«Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν» - Έρευνα κραυγή αγωνίας για το δημογραφικό

Η έρευνα με τίτλο «Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν», που υπογράφει η νομικός Ήρα Έμκε - Πουλοπούλου, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Παρισιού, μέλος της Ακαδημίας Επιστημόνων της Νέας Υόρκης και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών, υπό την αιγίδα της οποίας, άλλωστε, τελεί η έκδοση, είναι «κραυγή αγωνίας». 

 

Δραματική αριθμητική ανατροπή φαίνεται πως πυροδότησε για τον πληθυσμό της Ελλάδας η οικονομική κρίση, που πλήττει από το 2010 τη χώρα. Η συρρίκνωση των γεννήσεων, η αύξηση των θανάτων και η αρνητική μετανάστευση, αναδεικνύουν το δημογραφικό της Ελλάδας σε μέγα εθνικό θέμα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ, μόνο το διάστημα 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 355.000 ανθρώπους και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπισθεί με την υπευθυνότητα που απαιτείται για το «νούμερο 1» εθνικό πρόβλημα, ο πληθυσμός της Ελλάδας, το 2050, μόλις που θα αγγίζει τα 10 εκατομμύρια ανθρώπων. Κι ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Eurostat, το 2080, με 7,2 εκατομ. ανθρώπους, η Ελλάδα θα αποτελεί το μικρότερο (σσ. και επισφαλέστερο (;)) τμήμα της ΕΕ.

Η έρευνα με τίτλο «Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν», που υπογράφει η νομικός Ήρα Έμκε- Πουλοπούλου, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Παρισιού, μέλος της Ακαδημίας Επιστημόνων της Νέας Υόρκης και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών, υπό την αιγίδα της οποίας, άλλωστε, τελεί η έκδοση, είναι «κραυγή αγωνίας». «Στόχος του βιβλίου είναι να αποδείξει ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού βρίσκονται "υπό διωγμόν", υφίστανται, δηλαδή, συστηματική υποβολή σε ταλαιπωρίες, που έχουν οδηγήσει ή θα καταλήξουν στο μέλλον στην απομάκρυνσή τους από την Ελλάδα, από την οικογένειά τους, από τη δουλειά τους, από τους φίλους τους, ακόμη και από τη ζωή» σημειώνει χαρακτηριστικά η ίδια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και συμπυκνώνει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας ως εξής: «Οι δημογραφικοί δείκτες εξελίσσονται με βραδύ ρυθμό και βελτιώνονται με ακόμη βραδύτερο. Αν, όμως, η στρατηγική που έχει ως στόχο την αύξηση των γεννήσεων, την επιβράδυνση του ρυθμού γήρανσης, τον περιορισμό της αποδημίας, δεν εφαρμοστεί ΤΩΡΑ, τα προβλήματα του πληθυσμού θα εκδικηθούν εκείνους που τα αγνοούν!».

Στην έκδοση των 734 σελίδων, «προϊόν έρευνας τριών χρόνων», που φιλοξενεί αποκωδικοποιώντας δεκάδες στατιστικούς πίνακες της ΕΛΣΤΑΤ και της EUROSTAT και εικονογραφείται από το σκωπτικό πενάκι του Σπύρου Ορνεράκη, παρατίθεται λεπτομερειακή χαρτογράφηση του ελληνικού πληθυσμού, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα από τις κατά καιρούς οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικές συνθήκες από το 1828 έως σήμερα, αλλά κυρίως την περίοδο της οικονομικής κρίσης.

Η κ. Έμκε - Πουλοπούλου εξηγεί ότι το δημογραφικό εμφανίστηκε στη δεκαετία του ΄80, επομένως προϋπήρχε της κρίσης, αλλά επιδεινώθηκε κατά τη διάρκειά της, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της Ελλάδας να μειώνεται, να αλλοιώνεται και να γερνάει με ταχύτερο από τον αναμενόμενο ρυθμό.
«Οι απογραφές αποκάλυψαν ότι έως και τις αρχές του 21ου αι. ο πληθυσμός της χώρας αυξανόταν διαρκώς, ακόμα και στις ανώμαλες περιόδους, που γνώρισε το ελληνικό έθνος» λέει και συνεχίζει: «Για παράδειγμα, το 1828, πριν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, η Ελλάδα «μετρούσε» 753.000 ανθρώπους, οι οποίοι το 2011 έφτασαν τους 10,9 εκατομμμύρια. Το 2011 αντιστοιχούσαν 104 γυναίκες σε 100 άνδρες και στην περίοδο 1951-2011 μειώθηκε στο μισό ο πληθυσμός των νέων 0-14 χρόνων (από 28,8% σε 14,5%) και σχεδόν τριπλασιάστηκε η αναλογία των ηλικιωμένων στον πληθυσμό (από 6,7% σε 19,5%). Αλλά, στην περίοδο της κρίσης, ο ρυθμός γήρανσης επιταχύνεται. Η μέση ηλικία του πληθυσμού από 30 έτη το 1951 φτάνει τα 43,5 το 2014!».

Επιπλέον, την περίοδο 2001-2011 καταγράφεται μικρή μείωση στους άγαμους και στους έγγαμους, αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός των διαζευγμένων και λιγότερων των χήρων/χηρών, ενώ παρατηρείται μεγάλη αύξηση των μονοπρόσωπων νοικοκυριών, μικρότερη αύξηση των νοικοκυριών 2-3 ατόμων και μείωση των νοικοκυριών 4 ατόμων. Είναι, δε, εντυπωσιακή η μείωση των πολύτεκνων οικογενειών.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, την περίοδο 2011-2016, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 115.479 άτομα (γεννήσεις 692.592 / θάνατοι 808.071). Η μικρή αύξηση των γεννήσεων (κατά 1.051 παιδιά), που καταγράφηκε το 2016 οφείλεται κατά 77% σε γεννήσεις από γυναίκες πρόσφυγες, που δεν θα μείνουν στην Ελλάδα. Σε έξι χρόνια, δε, χάθηκαν πολύ περισσότερα άτομα από τις γεννήσεις ενός έτους (π.χ. το 2016, 93.698 γεννήσεις). Έως το 2010, οι άνθρωποι που έρχονταν στην Ελλάδα ήταν περισσότεροι από εκείνους που την εγκατέλειπαν. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα (2018) η χώρα, εκτός από την υπεροχή των θανάτων έναντι των γεννήσεων, οφείλεται στο φαινόμενο της «αρνητικής μετανάστευσης», γεγονός που έχει ως συνέπεια τη μείωση του ελληνικού πληθυσμού, κάθε χρόνο, σε απόλυτο αριθμό.

Τα στοιχεία που παρατίθενται στην ογκώδη έκδοση οδηγούν στο σχεδόν αδιαπραγμάτευτο συμπέρασμα πως ό,τι κατάφερε με κόπο η Ελλάδα να κερδίσει στα χρόνια της «ευμάρειας», όταν -έτσι κι αλλιώς- τα νέα ζευγάρια δύσκολα έπαιρναν την απόφαση για 2ο και 3ο παιδί, το έχασε μέσα στα οκτώ χρόνια της κρίσης! Το δημογραφικό από εθνικό θέμα εξελίχθηκε σε εφιάλτη.

Όπως αναφέρει η ερευνήτρια, για το θέμα των αιτίων και των επιπτώσεων των δημογραφικών εξελίξεων, οι παράγοντες για τη δυσμενή εικόνα του πληθυσμού είναι πολλοί, αλλά «πρωταρχική θέση κατά τη διάρκεια της κρίσης κατέχει η ανεργία, η επισφαλής απασχόληση και η μείωση του οικογενειακού εισοδήματος. Μετά το 2013 παρατηρείται μείωση της ανεργίας με ταυτόχρονη μείωση της πλήρους απασχόλησης και αύξηση της μερικής. Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι καταργούνται οι "καλές" θέσεις εργασίας με ικανοποιητικό μισθό, εξασφάλιση και εργασιακά δικαιώματα, ενώ αυξάνονται οι "ευέλικτες μορφές απασχόλησης", ανασφάλιστες με πολύ χαμηλούς μισθούς και ενίοτε απαράδεκτες συνθήκες εργασίας». Ως εκ τούτου, η αύξηση της ανεργίας των νέων ανδρών και γυναικών και η απασχόληση σε δυσβάστακτο περιβάλλον αποτελούν αιτία μείωσης της γαμηλιότητας και της γεννητικότητας και αύξηση της αποδημίας, γιατί όσοι της υφίστανται, κυρίως όσοι έχασαν τη δουλειά τους, δεν αποφασίζουν να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά και όσοι έχουν προσόντα επιλέγουν τη μετανάστευση».

Η κ. Έμκε - Πουλοπούλου χτυπάει τον κώδωνα κινδύνου. «Το δημογραφικό πρόβλημα θα επιδεινωθεί» τονίζει και εξηγεί: «Η εντυπωσιακή μείωση των γεννήσεων, η γήρανση του πληθυσμού και η εκτόξευση της αποδημίας θα καταλήξουν σε μεγάλη συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας μας και σε αύξηση της αναλογίας των ηλικιωμένων. Θα αυξάνεται ο πληθυσμός άνω των 65 ετών σε βάρος των ηλικιών 0-14».

Στο ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει αντιστροφή της δημογραφικής... κατρακύλας της χώρας, η ερευνήτρια απαντά: «Πρόκειται για μία εν μέρει μη αναστρέψιμη πραγματικότητα. Η επί 40 χρόνια χαμηλή γονιμότητα έχει δημιουργήσει μια μικρότερη αριθμητικά γενιά γυναικών. Ακόμα κι αν οι γυναίκες αυτές αποκτήσουν περισσότερα παιδιά, θα είναι δύσκολο ο αριθμός των γεννήσεων να ξεπεράσει τον αριθμό των θανάτων. Εξάλλου, θα πρέπει να περάσουν 25-30 χρόνια, ώστε η αύξηση των γεννήσεων να δημιουργήσει τη γενιά, που θα ενταχθεί στην αγορά εργασίας και με την απασχόληση και τις εισφορές της στο ασφαλιστικό σύστημα να συμβάλει στη στήριξή του. Μέχρι ν΄ αρχίσει να εργάζεται αυτή η γενιά, θα χρειαστούν επιπλέον δαπάνες ιδιωτικές και δημόσιες για την ανατροφή και την εκπαίδευσή της».

Η κ. Έμκε Πουλοπούλου κρατά για το τέλος μια μικρή δέσμη φωτός από μια χαραμάδα ελπίδας... «Υπάρχει, ωστόσο, δυνατότητα να σταματήσει η κατάρρευση και να επιβραδυνθεί ο ρυθμός γήρανσης, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την παροχή γενναίων κινήτρων για την ενίσχυση της γονιμότητας και τον περιορισμό της αποδημίας. Αλλά όχι έτσι απλά. Υπάρχει άμεση ανάγκη για μια υπεύθυνη, συντονισμένη, σοβαρή δημογραφική πολιτική, που θα έχει ως στόχο τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και εργασιακού περιβάλλοντος, ευνοϊκού για τη δημιουργία οικογένειας, την απόκτηση παιδιών και την παραμονή των νέων στον τόπο μας. Πρέπει, δε, να γίνει κατανοητό ότι η χρησιμοποίηση μεταναστών και προσφύγων για τη βελτίωση του δημογραφικού προβλήματος, μπορεί να οδηγήσει σε εθνική και δημογραφική αλλοίωση. Εξάλλου, οι μετανάστες προσαρμόζουν την αναπαραγωγική συμπεριφορά τους στη συμπεριφορά των γηγενών και μακροχρόνια γερνούν και αυτοί. Εκείνο που πρέπει να γίνει, είναι η δημιουργία ενός φορέα που θα συντονίζει τη στρατηγική για το Δημογραφικό, π.χ. ένα υπουργείο Οικογενειακής Πολιτικής ή ένα Γραφείο Δημογραφικής Πολιτικής της Βουλής. Τέλος, απαραίτητη προϋπόθεση για μια τέτοια πολιτική είναι η ανάπτυξη με ρυθμό τουλάχιστον 2%, ώστε να μπορεί να βοηθήσει και στη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος».
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οπαδός του Αδωνη; Οχι, ευχαριστώ!

Οσο περισσότερο η Νέα Δημοκρατία πλησιάζει στις θέσεις του Αδωνη, τόσο περισσότερο προσεγγίζει τη Νέα Δεξιά. Οσο περισσότερο αγκαλιάζει τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις, τόσο περισσότερο θα μοιάζει με τις νεοσυντηρητικές και νατιβιστικές πολιτικές τερατογενέσεις του 21ου αιώνα..

   από τον Νίκο Μαραντζίδη *

Ας ξεκινήσω με κάτι προσωπικό. Ο Αδωνις είναι εντάξει άνθρωπος. Εξωστρεφής χαρακτήρας, φιλικός και ευχάριστος στην παρέα. Μαχητικός στις απόψεις του μεν, αλλά πάντοτε ευπρεπής όταν συνομιλεί κανείς μαζί του σε ιδιωτικό επίπεδο, με έμφυτη αίσθηση των ορίων και σεβασμό στους άλλους. Σε δημόσιο επίπεδο πολλές φορές περνάει τα όρια, πράγμα που τον κάνει ευάλωτο σε πολλές επιθέσεις, αλλά από την άλλη καταλαβαίνω πως αυτό είναι η στρατηγική του για να διευρύνει το ακροατήριο των οπαδών του ανά την Ελλάδα. Πάντως, όποιος προσέξει λίγο καλύτερα όσα λέει, καταλαβαίνει πως το ύφος του περισσότερο συνδέεται με τη μέχρις εσχάτων προσπάθεια διάδοσης και υπεράσπισης των θέσεών του παρά με κακόβουλες ad hominem επιθέσεις. Οποιος επίσης τον γνωρίζει, έστω και λίγο, θα προσυπέγραφε νομίζω την άποψη πως όσο μπολσεβίκος είναι, για παράδειγμα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, άλλο τόσο φασίστας είναι ο Αδωνις. Με απλά λόγια, το πρόβλημα με τον Αδωνη, δεν είναι ο Αδωνις.

Ο Αδωνις Γεωργιάδης εκφράζει πολιτικά τη Νέα Δεξιά που αναδύεται και αλλάζει τον πολιτικό και ιδεολογικό χάρτη όχι μόνο εδώ, στην Ελλάδα, αλλά συνολικά στον δυτικό κόσμο. Από τις ΗΠΑ του Τραμπ μέχρι την Αυστρία του Κουρτς, την Ιταλία του Σαλβίνι ή την Ουγγαρία του Ορμπαν, ο κόσμος βλέπει μια ανερχόμενη Νέα Δεξιά που επιτίθεται χωρίς συστολή στις κατακτήσεις της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης πραγμάτων.

Η Δεξιά αυτή είναι φιλόδοξη, απειλητική και «ακομπλεξάριστη». Θέλει να ορίσει εκ νέου τα θεμελιώδη στοιχεία των δημοκρατιών μας αλλά και της παγκόσμιας τάξης στη βάση των φοβιών των λευκών χριστιανικών πλειοψηφιών των δυτικών κρατών. Τσιρίζει για τις κατακτήσεις του πολιτισμού αλλά στην πραγματικότητα πολιτισμό εννοεί μόνο το δικό της πολιτισμό, τους άλλους τους θεωρεί λίγο-πολύ υποδεέστερους, κι ας μην το λέει δημόσια γιατί είναι αρκετά έξυπνη για να καταλάβει τι λέγεται και τι όχι. Ταυτίζει, τον εαυτό της με τις κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού και νομίζει πως με τις θέσεις της τον υπερασπίζεται. Δεν καταλαβαίνει ή δεν την πολυνοιάζει πως στην πραγματικότητα τον υπονομεύει.

Η Νέα Δεξιά ενοχλείται από τα φιλελεύθερα δικαιώματα, ιδιαίτερα στα θέματα της προστασίας των μειονοτήτων και βλέπει σαν απειλή τον πλουραλισμό και την πολυπολιτισμικότητα. Ενοχλείται όμως και από τις φεμινίστριες και τον φεμινισμό. Ενοχλείται και από τις δημόσιες τοποθετήσεις της ΛΟΑΤ κοινότητας. Ενοχλείται και από τα κινήματα για την προστασία του περιβάλλοντος. Ενοχλείται και από τα συνδικάτα, που συνεχίζει να τα θεωρεί μήτρες κοινωνικής αναταραχής. Ενοχλείται και από τους φτωχούς όταν διεκδικούν. Αυτή η Νέα Δεξιά είναι ένα ιδεολογικο-πολιτικό υβρίδιο, συνονθύλευμα από συντηρητικές παραδόσεις, νεοφιλελεύθερες οικονομικές αντιλήψεις και ακροδεξιές εθνικολαϊκιστές θέσεις στα θέματα του έθνους και των σχέσεων μεταξύ γηγενών και μεταναστών.

Η εμφάνιση αυτής της Νέας Δεξιάς προκλήθηκε από ένα είδος παρεξήγησης. Ενα τμήμα του δυτικού πολιτικού κόσμου, οι νεοσυντηρητικοί Ριγκανικοί νόμιζαν αρχικά, πως οι ελεύθερες αγορές της παγκοσμιοποίησης θα άνοιγαν μια νέα εποχή δυτικής κυριαρχίας με διαφορετικούς όρους σε σχέση με το παρελθόν αλλά με τα ίδια σχεδόν αποτελέσματα: την ηγεμονία των ΗΠΑ, μέσω της παγκόσμιας κυριαρχίας των πολυεθνικών τους επιχειρήσεων.

Ελα όμως που τα πράγματα «στράβωσαν». Μέσα σε λίγες δεκαετίες ο Τρίτος Κόσμος κέρδισε περισσότερα από την παγκοσμιοποίηση και την τεχνολογία από ό,τι συγκριτικά οι Δυτικοί, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που το ερώτημα για το τέλος της κυριαρχίας της Δύσης να αρχίσει να πλανάται ευρέως.

Σήμερα ακόμη και ριζοσπάστες πρώην εχθροί της παγκοσμιοποίησης άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως σε πλανητικό επίπεδο η παγκοσμιοποίηση είναι η ευκαιρία των αδυνάμων, των πιο φτωχών, αυτών που παλεύουν να ζήσουν με ένα-δυο δολάρια ημερησίως. Χάρη στις τεχνολογίες και τις απελευθερωμένες αγορές, πρώην τριτοκοσμικές κομμουνιστικές χώρες σαν τη Κίνα και το Βιετνάμ βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής. Κάθε μέρα γίνεται ολοένα και περισσότερο αντιληπτό πως κάτω από συνθήκες η παγκοσμιοποίηση μπορεί να αποτελέσει τη λύση για την ανάπτυξη του τρίτου κόσμου.

