Το κυβερνητικό
τους πρόγραμμα θέτουν σε δημόσια διαβούλευση οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου
Καμμένου, είναι μια εθνική ανταπάντηση για έξοδο από την κρίση
που βιώνει η ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με το πρόγραμμα του κόμματος.
Το σχέδιο
Κυβερνητικού Προγράμματος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» το οποίο τίθεται σε δημόσια
διαβούλευση θα το βρείτε εδώ »» Κυβερνητικό Πρόγραμμα (.pdf) 
Ακολουθούν αποσπάσματα από το πρόγραμμα «Ανεξάρτητων Ελλήνων»
Για την ιδεολογία
«Το
οικονομικοκοινωνικό πλέγμα του παγκόσμιου συστήματος, όπως έχει διαμορφωθεί, δεν δημιουργεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για
τη διασφάλιση του σεβασμού του Ανθρώπου. Η λειτουργία του Δημοκρατικού
πολιτεύματος έχει εκ του αποτελέσματος οδηγήσει τη χώρα σε ένα δίλημμα:
είτε την επιλογή της μείωσης της Δημοκρατίας (Madison) είτε την επιλογή της μείωσης της ανισότητας (Αριστοτέλης). Το κίνημα επιλέγει τη μείωση της ανισότητας»
Για την οικονομία
«Η διεθνής
οικονομική δραστηριότητα, όπως έχει διαμορφωθεί, έχει συρρικνώσει στη χώρα την πρόσοδο της εργασίας και του
κεφαλαίου εις όφελος της προσόδου της κενής διαμεσολάβησης για την πώληση υποκατάστατων προϊόντων και υπηρεσιών. Το αρνητικό
αποτέλεσμα στην παραγωγική βάση της χώρας και η έλλειψη μηχανισμού
αντισταθμιστικής μεταφοράς πλεονάσματος των ωφελούμενων αλλοδαπών παραγωγών
δεν διασφαλίζει τη βιώσιμη οικονομική μεγέθυνση της χώρας. Το
κίνημα επιλέγει την μείωση της ανισότητας στη χώρα αξιοποιώντας μια
διευρυμένη έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης (Rawls) σύμφωνα με την οποία η
βελτίωση της ευημερίας των πολιτών με το χαμηλότερο επίπεδο ευημερίας
υλοποιείται με τον συνδυασμό της αύξησης της προσόδου της υγιούς
επιχειρηματικότητας και της δημιουργικής καταστροφής (Schumpeter) της άνευ επαρκούς
εθνικής προστιθέμενης
αξίας διαμεσολάβησης.»
Για την επόμενη
μέρα
«Η Ελλάδα έχει
ήδη πληρώσει το κόστος πολλών λανθασμένων εσωτερικών επιλογών της. Κατανόησε τα αδιέξοδα στα οποία επέτρεψε να την
οδηγήσουν οι εξελίξεις. Κυρίως, κατανόησε τη βαθύτερη αιτία των αδιεξόδων της: τις
ψευδαισθήσεις. Η συμβολή της Ελλάδας στη δημιουργία κοινής Ευρωπαϊκής βάσης
έπρεπε να είναι απείρως μεγαλύτερη, έπρεπε να βασίζεται περισσότερο στη
μετουσίωση της ιστορικής πραγματικότητας σε απτή μεθοδολογία σκέψης και
δράσης παρά στηνδιατήρηση ενός κοινού ευρωπαϊκού σημείου ιστορικής αναφοράς.
Ο λήπτης της Γνώσης δεν δύναται να συνειδητοποιήσει τις πραγματικές της
διαστάσεις – αν μπορούσε, θα ήταν ήδη κάτοχός της. Η Ελλάδα μπορεί – γιατί
πρέπει να έχεις για να μπορείς να δώσεις.
Η Ελλάδα όμως επωμίστηκε το βάρος προβλημάτων τα οποία δεν
της αναλογούν.
Δεν μπορούμε πλέον να συρρικνώνουμε το επίπεδο ζωής σε
κατηγορία εξαθλίωσης τριτοκοσμικής χώρας περιμένοντας τους Ευρωπαίους πολίτες να
συνειδητοποιήσουν ότι είναι νομοτελειακά οι επόμενοι και να δράσουν συλλογικά.
Δεν μπορούμε
πλέον να αναμένουμε συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων να μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην εσωτερική χρεωκοπία,
να στρέψουν τον Έλληνα κατά του κράτους του – δηλαδή κατά του εαυτού του υπό
τη μορφή εσωτερικού κανιβαλισμού, να καταστρέψουν το ευρώ και να
οδηγήσουν την Ελλάδα στη δραχμή με ταπεινωτική υποτίμηση, περιμένοντας τους
Ευρωπαίους πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι η συγκριτική ανωτερότητα, η οποία τους
επικοινωνείται ως
όραμα, αποτελεί ουτοπία.
Δεν μπορούμε πλέον να αναμένουμε τυχόν άλλα κέντρα αποφάσεων
εκτός Ευρώπης ότι η οικονομική καταστροφή της Ελλάδας θα οδηγήσει στην
άνευ όρων παράδοσή της σε όποιο εναλλακτικό σχέδιο εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά
τους συμφέροντα, περιμένοντας τους ίδιους να συνειδητοποιήσουν ότι τα όποια
εναλλακτικά σχέδια θα μοιάζουν τότε ασύγκριτα πιο αβέβαια, άρα και μη προτιμητέα,
από το λάθος σχέδιο που θα έχει ήδη εφαρμοστεί, διότι θα επικοινωνηθούν εύλογα
ως πιθανές πηγές παραγωγής της αποτυχίας του λανθασμένου σχεδίου.
Δεν μπορούμε
πλέον να υφιστάμεθα περαιτέρω εθνική ανασφάλεια επιτρέποντας την έλλειψη σεβασμού στην εθνική μας ακεραιότητα από την Τουρκία
για να μην διαταράξουμε, δήθεν, εσωτερικές της ισορροπίες. Είναι
αδιανόητο σε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και
υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και να
τρομοκρατεί οικονομικά και στρατιωτικά την Ελλάδα.
Δεν μπορούμε να
συνεχίσουμε την ίδια ηττοπαθή πολιτική, περιμένοντας από κάποιας μορφής εθνικό ή διεθνή οργανισμό να ασκήσει τη δέουσα πίεση
ούτως ώστε να σεβαστεί η Τουρκία τα αυτονόητα στα πλαίσια του διεθνούς
δικαίου.
Δεν μπορούμε πλέον να αποτελούμε το μεταναστευτικό ανάχωμα
της ΕΕ, περιμένοντας μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική να επιλύσει το
ευρωπαϊκό πρόβλημα που έχει μετατραπεί σε αμιγώς Ελληνικό διότι τα σύνορα της
Ελλάδας και της Κύπρου δεν αντιμετωπίζονται στην πράξη ως σύνορα της ΕΕ.
Δεν μπορούμε
πλέον να διαπραγματευόμαστε τα εν λόγω ζητήματα χωρίς εθνική στρατηγική, αποσπασματικά, από ανίσχυρη θέση λόγω των
εξελίξεων. Το σύνολο των ζητημάτων του χρέους, της ποιότητας ζωής, των
πλουτοπαραγωγικών πηγών, των γεωπολιτικών ισορροπιών και πλήθος άλλων στρατηγικής
σημασίας συνιστωσών πρέπει να αντιμετωπιστούν ολιστικά. Μπορούμε,
ελπίζουμε, θα
επενδύσουμε στην ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση των εναλλακτικών
επιλογών μας εντός και εκτός Ευρώπης με σκοπό την αύξηση του χώρου των
στρατηγικών επιλογών που τιμούν το χρέος στην ιστορία, στον πολιτισμό
και στις δυνατότητες του Ελληνικού Έθνους.»
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου