Η αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να ομονοήσουν από την προ της κρίσης περίοδο, προκειμένου η χώρα να ξεπεράσει την επερχόμενη λαίλαπα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οι άνθρωποι περί άλλα τυρβάζουν. Η εξουσία γι αυτούς είναι όχημα υψηλών εσόδων και καλοπέρασης, με μοναδικό αντίτιμο τις καφενόβιες συζητήσεις από το κοινοβούλιο μέχρι τα τηλεοπτικά παράθυρα...
του Τάσου Παπαδόπουλου (*)
Με μπλοκαρισμένη την υπόθεση της αξιολόγησης και με την Τουρκία να απειλεί ευθέως την χώρα μας, θα έλεγε κανείς ότι η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε θέση ματ, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτού του τόπου.
Το αν μπορεί να ξεφύγει από τις δαγκάνες του ΔΝΤ και των Γερμανών και παράλληλα το πως θα αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα είναι θέματα που αφορούν σκληρούς λύτες και σε αυτή την φάση της ιστορίας του ελληνικού Έθνους, τα πρόσωπα που βρίσκονται στην πολιτική σκηνή, δεν δείχνουν ικανά να χειριστούν τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα.
Άνθρωποι με λίγες γνώσεις, χωρίς εμπειρία, οι περισσότεροι ανεπάγγελτοι, που στρογγυλοκάθονται στην εξουσία ή επιδιώκουν να αναρριχηθούν σε αυτήν, που βλέπουν περισσότερο σαν βόλεμα των ιδίων και των ομοϊδεατών τους τα οφίτσια και χωρίς κανένα ίχνος πατριωτικής αυτογνωσίας, πολλά λένε και λίγα πράττουν, ούτως ώστε η χώρα να ξεφύγει από την σημερινή δυσμενέστατη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
Η αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να ομονοήσουν από την προ της κρίσης περίοδο, προκειμένου η χώρα να ξεπεράσει την επερχόμενη λαίλαπα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οι άνθρωποι περί άλλα τυρβάζουν. Η εξουσία γι αυτούς είναι όχημα υψηλών εσόδων και καλοπέρασης, με μοναδικό αντίτιμο τις καφενόβιες συζητήσεις από το κοινοβούλιο μέχρι τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Όμως οι πραγματικές ευθύνες δεν επιμερίζονται σε αυτούς που αρμέγουν ποικιλοτρόπως από την ιερή αγελάδα του δημοσίου. Αφορούν και όλους εμάς για τις επιλογές που κάνουμε, στα πρόσωπα που αποφασίζουμε να μας εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο.
Δεν είμαστε λοιπόν άμοιροι ευθυνών για τις κακές επιλογές μας. Και όσο δεν το αντιλαμβανόμαστε, η χώρα θα καταρρέει και θα συνεχίζει τον κατήφορό της, μια και όπως όλα δείχνουν, ο πάτος δεν υπάρχει στον ορίζοντά μας.
Η κυβέρνηση μετά το τελεσίγραφο που έλαβε από τους δανειστές στο πρόσφατο Eurogroup, καλείται να αποφασίσει με ποιο σχοινί θα κρεμαστεί. Αν δηλ. θα αποδεχθεί την δέσμη των μέτρων μετά το 2018, που περιλαμβάνουν, δραστική μείωση του αφορολογήτου, μείωση των συντάξεων, αύξηση της φορολογίας του ΦΠΑ στα τρόφιμα και ομαδικές απολύσεις ή την προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να παραδώσει την καυτή πατάτα στους επόμενους.
Σε αυτά τα ήδη γνωστά σενάρια, έρχεται να προστεθεί και ένα ακόμη, περισσότερο τυχοδιωκτικό, αυτό της παραμονής της εκκρεμότητας και της αφαίμαξης όλων των υπαρχόντων διαθεσίμων από δημόσιους φορείς, προκειμένου να καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες των προσεχών μηνών, με σκοπό επαναδιαπραγμάτευση μετά τις γερμανικές εκλογές, το οποίο όμως εμπεριέχει και μια πονηριά, αυτήν της περαιτέρω φτωχοποίησης που θα συνδυαστεί με την προπαγάνδα του υπαιτίου στα μάτια της κοινής γνώμης που θα είναι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Με αυτή την μεθοδολογία θα ωριμάσουν οι συνθήκες ενός νέου δημοψηφίσματος, με το ερώτημα ευρώ ή εθνικό νόμισμα γεγονός που θα οδηγήσει, την υπό κατάρρευση χώρα, σε κατάσταση τύπου Βενεζουέλας, προσφιλή για τους κυβερνώντες περιοχή, όπου θα έχουμε το σύνολο του πληθυσμού σε πλήρη εξαθλίωση και τους λίγους που έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό να αγοράζουν σπίτια και κάθε λογής περιουσιακά στοιχεία, για ένα ντενεκέ λάδι.
Ήδη η προπαγάνδα, ότι τότε επί δραχμής περνάγαμε καλύτερα, έχει διαπεράσει τεχνηέντως στην κοινωνία και οι πολυάριθμοι που έχουν βολευτεί στα υπόγεια του Μαξίμου, εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση.
Δεν λένε όμως οι κάθε λογής προπαγανδιστές, πως θα πληρωθεί το χρέος, σε τι νόμισμα δηλαδή, πως θα εισαχθούν οι πρώτες ύλες με κυριότερη απ αυτές το πετρέλαιο και πως τέλος θα έρθουν στη χώρα μας εισαγόμενα φάρμακα ή ιατρικά μηχανήματα.
Εκτός αν ονειρεύονται μια χώρα απομονωμένη τύπου, Αλβανίας του Χότζα, ή Κούβας του Κάστρο, ή επί το νεότερο Βενεζουέλας του Μαδούρο.
Τώρα θα πρέπει οι κάποιοι κουφιοκεφαλάκηδες να σκεφθούν το τι σημαίνει για την ασφάλεια της χώρας, μια τέτοιου τύπου απομόνωση. Είδαμε ήδη τον νεοσουλτάνο Ερντογάν να κλιμακώνει την ένταση με αφορμή την δικαστική απόφαση για την μη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών.
Με μια-δυο προβοκάτσιες μπορεί εύκολα να ετοιμάσει σχέδιο θερμού επεισοδίου, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Βεβαίως για κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους δεν είναι θέμα η απώλεια κάποιων νησιών του Αιγαίου.
Σε αυτό το κλίμα τι να πούμε τι. Ο Θεός να βάλει το χέρι του…
_______________________________
(*) Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας,
πολιτικός σχολιαστής και τηλεοπτικός αναλυτής..
πηγή: orgi.gr
