Αλαζονικές τοποθετήσεις του Ζ. Κ. Γιούνκερ για
την “KOINH ΕΛΛΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ”
Ακτοφυλακή και η γενική σιωπή για την πρόκληση,
του Ανδρέα ΜΑΡΓΑΡΗ στο iskra,gr
Άνετος, υπεράνω και γαλαντόμος ο "γερο-κωμικός" Πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, μίλησε αγανακτισμένος γι αυτούς που τσακώνονται στο Αιγαίο για 10χλμ.
θαλάσσιου πλάτους(!), αναφερόμενος στην άρνηση της Ελλάδας να δεχθεί κοινή ακτοφυλακή και κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Ανατ. Αιγαίο, πράγμα, που όπως είπε, στοιχίζει ανθρώπινες ζωές.
Ανεξαρτήτως της πρότασης για κοινή ελληνοτουρκική ακτοφυλακή και της αποτελεσματικότητας ή όχι στη διάσωση προσφύγων, αυτό που εντυπωσιάζει είναι η "αυτοκρατορική" αφ' υψηλού θεώρηση από τον Γιούνκερ ευαίσθητων θεμάτων που αφορούν μια χώρα μέλος της ΕΕ, θεμάτων που, περίπου, εκλαμβάνονται από τον ίδιο ως "παραξενιές" και "μικροπρέπειες" μιας μακρινής επαρχίας, η οποία, υποτίθεται διυλίζει τον κώνωπα.
Δυστυχώς, αυτή είναι η οπτική των νεοαποικιοκρατών απέναντι στα προτεκτοράτα τους. Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ και οι περί αυτόν Κοινοτική γραφειοκρατία ουδέποτε ασχολήθηκε με το Αιγαίο. Δεν γνωρίζει, ή καμώνεται πως δεν γνωρίζει ή και αν γνωρίζει, αδιαφορεί για το γεγονός ότι στο Αιγαίο δεν εφαρμόζεται το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και ότι στο Αιγαίο, λόγω της αδιαλλαξίας και των βλέψεων της "Άγκυρας", δεν έχουν οριοθετηθεί τα θαλάσσια δικαιώματα, υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ενώ η "Άγκυρα" αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε εκατοντάδες νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο.
Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ δεν "γνωρίζει" και δεν έχει "ασχοληθεί" με το γεγονός ότι το Αιγαίο έχει μετατραπεί από την άποψη των θαλασσίων δικαιωμάτων σε "γκρίζα ζώνη" στην οποία από πλευράς Τουρκίας ισχύει το περίφημο και εκβιαστικό Casus beli. Θα έπρεπε, επίσης, αν και όχι απόλυτα συνυφασμένο με τα προηγούμενα, να "γνωρίζει" ο Ζ. Κ. Γιούνκερ ότι η Τουρκία πάλι, και αναφερόμαστε στους ιθύνοντες, αμφισβητεί τα θαλάσσια δικαιώματα της Κύπρου (και του Καστελόριζου), προκαλώντας και απειλώντας ανοικτά την Κυπριακή Δημοκρατία για τις θαλάσσιες έρευνες της.
Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ, ως γνήσιος, "αποικιοκράτης", άσχετα αν είναι ξεπεσμένος, γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα "μικρά" και "ποταπά" ενδιαφέροντα των επαρχιών και σκέφτεται μονάχα τα μεγάλα και σοβαρά που απασχολούν το Imperium και κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα την EE.
Ελάχιστα, λοιπόν, τον απασχολεί αν οι "ανθρωπιστικές" προτάσεις του μπορούν να "παρερμηνευθούν" ως βήμα για επιλογές συνδιαχείρισης του Αιγαίου. Γιατί όλοι μπορούν να αντιληφθούν πως διαφορετικά λειτουργεί η κοινή ελληνοτουρκική ακτοφυλακή όταν έχουν οριοθετηθεί τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, και επομένως έχουν κατανεμηθεί τα κυριαρχικά και θαλάσσια δικαιώματα, και πολύ πιο διαφορετικά αν υπάρχει μια ρευστή κατάσταση αμφισβητήσεων, η οποία μπορεί να επιταθεί από "κοινές" τέτοιου τύπου πρακτικές.
Και οι πρόσφυγες; Οι πνιγμοί; Βάζουμε σε δεύτερη μοίρα το πελώριο αυτό ανθρωπιστικό θέμα; Η πρόταση Γιούνκερ ελάχιστα ή μάλλον καθόλου δεν θα μπορούσε να σώσει ζωές προσφύγων. Οι ακτοφυλακές Ελλάδας και Τουρκίας θα μπορούσαν να ενεργήσουν θετικά ή κάθε μια και συντονισμένα και να έφερναν το ίδιο ή και καλύτερο αποτέλεσμα, εφ όσον το ήθελαν βέβαια, από μια κοινή ακτοφυλακή. Πέραν αυτού, έχουν προταθεί σειρά μέτρων για το θαλάσσιο πέρασμα των προσφύγων με κανονικά πλοία γραμμής, που θα έχουν αυτή την αποστολή, ώστε οι πρόσφυγες να μην πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης των δουλεμπόρων. Τέλος, αν και δεν υπάρχει τέλος σε θετικές προτάσεις, υπάρχει και η θέση για να πέσει ο φράχτης του Έβρου, ώστε να ανοίξει ασφαλής στεριανός δίαυλος, ξεκαθαρίζοντας τις νάρκες, τις οποίες, ως "ανίδεος", έφερε ως πρόσχημα ο Τσίπρας για τη διατήρηση του φράχτη. Γιατί ο Ζ. Κ. Γιούνκερ δεν υιοθετεί τις παραπάνω αποτελεσματικότατες θέσεις και έχει "κολλήσει" στην κοινή "ελληνοτουρκική ακτοφυλακη";
Ο λόγος είναι απλός: ο Γιούνκερ θέλει να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τριγώνια!
θαλάσσιου πλάτους(!), αναφερόμενος στην άρνηση της Ελλάδας να δεχθεί κοινή ακτοφυλακή και κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Ανατ. Αιγαίο, πράγμα, που όπως είπε, στοιχίζει ανθρώπινες ζωές.
Ανεξαρτήτως της πρότασης για κοινή ελληνοτουρκική ακτοφυλακή και της αποτελεσματικότητας ή όχι στη διάσωση προσφύγων, αυτό που εντυπωσιάζει είναι η "αυτοκρατορική" αφ' υψηλού θεώρηση από τον Γιούνκερ ευαίσθητων θεμάτων που αφορούν μια χώρα μέλος της ΕΕ, θεμάτων που, περίπου, εκλαμβάνονται από τον ίδιο ως "παραξενιές" και "μικροπρέπειες" μιας μακρινής επαρχίας, η οποία, υποτίθεται διυλίζει τον κώνωπα.
Δυστυχώς, αυτή είναι η οπτική των νεοαποικιοκρατών απέναντι στα προτεκτοράτα τους. Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ και οι περί αυτόν Κοινοτική γραφειοκρατία ουδέποτε ασχολήθηκε με το Αιγαίο. Δεν γνωρίζει, ή καμώνεται πως δεν γνωρίζει ή και αν γνωρίζει, αδιαφορεί για το γεγονός ότι στο Αιγαίο δεν εφαρμόζεται το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και ότι στο Αιγαίο, λόγω της αδιαλλαξίας και των βλέψεων της "Άγκυρας", δεν έχουν οριοθετηθεί τα θαλάσσια δικαιώματα, υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ενώ η "Άγκυρα" αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε εκατοντάδες νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο.
Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ δεν "γνωρίζει" και δεν έχει "ασχοληθεί" με το γεγονός ότι το Αιγαίο έχει μετατραπεί από την άποψη των θαλασσίων δικαιωμάτων σε "γκρίζα ζώνη" στην οποία από πλευράς Τουρκίας ισχύει το περίφημο και εκβιαστικό Casus beli. Θα έπρεπε, επίσης, αν και όχι απόλυτα συνυφασμένο με τα προηγούμενα, να "γνωρίζει" ο Ζ. Κ. Γιούνκερ ότι η Τουρκία πάλι, και αναφερόμαστε στους ιθύνοντες, αμφισβητεί τα θαλάσσια δικαιώματα της Κύπρου (και του Καστελόριζου), προκαλώντας και απειλώντας ανοικτά την Κυπριακή Δημοκρατία για τις θαλάσσιες έρευνες της.
Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ, ως γνήσιος, "αποικιοκράτης", άσχετα αν είναι ξεπεσμένος, γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα "μικρά" και "ποταπά" ενδιαφέροντα των επαρχιών και σκέφτεται μονάχα τα μεγάλα και σοβαρά που απασχολούν το Imperium και κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα την EE.
Ελάχιστα, λοιπόν, τον απασχολεί αν οι "ανθρωπιστικές" προτάσεις του μπορούν να "παρερμηνευθούν" ως βήμα για επιλογές συνδιαχείρισης του Αιγαίου. Γιατί όλοι μπορούν να αντιληφθούν πως διαφορετικά λειτουργεί η κοινή ελληνοτουρκική ακτοφυλακή όταν έχουν οριοθετηθεί τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, και επομένως έχουν κατανεμηθεί τα κυριαρχικά και θαλάσσια δικαιώματα, και πολύ πιο διαφορετικά αν υπάρχει μια ρευστή κατάσταση αμφισβητήσεων, η οποία μπορεί να επιταθεί από "κοινές" τέτοιου τύπου πρακτικές.
Και οι πρόσφυγες; Οι πνιγμοί; Βάζουμε σε δεύτερη μοίρα το πελώριο αυτό ανθρωπιστικό θέμα; Η πρόταση Γιούνκερ ελάχιστα ή μάλλον καθόλου δεν θα μπορούσε να σώσει ζωές προσφύγων. Οι ακτοφυλακές Ελλάδας και Τουρκίας θα μπορούσαν να ενεργήσουν θετικά ή κάθε μια και συντονισμένα και να έφερναν το ίδιο ή και καλύτερο αποτέλεσμα, εφ όσον το ήθελαν βέβαια, από μια κοινή ακτοφυλακή. Πέραν αυτού, έχουν προταθεί σειρά μέτρων για το θαλάσσιο πέρασμα των προσφύγων με κανονικά πλοία γραμμής, που θα έχουν αυτή την αποστολή, ώστε οι πρόσφυγες να μην πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης των δουλεμπόρων. Τέλος, αν και δεν υπάρχει τέλος σε θετικές προτάσεις, υπάρχει και η θέση για να πέσει ο φράχτης του Έβρου, ώστε να ανοίξει ασφαλής στεριανός δίαυλος, ξεκαθαρίζοντας τις νάρκες, τις οποίες, ως "ανίδεος", έφερε ως πρόσχημα ο Τσίπρας για τη διατήρηση του φράχτη. Γιατί ο Ζ. Κ. Γιούνκερ δεν υιοθετεί τις παραπάνω αποτελεσματικότατες θέσεις και έχει "κολλήσει" στην κοινή "ελληνοτουρκική ακτοφυλακη";
Ο λόγος είναι απλός: ο Γιούνκερ θέλει να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τριγώνια!
