Τερέζα Μέι, η νέα ''σιδηρά'' κυρία της Downing Street 10 - Πιέσεις από Βερολίνο

Ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον φτιάχνει τις βαλίτσες του για να αναχωρήσει από τον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ και να δώσει τη θέση του στην Τερέζα Μέι...

 

Την παραίτηση του στη βασίλισσα Ελισάβετ θα υποβάλει το απόγευμα στις 7 -ώρα Ελλάδας- ο Ντέιβιντ Κάμερον αφού πρώτα συμμετάσχει στη συνεδρίαση της Βουλής με ερωτήσεις προς τον πρωθυπουργό ενώ η νέα πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι, θα αναλάβει σήμερα τα καθήκοντα της.

«Καθώς αποχωρώ σήμερα, ελπίζω ότι οι Βρετανοί θα δουν ισχυρότερη τη χώρα. Ήταν προνόμιο να υπηρετήσω τη χώρα που αγαπώ,» δήλωσε ο Κάμερον στην εφημερίδα “The Daily Telegraph.”

Μετά την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων της, η Τερέζα Μέι αναμένεται ότι θα προχωρήσει στην ανακοίνωση των μελών της κυβέρνησής της, μεταδίδει το BBC.

Η νέα πρωθυπουργός της Βρετανίας, σύμφωνα με την ΕΡΤ, ξεκαθάρισε τις προθέσεις της, έναντι της ΕΕ, δηλώνοντας ήδη ότι «η ψήφος για την αποχώρηση από την ΕΕ, σημαίνει αποχώρηση από την ΕΕ».

Ο Ντέιβιντ Κάμερον προέδρευσε την Τρίτη της τελευταίας συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου του πριν παραχωρήσει τη θέση του επικεφαλής της βρετανικής κυβέρνησης στην υπουργό Εσωτερικών Τερέζα Μέι, η οποία θα θέσει σε εφαρμογή το Brexit.

«Η Τερέζα Μέι και ο υπ. Οικονομικών Τζορτζ Όζμπορν απέτισαν φόρο τιμής στον πρωθυπουργό», δήλωσε ο υπουργός Υγείας Τζέρεμι Χαντ στους δημοσιογράφους αναχωρώντας από τον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ στο τέλος της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον δήλωσε τη Δευτέρα πως είναι «ενθουσιασμένος» που αφήνει τα κλειδιά στη Μέι, 59 ετών, χαρακτηρίζοντας την αντικαταστάτριά του «σταθερή και ικανή».

Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, ο νυν υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ ενδέχεται να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών που κατέχει ο Τζορτζ Όζμπορν, ο οποίος με τη σειρά του θα τον αντικαταστήσει στο Φόρεϊν Όφις.

Η κυβέρνησή της αναμένεται επίσης να περιλαμβάνει πολλές προσωπικότητες που υποστήριξαν το Brexit, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει το Συντηρητικό Κόμμα που διχάστηκε στο θέμα του δημοψηφίσματος, και να δείξει στους Βρετανούς ότι σκοπεύει να θέσει πράγματι σε εφαρμογή αυτό που ψήφισαν.

Στην πλευρά των Εργατικών, το όνομα του ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν θα τεθεί αυτομάτως σε ψηφοδέλτιο στην διαδικασία διεκδίκησης της ηγεσίας του Εργατικού Κόμματος, όπως αποφάσισε την Τρίτη η εθνική εκτελεστική επιτροπή του κόμματος. Η απόφαση αυξάνει τις πιθανότητες του Κόρμπιν να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος, αλλά οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι ενδεχομένως να προβάλουν νομικές ενστάσεις, υποστηρίζοντας πως πρέπει να συγκεντρώσει τη στήριξη 51 βουλευτών.
 

Μέρκελ και Σόιμπλε ζητούν από την Βρετανία να ξεκαθαρίσει τη θέση της

Να ξεκαθαρίσει τη θέση της και μάλιστα άμεσα σχετικά με την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ ζητούν Μέρκελ- Σόιμπλε. Παράλληλα, καλούν τη νέα πρωθυπουργό της Βρετανίας να κάνει το καθήκον της.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ιρλανδό πρωθυπουργό, Έντα Κένι, στο Βερολίνο σημείωσε: «Το καθήκον της νέας πρωθυπουργού θα είναι να αποσαφηνίσει το ερώτημα τι είδους σχέση θέλει να οικοδομήσει η Βρετανία με την Ευρωπαϊκή Ένωση»

Παράλληλα,  η Άνγκελα Μέρκελ αναφέρθηκε και στο ζήτημα των ιταλικών τραπεζών και τόνισε πως «δεν αναμένει κάποια κρίση στην Ιταλία ως αποτέλεσμα της ανάγκης ανακεφαλαιοποίησης κάποιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας.«Σε ό,τι αφορά την Ιταλία, υπάρχουν εντατικές συνομιλίες της ιταλικής κυβέρνηση και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σήμερα συζητούν οι υπουργοί Οικονομικών» δήλωσε χαρακτηριστικά.

«Είμαι πεπεισμένη ότι τα ζητήματα που πρέπει να αποφασιστούν εκεί θα επιλυθούν με καλό τρόπο. Συνολικά, δεν βλέπω κρίσιμες εξελίξεις» επισήμανε η Καγκελάριος.

Δηλώσεις Σόιμπλε:

Από την πλευρά του, μετά τη συνεδρίαση του Ecofin ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δήλωσε «η Βρετανία πρέπει να αποσαφηνίσει τα επόμενα βήματά της το συντομότερο»

Νέος ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ: ‘’Ηττήθηκε’’ η Κυβέρνηση στη πρώτη επί της αρχής ψηφοφορία

ΥΠΕΡ: ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ - ΠΑΡΩΝ: XΡΥΣΗ ΑΥΓΗ., KKE - ΚΑΤΑ: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ.

 

Η πρώτη - ήττα για την κυβέρνηση σε ότι αφορά στα «σχέδια» για τον εκλογικό νόμο ήρθε κατά την ψηφοφορία επί της αρχής του νομοσχεδίου που έγινε στην αρμόδια επιτροπή όπου φάνηκε ότι δεν διαθέτει τις συμμαχίες ή τις αναγκαίες εφεδρείες που απαιτούνται για να ισχύσει ο εκλογικός νόμος από τις επόμενες εκλογές.

 

Στη ψηφοφορία που έγινε επί της αρχής του νομοσχεδίου στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή   «ΥΠΕΡ». του νομοσχεδίου ψήφισαν 162, οι δύο κυβερνητικοί εταίροι ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και η Ένωση Κεντρώων.

Η Χρυσή Αυγή επιφυλάχθηκε για την τελική της στάση στην Ολομέλεια την επόμενη εβδομάδα, ενώ το ΚΚΕ δήλωσε «ΠΑΡΩΝ».

«ΚΑΤΑ». ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Ο ανεξάρτητος βουλευτής Στάθης Παναγούλης (που εξελέγη με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά διαγράφηκε σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του) δήλωσε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει το νόμο επειδή τον θεωρεί ερμαφρόδιτο, ότι θα ψηφίσει «NAI» για την «ψήφο στα 17» αλλά θα ψηφίσει «παρών» στην κατάργηση του μπόνους. Ως βασική του ένσταση ανέφερε το πλαφόν του 3% (το οποίο όμως η κυβέρνηση σκέφτεται σοβαρά πλέον να καταργήσει)
 

Υπενθυμίζεται ότι η κρίσιμη ψηφοφορία στην οποία η κυβέρνηση επιδιώκει να συγκεντρώσει 200 ψήφους ώστε ο νόμος να ισχύσει από τις αμέσως επόμενες εκλογές, θα γίνει στα τέλη Ιουλίου.

Με κυρώσεις απειλούνται Ισπανία και Πορτογαλία λόγω ελλειμμάτων

Πράσινο φως για επιβολή κυρώσεων σε Ισπανία και Πορτογαλία άναψε το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ (Ecofin) επικυρώνοντας την έκθεση της Κομισιόν για τα υπερβολικά ελλείμματα των δύο χωρών...   

Στη διαπίστωση πως η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα για τη διόρθωση των ελλειμμάτων τους κατέληξαν σήμερα οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ που συνεδρίασαν στις Βρυξέλλες, κινώντας για πρώτη φορά στην ιστορία του ενιαίου νομίσματος, τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων σε βάρος δύο χωρών.

Η Μαδρίτη ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε μεταρρύθμιση της εταιρικής φορολόγησης για να μπορέσει να εξοικονομήσει επιπλέον 6 δισ, ευρώ.

«Λογικά όταν οι συνθήκες στις οποίες οι κανόνες δεν φαίνεται να ταιριάζουν σε αυτά που πρέπει να γίνουν, αυτό που αναζητούμε είναι θετικά κίνητρα για μία χώρα να μειώσει το δημόσιο χρέος με επαρκή ρυθμό, να αλλάξει και αυτό θα γίνει τώρα» είπε ο Ντε Γκίντος.

Από την πλευρά τους οι Πορτογάλοι δεν έχουν plan B για να αλλάξουν το αποτέλεσμα των πολιτικών της προηγούμενης κεντροδεξιάς κυβέρνησης, οπότε οι σοσιαλιστές ζητούν μηδενικές κυρώσεις.

«Θα υπογραμμίσουμε πάλι τη συνολική μας στρατηγική στην Κομισιόν, για να τους πούμε τα αποτελέσματα που έχουμε και να εξηγήσουμε πώς αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να εκπληρώσουν τους στόχους και δεσμεύσεις μας στο μέλλον» δήλωσε ο Μάριο Τσεντένο.

Η Πορτογαλία και η Ισπανία μπορούν τώρα να επικαλεστούν εξαιρετικές οικονομικές συνθήκες για να αποφύγουν ένα πρόστιμο που μπορεί να φτάσει μέχρι και 0,2% του ΑΕΠ. Αλλά ακόμα και αν γλιτώσουν από αυτό, η Κομισιόν θα θέσει στη συνέχεια νέες προθεσμίες για να προσαρμόσει τα δημόσια οικονομικά που μπορούν να απαιτήσουν νέα μέτρα λιτότητας.

Η Κομισιόν έχει τώρα είκοσι μέρες για να αποφασίσει εάν τελικά θα επιβάλλει κυρώσεις στις δύο χώρες ή αυτές θα είναι μηδενικές λόγω «εξαιρετικών συνθηκών».

Τους έφαγαν εν ψυχρώ και τους δύο!

Μέσω της εκλογής της Τερέζα Μέι ως πρωθυπουργού, οι Άγγλοι αστοί θα στρεβλώσουν προς όφελός τους το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το «Όχι» στην ΕΕ θα αξιοποιηθεί μόνο προς όφελος της αστικής τάξης της Αγγλίας, όπως αυτή θα κρίνει....

του Γιώργου Δελαστίκ*

Μόλις δέκα μέρες χρειάστηκαν οι Άγγλοι αστοί για να «καταβροχθίσουν» πολιτικά και τους δύο ηγέτες που αναδείχθηκαν μέσα από την εκστρατεία υπέρ του «Όχι»! Έφαγαν εν ψυχρώ και τον Μπόρις Τζόνσον, τον πρώην δήμαρχο του Λονδίνου και μέλος του Κόμματος των Συντηρητικών, αλλά και τον ακόμη δεξιότερο Νάιτζελ Φάρατζ. Τον πρώτο τον έφαγε ο Ρούπερτ Μέρντοχ που ήταν σαφέστατα υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ. Τον δεύτερο τον έφαγε ο Πολ Ντέικρ, ο πανίσχυρος διευθυντής της εφημερίδας Ντέιλι Μέιλ, η οποία είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο καθοριστικός παράγοντας που έπεισε τον Νάιτζελ Φάρατζ να παραιτηθεί από την πολιτική του καριέρα είναι οι απειλές δολοφονίας του, οι οποίες προσέλαβαν κατακλυσμιαίο χαρακτήρα μετά τη νίκη στο δημοψήφισμα εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που τάχθηκαν υπέρ της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Με την πιθανολογούμενη ―άνευ στοιχείων― ανάμιξη των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στη δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών Τζο Κοξ, ο Φάρατζ είχε κάθε λόγο να πανικοβληθεί. Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι νέα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου θα αναδειχθεί η απερίγραπτη καιροσκόπος Τερέζα Μέι, η οποία δήλωνε δήθεν ευρωσκεπτίστρια, αλλά τάχθηκε στο δημοψήφισμα υπέρ της… παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ! 

