ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ
Όλες και όλοι, την Κυριακή 8 Μάη, στην Πρωτομαγιάτικη Απεργία και στην Απεργιακή Συγκέντρωση συναυλία αλληλεγγύης «Ένα τραγούδι για τον πρόσφυγα» στην Αθήνα 10 π.μ. στο Σύνταγμα
Συνάδελφοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, ελευθεροεπαγγελματίες, συνταξιούχοι, νέες και νέοι, μετανάστες και πρόσφυγες
130 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αιματοβαμμένη εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886. Τότε, οι εργάτες του Σικάγο συγκρούστηκαν σφοδρά με την εργοδοσία και το κράτος της, διεκδικώντας το 8ωρο. Σε μια εποχή που η δουλειά «μέτραγε» 12 και 16 ώρες το 24ωρο, οι εργάτες διεκδίκησαν μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση των απολαβών τους. «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες ελεύθερο χρόνο για μόρφωση, πολιτισμό, κοινωνική συμμετοχή» ήταν το σύνθημα του αγώνα τους. Τότε, τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό βάφτισαν τους εργάτες «τρελούς» και αποκαλούσαν τον αγώνα τους «η τρέλα του 8ωρου». Γι’ αυτή την «τρέλα» οι εργάτες πάλεψαν σκληρά, έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους, γράφοντας με το αίμα τους μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ταξικής πάλης. Οι σκληροί ταξικοί αγώνες και οι θυσίες των εργατών συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια μέχρι να κατακτηθεί και να νομοθετηθεί το 8ωρο.
Σήμερα, 130 χρόνια μετά, με την επιστημονική και την τεχνολογική πρόοδο στην παραγωγή να έχουν δημιουργήσει τέτοιες δυνατότητες, όσο ποτέ άλλοτε, να ζει ο άνθρωπος μια ευτυχισμένη ζωή, να ικανοποιούνται οι ανάγκες του, στη χώρα μας υπάρχουν πάνω από 1,5 εκ. άνεργοι, ενώ στην ΕΕ πάνω από 18 εκ. άνθρωποι που αναζητούν τροφή στα σκουπίδια!
Για τα κέρδη ξηλώνονται όλες οι κατακτήσεις στα εργατικά δικαιώματα και επανέρχεται η «βασιλεία» του νόμου της ζούγκλας στην εργασία! Παρουσιάζεται ως «σύγχρονο», ό,τι πιο παλιό και αντιδραστικό, όπως οι περισσότερες ώρες δουλειάς, οι χαμηλότερες αμοιβές, η στέρηση βασικών δικαιωμάτων σε υγεία και παιδεία.
Όλα αυτά για να θωρακίζονται η κερδοφορία και τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων!
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: 62 άνθρωποι κατέχουν το 50% του ΑΕΠ ολόκληρου του πλανήτη!
Αυτό είναι το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς – ενάντια στο οποίο έχουν δοθεί ηρωικοί αγώνες από την εργατική τάξη όλων των χωρών – που τώρα, για να αντιμετωπίσει την κρίση του, ορμάει ξανά και με τον πιο βάρβαρο τρόπο απέναντι στους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, θέλει την πιο άγρια εκμετάλλευση των λαών, αναζητάει περισσότερη ανθρώπινη σάρκα για να τραφεί, προκαλεί νέες σφαγές, πολέμους για να ξαναμοιράσει τη λεία.
Μόνιμα θύματα του αδηφάγου αυτού συστήματος είναι οι λαοί που υποφέρουν, στο δρόμο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται όμηροι στα νύχια των ιμπεριαλιστών. Όσοι γλιτώνουν από το θάνατο, βιώνουν την καταστολή, την άγρια εκμετάλλευση των αφεντικών, το ρατσιστικό και φασιστικό μίσος.
Στη χώρας μας, σήμερα, η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου, που εξαπολύει ωμή επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις, όπως είναι οι ΣΣΕ, ο σταθερός χρόνος εργασίας, το ίδιο το 8ωρο, τα εργασιακά δικαιώματα και τσακίζει ό,τι έχει απομείνει από την Κοινωνική Ασφάλιση.
Το βαρύ πλήγμα που φέρνουν στο ασφαλιστικό δεν αφήνει κανέναν ανέγγιχτο! Έρχεται να εγκατασταθεί πάνω σε όλα τα προηγούμενα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που ικανοποιούν τις απαιτήσεις της καπιταλιστικής εργοδοσίας για περισσότερα κέρδη, για μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι, που σήμερα υποφέρουν από τις εργασιακές σχέσεις – λάστιχο και τους μισθούς πείνας, από την εναλλαγή ανεργίας – «απασχόλησης», καταδικάζονται στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για τη ζωή και το μέλλον τους.
Και από πάνω έρχεται νέα άγρια φορολογία για τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες, την ίδια στιγμή που φοροαπαλλάσσονται με διάφορες τροπολογίες βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες.
Αυτή η αντεργατική – αντιλαϊκή βαρβαρότητα δεν έχει τέλος! Παζαρεύουν νέα μέτρα. Η κυβέρνηση μαζί με τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο έχουν συμφωνήσει για απελευθέρωση των απολύσεων, νέα μείωση μισθών και μεροκάματων, περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης, πλειστηριασμούς για τα σπίτια του λαού.
Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τιμή στην εργατική πρωτομαγιά και τους νεκρούς της τάξης μας δεν μπορεί να αποτελέσει καμιά τυπική επετειακή εκδήλωση.
Δίνουμε την απάντηση που αρμόζει, όπως εμείς ξέρουμε, στην άθλια ενέργεια της κυβέρνησης να στείλει σε πολυήμερη αργία τους εργαζόμενους και στην ουσία να ακυρώσει την πρωτομαγιάτικη απεργία, με την απόφασή της για μεταφορά της Πρωτομαγιάς στις 3 Μάη.
Τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους που πάλεψαν σκληρά με τα αφεντικά και το κράτος τους σε όλο τον κόσμο για τις μεγάλες κατακτήσεις του 20ου αιώνα, οργανώνοντας εδώ και τώρα την πάλη των εργαζόμενων με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!
Συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματός μας, βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο που χαράχτηκε από το Σικάγο του 1886 ως τη Θεσσαλονίκη του 1936 και την Καισαριανή του 1944, μέχρι τις μέρες μας! Το δρόμο της πάλης και των κατακτήσεων από το 8ωρο και τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, την κοινωνική ασφάλιση, μέχρι την παιδεία, την υγεία, τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Το φλογερό αυτό σύνθημα, που γεννήθηκε μέσα από εργατικές εξεγέρσεις και μεγάλες μάχες, εξακολουθεί να μας εμπνέει και να φωτίζει το δρόμο μας.
Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας, την ταξική ενότητά μας!
Συνάδελφοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, ελευθεροεπαγγελματίες, συνταξιούχοι, νέες και νέοι, μετανάστες και πρόσφυγες
130 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αιματοβαμμένη εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886. Τότε, οι εργάτες του Σικάγο συγκρούστηκαν σφοδρά με την εργοδοσία και το κράτος της, διεκδικώντας το 8ωρο. Σε μια εποχή που η δουλειά «μέτραγε» 12 και 16 ώρες το 24ωρο, οι εργάτες διεκδίκησαν μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση των απολαβών τους. «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες ελεύθερο χρόνο για μόρφωση, πολιτισμό, κοινωνική συμμετοχή» ήταν το σύνθημα του αγώνα τους. Τότε, τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό βάφτισαν τους εργάτες «τρελούς» και αποκαλούσαν τον αγώνα τους «η τρέλα του 8ωρου». Γι’ αυτή την «τρέλα» οι εργάτες πάλεψαν σκληρά, έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους, γράφοντας με το αίμα τους μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ταξικής πάλης. Οι σκληροί ταξικοί αγώνες και οι θυσίες των εργατών συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια μέχρι να κατακτηθεί και να νομοθετηθεί το 8ωρο.
Σήμερα, 130 χρόνια μετά, με την επιστημονική και την τεχνολογική πρόοδο στην παραγωγή να έχουν δημιουργήσει τέτοιες δυνατότητες, όσο ποτέ άλλοτε, να ζει ο άνθρωπος μια ευτυχισμένη ζωή, να ικανοποιούνται οι ανάγκες του, στη χώρα μας υπάρχουν πάνω από 1,5 εκ. άνεργοι, ενώ στην ΕΕ πάνω από 18 εκ. άνθρωποι που αναζητούν τροφή στα σκουπίδια!
Για τα κέρδη ξηλώνονται όλες οι κατακτήσεις στα εργατικά δικαιώματα και επανέρχεται η «βασιλεία» του νόμου της ζούγκλας στην εργασία! Παρουσιάζεται ως «σύγχρονο», ό,τι πιο παλιό και αντιδραστικό, όπως οι περισσότερες ώρες δουλειάς, οι χαμηλότερες αμοιβές, η στέρηση βασικών δικαιωμάτων σε υγεία και παιδεία.
Όλα αυτά για να θωρακίζονται η κερδοφορία και τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων!
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: 62 άνθρωποι κατέχουν το 50% του ΑΕΠ ολόκληρου του πλανήτη!
Αυτό είναι το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς – ενάντια στο οποίο έχουν δοθεί ηρωικοί αγώνες από την εργατική τάξη όλων των χωρών – που τώρα, για να αντιμετωπίσει την κρίση του, ορμάει ξανά και με τον πιο βάρβαρο τρόπο απέναντι στους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, θέλει την πιο άγρια εκμετάλλευση των λαών, αναζητάει περισσότερη ανθρώπινη σάρκα για να τραφεί, προκαλεί νέες σφαγές, πολέμους για να ξαναμοιράσει τη λεία.
Μόνιμα θύματα του αδηφάγου αυτού συστήματος είναι οι λαοί που υποφέρουν, στο δρόμο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται όμηροι στα νύχια των ιμπεριαλιστών. Όσοι γλιτώνουν από το θάνατο, βιώνουν την καταστολή, την άγρια εκμετάλλευση των αφεντικών, το ρατσιστικό και φασιστικό μίσος.
