Την κατάργηση των βουλευτικών προνομίων ζητεί το ΚΚΕ

Τη «σταθερή και αμετακίνητη αντίθεσή της στα προνόμια των βουλευτών και των άλλων αιρετών» εκφράζει με ανακοίνωση της η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ...

Σε ανακοίνωσή της για τα προνόμια των βουλευτών η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ υπογραμμίζει:

«Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ για μια ακόμη φορά εκφράζει τη σταθερή και αμετακίνητη αντίθεσή της στα προνόμια των βουλευτών και των άλλων αιρετών, την οποία επανειλημμένα έχει εκφράσει κατά το παρελθόν με πρόταση νόμου, ανακοινώσεις και σχετικές τοποθετήσεις:

Τη δραστική μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και τη φορολόγησή της με τους ίδιους όρους που φορολογούνται και οι άλλοι εργαζόμενοι.

Την πλήρη κατάργηση της αποζημίωσης των βουλευτών για τη συμμετοχή τους στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες.

Την πλήρη κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων.

Υπενθυμίζουμε ότι με αφετηρία αυτές τις θέσεις η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ δεν ψηφίζει και τον προϋπολογισμό της Βουλής». 

πηγή: TPP

Ομιλία ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιά, στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, στην Κύπρο (vid)

Πλήρη αναφορά γεγονότων, ευθυνών, εύλογων ερωτηματικών, αλλά και πολλών μηνυμάτων και σκληρής κριτικής προς πολλές κατευθύνσεις, χωρίς μισόλογα, εξέθεσε, για πρώτη φορά, με πλήρη σαφήνεια ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς κατά την ομιλία που εκφώνησε την Τρίτη το βράδυ, 28/3/2017, στη Λευκωσία, στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄...

Το «χρέος» του για την Κύπρο έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε από την κριτική του ανάγνωση της Ιστορίας μέχρι το σήμερα, με πλήρη αναφορά γεγονότων, ευθυνών, εύλογων ερωτηματικών, αλλά και πολλών μηνυμάτων και σκληρής κριτικής προς πολλές κατευθύνσεις, χωρίς μισόλογα, εξέθεσε, για πρώτη φορά, με πλήρη σαφήνεια ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς κατά την ομιλία που εκφώνησε την Τρίτη το βράδυ, 28/3/2017, στη Λευκωσία, στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τις Εθνικές Επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου.

Ξεκινώντας από την έννοια του ορθόδοξου οικουμενικού πατριωτισμού ως πολιτιστικό στοιχείο ταυτότητας Ελλάδας και Κύπρου, ο Νίκος Κοτζιάς σκιαγράφησε την πορεία των δύο χωρών στον Δυτικό και Ευρωπαϊκό πολιτισμό, ως παραγωγούς και μήτρα του, και ταυτόχρονα ως χωνευτήρι ανάπλασης των πολιτισμών Ανατολής και Νότου που μετεξελίχθηκε σε σταυροδρόμι γεωστρατηγικής σημασίας.

Αναφερόμενος στα κράτη της Δύσης, τα κάλεσε «να απέχουν από εκδηλώσεις αλαζονείας απέναντί μας και πολύ περισσότερο από κάθε μορφής άσκησης βίας», τονίζοντας ότι «εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να απολογούμαστε μαζί για τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας, αλλά ούτε να ξεχνάμε ότι υπήρξαμε θύματα αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών», ότι «δεν τους χρωστάμε, αλλά μας χρωστάνε και είναι πρέπον, υποχρέωσή τους, να απέχουν από την άσκηση πραγματικών και ακόμα περισσότερο ανύπαρκτων δικαιωμάτων πάνω στο κορμί της Μεγαλονήσου και της Ελλάδας».

Σε αντίθεση με το 1821 και το 1960 Ελλάδα και Κύπρος, είπε ο κ. Κοτζιάς, «δεν είναι πλέον κράτη υπό διαμόρφωση, αλλά κράτη ισχυρά, ανεξάρτητα και μέλη πολλών εκ των σπουδαιότερων οργανισμών του σημερινού κόσμου. Κράτη που συνδιαμορφώνουν με όλη την ΕΕ την πολιτική ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, την ενίσχυση του καθεστώτος της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας-ΕΕ, αλλά και της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ».

«Είμαστε, πλέον, κρίνοντες και όχι κρινόμενοι, συναποφασίζοντες για ύψιστα εθνικά-κρατικά συμφέροντα τρίτων» υπογράμμισε ο Νίκος Κοτζιάς διαμηνύοντας «ιδιαίτερα ως προς τα κράτη που η διαπραγμάτευση για την ευόδωση των επιθυμιών τους θα αρχίσει σύντομα», ότι «η στάση τους απέναντί μας, όπως στο Κυπριακό, θα επηρεάσει σημαντικά τις δικές μας μελλοντικές επιλογές».

Ο υπουργός Εξωτερικών ζήτησε «να επιδείξουν όλοι απέναντί μας τον απαιτούμενο σεβασμό στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου και του αισθήματος δικαιοσύνης και δικαιότητας» καθώς, όπως είπε, «δεν μπορεί σήμερα να επικαλούνται κάποιοι δεσμούς, δικαιώματα, απαιτήσεις από μια παρωχημένη εποχή όταν Ελλάδα και Κύπρος ήταν ακόμα αποικίες τους».

Ακολουθεί η ομιλία Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄

Ευχαριστώ τον Μακαριότατο για την πρόσκληση του να έρθω στην Κύπρο και να εκθέσω τις σκέψεις μου, το χρέος μου απέναντι στην Κύπρο.

Η ορθοδοξία υπήρξε πάντα μια θρησκεία, ένα πιστεύω με οικουμενικό λόγο που αναγκάστηκε κάτω από τις συνθήκες της οθωμανικής αυτοκρατορίας να κατακερματιστεί σε εθνικές εκκλησίες και να εκπέμψει τον θεολογικό της λόγο μέσα από την πάλη για εθνική ανάταση. Για αυτό, ο ορθόδοξος πατριωτισμός ήταν πάντα ταυτόχρονα και οικουμενικός.

Πολλοί, εγκλωβισμένοι σε έναν δυτικόστροφο δογματισμό αναρωτιούνται πώς μπορεί η Εκκλησία να είναι πατριωτική και να συναντιέται με τον πολιτικό πατριωτισμό, ακόμα και ενός αριστερού;

Όσοι αναρωτιούνται με αυτό τον τρόπο, κάνουν (κατά τη γνώμη μου) δύο λάθη. Ενίοτε δυσκολεύονται να αντιληφθούν τον πατριωτικό αγώνα και τον ταυτίζουν με έναν άκρατο εθνικισμό, αυτό που ονομάζουμε ως σωβινισμό.

Ο πατριωτισμός είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον σωβινισμό. Ο πατριωτισμός αποτελεί στοιχείο της ταυτότητας του πολίτη, όπως είναι και το θρησκευτικό του αίσθημα. Η πάλη για αυτή την ταυτότητα είναι αναπόσπαστο κομμάτι εκείνου του αγώνα που ονομάζουμε πολιτιστικό. Οι «πολιτιστικοί πόλεμοι» αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των μεγάλων κοινωνικών αγώνων και αντιπαραθέσεων, κύρια στη Γερμανία του 19ου αιώνα και στις ΗΠΑ του 20ου. Είναι δε, σήμερα, παντού παρόντες.

Ο πατριωτισμός είναι η υπεράσπιση του χώρου όπου διασφαλίζεται η καθημερινότητα του πολίτη. Όπου καταγράφεται η υπερηφάνεια για τις κατακτήσεις της κοινότητας στην οποία ανήκει. Είναι, η συνέχεια και δημιουργική ανάπτυξη του πολιτισμού, των αρχών και αξιών όπου εδράζεται μια εθνική οντότητα οργανωμένη σε πολιτική οντότητα, κατά κανόνα σε κράτος.

Αντίθετα, ο σωβινισμός είναι η ψευδής αίσθηση της ανωτερότητας του φύλου, της φυλής, στην οποία ανήκει κάποιος έναντι του πολιτισμού και της ταυτότητας του άλλου. Αν ο πατριωτισμός είναι η θετική στάση απέναντι στο ίδιο, ο σωβινισμός είναι η άρνηση και απόρριψη του άλλου, του διαφορετικού. Η πιο ακραία μορφή του σωβινισμού είναι ο ρατσισμός, το μίσος απέναντι σε αυτό το διαφορετικό. Κάθε πατριώτης οφείλει να έχει ανοικτό το μέτωπο απέναντι σε τέτοιου είδους μορφές και αντιλήψεις.

Πιστεύω βαθιά, ότι είναι λανθασμένη η άποψη που στο όνομα της πάλης για το πάτριο έδαφος, πολιτισμό, ιστορία και παραδόσεις, δείχνει ανοχή απέναντι στον ακραίο εθνικισμό. Όπως και αντίστροφα, είναι βαθιά αντιπαραγωγικό και επικίνδυνο όποιος στην καλοπροαίρετη διάθεση του να αντιπαλέψει σοβινιστικές εκδηλώσεις απορρίπτει τον πατριωτισμό.

Ελλάδα και Κύπρος ανήκουν στον Δυτικό και Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Είναι παραγωγοί και μήτρα του. Υπήρξαν τμήμα του μεγάλου δημοκρατικού αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Λαμπάδες που φώτιζαν στο διάβα της ιστορίας. Ήταν Δύση, αλλά δεν ήταν μόνο Δύση. Ήταν το σταυροδρόμι που παρήγαγε πολιτισμό με τον οποίο επηρεάστηκαν Ανατολή και Νότος. Ήταν το χωνευτήρι ανάπλασης των πολιτισμών που ερχόντουσαν από την ανατολή και τον Νότο. Η θέση τους αυτή ως παραγωγικό σταυροδρόμι μετεξελίχθηκε στην εποχή της φεουδαρχίας και της δημιουργίας μεγάλων εδαφικών και θαλάσσιων αυτοκρατοριών σε σταυροδρόμι μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας. Η Ελλάδα υπέστη την δυναστεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η Κύπρος τόσο της εδαφικής Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο και της πιο νεωτερικής θαλάσσιας Βρετανικής.

Θέλω να υπογραμμίσω αυτή την αυτονόητη ιστορική πραγματικότητα, διότι όσο και αν μας συνδέουν πολλαπλοί δεσμοί με τη Δύση, δεν είμαστε ακριβώς το ίδιο με όλα τα κράτη της. Τα 2/3 από αυτά υπήρξαν φορείς και εκτελεστές αποικιοκρατίας. Όμως, εμείς όχι. Όχι μόνο, λοιπόν, δεν έχουμε κανένα λόγο να απολογούμαστε μαζί με την υπόλοιπη δύση για τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας, αλλά ούτε στιγμή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρξαμε θύματα αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών. Κατά προέκταση, με βάση τον διεθνή νόμο, την ηθική της εποχής της δημιουργίας των εθνικών κρατών, την πίστη σε κοινές αρχές και αξίες, αλλά ακόμα και την μεταφυσική και την θρησκευτική της σημερινής εποχής, δεν τους χρωστάμε, αλλά μας χρωστάνε και είναι πρέπον, υποχρέωσή τους, να απέχουν από την άσκηση πραγματικών και ακόμα περισσότερο ανύπαρκτων δικαιωμάτων πάνω στο κορμί της Μεγαλονήσου και της Ελλάδας. Να απέχουν από εκδηλώσεις αλαζονείας απέναντί μας και πολύ περισσότερο από κάθε μορφής άσκηση βίας.

Σε αντίθεση με το 1821 και το 1960, Ελλάδα και Κύπρος δεν είναι πλέον κράτη υπό διαμόρφωση, αλλά κράτη ισχυρά, ανεξάρτητα και μέλη πολλών εκ των σπουδαιότερων οργανισμών του σημερινού κόσμου. Κράτη που συνδιαμορφώνουν με όλη την ΕΕ την πολιτική ως προς την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, την ενίσχυση του καθεστώτος της τελωνειακής Ένωσης Τουρκίας-ΕΕ, αλλά και την αποχώρηση του ΗΒ από την ΕΕ.

Είμαστε, πλέον, κρίνοντες και όχι κρινόμενοι. Είμαστε συναποφασίζοντες για ύψιστα εθνικά-κρατικά συμφέροντα τρίτων, όπως είναι τα κράτη που ανέφερα. Ιδιαίτερα ως προς τους δεύτερους, που η διαπραγμάτευση για την ευόδωση των επιθυμιών τους θα αρχίσει σύντομα, θα πω δημόσια την εκτίμησή μου: Η στάση τους απέναντί μας, όπως στο Κυπριακό, θα επηρεάσει σημαντικά τις δικές μας μελλοντικές επιλογές.

Συνολικά, δεν μπορεί στη σημερινή εποχή να επικαλούνται κάποιοι δεσμούς, δικαιώματα, απαιτήσεις από μια παρωχημένη εποχή όταν Ελλάδα και η Κύπρος ήταν ακόμα αποικίες τους. Για αυτό περιμένουμε όπως όλοι επιδείξουν έναντι μας τον απαιτούμενο σεβασμό. Τον απαιτούμενο σεβασμό έναντι των αρχών του διεθνούς δικαίου και του αισθήματος δικαιοσύνης και δικαιότητας.

Η Ελλάδα υπήρξε μια από τις πρώτες περιοχές μεγάλων αυτοκρατοριών που διεκδίκησε και με συνεχείς αγώνες κατέκτησε την εθνική της κυριαρχία. Πολύ πριν την εποχή της κατάρρευσης των μεγάλων αυτοκρατοριών. Με την εθνικοαπελευθερωτική επανάστασή της, που αφετηρία της θεωρείται η 25η Μαρτίου του 1821, έδειξε στους λαούς ότι χρειάζεται να υπάρχει ενότητα στην ψυχή, θέληση στο νου και καρδιά με αποφασιστικότητα. Στο βαθμό που απουσίαζαν οι πιο πάνω ιδιότητες, ενεπλάκη σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις, μείωσε τον ενθουσιασμό του φιλελληνισμού, ο οποίος ήταν απαραίτητος για την επιτυχία της επανάστασης, έθεσε την ίδια την Επανάσταση σε κίνδυνο. Το τίμημα ήταν δε υψηλότατο: κατάρρευση της χώρας, υπερχρέωση, υψηλός δανεισμός στη διάρκεια όλης της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους.

Η ιστορία της Ελληνικής επανάστασης συνεχίστηκε με την επέκταση του ελληνικού κράτους και την συμπερίληψη όλο και περισσότερων περιοχών που ιστορικά ήταν ελληνικές και στις οποίες ζούσαν πλειοψηφικά ελληνικοί πληθυσμοί. Όταν η Ελλάδα έπαψε να κάνει τη διάκριση ανάμεσα στην κρατική της ολοκλήρωση και την επέκταση σε ξένους χώρους, οδηγήθηκε στη μικρασιατική καταστροφή. Όποτε έτεινε να επιδείξει συμπεριφορά όπως εκείνων των κρατών που είχαν εδαφικές αυτοκρατορίες, τότε ηττήθηκε και υποχώρησε από τα δίκαιά της. Εντέλει, η γεωγραφική και πληθυσμιακή της επέκταση έμεινε ανολοκλήρωτη.

Είχε προηγηθεί μια ακόμα λανθασμένη επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης: Η άρνηση να ενταχθεί το 1914 η χώρα στο μέτωπο των δυνάμεων που πολεμούσαν την αυστρογερμανική συμμαχία. Τότε που η Μ. Βρετανία έδινε ως αντάλλαγμα αυτής της συμμετοχής, ή έστω της παραχώρησης δικαιωμάτων ελλιμενισμού σε νησί του Ιονίου, την ένωση της αποικιοκρατούμενης Κύπρου με την Ελλάδα. Τελικά η Ελλάδα –μετά το 1916- συμμετείχε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, χωρίς, όμως, τα ανταλλάγματα του 1914.

Η καταστροφή στη Μικρά Ασία και η παράλειψη του 1914 ήταν αποτελέσματα μονόπλευρων προσανατολισμών των κυρίαρχων δυνάμεων της χώρας σε συγκεκριμένες συμμαχίες και εξαρτήσεις.

Σήμερα γνωρίζουμε, ότι η Ελλάδα είναι ενταγμένη στη Δύση, αλλά ταυτόχρονα είναι γέφυρα Ανατολής – Δύσης. Ότι οφείλει να έχει μια εξωτερική πολιτική πολυδιάστατη και ενεργητική, δημοκρατική, με πληθώρα πρωτοβουλιών. Ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων, να μην αγνοούνται οι επιδιώξεις και επιθυμίες των άλλων.

Ότι θα πρέπει να αναπτύξουμε ως Έλληνες τις δυνατότητές μας, χωρητικότητες το ονομάζω, στην κατανόηση των σύγχρονων προβλημάτων, στη διαμόρφωση εναλλακτικών λύσεων και στην υλοποίηση της κάθε φορά καλύτερης δυνατής λύσης.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν καταλυτικός. Άνοιξε την εποχή του τέλους των αυτοκρατοριών, και των θαλάσσιων, όπως της Βρετανικής. Η μάχη για τη λύση του εθνικού ζητήματος συνδέθηκε με το κοινωνικό ζήτημα. Η ένοπλη μάχη των λαών με τα μαζικά κινήματα διεκδίκησης λύσεων σε καθημερινά και δομικά προβλήματα. Η πάλη για αυτοδιάθεση με την συμπερίληψη των δικαιωμάτων μικρότερων κοινοτήτων και μειονοτήτων. Όπου δεν έγινε αυτός ο συνδυασμός διαμορφώθηκαν μακρόχρονα προβλήματα που επηρεάζουν σειρά κρατών μέχρι σήμερα.

Μεταπολεμικά η ιστορία, χάρη και στην πάλη των πολιτών και των μαζικών κινημάτων, έθεσε για άλλη μια φορά στην Ημερήσια Διάταξη το Κυπριακό. Ως πρόβλημα απελευθερωτικό και ταυτόχρονα ρύθμισης των κρατικών και κοινωνικών σχέσεων.

Είναι γεγονός, ότι το αίσθημα της ιστορικής συνέχειας έπαιζε σημαντικό ρόλο στην αυτοσυνειδησία των Κυπρίων. Από την άλλη δεν λήφθηκαν επαρκώς υπόψη οι διαθέσεις των τουρκοκυπρίων και οι τρόποι σύμπραξής τους στον αγώνα για αυτοδιάθεση, ενώ ο παράγοντας Τουρκία άλλοτε υπερτιμήθηκε και άλλοτε υποτιμήθηκε. Μονομερείς αντιλήψεις οδήγησαν σε προβλήματα με την τουρκοκυπριακή κοινότητα που με «περίσσια τέχνη» αξιοποιούσε ο βρετανικός παράγοντας.

Η Τουρκία και ορισμένοι τουρκοκύπριοι ηγέτες «ενσωματώθηκαν» με μεγάλη ευκολία στα βρετανικά σχέδια πρόκλησης αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δύο κοινότητες της Μεγαλονήσου.

Οι βρετανοί έκαναν εκ νέου την Τουρκία παίκτη σε μια υπόθεση που η τελευταία είχε παραιτηθεί επίσημα και «αμετάκλητα» (τότε και μόνο τότε) από κάθε δικαίωμα ως προς την Κύπρο.

Ο ξένος παράγοντας, όπως και στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, ενέτεινε τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις στην Κύπρο. Αξιοποίησε κάθε λάθος που γινόταν από το κίνημα της αυτοδιάθεσης. Επεδίωξε να μετατρέψει το Κυπριακό από ζήτημα αυτοδιάθεσης, κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής απελευθέρωσης σε ζήτημα σχέσεων στο εσωτερικό της Κύπρου.

Φέρθηκε σκληρά στο διογκούμενο κίνημα απελευθέρωσης της Μεγαλονήσου. Σκότωσε και βασάνισε τους αγωνιστές που επέλεξαν να αντισταθούν από την πρώτη του Απρίλη του 1955 με κάθε μέσο, και ένοπλα, αναδεικνύοντας το θάρρος, την αυτοθυσία και το τραγικό τέλος σειράς ηρώων του κυπριακού αγώνα.

Tο 1956 απαγόρευσε το ΑΚΕΛ, αναδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο τη σύνδεση του κινήματος για την απελευθέρωση της Κύπρου με το κοινωνικό ζήτημα, τα θέματα της δημοκρατίας, ισότητας και ελευθερίας.

Το Κυπριακό έγινε θέμα στον ΟΗΕ και διεθνοποιήθηκε. Τα λάθη που έγιναν, έδωσαν «πάτημα» στο Λονδίνο που επεδίωξε:

- να εμπλέξει την Τουρκία ως «τρίτο παίκτη» στο Κυπριακό

- να επιβάλλει τον εαυτό της ως προωθητή της «ευνουχισμένης ανεξαρτησίας» της Κυπριακής δημοκρατίας και

- να μετατρέψει εκ νέου την Τουρκία σε παίκτη επί και εντός του Κυπριακού

Κανείς από τους δύο τους, Τουρκία και ΗΒ δεν ήθελαν μια πλήρως ανεξάρτητη δημοκρατική Κύπρο. Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα όπως και ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους υπήρξαν αυταπάτες ως προς τον ρόλο του ΟΗΕ. Στο εσωτερικό του τελευταίου κυριαρχούσαν οι παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις και όχι, ακόμα, ο αναδυόμενος κόσμος της ανεξαρτησίας και του απελευθερωτικού αγώνα.

Η πλευρά μας περίμενε πολλά περισσότερα από τον ΟΗΕ από ό,τι αυτός μπορούσε να δώσει. Ο ΟΗΕ αποδείχτηκε και τότε ότι ήταν αναγκαίος για τη λύση του Κυπριακού. Δεν οδηγούσε, όμως, αυτόματα και σε κάθε περίπτωση σε μια δίκαιη και λειτουργική λύση.

Συχνά στο Κυπριακό, δεν υπήρχε σαφής αξιολόγηση του διεθνούς συσχετισμού ισχύος της κάθε εποχής και των γεωπολιτικών αλλαγών που κάθε φορά επέρχονταν. Δεν εκτιμήθηκαν με ακρίβεια οι αδυναμίες και οι δυνατότητες της Τουρκίας. Ενώ υποτιμήθηκαν τα βρετανικά σχέδια αξιοποίησης και εμπλοκής της Τουρκίας στην όποια λύση του Κυπριακού.

Η πορεία είναι γνωστή. Η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας συνοδεύτηκε από δύο Συνθήκες που κάθε άλλο παρά βοηθούσαν: εκείνη των εγγυήσεων και η άλλη των «συμμαχιών».

Όταν οι νεοραγιάδες της χούντας αποφάσισαν να ανατρέψουν τον Μακάριο στο όνομα της ένωσης, αλλά στην πραγματικότητα προκειμένου να εξυπηρετήσουν συμφέροντα τρίτων, το Κυπριακό κράτος μπήκε σε μια πορεία μεγάλης αγωνίας.

Θα ήθελα, Μακαριότατε, Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,

Να ζητήσω εκ μέρους όλων μας, εδώ σε αυτόν τον ιδιαίτερο τόπο, συγγνώμη για το έγκλημα της χούντας των Αθηνών.

Σήμερα, το Κυπριακό είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα προβλήματα της παγκόσμιας πολιτικής. Πολλαπλοί παίκτες εμπλέκονται σε αυτό με διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες επιδιώξεις.

Το Κυπριακό, συμπεριλαμβάνει πολλαπλά και πολυεπίπεδα προβλήματα: το κοινωνικό, το διακοινοτικό, ζητήματα ιστορίας. Το Κυπριακό, όμως, από τη σκοπιά των διεθνών σχέσεων, όπως και εκείνης του διεθνούς δικαίου, είναι πρωτίστως πρόβλημα κατοχής της Μεγαλονήσου από ξένο στρατό.

Η ένοπλη και βίαιη επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο με πρόφαση την προστασία των Τουρκοκυπρίων παραβίασε τις συνθήκες του Λονδίνου και της Ζυρίχης. Ήταν και είναι παράνομη. Παραβίασε τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ και όλων των κανόνων και προβλέψεων του διεθνούς δικαίου.

Η επέμβαση της Τουρκίας προκάλεσε το ξερίζωμα χιλιάδων Κυπρίων από τις εστίες τους. Προκάλεσε την προσφυγιά δεκάδων χιλιάδων Ελληνοκυπρίων και υποχρέωσε τους Τουρκοκύπριους να ζουν ντε φάκτο υπό στρατιωτικό καθεστώς. Η πλειοψηφία των τελευταίων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη μεγαλόνησο. Η Τουρκία τους πίεζε όλο και περισσότερο με την στρατιωτική της παρουσία, αλλά και με τη μεταφορά εποίκων από τις ανατολικές περιοχές της, κάνοντας τη ζωή των Τουρκοκυπρίων ανυπόφορη. Το γεγονός αυτό δεν καλύπτεται από τη δημόσια εκ μέρους της απαίτηση για τα δικαιώματα των τουρκοκυπρίων. Εξάλλου, με κανένα τρόπο δεν είναι διατεθειμένη να δώσει ανάλογα δικαιώματα στο σύνολο των δικών της πληθυσμών. Ουσιαστικά, την Άγκυρα δεν την ενδιαφέρουν οι τουρκοκύπριοι, αλλά η διασφάλιση γεωστρατηγικών «δικαιωμάτων».

Η Ελλάδα σε αντίθεση με την Τουρκία δεν ενεπλάκη στις διαπραγματεύσεις για την εσωτερική πτυχή του Κυπριακού διότι σέβεται απόλυτα την ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όποια γνώμη και αν είχαμε για αυτές δεν την διατυπώσαμε ποτέ, ούτε δημόσια, ούτε κατ’ ιδίαν. Ο σεβασμός μας για την Κυπριακή Δημοκρατία είναι απόλυτος και ολικός.

Η Ελλάδα ενεπλάκη στο Κυπριακό μέσω της βοήθειας που έδωσε για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Μαζί με τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη παλέψαμε να ενταχθεί η Κύπρος στην ΕΕ. Μετά το βέτο του Λουξεμβούργου το 1997, οδηγηθήκαμε, Ελλάδα και τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ, στον έντιμο και προωθητικό συμβιβασμό του Τάμπερε το φθινόπωρο του 1999 που μορφοποιήθηκε στις αποφάσεις του Ελσίνκι και στο άνοιγμα του δρόμου της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ.

Σήμερα, η Ελλάδα, εμπλέκεται στην διαπραγμάτευση του Κυπριακού στην εξωτερική / διεθνή πτυχή του. Ως προς τις δύο προαναφερθείσες Συνθήκες στις οποίες καλώς ή κακώς συμμετείχε και έχει αναλάβει διεθνείς δεσμεύσεις και ευθύνες.

Σε αυτό το πλαίσιο, η διεθνής πτυχή του Κυπριακού συντίθεται από τρία αλληλένδετα προβλήματα: το καθεστώς των εγγυήσεων, τα υποτιθέμενα δικαιώματα παρέμβασης τρίτων στην Κύπρο, την παρουσία ξένων στρατευμάτων στη Μεγαλόνησο.

Μόλις ανέλαβε η νέα Κυβέρνηση Σωτηρίας στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015, γνωστοποιήσαμε άμεσα στον ΟΗΕ και σε κάθε διεθνή παράγοντα που εμπλέκεται στο Κυπριακό ότι η θέση μας είναι ότι αυτό το καθεστώς και αυτές οι συνθήκες θα πρέπει να καταργηθούν, χωρίς μεν και αλλά. Και αυτό διότι ένα τέτοιο καθεστώς είναι παράνομο σύμφωνα με το σύγχρονο διεθνές δίκαιο και το σύνολο των αποφάσεων του ΟΗΕ. Διότι αυτό το καθεστώς χρησιμοποιήθηκε για την χρήση βίας, και μάλιστα ένοπλης, που απαγορεύει το διεθνές δίκαιο. Διότι είναι ένα καθεστώς αναχρονιστικό και δεν αντανακλά τις πραγματικότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Από πολλές πλευρές έγινε προσπάθεια να μη τεθεί στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης του Κυπριακού το ζήτημα των εγγυήσεων, των δικαιωμάτων επέμβασης πάνω στο πληγωμένο κορμί της Μεγαλονήσου.

Αυτό φάνηκε και στη Γενεύη. Η Τουρκία δεν ήταν σε θέση να κάνει ή δεν ήθελε να κάνει οποιαδήποτε πρόταση. Ίσως είχε εγκλωβιστεί στην αυταπάτη ότι αυτά που λέμε δεν τα εννοούμε. Εμείς , όμως, τα εννοούμε και μάλιστα κατηγορηματικά. Διότι πώς μπορεί να λέει κανείς ότι λύνει ένα πρόβλημα όταν θέλει να αφήνει ανέπαφη την ουσία και τη βάση γέννησής του;

Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά την πρώτη ημέρα συζητήσεων στη Γενεύη, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι έχει να κάνει τάχα σημαντικότερα πράγματα από το να συζητά το Κυπριακό, λέγοντας ότι πρέπει να πάει στην Άγκυρα λόγο του προεκλογικού αγώνα και των εξελίξεων στη Συρία. Με αυτό τον τρόπο αρνήθηκε να παραμείνει στη δεύτερη μέρα των συζητήσεων. Στη συνέχεια, συνειδητά ψευδώς, δήλωνε ότι φύγαμε εμείς από την Γενεύη, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα εκεί μαζί με τον ΓΓ του ΟΗΕ.

