Πούτιν: Είμαι φίλος της Ελλάδας

Τις πολύ καλές σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στη Ρωσία και την Ελλάδα υπογράμμισε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν στη διάρκεια της συνομιλίας που είχε με τον πρόεδρο και γενικό διευθυντή του Αθηναϊκού — Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, Μιχάλη Ψύλο, στο περιθώριο του διεθνούς φόρουμ για τα ΜΜΕ, στη Μόσχα, με θέμα "Νέα εποχή στη δημοσιογραφία, αντίο στην εποχή της μετα-συμβατικότητας", οι εργασίες του οποίου διεξάγονται στη Μόσχα.

Μετά το τέλος της ομιλίας του κ. Πούτιν στο φόρουμ, ο Ρώσος πρόεδρος είχε σύντομη συνομιλία με τον Μιχάλη Ψύλο, ο οποίος μετείχε σε πάνελ για θέματα "Λογοκρισίας και Ελευθεροτυπίας".

Ο Μ. Ψύλος αναφέρθηκε στην πρόσφατη επίσκεψη του ρώσου προέδρου στο Άγιον Ορος και από την πλευρά του ο Β. Πούτιν τόνισε με έμφαση τις πολύ καλές διμερείς σχέσεις. 

greece-russia2016

Πήραμε μνημονιακά μέτρα €74,7 δισ. και τα €53 δισ. έγιναν ληξιπρόθεσμα!

Από τους φόρους που επιβλήθηκαν από τον Γενάρη του 2010 μέχρι τον Απρίλιο του 2016 κανείς δεν προστέθηκε στα ταμεία του Δημοσίου, αλλά αντίθετα προστέθηκαν στον... πίθο των Δαναΐδων...

 

 του Προκόπη Χατζηνικολάου στο Liberal.gr

 

Στα 74,7 δισ. ευρώ ανέρχονται τα μέτρα που έχουν ληφθεί από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και συγκεκριμένα από το 2010 μέχρι και αυτά που συμφωνήθηκαν πρόσφατα με τους πιστωτές της χώρας. Τα μέτρα αυτά αφορούν μισθολογικές περικοπές, περιστολή λειτουργικών δαπανών, αλλά κυρίως νέους φόρους, τόσο στο εισόδημα, όσο και στην κατανάλωση.

Το εντυπωσιακό είναι ότι στο διάστημα αυτό, δηλαδή από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι και τον Απρίλιο του 2016, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προσεγγίζουν τα 53 δισ. ευρώ. Δηλαδή από τους φόρους που επιβλήθηκαν στο προαναφερθέν διάστημα κανείς δεν προστέθηκε στα ταμεία του Δημοσίου, αλλά αντίθετα προστέθηκαν στον... πίθο των Δαναΐδων. Η φοροδιαφυγή οργίασε, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί κατέρρευσαν και αυτό που κατόρθωσαν οι κυβερνώντες είναι να αφανίσουν τη μεσαία τάξη, που επί της ουσίας όλα αυτά τα χρόνια χρηματοδοτούσε τις ανάγκες του κράτους.

Από τα 35 δισ. ευρώ που ανέρχονταν οι οφειλές των φορολογούμενων στα τέλη του 2009 έφθασαν τα 87,88 δισ. ευρώ τον Απρίλιο του 2016. Προφανώς τα περισσότερα από αυτά είναι ανεπίδεκτα είσπραξης δεδομένου ότι οι περισσότεροι εκ των μεγάλων οφειλετών έχουν πτωχεύσει ή έχουν αποβιώσει. Τεράστιο είναι το χρέος και των ΔΕΚΟ, αλλά ουδεμία προσπάθεια γίνεται προκειμένου να εισπραχθεί ή τουλάχιστον να συμψηφιστεί.

Η ίδια λανθασμένη πολιτική ακολουθείται και σήμερα. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη διογκώνονται, εξαιτίας τη αδυναμίας των φορολογούμενων να πληρώσουν του φόρους και αντί το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί ριζικά, οι προτάσεις του οικονομικού επιτελείου προς τους πιστωτές της χώρας για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό ήταν εστιασμένες στην αύξηση των φόρων και των εισφορών. Ουδεμία πρόταση για τη μείωση του κράτους και των «περίεργων» δαπανών που συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα.

Και όπως δείχνουν τα στοιχεία, τα ληξιπρόθεσμα χρέη μέχρι το τέλος του έτους θα φθάσουν στα 95 δισ. ευρώ. Και αυτό καθώς τα χρέη των φορολογούμενων αυξάνονται τα τελευταία χρόνια κατά 1 δισ. ευρώ τον μήνα. Ωστόσο, φέτος, εκτός από τι πάγιες υποχρεώσεις τους (φόρος εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ), έρχονται να προστεθούν και οι πρόσφατες αυξήσεις στους έμμεσους φόρους και τα τέλη.

Και σαν να μην έφθαναν αυτά, τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν χθες από τα ασφαλιστικά ταμεία δείχνουν την κόπωση των επιχειρήσεων και των επιτηδευματιών. Συγκεκριμένα, από τους 136.920 που είχαν ενταχθεί στη ρύθμιση των 100 δόσεων, μόλις 59.058 οφειλέτες συνεχίζουν σε αυτή. Οι υπόλοιποι 54.700 που βρίσκονται πλέον εκτός ρύθμισης αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο των αναγκαστικών μέτρων, με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, Για την ιστορία, από τα 3,9 δισ. ευρώ που εντάχθηκαν στη ρύθμιση, 3,1 δισ. ευρώ βγήκαν εκτός.

Σημείωση: Σύμφωνα με την παράδοση, οι κόρες του Δαναού, οι Δαναΐδες, καταδικάστηκαν μετά τον θάνατό τους και την κάθοδό τους στον Άδη να μεταφέρουν και να ρίχνουν αιώνια νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες («τετρημένον πίθον») για να τιμωρηθούν δήθεν για τη δολοφονία των συζύγων τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Αυτό έγινε στη νεότερη εποχή πολύ γνωστή έκφραση, ο «Πίθος των Δαναΐδων».

«Ανάλυση αίματος».. ζήτησε ο Ερντογάν!

Σχόλια και αποτροπιασμό στον γερμανικό τύπο έχει προκαλέσει η δήλωση του τούρκου προέδρου να υποβληθούν σε ανάλυση αίματος γερμανοί βουλευτές τουρκικής καταγωγής ώστε να αποδειχθεί εάν είναι πράγματι Τούρκοι....

Οι σχέσεις Γερμανίας-Τουρκίας αποτελούν εδώ και μέρες αντικείμενο σχολιασμού στον γεμανικό τύπο μετά την επίμαχη ψηφοφορία στη γερμανική βουλή, κατά την οποία αποφασίστηκε η υιοθέτηση του όρου γενοκτονία για τη σφαγή των Αρμενίων. Έκτοτε ο τούρκος πρόεδρος βάλλει έναντι γερμανών βουλευτών και συγκεκριμένα κατά του Τσεμ Έζντεμιρ, τουρκική καταγωγής, χωρίς να τον κατονομάσει ευθέως, για τον οποίο ζήτησε να κάνει ανάλυση αίματος προκειμένου να αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να είναι Τούρκος.

Η Berliner Zeitung αναφέρει: «Πράγματι πρόκειται για μια κλιμάκωση της διεθνούς πολιτικής με ρατσιστικά κίνητρα. Μέσα στις μεγαλομανείς φαντασιώσεις του ο Ερντογάν φαίνεται να θέλει να ορίζει και ποιος είναι Τούρκος και ποιος όχι. Πάντως αυτό δεν θεωρείται καλή διακρατική συνεργασία. Μπορεί κανείς να κατανοήσει ότι το ψήφισμα δεν έγινε αποδεκτό με ευχαρίστηση από την τουρκική πολιτική. Ως ανεξάρτητη απόφαση όμως ενός κοινοβουλίου ευρωπαϊκής χώρας που αγωνίζεται για την συνειδητοποίηση της βίαιης ιστορίας στις αρχές του 20ου αιώνα αξίζει τον σεβασμό και εκείνων που είναι διαφορετικής άποψης».

«Ό,τι και να πιστεύει κανείς για το ψήφισμα για τους Αρμένιους στο γερμανικό κοινοβούλιο, χάρη σε αυτό αποκαλύφθηκε το πρόσωπο του τούρκου προέδρου με μοναδικό τρόπο» επισημαίνει η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

«Η ανυπόκριτη, όσο και θρασύτατη επιρροή του αυταρχικού προέδρου φαίνεται να έχει αποτελέσματα. Ο Ερντογάν ζήτησε αλληλεγγύη και την έχει. Αλλά διαφορετικά απ' ό,τι ήθελε. Οι τουρκικές κοινότητες της Γερμανίας μπορεί να θεωρούν το ψήφισμα για τους Αρμένιους λάθος, ωστόσο χαρακτηρίζουν τις δηλώσεις του Ερντογάν αποτρόπαιες».

Στο ίδιο ύφος κινείται και το δημοσίευμα της Märkische Oderzeitung: «Εδώ φανερώνεται ένας τρόπος σκέψης, ο οποίος χαρακτηρίζει και τον 'δίδυμο' του Ερντογάν, τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Και οι δύο θεωρούν όλους τους ανθρώπους που κατάγονται από τη χώρα τους υποτελείς τους. Ο Ερντογάν θεωρεί τον εαυτό του σουλτάνο όλων των Τούρκων, ακόμη και αυτών στη Γερμανία. Και στους σουλτάνους δεν αρέσουν οι αντιρρήσεις. Επιπλέον και οι διασυνδέσεις με την τρομοκρατία για τις οποίες κατηγορεί γερμανούς βουλευτές δείχνουν ότι ο πρόεδρος προσπαθεί να δημιουργήσει μια εικόνα για τον κόσμο και την επεξεργάζεται μέχρι να του ταιριάξει».

Deutsche Welle

Το Μητρώο των διαδικτυακών ΜΜΕ παρουσίασε ο ΥπΕπ Νίκος Παππάς (vid)

Ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς σημείωσε ότι μετά το άνοιγμα της ΕΡΤ και τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες, δρομολογείται η αδειοδότηση ραδιοφωνικών σταθμών, η σύσταση του Οπτικοακουστικού Κέντρου, ενώ σήμερα «προχωρούμε και στην ενίσχυση της διαφάνειας στο Διαδίκτυο και τη χαρτογράφηση του χώρου».

Στο μητρώο επιχειρήσεων ηλεκτρονικών ΜΜΕ θα μπορούν να εγγράφονται όλες οι ενημερωτικές ιστοσελίδες, από τις πιο μικρές έως τα πιο μεγάλα συγκροτήματα. Το μητρώο (το οποίο είναι ήδη ενεργό στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης), παρουσίασε σήμερα ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς τονίζοντας ότι «δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε γίνει μάρτυρες ακραίων δημοσιευμάτων, χωρίς να υπάρχει η πατρότητα της πηγής». Επισήμανε, έτσι ότι όλες οι ενημερωτικές σελίδες θα πρέπει να λειτουργούν με διαφάνεια και να σταματήσουν να υπάρχουν ιστοσελίδες που αναπαράγονται με μαύρο χρήμα. «Αυτή η προσπάθεια είναι κομμάτι της ρύθμισης στο χώρο των media, που αποτελείται ακόμα από την αδειοδότηση των καναλιών, αλλά και την συγκρότηση του εθνικού κέντρου ραδιοτηλεοπτικών μέσων», πρόσθεσε ο υπουργός αρμόδιος για τα ΜΜΕ και κατέληξε υποστηρίζοντας ότι στόχος της κυβέρνησης δεν είναι σε καμία περίπτωση ο έλεγχος της ενημέρωσης, καθώς αυτή προστατεύεται από το σύνταγμα και τους νόμους.

Ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, σημείωσε ότι μετά το άνοιγμα της ΕΡΤ και τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες που - έστω και καθυστερημένα - βάζει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο, στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας ρύθμισης του χώρου των media, δρομολογείται η αδειοδότηση ραδιοφωνικών σταθμών, η σύσταση του Οπτικοακουστικού Κέντρου, ενώ σήμερα «προχωρούμε και στην ενίσχυση της διαφάνειας στο Διαδίκτυο και τη χαρτογράφηση του χώρου».

Η συμμετέχουσα στην παρουσίαση κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη υπογράμμισε πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι η διαφάνεια και η τήρηση κανόνων και στο τηλεοπτικό τοπίο, ειδικά τις μέρες που ζούμε» προσθέτοντας ότι είναι καθοριστικής σημασίας να τεθούν κανόνες όσον αφορά τη δημόσια προστασία στην ενημέρωση, ώστε αυτή πλέον να έχει ονόματα και διευθύνσεις.

Η εγγραφή στο μητρώο θα είναι προαιρετική και προϋποθέτει κάθε επιχείρηση να παραθέτει τα στοιχεία της, αλλά και τον αριθμό των εργαζομένων.

Αναφερόμενος στον τρόπο λειτουργίας του μητρώου, ο υπουργός τόνισε ότι θα υπάρχει μια υπηρεσία, ένα software που θα στέλνει ειδοποίηση σε εκείνον που έχει παράξει την είδηση για το αν αναπαράγεται και από ποιον. Αυτή η υπηρεσία, όπως είπε, «θα βοηθήσει να υπάρχει η πηγή της αρχικής προέλευσης και ο ενδιαφερόμενος θα γνωρίζει αν θα έχει πέσει θύμα λογοκλοπής.

Απαντώντας σε ερωτήσεις ο κ. Νίκος Παππάς ανέφερε ότι δεν θα υπάρχει ονομαστική καταγραφή των εργαζομένων και πως ουσιαστικά αυτή η ρύθμιση είναι ένα μήνυμα προς τα συνδικάτα και τα αρμόδια υπουργεία να παρεμβαίνουν όταν υπάρχουν παρατυπίες.

Στην ιστοσελίδα ο επιχειρηματίας, ξεκινώντας με μια απλή εγγραφή, θα καταχωρεί τα στοιχεία του, τη νομική μορφή της εταιρείας και τη ΔΟΥ που υπάγεται, λεπτομερή στοιχεία μετόχων, καθώς και τον αριθμό των εργαζομένων και τη σχέση απασχόλησης. Θα δοθεί μία τρίμηνη περίοδος ώστε να εγγραφούν οι ενημερωτικές ιστοσελίδες ενώ μετά την παρέλευσή της, κρατική διαφήμιση θα μπορούν να λάβουν μόνο όσα site είναι γραμμένα στο Μητρώο. Οι επιχειρήσεις που θα εγγράφονται στο Μητρώο θα πρέπει να έχουν βάση τους την Ελλάδα.

πληροφορίες ΑθηναΪκό Πρακτορείο

Kώστας Λαπαβίτσας: «Θα πέσουν κι άλλο οι μισθοί;»

Η κυρίαρχη λογική όλων των μνημονίων – φυσικά και του Τρίτου – είναι ότι η Ελλάδα θα ανακτήσει την χαμένη της ανταγωνιστικότητα μέσω της συντριβής των μισθών. Όλα τα υπόλοιπα – δημοσιονομικά ελλείμματα, «μεταρρυθμίσεις» - είναι δευτερεύουσας σημασίας.....

Τι θα συμβεί στους μισθούς από το φθινόπωρο και μετά λόγω του Τρίτου Μνημονίου, γνωστού και ως Καλό Μνημόνιο Τσίπρα; Θα υπάρξει περαιτέρω μείωση; Θα καταργηθεί ο 13ος και ο 14ος; Θα απαλειφθούν οι τριετίες; Η επίσημη θέση της κυβέρνησης δεν είναι ακόμη γνωστή. Αλλά η λογική του νέου μνημονίου είναι πεντακάθαρη, όπως θα δούμε παρακάτω. Σε τελική ανάλυση θα δεσμεύσει την κυβέρνηση, ότι κι αν λένε οι υπουργοί της και ο πρωθυπουργός.

Οι πρώην αντιμνημονιακοί μαχητές του ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους λέγοντας ότι πρόκειται για «τεχνητές ειδήσεις» της «διαπλοκής». Είναι περιττό να ειπωθεί ότι οι πλέον ανάλγητοι μνημονιακοί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το κακό που βρήκε τους εργαζόμενους. Θυμήθηκαν ξαφνικά ότι στην Ελλάδα υπάρχουν μύριοι άνεργοι και σκληρή φτώχεια, ότι οι φόροι είναι ασφυκτικοί, ότι πλήττεται η εθνική κυριαρχία, κλπ. Για όλα βέβαια φταίει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όχι η πολιτική της πλήρους υποταγής με στόχο την παραμονή στο ευρώ. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από ανθρώπους που επί έξι χρόνια αδιαφορούν για το βιοτικό επίπεδο του λαού και τα κυριαρχικά του δικαιώματα;

Η πραγματική ντροπή ανήκει όμως στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αν θέλουν να περισώσουν κάποια αξιοπρέπεια, τουλάχιστον ας σιωπήσουν.

Η κυρίαρχη λογική όλων των μνημονίων – φυσικά και του Τρίτου – είναι ότι η Ελλάδα θα ανακτήσει την χαμένη της ανταγωνιστικότητα μέσω της συντριβής των μισθών. Όλα τα υπόλοιπα – δημοσιονομικά ελλείμματα, «μεταρρυθμίσεις» - είναι δευτερεύουσας σημασίας. Πρόκειται για την πιο σκληρή, χοντροκομμένη και τελικά αναποτελεσματική λογική σταθεροποίησης, αλλά αυτή έχει επιβληθεί μετά το 2010 και αυτήν ακριβώς αποδέχθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Το διάγραμμα δείχνει με εναργέστατο τρόπο τι έχει συμβεί στους ονομαστικούς μισθούς μετά την υιοθέτηση του ευρώ και που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα. Η απόκλιση ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα ήταν τεράστια μέχρι το 2010 και ο κύριος λόγος ήταν οι παγωμένοι γερμανικοί μισθοί. Το χάσμα ανάμεσα στην ελληνική και τη γερμανική καμπύλη δείχνει την επακόλουθη απώλεια ανταγωνιστικότητας από πλευράς Ελλάδας. Αντίστοιχη ήταν και η απώλεια ανταγωνιστικότητας για την Ισπανία. Αν η Γερμανία ακολουθούσε μια πιο συνετή πολιτική στους μισθούς, δεν θα είχε δημιουργηθεί μια τόσο μεγάλη ασυμμετρία εντός της ΟΝΕ και η νομισματική ένωση ίσως να είχε τη δυνατότητα να επιβιώσει.

Ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας, Γερμανία, Ελλάδα, Ισπανία

Ακόμη και το 2010 θα μπορούσαν ίσως τα πράγματα να είχαν πάρει άλλη τροχιά. Αλλά τα συμφέροντα των Γερμανών εξαγωγέων και των γερμανικών τραπεζών, καθώς και η προοπτική της κυριαρχίας στην Ευρώπη, επέβαλαν τα μνημόνια. Η λογική τους ήταν η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας μέσω της συντριβής των μισθών στη περιφέρεια, πράγμα που συνέβη.

Το αποτέλεσμα ήταν η τραγωδία που γνωρίσαμε στην Ελλάδα και μια αντίστοιχη συμφορά στην Ισπανία. Διότι μπορεί μεν η Ισπανία να μην έχει μνημόνια, αλλά έχει μνημονιακή πολιτική, πράγμα αναπόφευκτο για μια χώρα στην θέση της εντός της ΟΝΕ. Τα μνημόνια εξάλλου δεν είναι τίποτε άλλο παρά κείμενα συνοδευτικά των δανειακών συμβάσεων, όπως θα έπρεπε να θυμούνται οι όψιμοι οπαδοί της «εξόδου» από τα μνημόνια μέσω της τήρησης των μνημονίων.

Η μείωση των μισθών στην Ελλάδα και την Ισπανία έκλεισε εν μέρει το τεράστιο κενό με τη Γερμανία και τα αποτελέσματα φάνηκαν με τη σχετική σταθεροποίηση του ελλείμματος εξωτερικών συναλλαγών. Στην περίπτωση της Ελλάδας προέκυψε και σχετική σταθεροποίηση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

Προσέξτε όμως τι έχει συμβεί από το τέλος του 2013: στην ουσία η πτώση των ονομαστικών μισθών έχει ανακοπεί στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση Σαμαρά το 2014, αλλά και η κυβέρνηση Τσίπρα το 2015 δεν εφάρμοσαν τις μνημονιακές πολιτικές στην πράξη, η πρώτη λόγω του φόβου των λαϊκών αντιδράσεων, η δεύτερη επειδή δεν είχε συναίσθηση της πραγματικότητας.

Τη στιγμή αυτή το κενό ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας με τη Γερμανία, αλλά και με τις χώρες της περιφέρειας, όπως η Ισπανία, δεν μειώνεται. Η μνημονιακή λογική όμως επιτάσσει νέες μειώσεις, αν πρόκειται να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα. Αυτό ακριβώς λένε οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ και αυτό ακριβώς αποδέχθηκε η κυβέρνηση Τσίπρα. Τα περί «μεταρρυθμίσεων» που θα τονώσουν την ανταγωνιστικότητα είναι φλυαρίες, στις οποίες ειδικεύεται ο κ. Μητσοτάκης και διάφοροι άλλοι στη σημερινή ανεκδιήγητη Βουλή.

Εντός του μνημονιακού πλαισίου η Ελλάδα θα δέχεται συνεχώς τεράστια πίεση για να μειώσει κι άλλο τους μισθούς. Αυτό υπέγραψε ο κ. Τσίπρας, είτε το αντιλαμβανόταν, είτε όχι. Από το φθινόπωρο θα δούμε πως θα καταφέρει να το «επικοινωνήσει» στον ελληνικό λαό.

CostasLapavitsas.blog

O ενεργός ρόλος των Ελλήνων επιχειρηματιών στη συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ

Επιτάχυνση της πορείας μετάλλαξης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με τη νέα συμφωνία. Συνολική ρύθμιση και μεταφορά εξουσιών σε κλειστούς μηχανισμούς υπό τον έλεγχο του κεφαλαίου. 

του Μιχάλη Γιαννόπουλου

Δύο εβδομάδες μετά την ψήφιση του πρώτου πακέτου μέτρων για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με 153 θετικές ψήφους, υπερψήφισε και το δεύτερο πακέτο την Κυριακή, 22 Μαΐου. Τα δυο πακέτα μέτρων του τρίτου μνημονίου καθώς και το επόμενο πακέτο (εργασιακά) που αναμένεται υπήρξαν αποτέλεσμα απευθείας συμφωνίας των εκπροσώπων της ελληνικής αστικής τάξης με τους «εταίρους».

Θετικά αποτίμησε τα αποτελέσματα της συμφωνίας ο Μιχάλης Σάλλας ανοίγοντας τις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της Τράπεζας Πειραιώς. «Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας σηματοδοτεί τη βάση για την οριστική έξοδο της χώρας μας από την ύφεση» είπε και επισήμανε ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Τράπεζας Πειραιώς οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα ανέλθουν στο 2% το 2017.

Ιδιαίτερος ήταν ο ρόλος που έπαιξε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) Θ. Φέσσας με άμεσες επαφές που είχε με τα ευρωπαϊκά κέντρα οι οποίες κατέληξαν σε κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Σόιμπλε στο Βερολίνο στις 14 Μαρτίου 2016. Δεν είναι τυχαίο ότι το μεσημέρι της Τετάρτης 18 Μαΐου, πριν ακόμα κατατεθεί το πολυνομοσχέδιο (κατατέθηκε στις 11 το βράδυ της ίδιας ημέρας) ο πρόεδρος του ΣΕΒ κάλεσε την αντιπολίτευση να το υπερψηφίσει, πριν καν το διαβάσει.

Ως πρόεδρος του ΣΕΒ, πριν από μερικές ημέρες ο Θεόδωρος Φέσσας μίλησε για το ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε Φλόριντα της Ευρώπης, αν έδινε κίνητρα στους επενδυτές να επιλέξουν την ελληνική αγορά.

Η συμφωνία των εκπροσώπων του ελληνικού κεφαλαίου με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά κέντρα ισχύος είναι προφανώς ετεροβαρής, αλλά περιέχει και υλικές παραχωρήσεις στους Έλληνες καπιταλιστές.

«Με καλό μάνατζμεντ, χωρίς νεποτισμό και αναξιοκρατία μπορεί να υπάρξει καλύτερη απόδοση. Ούτε ο ΟΤΕ ούτε το λιμάνι έφυγαν από τη χώρα, αντίθετα δημιουργήθηκε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα», ανέφερε χαρακτηριστικά, στις 26 Μαΐου ο πρόεδρος του ΣΕΒ.

Τα ακριβή ανταλλάγματα που έλαβε το ελληνικό κεφάλαιο και οι λεπτομέρειες του συμβιβασμού θα φανούν στο άμεσο μέλλον. Ήδη, στις δηλώσεις του της Τετάρτης 18 Μαΐου, ο πρόεδρος του ΣΕΒ προανήγγειλε το αντικείμενο του επόμενου πακέτου μέτρων για τα εργασιακά: '13ος - 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση πρόσθετης αμοιβής για υπερωρίες και νέο πλαίσιο κήρυξης απεργιών', ήταν τα θέματα που έθεσε.

Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 22 Μαΐου ορίζει σε μακροπρόθεσμη βάση το πλαίσιο για μόνιμη οικονομική, θεσμική προσαρμογή και εποπτεία.

Η νομοθέτηση ενός διαρκούς μνημονίου, του Αυτόματου Μηχανισμού Δημοσιονομικής Προσαρμογής Προϋπολογισμού (κόφτης), συνιστά άμεση εκχώρηση της έγκρισης του προϋπολογισμού, αυτής της (υποτίθεται σημαντικότερης) κοινοβουλευτικής διαδικασίας, απ' ευθείας στους μηχανισμούς του κεφαλαίου, ξένου και ελληνικού.

Η μεταβίβαση, για έναν αιώνα, του συνόλου της παρούσας και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού δημοσίου αποκαλύπτει την αποφασιστικότητα του κεφαλαίου και της σημερινής κυβέρνησης όσον αφορά την εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση σοβαρών δημόσιων – μέχρι πρότινος – δραστηριοτήτων του κράτους.

Η ραγδαία μεταλλασσόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία παραχωρεί την περιουσία του ελληνικού λαού ως λάφυρο και αντικείμενο συναλλαγής και ανταλλαγμάτων ανάμεσα στις μερίδες τόσο του εγχώριου όσο και του ηγεμονικού γερμανικού (κυρίως, όχι αποκλειστικά) ξένου κεφαλαίου. Όση από τη δημόσια περιουσία δεν εκποιηθεί έναντι όποιου τιμήματος θα αποδίδεται σε ιδιωτική εκμετάλλευση και θα έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων.

Για τους σκοπούς αυτούς θεσμοθετούνται μια «σειρά αρχές και όργανα» μέσω των οποίων επιχειρείται η μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση στη μεταπολεμική ελληνική πολιτική ιστορία προκειμένου το κεφάλαιο να ανατάξει την κερδοφορία του και να ξεπληρώσει δανειστές.

Πρωτίστως θεσμοθετείται η «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε» (ΕΕΣΠ) στην οποία εκχωρείται το σύνολο της Δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια τουλάχιστον. Η ΕΕΣΠ αποτελεί έναν νεοφιλελεύθερο μηχανισμό, μια αντιδραστική πολιτική μηχανή άσκησης άμεσης πολιτικής από το κεφάλαιο με υποβαθμισμένη την παρουσία των σύγχρονων αστικών κομμάτων και του κοινοβουλίου.

Σε αυτήν μεταβιβάζονται τέσσερις θυγατρικές:

α) το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) με όλα του τα περιουσιακά στοιχεία,

β) το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) όπου με το σύνολο των συμμετοχών του ελληνικού δημοσίου στις τράπεζες,

γ) η Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ) και

δ) η υπό σύσταση Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ) η οποία θα κατέχει τις μετοχές των κρατικών επιχειρήσεων και στην οποία μεταβιβάζονται οι επιχειρήσεις: ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΕ, ΟΑΚΑ και ΕΛΤΑ και ακολουθούν ΕΥΑΘ, ΕΥΑΠΣ ΕΥΔΑΠ, ΕΛΒΟ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΔΕΗ κλπ

Η ΕΕΣΠ έχει το απόλυτο δικαίωμα εκποίησης ή «αξιοποίησης» κάθε περιουσιακού στοιχείου που μεταβιβάζεται.

Καμία απόφαση του εποπτικού συμβουλίου της ΕΕΣΠ δεν θα λαμβάνεται χωρίς την σύμφωνη γνώμη των μελών που ορίζονται από την Κομισιόν και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

Είναι έτσι δομημένη ώστε η οποιαδήποτε απόφαση (απαιτούνται 4 στα 5 μέλη) να προέρχεται με διαβούλευση και από τα πριν αθέατο συμβιβασμό ανάμεσα στο ξένο και στο ελληνικό κεφάλαιο υπό τη θεσμοθετημένη ηγεμονία του ξένου κεφαλαίου. Γι' αυτό δύο στα πέντε μέλη ορίζουν οι «ξένοι» – με τη σύμφωνη κυβερνητική γνώμη – και τρία στα πέντε η κυβέρνηση αλλά με τη σύμφωνη γνώμη των ξένων.

Επί πλέον με το πολυνομοσχέδιο προστέθηκαν δυο ακόμα "Ανεξάρτητες" Διοικητικές Αρχές εκτός αυτών που ήδη λειτουργούν, η «Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων» (ΑΑΔΕ) και η «Ρυθμιστική Αρχή Λιμένων» (ΡΑΛ).

Η διαχείριση των δημοσίων εσόδων ανατίθεται στην «Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων» (ΑΑΔΕ). Σκοπός της θα είναι η είσπραξη του συνόλου των δημοσίων εσόδων, φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών.

Ιδρύεται Ανεξάρτητη διοικητική αρχή με την επωνυμία «Ρυθμιστική Αρχή Λιμένων» (ΡΑΛ), η οποία υποτίθεται ότι θα διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον στις περιοχές των εκχωρούμενων λιμανιών πανελλαδικά.

Όμως, ως γνωστό, οι διοικήσεις των Ανεξάρτητων Αρχών δεν υπόκεινται σε κανένα ιεραρχικό έλεγχο ή εποπτεία από οποιαδήποτε αρχή. Σύμφωνα δε με τη στερεότυπη νομοθετική διάταξη που περιλαμβάνεται στο ιδρυτικό τους, οι διοικήσεις αυτών των οργάνων «δεσμεύονται μόνο από το νόμο και τη συνείδησή τους (!)».

Καπάκι στις ανεξέλεγκτες και ανεξάρτητες αρχές ιδρύεται «Αυτόματος Μηχανισμός Δημοσιονομικής Προσαρμογής Προϋπολογισμού» (κόφτης) που θα διασφαλίζει την αυτόματη περικοπή δημοσίων δαπανών με προεδρικά διατάγματα, δηλαδή μνημόνια.

Βάσει των διατάξεων του ψηφισθέντος νόμου, η «Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων» (ΑΑΔΕ) θα διαθέτει την υλικοτεχνική υποδομή, επαρκές προσωπικό και πόρους για την επιτέλεση του έργου της. Δηλαδή όλο τον κατάλληλο εξοπλισμό που θα της επιτρέπει να κατάσχει, εκπλειστηριάζει και γενικώς να γδέρνει τους μικροοφειλέτες του δημοσίου και όσους δεν μπορούν να διαφύγουν «νόμιμα» ή δεν έχουν ισχυρή προστασία. Αντίθετα η «Ρυθμιστική Αρχή Λιμένων» (ΡΑΛ), που σκοπός υποτίθεται ότι είναι να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον από τις αυθαιρεσίες των ιδιωτών παραχωρησιούχων των ελληνικών λιμανιών, θα έχει πανελλαδικά προσωπικό 35 (τριάντα πέντε) ατόμων αντί 50 που είχε όταν υπαγόταν στο Υπουργείο Ναυτιλίας! Θα στερείται δηλαδή της στοιχειωδώς κατάλληλης υποδομής.

Αυτό πάνω κάτω είναι το καθεστώς ίδρυσης και λειτουργίας των «ανεξάρτητων» αρχών.

Το νέο κανονιστικό πλαίσιο που διαμορφώνεται στην εποχή των μνημονίων ρυθμίζει τις υπάρχουσες κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις μεταβιβάζοντας τις σημαντικότερες λειτουργίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε στεγανούς μηχανισμούς άμεσα ελεγχόμενους από το κεφάλαιο, εγχώριο και ευρωπαϊκό. Η ελληνική αστική τάξη, σε μειονεκτική θέση εξαιτίας της βαθιάς κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, εξαρτά την τύχη της από τη στήριξη του διεθνούς κεφαλαίου παραχωρώντας σε αντάλλαγμα κομμάτια της εθνικής κυριαρχίας.

Στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία καταργεί στην πράξη ακόμη και αστικά πολιτικά δικαιώματα. Τα σημαντικότερα από αυτά του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, του ελέγχου της διοίκησης τείνουν να μετατραπούν σε διακοσμητικά, καθώς όλο και λιγότερο επηρεάζουν τις κρίσιμες αποφάσεις. Οι καθοριστικές αποφάσεις εκχωρούνται από τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε στεγανά όργανα του εθνικού και υπερεθνικού κεφαλαίου. Η λαϊκή συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές εκλογές, σε δημοψηφίσματα, στα επίσημα συνδικάτα αποδυναμώνεται με τάση να χάνει το αντικείμενό της.

Το «δεν υπάρχει εναλλακτική» της Θάτσερ που στη δεκαετία του 1980 ήταν σύνθημα πολιτικής δράσης του νεοφιλελευθερισμού, σήμερα τείνει να γίνει πραγματικότητα στο επίπεδο της πολιτικής διακυβέρνησης.

Η ουσιαστική αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων μετατρέπει τα άτομα σε υπηκόους υπάκουους, προσαρμόσιμους και διαχειρίσιμους. Τυχόν παραίτηση της εργατικής τάξης από τη διεκδίκηση αυτών των δικαιωμάτων και υποταγή στο σύγχρονο καθεστώς ανελευθερίας σημαίνει, στην πράξη, παραίτηση και από κάθε προσπάθεια για βελτίωση της θέσης της σήμερα και για συνολική ανατροπή αύριο. Η ταυτόχρονη διεκδίκηση σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων αντίστοιχων στις δυνατότητες της νέας εποχής του αμύθητου πλούτου και της καταθλιπτικής φτώχειας, της επιστημονικής έκρηξης και της σκοταδιστικής απειλής, ο αγώνας ανάκτησης και διεύρυνσης των αστικών πολιτικών δικαιωμάτων είναι το οξυγόνο που θα τροφοδοτήσει τη νέα προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανόδου του εργατικού κινήματος.

Ο ίδιος ο αναγκαίος αγώνας για Δημοκρατία και Εθνική Κυριαρχία είναι άρρηκτα δεμένος με τον αγώνα για τα σύγχρονα εργατικά, τα παλιά και νέα ιστορικά διαμορφούμενα δημοκρατικά δικαιώματα στην εποχή μας. Η αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου αγώνα κρίνεται με το κατά πόσο θα συνδυάζεται με τον αγώνα για τη συγκρότηση ανεξάρτητων θεσμών αντιπροσώπευσης και έκφρασης της βούλησης της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας.

 Μιχάλης Γιαννόπουλος/kommon.gr