ΣΕΒ: Επενδυτικός σχεδιασμός 16 δισ. ευρώ για την επόμενη τετραετία

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας, στο διήμερο συνέδριο του ΣΕΒ, με θέμα «Σχεδιάζουμε το μέλλον με επενδύσεις» δήλωσε ότι υπάρχουν επενδυτικά σχέδια για την Ελλάδα ύψους 16 δισ. ευρώ για την επόμενη τετραετία...


Επενδυτικά σχέδια ύψους 16 δισ. ευρώ την επόμενη τετραετία βρίσκονται στο στάδιο του σχεδιασμού, σύμφωνα με εσωτερική έρευνα μελών του ΣΕΒ, τόνισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θεόδωρος Φέσσας μιλώντας απόψε στο Επενδυτικό Συνέδριο που διοργανώνει ο ΣΕΒ στην Αθήνα.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, υπάρχει διάχυτη κινητικότητα σε επίπεδο ενδιαφέροντος, συζητήσεων και αξιολογήσεων, ενώ υπάρχουν επίσης κλάδοι, όπου η αποεπένδυση έχει αναστραφεί και οι καθαρές επενδύσεις έχουν οριακά θετικό πρόσημο, όπως η μεταποίηση, η εξόρυξη, η ενέργεια, οι κατασκευές. «Ελληνικές επενδύσεις γίνονται, ωστόσο δεν αρκούν από μόνες τους για να καλύψουν το κενό, χρειαζόμαστε περισσότερες ξένες άμεσες επενδύσεις, γι' αυτό πρέπει να βελτιώσουμε συνολικά το περιβάλλον υποδοχής των επενδύσεων», τόνισε ο κ. Φέσσας.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ αναφέρθηκε σε σημαντικές επενδύσεις που ολοκληρώθηκαν πρόσφατα ή θα ολοκληρωθούν τα επόμενα χρόνια στις οποίες περιλαμβάνονται ενδεικτικά τα εξής:
  1. Ελληνικό
  2. Tηλεπικοινωνιακές υποδομές (Ευρυζωνικά δίκτυα, δίκτυα οπτικής ίνας κλπ.)
  3. Ενέργεια (ΔΕΣΦΑ, υποδομές διανομής φυσικού αερίου σε 43 πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας από ΔΕΔΔΗΕ, διασύνδεση νησιών)
  4. Ορυχεία εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές
  5. Νέες μονάδες παραγωγής (Μυτιληναίος, Παπαστράτος, ΕΛΒΑΛ)
  6. Τουριστικές υποδομές (Αστέρας Βουλιαγμένης, Atalanti Hills, Elounda Hills, Costa Navarino)
  7. Υποδομές logistics (Cosco, CMA CGM)
  8. Περιφερειακά αεροδρόμια και αγορά 50+ Airbus από Aegean
    Ο κ. Φέσσας εστίασε στη σημαντική από-επένδυση που έχει σημειωθεί στα χρόνια της κρίσης, οπότε οι επενδύσεις περιορίστηκαν από 60 δισ. ευρώ το 2007 σε 21,5 δισ. ευρώ το 2017, ή, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από 26% σε 12,6%. Τόνισε ότι το σενάριο αύξησης των επενδύσεων με ετήσιο ρυθμό της τάξης του 15%, ώστε το ΑΕΠ να αυξάνεται κατά 4% ετησίως αποτελεί για τον ΣΕΒ μονόδρομο και ζήτησε από το κράτος «να γίνει πιο "πελατοκεντρικό", να μπει στα παπούτσια του επενδυτή, να αρχίσει να σκέφτεται και σαν αυτόν, ώστε να προσφέρει το κατάλληλο μενού υπηρεσιών και λύσεων για την προσέλκυση επενδύσεων».

    Επανέλαβε, εξάλλου, την ανάγκη κάθε επένδυση να γίνει εθνικός στόχος και κάλεσε τον πρωθυπουργό να ηγηθεί Εθνικού Συμβουλίου Επενδύσεων τονίζοντας ότι «έχει και τη δυνατότητα, αλλά και τον ισχυρό συμβολισμό της δέσμευσης της χώρας».

    Ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου, πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης χαρακτήρισε το επενδυτικό κενό ως την πιο σημαντική απόκλιση μεταξύ Ελλάδας και ευρωζώνης, κρίσιμο παράγοντα για την ύφεση και την ανεργία και στοιχείο καθορισμού του οικονομικού προτύπου των επόμενων δεκαετιών. Όπως ανέφερε, για να κλείσει το κενό αυτό θα πρέπει η Ελλάδα να αυξάνει τις ακαθάριστες επενδύσεις κατά 3 δισ. ευρώ κάθε χρόνο ως το 2025 ώστε το μέγεθός τους να φθάσει στα 45 δισ. από 21 πέρυσι.

    Υποστήριξε ότι για να επιτευχθεί ο στόχος θα πρέπει να αναληφθούν δυναμικές πρωτοβουλίες όπως η αλλαγή της δημοσιονομικής δέσμευσης (αντί για 3,5 % πλεονάσματα να γίνει 1,5 πλεόνασμα και 2% επενδύσεις και χαμηλότεροι φόροι-εισφορές), επενδυτικές συμμαχίες με άλλα κράτη και συνταγματική κατοχύρωση των μεγάλων επενδύσεων.

    Χαρακτήρισε δε ως τομείς υψηλού ενδιαφέροντος τους μεταποίηση, ενέργεια, τουρισμό, μεταφορές επισημαίνοντας ότι η βιομηχανία αποδείχθηκε ανθεκτικότερη στην κρίση με αύξηση εξαγωγών, δημιουργία απασχόλησης, επανεκκίνηση επενδύσεων κλπ. σε αντίθεση με άλλους κλάδους (όπως οι κατασκευές) που υπέστησαν καθίζηση.

    Ο διευθύνων σύμβουλος της Lamda Development, Οδυσσέας Αθανασίου, αναφέρθηκε στο ιστορικό της επένδυσης στο Ελληνικό, θυμίζοντας ότι το αεροδρόμιο έκλεισε το 2001, ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε το 2011 και το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο εγκρίθηκε το επενδυτικό σχέδιο, ύψους 8 δισ. ευρώ δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2018. Στα «μαθήματα» που όπως είπε εξήχθησαν από το project περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η ανάγκη για διαφάνεια, φιλικό επενδυτικό περιβάλλον, συνεργασία με τις κρατικές αρχές, τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και ισχυρή πολιτική βούληση σε όλο το φάσμα.

    Τέλος, ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, Kωνσταντίνος Μπίτσιος, τόνισε ότι βάση της επενδυτικής μεταρρύθμισης πρέπει να αποτελέσουν οι εργαλειοθήκες για τις παραγωγικές επενδύσεις και τη νεοφυή επιχειρηματικότητα που οι οποίες περιέχουν 230 καλές πρακτικές από 35 χώρες που μπορούν να επιταχύνουν 10 κατηγορίες επενδύσεων.
    ΑΠΕ-ΜΠΕ

    Το «μετά» να αρχίσει από σήμερα

    Απόφαση της Πρωτοβουλίας 53+ του ΣΥΡΙΖΑ, που αφορά τις πολιτικές εξελίξεις, την προοπτική της εξόδου από τα μνημόνια, τις δυσκολίες, αλλά και τις δυνατότητες, που ανοίγονται...


    Το επόμενο χρονικό διάστημα είναι απολύτως κρίσιμο για την κυβέρνησή μας και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πορεία μέχρι τον Αύγουστο, ο σχεδιασμός της μεταμνημονιακής περιόδου, αλλά και τι θα συμβεί μετά, σχηματοποιούν το πεδίο, στο οποίο μπορεί, και ασφαλώς πρέπει, να αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο. Το σχέδιο αυτό οφείλει να μας εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, ώστε να δώσουμε την κρίσιμη μάχη στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο από όλες τις θέσεις, από κυβέρνηση, κόμμα, κίνημα. Στόχος μας οφείλει να είναι η βελτίωση στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο της θέσης του κόσμου της εργασίας. Η σταθεροποίηση και η βελτίωση των κοινωνικών μας συμμαχιών. Η παρέμβαση στην κοινωνία επηρεάζοντάς την σε αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση, ενάντια σε οπισθοδρομικές, εθνικιστικές και συντηρητικές απόψεις, που διατρέχουν το κοινωνικό πεδίο.

    Το τι θα συμβεί την αμέσως επόμενη περίοδο, μετά τον επώδυνο συμβιβασμό του 2015 και τη δύσκολη πορεία μέχρι σήμερα, συμπυκνώνει και παράγει διαδικασίες, που θα επηρεάσουν για μακρύ διάστημα τη θέση της κοινωνικής πλειοψηφίας στη χώρα μας, τη δημοκρατία και τους θεσμούς, το παραγωγικό μοντέλο, τη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος και την πορεία της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.

    Το… «μετά»


    Η συζήτηση για το «μετά» έχει ήδη αρχίσει, και πράγματι, έχει σχέση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς, με τις υπαρκτές δυνατότητες, δεσμεύσεις και δυσκολίες, με την αποφασιστικότητα που χρειάζεται να δείξει η κυβέρνηση, όπως και οι δυνάμεις της αριστεράς, της οικολογίας, το κίνημα συνολικά.

    Το «μετά», λοιπόν, ως δρόμος και όχι ως μια στιγμή, προϋποθέτει διεξοδική συζήτηση εντός του κόμματος, δημόσιο διάλογο, όραμα και αξίες, αφετηριακό σημείο στο έδαφος της Αριστεράς.

    Η έξοδος από το «πρόγραμμα», το οποίο ασφαλώς δεν ήταν ούτε για μια στιγμή ιδιοκτησία της αριστεράς, αποτελεί σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο μια σημαντική τομή.

    Είναι σαφές, ωστόσο, πως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, να προσπεράσουμε ή να υποτιμήσουμε, τόσο τον πολιτικό αντίπαλο, όσο και το μνημονιακό υπόστρωμα, που αναμφίβολα έχει περικυκλώσει, όχι μόνο το παρόν, αλλά, ως ένα βαθμό, και το ορατό μέλλον.

    Η έξοδος από το μνημονιακό πρόγραμμα και το «μετά», σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας στην Ε.Ε., δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, θα είναι δρόμος με συνεχή εμπόδια. Ως προς αυτό, δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Το σχέδιο του ιδεολογικού και πολιτικού μας αντιπάλου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, περιλαμβάνει νέες πιέσεις και διατήρηση της εποπτείας, έστω και αν αυτή αντικειμενικά θα αποδυναμωθεί. Η επιδίωξή μας είναι σαφής, να περάσουμε, δηλαδή, σε μια κατάσταση μεταμνημονιακής «κανονικότητας», ανάλογη με αυτή των χωρών που βγήκαν από τα μνημόνια, όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία. Ωστόσο, η παραδοχή αυτής της πραγματικότητας, όσο και αν είναι σκληρή ή δεν ενισχύει μια υπέρμετρη αισιοδοξία, είναι απαραίτητη και χρήσιμη, έτσι ώστε ο δικός μας σχεδιασμός να πατάει σε στέρεο έδαφος και ταυτόχρονα να μπορεί να προετοιμάσει τις γραμμές άμυνας και τον τρόπο αντιμετώπισης των όπλων της απέναντι πλευράς.

    Το επόμενο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί να διευρύνουμε και να επανασυσπειρώσουμε το κοινωνικό μας «ακροατήριο» και τις κοινωνικές μας συμμαχίες.

    Αρχικός μας στόχος είναι η έξοδος από τη σκληρή επιτροπεία. Έτσι, θα έχουμε πράγματι σαφή δυνατότητα να αλλάξουμε επί της ουσίας το κλίμα, που με λυσσαλέο τρόπο, στο εσωτερικό της χώρας, επιχειρούν να επιβάλουν η Νέα Δημοκρατία, το πολιτικό, μιντιακό, επιχειρηματικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό κατεστημένο. Μόνο αν αποτελεσματικά αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα, που μας δίνεται, θα μπορέσουμε να επανασυσπειρώσουμε εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις, που πίστεψαν στο όραμα της ανατροπής, που πάλεψαν ενάντια στη λιτότητα στις πλατείες, που ενίσχυσαν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα βρίσκονται μεταξύ άκυρου –λευκού –αποχής, χωρίς όμως να στρέφονται σε άλλους πολιτικούς χώρους.

    Τα διλήμματα και οι διαχωριστικές γραμμές, στην πορεία, θα τεθούν με μεγαλύτερη σαφήνεια. Από τη μια πλευρά, οι δυνάμεις που θέλουν έξοδο από τη μονόπλευρη λιτότητα και τα μνημόνια, οι δυνάμεις που εργάζονται για τη συγκρότηση του κοινωνικού κράτους, που διασφαλίζει την αξιοπρέπεια του πολίτη, δυνάμεις που επιδιώκουν την αναδιανομή υπέρ των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας έναντι του πλούτου, που υπερασπίζονται τον κόσμο της εργασίας, ενισχύουν και διευρύνουν τις κοινωνικές, πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Οι δυνάμεις αυτές, που στέκονται αλληλέγγυες στους πρόσφυγες, στους μετανάστες και τις μετανάστριες. Στην ίδια λογική, οι ίδιες δυνάμεις επιδιώκουν την επίλυση των ανοιχτών ζητημάτων, όπως το Μακεδονικό, και την απομόνωση των εθνικισμών, ανοίγουν μέτωπο απέναντι στις «εξυπηρετήσεις», την «μικρό» και μεγαλοδιαφθορά. Και από την άλλη οι δυνάμεις της συντήρησης και του εθνικισμού, που με υπερβάλλοντα ρεβανσισμό, καλλιεργούν και ενισχύουν ακροδεξιές, ξενοφοβικές – αντιμεταναστευτικές και ομοφοβικές αντιλήψεις. Οι δυνάμεις αυτές, που ανεξάρτητα της ρητορικής τους, στέκονται στο πλευρό του πλούτου, ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τα δικαιώματά του.

    Είναι όλα αυτά, που διαχωρίζουν την αριστερά από τη δεξιά, τον ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία. Σε αυτή τη βάση χρειάζεται και στο πολιτικό πεδίο να πάρουμε ανάλογες πρωτοβουλίες σε ένα τοπίο δυναμικής εξέλιξης και αναδιάταξης. Η αναθεώρηση του συντάγματος σε προοδευτική κατεύθυνση, σε κατεύθυνση κατοχύρωσης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, είναι σίγουρα ένα τέτοιο πεδίο.

    Δύσκολο διεθνές περιβάλλον


    Η συζήτησή μας, όμως, δεν γίνεται σε ένα ευνοϊκό, για την αριστερά, πολιτικό και γεωστρατηγικό περιβάλλον. Η ευρύτερη περιοχή μας φλέγεται, τα τύμπανα του πολέμου ακούγονται στη γειτονιά μας. Οι εξελίξεις στην Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο για μια ευρύτερη και επικίνδυνη σύρραξη. Ήδη, έχουμε σαφή δείγματα αυτής της πρακτικής, καθώς τις προηγούμενες ημέρες, ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία εξαπέλυσαν πυραυλική επίθεση στην πολύπαθη Συρία. Οι «υπερδυνάμεις» τρίζουν τα δόντια τους, με τον Τραμπ να διαμορφώνει, επιπλέον, συνθήκες εμπορικού πολέμου, που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τις ισορροπίες διεθνώς. Την ίδια στιγμή, οι εθνικισμοί στην Ευρώπη φουντώνουν, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα, η άκρα δεξιά και οι ναζιστικές συμμορίες κερδίζουν έδαφος. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, παρά τις αμφισβητήσεις, παραμένει κυρίαρχος. Η σοσιαλδημοκρατία, τραυματισμένη, όπως φάνηκε δυστυχώς και στη Γερμανία – με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως αυτή του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας- παραμένει προσδεδεμένη στο άρμα της ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης δεξιάς.

    Η εξαίρεση της Ελλάδας, λοιπόν, το πείραμα της Πορτογαλίας, οι αντιστάσεις στην Ισπανία, δεν αρκούν για τη δημιουργία στο ορατό μέλλον ενός αξιόπιστου και αριστερόστροφου τόξου στο Νότο, που θα ήταν σε θέση να στείλει ηχηρό μήνυμα στην κυρίαρχη Ευρώπη.