Στη χώρας μας, σήμερα, η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου, που εξαπολύει ωμή επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις, όπως είναι οι ΣΣΕ, ο σταθερός χρόνος εργασίας, το ίδιο το 8ωρο, τα εργασιακά δικαιώματα και τσακίζει ό,τι έχει απομείνει από την Κοινωνική Ασφάλιση.
Το βαρύ πλήγμα που φέρνουν στο ασφαλιστικό δεν αφήνει κανέναν ανέγγιχτο! Έρχεται να εγκατασταθεί πάνω σε όλα τα προηγούμενα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που ικανοποιούν τις απαιτήσεις της καπιταλιστικής εργοδοσίας για περισσότερα κέρδη, για μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι, που σήμερα υποφέρουν από τις εργασιακές σχέσεις – λάστιχο και τους μισθούς πείνας, από την εναλλαγή ανεργίας – «απασχόλησης», καταδικάζονται στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για τη ζωή και το μέλλον τους.
Και από πάνω έρχεται νέα άγρια φορολογία για τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες, την ίδια στιγμή που φοροαπαλλάσσονται με διάφορες τροπολογίες βιομήχανοι, εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες.
Αυτή η αντεργατική – αντιλαϊκή βαρβαρότητα δεν έχει τέλος! Παζαρεύουν νέα μέτρα. Η κυβέρνηση μαζί με τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο έχουν συμφωνήσει για απελευθέρωση των απολύσεων, νέα μείωση μισθών και μεροκάματων, περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης, πλειστηριασμούς για τα σπίτια του λαού.
Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τιμή στην εργατική πρωτομαγιά και τους νεκρούς της τάξης μας δεν μπορεί να αποτελέσει καμιά τυπική επετειακή εκδήλωση.
Δίνουμε την απάντηση που αρμόζει, όπως εμείς ξέρουμε, στην άθλια ενέργεια της κυβέρνησης να στείλει σε πολυήμερη αργία τους εργαζόμενους και στην ουσία να ακυρώσει την πρωτομαγιάτικη απεργία, με την απόφασή της για μεταφορά της Πρωτομαγιάς στις 3 Μάη.
Τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους που πάλεψαν σκληρά με τα αφεντικά και το κράτος τους σε όλο τον κόσμο για τις μεγάλες κατακτήσεις του 20ου αιώνα, οργανώνοντας εδώ και τώρα την πάλη των εργαζόμενων με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!
Συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματός μας, βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο που χαράχτηκε από το Σικάγο του 1886 ως τη Θεσσαλονίκη του 1936 και την Καισαριανή του 1944, μέχρι τις μέρες μας! Το δρόμο της πάλης και των κατακτήσεων από το 8ωρο και τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, την κοινωνική ασφάλιση, μέχρι την παιδεία, την υγεία, τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Το φλογερό αυτό σύνθημα, που γεννήθηκε μέσα από εργατικές εξεγέρσεις και μεγάλες μάχες, εξακολουθεί να μας εμπνέει και να φωτίζει το δρόμο μας.
Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας, την ταξική ενότητά μας!
Δυναμώνουμε την εργατική αλληλεγγύη. Είναι το δικό μας όπλο!
Παλεύουμε για δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα στη βάση των σύγχρονων αναγκών μας!
Οργανώνουμε τη 48ωρη απεργία – κλιμακώνουμε τον αγώνα μας απέναντι στο νέο νομοσχέδιο. Να μην περάσει το νέο έγκλημα! Δε θα παραδώσουμε την ασφάλιση στα κοράκια των ασφαλιστικών εταιρειών που καραδοκούν! Δεν παραιτούμαστε από τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας, τον κόπο, τον ιδρώτα και το αίμα μας!
Απαιτούμε: Καμία συμμετοχή, καμία εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που εξελίσσονται και σε αυτές που ετοιμάζονται. Απειθαρχία στις συνθήκες της ΕΕ, στο Δουβλίνο και τη Σένγκεν, που μετατρέπουν τη χώρα μας σε «αποθήκη ψυχών». Άσυλο στους πρόσφυγες και ταξιδιωτικά έγγραφα για να ταξιδέψουν όπου επιθυμούν. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, να δημιουργηθούν ανθρώπινοι ανοιχτοί χώροι φιλοξενίας. Νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας και έχουν αποκτήσει βιοτικούς δεσμούς.
Καμία αναμονή, καμία ανοχή στα παζάρια των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους! Δεν περιμένουμε σωτήρες! Τίποτα δε μας χαρίστηκε από καμιά κυβέρνηση, από κανέναν εργοδότη. Όλες τις κατακτήσεις μας τις αποσπάσαμε με σκληρούς ταξικούς αγώνες και σύγκρουση! Μόνο αυτός ο δρόμος υπάρχει για τους εργαζόμενους! Αυτό είναι και το μήνυμα της πρωτομαγιάς, που όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν θα τους επιτρέψουμε να το αλλοιώσουν.
Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, με την κοινωνική – λαϊκή συμμαχία μας, προχωράμε μπροστά για το μέλλον που μας ανήκει, για τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης!
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!
