Συνέντευξη του Ντμίτρι Κισελιόφ, Γενικού Διευθυντή του πρακτορείου "Rossiya Segodnya" στον έλληνα δημοσιογράφο Δημήτρη Λιάτσο και στη ραδιοφωνική εκπομπή Sputnik
Express...
 |
Ντμίτρι Κισελιόφ, Γενικιός Διευθυντής του
πρακτορείου "Rossiya Segodnya"
|
Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Κισελιόφ στον Δημήτρη Λιάτσο
Δημήτρης Λιάτσος: - Ντμίτρι, βλέπουμε ότι η κοινή ρωσοελληνική συνεργασία που ξεκίνησε τον
Ιανουάριο, προχωράει, επειδή οι Έλληνες θέλουν να έχουν πληροφόρηση από τη
Ρωσία. Αλλά υπάρχουν και εχθροί της συνεργασίας μας, που γράφουν διάφορα
πράγματα. Πώς το αντιμετωπίζετε;
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Αν αναφέρεστε σ' εκείνο το άρθρο, ένα κύριο άρθρο, εκεί λένε μόνο ψέματα. Ξέρετε, έχω συνηθίσει να με αποκαλούν ομοφοβικό. Αυτά είναι απόλυτες ανοησίες. Ακόμα και σε παλιότερη εκπομπή μου, πρότεινα την τροποποίηση του Αστικού Κώδικα της Ρωσίας, με στόχο να υπάρχει δικαίωμα πολιτικής συμβίωσης για τον καθένα, ανεξάρτητα από το φύλο. Αν οι άνθρωποι θέλουν να φροντίζουν ο ένας τον άλλο, να κληροδοτήσουν διαμέρισμα, να βγάζουν έξω τα σκουπίδια ή να αγοράζουν φάρμακα, θα πρέπει να έχουν δυνατότητα να επισημοποιήσουν τη σχέση τους. Τι σχέση όμως έχει το σεξ μ'αυτό; Δεν πρέπει να το αποκαλεί κανείς γάμο. Το σεξ μπορεί να υπάρχει και εκτός πολιτικής ένωσης, το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ κτλ, δεν έχει να κάνει με το γάμο… Αν γινόταν αυτό θα είχαμε άρει τον επείγοντα χαρακτήρα και την απαίτηση νομιμοποίησης των γάμων ατόμων του ιδίου φύλου. Απλά δεν θα το ονομάσουμε το γάμο. Μου φαίνεται, είναι πολύ απλό, έτσι ώστε όλοι να βρουν τη θέση τους στη ζωή.
Με βάζετε σε θέση σα να δικαιολογούμαι, αλλά είναι αστείο. Ξέρω από πού προέρχονται όλα αυτά. Κάποτε έγινε τηλεοπτική συζήτηση με θέμα την επιβολή κυρώσεων για την προώθηση ομοφυλοφιλικών σχέσεων ανάμεσα στους εφήβους. Είναι γνωστό ότι οι έφηβοι που αναζητούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα, βρίσκονται συχνά σε μια ασταθή κατάσταση και μπορούν να ωθηθούν στην ομοφυλοφιλία, και μια τέτοια εξέλιξη είναι δύσκολη. Υπάρχουν στατιστικά δεδομένα (όχι ρωσικά) που δείχνουν ότι οι ομοφυλόφιλοι ζουν λιγότερο από ό, τι οι άνθρωποι παραδοσιακού προσανατολισμού, στρέφονται όλο και περισσότερο σε ψυχολόγους, πάσχουν από μοναξιά και κατάθλιψη, σε μια ομοφυλοφιλική σχέση η βία είναι πιο συχνή… Όλα αυτά, βέβαια, δεν ιδιαίτερα υγιή πράγματα.
Ως εκ τούτου, για ανθρωπιστικούς λόγους, υποστήριξα την πρωτοβουλία αυτή, αλλά την ίδια στιγμή δήλωσα ότι οι καρδιές ομοφυλόφιλων πρέπει να θάβονται και να καίγονται, όπως γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή εκεί δεν θεωρούνται δότες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1977 αναγνωρίστηκε η επιδημία του AIDS και το ομοφυλοφιλικό περιβάλλον αποτελεί γόνιμο έδαφος για την ασθένεια αυτή. Αυτά είναι αντικειμενικά δεδομένα. Και χρησιμοποίησα αυτή την εικόνα. Δηλαδή, στην Αμερική αυτό το κάνουν κάθε μέρα. Στη Ρωσία και στην ΕΕ το ίδιο. Αλλά ενώ στην Αμερική το κάνουν εφ' όρου ζωής, η Ευρώπη κινείται προς την κατεύθυνση περιορισμού του χρονικού διαστήματος μετά την τελευταία ομοφυλοφιλική επαφή: στην Αγγλία είναι τώρα πέντε χρόνια, στην Ιταλία και στη Γαλλία λιγότερο. Ωστόσο, στις περισσότερες χώρες του κόσμου, είτε πρόκειται για την Ευρώπη, την Κίνα, το Ιράν, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, ή την Ιαπωνία, οι ομοφυλόφιλοι δεν αναγνωρίζονται ως δότες και δεν τους επιτρέπεται να δίνουν αίμα.
Διότι, αντικειμενικά — και αυτό λέγεται στην ιστοσελίδα του FDA (Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ, πολύ αυστηρού οργανισμού) — υπάρχει πιθανότητα (είναι μετρήσιμη μαθηματικά) οι ομοφυλόφιλοι δότες να μολύνουν και με AIDS και με άλλες ασθένειες. Γι΄αυτό είπα, παιδιά, αν είναι έτσι, ας θάβουμε τις καρδιές τους, αν όχι, τότε ας βασιστούμε σε ένα διεθνές πρότυπο (γιατί στη Ρωσία δεν είναι έτσι), με το οποίο θα μπορούσαμε όλοι να συμμορφωθούμε. Αυτό χρησιμοποιήθηκε εναντίον μου, όμως, θεωρώ εδώ ότι υπερασπίστηκα τους ομοφυλόφιλους. Και μάλιστα έγραψα ένα άρθρο ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι σύμμαχοί μου. Είμαι αντίθετος να αντιμετωπίζονται με καχυποψία, επειδή μπορούν να μολύνουν κάποιον με AIDS.
Μου προσάπτουν ακόμα, πως είμαι σταλινικός, επειδή είπα ότι η δραστηριότητα του Πούτιν είναι συγκρίσιμη σε μέγεθος με αυτή του Στάλιν. Πρόκειται για τάξη μεγέθους, όχι για ταύτιση χαρακτήρα. Και αυτό δεν σημαίνει ότι υποστηρίζω τον Στάλιν. Ο Στάλιν είναι ένα πολύ πιο σύνθετο ζήτημα. Αλλά υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι, όταν έναν άνθρωπο αρχίζουν να δυσφημίζουν, μετά αυτό γίνεται ένα κλισέ και πάει λέγοντας. Είναι προφανές ότι υπάρχει κακόβουλος στόχος για σκόπιμη σκόπιμη απαξίωση. Σε ποιούς είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο;
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Αν αναφέρεστε σ' εκείνο το άρθρο, ένα κύριο άρθρο, εκεί λένε μόνο ψέματα. Ξέρετε, έχω συνηθίσει να με αποκαλούν ομοφοβικό. Αυτά είναι απόλυτες ανοησίες. Ακόμα και σε παλιότερη εκπομπή μου, πρότεινα την τροποποίηση του Αστικού Κώδικα της Ρωσίας, με στόχο να υπάρχει δικαίωμα πολιτικής συμβίωσης για τον καθένα, ανεξάρτητα από το φύλο. Αν οι άνθρωποι θέλουν να φροντίζουν ο ένας τον άλλο, να κληροδοτήσουν διαμέρισμα, να βγάζουν έξω τα σκουπίδια ή να αγοράζουν φάρμακα, θα πρέπει να έχουν δυνατότητα να επισημοποιήσουν τη σχέση τους. Τι σχέση όμως έχει το σεξ μ'αυτό; Δεν πρέπει να το αποκαλεί κανείς γάμο. Το σεξ μπορεί να υπάρχει και εκτός πολιτικής ένωσης, το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ κτλ, δεν έχει να κάνει με το γάμο… Αν γινόταν αυτό θα είχαμε άρει τον επείγοντα χαρακτήρα και την απαίτηση νομιμοποίησης των γάμων ατόμων του ιδίου φύλου. Απλά δεν θα το ονομάσουμε το γάμο. Μου φαίνεται, είναι πολύ απλό, έτσι ώστε όλοι να βρουν τη θέση τους στη ζωή.
Με βάζετε σε θέση σα να δικαιολογούμαι, αλλά είναι αστείο. Ξέρω από πού προέρχονται όλα αυτά. Κάποτε έγινε τηλεοπτική συζήτηση με θέμα την επιβολή κυρώσεων για την προώθηση ομοφυλοφιλικών σχέσεων ανάμεσα στους εφήβους. Είναι γνωστό ότι οι έφηβοι που αναζητούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα, βρίσκονται συχνά σε μια ασταθή κατάσταση και μπορούν να ωθηθούν στην ομοφυλοφιλία, και μια τέτοια εξέλιξη είναι δύσκολη. Υπάρχουν στατιστικά δεδομένα (όχι ρωσικά) που δείχνουν ότι οι ομοφυλόφιλοι ζουν λιγότερο από ό, τι οι άνθρωποι παραδοσιακού προσανατολισμού, στρέφονται όλο και περισσότερο σε ψυχολόγους, πάσχουν από μοναξιά και κατάθλιψη, σε μια ομοφυλοφιλική σχέση η βία είναι πιο συχνή… Όλα αυτά, βέβαια, δεν ιδιαίτερα υγιή πράγματα.
Ως εκ τούτου, για ανθρωπιστικούς λόγους, υποστήριξα την πρωτοβουλία αυτή, αλλά την ίδια στιγμή δήλωσα ότι οι καρδιές ομοφυλόφιλων πρέπει να θάβονται και να καίγονται, όπως γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή εκεί δεν θεωρούνται δότες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1977 αναγνωρίστηκε η επιδημία του AIDS και το ομοφυλοφιλικό περιβάλλον αποτελεί γόνιμο έδαφος για την ασθένεια αυτή. Αυτά είναι αντικειμενικά δεδομένα. Και χρησιμοποίησα αυτή την εικόνα. Δηλαδή, στην Αμερική αυτό το κάνουν κάθε μέρα. Στη Ρωσία και στην ΕΕ το ίδιο. Αλλά ενώ στην Αμερική το κάνουν εφ' όρου ζωής, η Ευρώπη κινείται προς την κατεύθυνση περιορισμού του χρονικού διαστήματος μετά την τελευταία ομοφυλοφιλική επαφή: στην Αγγλία είναι τώρα πέντε χρόνια, στην Ιταλία και στη Γαλλία λιγότερο. Ωστόσο, στις περισσότερες χώρες του κόσμου, είτε πρόκειται για την Ευρώπη, την Κίνα, το Ιράν, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, ή την Ιαπωνία, οι ομοφυλόφιλοι δεν αναγνωρίζονται ως δότες και δεν τους επιτρέπεται να δίνουν αίμα.
Διότι, αντικειμενικά — και αυτό λέγεται στην ιστοσελίδα του FDA (Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ, πολύ αυστηρού οργανισμού) — υπάρχει πιθανότητα (είναι μετρήσιμη μαθηματικά) οι ομοφυλόφιλοι δότες να μολύνουν και με AIDS και με άλλες ασθένειες. Γι΄αυτό είπα, παιδιά, αν είναι έτσι, ας θάβουμε τις καρδιές τους, αν όχι, τότε ας βασιστούμε σε ένα διεθνές πρότυπο (γιατί στη Ρωσία δεν είναι έτσι), με το οποίο θα μπορούσαμε όλοι να συμμορφωθούμε. Αυτό χρησιμοποιήθηκε εναντίον μου, όμως, θεωρώ εδώ ότι υπερασπίστηκα τους ομοφυλόφιλους. Και μάλιστα έγραψα ένα άρθρο ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι σύμμαχοί μου. Είμαι αντίθετος να αντιμετωπίζονται με καχυποψία, επειδή μπορούν να μολύνουν κάποιον με AIDS.
Μου προσάπτουν ακόμα, πως είμαι σταλινικός, επειδή είπα ότι η δραστηριότητα του Πούτιν είναι συγκρίσιμη σε μέγεθος με αυτή του Στάλιν. Πρόκειται για τάξη μεγέθους, όχι για ταύτιση χαρακτήρα. Και αυτό δεν σημαίνει ότι υποστηρίζω τον Στάλιν. Ο Στάλιν είναι ένα πολύ πιο σύνθετο ζήτημα. Αλλά υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι, όταν έναν άνθρωπο αρχίζουν να δυσφημίζουν, μετά αυτό γίνεται ένα κλισέ και πάει λέγοντας. Είναι προφανές ότι υπάρχει κακόβουλος στόχος για σκόπιμη σκόπιμη απαξίωση. Σε ποιούς είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο;
 |
Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Λιάστος στα στούντιο
του Ρ/Σ Sputnik Express
|
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Η είσοδος στην Ευρώπη — είναι κυρώσεις κατά του δημοσιογράφου, τις οποίες έχω προσβάλει στο δικαστήριο. Πρόκειται για μια πρωτοφανή ιστορία, και βρίσκεται σε εξέλιξη στο δικαστήριο γενικής δικαιοδοσίας στο Στρασβούργο. Ελπίζω να κερδίσω. Αλλά οι κυρώσεις κατά δημοσιογράφου, κατά τη γνώμη μου, ταπεινώνουν την Ευρώπη, την καταστρέφουν. Ερχονται σε απόλυτη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές αξίες και την ελευθερία της έκφρασης. Φαντάζει αστείο να αμφισβητεί κανείς τέτοια επιχειρήματα. Μου φαίνεται ότι κάνουμε καλή δουλειά μ' αυτή μας τη συνεργασία. Οι Έλληνες και οι Ρώσοι πρέπει να μάθουν ο ένας για τον άλλο, χωρίς μεσάζοντες, αυτό είναι απολύτως φυσικό. Ο Ομπάμα αποκαλύπτει ότι αυτοί ήταν μεσίτες της αλλαγής εξουσίας στην Ουκρανία. Οι Αμερικανοί τείνουν να είναι μεσίτες παντού. Μεσίτης — είναι εκείνος που έχει όφελος από τη συναλλαγή, ως εκ τούτου, η συναλλαγή είναι προς το συμφέρον του. Θέλουν να είναι μεσίτες στις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας, μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρώπης. Αυτή τη μεσιτεία, όλοι, πλέον, την έχουν βαρεθεί. Θεωρώ ότι οδηγεί σε αποσύνθεση της Ευρώπης και κάνει ζημιά τόσο στην Ελλάδα όσο και τη Ρωσία. Αυτό είναι σαφές και το' χουμε συνηθίσει.
Δημήτρης Λιάτσος: - Νομίζω ότι δόθηκε μια εμπεριστατωμένη απάντηση, διότι δεν υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα στο θέμα αυτό.
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Είμαι έτοιμος να δώσω συνέντευξη στην εν λόγω εφημερίδα. Αν έχουν κάποιες συγκεκριμένες ερωτήσεις, παρακαλώ, είμαι έτοιμος. Αλλά θα προτιμούσα μια ουσιαστική συζήτηση, ποιος θέλει τι, και τις συνομιλίες για τις αντιλήψεις μας περί καλού και κακού. Σε διάφορους τομείς, για την ελευθερία του λόγου, την οικονομική συνεργασία, είτε θέματα ασφαλείας. Ελάτε να τα συζητήσουμε, και όχι να ρίχνουμε λάσπη.
