Νίκος Κοτζιάς: «Χωρίς λύση στο όνομα τα Σκόπια δεν μπαίνουν στο ΝΑΤΟ»

Ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς σε συνέντευξή του στο αποψινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και στον Νίκο Χατζηνικολάου, αποσαφήνισε ότι «δεν θα ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ αν δεν έχουν κάνει συμφωνία για το ονοματολογικό», πράγμα που το γνωρίζει η ηγεσία των γειτόνων μας...

«Σύνθετο όνομα, ενιαίο για όλες τις χρήσεις», «με τρόπο διακριτά διαφορετικό από την ελληνική Μακεδονία» θα συζητήσει η ελληνική κυβέρνηση το ονοματολογικό με την πΓΔΜ, τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς σε συνέντευξή του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «Αντέννα». Ο κ. Κοτζιάς αναφερόμενος στις διάφορες προτάσεις που έχουν κατατεθεί τα προηγούμενα χρόνια "είτε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Πορτογαλίας, το 1992, είτε από τους Βανς και Όουεν, οι οποίοι προτείνανε το "novamacedonija" είπε ότι "έχουν καταγραφεί και είναι αντικείμενο επί του οποίου θα εκδηλώσουμε τις επιλογές μας". "Εχουμε καταλήξει" πρόσθεσε "στο υπουργικό συμβούλιο στις επιλογές μας, σε συζήτηση που θα έχουμε με τους επίσημους από τη γείτονα χώρα. Δεν νομίζω ότι πρέπει τώρα να αρχίσουμε τη συζήτηση του ενός ή του άλλου ονόματος".

Ο υπουργός Εξωτερικών αποσαφήνισε ότι «δεν θα ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ αν δεν έχουν κάνει συμφωνία για το ονοματολογικό», πράγμα που το γνωρίζει η ηγεσία των γειτόνων μας, είπε ότι για την Ελλάδα δεν υπάρχει λόγος δημοψηφίσματος γι' αυτό το ζήτημα, ενώ για το δημοψήφισμα στην πΓΔΜ, εξήγησε ότι «είναι ένα εσωτερικό τους ζήτημα», σημειώνοντας όμως ότι «αν τυχόν σε ένα δημοψήφισμα δεν περάσει η συμφωνία που έχει γίνει» θα μπορούσε «το κόστος για την ίδια τη χώρα να είναι μεγαλύτερο απ' αυτό που μπορεί να φανταστεί κανείς σήμερα».

Ερωτηθείς αν η κυβερνητική πλειοψηφία είναι ομόθυμα τοποθετημένη γύρω από αυτό το ζήτημα, ο υπουργός Εξωτερικών διαμήνυσε ότι «η κυβέρνηση αυτό που πρέπει να κάνει είναι να εξασφαλίσει την ορθολογική και δίκαιη λύση του ονοματολογικού», εξηγώντας ότι «σε κάθε κυβέρνηση δικαιούνται να υπάρχουν και διαφορετικές γνώμες, και υποχρέωση της κυβέρνησης είναι και να βρίσκει λύσεις στο εσωτερικό της και να εξασφαλίζει την πλειοψηφία στη Βουλή, προκειμένου να υλοποιηθεί η πολιτική της».

«Το πραγματικό ερώτημα», υπογράμμισε ο κ. Κοτζιάς, «και όχι αυτό που θέτει η ΝΔ είναι: θέλουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα; Θέλουμε η χώρα μας να πάψει να είναι φυλακισμένη της Ιστορίας;», τονίζοντας ότι «όλα τα άλλα είναι μικροκομματικές συζητήσεις». «Εμείς» πρόσθεσε «είμαστε μια κυβέρνηση που τολμάμε και θα το λύσουμε το πρόβλημα του ονοματολογικού, εφόσον και η απέναντι πλευρά δείξει ορθολογισμό».

Αναφερόμενος στη ΝΔ, είπε ότι «ως αντιπολίτευση είναι ανίκανη να έχει μια ενιαία θέση και σκέψη», σημειώνοντας: «Και εμείς δεν της ζητάμε ούτε να μας κάνει προτάσεις για τη λύση ούτε τίποτα άλλο. Να αφήσει τη χώρα και την υπεύθυνη κυβέρνησή της να λύσει το ζήτημα».

Ο κ. Κοτζιάς, απαντώντας ειδικότερα για τη δήλωση του υπουργού Άμυνας, αποσαφήνισε ότι «ο κ. Καμμένος δεν είπε ότι δεν συμφωνεί με τη χρήση του όρου "Μακεδονία". Είπε ότι δεν συμφωνεί με τη χρήση του όρου στα ελληνικά της Μακεδονίας. Αυτό έχει μεγάλη σημασία και αυτό πρέπει να το δούμε πώς θα προκύψει μέσα από τη διαπραγμάτευση».

Παράλληλα, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι θα υπάρξει πλειοψηφία στη Βουλή για την έγκριση της συμφωνίας, «που θα είναι καλή και δημιουργική».

Σχετικά με το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για παραίτηση της κυβέρνησης, ο κ. Κοτζιάς τόνισε ότι «η ΝΔ ήταν ανίκανη να λύσει το ζήτημα του ονόματος», επισημαίνοντας ότι η στάση αυτή που υιοθέτησε «δείχνει μια φτώχεια στην αντιπολίτευση», «η οποία επειδή δεν μπορεί να ενοποιηθεί και να βρει μια θέση γύρω από το Σκοπιανό, προσπαθεί να ξαναβάλει το θέμα των εκλογών».

Σε ό,τι αφορά τα σενάρια περί νέου κόμματος στα δεξιά της ΝΔ, ο υπουργός Εξωτερικών είπε ότι δεν υφίσταται κατά τη γνώμη του τέτοιο ζήτημα, αλλά πρόκειται για φόβο που εκφράζει μία εσωτερική σύγκρουση στη ΝΔ. Επισήμανε ότι «τα ερωτήματα της ΝΔ για τον Καμμένο πιο πολύ είναι ερωτήματα για συστράτευση στο εσωτερικό της ΝΔ». «Δεν έχουν ηγεσία. Δεν υπάρχουν ηγετικά πρόσωπα. Έχει ένα εσωτερικό πρόβλημα» πρόσθεσε.

