Η μακρόχροη ίστορία της ΛΑΡΚΟ είναι μια διαχρονική κακοδιαχείριση, ρουσφέτια, κομματικές εξυπηρετήσεις και απουσία επιχειρηματικού σχεδίου συσσώρευσαν χρέη και οδήγησαν τη μεγαλύτερη βιομηχανία σιδηρονικελίου της Ευρώπης και μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας στην παρακμή, στο σταμάτημα της λειτουργίας της και εν τέλει στο λουκέτο!
Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ είναι μια ιστορία απαξίωσης και ξεπουλήματος. Είναι η ιστορία του πώς μια κερδοφόρα επιχείρηση (με χρονιά ρεκόρ το 2012) διαλύθηκε προκειμένου να πουληθεί σε εξευτελιστική τιμή σε ιδιώτες – «επενδυτές». Διαχρονική κακοδιαχείριση, ρουσφέτια, κομματικές εξυπηρετήσεις και απουσία επιχειρηματικού σχεδίου συσσώρευσαν χρέη και οδήγησαν τη μεγαλύτερη βιομηχανία σιδηρονικελίου της Ευρώπης και μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας στην παρακμή, στο σταμάτημα της λειτουργίας της και εν τέλει στο λουκέτο.
Η δική μας ιστορία, η ιστορία των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, είναι μια ιστορία σκληρής –συχνά απάνθρωπης– δουλειάς μέσα σε αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες. Είναι, την ίδια στιγμή, μια ιστορία αγώνων και εργατικών διεκδικήσεων. Είναι αγώνας για καλύτερο μεροκάματο, όπως η μεγαλειώδης απεργία των 110 ημερών το 1977 και τόσες που ακολούθησαν στη συνέχεια. Είναι αγώνας για ασφαλείς συνθήκες κάθε φορά που χάναμε τον διπλανό μας σε ώρα εργασίας –80 οι νεκροί που θρηνήσαμε, εκατοντάδες τα εργατικά ατυχήματα. Είναι αγώνας για να ξαναλειτουργήσει το εργοστάσιο και να διασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας μας. Είναι αγώνας που κορυφώθηκε τα τελευταία 4,5 χρόνια. Είναι αγώνας διαρκής και επίμονος που δεν σταμάτησε στιγμή, παρά την ανασφάλεια, παρά το μαρτύριο της σταγόνας. Είναι αγώνας που μας βρίσκει ενωμένους να παλεύουμε ενάντια στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, ενάντια στην προπαγάνδα που εξαπολύουν τα πρόθυμα «παπαγαλάκια» της.
Ήταν Φεβρουάριος του 2020 όταν η κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη ψήφισε την τροπολογία που έθεσε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης τη ΛΑΡΚΟ σβήνοντας ένα - ένα τα καμίνια της. Είδαμε τους μισθούς μας να πετσοκόβονται, τις εργολαβίες να επεκτείνονται, να χάνουμε συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα. Τον Αύγουστο του 2022 απολυθήκαμε. Οι τελευταίοι 800 εργαζόμενοι παραμείναμε στο εργοστάσιο με δίμηνες συμβάσεις. Ώσπου στις αρχές Ιουλίου του 2024 βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου που απέρριπτε τα ασφαλιστικά μέτρα και άνοιγε τον δρόμο στην κυβέρνηση να μας πετάξει σαν στυμμένες λεμονόκουπες στο ταμείο ανεργίας. Τροπολογία στην τροπολογία, οι κυβερνητικές εξαγγελίες αποδείχθηκαν κούφια λόγια. Ούτε εκκαθάριση εν λειτουργία, ούτε σχέδιο συντήρησης και επαναλειτουργίας, στον αέρα ο επενδυτής, άφαντα τα προγράμματα για τους εργαζόμενους άνω των 55. Η μόνη «συνέπεια» της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ για ευτελές τίμημα, χωρίς «βαρίδια» εργαζόμενους.
Δεν χάνουμε μόνο τη δουλειά μας. Χάνουμε την ίδια μας τη ζωή. Οι περισσότεροι είμαστε παιδιά και εγγόνια εργατών που δέσαμε τη ζωή μας και των οικογενειών μας με αυτόν τον τόπο. Εδώ, στον οικισμό της ΛΑΡΚΟ μεγαλώσαμε, εδώ κάναμε οικογένειες, εδώ είναι τα σπίτια μας από τα οποία θα μας κάνει σε λίγο καιρό έξωση ο δικαστικός κλητήρας. Και δεν είμαστε μόνο εμείς. Ο τόπος μας θα ερημώσει. Η ΛΑΡΚΟ έδινε ψωμί σε 1.200 οικογένειες, που κινούσαν την τοπική οικονομία, τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις της γύρω περιοχής.
Τώρα τι; Στο ταμείο ανεργίας με 510 ευρώ τον μήνα για να ζήσουμε την οικογένειά μας, να στείλουμε το ενοίκιο στα παιδιά που σπουδάζουν, να πληρώσουμε το δάνειο και τόσα άλλα. Η ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, λένε, κοστίζει στον έλληνα φορολογούμενο. Μήπως να μας πούνε καλύτερα πόσο κοστίζει κλειστή στην ελληνική οικονομία με την τιμή του νικελίου να έχει εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια; Είστε ικανοποιημένοι με το έργο σας κύριοι της κυβέρνησης; Επιτέλους, τα καταφέρατε κ. Σταϊκούρα να φέρετε την «ανάπτυξη» στον τόπο που σας εκλέγει βουλευτή; Και σεις κ. Οικονόμου, θα βγάλετε και άλλους λόγους για το δημογραφικό, ενώ ψηφίζετε την ερήμωση του τόπου μας;
Δεν το βάζουμε κάτω. Περιφρουρούμε τις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ για να αποτρέψουμε ένα βιομηχανικό ατύχημα. Καταθέσαμε ασφαλιστικά μέτρα και νέο αίτημα προσωρινής διαταγής για το σύνολο των εργαζομένων, βασισμένο στην ανάγκη ασφάλειας των εγκαταστάσεων και επιβίωσης των απολυμένων. Ζητάμε μια βιώσιμη λύση στο αδιέξοδο που μας οδήγησαν. Συνεχίζουμε…
Ήταν Φεβρουάριος του 2020 όταν η κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη ψήφισε την τροπολογία που έθεσε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης τη ΛΑΡΚΟ σβήνοντας ένα - ένα τα καμίνια της. Είδαμε τους μισθούς μας να πετσοκόβονται, τις εργολαβίες να επεκτείνονται, να χάνουμε συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα. Τον Αύγουστο του 2022 απολυθήκαμε. Οι τελευταίοι 800 εργαζόμενοι παραμείναμε στο εργοστάσιο με δίμηνες συμβάσεις. Ώσπου στις αρχές Ιουλίου του 2024 βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου που απέρριπτε τα ασφαλιστικά μέτρα και άνοιγε τον δρόμο στην κυβέρνηση να μας πετάξει σαν στυμμένες λεμονόκουπες στο ταμείο ανεργίας. Τροπολογία στην τροπολογία, οι κυβερνητικές εξαγγελίες αποδείχθηκαν κούφια λόγια. Ούτε εκκαθάριση εν λειτουργία, ούτε σχέδιο συντήρησης και επαναλειτουργίας, στον αέρα ο επενδυτής, άφαντα τα προγράμματα για τους εργαζόμενους άνω των 55. Η μόνη «συνέπεια» της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ για ευτελές τίμημα, χωρίς «βαρίδια» εργαζόμενους.
Δεν χάνουμε μόνο τη δουλειά μας. Χάνουμε την ίδια μας τη ζωή. Οι περισσότεροι είμαστε παιδιά και εγγόνια εργατών που δέσαμε τη ζωή μας και των οικογενειών μας με αυτόν τον τόπο. Εδώ, στον οικισμό της ΛΑΡΚΟ μεγαλώσαμε, εδώ κάναμε οικογένειες, εδώ είναι τα σπίτια μας από τα οποία θα μας κάνει σε λίγο καιρό έξωση ο δικαστικός κλητήρας. Και δεν είμαστε μόνο εμείς. Ο τόπος μας θα ερημώσει. Η ΛΑΡΚΟ έδινε ψωμί σε 1.200 οικογένειες, που κινούσαν την τοπική οικονομία, τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις της γύρω περιοχής.
Τώρα τι; Στο ταμείο ανεργίας με 510 ευρώ τον μήνα για να ζήσουμε την οικογένειά μας, να στείλουμε το ενοίκιο στα παιδιά που σπουδάζουν, να πληρώσουμε το δάνειο και τόσα άλλα. Η ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, λένε, κοστίζει στον έλληνα φορολογούμενο. Μήπως να μας πούνε καλύτερα πόσο κοστίζει κλειστή στην ελληνική οικονομία με την τιμή του νικελίου να έχει εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια; Είστε ικανοποιημένοι με το έργο σας κύριοι της κυβέρνησης; Επιτέλους, τα καταφέρατε κ. Σταϊκούρα να φέρετε την «ανάπτυξη» στον τόπο που σας εκλέγει βουλευτή; Και σεις κ. Οικονόμου, θα βγάλετε και άλλους λόγους για το δημογραφικό, ενώ ψηφίζετε την ερήμωση του τόπου μας;
Δεν το βάζουμε κάτω. Περιφρουρούμε τις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ για να αποτρέψουμε ένα βιομηχανικό ατύχημα. Καταθέσαμε ασφαλιστικά μέτρα και νέο αίτημα προσωρινής διαταγής για το σύνολο των εργαζομένων, βασισμένο στην ανάγκη ασφάλειας των εγκαταστάσεων και επιβίωσης των απολυμένων. Ζητάμε μια βιώσιμη λύση στο αδιέξοδο που μας οδήγησαν. Συνεχίζουμε…
Δημήτρης Καραμέρηs / Η Εποχή
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου