Νίκος Χουντής: «Η Ελλάδα θα βρίσκεται σε ένα διαρκές "ευρωμνημόνιο"»

«Η Ελλάδα είναι σε μια διαρκή «μνημονιακή διαπραγμάτευση», θα βρίσκεται σε ένα διαρκές «ευρωμνημόνιο» - «Μόνη λύση η έξοδος από την ευρωζώνη από τα αριστερά», αναφέρει μεταξύ άλλων το δελτίο τύπου του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενόνητας, Νίκου Χουντή...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ν. Χουντής :

• «Η Ελλάδα είναι σε μια διαρκή «μνημονιακή διαπραγμάτευση», θα βρίσκεται σε ένα διαρκές «ευρωμνημόνιο»
• «Μόνη λύση η έξοδος από την ευρωζώνη από τα αριστερά»

Ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας Νίκος Χουντής κατά την διάρκεια της συνέντευξης στο ρ/σ Ράδιο 1 D Θεσσαλονίκης και στον δημοσιογράφο Ανδρέα Σταματόπουλο, καλούμενος να σχολιάσει την πολιτική επικαιρότητα,είπε μεταξύ άλλων:

Σε ό,τι αφορά την τελευταία απόφαση του Eurogroup αλλά και τη συζήτηση που έχει ανοίξει η ΛΑΕ για την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, σχολίασε πως «το μόνο που αποφασίστηκε στο Eurogroup είναι τα νέα μέτρα που καλείται να πάρει η κυβέρνηση με την μορφή προνομοθέτησης, που σημαίνει νέα βάρη και νέα δεινά για τον κόσμο».

Συνέχισε λέγοντας πως«αυτή η κατάσταση είναι αδιέξοδη. Η Ελλάδα, που είναι η επιτομή της κρίσης στην ευρωζώνη θα είναι σε μια διαρκή «μνημονιακή διαπραγμάτευση» και θα βρίσκεται σε ένα διαρκές«ευρωμνημόνιο»και επισήμανε ότι «αυτό σημαίνει συνεχή μέτρα λιτότητας, η λαϊκή κυριαρχία δεν θα παίζει κανένα ρόλο, η δημοκρατία έχει ακυρωθεί, το κοινοβούλιοείναι μόνο για να ψηφίζει ειλημμένες αποφάσεις».

Συνεχίζοντας, ο Νίκος Χουντής τόνισε ότι «το ερώτημα πλέον είναι τι δουλειά έχει η Ελλάδα  σε ένα τέτοιο περιβάλλον.. Οι μνημονιακές δυνάμεις, έχουν αποδεχθεί ότι για να μείνει η χώρα στην ευρωζώνη πρέπει να υποστεί οποιαδήποτε θυσία. Οι θυσίες όμως δεν έχουν τέλος. Οι μνημονιακές δυνάμεις υπερασπίζονται την πολιτική τους, την πολιτική τους ύπαρξη, μιλώντας καταστροφολογικά. Αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να γίνει με τέτοιους όρους».

Διευκρίνισε ότι «η ΛΑΕ προτείνει ένα συγκεκριμένο τρόπο αποδέσμευσης της χώρας από την ευρωζώνη και επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Έξοδος από την ευρωζώνη με ένα πρόγραμμα αντιμονοπωλιακό, ένα πρόγραμμα κρατικοποιήσεων των τραπεζών, σταματήματος των ιδιωτικοποιήσεων, ενίσχυσης των εργατικών δικαιωμάτων, των μισθών,ενίσχυσης των ΜμΕ και διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους».

Όπως επισήμανε, «είναι ένα σύνολο μέτρων που μέσα στην ευρωζώνη είναι αδύνατον να υλοποιηθούν. Επομένως, πρέπει να δημιουργηθεί ένα πολίτικό μέτωποπου θα ξεμπλοκάρει την χώρα από την ευρωζώνη».

Απαντώντας στο ερώτημα αν έπρεπε να γίνει αποδεκτό το σχέδιο Σόιμπλε για Grexit,απάντησεπως «η πρόταση του Σόιμπλε είναι Μνημόνιο. Η πρόταση Σόιμπλε είναι αντί για γερμανικό ευρώ μια γερμανική δραχμή. Δεν είναιαυτή η πρόταση της ΛΑΕ. Υπάρχει η πρόταση για έξοδο από τα δεξιάκαι υπάρχει η πρόταση για έξοδο από τα αριστερά, πρόταση που υποστηρίζει η Λαϊκή Ενότητα».

Στη συνέχεια τηςσυνέντευξης και ερωτώμενος για τις συνεχιζόμενες τουρκικές προσκλήσεις των τελευταίων ημερών και την στάση της ΕΕ ο Έλληναςευρωβουλευτήςσημείωσε πως «η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι κάτω από το έλεος της Τουρκίας,γιατί έχει πέσει  στην παγίδα που έφτιαξε μόνη και που είναι η συμφωνία ΕΕ -Τουρκίαςγια το προσφυγικό. Με την συμφωνία αυτή έκανε η ΕΕ τον κύριο Ερντογάν ρυθμιστή,παρόλο που, όπως όλοι γνωρίζουν, αυτή η συμφωνία  αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου για τους πρόσφυγες».

Συνεχίζοντας, ο Ν. Χουντής επισήμανε ότι «στην ουσία,ο κύριος Ερντογάν μένει εκτός ουσιαστικής κριτικής, για την παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για  το πάγιο και χρόνιο πρόβλημα, που θα έπρεπε να απασχολεί πιο έντονα την ΕΕ,της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, και την επίλυση του Κυπριακού προβλήματοςστη βάση του Διεθνούς Δικαίου».

Το Γραφείο Τύπου

28.2.2017

Παν. Λαφαζάνης: «Οι "θεσμοί" και οι εκπρόσωποι τους είναι για μας ανεπιθύμητοι στην χώρα μας»

Την άποψη ότι προετοιμάζεται ένα τέταρτο και πολύ χειρότερο μνημόνιο για μετά το 2018, «που θα δώσει την χαριστική βολή στα λαϊκά στρώματα και την οικονομία», εξέφρασε ο γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα «Iskra»...