Ενώ όσον αφορά τα κόμματα που κινούνται γύρω από αυτό το θέμα, είπε ότι «είναι πάρα πολύ λογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το Σκοπιανό» και ανέφερε: «Είναι ένα θέμα που ταλαιπώρησε τη χώρα, ένα θέμα που για πάρα πολλούς έχει πολύ μεγάλη σημασία. Είναι θέμα ταυτότητας, θέμα ιστορικής κληρονομιάς. Δηλαδή, δεν είναι ακροδεξιά κάθε άποψη που υπερασπίζεται μια διαφορετική ονομασία».

Πρόσθεσε δε «αλλά αυτή η άποψη κάνει το εξής λάθος: Θεωρεί ότι σήμερα είμαστε στα βαφτίσια. Δυστυχώς, το μωρό είναι 25 ετών, έχει βαπτιστεί, έρχεται ως νεαρά κυρία και θέλει να δει αν θα πάρει μαζί με το επίθετο της και το επίθετο του άνδρα της. Δηλαδή, μια σύνθετη ονομασία. Τη σύνθετη ονομασία την έχουμε δώσει από το 1995, όχι εγώ, η Ελλάδα, με το πΓΔΜ. Αυτός ήταν ο συμβιβασμός που κάναμε. Κατά συνέπεια, και εγώ παίρνω κάθε μέρα 100 mail και sms που μου λένε, μην δώσετε το όνομα Μακεδονία. Αν ήμασταν το 1992 θα μπορούσε να το συζητήσει κανείς. Στο έτος 2018 και με τις πραγματικότητες που έχουμε, δεν είμαστε από το ανώνυμο που θα βαφτίσουμε. Είμαστε από τον έχοντα πολύ συγκεκριμένη ονομασία, διεθνή ονομασία, που εμείς θέλουμε να τους προσθέσουμε και να του δώσουμε μια σύνθετη ονομασία με τρόπο που να είναι διακριτά διαφορετική από την ελληνική Μακεδονία».

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συλλαβίζοντας: «διαχείριση», «μεταρρύθμιση»

Οι «μεταρρυθμίσεις» που ζητάνε από την Ελλάδα τα «χρηματοπιστωτικά» αυτά «κέντρα» ταυτίζονται με την πλήρη «ιδιωτικοποίηση» της κοινωνικής περιουσίας....

επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Δ​​εν μπορώ να εντοπίσω στην Ελλάδα σήμερα (ίσως δικό μου το λάθος) κόμμα ή κομματάρχη που να ξεφεύγει από την ισοπεδωτική και κυρίαρχη διαχειριστική εκδοχή της πολιτικής. Κατά διαστήματα, κάποιοι καινοφανείς επίδοξοι «ηγέτες» μιλάνε και για «μεταρρυθμίσεις», αλλά είναι περισσότερο από φανερό ότι και πάλι τη διαχείριση εννοούν – μέχρις εκεί φτάνει ο νους τους.

«Μεταρρυθμίσεις» απαιτούν από την Ελλάδα και τα μεγάλα κέντρα της διεθνούς τοκογλυφίας, το κατ’ ευφημισμόν λεγόμενο «Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα». Στο στημένο με ολοκληρωτικούς μηχανισμούς ψυχολογικό παιχνίδι των εντυπώσεων, συνείδηση «δανειστή» (και όχι της τοκογλυφίας) έχουν και οι πολίτες κρατών-μελών του Eurogroup, των οποίων οι τράπεζες κρατούν ακόμα εθνικές ονομασίες, μόνο επειδή τα πιο εγκληματικά τους «λάθη» (όπως ο υπερδανεισμός της Ελλάδας στη δεκαετία 1998-2008) τα φορτώνουν στις κυβερνήσεις τους, και αυτές στις πλάτες των πιο αδύναμων υπερδανεισμένων.

Οι «μεταρρυθμίσεις» που ζητάνε από την Ελλάδα τα «χρηματοπιστωτικά» αυτά «κέντρα» ταυτίζονται με την πλήρη «ιδιωτικοποίηση» της κοινωνικής περιουσίας: Ο,τι αποτελεί κοινό και κοινωνούμενο από όλους αγαθό (το νερό που πίνουμε, το ηλεκτρικό ρεύμα, το οδικό δίκτυο, τα λιμάνια, τα τρένα, τα αεροδρόμια, τα νοσοκομεία, τα φάρμακα, η νοσηλεία – ό,τι η Ευρώπη ονόμασε «δημόσιο συμφέρον» και πανηγύρισε την προστασία του, μόλις στον 13ο αιώνα, ως είσοδο στον πολιτισμό) να παραχωρηθεί σήμερα στο μανιασμένο παιχνίδι κερδοσκοπίας, ήδη πάμπλουτων ιδιωτών.

Αν αυτός ο σαρωτικός θρίαμβος του πρωτογονισμού, η παλινδρόμηση από τη συνείδηση της «κοινωνίας» στα αντανακλαστικά της αγέλης, χαρακτηριστεί «μεταρρύθμιση», τότε η λέξη μπορεί άνετα να εναρμονιστεί με το σκόπιμο τέλμα της «διαχείρισης». Εμφατικό παράδειγμα, η σημασία που δόθηκε εν Ελλάδι στον όρο «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» στα σαράντα τέσσερα χρόνια της λεγόμενης «μεταπολίτευσης»: Επανανακάτωμα της ίδιας πάντα σούπας, με στόχο τον επιδερμικό εντυπωσιασμό, τη φτηνιάρικη φιγούρα, την εξαπάτηση των αφελών.

Νομίζω, κι ας χαρακτηριστεί αφελής ή ανεδαφική η άποψή μου, ότι η λέξη «μεταρρύθμιση» έχει νόημα μόνο όταν προϋπάρχει ένας κοινωνικός στόχος. Δεν είναι «μεταρρύθμιση» η μεθοδική προετοιμασία πρακτικών προϋποθέσεων για να επιτευχθεί ο στόχος, όχι. Ο κοινωνικός στόχος είναι η «λογική» για να επιχειρηθεί μια μεταρρύθμιση. Απλοϊκό, αλλά όχι αφελές παράδειγμα: Ενας ρεαλιστικός κοινωνικός στόχος μπορεί να είναι η αύξηση της παραγωγικότητας. Ψάχνουμε τότε για «πρακτικές» που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν αυτόν τον στόχο: λ.χ. να απλουστευθεί η διαδικασία και να μειωθούν τα επιτόκια για να δανείζεται ο πολίτης από τις τράπεζες. Ή (επί το συριζαϊκότερον) να μοιράσει το κράτος «πλεόνασμα» από τη φορολόγηση, σε πολίτες που θα παρουσιάσουν πειστικό προγραμματισμό επιχειρηματικού εγχειρήματος.

Και οι δυο αυτές «πρακτικές» απέχουν έτη φωτός από τη «λογική» μιας μεταρρύθμισης. Ο στόχος «αύξηση» της «παραγωγικότητας» είναι κοινωνικός όχι όταν εφευρίσκεται ή προκρίνεται για να «υπηρετήσει» (χρηστικά) την κοινωνία. Είναι κοινωνικός όταν τον «γεννάει» η κοινωνία. Πώς θα βοηθήσει η κεντρική εξουσία (ή θα προκαλέσει) τέτοια σωτήρια «γέννα»; Σε αυτού του ερωτήματος τη «λογική» εντάσσεται και αυτήν υπηρετεί η μεταρρύθμιση. Θα ψάξουμε για να εντοπίσουμε κοινωνικές μεταβλητές, δυσδιάκριτες ίσως για τον άσχετο ή ατάλαντο, αλλά ικανές να μας δώσουν το σκοπούμενο αποτέλεσμα. Ποια καίρια λ.χ. μεταρρύθμιση του «αναλυτικού προγράμματος» των γλωσσικών μαθημάτων και των μαθηματικών στο σχολείο θα ευνοούσε να «γεννηθεί» (αβίαστα, οργανικά) στη νοο-τροπία και στον ψυχισμό του παιδιού η χαρά της δημιουργίας, της παραγωγικότητας, να απωθηθεί η νέκρα της χρησιμοθηρίας; Ή, ποια αλλαγή της «λογικής» του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα θα μεταμόρφωνε τη δημοσιοϋπαλληλία, από άσυλο εξασφάλισης των άτολμων, των μέτριων, των παρασιτικής νοο-τροπίας συμπολιτών μας, σε ζηλευτή καριέρα κοινωνικού λειτουργήματος, έργο μετρητής αποδοτικότητας, καταξίωσης και αξιοπρέπειας;

Αν κρίνουμε από την καθημερινή τηλεοπτική εικόνα του πολιτικού προσωπικού της χώρας αλλά και των λειτουργών «ενημέρωσης» του πολίτη, στην ελλαδική κοινωνία των τελευταίων τουλάχιστον σαράντα χρόνων δεν υπάρχει πεδίο, επομένως ούτε και ενδεχόμενο, να προκληθεί ευθέως πολιτικός ή δημοσιογράφος με το ερώτημα: Πώς καταλαβαίνετε τη λέξη «μεταρρύθμιση», τι διαφέρει για σας η «μεταρρύθμιση» από τη «διαχείριση»; Και φοβούμαι ότι τέτοιο ερώτημα δεν μπορεί να τεθεί σήμερα σε κανένα πεδίο του συλλογικού στην Ελλάδα βίου: Δεν θα μπορούσαν λ.χ., τόσες δεκαετίες τώρα, τα συνδικαλιστικά όργανα των δικαστών, έστω και παράλληλα με τις εκβιαστικά αδηφάγες μισθολογικές τους εξασφαλίσεις, να είχαν μελετήσει, οργανώσει και επιβάλει μια λειτουργική μεταρρύθμιση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, ως αντιπρόταση στο χάος και τη δαιδαλώδη αναποτελεσματικότητα του σήμερα;

Δεν θα μπορούσαν να έχουν κάνει το ίδιο οι ηγεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων, τουλάχιστον ως εισήγηση στους θλιβερούς, κάθε φορά, πολιτικούς προϊσταμένους τους; Το ίδιο δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει οι πανεπιστημιακοί καθηγητές μεταρρυθμίζοντας (στο χέρι μας ήταν) τουλάχιστον τη μεγάλη ντροπή: το εξεταστικό μέσα στα πανεπιστήμια σύστημα ή τον παλαιοημερολογίτικο αναχρονισμό του μαγκανοπήγαδου «παραδόσεις - εξετάσεις»; Δεν θα μπορούσαν οι επίσκοποι της «επικρατούσης εν Ελλάδι θρησκείας» να αρνηθούν τον εξευτελισμό της εκλογής τους δίχως δημόσια κρίση, δίχως αιτιολόγηση της ψήφου των εκλεκτόρων, με μόνη αξιολογική διαδικασία το παρασκήνιο; Είμαστε μια κοινωνία βυθισμένη όλο και πιο ανέλπιδα στην παρακμιακή αφασία. Μας έχουν συμβεί όλα τα πιο εφιαλτικά που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Και ξεγελιόμαστε, σαν μωρά παιδιά, με ψευδαισθήσεις. Για πόσο ακόμα;

______________________________

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

(πηγή: yannaras.gr)

Για πέμπτη μέρα συνεχίζονται οι ταραχές στο Ιράν - Απαγορεύτηκε η διδασκαλία των Αγγλικών

Για πέμπτη ημέρα οι υποστηρικτές της κυβέρνησης στο Ιράν βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν, στον αντίποδα των πολυπληθών και φονικών αντικυβερνητικών διαμαρτυριών, που σημειώνονται εδώ και περίπου μία εβδομάδα και τις οποίες το θεοκρατικό καθεστώς αποδίδει στους εχθρούς της χώρας...

Η κρατική τηλεόραση μετέδωσε πλάνα με διαδηλώσεις από τις πόλεις Αμόλ, Σεμνάν και Σαντεγκάν με πολίτες να κουνάνε σημαίες και να φωνάζουν συνθήματα όπως «Θάνατος στην Αμερική», «Θάνατος στο Ισραήλ» και «Θάνατος στη Βρετανία».

Οι σημερινές διαδηλώσεις πραγματοιούνται μια μέρα μετά τη δήλωση του ιρανού υπουργού Εξωτερικών ότι η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ να φέρει το θέμα των πρόσφατων διαδηλώσεων στο Ιράν ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι «άλλη μια γκάφα».
Οι ταραχές που μαίνονται εδώ και πάνω από μια εβδομάδα έχουν προκαλέσει τον θάνατο 22 ανθρώπων με τουλάχιστον 1.000 να έχουν συλληφθεί, σύμφωνα με ιρανούς αξιωματούχους. Πρόκειται για τις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη χώρα εδώ και σχεδόν μια δεκαετία.

Οι ταραχές επεκτάθηκαν σε περισσότερες από 80 πόλεις με χιλιάδες πολίτες - κυρίως νέους - να εκφράζουν την οργή τους κατά της διαφθοράς, της ανεργίας και του διευρυνόμενου χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Ο κυβερνήτης της βορειοανατολικής Μασχάντ, απ’ όπου ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις, δήλωσε σήμερα ότι το 85% των συλληφθέντων αφέθηκαν ελεύθεροι αφού υπέγραψαν δήλωση με την οποία δεσμεύονται να μη διαπράξουν ξανά αξιόποινη πράξη.

Απαγορεύτηκε και η διδασκαλία των Αγγλικών

Το Ιράν απαγόρευσε τη διδασκαλία των Αγγλικών στα δημοτικά σχολεία, ανακοίνωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος, μετά την δήλωση του ανώτατου πνευματικού ηγέτη της χώρας ότι η εκμάθηση της γλώσσας από μικρή ηλικία ανοίγει τον δρόμο σε μια δυτική «πολιτισμική εισβολή».

«Η διδασκαλία των Αγγλικών που εντάσσεται στο επίσημο πρόγραμμα μαθημάτων σε κυβερνητικά και μη κυβερνητικά δημοτικά σχολεία είναι αντίθετη με τους νόμους και τους κανονισμούς», δήλωσε αργά χθες το βράδυ στην κρατική τηλεόραση ο Μεχντί Ναβίντ-Αντχάμ, ο επικεφαλής του κρατικού Συμβουλίου Ανώτερης Εκπαίδευσης.

Η CIA αρνείται οποιαδήποτε ανάμιξη στις ταραχέ

Ο διευθυντής της CIA Μάικ Πομπέο αρνήθηκε την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018 ότι υπήρξε οποιαδήποτε ανάμιξη της αμερικανικής υπηρεσίας κατασκοπείας στις διαδηλώσεις που συγκλόνισαν το Ιράν τις τελευταίες ημέρες, διαψεύδοντας τις κατηγορίες Ιρανών ηγετών.

«Αυτό είναι ψευδές», είπε ο Πομπέο. Οι διαδηλώσεις οφείλονται «στον ιρανικό λαό. Άρχισαν και συνεχίστηκαν με αίτημα να υπάρξει καλύτερο βιοτικό επίπεδο και ρήξη με το θεοκρατικό σύστημα υπό το οποίο ζουν (οι Ιρανοί) από το 1979», συμπλήρωσε, σε δηλώσεις του στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox News.

Ο γενικός εισαγγελέας του Ιράν Μοχαμάντ Τζαφάρ Μονταζερί, κατηγόρησε τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία ότι βρίσκονται πίσω από τα βίαια επεισόδια στην Ισλαμική Δημοκρατία, στα οποία σκοτώθηκαν 21 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους διαδηλωτές, από την 28η Δεκεμβρίου 2017.

«Το σχέδιο για να δημιουργηθούν ανασφάλεια και ταραχές στο Ιράν άρχισε πριν από τέσσερα χρόνια» και βασικός του αρχιτέκτονας είναι ο επικεφαλής «αξιωματούχος της CIA» για το Ιράν, ο Μάικλ Ντ’ Άντρεα, κατήγγειλε ο Μονταζερί, σύμφωνα με το ιρανικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ISNA.

Ο Πομπέο στις δηλώσεις του χθες είπε ότι «νομίζω θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τον ιρανικό λαό να εξεγείρεται» κι επέμεινε ότι οι κινητοποιήσεις δεν έχουν «τελειώσει», παρότι στο Ιράν επικρατεί ηρεμία.

Ο διευθυντής της CIA εξάλλου κατήγγειλε την «ανεπάρκεια» της διεθνούς συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν που υπεγράφη το 2015, την ώρα που οι ρεπουμπλικάνοι ετοιμάζονται να καταρτίσουν ένα σχέδιο νόμου που θα μονιμοποιεί τους προσωρινούς περιορισμούς που εφαρμόζονται βάσει της συμφωνίας αλλά προοδευτικά θα αίρονταν από το 2025.

Τα "αγκάθια" για το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης

Διαφωνίες υπάρχουν στο σχέδιο ενοποιημένης κοινωνικής ασφάλισης για όλους που προωθούν οι Σοσιαλδημοκράτες με χρηματοδότηση από εργοδότες και εργαζόμενου..

Αισιόδοξη για τον σχηματισμό ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού, η Άνγκελα Μέρκελ διαβεβαίωσε ότι οι Χριστιανοδημοκράτες θα εργαστούν πολύ στενά και εντατικά με τους Σοσιαλδημοκράτες για να το πετύχουν.

Ο επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών, Μάρτιν Σουλτς, δήλωσε ότι το κόμμα του δεν βάζει κόκκινες γραμμές αλλά θα επιδιώξουν να εφαρμόσουν όσες περισσότερες κόκκινες πολιτικές.
Η συμμαχία των Χριστιανοδημοκρατών και των Χριστιανοκοινωνιστών κυβερνούν τη χώρα με εταίρο τους Σοσιαλδημοκράτες τα τελευταία δώδεκα χρόνια.

Και οι τρεις πάντως ηγέτες που λαμβάνουν μέρος στις συνομιλίες συμφώνησαν ότι η νέα κυβέρνηση χρειάζεται ένα νέο στυλ πολιτικής.

«Δεν μπορούμε απλά να πούμε ότι θα συνεχίσουμε έτσι. Αυτές είναι νέες εποχές, χρειαζόμαστε νέο στυλ πολιτικής», δήλωσε ο πρόεδρος των Χριστιανοκοινωνιστών.

Η οικονομική ανάπτυξη που έχει ως προτεραιότητα το μπλοκ της Μέρκελ έναντι της κοινωνικής ισότητας που προτάσσει ο Μάρτιν Σουλτς είναι ένα από τα βασικά σημεία τριβής.

Παράλληλα, διαφωνία υπάρχει και στο σχέδιο ενοποιημένης κοινωνικής ασφάλισης για όλους που προωθούν οι Σοσιαλδημοκράτες με χρηματοδότηση από εργοδότες και εργαζόμενους.

ΣΕΒ: Το 2018 ξεκινά με την οικονομία να ανακάμπτει

«Το 2018 ξεκινά με την οικονομία να ανακάμπτει και τη χώρα να εισέρχεται σε μία νέα περίοδο υποχρεωτικής άσκησης συνετής οικονομικής πολιτικής…», τονίζει μεταξύ άλλων ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών - ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων

«Το 2018 ξεκινά με την οικονομία να ανακάμπτει και τη χώρα να εισέρχεται σε μία νέα περίοδο υποχρεωτικής άσκησης συνετής οικονομικής πολιτικής. Το κλείσιμο ενός κύκλου επώδυνων θυσιών για όλο τον ελληνικό λαό και τις επιχειρήσεις δεν πρέπει να μας ξαναβρεί αμέριμνους να επιχειρούμε επιστροφή στις πρακτικές του παρελθόντος που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία δια της διόγκωσης του κράτους και της απώλειας της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο, η αλλαγή αναπτυξιακού υποδείγματος και νοοτροπίας και η υιοθέτηση νέων τάσεων, όπως αυτή της κυκλικής οικονομίας, παραμένουν επίκαιρα ζητούμενα και για το 2018».

Αυτά επισημαίνει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων που είναι αφιερωμένο στην κυκλική οικονομία, δηλαδή σε δράσεις που αποσκοπούν σε μείωση της σπατάλης των πόρων που χρησιμοποιούνται στην παραγωγική διαδικασία με την επαναχρησιμοποίηση προϊόντων, την παροχή υπηρεσιών σε πολλαπλούς χρήστες (sharing economy) κ.ά. Στις δραστηριότητες αυτές εντάσσονται νέες επενδύσεις ύψους 550 δισ. ευρώ στην Ευρώπη.

dpa: Πιο κοντά από ποτέ το τέλος της κρίσης στην Ελλάδα

Όπως γράφει το dpa, για την Ελλάδα το τέλος της οικονομικής κρίσης δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά: «Η οικονομία αναπτύσσεται, το έλλειμμα μειώνεται, το ίδιο και η ανεργία. Το 2018 αναμένεται ανάπτυξη της τάξης του 2,5%. Η ανεργία αναμένεται να υποχωρήσει στα τέλη του 2018 στο 20%...

Το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων - dpa -Deutsche Presse-Agentur - γράφει ότι «ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη το 2015 ως μαχητής κατά της λιτότητας οδηγώντας στη συνέχεια την Ευρωζώνη στα πρόθυρα της κατάρρευσης ενδέχεται να είναι εκείνος που θα οδηγήσει τη χώρα του και εντέλει το σύνολο της νομισματικής ένωσης εκτός οικονομικής κρίσης».

Όπως γράφει το dpa, για την Ελλάδα το τέλος της οικονομικής κρίσης δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά: «Η οικονομία αναπτύσσεται, το έλλειμμα μειώνεται, το ίδιο και η ανεργία. Το 2018 αναμένεται ανάπτυξη της τάξης του 2,5%. Η ανεργία αναμένεται να υποχωρήσει στα τέλη του 2018 στο 20%. Πριν από δυο χρόνια βρίσκονταν ακόμη στο 25%». Το πρακτορείο αναφέρεται στο τρίτο πακέτο στήριξης που αποφασίστηκε το καλοκαίρι του 2015 όταν σε αντάλλαγμα ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκε να υλοποιήσει μια μακρά λίστα περικοπών και μεταρρυθμίσεων. «Ο Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη τον Ιανουάριο του 2015 με την υπόσχεση να αντιταχθεί στις επιταγές λιτότητες, καταβάλει στο μεταξύ σθεναρές προσπάθειες να υλοποιήσει τάχιστα όλα τα προαπαιτούμενα».


Εντούτοις, όπως σημειώνεται, «οι τελευταίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιήσει η Αθήνα είναι ιδιαίτερα επώδυνες. Οι τράπεζες πρέπει να αφοσιωθούν (στο να χειριστούν) τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Το χρέος της Αθήνας εξακολουθεί να κυμαίνεται στο 180% επί του ΑΕΠ. Η αύξηση της φορολογίας, οι περικοπές των συντάξεων, η μερική απασχόληση, η έλλειψη προοπτικής και η μετανάστευση είναι η πραγματικότητα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εγκατέλειψαν τη χώρα περίπου 400-500 χιλιάδες νέοι και μορφωμένοι Έλληνες. Τα δύο τρίτα σχεδόν των Ελλήνων εργαζομένων δεν έχουν θέση πλήρους απασχόλησης. Κυρίως νέοι άνθρωποι εργάζονται για λιγότερα από 400 ευρώ μηνιαίως. Γι' αυτό και πολλοί ζουν στα όρια της φτώχειας και εξαρτώνται από τη στήριξη της οικογένειάς τους».

Άλλες χώρες της κρίσης, επισημαίνει το dpa, όπως η Κύπρος, έχουν ξεπεράσει στο μεταξύ τον κίνδυνο. Εντούτοις στη Μεγαλόνησο, «με μόλις 10 δισεκ. ευρώ και σαφώς λιγότερους όρους, το πρόγραμμα βοήθειας δεν ήταν συγκρίσιμο με αυτό της Ελλάδας».

Τέσσερα χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια και η Ισπανία φαίνεται να έχει ορθοποδήσει, παρά την ανησυχία που προκαλεί το ζήτημα της Καταλονίας. «Η ανεργία μειώθηκε τελευταία στο 16,4%, το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων εννέα ετών».

Ανησυχία προκαλεί η Ιταλία

Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ανάπτυξη συνεχίζει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ενέσεις δισεκατομμυρίων της ΕΚΤ. Μολονότι οι προοπτικές για το σύνολο της Ευρωζώνης είναι εκ πρώτης όψης θετικές για το 2018 με τους μεγαλύτερους εν γένει ρυθμούς ανάπτυξης της τελευταίας 10ετίας, αλλά και μείωση του γενικού επιπέδου του χρέους, η ανάκαμψη δεν φαίνεται να στηρίζεται ακόμη σε γερά θεμέλια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ενέσεις δισεκ. ευρώ του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας παραμένει όμως η Ιταλία με το χρέος να κυμαίνεται στο δυσθεώρητο 130% του ΑΕΠ και τα κόκκινα δάνεια να ρίχνουν μαύρες σκιές στους τραπεζικούς ισολογισμούς. Σε περίπτωση που κινδυνεύσει όντως η ιταλική οικονομία, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα βρεθεί αίφνης στα όρια των αντοχών και δυνατοτήτων του.

Σε αυτά τα συμφραζόμενα αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία η συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης που αναμένεται να ξεκινήσει επί της ουσίας μετά το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στο Βερολίνο.
dpa

Ζόραν Ζάεφ: «Είναι καιρός να επιδείξουμε ένα νέο πρόσωπο στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια» (vid)

Διατεθειμένος να ξεπεράσει τις «κόκκινες γραμμές» φαίρεται ο πρωθυπουργός τηε ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, δηλώνοντας στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha, ότι το επόμενο βήμα η ανακοίνωση του ονόματος....

Διατεθειμένος να ξεπεράσει τις «κόκκινες γραμμές» προκειμένου να βρεθεί μία αμοιβαία αποδεκτή λύση στο όνομα της ΠΓΔΜ εμφανίζεται ο πρωθυπουργός της, Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος δηλώνει πεπεισμένος ότι υπάρχει τέτοια λύση και ότι το επόμενο βήμα είναι να ανακοινωθεί στους έλληνες πολίτες από τον Αλέξη Τσίπρα και από τον ίδιο στους πολίτες της χώρας του.

Στο πλαίσιο αυτό, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha, ο κ. Ζάεφ δηλώνει έτοιμος να συζητήσει και για την μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων από «Μέγας Αλέξανδρος», τονίζοντας πως «με κάθε τρόπο θέλω να επιδείξω φιλία με τους γείτονές μου, τους πολίτες της Ελλάδας.

Αναφορικά με το «πως έχει στο μυαλό του» τη λύση, ο κ. Ζάεφ σημειώνει πως «πιστεύω ότι η λύση πρέπει να είναι αποδεκτή και από τις δύο πλευρές. Υπάρχουν και τέτοιες λύσεις. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για να μην καταστρέψω την διαδικασία της επικείμενης διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά έχω πεισθεί ότι η πραγματική επίλυση στο τέλος θα έρθει και είμαι σίγουρος ότι θα φτάσουμε σε αυτή».

Στη διαπραγμάτευση για την ονομασία της ΠΓΔΜ ο κ. Ζάεφ θεωρεί πως «είναι απαραίτητη η υποστήριξη των πολιτών μου αλλά μου είναι απαραίτητη και η στήριξη από την αντιπολίτευση. Πιστεύω ότι και η αντιπολίτευση θα συμβάλλει θετικά στην εξεύρεση λύσης με την Ελλάδα σε ό,τι αφορά στο συνταγματικό μας όνομα».

Αναφορικά με την αντιπαράθεση που υπάρχει στο εσωτερικό της Ελλάδας για το ίδιο ζήτημα, ο κ. Ζάεφ σημειώνει πως «αυτό που δήλωσε πρόσφατα ο κ. Καμμένος ότι αν υπάρχει σύμφωνη γνώμη των πολιτικών φορέων των δύο χωρών, και αυτός θα συμφωνήσει για τη λύση, είναι μια θετική ελπίδα».

Επίσης, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ εκφράζει την επιθυμία του να συναντηθεί τόσο με τον Πάνο Καμμένο όσο και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά «φυσικά αφού συναντηθώ πρώτα με τον πρωθυπουργό με τον Αλέξη Τσίπρα, για να εξηγήσω σε ποιο βαθμό είναι δυνατή η επίλυση του προβλήματος και θα είναι θετική και για τις δύο χώρες», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά.

Απαντώντας για τις «κόκκινες γραμμές» που ο ίδιος θα θέσει κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, υποστηρίζει πως δεν θα ήθελε να τις χρησιμοποιήσει «γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε εμπόδιο για την επίλυση του ζητήματος. Θα ήθελα περισσότερο να χρησιμοποιήσω ορισμένες άλλες μεθόδους, έτσι ώστε η «κόκκινη γραμμή» να γίνει μια φωτεινή οδός μέσα στο σκοτάδι ώστε να μας οδηγήσει στην επίλυση του προβλήματος» τονίζει, διαμηνύοντας πως «αν υπάρχουν «κόκκινες γραμμές», θα μπει φραγή στην εξεύρεση λύσης».

«Δεν είμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι του Μ.Αλεξάνδρου»

Ο κ. Ζάεφ επανέλαβε, ακόμη, πως η ΠΓΔΜ δεν είναι ο μοναδικός κληρονόμος του Μεγάλου Αλεξάνδρου σημειώνοντας: «Εγώ το δήλωσα δημόσια επειδή πιστεύω περισσότερο στο μέλλον του δικού μας κράτους από το να είμαι περιχαρακωμένος από τις προκαταλήψεις του παρελθόντος, γιατί γνωρίζω ότι ο Μέγας Αλέξανδρος θα αποτελούσε το στοιχείο εκείνο που θα μας ενώσει και όχι το στοιχείο διαίρεσης».

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός προσδιόρισε ως στρατηγικό στόχο της ΠΓΔΜ την ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Επικεντρώνοντας την ανάλυσή του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας του, ανέφερε πως «πετύχαμε να ελευθερώσουμε μια απομονωμένη χώρα που την προηγούμενη περίοδο ήταν πραγματικά φυλακισμένη στην ιδέα του εθνικισμού, στη διαφθορά και στην εγκληματικότητα που ελέγχονταν από την προηγούμενη κυβέρνηση». Σε αυτό το πλαίσιο, είπε πως η χώρα του περιμένει πολλά χρόνια να περάσει τις πύλες της Ευρώπης και κάθε εμπειρία είναι επιθυμητή, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από τη γείτονα φίλη Ελλάδα. «Όλες οι εμπειρίες, θετικές και αρνητικές, που έχει αποκτήσει είναι καλοδεχούμενες» πρόσθεσε.

Ειδική αναφορά έκανε ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ στον Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας πως είναι ένας ηγέτης ο οποίος πιστεύει στις ίδιες αξίες που πιστεύει και ο ίδιος. «Έχουμε γεννηθεί την ίδια χρονιά και απ' ό,τι φαίνεται ο Θεός ήθελε να γεννηθούμε την ίδια χρονιά για να μπορέσουμε να λύσουμε ένα ευαίσθητο πρόβλημα που υφίσταται μεταξύ των δύο κρατών» συμπλήρωσε ο κ. Ζάεφ.

Τέλος, αναφερόμενος στο μέλλον της χώρας του, εστίασε στην ανάγκη να γίνει ένα σύγχρονο, οικονομικά σταθερό, κοινωνικά υπεύθυνο κράτος που πιστεύει στα στάνταρ της ΕΕ. «Είναι καιρός να επιδείξουμε ένα νέο πρόσωπο στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια, αφήνοντας πίσω μας επιφυλάξεις και τις ιστορικές προκαταλήψεις για το τι είναι καλό για τους λαούς τους και τις σχέσεις καλής γειτονίας» υπογράμμισε.

Τα προαπαιτούμενα στο υπουργικό συμβούλιο και αύριο Τρίτη στη Βουλή

Η συνεδρίαση πραγματοποιείται σήμερα στις 10:30 ενόψει της κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα, η ψήφιση του οποίου αποτελεί τον τελευταίο «σταθμό» για το κλείσιμο της Γ' αξιολόγησης...

Συνεδριάζει το πρωί στις 10:30, το υπουργικό συμβούλιο υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Η συνεδρίαση πραγματοποιείται ενόψει της κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα, η ψήφιση του οποίου αποτελεί τον τελευταίο «σταθμό» για το κλείσιμο της γ' αξιολόγησης, δεδομένου του Eurogroup που συνεδριάζει στις 22 Ιανουαρίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, πέραν του πολυνομοσχεδίου, στην ατζέντα της συζήτησης στο υπουργικό συμβούλιο θα τεθεί και ο προγραμματισμός του κυβερνητικού έργου για την επόμενη μέρα, μετά την αξιολόγηση.

Στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα

Στην τελική ευθεία μπαίνει η κατάθεση του πολυνομοσχεδίου με όλα τα προαπαιτούμενα, το οποίο, σύμφωνα με τους τελευταίους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, αναμένεται να έχει γίνει νόμος του κράτους την Δευτέρα 15 Ιανουαρίου.

Οι επίμαχες διατάξεις αναμένεται να κατατεθούν την Τρίτη 9 Ιανουαρίου στο Κοινοβούλιο, με ενδιάμεσους, πιθανούς, «σταθμούς», τη συζήτηση στις αρμόδιες Επιτροπές Τετάρτη και Πέμπτη, και συζήτηση στην Ολομέλεια, από την Παρασκευή, με στόχο να ψηφιστεί το βράδυ της 15ης Ιανουαρίου. Μετά την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή, αναμένεται παράλληλα να γίνει διεξοδική ενημέρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ από όλους του υπογράφοντες υπουργούς (το ...μισό Υπουργικό Συμβούλιο δηλαδή), καθώς το πολυνομοσχέδιο καλύπτει ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως:

-Το θέμα με τα προνοιακά επιδόματα.
-Οι αλλαγές στην ενέργεια και τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
-Το ζήτημα με την προκήρυξη απεργιών από τις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές ενώσεις.
-Η ενίσχυση του ρόλου των οικονομικών εισαγγελέων.
-Η διαμεσολάβηση.
-Θέματα του Υπουργείου Παιδείας κ.α.

Τελικό ορόσημο είναι, υπενθυμίζεται, το Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ευκλείδης Tσακαλώτος στους F.T.: «Η τραπεζική ένωση και το φάντασμα του λαϊκισμού»

Αντίθετος δηλώνει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, σε άρθρο του στους Financial Times, με την άποψη ότι μια πλήρως λειτουργική τραπεζική ένωση στην Ευρώπη, καθιστά τη δημοσιονομική ένωση περιττή. 

 

Όπως επισημαίνει, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σε άρθρο του στην εφημερίδα Financial Times, με τίτλο «Η τραπεζική ένωση και το φάντασμα του λαϊκισμού», είναι θέμα ζωτικής σημασίας η οικονομική ανάκαμψη στην Ευρώπη, αν και αναιμική, να μην αποκρύψει την ανάγκη μεταρρύθμισης της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης.

Και καταλήγει αναφέροντας: «Εάν οι ευρωπαίοι πολίτες δεν αισθάνονται ευρωπαίοι και εάν εγκαταλείψουν την ιδέα των ευρωομολόγων και των δημοσιονομικών μεταβιβάσεων, τότε η ευρωζώνη δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ. Και το φάντασμα του λαϊκισμού θα είναι πάντα παρόν».

Το άρθρο του υπουργού Οικονομικών στους Financial Times, το οποίο δημοσιεύεται σήμερα και στον διαδικτυακό τόπο του ΑΠΕ-ΜΠΕ, έχει ως εξής:

«Ορισμένοι κορυφαίοι οικονομολόγοι, ανάμεσα στους οποίους και οι Barry Eichengreen και Dani Rodrik, συμμετέχουν τους τελευταίους μήνες, σε μια σημαντική συζήτηση σχετικά με το βαθμό που, μια πλήρως λειτουργική τραπεζική ένωση στην Ευρώπη, καθιστά τη δημοσιονομική ένωση περιττή.

Όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Και οι λόγοι για τους οποίους δεν ισχύει εντοπίζονται στην καρδιά των δεινών της Ευρώπης και ειδικότερα της ευρωζώνης. Είναι θέμα ζωτικής σημασίας η οικονομική ανάκαμψη στην Ευρώπη, αν και αναιμική, να μην αναστείλει αυτή τη συζήτηση και να μην αποκρύψει την ανάγκη μεταρρύθμισης της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης.

Όλες οι πλευρές συμφωνούν ότι η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης αποτελεί σημαντικό πυλώνα αυτής της μεταρρύθμισης. Η ένωση των τραπεζών θα βοηθήσει στην διαφοροποίηση του κινδύνου, στην άμβλυνση των κύκλων κρίσης μεταξύ τραπεζών και κρατών, διευκολύνει τη δικαιότερη εξυγίανση των πιστωτικών ιδρυμάτων, ενώ θα μειώσει τον κίνδυνο διαρροής καταθέσεων από τα υπό πίεση τραπεζικά συστήματα.

Η ασυμφωνία αναπτύσσεται πάνω στις εξής δύο ερωτήσεις: Κατά πόσο είναι εφικτό να υπάρξει μια επαρκής τραπεζική ένωση στην Ευρώπη και ως ποιο βαθμό μια τέτοια ένωση απαντά και σε άλλες αδυναμίες της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ιδιωτικές χρηματοοικονομικές ροές μπορούν να βοηθήσουν αλλά πρέπει και να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι ροές μπορούν λειτουργήσουν και αποσταθεροποιητικά.

Η οδηγία της ΕΕ για την Ανάκαμψη και Εξυγίανση των Πιστωτικών Ιδρυμάτων είναι μια προσπάθεια να υπάρξει μια τέτοια λύση. Και είναι δυνατόν να λειτουργήσει στην περίπτωση κάποιας μεμονωμένης τραπεζικής αποτυχίας αλλά δεν θα είναι ποτέ επιθυμητό, σε μια συστημική κρίση, να αφεθούν οι τράπεζες να χρεοκοπήσουν -το κράτος αναπόφευκτα θα επέμβει. Η πρόσφατη υπόθεση της Ιταλίας είναι ενδεικτική περίπτωση. Είναι σωστό να επισημάνουμε, όπως έκαναν ορισμένοι, ότι τα κράτη της ΕΕ έχουν παραιτηθεί από την εθνική τους κυριαρχία σε πολλούς τομείς, παρά την έλλειψη πλήρους πολιτικής ένωσης. Αλλά η Πορτογαλία δεν θα είναι ποτέ σαν το Τέξας για τον απλούστατο ότι μια χρηματοπιστωτική κρίση αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα και άρα καθιστά ανεπίτρεπτη την προσέγγιση "μην αγγίζετε".

Επιπλέον, δεν είμαι βέβαιος ότι οι ιδιωτικές χρηματοοικονομικές ροές, ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της ένωσης κεφαλαιαγορών, μπορούν να αντισταθμίσουν επαρκώς τις δημόσιες ροές στην ευρωζώνη. Ένα μεγάλο μέρος της πραγματικής οικονομίας, ιδίως στο Νότο, κυριαρχείται από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, κατάσταση πολύ διαφορετική από εκείνη των ΗΠΑ. Ακόμη και οι ενοποιημένες και βαθύτερες κεφαλαιαγορές θα δυσκολευτούν να δανείσουν σε τόσο μικρές επιχειρήσεις.

Οι χρηματοοικονομικές ροές μπορούν επίσης να αποτελέσουν πηγή αστάθειας, δημιουργώντας φούσκες -για παράδειγμα, η αγορά ακινήτων στην Ιρλανδία και την Ισπανία και η πολύ υψηλή τιμολόγηση κρατικών ομολόγων στην Ελλάδα. Και δεν ισχύει ότι πριν από την κρίση δεν υπήρξε κάποια διαφοροποίηση. Τράπεζες σε άλλες χώρες της ευρωζώνης κρατούσαν σημαντικά ποσά ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου.

Τέλος, οι χρηματοπιστωτικές αγορές λειτουργούν πολύ προ-κυκλικά. Δεν είναι ξεκάθαρο ότι τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας σε μια οικονομία της ευρωζώνης η οποία πλήττεται από μια επερχόμενη κρίση θα είχε, για παράδειγμα, επαρκή πρόσβαση στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Μπορεί, βεβαίως, να υπάρχουν κερδοφόρα επιχειρηματικά εγχειρήματα, όμως οι "σφιχτές" οικονομικές συνθήκες δεν θα επέτρεπαν πρόσβαση στη χρηματοδότηση.

Όταν ένα αρνητικό σοκ πλήττει μια μικρή χώρα στην ευρωζώνη, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι αγορές, αφενός, αλλά και το κράτος, αφετέρου, υπόκεινται σε πιέσεις και οι κύκλοι κρίσεων είναι δύσκολο να αποφευχθούν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν πρόκειται για μικρής κλίμακας σοκ, μία εγχώρια μεροληψία μπορεί να φανεί χρήσιμη -παρά το γεγονός ότι τα σοκ μεγάλης κλίμακας ευνοούν τη διαφοροποίηση.

Με άλλα λόγια, θα μπορούσε ποτέ η Πορτογαλία να είναι όπως το Τέξας, ακόμη και με μια πιο ολοκληρωμένη τραπεζική ένωση στην Ευρώπη; Οι Τεξανοί σε μία οποιαδήποτε κρίση δεν προστατεύονται μόνο μέσω του συστήματος διασφάλισης καταθέσεων αλλά και μέσω μίας ομοσπονδιακής προσέγγισης εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων καθώς και από την ύπαρξη της Ομοσπονδιακής Τράπεζας. Η διαφοροποίηση των κινδύνων λειτουργεί και μέσω της ύπαρξης ομοσπονδιακών ομολόγων των ΗΠΑ ενώ ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός λειτουργεί ως αυτόματος σταθεροποιητής. Όχι μόνο υπάρχουν δημοσιονομικές μεταβιβάσεις στο Τέξας, αλλά και οι πολίτες όλων των άλλων πολιτειών συμβάλλουν στη χρηματοδότηση αυτών των μεταβιβάσεων.

Όσοι επιχειρηματολογούν υπέρ της τραπεζικής ένωσης, ως εναλλακτική στη δημοσιονομική ένωση (όπως ο καθηγητής Eichengreen), υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα επιτρέψει την επανεθνικοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής η οποία θα συμβάλει στην περιθωριοποίηση του λαϊκισμού. Αλλά προσωπικά δεν είμαι πεπεισμένος. Η επανεθνικοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής, εάν αποτελεί υποκατάστατο της δημοσιονομικής ένωσης, τότε υπονομεύει την αλληλεγγύη που αποτελεί βασικό πυλώνα μιας βέλτιστης νομισματικής ένωσης.

Εάν οι ευρωπαίοι πολίτες δεν αισθάνονται ευρωπαίοι και εάν εγκαταλείψουν την ιδέα των ευρωομολόγων και των δημοσιονομικών μεταβιβάσεων, τότε η ευρωζώνη δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ. Και το φάντασμα του λαϊκισμού θα είναι πάντα παρόν».

ΑΠΕ-ΜΠΕ