Το κύριο, βέβαια, είναι ότι οι Τούρκοι έφυγαν από την Γενεύη διότι δεν ήθελαν ή και δεν μπορούσαν να συζητήσουν το κύριο ζήτημα, τον πυρήνα του Κυπριακού από τη διεθνή σκοπιά: την κατάργηση των εγγυήσεων, την απάλειψη κάθε δυνατότητας παρέμβασης, την απόσυρση του κατοχικού στρατού.

Ήταν φανερό, ότι από την επομένη της Γενεύης αναζητούσαν άλλοθι για να σπάσουν τη διαπραγμάτευση σε άλλα θέματα. Γνωρίζουν, πλέον, πολύ καλά, ότι δεν μπορούν να πείσουν κανέναν πια στον κόσμο ότι δικαιούνται να έχουν δικαίωμα στρατιωτικής παρουσίας και επέμβασης στην Κύπρο. Γι’ αυτό επέλεξαν μια win-win επιλογή: να θέσουν νέα, άσχετα ζητήματα προκειμένου να καλύψουν την αδυναμία ή έλλειψη θέλησης να συζητήσουν το κύριο, ή στην καλύτερη περίπτωση να κερδίσουν τη δυνατότητα ελέγχου της Μεγαλονήσου με μη στρατιωτικά μέσα, ώστε να συμβιβαστούν σε άλλα ζητήματα. Έτσι μας προέκυψε το αίτημα για το δικαίωμα των «4 ελευθεριών» για τους Τούρκους.

Ταυτόχρονα, κάτοχοι θεσμικών θέσεων στα κατεχόμενα, όπως ο ψευδοπρωθυπουργός, έκαναν λόγο για πλάνο «Β» και τη δυνατότητα προσάρτησης της κατεχόμενης Κύπρου στην Τουρκία. Κάποιοι άλλοι στα κατεχόμενα έκαναν λόγο για «μοντέλο Γιβραλτάρ». Είναι αξιοθαύμαστο, πώς οι τόσο ευαίσθητοι σε άλλα θέματα διεθνείς παράγοντες και διαμεσολαβητές παριστάνουν σαν να μην άκουσαν τίποτε από όλα αυτά.

Οι απαιτήσεις των Τούρκων για τις 4 ελευθερίες δεν αφορούν το Κυπριακό πρόβλημα. Είναι μια απαίτηση που διατυπώνεται προς την ΕΕ στο όνομα του Κυπριακού. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η Τουρκία απαιτεί να φροντίσουν οι εμπλεκόμενοι στο Κυπριακό την ικανοποίηση των ως άνω αιτημάτων προκειμένου να υπάρξει λύση στο Κυπριακό. Έτσι, για άλλη μια φορά, η Τουρκία προσπαθεί να καλύψει το θέμα της Κατοχής και να αναγάγει ως δήθεν κεντρικό πρόβλημα του Κυπριακού τα δικά της δικαιώματα. Αυτό το κάνει αφενός ζητώντας στρατιωτική βάση για λόγους που έχουν να κάνουν με το μεσανατολικό και αφετέρου τις «4 ελευθερίες» που αφορούν δικαιώματα των Τούρκων στην ΕΕ.

Προσωπικά, μετά τη Γενεύη, περίμενα ότι οι Τούρκοι θα θέσουν άσχετα ζητήματα προκειμένου να εκβιάσουν. Δεν με εξέπληξαν. Περισσότερη εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά διεθνούς διαμεσολαβητή. Τι έκανε αυτός ο διαμεσολαβητής; Μήπως αντί να διαμεσολαβεί ανάμεσα στις δύο κοινότητες ανακήρυξε εαυτόν σε διαμεσολαβητή ανάμεσα στην Τουρκία και την ΕΕ; Αναρωτιέμαι, έχει τέτοια εξουσιοδότηση και από ποιόν; Αν η Τουρκία έχει ένα αίτημα προς την ΕΕ να πάει η ίδια και να το διαπραγματευτεί. Καλοδεχούμενη θα είναι. Οι άλλοι, όμως, δεν έχουν καμία δουλειά να θεωρούν ότι με αφορμή το Κυπριακό οφείλουν να συμβάλλουν στην ικανοποίηση απαιτήσεων της Τουρκίας που αφορούν τις σχέσεις της με την ΕΕ.

Και αναρωτιέμαι, ανέλαβαν να λύσουν το Κυπριακό μετά τις παραβιάσεις των προηγούμενων συμφωνιών ή ανέλαβαν την καλύτερη υλοποίηση παλιών συμφωνιών και την περισσότερο φιλότουρκη ερμηνεία τους;

Μήπως δεν είναι διαμεσολάβηση αλλά δικηγορία όταν αναλαμβάνουν να τους εξηγήσουν πώς να διατυπώσουν καλύτερα τα αιτήματά τους προς την ΕΕ;

Μήπως λειτουργούν ως λομπίστες στην υπηρεσία της Τουρκίας;

Εν κατακλείδι, το νόημα του αγώνα της Ελλάδας στον 19ο αιώνα και ο αγώνας για αυτοδιάθεση των Κυπρίων στον 20ο αιώνα δεν έγινε για να εξυπηρετούνται τρίτοι. Αυτοί οι αγώνες έγιναν για ανεξαρτησία και κυριαρχία. Για να ζουν οι λαοί σε ειρήνη και όχι υπό ζυγό.

Η Ελλάδα σήμερα στηρίζει κάθε επιλογή της Κύπρου στην εσωτερική πτυχή της διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό. Η Ελλάδα στηρίζει μια Κύπρο χωρίς ελέγχους ξένων στρατών, παρωχημένων συστημάτων εγγυήσεων, κάθε είδους εξωτερικής εγγύησης από τους κατακτητές. Απαγόρευση κάθε δικαιώματος παρέμβασης τρίτων και κάθε καταπάτησης του διεθνούς δικαίου ή χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις, από όπου και αν προέρχονται.

Η Ελλάδα στηρίζει την απόδοση των δικαιωμάτων που δικαιούνται οι τρεις μειονότητες (Μαρωνίτες, Αρμένιοι, Λατίνοι). Τα μέγιστα δυνατά δικαιώματα για τους Τουρκοκύπριους, έτσι ώστε να μπορούν να ονειρεύονται και εκείνοι την Κύπρο ως τη δική τους πατρίδα, πατρίδα των παιδιών τους, μακριά από αδικίες και ξένες επεμβάσεις. Τη μέγιστη ασφάλεια για τους Ελληνοκύπριους σε μια ενωμένη και δημιουργική Πατρίδα.

Σας ευχαριστώ.

πηγή: pratto.gr/

Το πείραμα του Καναδά: Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα 920 € το μήνα σε όλους τους πολίτες

Περίπου 2500 άνθρωποι στο Οντάριο του Καναδά πρόκειται να συμμετάσχουν σε ένα μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό πείραμα της καναδικής κυβέρνησης, η οποία ερευνά την πιθανή αποτελεσματικότητα της παροχής ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στους κατοίκους της...

Η υπουργός Κοινωνικών υπηρεσιών του Καναδα, Χέλενα Γιάτσεκ

Στο πλαίσιο του πειράματος, οι 2500 συμμετέχοντες θα εισπράττουν κάθε μήνα περίπου 920 ευρώ, χωρίς να δημιουργείται για τους ίδιους η οποιαδήποτε υποχρέωση. Στόχος του πειράματος είναι να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της χορήγησης ενός ανάλογου ποσού, το οποίο για τον Καναδά αντιστοιχεί στα ¾ του χαρακτηριζόμενου ως χαμηλού εισοδήματος, στο σύνολο του καναδικού πληθυσμού που ζει σε συνθήκες φτώχειας.

Η αρμόδια υπουργός, Δρ. Χέλενα Γιάτσεκ, σχολίασε σχετικά: «Η κυβέρνηση πιστεύει ότι αν οι πολίτες αισθάνονται την ασφάλεια πως οι βασικές τους ανάγκες καλύπτονται, θα συνεισφέρουν στην κοινωνία. Και αυτό είναι το νόημα της πιλοτικής εφαρμογής, να δει ποιες αλλαγές συμπεριφοράς θα υπάρξουν. Μπορεί μια τέτοια ασφάλεια να δώσει σε κάποιον την δυνατότητα και την επιθυμία να ασχοληθεί με την παιδεία του, την εκπαίδευσή του, να μη χρειάζεται επείγουσα ιατρική βοήθεια όταν θα έχει απαλλαγεί από το συνεχές του άγχος;».

Το πρόγραμμα, για το οποίο η καναδική κυβέρνηση έχει προϋπολογίσει 25 εκατομμύρια δολάρια σε βάθος 3 χρόνων, είναι μία αντίδραση της καναδικής κυβέρνησης στις διάφορες αλλαγές στη φύση της αγοράς εργασίας, όπως την μερική απασχόληση και την αμοιβή με βάση το φόρτο εργασίας, έναντι του χρόνου.

Συγχρόνως, μέρος του σχεδιασμού αποσκοπεί στην εξάλειψη του ελλείμματος πρόνοιας που προκύπτει για τους δικαιούχους επιδομάτων όταν βρουν εργασία, καθώς παρόμοιες εξελίξεις συνεπάγονται την ανάκληση όχι μόνο οικονομικών, αλλά και ιατροφαρμακευτικών και στεγαστικών προνομίων.

Επιπλέον, η καναδική κυβέρνηση ευελπιστεί πως αν το πείραμα έχει επιτυχία, η γενική του εφαρμογή θα μπορέσει να αντικαταστήσει τον δαιδαλώδη λαβύρινθο των κριτηρίων για την απονομή προνομίων, τα οποία έχουν φτάσει τα 812!

Ασφαλώς, το σχέδιο είναι αμφιλεγόμενο, και έχει βρει αντίσταση τόσο εντός της κυβέρνησης όσο και στην καναδική αντιπολίτευση, παρ’ότι η συζήτηση για παρόμοια προγράμματα έχουν στο παρελθόν προταθεί ακόμη και από τον Αμερικανό πρόεδρο Νίξον την δεκαετία του 1970.

Προσφάτως, παρόμοια πειράματα εξελίσσονται στη Φινλανδία, την Ολλανδία, και την Καλιφόρνια. Στην Ελβετία οργανώθηκε δημοψήφισμα για την οργάνωση παρόμοιου πειράματος, το οποίο, όμως, απέρριψε την σχετική πρόταση.

Πηγή: TVXS

Κυριάκος Μητσοτάκης: Γενναία ρύθμιση του χρέους με επέκταση περιόδου αποπληρωμής (vid)

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην συνέντευξή του στην ΚΡΗΤΗ TV και τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη,  ξεκαθαρίζει για μια ακόμη φορά, ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα ψηφίσει το πακέτο των μέτρων της συμφωνίας που θα φέρει η κυβέρνηση. «Ούτε μέτρα, ούτε αντίμετρα. Γιατί δεν το ψηφίζουμε; Διότι είναι το κόστος της ανικανότητας, της ιδεοληψίας και της καθυστέρησης του κ. Τσίπρα...

Την πεποίθησή του ότι πρέπει να υπάρχει μια «γενναία ρύθμιση του χρέους», την οποία οι Ευρωπαίοι «έχουν υποσχεθεί από το 2012», εξέφρασε σε συνέντευξή του στο «ΚΡΗΤΗ TV», ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Δεν μπορούμε να πάμε σε ονομαστική διαγραφή του χρέους», είπε ο πρόεδρος της ΝΔ και συνέχισε: «Πρέπει να πάμε σε μια επέκταση της περιόδου αποπληρωμής του χρέους και μείωση των επιτοκίων. Είναι μια παρέμβαση στο χρέος! Ξέρουμε το πλαίσιο της ρύθμισης του χρέους. Γνωρίζουμε τι μπορεί να γίνει αποδεκτό. Όταν ο κ. Τσίπρας ζητούσε διαγραφή του χρέους, ήξερε ότι ζητούσε κάτι το οποίο δεν μπορούσε να γίνει. Και υπονόμευε την αξιοπιστία της χώρας. Φυσικά, τα έχει καταπιεί όλα αυτά, τα έχει ξεχάσει. Για να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε ρύθμιση, πρέπει να είμαστε εμείς, πρώτα απ' όλα, αξιόπιστοι. Μια κυβέρνηση, η οποία οδήγησε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού και την Ευρώπη στα όριά της το πρώτο εξάμηνο του 2015, δεν κερδίζει ακριβώς σε βαθμούς αξιοπιστίας».

Αναφερόμενος στις απαιτήσεις των πιστωτών, ο κ. Μητσοτάκης επισήμανε ότι «ενέχουν ένα στοιχείο υπερβολής» λέγοντας: «Δεν θα κουραστώ να το λέω. Είναι κυρίως υπερβολικές στην απαίτηση να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 3,5%. Διότι αυτό δημιουργεί το πρόβλημα. Από εκεί προέρχονται οι απαιτήσεις για μέτρα αυτής της τάξης. Τα είπα και στο εξωτερικό. Είπα και στη Γερμανία ότι δεν μπορεί καμία οικονομία να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% για πολλά χρόνια και να επιβαρύνεται ένας λαός ήδη ταλαιπωρημένος με πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα. Και θα δώσουμε αγώνα αυτό να το αλλάξουμε. Και πως θα το αλλάξουμε; Με το να καταθέσουμε στο τραπέζι το δικό μας εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και αλλαγών, το οποίο σήμερα δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ένα σχέδιο αλλαγών. Δεν υπάρχει καμία κατεύθυνση. Δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει κατεύθυνση για το πού πρέπει να πάει η χώρα».

Επιπλέον, ο κ. Μητσοτάκης ξεκαθαρίζει για μια ακόμη φορά, ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα ψηφίσει το πακέτο των μέτρων της συμφωνίας που θα φέρει η κυβέρνηση. «Ούτε μέτρα, ούτε αντίμετρα. Γιατί δεν το ψηφίζουμε; Διότι είναι το κόστος της ανικανότητας, της ιδεοληψίας και της καθυστέρησης του κ. Τσίπρα. Διότι αν δεν είχαμε καθυστερήσει έτσι όπως καθυστερήσαμε, εάν δεν υπήρχε η αδυναμία της κυβέρνησης να υλοποιήσει πραγματικές μεταρρυθμίσεις, τα μέτρα αυτά δεν θα ήταν απαραίτητα. Άρα, ο κ. Τσίπρας θα τα ψηφίσει μόνος του τα μέτρα αυτά και θα δοκιμαστεί η κυβερνητική πλειοψηφία πάνω στα μέτρα αυτά. Και αν ο κ. Τσίπρας δεν έχει τους 153 βουλευτές, η χώρα θα οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές. Είμαι τελείως ξεκάθαρος σε αυτό. Δεν είναι μόνο δική μου απόφαση, είναι και ομόφωνη απόφαση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας. Είναι μια απόφαση η οποία δεσμεύει συνολικά όλο το κόμμα. Δεν υπήρξε και δεν υπάρχει καμία παρέμβαση ξένου παράγοντα. Και θα ήταν και τουλάχιστον παράδοξο, ξέρετε, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δέχεται τέτοιες πιέσεις», τόνισε ο κ. Μητσοτάκης.

ΚΡΗΤΗ TV/ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Φοβάμαι ατύχημα στη διαπραγμάτευση και όχι σχέδιο», δήλωσε ο Κ. Σημίτης στον ΣΚΑΪ (vid)

Ο πρώην Πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Ιστορίες» και τους δημοσιογράφους Σία Κοσιώνη και Παύλο Τσίμα, στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά από 13 χρόνια και την αποχώρησή του από την πρωθυπουργία...

Ο πρώην Πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Ιστορίες» και τους δημοσιογράφους Σία Κοσιώνη και Παύλο Τσίμα, στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά από 13 χρόνια και την αποχώρησή του από την πρωθυπουργία.

Ο Κώστας Σημίτης εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό του για τον τρόπο που γίνεται η διαπραγμάτευση, εκτιμώντας ότι η μόνη λύση είναι οι εκλογές. Είπε ότι φοβάται το ατύχημα και τον τρόπο που γίνεται η διαπραγμάτευση.

Εξαπέλυσε βολές κατά της κυβέρνησης σημειώνοντας ότι «η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν γίνεται με εξεταστικές».

Μεταξύ άλλων ο κ. Σημίτης αναφέρθηκε στην τρέχουσα αξιολόγηση, την κυβέρνηση, τον κίνδυνο του Grexit, τα ελληνοτουρκικά, τα χρόνια της δικής τους διακυβέρνησης, τα λάθη που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο και την Κεντροαριστερά.

Για την κυβέρνηση, τη διαφθορά και τους υπουργούς που εμπλέκονταν σε εξεταστικές

Ο Κώστας Σημίτης, «απαντά» στον Αλέξη Τσίπρα ότι «βλέπει τη διαφθορά όχι ως κοινωνικό φαινόμενο». Ο πρώην πρωθυπουργός πρόσθεσε πως για να ξεπεραστεί η διαφθορά «χρειάζονται προσπάθειες όσον αφορά τη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη, τη λειτουργία της Πολιτείας, την παρέμβαση στην κοινή γνώμη» και ότι «η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν γίνεται με καταγγελίες. Δεν γίνεται με μισαλλοδοξία. Δεν γίνεται με εξεταστικές επιτροπές. Δεν γίνεται με εχθρότητα. Γιατί όποιος καλλιεργεί εχθρότητα παράγει εχθρότητα».

Ο κ. Σημίτης τόνισε πως «η διαφάνεια είναι απολύτως αναγκαία και κάθετι πρέπει να ερευνάται. Αλλά εκείνο το οποίο δεν είναι χρήσιμο είναι χωρίς να υπάρχουν στοιχεία να εκτοξεύονται καταγγελίες ή να δημιουργούνται διαδικασίες για να αναδειχθεί η διαφθορά των άλλων χωρίς να υπάρχουν τα συγκεκριμένα στοιχεία».  Ο πρώην πρωθυπουργός σημείωσε: «Δεν είδα να υπάρχει διαφάνεια σχετικά με τις προσλήψεις στο δημόσιο, οι οποίες είναι χιλιάδες και γίνονται χωρίς ΑΣΕΠ. Δεν είδα να υπάρχει διαφάνεια στο θέμα της τραπέζης Αττικής. Δεν είδα να υπάρχει απαραίτητη διαφάνεια σε σχέση με αγορές εξοπλισμών. Πρόσφατα είπαμε ότι πρέπει να αγοράσουμε πιο προωθημένα αεροπλάνα, πόσο κοστίζουν, τι κάνουν. Πόσο επηρεάζουν τον προϋπολογισμό. Τη στιγμή που θα έπρεπε να διακόψουμε ή να περιορίσουμε τις δαπάνες στη χώρα».

Για το εάν φοβάται έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ

Ο κ. Σημίτης σημείωσε πως οι συνθήκες είναι κακές. «Όταν οι συνθήκες είναι κακές και υπάρχουν όλες αυτές οι δυσκολίες δεν είναι καθόλου εύκολο να πεις τι θα γίνει αύριο. Και πρέπει να προσέχεις μη συμβεί η καταστροφή. Σχέδιο δεν πιστεύω να υπάρχει», τόνισε. Πρόσθεσε πως φοβάται το ατύχημα, τον τρόπο που γίνεται η διαπραγμάτευση. «Η διαπραγμάτευση γίνεται επί μήνες. Οι αξιολογήσεις δεν γίνονται. Και δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ευρώπη που ασχολείται και στην Ελλάδα που να μη λέει ότι όσο καθυστερούν οι αξιολογήσεις τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα», σημείωσε.

Η εκτίμησή του για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης

Σχετικά με τις προθέσεις, ο πρώην πρωθυπουργός εκτίμησε ότι «τόσο από ευρωπαϊκής πλευράς, όσο και από ελληνικής πλευράς, θέλουμε η αξιολόγηση να τελειώσει. Αλλά οι μεν Ευρωπαίοι θέτουν ορισμένα θέματα τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολα αυτή η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει, η δε κυβέρνηση για να μην αποδυναμώσει τη θέση της, δε θέλει να κάνει αναγκαίες υποχωρήσεις».

Ο κ. Σημίτης πρόσθεσε πως «πρέπει να καταλάβουμε ότι το 2017 είναι μία μεταβατική περίοδος, επειδή γίνονται εκλογές στη Γερμανία και στη Γαλλία, δεν μπορούν να παρθούν αποφάσεις, και αναμένουν όλοι να περάσει ο χρόνος αυτός, να διαμορφωθούν στις δύο, και στις άλλες χώρες, στην Ισπανία και στην Ιταλία σταθερές κυβερνήσεις με άποψη, για να αρχίσει η διαπραγμάτευση για όλα αυτά τα εκκρεμή θέματα, και κυρίως η διαπραγμάτευση για τη μετεξέλιξη της Ένωσης».

Πρέπει η αξιωματική αντιπολίτευση να ψηφίσει τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση και ζητούν οι πιστωτές;

Ο Κώστας Σημίτης εξήγησε ότι η Ε.Ε. συνεννοείται με την κυβέρνηση της χώρας και η δεύτερη αποφασίζει πού πρέπει να πάρει αποφάσεις και να δώσει υποσχέσεις και να λάβει δεσμεύσεις και αυτή ευθύνεται για την πολιτική της Ελλάδος. «Οι ξένοι δεν μπορούν να ανακατεύονται στην πολιτική των κομμάτων, τα κόμματα είναι ελεύθερα να υποστηρίζουν το οτιδήποτε πιστεύουν και οι ξένοι θα πρέπει να αναλάβουν ανάλογα τα ρίσκα, τις ευθύνες κλπ. Αλίμονο τώρα, εάν έρχονται και οδηγίες από τις Βρυξέλλες, από τον οποιονδήποτε στο κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης, θα είναι και αστείο και απαράδεκτο σε σχέση με τη λειτουργία της Δημοκρατίας», είπε.

Για το εάν η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές 

«Είναι μία έκτακτη κατάσταση, η οποία χρειάζεται μία λύση με προσφυγή στις εκλογές. Το πιστεύω, διότι οι αντιθέσεις είναι τόσο μεγάλες, το κυβερνητικό κόμμα έχει χάσει τόσο πολύ την αποδοχή του κοινού και υπάρχει μία αδυναμία να γίνει μία πολιτική που θα οδηγήσει την Ελλάδα μπροστά», είπε σχετικά με το ενδεχόμενο εκλογών. «Χρειάζεται μία πλειοψηφία στην Βουλή, η οποία έχει τη δύναμη και την ικανότητα να πάρει τις αποφάσεις, σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Γιατί έχει μεν την πλειοψηφία, αλλά σκέπτεται τούτο, σκέπτεται το άλλο», πρόσθεσε.

Για το χρέος 

Σχετικά με το θέμα του χρέους, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ή κοροϊδεύει τον κόσμο ή δεν αντιλαμβάνεται πως έχει η κατάσταση.  «Το θέμα του χρέους, το οποίο η κυβέρνηση κάθε τόσο και λιγάκι αναδεικνύει. Πάμε να διαπραγματευτούμε για το χρέος, θα πιέσουμε για το χρέος, να αλλάξει το χρέος. Όλα σχετικά με το χρέος έχουν ρυθμιστεί από το τρίτο μνημόνιο, η διαδικασία δηλαδή, και η διαδικασία λέει, ένα, δύο, τρία, το τέσσερα, είναι το ‘18, και το 4 είναι αυτή η διαπραγμάτευση που θέλει η ελληνική κυβέρνηση. Όταν λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση λέει θέλω να διαπραγματευτώ αυτά που έχω συμφωνήσει το ’18, πριν, ή κοροϊδεύει τον κόσμο ή δεν αντιλαμβάνεται πώς έχει η κατάσταση», είπε ο κ. Σημίτης.

Συνέχισε λέγοντας ότι «δεν είναι κακό να ζητάει πράγματα να γίνουν πιο ευνοικά, αλλά δεν πρέπει να το παρουσιάζει στο κοινό σαν το κεντρικό θέμα που υπάρχει σε κάθε διαπραγμάτευση, όταν οι άλλοι δεν το θέλουν και ξέρουν ότι δε θα πάνε. Είναι μία παραπλάνηση του κοινού αυτή. Μια παραπλάνηση».
Πρόσθεσε ότι «γενικά και οι ελληνικές διαπραγματεύσεις, από το 2010 και μετά, μόνο σε ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα υπήρξαν σωστές. Οι ελληνικές διαπραγματεύσεις δεν υπήρξαν κατά κανόνα σωστές».

Για την επιλογή της κυβέρνησης να ορίσει Πρόεδρο του αναπτυξιακού συμβουλίου καθηγητή που υποστηρίζει το Grexit 

«Η κυβέρνηση αποφάσισε να θεσπίσει ένα αναπτυξιακό συμβούλιο. Έκανε ένα μεγαλόπρεπο νόμο αλλά δεν το συγκρότησε», είπε αρχικά ο κ. Σημίτης.
Συνέχισε λέγοντας ότι «συγκρότησε μονάχα μια επιτροπή ανάπτυξης στο αναπτυξιακό συμβούλιο της οποίας πρόεδρος είναι ένας Αμερικάνος καθηγητής ο οποίος θέλει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Είναι δυνατόν να είναι αυτός πρόεδρος της αναπτυξιακής επιτροπής. Και αυτή η αναπτυξιακή επιτροπή που θα δείξει πώς θα γίνει η ανάπτυξη θα συνεδριάζει κάθε τρίμηνο, αφού έρθουν οι διάφοροι απέξω. Γίνεται έτσι η δουλειά;».

Μπήκε η Ελλάδα με σωστά στοιχεία στη ζώνη του ευρώ;

Ο Κώστας Σημίτης υπογράμμισε ότι αυτό αμφισβητήθηκε από αυτούς που κάνανε μετά την απογραφή. «Ήρθε η επόμενη κυβέρνηση του κ. Καραμανλή και είπε ότι κακώς παρουσιάσατε αυτά τα στοιχεία διότι δεν είχατε μέσα και τις στρατιωτικές δαπάνες. Τις στρατιωτικές δαπάνες τις χρεώσατε για την εποχή της παραλαβής των όπλων, δηλαδή για τα μετέπειτα χρόνια. Η απογραφή εξευτέλισε την Ελλάδα παγκοσμίως. Γιατί ήταν η μόνη χώρα η Ελλάδα και η μόνη κυβέρνηση του κ. Καραμανλή που απευθύνθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και είπαν κάνανε λάθος αυτοί και άρα είναι καταδικαστέα η προηγούμενη κυβέρνηση».

Για το τι ακριβώς συνέβη, υπογράμμισε ότι «το 2006 συνήλθε η επιτροπή του Eurostat η οποία εξετάζει αυτές τις περιπτώσεις και είπε ότι η κυβέρνηση μου έκανε σωστά τις εγγραφές στις στατιστικές της αγοράς των όπλων, η αγορά των όπλων δεν υπολογίζεται όπως λέει η κυβέρνηση Καραμανλή κατά την στιγμή της αγοράς, αλλά κατά την στιγμή της παράδοσης. Και κατόπιν τούτου τα στατιστικά στοιχεία έδειξαν ότι η Ελλάδα κατά πολύ λίγο, το όριο ήταν 3% το έλλειμμα της Ελλάδας όταν μπήκε ήταν 3,2..3.3 με την εκδοχή αυτή την οποία είπε η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία που έλεγξε και όλα τα άλλα στοιχεία».

Έπραξε σωστά η Ελλάδα που μπήκε στο ευρώ

O κ. Σημίτης εξήγησε ότι καμία χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης δεν πρέπει ή δεν μπορεί να μείνει εκτός ευρώ, διότι αν μείνει έξω θα είναι πολύ χειρότερα από ότι αν θα είναι μέσα. «Λόγω της παγκοσμιοποίησης όλα είναι και πιο συνδεδεμένα. Η Ελλάδα θα είχε δικό της νόμισμα. Τι έχουμε δει με το δικό μας νόμισμα. Την προηγούμενη περίοδο είχε υποτιμηθεί το νόμισμα δύο φορές. Στην Ελλάδα υπήρχε ένας πληθωρισμός για 20 και πλέον χρόνια 20%», εξήγησε. Ο πρώην πρωθυπουργός διερωτήθηκε: «Υπάρχει τώρα τέτοιος πληθωρισμός; Ή υπήρχε από την ένταξη και μετά τέτοιος πληθωρισμός;». Όπως είπε, «τέτοιος πληθωρισμός δεν επιτρέπει καταθέσεις. Δεν επιτρέπει τα κεφάλαια να αποδώσουν. Άρα και η Ελλάδα πρέπει να συμμετέχει στο σύστημα με όποιες δυσκολίες υπάρχουν ή ανισότητες ή κακές ρυθμίσεις στο σύστημα γιατί έξω από το σύστημα δεν θα έχει δυνατότητα ομαλής επιβίωσης. Αυτό πιστεύω εγώ και αυτό δείχνει η εμπειρία».

Για τις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή 

Ο πρώην πρωθυπουργός σημείωσε ότι η ανάπτυξη της χώρας από το 2000 που εντάχθηκε στην Ευρωζώνη υπήρξε εξαιρετική για τις ελληνικές συνθήκες. «Από το 2000 η ανάπτυξη ήταν 4,1% και συνέχισε να είναι υψηλή μέχρι το 2004. Το 2005 κατέρρευσε και μετά από το 2006 κατέρρευσε οριστικά. Το 2009 που έφυγε η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχαμε ανάπτυξη αλλά είχαμε ύφεση -4%», σημείωσε ο Κώστας Σημίτης. Πρόσθεσε ότι «τα τέσσερα πρώτα χρόνια υπήρχε ανάπτυξη». Πρόσθεσε ότι στην εξέλιξη του δημοσίου χρέους, σύμφωνα με στοιχεία της ευρωπαϊκής ένωσης, το χρέος ανέβηκε από το 2008 μέχρι το 2009. «Στα 4 πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης μας το έλλειμμα είχε αυξηθεί μόνο 17 δις. Στα 4 χρόνια 17 δις, στον ένα χρόνο 36 δις. Αυτή είναι η διαφορά», πρόσθεσε ο κ. Σημίτης.

Για τα λάθη της κυβέρνησης Παπανδρέου που οδήγησαν στο Μνημόνιο το 2010 

Ο κ. Σημίτης άφησε αιχμές, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Όταν η κυβέρνηση του 2010, έλεγε ότι δεν θέλουμε λεφτά, θέλουμε την ηθική συμπαράσταση της Ένωσης για να βγούμε από το αδιέξοδο και επι τέσσερις μήνες δεν έλεγε στους Ευρωπαίους τι ακριβώς έπρεπε να γίνει, γιατί οι Ευρωπαίοι να μην κάνουν αυτό που θέλουν;».

Για τις ευθύνες των ξένων 

Ο πρώην πρωθυπουργός ήταν κατηγορηματικός σχετικά με τις ευθύνες των εταίρων, λέγοντας πως «βεβαίως και έχουν ευθύνη οι Ευρωπαίοι». Όπως είπε, «η ευθύνη δεν είναι μόνο από την ελληνική πλευρά. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι ότι στο πρώτο μνημόνιο υπολόγισαν ότι μέτρα που θα πάρουν, ύφεσης, θα είναι 2%, και η ύφεση ήταν 6%. Αυτό ήταν ένα λάθος. Βεβαίως και έχουν ευθύνη, διότι μερικές φορές ακολουθούν διάφορες δικές τους πορείες, οι οποίες δεν αρμόζουν στη χώρα, π.χ. δεν έπρεπε να συμφωνήσουν σε αυτήν την υπερβολική φορολογία η οποία έριξε στην Ελλάδα. Και βεβαίως, όλη αυτή η αντίληψη της υπερβολικής αυστηρότητας, είναι μία αντίληψη που δεν βοηθάει, στο να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα. Γιατί αν υπήρχε μία άλλη πιο ευνοϊκή αντίληψη, η περίοδος ανωμαλίας θα ήταν μεγαλύτερη, αλλά θα ήταν πιο βέβαιη η πορεία προς την ομαλότητα».

Για τα πρωτογενή πλεονάσματα της επόμενης δεκαετίας 

Ο Κώστας Σημίτης τόνισε πως «συμφωνήσαμε, ότι θα υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, το 2018, και ότι είναι ανοιχτό ακόμη το θέμα, αν θα υπάρχει ακόμη για δέκα χρόνια που ζητήσανε, για 6 χρόνια, ή για τρία χρόνια, που λέει η Ελλάδα». Πρόσθεσε ότι «και αυτά τα τρία χρόνια που λέει η Ελλάδα, είναι υπερβολικό, γιατί ένα πρωτογενές πλεόνασμα αυτού του ύψους, προέρχεται μόνο από υπερφορολόγηση. Πώς να λένε επενδύσεις με υπερφορολόγηση; Επενδύσεις δεν γίνονται με υπερφορολόγηση».

Για το 2001 και την αποτυχία της μεταρρύθμισης Γιαννίτση στο ασφαλιστικό 

Ο κ. Σημίτης εξήγησε τους λόγους που δεν πέρασε το σχέδιο Γιαννίτση, λέγοντας ότι παρουσιάστηκε και έγινε χαμός μετά. «Ξεσηκωθήκανε τα συνδικάτα, ξεσηκωθήκανε όλα τα κόμματα, και δεν μπορούσε να περάσει. Δεν μπορούσε να περάσει για τον εξής λόγο. Θα γινόταν πολιτική αναταραχή ή μπορούσαν να πάνε και σε εκλογές και εκείνη την περίοδο η Ελλάδα, είχε δύο προβλήματα». Εξήγησε πως το ένα πρόβλημα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν προετοιμάζονται το τελευταίο εξάμηνο. Προετοιμάζονται για τέσσερα χρόνια γιατί πρέπει να χτιστούν πολλά, να σχεδιαστούν πολλά. Θα διατρέχαμε τον κίνδυνο, να μην πραγματοποιήσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες», είπε χαρακτηριστικά. Το δεύτερο πρόβλημα όπως είπε ο κ. Σημίτης, ήταν το ευρώ.

«Κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2001. Ήταν εκείνη την περίοδο που έπρεπε να προσέξουν όλα τα θέματα, τα σχετικά με το ευρώ. Και δεν ήταν μια περίοδος που θα μπορούσε να έχει γίνει μία πολιτική αναταραχή, το αναβάλαμε. Η επόμενη κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας γιατί δεν έκανε τίποτα; Γιατί οι επόμενες κυβερνήσεις, οι οποίες ήρθαν μετά το 2010, και μεταξύ αυτών και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάνανε ασφαλιστικό. Λοιπόν, γιατί φωνάζαν τότε και το κάνανε μετά;», σημείωσε.

Ελληνοτουρκικά και κίνδυνος θερμού επεισοδίου

Ο πρώην πρωθυπουργός δεν απέκλεισε ότι μπορεί να γίνει κάποιο ατύχημα διότι «από την τουρκική πλευρά προβάλλονται ισχυρισμοί οι οποίοι δε στέκονται, όμως καμιά φορά και από την ελληνική πλευρά προβάλλονται ισχυρισμοί, οι οποίοι οδηγούν σε εντάσεις με την Τουρκία». Εξήγησε ότι «η τακτική που ακολουθήθηκε μέχρι το 2004 και πάλι μετά από το 2010 για 2 χρόνια, είναι η τακτική των συνομιλιών με τους Τούρκους για όλα τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν ώστε να λυθούν κατά κάποιο τρόπο τα προβλήματα αυτά χωρίς τριβές». Διερωτήθηκε στη συνέχεια, «γιατί να βρισκόμαστε διαρκώς στην ανάγκη των εξοπλισμών;».

«Ήρθε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και είπε πρέπει να αγοράσουμε ένα αεροπλάνο. Και έγινε και φασαρία γιατί στη διάρκεια της δικής μου διακυβέρνησης αγοράζαμε αεροπλάνα λόγω των Ιμίων και τεθωρακισμένα κλπ. Γιατί να έχουμε εξοπλισμούς εμείς στην Ευρώπη οι οποίοι σε ποσοστιαία αναλογία είναι μεγαλύτεροι μετά της Μ. Βρετανίας; Είμαστε η χώρα εκείνη, η οποία εξοπλίζει περισσότερο μετά τη Μ. Βρετανία. Αναλογικά πάντα», πρόσθεσε.

Για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας 

«Η Τουρκία όπως είναι τώρα δεν πρέπει να γίνει μέλος της Ε.Ε. Τώρα, εγώ είμαι ένας ιδιώτης, ο οποίος μπορώ να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου, η Ελλάδα είναι μία χώρα με ευθύνες και πρέπει να προσέχει τι λέει», είπε σχετικά με την ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Για το εάν θα πρέπει να ενωθούν τα κόμματα της Κεντροαριστεράς 

Ο Κώστας Σημίτης δήλωσε σύμφωνος στην ένωση της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, ώστε να δημιουργηθεί ένας ενιαίος χώρος και «να έχει ένα ενιαίο πρόγραμμα». Σημείωσε ότι έχει πάρει μέρος σε αυτές τις συζητήσεις για πολύ καιρό και «επειδή το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό, αποφάσισα να σταματήσω να συμμετέχω σε αυτό». Ο κ. Σημίτης τόνισε ότι χρειάζεται μία ενιαιοποίηση όλου του χώρου και χρειάζεται μία νέα ηγεσία, η οποία δεν αποκλείει τους παλιούς, αλλά έχει και πράγματι καινούργιους και υπάρχουν σε αυτόν τον χώρο και άνθρωποι οι οποίοι και γνώση έχουν και πείρα και νέο πρόσωπο.

Για Κυριάκο Μητσοτάκη 

Ο πρώην πρωθυπουργός δεν περίμενε ο κ. Μητσοτάκης να κερδίσει τις εκλογές στο κόμμα, το οποίο –όπως τόνισε- πρέπει να αλλάξει κάπως. Εξήγησε ότι στη Ν.Δ υπάρχουν παλαιο-πολιτικές αντιλήψεις. «Έκπληκτος διάβασα στην εφημερίδα, την ‘Καθημερινή’, ότι ο κ. Μητσοτάκης έκανε μία διάλεξη, μία παρουσίαση για την οικονομική πολιτική και μετά την παρουσίαση αυτή για την οικονομική πολιτική, δεν ακολούθησε συζήτηση, αλλά άρχισαν να σηκώνονται διάφοροι βουλευτές ότι ‘ποιος θα γίνει βουλευτής σε αυτόν τον τόπο, εκείνος θα μου πάρει τη θέση, θα χάσω τη θέση’, δηλαδή μία συζήτηση ώρας για να προστατεύσουν οι υπάρχοντες βουλευτές απέναντι σε υποψήφιους βουλευτές τη θέση τους». Το χαρακτήρισε εξωφρενικό, λέγοντας ότι αυτό δείχνει πως «το κόμμα δεν ξέρει ακόμα τι είναι το κύριο, και το κύριο είναι αυτό που έθιξε ο κ. Μητσοτάκης, η οικονομική πολιτική».

αναδημοσίευση από skai.gr

ΝΑΙ στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Γιάννο Παπαντωνίου αποφασίζει η Βουλή

Η Βουλή αποφασίζει για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής για τον Γιάννο Παπαντωνίου την περίοδο που ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας. Υπέρ είναι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ένωση Κεντρώων και Ποτάμι με βάση τις τοποθετήσεις των εισηγητών τους...

Η πρόταση κατατέθηκε μετά από τις ποινικές δικογραφίες που διαβιβάστηκαν στη Βουλή και αφορούν στον πρώην υπουργό Εθνικής Άμυνας Γιάννο Παπαντωνίου, σχετικά με την ενδεχόμενη τέλεση των αδικημάτων της απιστίας στρεφόμενης κατά του Δημοσίου και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, στο πλαίσιο σύναψης συμβάσεων εξοπλιστικών προγραμμάτων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην πρόταση.

Μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης, η πρόταση θα τεθεί σε μυστική ψηφοφορία. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν δηλώσει ότι θα ψηφίσουν υπέρ της συγκρότησης προανακριτικής επιτροπής.

«Με την πρόταση συγκρότησης προανακριτικής επιτροπής, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ εκπληρώνει μια υπόσχεση που έδωσε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για μια προσπάθεια καταπολέμησης της διαφθοράς, για ταυτόχρονη εξυγίανση της οικονομίας και της πολιτικής», εξήγησε ο γενικός εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παρασκευόπουλος για την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει πρόταση συγκρότησης προανακριτικής επιτροπής για τον πρώην υπουργό Γιάννο Παπαντωνίου.

Ο κ. Παρασκευόπουλος έσπευσε να αποδώσει μείζονα σημασία στη στάση που θα τηρήσει σήμερα η Βουλή στο θέμα αυτό.

Υπέρ της σύστασης τάχθηκαν ΝΔ και ΚΚΕ

Υπέρ της πρότασης για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής που θα διερευνήσει τυχόν ποινικές ευθύνες, του πρώην υπουργού Άμυνας, επί ΠΑΣΟΚ, Γιάννου Παπαντωνίου για έξι υποθέσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων τάχθηκε ο εισηγητής της ΝΔ, Αθανάσιος Δαβάκης, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι το κόμμα του δεν θα επιτρέψει να μετατραπεί σε αρένα η όλη διαδικασία.

«Η ΝΔ, στοχεύοντας στην ανοικοδόμηση της αλήθειας με τους πολίτες και στη διασφάλιση του κύρους των Ενόπλων Δυνάμεων, θα υπερψηφίσει την πρόταση. Προειδοποιεί όμως την κυβέρνηση ότι δεν θα της επιτρέψει να μετατρέψει σε αρένα την Επιτροπή», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Δαβάκης. Παράλληλα, άφησε αιχμές τόσο για τη «πολύμηνη καθυστέρηση εξέτασης της υπόθεσης αυτής» όσο και για τη χρονική συγκυρία που επιλέγει να φέρει η κυβέρνηση την πρότασή της, την ίδια στιγμή που είναι σε εξέλιξη η συζήτηση για το κλείσιμο της αξιολόγησης.

Tο ΚΚΕ θα ψηφίσει «υπέρ» της συγκρότησης προανακριτικής επιτροπής ανέφερε ο Σάκης Βαρδαλής, ωστόσο υπογράμμισε ότι λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα από παρόμοιες επιτροπές στο πρόσφατο παρελθόν.

 
Ο βουλευτής του ΚΚΕ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι επιλέγει να καταθέσει αυτή την πρόταση τώρα γιατί θα λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά στη λαίλαπα των νέων μέτρων και για να καλύψει τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης.

Στόχος είναι, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «να πιστέψουν οι πολίτες ότι η οικονομική κρίση είναι συνέπεια κάποιων που τα φάγανε, που κάνανε ρεμούλες, που λαδώθηκαν και όχι ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης».

Υπέρ και από Δημοκρατική Συμπαράταξη-Ένωση Κεντρώων

Το κόμμα του «θα υπερψηφίσει την πρόταση» είπε ο εισηγητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Θόδωρος Παπαθεοδώρου αλλά ταυτόχρονα κατηγόρησε την κυβέρνηση για «σκοπιμότητες και επιχείρηση αντιπερισπασμού μπροστά στα αδιέξοδα της διαπραγμάτευσης».

Ο κ. Παπαθεοδώρου μίλησε για ανύπαρκτη στοιχειοθέτηση της πρότασης της συγκυβέρνησης με ασύνδετα, όπως είπε, μεταξύ τους δεδομένα, σημειώνοντας ότι «παράδειγμα είναι το καταπίστευμα στο εξωτερικό για την περίοδο που δεν ήταν υπουργός ο κ. Παπαντωνίου και δεν ασχολούνταν με τα εξοπλιστικά».

Τη θετική τοποθέτηση της Ένωσης Κεντρώων στη σύσταση ειδικής επιτροπής για τη διερεύνηση ευθυνών του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιάννου Παπαντωνίου, εξέφρασε εκ μέρους του κόμματος ο Ιωάννης Σαρίδης, ο οποίος, ωστόσο, επισήμανε ότι «όσο υπάρχει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, η παραγραφή των αληθινών ευθυνών γίνεται εύκολα και γρήγορα».

Ο κ. Σαρίδης εξέφρασε την εκτίμηση ότι με αυτήν την πρόταση η κυβέρνηση επιχειρεί να στρέψει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μακριά από το εθνικά κρίσιμο ζήτημα της δεύτερης αξιολόγησης.

Ποτάμι: Συμφωνούμε και επιδιώκουμε διαχρονικά τη διαφάνεια με κάθε τρόπο

«Συμφωνούμε, όχι μόνο ψηφίζοντας θετικά για τη σύσταση της Ειδικής Επιτροπής, αλλά, επειδή επιδιώκουμε διαχρονικά τη διαφάνεια με κάθε τρόπο.». Αυτό ανέφερε ο βουλευτής Σπύρος Δανέλης, δίνοντας το στίγμα του Ποταμιού κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια.

Ωστόσο, ο κ. Δανέλης έθεσε το ερώτημα εάν επιζητείται, με τη σύσταση της Ειδικής Επιτροπής, η διαλεύκανση ενός επαναλαμβανόμενου εγκλήματος, η απόδοση ευθυνών και η θωράκιση για το μέλλον, ή επιζητείται ο αποπροσανατολισμός της δημόσιας συζήτησης από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Εκτίμησε ότι η Επιτροπή θα έχει δύσκολο έργο λέγοντας πως για να τελεσφορήσουν οι εργασίες της πρέπει να υπάρξει καταγεγραμμένη με αδιάσειστο τρόπο η ολοκληρωμένη διαδρομή του προϊόντος του εγκλήματος, ώστε να μην απορριφθεί η υπόθεση από το Ειδικό Δικαστήριο, εφόσον φτάσει εκεί.

«Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι πολιτικές ευθύνες είναι αδιαμφισβήτητες, εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε αν υπάρχει ποινικό σκέλος», είπε ο κ. Δανέλης. Εξάλλου, πρόσθεσε ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει ανεκτή η εδραίωση της οσμής διαπλοκής που μόνο θύμα έχει τον κοινοβουλευτισμό και ξεκαθάρισε: «Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, ούτε έχουμε όλοι τις ίδιες ευθύνες».

«Το πολιτικό σύστημα οφείλει να προστατευθεί από την κοινή πεποίθηση που επικρέμαται σαν σκιά και θέλει την πολιτική ελίτ να επιδίδεται σε ένα ατέλειωτο πάρτι διαφθοράς», σημείωσε και επανέλαβε την πρόταση του κόμματός του να αλλάξει, τόσο τον ρόλο, όσο και τη λειτουργία της Ειδικής Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων, «να πάψουμε να λειτουργούμε νομιμοποιητικά στις αποφάσεις των υπουργών και του ΚΥΣΕΑ», κατέληξε ο κ. Δανέλης.

Υπόμνημα του Γιάννου Παπαντωνίου 

Ενόψει της σημερινής συζήτησης ο Γιάννος Παπαντωνίου απέστειλε υπόμνημα. «Επί 14 χρόνια όλες οι συμβάσεις του υπουργείου Άμυνας έχουν υποστεί εξονυχιστικό έλεγχο από διοικητικές και δικαστικές αρχές, χωρίς να έχει βρεθεί καμία απολύτως ένδειξη- ή υποψία ένδειξης- παράνομων ή παράτυπων ενεργειών ή παραλείψεων μου. Δεν προέκυψε κανένα απολύτως στοιχείο», αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Γιάννος Παπαντωνίου.

Ο πρωήν υπουργός προσθέτει ότι «η πρωτοβουλία της κυβερνητικής πλειοψηφίας να ζητήσει τη σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για έξι δικογραφίες που έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή επιχειρεί να ανατρέψει την εικόνα. Όχι μόνο δεν το επιτυγχάνει, αλλά επιβεβαιώνει ότι μοναδικός στόχος είναι η συκοφάντηση».

Η ποινική δικογραφία για το «Ερρίκος Ντυνάν»

Στη Βουλή έχει διαβιβασθεί και ανακοινώθηκε στην Ολομέλεια η ποινική δικογραφία που έχει σχηματισθεί για την υπόθεση του «Ερρίκος Ντυνάν», και αφορά τους πρώην υπουργούς της ΝΔ, Άδωνι Γεωργιάδη, Κώστα Χατζηδάκη, Νότη Μηταράκη, Ανδρέα Λυκουρέντζο και Μάκη Βορίδη.

Σημειώνεται ότι η δικογραφία σχηματίσθηκε από την Εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Ράικου, μετά την κατάθεση του προφυλακισμένου στις φυλακές Κορυδαλλού, πρώην προέδρου του «Ερρίκος Ντυνάν» Ανδρέα Μαρτίνη, ο οποίος καταλογίζει ευθύνες στους πρώην υπουργούς για την εκχώρηση του νοσοκομείου, που είχε ως αποτέλεσμα, όπως ισχυρίσθηκε, να ζημιωθεί το ελληνικό δημόσιο.

Στη Βουλή, επίσης, έχει διαβιβασθεί η δικογραφία κατά του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, η οποία αφορά μηνυτήρια αναφορά πολίτη για παράβαση καθήκοντος.

πηγή: ert.gr