Η αθέατη πλευρά της Γερμανίας

Ακούγοντας τις δηλώσεις του γερμανού υπουργού των οικονομικών για την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη και τις απειλές του προς τη χώρας μας θυμήθηκα την δήλωση του
αυτή: « Η Γερμανία επωφελείται από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Εξαρτώμεθα από τους εργαζόμενους που έρχονται στη χώρα μας. Ορισμένοι τομείς, όπως τα γηροκομεία ή η οικιακή φροντίδα, δεν θα μπορούσαν να λειτουργούν πλέον χωρίς αυτούς».

Ποιες όμως οι συνθήκες των εργαζομένων στην Γερμανία; Την απάντηση τη δίνει ο Φραβνς Σουλτχαϊς καθηγητής κοινωνιολογίας και μέλος του Ελβετικού Συμβουλίου Επιστημών και Τεχνολογίας. « Το 15% του γερμανικού πληθυσμού είχε εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας το 2011, μια κατάσταση που πλήττει ένα στα έξι παιδιά, ενώ το ποσοστό μονογονεϊκών οικογενειών στα φτωχά νοικοκυριά ανέρχεται στο 33%.

Πάνω από 3 εκατομμύρια γερμανοί εργάζονται για μισθούς φτώχειας, μικρότερους από 6 ευρώ την ώρα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει εγγυημένος μισθός. Την υλική επισφάλεια , που πλήττει κοινωνικές κατηγορίες αλώβητες μέχρι πρότινος, συνοδεύουν κι άλλες μορφές κοινωνικών δεινών, όπως οι επιπτώσεις στιγματισμού που έχει η λογική της εργασίας αντί πρόνοιας, καθώς κάνει τα άτομα που πλήττονται από την ανεργία να δέχονται οποιαδήποτε εργασία με οποιουσδήποτε όρους.

Με τη μείωση της διάρκειας του επιδόματος ανεργίας από 32 σε 12 μήνες, την απελευθέρωση της πρακτικής της προσωρινής απασχόλησης και την παγίωση των «μίνι δουλειών» που αμείβονται με 400 ευρώ το πολύ, πολλά άτομα στερούνται ολοένα περισσότερο τη δυνατότητα σταθερής επαγγελματικής κατάστασης. Στο μεταξύ εκατομμύρια Γερμανοί ζουν αποκλειστικά από «μίνι δουλειές» που δεν τους επιτρέπουν να βγουν από τη ζώνη της έκδηλης φτώχειας, και πολλοί από αυτούς εξαρτώνται από κρατικά επιδόματα για τα βγάζουν πέρα όπως, όπως. Οι «μίνι δουλειές» δεν δίνουν κανένα κοινωνικό δικαίωμα και δεν προβλέπουν συντάξιμες ασφαλιστικές εισφορές, γεγονός που εμφανίζεται σαν βραδυφλεγή κοινωνική βόμβα, καθώς οι σημερινοί απασχολούμενοι σε «μίνι δουλειές» θα γίνουν αργότερα μια «Τρίτη ηλικία» εξαρτωμένη από την κοινωνική πρόνοια… Ακόμα κι αν δουλεύει επί 35 χρόνια με πλήρη απασχόληση, ένα σημαντικό κομμάτι του ενεργού γερμανικού πληθυσμού δεν έχει να περιμένει παρά ένα επίπεδο σύνταξης που φλερτάρει με το όριο της φτώχειας…. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται συνέχεια στην Γερμανία της Μέρκελ και του Σοίμλπε και συνεχίζει ο καθηγητής Σουλτχαϊς : « το 5% του πληθυσμού κατέχει πάνω από το 5% του παγκοσμίου πλούτου, ευρώ το 50% των λιγότερο πλουσίων μόλις το 2%! Το ίδιο ισχύει και στην εκπαίδευση, όπου διαπιστώνεται εδώ και 10 χρόνια μια μείωση της συμμετοχής των παιδιών από λαϊκά στρώματα στην ανώτατη εκπαίδευση».

Μήπως αυτά τα προγράμματα που υπάρχουν στη Γερμανία θέλει να εφαρμόσει ο κ. Σόϊμπλέ στη χώρας μας, και με πλάγιο τρόπο τα εδώ «παπαγαλάκι» ή «λαγοί» προωθούν όπως τις ομαδικές απολύσεις με τετράωρη δουλειά, και χωρίς αμοιβή εργασία των νέων, ότι οι μικρό καταθέτες είναι εν δυνάμει μέτοχοι των τραπεζών και θα πληρώνουν και αυτοί τις τραπεζικές ζημιές; Ο κατάλογος των παρόμοιων μέτρων είναι ατελείωτος για να καλυφθεί σε λίγες γραμμές ενός άρθρου.  
του Χρήστου Η. Χαλαζιά στο crashonline.gr