Οπως οι γέροι του Μάπετ σόου, οι κυνικοί νεοσυντηρητικοί ενοχλήθηκαν από τη δυναμική του έργου στο οποίο είναι απλώς θεατές και όχι πρωταγωνιστές. Ενα μείγμα ανασφάλειας και θράσους γέννησε, λοιπόν, αυτό το υβρίδιο που αποκαλούμε Νέα Δεξιά. Οπως ο Τραμπ, αυτή η Δεξιά παριστάνει πως είναι χριστιανική και πατριωτική αλλά πρωτίστως είναι χυδαία. Χρησιμοποιεί υποκριτικά και χωρίς αιδώ τη θρησκεία, τη φυλή και το έθνος για να κυριαρχεί και να αντισταθεί στις παγκόσμιες τάσεις.

Αυτή η Νέα Δεξιά οδύρεται τώρα για την παγκοσμιοποίηση και παριστάνει τον πατριώτη, παρότι μέχρι χθες ενθουσιαζόταν για τις μπίζνες των πολυεθνικών παρέχοντάς τες κάθε είδους φορολογικές διευκολύνσεις. Κλαίει και οδύρεται για τη δημοκρατία στη Βενεζουέλα αλλά λατρεύει τον Ορμπαν και τον Σαλβίνι που ονειρεύονται μια Ευρώπη κλειστών συνόρων (τι τρελή ουτοπία και αυτή) συγκροτούμενη από ρατσιστικά και απομονωμένα κράτη. Αυτή η Νέα Δεξιά συνιστά αναμφίβολα μια απειλή για τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από το να επιχειρείς να τραβήξεις το χειρόφρενο την ώρα που το αυτοκίνητο είναι σε πλήρη κίνηση. Αν το κάνεις να είσαι έτοιμος για τις συνέπειες, δυστυχώς και οι συνεπιβάτες σου.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο αρχικό μας ζήτημα. Οσο περισσότερο η Νέα Δημοκρατία πλησιάζει στις θέσεις του Αδωνη τόσο περισσότερο προσεγγίζει τη Νέα Δεξιά. Οσο περισσότερο αγκαλιάζει τις ευρωσκεπτικιστικές και νατιβιστικές δυνάμεις τόσο περισσότερο θα μοιάζει με τις νεοσυντηρητικές πολιτικές τερατογεννέσεις του 21ου αιώνα.

___________________________________

* Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας

πηγή: protagon.gr

Yπέρ της επίσπευσης της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων ο Κουρτς, κλειστή η πόρτα για Τουρκία

Αντιθέτως και σε ότι αφορά την Τουρκία, ο Αυστριακός αντικαγκελάριος Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε κατέστησε σαφές ότι "η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ δεν μπορεί να επιτευχθεί...

"Η ευρωπαϊκή ιδέα δεν θα έχει ολοκληρωθεί παρά μόνο όταν ενσωματωθούν και τα Δυτικά Βαλκάνια στην ΕΕ", δήλωσε ο Αυστριακός Καγκελάριος, Σεμπάστιαν Κουρτς, μιλώντας σε αποστολή Ευρωπαίων δημοσιογράφων στη Βιέννη, με αφορμή την έναρξη της Αυστριακής Προεδρίας της ΕΕ, στην οποία μετείχε και το ΚΥΠΕ.

Ο Αυστριακός Καγκελάριος σημειώνοντας ότι θα περίμενε περισσότερη πρόοδο στο κομμάτι των μεταρρυθμίσεων στη Σερβία και την πΓΔΜ, ζήτησε καθαρή προοπτική ένταξης στην ΕΕ για τα συγκεκριμένα κράτη, εξηγώντας ότι η Αυστρία "αισθάνεται" πολύ κοντά με τις χώρες τις περιοχής.

Αντιθέτως και σε ότι αφορά την Τουρκία, ο Αυστριακός αντικαγκελάριος, Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, κατέστησε σαφές ότι "η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ δεν μπορεί να επιτευχθεί, δεν μπορεί να αποτελεί πλέον επιλογή" κάνοντας εκτενή αναφορά στον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία συμπεριφέρεται σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις διαρκείς συλλήψεις αντιφρονούντων και άλλες παραβιάσεις.

ΤΟΥΡΚΙΑ: Απολύονται περισσότεροι από 18.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο

Συνολικά 18.632 εργαζόμενοι στο δημόσιο, μεταξύ των οποίων περισσότεροι από 9.000 αστυνομικοί και 6.000 μέλη των ενόπλων δυνάμεων είδαν τα ονόματά τους να δημοσιεύονται στο διάταγμα...

Περισσότεροι από 18.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο απολύονται στην Τουρκία με διάταγμα που δημοσιεύεται σήμερα στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ανάμεσα στους οποίους πάρα πολλά μέλη των δυνάμεων της τάξης, αλλά και εκπαιδευτικοί και πανεπιστημιακοί.

Συνολικά 18.632 πρόσωπα, μεταξύ των οποίων περισσότεροι από 9.000 αστυνομικοί και 6.000 μέλη των ενόπλων δυνάμεων είδαν τα ονόματά τους να δημοσιεύονται στο διάταγμα, το οποίο παρουσιάσθηκε στα μέσα ενημέρωσης ως το τελευταίο πριν από την πιθανή άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης αύριο Δευτέρα.

Εξάλλου περίπου 1.000 εργαζόμενοι του υπουργείου Δικαιοσύνης και 650 του υπουργείου Παιδείας απολύονται επίσης.

Το διάταγμα αυτό εμφαίνζεται ως το τελευταίο που εκδίδεται υπό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που εγκαθιδρύθηκε την επομένη της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016 και έκτοτε ανανεώνεται αδιάκοπα.

Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν πως το έκτακτο αυτό καθεστώς θα αρθεί αύριο Δευτέρα μετά την ορκωμοσία του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος επανεξελέγη στις 24 Ιουνίου για μια νέα θητεία και είχε υποσχεθεί προεκλογικά την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

Η αυριανή ημέρα θα σηματοδοτήσει επίσης την έναρξη της ισχύος ενός προεδρικού συστήματος στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης που υιοθετήθηκε με δημοψήφισμα τον Απρίλιο 2017.

Υπό το νέο αυτό σύστημα, το σύνολο των εκτελεστικών εξουσιών περιέρχονται στον πρόεδρο, ο οποίος θα μπορεί να κυβερνά με προεδρικά διατάγματα.

Εξάλλου 12 ενώσεις, 3 εφημερίδες και ένα τηλεοπτικό δίκτυο έκλεισαν με το σημερινό διάταγμα.

Επιπλέον στο κείμενο ανακοινώνεται πως 148 πρόσωπα, που είχαν απολυθεί με προηγούμενα διατάγματα, επανεντάσσονται στη δημόσια διοίκηση.

Σύμφωνα με την μκο Human Rights Joint Platform (Ihop), στις 20 Μαρτίου 2018 112.679 πρόσωπα είχαν απολυθεί στην Τουρκία, εκ των οποίων περισσότερα από 8.000 από τις ένοπλες δυνάμεις, περίπου 33.000 μεταξύ του προσωπικού του υπουργείου Παιδείας και 31.000 στους κόλπους του υπουργείου Εσωτερικών, εκ των οποίων 22.600 στη Γενική Διεύθυνση Ασφαλείας.

Χιλιάδες άλλοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Οι διώξεις αυτές επικρίνονται έντονα από την αντιπολίτευση και τις οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που βλέπουν σ' αυτές απόπειρα να φιμωθεί κάθε επικριτική φωνή.

«Βαλκανικός δακτύλιος»: Ένα οραματικό σχέδιο

Για «δακτύλιο» έργων συνδυασμένων μεταφορών στα Βαλκάνια συζήτησαν οι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, της Ρουμανίας, Βιόριτσα Ντάντσιλα και ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς στην 4η Βαλκανική Σύνοδο της Θεσσαλονίκης...

 

Το σχέδιο είναι φιλόδοξο, μεγαλεπήβολο, θα έλεγε κανείς οραματικό. Ωστόσο, στην τετραμερή σύνοδο της Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη, οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, της Ρουμανίας Βιόριτσα Ντάντσιλα και ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσις, εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να το προχωρήσουν. Αρκεί, βεβαίως να εξασφαλισθούν και τα χρήματα.

Πρόκειται για τον «βαλκανικό δακτύλιο» που θα (δια)συνδέει σιδηροδρομικώς και με αυτοκινητόδρομους ταχείας κυκλοφορίας, τις χώρες από το Αιγαίο μέχρι την Μαύρη Θάλασσα και την Αδριατική και θα μεταβάλλει το τοπίο των μεταφορών και της μετακίνησης αγαθών και ανθρώπων προς όφελος των οικονομιών και κατ΄ επέκταση των λαών της περιοχής.

Σε αυτό το πλαίσιο σχεδιασμού θα συνδεθούν σιδηροδρομικώς τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Αλεξανδρούπολης, με εκείνα της Βουλγαρίας στο Μπουργκάζ και την Βάρνα, στα παραλία της Μαύρης Θάλασσας και του Ρούσε στον Δούναβη στα βουλγαρορουμανικά σύνορα. Ταυτόχρονα προβλέπεται η αναβάθμιση του σιδηροδρομικό άξονας Θεσσαλονίκης-Σκοπίων-Βελιγραδίου- Βουδαπέστης, ενώ συζητείται και η κατασκευή σύγχρονης σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνδέσει την Σερβία με τη Ρουμανία.

Αλ.Τσίπρας: Παράκαμψη των στενών του Βοσπόρου με την σιδηροδρομική σύνδεση λιμανιών Βόρειας Ελλάδας και Μαύρης Θάλασσας

Αναφερόμενος στο έργο σιδηροδρομικής σύνδεσης λιμανιών Βόρειας Ελλάδας και Μαύρης- Θάλασσας, για το οποίο πέρυσι τον Σεπτέμβριο υπογράφτηκε στην Καβάλα συμφωνία ίδρυσης μνημονίου κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας παρουσία των πρωθυπουργών των δυο χωρών, ο Αλέξης Τσίπρας είχε τονίσει πως «θα συμβάλλει τα μέγιστα στην αναπτυξιακή πορεία της ευρύτερης περιοχής». Επανερχόμενος στο θέμα, στις δηλώσεις του μετά την τετραμερή της Τετάρτης στην Θεσσαλονίκη, ο Έλληνας πρωθυπουργός υπογράμμισε πως με την σιδηροδρομική σύνδεση των λιμανιών της Βόρειας Ελλάδας με εκείνα της Μαύρης Θάλασσας επιτυγχάνεται η παράκαμψη των στενών του Βοσπόρου.

Για τις διεθνείς μεταφορές ο δίαυλος του Βοσπόρου ήταν και παραμένει «βραχνάς», με πολύωρες ή και πολυήμερες καθυστερήσεις, υψηλά τέλη διέλευσης, υψηλό ρίσκο λόγω κινδύνου ατυχημάτων από τη συρροή υπερμεγεθών και υπερφορτωμένων πλοίων πάσης χρήσεως.

Με το σιδηροδρομικό και το οδικό (ταυτόχρονα) by pass Αλεξανδρούπολης- Μαύρης Θάλασσας δημιουργείται, σύμφωνα με τους ειδικούς, ένας παρακαμπτήριος άξονας ιδιαίτερα επωφελής για το εμπόριο και τις μεταφορές. Πάνω, απ όλα όμως (πιο) ασφαλής, δεδομένης της περιφερειακής ρευστότητας και των πολλών δυνάμει να πυροδοτηθούν εστιών έντασης που σοβούν στην ευρύτερη περιοχή.

Δυτικά, από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης δια της επιδιωκόμενης (στο ελληνικό τμήμα έχει ξεκινήσει) βελτίωσης του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου που συνδέει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο με τις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης μέσω Βελιγραδίου, Βουδαπέστης Μονάχου, και τα λιμάνια της Βόρειας Αδριατικής, αναμένεται η ταχεία μεταφορά αγαθών από την Ανατολή προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.

Και ο σιδηροδρομικός «βαλκανικός δακτύλιος», θα «κλείνει» από βορρά με τον εκσυγχρονισμό της εγκάρσιας και πεπαλαιωμένης σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει την Σερβία με την Ρουμανία.

