Γιάννης Δραγασάκης: Τι είναι και τι δεν είναι ρεαλιστικό

Μας ρωτούν αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση. Μα μόνο εμείς, και πρώτοι εμείς, ήδη από το 2008, πριν η κρίση δείξει ολόκληρο το άγριο πρόσωπό της, αναλύσαμε την κρίση, διαπιστώσαμε το συστημικό της χαρακτήρα... προειδοποιήσαμε πως δεν είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά μια πανευρωπαϊκή κρίση, που απαιτούσε κοινές πανευρωπαϊκές λύσεις. Σήμερα, οι διαπιστώσεις αυτές είναι κοινός τόπος σε όλη την Ευρώπη.

Αντί όμως με αφετηρία τις θέσεις αυτές όχι μόνο η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ να παλέψουν αποφασιστικά για τέτοιες λύσεις, ενοχοποίησαν τον ελληνικό λαό, αποδέχθηκαν τη θεωρία της διεφθαρμένης Ελλάδας, υιοθέτησαν το μύθο ότι η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση, παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας το ΔΝΤ και την τρόικα και, τελικά, παρέδωσαν και την κυβέρνηση σ’ έναν τραπεζίτη, κατ’ επιλογήν των πιστωτών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Μας ρωτούν αν οι θέσεις και οι προτάσεις μας είναι ρεαλιστικές. Δεν είναι ρεαλιστικές οι πολιτικές που διευρύνουν τις ανισότητες. Ρεαλιστικές είναι οι πολιτικές αναδιανομής, ανακατανομής των φορολογικών βαρών, η στροφή σε πολιτικές που δημιουργούν απασχόληση. Αυτά λένε σε όλη την Ευρώπη σήμερα. Για φορολογικό συντελεστή 75% στα υψηλά εισοδήματα έφτασε να μιλήσει ο Ολάντ στη Γαλλία. Τι πρέπει να πούμε εμείς όταν ρίχνουν το αφορολόγητο όριο κάτω από το όριο της φτώχειας, όταν φορολογούν τη φτώχεια, δηλαδή, για να αφήσουν τον πλούτο αφορολόγητο; 

Διαγραφή χρέους - αναστολή πληρωμών

Δεν είναι ρεαλιστικό να επιδιώκουμε πρωτογενή πλεονάσματα και εξυπηρέτηση του χρέους σε συνθήκες ύφεσης. Ρεαλιστικό είναι να επιζητούμε τη ριζική διαγραφή σημαντικού μέρους του χρέους και τη μετάθεση της εξυπηρέτησης του υπόλοιπου όταν επιτύχουμε ανάπτυξη, όπως εμείς από την αρχή είπαμε. Αυτό λέει όλος ο προοδευτικός κόσμος. Αυτό λένε διεθνούς κύρους οικονομολόγοι. Αυτό έκανε η ίδια η Γερμανία μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Εκτός και αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δανείσει τα κράτη με χαμηλότοκο χρήμα, όπως ξάνει με τις τράπεζες. Ή αν η ΕΚΤ ή ένας συναφής οργανισμός απορροφήσει μέρος του χρέους, όχι μόνο του ελληνικού αλλά όλων των κρατών, όπως επίσης από την αρχή της κρίσης εμείς προτείναμε. Και σήμερα ολοένα και περισσότεροι, ακόμη και συστημικοί οικονομολόγοι,  το υποστηρίζουν. 

Δεν είναι ρεαλιστικό να επιδιώκουμε ανάκαμψη και ανάπτυξη με μείωση των μισθών και με διάλυση του κοινωνικού κράτους. Διότι σε μια χώρα με ενδοστρεφή οικονομία η μείωση των μισθών δεν βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα, αλλά οδηγεί στην υποβάθμιση της οικονομίας. Ρεαλιστικό είναι να στηρίξουμε το εισόδημα και τα δημόσια αγαθά, όχι μόνο για λόγους δικαιοσύνης, αλλά και για να έχουμε ένα μοχλό στήριξης της ανάκαμψης της οικονομίας.

Δεν είναι ρεαλιστικό στην εποχή μας να συνεχίσουμε να μιλάμε για ανάπτυξης σε βάρος του περιβάλλοντος. Ρεαλιστικό είναι να μιλάμε για μια παραγωγική ανασυγκρότηση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και στη βάση ενός οικολογικού σχεδιασμού, με μοχλό ένα τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο έλεγχο, πολύ περισσότερο τώρα που η διάσωση των τραπεζών γίνεται με δημόσιο χρήμα.

Εθνικό σχέδιο εξόδου

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση. Είναι κοινωνικά δίκαιο, οικολογικά συμβατό και ρεαλιστικό, δηλαδή διεκδικήσιμο στόχο του κοινωνικού κινήματος, βάση του προγράμματος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Είναι ένα σχέδιο ταξικό και πατριωτικό ταυτόχρονα. Διότι δεν μπορούμε να υπηρετήσουμε την πατρίδα με διαλυμένη κοινωνία. Και δεν μπορούμε να στηρίξουμε την κοινωνία με εξαθλιωμένη την εργατική τάξη, με τους νέους επιστήμονες να φεύγουν στο εξωτερικό. Αλλά ούτε οι εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους έξω από μια συγκροτημένη κοινωνία και ένα κράτος δικαίου.

Το σχέδιό μας είναι εθνικό και ευρωπαϊκό ταυτόχρονα. Διότι ξεκινά από τις ανάγκες του τόπου μας, της κοινωνίας μας. Είναι εθνικό διότι καμιά λύση δεν θα μας έλθει από τα έξω, αν εμείς δεν αγωνιστούμε γι’ αυτήν. Διότι δεν θα υπάρξουν κοινές προοδευτικές ευρωπαϊκές λύσεις, αν στην κάθε χώρα ξεχωριστά και σε όλη την Ευρώπη δεν ηττηθεί παντού το νεοφιλελεύθερο σχέδιο.

Αλλά το σχέδιό μας είναι και ευρωπαϊκό. Διότι εντάσσεται στην κοινή πάλη για την ήττα της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης και στην προοπτική για την επανίδρυσή της στη βάση της αλληλεγγύης. Γιατί κάθε σκίρτημα των άλλων λαών της Ευρώπης, κάθε θετική μετατόπιση, αντανακλάται άμεσα στο δικό μας αγώνα και αντίστροφα. Γι’ αυτό ο στόχος μας είναι αλλαγή των συσχετισμών και σε Ελλάδα και σε Ευρώπη.

 Οι εκλογές της Κυριακής δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή μιας μακράς, δύσκολης, αλλά ελπιδοφόρας προσπάθειας. Είναι ο δικός μας μονόδρομος. Το δικό μας δεσμευτικό συμβόλαιο.  

* Απόσπασμα από προεκλογική ομιλία του Γιάννη Δραγασάκη που δημοσιεύεται στην ΕΠΟΧΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου