Ο πρόεδρος Μακρόν επικρίνεται για «μοναρχική» νοοτροπία

Στις Βερσαλλίες και με πλήρη μεγαλοπρέπεια ενώπιον του Κογκρέσου, ο Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε την πολιτική του για το δεύτερο έτος της θητείας του, που περιλαμβάνει και την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, είχε μια ώρα στη διάθεσή του για να πείσει τους 577 βουλευτές και τους 348 γερουσιαστές που αποτελούν το Κογκρέσο, για την ορθότητα των πολιτικών του επιλογών, σε μια εποχή που η δημοτικότητά του χάνει σημαντικά έδαφος. Σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση Kantar Sofres που δημοσιεύθηκε στις 6 Ιουλίου, μόνο το 32% των Γάλλων διατηρούν πλέον την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του.

Τούτο σημαίνει μία μείωση 6 μονάδων μέσα σε ένα μήνα και 12 μονάδων από την αρχή του χρόνου.
Από το 1981 μόνο ο Φρανσουά Ολάντ πέτυχε χειρότερα, με 27% δημοτικότητας κατά την ίδια περίοδο της θητείας του.

Το ότι θα συγκαλεί συχνά το Κογκρέσο, ο Εμανουέλ Μακρόν το είχε υποσχεθεί κατά την προεκλογική του εκστρατεία και το επανέλαβε κατά την περυσινή πρώτη σύγκλιση στις Βερσαλλίες (3 Ιουλίου 2017) : « κάθε χρόνο θα έρχομαι ενώπιόν σας για να σας ενημερώνω» είχε διαβεβαιώσει.
Το πρόβλημα με το Κογκρέσο είναι ότι μετά την ομιλία του ο πρόεδρος αποχωρεί άμεσα εν μέσω τυμπανοκρουσιών, χωρίς να δέχεται ερωτήσεις, αφήνοντας πίσω του τους βουλευτές και γερουσιαστές να συζητήσουν μεταξύ τους.

Μια νοοτροπία καθαρά «μοναρχική» στα μάτια πολλών βουλευτών τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς, ορισμένοι από τους οποίους δήλωσαν ότι αρνούνται να συμμετάσχουν στο «νέο επικοινωνιακό πραξικόπημα» του προέδρου, ο οποίος τους καλεί να ακούσουν την ομιλία του, «χωρίς να έχουν οι ίδιοι το δικαίωμα να τον αμφισβητήσουν».

Ανακαλύφθηκε πήλινη πλάκα με στίχους της Οδύσσειας

Μια πήλινη πλάκα με εγχάρακτη επιγραφή που διασώζει 13 στίχους από την ραψωδία ξ της Οδύσσειας ανακαλύφθηκε μετά από τρία χρόνια ερευνών στον ιερό χώρο της Ολυμπίας.

Το ανέλπιστο εύρημα στην Ολυμπία, με την εγχάρακτη γραφή από 13 στίχους της ραψωδίας ξ της Οδύσσειας έδωσε χαρά και υπερηφάνεια στους αρχαιολόγους.

Σκεπασμένη κάτω από αρχαίο λιθοσωρό η πήλινη χαραγμένη πλάκα βρέθηκε όταν οι αρχαιολόγοι ολοκλήρωναν το τριετές πρόγραμμα επιφανειακής - γεωαρχαιολογικής έρευνας στην περιοχή γύρω από το ιερό της Ολυμπίας. Αφού την καθάρισαν από τα άλατα και τις επικαθίσεις αιώνων διαπίστωσαν ότι διασώζει 13 στίχους από τη ραψωδία ξ της Οδύσσειας (ο Οδυσσέας μιλά με τον πιστό του χοιροβοσκό Εύμαιο).

Η είδηση δημοσιοποιήθηκε σήμερα από το υπουργείο Πολιτισμού, μετά τον καθαρισμό της πλάκας στα εργαστήρια συντήρησης της Ολυμπίας και την προκαταρκτική χρονολόγηση του ευρήματος, πιθανώς πριν από τον 3ο αι.μ.Χ. Σύμφωνα με τη διατύπωση του υπουργείου Πολιτισμού «εφόσον αυτή η προκαταρκτική χρονολόγηση επιβεβαιωθεί κατά τη συστηματική μελέτη της επιγραφής που έχει ήδη αρχίσει, τότε η πήλινη πλάκα θα διασώζει ίσως το παλαιότερο σωζόμενο γραπτό απόσπασμα των Ομηρικών Επών που έχει έρθει στο φως και αποτελεί πέραν της μοναδικότητάς της, ένα σπουδαίο αρχαιολογικό, επιγραφικό, φιλολογικό και ιστορικό τεκμήριο».

Το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων επικοινώνησε με τη γενική γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού Μαρία Βλαζάκη και με την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείας Ερωφίλη Κόλια υπό τη διεύθυνση της οποίας διεξήχθη το ερευνητικό πρόγραμμα «Ο πολυδιάστατος χώρος της Ολυμπίας» σε συνεργασία με το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και τρία γερμανικά Πανεπιστήμια.

Ακολουθούν οι δηλώσεις τους στο ΑΠΕ/ΜΠΕ

Ερωφίλη Κόλια, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείας

«Πρόκειται για ένα αναπάντεχο εύρημα δεν περιμέναμε σε επιφανειακή έρευνα να βρούμε επιγραφή. Στην αρχή όταν πρωτοαντικρύσαμε την πλάκα ήταν καλυμμένη από άλατα και επικαθίσεις από την έκθεση στις καιρικές συνθήκες, από τη βλάστηση κ.ά. Δεν αντιληφθήκαμε εξ αρχής γιατί ακριβώς επρόκειτο. Και, βεβαίως, όταν καταλάβαμε ότι είναι επιγραφή δεν περιμέναμε ότι είναι απόσπασμα από την Οδύσσεια. Καθαρίστηκε στα εργαστήρια συντήρησης, η επιγραφή είναι σε καλή κατάσταση, μπορούμε να πούμε ότι έχει χαραχτεί, ενώ ήταν ακόμα νωπός ο πηλός. Δεν είμαι σε θέση ακόμα να σας δώσω ερμηνεία γιατί είναι «περίεργο» το εύρημα και μοναδικό. Το πρόγραμμα τελείωσε, συνεχίζουμε με τη μελέτη και τη δημοσίευση των ευρημάτων. Το αποτέλεσμα ότι ταυτίστηκε, πρόσφατα, με τμήμα της ραψωδίας ξ της Οδύσσειας, και μια πρώτη χρονολόγηση πιθανολογείται τον 2ο αιώνα μ. Χ. είναι πολύ σημαντικό, αλλά, με την επικείμενη συστηματική έρευνα περιμένουμε να φανεί αν πρόκειται για το παλαιότερο γνωστό απόσπασμα της ραψωδίας ξ του ομηρικού έπους. Θέλω να τονίσω ότι με το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και τους συναδέλφους από τα τρία γερμανικά Πανεπιστήμια έχουμε μια άριστη συνεργασία στην Ολυμπία στο πλαίσιο αυτής της έρευνας και γενικότερα».

Μαρία Βλαζάκη, γενική γραμματέας υπουργείου Πολιτισμού

«Το εύρημα είναι πολύ σημαντικό και μας κάνει περήφανους για άλλη μια φορά, για το τι κρύβει η ελληνική γη κι ειδικά αυτή η γη της Ολυμπίας κι ό,τι ακόμα είναι νάρθει στο φως στο μέλλον. Αλλά πάντα με προσοχή. Την πήλινη πλάκα της Ολυμπίας την είχαν εντοπίσει από πέρυσι οι αρχαιολόγοι και τώρα που προχώρησαν τη μελέτη, ενημέρωσαν σε πρώτη φάση το κοινό. Περιμένουμε το επιστημονικό υλικό για δημοσίευση.

Δεν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι μελέτες για να βεβαιώσουμε τη χρονολόγηση της η οποία αν είναι πριν τον 3ο μ.Χ.- τον 2ο μ.Χ όπως λένε οι μελετητές της, τότε θα είναι το παλιότερο στοιχείο που έχουμε με τη χάραξη της Οδύσσειας. Η πιο παλιά μαρτυρία, απ' όσο γνωρίζω είναι σε πάπυρο του 3ου μ. Χ. αιώνα.

Είναι βέβαιο πως με υπομονή, επιμονή, χωρίς βιασύνες και με μια άριστη συνεργασία, όπως σ΄αυτή την περίπτωση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, των τριών γερμανικών πανεπιστημίων υπό την διεύθυνση της προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείας Ερωφίλης Κόλια, η έρευνα φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα».
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Ορθοδοξία όχημα ελληνικής συνείδησης

Η πρόσφατη ανακίνηση, από την πλευρά της κυβέρνησης του ζητήματος της σχέσης κράτους-Εκκλησίας φέρνει στην επιφάνεια μια ακόμη ελληνική ιδιαιτερότητα. Ο ρόλος της Ορθοδοξίας και η σχέση της με το προκείμενο του Ελληνισμού δεν αποτελεί απλά θεσμική μοναδικότητα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Η σχέση αυτή συνιστά της πεμπτουσία της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας του νεότερου Ελληνισμού. 

από τον Θεόδωρο Ράκκα*

Στις παρακάτω γραμμές επιχειρείται, συνοπτικά και ψύχραιμα, να παρατεθεί η ιστορική πορεία της διαμόρφωσης των χαρακτηριστικών και του συμπεριληπτικού πλαισίου αυτού του οποίου ονομάζουμε «Έλληνας» και «ελληνικό». Καταλήγοντας στο τι καθιστά κάποιον Έλληνα στην εποχή μας, πολιτικά, ηθικά και πολιτιστικά.

Η εθνική ταυτότητα αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ανώτερης μορφής κοινωνικής ομαδοποίησης, δηλαδή του Έθνους. Αναφέρομαι στα κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία οδηγούν μια ομάδα ανθρώπων να πιστεύει ότι ανήκει σε ένα ευρύτερο όλον. Από αυτά τα χαρακτηριστικά κάποια είναι σαφώς οριοθετημένα, λ.χ. υπηκοότητα και άλλα πιο γενικά και ασαφή, όπως π.χ. η κοινή πατρογονική καταγωγή. Προφανώς, λοιπόν, για να νιώσει ένα άτομο ότι ανήκει σε ένα τόσο ευρύ εννοιολογικό και φυσικό σύνολο δεν αρκεί ένα χαρτί και μια σφραγίδα. Επιπλέον καμία από τις νεωτερικές, και μη εθνότητες δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης.

Οι πλείστες βασίστηκαν σε προϋπάρχουσες τάσεις και χαρακτηριστικά του εκάστοτε λαού, πάνω στις οποίες χτίστηκε η μοντέρνα εθνική (national) ταυτότητα. Αυτές οι τάσεις και τα χαρακτηριστικά έχουν έντονο το αποτύπωμα τον γεγονότων του παρελθόντος, τα οποία συνοψίζονται με τον όρο Ιστορία. Η ιστορική συνείδηση διατηρείται και καλλιεργείται μέσω της συλλογικής ιστορικής μνήμης, καθώς και των διάφορων καταγραφών, επίσημων και δημωδών. Μέσα στην ροή της ιστορίας ένας πολιτισμός περνάει από διάφορα στάδια εξέλιξης. Κατά κανόνα, όσο μεγαλύτερη είναι η επέκτασή του, φυσική και πνευματική, τόσο «χαλαρώνουν» και μεταβάλλονται τα κριτήρια και οι αναγκαίες συνθήκες, ώστε να συμπεριληφθεί κάποιος στην εκάστοτε πολιτιστική-πολιτική οντότητα.

Φυλετικός και γλωσσικός όρος

Στην περίπτωση των Ελλήνων, κατά την κλασική αρχαιότητα, ο όρος Έλλην ήταν φυλετικός και γλωσσικός. Κυρίως χρησιμοποιείτο σε αντιδιαστολή με τον «βάρβαρο» που χαρακτήριζε κάποιον ξένο. Επίσης, θεσμικά και συνειδησιακά, υπερίσχυε η ταυτότητα με σημείο αναφοράς την Πόλη-Κράτος. Η μόνη, ίσως, θεσμοθετημένη χρήση του όρου ήταν στη διαδικασία συμμέτοχης στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου τα κριτήρια ήταν αυστηρά εθνικό-φυλετικά.

Από τα ελληνιστικά χρόνια και έπειτα, σταδιακά, Έλλην αρχίζει να θεωρείται ο φορέας της ελληνικής παιδείας και αυτός που μιλούσε την ελληνική γλώσσα. Το να είναι κανείς Έλλην παύει σιγά-σιγά να αποτελεί αποκλειστικά φυλετικό χαρακτηριστικό. Μεταβάλλεται σε ιδιότητα-προνόμιο, το οποίο κατακτάται μέσω της παιδείας. Ένα επιπλέον μέσο ήταν οι μεικτοί γάμοι, μέσω των οποίων κάποιος «βάρβαρος» εντασσόταν και «φύση» στο σώμα του Ελληνισμού. Αυτή η ζύμωση και διάδοση του ελληνίζειν συνεχίστηκε αμείωτη και μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση.

Με την εισδοχή του χριστιανισμού στην εξίσωση, αυτή η διαδικασία εξελληνισμού εντάθηκε περαιτέρω, καθώς απέκτησε μια επιπλέον μεταβλητή, η οποία μάλιστα ήταν σαφώς καθορισμένη και θεσμοθετημένη (χρησιμοποιώ τον ορό εξελληνισμός κατ’ αναλογία, καθώς το χριστιανικό-βυζαντινό «Ρωμαίος» εμπεριείχε και εμπεριέχει την ελληνική γλώσσα και την κλασσική παιδεία).

Στο ελληνικό «όλον»

Για πάνω από 1000 χρόνια η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία αναδεικνύεται, μέσω της ελληνικής γλώσσας και της ελληνιστικής φιλοσοφικής επιχειρηματολογίας, σε μια οικουμενική αγκαλιά, η οποία ταυτίζεται γεωγραφικά, πολιτιστικά και, εν μέρει, εθνολογικά με το ελληνίζων ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι παρά τους μύδρους των ξένων επιδρομέων το ρωμαίικο χωνευτήρι κατάφερε, μέσω της Ορθοδοξίας και της ελληνικής γλώσσας να απορροφήσει μεγάλο μέρος των εισβολέων και μη, μπολιάζοντας τον Ελληνισμό με νέο αίμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κάθοδος των Αρβανιτών και η μέσω του εκχριστιανισμού ενσωμάτωση τους, στο ελληνικό «όλον».

Στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας αυτή η διαδικασία διατηρήθηκε, με την θρησκεία να αποτελεί πλέον το πρωταρχικό συνειδησιακό κριτήριο, καθώς η παιδεία ατόνησε έντονα όπως και, σε μικρότερο βαθμό, η διδαχή της γλώσσας. Ενδεικτικές πρόσφατες περιπτώσεις είναι αυτές των σλαβόφωνων της Μακεδονίας και τουρκόφωνων της Καππαδοκίας. Αυτοί οι πληθυσμοί διατήρησαν την ρωμαίικη-ελληνική τους συνείδηση, παρά την αλλογλωσσία τους, ελέω της σύνδεσης τους με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Διολίσθηση σε εθνικοφυλετικό ρατσισμό

Βάση αυτού του πλαισίου και σε συνάρτηση με την πλήρη αποδοχή του αρχαίου παγανιστικού παρελθόντος γεννήθηκε και πορεύεται το νεοελληνικό κράτος. Αυτό φάνηκε καθαρά κατά την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, η οποία και έγινε με κριτήριο θρησκευτικό κι όχι την εθνική συνείδηση.

Συνοπτικά, ο σύγχρονος Ελληνισμός αποτελεί την επιβιώσασα Ρωμιοσύνη, η οποία αποδέχθηκε τον όρο Έλληνας ως όνομα εθνικό και όχι θρησκευτικό. Η νεοελληνική εθνική συνείδηση αποτελεί προϊόν εσωτερικής ζύμωσης τριών και πλέον χιλιετιών και όχι αποκλειστικά πολιτικό κατασκεύασμα. Προφανώς και υπήρξαν νεωτερικές επιρροές, αλλά αυτές περιορίστηκαν κυρίως σε επίπεδο ρητορικής διατύπωσης.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπόψη το ελληνορθόδοξο ιστορικό-πολιτισμικό υπόβαθρο του νεοελληνικού κράτους, η διολίσθηση σε ένα εθνικοφυλετικό ρατσιστικό πλαίσιο αποτελεί αναχρονισμό και θέση ανιστόρητη. Στον αντίποδα, το άλλο άκρο, αυτό των ελληνοποιήσεων με νομικίστικα κριτήρια και μεταμοντέρνα πολυπολιτισμική επιχειρηματολογία, είναι εξίσου άτοπο, και επικίνδυνο. Δημιουργεί πολίτες με έλλειμμα συνείδησης, όπως απεδείχθη τραγικά στο Μπατακλάν των Παρισίων και αλλού.

Προς χάριν αποσαφήνισης; σε πρώτο στάδιο κάποιος ξένος στην καταγωγή μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ελληνίζουσα συνείδηση και όχι ελληνική, καθώς είναι πολύ πιθανό να μην νιώθει ο ίδιος έτσι. Στην επόμενη γενιά, όμως, τα παιδιά του, πάρα την μη ελληνική καταγωγή των γονέων τους, έχουν σαν μητρική πλέον γλώσσα την ελληνική και σαν οικία τους παιδεία επίσης την ελληνική.

Καθίστανται λοιπόν θέση Έλληνες, καθώς φέρονται σαν Έλληνες μιλάνε σαν Έλληνες και εορτάζουν σαν Έλληνες, με λίγα λόγια είναι πλέον φορείς του «ομότροπου, του ομόγλωσσου και του ομόθρησκου». Επίσης, καθότι κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το πιθανότερο είναι να παντρευτούν κάποιον Έλληνα και στη συνέχεια τα δικά τους παιδιά να είναι Έλληνες και «φύσει» με μια απώτερη ανάμνηση της μεικτής τους καταγωγής. Προφανώς σε αυτή τη διαδικασία η κτίση ελληνικής υπηκοότητας είναι αναγκαία, όχι όμως και ικανή συνθήκη.

Ο νευραλγικός ρόλος της Ορθοδοξίας

Εκ των προαναφερθέντων γίνεται σαφώς κατανοητός ο νευραλγικός ρόλος της Ορθοδοξίας, θεσμικός και πνευματικός, καθώς η εμπέδωση του ομότροπου περνάει μέσα από την συμμετοχή στο ομόθρησκο. Συμπερασματικά, μια διαδικασία βεβιασμένης εκκοσμίκευσης, με κυρίαρχο επιχείρημα «έτσι κάνουν τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη» είναι ιδεοληπτική και ανιστόρητη. Η συνταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας λειτουργεί σε ένα θεσμοθετημένο πλαίσιο αλληλοσυμπλήρωσης εδώ και 1500 χρόνια. Επίσης και τα δυο αυτά προκείμενα διέπονται διαχρονικά από πνεύμα ανθρωπιστικό και συμπεριληπτικό, ποιοτικώς διαφοροποιούμενα από τον Παπισμό και το Ισλάμ.

Τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη ορθώς επέλεξαν τον δρόμο της θεσμικής κοσμικότητας, ελέω της ανάγκης τους να αποδεσμευτούν από την παπική επιβολή, πολιτική και ηθική. Συνοπτικά, οι συνθήκες, ιστορικές, πολιτικές και θεσμικές, οι οποίες διαμόρφωσαν την αναγκαιότητα αυτού του διαχωρισμού στα περισσότερα δυτικοευρωπαϊκά έθνη, απλά δεν υφίστανται για τον Ελληνισμό. Ως εκ τούτου η διατάραξη της σχέσης κράτους-Εκκλησίας, πέρα από άστοχη και μη αναγκαία, είναι άκρως επικίνδυνη. Συνιστά αχρείαστο πείραμα σε μια εποχή παγκοσμίων ανακατατάξεων και σε μια περιοχή, ασταθή, γεμάτη απειλές και αναθεωρητισμούς.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω έναν εκ τω βασικών λόγων που αυτό το γένος επιβιώνει εδώ και 3500 χρόνια. Την ικανότητα του, λόγω της πνευματικής και πολιτιστικής του υπέροχης (ακόμα και όταν δεν διαθέτει την πολιτική), να ενσωματώνει στο σύνολο του άτομα μη ελληνικής καταγωγής. Πάντα σε συνάρτηση με τις εκάστοτε δημογραφικές-πολιτικές ισορροπίες και δεδομένα. Είναι η διαφορά νοοτροπίας μεταξύ εξωστρεφούς αυτοκρατορίας, εσωστρεφούς πόλης-κράτους και μεταμοντέρνου πειράματος.

Εν κατακλείδι η «ιδιότητα» του Έλληνα δεν αποκτιέται αποκλείστηκα δια της γεννήσεως και της πολιτογραφήσεως. Πάνω απ όλα και διαχρονικά Έλληνας βαφτίζεσαι και παιδεύεσαι. Επομένως, όσο ποιο γρήγορα το νεοελληνικό κατεστημένο, πολιτικό και ακαδημαϊκό, αποδεχτεί αυτό το γεγονός, τόσο πιο γρήγορα ο νέος Ελληνισμός θα βγει απ το καβούκι της εσωστρέφειας και της πολιτιστικής αμφιταλάντευσης. Μόνο τότε θα μπορέσει να διεκδικήσει δυναμικά τον νευραλγικό του ρόλο στην παγκοσμιοποιούμενη διεθνή και περιφερειακή πραγματικότητα.

 _______________________________________

* O Θεόδωρος Ράκκας έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα (MA) Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκών Σπουδών από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας με ειδίκευση Oil & Gas Security and Geopolitics. Πήρε το πτυχίο του από το Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών: Κατεύθυνση Διεθνών Σχέσεων και Οργανισμών της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Μιλάει Αγγλικά και Αραβικά.

πηγή: SLpress.gr

Την Πέμπτη η συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ

Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες την Πέμπτη στις 2.30 το μεσημέρι...

Οριστικοποιήθηκε σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η συνάντηση, σύμφωνα με την huffingtonpost.gr, θα πραγματοποιηθεί στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες την Πέμπτη στις 2.30 το μεσημέρι.

Υπενθυμίζεται ότι το πρωί διακινήθηκε φημολογία σύμφωνα με την οποία η Άγκυρα εμφανιζόταν δυσαρεστημένη από την μη παρουσία της Ελλάδος στην φιέστα Ερντογάν.

Ωστόσο από τις επαφές που έγιναν αποδείχτηκε ότι δεν αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα.

Μαρέβα... υπεράνω

Οι σύζυγοι των πολιτικών δεν μπορεί να είναι στο απυρόβλητο...

 από τον Γιώργο Χαρβαλιά*

Στις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες υπάρχουν ορισμένοι βασικοί κανόνες. Τα πρόσωπα που διεκδικούν εκλογή σε δημόσια αξιώματα παύουν να έχουν ιδιωτική ζωή. Αυτό είναι το τίμημα της φιλοδοξίας ή της ματαιοδοξίας (όπως θέλετε πάρτε το) των πολιτικών αστέρων και αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια επιτυχημένη καριέρα στον χώρο.

Ειδικότερα, αυτοί που κάνουν «πρωταθλητισμό» στοχεύοντας σε ηγεσίες κομμάτων εξουσίας ή ακόμη και στην αρχηγία κρατών πρέπει να προσέχουν και τη σκιά τους. Γιατί μπορούν εύκολα να βρεθούν υπόλογοι για επιλήψιμες πράξεις προσώπων του στενού συγγενικού ή οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Ενα απλό παράδειγμα: Ο Φρανσουά Φιγιόν από ακλόνητο φαβορί της γαλλικής Δεξιάς βρέθηκε να χάνει τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία από τον πρώτο γύρο εξαιτίας μιας καραμπινάτης αργομισθίας της γυναίκας του. Παράνομης; Οχι, αλλά στα σίγουρα καθόλου ηθικής.

Συνεπώς, για να επιστρέψουμε στα καθ’ ημάς, τα «δεν σας επιτρέπω να ξαναπιάσετε στο στόμα σας τη γυναίκα μου» που ειπώθηκαν από τον Κυριάκο στη Βουλή δεν στέκουν ούτε ως έκφραση ακόμη και εύλογης αγανάκτησης. Ειδικά όταν απευθύνονται στον πολιτικό αντίπαλό του και εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας, αλλά και σε δημοσιογράφο την εφημερίδα του οποίου επιλέγουν να διαβάζουν κάποιες χιλιάδες Ελληνες. Αυτά μπορούν να ειπωθούν εν θερμώ σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι ή σε κάποια άλλη περίσταση όπου θίγεται κακόβουλα η τιμή ενός συγγενικού προσώπου. Οχι όμως στο Κοινοβούλιο και μάλιστα με τη λογική ότι δεν μπορεί να ασκείται πολιτική κριτική, ακόμη και αβάσιμη, στη σύζυγο ενός υποψήφιου πρωθυπουργού. Πόσο μάλλον όταν η τελευταία επιδιώκει διακριτή παρουσία στη δημόσια και οικονομική ζωή του τόπου.

Οι σύζυγοι και τα στενά συγγενικά πρόσωπα πρωτοκλασάτων πολιτικών δεν μπορούν να βρίσκονται στο απυρόβλητο και να μην ελέγχονται για τη συμπεριφορά τους, ειδικότερα όταν αυτή μπορεί να σκιάζει το «μητρώο» ενός μελλοντικού αρχηγού κράτους. Και αυτό είναι ένας βασικός κανόνας της δημοκρατίας, τον οποίο έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης χωρίς να ανατρέχει σε ξεπερασμένα ανδροκρατικά κλισέ του τύπου «χτυπάτε την (αδύναμη γυναίκα) σύζυγο επειδή δεν μπορείτε να τα βάλετε μαζί μου».

Αλλωστε η συγκεκριμένη σύζυγος δεν είναι κάποια αμέτοχη που κάθεται στ’ αβγά της και συγυρίζει όλη μέρα το σπίτι. Ανακατεύεται στην πολιτική στηρίζοντας με θέρμη την προοπτική του άντρα της και αυτό αποδεικνύεται από τη συνεχή αναπαραγωγή αντικυβερνητικών tweets μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό! Ταυτόχρονα, δε, αναπτύσσει πυρετώδη επιχειρηματική δραστηριότητα με χορηγούς κάποιες παράξενες εξωχώριες εταιρίες. Νόμιμο; Πιθανότατα. Ομως και στη Γαλλία ο Φιγιόν έλεγε ότι είναι άνανδρο να επιτίθενται στη γυναίκα του...
Γιώργος Χαρβαλιάς/dimokratianews.gr

Αλέξης Τσίπρας: Η Ελλάδα ανακτά τον ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια

Με τη συμμέτοχή του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, πραγματοποιήθηκε σήμερα η 5η Σύνοδος Κορυφής των Δυτικών Βαλκανίων που διεξήχθη στο Lancaster House του Λονδίνου, με τη συμμετοχή της πρωθυπουργού της Βρετανίας, Τερέζα Μέι, της καγκελάριου της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ και των ηγετών όλων των βαλκανικών κρατών.

«Η Ελλάδα εξήλθε των κρίσεων ακριβώς επειδή επέμεινε ότι η λύση για την οικονομία, το προσφυγικό και την περιφερειακή σταθερότητα δεν είναι ο εθνικισμός, ούτε η αδράνεια και η μετάθεση της λύσης στο μέλλον» τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη Σύνοδο κορυφής για τα Δυτικά Βαλκάνια στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της Διαδικασίας του Βερολίνου.

«Η περίοδος που περάσαμε ήταν εξαιρετικά δύσκολη για τα Βαλκάνια» σημείωσε ο Πρωθυπουργός, υπενθυμίζοντας ότι το 2014, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ανακοίνωσε το πάγωμα της διεύρυνσης. «Η Ευρώπη βίωσε, πέραν της οικονομικής κρίσης, τη χειρότερη προσφυγική κρίση μεταπολεμικά, η οποία εστιάστηκε στην περιοχή. Στο πλαίσιο αυτό, αναπτύχθηκαν δυνάμεις που ζητούσαν το Grexit, που ζητούσαν τη σμίκρυνση ή τη διάλυση του Σένγκεν, που ζητούσαν την ακύρωση της διεύρυνσης αλλά και της εμβάθυνσης, καθώς και το μονομερές κλείσιμο των συνόρων στη Βαλκανική οδό. Βιώσαμε μια αποτρόπαια απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία καθώς και κρίσεις στην Αλβανία και στην πΓΔΜ».

Όπως είπε ο Αλέξης Τσιπρας, «πλέον τα πράγματα αλλάζουν. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών, τη Συμφωνία Βουλγαρίας-ΠΓΔΜ, με την προσπάθεια επίλυσης ζητημάτων Ελλάδας-Αλβανίας, με την επιτυχημένη Βουλγαρική Προεδρία της ΕΕ και την αναβίωση της Ατζέντας της Θεσσαλονίκης για διεύρυνση της ΕΕ». «Ήμουν και εγώ το 2014 στην υπουργική Σύνοδο ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων στη Θεσσαλονίκη και θυμάμαι την απογοήτευσή μας όταν δεν μπορέσαμε, ούτε να ανανεώσουμε το πνεύμα της Ατζέντας της Θεσσαλονίκης» είπε η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φεντερίκα Μογκερίνι, μιλώντας στη Σύνοδο Κορυφής των Δυτικών Βαλκανίων, στο Λονδίνο.

Απευθυνόμενος στους ηγέτες που μετείχαν στη Σύνοδο, ο πρωθυπουργός σημείωσε με έμφαση ότι «η προάσπιση της αξιοπρέπειας των λαών μας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τα εργαλεία του διαλόγου, της σκληρής διαπραγμάτευσης και της συνεργασίας, όχι με τον απομονωτισμό και τη μισαλλοδοξία. Η ιστορία μας, πρέπει να αποτελεί βάση για πρόοδο και συνανάπτυξη, όχι να μας παγιδεύει σε αδιέξοδα».

Οι δυνάμεις που είχαν την γραμμή του εθνικισμού το 2014, την έχουν και σήμερα

Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι οι δυνάμεις που είχαν τη γραμμή του εθνικισμού το 2014, την έχουν και σήμερα. Αλλά σήμερα ανοίγει μια άλλη προοπτική για την περιοχή μας που πρέπει να εμπνεύσει και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η Ελλάδα προτάσσει τέσσερις θεματικές που είναι στρατηγικής σημασίας.

- Μια ολοκληρωμένη πολιτική για την Ευρώπη στο προσφυγικό, που να περιλαμβάνει και τις τρεις διαστάσεις του με ισορροπία (την προστασία των εξωτερικών συνόρων, τη συνεργασία με τρίτα κράτη, και τον δίκαιο καταμερισμό των βαρών).

- Την ανάπτυξη περιφερειακών υποδομών μεταφορών και logistics (όπως η δημιουργία ταχέων σιδηροδρομικών συνδέσεων του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης με τα Βαλκάνια ή την ανάπτυξη των λιμανιών Θράκης και Μακεδονίας)

- Τη ενίσχυση της ενεργειακής διασύνδεσης (TAP, IGB, Vertical Corridor και τη μονάδα LNG της Αλεξανδρούπολης)

- Την προώθηση της χρηματοδότησης από ευρωπαϊκά κονδύλια ώστε να δοθούν κίνητρα στους πολίτες. Ο πρωθυπουργός καλωσόρισε την απόφαση της EBRD να χρηματοδοτηθούν έργα διασυνοριακών υποδομών και διασυνδεσιμότητας προκειμένου να στηριχθεί η Συμφωνία των Πρεσπών.

Ιταλία: Ξυπνούν μνήμες του παράλληλου νομίσματος

Την ιδέα του παράλληλου νομίσματος επαναφέρουν στο προσκήνιο τέσσερις Ιταλοί οικονομολόγοι, εκτιμώντας ότι πρόκειται για μία «πιθανή και εφικτή λύση» στα προβλήματα της ιταλικής οικονομίας...

 

Ένα ομόλογο, το οποίο θα λειτουργεί ως παράλληλο νόμισμα, προτείνουν τέσσερις Ιταλοί οικονομολόγοι, σύμφωνα με sputnik-news. Μάλιστα, εκτιμούν ότι το συγκεκριμένο ομόλογο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνιμα απ' όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.

Την ιδέα του παράλληλου νομίσματος επαναφέρουν στο προσκήνιο τέσσερις Ιταλοί οικονομολόγοι, εκτιμώντας ότι πρόκειται για μία «πιθανή και εφικτή λύση» στα προβλήματα της ιταλικής οικονομίας.

Οι οικονομολόγοι Μπιάτζιο Μποσόνε, Μάρκο Κατανέο, Μάσιμο Κόστα και Στέφανο Λαμπίνι έχουν συγκροτήσει μία οργάνωση, ονόματι «Η Ομάδα του Δημοσιονομικού Χρήματος», η οποία στοχεύει στην ανάπτυξη και την προώθηση ενός οικονομικού συστήματος, διπλού νομίσματος.

Η πρότασή τους, μεταξύ άλλων, προβλέπει την έκδοση ενός μετατρέψιμου ομολόγου, το οποίο οι επενδυτές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για φορολογικές εκπτώσεις, σε βάθος διετίας.

Όπως εξηγούν, τέτοιου είδους ομόλογα δύνανται να αποφέρουν άμεσο κέρδος στο δημόσιο, καθώς θα εξασφαλίζουν για την κυβέρνηση μέρος των μελλοντικών δημοσιονομικών εσόδων.
Τα συγκεκριμένα ομόλογα προκρίνεται να λαμβάνουν αξία έναντι του ευρώ ή να χρησιμοποιούνται, παράλληλα με το ευρωπαϊκό νόμισμα, για τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών.

Η πρόταση αποσκοπεί, όπως επισημαίνουν οι τέσσερις οικονομολόγοι, στην ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων, στη χρηματοδότηση των δημόσιων επενδύσεων, στη στήριξη των δημοσίων επενδύσεων, καθώς και στη μείωση της εταιρικής φορολογίας.

Παράλληλα, εκτιμούν ότι θα έχει σημαίνουσες ευεργετικές επιπτώσεις στην εγχώρια ζήτηση, όπως και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, μέσω της περικοπής του εργασιακού κόστους.
Μάλιστα, διαμηνύουν ότι η συγκεκριμένη πρόταση είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τους κανόνες της Ευρωζώνης, γεγονός το οποίο καθιστά πιθανή τη μόνιμη και καθολική χρήση των επίμαχων ομολόγων απ' όλες τις χώρες της Ευρωζώνης.

Οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι μετά από δύο χρόνια, η ιταλική οικονομία θα έχει ετήσιο όφελος, ύψους έως 100 δισ. ευρώ, από την έκδοση των συγκεκριμένων ομολόγων.

Τουρκία: Μετεκλογική συνέχιση αποσταθεροποίησης

Η νίκη Ερντογάν αποτελεί ένα βήμα προς την αποσταθεροποίηση της κατάστασης στη χώρα και την περιοχή. Οι προσπάθειες αναζήτησης στηριγμάτων και η ρωσική στάση αρχών στις διεθνείς σχέσεις.

από τον Δημήτρη Λιάτσο *

Η νίκη του Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματος του αποτελεί ένα βήμα προς τη συνεχιζόμενη αποσταθεροποίηση της κατάστασης μέσα στην Τουρκία και τη γύρω περιοχή. Είναι μια προσέγγιση πολύ ενδιαφέρουσα και ίσως ανησυχητική για τον περιβάλλοντα την Τουρκία χώρο, προφανώς και για την Ελλάδα, λόγω γειτονίας.

Πόσο δε που την εκτίμηση κάνει ο καθηγητής ιστορίας, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου «Μέση Ανατολή — Καύκασος», ένας από τους πιο γνωστούς «τουρκολόγους» της Ρωσίας, Στάνισλαβ Ταράσοφ, σε ενδιαφέρουσα εκπομπή του ραδιοσταθμού, ΒΕΣΤΙ FM.

Μελετώντας πιο βαθιά τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, προεδρικών και βουλευτικών, στην Τουρκία, παρατηρεί κανείς πως η πλειοψηφία των Κούρδων που στήριζε παλιότερα το κόμμα του Ερντογάν, τώρα κινήθηκε βασικά προς το κεμαλικό Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Έτσι το κόμμα του Ντεμιρτάς δεν κατάφερε να πάρει ούτε το 10% που απαιτείται για να πετύχει κοινοβουλευτική ομάδα.

Σαν μια πρώτη προσέγγιση, λέει ο καθηγητής Ταράσοφ, η εικόνα που σχηματίζει κανείς είναι πως ο Ερντογάν κατάφερε, ως ένα βαθμό, να διασπάσει τους Κούρδους. Αυτό σημαίνει πως μια πιθανή απειλή για αποσχιστική κίνηση μέσα στην Τουρκία, προς το παρόν απομακρύνθηκε.

Αν και ο ρώσος αναλυτής δεν αποκλείει πως ο έμπειρος στο χειρισμό τέτοιων θεμάτων τούρκος ηγέτης ενδέχεται να έχει κάνει κάποια συμφωνία με τους Κούρδους «κάτω από το τραπέζι».

Ωστόσο, για τον Ερντογάν το κουρδικό είναι θέμα που τον αναγκάζει να επιδιώξει λύση σε γεωπολιτική βάση. Έχασε, λέει ο Ταράσοφ, την ευκαιρία αναζήτησης λύσης στο εσωτερικό της χώρας με την επίδοση αυτονομίας, προώθηση κάποιων μεταρρυθμίσεων κ.λπ. ώστε πατώντας πάνω σε αυτό το υπόβαθρο να δραστηριοποιηθεί σε σχέση με τους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ. Άργησε να κινηθεί και ήδη στο Ιράκ οι Κούρδοι πήραν ντε φάκτο αυτονομία. Στη δε Συρία, οι Αμερικανοί παίζουν το χαρτί των Κούρδων και όλες οι προσπάθειες του Ερντογάν να τα βρει μαζί τους για να του δώσουν το κλειδί των εξελίξεων στο κουρδικό μέσα στη Συρία, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Η διαφημιζόμενη από την Άγκυρα, «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική δεν απέδωσε:
Ο στόχος να έχει δεσπόζουσα θέση στην περιοχή, όπου κατά κόρον διακηρύχθηκε πως «κανένα πρόβλημα της περιοχής δεν μπορεί να λυθεί χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας», απέτυχε. Όπως απέτυχαν και οι προσπάθειες να μετατραπεί η Τουρκία σε οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, πατώντας στις στιβαρές πλάτες των δυτικών της εταίρων.

Οι Αμερικανοί διακήρυξαν πλέον ανοικτά πως ο βασικός τους σύμμαχος στη Μέση Ανατολή είναι η Σαουδική Αραβία και όχι η Τουρκία.

Χάνοντας λοιπόν το καθεστώς του βασικού συμμάχου της Δύσης στη περιοχή, δεν μπορεί να αιωρείται και αναζητεί διακαώς χώρους για στήριξη. Προς το παρόν, εκτιμά ο Ταράσοφ, δεν έχει κατασταλάξει. Επιδιώκει, στο πρόσωπο της Ρωσίας, να υποκαταστήσει τις απώλειες από τη Δύση. Επιχειρεί να παίξει ζωηρά το ρωσικό χαρτί κατ' αρχήν, και σε βάθος χρόνου προσβλέπει στην Κίνα. Το Πεκίνο όμως, κινείται πολύ προσεκτικά.

Υπάρχει ακόμα ανοικτό ένα ερώτημα: Η Ε.Ε. έχει διαγράψει οριστικά την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας;

Στη Μόσχα οι αναλυτές τονίζουν ότι ήταν εξ' αρχής φανερό πως 78 εκ. μουσουλμάνους η Ευρώπη δεν μπορούσε να «αφομοιώσει». Ίσως κάποιοι είχαν παρασυρθεί και έμεναν στα επίπεδα των αναπτυγμένων δυτικών περιοχών της Τουρκίας, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη κ.α. που εκ προοιμίου είναι Ευρώπη. Ωστόσο, η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της χώρας είναι στην Ανατολία όπου κυριαρχεί το «αυστηρό» Ισλάμ.

Και βέβαια στη Μόσχα δεν μπορεί κανείς να κλείνει τα μάτια στην οικονομική δυσπραγία που ξεκίνησε στην Τουρκία. Το οικονομικό μοντέλο που ακολούθησε ο πρόεδρος Ερντογάν και που αρχικά παρουσιάστηκε ως «θαύμα», δεν αποδίδει πλέον. Η χώρα έχει μετατραπεί σε «αιχμάλωτο» αυτού του συστήματος και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν μετά τις εκλογές ο Ερντογάν θα αναζητήσει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης.

Στη σχέση με την Ευρώπη ένα θέμα που σίγουρα θα κυριαρχήσει είναι το προσφυγικό. Οι Τούρκοι δηλώνουν ότι ξόδεψαν ένα δισ. δολ. για τους χώρους υποδοχής των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων. Ο Ερντογάν όλο και πιο δυνατά το τελευταίο χρονικό διάστημα καταφεύγει σε «αριστερή» ρητορική θυμίζοντας στους δυτικούς ότι «εσείς κάνατε αποικιοκρατική πολιτική, εσείς βομβαρδίζετε τις χώρες, ο ιμπεριαλισμός σας τα γκρέμισε όλα και δημιούργησε την προσφυγιά…»

Προσέγγιση, γενικά σωστή που πιστοποιεί ότι στα πιο νέα του χρόνια ο τούρκος ηγέτης, πέρα από μουσουλμανική λογοτεχνία, διάβασε και μαρξιστικά πονήματα και έργα αριστερών συγγραφέων.
Στο δια ταύτα, εξηγεί ο ιστορικός Ταράσοφ, μόλις οι ευρωπαίοι έστειλαν μήνυμα ότι σκοπεύουν να πληρώσουν για τους πρόσφυγες όχι μόνο την Τουρκία αλλά και άλλες χώρες της Βόρειας Αφρικής ώστε να τους κρατήσουν εκεί, οι ορέξεις του Ερντογάν μεγάλωσαν.

Εν κατακλείδι, στη Ρωσία παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις στην Τουρκία, επιχειρούν να κρατάνε και να εμβαθύνουν τις σχέσεις σε επιχειρηματικό επίπεδο, σε αντίθεση με τους δυτικούς εταίρους της χώρας που ακολουθούν καταστροφική πολιτική απέναντι της. Δοκιμάζουν τα όρια αντοχής του Ερντογάν στην προσπάθεια και επιθυμία του να αγοράσει ρωσικά οπλικά συστήματα.

Ταυτόχρονα διευρύνουν μαζί του την ενεργειακή συνεργασία αν και στα θέματα κατασκευής των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου κρατάνε πάντα στο πίσω μέρος της κεφαλής την πιθανότητα του κινδύνου μετατροπής της Τουρκίας σε μια νέα Ουκρανία που ελέγχοντας τη ροή του φυσικού αερίου μπορεί να μπει στον πειρασμό να ασκήσει τον οποιοδήποτε εκβιασμό.

Οι αναλύσεις που γίνονται στα ρωσικά ινστιτούτα γύρω από την Τουρκία δεν συνάδουν προς την κατεύθυνση μιας φοβίας που εκφέρεται από διαφόρους κύκλους στην Ελλάδα ότι τάχα η Μόσχα και η Άγκυρα έχουν συνάψει «στρατηγική συμμαχία» πράγμα που θα μπορούσε να αποβεί σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων!

Μέσα στο γενικότερο ξεπούλημα των αρχών στις διεθνείς σχέσεις, «άθλημα» στο οποίο επιδίδονται κατά κόρον τελευταία οι κορυφαίες χώρες του δυτικού κόσμου, η Ρωσία επιμένει στην τήρηση αυτών των αρχών. Άλλωστε και το 2015 η Μόσχα διατηρούσε με την Άγκυρα πολύ καλές σχέσεις αυτό όμως δεν την εμπόδισε να συμφωνήσει με τη συριακή ηγεσία και να επέμβει τσακίζοντας τον ιστό του πολυπληθούς στρατού του αυτοαποκαλούμενου «Ισλαμικού κράτους», διαλύοντας ταυτόχρονα τις μεγαλοθωμανικές επιδιώξεις του τουρκικού καθεστώτος. Ο Ερντογάν τότε, έλαβε το μήνυμα, έκανε στροφή 180 μοιρών…

Τον Ιούλιο 2016, παρά την απότομη ψύχρανση των διμερών σχέσεων λόγω του πισώπλατου πλήγματος που δέχτηκε η Μόσχα με την κατάρριψη του αεροσκάφους της από την Άγκυρα, ήταν το Κρεμλίνο που ειδοποίησε τον Ερντογάν για τον κίνδυνο εξόντωσης του από τους επίδοξους πραξικοπηματίες και τους πάτρωνες τους.

Για τη Μόσχα δεν είναι θέματα αφηρημένου «ανθρωπισμού» αυτά αλλά απαρέγκλιτες αρχές. Δεν μπορεί ο καθένας να οργανώνει ανατροπή νόμιμης ηγεσίας κατά το δομούν. Άσχετα αν είναι καλές ή κακές οι σχέσεις με αυτή την ηγεσία. Για το πως συμπεριφέρονται οι «άλλοι» που αυτοκηρύχθηκαν σε «επικυρίαρχους», μια αναπόληση των γεγονότων της Ουκρανίας το Φεβρουάριο 2014, δείχνει τη διαφορά στην προσέγγιση.

_______________________________

* Ο Δημήτρης Λιάτσος σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου Κιέβου της Σοβιετικής Ουκρανίας, κατέχει τον τίτλο διδάκτορα φιλοσοφίας (PhD). Αρθρογράφησε σε εφημερίδες, ελληνόφωνα και ρωσόφωνα έντυπα περιοδικού τύπου, (Ριζοσπάστης, Εθνος, Ημερήσια, Ελεύθερος Τύπος, Διπλωματία, Crash, RBTH) Ανταποκριτής επί 25ετία στη Ρωσία και τις χώρες της ΚΑΚ, της ΕΡΤ, του Κυπριακού ΡΙΚ, του ραδιοσταθμού Flash, της ελληνόφωνης έκδοσης της D.W.

πηγή: sputniknews.gr

Τριγμοί στα τουρκικά ομόλογα από τον διορισμό του γαμπρού του Ερντογάν

Από τα τουρκικά assets αποχωρούν μαζικά οι διεθνείς επενδυτές, καθώς η τοποθέτηση του γαμπρού του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, στο υπουργείο Οικονομικών έχει σημάνει συναγερμό στις αγορές...

Υπό περιδίνηση βρίσκονται ομόλογα, μετοχές και νόμισμα στην Τουρκία, μετά την απόφαση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να τοποθετήσει στο νευραλγικό υπουργείο Οικονομικών τον γαμπρό του, Μπεράτ Αλμπαϊράκ.

Ο γενικός δείκτης ΒIST 100 στο Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης διολισθαίνει κατά 2,22% στις 97.049 μονάδες, ενώ σε ελεύθερη πτώση βρίσκονται και οι τιμές των 10ετών κρατικών ομολόγων, οι οποίες κυμαίνονται στο 17,79%.

Χθες, μετά την ανακοίνωση του ανορθόδοξου διορισμού του Αλμπαϊράκ στο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών, η λίρα κατέγραψε απώλειες άνω του 3%, διολισθαίνοντας στα επίπεδα των 4,7 λιρών ανά δολάριο.

«Ο διορισμός του Αλμπαϊράκ θα εγείρει την ανησυχία των επενδυτών και των αγορών, καθώς ο ίδιος δεν χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης, μετά τη θητεία του στο υπουργείο Ενέργειας της Τουρκίας» υποστηρίζει ο πρώην πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Τουρκία, ο Πίτερ Γούστμακοτ, μιλώντας στο CNBC.

Από την αρχή του έτους, το τουρκικό νόμισμα έχει απωλέσει το 17% της αξίας του, καθώς οι επενδυτές εκφράζουν φόβους για την πορεία του πληθωρισμού αλλά και για την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας.

Εξάλλου, σύμφωνα με το νέο σύνταγμα της γειτονικής χώρας, ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας διορίζεται απευθείας από τον πρόεδρο της Τουρκίας, περιορίζοντας σημαντικά την ανεξαρτησία στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής.
sputniknews.gr