Σε απολογία ο Παν. Λαφαζάνης – Κατηγορείται για την δράση της ΛΑ.Ε. κατά των πλειστηριασμών!

Σε απολογία κλήθηκε ο επικεφαλής της ΛΑΕ, Παναγιώτης Λαφαζάνης καθώς κατηγορείται μεταξύ άλλων για οπλοφορία, οπλοχρησία και παράβαση του νόμου περί κροτίδων και πυροτεχνημάτων, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το γεγονός αφορά στη δράση του για τους πλειστηριασμούς...

Ο Γραμματέας του Π.Σ. της ΛΑ.Ε, Παναγιώτης Λαφαζάνης, κλήθηκε από την Διεύθυνση Ασφαλείας Αττικής και ειδικότερα από το «Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος», στο πλαίσιο διενεργούμενης προκαταρκτικής εξέτασης κατόπιν παραγγελίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών. Οι κατηγορίες αφορούν τη δράση του ενάντια στους πλειστηριασμούς και για την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας, όπως ο ίδιος αναφέρει σε γραπτή δήλωσή του.

Ακολουθεί η δήλωση του Παναναγιώτη Λαφαζάνη

Η τρομοκρατία με τις εκδικητικές διώξεις στο πρόσωπο μου δεν θα περάσει

Με αισθήματα αηδίας και ντροπής για το κατάντημα αυτής της χώρας παρέλαβα σήμερα κλήση απολογίας από την Διεύθυνση Ασφαλείας Αττικής και ειδικότερα, άκουσον – άκουσον, το «Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος», στο πλαίσιο διενεργούμενης προκαταρτικής εξέτασης κατόπιν παραγγελίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών.

Η εξέταση μου και η προσωπική μου κλήση σε απολογία αφορά κατηγορίες που συνδέονται με το μισό σχεδόν ποινικό κώδικα ακόμα και κατηγορίες που αφορούν οπλοφορία, οπλοχρησία και παράβαση του νόμου περί κροτίδων και πυροτεχνημάτων σχετικά με την δράση μου ενάντια στους πλειστηριασμούς και για την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας και της λαϊκής περιουσίας.

Μια κυβέρνηση που ξεπουλά τον τόπο και έφτασε στο σημείο να μεταβιβάζει ακόμα και αρχαιολογικούς χώρους και αρχαία μνημεία για εκποίηση στο υπό ξένη διοίκηση Υπερταμείο.

Μια κυβέρνηση πολιτικών υπαλλήλων της ακραίας υποτέλειας και αποικιοποίησης της χώρας που έχει καταντήσει πιόνι στα χέρια αδίστακτων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Μια κυβέρνηση που έχει καταλύσει στην ουσία τη δημοκρατία και κυβερνά με τα ΜΑΤ και τον χημικό πόλεμο.

Μια κυβέρνηση επίσης της γενικής φτωχοποίησης, που ουσιαστικά στηρίζεται στην συναίνεση όλων των κατεστημένων κομμάτων, φαίνεται ότι αποφάσισε, πλέον, να εγκαινιάσει μια νέα περίοδο καθαρών και απροσχημάτιστων πολιτικών διώξεων, εκδικητικών όσων αφορά το πρόσωπο μου, προκειμένου να κάμψει τις αντιστάσεις, το φρόνημα και την ανερχόμενη δυναμική κινημάτων και πολιτικών δυνάμεων που δεν υποκύπτουν, δεν σκύβουν το κεφάλι, δεν πτοούνται, δεν απογοητεύονται και αντιθέτως, συνεχίζουν να σηκώνουν ψηλά τις σημαίες μιας Αριστεράς την οποία η κυβέρνηση πρόδωσε αλλά η οποία παραμένει ζωντανή, διατηρώντας ζωντανά τα μεγάλα σύγχρονα οράματα μιας κοινωνίας με ανθρωπιά και ελευθερία.

Είναι η πρώτη φορά που υφίσταμαι δίωξη μετά τις πολιτικές διώξεις που υπέστην στην χούντα του Παπαδόπουλου και μετέπειτα του Ιωαννίδη. Είναι τραγικό όχι για μένα αλλά για τη χώρα ότι είμαι ο πρώτος επικεφαλής δημοκρατικού πολιτικού κόμματος στη μεταπολίτευση, ο οποίος καλείται σε απολογία με καθαρά πολιτικές κατηγορίες οι οποίες αφορούν το μισό ποινικό κώδικα και οι οποίες, με μεγάλη δόση ειρωνείας, απευθύνονται σε βάρος μου από το τμήμα, τάχα, Προστασίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Κρατικής Ασφάλειας.

Αυτές τις πρωτοφανείς πρακτικές τις ξέρουμε να εφαρμόζονται μόνο στην γειτονική Τουρκία, ενάντια στις οποίες προσωπικά έχω αγωνιστεί όχι μόνο από τη χώρα μας αλλά και μέσα στη Τουρκία από την Άγκυρα και την Κων/πολη.

Η κυβέρνηση και όλο το μνημονιακό κατεστημένο δεν ενοχλούνται μόνο και αποκλειστικά από την στάση μου και τον αγώνα της Λαϊκής Ενότητας για την προάσπιση της πρώτης κατοικίας από άδικους, αυθαίρετους και αντιδημοκρατικούς πλειστηριασμούς. Δεν ενοχλούνται μόνο από τους αγώνες μας ενάντια στις αποκοπές ρεύματος τις οποίες σχεδιάζουν να πολλαπλασιάσουν σε βαθμό εφιάλτη για την κοινωνία το επόμενο διάστημα.

Δεν ενοχλούνται ακόμα μόνο από την πολιτική και κοινωνική μας αντίσταση για αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις, εργασιακές κατακτήσεις και κοινωνικά δικαιώματα.

Η κυβέρνηση και το μνημονιακό κατεστημένο ενοχλούνται κυρίως για την δυναμική ανοδική πορεία της Λαϊκής Ενότητας, την οποία ματαίως προσπαθούν να αποκρύψουν με τις ψεύτικες δημοσκοπήσεις τους και το γεγονός ότι αυτή η ανοδική πορεία της ΛΑ.Ε μπορεί να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό χάρτη στο επόμενο διάστημα, που μπορεί να πετάξει στα σκουπίδια όλη την Ελλάδα της παρακμής, της διαφθοράς, της πολιτικής απάτης, της διαπλοκής, της κλεψιάς και της ξενοδουλείας.

Η δίωξη στο πρόσωπο μου, δεν θέλει να φοβίσει εμένα προσωπικά, κάτι το οποίο οι μισαλλόδοξοι παλιοί σύντροφοί μου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μπορεί να συμβεί στον αιώνα τον άπαντα.

Η δίωξη στο πρόσωπο μου όπως και η δίωξη των τριών αγωνιστών που δικάζονται την Τρίτη στη Σχολή Ευελπίδων για την αντίσταση τους στους πλειστηριασμούς, των 20 αγωνιστών που διώκονται για τον ίδιο λόγο από το Βόλο, των 15 που διώκονται στο Ναύπλιο, των 2 στη Θεσσαλονίκη, αυτό που επιδιώκει είναι να τρομοκρατήσει ένα ολόκληρο κίνημα, ίσως το πιο χαρακτηριστικό αυτήν την περίοδο που εξαπλώνεται, που είναι επίφοβο και απειλητικό, έχει αποτελεσματικότητα και σημειώνει νίκες.

Διαβεβαιώνουμε τους πλαστογράφους, μισαλλόδοξους, καρεκλοθήρες της εξουσίας οι οποίοι φιλοδοξούν να συναγωνιστούν σε διώξεις τις χειρότερες στιγμές εκδικητικότητας που έζησε η χώρα μας στη μετεμφυλιακή περίοδο, ότι δεν θα τρομοκρατήσουν κανέναν και ότι τα μακάβρια αντιδημοκρατικά σχέδια τους θα πέσουν στο κενό.

Οι μέρες που έχουν απομείνει για την αντιδημοκρατική εξουσία τους είναι μετρημένες, όπως σύντομα η χώρα θα γνωρίσει μια νέα Άνοιξη και καινούργια ελπίδα μέσα από τη συντριβή όλων των μνημονιακών δυνάμεων της καταστροφής.

Δήλωση του Σαράντου Θεοδωρόπουλου, Νομικού Συμβούλου του Παν. Λαφαζάνη

Με αισθήματα ιδιαίτερης θλίψης και πραγματικής κατάπληξης έλαβα γνώση της κωμικοτραγικής Κλήσης Παροχής Εξηγήσεων με την οποία για πρώτη φορά μετά την εποχή του Στυλιανού Παττακού καλείται στη χώρα μας ενώπιον της Κρατικής Ασφάλειας Αρχηγός Πολιτικού Κόμματος, προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την πολιτική του δράση.

Με μεθοδεύσεις που θα τις ζήλευε και το Καθεστώς του Ερντογάν η πολιτική κινηματική αντίδραση ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας μεταμφιέζεται σε αντίσταση, διατάραξη κοινής και οικιακής ειρήνης, σε φθορά και διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, εξύβριση, απλή και επικίνδυνη σωματική βλάβη και βία κατά των Αστυνομικών Οργάνων. Από τους εγκεφάλους κατασκευής των εξωφρενικών διώξεων δεν διέφυγαν ούτε κατηγορίες που αφορούν τον νόμο περί όπλων και πυρομαχικών ακόμη και τον νόμο περί κροτίδων και πυροτεχνικών αθυρμάτων.

Ευτυχώς που στης 7 Μαρτίου του 2018, 21 Μαρτίου του 2018 και 28 Μαρτίου του 2018 ο φακός των δημοσιογράφων απαθανάτισε το όργιο της ασφυξιογόνου καταστολής του κινήματος και η κοινή γνώμη έχει άποψη για τις έωλες κατηγορίες που απαγγέλλονται κατά του Παναγιώτη Λαφαζάνη με σκοπό αποκλειστικά και μόνο την εκδικητική τιμωρία του για τη συνεπή πολιτική του πορεία.

Πρέπει να σας ενημερώσω ότι το μόνο αναλόγου γελιότητος κείμενο απαγγελίας ποινικής κατηγορίας το οποίο έχω υπόψιν μου ,είναι το σημείωμα παροχής εξηγήσεων προς τον συνδικαλιστή Διαμαντή Μαυριδόγλου διότι πέταγε χαρταετό με την οικογένειά του την Καθαρά Δευτέρα του 1960 στους πρόποδες του Υμηττού

Θα στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις τον Παναγιώτη Λαφαζάνη στους αγώνες του διότι στην Πατρίδα μας πέρασαν ανεπιστρεπτί οι μέρες του Πατακού και δεν πρόκειται να έρθουν οι μέρες Ερντογάν.

 iskra.gr

Ο «ανταρτοπόλεμος» του ΔΝΤ για τις συντάξεις

Η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, δια στόματος Τζέρι Ράις, επιχειρεί να επαναφέρει στην ευρωπαϊκή ατζέντα το «αναπτυξιακό δόγμα» του ΔΝΤ – ένα δόγμα, που προκρίνει την ριζική περικοπή των κοινωνικών δαπανών υπέρ της χαμηλότερης φορολόγησης και της ελάφρυνσης των επιχειρήσεων.

To μήνυμα του ΔΝΤ υπέρ της περικοπής των συντάξεων ήταν, εν πολλοίς, αναμενόμενο στην κυβέρνηση – κατά κάποιες εκτιμήσεις, δε, δεν είχε καν αποδέκτη την Αθήνα. Το Ταμείο δεν έχει πλέον «λειτουργικό» ρόλο στην Ελλάδα, δεν διαπραγματεύεται και δεν αποφασίζει καθώς δεν υπάρχει πρόγραμμα σε ισχύ, μετέχει όμως σε ένα σκληρό διεθνές παίγνιο πολιτικής επιρροής. Και σ’ αυτό το παίγνιο, κυβερνητικές πηγές θεωρούν ότι το ΔΝΤ επιχειρεί να δημιουργήσει «κλίμα» και να επαναβεβαιώσει την ισχύ του, έχοντας το βλέμμα στραμμένο κυρίως στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

Σ’ αυτό το παιχνίδι επιρροής εντάσσεται από τις ίδιες πηγές η θέση που διατύπωσε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ ότι η περικοπή των συντάξεων αποτελεί, ουσιαστικά, διαρθρωτικό μέτρο και παρ’ ότι δεν υφίσταται δημοσιονομική ανάγκη πρέπει να εφαρμοστεί προκειμένου να μη σταλεί αρνητικό μήνυμα στις αγορές.

«Η εφαρμογή του μέτρου όχι μόνο θα βελτιώσει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά παράλληλα θα στείλει και μήνυμα στις αγορές ότι η Ελλάδα παραμένει στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων» είπε ο Τζέρι Ράις, για να προσθέσει ότι η περικοπή των συντάξεων «θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα πιο ισορροπημένο μείγμα κοινωνικής πολιτικής, καθώς διαμορφώνει δημοσιονομικό περιθώριο για άλλες πολιτικές στήριξης, αλλά και για μείωση των φορολογικών βαρών».

Εν ολίγοις, η Κριστίν Λαγκάρντ δια στόματος Τζέρι Ράις, επιχειρεί να επαναφέρει στην ευρωπαϊκή ατζέντα το «αναπτυξιακό δόγμα» του ΔΝΤ – ένα δόγμα, που προκρίνει την ριζική περικοπή των κοινωνικών δαπανών υπέρ της χαμηλότερης φορολόγησης και της ελάφρυνσης των επιχειρήσεων. Το δε πολιτικό μήνυμα του Ταμείου απευθύνεται κυρίως προς το Βερολίνο και στοχεύει στην επαναβεβαίωση της ισχύος του από την κυβέρνηση Μέρκελ, σε μια συγκυρία που η επιρροή του ΔΝΤ υποχωρεί διεθνώς και αντιμετωπίζει την σταθερή υποβάθμιση του ρόλου του από τον Λευκό Οίκο.

Αυτό είναι και το πλαίσιο που καθορίζει την, αμιγώς πολιτική, μάχη την οποία θα δώσει η Αθήνα το επόμενο διάστημα για να πετύχει την συναινετική ακύρωση της περικοπής των συντάξεων. Στην κυβέρνηση θεωρούν πως σ’ αυτήν την μάχη έχουν σύμμαχο την Κομισιόν και τα «νούμερα του προϋπολογισμού», και δείχνουν ως κομβικό παράγοντα την στάση των αγορών.

«Εάν πειστούν οι αγορές πως κανείς δεν σκοπεύει να βάλει μπουρλότο στις μεταρρυθμίσεις, τότε ο υπόλοιπος δρόμος θα είναι πιο εύκολος», λέει χαρακτηριστικά πηγή με γνώση των δημοσιονομικών δεδομένων αλλά και των πολιτικών διεργασιών. Εξ ου και η χθεσινή διαβεβαίωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου προς τους επενδυτές στο Roadshow του Λονδίνου ότι «δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις» στην οικονομική πολιτική – εξ ου και η παράλληλη προσπάθεια της κυβέρνησης να ακυρώσει τα επιχειρήματα του ΔΝΤ και να αποδείξει δύο κομβικά στοιχεία: Αφενός ότι η περικοπή των συντάξεων όχι μόνον δεν συνιστά διαρθρωτικό μέτρο αλλά αποτελεί και αντιαναπτυξιακή κίνηση, και αφετέρου ότι η μη εφαρμογή της δεν επηρεάζει την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.

Σ’ αυτή την προσπάθεια έχουν δοθεί στους θεσμούς αναλυτικά στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι τα πλεονάσματα του 3,5% είναι διασφαλισμένα έως το 2022 ακόμη κι εάν «δεν υπάρξει ούτε… μισό επιπλέον μέτρο», ότι η μη περικοπή των συντάξεων δεν έχει καμία επίπτωση στην βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μετά το 2030 και πως, αντιθέτως, η μείωσή τους θα αποσύρει από την πραγματική οικονομία περί τα 2 δις ευρώ ετησίως – ήτοι, θα λειτουργήσει αντιαναπτυξιακά και υφεσιακά την ώρα που επιχειρείται να δοθεί η μέγιστη δυνατή ώθηση ανάκαμψης.

Πέραν τούτων, στο κυβερνητικό επιτελείο επισημαίνουν και δύο πολιτικούς παράγοντες με διαφορετική δυναμική επίδρασης στην στάση των δανειστών. Ο ένας είναι οι εκλογές στην Βαυαρία στις 14 Οκτωβρίου που, κατά πολλούς, θα αποτρέψουν οποιαδήποτε ανακίνηση του ελληνικού ζητήματος από την κυβέρνηση του Βερολίνου για τον επόμενο μήνα. Ο δεύτερος είναι οι ευρωεκλογές του Μαΐου, εν όψει των οποίων εκτιμάται ότι μπορεί να αμβλυνθεί η στάση των λεγόμενων «σκληρών» χωρών της ευρωζώνης – Γερμανίας, Ολλανδίας και δορυφόρων.

Εάν αυτό το δεύτερο σενάριο υπερισχύσει άμεσα, οι πλέον αισιόδοξοι στην Αθήνα θεωρούν πως η μη περικοπή των συντάξεων μπορεί να αποτυπωθεί ακόμη και στο προσχέδιο του προυπολογισμού που θα κατατεθεί στην Κομισιόν στα μέσα Οκτωβρίου. Εάν όχι, τότε οι τελικές αποφάσεις μπορεί να καθυστερήσουν έως το Eurogroup της 3ης Δεκεμβρίου. Με δεδομένη όμως πάντοτε την ειλημμένη πολιτική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να μην προχωρήσει, σε καμία περίπτωση, σε μείωση των συντάξεων…
tvxs.gr

Το φάντασμα της Ακροδεξιάς πάνω από την Ευρώπη

Την ώρα που περισσότεροι από 120 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (26%) ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, η Ακροδεξιά μετακινήθηκε από το περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Το Προσφυγικό- Μεταναστευτικό Ζήτημα ήρθε ως επιστέγασμα της κρίσης...

του Πιέρρου Τζανετάκου

Από τις δεκάδες ευρωπαϊκές δημοκρατίες που ορθώθηκαν σταδιακά στα ερείπια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε οι μισές δεν άντεξαν να ζήσουν περισσότερο από είκοσι χρόνια. Ενώ το 1920 μόλις 2 από τα 28 κράτη της νέας Ευρώπης διοικούνταν από μη δημοκρατικά καθεστώτα, το 1939- λίγο πριν την γερμανική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία- μόνο 10 από τις 27 ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προέρχονταν από ελεύθερες εκλογές.

«Για πολλούς Ευρωπαίους οι ρίζες της μεταπολεμικής άνθησης της δικτατορίας βρίσκονταν στην κρίση της κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης της εποχής», γράφει ο Μαρκ Μαζάουερ στην «Σκοτεινή Ήπειρο», που δεν είναι άλλη από την Ευρώπη. Πληθωρισμός, ανεργία, κομμουνιστικός κίνδυνος, οικονομική κρίση, εθνικά κράτη, ισχυρή παράδοση και σύμβολα, ολοκληρωτισμός. Αυτές είναι οι βασικές έννοιες που καθόρισαν την διαδρομή του Μεσοπόλεμου, που από ένα σημείο και μετά οδηγούσε μαθηματικά στον όλεθρο του δεύτερου μεγάλου πολέμου.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα στην Ευρώπη και πολλοί μιλούν- παρότι πρόκειται για επιστημονική παραδοξότητα- για έναν νέο, σύγχρονο Μεσοπόλεμο; Πως φτάσαμε από το new deal, το κοινωνικό κράτος, την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, τα κινήματα, την οικολογία και τους τόσους άλλους πολιτικούς νεωτερισμούς να απειλούμαστε από την επανεμφάνιση των ακροδεξιών φαντασμάτων πάνω από την Γηραιά Ήπειρο;

Όπως τότε, έτσι και τώρα, οι πρώτοι που αμφισβητούνται είναι οι εκπρόσωποι των παραδοσιακών κομματικών σχηματισμών. Τόσο η φιλελεύθερη δεξιά, όσο και η σοσιαλδημοκρατία βρίσκονται εδώ και χρόνια στο στόχαστρο της κριτικής, καθώς αδυνατούν εν μέσω της οικονομικής κρίσης και της λιτότητας να προσφέρουν στις πλατιές μάζες των ψηφοφόρων τις θέσεις εργασίας και την οικονομική ασφάλεια που οι τελευταίοι αναζητούν.

Είναι, άλλωστε, αυτές οι δυνάμεις, που σύμφωνα με τους επικριτές τους, παρέδωσαν τα κλειδιά των αποφάσεων στην ελίτ και την γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την οποία η εμπιστοσύνη των πολιτών βαίνει όλο και μειούμενη.

«Κάποιοι λίγοι, πίσω από κλειστές πόρτες, αποφασίζουν για εμάς τους πολλούς», είναι το μήνυμα που όλο και πιο ηχηρό φτάνει από κάθε άκρη της Ευρώπης στους διαδρόμους των Βρυξελλών. Αυτή η στενή ευρωπαϊκή κάστα εξουσίας κατηγορείται από την σύγχρονη Ακροδεξιά ως η εφαρμόζουσα την πολυπολιτισμική στρατηγική της Ένωσης, η οποία- βασισμένη στην πολιτική ορθότητα- στοχεύει στην αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών, τον εξισλαμισμό της Ευρώπης και την περαιτέρω κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου παγκόσμιου κεφαλαίου.

Με βάση ένα αμάλγαμα από τα παραπάνω δεδομένα και επιχειρήματα η Ακροδεξιά κερδίζει τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερο έδαφος επιρροής στην Ευρώπη. Στην Αυστρία συγκυβερνά, στην Ουγγαρία ο Όρμπαν υιοθετεί όλο και περισσότερο την ατζέντα του σχεδόν φασιστικού Jobbik, στην Ελβετία αγγίζει το 30%, σε Δανία, Φινλανδία, Σουηδία ξεπερνά το 10%, στην Γαλλία διεκδίκησε την προεδρία, στην Ολλανδία είναι η δεύτερη πολιτική δύναμη και βέβαια στην Ελλάδα ο εσμός των χρυσαυγιτών δολοφόνων ενδεχομένως να φλερτάρει και με διψήφιο εκλογικό ποσοστό.

