ΔΝΤ: Οι παράγοντες που θα επηρεάσουν την παγκόσμια οικονομία το 2016

Η ΕΞΕΛΙΞΗ των πολιτικών και γεωπολιτικών εντάσεων, η πορεία της κινεζικής οικονομίας, η προσφυγική κρίση, τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, και η διαδικασία απελευθέρωσης του διεθνούς εμπορίου θα είναι οι βασικοί προσδιοριστικοί παράγοντες της παγκόσμιας οικονομίας το 2016, δήλωσε ο επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Maurice Obstfeld, σε συνέντευξή του που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΔΝΤ.

«Σε ορισμένες χώρες», σημείωσε αξιωματούχος του ΔΝΤ, «υπάρχει μία επικάλυψη πολιτικής ή γεωπολιτικής έντασης που μεγεθύνει τα αμιγώς οικονομικά προβλήματα. Το πώς θα εξελιχθούν οι εντάσεις αυτές το 2016 θα είναι ένας βασικός προσδιοριστικός παράγοντας των περιφερειακών και παγκόσμιων μακροοικονομικών αποτελεσμάτων». Ο ίδιος πρόσθεσε: «Με παρηγορεί η σκέψη, ωστόσο, ότι στο τέλος του 2015 είχαμε ένα πολύ καλό νέο για το διεθνές νομισματικό σύστημα: Το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε τελικά τη μεταρρύθμιση των ποσοστών συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο του ΔΝΤ που είχαν συμφωνηθεί το 2010. Μεταξύ άλλων, η αλλαγή αυτή θα ενισχύσει την ικανότητα του ΔΝΤ να αντιμετωπίζει μελλοντικές προκλήσεις, οποιεσδήποτε και αν είναι αυτές».

Αναφερόμενος στην Κίνα, ο κ. Obstfeld σημείωσε: «Η οικονομία της επιβραδύνεται, καθώς μεταβαίνει από ένα μοντέλο βασισμένο στις επενδύσεις και τη μεταποίηση σε ένα άλλο που βασίζεται στην κατανάλωση και τις υπηρεσίες. Οι επιπτώσεις, όμως, από τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας στην παγκόσμια οικονομία, μέσω των μειωμένων εισαγωγών της και της χαμηλότερης ζήτησης για πρώτες ύλες, είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που προβλέπαμε. Σημαντικές προκλήσεις παραμένουν για την αναδιάρθρωση (της κινεζικής οικονομίας) όσον αφορά τις αδυναμίες στους ισολογισμούς των κρατικών επιχειρήσεων, τις χρηματοπιστωτικές αγορές και τη γενική ευελιξία και τον ορθολογισμό στην κατανομή των πόρων. Ρυθμοί ανάπτυξης χαμηλότεροι από τους επίσημους στόχους θα μπορούσαν να τρομάξουν ξανά τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές - αλλά και πάλι, βραχυχρόνιες μέθοδοι για την επίτευξη των στόχων για την ανάπτυξη θα μπορούσαν απλά να διευρύνουν τις οικονομικές ανισορροπίες, μεταθέτοντας στο μέλλον πιθανά προβλήματα».

Για την προσφυγική κρίση και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, ο αξιωματούχος του ΔΝΤ σημείωσε: «Η κρίση των προσφύγων από το Ιράκ και τη Συρία αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την ικανότητα απορρόφησής τους από τις οικονομίες της ΕΕ και τις αγορές εργασίας της, αλλά περισσότερο για τα πολιτικά συστήματα. Το σχέδιο της κοινής φύλαξης της περιφέρειας της ΕΕ και οι σχετικές εντάσεις που αφορούν την ελεύθερη κίνηση των ανθρώπων μέσα στην Ευρώπη θα είναι υπό παρακολούθηση… Ανεξάρτητα από τα προσφυγικά ζητήματα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει άλλες πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις - από την Ιβηρική Χερσόνησο έως την Ελλάδα και την Ουκρανία».

Σχετικά με τη συμφωνία για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι, ο κ. Obstfeld ανέφερε: «Η κλιματική αλλαγή και η προσπάθεια να περιορισθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αποτελούν μία βραδέως εξελισσόμενη κρίση, την οποία αγνοούμε επικίνδυνα. Η συμφωνία στο Παρίσι (COP21) ήταν ένας θρίαμβος για τη διεθνή συνεργασία. Το 2016, θα δούμε πώς οι εθνικές πρωτεύουσες θα αντιδράσουν και θα έχουμε μία πρώτη γεύση, αν η συμφωνία αυτή προωθεί αποτελεσματικά τη διεθνή συνεργασία.

«Τέλος», τόνισε ο αξιωματούχος, «υπάρχει το διεθνές εμπόριο , το οποίο υπέστη πισωγύρισμα τα τελευταία χρόνια, καθώς η αύξηση του επιβραδύνθηκε σε σχέση με τον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ. Θα περάσει από το αμερικανικό Κογκρέσο η εμπορική συμφωνία των χωρών του Ειρηνικού (TPP); Θα ξέρουμε πιθανόν την 'Ανοιξη. Εάν περάσει, θα αποτελέσει προηγούμενο για την εμπορική συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ; Ο γύρος της Ντόχα απέτυχε ουσιαστικά τον περασμένο μήνα στο Ναϊρόμπι. Εάν ευρύτερες πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες φύγουν από το τραπέζι, θα είναι δυνατό να προχωρήσει η απελευθέρωση του εμπορίου παρά ταύτα με χρήσιμο τρόπο σε πιο περιορισμένη κλίμακα; Οι απαντήσεις είναι σημαντικές για όλες τις χώρες του ΔΝΤ».
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Τουρκία κορυφώνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο

Από την 1η Ιανουαρίου 2016 και για έναν ολόκληρο χρόνο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016 η Άγκυρα θα εφαρμόζει στην πράξη την πλέον επιθετική πολιτική της στο Αιγαίο, καθώς:

- ΞΕΠΕΡΝΑ κάθε όριο παρανομίας σε βάρος της κυριαρχίας της Ελλάδας με τρείς αεροναυτικές ασκήσεις με πυρά σε τρείς περιοχές του Αιγαίου για έναν ολόκληρο χρόνο, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στα χρονικά,

- ΔΗΛΩΝΕΙ ψευδέστατα παραποιώντας Διεθνείς Συνθήκες ότι όλα τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα και… αδέσποτα και γι’ αυτό απαγορεύεται στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιεί για οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα και, - καταργεί στην πράξη το Μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ.

Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε την πεπατημένη, εκδίδοντας παντελώς αναποτελεσματικές διεθνείς αναγγελίες (ΝΟΤΑΜ) και εντελώς αδύναμες, με αποτέλεσμα η Άγκυρα κάθε φορά να διπλασιάζει ανεξέλεγκτα τις διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας.

Και σαν να μην συνέβαινε τίποτα, η Αθήνα δια του ΥΠΕΞ συμμετείχε «κανονικά» στον 59ο γύρο «Διερευνητικών Επαφών» μεταξύ των δυο ΥΠΕΞ, στην Κωνσταντινούπολη, στις 22 Δεκεμβρίου, στις οποίες υποτίθεται ότι από το 2002 συζητείται «αποκλειστικώς» το θέμα της υφαλοκρηπίδας, δηλαδή το σύνολο των προβλημάτων.

Επιπροσθέτως, η ελληνική κυβέρνηση δεν βρήκε ούτε μια λέξη ανακοίνωσης για να αντιδράσει στην έμπρακτη κατάργηση του Μνημονίου Παπούλια- Γιλμάζ, αφού η «κατάληψη» του Αιγαίου με τις τουρκικές ασκήσεις θα γίνονται για έναν ολόκληρο χρόνο με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα, στέλνοντας στον αγύριστο την πρόνοια του Μνημονίου για διακοπή των δραστηριοτήτων κατά τις εθνικές εορτές και το τρίμηνο του καλοκαιριού.

Ομοίως, σύσσωμη η αντιπολίτευση δεν έχει πάρει χαμπάρι, ούτε έχει αντιδράσει στο ελάχιστο απέναντι στην πρωτοφανή τουρκική επιθετικότητα, εγκλωβισμένη όπως είναι στον «αγώνα» της εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα.

Αναλυτικότερα:

Το χρονικό των «αερομαχιών» Ελλάδας Τουρκίας μέσω Διεθνών Αγγελιών (ΝΟΤΑΜ) ξεκίνησε στις 11 Δεκεμβρίου 2015, όταν η Αθήνα εξέδωσε, όπως είχε κάθε δικαίωμα, 4 ΝΟΤΑΜ για ισάριθμες αεροναυτικές ασκήσεις, με πυρά και χωρίς, στο Αιγαίο, για έναν μήνα (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2016). Όμως η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, που εξέδωσε τις ΝΟΤΑΜ, απεικονίζει με συντεταγμένες τa όρια (boundaries) του FIR Αθηνών, επιμένοντας ότι το FIR Αθηνών ορίζεται από τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας και τα ανατολικά της Ελλάδας, την στιγμή που η περιοχική συμφωνία 1950-52 του ICAO ορίζει το FIR Αθηνών- Κωνστ/λης μόνον από τα δυτικά σύνορα (frontiers) της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να έρχονται οι απανταχούσες τουρκικές ΝΟΤΑΜ και να δηλώνουν διεθνώς ότι το FIR είναι πλασματικό και χωρίς νομική βάση (σ.σ. Επιπροσθέτως η ίδια η ΥΠΑ δέχθηκε την διαγραφή των boundaries στη Γεν Συνέλευση του ICAO στις 19-27 Σεπτεμβρίου 2004...).

Πριν αλέκτωρ λαλήσει, η Άγκυρα αντέδρασε με σφοδρότητα, ξεπερνώντας κάθε όριο παρανομίας σε βάρος της κυριαρχίας της Ελλάδας.

Με τρία σήματα, μέσα στα Χριστούγεννα ζήτησε από την ΥΠΑ Ελλάδας να εκδώσει τρείς Διεθνείς Αγγελίες (ΝΟΤΑΜ) για εκτέλεση αεροναυτικών ασκήσεων με πυρά για ολόκληρο το 2016, με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα. Μετά από συντονισμό της ΥΠΑ με το ΥΠΕΞ αποφασίστηκε να δοθεί απάντηση στην Τουρκία σύμφωνα με την πάγια ακολουθούμενη πολιτική. Έτσι η ΥΠΑ απάντησε με τρία σήματα ότι δεν θα εκδώσει ΝΟΤΑΜ για την εκτέλεση των τουρκικών ασκήσεων και δεν μπορεί να διαθέσει τις περιοχές, με κύριο αιτιολογικό ότι αυτές καταλαμβάνουν ελληνική εθνική κυριαρχία.

Η Τουρκία με επιθετική διάθεση εξέδωσε τρείς ΝΟΤΑΜ για εκτέλεση αυτών των τουρκικών ασκήσεων στις 24 Δεκεμβρίου, τις οποίες η ΥΠΑ με δικές της ΝΟΤΑΜ προειδοποίησης χαρακτήρισε άκυρες, ενώ η Τουρκία με νέες ΝΟΤΑΜ επέμεινε στην εκτέλεση των ασκήσεων.

Πίσω από τις τρεις τουρκικές αγγελίες εντοπίζεται η τουρκική επεκτατική πολιτική της από το 1974, με συνεργούς το ΝΑΤΟ, ΕΕ,ΙΜΟ και το Eurocontrol, ενώ παράλληλα απεικονίζεται και η διαχρονική αναποτελεσματικότητα της Αθήνας να προασπίσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα στο Αιγαίο.

Στον χάρτη απεικονίζονται με κόκκινο οι τρεις τουρκικές περιοχές ασκήσεων και τα 6νμ ελληνικά χωρικά ύδατα που αποτελούν ελληνική κυριαρχία, η οποία εμφανώς παραβιάζεται σε συγκεκριμένα σημεία.

Οι τουρκικές ενέργειες ισοδυναμούν με κατάληψη και κατοχή ελληνικής κυριαρχίας, καθώς η Τουρκία ιδρύει στις περιοχές αυτές μόνιμα Πεδία Βολής σε ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο.

Η τουρκική πολιτική δημιουργίας Πεδίων Βολής στις τρεις αυτές περιοχές, στο Αιγαίο ξεκίνησε το 1978, όταν η Άγκυρα ζήτησε από τον ΙΜΟ τη δημιουργία θαλασσίων Πεδίων Βολής, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε. Ωστόσο, λόγω ανεπάρκειας της Αθήνας, η Τουρκία πέτυχε τον Νοέμβριο του 2010 να συμπεριλάβει ο ΙΜΟ στο Διεθνές Εγχειρίδιο για τη θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση το μισό Αιγαίο, ως περιοχή της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να ενισχύεται σήμερα η νομιμοποίηση της παράνομης ίδρυσης των τουρκικών πεδίων Βολής- και μάλιστα το ένα για πρώτη φορά στην Σκύρο.

Παραλλήλως, αυτά τα τουρκικά πεδία Βολής- περιοχές ασκήσεων, όσο διάστημα παραμείνουν ενεργά, κατ’ ουσίαν απαγορεύουν την επέκταση των χωρικών υδάτων πέραν των 6νμ, θέτουν στα άχρηστα την οριοθέτηση της ΑΟΖ, των θαλασσίων συνόρων, καθώς επίσης και την οριοθέτηση των Ζωνών Αλιείας και των περιοχών για θαλάσσια Έρευνα και Διάσωση (SAR).

Η Τουρκία ακόμα έσπευσε να αμφισβητήσει την ελληνικότητα των 19 νήσων στο Ανατολικό Αιγαίο, ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, αρχίζοντας από τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο μέχρι τη Μεγίστη, καθώς επίσης και χιλιάδες νησίδες και βραχονησίδες. Μόνον η περιοχή ανατολικά της Νάξου καταλαμβάνει τις νησίδες Αλατονήσι, Μελαντιούς, Πετροκάραβο και Χταπόδια.

Επιπροσθέτως η Άγκυρα με δύο ξεχωριστές αγγελίες δήλωσε διεθνώς ότι βάση της Συνθήκης της Λωζάννης 1923 και Παρισίων 1947, όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα και απαγορεύεται στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιεί για οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα. Αυτή η πολιτική της Άγκυρας ξεπερνά τα όρια τροφίμου φρενοκομείου, διότι καμία Συνθήκη δεν απαγορεύει τις πτήσεις και τις προσγειώσεις των ελληνικών στρατιωτικών αεροσκαφών στα νησιά του Αν Αιγαίου.

Τουναντίον οι Συνθήκες προβλέπουν ότι «...Ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη απαγορεύεται να πετούν πάνω από την Ανατολία. Επίσης απαγορεύεται στα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη να πετούν πάνω από τα ελληνικά νησιά».

Η Άγκυρα με την εφαρμοζόμενη πολιτική της, φαινομενικώς επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων, ενώ πίσω από αυτήν κρύβεται η προσπάθεια της Άγκυρας να «κατοχυρώσει» τη μη ελληνικότητα των νήσων. Και τούτο διότι με με βάση τη Σύμβαση του Σικάγο, άρθρο 3 τα ελληνικά στρατιωτικά αεροπλάνα δεν θα μπορούσαν να πετούν στα νησιά του Αν Αιγαίου μόνον αν αυτά δεν ήταν ελληνικά, αλλά…αδέσποτα, όπως τα θέλει η Άγκυρα.

Δυστυχώς την ίδια πολιτική με την Άγκυρα εφαρμόζει και το ΝΑΤΟ, το οποίο εξέδωσε το 2006 διαταγή με την οποία απαγορεύει στα ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6νμ από τα νησιά του Αν Αιγαίου. Αλλά και το Eurocontrol αποδέχθηκε το 1998 ότι η κυριαρχία της Λήμνου είναι αμφισβητούμενη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Τέλος, η Τουρκία με τις τρείς ασκήσεις της παραβιάζει κατάφωρα, μέχρι σημείου έμπρακτης κατάργησης του το Μνημόνιο Παπούλια- Γιλμάζ του 1988.

Το Μνημόνιο στην πρώτη παράγραφο αναφέρεται στον σεβασμό της κυριαρχίας εκατέρωθεν, ενώ η Τουρκία στέλνει την ελληνική στα άχρηστα. Ομοίως στην παράγραφο 3 το Μνημόνιο απαγορεύει ασκήσεις κατά τις κύριες εθνικές και θρησκευτικές εορτές και την θερινή περίοδο από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Πάρα ταύτα, η Άγκυρα θα «ξεκουράζεται» από τις τρεις ασκήσεις μόνον τα Σαββατοκύριακα.

Ωστόσο περιεργως η ΥΠΑ δεν αναγράφει στις ΝΟΤΑΜ της ότι παραβιάζεται το Μνημόνιο..

Οι σοβαρές και επικίνδυνες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την χρόνια αναποτελεσματικότητα και αδυναμία της πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, που ισοδυναμεί με πολιτική κουκουλώματος. Την επίλυση κάθε ελληνοτουρκικού προβλήματος οι ελληνικές κυβερνήσεις την μετέθεταν για αργότερα και..στους επόμενους, δηλαδή για κανέναν, με αποτέλεσμα η Τουρκία να δημιουργεί νέα, περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα που οδηγούν σε αδιέξοδο σε βάρος της Ελλάδας και κυρίως να έρχεται..όλο και πιο κοντά στην Ελλάδα- σήμερα να φτάνει και να περνά την Σκύρο.

Κύρα Αδάμ / Liberal

Πιέρ Μοσκοβισί: «Πιστεύω πως η ελληνική κρίση βρίσκεται πίσω μας»

«Πιστεύω πως η ελληνική κρίση βρίσκεται πίσω μας», δήλωσε τη Δευτέρα ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιέρ Μοσκοβισί, λίγες μέρες πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών, για την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου.

Όπως τόνισε στον τηλεοπτικό σταθμό iTele, αυτό που χρειάζεται είναι Ελλάδα και δανειστές να παραμείνουν «στην ενάρετη πορεία» και την «γραμμή επιτυχίας» που έχουν υιοθετήσει από το καλοκαίρι, σε μία έμμεση έκκληση για συνεννόηση μεταξύ των δύο πλευρών.

Ο Μοσκοβισί, σύμφωνα με το cnn,gr, αναφέρθηκε και στην πάγια θέση των πιστωτών ότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα χρειάζεται μεταρρύθμιση, κάτι που τον τελευταίο καιρό έχουν επαναλάβει διάφοροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Τις επόμενες μέρες οι αλλαγές στο ασφαλιστικό αναμένεται να βρεθούν στο επίκεντρο των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές.

«Βόμβα» ΣτΕ: «Έκπτωτος» ο Ρακιντζής – Στον “αέρα” οι αποφάσεις του από το 2009

«Έκπτωτο» και μάλιστα από το 2009, έκρινε από τη θέση του τον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρο Ρακιντζή με απόφασή του το ΣτΕ. Συγκεκριμένα, το Γ’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επιτρατείας, με απόφασή του στις 31 Δεκεμβρίου, έκρινε ότι η θητεία του κ. Λέανδρου Ρακιντζή που ξεκίνησε το 2004 (13/9) έχει λήξει από τις 14/9/2009. Μάλιστα, λόγω της σπουδαιότητας του θέματος, παραπέμπεται στην Ολοεμέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου η οποία και θα λάβει την τελική απόφαση.

Συγκεκριμένα, το Γ΄ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με σειρά αποφάσεων του, παρέπεμψε, λόγω σπουδαιότητας, στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, να κριθεί εάν ο Γενικός Επιθεωρητής ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης, μετά την λήξη της πενταετούς θητείας του, παραμένει νόμιμα στην θέση του και ασκεί προσφυγές ενώπιον της Δικαιοσύνης κατά τελεσίδικων αποφάσεων των πειθαρχικών συμβουλίων που αφορούν σε δημοσίους υπαλλήλους. Γεγονός το οποίος θέτει θέμα ακυρότητας των διοικητικών του πράξεων από το 2009.

Αναλυτικά το Γ΄τμήμα με πρόεδρο τον Μιχάλη Βηλαρά και εισηγητή τον πάρεδρο Γεώργιο Ζιάμο, δημοσίευσε την τελευταία ημέρα του 2015, σειρά αποφάσεών του (4643/2015, κ.ά.), που αφορούσαν σε προσφυγές, τόσο του κ. Ρακιντζή ο οποίος ζητάει να μετατραπούν προς το αυστηρότερο οι τελεσίδικες πειθαρχικές αποφάσεις σε βάρος δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και προσφυγές δημοσίων υπάλληλων που ζητούν να απορριφθούν οι προσφυγές του Λέανδρου Ρακιντζή κατά των πειθαρχικών τους αποφάσεων.

Το Γ΄ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας αναφέρει, μεταξύ των άλλων στις αποφάσεις του: «Δεν είναι κατ’ αρχήν επιτρεπτή, μετά τη λήξη της θητείας του, η συνέχιση της αρμοδιότητάς του να ασκεί προσφυγές ιδίως ενώπιον του Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά τελεσίδικων αποφάσεων πειθαρχικών συμβουλίων. Και είναι μεν ανεκτή η άσκηση της εν λόγω αρμοδιότητας από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης του οποίου έληξε η θητεία, μόνον όμως εφόσον συντρέχουν συνθήκες όλως εξαιρετικές, οι οποίες καθιστούν αδύνατη την έγκαιρη επιλογή νέου Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης από το υπουργικό συμβούλιο και πάντως, όχι πέραν ενός ευλόγου χρονικού διαστήματος το οποίο κρίνεται κατά τις εκάστοτε συντρέχουσες περιστάσεις».

Όμως όπως αναφέρει το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Δημόσιο δεν επικαλέστηκε λόγους εξαιρετικών συνθηκών, οι οποίες να κατέστησαν αδύνατη την έγκαιρη επιλογή του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, μεταξύ της λήξης της θητείας του και της άσκησης των προσφυγών του ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Αντίθετη ερμηνεία του νομοθετικού πλαισίου, η οποία θα επέτρεπε τη χωρίς χρονικό περιορισμό συνέχιση της άσκησης προσφυγών από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης μετά τη λήξη της θητείας του, «δεν μπορεί να βρει έρεισμα στην αρχή της συνέχειας των δημοσίων υπηρεσιών, δεδομένου ότι η αρμοδιότητά του ανάγεται στον εσωτερικό έλεγχο της Δημόσιας Διοίκησης, αποσκοπεί αποκλειστικά στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος και δεν αφορά, την παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες ή στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους» σημειώνουν οι σύμβουλοι Επικρατείας.

Εξάλλου, όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις, η διαδικασία επιλογής του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, «ουδόλως προσκρούει σε δυσχέρειες ανάλογες με εκείνες της επιλογής των μελών των ανεξάρτητων αρχών που προβλέπονται στο Σύνταγμα».

Στις αποφάσεις υπήρξαν δύο μειοψηφίες: Η πρώτη μειοψηφία είναι του συμβούλου Επικρατείας, Φ. Ντζίμα, ο οποίος, υποστήριξε ότι εφόσον συντρέχει εύλογη αιτία αδυναμίας διορισμού νέου Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης από το υπουργικό συμβούλιο, «ως εύλογο χρονικό διάστημα νοείται εκείνο που δεν υπερβαίνει το ήμισυ της θητείας του».

Η δεύτερη μειοψηφία είναι του συμβούλου Επικρατείας, Γ. Ποταμία, ο οποίος υποστήριξε ότι μετά την λήξη της θητείας του, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης δεν μπορεί «να εκφράζει εγκύρως την βούλησή του διοικητικού οργάνου, αλλά ούτε να ασκήσει, κατά το νόμο, οποιαδήποτε από τις αρμοδιότητες του ίδιου του οργάνου και επομένως ούτε προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά τελεσίδικών αποφάσεων των πειθαρχικών συμβουλίων».

aftodioikisi.gr

Handelsblatt: Γιατί η πολιτική λιτότητας βλάπτει την Ελλάδα

ΤΑ ΜΕΤΡΑ λιτότητας δεν έδωσαν την απαιτούμενη ώθηση για την αναζωπύρωση της οικονομίας. Αλλά και οι κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν τους όρους που θα έκαναν τη χώρα ανταγωνιστική. Η Ελλάδα διολισθαίνει συνεχώς στην ύφεση.

Στην αρχή της νέας χρονιάς ο έλληνας πρωθυπουργός προσπάθησε να μεταδώσει αισιοδοξία. Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του προανήγγειλε ότι το 2016 η Ελλάδα θα αφήσει πίσω της την κρίση και θα βγει από την κηδεμονία των δανειστών. Βέβαια, την ίδια υπόσχεση έδωσε ο πρωθυπουργός όταν ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης πριν από ένα χρόνο και το ίδιο υποσχέθηκε πριν από αυτόν το 2013 ο τότε συντηρητικός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Βέβαια ο Σαμαράς, είχε κατά μία έννοια δίκιο, εφόσον το δεύτερο τετράμηνο του 2014 η ανάπτυξη επέστρεψε στην χώρα, που μπόρεσε να βγει στις αγορές και να δανειστεί με αποδεκτούς όρους.

«Ανώφελη η συγκρουσιακή πολιτική Τσίπρα-Βαρουφάκη»

Γιάνης Βαρουφάκης

Η εκλογική νίκη του συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τέλος του περασμένου Ιανουαρίου έπνιξε την όποια ανάκαμψη αποκλείοντας τη χώρα από τις αγορές. «Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι κατά πολύ χειρότερη από ό,τι πριν ένα χρόνο» διαπιστώνει ο Χόλγκερ Σμίντινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Μπέρενμπεργκ στην εφημερίδα Handelsblatt. «Η χώρα έχει υποπέσει σε ένα είδος πολιτικά υποκινούμενης ύφεσης. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης με την ανώφελη συγκρουσιακή πολιτική τους έχουν σπείρει τόσο φόβο και έχουν διώξει τόσο κεφάλαιο από τη χώρα που η Ελλάδα πολύ αργά μπορεί πλέον να ανακάμψει από αυτήν την ‘αφαίμαξη’». Οι Έλληνες πέρασαν επτά δύσκολα χρόνια με απανωτά μέτρα λιτότητας. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι εντυπωσιακό. Οι κρατικές δαπάνες μειωθήκαν από 79,4 δις ευρώ το 2009 στα 55,7 δις το 2015. Στο ίδιο διάστημα το κρατικό έλλειμμα συρρικνώθηκε από το 15,4 στο 4,6% του ΑΕΠ. Καμιά άλλη χώρα της ευρωζώνης δεν κατάφερε τέτοια επίδοση.

Αλλά το τίμημα ήταν υψηλό. Η Ελλάδα υπό την πίεση των μέτρων λιτότητας των δανειστών έφτασε σχεδόν στα όρια της εξαθλίωσης. Η οικονομική της επίδοση το 2008 από 233 δις ευρώ έπεσε στα 175, 6 δις ευρώ πέρυσι, υπέστη δηλαδή μείωση της τάξης του 25%. Καμιά άλλη χώρα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν βίωσε μια τόσο βαθιά και μακράς διάρκειας ύφεση. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με την Μεγάλη Ύφεση αρχές της δεκαετίας του 1930 στις ΗΠΑ.

Στραγγαλίστηκε η οικονομία από τα μέτρα λιτότητας

Αλ. Τσίπρας

Παράλληλα με την ανεργία αυξάνεται το χρέος. Παρά το κούρεμα το 2012 το ύψος του χρέους είναι συγκριτικά με την οικονομική επίδοση της χώρας υψηλότερο από ποτέ άλλοτε. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπολογίζει ότι φέτος θα φτάσει το 199,7% του ΑΕΠ σε σχέση με το 157%, αμέσως μετά το κούρεμα του 2012. Με το τρίτο πακέτο βοήθειας το χρέος διογκώνεται ακόμη περισσότερο. Το ποσό που έχει καταβάλει η Ελλάδα για την αποπληρωμή του ισοδυναμεί με το πενταπλάσιο των φορολογικών εισπράξεων της περσινής χρονιάς. Και όμως η Αθήνα δεν μπορεί να ορθοποδήσει σε σύγκριση με άλλες χώρες σε κρίση, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Επικριτές της πολιτικής λιτότητας υποστηρίζουν ότι η στρατηγική διάσωσης της Ελλάδας ήταν μονομερής γιατί επικεντρώθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογή χωρίς αναπτυξιακές ωθήσεις. Ακόμη και το ΔΝΤ παραδέχθηκε εσχάτως ότι υποβαθμίσε τον κίνδυνο «στραγγαλισμού» της οικονομίας από τα μέτρα λιτότητας.

Αυτό είναι βέβαια η μισή αλήθεια. Η Ελλάδα διολίσθησε τόσο βαθιά στην ύφεση επειδή οι διάφορες κυβερνήσεις της αντιτάχθηκαν στην εφαρμογή εκείνων των διαρθρωτικών μέτρων, που θα έκαναν την οικονομία της ανταγωνιστική και θα την οδηγούσαν πίσω στο μονοπάτι της ανάπτυξης.

Απαισιόδοξες προοπτικές

Πολλούς από τους όρους που τώρα ο Αλέξης Τσίπρας υπό την πίεση των δανειστών αναγκάζεται να εφαρμόσει, υπήρχαν και στα προηγούμενα προγράμματα. Μόνο που πάντα αναβάλλονταν, γιατί ήταν αντιλαϊκοί. Θα είναι ο Τσίπρας αυτός που θα τους εφαρμόσει; «Πιθανότατα ένα μίνιμουμ των όρων για τους οποίους επιμένουν οι δανειστές», πιστεύει ο Χόλγκερ Σμίντινγκ. «Η διαδικασία είναι τόσο επώδυνη που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Και ελλείψει ενός πραγματικά μεταρρυθμιστικού ζήλου η κυβέρνηση συνασπισμού θα έχει μεγάλες δυσκολίες στην εφαρμογή τους». Τα συμπέρασμα του γερμανού οικονομολόγου ηχεί απαισιόδοξα: «Πραγματική ώθηση για την αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας δεν πρόκειται να έρθει, η χώρα θα παραμείνει καταρχήν καθηλωμένη στο έδαφος».
Ειρήνη Αναστασοπούλου, Handelsblatt 

πηγή: DW

Πατριωτισμός, Εθνικισμός, Ευρωσκεπτικισμός

H​​ EΥΡΩΠΗ φοβάται τον Eθνικισμό, την πανικοβάλλει το δικό της αποκύημα. Tυπικό γέννημα του Διαφωτισμού ο Eθνικισμός, άρρηκτα δεμένος με την καύχηση για την κατακράτος νίκη καταπάνω στο σκοτάδι του Mεσαίωνα, και με το έθνος-κράτος θεμελιωμένο στη θεσμοποίηση των ατομικών δικαιωμάτων, στην απολυτοποίηση των οραμάτων της ατομοκεντρικής κατασφάλισης.

Ξανάζησε η Eυρώπη τον Eθνικισμό σαν εφιάλτη και φοβάται τώρα τα καινούργια συμπτώματα: τους Nεοναζιστές, τη Λεπέν, τα κλειστά σύνορα, τον πολιτικό (και όχι μόνο) τραμπουκισμό. Oλη η προσοχή στα συμπτώματα, καμιά έγνοια – ενδιαφέρον – ψάξιμο για τις αιτίες, για την αναγωγή στην καταγωγή του φαινομένου.

του Χρήστου Γιανναρά

Nαι, είναι αρρώστια ο Eθνικισμός, γι’ αυτό και πρώτο ζητούμενο η σωστή διάγνωση, ο διαυγής ορισμός. Eίναι αρρώστια, διαστροφή, είναι η αλλοτρίωση του πατριωτισμού σε ιδεολογία. Kαι ποτέ δεν βγήκε κάτι θετικό (καλό για όλους) από τη διαστροφή, την αλλοτρίωση. Kάθε σύγχυση του πατριωτισμού με τον Eθνικισμό, αφελής ή σκόπιμη, παράγει μόνο αρνητικό αποτέλεσμα.

O πατριωτισμός είναι φυσιολογικό σύμπτωμα, συνοδεύει το ανθρώπινο φαινόμενο όπου γης, διαχρονικά. Eίναι στη «φύση» του ανθρώπου (στα γνωρίσματα του είδους) να συνδέεται με τη γη που την κατοικεί, την καλλιεργεί, της καταθέτει μόχθο και ιδρώτα. Eίναι και «ζώον κοινωνικόν φύσει» (από τη φύση του) ο άνθρωπος, δένεται τόσο με την πάτρια γη όσο και με τους συν-πατριώτες: κοινωνεί μαζί τους τις ανάγκες του, μοιράζεται την ικανοποίηση των αναγκών του, κοινωνεί τη ζωή και την ύπαρξη – συζεί, συνυπάρχει.

Tο δέσιμό του με τη γη-πατρίδα και τους συμπατριώτες το υπεράσπιζε ο άνθρωπος ακόμα και με θυσία της ζωής του. Που σημαίνει: ότι η γη και οι συν-κοινωνοί ήταν γι’ αυτόν τόσο πολύτιμα, ζωτικά δεδομένα, που χωρίς αυτά δεν άξιζε να ζει – προτιμούσε να πεθάνει, παρά να τα χάσει. Tο σπίτι – στέγη – εστία, οι τάφοι των προγόνων, οι «βωμοί» και τα «ιερά» (: τόποι όπου γινόταν πράξη η σχέση με το υπερβατικό), όπως και οι συν-κοινωνοί των αναγκών, όσοι μετείχαν στην πραγμάτωση της «κοινότητας» του βίου, συνθέτανε για τον άνθρωπο την οικειότητα της πατρίδας, την πιστότητα στο ίδιο το δώρο της ζωής – και αυτό το βιούμενο γεγονός το λέγανε «πατριωτισμό».

Xρειάζεται η άνεση διατριβής για να εντοπιστούν οι ιστορικές διεργασίες που οδήγησαν βαθμιαία στην υποβάθμιση ή και εξαφάνιση του κοινοτικού βίου, στην προτίμηση των ανθρώπων για τη μαζική, απρόσωπη συνοίκηση. Aλλαξαν οι ανάγκες, καινούργιες ανάγκες γέννησαν τη μεγαλούπολη, εξαφάνισαν την κοινότητα.

Στη μεγαλούπολη χάνεται κάθε επαφή με τη γη, η σχέση με τον συνάνθρωπο είναι ατομική επιλογή, όχι αυτονόητη αυθορμησία. H κατοικία είναι ιδιόκτητος ή ενοικιαζόμενος «αέρας»: διαμέρισμα σε πολυώροφο κτίσμα, η γη κρύβεται με άσφαλτο, οι συνένοικοι τυχαία συναντώνται στους κοινόχρηστους χώρους. Tο διαμέρισμα προϋποθέτει εναλλασσόμενους ενοίκους, τους οποιουσδήποτε, δεν έχει προδιαγραφές εξυπηρέτησης συγκεκριμένης οικογένειας. «Bωμοί» και «ιερά», άξονες συνοχής των σχέσεων κοινωνίας, περιττεύουν, αφού κάθε σχεδόν σχέση είναι συναλλαγή. Kαι η έννοια του «ιερού» παραπέμπει πια μόνο σε ατομικές επιλογές ατομικών «πεποιθήσεων» γι’ αυτό και υπάρχει στις σύγχρονες πόλεις ποικιλία από ναούς και τεμένη για την «εξυπηρέτηση των ατομικών θρησκευτικών αναγκών». Aκόμα και οι τάφοι ενοικιάζονται, δηλαδή στα τρία χρόνια τα οστά πρέπει να εκταφούν, να πακεταριστούν σε οστεοφυλάκιο – με εναλλακτική λύση την αποτέφρωση: πρωτογονισμό επιδεικτικού μηδενισμού, έμπρακτη χλεύη της «επ’ ελπίδι σποράς».

H περίπου εξάλειψη του πατριωτισμού δεν είναι αποτέλεσμα μόνο αλλαγής των ιστορικών συνθηκών, ήταν και μεθοδική επιδίωξη του Διαφωτισμού: τουλάχιστον του αμφιπρόσωπου γεννήματος, μαρξισμού – καπιταλισμού, που έδωσε ιστορική σάρκα στον Διαφωτισμό. Kαι οι δύο εκφάνσεις του ίδιου γεννήματος είδαν στον πατριωτισμό την αντιστροφή της δικής τους οπτικής, την αναίρεση του δόγματος ότι το κοινωνικό γεγονός το συνιστούν «τάξεις», δηλαδή συμφέροντα και όχι σχέσεις κοινωνίας. Γι’ αυτό επιδίωξαν (και πέτυχαν) τη συκοφαντική εξουδετέρωση του αντιπάλου: να ταυτιστεί στις συνειδήσεις ο πατριωτισμός με την αλλοτρίωση και εξαμβλωματική του παραποίηση σε ατομιστική ιδεοληψία: σε εθνικισμό.

Σπασμοί ιστορικού τέλους του «παραδείγματος», οι εμπειρικές ψηλαφήσεις αποδείχνονται πειστικότερες από τα συκοφαντικά επινοήματα. Tο υποτιθέμενο όραμα της «αταξικής κοινωνίας», τη «νίκη του προλεταριάτου», την ταξινόμησε ο 20ός αιώνας στις κορυφαίες εκφάνσεις της απανθρωπίας και εφιαλτικής φρίκης που γνώρισε η ανθρώπινη Iστορία. Kαι σήμερα ζούμε σε εξέλιξη την ταξιθέτηση, στα ίδια κορυφώματα πρωτογονισμού και θηριωδίας, της άλλης όψης του «διαφωτιστικού» Iανού: τον παγκοσμιοποιημένο ολοκληρωτισμό της απανθρωπίας των «Aγορών»: Nα λεηλατείται από τοκογλύφους ο κοινωνικός πλούτος της συλλογικότητας, να λογαριάζεται «πρόοδος» και «εκσυγχρονισμός» η βάναυση εξαφάνιση του «κοινωνικού κράτους», ιδιωτικοί οίκοι κερδοσκόπων να «αξιολογούν» τη φερεγγυότητα κρατών και να υποθηκεύουν εκβιαστικά τον πλούτο τους. Tο χρήμα δεν έχει πια τίποτε να κάνει με σχέσεις ανταλλακτικές και αμοιβή εργασίας, δεν υπηρετεί την κοινωνία των αναγκών. Eίναι αφηρημένο λογιστικό μέγεθος που μετράει την πλεονεξία και τη μέθη ισχύος ως αυταξίες σε ένα σαδο-μαζοχιστικό, φρικώδες παιχνίδι τζόγου στα διεθνή Xρηματιστήρια.

Aχτίδα προμηνύματος ότι καταρρέει και η δεύτερη όψη του αμφιπρόσωπου Διαφωτισμού είναι ο «Eυρωσκεπτικισμός». Σημαίνει: λέμε ναι στην ενωμένη Eυρώπη, λέμε όχι στην Eυρωμαρμελάδα. Kάθε ευρωπαϊκή κοινωνία να σώζει οπωσδήποτε το θησαύρισμα της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας της, ένσαρκο σε θεσμούς και κοινωνικές λειτουργίες. Eίναι σκέτη παράνοια, αλλά και αυτοκτονία της Eυρώπης να λειτουργεί ο Πορτογάλος σαν Bρετανός, ο Oύγγρος σαν Γερμανός, ο Φινλανδός σαν Iσπανός, τα σχολειά και τα πανεπιστήμια της Γαλλίας ίδια με της Δανίας, τα συνδικάτα ή τα δικαστήρια της Iταλίας να συστοιχούν με αυτά της Oλλανδίας.

H ταυτότητα (γι’ αυτό και δύναμη) της Eυρώπης είναι η δυναμική πολυμορφία και διαφορότητα των λαών της, η έμπρακτη αντίστασή τους στην ισοπεδωτική ομοιομορφοποίηση που απαιτούν οι «Aγορές», στην εκδοχή φορέων συναρπαστικής πολιτισμικής ετερότητας σαν απρόσωπων, αδιαφοροποίητων μονάδων καταναλωτικής αδηφαγίας.

O Eθνικισμός είναι διαστροφή, αρρώστια, ο Eυρωσκεπτικισμός αχτίδα ελπίδας. Δεν συμβιβάζονται.
πηγή: yannaras.gr