Εντός του «δακτυλίου», ο σιδηροδρομικός άξονας Θεσσαλονίκης-Σοφίας, με σοβαρά προβλήματα μέχρι σήμερα και αυτός, «περιμένει» την αναβάθμισή του για να εξυπηρετήσει τις δια του τρένου μεταφορές αγαθών από το νότο στα λιμάνια του Δούναβη, Βιντίν και Ρούσε για να συνεχίσουν από εκεί δια του ποτάμιου διαύλου προς τις αγορές της Μαύρης Θάλασσας και της Ευρώπης.

Σιδηροδρομικός και οδικός «βαλκανικός δακτύλιος»

«Ο σιδηροδρομικός άξονας "10", Θεσσαλονίκης-Βελιγραδίου- Μονάχου είναι ο πιο σημαντικός για την Ελλάδα, δίνει άλλη διάσταση στις μεταφορές, και ακολουθεί η γραμμή Θεσσαλονίκης-Σόφιας που τη συνδέει με τον Δούναβη. Οπωσδήποτε έχει μεγάλη σημασία ο άξονας Αλεξανδρούπολης αφού παρακάμπτει τον Βόσπορο», είπε στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο καθηγητής στον τομέα των Συγκοινωνιών, του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, ειδικευμένος σε θέμα σιδηροδρόμων, Χρήστος Πυργίδης.

Ειδικοί περί των σιδηροδρομικών στους οποίους απευθύνθηκε το ΑΠΕ ΜΠΕ, χαρακτήρισαν το υφιστάμενο σιδηροδρομικό δίκτυο των Βαλκανίων, παρά τις κατά καιρούς αποσπασματικές βελτιώσεις, ειδικά στην Ελλάδα, περίπου ως «πρωτόγονο», σε σχέση με αυτά της δυτικής Ευρώπης- και μάλιστα έλεγαν ότι πολλές γραμμές είναι ακόμα από την οθωμανική αυτοκρατορία!

Όμως οι σύγχρονες μεταφορές απαιτούν συνδυασμό μέσων, μολονότι ο σιδηρόδρομος θεωρείται η «ραχοκοκαλιά» τους στην ξηρά. Έτσι εκτός από τον σιδηροδρομικό «βαλκανικό δακτύλιο», οι κυβερνήσεις των τεσσάρων βαλκανικών κρατών προωθούν την ταχύτατη βελτίωση των αυτοκινητοδρόμων που στους βασικούς τους άξονες θα συγκροτούν τον οδικό «βαλκανικό δακτύλιο». Σήμερα η Εγνατία Οδός στη Βόρεια Ελλάδα, αποτελεί τη βασική οδική αρτηρία την οποία χρησιμοποιούν τα φορτηγά αυτοκίνητα για την μεταφορά φορτίων από τη Νοτιοανατολική προς τη Νοτιοδυτική Ευρώπη αλλά και εκείνα που καταφθάνουν από την Ανατολή και προορίζονται, μέσω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, για την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.

Οι κάθετοι οδικοί άξονες με βασικότερο τον «10» προς το Βελιγράδι, διασυνδέουν σήμερα τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, ΠΓΔΜ, Τουρκία, νοτιοδυτική Ρωσία κ.ά.) με την Εγνατία, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, και τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Ο Σέρβος Πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσις υπογράμμισε στη Θεσσαλονίκη την ανάγκη κατασκευής διεθνούς αυτοκινητόδρομου που θα συνδέσει το Βελιγράδι (επομένως και τον άξονα 10 από Θεσσαλονίκη) με την Τιμισοάρα της Ρουμανίας, και την Αυστρία, ώστε να δημιουργηθεί ή «Εγνατία των Άλπεων», με την μεταφορά προϊόντων οδικώς από την Βιέννη στις αγορές του Καυκάσου.

Με αυτό το έργο στον βαλκανικό βορρά διαμορφώνεται και ο οδικός «δακτύλιος της βαλκανικής» εντός του οποίου θα λειτουργούν μικρότεροι αυτοκινητόδρομοι με σύγχρονες προδιαγραφές διασυνδεδεμένοι μεταξύ τους αλλά και με την Εγνατίας Οδό στην Ελλάδα, εκείνη των «Άλπεων» και φυσικά τον αυτοκινητόδρομο Αλεξανδρούπολης- βουλγαρικών παραλιών και Ρούσε, στη μεθόριο Ρουμανίας-Βουλγαρίας.

Εάν όλα αυτά προχωρήσουν και ολοκληρωθούν, όπως οραματίζονται οι ηγέτες των χωρών μελών της «τετραμερούς» και ενθαρρύνει ο διεθνής παράγοντας, τότε ο σιδηροδρομικός και αυτοκινητιστικός βαλκανικός δακτύλιος (φανταστείτε ότι) θα έχει την εξής εικόνα:
- Στο νότο η σιδηροδρομική και οδική Εγνατία Οδός με προσβάσεις στα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης.
- Ανατολικά ο σιδηροδρομικός και οδικός δίαυλος θα συνδέει τα προαναφερθέντα λιμάνια της Βόρειας Ελλάδας με αυτά της Βάρνας, Μπουργκάζ και Ρούσε.

- Δυτικά, ο σιδηροδρομικός και οδικός άξονας Θεσσαλονίκης-Βελιγραδίου-Μονάχου εξασφαλίζει την ταχεία και ασφαλή μεταφορά προϊόντων προς και από την Κεντρική Ευρώπη παρέχοντας πρόσβαση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τις «θερμές θάλασσες» στη Μεσόγειο.

- Ο «δακτύλιος» κλείνει βόρεια με την «Εγνατία των Άλπεων» και τον σιδηροδρομικό διάδρομο Ρουμανίας-Σερβίας που θα επιτρέψει την αξιοποίηση των λιμανιών του Δούναβη, όπου, όπως αναφέρθηκε στη σύνοδο της Θεσσαλονίκης πρόκειται να κατασκευαστεί και δεύτερη γέφυρα στο Ρούσε λόγω του συνωστισμού φορτηγών TIR που παρατηρείται μονίμως.

Επενδύουν στα έργα η ΕΕ, η Ρωσία, η Τουρκία και η Κίνα

Οι Βαλκάνιοι ηγέτες διαβλέποντας τον κομβικό για τις διεθνείς μεταφορές ρόλο του βαλκανικού διαδρόμου επισπεύδουν τη δημιουργία των υποδομών και από κοινού προωθούν τους σχεδιασμούς, αντιλαμβανόμενοι ότι από τα μεγάλα έργα θα επωφεληθούν οι οικονομίες και εν τέλει οι άνθρωποι στις χώρες τους.

Ειδικά για την διασύνδεση Μαύρης Θάλασσας και λιμανιών Βόρειας Ελλάδας, Σόφια και Αθήνα το έχουν πολύ ψηλά στην ατζέντα των μεταξύ τους σχέσεων, ενώ το έργο ελκύει και τα μεγάλα διεθνή εμπορικά και μεταφορικά συμφέροντα.

Αναφερόμενος στο έργο αυτό ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, σε ομιλία του την επομένη της συνάντησης των «τεσσάρων» στη Θεσσαλονίκη, στο Σεράγεβο της Βοσνίας, είπε ότι «αυτό το έργο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εργαλείο παραγωγής χρήματος για τις χώρες της περιοχής... Ο ίδιος είχε μιλήσει στη Θεσσαλονίκη για την προοπτική ενιαίων διοδίων για όλο το σχεδιαζόμενο δίκτυο οδικών μεταφορών που όπως είπε «θα αφήσει μεγάλα κέρδη στις χώρες μας».

Πιο αναλυτικός, ο επί των μεταφορών αρμόδιος για τις μεταφορές υπουργός Ιβάιλο Μόσκοφσκι οποίος τόνισε επ΄ αυτού: «Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του διαδρόμου (σ.σ. Αλεξανδρούπολης-Μπουργκάζ) είναι ότι χαρακτηρίζεται από πραγματική διατροπικότητα που μπορεί να δει κανείς μόνο σε λίγες περιοχές σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μέσω των ελληνικών λιμανιών είμαστε συνδεδεμένοι με λιμάνια στο Αιγαίο, στη Μαύρη Θάλασσα και κατά μήκος του Δούναβη.

Χρησιμοποιούμε οδικές, σιδηροδρομικές, θαλάσσιες και ποτάμιες διαδρομές για τη μεταφορά αγαθών και πιστεύουμε ότι αυτός ο διάδρομος έχει υψηλή προστιθέμενη αξία και θα προσελκύσει μεγάλο ενδιαφέρον. Για την Ελλάδα το έργο είναι καλό για πολιτικούς λόγους. Η χώρα θα έχει μια εναλλακτική διαδρομή πέραν της διέλευσης του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων και η Βουλγαρία θα αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο Πέλαγος. Αυτή η οδική σύνδεση δεν βλάπτει τα συμφέροντα κανενός, παρέχει μια εναλλακτική (διαδρομή) για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών».

Και ποιος θα βάλει τα λεφτά για να γίνουν όλα αυτά τα (κοστοβόρα) έργα με δεδομένο ότι οι οικονομίες των βαλκανικών κρατών δεν αντέχουν να επωμιστούν ένα τόσο βαρύ φορτίο; Προφανώς όλοι εκείνοι που έχουν συμφέρον να διακινούν στις ευρωπαϊκές αγορές και σ΄ εκείνες του Καυκάσου ή και τις κεντρικής Ασίας τα αγαθά τους; Όλοι εκείνοι που θέλουν να αξιοποιήσουν την βαλκανική οδό για τις μεταφορές τους.

Κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση «τρέχουν» ήδη για την κατασκευή ή επιδιόρθωση αυτοκινητοδρόμων και σιδηροδρομικών δικτύων, χρήματα επενδύουν η Ρωσία και η Τουρκία ενώ στο παιγνίδι έχει μπει γερά και η Κίνα, που επενδύει σε σύγχρονες υποδομές για τη διέλευση και αποθήκευση των εκατομμυρίων κοντέινερς προς στην Ευρώπη μέσω συντομότερων διαδρομών, όπως θεωρείται αυτή της βαλκανικής μέσω ελληνικών λιμανιών. Χθες στην Βουλγαρία, άρχισε η σύνοδος «16+1», τον χωρών δηλαδή της Ανατολικής Ευρώπης και της Κίνας όπου μεταξύ των βασικών θεμάτων ήταν και η χρηματοδότηση σιδηροδρομικών και οδικών έργων. Οι Βαλκάνιοι προσδοκούσαν πολλά ως προς την χρηματοδότηση. Οι Κινέζοι, πάλι, θεωρούνται σκληροί διαπραγματευτές. Πάντως ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κεσιανγκ έφτασε την Πέμπτη στη Σόφια με τρία θηριώδη Boeing 747-8, και συνοδευόμενος από εφτακόσιους συμπατριώτες του επενδυτές και περισσότερους από εκατό δημοσιογράφους- αν αυτό λέει κάτι για το ενδιαφέρον του «κίτρινου γίγαντα» γύρω από τα προαναφερθέντα και πολλά άλλα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μας κάνουν «δώρο» αναστολή του ΦΠΑ σε 5 νησιά για να γεμίσουμε πρόσφυγες και μετανάστες

Την αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στο 24% στα πέντε νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τα οποία δέχονται το κύριο βάρος των προσφυγικών ροών, ανακοίνωσε από τις Βρυξέλλες ο Αλέξης Τσίπρας -πρόκειται για την Λέσβο, την Χίο, την Σάμο, τη Κω, και την Λέρο.

Όπως είπε, έδωσε εντολή σήμερα και η κυβέρνηση θα προχωρήσει άμεσα, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, σε νόμο που θα αναιρεί την αποφασισμένη το προηγούμενο διάστημα «άδικη», όπως την χαρακτήρισε, αύξηση του ΦΠΑ στα πέντε νησιά που δέχονται τις προσφυγικές ροές.

Είπε ότι είχε θέσει το ζήτημα στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ όταν είχε έρθει στην Αθήνα, η ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην αύξηση του ΦΠΑ στα πέντε νησιά που δέχονται τις προσφυγικές ροές. Το συζήτησαν ξανά χθες και σήμερα, τόνισε, αναφέροντας ότι πρόκειται για «εξαιρετικά θετική εξέλιξη».

Ερωτηθείς για πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή η ρύθμιση, απάντησε για όσο διαρκεί η προσφυγική κρίση και όσο είναι εκείνος πρωθυπουργός, σχολιάζοντας ότι θα είναι για πολύ καιρό ακόμα.
«Η ΕΕ είναι βαθιά διχασμένη ανάμεσα σε δύο αντιλήψεις: μία αντιμεταναστευτική, ακραία σωβινιστική και μία πιο δημοκρατική, ουμανιστική» υπογράμμισε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για το μεταναστευτικό.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Τσίπρας είπε ότι εξασφάλισε την οικονομική στήριξη των νησιών του Αιγαίου που έχουν επιβαρυνθεί με χιλιάδες μετανάστες, ωστόσο δεν ξεκαθάρισε σε ποιες χώρες εντός Ευρώπης θα δημιουργηθούν τα hot spot, τα οποία κανείς από τους 28 ηγέτες δεν ήθελε στη χώρα του. Παράλληλα, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να δεχτεί μετανάστες από άλλες χώρες, στη βάση της επανένωσης οικογενειών.

Ο πρωθυπουργός μίλησε, μεταξύ άλλων, για «διαπραγματευτικές μάχες» που δόθηκαν, προκειμένου να υπάρξει η τελική συμφωνία επί του κειμένου συμπερασμάτων της Συνόδου, παραδεχόμενος ωστόσο ότι η λύση «δεν είναι η καλύτερη δυνατή».

«Η Ελλάδα έθεσε στην πρώτη γραμμή αρχές και αξίες. Η Ελλάδα υπερασπίζεται μια μακρά παρακαταθήκη αγώνων και ενός ειδικού αξιακού φορτίου» υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός, για να τονίσει: «Φαίνεται ότι δεν μοιραζόμαστε και οι “28” τις ίδιες αρχές και τις ίδιες αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης -αλληλεγγύη, ουμανισμός, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο διεθνές δίκαιο».

Όπως τόνισε, κατά τη διάρκεια της Συνόδου υπήρξε αντιπαράθεση απέναντι στις δυνάμεις που θέλουν ευρωπαϊκή λύση στη βάση της συν ευθύνης και της αλληλεγγύης στο μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα και σε εκείνες που επιλέγουν να κινηθούν στη βάση της περιχαράκωσης και των μονομερών ενεργειών.

«Καταλήξαμε σε μια λύση που δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά αποφύγαμε μια σειρά κινδύνων» σημείωσε. Όπως τόνισε, «υπερασπίστηκα και υπερασπίζομαι μια ταυτότητα που αντιστοιχεί στη λογική του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και του διαμερισμού της ευθύνης ανάμεσα στα κράτη-μέλη».

Τόνισε επίσης ότι η Τουρκία οφείλει να εφαρμόσει την συμφωνία με την Ελλάδα, την οποία έχει μονομερώς αναστείλει.

Επισήμανε, δε, πως συμφωνήθηκε ότι ο Κανονισμός του Δουβλίνου πρέπει να αναθεωρηθεί, ενώ κάλεσε την Αυστρία «τουλάχιστον να προσπαθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση».

«Αποφύγαμε μία σειρά κινδύνων που θα είχαν εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις για το μέλλον μας και την ταυτότητά μας» τόνισε ακόμη ο Αλέξης Τσίπρας, επιχειρώντας να αναδείξει τα θετικά σημεία της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στις Βρυξέλλες.

Και εν συνεχεία αναφέρθηκε στους κινδύνους που αποφεύχθηκαν, περιγράφοντάς τους ως εξής:

– Ο κίνδυνος που αποφεύχθηκε ήταν στο ζήτημα των πρωτογενών ροών στην κεντρική Μεσόγειο να προκριθεί μια απόφαση που θα ανέφερε ρητά την επαναπροώθηση στην Αφρική, σε κλειστά κέντρα, όσων επιχειρούν να εισέλθουν στην Ευρώπη.

– Επίσης, ο κίνδυνος που απετράπη ήταν η προοπτική αναθεώρησης του Δουβλίνου σε μια δίκαιη κατεύθυνση, να μετατεθεί στις καλένδες, με πραγματικό σκοπό -για όσους το εισηγούνται- να ακυρωθεί μετά τις ευρωεκλογές του 2019.

– Ακόμη, ο κίνδυνος που αποφεύχθηκε ήταν οι όποιες δευτερογενείς ροές συνεχίζουν να υφίστανται προς την Κεντρική Ευρώπη, να αντιμετωπιστούν με συνοριακούς ελέγχους και την de facto δημιουργία ενός μικρού δυτικοευρωπαϊκού Σένγκεν.

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στη συμφωνία με την Άνγκελα Μέρκελ και τον Πέδρο Σάντσεθ για επιστροφές αιτούντων άσυλο από Γερμανία σε Ελλάδα και Ισπανία. Έκανε λόγο για μέτωπο λογικής στο μεταναστευτικό βάσει αρχών. Σημείωσε ότι οι δευτερογενείς ροές είναι πλέον πολυ μικρές, από τη στιγμή που έκλεισε η Βαλκανική Οδός και πως η Γερμανία δεσμεύεται άμεσα να «ξεπαγώσει» τα χιλιάδες αιτήματα επανενώσεων οικογενειών, μέλη των οποίων βρίσκονται σε Γερμανία και Ελλάδα.
Ο κ. Τσίπρας τόνισε ακόμη ότι δεν θα επιβαρυνθεί η Ελλάδα με επιπλέον πρόσφυγες που θα εγκλωβιστούν εντός της ελληνικής επικράτειας.

Αναφερόμενος στη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, είπε ότι καλωσορίστηκε από την ΕΕ, αλλά και ότι τόνισε πως η γειτονική χώρα θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μόνο υπό τον όρο ότι θα ολοκληρώσει τη Συνταγματική της Αναθεώρηση.

Παράλληλα, υπεραμύνθηκε της συμφωνίας. Ερωτηθείς σχετικά, είπε ότι «διεθνώς -βάσει της συμφωνίας- η ιθαγένεια καθορίζεται ως “Μακεδόνας-Πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας”». Τόνισε επιπλέον ότι το πιο σημαντικό είναι πως «πλέον παραδέχονται ότι είναι Σλάβοι και δεν διεκδικούν μειονότητες».

Ο πρωθυπουργός ανέφερε εξάλλου ότι έθεσε στον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ το ζήτημα των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, χαρακτηρίζοντας εκ νέου απαράδεκτη την κράτησή τους στην Τουρκία.
europost.gr