Την ώρα που περισσότεροι από 120 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (26%) ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, η Ακροδεξιά μετακινήθηκε από το περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Το Προσφυγικό- Μεταναστευτικό Ζήτημα ήρθε ως επιστέγασμα της κρίσης, όχι μόνο ως αφορμή αναζωπύρωσης της αντι- μουσουλμανικής φωτιάς, αλλά και ως αιτία αποδυνάμωσης του ήδη καταρρέοντος κοινωνικού κράτους. «Δίνετε χρήματα για τους μετανάστες, αλλά αρνείστε να βοηθήσετε τους χιλιάδες Γάλλους αστέγους», ήταν μια από τις τελευταίες κορώνες της Μαρίν Λεπέν.

Αν η δυτική Ευρώπη απέτυχε να δημιουργήσει κοινωνίες ισότητας, να εντάξει ομαλά τους μετανάστες και ν’ αυξήσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, στην ανατολική πλευρά του χάρτη είναι φανερό ότι δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς αυτό που ονομάζεται «κοινωνία των πολιτών». Δεν υπάρχει συνείδηση της διαφορετικότητας και δεν γίνεται αποδεκτή η ανάγκη στήριξης των πιο αδύναμων.

Η μετάβαση από τον ολοκληρωτισμό στον σύγχρονο κόσμο είναι αργή, γεμάτη εμπόδια και ενδεχομένως να μην επιτευχθεί ποτέ. Η Πολωνία (μεγαλύτερη πρώην κομμουνιστική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και η Ουγγαρία μας δίνουν τις εναργέστερες αποδείξεις για το μέγεθος της προβλήματος. Ο Όρμπαν έδειξε τις προθέσεις του σχεδόν από την αρχή της πρωθυπουργικής θητείας του.

Το 2012 προχώρησε στην αποκατάσταση του ναυάρχου Χόρτυ, συμμάχου του Μουσολίνι και του ίτλερ, υπεύθυνου για την επιβολή της στυγνής μεσοπολεμικής δικτατορίας και υπαίτιου της εξόντωσης χιλιάδων Εβραίων και δημοκρατικών πολιτών. Ένα από τα συνθήματα του ουγγρικού κυβερνώντος κόμματος είναι η «επιστροφή στα περασμένα μεγαλεία», την οποία εμποδίζουν οι Βρυξέλλες με την πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν στην- πάλαι ποτέ κέντρο της Ευρώπης- Βουδαπέστη. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη προσπάθεια σύνδεσης της βιολογικής κοινότητας του αίματος, του εθνικού κράτους, με το ένδοξο παρελθόν.

Ο κλονισμός των βεβαιοτήτων από το σάρωμα της παγκοσμιοποίησης οδηγεί σε αναζήτηση νέων σταθερών, δημιουργώντας χώρο στους ακροδεξιούς για να κάνουν αυτό που τους αρέσει περισσότερο: Να δημιουργούν ξανά νέα (αλλά παλαιά) εθνικιστικά σύμβολα. Ο πολωνικός εθνικισμός, επίσης, κατ’ εξοχήν παράδειγμα εθνικού ρομαντισμού, χαρακτηρίζεται από μια μυθοποιημένη εκδοχή του παρελθόντος. «Θεός, τιμή, πατρίδα», «Ζήτω η Λευκή Ευρώπη των αδελφικών εθνών», «Καθαρή Πολωνία», «Να φύγουν οι Εβραίοι από την εξουσία», είναι κάποια από τα συνθήματα των Πολωνών ακροδεξιών, που δεν έχασαν την ευκαιρία να στηρίξουν τον Όρμπαν στην πρόσφατη διένεξή του με την Ε. Ε.

Κοινός παρονομαστής και στις δύο περιπτώσεις είναι αφενός η αναζήτηση μιας νέας εθνικής «καθαρής» ταυτότητας και ο επαναπροσδιορισμός της παράδοσης, αφετέρου η διάθεση για κοινή παρουσία στον επερχόμενο «πόλεμο» για την πολιτισμική και οικονομική επιβίωση. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική αν κανείς εξετάσει την εξάπλωση του ακροδεξιού φαινομένου στην Σκανδιναβία, όπου η εκλογική άνοδος του ολοκληρωτισμού δεν οφείλεται στην πτώση του βιοτικού επιπέδου, αλλά στον φόβο αλλοίωσης του έθνους εξαιτίας της μετανάστευσης. Πρόκειται για τον «εξτρεμισμό της ευημερίας», όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

Σε πολλές περιπτώσεις, τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα προκειμένου ν’ αναχαιτίσουν την επέλαση των ακροδεξιών σχηματισμών επέλεξαν να υιοθετήσουν μέρος της ατζέντας τους. «Η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε», δήλωνε το 2012 η Άγγελα Μέρκελ, χωρίς να μπορεί να προβλέψει ούτε τις επιπτώσεις του Προσφυγικού στην εκλογική βάση της, ούτε τον αντίκτυπο των γεγονότων του Κέμνιτς στην επαναφορά των φασιστικών επιχειρημάτων στον δημόσιο διάλογο.

Ομοίως και ο νεαρός καγκελάριος της Αυστρίας, ο οποίος όσο περνά ο καιρός πλησιάζει όλο και εγγύτερα στις θέσεις του ακροδεξιού εταίρου τους. «Η ευυπόληπτη Δεξιά για να αποτρέψει τον ακροδεξιό εξτρεμισμό, δανείστηκε την γλώσσα και κάποιες από τις ισχυρές πολιτικές του», έγραφε πρόσφατα ο Τόνι Μπάρμπερ στους Financial Times. Τελικά το αποτέλεσμα της συμπερίληψης των επιχειρημάτων της Ακροδεξιάς στον κατεστημένο πολιτικό λόγο είναι το αντίθετο από το επιθυμητό: Αντί να μειώνει, διογκώνει την επιρροή της ατζέντας του ολοκληρωτισμού.

Βέβαιο είναι ότι και τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή μικροπολιτική προσέγγιση κρίσιμων ζητημάτων, έπαιξαν καίριο ρόλο στην νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής. Γυρνώντας χρόνια πίσω, μπορούμε να δούμε πως ο Μιτεράν χρησιμοποίησε την δημόσια τηλεόραση της Γαλλίας για την προβολή του Λεπέν, με στόχο να πλήξει την γκωλική Δεξιά. Αντιστοίχως έπραξε το ΠΑΣΟΚ, προωθώντας στο μιντιακό σύστημα της εποχής των ταυτοτήτων την περίπτωση Καρατζαφέρη, προκειμένου ν’ αποδυναμώσει την κεντρώα στροφή της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα πιο πρόσφατες είναι οι εικόνες ξεπλύματος της Χρυσής Αυγής από ελληνικά μέσα ενημέρωσης μεγάλης εμβέλειας. Αν, όπως είπαμε προηγουμένως, οι εθνικιστές επιδιώκουν μετ’ επιτάσεως την δημιουργία των νέων συμβόλων, τα μίντια είναι αυτά που γεμάτα προθυμία τα κατασκευάζουν.

Είναι η επιστροφή στα εθνικά κράτη η λύση στο πρόβλημα; Προφανώς και δεν είναι. Εν μέσω του παγκόσμιου ανταγωνισμού με τους όρους των αγορών, πιθανή επιστροφή στον προστατευτισμό και την απομόνωση θα σημάνει- ειδικά για τους πιο αδύναμους- την πλήρη καταστροφή. Άλλωστε, η αποφυγή μιας νέας καταστροφής, αυτής που θα προέκυπτε από έναν τρίτο μεγάλο πόλεμο, ήταν η συγκολλητική ουσία για την ενοποίηση της Ευρώπης.

Δεν αρκεί όμως μόνον αυτό. Η φιλελεύθερη δημοκρατία οφείλει να δώσει απαντήσεις. Πρέπει να εντάξει ομαλότερα τους μετανάστες στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Να ρίξει όλο το βάρος της στην ενίσχυση της αγοράς εργασίας. Να δημιουργήσει νέες συλλογικές ταυτότητες, με βάση τις αρχές της προόδου, της ισότητας και της ελευθερίας. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές, στις οποίες πολλοί ακροδεξιοί σχηματισμοί συζητούν κοινή συμμετοχή υπό την μπαγκέτα του ακροδεξιού πρώην συμβούλου του Τραμπ Στηβ Μπάνον, θα είναι μια μεγάλη δοκιμασία. Η δημοκρατία μπορεί εύκολα να εξανεμιστεί, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε. Κάπως έτσι συνέβη άλλωστε και στον Μεσοπόλεμο. Οι λύσεις είναι στα χέρια των κρατούντων, όχι όμως για πολύ ακόμα.

πηγή: ert.gr

Τζακ Λιου: «Τεράστια πρόοδος η επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη»

Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Ουάσιγκτον Λένα Αργύρη, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου εκτιμά ότι η ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος συνιστά ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα και στο προσεχές διάστημα, θεωρεί ότι θα ακολουθήσει μια περίοδο ανάπτυξης...

Ως τεράστια πρόοδο χαρακτηρίζει την επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου, ο οποίος είχε κληθεί να διαχειριστεί τα κρίσιμα χρόνια της ελληνικής κρίσης κατά τη διάρκεια της θητείας του στο αμερικανικό υπουργείου Οικονομικών.

«Αν σκεφτεί κανείς που βρισκόταν η Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της κρίσης, αποτελεί τεράστια πρόοδο το γεγονός ότι αναπτύσσεται και πάλι, ότι επιτυγχάνει δημοσιονομικούς στόχους που ήταν δύσκολοι, για κάποιους μάλιστα ακατόρθωτοι, ενώ και η υποχώρηση της ανεργίας είναι ένα πολύ καλό σημάδι».

Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Ουάσιγκτον Λένα Αργύρη, ο κ. Λιου εκτιμά ότι η ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος συνιστά ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα. Όσον αφορά το προσεχές διάστημα, θεωρεί ότι θα ακολουθήσει μια περίοδο ανάπτυξης, ξεκαθαρίζοντας, όμως, ότι δεν πρέπει να υπάρξουν οπισθοχωρήσεις και πισωγυρίσματα στη μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας.

«Πιστεύω ότι η πρόκληση, καθώς η Ελλάδα θα προχωράει μπροστά είναι να μην οπισθοχωρήσει από μεταρρυθμίσεις που παρήγαγαν ουσιαστική πρόοδο, να μην πισωγυρίσει δημιουργώντας μεγαλύτερο δημοσιονομικό βάρος, όπως τα χρόνια της κρίσης, να μην οδηγηθεί σε υπερβολική δημοσιονομική προσαρμογή, να μη δαπανά χρήματα που δεν διαθέτει και να μην υπονομεύσει την πρόοδο που έχει ήδη πετύχει» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ερωτηθείς για το ποιες είναι οι προκλήσεις από εδώ και στο εξής και αν τον προβληματίζουν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και η δυναμική του χρέους σε είκοσι χρόνια από σήμερα, ο κ. Λιου εκτίμησε ότι η διατήρηση των πλεονασμάτων για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα συνιστά αναμφίβολα μια από τις προκλήσεις που θα κληθεί να διαχειριστεί η χώρα στο μέλλον.

Σχολιάζοντας την πρόσφατη συμφωνία για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, ο κ. Λιου εκτιμά ότι στο μέλλον θα πρέπει να ανοίξει ξανά η συγκεκριμένη συζήτηση. Στο σημείο αυτό μάλιστα υπενθυμίζει πως πάντοτε είχε διαφορετική αντίληψη για τη στρατηγική διαχείρισης του ελληνικού χρέους, προσθέτοντας με νόημα πως κάποιοι άλλοι διεθνείς εταίροι δεν είχαν την ίδια άποψη.

«Το ΔΝΤ πίστευε και οι ΗΠΑ πίστευαν, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ότι το βάρος του χρέους ήταν απλώς μη βιώσιμο. Ο λόγος για τον οποίο κανείς χρησιμοποιεί υποθέσεις για τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα σε τέτοιο βάθος χρόνου, είναι γιατί μέρος από το υποβόσκον ζήτημα του χρέους δεν έχει αντιμετωπιστεί».

Σχολιάζοντας τη συμφωνία του Eurogroup για το ελληνικό χρέος, ο πρώην υπουργός εξέφρασε την πεποίθηση ότι «προς το παρόν η πρόσφατη διευθέτηση του χρέους έχει μετατοπίσει το πρόβλημα στο μέλλον» και προσθέτει πως «η Ελλάδα έχει πρόσβαση στις αγορές και η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται. Επομένως πιστεύω ότι η επόμενη περίοδος θα συνεχίσει να είναι περίοδος ανάκαμψης».

Επαναλαμβάνει επίσης την άποψη ότι ένας συνδυασμός δράσεων ήταν και είναι απαραίτητος για την οριστική επίλυση της κρίσης και εκτιμά πως θα είχε επιτευχθεί ακόμα μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους αν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ήταν εξ αρχής έτοιμα να συμφωνήσουν σε ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικής.

«Πάντα πίστευα ότι η σωστή λύση ήταν ο συνδυασμός δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, που θα έβαζαν την ελληνική οικονομία και τις δημόσιες δαπάνες σε μια βιώσιμη τροχιά, με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα διευκόλυναν τον ανταγωνισμό και θα ενεργοποιούσαν την ελληνική οικονομία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ελάφρυνση χρέους. Αν και υπάρχει εν τέλει πρόοδος σε όλους αυτούς τους τομείς, αν πριν από πέντε χρόνια όλα τα μέρη είχαν συμφωνήσει να πράξουν αυτό που έπρεπε να πράξουν σε όλους τους τομείς, πιθανότατα να είχαμε δει μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους κατά τη διάρκεια της κρίσης. Δεν βρισκόντουσαν, όμως, όλα τα μέρη σε αυτό το σημείο συνεννόησης».

Αναφερόμενος στην λιτότητα που επιβλήθηκε στη χώρα κατά τη διάρκεια της κρίσης, ο κ. Λιου παραδέχεται ότι έριξε ένα επιπλέον βάρος στην ελληνική οικονομία. Σε ερώτηση για το κοινωνικό και πολιτικό κόστος της κρίσης, ο πρώην υπουργός υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν από την πρώτη στιγμή το κοινωνικό κόστος. Υπογράμμισε, όμως, πως δεν υπήρχε εναλλακτική λύση που θα οδηγούσε κάποιον διεθνή οργανισμό να παρέχει το είδος της στήριξης που η Ελλάδα χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή.

«Το να πλήξεις με τέτοιο τρόπο μια οικονομία που είναι ήδη σε ύφεση, στην πραγματικότητα σε μακρά ύφεση, αψηφά τους κανόνες της μακροοικονομίας τους οποίους οι περισσότεροι έχουμε καταλήξει να αποδεχόμαστε... Όλο αυτό είχε κόστος. Πιστεύω ότι κοιτώντας μπροστά η λύση θα είναι η δημιουργία επαρκούς ανάπτυξης...» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Κληθείς να απαντήσει για το πως θα είχε διαχειριστεί ο ίδιος την ελληνική οικονομική κρίση, ο Αμερικανός πρώην υπουργός δεν δίστασε να πει πως θα ήταν λιγότερο αυστηρός σε κάποια από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα λιτότητας, διευκρινίζοντας, όμως ότι «μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πρέπει να υπάρχει υπεύθυνη προσέγγιση σε σχέση με τις δημοσιονομικές πολιτικές για να μην οδηγείται η κατάσταση εκτός ελέγχου».
amna.gr

Θετικός απολογισμός για την Ελλάδα από το γερμανικό ΥΠ.ΟΙΚ.

Επιτυχή ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος διαπιστώνει η έκθεση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και αναπτυξιακοί ρυθμοί στην οικονομία. Το χρέος θα μειωθεί με «βιώσιμη δημοσιονομική πολιτική» και μεταρρυθμίσεις.

Στο πλαίσιο της μηνιαίας έκθεσης που δημοσιεύει σήμερα το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών προβαίνει σε δική του εκτίμηση για τα τρία ελληνικά προγράμματα. Ο οκτασέλιδος απολογισμός καταλήγει, μετά από μια σύντομη ιστορική αναδρομή των τελευταίων δέκα χρόνων, στο συμπέρασμα ότι η «Ελλάδα ολοκλήρωσε με επιτυχία το τρίτο πρόγραμμα προσαρμογής». Η χώρα αξιοποίησε τα τρία προγράμματα «για να εφαρμόσει διαρθρωτικές αλλαγές όπως και για να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών». Αναφορικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας διαπιστώνεται «εκ νέου ανάπτυξη», όχι όμως με τους μέσους ευρωπαϊκούς ρυθμούς. Για την Ελλάδα, η Κομισιόν αναμένει για φέτος αύξηση της τάξεως του 1,9%, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη θα κυμαίνεται στο 2,1%.

Προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις

Ως επιτεύγματα των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αναφέρονται μεταξύ άλλων, η βιωσιμότητα των οικονομικών του δημοσίου, η εγκαθίδρυση μιας ανεξάρτητης φορολογικής αρχής, οι αλλαγές στο φόρο εισοδήματος, οι μεταρρυθμίσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, η καθιέρωση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, η ενίσχυση των κανόνων διακυβέρνησης στις συστημικές τράπεζες, η νομοθεσία περί αφερεγγυότητας, η ίδρυση του Υπέρ- ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων το 2016. Στα θετικά των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών συγκαταλέγονται επίσης η καθιέρωση της αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων και των ρυθμίσεων για την επιλογή ανώτατων στελεχών στο δημόσιο τομέα.

Σε σχέση με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η έκθεση επικαλείται τις σχετικές εκτιμήσεις της Κομισιόν: Αν η Ελλάδα τηρήσει τους δημοσιονομικούς στόχους και οι οικονομικές της επιδόσεις αυξηθούν όπως αναμένεται από την Κομισιόν, τότε σε βάθος χρόνου θα μειωθεί και το χρέος. Παράλληλα όμως το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται, ότι τα σενάρια της Κομισιόν «λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος (έως το έτος 2060) θεωρούνται αβέβαια και δεν μπορούν να θεωρηθούν προγνώσεις». Σε περίπτωση που η Ελλάδα καταφέρει ετήσιο πλεόνασμα στον προϋπολογισμό 3,5% ως το 2022, στη συνέχεια 2% και ετήσια αντικειμενική ανάπτυξη της οικονομίας κατά 1%, τότε το χρέος της θα μειωθεί το 2060 στο 96,8%.

Αναγκαιότητα επιτήρησης

Στην έκθεση επισημαίνεται πως η τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης θα «ελέγχονται και θα συνοδεύονται» τόσο στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και του Ευρωπαϊκό Εξαμήνου, που ισχύει για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, όσο και από μια «ειδική παρακολούθηση». Σε αυτό το πλαίσιο το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών επικροτεί την απόφαση του Eurogroup να εξαρτηθεί η ελάφρυνση του χρέους από την πορεία των μεταρρυθμίσεων: «Προκειμένου να αυξήσει την αξιοπιστία της υλοποίησης ενός μέρους των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους, το Eurogroup τα έχει συνδέσει με την παρακολούθηση μετά το τέλος των προγραμμάτων».
 
Στο επίκεντρο της στενής εποπτείας θα βρίσκονται σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, η τήρηση των δημοσιονομικών στόχων (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022) και ακολούθως τήρηση των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων όπως και η συνέχιση της εφαρμογής των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση των δυνατοτήτων οικονομικής ανάπτυξης. Η ενδυνάμωση αυτών των δυνατοτήτων συνιστά «τη σημαντικότερη πρόκληση της Ελλάδας μετά το τέλος των προγραμμάτων» εκτιμούν οι συντάκτες της έκθεσης. Υπό την επιτήρηση της Κομισιόν, του ΕΜΣ και της ΕΚΤ η Ελλάδα θα βρίσκεται έως ότου αποσβεστεί «τουλάχιστον» το 75% των ευρωπαϊκών δανείων.

Τέλος, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών τονίζει, ότι μελλοντικά η ΕΕ θα συνεχίσει να παρέχει στήριξη για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Ως εργαλεία αναφέρονται ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, διάφορα ευρωπαϊκά ταμεία, προγράμματα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας, η οποία παρείχε τα τελευταία 5 χρόνια δάνεια και εγγυήσεις ύψους 9 δις ευρώ, αλλά και παροχή βοήθειας στην εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμιστικών σχεδίων από την ΕΕ σε συνεργασία με άλλα κράτη μέλη όπως και διμερείς πρωτοβουλίες.
Παναγιώτης Κουπαράνης, / DW

Δημοσκόπηση ALCO: Προβάδισμα της ΝΔ με 5,2 μονάδες -23,1% έναντι 17,9% του ΣΥΡΙΖΑ (vid)

Σε νέα δημοσκόπηση της Alco που παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra Channel, η διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ κινείται στο 5,2% ενώ με την αναγωγή επί των εγκύρων ανεβαίνει στο 6,1%. 

Αναλυτικότερα, στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει 23,1% έναντι 17,9% του ΣΥΡΙΖΑ.
ακολουθούν:

- Χρυσή Αυγή: 5,5%
- ΚΚΕ: 5,2%
- ΚΙΝ.ΑΛ.: 4,5%

Εκτός Βουλής μένουν ΑΝΕΛ, Ενωση Κεντρώων.
Οι αναποφάσιστοι κινούνται στο 15,8%, αποχή επιλέχει το 12,1% και λευκό το 2,8%.

Στην πρόθεση ψήφου επί των εγκύρων η ΝΔ συγκεντρώνει 27,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ 21%.
Ακολουθούν η ΧΑ με 6,5%, το ΚΙΝΑΛ με 5,3% και το ΚΚΕ με 6,1%.

Σύμφωνα με την δημοσκόπηση της ALCO οι πολίτες θεωρούν δικαιότερη κοινωνικά την πολιτική Τσίπρα (27%) έναντι 25% που συγκεντρώνει η πολιτική Μητσοτάκη.

Θεωρούν επίσης ότι η κυβέρνηση ορθώς διαπραγματεύται με τους θεσμούς για την μη περικοπή των συντάξεων και ότι θα πρέπει να στηρίξει η ΝΔ. Ωστόσο είναι επιφυλακτικοί στο εάν θα πεισθούν οι θεσμοί τελικά: Το 37% πιστεύει ότι δεν θα πειστούν, το 29% αισιοδοξεί και το 34% δηλώνει ότι δεν γνωρίζει ή δεν απαντά.

Ακολουθεί βίντεο από το δελτίο ειδήσεων του KONTRA Channel

πηγή: kontranews.gr