Δημήτρης Λιάτσος: - Ακριβώς. Νομίζω ότι είναι στημένο άρθρο. Διότι όλα δείχνουν προς το ότι δεν έπρεπε να συνεργαστούμε… Επιχειρούν να μην υπάρχει Sputnik στην Ελλάδα. Στη γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, επίσης, επιχείρησαν να κλείσουν το Sputnik. Τέτοιες δράσεις εμποδίζουν την άμεση επικοινωνία και τον απευθείας διάλογο ανάμεσα στις χώρες…
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Όντως τον επικεφαλής, τον γενικό διευθυντή του τουρκικού Sputnik Τουράλ Κερίμοφ, τού απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα, αντιμετωπίζουμε πραγματικές διώξεις. Δεν αποτελεί είδηση για την Τουρκία, ο Ερντογάν καταδιώκει και τους δικούς τους δημοσιογράφους, είναι γνωστό ότι περίπου 2 χιλ. άνθρωποι διώκονται ποινικά και έχουν τιμωρηθεί για προσβολή του προέδρου. Ως προσβολή μπορεί να εκληφθεί οτιδήποτε. Είναι γνωστός πολέμιος του Twitter. Ο Ερντογάν φαντάζει γελοίος, τιμωρεί για τις γελοιογραφίες που του φτιάχνουν. Και με, ώ του θαύματος, πετυχαίνει να το επιβάλλει και στην ΕΕ.
Ακόμη και στην Γερμανία τώρα υπάρχουν περιστατικά: τον δημοσιογράφο ο οποίος γράφει με χιουμοριστικό τρόπο τον διώκουν ποινικά, και τον περιμένει ποινή φυλάκισης από τρία έως πέντε χρόνια. Αν και φαντάζει παράδοξο, ωστόσο η Μέρκελ τον παραπέμπει σε δίκη. Είναι γνωστό ότι έγινε ψηφοφορία στην κυβέρνηση της Γερμανίας, και υπήρξε ισοψηφία. Ο Σταϊνμάγερ και το κόμμα του ήταν κατά, αλλά η ψήφος της Μέρκελ ήταν αποφασιστική, και αυτή ψήφισε να δικαστεί ο δικός τους δημοσιογράφος, δηλαδή παραδίνει στην Τουρκία τους πολίτες της. Η Μέρκελ ήταν αυτή που πήγε στη στην πρώτη γραμμή της διαδήλωσης στο Παρίσι με πανό «Είμαι Σαρλί»! Υπάρχουν πολλές γελοιογραφίες για την ίδια, αλλά φαίνεται ότι σύμφωνα με τη Μέρκελ υπάρχει κάποια ιεραρχία, δηλαδή επιτρέπεται να την προσβάλει κανείς ας πούμε στον ευρωπαϊκό, γερμανικό τύπο, χωρίς ποινική δίωξη. Τον παντοδύναμο, είτε είναι ο Αλλάχ, είτε ο Ιησούς Χριστός επιτρέπεται να τον κάνουν γελοιογραφία, αλλά τον Ερντογάν όχι. Δηλαδή ο Ερντογάν είναι πάνω από όλους, είναι ο πιο άτρωτος!!! Αυτό ακουμπάει τα όρια του παραλόγου. Η Τουρκία κρατά όμηρο όλη την Ευρώπη και κάνει ό,τι θέλει. Συμφωνώ απολύτως με την εκπρόσωπο Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα, η οποία είπε ότι οι άλλες χώρες τιμωρούνται για αυτό, ενώ η Τουρκία παίρνει και…μπόνους: της δίνουν περισσότερα χρήματα, και, ταυτόχρονα την απαλλάσουν από το καθεστώς βίζας.
Ο Ερντογάν στην ουσία χειραγωγεί όχι τον οποιοδήποτε αλλά την ίδια τη Γερμανία, προσπαθεί μ΄ αυτό τον τρόπο να ρίξει την μαύρη σκιά του σε όλη την Ευρώπη. Αυτά που γίνονται είναι εντυπωσιακά — και με την ελευθερία του λόγου στην Ευρώπη γενικώς, και αυτό που έγινε με το δικό μας Sputnik στην Τουρκία δυστυχώς δεν είναι πρωτόγνωρα. Στη Λετονία προσπαθούν να μας κλείσουν, απέλασαν δημοσιογράφο μας από την Τσεχία, και νωρίτερα από την Πολωνία. Αυτή, δυστυχώς, είναι η ιστορία.