Ο Γραμματέας του Π.Σ. της ΛΑΕ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, στην συνέντευξή του μεταξύ άλλων τονίζει ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση και λαϊκή εξουσιοδότηση να διαπραγματεύεται και να συνάψει τέταρτο μνημόνιο, πράγμα που αν το κάνει θα φέρει και βαρύτατες ποινικές ευθύνες. Δήλωσε επίσης, ότι οι θεσμοί είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα και χαρακτήρισε «άντρο συνωμοσίας» το Χίλτον και «αποφράδα» τη σημερινή μέρα που έφτασαν στην Ελλάδα, ενώ τονίζει ότι η ΕΕ έχει επιβάλλει στην χώρα ένα καθεστώς οιονεί αντιδημοκρατικής εκτροπής και νεοαποικιοκρατίας.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη στην Iskra για την επιστροφή των θεσμών και τις προοπτικές της χώρας.

Ερώτηση: Σήμερα ξεκινάνε οι συζητήσεις των θεσμών στο Χίλτον με την ελληνική κυβέρνηση, πράγμα που κρίνεται σχεδόν από όλα τα κόμματα ως θετική εξέλιξη για την Ελλάδα. Πως κρίνετε το γεγονός;

Απάντηση: Θεωρώ ότι η σημερινή μέρα είναι αποφράδα μέρα για τη χώρα.
 
Είτε ως “τρόϊκά” παλιότερα είτε ως λεγόμενοι “θεσμοί” σήμερα η παρουσία τους στην Ελλάδα συνιστά αντιδημοκρατική εκτροπή και ένα δείγμα απροκάλυπτης νεοαποικιοκρατίας.

Ποτέ ο ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε και ποτέ δεν ενέκρινε τον ρόλο που παίζουν στην χώρα μας οι υπάλληλοι της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και τώρα του ESM, είτε ως τρόϊκά παλιότερα και τώρα κατ’ ευφημισμόν ως “θεσμοί”.

Η ίδια η συγκρότηση αυτών των υπαλληλικών δυνάμεων και τα μέτρα που επιβάλλουν, συνιστά εκτροπή και από αυτό το γενικώς απαράδεκτο Κοινοτικό δίκαιο, πράγμα που ομολόγησε, χωρίς αιδώ και ο Ζ.Κ. Γιούνκερ, ο οποίος κατά τ’ άλλα είναι ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος να διαφυλάσσει τις Κοινοτικές αρχές.

Η ΕΕ, μαζί με την εγχώρια κυρίαρχη πολιτική τάξη στην χώρα, έχουν διαπράξει ένα οιονεί πραξικόπημα στην Ελλάδα, το οποίο συνεχίζεται χωρίς ορατό τέλος.

Η ΕΕ, με τους ξένους υπαλλήλους της και τους εγχώριους πολιτικούς που την υπηρετούν, έχει εγκαθιδρύσει μέχρι τώρα ένα είδος καθεστώτος “εφταετίας” στην χώρα, με κατάλυση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Η χώρα κυβερνάται με τον εκβιασμό των πιστώσεων και του ευρώ σε ένα καθεστώς νεοραγιαδισμού.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ ΟΙ “ΘΕΣΜΟΙ”

Ερωτ: Επομένως ζητάτε να φύγουν από την χώρα οι “θεσμοί”.

Απαντ: Δεν υπάρχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση για την παρουσία των θεσμών στην Ελλάδα.
Οι “θεσμοί” και οι εκπρόσωποι τους είναι για μας ανεπιθύμητοι στην χώρα μας και ως τέτοιους πρέπει να τους χαρακτηρίζει και να τους αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός. Ως σύμβολα κατάλυσης κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Ως σύμβολα μιας χώρας προτεκτοράτου. Ως μισητά όργανα μιας καινούργιας μορφής κατοχής, μοντέλο και για άλλες χώρες. Φυσικά, μαζί με τους “θεσμούς” ανεπιθύμητες είναι και οι κυβερνήσεις που “συζητούν” μαζί τους, ανεπιθύμητα και τα κόμματα που τους νομιμοποιούν. Όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να καταδικαστούν από τον ελληνικό λαό.

Οι “θεσμοί”, μάλιστα, που συζητάνε σήμερα στο Χίλτον είναι διπλά, σε σχέση με τις προηγούμενες καταστάσεις, ανεπιθύμητοι και είναι διπλή η καταδίκη της κυβέρνησης. Το Χίλτον έχει εξελιχθεί σε άντρο μιας μεγάλης συνωμοσίας. Κυβέρνηση και “θεσμοί” συζητάνε στο Χίλτον αυτήν την βδομάδα, χωρίς καμιά δημοκρατική εξουσιοδότηση, την επιβολή ενός νέου και πολύ χειρότερου μνημονίου σε βάρος της χώρας μας.

Στοιχειώδης σεβασμός στην κυριαρχία της πατρίδας μας, στην αξιοπρέπεια του λαού και στα δικαιώματα των εργαζομένων, θα έπρεπε να είχε οδηγήσει από σήμερα δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες λαού να έχουν περικυκλώσει το Χίλτον για να εμποδίσει την εξέλιξη της συνωμοσίας και του πραξικοπήματος.

Η ΛΑ.Ε θα προσπαθήσει να αναλάβει τις πιο ουσιαστικές ενωτικές πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση.

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ερωτ: Μιλήσατε για τέταρτο και χειρότερο μνημόνιο. Μπορείτε να μας το επεξηγήσετε;

Απαντ: Κατ’ αρχάς πρέπει να διευκρινίσω ότι το πρώτο που θα επιχειρηθεί να κλείσει με τους “θεσμούς” στο Χίλτον, στο πλαίσιο της λεγόμενης τεχνικής συμφωνίας, είναι μια ντουζίνα περίπου σκληρών “προαπαιτούμενων” μέτρων.

Τρία από αυτά είναι τα χειρότερα:

Πρώτον, η επίσπευση των ιδιωτικοποιήσεων στο πλαίσιο του γενικού ξεπουλήματος της χώρας.

Δεύτερον, η περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με αιχμή την απελευθέρωση των απολύσεων και τρίτον, η διάλυση του δημόσιου ενεργειακού τομέα και πρώτα απ’ όλα της ΔΕΗ, στο πλαίσιο της δήθεν απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας και στην ουσία της παράδοσης της σε ξένα και εγχώρια αρπακτικά συμφέροντα.
Ακόμα χειρότερα είναι τα μέτρα που δήθεν “διαπραγματεύεται” η κυβέρνηση για μετά το 2018.
Αυτά τα μέτρα συνιστούν, όπως είπα, ένα τέταρτο μνημόνιο, χειρότερο απ’ όλα τα προηγούμενα.
Χειρότερο, πρώτον, διότι θα υπάρξει δέσμη μέτρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων αλλά χωρίς τώρα να συνοδεύονται από χρηματοδότηση εκ μέρους των “θεσμών”. Η εκτός τόπου και χρόνου πρόβλεψη είναι ότι η Ελλάδα μέχρι το 2018 θα μπορέσει να βγει και να δανείζεται από τις αγορές για να χρηματοδοτεί την αποπληρωμή των χρεολυσίων και το μέρος των τόκων που απαιτείται.

Τρίτον: είναι χειρότερο αυτό το μνημόνιο διότι τα μέτρα που έχουν, περίπου, προσυμφωνηθεί και θα προνομοθετηθούν, συνιστούν τη χαριστική βολή για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας.
Αυτά τα μέτρα συνιστούν ένα πακέτο σκληρότατης εσωτερικής υποτίμησης, η οποία είναι ότι χειρότερο για μια οικονομία που διανύει πρωτοφανώς τον δέκατο χρόνο ύφεσης.

Αναφερόμαστε κυρίως στην δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου, το οποίο στην ουσία θα αφήνει αφορολόγητο μόνο το όριο του επιδόματος ανεργίας. Όπως αναφερόμαστε και στην μεγάλη μείωση και των σημερινών κύριων συντάξεων που μπορεί να κυμαίνεται ανάμεσα σε 30-40%.

Η κυβερνητική προπαγάνδα για να “χρυσώσει το χάπι” μιλάει για την λήψη αντίμετρων ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος, ώστε η επίπτωση στον προϋπολογισμό να είναι ουδέτερη.

Ακόμα, όμως και να υπάρξουν τέτοια αντίμετρα αυτά θα αφορούν τα ποσά που θα υπερβαίνουν το υπερβολικό πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5%, το οποίο έχει συνομολογήσει για μετά το 2018 η κυβέρνηση, πράγμα μάλλον απίθανο να υπάρξουν και ακόμα χειρότερα τα έτσι κι αλλιώς κολοβομένα αντίμετρα δεν θα αναπληρώνουν σχεδόν καθόλου τις απώλειες που θα υποστούν ιδιαίτερα οι πλέον χαμηλόμισθοι, τα πιο χαμηλά επαγγελματικά και αγροτικά εισοδήματα και οι χαμηλότερες συντάξεις.

ΔΩΡΟ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ 3.5% ΤΟΥ ΑΕΠ

Ερωτ: Δεν αναφερθήκατε ειδικότερα στο πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5%.

Απαντ: Άφησα πράγματι τελευταία αυτή την κυβερνητική δέσμευση για πρωτογενές πλεόνασμα στους προϋπολογισμούς μετά το 2018 της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ, την οποία ανέλαβε η κυβέρνηση απέναντι στους πιστωτές, γιατί είναι εξωφρενική και αγγίζει τα όρια του παραλόγου.

Είναι ο ίδιος ο Τσίπρας που υπέγραψε να υπάρξουν αυτά τα δυσθεώρητα πλεονάσματα σε μεσοπρόθεσμη, όπως αορίστως δεσμεύτηκε βάση. Τι σημαίνει μεσοπρόθεσμη θα καθοριστεί στις διαπραγματεύσεις. Καταλαβαίνουμε, όμως, ότι μιλάμε για δέσμευση πολλών χρόνων.

Δυστυχώς, ο Αλ. Τσίπρας αποδεχόμενος πρωτογενές πλεονάσματα 3,5% έκανε ένα μεγάλο δώρο στην Γερμανία, διότι έτσι την διευκόλυνε να χαλαρώσει η πίεση που υφίσταται για κούρεμα του χρέους. Το υπέρογκο πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% ετέθη για να καλύπτει όσο το δυνατόν την πληρωμή των τόκων και να αποφεύγεται έτσι κατά το δυνατόν η απόλυτη αύξηση του χρέους. Η συνέπεια όμως αυτής της διευκόλυνσης Τσίπρα προς τους Γερμανούς, αποτελεί, σχεδόν, ταφόπετρα για την έξοδο της οικονομίας από την κρίση και την στασιμότητα.

Το βέβαιον είναι ότι η κυβέρνηση και όλο το μνημονιακό μπλοκ δεν μπορούν και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να δεσμεύσουν την χώρα, ιδιαίτερα μετά το 2018!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΑ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ, ΣΥΖΗΤΑ ΓΙΑ 4ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ερωτ: Τι εννοείτε ότι δεν έχουν δικαίωμα;

Απαντ: Η κυβέρνηση και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δεν διαθέτουν καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση και καμιά λαϊκή εξουσιοδότηση να υπογράψουν και τέταρτο μνημόνιο πολύ περισσότερο μετά την λήξη της κυβερνητικής τετραετίας.

Όλα τα μνημόνια μέχρι σήμερα υπήρξαν παράνομα και αντισυνταγματικά. Ήταν αποτέλεσμα εκτροπής. Δεν είχαν καμιά λαϊκή έγκριση όταν υπογράφονταν. Το αντίθετο. Ο Τσίπρας υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο παραβιάζοντας ρητά ένα ιστορικό δημοψήφισμα. Η Βουλή τότε κύρωσε πραξικοπηματικά τον Αύγουστο το τρίτο μνημόνιο μετά από συνωμοσίες παρασκηνίου και ενάντια στην λαϊκή βούληση, που είχε εκφρασθεί κατηγορηματικά κατά των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος φέρει βαρύτατη ευθύνη, ευθύνη απιστίας έναντι του πολιτεύματος, διότι κάλυψε και νομιμοποίησε την μνημονιακή εκτροπή, αντί να διαφυλάξει το Σύνταγμα και να σεβαστεί την εκφρασμένη λαϊκή βούληση.

Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015 δεν νομιμοποίησαν τίποτα, διότι έγιναν αφού είχαν διαμορφωθεί παράνομα τετελεσμένα με το τρίτο μνημόνιο και στην χώρα και στην ΕΕ με την έγκριση του από τα αντίστοιχα κοινοβούλια.

Ο μνημονιακός πολιτικός κόσμος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι Διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδας φέρουν βαρύτατες πολιτικές και ιδιαίτερα βαρύτατες ποινικές ευθύνες για την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, του Συντάγματος και για την παράδοση της χώρας στους δανειστές, την λεηλασία του ελληνικού λαού και την καταλήστευση της οικονομίας ειδικότερα από τις ευνοημένες τράπεζες.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση σήμερα παρανόμως, χωρίς λαϊκή εντολή, χωρίς δημοκρατική εξουσιοδότηση και πραξικοπηματικά, έστω κι αν έχει την συναίνεση των μνημονιακών κομμάτων, διαπραγματεύεται να φυλακίσει τη χώρα με νέο μνημόνιο μετά το 2018.

Η κυβέρνηση και όσοι επιδεικνύουν ανοχή απέναντι σε μια τέτοια διαπραγμάτευση που δεσμεύει και υποθηκεύει την χώρα με επαχθέστατους όρους, ακόμα και μέχρι το 2030, παραβιάζουν κάθε συνταγματική αρχή, διαπράττουν πράξεις κατάλυσης της δημοκρατίας και παράδοσης της χώρας, πράγμα που προστίθεται στα μέχρι τώρα πολιτικά και ποινικά τους εγκλήματα.

Η σημερινή “αφασία” δεν θα συνεχίζεται επ’ αόριστον. Να είναι βέβαιοι.

Η ΧΩΡΑ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΕ ΑΤΑΚΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Ερωτ: Αν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, έστω με αυτά τα βαρύτατα μέτρα που αναφέρετε, θα μπορούσε η Ελλάδα να αποφύγει τα χειρότερα και σιγά σιγά να συνέλθει;

Απαντ: Κατ’ αρχάς δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε με ευκολία ότι η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί και μάλιστα γρήγορα και ότι, επιπλέον, το ΔΝΤ θα μείνει στο πρόγραμμα. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε “εκπλήξεις” κυρίως από την πλευρά του ΔΝΤ, το οποίο θα ήθελε προσχήματα για να αποφύγει το επιπλέον “πικρό ποτήρι” ενός αποτυχημένου και αδιέξοδου τέταρτου προγράμματος.

Ακόμα, όμως και αν η αξιολόγηση ολοκληρωθεί η ελληνική κρίση δεν πρόκειται να τερματιστεί. Το αντίθετο. Τα βαρύτατα αντικοινωνικά και αντιοικονομικά μέτρα που θα συνοδεύσουν την δεύτερη αξιολόγηση, μαζί με τα υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5%. θα λειτουργήσουν ως ασήκωτο βάρος που δεν θα επιτρέψει στην οικονομία να ανασάνει.

Το κλειδί για το μνημονιακό πρόγραμμα είναι να μπορέσει να βγει η χώρα στις αγορές και να δανειστεί με λογικά επιτόκια.

Αυτή η πιθανότητα, με το πακέτο των μέτρων και τους όρους της δεύτερης αξιολόγησης είναι πολύ μικρή, έως ανύπαρκτη, ακόμα κι αν το ΔΝΤ μετέχει με ένα τρόπο στο πρόγραμμα. Η ειρωνεία είναι ότι οι αγορές, στο όνομα των οποίων αποφασίζονται τα προγράμματα, δεν πρόκειται να εμπιστευτούν ούτε τα ίδια και κυρίως την ελληνική οικονομία.

Επομένως, το πιθανότερο είναι η χώρα να βαδίσει αναγκαστικά σε άτακτη χρεοκοπία και στην ασύντακτη έξοδο από την ευρωζώνη, αφού νέα χρηματοδότηση της Ελλάδας είναι πάρα πολύ δύσκολο να εγκριθεί από την ΕΕ και τα κράτη μέλη.

Γι αυτό και για σειρά άλλους λόγους που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να τους λέμε, μόνη διέξοδος για την χώρα είναι το εθνικό νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος.

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΗ “ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ”

Ερωτ: Συχνά οι αντίπαλοι του εθνικού νομίσματος προσβάλλουν το επιχείρημα ότι πλέον η “εσωτερική υποτίμηση” έχει ολοκληρωθεί και επομένως το εθνικό νόμισμα δεν έχει να προσφέρει τίποτα το εξαιρετικό.

Απαντ: Τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που συζητούνται στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης για το φορολογικό και τις συντάξεις δείχνουν ότι η εσωτερική υποτίμηση στο πλαίσιο των μνημονιακών προγραμμάτων δεν έχει όρια και τέλος.

Το εθνικό νόμισμα, επομένως, είναι απόλυτα αναγκαίο για να ανακοπεί αυτή η μακάβρια ταξική πολιτική της συνεχούς συμπίεσης των λαϊκών εισοδημάτων, η οποία τείνει ολοταχώς σε μισθούς και συντάξεις επιπέδου Βουλγαρίας.

Από κει πέρα, αν θα κριθεί αναγκαία, στο πλαίσιο του εθνικού νομίσματος, μια μικρή και λογική υποτίμηση, αυτό θα αποφασισθεί σε εκείνη τη φάση, παίρνοντας υπόψη και τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Πάντως, από την συνεχή και αδιέξοδη εσωτερική υποτίμηση είναι χίλιες φορές προτιμότερη μια λογική υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, η οποία μπορεί να δώσει μια ικανή ώθηση στην ανάπτυξη, πάντα με την απαραίτητη προστασία των λαϊκών εισοδημάτων.

ΜΕΤΩΠΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΛΗΞΙΑ

Ερωτ: Τέλος, παρ’ ότι είναι γνωστή η θέση σας, θα ήθελα να σας ρωτήσω τι γίνεται με το ενωτικό μέτωπο που θεωρείται αναγκαίο ότι πρέπει να συγκροτηθεί στον αντιμνημονιακό χώρο.

Απαντ: Έχουμε ως ΛΑ.Ε εξαντληθεί να εξηγούμε σε όλους τους τόνους, μέχρι παρεξήγησης, την πρόκληση των καιρών για ένα πλατύ, ενωτικό, πολιτικό και κινηματικό μέτωπο όλων, χωρίς εξαίρεση, των αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών προοδευτικών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Αυτό το μέτωπο σήμερα δεν είναι απλώς αναγκαίο και επιτακτικό. Αυτό το μέτωπο έπρεπε να είχε γίνει χθες, εδώ και καιρό. Αυτό το μέτωπο είναι κάτι πολύ περισσότερο από αναγκαίο. Αφορά την ίδια την επιβίωση της χώρας μας και του λαού μας, ιδιαίτερα της νεολαίας.

Απέναντι σε αυτήν την ενωτική πρόκληση των καιρών βλέπουμε να υπάρχουν πολύ θετικές και ελπιδοφόρες ενωτικές φωνές, όπως αυτή του Σχεδίου-Β με τον Αλ. Αλαβάνο αλλά και άλλες φωνές που διατυπώνουν ένα θετικό ενωτικό λόγο.

Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και άλλες δυνάμεις που απέναντι στις ενωτικές εκκλήσεις είτε σιωπούν είτε τις αντιμετωπίζουν με αλαζονική περιφρόνηση και λοιδορίες είτε αντιπαραβάλλουν για αντιπερισπασμό ενωτικές πρωτοβουλίες που αποκλείουν σχεδόν όλους τους άλλους και έχουν ως αποδέκτη κυρίως τον εαυτό τους. Αυτά δεν είναι καθόλου σοβαρά πράγματα.

Για να συγκροτηθεί ένα μέτωπο χρειάζεται εποικοδομητικό πνεύμα, ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα, διάθεση για αμοιβαίες υποχωρήσεις και ισχυρή ενωτική πολιτική βούληση.

Μέτωπο, επίσης, με εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Μέτωπο με δυνάμεις δορυφόρους, χωρίς ισοτιμία. Μέτωπο τέλος με τον εαυτό μας, δεν μπορεί να υπάρξουν.

Η ΛΑ.Ε θα επιμείνει μέχρι τέλους και με όλες τις δυνάμεις της σε μια μετωπική υπόθεση που αφορά την κατεπείγουσα ανάγκη για μια νέα προσπάθεια αναζωογόνησης των εργατικών λαϊκών αγώνων και της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ τώρα και όχι σε ένα αόριστο και απροσδιόριστο μέλλον που δεν θα έρθει ποτέ.

πηγή: iskra.gr

Παντελής Ξανθίδης: Η είδηση είναι συνείδηση (vid)

Η εξουσία θέλει να μην σκέπτονται οι άνθρωποι γι’ αυτό και καλλιεργείται ο τρόμος- και μέσω των ειδήσεων. Από τα πρώτα πράγματα που χτύπησε η εξουσία είναι ο πολιτισμός γι’ αυτό και το πολιτισμικό επίπεδο έπεσε χαμηλά και προωθούνται παντός είδους υποπροϊόντα...

Δείτε τη συνέντευξη του Παντελή Ξανθίδη στη Φωτεινή Μαστρογιάννη

Στη διαδικτυακή εκπομπή "Take the money & run" προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη ήταν ο δημοσιογράφος Παντελής Ξανθίδης. Πρώην πολεμικός ανταποκριτής και δημοσιογράφος του αθηναϊκού ημερήσιου Τύπου (μέλος ΕΣΗΕΑ) ο κος Ξανθίδης, σήμερα αν και συνταξιούχος ασχολείται με την ενημέρωση μέσα από τον ερασιτεχνικό ιστοχώρο του «Τύπος Πειραιώς» (www.typospeiraiws.gr).

Σύμφωνα με τον κο Ξανθίδη, υπάρχει ένας χείμαρρος πληροφόρησης και ο αναγνώστης θα πρέπει να επιλέξει τι διαβάζει. Nα είναι προσεκτικός σε ό,τι διαβάζει και να ενημερώνεται για την αντίθετη άποψη. Η ελευθεροτυπία ήταν πάντα μία σχετική έννοια γιατί όπως παλιά, έτσι και σήμερα ο δημοσιογράφος δεν γράφει πάντα ό,τι θέλει.

Ο δημοσιογράφος σαν «δικαστής» γιατί αποφασίζει και μπορεί αδικήσει, να προσβάλλει προσωπικότητες. Γι’ αυτό και η πέννα του πρέπει να έχει ανθρωπιά. Η είδηση είναι συνείδηση! Το σημαντικό δεν είναι μόνο η είδηση αλλά το πως μεταδίδεται. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι σωστός ενημερωμένος.

Κάποιοι εκδότες προσπάθησαν και προσπαθούν να μεταλλαχθεί ο δημοσιογράφος σε γραμματέα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν Μπότσηδες, Αθανασιάδηδες και Λαμπράκηδες. Σήμερα οι νέοι δημοσιογράφοι δεν έχουν «δασκάλους. Το ρεπορτάζ είναι άγνωστο και γίνεται παραγωγή γραμματέων.

Στην ερώτηση σχετικά με τη λεξιπενία των σύγχρονων δημοσιογράφων, ο κος Ξανθίδης απάντησε ότι για το πρόβλημα αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη τα Μέσα, όσο η εκπαίδευση και οι γλωσσολόγοι που αλλάζουν τη γλώσσα κατά το δοκούν! Εάν το έκαναν π.χ. στη Γαλλία «θα είχαν εκτελεσθεί στα έξι μέτρα». Σήμερα οι νέοι άνθρωποι δεν μιλάνε ελληνικά αλλά μεταφρασμένα αγγλικά. Οι δε νέοι δημοσιογράφοι αποκτούν τον τίτλο του δημοσιογράφου από τη μια ημέρα στην άλλη. Γράφουν άρθρα, αναλύσεις και σχόλια χωρίς να υπάρχουν γνώσεις και εμπειρία. 

Ο ισχυρισμός ότι ο Έλληνας δεν διαβάζει είναι λανθασμένος. Ο Έλληνας είναι περισσότερο ενημερωμένος από τους Ευρωπαίους και εάν βρει καλά κείμενα τότε θα τα διαβάσει. 

Ένα βασικό πρόβλημα της εποχής μας είναι η τεχνητή νοημοσύνη, σε σημείο που κοινωνιολόγοι μιλάνε για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο». Σε λίγο οι αλγόριθμοι θα μας διοχετεύουν τις ειδήσεις που μας ταιριάζουν και τα πάντα θα είναι κατευθυνόμενα.

Η εξουσία θέλει να μην σκέπτονται οι άνθρωποι γι’ αυτό και καλλιεργείται ο τρόμος- και μέσω των ειδήσεων. Από τα πρώτα πράγματα που χτύπησε η εξουσία είναι ο πολιτισμός γι’ αυτό και το πολιτισμικό επίπεδο έπεσε χαμηλά και προωθούνται παντός είδους υποπροϊόντα.

Ο νόμος Βενιζέλου απαγορεύει τη δημοσιοποίηση ονομάτων ακόμα και καταδικασμένων παιδεραστών. Έτσι με την ανωνυμία καλύπτονται εγκλήματα ακόμα και οικονομικά.
πηγή: mastroyanni.blogspot.gr

Έξοδος από την ΟΝΕ για νέα οικονομική πολιτική

Η έξοδος από την ΟΝΕ είναι ένας αναγκαίος, αλλά όχι ικανός, όρος για να διαρρήξει η χώρα τον καταστροφικό κύκλο στον οποίο έχει εγκλωβιστεί. Δεν είναι απλή διαδικασία και σίγουρα δεν είναι εύκολη. Είναι όμως απολύτως εφικτή και μπορεί να γίνει με ομαλότητα, αν υπάρξει τεχνική προετοιμασία, κοινωνική συσπείρωση και αποφασιστικότητα...

του ελληνικού οικονομικού τμήματος του ΕΔΕΚΟΠ (*)

Στις 19 Φεβρουαρίου η Καθημερινή δημοσίευσε παρέμβαση δεκατεσσάρων Ελλήνων πανεπιστημιακών οικονομολόγων, με τίτλο: «Το Grexit παραμένει καταστροφικό για την Ελλάδα». Ο τόνος τους ήταν αυστηρός, αλλά η πληροφόρησή τους για τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς μάλλον ανύπαρκτη. Παρ’ όλα αυτά, μας διαβεβαίωσαν ότι οι καταστροφές που θα συμβούν, αν η χώρα φύγει από την ΟΝΕ, θα είναι απερίγραπτες. Είναι όντως έτσι; 

Η επιμονή των οικονομολόγων στην πλευρά της προσφοράς

Η ουσία της παρέμβασης των δεκατεσσάρων έγκειται στην αντιμετώπιση της οξείας κρίσης της ελληνικής οικονομίας εντός Ευρωζώνης: «Χρειαζόμαστε έξοδο από αυτή τη μαύρη τρύπα [της ατέλειωτης λιτότητας]. Αυτό απαιτεί αλλαγή πλεύσης και μεταρρυθμίσεις μέσα στο ευρώ, όχι Grexit. Εκτός ευρώ και χωρίς την πίεση των θεσμών, οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δεν θα γίνουν ποτέ.»

Οι «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», οι οποίες «είναι απαραίτητες ανεξάρτητα από το τι νόμισμα θα έχουμε», έχουν ως εξής: «το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας ιδιαίτερα στο μέτωπο των επενδύσεων, η ιδιωτικοποίηση τομέων της οικονομίας όπου το κράτος απέτυχε […] η εφαρμογή των νόμων και [η] απονομή της δικαιοσύνης».

Ξαφνιάζει η βαθιά και ταυτόχρονη πίστη και στο ευρώ και στη νεοφιλελεύθερη «μεταρρυθμιστική» πανάκεια. Γνήσιοι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, όπως ο Μίλτον Φρίντμαν, ο Άλαν Γουόλτερς, ο Μάρτιν Φέλντσταϊν, έχουν ασκήσει καταλυτική κριτική στην ΟΝΕ, ήδη από τη δεκαετία του 1990. Δεν συμφωνούμε με τη γενικότερη προσέγγισή τους, αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα αποδείχθηκαν προφητικοί.

Η παρέμβαση των δεκατεσσάρων επικεντρώνεται αποκλειστικά στην πλευρά της προσφοράς της ελληνικής οικονομίας. Ακόμη περισσότερο, θεωρούν ότι η πατρίδα τους είναι ανίκανη να προχωρήσει μόνη της στις απαιτούμενες, κατά τους ίδιους, «μεταρρυθμίσεις». Χρειάζεται η εποπτεία των ξένων και το θεσμικό πλαίσιο της ΟΝΕ.

Οι «μεταρρυθμίσεις» που προτείνουν δεν είναι πειστικές. Η βαθύτερη αδυναμία της παρέμβασής τους όμως, είναι ότι οι προτάσεις οικονομικής πολιτικής δεν πρέπει να αναλύονται μόνο με όρους προσφοράς, αλλά και ζήτησης. Ο Μάρσαλ τόνιζε ότι «το ψαλίδι κόβει μόνο και με τις δύο λεπίδες». Δεν είχε άδικο. 

Τα αίτια κατάρρευσης της ανταγωνιστικότητας

Το κεντρικό επιχείρημα όσων προτείνουν έξοδο από την ΟΝΕ είναι απλό. Κατά την περίοδο 1980-2000, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ονομαστικής διολίσθησης της δραχμής ήταν ως προς το δολάριο ΗΠΑ περίπου 10%, ως προς το γερμανικό μάρκο επίσης 10%, ως προς την ιταλική λιρέτα 6% και, τέλος, ως προς το ECU 8%. Αυτοί οι ρυθμοί δεν απέκλιναν πολύ από τους αντίστοιχους διαφορικούς ρυθμούς πληθωρισμού της ελληνικής οικονομίας. Άρα η διεθνής ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας (σε όρους πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας) παρέμενε μέσα σε στενά όρια διακύμανσης.

Κατά την περίοδο 2002-2008, όταν η διολίσθηση έγινε αδύνατη, η ετήσια απόκλιση του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία ήταν της τάξης του 2,5%. Αντίστοιχη – και λίγο μεγαλύτερη – ήταν και η απόκλιση του πληθωρισμού. Ο κύριος λόγος είναι πλέον γενικά αποδεκτός: οι παγωμένοι ονομαστικοί μισθοί στη Γερμανία. Ταυτόχρονα, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανατίμησης του ευρώ ως προς το δολάριο ήταν 7%.

Πώς θα ήταν δυνατόν να μην αποσταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία, όταν εμφάνισε τέτοιο τεράστιο κενό ανταγωνιστικότητας ως προς τη Γερμανία εντός ΟΝΕ, και όταν χρησιμοποιούσε ένα νόμισμα πιο «σκληρό» και από το δολάριο; Ας μην ψάχνουν οι δεκατέσσερις να βρουν την απάντηση στην εξέλιξη της παραγωγικότητας της εργασίας: στην Ελλάδα αυξήθηκε ταχύτερα από ό,τι στη Γερμανία. Αλλά η κίνηση των τιμών εξουδετέρωσε αυτό το πλεονέκτημα κι έτσι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ξεπέρασε το 15% του ΑΕΠ το 2008. Η τεράστια διόγκωση του δημόσιου και του εξωτερικού χρέους την ίδια περίοδο ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, και όχι η αιτία της κρίσης. 

Η σημασία της ζήτησης και οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις

Μετά το 2010, η εκτόξευση της ανεργίας, η δραματική συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, η έλλειψη δυναμισμού της ελληνικής οικονομίας, οφείλονται εν πολλοίς στη συντριβή της ζήτησης στα πλαίσια της «διάσωσης». Ας συμφωνήσουμε όλοι ότι η πατρίδα μας έχει χίλια στραβά, τα οποία επιθυμούμε να διορθωθούν. Όμως, 1.100.000 ανέργους δεν είχε ποτέ, ούτε ποτέ έδιωξε εκατοντάδες χιλιάδων άριστα εκπαιδευμένους νέους στο εξωτερικό.

Η καταστροφή ήταν το τίμημα όχι μόνο της συμμετοχής αλλά και της πεισματικής παραμονής μας στο ευρώ. Στις συνθήκες αυτές είναι εντελώς παράλογο να ζητάμε από τον ελληνικό λαό ακόμα περισσότερες θυσίες στο όνομα γενικόλογων «μεταρρυθμίσεων» στην πλευρά της προσφοράς. Λάθος στόχος, λάθος μείγμα πολιτικής, λάθος κατεύθυνση. Οι δεκατέσσερις παρακάμπτουν την «κάμηλο», αλλά θέτουν στο κβαντικό μικροσκόπιο τον «κώνωπα».

Η δική μας πρόταση, η οποία εκτίθεται αναλυτικά σε πρόσφατη μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ, ξεκινάει από αυτές τις αναλυτικές διαπιστώσεις και προτείνει άλλη πορεία για τη χώρα. Η ανατομή της ελληνικής οικονομίας όντως καταδεικνύει θεμελιώδεις δομικές ανισορροπίες στην πλευρά της προσφοράς. Ο τομέας της βιομηχανίας είναι έντονα εξαρτημένος από τις εισαγωγές. Ο τομέας των υπηρεσιών, αλλά και της αγροτικής παραγωγής, έχει σημαντικά πλεονεκτήματα όσον αφορά τη διεθνή ανταγωνιστικότητα, αλλά κυρίως την ενεργό ζήτηση. Επομένως, απαιτείται ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής που θα στοχεύει αρχικά στην αξιοποίηση των υφιστάμενων θετικών δυνατοτήτων προκειμένου να επιτύχει, τελικά, τη διόρθωση των αρνητικών πλευρών.

Η Ελλάδα χρειάζεται εσπευσμένα τόνωση της ζήτησης για τη γρήγορη μείωση της ανεργίας. Αυτό απλώς δεν γίνεται εντός ΟΝΕ. Η έξοδος έχει ακριβώς αυτή τη σημασία. Θα επιτρέψει ανάκτηση κυριαρχίας στη νομισματική πολιτική και νέους βαθμούς ελευθερίας στη δημοσιονομική πολιτική. Η υποτίμηση θα τονώσει την ανταγωνιστικότητα και θα μεταβάλλει θετικά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Στη βάση αυτή η χώρα θα μπορέσει να υιοθετήσει βιομηχανική και αγροτική πολιτική με στοχευμένη τομεακή και κλαδική σύνθεση. Απαραίτητο στοιχείο είναι η εξυγίανση του ουσιαστικά χρεοκοπημένου τραπεζικού συστήματος σε νέα, δημόσια βάση.

Αυτές είναι οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και φυσικά περιλαμβάνουν μεταρρύθμιση και της Δημόσιας Διοίκησης. Μόνοι μας πρέπει να τις κάνουμε. Κανείς άλλος δεν πρόκειται να τις κάνει για μας, ούτε και να μας εποπτεύσει μεγαλόθυμα.

Η έξοδος από την ΟΝΕ είναι ένας αναγκαίος, αλλά όχι ικανός, όρος για να διαρρήξει η χώρα τον καταστροφικό κύκλο στον οποίο έχει εγκλωβιστεί. Δεν είναι απλή διαδικασία και σίγουρα δεν είναι εύκολη. Είναι όμως απολύτως εφικτή και μπορεί να γίνει με ομαλότητα, αν υπάρξει τεχνική προετοιμασία, κοινωνική συσπείρωση και αποφασιστικότητα.

Το ΕΔΕΚΟΠ κατέθεσε το περίγραμμα ενός προγράμματος εξόδου. Οι δεκατέσσερις θα πρόσφεραν εξαιρετικές υπηρεσίες αν εξέταζαν το θέμα με επιστημονικούς όρους. Το ζήτημα δεν πρόκειται να φύγει από το προσκήνιο το επόμενο διάστημα. Εμείς ήδη καταθέσαμε επεξεργασμένες προτάσεις, ενώ έπονται άλλες. Επιζητούμε τον εμπεριστατωμένο αντίλογο. 

Το ελληνικό οικονομικό τμήμα του ΕΔΕΚΟΠ
- Ιωάννης Θεοδοσίου (University of Aberdeen)
- Κώστας Λαπαβίτσας (School of Oriental and African Studies, University of London)
- Θεόδωρος Μαριόλης (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
- Στέργιος Σκαπέρδας (University of California, Irvine)

(*) Το ΕΔΕΚΟΠ - Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής - (European Research Network on Social and Economic Policy, EReNSEP) είναι μία ανεξάρτητη αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με βάση το Λονδίνο και γραφεία στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε στις αρχές του 2016 με σκοπό να συμβάλει στην πολιτική συζήτηση στην Ευρώπη.