    Οι διεργασίες, που διαφαίνονται, ανάμεσα σε Μακρόν – Μέρκελ, για λείανση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, δεν αποτελεί ελπίδα, ούτε μπορεί να αφορά τη ριζοσπαστική ευρωπαϊκή αριστερά. Ενώ, από τη μια χρειάζεται να τις παρακολουθούμε και να ενισχύουμε τα όποια, ενδεχομένως, μικρά ανοίγματα, από την άλλη οφείλουμε να επιμένουμε στην στρατηγική της αριστεράς για μια άλλη Ευρώπη, ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και τους εθνικισμούς. Για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, του κόσμου της εργασίας και των δικαιωμάτων. Το ενδεχόμενο πρόσδεσης της αριστεράς, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στο όχημα μιας πορείας προς ένα δήθεν πολιτικό ορθολογισμό, θα οδηγούσε σε βίαιη μετάλλαξη, θα την μετέτρεπε σε συμπληρωματική δύναμη ενός συστήματος, που αμφισβητείται πανταχόθεν.

    Και ενώ συνολικά η Ευρώπη γέρνει προς την ξενοφοβία και το συντηρητισμό, το αυταρχικό και φιλοπολεμικό καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία, που αιφνιδιαστικά προχωράει σε εκλογές, προκαλεί: εντείνει υπέρμετρα τον τουρκικό εθνικισμό, δημιουργώντας μια πρόσθετη δυσκολία, που ασφαλώς πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και σύνεση. Ερασιτεχνισμοί, επιπολαιότητες, πρακτικές παλαιάς κοπής, πολεμική ορολογία, γραφικότητες, όπου δεν θα δίναμε σημασία, αν δεν ήταν στην παρούσα φάση επικίνδυνες, δεν έχουν σχέση με τη δική μας αριστερά, και επιπλέον θέτουν το όριο αντοχής των πολιτικών μας συμμαχιών. Για εμάς, πρώτιστο καθήκον είναι η υπόθεση της ειρήνης. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, που δεν τη διασφαλίζει, που δεν επιδιώκει με σταθερό τρόπο την αποκλιμάκωση της έντασης, είναι σαφώς αντίπαλη. Γι αυτό, άλλωστε, χρειάζεται να εντείνουμε τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες μας, για τη συγκρότηση ενός πολύμορφου κινήματος ειρήνης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και την Ευρώπη.

    Υποστηρίζουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά, χωρίς βήματα προς τα πίσω, στην επίλυση των διαφορών με τους βόρειους γείτονές μας, την Αλβανία και την π.ΓΔΜ. Οι δυσκολίες στη σχέση μας με την κυβέρνηση της Τουρκίας, είναι ένας ακόμα λόγος, ασφαλώς όχι ο μοναδικός και όχι ο κύριος προς αυτήν την κατεύθυνση. Η αριστερά θα γίνει πιο πειστική αν προβάλει ενεργά τις θεμελιώδεις αξίες της, όπως ο διεθνισμός και η συναδέλφωση των λαών, αντί να ακροβατεί σε αναζήτηση μιας αδύναμης ισορροπίας με τους αρνητές της ταυτότητας και εν τέλει της αξιοπρέπειας ενός λαού. Αν η αριστερά θέλει να παίξει τον ιστορικό της ρόλο και να διαμορφώσει όρους ιδεολογικής ηγεμονίας, είναι αυτονόητη η σύγκρουση με την εθνικιστική δεξιά και το εκκλησιαστικό κατεστημένο, που παρεμβαίνει πλέον απροκάλυπτα επί παντός του επιστητού. Η αριστερά έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να μπει στη μάχη και να αναλάβει το όποιο πολιτικό κόστος. Σε βάθος χρόνου, άλλωστε, εφόσον προχωρήσει αποφασιστικά, θα βγει κερδισμένη.

    Ειλικρίνεια


    Μέσα σε αυτό το σύνθετο οικονομικό, πολιτικό γεωστρατηγικό περιβάλλον, έχουμε μπροστά μας την αισιόδοξη, ελπιδοφόρα έτσι κι αλλιώς, προοπτική της εξόδου από τα μνημόνια, και την αναγκαία, χωρίς άλλα προαπαιτούμενα, ρύθμιση του χρέους. Οι δυνάμεις μας χρειάζεται να είναι σε εγρήγορση. Διάφορες αβεβαιότητες και διαφορετικές στοχεύσεις, ενδέχεται να δημιουργήσουν κρίσιμα διλήμματα. Ωστόσο, τόσο οι διεθνείς αγορές, όσο και άλλοι παράγοντες φαίνεται να επιδιώκουν, για δικούς τους λόγους, το κλείσιμο της «εκκρεμότητας» Ελλάδα. Η διαπραγμάτευση στην προοπτική της τέταρτης αξιολόγησης, καθώς και η τελική της εξέλιξη για το κλείσιμο του «προγράμματος», αποτελούν κρίσιμους παράγοντες για τη δική μας παρέμβαση. Βασικό στοιχείο της συνολικής μας προσπάθειας είναι η συγκρότηση μιας στρατηγικής για την ανάπτυξη, που θα βασίζεται, ασφαλώς, στο σεβασμό στο περιβάλλον, την πολιτιστική κληρονομιά και τα εργασιακά δικαιώματα. Είναι, από τη δική μας πλευρά σαφές, πως το αξίωμα που ταυτίζει την απεριόριστη ανάπτυξη με την «πρόοδο», συνεπώς και την κυριαρχία πάνω στη φύση και τον πολιτισμό, δεν μας βρίσκει σύμφωνες και σύμφωνους.

    Οι παρεμβάσεις και τα συμπεράσματα από τα περιφερειακά συνέδρια, που έγιναν σε όλη την Ελλάδα, μπορούν να διαμορφώσουν ένα θετικό τοπίο μετά τον Αύγουστο, αν πράγματι ενσωματώσουν τις δικές μας αξίες, κόντρα σε νεοφιλελεύθερες επιλογές. Επιπλέον, κρίσιμος παράγοντας είναι αναμφισβήτητα τα οικονομικά μεγέθη και η πορεία της ανεργίας, που αργά μεν, αλλά σταθερά, φαίνεται να εξελίσσονται ικανοποιητικά, χωρίς ασφαλώς να παραγνωρίζουμε το ποιοτικό και ποσοτικό μέγεθος του ζητήματος. Αν για μας η ανάπτυξη είναι, εκτός από οικονομικό, κυρίως κοινωνικό μέγεθος, θα χρειαστεί να υποδείξουμε το μεγάλο πεδίο δυνατοτήτων της κοινωνικής κατεύθυνσης, της επένδυσης στην παιδεία και την υγεία, στον τομέα της εργασίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους. Ξεχωριστό, κεντρικό θέμα στο στρατηγικό μας σχέδιο, δεν μπορεί παρά να είναι το ζήτημα της εργασίας, με όλη την ευρύτητα των θεμάτων που περιλαμβάνει (μείωση της ανεργίας, αδήλωτη – υποδηλωμένη, λειτουργία ΟΑΕΔ, ΣΕΠΕ, αύξηση βασικού μισθού, συλλογικές συμβάσεις, κ.λπ.)

    Εντούτοις, σε αυτή την πορεία, θα χρειαστεί ειλικρίνεια, αναστοχασμός, αυτοκριτική, παραδοχή των λαθών που έγιναν, των καθυστερήσεων και των άχρηστων υποχωρήσεων σε τομείς και πλευρές που η κυβέρνηση είχε ελευθερία κινήσεων. Το «μετά» άλλωστε, δεν μπορεί να αγνοήσει το «πριν». Για να μπορέσεις να σχεδιάσεις το μέλλον, θα χρειαστεί να δεις τι δεν πήγε καλά, πού και γιατί έγιναν κινήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις αξίες της αριστεράς. Γιατί υπήρξαν αυτές οι στιγμές, που σημάδεψαν οδυνηρά μια πορεία δύσκολη, ενδιαφέρουσα, με θετικούς βηματισμούς, εν πολλοίς πρωτόγνωρη.

    Πρόσφατα, μάλιστα –και αφού είχαν προηγηθεί σκοταδιστικές, ομοφοβικές και ακροδεξιές κορώνες και πρακτικές από κύκλους της ηγεσίας της εκκλησίας-, ζήσαμε για άλλη μια φορά την υποδοχή του «Αγίου Φωτός», ως παγανιστικό τελετουργικό, με την παρουσία στελεχών της κυβέρνησης και της ναζιστικής συμμορίας. Η διατήρηση της παράλογης και έξω από το όριο ενός κοσμικού κράτους, τελετής, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά και αμφιβολίες σε έναν κόσμο -όχι αναγκαστικά αριστερό-, που περιμένει από την αριστερά να προχωρήσει με θαρραλέα βήματα στο διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας (σε αυτό πρέπει να επιμείνουμε) ή, αν μη τι άλλο, να βάλει φρένο στο θρησκευτικό φονταμενταλισμό.

    Ή, γιατί είναι και στην επικαιρότητα, οι τραγικές αστοχίες, που έγιναν στην περίπτωση του απεργού πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη, για ένα θέμα που ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει μάχες, αγώνες, εντός και εκτός Βουλής για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη ένταξη και συμμετοχή των κρατουμένων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η τοποθέτησή μας, ειδικά για αυτό το θέμα, δεν έχει καμία αμφισιμία. Ο νέος αυτός άνθρωπος δικαιούται, έτσι κι αλλιώς μιας δεύτερης ευκαιρίας, όχι ως χάρη, αλλά ως δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας, κυρίως της Πολιτείας. Η θετική, εντέλει, εξέλιξη, δείχνει το δρόμο, που έπρεπε, όμως, να είχε διανυθεί από την αρχή.

    Άλλωστε, εντός του «μετά», δεν είναι μόνο οι οικονομικοί δείκτες και το σχέδιο για την ανάπτυξη, που ασφαλώς είναι κρίσιμες πλευρές. Σε αυτή την πορεία, θα χρειαστούν νέες μεγάλες θεσμικές τομές προς όφελος των πολλών και του αόρατου, παροπλισμένου κόσμου. Δείγματα γραφής υπάρχουν: η μεγάλη τομή στην υγεία με την κάλυψη των ανασφάλιστων. Το δίχτυ προστασίας για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ζουν στο όριο ή και κάτω από το όριο της φτώχειας και τα κέντρα κοινότητας, τομές που έβαλαν φρένο σε μια γενικευμένη ανθρωπιστική κρίση.

    Θα χρειαστούν, επίσης, τομές, που θα προκύψουν μέσα από ιδεολογικές συγκρούσεις, τέτοιες, που να ανοίγουν το δρόμο στον μετασχηματισμό κράτους και κοινωνίας. Επίσης, υπάρχουν δείγματα γραφής: ιθαγένεια, αντιρατσιστικός νόμος, σύμφωνο συμβίωσης, νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, κατάργηση φυλακών τύπου Γ΄, ουσιαστική κατάργηση φυλακών ανηλίκων, φαρμακευτική κάνναβη κ.α.

    Αυτά τα δείγματα γραφής, που γέμισαν την αριστερά με υπερηφάνεια, αποτελούν τον οδηγό για τη συνέχεια. Δείχνει ότι μπορούμε κι αλλιώς, μακριά από αχρείαστες ισορροπίες και συμβιβασμούς, που συμβάλουν στην απαξίωση ή στην αίσθηση ότι είναι όλοι ίδιοι.

    Για παράδειγμα, στο πεδίο αποκάλυψης σκανδάλων, ειδικά στο χώρο της υγείας, χρειάζεται να το χειριστούμε ως το τέλος με τη μέγιστη δυνατή σοβαρότητα και με θεσμική ευθύνη. Να επιμείνουμε σε αυτό που είπε και ο Αλέξης Τσίπρας ότι στο τέλος της ημέρας οι ένοχοι πρέπει να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν και οι αθώοι να παραδοθούν αθώοι στην κοινωνία, λαμβάνοντας και όλες τις θεσμικές πρωτοβουλίες που μας θωρακίζουν για το μέλλον.

    Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα νέο κύμα ριζοσπαστισμού, κινήσεις και πρωτοβουλίες, που θα σηματοδοτούν μια αριστερή αντεπίθεση, που θα ενισχύουν τον κοινωνικό, ταξικό και διεθνιστικό προσανατολισμό μας, το αξιακό και ιδεολογικό φορτίο της αριστεράς. Από τα ζητήματα που αφορούν την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας, την αύξηση του βασικού μισθού και τις συλλογικές συμβάσεις, έως την ουσιαστική αντιμετώπιση της σκοταδιστικής στάσης και πρακτικής σημαντικού μέρους της εκκλησίας. Από τη θαρραλέα επίλυση του μακεδονικού ζητήματος, χωρίς επιρροές από παλιές λανθασμένες θέσεις ή μπρος πίσω εξαιτίας πιέσεων που ασκεί η «εγχώρια» δεξιά ή η παραδοσιακή δεξιά, έως παρεμβάσεις σε πολλαπλά επίπεδα, που θα διευρύνουν τις ελευθερίες, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, όπως για παράδειγμα τον πολιτικό γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια και την παιδοθεσία

    Από τη θεσμική κατοχύρωση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, έως διορθωτικές κινήσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και το ασφαλιστικό. Από τις «ελεύθερες παραλίες» χωρίς (μεγαλο)ιδιωτικά συμφέροντα έως την οριστική επίλυση των Σκουριών προς όφελος του περιβάλλοντος και των κατοίκων.

    Χρειαζόμαστε ένα νέο κύμα αριστερού και οικολογικού ριζοσπαστισμού, που θα συμβάλει και θα διαμορφώνει, μέσα από αντιφάσεις είναι η αλήθεια, τους όρους μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, με σαφές αριστερό, οικολογικό και προοδευτικό πρόσημο.

    Χρειαζόμαστε ένα κόμμα, που θα αντιμετωπίζει τη λογική του κυβερνητισμού, που έχει ρίξει ήδη τους σπόρους του, ένα κόμμα σε διαρκή επαφή με την κοινωνία και τα κινήματα, που θα λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά και θα μπορεί να ακυρώνει φαινόμενα συγκεντρωτισμού, αλαζονείας, παραγοντισμού, προσωπικών πολιτικών ή τη σαφή μετατόπιση του κέντρου λήψης των αποφάσεων στο κυβερνητικό σχήμα.

    Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση, που η σταθερότητά της θα βασίζεται στην ηγεμονία, τη δυναμική των ιδεών της αριστεράς, τη διαρκή διαβούλευση με την κοινωνία των πολλών και ασφαλώς όχι στην επιβολή ή την υποχώρηση σε ζητήματα αρχών, την αδιέξοδη ισορροπία τρόμου, που μόνο τον πολιτικό αντίπαλο εξυπηρετεί.

    Και τα χρειαζόμαστε όλα αυτά, καθώς μπροστά μας έχουμε σκληρές μάχες, που πρέπει να κερδίσουμε. Η πολυπόθητη «έξοδος» δεν απαιτεί «καθαρό τοπίο», που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει, αλλά ενότητα των δυνάμεών μας, ξεκάθαρη πολιτική, στοχοπροσήλωση, ειλικρίνεια, τομές και ρήξεις εκεί που χρειάζεται.

    Στο πλαίσιο αυτό, ένας από τους πρώτους στόχους, που έχουμε μπροστά μας είναι η δραστική απομείωση του χρέους χωρίς νέα προαπαιτούμενα. Τα υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα, που όσο υπάρχουν θα δυσκολεύουν τις προσπάθειες ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας, οι πλειστηριασμοί και η ανασφάλεια για την πρώτη κατοικία, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα μέτρα και τα αντίμετρα, οι συντάξεις κ.α., είναι ζητήματα, για τα οποία, ασφαλώς θα χρειαστεί συζήτηση και επαναδιαπραγμάτευση. Αρκετά από τα θέματα αυτά, άλλωστε, δημιουργούν προβλήματα, ανησυχίες, εύλογες αντιδράσεις και εμποδίζουν τη γείωσή μας, με συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα, αλλά και σύγχυση στο εσωτερικό του κόμματός μας.

    Η λιτότητα δεν καταπολεμάται με λιτότητα, η φτώχεια δεν καταπολεμάται με τη μέθοδο της ανακύκλωσής της, οι στρατηγικοί κακοπληρωτές δεν αντιμετωπίζονται με την απειλή των μαζικών πλειστηριασμών, αλλά με εκείνο το νομοθετικό πλαίσιο, που θα προστατεύει με απόλυτο τρόπο την κατοικία των αδύναμων οικονομικά οφειλετών και ταυτόχρονα θα επιβάλει αλλαγή της πολιτικής των τραπεζών στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των πραγματικών, προστατευμένων, μέχρι πρότινος, από το τραπεζικό σύστημα μεγαλοοφειλετών. Η φυγή, λοιπόν, προς τα μπρος, προς τα αριστερά, είναι ο μόνος δρόμος που έχουμε μπροστά μας, είναι ο μόνος «καθαρός δρόμος», αυτός, που αν τον περπατήσουμε με σύνεση και όραμα, με δημιουργικό πείσμα, με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, με συνεχή διάλογο με την κοινωνία που μας ενδιαφέρει, στο τέλος της μακράς διαδρομής θα βγούμε νικητές και νικήτριες.

    Και μια απαραίτητη υπενθύμιση


    Το δικό μας ιδεολογικό ρεύμα, από την πρώτη στιγμή είχε επισημάνει τον κίνδυνο η ήττα του καλοκαιριού του 2015, ο οδυνηρός συμβιβασμός, να μετεξελιχθεί σε στρατηγική επιλογή. Ο κίνδυνος αυτός υπάρχει πάντα, καθώς το μνημόνιο –έχει αποδειχθεί αυτό-, έχει έναν επεκτατισμό και στο ιδεολογικό πεδίο, επηρεάζει συνειδήσεις, αναδιαμορφώνει το πολιτικό σκηνικό. Γι αυτό και επιμένουμε να υπενθυμίζουμε ότι η υπογραφή του μνημονίου ήταν προϊόν αδίστακτου εκβιασμού και μέλημά μας ήταν και είναι η υπονόμευσή του, το τέλος, η έξοδος από τα προγράμματα, που είναι ξένα και εχθρικά στην αριστερά και αφαιρούν, ισοπεδώνουν δικαιώματα και ασφαλώς τη δημοκρατία. Η επιμονή μας αυτή, η συνεχής δημόσια υπενθύμιση, συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας πλειοψηφικής συνείδησης εντός του κόμματος, που δεν αποδέχτηκε ποτέ την ταύτιση της αριστεράς με την καταστροφική λογική των μνημονίων σε όλα τα επίπεδα.

    Σήμερα, από ευνοϊκότερη θέση, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, έχουμε ανάγκη μιας δέσμης μεγάλων τομών, που θα συζητηθούν, θα είναι αντικείμενο ιδεολογικής και πολιτικής σύγκρουσης στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στην Ευρώπη.

    ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΜΕΛΩΝ 53+
    πηγή: commonality.gr

    Σκάνδαλο NOVARTIS: Το FBI ανακάλυψε μαύρους λογαριασμούς που ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών

    Σύμφωνα πληροφορίες της «kontranews» το καυτό υλικό βρίσκεται ήδη στα χέρια των Εισαγγελέων Διαφθοράς που διερευνούν το γιγαντιαίο σκάνδαλο και αναμένονται σύντομα καταιγιστικές εξελίξεις...


    ΜΑΥΡΟΥΣ λογαριασμούς που συνδέονται με τη NOVARTIS και ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα πολιτικών ανακάλυψε το FBI.

    Σύμφωνα με πληροφορίες της «kontranews» το καυτό υλικό βρίσκεται ήδη στα χέρια των Εισαγγελέων Διαφθοράς που διερευνούν το γιγαντιαίο σκάνδαλο και αναμένονται σύντομα καταιγιστικές εξελίξεις.

    Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για καυτούς λογαριασμούς δύο συγγενικών προσώπων από τα δέκα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα.

    Μάλιστα σε μια περίπτωση τα μαύρα ταμεία της NOVARTIS εμφανίζουν ροή χρήματος και για την απόκτηση ακινήτου από συγγενικό πρόσωπο πολιτικού που εμπλέκεται στο σκάνδαλο.

    Τα ίχνη του χρήματος είναι ανεξίτηλα στον κόσμο των υπολογιστών και οι εισαγγελικές αρχές φαίνεται πως βρίσκονται μπροστά σε σημαντικές αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Novartis. Εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα τα οποία ανασύρθηκαν και αποκρυπτογραφήθηκαν από τις την ειδική υπηρεσία της Ασφάλειας, βρίσκονται πλέον στα χέρια των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς και ξετυλίγουν τον «μίτο» του σκανδάλου που έχει βαθιές ρίζες στο απαξιωμένο και διεφθαρμένο παλιό πολιτικό σύστημα. Τα έγγραφα αυτά προσέρχονται από τους υπολογιστές που κατασχέθηκαν στην έφοδο των αρχών στην εταιρεία Novartis και συνδέονται με πολιτικά πρόσωπα τα οποία έχουν τεθεί υπό έλεγχο από την επιτροπή της Βουλής, και σύντομα θα βρεθούν υπό την ασφυκτική διερεύνηση της Δικαιοσύνης. Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές άλλων στελεχών της εταιρείας, όχι μόνο του πρώην αντιπροέδρου Κων/νου Φρουζή, και αποκαλύπτουν σημαντικές παραμέτρους της υπόθεσης οι οποίες σχετίζονται με πολιτικά πρόσωπα. Τα στοιχεία αυτά (σκληροί δίσκοι, έγγραφα, μέιλ κλπ) βρίσκονταν στην Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών της Ασφάλειας, αποκωδικοποιήθηκαν και στάλθηκαν στους Εισαγγελείς Τουλουπάκη, Ντζούρα και Μανώλη.

    «Φτάνει μέχρι πρωθυπουργό»


    Σε αυτά τα εσωτερικά έγγραφα της Novartis αξιολογείται ως εξαιρετικά «έξυπνος» και διορατικός ο τότε αντιπρόεδρος Κων/νος Φρουζής. Τον οποίο εμφανίζουν ως ικανό «να ασκήσει επιρροή στα κέντρα λήψης αποφάσεων (έως πρωθυπουργό)», αναφέροντας σημαντικές λεπτομέρειες για συναντήσεις με συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

    Χαρακτηριστικό επίσης είναι πως η εσωτερική αξιολόγηση του τότε αντιπροέδρου, την περίοδο 2013-14 είναι εξαιρετικά καλή, κυρίως για την τρόπο που κινείται όσο και την επιρροή που ασκεί στα ανώτατα κέντρα λήψης αποφάσεων, με εκτενείς αναφορές σε συμβούλους του τότε πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και συγκεκριμένα ραντεβού τα οποία – πιθανόν – να αξιολογούνται ως εξαιρετικά σοβαρά στοιχεία. Ένα από τα έγγραφα μάλιστα φέρεται να περιγράφει τη δημιουργία εταιρείας το 2011 με μοναδικό στόχο και σκοπό την ανάληψη της προεδρίας του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) από τον κ. Φρουζή. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, «η προεδρία του ΣΦΕΕ ήταν το όχημα ώστε να ασκεί επιρροή η Novartis». Άλλες πληροφορίες αναφέρουν πως προκύπτει ότι μετά την αποχώρηση του Μάριου Σαλμά από το υπουργείο Υγείας, ξεμπλοκάρονται πολλά φάρμακα της εταιρείας, ενώ φέρεται να υπάρχει εσωτερική αξιολόγηση (με αριθμητικά δεδομένα) σύμφωνα με την οποία «οι οφειλές του δημοσίου στη Novartis αποπληρώνονται γρηγορότερα σε σχέση με τον ανταγωνισμό»

    Λογαριασμοί και ονόματα


    Άλλες πληροφορίες εμφανίζουν το FBI το οποίο διενεργεί παράλληλη έρευνα για την υπόθεση, να έχει αποστείλει στις ελληνικές δικαστικές αρχές έναν μακρύ κατάλογο με ονόματα και λογαριασμούς συνεργατών πολιτικών προσώπων που φέρονται να εμπλέκονται με την υπόθεση της φαρμακοβιομηχανίας. Η ύπαρξη αυτών των στοιχείων και η γρήγορη αξιοποίησή τους από τις αρχές είναι προφανές ότι αλλάζει επίπεδο στην έρευνα, καθώς σχηματοποιεί τις διαδρομές μαύρου χρήματος που εκτιμάται ότι διακινήθηκε. Σε αυτό το πλαίσιο αποφασίστηκε ταχύτατα από την Εισαγγελία το άνοιγμα όλων των τραπεζικών λογαριασμών και θυρίδων καθώς και έρευνα σε όλα τα άυλα περιουσιακά στοιχεία , μετοχές κ.λπ των 10 πολιτικών προσώπων τα οποία φέρονται ως εμπλεκόμενα στην υπόθεση της Novartis. Το άνοιγμα αφορά στα περιουσιακά στοιχεία των 10 πολιτικών προσώπων για τα οποία η δικογραφία στάλθηκε στη Βουλή καθώς και τις συζύγους και τα ενήλικα τέκνα τους (συνολικά 38 άτομα). Η παραγγελία αφορά τους:

    - Αντώνη Σαμαρά, Παναγιώτη Πικραμμένο, Ευάγγελο Βενιζέλο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, Ανδρέα Λοβέρδο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Γιάννη Στουρνάρα, Άδωνι Γεωργιάδη, Μάριο Σαλμά και Γιώργο Κουτρουμάνη καθώς και τα μέλη των οικογενειών τους.

    Η δωροδοκία


    Σημαντικό εργαλείο στη διερεύνηση της υπόθεσης αποτελεί και το γεγονός πως για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση η δικαιοσύνη θα έχει λυμένα τα χέρια να διερευνήσει το αδίκημα της δωροδοκίας για πολιτικά πρόσωπα αφού η Βουλή θα ακολουθήσει την – νομική – άποψη που είχε εκφράσει πριν από 2 χρόνια – και επαναλάμβανε σταθερά στη Βουλή – ο αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Δημ. Παπαγγελόπουλος περί μη παραγραφής του αδικήματος της δωροδοκίας, «καθώς αυτό δεν εμπίπτει στις διατάξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών». Το γεγονός αυτό είναι κομβικό καθώς η Δικαιοσύνη για πρώτη φορά θα έχει δικαίωμα να διερευνήσει τα αδικήματα της δωροδοκίας και όχι μόνο του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, όπως έγινε στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου.

    Η άποψη Παπαγγελόπουλου


    Η άποψη αυτή συμπυκνώνεται νομικά σε όσα είχε πει ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημ. Παπαγγελόπουλος, ο οποίος πριν από 2 χρόνια σε συνέντευξή του (και στη Βουλή πολλές φορές) είχε επισημάνει πως η δωροδοκία υπουργού δεν ανάγεται στα υπουργικά καθήκοντα και δεν δύναται ως εκ τούτου να παραγραφεί.

    Συγκεκριμένα για το ζήτημα, της παραγραφής, είχε πει ότι «πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών αφορά πράξεις πολιτικών προσώπων που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, και όχι οποιαδήποτε άλλη πράξη» και πρόσθεσε: «Δεν μου περνά από το μυαλό ότι ο νομοθέτης θεωρεί ότι ανάγεται στα καθήκοντα του υπουργού η δωροδοκία ή οποιαδήποτε άλλη αξιόποινη πράξη». Να σημειωθεί δε πως η άποψη αυτή ταυτίζεται με παρόμοιες απόψεις που εξέφρασε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, ο κ. Παυλόπουλος τόσο ως βουλευτής όσο και ως υπουργός υποστήριζε σταθερά, σε όλες τις σχετικές συζητήσεις στη Βουλή, ότι το ειδικό προστατευτικό καθεστώς για τους υπουργούς ισχύει μόνο για ποινικά αδικήματα που τελέσθηκαν «κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το προστατευτικό καθεστώς του άρθρου 86 του Συντάγματος, όπως έχει επισημάνει ο κ. Παυλόπουλος, καλύπτει μόνο ποινικά αδικήματα, όπως η παράβαση καθήκοντος και η απιστία περί την υπηρεσία, που συνδέονται άμεσα με την άσκηση καθηκόντων εκ μέρους των υπουργών και σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει τη δωροδοκία, ενεργητική και παθητική, πολύ περισσότερο δε το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.
    kontranews.gr/periodista.gr

    Η ίδια offshore χρηματοδότησε την Μαρέβα Μητσοτάκη και «Πρώτο Θέμα»!

    Κοινοί χρηματοδότες και offshore συνδέουν, σύμφωνα με τον ιστοχώρο documentonews.gr, τις εταιρείες της Μαρέβας Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη με την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» του Θέμου Αναστασιάδη...


    Οι σχέσεις μεταξύ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη και της συζύγου του Μαρέβας Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη δεν περιορίζονται μόνο σε πολιτικές και προσωπικές συμπάθειες που εκφράζονται απροκάλυπτα και από τις δύο πλευρές. Η συναντίληψη και η υποστήριξη του ενός στον άλλο είναι μόνο η εμφανής πλευρά, γιατί η αθέατη περιλαμβάνει ακόμη μια φορά περίεργες διαδικασίες με χρηματοδοτήσεις και offshore που αφορούν τόσο το «Πρώτο Θέμα» όσο και την κ. Μητσοτάκη. Συγκεκριμένα η offshore εταιρεία Velvet Success SA εμφανίζεται να χρηματοδοτεί τόσο τις επιχειρήσεις της Μ. Μητσοτάκη όσο και την εν λόγω εφημερίδα σε περιόδους, μάλιστα, που βρίσκονται σε άσχημη οικονομική κατάσταση και τα οικονομικά τους στοιχεία αποκαλύπτουν ένα απαξιωμένο σύστημα. Η ίδια εταιρεία με έδρα τον Παναμά εμφανίζεται ως από μηχανής θεός για να δώσει πνοή σε δύο άλλες που η πραγματική τους κατάσταση δεν συνάδει καθόλου με τη δημόσια εικόνα που προβάλλουν. Οπως αποκάλυψε το Documento την προηγούμενη Κυριακή, τα δάνεια του «Πρώτου Θέματος» ύψους 42 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία δόθηκαν με πρωτοφανή τρόπο, προβληματίζουν τις τράπεζες για το αν και κατά πόσο ο μιντιακός όμιλος είναι σε θέση να τα καλύψει. Οι μέτοχοι της εταιρείας επιχειρούν να κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του «Ομίλου Αναστασιάδη» (έτσι εμφανίζεται στα τραπεζικά έγγραφα) προκειμένου να ανατρέψουν την εικόνα. Αγνωστος χρηματοδότης εμφανίζεται λοιπόν σε αυτήν τη διαδικασία ο συνέταιρος της κ. Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη, η μυστηριώδης εταιρεία από τον Παναμά, αποκαλύπτοντας ότι οι σχέσεις «Πρώτου Θέματος» και οικογένειας Μητσοτάκη έχουν παρασκήνιο και φυσικά… offshore.

    Στις 14 Μαρτίου 2018 ο όμιλος Αναστασιάδη κατέθεσε στην Τράπεζα Πειραιώς αίτημα για να παραταθεί το πιστοδοτικό όριο των εταιρειών που εκδίδουν το «Πρώτο Θέμα» έως τις 30 Μαΐου 2018 . Ο όμιλος έχει συνολικό δανεισμό ύψους 33 εκατομμυρίων ευρώ από την Τράπεζα Πειραιώς και την ενημερώνει ότι πρόκειται να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Η αύξηση έχει αποφασιστεί από τη γενική συνέλευση των μετόχων του «Πρώτου Θέματος» τον Ιανουάριο του 2017 και είναι συνολικού ποσού 7,2 εκατομμυρίων ευρώ. Στα μέσα Μαρτίου ποσό 6,91 εκατομμυρίων ευρώ έχει κατατεθεί στον λογαριασμό του «Πρώτου Θέματος», αποτελώντας εκτός των άλλων και εγγύηση για τα δάνεια και υπολείπεται ποσό 290.000 ευρώ.

