Το κουνούπι και η καμήλα

Η καταστροφή της οικονομίας, ο διεθνής διασυρμός της χώρας, η εφιαλτικών διαστάσεων ανεργία, το ποσοστό του πληθυσμού το βυθισμένο, μέρα - νύχτα, στο μαρτύριο της ανέλπιδης στέρησης. Αλλά και ο αδιάκοπος τρόμος από την κατάλυση κάθε προστασίας του πολίτη, την παρανοϊκή ασυδοσία «μπαχαλάκηδων», ληστρικών συμμοριών αδίστακτων σε κακουργήματα, «αντικρατιστών» που ρημάζουν κάθε βράδυ την πρωτεύουσα και ρεζιλεύουν καθημερινά την αστυνομία, τους νόμους, το τάχα και δικανικό μας σύστημα....

επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Κρίνουμε τη δημόσια εικόνα των επαγγελματιών της εξουσίας – είναι χρέος μας των πολιτών. Ομως αγνοούμε τι πραγματικά πιστεύουν. Ο δημόσιος λόγος τους (πάντοτε προβλέψιμος, στερεότυπα κοινότοπος) εξαντλείται οπωσδήποτε σε χιλιοειπωμένες γενικότητες, σε αοριστίες. Θέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις, όχι να δεσμευθεί σε προτάσεις για τη λύση προβλημάτων. Η γλώσσα που μιλάνε οι επαγγελματίες της εξουσίας μεταγγίζει την παγεράδα ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα.

Δεν πιστεύουν πια σε ιδεολογίες: «Ριζοσπάστες» αριστεροί διεθνιστές, συνεπέστατα μηδενιστές, συγκυβερνάνε με ατόφιους δεξιούς που επιμένουν να σταυροκοπιούνται «προς το θεαθήναι». Τάχα και «σοσιαλιστές» συγκυβέρνησαν με τη «Δεξιά» που πριν την έλεγαν «οχιά» και είχαν επαγγελθεί «να της λιώσουν το κεφάλι». Δεν έχουν μπέσα ούτε στα λόγια ούτε στις πράξεις. Αλλάζουν τους αρχηγούς σαν πουκάμισα, αλλά κανένας αρχηγός τους δεν τόλμησε ποτέ επώδυνη, μεταρρυθμιστική αυτοκριτική με πολιτικές συνέπειες.

Η γλώσσα των κομματανθρώπων δεν άλλαξε ούτε στη διάρκεια του εφιάλτη των τελευταίων δέκα χρόνων. Η καταστροφή της οικονομίας, ο διεθνής διασυρμός της χώρας, η εφιαλτικών διαστάσεων ανεργία, το ποσοστό του πληθυσμού το βυθισμένο, μέρα - νύχτα, στο μαρτύριο της ανέλπιδης στέρησης. Αλλά και ο αδιάκοπος τρόμος από την κατάλυση κάθε προστασίας του πολίτη, την παρανοϊκή ασυδοσία «μπαχαλάκηδων», ληστρικών συμμοριών αδίστακτων σε κακουργήματα, «αντικρατιστών» που ρημάζουν κάθε βράδυ την πρωτεύουσα και ρεζιλεύουν καθημερινά την αστυνομία, τους νόμους, το τάχα και δικανικό μας σύστημα. Κι ακόμα, ο συνεχής και διεθνής διασυρμός του ελληνικού ονόματος από την τουρκική, τη σκοπιανή, την αλβανική ιταμότητα – όλα αυτά είναι για τους επαγγελματίες της εξουσίας μόνο αφορμή φτηνιάρικης, κουτοπόνηρης δημοκοπίας.

Ισως δεν υπάρχει άλλη κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα στη χώρα μας που να εμφανίζει τόσα συμπτώματα εξευτελιστικής χρεοκοπίας της ανθρώπινης ποιότητας, τέτοια αναξιοπρέπεια και επίμονο αυτοδιασυρμό, όσο οι «πολιτευόμενοι» και οι τηλεοπτικοί τους νταβατζήδες. Είναι προφανέστατη και οδυνηρότατη η διαπίστωση, αλλά στον γραπτό λόγο πρέπει, έστω ενδεικτικά, να τεκμηριωθεί.

Πρώτο, κατάφωρο και σταθερής μονιμότητας τεκμήριο: ο τρόπος που συγκροτούνται τα κυβερνητικά σχήματα. Η ανάθεση υπουργείου δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη λογική της ειδικής προετοιμασίας, του έγκαιρου κεντρικού προγραμματισμού. Δεν ενδιαφέρει ποιος είναι ο περισσότερο κατάλληλος, ο πιο καλά προετοιμασμένος, ο πιο αποδεδειγμένα αποτελεσματικός στον συγκεκριμένο τομέα. Ολα τα «επιφανή» κομματικά στελέχη είναι κατάλληλα για οποιοδήποτε υπουργείο – και η ιδιότητα του «επιφανούς» είναι συνάρτηση της συχνότητας των τηλεοπτικών εμφανίσεων (αβαθμολόγητης σοβαρότητας) ή της ανεξέλεγκτης εύνοιας του αρχηγού, «αυθέντου και δεσπότου».

Δεύτερο, ακαταμάχητο τεκμήριο αυτεξευτελισμού του πολιτικού μας προσωπικού είναι ο τρόμος του (όχι απλώς φοβία) για το ενδεχόμενο «πολιτικό κόστος» (δηλαδή απώλεια ψήφων) που μπορεί να έχει το οποιοδήποτε πολιτικό ενέργημα. Αυτή η έντρομη έγνοια επιβάλλει την εμμονή στην επανάληψη - συντήρηση των δεδομένων, τον πανικό μπροστά στο ενδεχόμενο της παραμικρής αλλαγής, μεταρρύθμισης, εκσυγχρονιστικής καινοτομίας. Το ενδεχόμενο «πολιτικό κόστος», αυτοί που θα δυσαρεστηθούν, όσοι κι αν είναι, παγιδεύουν κάθε κυβέρνηση στη λογική των «βελτιώσεων», στην προτεραιότητα των εντυπώσεων, εγκαταλείποντας άλυτα τα πιο βασανιστικά της κοινωνίας προβλήματα. Ποιος να τολμήσει αμερόληπτη κρίση - αξιολόγηση των δημόσιων λειτουργών, ανένδοτη καταξίωση της αριστείας, δηλαδή ρεαλιστική «επανίδρυση του κράτους»;

Τρίτο ενδεικτικό τεκμήριο της βεβαιότητας ότι οι επαγγελματίες πολιτικοί στην Ελλάδα υπηρετούν μόνο μια έντεχνα εξωραϊσμένη ιδιοτέλεια είναι η απροσχημάτιστη υποτέλεια των «κομμάτων εξουσίας» στον «ξένο παράγοντα». Σίγουρα, η λέξη «υποτέλεια» έχει τεράστιο εύρος σημασιών, γι’ αυτό και εύκολα υπηρετεί τη σκόπιμη εμπαθή φημολογία, την προπαγανδιστική ψευδολογία. Παραμένει ωστόσο και προκλητικά επιδεικτική η άρνηση έστω και μιας προσχηματικής φιλοπατρίας, στοιχειώδους έγνοιας για τη συλλογική αξιοπρέπεια των ελληνώνυμων. Η Βουλή των Ελλήνων (άσχετα με το ποιος τότε προήδρευε) εξέδωσε, τον Ιούνιο του 2015, «Προκαταρκτική Εκθεση της (διεθνούς) Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους», που μπορεί να φημολογείται αναξιόπιστη, αλλά η ενδεχόμενη αναξιοπιστία της δεν έχει ώς σήμερα δικαστικά βεβαιωθεί. Και όταν εκκρεμούν καταγγελίες, με όχι τυχαίες υπογραφές, για φρικώδη (στην κυριολεξία) κοινωνικά εγκλήματα, με συνέπειες για τη συνέχεια της ελληνικής παρουσίας στην Ιστορία, το να προτάσσεται σήμερα η κοινοβουλευτική διερεύνηση του περιπτωτικού ξεφαντώματος Novartis είναι υποκρισία ανυπόφορα προκλητική.

Το ίδιο ισχύει και για τις επώνυμες καταγγελίες που περιέχονται στο βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη «Ανίκητοι ηττημένοι»: Μπορεί ο συγγραφέας να έχει πολιτικά αυτο-εξουδετερωθεί από τον ναρκισσισμό του, όμως οι καταγγελίες συγκεκριμένων εγκλημάτων με επώνυμους αυτουργούς, σχολαστικά τεκμηριωμένες, μένουν δικαστικά αδιερεύνητες ακυρώνοντας κάθε αξίωση εντιμότητας του πολιτικού βίου (άρα συνέχειας ιστορικής του ελλαδικού κρατιδίου).

Βέβαια η ιστορική εξαφάνιση ενός περιώνυμου λαού δεν αποσοβείται με καταγγελίες και δικαστικές ποινές. Ομως η εξαιρετικά επώδυνη συνειδητοποίηση της απειλής από μια «κρίσιμη μάζα» πολιτών μπορεί να γεννήσει απρόβλεπτες ανακατατάξεις. Το ενδεχόμενο μιας τέτοιας έκπληξης υπηρετεί η συχνή, επιτεταμένη επανάληψη της καταγγελίας.

___________________________  

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

πηγή: yannaras.gr

Με στρατιωτική επέμβαση και στο Ιράκ απειλεί τώρα ο Ερντογάν

Ο Ερντογάν αναφέρθηκε και στο ενδεχόμενο μιας επιχείρησης στο βόρειο Ιράκ, εάν Βαγδάτη δεν ενεργήσει εναντίον των μονάδων του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν - PKK….

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διαβεβαίωσε σήμερα ότι η Τουρκία θα διευρύνει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία σε άλλες πόλεις που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των κουρδικών πολιτοφυλακών, μία ημέρα μετά την κατάληψη του θύλακα της Αφρίν από τις δυνάμεις της Άγκυρας.

«Παίρνοντας χθες τον έλεγχο της πόλης Αφρίν, αφήσαμε πίσω μας το σημαντικότερο στάδιο της επιχείρησης» που ονομάζεται «Κλάδος Ελαίας», δήλωσε ο Ερντογάν.

«Τώρα, μετά την Αφρίν, θα συνεχίσουμε αυτήν την επιχείρηση έως την ολοκληρωτική καταστροφή αυτού του διαδρόμου, που περιλαμβάνει τη Μανμπίτζ, το Άιν αλ Αράμπ, το Ταλ Αμπιάντ, το Ρας αλ Έιν και το Καμισλί» επισήμανε ο Τούρκος πρόεδρος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας που εκφώνησε στην Άγκυρα.

Η Τουρκία αποκαλεί «τρομοκρατικό διάδρομο» τα εδάφη που τελούν υπό τον έλεγχο των κουρδικών οργανώσεων στη βόρεια Συρία και το Ιράκ κι επεκτείνονται έως την τουρκική μεθόριο.

Ο επικεφαλής του τουρκικού κράτους έχει ήδη διαβεβαιώσει ότι μετά την Αφρίν, οι τουρκικές δυνάμεις κατευθύνονται στο Μανμπίτζ, σε απόσταση περίπου 100 χλμ ανατολικά.

Εντούτοις, μια τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, καθώς στην περιοχή έχουν αναπτυχθεί εκατοντάδες Αμερικανοί στρατιώτες, που στηρίζουν τους YPG στη μάχη εναντίον των τζιχαντιστών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε επίσης σήμερα στο ενδεχόμενο μιας επιχείρησης στο βόρειο Ιράκ, εάν η κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη δεν ενεργήσει εγκαίρως εναντίον των μονάδων του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK), το οποίο έχει αεροπορικές βάσεις και στρατόπεδα εκπαίδευσης.

«Εάν σκοπεύετε να το κάνετε, κάντε το. Εάν δεν μπορείτε να το κάνετε, τότε, κάποια νύχτα, εμείς θα μπορέσουμε να εισέλθουμε αιφνιδιαστικά στο Σιντζάρ για να το καθαρίσουμε από το PKK» επισήμανε ο πρόεδρος της Τουρκίας.

«Το έχουμε ήδη πει στην κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ. Εάν αυτή η ιστορία καθυστερήσει περαιτέρω, τότε θα υπάρξει μια νέα (επιχείρηση) "Κλάδος Ελαίας" εκεί κάτω», διαβεβαίωσε ο Ερντογάν.

Η τελευταία έκθεση του Χόκινγκ αποδεικνύει την ύπαρξη παράλληλου σύμπαντος

Λίγο προτού πεθάνει, ο σπουδαίος Φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, υπέβαλε την τελευταία του επιστημονική έκθεση που θέτει τις θεωρητικές βάσεις για την ανακάλυψη ενός παράλληλου σύμπαντος....

 

Ο Στίβεν Χόκινγκ υπέβαλε την τελευταία του επιστημονική έκθεση μόλις δύο εβδομάδες πριν πεθάνει και έθεσε τις θεωρητικές βάσεις για την ανακάλυψη ενός παράλληλου σύμπαντος. 

Ο Χόκινγκ, ο οποίος απεβίωσε την προηγούμενη Τετάρτη, σε ηλικία 76 ετών, συνυπέγραψε μια μαθηματική έκθεση που επιδιώκει να αποδείξει τη θεωρία του «πολυσύμπαντος», δηλαδή να αποδείξει την ύπαρξη πολλών ακόμη κόσμων εκτός από τον δικό μας.

Η έκθεση, που ονομάζεται «Ομαλή έξοδος από τον αιώνιο πληθωρισμό», είχε πάρει έγκριση για τις τελευταίες διορθώσεις της στις 4 Μαρτίου, δέκα ημέρες πριν από το θάνατο του Χόκινγκ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα The Sunday Times, το έγγραφο πρόκειται να δημοσιευθεί από ένα ανώνυμο «ηγετικό περιοδικό» μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου του.

Το ArXiv.org, ο ιστοχώρος του Πανεπιστημίου Cornell, ο οποίος παρακολουθεί επιστημονικές εργασίες πριν δημοσιευθούν, έχει ένα αρχείο του εγγράφου που περιλαμβάνει την ενημέρωση του Μαρτίου του 2018.

Σύμφωνα με τους The Sunday Times, τα περιεχόμενα του εγγράφου ορίζουν τα μαθηματικά που είναι απαραίτητα για μια βαθιά εξερεύνηση του διαστήματος με σκοπό τη συλλογή στοιχείων που μπορούν να αποδείξουν ότι υπάρχουν και άλλα σύμπαντα.

Το άκρως θεωρητικό έργο υποδηλώνει ότι τα αποδεικτικά στοιχεία του πολυσύμπαντος πρέπει να είναι μετρήσιμα σε ακτινοβολία υποβάθρου που χρονολογείται από την αρχή του χρόνου.

Ο Τόμας Χέρτογκ, καθηγητής φυσικής που συνέταξε την έκθεση μαζί με τον Χόκινγκ, δήλωσε ότι η έκθεση αποσκοπεί «να αλλάξει την ιδέα ενός πολυσύμπαντος σε ένα δοκιμαστικό επιστημονικό πλαίσιο».

Ο Χέρτογκ, ο οποίος εργάζεται στο Πανεπιστήμιο KU Leuven στο Βέλγιο, δήλωσε στους Sunday Times ότι συναντήθηκε με τον Χόκινγκ αυτοπροσώπως για να πάρει την τελική έγκριση πριν υποβάλει την έκθεση.

Η εφημερίδα ανέφερε επίσης ότι, αν βρεθεί ποτέ τέτοια απόδειξη, οι επιστήμονες που βρίσκονται πίσω από την ανακάλυψη θα είναι πιθανότατα υποψήφιοι για ένα βραβείο Νόμπελ.

Ωστόσο, δεδομένου ότι τα βραβεία Nobel δεν μπορούν να απονεμηθούν μετά θάνατον, ο Χόκινγκ δεν θα είναι υποψήφιος.

 insider.gr

Οδικό χάρτη για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης αναζητούν Μέρκελ και Μακρόν

«Θα προωθήσουμε έναν σαφή, φιλόδοξο οδικό χάρτη έως τον Ιούνιο για αυτή τη μεταρρύθμιση» είπε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν...

O πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και η καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ δεσμεύτηκαν σήμερα να καταρτίσουν έναν οδικό χάρτη για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης έως τον Ιούνιο, ωστόσο ενδέχεται να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στο να βρουν κοινό έδαφος για περαιτέρω αλλαγές στην Ευρώπη.

Η Μέρκελ, η οποία μόλις επανεξελέγη για μια τέταρτη θητεία στον θώκο της καγκελαρίου, θέλει να εκπληρώσει την υπόσχεση της κυβέρνησής της για να «νέα αρχή» για την Ευρώπη. Ο Μακρόν, επίσης, έχει καταστήσει την αναδιαμόρφωση της ευρωζώνης κεντρικό στόχο του από τότε που ανέλαβε καθήκοντα τον περασμένο Μάιο.

«Δεν βρισκόμαστε πάντα στην ίδια σελίδα. Αλλά η Γερμανία και η Γαλλία πέτυχαν επίσης πολλά στο παρελθόν και τώρα έχουμε την ακλόνητη πρόθεση να το ξανακάνουμε» δήλωσε η Άγγελα Μέρκελ πριν από τη συνάντησή της με τον Εμανουέλ Μακρόν, την πρώτη μεταξύ των δύο ηγετών μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης συνασπισμού στη Γερμανία.

Η Γερμανίδα καγκελάριος επισήμανε ότι ο στόχος πρέπει να είναι η σταθεροποίηση της ευρωζώνης και η βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της.

«Θα προωθήσουμε έναν σαφή, φιλόδοξο οδικό χάρτη έως τον Ιούνιο για αυτή τη μεταρρύθμιση» είπε ο Γάλλος πρόεδρος. Εκτός της διαμόρφωσης του μέλλοντος για το ευρώ, ο οδικός χάρτης θα πρέπει να περιλαμβάνει τον στόχο της περαιτέρω ενοποίησης των κρατών μελών της ΕΕ στα θέματα της μετανάστευσης, της άμυνας και του εμπορίου, προκειμένου να «υπάρξει καλύτερος συνδυασμός της ανάληψης ευθυνών με την αλληλεγγύη».

Εξάλλου, όπως υπογράμμισε η επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης, υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη σύγκλιση στο θέμα της πολιτικής του ασύλου.

Ο Εμανουέλ Μακρόν ανέμενε τον σχηματισμό κυβέρνησης στο Βερολίνο για να προχωρήσει με τα φιλόδοξα σχέδιά του για την ευρωζώνη. Ελπίζει να επιτευχθεί συμφωνία σε θέματα όπως ο προϋπολογισμός της ευρωζώνης και ένας κοινός υπουργός Οικονομικών.

«Εδώ και πολλά χρόνια, η Ευρώπη ανέμενε το γαλλογερμανικό δίδυμο να προχωρήσει και να κάνει προτάσεις με το σθένος που επέδειξε σε κάθε σπουδαία φάση της ευρωπαϊκής ιστορίας» σημείωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας.

«Είμαστε έτοιμοι για αυτό».

Καλύτερη Δασκάλα στον κόσμο ανακηρύχθηκε η Άντρια Ζαφειράκου (vid)

Η Ελληνοκύπρια εκπαιδευτικός Αντρια Ζαφειράκου ανακηρύχθηκε η καλύτερη Δασκάλα του κόσμου κερδίζοντας, μαζί με το βραβείο, και χρηματικό έπαθλο που αγγίζει φτάνει το 1 εκατομμύριο δολάρια...

Η Ελληνοκύπρια Άντρια Ζαφειράκου παραλαμβάνει το διεθνές βραβείο του καλύτερου δασκάλου της χρονιάς, στην εντυπωσιακή τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Ντουμπάι από το ίδρυμα Varkey Foundation Global Teacher Prize.

Ξεχώρισε μεταξύ χιλιάδων εκπαιδευτικών από τον όλο τον κόσμο, καθώς έχει μάθει να χαιρετάει τους μαθητές της στις 35 γλώσσες της καταγωγή τους.

Διδάσκει καλλιτεχνικά κυρίως σε παιδιά μεταναστών, στο κοινοτικό σχολείο Άλπερτον στο Μπρεντ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Πρόκειται για μία από τις πιο φτωχές περιοχές της χώρας, όπου μιλούνται συνολικά περίπου 130 γλώσσες.

«Νοιάζομαι για όλους τους μαθητές μου. Η δουλειά μου δεν τελειώνει όταν φεύγω από την τάξη. Με ενδιαφέρ ει η ζωή τους, προσπαθώ ότι προβλήματα και να αντιμετωπίζουν να είμαι εκεί για να βοηθήσω» δήλωσε μετά την τελετή, στην οποία παρεβρέθησαν ο πρώην Αμερικανός αντιπρόεδρος Αλ Γκορ, ο Τόνι Μπλερ και ο οδηγός της Φόρμουλα Ένα Λιούις Χάμιλτον.

Η Άντρια Ζαφειράκου έχει εισάγει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προσεγγίζει απομονωμένα παιδιά ώστε να συμμετέχουν στην σχολική ζωή και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους.

Το βραβείο Global Teacher Prize συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

Εκατόν τριάντα διαφορετικές εθνικότητες ζουν στο Μπρεντ και η Ζαφειράκου αποφάσισε να μάθει ορισμένες βασικές εκφράσεις στις 35 γλώσσες που ομιλούνται στο σχολείο της, για να μπορεί να επικοινωνεί με τους μαθητές της και τους γονείς τους. Ανάμεσα στις γλώσσες στις οποίες μπορεί να συνεννοηθεί είναι η Χίντι, η Γκουτζαράτι και η Ταμίλ.

Εάν το θεωρεί απαραίτητο, επισκέπτεται επίσης γονείς των μαθητών της στο σπίτι, εξασφαλίζοντας έτσι την καλύτερη ενσωμάτωση και την καλύτερη απόδοση των παιδιών στο σχολείο. Επιπλέον, έκανε αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών προκειμένου αυτό να προσαρμοστεί στην καθημερινή ζωή των μαθητών.

Το βραβείο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων θα της καταβληθεί σε μια περίοδο δέκα ετών, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίζει να διδάσκει για τουλάχιστον πέντε χρόνια.

Όταν τη ρώτησαν τι θα κάνει τα χρήματα, απάντησε: «Θα ήταν σπουδαίο, εάν μπορούσα να βοηθήσω ώστε η τέχνη να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην κοινότητά μας.»

euronews

Βλαντιμίρ Πούτιν, με 76,65% ο απόλυτος ηγέτης της Ρωσίας

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επανεκλέγεται στην προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας συγκεντρώνοντας το 76,65% των ψήφων, με το 99% των εκλογικών τμημάτων να έχει ενσωματωθεί, γνωστοποίησε σήμερα (19/3) η ρωσική εκλογική επιτροπή...

Επειτα από 18 χρόνια στην εξουσία, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ενσαρκώνει με πυγμή τη φιλοδοξία μιας μεγάλης Ρωσίας που ξαναβρήκε την ισχύ της, με τίμημα μία άνευ προηγουμένου ένταση στις σχέσεις της με τη Δύση και την οπισθοδρόμηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αδιαμφισβήτητος νικητής πλέον ο Βλαντίμιρ Πούτιν κρατά τα κλειδιά του Κρεμλίνου για τέταρτη θητεία. Δηλαδή μέχρι το 2024, όταν θα είναι 72 ετών, και 25 χρόνια αφότου ορίσθηκε διάδοχος του Μπορίς Γέλτσιν.

Πρώην αξιωματικός της KGB, ο Βλαντίμιρ Πούτιν, 65 ετών, ανέλαβε το 2000 την εξουσία μίας χώρας με αποσταθεροποιημένη ηγεσία και παραπαίουσα οικονομία. Για πλήθος συμπατριωτών του είναι ο άνθρωπος της σταθερότητας και μίας νέας ευημερίας χάρη στην εκμετάλλευση του πετρελαϊκού μπουμ επί σειρά ετών, αλλά για άλλους ευθύνεται για τη σαφή υποχώρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών στη χώρα του.

Στη διεθνή σκηνή, αυτός που χαρακτήρισε τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης «τη μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ού αιώνα», έβαλε ως στόχο να επαναφέρει την επιρροή της Ρωσίας στον κόσμο μετά τη διάλυση την πτώση της ΕΣΣΔ και τα χαώδη χρόνια της περιόδου Γέλτσιν που ακολούθησαν.

Η μέθοδός του, ένας εμμονικός και υπομονετικός αγώνας, παρακολούθηση των σημείων αδυναμίας του αντιπάλου, εξηγούσε το 2013 ο κάτοχος οκτώ νταν στο τζούντο, απαντώντας σε έναν Ρώσο που του ζητούσε να κάνει τα πάντα «για να φτάσει και να ξεπεράσει την Αμερική», ένα παλιό σύνθημα της σοβιετικής εποχής.

Η τεχνική αυτή εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Συρία, όπου η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας από το 2015 για την υποστήριξη του καθεστώτος της Δαμασκού άλλαξε την πορεία του πολέμου και επέτρεψε στον Μπασάρ αλ Ασαντ να παραμείνει στην εξουσία, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Δύσης που παραμερίστηκε.

Τον περασμένο χρόνο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έβαλε τον μανδύα του ανορθωτή της μεγάλης Ρωσίας με την προσάρτηση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας, μετά την επέμβαση των ρωσικών δυνάμεων και ένα δημοψήφισμα που κρίθηκε παράνομο τόσο από το Κίεβο, όσο και από τις δυτικές χώρες.

Η επιχείρηση αυτή αύξησε το κύρος του στο εσωτερικό, αλλά έγινε η αιτία για την μεγαλύτερη κρίση ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου , σε συνδυασμό με την υποστήριξη της Μόσχας προς την αποσχιστική εξέγερση στην ανατολική Ουκρανία, την οποία διαψεύδει το Κρεμλίνο.

Στις εντάσεις ως προς τη Συρία και την Ουκρανία προστέθηκαν μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ οι κατηγορίες για ανάμειξη της Μόσχας στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και πιο πρόσφατα η κρίση στις σχέσεις Λονδίνου -Μόσχας μετά την δηλητηρίαση του πρώην ρώσου διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του στο βρετανικό έδαφος.

Παθιασμένος με τα σπορ, ο Πούτιν θέλησε να επιβάλει τη χώρα του και ως αθλητική δύναμη. Το 2014, η Ρωσία οργάνωσε τους ακριβότερους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της ιστορίας στο Σότσι. Αλλά το όνειρα του Κρεμλίνου σκιάστηκαν από τις κατηγορίες για θεσμοποιημένο ντόπινγκ - το οποίο επίσης διαψεύδει - μετά την δημοσίευση της έκθεσης ΜακΛάρεν το 2016.

«Χτύπα πρώτος»

Γεννημένος στις 7 Οκτωβρίου 1952 σε οικογένεια εργατών που έμενε σε διαμέρισμα του ενός δωματίου σε εργατική πολυκατοικία του Λένιγκραντ, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν προοριζόταν για το Κρεμλίνο.

Από την νεανική του ζωή στους δρόμους του Λένιγκραντ, όπως δήλωσε το 2015, έμαθε ένα πράγμα: «Εάν ο καυγάς είναι αναπόφευκτος, χτύπα πρώτος».

Εφοδιασμένος με πτυχίο Νομικής, μπαίνει στην KGB, όπου γίνεται εξωτερικός πράκτορας. Θα σταλεί σε ένα ταπεινό πόστο στη Δρέσδη της Ανατολικής Γερμανίας από το 1985 μέχρι το 1990.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, ο πράκτορας της KGB μεταλλάσσεται σε σύμβουλο για τις εξωτερικές σχέσεις του τότε φιλελεύθερου δημάρχου της Αγίας Πετρούπολης Ανατόλι Σαμπτσάκ. Από εκεί αρχίζει η θεαματική άνοδός του.

Το 1996 καλείται να εργαστεί στο Κρεμλίνο. Το 1998 ορίζεται αρχηγός της FSB, διαδόχου της KGB, και μόλις έναν χρόνο αργότερα, ορίζεται πρωθυπουργός από τον Μπορίς Γέλτσιν.

Ο Γέλτσιν και το περιβάλλον του είχαν γοητευτεί από «τη διακριτικότητα και την αποτελεσματικότητα» του άνδρα αυτού με το γυμνό μέτωπο και το διαπεραστικό βλέμμα. Ορισμένοι συνεργάτες του Γέλτσιν θεωρούν τότε ότι θα μπορέσουν να τον χειραγωγήσουν εύκολα. Ο Πούτιν όμως ξεκινά μια επιχείρηση ανασύστασης μιάς ισχυρής και συγκεντρωτικής κρατικής εξουσίας και ενίσχυσης των προεδρικών εξουσιών.

Καλλιεργώντας ήδη την εικόνα του σκληρού, την 1η Οκτωβρίου 1999, έπειτα από ένα κύμα επιθέσεων, ξεκινά τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας, έναν αιματηρό πόλεμο που σημαδεύεται από τις ωμότητες του ρωσικού στρατού και τον τυφλό βομβαρδισμό του Γκρόζνι.

Ο πόλεμος αυτός θα γίνει το θεμέλιο της δημοφιλίας του στη Ρωσία και η βάση της εικόνας του ως ανθρώπου με σιδηρά πυγμή που δεν φοβάται τις δύσκολες αποφάσεις.

Οταν ο Μπορίς Γέλτσιν παραιτείται στο τέλος του 1999 και ορίζει διάδοχό του τον πρωθυπουργό του, ο Βαντίμιρ Πούτιν έχει ήδη γίνει ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας.

Εκλέγεται εύκολα το 2000 και επιταχύνει την εδραίωση της εξουσίας του βασιζόμενος στους κρατικούς θεσμούς ισχύος, τις μυστικές υπηρεσίες, την αστυνομία και τον στρατό, και στους ανθρώπους του στην Αγία Πετρούπολη.

Κύμα αμφισβήτησης

Στρέφεται προς τους ολιγάρχες, τους επιχειρηματίες που έκαναν περιουσίες εκμεταλλευόμενοι τις αδιαφανείς ιδιωτικοποιήσεις της δεκαετίας του ΄90 , τους αποκλείει από το πολιτικό παιγνίδι και καταδιώκει και φυλακίζει τους μη συνεργάσιμους, όπως ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, της Iukos.

Το Κρεμλίνο θέτει υπό έλεγχο τα ρωσικά τηλεοπτικά δίκτυα, αφού η ελευθερία του τόνου που έχουν αποκτήσει κατά τη δεκαετία του '90 ενοχλεί. Πλέον, η τηλεόραση βρίσκεται στην υπηρεσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Το 2008, περιορισμένος από το ρωσικό Σύνταγμα που προβλέπει δύο μόνο συνεχείς προεδρικές θητείες, ο Πούτιν αναθέτει προσωρινά την προεδρία στον Ντμίτρι Μεντβέντεφ και κρατά για τον εαυτό του το πόστο του πρωθυπουργού. Η ανακοίνωση το 2011 την πρόθεσής του να επανέλθει στην προεδρία και για εξαετή θητεία προκαλεί πρωτοφανές κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας, το οποίο θα καταπέσει μετά την εύκολη επανεκλογή του την άνοιξη 2012. Θα ακολουθήσει η υιοθέτηση σειράς νόμων που περιορίζουν τις ελευθερίες και η ισχυρή και συστηματική καταστολή κάθε μορφής αμφισβήτησης.

Εξαιρετικά διακριτικός ως προς την ιδιωτική του ζωή, ο Βλαντίμιρ Πούτιν, έχει δύο κόρες από την πρώην σύζυγό του, με την οποία πήρε διαζύγιο το 2013. Θέλει να καλλιεργεί την εικόνα του ανθρώπου με λιτή και «κανονική» ζωή, που αγαπά «τα ιστορικά μυθιστορήματα και την κλασική μουσική».

Του αρέσει επίσης να σκηνοθετεί τον εαυτό του κάνοντας επιδείξεις τζούντο, κάνοντας ιππασία γυμνός από τη μέση και πάνω, σβήνοντας πυρκαγιές ως κυβερνήτης πυροσβεστικού αεροπλάνου.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

9 θέσεις για την γεωπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας

Όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται το πόσο κρίσιμα έχουν γίνει τα πράγματα όσον αφορά τη συνέχεια της ύπαρξης του Ελληνικού κράτους.

 του Πέτρου Αργυρίου (*)

Επειδή βρισκόμαστε εν μέσω εναλλακτικών μορφών πολέμου με κυριότερο προς το παρόν τον πόλεμο της πληροφορίας, οφείλω να διασαφηνίσω ορισμένα πράματα για όσους Έλληνες ενδιαφέρονται για τη χώρα τους στο βαθμό που μου επιτρέπει η αντίληψη μου:

1) Η ελληνοτουρκική κρίση δεν είναι κυβερνητικό τέχνασμα για να αποπροσανατολιστεί η ελληνική κοινή γνώμη από την οικονομία και το Σκοπιανό. Σκοπιανό και ελληνοτουρκικά συνδέονται και βρίσκονται υπό την μεγάλη ομπρέλα των εθνικών θεμάτων. Υπάρχει άξονας Τουρκίας-Αλβανίας-Σκοπίων. Δεν θα ήταν προς όφελος της κυβέρνησης να ανοίξει περισσότερο τα πολύ υπαρκτά πλέον εθνικά θέματα. Αντιθέτως, θα ήθελε να επιμείνει στην αφήγηση της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια παρότι αυτή ούτε καθαρή ούτε έξοδος δύναται να είναι.

2) Το κορίτσια ο στόλος δεν αποτελεί άξονα υπέρ της Ελλάδας, τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Ο ισχυρότατος 6ος στόλος δεν έχει ως προτεραιότητα του την προάσπιση των Κυπριακών δικαιωμάτων εξόρυξης αλλά πιθανές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το γεωτρύπανο της Exxon τρυπάει Οκτώβριο. Το τουρκικό πλοίο θα έχει τρυπήσει πολύ νωρίτερα δημιουργώντας τετελεσμένα έναντι των οποίων τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν απολύτως σχεδιασμό. Παρότι οι φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μήντια για επανακαθορισμό προς το χειρότερο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων έχουν πληθύνει, προς το παρόν η αμερικανική ηγεσία θεωρεί τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις too big to fail. Η Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρότερο ψάρι κι πιο εύκολα αναλώσιμο από την Τουρκία.

3) Τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και η Ρωσία δεν επιθυμούν Ελλάδα και Κύπρος να γίνουν ενεργειακοί κόμβοι μιας και θα χάσουν μεγάλο κομμάτι της Ευρωπαϊκής ενεργειακής Αγοράς. Είναι λοιπόν προς όφελος τους προς το παρόν μια διαρκής αστάθεια στη Μεσόγειο.

4) Στόχος του νεοθωμανικού επεκτατισμού είναι η βήμα προς βήμα σαλαμοποίηση. Σήμερα το Αιγαίο και η Κυπριακή ΑΟΖ, αύριο το Καστελόριζο μεθαύριο ποιος ξέρει τι άλλο. Αυτά θα επιτευχθούν βήμα προς βήμα όπως είπαμε σε βάθος χρόνου. Θα ονομάσουμε αυτή την τακτική Ιμιοποίηση. Κάθε ελληνική υποχώρηση είναι η σκαλωσιά για την επόμενη.

5) Και για την Ευρωπαϊκή Ένωση οι Ευρωτουρκικές σχέσεις είναι too big to fail για δύο λόγους: Τις γιγαντιαίες εμπορικές σχέσεις και την πυρηνική βόμβα που έχει η Τουρκία και που λέγεται μεταναστευτικό. Όσον αφορά το δεύτερο, η κατάσταση είναι Lose Lose για την Ελλάδα. Είτε με διάλυση της Τουρκίας είτε με κάποια ήττα της που θα την αναγκάσει να ρίξει τα «πυρηνικά» της, αυτά θα χτυπήσουν πρώτα την Ελλάδα, μετατρέποντας την ακόμη περισσότερο σε μια χωματερή μεταναστών. Η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να δώσει ιθαγένεια σε νόμιμους και νομιμοποιημένους μετανάστες μετά από τριετία παραμονής κάνει την Ελλάδα ακόμη πιο ελκυστικό μεταναστευτικό προορισμό και είναι δυνατόν να οδηγήσει την Ελλάδα σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ουσιαστικά σε καραντίνα καθώς όλοι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οξύ μεταναστευτικό πρόβλημα στη χώρα τους οδηγεί σε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με την άνοδο αντιμεταναστευτικών πολιτικών δυνάμεων όπως απέδειξε περίτρανα το παράδειγμα των τελευταίων ιταλικών εκλογών. Παρά την διπλωματική γλώσσα, οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να λερώσουν τα χέρια τους. Ήδη, οι γερμανοτουρκικές σχέσεις, παρότι σε καμία περίπτωση στα καλύτερα τους, έχουν κάπως εξομαλυνθεί. Ακόμη και η ιστορικά αντιτουρκική Αυστρία έχει πρόσφατα εξομαλύνει τη σχέση της. Μοναδική χώρα που μπορεί και θέλει να πάρει το μέρος της Ελλάδας είναι η Γαλλία καθώς για αυτήν η Μεσόγειος κι η Αφρική είναι μονόδρομος για να αποκαταστήσει τη γεωπολιτική της ισχύ.

6) Πιθανή ελληνοτουρκική σύρραξη δεν είναι ταξική. Τίποτα το ταξικό δεν αντιπροσωπεύει ένας μεγαλομανής ισλαμιστής ηγέτης και τα εκατομμύρια των οπαδών του.

7) Η μεγαλομανία του Ερντογάν δεν πρόκειται να μετριαστεί. Ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια ακολουθεί μια πολιτική όλο και μεγαλύτερων ρίσκων. Ακριβώς γιατί του βγαίνουνε, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο περιβάλλον του υπάρχουν πλέον μόνο διακηρυγμένοι λάτρες του, ο Ερντογάν θα συνεχίζει να αυξάνει τα ρίσκα όλο και περισσότερο χρησιμοποιώντας μόνο μικρά διπλωματικά διαλλείματα για να εξισορροπεί τις σχέσεις του με τον έξω κόσμο που θα συνεχίσει να διαταράσσει.

8) Η Τουρκία διεξάγει ψυχολογικό πόλεμο κατά της Ελλάδας. Στο καλύτερο ενδεχόμενο του, Ελλάδα και Κύπρος θα υποχωρούν αναίμακτα. Και θα συνεχίσουν να υποχωρούν. Και να υποχωρούν. Και να υποχωρούν. Στην χειρότερη περίπτωση η Ελλάδα θα χάσει την ψυχραιμία της και αυτό θα επιτρέψει στην Τουρκία τον ισχυρισμό του αμυντικού πολέμου που θα αυξήσει την τουρκική επιθετικότητα εκθετικά. Η χώρα χρειάζεται ψυχραιμία που δεν είναι μεταμφιεσμένη δειλία και πατριωτισμό που δεν είναι μεταμφιεσμένη θρασυδειλία. Η πολιτική εφησυχασμού των Ελλήνων καθώς και οι υπερπατριωτικές κορώνες, περιέχονται στα τουρκικά σενάρια.

9) Η Ελλάδα είναι σχεδόν μόνη. Η Κύπρος, παντελώς μόνη. Και οι κυβερνήσεις τους δεν έχουν κανένα απολύτως σχέδιο απέναντι σε καταιγίδα σχεδιασμών των άλλων παιχτών.

(*) Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com

Η Άγκυρα διεξάγει εθνοκάθαρση στην Αφρίν και οι μεγάλες δυνάμεις παραμένουν θεατές

«Υπάρχει ηθική ευθύνη για τη διεθνή κοινότητα μπροστά σε μια αδικαιολόγητη και παράνομη επίθεση» κατήγγειλε ο Χάλεντ Ίσα, εκπρόσωπος στη Γαλλία του Συριακού Κουρδιστάν...

Η διεθνής κοινότητα φέρει «ηθική ευθύνη» για την «αδικαιολόγητη και παράνομη επίθεση» των τουρκικών δυνάμεων στην πόλη Αφρίν των Κούρδων της Συρίας, όπου διεξάγεται μια αληθινή «εθνοκάθαρση», κατήγγειλε ο Χάλεντ Ίσα, εκπρόσωπος στη Γαλλία του Συριακού Κουρδιστάν (Ροζάβα).

«Υπάρχει ηθική ευθύνη για τη διεθνή κοινότητα μπροστά σε μια αδικαιολόγητη και παράνομη επίθεση», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο την επομένη της κατάληψης της Αφρίν από τους Τούρκους στρατιωτικούς και τους σύρους αντάρτες συμμάχους τους, οι οποίοι εκδίωξαν από την πόλη την κουρδική πολιτοφυλακή των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG).

Η πολιτοφυλακή αυτή, η οποία χαρακτηρίζεται «τρομοκρατική» από την Άγκυρα, είναι στη Συρία ένας πολύτιμος σύμμαχος του υπό την ηγεσία της Ουάσινγκτον διεθνούς συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους.

«Αυτό που συμβαίνει στο Αφρίν είναι μια εθνοκάθαρση και οι μεγάλες δυνάμεις παραμένουν θεατές», επέμεινε ο εκπρόσωπος της «Ροζάβα», που ελέγχει ένα τμήμα της βόρειας και της βορειοανατολικής Συρίας που ανακαταλήφθηκε πριν από δύο χρόνια από τις τζιχαντιστικές οργανώσεις.

«Αισθανόμαστε απογοήτευση βλέποντας πως οι μαχητές που πολεμούσαν θαρραλέα εναντίον του Νταές (το αραβικό ακρωνύμιο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος) αφήνονται στο έλεος του τουρκικού στρατού που είναι σύμμαχος των τζιχαντιστών, εγκαταλειμμένοι κάτω από τις βόμβες της Άγκυρας», λέει ο Χάλεντ Ίσα.

«Η Τουρκία δεν θα σταματήσει στο Αφρίν», προειδοποίησε επίσης εκφράζοντας ανησυχία για την τύχη της συριακής πόλης Μανμπίτζ, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 χλμ. ανατολικά της Αφρίν.
avgi.gr

Μετά το Αφρίν, και την τουρκική απειλή, μονόδρομος η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων

Η παγκόσμια διπλωματική και στρατιωτική ιστορία έχει αποδείξει ότι σε περιπτώσεις που μια χώρα αντιμετωπίζει απειλή εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας από γείτονα και μάλιστα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Ταγίπ Ερντογάν, η μόνη λύση που έχει αποτέλεσμα αποτροπής είναι η ισχύς. Και ισχύς σημαίνει ενίσχυση και υψηλό ηθικό για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας...

του Δημήτρη Γ. Απόκη (*)

Μετά τις χθεσινές εξελίξεις στο Αφρίν, και την κατάληψή του από τις τουρκικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους στη Συρία, η επικινδυνότητα του Ταγίπ Ερντογάν, στην ευρύτερη περιοχή και έναντι της Ελλάδας, αυξάνεται δραματικά.

Καταρρίπτεται επίσης, η πλάνη όλων αυτών που πίστευαν ότι το Αφρίν, θα αποτελέσει Βατερλό για την Τουρκία και έξοδο διαφυγής για τη σοβαρή απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από το τουρκικό καθεστώς. Πριν να είναι αργά, ας κατανοήσουν οι κυβερνώντες, ότι ο μόνος δρόμος αποφυγής μιας εθνικής τραγωδίας, είναι η εθνική αφύπνιση και η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

Όσο συνεχίζεται η παρωδία της εναπόθεσης των ελπίδων για επιβίωση απέναντι στα αναθεωρητικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν και της Τουρκίας, στο να τον τιμωρήσει η Ουάσιγκτον και ο Ντόναλντ Τράμπ, και στο ότι θα ταπεινωθεί στη Συρία από τον ανταρτοπόλεμο με τον οποίο απειλούν οι Κούρδοι, μετά την ήττα τους στο Αφρίν, ο δρόμος προς την εθνική καταστροφή είναι δεδομένος.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν πρόκειται να ρισκάρουν να δωρίσουν την Τουρκία, για τα μάτια των Κούρδων, στο άξονα Ρωσίας και Ιράν. Όσο και να μας απογοητεύει αυτό, είναι μια σκληρή πραγματικότητα, που δυστυχώς αρνούμαστε να αντιληφθούμε και να κοιτάξουμε κατάματα.

Εάν επίσης πιστεύουμε, όπως δείχνουν, οι δηλώσεις της κυβέρνησης, της πολιτειακής ηγεσίας, αλλά και της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου, ότι επειδή ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή θα αποτρέψει την υλοποίηση των σχεδιασμών του Ερντογάν, τότε είναι που πραγματικά έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Η παγκόσμια διπλωματική και στρατιωτική ιστορία έχει αποδείξει ότι σε περιπτώσεις που μια χώρα αντιμετωπίζει απειλή εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας από γείτονα και μάλιστα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Ταγίπ Ερντογάν, η μόνη λύση που έχει αποτέλεσμα αποτροπής είναι η ισχύς. Και ισχύς σημαίνει ενίσχυση και υψηλό ηθικό για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.

Με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, σήμερα, οι ένοπλες δυνάμεις, χωρίς να φέρουν καμία ευθύνη, όχι μόνο, έχουν αποδυναμωθεί, αλλά έχουν υποστεί πλήγμα στο ηθικό τους και το φρόνημά τους.

Χωρίς να τις αφορά και χωρίς να το επιθυμούν, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, συχνά πυκνά έχουν γίνει αντικείμενο του πολιτικού παιχνιδιού και αυτό αποτελεί έγκλημα εθνικών διαστάσεων.

Άμεσα, πρέπει να αποτελέσει εθνική αποστολή, η ουσιαστική ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και η ανάταση του φρονήματος και ηθικού τους.

Την ίδια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει ουσιαστικός προβληματισμός για μια μετεξέλιξη των ενόπλων δυνάμεων και την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα. Δεν πρόκειται για κάτι απλό και εύκολο, αλλά είναι επιτακτικά αναγκαίο. Μια σοβαρή ματιά στη λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (IDF), θα είναι πολύ χρήσιμη για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Επίσης, άμεσα, θα πρέπει να επανεξετάσουμε, το θέμα του χρόνου θητείας στις ένοπλες δυνάμεις και την πιθανότητα στράτευσης των γυναικών, οι οποίες όπως έχει αποδείξει η εμπειρία διεθνώς, δεν υστερούν σε τίποτα έναντι των ανδρών.

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, με πολλά προβλήματα, σε μια εξαιρετικά εύφλεκτη και ραγδαία μεταβαλλόμενη περιοχή. Αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε και όσο πιο σύντομα τόσο καλύτερα για την πατρίδα μας.

Η ενίσχυση, στήριξη, και μεταρρύθμιση των ενόπλων δυνάμεων είναι επιτακτική και η μοναδική ασπίδα σε οποιαδήποτε επιβουλή εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της χώρας.

 ________________________________

(*) Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον. 

πηγή: hellasjournal.com