Παγκόσμια σύνοδος κατά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας

500 εμπειρογνώμονες και 80 υπουργοί από 72 χώρες συναντώνται στο Παρίσι. Στόχος τους η εξεύρεση τρόπων παρεμπόδισης της ροής χρημάτων προς τρομοκρατικές οργανώσεις όπως οι Αλ Κάιντα και ISIS....


«Όχι χρήματα για την τρομοκρατία» είναι ο τίτλος της διεθνούς συνάντησης που στοχεύει στο να βρεθούν οι σωστές πρακτικές για την παρεμπόδιση της ροής χρημάτων προς τις τρομοκρατικές οργανώσεις Αλ-Κάιντα και ISIS.

Μπορεί το Ισλαμικό κράτος να έχασε τα εδάφη του και επομένως τις βασικές πηγές χρηματοδότησης όπως το πετρέλαιο, σύμφωνα όμως με τους εμπειρογνώμονες έχει ήδη συσσωρεύσει ένα σημαντικό ποσό που φθάνει τα 3 δις δολάρια, αφού κατά τη διάρκεια της τριετίας 2014-2016 συγκέντρωνε 1 δις το χρόνο. Σήμερα τα χρήματα αυτά κυκλοφορούν μέσω των σύγχρονων τεχνικών ή έχουν επενδυθεί, εξασφαλίζοντας τη μελλοντική επιβίωση των μελών του ISIS.

Δίκτυο μικροδωρεών προςτουςτζιχαντιστές


Πέρα από τις μεγάλες χρηματοδοτήσεις που μπορεί να έχει δεχθεί από κράτη που το υποστήριξαν για ένα διάστημα, η νέα διαπίστωση είναι ότι σήμερα οι μικροχρηματοδοτήσεις έχουν ήδη πλέξει ένα μεγάλο δίκτυο γύρω από την τρομοκρατική αυτή οργάνωση. Πρόκειται για μικροδωρεές ή για ποσά που συγκεντρώνονται με την πρωτοβουλία πολιτών και μέσω εκδηλώσεων σε συνεργασία με οργανώσεις συλλογής χρημάτων που στη συνέχεια προωθούν τα χρήματα προς τους τζιχαντιστές, εξήγησε σήμερα το πρωί ο Γάλλος εισαγγελέας Φρανσουά Μολέν.

Στη Γαλλία συγκεκριμένα εντοπίσθηκαν 416 δωρητές προς το ISIS κατά την τελευταία διετία, δήλωσε ο εισαγγελέας ενώ 320 συλλεκτικές οργανώσεις έχουν τη βάση τους σε Τουρκία και Λίβανο για να διοχετεύουν στη συνέχεια τα χρήματα στους τζιχαντιστές σε Συρία και Ιράκ.

Στη σύνοδο συμμετέχουν γύρω στους 500 εμπειρογνώμονες και 80 υπουργοί από 72 χώρες. Τη διεξαγωγή της είχε επιδιώξει ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, κάνοντας τη σχετική ανακοίνωση τον περασμένο Αύγουστο.

Η συνάντηση πραγματοποιείται στους χώρους του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) κεκλεισμένων των θυρών, με εξαίρεση τα συμπεράσματα και την καταληκτική ομιλία του Γάλλου προέδρου, αργά το απόγευμα.
Ολυμπία Τσίπηρα, Παρίσι/Deutsche Welle

Λαϊκή Ενότητα : Η ΔΕΗ, η Δημόσια περιουσία ανήκει στο λαό.

Κάλεσμα της Λαϊκής Ενότητας : "Όλες και όλοι την Τετάρτη 25 Απριλίου 2018 στις 10:30 έξω από τα γραφεία της ΔΕΗ στην οδό Χαλκοκονδύλη 30 και πορεία προς στο Σύνταγμα" 


Το ξεπούλημα της ΔΕΗ δεν θα περάσει.
 
 Η Λαϊκή Ενότητα στηρίζει και καλεί σε μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο, που διοργανώνουν οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα ενάντια στο ξεπούλημα της ΔΕΗ την Τετάρτη 25 Απριλίου 2018 10:30 έξω από τα γραφεία της στην οδό Χαλκοκονδύλη 30 και πορεία στο Σύνταγμα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα ξεπουλάει εκτός από τις παραγωγικές επιχειρήσεις ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ και τέσσερις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ μαζί με τα ορυχεία τους σε Μεγαλόπολη και Φλώρινα, με αποτέλεσμα όλη η ενεργειακή βάση της χώρας να παραδίδεται σε ξένα συμφέροντα.

Το ξεπούλημα της ΔΕΗ αποτελεί εθνικό έγκλημα και θα ακυρωθεί από τον ίδιο το λαό.
Η ΛΑ.Ε. στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών και καλεί σε εγρήγορση και μαζική συμμετοχή.

Η ΔΕΗ, η Δημόσια περιουσία ανήκει στο λαό.

Συλλαλητήριο ενάντια στο ξεπούλημα της ΔΕΗ – Τετάρτη 25/4, 12:30 μεσημέρι, Σύνταγμα

WSJ: Ανακάμπτει η ανάπτυξη στην Ελλάδα και επιστρέφουν οι ξένες επιχειρήσεις

«Καθώς επανακάμπτει η ανάπτυξη στην Ελλάδα, μετά από μια δεκαετία κρίσης, επιστρέφουν και κάποιες από τις επιχειρήσεις που κάποτε είχαν ξεγράψει τη χώρα» γράφει η Wall Street Journal.

«Καθώς επανακάμπτει η ανάπτυξη στην Ελλάδα, μετά από μια δεκαετία κρίσης, επιστρέφουν και κάποιες από τις επιχειρήσεις που κάποτε είχαν ξεγράψει τη χώρα» γράφει η Wall Street Journal.

«Ξεκινώντας την επέκτασή της στην Ελλάδα, η επιχείρηση τροφίμων Spar εγκαινίασε δύο νέα supermarkets σε Κρήτη και Σκιάθο, τα πρώτα από τα 350 που έχει προγραμματίσει. Δύο μόλις χρόνια πριν, ο όμιλος είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα μετά την χρεοκοπία του Έλληνα εταίρου της» σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα και προσθέτει με έμφαση: «Οι προοπτικές της Ελλάδας είναι πολύ πιο ευοίωνες σήμερα. Το ΑΕΠ αυξήθηκε με ρυθμό 1,4% το 2017, που είναι η πρώτη σημαντική άνοδος μετά το 2007. Οι έρευνες δείχνουν επίπεδα δραστηριότητας, νέων παραγγελιών και προσλήψεων που είχαν να σημειωθούν χρόνια. Οι αναλυτές αναμένουν ανάπτυξη 2% για το 2018. Μετά από την μακρότερη και βαθύτερη οικονομική ύφεση στη σύγχρονη ιστορία, η Ελλάδα αρχίζει επιτέλους να ανακάμπτει. Εφόσον διατηρηθεί, η ανάκαμψη αυτή θα κλείσει το τελευταίο κεφάλαιο της κρίσης της ευρωζώνης με τρόπο που ταιριάζει περισσότερο και από την έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα στήριξης».

«Τα χειρότερα είναι πίσω μας. Οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει και είναι εύλογο για τους επενδυτές να επιστρέψουν. Αν διατηρηθεί η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, τότε θα δούμε ανάπτυξη», δήλωσε ο Φ. Καρακίτσος, εκτελεστικός διευθυντής της Spar Hellas.

Η Wall Street Journal αναφέρει ότι «η ταλαιπωρημένη χώρα έχει να διανύσει μακρύ δρόμο ακόμη για να συνέλθει από την τραυματική δεκαετία. Ο δραστικός δημοσιονομικός περιορισμός με αντάλλαγμα δάνεια στήριξης προκάλεσε οικονομική ελεύθερη πτώση. Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 28% και η ανεργία, αν και αποκλιμακώνεται, παραμένει άνω του 20%... Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί το πρόγραμμα των πιστωτών. Η λιτότητα έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και η αρνητική της επίδραση στην ανάπτυξη εξασθενεί. Οι σχέσεις της Αθήνας με τους δανειστές είναι πιο ήρεμες. "Κανείς πλέον δεν συζητά για Grexit. Το ερώτημα ωστόσο είναι αν αυτή η αντίδραση της οικονομίας είναι βραχυπρόθεσμη, ή αποτελεί την έναρξη μιας μακράς περιόδου βιώσιμης ανάπτυξης", δήλωσε ο Τάσος Αναστασάτος, επικεφαλής οικονομολόγος στην EFG Eurobank.

Η Aegean Airlines SA ένιωσε αρκετή αυτοπεποίθηση για να παραγγείλει 42 νέα αεροσκάφη αξίας 4 δισ. ευρώ, προχωρώντας στην μεγαλύτερη επένδυση από την έναρξη της κρίσης. Η TeslaInc. κατασκευάστρια ηλεκτρικών αυτοκινήτων πρόκειται να λειτουργήσει ένα μικρό κέντρο έρευνας και ανάπτυξης στην Αθήνα. Οι μικρές επιχειρήσεις είναι οι κυριότεροι εργοδότες στην Ελλάδα και κρίσιμος παράγοντας για την διατήρηση της ανάπτυξης. Στο κέντρο της Αθήνας, το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων έπεσε στο 25% από το ένα τρίτο στη διάρκεια της κρίσης, καθώς αποκαθίσταται σταδιακά η εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Ακόμη και ο κωματώδης κατασκευαστικός τομέας δείχνει σημάδια ζωής, ενώ κάποιοι νέοι Έλληνες επιστρέφουν από το εξωτερικό μετά από μια δεκαετία μέσα στην οποία η χώρα έχασε μια γενιά πτυχιούχων» καταλήγει η αμερικανική εφημερίδα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μειώσεις φορολογίας και ενίσχυση των κοινωνικών παροχών φέρνει το πλεόνασμα 4,2%

Η κυβέρνηση σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το υπερπλεόνασμα 4,2%, για την λήψη μέτρων με ισχυρό κοινωνικό χαρακτήρα. Οι σκέψεις του ΥΠΟΙΚ που θα αποτυπωθούν στο αναπτυξιακό σχέδιο...

 
Το υπερπλεόνασμα του 4,2% που καταγράφηκε επισήμως το 2017, αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο στη φαρέτρα της κυβέρνησης, προκειμένου να υιοθετήσει μέτρα που θα έχουν ουσιαστικό κοινωνικό πρόσημο και ταυτόχρονα θα ενισχύσουν σημαντικά το αριστερό της προφίλ. Η λήψη μέτρων με έντονο κοινωνικό αποτύπωμα και οι παρεμβάσεις στον τομέα της φορολογίας, προκειμένου να ανακουφιστούν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αποτελούν σημαντικό κομμάτι του ολιστικού αναπτυξιακού σχεδίου, για τη μεταμνημονιακή εποχή, που προετοιμάζει το οικονομικό επιτελείο.  

Τροφοδότης των κοινωνικών παροχών που «οραματίζεται» η κυβέρνηση για τη νέα μνημονιακή
εποχή, είναι το υπερπλεόνασμα που διαμορφώθηκε σε 4,2% του ΑΕΠ, όταν ο στόχος του προγράμματος αφορούσε σε πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ.

Κύριος στόχος του οικονομικού επιτελείου όπως θα περιγράφεται στο ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο, είναι η φορολογική «ανακούφιση» των πολιτών, καθώς επίσης και οι παρεμβάσεις επί τω βέλτιστω στο Ασφαλιστικό, με σημείο αναφοράς την αύξηση του κατώτατου μισθού.

Αναφορικά με τα φορολογικά ζητήματα, το υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με το sofokleousin.gr, φέρεται να προσανατολίζεται μεταξύ άλλων στα εξής:
  1.  Στη μείωση του κανονικού συντελεστή ΦΠΑ από το 24% στο 23%.
  2.  Στη μείωση του συντελεστή φορολόγησης στο πρώτο κλιμάκιο της κλίμακας υπολογισμού του φόρου εισοδήματος των φυσικών προσώπων. Η μείωση θα είναι της τάξεως του 2% (από 22% στο 20%).
  3.  Στη μείωση του συντελεστή στην εστίαση από το 24% που είναι σήμερα στο 13%.
  4.  Στην κατάργηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης για όσους έχουν εισοδήματα ως 30.000 ευρώ τον χρόνο
Επιπρόσθετα το υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με το Εθνος, επεξεργάζεται πλάνο που προβλέπει τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 10%, για όσους έχουν ετήσιο λογαριασμό από τον φόρο έως 700 ευρώ με μέγιστο όφελος τα 70 ευρώ.

Σ’ ό,τι αφορά στις παρεμβάσεις στα Εργασιακά, κορυφαίο ζήτημα για την κυβέρνηση αποτελεί η αύξηση του κατώτατου μισθού με βάση το πορτογαλικό μοντέλο. Στο σχεδιασμό του Μαξίμου προβλέπεται η σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού, αρχής γενομένης μετά το τέλος του μνημονιακού προγράμματος.

Στο Βουκουρέστι οι ηγέτες Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας

Στο επίκεντρο των συνομιλιών των τεσσάρων ηγετών της Τετραμερούς Συνόδου Κορυφής Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρουμανίας-Σερβίας, θα βρεθεί ο συντονισμός των τεσσάρων κρατών ενόψει της Συνόδου Κορυφής ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων που θα πραγματοποιηθεί στη Σόφια, στις 17 Μαΐου 2018...


Στο Βουκουρέστι θα βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας το μεσημέρι της Τρίτης 24 για να συμμετάσχει στην 3η Τετραμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρουμανίας-Σερβίας

Η 1η τετραμερής Σύνοδος Κορυφής πραγματοποιήθηκε στη Βάρνα τον Οκτώβρη του 2017, ενώ η 2η στο Βελιγράδι τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η 3η Σύνοδος ήταν να πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο του 2018, όμως η παραίτηση του Ρουμάνου Πρωθυπουργού Μιχάι Τουντόσε τον Ιανουάριο του 2018 και η αντικατάσταση του από την Βιόριτσα Ντάντσιλα, ανέβαλαν την Σύνοδο για τις 24 Απριλίου.

Στη Σύνοδο εκτός από την οικοδέσποινα Πρωθυπουργό της Ρουμανίας Βιόριτσα Ντάντσιλα και τον Αλέξη Τσίπρα, θα συμμετάσχουν ο Βούλγαρος Πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ και ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

Στο επίκεντρο των συνομιλιών των τεσσάρων ηγετών, θα βρεθεί ο συντονισμός των τεσσάρων κρατών ενόψει της Συνόδου Κορυφής ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων που θα πραγματοποιηθεί στη Σόφια, την πρωτεύουσα της Προεδρεύουσας της ΕΕ Βουλγαρίας στις 17 Μαΐου 2018.

Ελλάδα Βουλγαρία και Ρουμανία ως κράτη-μέλη της ΕΕ αλλά και χώρες των Βαλκανίων, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ευρωπαϊκή προοπτική των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στηρίζοντας την ενταξιακή τους πορεία και ειδικά την ένταξη της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Εξάλλου η Ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων βρέθηκε και στην ατζέντα των συζητήσεων των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας Νίκου Κοτζιά, Ρουμανίας Τεοντόρ Μελεσκάνου και Βουλγαρίας Ekaterina Zacharieva στις 12 Μαρτίου 2018 και πάλι στο Βουκουρέστι. Η προοπτική ένταξης στην ΕΕ της Σερβίας συζητήθηκε εκτενώς και κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Νίκου Κοτζιά στις 11 Απριλίου 2018 στο Βελιγράδι όπου είχε συναντήσεις με τον ομόλογο του Ίβιτσα Ντάτσιτς και τον Πρόεδρο της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς.

Στο Βουκουρέστι επίσης μεταξύ των ηγετών θα γίνει ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τις διαπραγματεύσεις με το Κόσοβο, τις διαπραγματεύσεις για το ονοματολογικό της πΓΔ της Μακεδονίας, τις ευρωτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό καθώς και το μεταναστευτικό.

Τέλος στην Σύνοδο θα συζητηθούν τα αναπτυξιακά έργα στην περιοχή, στον τομέα των υποδομών, στον τομέα των μεταφορών μέσω των οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων που έχουν σχεδιαστεί και μπορούν να αλλάξουν την ευρύτερη περιοχή. Ενώ σημαντικός τομέας συνεργασίας που θα συζητηθεί θα είναι ο ενεργειακός, όπως ο αγωγός TAP, ο κάθετος διάδρομος IGB, οι αγωγοί από την Ανατολική Μεσόγειο κ.α.

Η επόμενη Σύνοδος Κορυφής των τεσσάρων κρατών αναμένεται να γίνει στις αρχές του καλοκαιριού του 2018 στην Θεσσαλονίκη

Η ΕΕ θα ενισχύσει την νότια Ευρώπη αντί των χωρών της ανατολικής Ευρώπης

Η ΕΕ σκέφτεται να διοχετεύσει πόρους από χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία σε κράτη έχουν πληγεί περισσότερα από τη χρηματοπιστωτική κρίση, όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα, γράφουν οι FT...


Οι Βρυξέλλες σχεδιάζουν να μεταφέρουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη, διοχετεύοντας τους πόρους από χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία σε εκείνες που επλήγησαν σκληρά από τη χρηματοπιστωτική κρίση, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Financial Times.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές αναμένεται ότι θα αποτελέσουν ένα από τα πιο επίμαχα μέρη του σχεδίου προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2021-2027, το οποίο θα παρουσιαστεί τον Μάιο και θα σηματοδοτήσει έναν εντυπωσιακό επανασχεδιασμό της «πολιτικής συνοχής» των 350 δισ. ευρώ που στοχεύει στην υποστήριξη λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών της Ένωσης, επισημαίνει ο συντάκτης της εφημερίδας και προσθέτει:

«Οι Βρυξέλλες θέλουν να βάλουν ένα τέλος στην πρακτική της κατανομής των χρημάτων αυτών με κριτήριο σχεδόν αποκλειστικά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και να το αντικαταστήσουν με ευρύτερα κριτήρια που θα καλύπτουν και άλλους τομείς, από την ανεργία των νέων, την εκπαίδευση και την προστασία του περιβάλλοντος μέχρι τη μετανάστευση και την καινοτομία».

Οι ακριβείς λεπτομέρειες των μεταρρυθμίσεων συζητώνται ακόμη παρασκηνιακά, αλλά διπλωμάτες και αξιωματούχοι εκτιμούν ότι το αποτέλεσμα θα είναι η ανακατεύθυνση των πόρων από την Πολωνία, την Τσεχία και τις χώρες της Βαλτικής προς τις χώρες του νότου, όπως την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, ακόμη και σε περιφέρειες της Γαλλίας, γράφει η εφημερίδα.

ΣΕΒ: Επενδυτικός σχεδιασμός 16 δισ. ευρώ για την επόμενη τετραετία

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας, στο διήμερο συνέδριο του ΣΕΒ, με θέμα «Σχεδιάζουμε το μέλλον με επενδύσεις» δήλωσε ότι υπάρχουν επενδυτικά σχέδια για την Ελλάδα ύψους 16 δισ. ευρώ για την επόμενη τετραετία...


Επενδυτικά σχέδια ύψους 16 δισ. ευρώ την επόμενη τετραετία βρίσκονται στο στάδιο του σχεδιασμού, σύμφωνα με εσωτερική έρευνα μελών του ΣΕΒ, τόνισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θεόδωρος Φέσσας μιλώντας απόψε στο Επενδυτικό Συνέδριο που διοργανώνει ο ΣΕΒ στην Αθήνα.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, υπάρχει διάχυτη κινητικότητα σε επίπεδο ενδιαφέροντος, συζητήσεων και αξιολογήσεων, ενώ υπάρχουν επίσης κλάδοι, όπου η αποεπένδυση έχει αναστραφεί και οι καθαρές επενδύσεις έχουν οριακά θετικό πρόσημο, όπως η μεταποίηση, η εξόρυξη, η ενέργεια, οι κατασκευές. «Ελληνικές επενδύσεις γίνονται, ωστόσο δεν αρκούν από μόνες τους για να καλύψουν το κενό, χρειαζόμαστε περισσότερες ξένες άμεσες επενδύσεις, γι' αυτό πρέπει να βελτιώσουμε συνολικά το περιβάλλον υποδοχής των επενδύσεων», τόνισε ο κ. Φέσσας.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ αναφέρθηκε σε σημαντικές επενδύσεις που ολοκληρώθηκαν πρόσφατα ή θα ολοκληρωθούν τα επόμενα χρόνια στις οποίες περιλαμβάνονται ενδεικτικά τα εξής:
  1. Ελληνικό
  2. Tηλεπικοινωνιακές υποδομές (Ευρυζωνικά δίκτυα, δίκτυα οπτικής ίνας κλπ.)
  3. Ενέργεια (ΔΕΣΦΑ, υποδομές διανομής φυσικού αερίου σε 43 πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας από ΔΕΔΔΗΕ, διασύνδεση νησιών)
  4. Ορυχεία εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές
  5. Νέες μονάδες παραγωγής (Μυτιληναίος, Παπαστράτος, ΕΛΒΑΛ)
  6. Τουριστικές υποδομές (Αστέρας Βουλιαγμένης, Atalanti Hills, Elounda Hills, Costa Navarino)
  7. Υποδομές logistics (Cosco, CMA CGM)
  8. Περιφερειακά αεροδρόμια και αγορά 50+ Airbus από Aegean
    Ο κ. Φέσσας εστίασε στη σημαντική από-επένδυση που έχει σημειωθεί στα χρόνια της κρίσης, οπότε οι επενδύσεις περιορίστηκαν από 60 δισ. ευρώ το 2007 σε 21,5 δισ. ευρώ το 2017, ή, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από 26% σε 12,6%. Τόνισε ότι το σενάριο αύξησης των επενδύσεων με ετήσιο ρυθμό της τάξης του 15%, ώστε το ΑΕΠ να αυξάνεται κατά 4% ετησίως αποτελεί για τον ΣΕΒ μονόδρομο και ζήτησε από το κράτος «να γίνει πιο "πελατοκεντρικό", να μπει στα παπούτσια του επενδυτή, να αρχίσει να σκέφτεται και σαν αυτόν, ώστε να προσφέρει το κατάλληλο μενού υπηρεσιών και λύσεων για την προσέλκυση επενδύσεων».

    Επανέλαβε, εξάλλου, την ανάγκη κάθε επένδυση να γίνει εθνικός στόχος και κάλεσε τον πρωθυπουργό να ηγηθεί Εθνικού Συμβουλίου Επενδύσεων τονίζοντας ότι «έχει και τη δυνατότητα, αλλά και τον ισχυρό συμβολισμό της δέσμευσης της χώρας».

    Ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου, πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης χαρακτήρισε το επενδυτικό κενό ως την πιο σημαντική απόκλιση μεταξύ Ελλάδας και ευρωζώνης, κρίσιμο παράγοντα για την ύφεση και την ανεργία και στοιχείο καθορισμού του οικονομικού προτύπου των επόμενων δεκαετιών. Όπως ανέφερε, για να κλείσει το κενό αυτό θα πρέπει η Ελλάδα να αυξάνει τις ακαθάριστες επενδύσεις κατά 3 δισ. ευρώ κάθε χρόνο ως το 2025 ώστε το μέγεθός τους να φθάσει στα 45 δισ. από 21 πέρυσι.

    Υποστήριξε ότι για να επιτευχθεί ο στόχος θα πρέπει να αναληφθούν δυναμικές πρωτοβουλίες όπως η αλλαγή της δημοσιονομικής δέσμευσης (αντί για 3,5 % πλεονάσματα να γίνει 1,5 πλεόνασμα και 2% επενδύσεις και χαμηλότεροι φόροι-εισφορές), επενδυτικές συμμαχίες με άλλα κράτη και συνταγματική κατοχύρωση των μεγάλων επενδύσεων.

    Χαρακτήρισε δε ως τομείς υψηλού ενδιαφέροντος τους μεταποίηση, ενέργεια, τουρισμό, μεταφορές επισημαίνοντας ότι η βιομηχανία αποδείχθηκε ανθεκτικότερη στην κρίση με αύξηση εξαγωγών, δημιουργία απασχόλησης, επανεκκίνηση επενδύσεων κλπ. σε αντίθεση με άλλους κλάδους (όπως οι κατασκευές) που υπέστησαν καθίζηση.

    Ο διευθύνων σύμβουλος της Lamda Development, Οδυσσέας Αθανασίου, αναφέρθηκε στο ιστορικό της επένδυσης στο Ελληνικό, θυμίζοντας ότι το αεροδρόμιο έκλεισε το 2001, ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε το 2011 και το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο εγκρίθηκε το επενδυτικό σχέδιο, ύψους 8 δισ. ευρώ δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2018. Στα «μαθήματα» που όπως είπε εξήχθησαν από το project περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η ανάγκη για διαφάνεια, φιλικό επενδυτικό περιβάλλον, συνεργασία με τις κρατικές αρχές, τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και ισχυρή πολιτική βούληση σε όλο το φάσμα.

    Τέλος, ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, Kωνσταντίνος Μπίτσιος, τόνισε ότι βάση της επενδυτικής μεταρρύθμισης πρέπει να αποτελέσουν οι εργαλειοθήκες για τις παραγωγικές επενδύσεις και τη νεοφυή επιχειρηματικότητα που οι οποίες περιέχουν 230 καλές πρακτικές από 35 χώρες που μπορούν να επιταχύνουν 10 κατηγορίες επενδύσεων.
    ΑΠΕ-ΜΠΕ

    Το «μετά» να αρχίσει από σήμερα

    Απόφαση της Πρωτοβουλίας 53+ του ΣΥΡΙΖΑ, που αφορά τις πολιτικές εξελίξεις, την προοπτική της εξόδου από τα μνημόνια, τις δυσκολίες, αλλά και τις δυνατότητες, που ανοίγονται...


    Το επόμενο χρονικό διάστημα είναι απολύτως κρίσιμο για την κυβέρνησή μας και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πορεία μέχρι τον Αύγουστο, ο σχεδιασμός της μεταμνημονιακής περιόδου, αλλά και τι θα συμβεί μετά, σχηματοποιούν το πεδίο, στο οποίο μπορεί, και ασφαλώς πρέπει, να αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο. Το σχέδιο αυτό οφείλει να μας εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, ώστε να δώσουμε την κρίσιμη μάχη στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο από όλες τις θέσεις, από κυβέρνηση, κόμμα, κίνημα. Στόχος μας οφείλει να είναι η βελτίωση στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο της θέσης του κόσμου της εργασίας. Η σταθεροποίηση και η βελτίωση των κοινωνικών μας συμμαχιών. Η παρέμβαση στην κοινωνία επηρεάζοντάς την σε αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση, ενάντια σε οπισθοδρομικές, εθνικιστικές και συντηρητικές απόψεις, που διατρέχουν το κοινωνικό πεδίο.

    Το τι θα συμβεί την αμέσως επόμενη περίοδο, μετά τον επώδυνο συμβιβασμό του 2015 και τη δύσκολη πορεία μέχρι σήμερα, συμπυκνώνει και παράγει διαδικασίες, που θα επηρεάσουν για μακρύ διάστημα τη θέση της κοινωνικής πλειοψηφίας στη χώρα μας, τη δημοκρατία και τους θεσμούς, το παραγωγικό μοντέλο, τη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος και την πορεία της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.

    Το… «μετά»


    Η συζήτηση για το «μετά» έχει ήδη αρχίσει, και πράγματι, έχει σχέση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς, με τις υπαρκτές δυνατότητες, δεσμεύσεις και δυσκολίες, με την αποφασιστικότητα που χρειάζεται να δείξει η κυβέρνηση, όπως και οι δυνάμεις της αριστεράς, της οικολογίας, το κίνημα συνολικά.

    Το «μετά», λοιπόν, ως δρόμος και όχι ως μια στιγμή, προϋποθέτει διεξοδική συζήτηση εντός του κόμματος, δημόσιο διάλογο, όραμα και αξίες, αφετηριακό σημείο στο έδαφος της Αριστεράς.

    Η έξοδος από το «πρόγραμμα», το οποίο ασφαλώς δεν ήταν ούτε για μια στιγμή ιδιοκτησία της αριστεράς, αποτελεί σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο μια σημαντική τομή.

    Είναι σαφές, ωστόσο, πως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, να προσπεράσουμε ή να υποτιμήσουμε, τόσο τον πολιτικό αντίπαλο, όσο και το μνημονιακό υπόστρωμα, που αναμφίβολα έχει περικυκλώσει, όχι μόνο το παρόν, αλλά, ως ένα βαθμό, και το ορατό μέλλον.

    Η έξοδος από το μνημονιακό πρόγραμμα και το «μετά», σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας στην Ε.Ε., δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, θα είναι δρόμος με συνεχή εμπόδια. Ως προς αυτό, δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Το σχέδιο του ιδεολογικού και πολιτικού μας αντιπάλου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, περιλαμβάνει νέες πιέσεις και διατήρηση της εποπτείας, έστω και αν αυτή αντικειμενικά θα αποδυναμωθεί. Η επιδίωξή μας είναι σαφής, να περάσουμε, δηλαδή, σε μια κατάσταση μεταμνημονιακής «κανονικότητας», ανάλογη με αυτή των χωρών που βγήκαν από τα μνημόνια, όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία. Ωστόσο, η παραδοχή αυτής της πραγματικότητας, όσο και αν είναι σκληρή ή δεν ενισχύει μια υπέρμετρη αισιοδοξία, είναι απαραίτητη και χρήσιμη, έτσι ώστε ο δικός μας σχεδιασμός να πατάει σε στέρεο έδαφος και ταυτόχρονα να μπορεί να προετοιμάσει τις γραμμές άμυνας και τον τρόπο αντιμετώπισης των όπλων της απέναντι πλευράς.

    Το επόμενο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί να διευρύνουμε και να επανασυσπειρώσουμε το κοινωνικό μας «ακροατήριο» και τις κοινωνικές μας συμμαχίες.

    Αρχικός μας στόχος είναι η έξοδος από τη σκληρή επιτροπεία. Έτσι, θα έχουμε πράγματι σαφή δυνατότητα να αλλάξουμε επί της ουσίας το κλίμα, που με λυσσαλέο τρόπο, στο εσωτερικό της χώρας, επιχειρούν να επιβάλουν η Νέα Δημοκρατία, το πολιτικό, μιντιακό, επιχειρηματικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό κατεστημένο. Μόνο αν αποτελεσματικά αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα, που μας δίνεται, θα μπορέσουμε να επανασυσπειρώσουμε εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις, που πίστεψαν στο όραμα της ανατροπής, που πάλεψαν ενάντια στη λιτότητα στις πλατείες, που ενίσχυσαν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα βρίσκονται μεταξύ άκυρου –λευκού –αποχής, χωρίς όμως να στρέφονται σε άλλους πολιτικούς χώρους.

    Τα διλήμματα και οι διαχωριστικές γραμμές, στην πορεία, θα τεθούν με μεγαλύτερη σαφήνεια. Από τη μια πλευρά, οι δυνάμεις που θέλουν έξοδο από τη μονόπλευρη λιτότητα και τα μνημόνια, οι δυνάμεις που εργάζονται για τη συγκρότηση του κοινωνικού κράτους, που διασφαλίζει την αξιοπρέπεια του πολίτη, δυνάμεις που επιδιώκουν την αναδιανομή υπέρ των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας έναντι του πλούτου, που υπερασπίζονται τον κόσμο της εργασίας, ενισχύουν και διευρύνουν τις κοινωνικές, πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Οι δυνάμεις αυτές, που στέκονται αλληλέγγυες στους πρόσφυγες, στους μετανάστες και τις μετανάστριες. Στην ίδια λογική, οι ίδιες δυνάμεις επιδιώκουν την επίλυση των ανοιχτών ζητημάτων, όπως το Μακεδονικό, και την απομόνωση των εθνικισμών, ανοίγουν μέτωπο απέναντι στις «εξυπηρετήσεις», την «μικρό» και μεγαλοδιαφθορά. Και από την άλλη οι δυνάμεις της συντήρησης και του εθνικισμού, που με υπερβάλλοντα ρεβανσισμό, καλλιεργούν και ενισχύουν ακροδεξιές, ξενοφοβικές – αντιμεταναστευτικές και ομοφοβικές αντιλήψεις. Οι δυνάμεις αυτές, που ανεξάρτητα της ρητορικής τους, στέκονται στο πλευρό του πλούτου, ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τα δικαιώματά του.

    Είναι όλα αυτά, που διαχωρίζουν την αριστερά από τη δεξιά, τον ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία. Σε αυτή τη βάση χρειάζεται και στο πολιτικό πεδίο να πάρουμε ανάλογες πρωτοβουλίες σε ένα τοπίο δυναμικής εξέλιξης και αναδιάταξης. Η αναθεώρηση του συντάγματος σε προοδευτική κατεύθυνση, σε κατεύθυνση κατοχύρωσης των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, είναι σίγουρα ένα τέτοιο πεδίο.

    Δύσκολο διεθνές περιβάλλον


    Η συζήτησή μας, όμως, δεν γίνεται σε ένα ευνοϊκό, για την αριστερά, πολιτικό και γεωστρατηγικό περιβάλλον. Η ευρύτερη περιοχή μας φλέγεται, τα τύμπανα του πολέμου ακούγονται στη γειτονιά μας. Οι εξελίξεις στην Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο για μια ευρύτερη και επικίνδυνη σύρραξη. Ήδη, έχουμε σαφή δείγματα αυτής της πρακτικής, καθώς τις προηγούμενες ημέρες, ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία εξαπέλυσαν πυραυλική επίθεση στην πολύπαθη Συρία. Οι «υπερδυνάμεις» τρίζουν τα δόντια τους, με τον Τραμπ να διαμορφώνει, επιπλέον, συνθήκες εμπορικού πολέμου, που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τις ισορροπίες διεθνώς. Την ίδια στιγμή, οι εθνικισμοί στην Ευρώπη φουντώνουν, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα, η άκρα δεξιά και οι ναζιστικές συμμορίες κερδίζουν έδαφος. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, παρά τις αμφισβητήσεις, παραμένει κυρίαρχος. Η σοσιαλδημοκρατία, τραυματισμένη, όπως φάνηκε δυστυχώς και στη Γερμανία – με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως αυτή του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας- παραμένει προσδεδεμένη στο άρμα της ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης δεξιάς.

    Η εξαίρεση της Ελλάδας, λοιπόν, το πείραμα της Πορτογαλίας, οι αντιστάσεις στην Ισπανία, δεν αρκούν για τη δημιουργία στο ορατό μέλλον ενός αξιόπιστου και αριστερόστροφου τόξου στο Νότο, που θα ήταν σε θέση να στείλει ηχηρό μήνυμα στην κυρίαρχη Ευρώπη.

    Οι διεργασίες, που διαφαίνονται, ανάμεσα σε Μακρόν – Μέρκελ, για λείανση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, δεν αποτελεί ελπίδα, ούτε μπορεί να αφορά τη ριζοσπαστική ευρωπαϊκή αριστερά. Ενώ, από τη μια χρειάζεται να τις παρακολουθούμε και να ενισχύουμε τα όποια, ενδεχομένως, μικρά ανοίγματα, από την άλλη οφείλουμε να επιμένουμε στην στρατηγική της αριστεράς για μια άλλη Ευρώπη, ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και τους εθνικισμούς. Για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, του κόσμου της εργασίας και των δικαιωμάτων. Το ενδεχόμενο πρόσδεσης της αριστεράς, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στο όχημα μιας πορείας προς ένα δήθεν πολιτικό ορθολογισμό, θα οδηγούσε σε βίαιη μετάλλαξη, θα την μετέτρεπε σε συμπληρωματική δύναμη ενός συστήματος, που αμφισβητείται πανταχόθεν.

    Και ενώ συνολικά η Ευρώπη γέρνει προς την ξενοφοβία και το συντηρητισμό, το αυταρχικό και φιλοπολεμικό καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία, που αιφνιδιαστικά προχωράει σε εκλογές, προκαλεί: εντείνει υπέρμετρα τον τουρκικό εθνικισμό, δημιουργώντας μια πρόσθετη δυσκολία, που ασφαλώς πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και σύνεση. Ερασιτεχνισμοί, επιπολαιότητες, πρακτικές παλαιάς κοπής, πολεμική ορολογία, γραφικότητες, όπου δεν θα δίναμε σημασία, αν δεν ήταν στην παρούσα φάση επικίνδυνες, δεν έχουν σχέση με τη δική μας αριστερά, και επιπλέον θέτουν το όριο αντοχής των πολιτικών μας συμμαχιών. Για εμάς, πρώτιστο καθήκον είναι η υπόθεση της ειρήνης. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, που δεν τη διασφαλίζει, που δεν επιδιώκει με σταθερό τρόπο την αποκλιμάκωση της έντασης, είναι σαφώς αντίπαλη. Γι αυτό, άλλωστε, χρειάζεται να εντείνουμε τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες μας, για τη συγκρότηση ενός πολύμορφου κινήματος ειρήνης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και την Ευρώπη.

    Υποστηρίζουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά, χωρίς βήματα προς τα πίσω, στην επίλυση των διαφορών με τους βόρειους γείτονές μας, την Αλβανία και την π.ΓΔΜ. Οι δυσκολίες στη σχέση μας με την κυβέρνηση της Τουρκίας, είναι ένας ακόμα λόγος, ασφαλώς όχι ο μοναδικός και όχι ο κύριος προς αυτήν την κατεύθυνση. Η αριστερά θα γίνει πιο πειστική αν προβάλει ενεργά τις θεμελιώδεις αξίες της, όπως ο διεθνισμός και η συναδέλφωση των λαών, αντί να ακροβατεί σε αναζήτηση μιας αδύναμης ισορροπίας με τους αρνητές της ταυτότητας και εν τέλει της αξιοπρέπειας ενός λαού. Αν η αριστερά θέλει να παίξει τον ιστορικό της ρόλο και να διαμορφώσει όρους ιδεολογικής ηγεμονίας, είναι αυτονόητη η σύγκρουση με την εθνικιστική δεξιά και το εκκλησιαστικό κατεστημένο, που παρεμβαίνει πλέον απροκάλυπτα επί παντός του επιστητού. Η αριστερά έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να μπει στη μάχη και να αναλάβει το όποιο πολιτικό κόστος. Σε βάθος χρόνου, άλλωστε, εφόσον προχωρήσει αποφασιστικά, θα βγει κερδισμένη.

    Ειλικρίνεια


    Μέσα σε αυτό το σύνθετο οικονομικό, πολιτικό γεωστρατηγικό περιβάλλον, έχουμε μπροστά μας την αισιόδοξη, ελπιδοφόρα έτσι κι αλλιώς, προοπτική της εξόδου από τα μνημόνια, και την αναγκαία, χωρίς άλλα προαπαιτούμενα, ρύθμιση του χρέους. Οι δυνάμεις μας χρειάζεται να είναι σε εγρήγορση. Διάφορες αβεβαιότητες και διαφορετικές στοχεύσεις, ενδέχεται να δημιουργήσουν κρίσιμα διλήμματα. Ωστόσο, τόσο οι διεθνείς αγορές, όσο και άλλοι παράγοντες φαίνεται να επιδιώκουν, για δικούς τους λόγους, το κλείσιμο της «εκκρεμότητας» Ελλάδα. Η διαπραγμάτευση στην προοπτική της τέταρτης αξιολόγησης, καθώς και η τελική της εξέλιξη για το κλείσιμο του «προγράμματος», αποτελούν κρίσιμους παράγοντες για τη δική μας παρέμβαση. Βασικό στοιχείο της συνολικής μας προσπάθειας είναι η συγκρότηση μιας στρατηγικής για την ανάπτυξη, που θα βασίζεται, ασφαλώς, στο σεβασμό στο περιβάλλον, την πολιτιστική κληρονομιά και τα εργασιακά δικαιώματα. Είναι, από τη δική μας πλευρά σαφές, πως το αξίωμα που ταυτίζει την απεριόριστη ανάπτυξη με την «πρόοδο», συνεπώς και την κυριαρχία πάνω στη φύση και τον πολιτισμό, δεν μας βρίσκει σύμφωνες και σύμφωνους.

    Οι παρεμβάσεις και τα συμπεράσματα από τα περιφερειακά συνέδρια, που έγιναν σε όλη την Ελλάδα, μπορούν να διαμορφώσουν ένα θετικό τοπίο μετά τον Αύγουστο, αν πράγματι ενσωματώσουν τις δικές μας αξίες, κόντρα σε νεοφιλελεύθερες επιλογές. Επιπλέον, κρίσιμος παράγοντας είναι αναμφισβήτητα τα οικονομικά μεγέθη και η πορεία της ανεργίας, που αργά μεν, αλλά σταθερά, φαίνεται να εξελίσσονται ικανοποιητικά, χωρίς ασφαλώς να παραγνωρίζουμε το ποιοτικό και ποσοτικό μέγεθος του ζητήματος. Αν για μας η ανάπτυξη είναι, εκτός από οικονομικό, κυρίως κοινωνικό μέγεθος, θα χρειαστεί να υποδείξουμε το μεγάλο πεδίο δυνατοτήτων της κοινωνικής κατεύθυνσης, της επένδυσης στην παιδεία και την υγεία, στον τομέα της εργασίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους. Ξεχωριστό, κεντρικό θέμα στο στρατηγικό μας σχέδιο, δεν μπορεί παρά να είναι το ζήτημα της εργασίας, με όλη την ευρύτητα των θεμάτων που περιλαμβάνει (μείωση της ανεργίας, αδήλωτη – υποδηλωμένη, λειτουργία ΟΑΕΔ, ΣΕΠΕ, αύξηση βασικού μισθού, συλλογικές συμβάσεις, κ.λπ.)

    Εντούτοις, σε αυτή την πορεία, θα χρειαστεί ειλικρίνεια, αναστοχασμός, αυτοκριτική, παραδοχή των λαθών που έγιναν, των καθυστερήσεων και των άχρηστων υποχωρήσεων σε τομείς και πλευρές που η κυβέρνηση είχε ελευθερία κινήσεων. Το «μετά» άλλωστε, δεν μπορεί να αγνοήσει το «πριν». Για να μπορέσεις να σχεδιάσεις το μέλλον, θα χρειαστεί να δεις τι δεν πήγε καλά, πού και γιατί έγιναν κινήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις αξίες της αριστεράς. Γιατί υπήρξαν αυτές οι στιγμές, που σημάδεψαν οδυνηρά μια πορεία δύσκολη, ενδιαφέρουσα, με θετικούς βηματισμούς, εν πολλοίς πρωτόγνωρη.

    Πρόσφατα, μάλιστα –και αφού είχαν προηγηθεί σκοταδιστικές, ομοφοβικές και ακροδεξιές κορώνες και πρακτικές από κύκλους της ηγεσίας της εκκλησίας-, ζήσαμε για άλλη μια φορά την υποδοχή του «Αγίου Φωτός», ως παγανιστικό τελετουργικό, με την παρουσία στελεχών της κυβέρνησης και της ναζιστικής συμμορίας. Η διατήρηση της παράλογης και έξω από το όριο ενός κοσμικού κράτους, τελετής, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά και αμφιβολίες σε έναν κόσμο -όχι αναγκαστικά αριστερό-, που περιμένει από την αριστερά να προχωρήσει με θαρραλέα βήματα στο διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας (σε αυτό πρέπει να επιμείνουμε) ή, αν μη τι άλλο, να βάλει φρένο στο θρησκευτικό φονταμενταλισμό.

    Ή, γιατί είναι και στην επικαιρότητα, οι τραγικές αστοχίες, που έγιναν στην περίπτωση του απεργού πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη, για ένα θέμα που ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει μάχες, αγώνες, εντός και εκτός Βουλής για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη ένταξη και συμμετοχή των κρατουμένων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η τοποθέτησή μας, ειδικά για αυτό το θέμα, δεν έχει καμία αμφισιμία. Ο νέος αυτός άνθρωπος δικαιούται, έτσι κι αλλιώς μιας δεύτερης ευκαιρίας, όχι ως χάρη, αλλά ως δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας, κυρίως της Πολιτείας. Η θετική, εντέλει, εξέλιξη, δείχνει το δρόμο, που έπρεπε, όμως, να είχε διανυθεί από την αρχή.

    Άλλωστε, εντός του «μετά», δεν είναι μόνο οι οικονομικοί δείκτες και το σχέδιο για την ανάπτυξη, που ασφαλώς είναι κρίσιμες πλευρές. Σε αυτή την πορεία, θα χρειαστούν νέες μεγάλες θεσμικές τομές προς όφελος των πολλών και του αόρατου, παροπλισμένου κόσμου. Δείγματα γραφής υπάρχουν: η μεγάλη τομή στην υγεία με την κάλυψη των ανασφάλιστων. Το δίχτυ προστασίας για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ζουν στο όριο ή και κάτω από το όριο της φτώχειας και τα κέντρα κοινότητας, τομές που έβαλαν φρένο σε μια γενικευμένη ανθρωπιστική κρίση.

    Θα χρειαστούν, επίσης, τομές, που θα προκύψουν μέσα από ιδεολογικές συγκρούσεις, τέτοιες, που να ανοίγουν το δρόμο στον μετασχηματισμό κράτους και κοινωνίας. Επίσης, υπάρχουν δείγματα γραφής: ιθαγένεια, αντιρατσιστικός νόμος, σύμφωνο συμβίωσης, νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, κατάργηση φυλακών τύπου Γ΄, ουσιαστική κατάργηση φυλακών ανηλίκων, φαρμακευτική κάνναβη κ.α.

    Αυτά τα δείγματα γραφής, που γέμισαν την αριστερά με υπερηφάνεια, αποτελούν τον οδηγό για τη συνέχεια. Δείχνει ότι μπορούμε κι αλλιώς, μακριά από αχρείαστες ισορροπίες και συμβιβασμούς, που συμβάλουν στην απαξίωση ή στην αίσθηση ότι είναι όλοι ίδιοι.

    Για παράδειγμα, στο πεδίο αποκάλυψης σκανδάλων, ειδικά στο χώρο της υγείας, χρειάζεται να το χειριστούμε ως το τέλος με τη μέγιστη δυνατή σοβαρότητα και με θεσμική ευθύνη. Να επιμείνουμε σε αυτό που είπε και ο Αλέξης Τσίπρας ότι στο τέλος της ημέρας οι ένοχοι πρέπει να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν και οι αθώοι να παραδοθούν αθώοι στην κοινωνία, λαμβάνοντας και όλες τις θεσμικές πρωτοβουλίες που μας θωρακίζουν για το μέλλον.

    Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα νέο κύμα ριζοσπαστισμού, κινήσεις και πρωτοβουλίες, που θα σηματοδοτούν μια αριστερή αντεπίθεση, που θα ενισχύουν τον κοινωνικό, ταξικό και διεθνιστικό προσανατολισμό μας, το αξιακό και ιδεολογικό φορτίο της αριστεράς. Από τα ζητήματα που αφορούν την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας, την αύξηση του βασικού μισθού και τις συλλογικές συμβάσεις, έως την ουσιαστική αντιμετώπιση της σκοταδιστικής στάσης και πρακτικής σημαντικού μέρους της εκκλησίας. Από τη θαρραλέα επίλυση του μακεδονικού ζητήματος, χωρίς επιρροές από παλιές λανθασμένες θέσεις ή μπρος πίσω εξαιτίας πιέσεων που ασκεί η «εγχώρια» δεξιά ή η παραδοσιακή δεξιά, έως παρεμβάσεις σε πολλαπλά επίπεδα, που θα διευρύνουν τις ελευθερίες, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, όπως για παράδειγμα τον πολιτικό γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια και την παιδοθεσία

    Από τη θεσμική κατοχύρωση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, έως διορθωτικές κινήσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και το ασφαλιστικό. Από τις «ελεύθερες παραλίες» χωρίς (μεγαλο)ιδιωτικά συμφέροντα έως την οριστική επίλυση των Σκουριών προς όφελος του περιβάλλοντος και των κατοίκων.

    Χρειαζόμαστε ένα νέο κύμα αριστερού και οικολογικού ριζοσπαστισμού, που θα συμβάλει και θα διαμορφώνει, μέσα από αντιφάσεις είναι η αλήθεια, τους όρους μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, με σαφές αριστερό, οικολογικό και προοδευτικό πρόσημο.

    Χρειαζόμαστε ένα κόμμα, που θα αντιμετωπίζει τη λογική του κυβερνητισμού, που έχει ρίξει ήδη τους σπόρους του, ένα κόμμα σε διαρκή επαφή με την κοινωνία και τα κινήματα, που θα λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά και θα μπορεί να ακυρώνει φαινόμενα συγκεντρωτισμού, αλαζονείας, παραγοντισμού, προσωπικών πολιτικών ή τη σαφή μετατόπιση του κέντρου λήψης των αποφάσεων στο κυβερνητικό σχήμα.

    Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση, που η σταθερότητά της θα βασίζεται στην ηγεμονία, τη δυναμική των ιδεών της αριστεράς, τη διαρκή διαβούλευση με την κοινωνία των πολλών και ασφαλώς όχι στην επιβολή ή την υποχώρηση σε ζητήματα αρχών, την αδιέξοδη ισορροπία τρόμου, που μόνο τον πολιτικό αντίπαλο εξυπηρετεί.

    Και τα χρειαζόμαστε όλα αυτά, καθώς μπροστά μας έχουμε σκληρές μάχες, που πρέπει να κερδίσουμε. Η πολυπόθητη «έξοδος» δεν απαιτεί «καθαρό τοπίο», που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει, αλλά ενότητα των δυνάμεών μας, ξεκάθαρη πολιτική, στοχοπροσήλωση, ειλικρίνεια, τομές και ρήξεις εκεί που χρειάζεται.

    Στο πλαίσιο αυτό, ένας από τους πρώτους στόχους, που έχουμε μπροστά μας είναι η δραστική απομείωση του χρέους χωρίς νέα προαπαιτούμενα. Τα υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα, που όσο υπάρχουν θα δυσκολεύουν τις προσπάθειες ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας, οι πλειστηριασμοί και η ανασφάλεια για την πρώτη κατοικία, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα μέτρα και τα αντίμετρα, οι συντάξεις κ.α., είναι ζητήματα, για τα οποία, ασφαλώς θα χρειαστεί συζήτηση και επαναδιαπραγμάτευση. Αρκετά από τα θέματα αυτά, άλλωστε, δημιουργούν προβλήματα, ανησυχίες, εύλογες αντιδράσεις και εμποδίζουν τη γείωσή μας, με συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα, αλλά και σύγχυση στο εσωτερικό του κόμματός μας.

    Η λιτότητα δεν καταπολεμάται με λιτότητα, η φτώχεια δεν καταπολεμάται με τη μέθοδο της ανακύκλωσής της, οι στρατηγικοί κακοπληρωτές δεν αντιμετωπίζονται με την απειλή των μαζικών πλειστηριασμών, αλλά με εκείνο το νομοθετικό πλαίσιο, που θα προστατεύει με απόλυτο τρόπο την κατοικία των αδύναμων οικονομικά οφειλετών και ταυτόχρονα θα επιβάλει αλλαγή της πολιτικής των τραπεζών στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των πραγματικών, προστατευμένων, μέχρι πρότινος, από το τραπεζικό σύστημα μεγαλοοφειλετών. Η φυγή, λοιπόν, προς τα μπρος, προς τα αριστερά, είναι ο μόνος δρόμος που έχουμε μπροστά μας, είναι ο μόνος «καθαρός δρόμος», αυτός, που αν τον περπατήσουμε με σύνεση και όραμα, με δημιουργικό πείσμα, με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, με συνεχή διάλογο με την κοινωνία που μας ενδιαφέρει, στο τέλος της μακράς διαδρομής θα βγούμε νικητές και νικήτριες.

    Και μια απαραίτητη υπενθύμιση


    Το δικό μας ιδεολογικό ρεύμα, από την πρώτη στιγμή είχε επισημάνει τον κίνδυνο η ήττα του καλοκαιριού του 2015, ο οδυνηρός συμβιβασμός, να μετεξελιχθεί σε στρατηγική επιλογή. Ο κίνδυνος αυτός υπάρχει πάντα, καθώς το μνημόνιο –έχει αποδειχθεί αυτό-, έχει έναν επεκτατισμό και στο ιδεολογικό πεδίο, επηρεάζει συνειδήσεις, αναδιαμορφώνει το πολιτικό σκηνικό. Γι αυτό και επιμένουμε να υπενθυμίζουμε ότι η υπογραφή του μνημονίου ήταν προϊόν αδίστακτου εκβιασμού και μέλημά μας ήταν και είναι η υπονόμευσή του, το τέλος, η έξοδος από τα προγράμματα, που είναι ξένα και εχθρικά στην αριστερά και αφαιρούν, ισοπεδώνουν δικαιώματα και ασφαλώς τη δημοκρατία. Η επιμονή μας αυτή, η συνεχής δημόσια υπενθύμιση, συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας πλειοψηφικής συνείδησης εντός του κόμματος, που δεν αποδέχτηκε ποτέ την ταύτιση της αριστεράς με την καταστροφική λογική των μνημονίων σε όλα τα επίπεδα.

    Σήμερα, από ευνοϊκότερη θέση, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, έχουμε ανάγκη μιας δέσμης μεγάλων τομών, που θα συζητηθούν, θα είναι αντικείμενο ιδεολογικής και πολιτικής σύγκρουσης στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στην Ευρώπη.

    ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΜΕΛΩΝ 53+
    πηγή: commonality.gr

    Σκάνδαλο NOVARTIS: Το FBI ανακάλυψε μαύρους λογαριασμούς που ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών

    Σύμφωνα πληροφορίες της «kontranews» το καυτό υλικό βρίσκεται ήδη στα χέρια των Εισαγγελέων Διαφθοράς που διερευνούν το γιγαντιαίο σκάνδαλο και αναμένονται σύντομα καταιγιστικές εξελίξεις...


    ΜΑΥΡΟΥΣ λογαριασμούς που συνδέονται με τη NOVARTIS και ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα πολιτικών ανακάλυψε το FBI.

    Σύμφωνα με πληροφορίες της «kontranews» το καυτό υλικό βρίσκεται ήδη στα χέρια των Εισαγγελέων Διαφθοράς που διερευνούν το γιγαντιαίο σκάνδαλο και αναμένονται σύντομα καταιγιστικές εξελίξεις.

    Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για καυτούς λογαριασμούς δύο συγγενικών προσώπων από τα δέκα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα.

    Μάλιστα σε μια περίπτωση τα μαύρα ταμεία της NOVARTIS εμφανίζουν ροή χρήματος και για την απόκτηση ακινήτου από συγγενικό πρόσωπο πολιτικού που εμπλέκεται στο σκάνδαλο.

    Τα ίχνη του χρήματος είναι ανεξίτηλα στον κόσμο των υπολογιστών και οι εισαγγελικές αρχές φαίνεται πως βρίσκονται μπροστά σε σημαντικές αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Novartis. Εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα τα οποία ανασύρθηκαν και αποκρυπτογραφήθηκαν από τις την ειδική υπηρεσία της Ασφάλειας, βρίσκονται πλέον στα χέρια των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς και ξετυλίγουν τον «μίτο» του σκανδάλου που έχει βαθιές ρίζες στο απαξιωμένο και διεφθαρμένο παλιό πολιτικό σύστημα. Τα έγγραφα αυτά προσέρχονται από τους υπολογιστές που κατασχέθηκαν στην έφοδο των αρχών στην εταιρεία Novartis και συνδέονται με πολιτικά πρόσωπα τα οποία έχουν τεθεί υπό έλεγχο από την επιτροπή της Βουλής, και σύντομα θα βρεθούν υπό την ασφυκτική διερεύνηση της Δικαιοσύνης. Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές άλλων στελεχών της εταιρείας, όχι μόνο του πρώην αντιπροέδρου Κων/νου Φρουζή, και αποκαλύπτουν σημαντικές παραμέτρους της υπόθεσης οι οποίες σχετίζονται με πολιτικά πρόσωπα. Τα στοιχεία αυτά (σκληροί δίσκοι, έγγραφα, μέιλ κλπ) βρίσκονταν στην Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών της Ασφάλειας, αποκωδικοποιήθηκαν και στάλθηκαν στους Εισαγγελείς Τουλουπάκη, Ντζούρα και Μανώλη.

    «Φτάνει μέχρι πρωθυπουργό»


    Σε αυτά τα εσωτερικά έγγραφα της Novartis αξιολογείται ως εξαιρετικά «έξυπνος» και διορατικός ο τότε αντιπρόεδρος Κων/νος Φρουζής. Τον οποίο εμφανίζουν ως ικανό «να ασκήσει επιρροή στα κέντρα λήψης αποφάσεων (έως πρωθυπουργό)», αναφέροντας σημαντικές λεπτομέρειες για συναντήσεις με συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

    Χαρακτηριστικό επίσης είναι πως η εσωτερική αξιολόγηση του τότε αντιπροέδρου, την περίοδο 2013-14 είναι εξαιρετικά καλή, κυρίως για την τρόπο που κινείται όσο και την επιρροή που ασκεί στα ανώτατα κέντρα λήψης αποφάσεων, με εκτενείς αναφορές σε συμβούλους του τότε πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και συγκεκριμένα ραντεβού τα οποία – πιθανόν – να αξιολογούνται ως εξαιρετικά σοβαρά στοιχεία. Ένα από τα έγγραφα μάλιστα φέρεται να περιγράφει τη δημιουργία εταιρείας το 2011 με μοναδικό στόχο και σκοπό την ανάληψη της προεδρίας του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) από τον κ. Φρουζή. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, «η προεδρία του ΣΦΕΕ ήταν το όχημα ώστε να ασκεί επιρροή η Novartis». Άλλες πληροφορίες αναφέρουν πως προκύπτει ότι μετά την αποχώρηση του Μάριου Σαλμά από το υπουργείο Υγείας, ξεμπλοκάρονται πολλά φάρμακα της εταιρείας, ενώ φέρεται να υπάρχει εσωτερική αξιολόγηση (με αριθμητικά δεδομένα) σύμφωνα με την οποία «οι οφειλές του δημοσίου στη Novartis αποπληρώνονται γρηγορότερα σε σχέση με τον ανταγωνισμό»

    Λογαριασμοί και ονόματα


    Άλλες πληροφορίες εμφανίζουν το FBI το οποίο διενεργεί παράλληλη έρευνα για την υπόθεση, να έχει αποστείλει στις ελληνικές δικαστικές αρχές έναν μακρύ κατάλογο με ονόματα και λογαριασμούς συνεργατών πολιτικών προσώπων που φέρονται να εμπλέκονται με την υπόθεση της φαρμακοβιομηχανίας. Η ύπαρξη αυτών των στοιχείων και η γρήγορη αξιοποίησή τους από τις αρχές είναι προφανές ότι αλλάζει επίπεδο στην έρευνα, καθώς σχηματοποιεί τις διαδρομές μαύρου χρήματος που εκτιμάται ότι διακινήθηκε. Σε αυτό το πλαίσιο αποφασίστηκε ταχύτατα από την Εισαγγελία το άνοιγμα όλων των τραπεζικών λογαριασμών και θυρίδων καθώς και έρευνα σε όλα τα άυλα περιουσιακά στοιχεία , μετοχές κ.λπ των 10 πολιτικών προσώπων τα οποία φέρονται ως εμπλεκόμενα στην υπόθεση της Novartis. Το άνοιγμα αφορά στα περιουσιακά στοιχεία των 10 πολιτικών προσώπων για τα οποία η δικογραφία στάλθηκε στη Βουλή καθώς και τις συζύγους και τα ενήλικα τέκνα τους (συνολικά 38 άτομα). Η παραγγελία αφορά τους:

    - Αντώνη Σαμαρά, Παναγιώτη Πικραμμένο, Ευάγγελο Βενιζέλο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, Ανδρέα Λοβέρδο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Γιάννη Στουρνάρα, Άδωνι Γεωργιάδη, Μάριο Σαλμά και Γιώργο Κουτρουμάνη καθώς και τα μέλη των οικογενειών τους.

    Η δωροδοκία


    Σημαντικό εργαλείο στη διερεύνηση της υπόθεσης αποτελεί και το γεγονός πως για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση η δικαιοσύνη θα έχει λυμένα τα χέρια να διερευνήσει το αδίκημα της δωροδοκίας για πολιτικά πρόσωπα αφού η Βουλή θα ακολουθήσει την – νομική – άποψη που είχε εκφράσει πριν από 2 χρόνια – και επαναλάμβανε σταθερά στη Βουλή – ο αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Δημ. Παπαγγελόπουλος περί μη παραγραφής του αδικήματος της δωροδοκίας, «καθώς αυτό δεν εμπίπτει στις διατάξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών». Το γεγονός αυτό είναι κομβικό καθώς η Δικαιοσύνη για πρώτη φορά θα έχει δικαίωμα να διερευνήσει τα αδικήματα της δωροδοκίας και όχι μόνο του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, όπως έγινε στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου.

    Η άποψη Παπαγγελόπουλου


    Η άποψη αυτή συμπυκνώνεται νομικά σε όσα είχε πει ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημ. Παπαγγελόπουλος, ο οποίος πριν από 2 χρόνια σε συνέντευξή του (και στη Βουλή πολλές φορές) είχε επισημάνει πως η δωροδοκία υπουργού δεν ανάγεται στα υπουργικά καθήκοντα και δεν δύναται ως εκ τούτου να παραγραφεί.

    Συγκεκριμένα για το ζήτημα, της παραγραφής, είχε πει ότι «πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών αφορά πράξεις πολιτικών προσώπων που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, και όχι οποιαδήποτε άλλη πράξη» και πρόσθεσε: «Δεν μου περνά από το μυαλό ότι ο νομοθέτης θεωρεί ότι ανάγεται στα καθήκοντα του υπουργού η δωροδοκία ή οποιαδήποτε άλλη αξιόποινη πράξη». Να σημειωθεί δε πως η άποψη αυτή ταυτίζεται με παρόμοιες απόψεις που εξέφρασε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, ο κ. Παυλόπουλος τόσο ως βουλευτής όσο και ως υπουργός υποστήριζε σταθερά, σε όλες τις σχετικές συζητήσεις στη Βουλή, ότι το ειδικό προστατευτικό καθεστώς για τους υπουργούς ισχύει μόνο για ποινικά αδικήματα που τελέσθηκαν «κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το προστατευτικό καθεστώς του άρθρου 86 του Συντάγματος, όπως έχει επισημάνει ο κ. Παυλόπουλος, καλύπτει μόνο ποινικά αδικήματα, όπως η παράβαση καθήκοντος και η απιστία περί την υπηρεσία, που συνδέονται άμεσα με την άσκηση καθηκόντων εκ μέρους των υπουργών και σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει τη δωροδοκία, ενεργητική και παθητική, πολύ περισσότερο δε το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.
    kontranews.gr/periodista.gr