    Οι χρηματοδότες που συμμετέχουν στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας είναι η εταιρεία Global Tree AE, η οποία με βάση τα στοιχεία της τράπεζας είναι συμφερόντων του Διονύση Παναγιωτάκη, και ο συνεκδότης του «Πρώτου Θέματος» Τάσος Καραμήτσος. Ο Δ. Παναγιωτάκης είναι σύζυγος της πρώην βουλευτή και υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ Ελένης Κούρκουλα, προσωπικός φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου και από τους ιδιοκτήτες του καναλιού Action 24. Παρότι το συγκεκριμένο κανάλι έχει εκκρεμότητες με την Τράπεζα Πειραιώς που ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια, η εταιρεία Global Tree βάζει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του «Πρώτου Θέματος» πάνω από 5 εκατομμύρια ευρώ.

    Ο συνέταιρος του Θ. Αναστασιάδη στο «Πρώτο Θέμα» Τ. Καραμήτσος εμφανίζεται να βάζει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ποσό 1,8 εκατομμύρια ευρώ. Από τα στοιχεία που έχουν κοινοποιηθεί στην Τράπεζα Πειραιώς αποδεικνύεται ότι το συγκεκριμένο ποσό έχει κατατεθεί στον λογαριασμό του Τ. Καραμήτσου από την Ελβετία και συγκεκριμένα από την τράπεζα UBS. Τροφοδότης λογαριασμός όμως δεν είναι κάποιος προσωπικός λογαριασμός του Τ. Καραμήτσου αλλά ο λογαριασμός της εταιρείας Velvet Success SA. Πρόκειται για offshore εταιρεία του Παναμά, η οποία δεν είναι καθόλου άγνωστη στο Documento. Στις 17 Δεκεμβρίου 2017 η εφημερίδα είχε αποκαλύψει ότι πρόκειται για τη μυστηριώδη offshore που συμμετείχε με 800.000 ευρώ στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην εταιρεία ZEUS+DION της κ. Μ. Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη. Η ίδια εταιρεία, περίπου την ίδια περίοδο, επενδύει και στο «Πρώτο Θέμα», τροφοδοτώντας τον λογαριασμό του Τ. Καραμήτσου με 1,8 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες από την Τράπεζα Πειραιώς, το συγκεκριμένο ποσό εμφανίζεται ως δάνειο από τη συγκεκριμένη offshore προς τον εκδότη, κάτι φυσικά που αφορά το τυπικό του πράγματος και όχι το πραγματικό ερώτημα που είναι: ποιος χρηματοδοτεί ταυτόχρονα «Πρώτο Θέμα» και Μαρέβα;.

    Οι offshore αγαπάνε τη Μαρέβα


    Η Velvet Success ήταν η δεύτερη offshore με την οποία σχετίζεται η Μ. Μητσοτάκη και της οποίας ο ιδιοκτήτης είναι άγνωστος. Η σύζυγος του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν κάτοχος της offshore Eternia, μια εταιρείας των Paradise Papers την οποία μάλιστα δεν δήλωσε ούτε στο νέο πόθεν έσχες της. Στην Ελλάδα η σύζυγος του αρχηγού της ΝΔ δραστηριοποιείται με την εταιρεία ZEUS+DION τα οικονομικά στοιχεία της οποίας δεν συμβαδίζουν με την εικόνα που… φιλοτεχνείται από τα ΜΜΕ. Στις 16 Ιουνίου 2017 η συγκεκριμένη εταιρεία σε γενική συνέλευση των μετόχων της αποφασίζει με βάση πρόταση της προέδρου Μ. Γκραμπόφσκι –Μητσοτάκη να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Σε αυτή συμμετέχουν η καταζητούμενη από την Ιντερπόλ και ελεγχόμενη από τις ελληνικές αρχές για διακίνηση μαύρου χρήματος Γεωργία Ευσεβίου (σύζυγος του προέδρου της ΚΑΕ Αρης Νίκου Λάσκαρη) και η αγνώστου ιδιοκτησίας Velvet Success η οποία έδωσε στη ZEUS+DION 799.918 ευρώ.

    Μετά τα δημοσιεύματα του Documento, ούτε η κυρία Μ. Μητσοτάκη, ούτε ο πρόεδρος της ΝΔ και σύζυγός της έδωσαν πληροφορίες για το ποιος είναι αυτός που χρηματοδότησε την εταιρεία της, ενώ η οικονομική εικόνα της δεν ήταν και τόσο καλή. Ο Κυρ. Μητσοτάκης όφειλε να δώσει εξηγήσεις για έναν άγνωστο χρηματοδότη ο οποίος εμφανίζεται γαλαντόμος απέναντι στην εταιρεία της συζύγου του, ώστε να εκλείψει κάθε υπόνοια για ανταλλακτικές σχέσεις μεταξύ πολιτικής και οικογενειακής επιχειρηματικότητας. Δεν το έκανε όμως.

    Ξαφνικά ο ίδιος άγνωστος χρηματοδότης εμφανίζει την ίδια γαλαντομία απέναντι στο «Πρώτο Θέμα», μια εταιρεία δηλαδή τα οικονομικά στοιχεία της οποίας δείχνουν επιχειρηματικό αδιέξοδο. Η εν λόγω εταιρεία έχει δάνειο 42.000.000 ευρώ και προβληματική σχέση μεταξύ ιδίων κεφαλαίων και δανεισμού. Η αύξηση κεφαλαίου μέσω δύο offshore εταιρειών επιχειρεί να διορθώσει αυτήν τη σχέση που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε καταγγελία των δανείων, δηλαδή σε κατάρρευση της εφημερίδας.

    Με άλλα λόγια δύο επενδυτές, ανάμεσα στους οποίους η μυστηριώδης ευεργέτιδα της κ. Γκραμπόφσκι, δεν δίνουν απλώς χρήματα στο «Πρώτο Θέμα» αλλά αλλάζουν τα οικονομικά στοιχεία, ώστε να μην τιναχτεί η εφημερίδα στον αέρα από τις τράπεζες. Και φυσικά το ερώτημα είναι: γιατί το κάνουν για μια εταιρεία χωρίς μέλλον;

    Η μυστηριώδης Velvet Success η οποία στρώνει χαλί τόσο για τη Μ. Μητσοτάκη όσο και για το «Πρώτο Θέμα» μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ο οποίος δεν είναι απαραίτητο ότι κινεί νόμιμο χρήμα. Τόσο οι εκδότες του «Πρώτου Θέματος» όσο και ο Κυρ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνουν σαφές και ξεκάθαρο ποιος είναι ο χρηματοδότης. Μέχρι στιγμής είναι ξεκάθαρο ότι το ίδιο ταμείο χρηματοδοτεί την εταιρεία της Μ. Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη και το εκδοτικό συγκρότημα, διασώζοντας και τους δύο. Η τράπεζα μπορεί να εξετάζει μόνο τα οικονομικά στοιχεία και να τα βρίσκει πλήρη, οφείλει ωστόσο να ενημερώσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς αφού πρόκειται για πρόσωπα υπόλογα σε δήλωση πόθεν έσχες και όχι για απλούς επιχειρηματίες. Πόσο μάλλον όταν ο μεν μέτοχος του «Πρώτου Θέματος» Θ. Αναστασιάδης πιάστηκε με μαύρο χρήμα 5 εκατ. ευρώ, η δε Μ. Γκραμπόφσκι –Μητσοτάκη ελέγχεται από την επιτροπή πόθεν έσχες της Βουλής. 
    πηγή: documentonews.gr

    Τα τρία ανοιχτά μέτωπα που δοκιμάζουν την Κ. Ο. των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

    Οι τρεις… πληγές για την κυβέρνηση είναι: οι ήδη ψηφισμένες περικοπές στις συντάξεις, το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ, αλλά και το θέμα της αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια... 


    Τρία ανοιχτά μέτωπα φαίνεται ότι δοκιμάζουν, για μια ακόμα φορά, την κυβερνητική συνοχή, θέτοντας εν αμφιβόλω την κοινοβουλετική δύναμη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αν και, συνήθως, οι βουλευτές της συγκυβέρνησης τείνουν να… ξεχνούν τις αντιδράσεις τους, όταν έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας.

    Οι τρεις… πληγές για την κυβέρνηση είναι: οι ήδη ψηφισμένες περικοπές στις συντάξεις, το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ, αλλά και το θέμα της αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια.

    Πιο συγκεκριμένα, από μερίδα βουλευτών, κατά τη σημερινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος, τέθηκε το ζήτημα των ψηφισμένων νέων περικοπών στις συντάξεις, με το ερώτημα εάν αυτά τα μέτρα μπορούν να ανακληθούν, δεδομένων των επιδόσεων της οικονομίας και των στοιχείων για το πρωτογενές πλεόνασμα, που ξεπέρασε ακόμα και τις πλέον αισιόδοξες κυβερνητικές προσδοκίες.

    Αναφορικά με τη ΔΕΗ, τριγμούς προκαλεί το νομοσχέδιο, το οποίο εισάγεται αύριο στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου, καθώς οι κυβερνητικοί βουλευτές που τοποθετήθηκαν για το θέμα στην αρμόδια Επιτροπή, ζήτησαν να υπάρξουν ασφαλιστικές «δικλείδες» για την προστασία των θέσεων εργασίας στις προς πώληση μονάδες.

    Το τρίτο και τελευταίο μέτωπο βουλευτών συγκροτείται και κόντρα στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια. Δέκα βουλευτές ετοιμάζονται να απευθύνουν επιστολή προς τον κ. Τσίπρα, με την οποία θα εκφράζουν τη διαφωνία τους στην προοπτική να ανοίξει νομοθετικά ο δρόμος για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
    europost.gr

    Συρία:Το μεγάλο θύμα των γεωστρατηγικών συμφερόντων, του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

    Το έγκλημα στην Συρία είναι συνεχές και έχει υπεύθυνους. Πολλοί θεωρούν ότι πίσω από τον εμφύλιο κρύβεται ένας κρυφός πόλεμος ανάμεσα στις δύο σύγχρονες υπερδυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, οι οποίες έχουν συγκρουόμενα γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή...


    του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

    Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία διαρκεί ήδη 8 χρόνια. Οι συνέπειες τρομακτικές. Υλικές καταστροφές, κτήρια και υποδομές εξαφανισμένα, αρχαιολογικοί χώροι κατεστραμμένοι, πόλεις ισοπεδωμένες . Μεγαλύτερο, επίσης, είναι το ανθρωπιστικό πρόβλημα με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και τα εκατομμύρια των προσφύγων. Το έγκλημα στην αραβική αυτή χώρα είναι συνεχές και έχει υπεύθυνους. Πολλοί θεωρούν ότι πίσω από τον εμφύλιο κρύβεται ένας κρυφός πόλεμος ανάμεσα στις δύο σύγχρονες υπερδυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, οι οποίες έχουν συγκρουόμενα γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή.

    Ασφαλώς για την κατάσταση επικρατεί την κύρια ευθύνη έχει η Αμερική, η οποία αφού «αποκατέστησε» τη δημοκρατία στο Ιράκ, τη Λιβύη και την Αίγυπτο θέλησε να κάνει το ίδιο και στη Συρία. Έτσι ενίσχυσε τους αντικαθεστωτικούς και δημιούργησε το πολιτικό έκτρωμα του ISIS. Προσπαθεί να επιβάλλει τη δική της πολιτική στον αραβικό κόσμο και βρίσκεται σε στενή συνεργασία με το Ισραήλ . Στρέφεται κατά της ρώσικης παρουσίας στην περιοχή και εναντίον του Άσαντ, του Ιράν και της Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Το τελευταίο διάστημα θέλησε παίζοντας με τη φωτιά να κάνει δυναμική παρέμβαση στις εξελίξεις . Προχώρησε σε βομβαρδισμούς με τη συνεργασία χωρών της Ε.Ε., οι οποίοι, ας σημειωθεί, δεν περιελάμβαναν ρώσικους στόχους. Όλα αυτά έγιναν , για μια ακόμη φορά, στο όνομα της προστασίας των αμάχων από τα χημικά. Η συγκυρία, όμως, προκάλεσε πολλούς προβληματισμούς, αφού την επόμενη μέρα απεσταλμένοι του ΟΗΕ θα έκαναν έλεγχο για την ύπαρξη χημικών στη Συρία. Τι , άραγε , δεν έπρεπε να δουν οι εκπρόσωποι του διεθνούς οργανισμού; Από αρκετούς αναλυτές, επιπλέον, η ενέργεια αυτή χαρακτηρίστηκε σαν κίνηση εντυπωσιασμού του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος στριμωγμένος από το γενικό εισαγγελέα θέλησε να ενισχύσει το κύρος του στο εσωτερικό της Αμερικής και να προβάλλει την εικόνα του ηγέτη που δε φοβάται τη Ρωσία.

    Η τελευταία σταθερή σύμμαχος της Συρίας και του Άσαντ ( πατέρα και γιου) βρίσκεται σε συνεργασία με το Ιράν και τη Χεζμπολάχ για να εξυπηρετήσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα. Εξάλλου εκεί διατηρεί τις σημαντικές στρατιωτικές βάσεις της Ταρτούς και της Λαττάκειας. Η παρουσία των Ρώσων λειτουργεί για την ώρα αποτρεπτικά και οι ΗΠΑ δεν έχουν εισβάλει , ούτε έχουν επιχειρήσει το διαμελισμό της Συρίας. Το βέβαιο είναι ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να υποστηρίζει το καθεστώς και να κλείνει τα μάτια στις βίαιες και αντιδημοκρατικές πρακτικές του . Αν χάσει τη Συρία θα αποδυναμωθεί σημαντικά ο ρόλος της στην περιοχή.

    Το δικό της παιχνίδι, όμως, παίζει και η Τουρκία, η οποία εισέβαλε στο Αφρίν σε μια προσπάθεια να εμποδίσει τη δημιουργία κουρδικού κράτους . Βεβαίως η πολιτισμένη Δύση και η Αμερική διόλου δε συγκινήθηκαν από τα εγκλήματα πολέμου, τα οποία διέπραξε ο τουρκικός στρατός εναντίον του άμαχου πληθυσμού. Αλλάζει εύκολα συμμαχίες εκμεταλλευόμενη τη γεωγραφική της θέση. Έτσι ενώ, υποτίθεται, ότι τα είχε βρει με τον πρόεδρο Πούτιν , τάχθηκε υπέρ των αμερικανικών βομβαρδισμών στην περιοχή. Σύμμαχος, επίσης, από τα παλιά το Ιράν ( από το 1979 που ο πατέρας Άσαντ αναγνώρισε το ισλαμικό καθεστώς του Αγιατολάχ Χομεϊνί) έχει τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή. Σημαντικό για το Ιράν να συνεχίζει να εξοπλίζει τη σιίτικη στρατιωτική και πολιτική οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου διαμέσου της Συρίας.

    Ποιες θα είναι οι εξελίξεις στην πολύπαθη αυτή χώρα δεν μπορεί να προβλέψει κανείς. Θα τριχοτομηθεί τελικά; Θα μοιράσουν τα συμφέροντα τους οι υπερδυνάμεις; Θα δημιουργηθεί κουρδικό κράτος ελεγχόμενο από την Αμερική; Το μόνο σίγουρο είναι ότι το μπερδεμένο κουβάρι Συρία αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκάσει και να ανατρέψει την ισορροπία τρόμου που υπάρχει ανάμεσα στις δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις. Εξέλιξη με απρόβλεπτες συνέπειες όχι μόνο για την περιοχή, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.

    Σήμερα η ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να έχει ξεκάθαρες θέσεις για το συριακό. Πρωτίστως να καταγγείλει την Αμερική, αλλά και όλες τις δυνάμεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται στο πρόβλημα ανεξαρτήτως αν η ανάμειξη αυτή προβλέπεται ή όχι από διακρατικές συμφωνίες. Ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει άμεσα και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για ασφαλή επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους. Τα οποία προβλήματα να διευθετηθούν με ειρηνικό τρόπο με την παρέμβαση του ΟΗΕ. Όσο και αν ακούεται ουτοπικό στις παρούσες συνθήκες , αυτό το πλαίσιο πρέπει να προβάλλει. Για να τελειώσει το δράμα του συριακού λαού. Για να μπουν τέλος στα παιγνίδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή.

    (*) Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας