Aν έφταναν στη χώρα 750 άνθρωποι λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, θα κατέρρεε το αφήγημα της επιτυχημένης προσφυγικής πολιτικής που έχτισε τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση και θα υπήρχε πολιτικό κόστος.
Γιάννης Ανδρουλιδάκης*Το ναυάγιο που έγινε ανοικτά της Πύλου και είχε ως αποτέλεσμα τον πνιγμό εκατοντάδων ανθρώπων ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, αλλά και η Ε.Ε., στο θέμα των προσφυγικών ροών είναι τελείως λανθασμένη και γι’ αυτό χρειάζεται μια εκ βάθρων αναθεώρηση. Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά ότι οι φράχτες και τα τείχη δεν μπορούν να ανακόψουν παρά στο ελάχιστο τον αγώνα των κατατρεγμένων για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή για εκείνους και τα παιδιά τους.
Έχουν περάσει αρκετές μέρες μετά το ναυάγιο και πολλά ερωτηματικά για τοv ρόλο του Λιμενικού εκείνες τις κρίσιμες μέρες, από τότε που εντοπίστηκε το σκάφος μέχρι την ώρα που βούλιαξε, παραμένουν αναπάντητα. Άραγε, τι κρύβει η ηγεσία του Σώματος, ο αρμόδιος υπουργός και η κυβέρνηση; Τι είναι αυτό που δεν πρέπει να μάθουμε; Με αντιφάσεις και ψέματα το μόνο που καταφέρνουν είναι να εκτίθενται οι ίδιοι και να τσαλακώνεται η εικόνα της χώρας στη διεθνή σκηνή. Δεν έριξαν σκοινί στο πλοιάριο, δήλωσαν αρχικά, αλλά μετά παραδέχτηκαν ότι πέταξαν. Το σκάφος κινούνταν κανονικά, μας είπαν, και στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι για τουλάχιστον 11 ώρες βρισκόταν στο ίδιο στίγμα, πιθανώς λόγω μηχανικής βλάβης. Μάθαμε, ακόμη, ότι δεν επιτρεπόταν να επιχειρήσουν οι ελληνικές Aρχές σε διεθνή ύδατα, μπροστά σε μια κραυγαλέα παρανομία ενός καπετάνιου-δουλεμπόρου, που μεταφέρει υπεράριθμους επιβάτες, χωρίς σωσίβια και χωρίς πιστοποιητικά ναυσιπλοΐας, ενώ αν κουβαλούσε ναρκωτικά ή όπλα θα επενέβαιναν!!! Άφησαν, δηλαδή, αβοήθητους 750 περίπου στοιβαγμένους σαν σαρδέλες δύσμοιρους ανθρώπους, μόνο και μόνο γιατί βρίσκονταν έξω από τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας; Τους οδήγησαν σε αυτήν την τραγική κατάληξη, γιατί ο καπετάνιος, ένα κάθαρμα όπως τον αποκάλεσε ο κ. Μητσοτάκης, απάντησε ότι δεν χρειάζεται συνδρομή; Δεν αντιλαμβάνονταν ότι ήταν ζήτημα χρόνου να βυθιστεί το πλοιάριο, αφού είχε μηχανική βλάβη;
Κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος αδυνατεί να πιστέψει ότι το έμπειρο προσωπικό του Λιμενικού δεν έχει επιχειρησιακά σχέδια για τέτοιες περιπτώσεις. Ειδικοί πραγματογνώμονες επιμένουν ότι οι ελληνικές Aρχές έπρεπε να επέμβουν και να σώσουν τους επιβάτες. Διεθνή δίκτυα ενημέρωσης και έγκυρες ευρωπαϊκές εφημερίδες δεν έχουν πειστεί στο ελάχιστο από τις δικαιολογίες των αρμοδίων. Αυτό, λοιπόν, που δεν λέει το Λιμενικό, κατά την άποψη μου, είναι ότι η ελληνική πλευρά προσπάθησε να ξεφορτωθεί το πρόβλημα, οδηγώντας το αλιευτικό στα χωρικά ύδατα ευθύνης της Ιταλίας, και όχι να σώσει τους επιβαίνοντες στο σκάφος. Γι’ αυτό και δεν έγινε καμιά προσπάθεια, γι’ αυτό και το υπερσύγχρονο ναυαγοσωστικό που βρίσκεται στο Γύθειο παρέμεινε δεμένο στο λιμάνι. Γιατί, αν έφταναν στη χώρα 750 άνθρωποι λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, θα κατέρρεε το αφήγημα της επιτυχημένης προσφυγικής πολιτικής που έχτισε τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση και θα υπήρχε πολιτικό κόστος.
Αν η υπόθεση είναι σωστή, τότε γεννιούνται νέα ερωτήματα. Ποιος έδινε εντολές στους άνδρες του Λιμενικού; Η φυσική ή η πολιτική ηγεσία; Ο κ. Σαρμάς είχε απόλυτη γνώση των όσων διαδραματίζονταν, ενέκρινε τη λύση που επιλέχτηκε ή την επέβαλαν άλλοι; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με δική του πρωτοβουλία πρέπει να ριχτεί άπλετο φως, να συγκροτηθεί μια ανεξάρτητη εξεταστική επιτροπή και να δοθούν όλα τα στοιχεία (βίντεο, συνομιλίες κ.α.) στη δημοσιότητα, για να μην υπάρξει περίπτωση ενός ακόμη κουκουλώματος.
Το μεγαλύτερο προσφυγικό ναυάγιο στη Μεσόγειο θέτει επιτακτικά το αίτημα να υπάρξουν νόμιμες οδοί εισόδου, έξω από τα δουλεμπορικά κυκλώματα, όσων έχουν δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο στις ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον, η τραγωδία αυτή στάθηκε αφορμή να θυμηθούμε τα λόγια του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου από ομιλία του στην Παλαιά Βουλή το 2010: «… στήν Ἐκκλησία ὁ ἕνας μπορεῖ νά εἶναι μοναδικός ἀλλά ὄχι ἀποκλειστικά καί μόνος, γι’ αὐτό ἡ ὑπέρβαση τῆς ξενοφοβίας ἐπιτυγχάνεται μόνον μέ τήν ἀποδοχή τοῦ ‘‘ἄλλου’’ καί τήν μετάβαση ἀπό τόν ξένο πρός τόν πλησίον, ἔτσι κατανοεῖται καί ὁ σεβασμός στήν ἑτερότητα». Λόγια επίκαιρα για όσους διαπράττουν ύβρη, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή, περιφρονώντας τους σύγχρονους ικέτες, που η ανάγκη τους έφερε στην πόρτα μας.
________________________
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