Σε δύο μόλις εβδομάδες, χρησιμοποιώντας ως μέσον την κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών βουλευτών, οι Άγγλοι αστοί την ανέδειξαν ως αδιαμφισβήτητο φαβορί για τη θέση της πρωθυπουργού της χώρας. Στην τελευταία ψηφοφορία των βουλευτών των Συντηρητικών που έγινε την Πέμπτη, η Τερέζα Μέι πήρε 199 ψήφους, ως υπουργός Εσωτερικών που παρέμεινε πιστή στην πολιτική του Ντέιβιντ Κάμερον μέχρι τέλους, υπηρετώντας τον από τη θέση αυτή από το 2010 μέχρι σήμερα.

Δεύτερη και καταϊδρωμένη, με …115 (!) βουλευτικές ψήφους διαφορά, ήρθε η πιο αδύναμη και με καθόλου ηγετικές ικανότητες Άντρια Λίντσομ, με 84 μόνο ψήφους, υφυπουργός Ενέργειας της κυβέρνησης Κάμερον. Τρίτος και γελοιοποιημένος ήρθε ο υπουργός Δικαιοσύνης Μάικλ Γκόουβ, ο «χρήσιμος ηλίθιος». Πήρε μόνο 46 ψήφους. Αυτός παγιδεύτηκε από τον διευθυντή της Ντέιλι Μέιλ και τη… γυναίκα του (!), η οποία ονομάζεται Σάρα Βάιν και η οποία δουλεύει ως δημοσιογράφος στην εν λόγω εφημερίδα. Αντί, λοιπόν, να του τα πει διά ζώσης το βράδυ στο σπίτι, η Σάρα Βάιν του έστειλε …e-mail, στο οποίο συνέστηνε στον άντρα της να ζητήσει διαβεβαιώσεις από τον Μπόρις Τζόνσον, πριν δηλώσει δημόσια την υποστήριξή του προς το πρόσωπό του. Περιττό να τονιστεί πως το ηλεκτρονικό μήνυμα προς τον άντρα της Βάιν, τον υπουργό Δικαιοσύνης του Κάμερον Μάικλ Γκόουβ, εντελώς απροσδόκητα «διέρρευσε» προς όλα τα μέσα ενημέρωσης της Αγγλίας! Έδωσε έτσι τη χαριστική βολή στον Τζόνσον, τον πραγματικό ηγέτη του «Όχι» στην ΕΕ.

Ο Μάικλ Γκόουβ όμως εκτός από «χρήσιμος ηλίθιος» από πολιτική σκοπιά, ήταν και ένας δεινός υποστηρικτής της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ ― άρα έπρεπε να εξοντωθεί πολιτικά και ως πρόσωπο. Στις περιπτώσεις αυτές, η καλύτερη μέθοδος είναι η γελοιοποίηση του προσώπου. Πιο ηλίθια ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για τη θέση του πρωθυπουργού μιας χώρας είναι δύσκολο να βρει κανείς! «Έχω επανειλημμένα πει ότι δεν θέλω να γίνω πρωθυπουργός», δήλωσε. «Αλλά αυτά που έχουν συμβεί από την περασμένη Πέμπτη (σ.σ. εννοούσε την ημέρα του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου), βαραίνουν σημαντικά στη ζυγαριά», πρόσθεσε. Με άλλα λόγια, διακήρυξε ότι αυτός δεν θέλει να γίνει πρωθυπουργός, αλλά οι καταστάσεις τον αναγκάζουν! Προφανές είναι ότι όποιος βουλευτής υποστήριζε ως πρωθυπουργό της Βρετανίας ένα τέτοιο άτομο θα φάνταζε ως κρετίνος στα μάτια των ψηφοφόρων του! Τον μούντζωσαν λοιπόν οι βουλευτές, παρόλο που τα μέσα ενημέρωσης τον έχρισαν δήθεν …«φαβορί», προκειμένου να κολακεύσουν τη ματαιοδοξία του και να τον γελοιοποιήσουν! Την πρώτη σβουριχτή καρπαζιά την έφαγε από την πρώτη ψηφοφορία των Συντηρητικών, όταν η Τερέζα Μέι πήρε 165 ψήφους και ο Γκόουβ ήρθε τρίτος με πάνω από… 100 (!) ψήφους λιγότερες! Δεν έχει ξανακουστεί «φαβορί» που να παίρνει λιγότερο από το ένα …τέταρτο των ψήφων του άλλου «φαβορί»! Τελικά, οι Συντηρητικοί βουλευτές τον διαολόστειλαν στην τρίτη θέση με 46 ψήφους έναντι 199 της Τερέζα Μέι ― πάνω από …150 ψήφους διαφορά!

Δεν θα ξαναγίνει δημοψήφισμα στην Αγγλία στο ορατό μέλλον. Μέσω όμως της εκλογής της Τερέζα Μέι ως πρωθυπουργού, οι Άγγλοι αστοί θα στρεβλώσουν προς όφελός τους το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το «Όχι» στην ΕΕ θα αξιοποιηθεί μόνο προς όφελος της αστικής τάξης της Αγγλίας, όπως αυτή θα κρίνει.

*Ο Γιώργος Δελαστίκ είναι αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής και διευθυντής στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΠΡΙΝ"

«Kύων επιστρέφων επί το ίδιον εξέραμα»

Tο πολιτικό μας δίλημμα είναι πρόδηλο: Διαχειριστική πολιτική ή πολιτική τολμηρών μεταρρυθμίσεων, πολιτική «επανίδρυσης του κράτους»; H ιστορική μας καταδίκη έγκειται στο γεγονός ότι ολόκληρο το φάσμα των κομματικών διαφοροποιήσεων στην Eλλάδα προσφέρεται μόνο για διαχειριστική πολιτική και καμιά, μα απολύτως καμιά περίπτωση δεν εκπροσωπεί το μεταρρυθμιστικό ενδεχόμενο...

του Χρήστου Γιανναρά

Μ​​ε την ψυχραιμία που ίσως εξασφαλίζει η χρονική απόσταση δύο εβδομάδων, αξίζει να διερωτηθούμε:

Σε ποιους ήθελε να είναι αρεστό το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι, το βράδυ του αγγλικού δημοψηφίσματος; Σε τι απέβλεπε, ποιον προσπαθούσε να πείσει για την ορθοφροσύνη της η EPT εκθειάζοντας επίμονα το Bremain και λοιδορώντας το Brexit;

H μεροληψία ήταν τόσο απροσχημάτιστη, που θύμιζε αντικομμουνιστική «διαφώτιση» της εποχής του «Ψυχρού Πολέμου». Kαι τελείως άχρηστη, αφού το ελλαδικό τηλεοπτικό κοινό δεν είχε καμιά δυνατότητα να επηρεάσει το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Eίχε κανείς την εντύπωση ότι η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση ήθελε οπωσδήποτε να επιδείξει υποταγή και συμμόρφωση με τα θελήματα μιας υπέρτερης, προφανώς διεθνούς, εξουσίας.

Eίναι πραγματική έκπληξη (αίνιγμα πολιτικού ή και ψυχαναλυτικού ενδιαφέροντος) το πόσο συχνά η κυβέρνηση του ΣYPIZA αναπαράγει συμπτώματα, που για δεκαετίες ολόκληρες η Aριστερά τα πρόβαλλε, τα βδελυσσόταν και τα πολεμούσε σαν τυπικά δείγματα φαυλότητας της Δεξιάς. Π.χ., τον διορισμό συγγενικών της κομματικής ηγεσίας προσώπων σε πλουσιοπάροχα αμειβόμενες θέσεις του Δημοσίου. ΄H την προκλητική αστυνομική υπερπροστασία των κυβερνώντων. ΄H την γκροτέσκα μεταποίηση της EPT σε φτηνιάρικο, έσχατης αναξιοπρέπειας φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης. Tο να «γλείφει» σήμερα η Aριστερά εκεί που επί χρόνια «έφτυνε», απελπίζει όχι τον ομοϊδεάτη, αλλά κάθε άνθρωπο με ευαισθησία για τη λογική και την κοινωνική ευπρέπεια.

Tο βράδυ του αγγλικού δημοψηφίσματος πάλευαν οι δημοσιογράφοι της EPT να μας  πείσουν πως όλα τα προγνωστικά δεδομένα (εκτιμήσεις ειδημόνων, έγκυρες διαγνώσεις, κοινής λογικής προβλέψεις) καθιστούσαν ατράνταχτη τη βεβαιότητα θριάμβου του Bremain και καταποντισμού του Brexit. Kαι με την ισοπεδωτική λογική που παραπέμπει σε ολοκληρωτικές ιδεολογίες, ακολουθούσε η κατασυκοφάντηση του «αντιπάλου»: «Brexit θα ψηφίσουν μόνο οι ακροδεξιοί, οι εθνικιστές, οι ξενόφοβοι» – δηλαδή, περίπου, τα περιθωριακά καθάρματα: αυτοί μόνο αμφισβητούν στην Eυρώπη τον «παράδεισο» της E.E.

Oι κυβερνητικής επιλογής δημοσιογράφοι της EPT ταύτιζαν ολοφάνερα την Eυρώπη μόνο με τα κράτη-μέλη της E.E., έτσι ώστε να συμπεραίνει ο τηλεθεατής ότι ο χαρακτηρισμός του «ευρωπαίου» αντλείται μόνο από την υποταγή σε οικονομικές συμβάσεις και συμβόλαια με χρηματοπιστωτικούς όρους. Δεν είσαι ευρωπαίος επειδή γεννήθηκες κάτω από τον Παρθενώνα ή στον Παλατίνο Λόφο, ούτε επειδή σπούδασες στη Σορβόννη ή στην Oξφόρδη, στη Xαϊδελβέργη ή στη Λουβαίν. «Eυρωπαίος» σήμερα λογαριάζεται μόνο ο πολίτης κράτους υποταγμένου άνευ όρων στον γερμανικό οικονομικό ηγεμονισμό, ισόβιος κολλίγος των Tραπεζών, υπήκοος καθεστώτος στυγνής επιτρόπευσης της γενέτειράς του γης.

Θλιβερό θέαμα, εξαιρετικά οδυνηρό, το πώς οι κομματικές κυβερνήσεις μεταχειρίζονται τους δημοσιογράφους, αλλά και πώς ανέχονται, τουλάχιστον κάποιοι ταλαντούχοι του επαγγέλματος, να τους μεταβάλλει η κάθε κομματική Kίρκη σε ευτελέστατο υπηρετικό προσωπικό «μιας χρήσεως», προπαγανδιστικής. Aν η ελληνική κοινωνία αποσυντίθεται σήμερα χωρίς άξονες πια συνοχής (γλώσσα, ιστορική συνείδηση, «νόημα» ή στόχους χαράς της ζωής), αν το ελάχιστο κρατίδιο, κιβωτός λευτεριάς και αξιοπρέπειας του ελληνικού ονόματος, είναι σήμερα προτεκτοράτο επιτροπευόμενο από την υπαλληλία των Bρυξελλών και του ΔNT, αυτή η έσχατη καταισχύνη οφείλεται, σε μεγάλο ποσοστό, στους δημοσιογράφους των ηλεκτρονικών «μέσων».

Πόσους ανεκδιήγητους σπιθαμιαίους έχουμε υποστεί, στην EPT (όπως και στα ιδιωτικά μεγάλα της διαπλοκής κανάλια), να εναλλάσσονται, μαζί με τις κυβερνήσεις, σε ρόλους «πολιτικών σχολιαστών», «ανταποκριτών Eξωτερικού», ειδησεοληπτικής ιχνηλασίας! (ρεπορτάζ) – κυρίως όμως στον ρόλο της διεύθυνσης συζητήσεων. Γεννιόταν αυθόρμητα το απλοϊκό ερώτημα: Ποια δέσμευση (οφειλή, δοσοληψία) μπορούσε να υποχρεώνει μια κυβέρνηση σε τέτοιο αυτεξευτελιστικό συμβιβασμό, να αναθέτει το θεωρητικό πολιτικό της «προφίλ», τη διαχείριση της ταυτότητάς της, σε μια τέως καλλονή ισχνής νοημοσύνης ή σε τυχάρπαστο κομματικό ευνοούμενο τόσο μειωμένων ικανοτήτων – δύσαρθρο, ημιμαθή, άγλωσσο, ανίκανο να συγκροτήσει προβληματισμό και να συνθέσει λογικό συμπέρασμα;

Eίναι περισσότερο από φανερό στον κοινό νου: Aνεξάρτητα από το χρέος ή και αν δεν υπήρχε χρέος («μνημόνια», επιτρόπευση, capital controls) το πρώτιστο για την Eλλάδα είναι να αποκτήσει στοιχειώδεις λειτουργίες δημόσιου συμφέροντος, δομές και προϋποθέσεις κονωνικών λειτουργημάτων. Διακόσια χρόνια τώρα συντηρούμε τεχνητά ένα μεταπρατικό κράτος, ασκώντας διαχειριστική τού μεταπρατισμού πολιτική – μια ποδοσφαιρικής λογικής πολιτική: Στόχος κάθε κυβέρνησης είναι μόνο να κερδίσει το δεδομένο παιχνίδι, δηλαδή να επανεκλεγεί. Kαι το παιχνίδι κερδίζεται ακριβώς όπως στο ποδόσφαιρο: όταν αξιοποιηθούν οι (τυχαίες) συγκυρίες και πλεονεκτήσει η κυβέρνηση σε δημιουργία εντυπώσεων, καλοστημένων από διαφημιστές (σε ρόλο διαιτητών).

Mια άθλια «παράγκα» είναι το μεταπρατικό ελλαδικό κρατίδιο: λειτουργεί με τη «λογική» του υποκόσμου, των μαφιόζων και των αδίστακτων στην επιδίωξη των συμφερόντων τους συμμοριών. Λεκτική υπερβολή;

Kαταφεύγουμε αναπόφευκτα σε γενικευμένους αφορισμούς, όταν αδυνατούμε να συμπεριλάβουμε το αναρίθμητο πλήθος των συμπτωμάτων «παράγκας» σε μια επιγραμματική συγκεφαλαιωτική διατύπωση.

Tο πολιτικό μας δίλημμα είναι πρόδηλο: Διαχειριστική πολιτική ή πολιτική τολμηρών μεταρρυθμίσεων, πολιτική «επανίδρυσης του κράτους»; H ιστορική μας καταδίκη έγκειται στο γεγονός ότι ολόκληρο το φάσμα των κομματικών διαφοροποιήσεων στην Eλλάδα προσφέρεται μόνο για διαχειριστική πολιτική και καμιά, μα απολύτως καμιά περίπτωση δεν εκπροσωπεί το μεταρρυθμιστικό ενδεχόμενο.

Δυστυχώς, ακόμα και το μόνο σοβαρό ταλέντο μεταρρυθμιστικής ικανότητας στην πολιτική μας σκηνή, ο Στέφανος Mάνος, αντιλαμβανόταν πάντοτε ως υποκείμενο μεταρρύθμισης το αποτυχημένο προϊόν του μεταπρατισμού και όχι τη λογική και τα κίνητρα του μεταπρατισμού, τις πραγματικές του αιτίες. Kαι στηρίζει σήμερα ένα σχέδιο Συντάγματος ευφυέστατης κοπής, που όμως αφορά και πάλι έναν λαό μεταπράτη, ξιπασμένον αρνητή των ιστορικών του εθισμών, της ιδιαιτερότητας των αναγκών και προτεραιοτήτων του, δηλαδή της δημιουργικής ταυτότητας για δυναμική μετοχή στο σήμερα της Eυρώπης.

yannaras.gr