Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο: "Μετάνοιωσα που έριξα την χούντα"

Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο

Η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ είναι μία χώρα, που σήμερα αντιμετωπίζει πάνω κάτω τα ίδια προβλήματα με την χώρα μας. Μία χώρα που έχει πέσει στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μία χώρα που αισθάνεται το φάσμα της ανεργίας να καλύπτει τον ουρανό της. Είναι επίσης μία χώρα, η οποία πέρασε από μία δικτατορία, στην "δημοκρατία", δίχως βέβαια μια εθνική τραγωδία όπως στην περίπτωση της χώρας μας.

Φαίνεται όμως ότι η Πορτογαλία έχει κάτι παραπάνω από την Ελλάδα. Έχει τουλάχιστον ανθρώπους ειλικρινείς, οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι κάτι πήγε ... στραβά, και δεν προσπαθούν να ρίξουν το βάρος στους πολίτες, κατηγορώντας τους ότι αυτοί έφαγαν τα "λεφτά", όπως κάνει εδώ ο κάθε Πάγκαλος. Όπως παραδείγματος χάριν, ο Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο, πρώην στρατιωτικός ηγέτης της επανάστασης των Γαρυφάλλων, η οποία έφερε στην χώρα την δημοκρατία, μετά την δικτατορία του Σαλαζάρ. Ο οποίος δήλωσε ότι εάν ήξερε πού θα έφτανε η Πορτογαλία, ο πρώην "λοχαγός του Απρίλη" Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο "δεν θα είχε κάνει την επανάσταση" το 1974.

Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο,
ο θρυλικός στρατιωτικός ηγέτης
 της επανάστασης των Γαρυφάλλων

Επί της ουσίας ο πρώην επαναστάτης, κατηγορεί ολόκληρο το μεταπολιτευτικό σύστημα της χώρας του, για την κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε η Πορτογαλλία, τολμώντας να μιλήσει για τα 2.000.000 Πορτογάλλους που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Φαίνεται, δεν φρόντισε να διδαχθεί από τους δικούς μας "αντιστασιακούς", οι οποίοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία κάνουν καρριέρες είτε στην πολιτική είτε στον συνδικαλισμό, φροντίζουν να στέλνουν τα παιδιά τους σε ακριβά ιδιωτικά κολλέγια και το μόνο που φοβούνται είναι μην τους προσγειωθεί κάποιο γιαούρτι στο κεφάλι. Και φυσικά ούτε κουβέντα αυτοκριτικής. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προάσπιση των "δικαιωμάτων" των λαθρομεταναστών και η μετατροπή της χώρας μας σε πολυπολιτισμική χαβούζα, στα πλαίσια μιας χρεωκοπημένης ιδεολογίας.

Αλλά ποιός έχασε το φιλότιμο, για να το βρούν αυτοί, οι οποίοι έγιναν οι υπέρμαχοι του σημιτικού εκσυγχρονισμού;