Z. Γκάμπριελ: «Ιταλία, Ελλάδα και Γαλλία χρειάζονται βοήθεια στην ανεργία και στο μεταναστευτικό...»

«Δεν γίνεται ενώ υπάρχουν ελληνικά και ιταλικά hot spot, κάποιες χώρες να αποσύρονται και να αφήνουν το βάρος στις πλάτες των άλλων» πρόσθεσε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ...

«Η Ιταλία, η Ελλάδα και η Γαλλία χρειάζονται περισσότερη βοήθεια στον τομέα της ανεργίας, αλλά και στο μεταναστευτικό. Δεν είναι δυνατόν, πλέον, να υπάρχει μια ευρωπαϊκή πολιτική εις βάρος μίας άλλης χώρας» δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μετά από την συνάντησή του σήμερα στην Ρώμη, με τον Ιταλό ομόλογό του, υπουργό Εξωτερικών Αντζελίνο Αλφάνο.

«Δεν γίνεται ενώ υπάρχουν ελληνικά και ιταλικά hot spot, κάποιες χώρες να αποσύρονται και να αφήνουν το βάρος στις πλάτες των άλλων» πρόσθεσε ο Γκάμπριελ, με αναφορά στην ανάγκη αλληλέγγυας αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, όπως μεταδίδει η Rai.

Σε σχέση με το ιταλικό δημόσιο χρέος, το οποίο ξεπερνά το 130% του ΑΕΠ της χώρας, ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μιλώντας στους δημοσιογράφους, πρόσθεσε:

«Πρέπει να επιτρέψουμε στην Ιταλία να εξασφαλίσει περισσότερο χρόνο για να μειώσει το χρέος. Δεν μπορούν, συγχρόνως, να γίνονται μεταρρυθμίσεις και να πετυχαίνεται και εξοικονόμηση πόρων». Αναφερόμενος στην «ατζέντα Σρέντερ» τόνισε ότι η ίδια η Γερμανία «αποτελεί απόδειξη ότι χρειάζεται χρόνος. Χρειάζεται χρόνος για να μειωθεί καθοριστικά το χρέος. Δεν μπορούν να γίνουν μαζί οι μεταρρυθμίσεις και δημόσια αποταμίευση». Και πρόσθεσε ο επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας: «Εμείς το μάθαμε στο πετσί μας και θα έπρεπε να το επιτρέψουμε και στους άλλους».

Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος δήλωσε ότι το ευρωπαϊκό Σύμφωνο «ονομάζεται σταθερότητας και ανάπτυξης, αλλά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη έγινε το λάθος να δοθεί προτεραιότητα στην σταθερότητα, χωρίς ενδιαφέρον για την ανάπτυξη». Τώρα «πρέπει να ασχοληθούμε και με τις δυο».

Independent: Το ελληνικό χρέος δεν είναι μόνο οικονομικό ζήτημα αλλά και ανθρωπιστικό

Η πληγή που άνοιξε το ελληνικό χρέος δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και ανθρωπιστική, γράφει η βρετανική εφημερίδα Independent...

Ο πόνος λόγω της κρίσης χρέους γίνεται αισθητός από τις πιο ευάλωτες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων, σημειώνει ο αρθρογράφος.

Η αγωνία στην Ελλάδα παρατείνεται, όπως υπενθύμισε με δηλώσεις του ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Γενς Σπαν, που θεωρεί πιθανή μια συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔNT) που να μην απαιτεί ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ώστε οι πιστωτές να μην έχουν απώλειες για τα δάνειά τους, όπως είπε.

Το ΔΝΤ θέλει να γίνει μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αλλά η Γερμανία αντιτίθεται σε αυτό.

Το θέμα δεν είναι μόνο τεχνικό, σε σχέση με την καταλληλότερη μορφή ελάφρυνσης του χρέους για την Ελλάδα. Ούτε είναι θέμα που έχει να κάνει με τη δίκαιη αντιμετώπιση διαφορετικών κρατών- μελών της ευρωζώνης. Ούτε καν είναι ένα θέμα για το μέλλον της ευρωζώνης ή ακόμη και για την οικονομία γενικά. Όλα μετράνε, αλλά ένα πράγμα μετράει περισσότερο και αυτό είναι το ανθρωπιστικό ζήτημα για τους Έλληνες που είναι αντιμέτωποι με μια κοινωνική και ανθρώπινη καταστροφή, επισημαίνει η εφημερίδα.

Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο την τελευταία δεκαετία. Ο πόνος της κρίσης είναι αρκετά εμφανής, αλλά δεν κατανέμεται εξίσου. Οι συνταξιούχοι βλέπουν το εισόδημά τους να έχει μειωθεί κατά το ήμισυ, και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο. Οι ιατρικές υπηρεσίες τελούν υπό τεράστια πίεση, με ορισμένα φάρμακα να μην είναι πλέον διαθέσιμα.

Η ανεργία επίσημα είναι 23% και η ανεργία των νέων αγγίζει το διπλάσιο ποσοστό. Για τους τυχερούς και μορφωμένους νέους, η διαφυγή είναι να μεταναστεύσουν στη Βρετανία ή στη Γερμανία, όπου υπάρχουν δουλειές. Για τους μεγαλύτερους και λιγότερο τυχερούς δεν υπάρχει διαφυγή εκτός από το να τα βγάζουν πέρα, στηριζόμενοι συχνά στη φιλανθρωπία. Φυσικά υπήρχε μεγάλη κακοδιαχείριση της ελληνικής οικονομίας, αλλά αυτοί που την κακοδιαχειρίστηκαν δεν είναι αυτοί που πλήττονται τώρα.

Το τραγικό είναι ότι υπάρχει μια πεπατημένη την οποία χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες μπορούν να ακολουθούν για την επανεκκίνηση της οικονομίας τους. Αυτή συνήθως περιλαμβάνει τρία πράγματα: ελάφρυνση του χρέους, υποτίμηση του νομίσματος και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα έχει αρχίσει να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά οι δύο πρώτες επιλογές δεν είναι διαθέσιμες. Σε κάποιο στάδιο, θα πρέπει να γίνει μια ελάφρυνση του χρέους και πολλοί πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρξει και υποτίμηση. Στο μεταξύ, η αγωνία συνεχίζεται, πληγώνοντας περισσότερο εκείνους που είναι λιγότερο δυνατοί να το αντέξουν, τονίζει ο αρθρογράφος.

Independent