Μου φαίνεται ότι η Ρωσία και η Δύση, πλέον, αλλάζουν θέσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ελευθερία του λόγου στη Ρωσία σίγουρα έχει πιο ευρύ φάσμα απ' ό,τι στην Ευρώπη. Λειτουργούν και ραδιοφωνικοί σταθμοί και τηλεοπτικά κανάλια διαφορετικών κατευθύνσεων, και εφημερίδες, και ιστοσελίδες, και το Διαδίκτυο… Δυστυχώς, στην Ευρώπη υπάρχουν περιορισμοί στη θεματολογία, αναφορικά με τους ανθρώπους, τους ανθρώπους τους διώχνουν. Με αυτή την έννοια, έχουμε αλλάξει θέσεις.Έχουμε αλλάξει θέσεις όσον αφορά το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ανθρώπων. Παλιά δεν επιτρεπόταν η έξοδος από την Σοβιετική Ένωση. Μας έλεγαν: «Μα πως έτσι; Εμποδίζετε. Να η Παγκόσμια Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου 10ης Δεκεμβρίου 1948, η ελευθερία μετακίνησης…». Και τώρα το μόνο πράγμα που εμποδίζει τους Ρώσους να μετακινηθούν — είναι οι ευρωπαϊκές βίζες. Και το μέγεθος του πορτοφολιού του καθενός. Πριν εμείς ασχολούμασταν με την "εξαγωγή" επαναστάσεων, τώρα με αυτό ασχολείται η Δύση.Δηλαδή, ως εκ θαύματος, αλλάξαμε θέσεις, και μένει να αναρωτηθεί κανείς πόσο εύκολα έγινε αυτό και πόσο κυνικά συνεχίζουν να αναζητούν ακόμα και τώρα δικαιολογίες για να τιμωρήσουν. Για μένα προσωπικά, αυτό είναι γελοίο.
Δημήτρης Λιάτσος: - Ντμίτρι, ας επιστρέψουμε στο χώρο της ενημέρωσης, στον οποίο δουλεύουμε. Δεν νομίζετε ότι η Δύση χάνει το μονοπώλιο στη πληροφόρηση ανά τον κόσμο; Ενώ η Ρωσία είναι η χώρα, η οποία αν και σε αργούς ρυθμούς και όχι σε τόσο μεγάλη κλίμακα, προωθεί τη δική της άποψη, τη δική της οπτική γωνία(όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τον κόσμο). Η άποψη αυτή σιγά-σιγά αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο, είναι αληθινή και ο κόσμος την εμπιστεύεται…
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Όντως η Δύση εδώ και καιρό έχει χάσει το μονοπώλιο. Ίσως τη Δύση θα τη συνέφερε να μεταδίδει χονδροκοπιές και να μην υπάρχει άλλη άποψη. Αλλά, όταν υπάρχει άλλη άποψη, η Δύση αρχίζει να την πολεμά — όπως κάποτε η Σοβιετική Ένωση μπλόκαρε τους δυτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μπλοκάρουν τους δημοσιογράφους, δημοσιεύουν άρθρα που δυσφημίζουν αυτή τη συνεργασία και τους ανθρώπους που ασχολούνται μ' αυτό, καταδιώκουν κ.α. Στην Ουκρανία απλά σκοτώνουν τους ανθρώπους. Να τώρα έπεσε από το παράθυρο του ενάτου ορόφου ουκρανός πολιτικός αναλυτής. Σκοτώνουν τους δικηγόρους που συνηγορούν για Ρώσους πολίτες, σκοτώνουν δημοσιογράφους. Για παράδειγμα πέρυσι τον Ολές Μπουζινά! Και η Δύση δεν κάνει καμία παρατήρηση. Αυτό αποδεικνύει ότι όλα είναι αποδεκτά στην Δυτική Ευρώπη, στην ΕΕ, πράγμα, φυσικά, που μας εκπλήσσει. Πιστεύω ότι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν υποπτεύονται τα έργα και ημέρες της δημοκρατίας των Βρυξελών. Κανένας δεν της έδωσε εξουσιοδότηση για αυτά.
Δημήτρης Λιάτσος: - Στην Ελλάδα προβάλλουν και την ταινία «Κριμαία. Επιστροφή στην πατρίδα». Η Ουκρανική Πρεσβεία κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας έκανε τα πάντα για να μην προβληθεί αυτή η ταινία στην Ελλάδα…
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Είναι η συνηθισμένη τους τακτική. Να απαγορεύουμε το ένα να απαγορεύουμε το άλλο. Ορίστε δώστε μας τη δική σας εκδοχή. Η Κριμαία μόνη της διάλεξε το μέλλον της. Δεν είναι μάλιστα θέμα γης, είναι οι άνθρωποι που ψήφισαν.
Αν οι ψηφοφορίες, τα δημοψηφίσματα έχουν αξία, τότε ναι, αν όχι, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Δηλαδή μπορεί να μην αναγνωρίσει το δημοψήφισμα στην Κριμαία, να μην αναγνωρίσει το δημοψήφισμα στην Ολλανδία, να θεωρηθεί ότι δεν έχει καμία αξία, και στην Ελλάδα και όπου αλλού. Μπορεί κανείς απλά να φτύνει τους ανθρώπους, και να συνεχίζει να κυβερνά. Αλλά τότε όπως λέμε, βγάλτε το λευκό κολάρο του πάστορα. Σταματήστε τα κηρύγματα και πάψτε να υποκρίνεστε ότι είστε αναμάρτητοι. Τότε ας είμαστε ειλικρινείς εσείς επιδιώκετε κάτι άλλο. Υπάρχει μια ρωσική παροιμία είναι λίγο αγενής: «΄Η βγάλε το σταυρό που φοράς ή βάλε το παντελόνι σου!». Νομίζω ότι οι άνθρωποι πρέπει να το καταλαβαίνουν και να συμπεριφέρονται ανάλογα.
Δημήτρης Λιάτσος: - Έχω μια τελευταία μικρή ερώτηση. Ο Μάιος είναι ο μήνας της επίσκεψης του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ελλάδα και η χιλιετία του μοναχισμού στον Άγιο Όρος.
Ντμίτρι Κισελιόφ: — Να πω ότι οπωσδήποτε θα συνεχίσουμε την δουλειά μας. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το έργο. Είμαι πολύ ευγνώμων σε εσάς Δημήτρη και στην οικογένειά σας για αυτά που κάνετε. Νομίζω ότι είναι μια ευγενής αποστολή.
Όσο για την 1000-ετία της ρωσικής παρουσίας στον Άγιο Όρος είναι μια μεγάλη ημερομηνία. Εχω οικογενειακούς δεσμούς με τον Αθω, έναν ανιψιό εκεί στο μοναστήρι. Δουλεύει ως προσωρινά ως βοηθός. Ήθελε να γίνει μοναχός. Του είπαν σε πέντε χρόνια.Δέχτηκε. Είναι 44 χρονών. Είναι υπεύθυνος τώρα για το πλυσιμο των ρούχων. Είναι υπερήφανος ότι ήδη έδωσαν ράσο, και όχι απλώς μια μαύρη ρόμπα. Τον ρωτάω:«Σεργκέι, τι νέα;» Μου είπε ότι πρόσφατα, στην 100η επέτειο του ηγουμένου, τους είπαν: «Όποιος θέλει να κάνει δώρο, να μάθει 100 ψαλμούς». Τον ρωτάω: «Πόσο χρόνο θέλει περίπου;»Μου λέει:«Αν διαβάσεις χωρίς διακοπές, μιάμιση ώρα».Του λέω: «Και λοιπόν;». Τελικά πήρε την τρίτη θέση στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα. Του στέλνω ζεστά ρούχα, παπούτσια ορειβασίας, ό,τι ζητά. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να πάω εκεί, λόγω αυτών των ηλίθιων κυρώσεων που μου επέβαλαν. Τι στόχο έχουν αυτές οι κυρώσεις; Μου φαίνονται γελοίες. Δεν πειράζει, μιλάμε στο τηλέφωνο, και παρακολουθώ αυτά που συμβαίνουν εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου