνο, καθώς και τα θερμά μηνύματα υποστήριξης της ομάδας «AK Distomo» από το Αμβούργο και του Dr. Ulrich Schneider, Γ.Γ. της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αντιστασιακών και Αντιφασιστών (FIR).

    Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα.

    Σημειώνεται, τέλος, ότι κατά την τελετή μνήμης μέλη της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος του Δήμου Βιάννου και του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα ανήρτησαν πανώ με τίτλο «Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση – Δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε» και φώναξαν συνθήματα υπέρ της σθεναρής διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων και υπέρ της ματαίωσης της συνόδου της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης στη Χερσόνησο, που έχει προγραμματιστεί για το Νοέμβριο του 2018″.

     

    Ακολουθούν τα δύο ψηφίσματα του Συνεδρίου

     

    ΟΜΟΦΩΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ 3ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

    (ΑΜΙΡΑΣ ΒΙΑΝΝΟΥ, 14-16.9.2018)


    Οι σύνεδροι του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις ΟΜΟΦΩΝΑ:

    Χαιρετίζουμε τη διευρυνόμενη υποστήριξη του αγώνα διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών που εξελίχθηκε σε παλλαϊκό αίτημα των Ελλήνων. Τονίζουμε με ιδιαίτερη ικανοποίηση τη συνεπή υποστήριξη στον κοινό μας αγώνα για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση όλο και περισσότερων Γερμανών δημοκρατών και συλλογικοτήτων καθώς και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Αντιστασιακών – Αντιφασιστών (FIR).

    Επισημαίνουμε τον κίνδυνο από ενέργειες ψευδεπίγραφης «συμφιλίωσης» και να υπονομευτεί από μηχανισμούς εξαγοράς του γερμανικού κράτους, που απευθύνονται ιδίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τη νεολαία και διάφορες κοινωνικές οργανώσεις και έχουν ως κύριους στόχους την απονεύρωση του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και την παραχάραξη της ιστορίας. Στο πλαίσιο αυτό αξιώνουμε από την Περιφέρεια Κρήτης και το Δήμο Χερσονήσου τη ματαίωση της συνόδου της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης στη Χερσόνησο. Αξιώνουμε επίσης την κατάργηση των γερμανικών νεοαποικιοκρατικών «θεσμών» και πρωτοβουλιών, όπως η «Ελληνογερμανική Συνέλευση», το «Ελληνογερμανικό Ταμείο», το «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας» κ.α. Καλούμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση να στηρίξει, ηθικά και υλικά, τη δράση των Ενώσεων Θυμάτων, των Αντιστασιακών οργανώσεων και του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

    Διακηρύσσουμε την ανάγκη να συμπληρωθεί και να ολοκληρωθεί το έργο της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, πριν την έγκρισή του από την Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων, λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις των θυμάτων της Κατοχής καθώς και όλες τις επίσημες επεξεργασίες του ελληνικού κράτους (έκθεση Κωνσταντίνου Δοξιάδη κ.α.).

    Επισημαίνουμε τη σημασία σύναψης Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και ΟΔΓ και αξιώνουμε την επαναλειτουργία του γραφείου Δίωξης Εγκλημάτων Πολέμου (το οποίο έκλεισε σκανδαλωδώς το 1959) με ενισχυμένη, μάλιστα, εντολή.

    Αξιώνουμε την ανάληψη πολιτικής πρωτοβουλίας από την ελληνική κυβέρνηση για την επίσημη έγερση του ζητήματος των γερμανικών οφειλών έναντι της κυβέρνησης της ΟΔΓ. Πιο συγκεκριμένα, επιβάλλεται η επίδοση νέας ρηματικής διακοίνωσης προς τη γερμανική κυβέρνηση, σε συνέχεια της ρηματικής διακοίνωσης της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου στις 14.11.1995. Αξιώνουμε, επίσης, την παροχή αδείας από τον Υπουργό Δικαιοσύνης της Ελληνικής Δημοκρατίας ώστε να καταστεί, επιτέλους, δυνατή η εκτέλεση των αμετάκλητων αποφάσεων της Ελληνικής Δικαιοσύνης υπέρ των θυμάτων του Διστόμου, του Αιγίου και του Ρεθύμνου. Προτείνουμε, τέλος, την τροποποίηση του άρθρου 28 του Συντάγματος με τη συμπλήρωση της πρώτης παραγράφου στο τέλος αυτής με τη φράση: «Αποκλείονται οι γενοκτονίες, τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», σύμφωνα με την θέση της Πανελλήνιας Ένωσης Δικηγόρων για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις.

    Χαιρετίζουμε, τέλος, τη στρατηγική συνεργασία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα με επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς αυξημένου κύρους όπως οι Δικηγορικοί και Ιατρικοί Σύλλογοι, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, τα Οικονομικά, Τεχνικά Επιμελητήρια κ.α. Καλούμε τους Έλληνες πολίτες να πλαισιώσουν τις Αντιστασιακές Οργανώσεις, τις Ενώσεις Θυμάτων και το Εθνικό Συμβούλιο στον δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση, Δικαιοσύνη κι Επανόρθωση!

    Κλείνοντας, αντί άλλου πρόσθετου επιχειρήματος, υπενθυμίζουμε τις δηλώσεις δύο Γερμανών για την Αντίσταση και τη Θυσία της Ελλάδας:

    Σύμφωνα με τον Υπουργό Οικονομικών του Γ’ Ράιχ Walter Funk (1944), «Η Ελλάδα δέχτηκε τις συνέπειες του πολέμου, όπως ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης!». Ενώ, σύμφωνα με τον Γ.Γ. της FIR Dr. Ulrich Schneider (Σεπτέμβρης 2018): «Αλλά δεν είναι μόνο τα χρήματα. “Δικαιοσύνη και Αποζημίωση” σημαίνει επίσης να αναγνωρίσουμε την ελληνική αντίσταση ως ένα σημαντικό μέρος του απελευθερωτικού κινήματος της Ευρώπης ενάντια στη φασιστική κατοχή. O ΕΛΑΣ και όλα τα τμήματα της ελληνικής αντίστασης αποτελούν ένα πολύτιμο μέρος του Αντιχιτλερικού Συνασπισμού. Και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει αυτή την κληρονομιά που αφορά την ιστορία της ηπείρου μας.».

    ΟΜΟΦΩΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΤΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ.


    Η Γενική Συνέλευση του 3ου Πανελληνίου Συνεδρίου για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις και ιδιαιτέρως οι δήμαρχοι, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι που συμμετείχαν στις εργασίες του

    ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

    Από την Περιφέρεια Κρήτης και τον Δήμο Χερσονήσου να ακυρώσουν την σύνοδο της 8ης Ελληνογερμανικής Συνέλευσης, που προγραμματίζεται για τις αρχές Νοέμβρη στην Κρήτη.

    ΖΗΤΑΜΕ

    Από τις τοπικές και περιφερειακές αρχές να μην προσχωρήσουν σε ενέργειες και μεθοδεύσεις που συμψηφίζουν, υπονομεύουν και προσβάλλουν την ιστορική μνήμη.

    Βιάννος 14/9/2018

    Συμφωνία Πούτιν-Ερντογάν για το Ιντλίμπ

    Η συμφωνία του Τούρκου προέδρου με τον Ρώσο ομόλογό του για το Ιντλίμπ της Συρίας θεωρείται επιτυχία καθώς αποτρέπει ένα νέο κύμα προσφύγων. Το ενδιαφέρον της τουρκικής πλευράς στρέφεται βέβαια και στο κουρδικό YPG.


    Σημαντική πολιτική επιτυχία για τον Ταγίπ Ερντογάν χαρακτηρίζεται στην Τουρκία η συμφωνία που επετεύχθη με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στο Σότσι. Ιδιαίτερα τη στιγμή που βάλλεται η τουρκική οικονομία και η λίρα έχει υποχωρήσει τον τελευταίο καιρό σημαντικά, η δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης 15-20 χιλιομέτρων στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας δίνει ανάσα καθώς αποτρέπεται ένα νέο κύμα προσφύγων προς την Τουρκία, η οποία ήδη φιλοξενεί 3 περίπου εκατομμύρια Σύρων.

    Είναι γνωστό ότι η Ρωσία, η μεγαλύτερη σύμμαχος του Άσαντ, προετοιμαζόταν για μια ευρεία επιχείρηση για την ανακατάληψη του Ιντλίμπ, που ελέγχεται από Σύρους αντάρτες και στην οποία ζουν περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Μετά τη χθεσινή συμφωνία ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου δήλωσε ότι δεν θα πραγματοποιηθεί επιχείρηση.

    Τι σημαίνει όμως πέρα από αυτό η σημαντική αυτή συμφωνία για την Τουρκία; Ο πρόεδρος Ερντογάν αμέσως μετά δήλωσε ότι οι αντικαθεστωτικοί θα παραμείνουν στις θέσεις τους και πρόσθεσε ότι το επικίνδυνο στην Συρία δεν είναι το Ιντλίμπ αλλα η κουρδική πολιτοφυλακή ΥΡG.

    Χορός σε τεντωμένο σχοινί


    Εκπρόσωπος των Σύρων ανταρτών δήλωσε σήμερα ότι η συμφωνία μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας θέτει τέρμα στις ελπίδες του προέδρου της χώρας Μπασάρ Aλ Άσαντ να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο της χώρας. Επεσήμανε δε ότι επιτρέπει στη συριακή αντιπολίτευση να ελέγχει ντε φάκτο «μια γεωγραφική περιοχή», η οποία θα αποτελέσει σημείο εκκίνησης για μια πολιτική μετάβαση που θα τερματίσει «την απολυταρχική» εξουσία του Άσαντ.

    H Τουρκία τώρα θα περιπολεί στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη σε συντονισμό με την Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα κάνει, έστω και εν μέσω διαφωνιών, κοινές περιπολίες με αμερικανικές δυνάμεις στο Μούνμπιτς.

    Με λίγα λόγια πρόκειται για έναν χορό σε τεντωμένο σχοινί και μάλιστα τη στιγμή που η Μόσχα κατηγορεί το Ισραήλ για ανεύθυνες ενέργειες που οδήγησαν στην κατάρριψη του ρωσικού αναγνωριστικού, το οποίο χάθηκε με δεκαπενταμελές πλήρωμα από πυρά των S200 της Συρίας.
    Aνδρέας Ρομπόπουλος/DW