Οι βίαιες συγκρούσεις είναι η κύρια αιτία της πείνας στον κόσμο

Το 2020, 155 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονταν σε κατάσταση σοβαρής επισιτιστικής επισφάλειας – σχεδόν 20 εκατομμύρια περισσότεροι από το προηγούμενο έτος. Παρά την καταστροφική πανδημία COVID-19, οι βίαιες συγκρούσεις παρέμειναν η κύρια αιτία της πείνας στον κόσμο..

 Valeria Emmi*

Αντιμέτωποι με την ανησυχητική τάση της επανεμφάνισης του προβλήματος της πείνας στον κόσμο, θέσαμε κάποια ερωτήματα στη Valeria Emmi* από την οργάνωση CESVI, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε καλύτερα και να δώσουμε  βάρος σε αυτό το σοβαρό υποτιμημένο πρόβλημα.

Ο Παγκόσμιος Δείκτης Πείνας (GHI), ή δείκτης πείνας, που κυκλοφόρησε τις τελευταίες ημέρες από τη CESVI, τεκμηριώνει μια υποχώρηση στον αγώνα κατά της πείνας παγκοσμίως και ειδικότερα σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη. Θα μπορούσατε να μας πείτε τη γνώμη σας για το φαινόμενο και να μας επισημάνετε τα σοβαρότερα προβλήματα;

Ο Παγκόσμιος Δείκτης Πείνας 2021 – που δημοσιεύουμε για δέκατη έκτη συνεχή χρονιά – παρουσιάζει μια πολυδιάστατη μέτρηση της πείνας σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, βασισμένη σε τέσσερις δείκτες: υποσιτισμός, βρεφική καχεξία, βρεφική απίσχνανση και παιδική θνησιμότητα κάτω των πέντε ετών.

Η φετινή έκθεση επισημαίνει ότι η καταπολέμηση της πείνας αυτή τη στιγμή παρουσιάζει εμπόδια και σε ορισμένες περιπτώσεις οπισθοδρόμηση. Σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις του Παγκόσμιου Δείκτη Πείνας, ο κόσμος συνολικά και 47 χώρες ειδικότερα δεν θα μπορέσουν να φτάσουν σε χαμηλό επίπεδο πείνας μέχρι το 2030, 28 από αυτές τις χώρες βρίσκονται στην Αφρική νότια της Σαχάρας, ενώ η οι υπόλοιπες είναι διάσπαρτες στις περιοχές της Νότιας Ασίας, της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, της Ανατολικής Ασίας και της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Η καταπολέμηση της πείνας βρίσκεται επικίνδυνα εκτός πορείας για το 2030.

Το 2020, 155 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονταν σε κατάσταση σοβαρής επισιτιστικής επισφάλειας – σχεδόν 20 εκατομμύρια περισσότεροι από το προηγούμενο έτος. Παρά την καταστροφική πανδημία COVID-19, οι βίαιες συγκρούσεις παρέμειναν η κύρια αιτία της πείνας στον κόσμο. Οι ενεργές συγκρούσεις αυξάνονται και γίνονται όλο και πιο έντονες και επίμονες. Περισσότεροι από τους μισούς υποσιτισμένους ανθρώπους ζουν σε χώρες που πλήττονται από συγκρούσεις, βία ή αστάθεια.

Οι βίαιες συγκρούσεις επηρεάζουν σχεδόν κάθε πτυχή του συστήματος τροφίμων και ταυτόχρονα, η αυξημένη επισιτιστική ανασφάλεια μπορεί να συμβάλει σε βίαιες συγκρούσεις. Αν δεν επιλυθεί το πρόβλημα της επισιτιστικής επισφάλειας, θα είναι δύσκολο να οικοδομηθεί διαρκής ειρήνη και χωρίς ειρήνη υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες να τερματιστεί η πείνα στον κόσμο.

Σε αυτά προστίθενται οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής που γίνονται όλο και πιο εμφανείς και επιβλαβείς. Η πανδημία COVID-19, η οποία μαινόταν το 2020 και το 2021 σε διάφορα μέρη του κόσμου, έδειξε πόσο πολύ είμαστε εκτεθειμένοι παγκοσμίως σε λοιμώξεις και τις επιπτώσεις τους στην υγεία και την οικονομία. Τρεις μεγάλες κρίσεις, λοιπόν, οι συγκρούσεις, η κλιματική αλλαγή και η COVID-19 εντείνονται και απειλούν να εξαλείψουν όλη την πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στον αγώνα κατά της πείνας.

Σε επίπεδο ΜΜΕ, φαίνεται να υπάρχει έλλειψη ενδιαφέροντος για το πρόβλημα της πείνας που συνδέεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο με την καθημερινότητα, με διεθνή συνέδρια και άλλα παρόμοια. Πώς μπορεί να δοθεί συνέχεια και μεγαλύτερη προσοχή στη μεγαλύτερη αιτία θανάτου στον πλανήτη;

Το Ίδρυμα Cesvi συνεχίζει να παρακολουθεί αυτά τα ζητήματα, κοινοποιώντας την καθημερινή του εργασία μαζί με τους πληθυσμούς στα πιο εύθραυστα πλαίσια. Η πανδημία έχει σίγουρα στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στη διασύνδεση των προβλημάτων σε κάθε μέρος του πλανήτη και στη στενή σχέση μεταξύ υγείας, περιβάλλοντος, οικονομίας και κοινωνικών πολιτικών. Η σύνδεση μεταξύ αυτών των μεγάλων κρίσεων, της Covid-19, των συγκρούσεων και της κλιματικής αλλαγής με την πείνα στον κόσμο, τις πιο σοβαρές του αιώνα μας, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σε καθημερινή βάση και σε επίπεδο μέσων ενημέρωσης, αιτιολογώντας κατάλληλα τις ακόμα πολύ δειλές λύσεις που έχουν τεθεί σε εφαρμογή και τονίζοντας αυτά που πρέπει να εφαρμοστούν, δίνοντας κυρίως φωνή στην κοινωνία των πολιτών της οποίας οι χώροι διαλόγου σταδιακά συρρικνώνονται, δίνοντας τη θέση τους στα συμφέροντα των λίγων για θέματα που αφορούν όλους και όλα.

Η πανδημία έδειξε ότι ένα πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν γίνεται μεγάλη προσπάθεια. Φαίνεται προφανές ότι ο τρελός αριθμός των παιδιών που πεθαίνουν από την πείνα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο. Κατά τη γνώμη σας τι το εμποδίζει;

Η πανδημία εξακολουθεί να απαιτεί μεγάλη προσπάθεια γιατί επηρεάζει πολύ στενά τους πάντες, αν και με διαφορετικό τρόπο, όπως υγεία, δημόσια υγεία, οικονομία και κοινωνία. Ο συνεχώς αυξανόμενος υψηλός αριθμός βρεφικής θνησιμότητας φαίνεται στο βόρειο τμήμα του κόσμου να είναι κάτι μακρινό από το ίδιο, λιγότερο απτό. Ωστόσο, η πανδημία έχει προκαλέσει αύξηση της φτώχειας παντού και κατά συνέπεια και της πείνας. Αυτή η εμπειρία θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε περισσότερο τους εγγενείς δεσμούς μεταξύ των διαφορετικών κρίσεων που βιώνουμε και να ανοίξει περισσότερο χώρο σε έναν κοινοτικό προβληματισμό που υπερβαίνει τον προσωπικό ατομικιστικό.

Γνωρίζουμε ότι στο Νότο διεθνείς οργανισμοί, ΜΚΟ, ενώσεις και κυβερνήσεις αγωνίζονται ενάντια στα μοντέλα βιομηχανικής γεωργίας που έχουν καταστρέψει τις τοπικές οικονομίες διαβίωσης. Πόσο μεγάλο είναι το ενδιαφέρον για την επανένταξη των τοπικών καλλιεργειών, πόσο βάρος δίνεται σε ένα νέο μοντέλο εντόπιας γεωργίας;

Η σημασία της γεωργίας μικρής κλίμακας, των πληθυσμών και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών για τη διατήρηση των τοπικών παραδόσεων, την προστασία των αυτόχθονων πληθυσμών, είναι ζητήματα που περιλαμβάνονται στη διεθνή ατζέντα και στη συζήτηση, χωρίς ακόμη σαφή και αποτελεσματική στρατηγική.

Η συζήτηση επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στα συστήματα τροφίμων μας: παραγωγή, συγκομιδή, μεταποίηση, μεταφορά, παροχή μέσων παραγωγής, χρηματοδότηση, διάθεση και κατανάλωση. Η ενίσχυση των συστημάτων τροφίμων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων των συγκρούσεων και της κλιματικής αλλαγής και ταυτόχρονα η διασφάλιση της επισιτιστικής και διατροφικής ασφάλειας είναι μία από τις συστάσεις που απευθύνει το Ίδρυμα Cesvi και οι διεθνείς οργανισμοί προς τις κυβερνήσεις και τους δωρητές.

Για να ανοίξει ο δρόμος για μια ριζική αλλαγή στα συστήματα τροφίμων μας, οι κυβερνήσεις πρέπει να παρακολουθήσουν ενεργά τη Σύνοδο Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για τα Συστήματα Τροφίμων που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2021 και να επωφεληθούν από τις επερχόμενες ευκαιρίες – συμπεριλαμβανομένης της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή του 2021 (COP 26) και της Διάσκεψης του Τόκιο για τη Διατροφή για την Ανάπτυξη την ίδια χρονιά – να ενισχύσουν τη δέσμευσή τους για την επίτευξη του στόχου Μηδενικής Πείνας επενδύοντας στη διατροφή και την ανθεκτικότητα σε εύθραυστα περιβάλλοντα που επηρεάζονται από συγκρούσεις, καθώς και στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής για τις οποίες ο κόσμος δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως αποτελεσματικός μηχανισμός για την επιβράδυνσή τους, πολύ λιγότερο για την εξάλειψή τους.

Ποιες είναι οι προοπτικές που σχετίζονται επίσης με την έξοδο από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω πανδημίας; Και ποιοι πόροι θα ήταν απαραίτητοι όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο έρευνας, ανθρώπινου δυναμικού, εθελοντικής πρωτοβουλίας;

Η έξοδος από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω πανδημίας απαιτεί πρώτα από όλα η υγεία να αναγνωρίζεται ως κοινό αγαθό και να γίνονται σεβαστά, να προστατεύονται και να υποστηρίζονται τα δικαιώματα και οι ανάγκες των ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο.

Η άρση των νομικών, οικονομικών, κοινωνικών και έμφυλων φραγμών που εμποδίζουν την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είναι απαραίτητη για κάθε επιτυχή απάντηση στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και η διασφάλιση της ίσης πρόσβασης για όλους.

Για να επιτευχθεί αυτό, τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να μετατραπούν σε δράση και οι ηγέτες είναι υπεύθυνοι για την εφαρμογή των δεσμεύσεών τους και τη διασφάλιση της υγείας για όλους. Μεταξύ αυτών, είναι πλέον θεμελιώδους σημασίας να αρθούν οι φραγμοί στα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Είναι απαραίτητο να αναγνωριστεί ότι η τρέχουσα έρευνα και παραγωγή ιατρικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων, βασίζεται στην προστασία των εμπορικών μυστικών, των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και των μονοπωλίων που εμποδίζουν την ίση πρόσβαση και περιορίζουν τις δυνατότητες και την αποτελεσματικότητα της παγκόσμιας παραγωγής και διανομής για υψηλές τιμές των βασικών φαρμάκων, αυξάνοντας την ακραία ανισότητα και αφήνοντας πίσω τους φτωχότερους και πιο ευάλωτους.

Δεν πρόκειται μόνο για ηθική αποτυχία, αλλά και για αποτυχία της πολιτικής βούλησης και της προστασίας και προαγωγής της δημόσιας υγείας. Οι παγκόσμιες συμφωνίες για την αντιμετώπιση της πανδημίας πρέπει να είναι δίκαιες για όλους, να βασίζονται σε τεκμηριωμένα στοιχεία και όχι σε ατομική ικανότητα φερεγγυότητας.

__________________________________________________________________________________

* Η Valeria Emmi, οικονομολόγος με εξειδίκευση στην οικονομία της ανάπτυξης, ξεκίνησε και συντονίζει για την Cesvi τις δραστηριότητες υπεράσπισης σε στρατηγικά ζητήματα για την οργάνωση, τόσο στον ανθρωπιστικό όσο και στον αναπτυξιακό τομέα, πέραν των σχέσεων με θεσμούς και φορείς λήψης πολιτικών αποφάσεων σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Για περισσότερα από δέκα χρόνια ασχολείται με τις κοινωνικές πολιτικές και τη διεθνή αναπτυξιακή συνεργασία όσον αφορά την διεκδίκηση δικαιωμάτων και ειδικότερα την επισιτιστική ασφάλεια και τη διατροφή, την προστασία των παιδιών και την καταπολέμηση της κακομεταχείρισης, με εξειδίκευση στις πολιτικές σε θέματα φύλου και την ενδυνάμωση των γυναικών.

Επιμελήτρια πολυάριθμων δημοσιεύσεων, συντονίζει ερευνητικές ομάδες και συνεργάζεται με Think Tanks. Εκπροσωπεί την Cesvi στους διάφορους συνασπισμούς της κοινωνίας των πολιτών και τα εθνικά και διεθνή θεματικά δίκτυα.
πηγή: pressenza.com

Οι δημοσιογράφοι Μαρία Ρέσα και ο Ντμίτρι Μουράτοφ τιμήθηκαν με το Νόμπελ Ειρήνης του 2021 - Η ΕΣΗΕΑ χαιρετίζει την απονομή (video)

Η Φιλιππινέζα δημοσιογράφος Μαρία Ρέσα και ο Ρώσος δημοσιογράφος Ντμίτρι Μουράτοφ τιμήθηκαν με το  Νόμπελ Ειρήνης 2021

______________________________________________________

Η δημοσιογράφος, Μαρία Ρέσα, ήταν μεταξύ των Ανθρώπων της Χρονιάς του περιοδικού Time το 2018 για το έργο της, πριν καν οι συλλήψεις της να προσελκύσουν το διεθνές ενδιαφέρον στο πρόσωπό της.

Η Φιλιππινέζα δημοσιογράφος Μαρία Ρέσα (Maria Ressa), που τιμήθηκε σήμερα τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον Ρώσο δημοσιογράφο Ντμίτρι Μουράτοφ (Dmitry Muratov), αποτελεί σύμβολο της μάχης υπέρ της ελευθερίας του Τύπου.

Η βραβεύση αποδεικνύει ότι «τίποτα δεν είναι δυνατό χωρίς τα γεγονότα», αντέδρασε η Ρέσα σήμερα, σφοδρή επικρίτρια του Φιλιππινέζου προέδρου Ροντρίγο Ντουτέρτε.

«Ένας κόσμος χωρίς γεγονότα σημαίνει ένας κόσμος χωρίς αλήθεια και χωρίς εμπιστοσύνη», δήλωσε η ίδια σε συνέντευξή της που μεταδόθηκε απευθείας από τον Rappler, τον ειδησεογραφικό ιστότοπο του οποίου είναι συνιδρύτρια.

Ο Rappler «θα εξακολουθήσει να κάνει αυτό που κάναμε», τόνισε η Ρέσα, η οποία τον Απρίλιο είχε τιμηθεί με το βραβείο της Ελευθερίας του Τύπου που απονέμει η UNESCO σε αναγνώριση για «την αέναη μάχη της υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης».

Η Ρέσα εκτίμησε σήμερα ότι πρόκειται για «την καλύτερη περίοδο να είσαι δημοσιογράφος». «Αυτές οι περίοδοι που τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα, είναι αυτές που είναι πιο σημαντικό», υπογράμμισε η ίδια.

Οι επικριτικές της θέσεις της κόστισαν δύο συλλήψεις, διώξεις για δυσφήμηση ή οικονομική απάτη και σωρεία απειλών μέσω διαδικτύου.

Οι υπέρμαχοι της ελευθερίας του Τύπου αποδίδουν τις διώξεις αυτές στην κυβέρνηση Ντουτέρτε, η οποία όμως αρνείται ότι έχει οποιοδήποτε ρόλο.

Ο Φιλιππινέζος πρόεδρος Ροντρίγο Ντουτέρτε έχει καταφερθεί ονομαστικά εναντίον του Rappler, τον οποίο χαρακτήρισε «ιστότοπο fake news» μετά τη δημοσιοποίηση ενός άρθρου επικριτικού προς έναν στενό του σύμβουλο.

Παρά τις πιέσεις και τους κινδύνους που διατρέχει, η 58χρονη Ρέσα παραμένει στις Φιλιππίνες και δεν σταμάτησε να επικρίνει την κυβέρνηση της χώρας.

Η πιο πρόσφατη δικαστική της περιπέτεια: μια νιοστή κατηγορία για δυσφήμηση, η οποία απορρίφθηκε τον Αύγουστο.

«Πυλώνας»

«Δεν είμαι μια ξεχωριστή δημοσιογράφος», είχε δηλώσει το 2020 στο AFP, «η δουλειά μου είναι να είμαι ένας πυλώνας (…) ώστε οι συνεργάτες μας να συνεχίσουν να μπορούν να εργάζονται».

Οι διαδικτυακές απειλές ξεκίνησαν λίγο μετά την ορκωμοσία του Ροντρίγο  Ντουτέρτε στην προεδρία των Φιλιππίνων το 2016 και την έναρξη του «πολέμου κατά των ναρκωτικών» στον οποίο έχουν σκοτωθεί χιλιάδες άνθρωποι και πλέον ερευνάται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Στα τέλη του 2016 η Ρέσα εκτιμούσε ότι δεχόταν μέσω ίντερνετ περισσότερα από 90 υβριστικά μηνύματα την ώρα.

Ο Rappler είναι ένα από τα μέσα που δημοσιοποίησαν σοκαριστικές φωτογραφίες από εκτελέσεις και αμφισβήτησαν τη νομική βάση του πολέμου κατά των ναρκωτικών.

Πρώτη φορά η Ρέσα συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 2019 για μια υπόθεση δυσφήμησης και στη συνέχεια δύο μήνες αργότερα όταν ο Rappler κατηγορήθηκε ότι παραβίασε τη νομοθεσία που απαγορεύει στα μέσα ενημέρωσης να έχουν ξένο ιδιοκτήτη.

Η δημοσιογράφος Μαρία Ρεσα, Διευθύνων Σύμβουλος του ιστότοπου "Rappler"

______________________________________________________________

Η δημοσιογράφος ήταν μεταξύ των Ανθρώπων της Χρονιάς του περιοδικού Time το 2018 για το έργο της, πριν καν οι συλλήψεις της να προσελκύσουν το διεθνές ενδιαφέρον στο πρόσωπό της.

Προτού ιδρύσει τον Rappler, η Ρέσα κάλυπτε εμπόλεμες περιοχές.

«Ξεκίνησα ως ρεπόρτερ το 1986 και εργάστηκα σε πολλές χώρες του κόσμου, με έχουν πυροβολήσει, με έχουν απειλήσει, αλλά δεν έχω γνωρίσει ποτέ έναν τέτοιο αργό θάνατο», αντέδρασε μετά την πρώτη της καταδίκη για δυσφήμηση το 2020.

Επικεφαλής του γραφείου του CNN στη Μανίλα και στη συνέχεια στη Τζακάρτα, η Ρέσα ειδικευόταν σε θέματα τρομοκρατίας και ασχολήθηκε με διεθνή δίκτυα τρομοκρατών όπως η αλ Κάιντα.

Η Ρέσα, που έχει αποφοιτήσει από το Πρίνστον και έχει αμερικανική και φιλιππινέζικη υπηκοότητα, στη συνέχεια επέστρεψε στις Φιλιππίνες για να αναλάβει τη διεύθυνση ειδήσεων του μεγαλύτερου τηλεοπτικού δικτύου της χώρας, του ABS-CBN.

Το 2012 δημιουργήθηκε ο Rappler με τη φιλοδοξία να προσφέρει μια τολμηρή ματιά στην ειδησεογραφία των Φιλιππίνων μέσω των ρεπορτάζ και της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

WORLD EXCLUSIVE: The call from Oslo.

Hear Maria Ressa’s reaction when she hears the news from Olav Njølstad, Secretary of the Norwegian Nobel Committee, on being awarded the 2021 #NobelPeacePrize just before the public announcement. "I'm speechless!"

#NobelPrize @mariaressa pic.twitter.com/Zxy20nzWvd

— The Nobel Prize (@NobelPrize) October 8, 2021

 

Η ΕΣΗΕΑ χαιρετίζει την απονομή του βραβείου Νόμπελ στους δημοσιογράφους Μαρία Ρέσα και Ντμίτρι Μουράτοφ

Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της ΕΣΗΕΑ

«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο χαιρετίζουν την απονομή του βραβείου Νόμπελ στους δύο συναδέλφους Μαρία Ρέσα και Ντμίτρι Μουράτοφ. Το αίσθημα χαράς που διακατέχει την παγκόσμια δημοσιογραφική κοινότητα μεταφέρεται από το μήνυμα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων. Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης της ΔΟΔ έχει ως εξής:

“Βρυξέλλες 8 Οκτωβρίου 2021. Σήμερα ανακοινώθηκε ότι η Μαρία Ρέσα από τις Φιλιππίνες και ο Ντμίτρι Μουράτοφ από τη Ρωσία βραβεύονται με το Νόμπελ Ειρήνης, για «τις προσπάθειες που καταβάλλουν για την προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης, προϋπόθεση της Δημοκρατίας και της διαρκούς ειρήνης». Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων χαιρετίζει την είδηση και συγχαίρει θερμά τους βραβευθέντες, δηλώνοντας ότι αυτή η βράβευση αποτελεί αναγνώριση του καίριου ρόλου που διαδραματίζουν οι δημοσιογράφοι σε όλη την υφήλιο, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητες δυσκολίες προκειμένου να υπηρετήσουν την κοινή γνώμη στη χώρα τους και σε όλο τον κόσμο.

Η Μαρία Ρέσα υπήρξε ανταποκρίτρια του CNN, πριν 10 χρόνια ίδρυσε τον ερευνητικό ιστότοπο Rappler, απ’όπου συχνά κατήγγειλε την πολιτική του προέδρου Ντουτέρτε για τη δημόσια ασφάλεια και τις δολοφονίες κατά παράβαση του νόμου, στο πλαίσιο της προεδρικής εκστρατείας κατά των ναρκωτικών. Επανειλημμένα η δημοσιογράφος έχει υποστεί παρενοχλήσεις της αστυνομίας και τον Ιούνιο του 2021 καταδικάστηκε σε φυλάκιση, για μια υπόθεση δυσφήμισης μέσω διαδικτύου. Αυτή τη στιγμή είναι ελεύθερη με εγγύηση, και περιμένει να εκδικαστεί η έφεσης που έχει υποβάλλει. Η ΔΟΔ έχει στηρίξει τη δημοσιογράφο και έχει ζητήσει από τις αρχές των Φιλιππίνων, να αποσυρθούν όλες οι καταγγελίες που έχουν υποβληθεί κατά της δημοσιογράφου.

Ο Ντμίτρι Αντρέιβιτς Μουράτοφ πριν τριάντα περίπου χρόνια ίδρυσε την ανεξάρτητη εφημερίδα Novaja Gazeta. Από τότε δολοφονήθηκαν έξι εργαζόμενοι στην εφημερίδα μεταξύ αυτών και η Αννα Πολιτκόφσκαγια γνωστή για την επικριτική της στάση στον πόλεμο της Τσετσενίας, που διεξήγαγε το Κρεμλίνο. Η εφημερίδα φημίζεται για την κριτική που επιφυλάσσει στην εξουσία και τα άρθρα που δημοσιεύει για τη λογοκρισία, αστυνομική βία, εκλογική νοθεία και πολλά άλλα.

Η επιτροπή που απένειμε το βραβείο Νόμπελ αναφέρει στη σχετική δήλωση: «Η Μαρία Ρέσα κάνει χρήση της ελευθερίας της έκφρασης, για να αποκαλύψει την κατάχρηση της εξουσίας και τον αυξανόμενο αυταρχισμό, στην πατρίδα της τις Φιλιππίνες» και «ο Ντμίτρι Μουράτοφ επί δεκαετίες υπερασπίζεται την ελευθερία του λόγου στη Ρωσία σε συνθήκες, που γίνονται όλο και περισσότερο δύσκολες».

Το βραβείο συνοδεύεται από χρυσό μετάλλιο και χρηματικό έπαθλο 1,14 εκατομμύρια δολάρια περίπου.

Ο Anthony Bellanger, Γενικός Γραμματέας της ΔΟΔ δήλωσε: “Η οικογένεια της ΔΟΔ στέλνει ειλικρινή συγχαρητήρια στην Μαρία Ρέσα και στον Ντμίτρι Μουράτοφ για το βραβείο, που τους απονεμήθηκε υπηρετώντας το επάγγελμα. Χαιρετίζουμε την αναγνώριση από την Επιτροπή Νόμπελ της σπουδαιότητας της ελευθερίας του Τύπου και του ρόλου που διαδραματίζει η δημοσιογραφία, η οποία υπηρετεί τη Δημοκρατία και την ειρήνη, ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που τα δικαιώματα των δημοσιογράφων δέχονται πρωτοφανείς απειλές σε όλο τον κόσμο».

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

COVID-19: Tην προέλευση του ιού ψάχνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) - Έρευνα στην Ουχάν

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε το πλάνο για τη διερεύνηση της προέλευσης της πανδημίας COVID-19. Η μελέτη θα ξεκινήσει στην Ουχάν, την πόλη όπου εντοπίστηκε για πρώτη φορά ο κορονοϊός και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην Κίνα και στην υπόλοιπη υφήλιο.

Σε πρόσφατη δημοσίευση στο περιοδικό Nature ανακοινώνεται η διερεύνηση από τον ΠΟΥ της πιθανής προέλευσης του νέου κορονοϊού. H βιβλιογραφία ανασκοπείται από τους καθηγητές του ΕΚΠΑ Δημήτριο Παρασκευή (αναπληρωτής καθηγητής Επιδημιολογίας & Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνο Δημόπουλο (καθηγητής Θεραπευτικής και πρύτανης ΕΚΠΑ).

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε το πλάνο για τη διερεύνηση της προέλευσης της πανδημίας COVID-19. Η μελέτη θα ξεκινήσει στην Ουχάν -την πόλη όπου εντοπίστηκε για πρώτη φορά ο νέος κορονοϊός και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην Κίνα και στην υπόλοιπη υφήλιο. Η διερεύνηση της πορείας της διασποράς του ιού είναι σημαντική για την πρόληψη τυχόν μελλοντικών μεταδόσεων από ζώα, αλλά οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο ΠΟΥ έχει εξαιρετικά δύσκολο έργο.

Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι ο ιός προήλθε από νυχτερίδες, αλλά ο ακριβής τρόπος με τον οποίο μεταπήδησε στους ανθρώπους είναι άγνωστος. Άλλοι κορονοϊοί έχουν μεταδοθεί στον άνθρωπο μέσω ενδιάμεσου ξενιστή. Για παράδειγμα, ο ιός SARS-CoV-1 που προκάλεσε την επιδημία το 2002-04 προήλθε πιθανότατα από ρακούν ή μοσχογαλή.

«Η εύρεση ενός ζώου με λοίμωξη SARS-CoV-2 είναι σαν να ψάχνoυμε ψύλλους στα άχυρα. Μπορεί να μην βρεθεί ποτέ μια νυχτερίδα ή άλλο ζώο με τον ιό», δηλώνει η Angela Rasmussen, ιολόγος στο Columbia University της Νέας Υόρκης.

Η διερεύνηση της προέλευσης του ιού μπορεί να διαρκέσει χρόνια και μπορεί να μην οδηγήσει πουθενά, ενώ θα πρέπει να λάβει υπόψη και τις διακρατικές σχέσεις μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ. Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αποκαλεί τον ιό ως «τον ιό από την Κίνα, ενώ η κινεζική κυβέρνηση προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ιός της Κίνας», λέει η Λίνφα Γουάνγκ, ιολόγος της Ιατρικής Σχολής του Duke – National University of Singapore της Σιγκαπούρης. Το παιχνίδι πολιτικής ευθύνης ανέφερε ότι οι κρίσιμες λεπτομέρειες σχετικά με την έρευνα που διεξάγεται στην Κίνα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί, λέει ο Wang, ο οποίος ήταν μέρος της αποστολής του ΠΟΥ που διερεύνησε την προέλευση του SARS στην Κίνα το 2003.

Η έρευνα ξεκινάει στην Ουχάν

Μια διεθνής ομάδα επιδημιολόγων, ιολόγων και ερευνητών με εμπειρία στη δημόσια υγεία, την κτηνιατρική και την υγιεινή των τροφίμων θα ηγηθεί της έρευνας του ΠΟΥ για το COVID-19.

Η αρχική έρευνα θα διεξαχθεί πιθανόν από ερευνητές που βρίσκονται ήδη στην Κίνα, και οι υπόλοιποι ερευνητές θα μεταβούν στη Κίνα αφού εξετάσουν πρώτα τα αρχικά αποτελέσματα.

Στην Ουχάν, οι ερευνητές θα διερευνήσουν προσεκτικά την αγορά νωπού κρέατος στη Huanan, που είχαν επισκεφτεί πολλοί από τα πρώτα περιστατικά COVID-19. Ο ακριβής ρόλος της συγκεκριμένης αγοράς στην εξάπλωση του ιού παραμένει άγνωστος. Οι πρώτες έρευνες έλαβαν δείγμα κατεψυγμένων ζώων που είχαν σφαγιασθεί στην αγορά, αλλά δεν βρέθηκαν ενδείξεις για SARS-CoV-2.

Παρόλο αυτά, σε δείγματα από λύματα, ανιχνεύθηκε ιός. «Οι προκαταρκτικές μελέτες δεν απέφεραν αποτελέσματα που θα μπορούσαν να περιορίσουν το πεδίο της έρευνας», αναφέρει η έκθεση. Η αποστολή του ΠΟΥ θα ερευνήσει τα άγρια​​και τα ζώα σε εκτροφές που πωλούνται στην αγορά, όπως αλεπούδες, ρακούν και ελάφια. Θα ερευνήσουν επίσης και άλλες αγορές στην Ουχάν, και θα εντοπίσουν την προέλευση των ζώων που διέρχονται από την Κίνα. Οι ερευνητές θα δώσουν προτεραιότητα σε ζώα που μπορεί να μολυνθούν με τον ιό, όπως οι γάτες και τα μινκ.

Η ομάδα θα εξετάσει επίσης και τα αρχεία νοσοκομείων της Ουχάν, για να διερευνήσει αν ο ιός είχε εξαπλωθεί νωρίτερα από τον Δεκέμβριο του 2019. Οι ερευνητές θα πάρουν συνέντευξη από τους πρώτους ανθρώπους που διαγνώστηκαν με COVID-19, για να εντοπίσουν που εκτέθηκαν και θα εξετάσουν δείγματα για παρουσία αντισωμάτων που συλλέχθηκαν από επαγγελματίες υγείας, τεχνικούς εργαστηρίων και αγρότες εβδομάδες και μήνες πριν από τον Δεκέμβριο του 2019.

Μακροπρόθεσμα σχέδια

Η αρχική έρευνα στην Ουχάν θα παρέχει στοιχεία για μακροπρόθεσμες μελέτες αναφορικά με την προέλευση της πανδημίας, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν και εκτός της Κίνας. «Η τοποθεσία που εντοπίζεται η πανδημία για πρώτη φορά δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα από πού ξεκίνησε», αναφέρει η έκθεση του ΠΟΥ

Αρκετοί ειδικοί θεωρούν ότι ο άμεση πηγή του SARS-CoV-2 είναι πιθανότερο να αφορά νυχτερίδες εκτός της Κίνας, λέει ο Wang. Θεωρεί ότι η ομάδα του ΠΟΥ πρέπει να ερευνήσει νυχτερίδες και άλλα άγρια ​​ζώα σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ασία για αντισώματα έναντι του SARS-CoV-2.

Η έρευνα θα πρέπει επίσης να δώσει προτεραιότητα σε θηλαστικά που εκτρέφονται για τη γούνα τους, όπως ρακούν και μοσχογαλή, τα οποία είχαν σημαντικό ρόλο στην επιδημία του SARS το 2002. «Αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν γίνεται αναφορά σε αυτά τα ζώα στην έκθεση και δεν έχουμε πληροφορίες από την Κίνα σχετικά με το αν αυτά τα ζώα έχουν ελεγχθεί», αναφέρει ο Martin Beer, ιολόγος στο Federal Research Institute for Animal Health του Riems της Γερμανίας

Ένας εκπρόσωπος του ΠΟΥ αναφέρει ότι η αποστολή θα καθοδηγείται από την επιστήμη, και θα διερευνήσει οποιαδήποτε πιθανή υπόθεση που θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις ή που θα μπορούσε να περιορίσει τις πιθανότητες αναφορικά με την προέλευση του ιού.

aftodioikisi

Φιλιππίνες: Σεισμός 6,9 βαθμών στο νησί Μιντανάο

Iσχυρός σεισμός σημειώθηκε σήμερα κοντά στην πόλη Νταβάο των Φιλιππίνων, ανακοίνωσε το Γεωλογικό Παρατηρητήριο των ΗΠΑ (USGS), προκαλώντας ζημιές σε κτίρια, αλλά όχι τσουνάμι.

Το επίκεντρο της μεγέθους 6,8 βαθμών δόνησης βρισκόταν σε απόσταση 61 χιλιομέτρων νοτιοδυτικά του Νταβάο στο νησί Μιντανάο και το εστιακό βάθος της ήταν 28,2 χιλιόμετρα, ανακοίνωσε το USGS, αναθεωρώντας προς τα κάτω το μέγεθος του σεισμού, για το οποίο είχε ανακοινώσει νωρίτερα πως ήταν 6,9 βαθμοί.

Το Κέντρο Προειδοποίησης για Τσουνάμι στον Ειρηνικό ανακοίνωσε πως δεν υπάρχει απειλή για τσουνάμι βάσει των διαθέσιμων στοιχείων.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πληροφορίες για τραυματισμούς, όμως το Ινστιτούτο Ηφαιστειολογίας και Σεισμολογίας των Φιλιππίνων (Phivolcs) ανακοίνωσε πως αναμένονται ζημιές και μετασεισμοί.

Δύο ισχυροί μετασεισμοί μεγέθους 5 και 5,7 βαθμών με επίκεντρο βόρεια της πόλης Χενεράλ Σάντος καταγράφηκαν μετά τον κύριο σεισμό.

Ο ραδιοσταθμός DZMM μετέδωσε πως η ηλεκτροδότηση διακόπηκε στην πόλη Χενεράλ Σάντος, όπου εκκενώθηκε τοπικό νοσοκομείο.

Το Μιντανάο είχε πληγεί τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο από τέσσερις ισχυρούς σεισμούς, που στοίχισαν συνολικά τη ζωή σε τουλάχιστον 20 ανθρώπους.

Καταρρέει η παγκόσμια τάξη πραγμάτων

Τίποτα δεν είναι όπως ήταν. Οι μεγάλες δυνάμεις αναλώνονται σε ανταγωνισμούς, οι Ευρωπαίοι ανησυχούν. Ποιος θα μαζέψει τα εύθραυστα κομμάτια της παγκόσμιας τάξης; Aυτό είναι από τα θέματα της Διάσκεψης του Μονάχου. 

Όταν οι 40 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων και εκπρόσωποι άλλων χωρών και οργανώσεων φτάσουν στο Μόναχο ανάμεσα στα έντυπα της Διάσκεψης Ασφάλειας του Μονάχου που θα πάρουν είναι και το Munich Security Report MSR, μια έκθεση 100 σελίδων με συμπεράσματα για την κατάσταση στον κόσμο. Κι αυτή προκαλεί ανησυχία. Όπως γράφει ο επικεφαλής της Διάσκεψης Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ «δημιουργείται μια νέα εποχή ανταγωνισμών για την εξουσία ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία, που συμβαδίζει με ένα σχετικό κενό εξουσίας σε ό,τι αφορά την φιλελεύθερη διεθνή τάξη πραγμάτων». Οι ΗΠΑ υπό τον Ντόναλντ Τραμπ δείχνουν μικρό ενδιαφέρον για διεθνείς συμβάσεις και αμφισβητούν ανοιχτά θεσμούς, όπως το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ.

Πού βρίσκονται οι συνήγοροι της ελεύθερης τάξης πραγμάτων;

Αντ΄αυτού οι ΗΠΑ «εκδηλώνουν έναν εκνευριστικό θαυμασμό για ισχυρούς άνδρες και για τους νατοϊκούς εταίρους είναι δύσκολο να αποδεχθούν τους επαίνους Τραμπ για ανελεύθερους ηγέτες» είτε στη Βραζιλία, είτε στις Φιλιππίνες, σύμφωνα με την έκθεση. Η έκθεση συνεχίζει σημειώνοντας ότι οι ΗΠΑ έχουν καταχωρίσει την Κίνα και τη Ρωσία ως τους πιο σημαντικούς στρατηγικά αντιπάλους. Ο νέος ανταγωνισμός ανάμεσα στις τρεις υπερδυνάμεις εκφράζεται εντελώς διαφορετικά. Η διένεξη της Ουάσιγκτον με το Πεκίνο εξελίσσεται στα πεδία της οικονομίας και του εμπορίου. Η Ρωσία και η Κίνα πάλι αντιλαμβάνονται τη συγκυριακή συμμαχία τους ως αντίπαλη απέναντι στη Δύση και αναλώνονται σε γεωπολιτική αντιζηλία. Η αντιπαλότητα ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ εκτείνεται σε θέματα εξοπλισμού. Και εδώ η έκθεση δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελπίδας για βελτίωση. Μετά την καταγγελία της συνθήκης INF για την απαγόρευση πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς, επιδεινώνεται το κλίμα και σε άλλες συμβατικές συμφωνίες για περιορισμό των εξοπλισμών. Για παράδειγμα, φαίνεται πολύ πιθανό Μόσχα και Ουάσιγκτον να μην μπορέσουν να συμφωνήσουν στην παράταση της νέας Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων, η οποία εκπνέει το 2021.

Και η Ευρώπη; Η ΕΕ κυρίως δεν είναι καλά προετοιμασμένη απέναντι στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων, αναφέρεται στην έκθεση. Φαίνεται και από τον διάλογο για περισσότερο στρατηγική αυτονομία στην γηραιά ήπειρο. Αυτήν την περίοδο δεν έχει κανείς ένα ισορροπημένο σχέδιο β' στα συρτάρια, με το οποίο η Ευρώπη να μπορεί στον τομέα ασφάλειας να χειραφετηθεί. Και η παγκόσμια τάξη πραγμάτων διολισθαίνει σε μια ενδιάμεση κατάσταση, οι εναπομείναντες συνήγοροι του ελεύθερων αξιών προσπαθούν να περάσουν μέσα από αυτήν τη φάση ανασφάλειας και αστάθειας. Με νηφαλιότητα η έκθεση της Διάσκεψης του Μονάχου διαπιστώνει ότι ορισμένοι υποψήφιοι επιθυμούν να παίξουν το ρόλο των συνηγόρων της ελεύθερης τάξης, αλλά δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Άλλες είναι λιγότερο σε θέση να το κάνουν, αλλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους.

Συμμαχία των οπαδών του πολυμερισμού

Μεγάλο κομμάτι της μελέτης αφιερώνεται στα περιθώρια και τις δυνατότητες που έχουν μεμονωμένες χώρες, όπως ο Καναδάς ή η Ιαπωνία. Ειδικό κεφάλαιο αφιερώνεται στη Μ. Βρετανία, ως χώρα που έχει συνδιαμορφώσει την φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων και στον τομέα ασφάλειας έχει ακόμη πολλά να δώσει, αλλά που είναι εκτεθειμένη σε αστάθμητους παράγοντες λόγω Brexit. Ακόμη κι αν σε Λονδίνο, Παρίσι και Βερολίνο συνεχώς λέγεται ότι και στο μέλλον η συνεργασία θα είναι στενή, θεωρείται από τώρα σαφές ότι η διαδικασία Brexit, και από τις δύο πλευρές, σε απόσταση χρόνου θα δημιουργήσει πληγές. Ποιος λοιπόν θα μαζέψει τα κομμάτια μιας εύθραυστης παγκόσμιας τάξης; Εν όψει της συμμετοχής της στη Διάσκεψη του Μονάχου η καγκελάριος Μέρκελ υποστήριξε σε μαγνητοσκοπημένο βίντεο ότι θα εργαστεί για τη διατήρηση των διεθνών θεσμών, κάτι το ίδιο σημαντικό, όπως και στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Ο Χάικο Μάας, γερμανός υπουργός Εξωτερικών έκανε έκκληση για σχηματισμό μιας συμμαχίας των οπαδών του πολυμερισμού. Το πόσο δύσκολο είναι να μη μείνει μόνο σε λόγια αυτή η έκκληση, φαίνεται από τη συνεργασία με τη Γαλλία, το πιο σημαντικό εταίρο της Γερμανίας.

Μια νέα δημοσκόπηση του Ιδρύματος Φρίντριχ Έμπερτ δείχνει ότι το 43% των Γάλλων, αλλά το 59% των Γερμανών θέλουν τη διεθνή ουδετερότητα των χωρών τους. Οι Γερμανοί, περισσότερο και από ότι οι Γάλλοι, απορρίπτουν συμμετοχή της χώρας τους σε ένοπλες επεμβάσεις. Η τρέχουσα κρίση στο ΝΑΤΟ αποτελεί για τη Γερμανία μεγαλύτερη πρόκληση από ό,τι στη Γαλλία, που έχει μέχρι τώρα ακολουθήσει μια πιο ελεύθερη προσέγγιση, αναφέρεται στη μελέτη. Το πώς μπορούν να λυθούν πολιτικά αυτές οι διαφορές, πρέπει να ξεκαθαριστεί άμεσα ανάμεσα σε Βερολίνο και Παρίσι. Ευκαιρία δεν θα προσφέρει η Διάσκεψη του Μονάχου. Ο γάλλος πρόεδρος ακύρωσε αιφνιδιαστικά τη συμμετοχή του για λόγους εσωτερικοπολιτικών αναγκών.

 πηγή: Deutsche Welle

Φιλιππίνες: Δεκάδες νεκροί από τον υπερτυφώνα Μανγκούτ που “σαρώνει” τη χώρα (vid)

Ο τυφώνας της χρονιάς - Ο υπερτυφώνας Μανγκούτ σφυροκοπά τις Φιλιππίνες κι αφήνει πίσω του νεκρούς και χάος...

Ο υπερτυφώνας Μανγκούτ με θυελλώδεις ανέμους που κατά τόπους ξεπέρασαν σε ένταση τα 300 χλμ/ώρα και κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις, σάρωσε Φιλιππίνες, κινούμενος προς Χονγκ Κονγκ και Νότια Κίνα.

Σύμφωνα με τον Guardian, τουλάχιστον 14 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το σαρωτικό περάσμα του Μανγκούτ, μεταξύ αυτών ένα βρέφος και ένα παιδί.

Δύο διασώστες έχασαν τη ζωή τους κατά την επιχείρηση απεγκλωβισμού ανθρώπων που είχαν καταπλακωθεί από κατολίσθηση ενώ οι αρχές ανακοίνωσαν πως ένα πτώμα είχε εντοπιστεί σε ποτάμι της Μανίλα.

Η θεομηνία προκάλεσε χάος και εκτεταμένες καταστροφές, ξερίζωσε στέγες, δέντρα και κολώνες ηλεκτρισμού, προκάλεσε τουλάχιστον 50 κατολισθήσεις και σοβαρές ζημιές σε αεροδρόμιο κομβικής σημασίας για τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας ενώ εξανάγκασε σε βίαιη φυγή από τις εστίες τους πάνω από 90.000 ανθρώπους. Οι αρχές εκφράζουν το φόβο για ενδεχόμενη αύξηση του αριθμού των νεκρών.

«Προσεύχομαι κι ανησυχώ κι ελπίζω να μην έχουμε περαιτέρω θύματα. Νομίζω πως μετά τον τυφώνα Χαϊγάν, πήραμε πολλά μαθήματα σε σχέση με το επίπεδο ετοιμότητας, τις προειδοποιήσεις και τις προληπτικές εκκενώσεις», τόνισε στο CNN o Εντγκάρ Ποσάντας, εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών.

Υπενθυμίζουμε ότι πάνω από 6.000 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους και 4 εκατομμύρια ψυχές είχαν εκτοπιστεί από το πέρασμα του υπερτυφώνα Χαϊγιάν από τις Φιλιππίνες, πέντε χρόνια πριν.

«Βαλκανικός δακτύλιος»: Ένα οραματικό σχέδιο

Για «δακτύλιο» έργων συνδυασμένων μεταφορών στα Βαλκάνια συζήτησαν οι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, της Ρουμανίας, Βιόριτσα Ντάντσιλα και ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς στην 4η Βαλκανική Σύνοδο της Θεσσαλονίκης...

 

Το σχέδιο είναι φιλόδοξο, μεγαλεπήβολο, θα έλεγε κανείς οραματικό. Ωστόσο, στην τετραμερή σύνοδο της Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη, οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, της Ρουμανίας Βιόριτσα Ντάντσιλα και ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσις, εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να το προχωρήσουν. Αρκεί, βεβαίως να εξασφαλισθούν και τα χρήματα.

Πρόκειται για τον «βαλκανικό δακτύλιο» που θα (δια)συνδέει σιδηροδρομικώς και με αυτοκινητόδρομους ταχείας κυκλοφορίας, τις χώρες από το Αιγαίο μέχρι την Μαύρη Θάλασσα και την Αδριατική και θα μεταβάλλει το τοπίο των μεταφορών και της μετακίνησης αγαθών και ανθρώπων προς όφελος των οικονομιών και κατ΄ επέκταση των λαών της περιοχής.

Σε αυτό το πλαίσιο σχεδιασμού θα συνδεθούν σιδηροδρομικώς τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Αλεξανδρούπολης, με εκείνα της Βουλγαρίας στο Μπουργκάζ και την Βάρνα, στα παραλία της Μαύρης Θάλασσας και του Ρούσε στον Δούναβη στα βουλγαρορουμανικά σύνορα. Ταυτόχρονα προβλέπεται η αναβάθμιση του σιδηροδρομικό άξονας Θεσσαλονίκης-Σκοπίων-Βελιγραδίου- Βουδαπέστης, ενώ συζητείται και η κατασκευή σύγχρονης σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνδέσει την Σερβία με τη Ρουμανία.

Αλ.Τσίπρας: Παράκαμψη των στενών του Βοσπόρου με την σιδηροδρομική σύνδεση λιμανιών Βόρειας Ελλάδας και Μαύρης Θάλασσας

Αναφερόμενος στο έργο σιδηροδρομικής σύνδεσης λιμανιών Βόρειας Ελλάδας και Μαύρης- Θάλασσας, για το οποίο πέρυσι τον Σεπτέμβριο υπογράφτηκε στην Καβάλα συμφωνία ίδρυσης μνημονίου κατανόησης και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας παρουσία των πρωθυπουργών των δυο χωρών, ο Αλέξης Τσίπρας είχε τονίσει πως «θα συμβάλλει τα μέγιστα στην αναπτυξιακή πορεία της ευρύτερης περιοχής». Επανερχόμενος στο θέμα, στις δηλώσεις του μετά την τετραμερή της Τετάρτης στην Θεσσαλονίκη, ο Έλληνας πρωθυπουργός υπογράμμισε πως με την σιδηροδρομική σύνδεση των λιμανιών της Βόρειας Ελλάδας με εκείνα της Μαύρης Θάλασσας επιτυγχάνεται η παράκαμψη των στενών του Βοσπόρου.

Για τις διεθνείς μεταφορές ο δίαυλος του Βοσπόρου ήταν και παραμένει «βραχνάς», με πολύωρες ή και πολυήμερες καθυστερήσεις, υψηλά τέλη διέλευσης, υψηλό ρίσκο λόγω κινδύνου ατυχημάτων από τη συρροή υπερμεγεθών και υπερφορτωμένων πλοίων πάσης χρήσεως.

Με το σιδηροδρομικό και το οδικό (ταυτόχρονα) by pass Αλεξανδρούπολης- Μαύρης Θάλασσας δημιουργείται, σύμφωνα με τους ειδικούς, ένας παρακαμπτήριος άξονας ιδιαίτερα επωφελής για το εμπόριο και τις μεταφορές. Πάνω, απ όλα όμως (πιο) ασφαλής, δεδομένης της περιφερειακής ρευστότητας και των πολλών δυνάμει να πυροδοτηθούν εστιών έντασης που σοβούν στην ευρύτερη περιοχή.

Δυτικά, από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης δια της επιδιωκόμενης (στο ελληνικό τμήμα έχει ξεκινήσει) βελτίωσης του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου που συνδέει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο με τις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης μέσω Βελιγραδίου, Βουδαπέστης Μονάχου, και τα λιμάνια της Βόρειας Αδριατικής, αναμένεται η ταχεία μεταφορά αγαθών από την Ανατολή προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.

Και ο σιδηροδρομικός «βαλκανικός δακτύλιος», θα «κλείνει» από βορρά με τον εκσυγχρονισμό της εγκάρσιας και πεπαλαιωμένης σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει την Σερβία με την Ρουμανία.

Εντός του «δακτυλίου», ο σιδηροδρομικός άξονας Θεσσαλονίκης-Σοφίας, με σοβαρά προβλήματα μέχρι σήμερα και αυτός, «περιμένει» την αναβάθμισή του για να εξυπηρετήσει τις δια του τρένου μεταφορές αγαθών από το νότο στα λιμάνια του Δούναβη, Βιντίν και Ρούσε για να συνεχίσουν από εκεί δια του ποτάμιου διαύλου προς τις αγορές της Μαύρης Θάλασσας και της Ευρώπης.

Σιδηροδρομικός και οδικός «βαλκανικός δακτύλιος»

«Ο σιδηροδρομικός άξονας "10", Θεσσαλονίκης-Βελιγραδίου- Μονάχου είναι ο πιο σημαντικός για την Ελλάδα, δίνει άλλη διάσταση στις μεταφορές, και ακολουθεί η γραμμή Θεσσαλονίκης-Σόφιας που τη συνδέει με τον Δούναβη. Οπωσδήποτε έχει μεγάλη σημασία ο άξονας Αλεξανδρούπολης αφού παρακάμπτει τον Βόσπορο», είπε στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο καθηγητής στον τομέα των Συγκοινωνιών, του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, ειδικευμένος σε θέμα σιδηροδρόμων, Χρήστος Πυργίδης.

Ειδικοί περί των σιδηροδρομικών στους οποίους απευθύνθηκε το ΑΠΕ ΜΠΕ, χαρακτήρισαν το υφιστάμενο σιδηροδρομικό δίκτυο των Βαλκανίων, παρά τις κατά καιρούς αποσπασματικές βελτιώσεις, ειδικά στην Ελλάδα, περίπου ως «πρωτόγονο», σε σχέση με αυτά της δυτικής Ευρώπης- και μάλιστα έλεγαν ότι πολλές γραμμές είναι ακόμα από την οθωμανική αυτοκρατορία!

Όμως οι σύγχρονες μεταφορές απαιτούν συνδυασμό μέσων, μολονότι ο σιδηρόδρομος θεωρείται η «ραχοκοκαλιά» τους στην ξηρά. Έτσι εκτός από τον σιδηροδρομικό «βαλκανικό δακτύλιο», οι κυβερνήσεις των τεσσάρων βαλκανικών κρατών προωθούν την ταχύτατη βελτίωση των αυτοκινητοδρόμων που στους βασικούς τους άξονες θα συγκροτούν τον οδικό «βαλκανικό δακτύλιο». Σήμερα η Εγνατία Οδός στη Βόρεια Ελλάδα, αποτελεί τη βασική οδική αρτηρία την οποία χρησιμοποιούν τα φορτηγά αυτοκίνητα για την μεταφορά φορτίων από τη Νοτιοανατολική προς τη Νοτιοδυτική Ευρώπη αλλά και εκείνα που καταφθάνουν από την Ανατολή και προορίζονται, μέσω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, για την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.

Οι κάθετοι οδικοί άξονες με βασικότερο τον «10» προς το Βελιγράδι, διασυνδέουν σήμερα τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, ΠΓΔΜ, Τουρκία, νοτιοδυτική Ρωσία κ.ά.) με την Εγνατία, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, και τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Ο Σέρβος Πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσις υπογράμμισε στη Θεσσαλονίκη την ανάγκη κατασκευής διεθνούς αυτοκινητόδρομου που θα συνδέσει το Βελιγράδι (επομένως και τον άξονα 10 από Θεσσαλονίκη) με την Τιμισοάρα της Ρουμανίας, και την Αυστρία, ώστε να δημιουργηθεί ή «Εγνατία των Άλπεων», με την μεταφορά προϊόντων οδικώς από την Βιέννη στις αγορές του Καυκάσου.

Με αυτό το έργο στον βαλκανικό βορρά διαμορφώνεται και ο οδικός «δακτύλιος της βαλκανικής» εντός του οποίου θα λειτουργούν μικρότεροι αυτοκινητόδρομοι με σύγχρονες προδιαγραφές διασυνδεδεμένοι μεταξύ τους αλλά και με την Εγνατίας Οδό στην Ελλάδα, εκείνη των «Άλπεων» και φυσικά τον αυτοκινητόδρομο Αλεξανδρούπολης- βουλγαρικών παραλιών και Ρούσε, στη μεθόριο Ρουμανίας-Βουλγαρίας.

Εάν όλα αυτά προχωρήσουν και ολοκληρωθούν, όπως οραματίζονται οι ηγέτες των χωρών μελών της «τετραμερούς» και ενθαρρύνει ο διεθνής παράγοντας, τότε ο σιδηροδρομικός και αυτοκινητιστικός βαλκανικός δακτύλιος (φανταστείτε ότι) θα έχει την εξής εικόνα:
- Στο νότο η σιδηροδρομική και οδική Εγνατία Οδός με προσβάσεις στα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης.
- Ανατολικά ο σιδηροδρομικός και οδικός δίαυλος θα συνδέει τα προαναφερθέντα λιμάνια της Βόρειας Ελλάδας με αυτά της Βάρνας, Μπουργκάζ και Ρούσε.

- Δυτικά, ο σιδηροδρομικός και οδικός άξονας Θεσσαλονίκης-Βελιγραδίου-Μονάχου εξασφαλίζει την ταχεία και ασφαλή μεταφορά προϊόντων προς και από την Κεντρική Ευρώπη παρέχοντας πρόσβαση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τις «θερμές θάλασσες» στη Μεσόγειο.

- Ο «δακτύλιος» κλείνει βόρεια με την «Εγνατία των Άλπεων» και τον σιδηροδρομικό διάδρομο Ρουμανίας-Σερβίας που θα επιτρέψει την αξιοποίηση των λιμανιών του Δούναβη, όπου, όπως αναφέρθηκε στη σύνοδο της Θεσσαλονίκης πρόκειται να κατασκευαστεί και δεύτερη γέφυρα στο Ρούσε λόγω του συνωστισμού φορτηγών TIR που παρατηρείται μονίμως.

Επενδύουν στα έργα η ΕΕ, η Ρωσία, η Τουρκία και η Κίνα

Οι Βαλκάνιοι ηγέτες διαβλέποντας τον κομβικό για τις διεθνείς μεταφορές ρόλο του βαλκανικού διαδρόμου επισπεύδουν τη δημιουργία των υποδομών και από κοινού προωθούν τους σχεδιασμούς, αντιλαμβανόμενοι ότι από τα μεγάλα έργα θα επωφεληθούν οι οικονομίες και εν τέλει οι άνθρωποι στις χώρες τους.

Ειδικά για την διασύνδεση Μαύρης Θάλασσας και λιμανιών Βόρειας Ελλάδας, Σόφια και Αθήνα το έχουν πολύ ψηλά στην ατζέντα των μεταξύ τους σχέσεων, ενώ το έργο ελκύει και τα μεγάλα διεθνή εμπορικά και μεταφορικά συμφέροντα.

Αναφερόμενος στο έργο αυτό ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, σε ομιλία του την επομένη της συνάντησης των «τεσσάρων» στη Θεσσαλονίκη, στο Σεράγεβο της Βοσνίας, είπε ότι «αυτό το έργο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εργαλείο παραγωγής χρήματος για τις χώρες της περιοχής... Ο ίδιος είχε μιλήσει στη Θεσσαλονίκη για την προοπτική ενιαίων διοδίων για όλο το σχεδιαζόμενο δίκτυο οδικών μεταφορών που όπως είπε «θα αφήσει μεγάλα κέρδη στις χώρες μας».

Πιο αναλυτικός, ο επί των μεταφορών αρμόδιος για τις μεταφορές υπουργός Ιβάιλο Μόσκοφσκι οποίος τόνισε επ΄ αυτού: «Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του διαδρόμου (σ.σ. Αλεξανδρούπολης-Μπουργκάζ) είναι ότι χαρακτηρίζεται από πραγματική διατροπικότητα που μπορεί να δει κανείς μόνο σε λίγες περιοχές σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μέσω των ελληνικών λιμανιών είμαστε συνδεδεμένοι με λιμάνια στο Αιγαίο, στη Μαύρη Θάλασσα και κατά μήκος του Δούναβη.

Χρησιμοποιούμε οδικές, σιδηροδρομικές, θαλάσσιες και ποτάμιες διαδρομές για τη μεταφορά αγαθών και πιστεύουμε ότι αυτός ο διάδρομος έχει υψηλή προστιθέμενη αξία και θα προσελκύσει μεγάλο ενδιαφέρον. Για την Ελλάδα το έργο είναι καλό για πολιτικούς λόγους. Η χώρα θα έχει μια εναλλακτική διαδρομή πέραν της διέλευσης του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων και η Βουλγαρία θα αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο Πέλαγος. Αυτή η οδική σύνδεση δεν βλάπτει τα συμφέροντα κανενός, παρέχει μια εναλλακτική (διαδρομή) για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών».

Και ποιος θα βάλει τα λεφτά για να γίνουν όλα αυτά τα (κοστοβόρα) έργα με δεδομένο ότι οι οικονομίες των βαλκανικών κρατών δεν αντέχουν να επωμιστούν ένα τόσο βαρύ φορτίο; Προφανώς όλοι εκείνοι που έχουν συμφέρον να διακινούν στις ευρωπαϊκές αγορές και σ΄ εκείνες του Καυκάσου ή και τις κεντρικής Ασίας τα αγαθά τους; Όλοι εκείνοι που θέλουν να αξιοποιήσουν την βαλκανική οδό για τις μεταφορές τους.

Κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση «τρέχουν» ήδη για την κατασκευή ή επιδιόρθωση αυτοκινητοδρόμων και σιδηροδρομικών δικτύων, χρήματα επενδύουν η Ρωσία και η Τουρκία ενώ στο παιγνίδι έχει μπει γερά και η Κίνα, που επενδύει σε σύγχρονες υποδομές για τη διέλευση και αποθήκευση των εκατομμυρίων κοντέινερς προς στην Ευρώπη μέσω συντομότερων διαδρομών, όπως θεωρείται αυτή της βαλκανικής μέσω ελληνικών λιμανιών. Χθες στην Βουλγαρία, άρχισε η σύνοδος «16+1», τον χωρών δηλαδή της Ανατολικής Ευρώπης και της Κίνας όπου μεταξύ των βασικών θεμάτων ήταν και η χρηματοδότηση σιδηροδρομικών και οδικών έργων. Οι Βαλκάνιοι προσδοκούσαν πολλά ως προς την χρηματοδότηση. Οι Κινέζοι, πάλι, θεωρούνται σκληροί διαπραγματευτές. Πάντως ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κεσιανγκ έφτασε την Πέμπτη στη Σόφια με τρία θηριώδη Boeing 747-8, και συνοδευόμενος από εφτακόσιους συμπατριώτες του επενδυτές και περισσότερους από εκατό δημοσιογράφους- αν αυτό λέει κάτι για το ενδιαφέρον του «κίτρινου γίγαντα» γύρω από τα προαναφερθέντα και πολλά άλλα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Γερμανία καλεί την ΕE να επιταχύνει τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών με χώρες της Ασίας

Σε κείμενο που παρουσιάσθηκε στους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ σε συνάντηση στις Βρυξέλλες, η Γερμανία επαναλαμβάνει την άποψή της ότι ο Τραμπ, σε συνδυασμό με την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, δημιουργούν κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία...

 

Η Γερμανία κάλεσε την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιταχύνει τη σύναψη συμφωνιών για το άνοιγμα του εμπορίου με δώδεκα ή και περισσότερες χώρες, κυρίως στην Ασία, και για την τόνωση της υποστήριξης προς το ελεύθερο εμπόριο σ’ όλον τον κόσμο ως απάντηση στον σκεπτικισμό που εκφράζει γι’ αυτό ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.

Σε κείμενο που παρουσιάσθηκε στους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ σε συνάντηση στις Βρυξέλλες και το οποίο είδε το Ρόιτερς, η κορυφαία οικονομική δύναμη της Ευρώπης επαναλαμβάνει την άποψή της ότι ο Τραμπ, σε συνδυασμό με την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, δημιουργούν κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία. Η Ένωση πρέπει να προωθήσει κοινές πολιτικές σε τομείς όπως η άμυνα, η διπλωματία και η οικονομία, προσθέτει.

Αφού απαριθμώνται 12 χώρες, κυρίως στην Ασία, που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια συνομιλιών με τις Βρυξέλλες, στο γερμανικό κείμενο αναφέρεται: «Η Επιτροπή θα πρέπει να αναλάβει τώρα την πρωτοβουλία για να κάνει αποφασιστικής σημασίας πρόοδο σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις».

Στο κείμενο επισημαίνεται πως μπορεί να συναφθούν συμφωνίες με την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία, την Ινδία, την Κίνα, το Βιετνάμ, τη Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη, τη Μιανμάρ, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Επισημαίνεται επίσης ότι συνομιλίες που χρονολογούνται εδώ και μια 20ετία με τις έξι αραβικές χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου έχουν τελευταία δείξει μικρή πρόοδο.

Πάντως, ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ διαμήνυσε την Παρασκευή ότι η Ευρώπη, η διατλαντική σχέση του Βερολίνου με την Ουάσινγκτον και η πολυμερής προσέγγιση θα παραμείνουν βασικοί πυλώνες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

Μιλώντας σε διπλωμάτες στο Βερολίνο αφού παρέλαβε το υπουργείο από τον Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ ο Γκάμπριελ τόνισε επίσης ότι τα λαϊκιστικά κινήματα εκμεταλλεύονται τους φόβους των ανθρώπων δίνοντας υποσχέσεις για νέες, εθνικιστικές προτεραιότητες, αλλά θα ήταν «τεράστιο λάθος» να κινηθεί κανείς προς την κατεύθυνση αυτή.

Η Γερμανία, συνέχισε, θα πρέπει να αντιδράσει με αυτοπεποίθηση στις πολιτικές αλλαγές που συντελούνται στις ΗΠΑ. Πρόσθεσε ότι ανυπομονεί να συναντηθεί με τον νέο Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, τον Ρεξ Τίλερσον, το συντομότερο δυνατόν.

Ρόιτερς / ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αλλαγή στρατηγικής ΗΠΑ προς την Τουρκία - Ευκαιρία για την Ελλάδα;

Δεδομένων των αμερικανικών εκλογών, δεν είναι βέβαιο οτι θα αναμένουμε λύσεις οριστικές, όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά και για όλην την περιοχή. Υπάρχουν όμως σημαντικές ενδείξεις που μαρτυρούν οτι η Τουρκία θα περάσει μια δύσκολη τετραετία. Ο τρόπος υποδοχής του Ερντογάν στις ΗΠΑ, πέραν των σημειολογικών και συμβολικών ερμηνειών που εποδέχεται, δείχνει αρκετά πράγματα που πρόκειται να λάβουν χώρα.

του Αλέξανδρου Δρίβα *

ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του κεμαλικού κράτους, η Δύση πίστεψε οτι έλυσε ολοκληρωτικά το «Ανατολικό Ζήτημα», ή μάλλον τις πτυχές του που αφορούσαν τον έλεγχο της Εγγύς Ανατολής και της ανάσχεσης της Ρωσίας στα θερμά ύδατα της Μεσογείου. Μολονότι η Τουρκία ως επιτήδειος ουδέτερος, ουδέν συνεισέφερε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την πλευρά των Συμμάχων,  με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου άρχισε να αναβαθμίζεται. Αν και είναι μεγάλη και δύσκολη συζήτηση, πολλά σημερινά προβλήματα που αφορούν στη διεθνή πολιτική, οφείλονται στο γεγονός πως «μέρη προβλημάτων» (στην καλύτερη περίπτωση)  της εποχής του Μεσοπολέμου,  αναβαθμίστηκαν με τον Ψυχρό Πόλεμο και έτσι κατάφεραν  οφέλη που καρπώθηκαν, να μοιάζουν σήμερα  χώρες ανεξέλεγκτες. Μια τέτοια περίπτωση είναι  και η Τουρκία. Στη διεθνή πολιτική, η πρώτη ορίζουσα για το μέλλον μιας χώρας, είναι η σχέση της με τη δύναμη που έχει αναλάβει τη διατήρηση της ισορροπίας του συνόλου των δραστηριοτήτων της διεθνούς πολιτικής. Εν προκειμένω, τι αλλάζει στην αντίληψη των ΗΠΑ αναφορικά με την Τουρκία; Πώς μπορεί από πιθανή αλλαγή να ωφεληθεί  η Ελλάδα;

Η κακή μετάφραση.

 Για να φτάσει η Τουρκία να ζητά γη και ύδωρ από τη Δύση και να μπλοκάρει με κάθε τρόπο λύσεις εξομάλυνσης στη Μέση Ανατολή, για να φτάσει ακόμη στο να συνεργάζεται με υβριδικές ομάδες που φέρουν πρακτικές φρίκης και τρόμου στη διεθνή πολιτική (Daesh) και να αυτοπαρουσιάζονται ως «αναδυόμενες αυτοκρατορίες», δύο πράγματα συμβαίνουν: Το ένα, το έχει εκμυστηρευθεί εδώ και αρκετό καιρό ο Edward Luttwak «Οι ΗΠΑ, δεν έχουν μάθει ακόμη να διαχωρίζουν τους εχθρούς και τους φίλους τους». Το άλλο, συμπληρώνεται με τη διαπίστωση του Luttwak και έχει να κάνει με τη γνώση εθνών-κρατών και των κοινωνιών τους. Εν προκειμένω, η κακή αναγνώριση-ανάγνωση των ΗΠΑ, όχι μόνο αναφορικά με την Τουρκία, αλλά και με την ευρύτερη Μέση Ανατολή (όπως ο ίδιος ο Βernard Lewis παραδέχεται) οδηγεί σε εφαρμογή ημιτελών και λανθασμένων πρακτικών οι οποίες οδηγούν σταδιακά σε αστάθεια και τελικά σε …α-ταξία. Ο κόσμος της Μέσης Ανατολής είναι ένας κόσμος που είναι γεμάτος συγκρούσεις από την εποχή που γραφόταν η Παλαιά Διαθήκη. Οι απλές και βραχυπρόθεσμες πολιτικές, όχι μόνο αποτυγχάνουν, αλλά εξ όσων αποδεικνύονται, δημιουργούν νέους κινδύνους, κάθε φορά δριμύτερους από τους προηγούμενους. Το One Solution erga omnes, δεν υπάρχει ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτικη.

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται με...σοφία.

Όλος ο πυρήνας της βυζαντινής διπλωματίας και οι διδαχές της που γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στις ΗΠΑ, δημιουργούν τις προύποθέσεις για την εφεύρεση ενός «νέου φαρμάκου» που έρχεται από την παρελθούσα πολιτική πρακτική. Τα μέσα, μπορεί να εξελίσσονται όμως η ουσία της πολιτικής δραστηριότητας, παραμένει αναλλοίωτη. Η έμμεση προσέγγιση λοιπόν, και ο εμπλουτισμός της με πολλά παραπάνω πράγματα από ό,τι συνιστά το απλό και πάντα χρήσιμο «Divide & Conquer», δεν είναι απλά μια εναλλακτική πολιτική κατεύθυνση των ΗΠΑ. Είναι ανάγκη και μάλιστα, επιτακτική.

Ο πληθωρισμός της έννοιας «γεωπολιτικό μονοπώλιο» ακολούθησε σε διαλόγους και σε πράξη για πολύ καιρό τη σχέση της Άγκυρας με την Ουάσινγκτον. Σε έναν κόσμο που η απειλή ήταν η ΕΣΣΔ, αυτό το μονοπώλιο μπορούσε με κάποιον τρόπο να τεκμηριωθεί καθώς σε έναν διπολικό κόσμο, οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση διλήμματα και όχι πραγματικές επιλογές (ο κόσμος άλλωστε των επιλογών, ξεκινά από τον αριθμό «3» ). Ο κόσμος που αναδύεται από το 1991, και η ανάδυση του οποίου ακόμη βρίσκεται εν εξελίξει, δεν μπορεί να φιλοξενήσει συνθήκη διατήρησης πρωτοκαθεδρίας (η βούληση των ΗΠΑ) με μονοπώλια. Η απλή σκέψη και απόφαση, δίνουν τη θέση τους στη σύνθετη και συνδυαστική σκέψη, στην εφαρμογή υβριδικών πολιτικών που θα αποφεύγουν τις ολοκληρωτικές συγκρούσεις και που η απειλή θα κερδίζει έδαφος έναντι της χρήσης βίας.

Στροφή των ΗΠΑ από την προηγούμενη δεκαετία.

Η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, πριν ακόμη αρχίσει  το «ξεδόντιασμα» του κεμαλικού κατεστημένου από τον Ερντογάν, απαγόρευσε το 2003 τη διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων προκειμένου αυτά, να πάνε στο Ιράκ. Η συγκεκριμένη απαγόρευση συνεπικούρησε την αμερικανική αποτυχία στο Ιράκ. Δυνάμεις σαν τις ΗΠΑ, που οφείλουν να σκέπτονται με ορίζοντα δεκαετίας, τους επιτρέπεται να κάνουν πολλά λάθη, εκτός από το να πάσχουν από αμνησία. Οι ΗΠΑ, τα ακόλουθα χρόνια, πίεσαν αρκετά την Ε.Ε έτσι ώστε να εντάξουν την Τουρκία ως πλήρες μέλος, θεωρώντας πως έτσι, θα μπορούσαν να ελέγχουν καλύτερα τα τεκταινόμενα σε μια περιοχή μεγάλης έκτασης και ταυτόχρονα, να θέσουν πιθανές τουρκικές αρνήσεις (σαν αυτή που αφορούσε το Ιράκ) υπό έλεγχο. Η ευρωπαϊκή τροχιά της Τουρκίας, δεν ήταν ομαλή, αν και το ΑΚΡ ποτέ δεν είχε σαν στρατηγική προτεραιότητά της την ένταξη της στην Ε.Ε. Η παραπάνω άρνηση της Τουρκίας στις ΗΠΑ, συνυποδήλωνε την οικοδόμηση μιας φιλο-αραβικής πολιτικής, που άλλοτε έχει τα στοιχεία πανισλαμιστικής και άλλοτε, νεο-οθωμανικής. Η καταστροφή του στρατηγικού τριγώνου μεταξύ ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας, ήταν το δεύτερο στάδιο στο οποίο πέρασε ο Ερντογάν για να δείξει οτι εκτός από την αμερικανική πολιτική, η τουρκική διπλωματία διαφοροποιείται και από την ισραηλινή. Η αμερικανική «φοβία» νέων παρεμβατισμών στη Μέση Ανατολή, ήταν το μεγάλο στοίχημα του Ερντογάν, του οποίου οι πιθανότητες κέρδους αυξήθηκαν με τη θαυμαστή οικονομική ανάτπυξη της Άγκυρας. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ, εξέταζαν λύσεις για τη δημιουργία ενός σουνιτικού τόξου του οποίου τα ηνία θα είχε η Τουρκία. Η ιδέα αυτή, είχε ως στόχο του να γίνει η Τουρκία ξανά ένα κράτος-μοχλός που θα τακτοποιούσε για λογαροασμό των ΗΠΑ την περιοχή. Η Τουρκία όμως, είχε τη δική της ατζέντα. Στόχος της ήταν η δημιουργία ανεξάρτητης πολιτικής, και όχι μιας συνεργατικής.

Το μήνυμα ελήφθη από τις ΗΠΑ.

Πολιτικές αυτού του τύπου, όχι μόνο δεν έφεραν ανάσχεση στις βλέψεις του Ερντογάν, αλλά τις εξέλαβε και ως ενθάρρυνση για να συνεχίσει. Όσο οι διαφορές μεταξύ Δύσης και Ρωσίας οξύνονταν (ειδικά από το ζήτημα της Ουκρανίας και μετά) τόσο πιο ελεύθερος αισθανόταν ο Τούρκος ηγέτης να πολιτεύεται σε μια περιοχή που είχε πλέον γίνει μαύρη τρύπα μιας τεράστιας περιφέρειας (Ευρασία). Σε ένα σύστημα ισορροπίας ισχύος που είναι αρκετά πιο πολύπλοκο από ό,τι ήταν στον Ψυχρό Πόλεμο, τα διλήμματα που θέτει η Τουρκία, είναι εντελώς αντίθετα από τις λύσεις που επιθυμεί η Ουάσινγκτον. Η ευελιξία, προϋποθέτει επιλογές και όχι διλήμματα.

Οι συζητήσεις που αφορούν ενδεχόμενο πραξικόπημα στην Τουρκία, ακόμη και αν έχουν βάση, δείχνουν μόνο τη δυσαρέσκεια που επικρατεί στη διεθνή κοινότητα για το ρόλο της Άγκυρας σε όλα τα μέτωπα. Δεν υπάρχει πραγματικά περιφερειακό πρόβλημα στο οποίο η Άγκυρα να συμπεριφέρεται συνεργατικά. Όσα δεν άκουσαν στο παρελθόν από τον Luttwak στις ΗΠΑ, ήταν αυτά που εφάρμοζε τελικά το ΑΚΡ. Χρήση απειλών, κάλυψη της αδυναμίας με προβολή ισχύος, επιρροή σε ομάδες  για τη συνέχιση πολέμου δι’ αντιπροσώπων, τακτικισμοί και βραχυπρόθεσμες συμμαχίες-προσεγγίσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία,( για την διευκόλυνση του θεμελιώδους στόχου του Ερντογάν να καταστήσει την Τουρκία ενεργειακό κόμβο και άρα σημαντική δύναμη σε μια τεράστια περιοχή) αντιπερισπασμοί με οικοδόμηση σχέσεων με το Ιράν πριν αυτό συμφωνήσει με τη Δύση, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, που δείχνουν πως η Τουρκία γνωρίζει να δρα με βάση τη βυζαντινή στρατηγική σκέψη, διδάγματα της οποίας, η Δύση περιφρόνησε συστηματικά.

Ποιά Τουρκία και σε ποιά περιφέρεια;

Ακόμη και αν ο Ερντογάν μπορούσε και άυριο να ανατραπεί, η Τουρκία έχει αναλάβει δεσμεύσεις που οικοδόμησε στέρεα εδώ και 13-14 έτη το ΑΚΡ. Το Κουρδικό Ζήτημα, η αποτυχία της Τουρκίας στη Συρία και το οτι ο Ερντογάν έκανε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να νιώθει πλήρως εκτεθειμένος για την αρχική πίστη που είχε στον πρώτο, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα στην Τουρκία. Μια πολιτική αστάθεια στην Τουρκία με το προσφυγικό να εξελίσσεται, με μια αγορά που έχει ήδη μεγάλο ιδιωτικό χρέος και τεράστιο πληθυσμό, με το μέλλον της Συρίας να μοιάζει ακόμη αβέβαιο, τα προβλήματα αυτά, ξεπερνούν την όποια πολιτική δύναμη θα μπορούσε να έχει στην κυβέρνησή της η Τουρκία. Ο σκοπός των λαθών, είναι η αναγωγή τους σε μαθητεία και οι ΗΠΑ έχουν καταλάβει πλέον πως η Τουρκία, δεδομένων των γεωπολιτικών της περιορισμών σε συνδυασμό με τις «ευκαιρίες» που παρουσιάζει το ρευστό διεθνές σύστημα ισορροπίας ισχύος, θα είναι μάλλον απίθανο –με όποια πολιτική ελίτ και αν κυβερνά την Άγκυρα- να μην προβαίνει σε προσπάθειες αναθεωρητισμού σε μια περιφέρεια κρίσιμη, που συνδέει την Ευρώπη με την Ασία.

Δεδομένων των αμερικανικών εκλογών, δεν είναι βέβαιο οτι θα αναμένουμε λύσεις οριστικές, όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά και για όλην την περιοχή. Υπάρχουν όμως σημαντικές ενδείξεις που μαρτυρούν οτι η Τουρκία θα περάσει μια δύσκολη τετραετία. Ο τρόπος υποδοχής του Ερντογάν στις ΗΠΑ, πέραν των σημειολογικών και συμβολικών ερμηνειών που εποδέχεται, δείχνει αρκετά πράγματα που πρόκειται να λάβουν χώρα.

Προσοχή, αναμονή και ετοιμότητα για Ελλάδα και Κύπρο.

Ο Νικολό Μακιαβέλι υποστήριζε πως «ο συνετός ηγεμόνας άλλοτε φέρεται ως λεόντας και άλλοτε ως αλεπού». Αυτό που περιγράψαμε παραπάνω ως «βυζαντινή σκέψη» και τη σύνδεση αυτής με τις ΗΠΑ και την Τουρκία, οφείλει να αφορά και μας. Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σε μια περίσταση που μπορεί να αποδειχθεί ιδανική. Τα λιγότερο ισχυρά κράτη άλλωστε, επηρεάζονται έτσι κι αλλιώς, περισσότερο από τους συσχετισμούς ισχύος άλλων κρατών. Το «ιδανικό», είναι το ίδιο σχετικό με το –ως απλώς ειπείν- να είσαι «τυχερός στην ατυχία σου». Ποιά τύχη είναι αυτή; Το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου, είναι μεγαλύτερο από ποτέ. Αν η Τουρκία λόγω εσωστρέφειας και επικίνδυνων εσωτερικών εξελίξεων τεθεί υπό έλεγχο προκειμένου να μην εξάγει (ως συνηθίζει) της κρίση της και η περιφέρεια της Μεσογείου φτάσει σε ακραίο σημείο αστάθειας, ίσως αναγκαστεί να ματαιώσει αρκετά της σχέδια αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό καθώς πλέον, οι διεθνείς δρώντες, δεν έχουν στόχο να κατευνάσουν περαιτέρω την τουρκική πολιτική. Αυτά βέβαια, σε επίπεδο τακτικής...

Η οικοδόμηση μιας περιφερειακής στρατηγικής από πλευράς της Ελλάδας, είναι απαραίτητη. Η Μεσόγειος αποδεικνύει πως θα είναι για καιρό ακόμη η Θάλασσα των εξελίξεων. Ανεξάρτητα από το τουρκικό μέλλον, η Ελλάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί το κενό αέρος στο οποίο βρίσκονται οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας και να επαναπροσδιορίσει τις ατλαντικές της σχέσεις με μια δύναμη που με τα καλά της και τα κακά της, παραμένει στην πρωτοκαθεδρία της διεθνούς πολιτικής και είναι πάντα έτοιμη να ακούσει προτάσεις. Η Ελλάδα, δεν εκμεταλλέυτηκε την ισχύ των ΗΠΑ όπως και όσο θα έπρεπε. Η Ελλάδα οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες και να παρουσιάσει σχέδια που αφορούν την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Σε αυτές τις περιοχές, η Τουρκία φαίνεται πως «πρότεινε» κάτι επικίνδυνο. Για δυνάμεις όπως είναι η Ελλάδα, το παρόν διεθνές σύστημα, έχει αρκετές ευκαιρίες καθώς τόσο οι πολυμερείς όσο και οι διμερείς σχέσεις, είναι περισσότερο ανοικτές και λιγότερο αυστηρές. Με προσήλωση στην ιεράρχηση των χωρών που πρέπει να απευθύνεται η Ελλάδα και με την υιοθέτηση συγκεκριμένων περιορισμών, Ελλάδα και Κύπρος έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν στις ΗΠΑ οτι υπάρχουν και άλλες περιφερειακές λύσεις που θα ωθήσουν την Μεσόγειο σε σταθερότητα, που δε χρειάζεται να συνοδεύονται από μεγαλοϊδεατισμούς, σαν αυτούς που προσπάθησε να εφαρμόσει η Τουρκία.

* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι Υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Παν/μιο Πελοποννήσου - συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ).

liberal.gr

Η Κίνα προσφέρει 11,5 δισ. δολάρια σε πέντε χώρες της Νοτιανατολικής Ασίας

Ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ. προσφέρει 10 δις γιουάν (1,54 δις δολάρια) σε δάνεια και 10 δις δολάρια πιστωτικής γραμμής στους ηγέτες πέντε χωρών που βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ, την Μιανμάρ, το Λάος, την Ταϊλάνδης, την Καμπότζης και το Βιετνάμ.

Η ΚΙΝΑ θα προσφέρει 11,5 δις δολάρια σε δάνεια και πιστωτικές γραμμές σε πέντε χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας για υποδομές και άλλα έργα, ανακοίνωσε σήμερα ο πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ.

Το 2014, ο Λι προσέφερε 20 δις δολάρια σε δάνεια στη Νοτιοανατολική Ασία, μια σημαντική προσφορά για μια περιοχή που παλεύει να χρηματοδοτήσει το οδικό δίκτυο, τα λιμάνια και τους σιδηροδρόμους που χρειάζεται για την ανάπτυξή της.

Αυτή τη φορά ο Λι προσέφερε 10 δις γιουάν (1,54 δισεκ. δολάρια) σε δάνεια και 10 δις δολάρια πιστωτικής γραμμής στους ηγέτες πέντε χωρών που βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ. Ο Κινέζος πρωθυπουργός, σύμφωνα με την ιστοσελίδα altsantiri.gr, μιλούσε σε σύνοδο στην πόλη Σάνια της νότιας Κίνας, στην οποία συμμετείχαν οι ηγέτες της Μιανμάρ, του Λάος, της Ταϊλάνδης, της Καμπότζης και του Βιετνάμ.

Η είδηση δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών καθώς και από το ειδησεογραφικό πρακτορείο Νέα Κίνα. Ο Λι δεν έδωσε χρονοδιάγραμμα για την αποδέσμευση των πόρων αυτών.

Εξήντα τέσσερις δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν το 2015!

Εξήντα τέσσερις δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν σε όλο τον πλανήτη  το 2015 εξαιτίας του επαγγέλματός τους σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό της οργάνωσης  PRESS FREEDOM BAROMETER (P.F.B)

Έκκληση του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, σε ΗΠΑ και Ρωσία για συνεργασία εναντίον του ISIS

Την συνεργασία ΗΠΑ- Ρωσίας ζήτησε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, με στόχο την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Τις επισημάνσεις του έκανε μιλώντας στην ετήσια Σύνοδο των Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας, που έγινε στη Μαλαισία.

STRATFOR: Τι θα γίνει την επόμενη 10ετία! - Προβλέψεις ή σενάρια επιστημονικής φαντασίας του αμερικάνικου think tank;

Τι θα γίνει την επόμενη 10ετία; Σύμφωνα με το αμερικάνικο think tank Stratfor. Αυτοκρατορίες διαλύονται και νέοι παίκτες ξεπροβάλλουν στην παγκόσμια σκακιέρα....

ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ποτέ δεν έμειναν εκτός των σχεδίων όλων των μεγάλων δυνάμεων. Οι απόψεις που συχνά πυκνά τα τελευταία χρόνια ακούγαμε από διάφορες πηγές περί “αμερικανικής αποχώρησης” και άλλων σχετικών “αναλύσεων” δεν μπορούσαν να σταθούν σε οποιαδήποτε σοβαρή κριτική. Η κατάρα των Βαλκανίων ήταν και είναι ότι θα βρίσκονται πάντα σε πρώτο πλάνο.

Μια ανάλυση του αμερικανικού think tank Stratfor, απλά επιβεβαιώνει ότι στα Βαλκάνια γίνεται πάλι “παιχνίδι”. Και δεν μπορεί αυτό να μην αφορά και να μην έχει επιπτώσεις σοβαρές στην Ελλάδα. Όπως θα διαπιστώσετε η Ελλάδα δεν …υπάρχει πουθενά ως “παίκτης” .

Όπως επισημαίνει η ανάλυση του Stratfor “η Ρωσία, η Τουρκία και η Δύση έχουν ένα κοινό αντίπαλο στα Βαλκάνια: τη πολιτική αστάθεια.

Αυτή η λωρίδα γης στη συμβολή των τριών ιστορικών αυτοκρατοριών, μεταξύ της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας έχει γίνει εδώ και καιρό το επίκεντρο του ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων. Είναι μία αρένα αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης. Και οι δύο πλευρές προσπαθούν να “αγοράσουν” επιρροή με επενδύσεις και ενεργειακά έργα”.

Από κοντά έχουν την Τουρκία ,γράφουν οι αναλυτές του Stratfor τονίζοντας ότι οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιούν την οικονομική και πολιτική τους δύναμη για να αποκτήσουν επιρροή στα Βαλκάνια.

Στην ανάλυση υπενθυμίζεται ότι στις 15 Μαΐου, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επισκέφθηκε τη Σερβία. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στις 20 Μαΐου . Δυτικοί ηγέτες έχουν δείξει επίσης ενδιαφέρον για την περιοχή, με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι και το Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Φίλιπ Χάμμοντ να έχουν κάνει επίσκεψη στη Βουλγαρία τον Ιανουάριο. Υψηλόβαθμοι Αμερικανοί αξιωματούχοι επισκέπτονται τακτικά τη Ρουμανία.

Οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν δύο μεγάλους στόχους στα Βαλκάνια: τη διατήρηση της σταθερότητας στο δυτικό τμήμα της περιοχής και την ελαχιστοποίηση της ρωσικής επιρροής. Για το σκοπό αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν εμπλακεί στην εσωτερική πολιτική των Βαλκανίων από τη δεκαετία του 1990 ακόμη μέσω των επεμβάσεων του ΝΑΤΟ . . Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χρησιμοποιήσει σημαντικούς οικονομικούς πόρους και πολιτικό κεφάλαιο για τη μεταρρύθμιση και την οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή, αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα.

Η Δύση έχει το πλεονέκτημα ότι διαθέτει επαρκή κονδύλια για να δώσει για την ανάπτυξη και την άμυνα μεταξύ των χωρών της περιοχής. Χώρες όπως η Σερβία και η ΠΓΔΜ είναι απίθανο να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση την επόμενη δεκαετία και απειλούνται από εσωτερικές αντιπαραθέσεις. Ωστόσο, εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση στα οικονομικά οφέλη που προέρχονται από τους στενούς δεσμούς τους με την Ευρώπη. Μεταξύ του 2014 και του 2020, η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάζει να χορηγήσει € 1.500.000.000 (περίπου 1.700.000.000 δολάρια) στη Σερβία, ένα υποψήφιο μέλος της ΕΕ, και € 11.4 δισεκατομμύρια για τη Βουλγαρία.

Επιπλέον, υπάρχει σημαντική αμυντική βοήθεια προς τη Βουλγαρία ως μέρος της προσπάθειας για την ενίσχυση των ρωσικών παραμεθόριων περιοχών.

Η κρίση στην Ουκρανία ανάγκασε τις Ηνωμένες Πολιτείες να προχωρήσουν σε ενίσχυση της άμυνας κατά μήκος του ανατολικού άκρου του ΝΑΤΟ.

Ταυτόχρονα, η κρίση στην Ουκρανία οδήγησε την Ευρωπαϊκή Ένωση να θέσει ως προτεραιότητα το “νότιο διάδρομο” για το φυσικό αέριο, για να παρακάμψει τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό Gazpromκαι να μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία.

Η Ρωσία

Η ανάλυση του Stratfor συνεχίζει :

“Από την πλευρά της, η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει την επιρροή της στα Βαλκάνια, όπου έχει στενούς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με χώρες όπως η Σερβία και η Ελλάδα, που “απειλούν” τα δυτικά συμφέροντα. Ωστόσο, το ενδιαφέρον του Κρεμλίνου στην περιοχή κατά το τελευταίο έτος οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην επιδείνωση της σχέσης της με τη Δύση. Στόχος της Ρωσίας στα Βαλκάνια είναι να αποτραπεί η επέκταση των δυτικών στρατιωτικών υποδομών στην περιοχή, διατηρώντας παράλληλα επαρκή δύναμη για την υλοποίηση στρατηγικών έργων ενεργειακής υποδομής.

Παρά το γεγονός ότι η Δύση έχει περισσότερους πόρους για να επενδύσει στα Βαλκάνια, η Ρωσία κατέχει αρκετά περιουσιακά στοιχεία και κατέχει αριθμό εκκρεμών δανείων προς τις βαλκανικές κυβερνήσεις. Η Μόσχα έχει καταφέρει να διατηρήσει καλές διπλωματικές σχέσεις με κάποιους ολιγάρχες, ιδιαίτερα στη Βουλγαρία. Το 2008, η Gazprom αγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών στη σερβική εταιρεία πετρελαίου NIS. Όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ρωσία έχει παράσχει χρηματοδότηση προς τη Σερβία - περίπου 1.500.000.000 δολαρίων στην κατά τα τελευταία δύο χρόνια.

Η δυτική πίεση μπορεί να σταμάτησε το έργο του South Stream, αλλά ο αγωγός που η Ρωσία σχεδιάζει να κατασκευάσει στη θέση του, ο Turkish Stream, θα μπορούσε να βοηθήσει την Gazprom να αντιμετωπίσει τις ευρωπαϊκές προσπάθειες για αποφυγή ενεργειακής εξάρτησης από τη Μόσχα.

Ο αγωγός θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Μαύρη Θάλασσα προς την Τουρκία και την Ελλάδα. Η Ρωσία έχει υποστηρίξει την κατασκευή ενός αγωγού που θα τρέξει από την Ελλάδα στη ΠΓΔΜ, τη Σερβία και την Ουγγαρία. Εκτός από την Τουρκία, οι τέσσερις αυτές χώρες βρίσκονται στο επίκεντρο της ρωσικής διπλωματικής “επίθεσης”. Παρ 'όλα αυτά, η Ρωσία που αγωνίζεται να διαχειριστεί τις εσωτερικές της οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις, βλέπει την επιρροή της στα Βαλκάνια να είναι σχετικά περιορισμένη.

Τουρκικά Ενδιαφέροντα

Η Τουρκία έχει τους δικούς της πολιτιστικούς δεσμούς και οικονομικά συμφέροντα στα Βαλκάνια, αλλά δεν διαθέτει σήμερα τα μέσα και τη στρατιωτική δύναμη για να ανταγωνιστεί τη Ρωσία ή τη Δύση.

Ένας από τους στρατηγικούς στόχους της Τουρκίας είναι να διατηρήσει την επιρροή της στη Μαύρη Θάλασσα. Ο στόχος αυτός προϋποθέτει τη διαχείριση των σχέσεων με άλλα κράτη της Μαύρης Θάλασσας στην περιοχή των Βαλκανίων. Αλλά η Τουρκία επιχειρεί επίσης να πλησιάσει περισσότερο τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όπου η Άγκυρα προσπαθεί να ενισχύσει την επιρροή της μέσω πολιτιστικών και ιστορικών δεσμών.

Η Τουρκία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις δυτικές δυνάμεις και τη Ρωσία σε επίπεδο χρηματοοικονομικών επενδύσεων στα Βαλκάνια. Αλλά ως μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο μαζί με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία στην αντιμετώπιση της κρίσης στην Ουκρανία.

Επιπλέον, η Τουρκία έχει καταφέρει να χρησιμοποιήσει οικονομικά και πολιτικά εργαλεία για να κερδίσει την εύνοια της Βοσνίας. Η Τουρκία είναι μεταξύ των κορυφαίων πέντε επενδυτών στη χώρα. Στην πραγματικότητα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι η Τουρκία έχει επενδύσει $ 1.1 δισεκατομμύρια στη Βοσνία από το 1995 - ένα σημαντικό ποσό για μια χώρα με ακαθάριστο εγχώριο προϊόν περίπου 18 δισεκατομμύρια δολαρίων.

Ο Turkish Stream, αν κατασκευαστεί, αναμφίβολα θα ενδυναμώσει την Τουρκία . Η Άγκυρα θα διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην κατασκευή του έργου, και θα χρησιμοποιήσει αυτό το ρόλο για να βελτιώσει τις σχέσεις της με τις χώρες που θα παίρνουν φυσικό αέριο όπως η ΠΓΔΜ και η Σερβία.

Τα Σκόπια.

Οι αναλυτές του Sratfor οι οποίοι επιμένουν να αναφέρουν το κρατίδιο των Σκοπίων ως Μακεδονία κάνουν αναφορά στα τελευταία βίαια γεγονότα . Επισημαίνουν ότι η Μόσχα έσπευσε να στηρίξει την κυβέρνηση γιατί δεν θέλει να προκληθούν προβλήματα αστάθειας τώρα που ξεκινά το έργο του νέου αγωγού. Δύσκολο όμως να θεωρήσει κάποιος ότι η κατάσταση στα Σκόπια μπορεί να εξομαλυνθεί.

Όσο για την Αλβανία αυτή κατατάσσεται χωρίς αμφιβολία στο “φιλοδυτικό μπλοκ” σ΄ ότι έχει να κάνει με τις επιλογές της στην εξωτερική πολιτική.

Το συμπέρασμα της ανάλυσης είναι ότι οι αδύναμες κυβερνήσεις και η πολιτική αστάθεια που υπάρχει στα Βαλκάνια από τη μία εξυπηρετούν τις μεγάλες δυνάμεις για να παρεμβαίνουν και να ασκούν πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους,αλλά από την άλλη αυτή ακριβώς η αστάθεια δεν τους επιτρέπει να θεωρούν ότι “πατούν” σταθερά.

Δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι σ΄ όλη αυτή την ανάλυση η Ελλάδα …δεν είναι πουθενά. Θα αναγνωρίσουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει βγει από το καβούκι που είχε μπει η προηγούμενη. Αλλά χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να μπούμε στο παιχνίδι που παίζεται στα Βαλκάνια κι όχι μόνο.

Το αμερικάνικο think tank "Stratfor" προβλέπει ακόμα:

Η Γερμανία θα βρεθεί σε βαθιά κρίση

Η εξαγωγική οικονομία της Γερμανίας θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα λόγω της διαρκούς ανόδου του Ευρωσκεπτικισμού αλλά και της προβλεπόμενης μείωσης του πληθυσμού της χώρας. Το αποτέλεσμα θα είναι μια στασιμότητα ανάλογη με αυτήν που τώρα αντιμετωπίζει η Ιαπωνία. «Αναμένουμε η γερμανία να υποφέρει από τρομερά οικονομικά πισωγυρίσματα μέσα στην επόμενη δεκαετία» αναφέρει η Stratfor.

Η Πολωνία θα αναδειχθεί σε ηγέτιδα της Ευρώπης

«Η Πολωνία θα βρεθεί στο επίκεντρο της οικονομικής ανάπτυξης και της πολιτικής επιρροής« αναφέρεται στις προβλέψεις της Stratfor, και τονίζεται ότι σε αυτήν την άνοδο θα βοηθήσει ο πληθυσμός της χώρας που σε αντίθεση με άλλες χώρες θα αυξηθεί.

Η Ευρώπη θα χωριστεί στα 4

Σε 10 χρόνια η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα είναι ήδη μια μακρυνή ανάμνηση, λένε οι αναλυτές της Stratfor που κάνουν λόγο για τέσσερις…Ευρώπες: Τη Δυτική Ευρώπη, την Ανατολική, την Σκανδιναβία και τα Βρετανικά Νησιά. Αυτές οι τέσσερις περιοχές δεν θα είναι τόσο στενά συνδεδεμένες όπως είναι τώρα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα επιβιώσει με μια άλλη μορφή. Οι οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις των ευρωπαϊκών χωρών θα καθορίζονται σε διμερές επίπεδο. Οι πολυεθνικές συμμαχίες θα είναι μικρές σε ό,τι αφορά τους στόχους και τις επιδιώξεις και όχι δεσμευτικές. «Μερικές χώρες θα διατηρήσουν ένα είδος καθεστώτος χώρας μέλους σε μια πολύ διαφοροποιημένη Ευρωπαϊκή Ενωση», αναφέρει η Stratfor.

Τουρκία και ΗΠΑ σε στενή συνεργασία

Η χαώδεις πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή θα δώσουν την ευκαιρία στην Τουρκία να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περιοχή, αν και αρχικά θα δείξει απροθυμία να επέμβει. Η Τουρκία θα καταστεί ο βασικότερος σύμμαχος των ΗΠΑ αλλά θα ζητήσει ανταλλάγματα από την Ουάσιγκτον. Η Αγκυρα θα προβάλει ως απειλή τις στρατιωτικές βάσεις της Ρωσίας στην γειτονική Αρμενία και θα ζητήσει την βοήθεια των αμερικανών για να κρατήσει μακριά αυτόν τον κίνδυνο.

Τα προβλήματα της Κίνας γίνονται εκρηκτικά

Καθώς η οικονομική ανάπτυξη επιβραδύνεται, θα αυξηθεί η δυσαρέσκεια των κινέζων πολιτών έναντι του κομμουνιστικού καθεστώτος, προβλέπει η Stratfor. Προκειμένου να συγκρατήσει της χαοτικές εξελίξεις η κυβέρνηση θα προσφύγει στην καταπίεση των πολιτών.

Η Ιαπωνία ξαναγίνεται ναυτική αυτοκρατορία

Καθώς η Κίνα θα προσπαθεί να ελέγξει τις ναυτικές οδούς στην Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, τον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, το Τόκιο θα προσπαθήσει αν κρατήσει ανοικτούς τους θαλάσσιους δρόμους. Κι επειδή η αμερικανική στρατιωτική ισχύς θα βρίσκεται σε φάση αποδυνάμωσης, η Ιαπωνία θα αναγκαστεί να αναλάβει μόνη της να υπερασπίσει τα συμφέροντά της, αυξάνοντας την ισχύ του πολεμικού ναυτικού της που τώρα είναι σχεδόν ανύπαρκτο.

Οι 16 μινι- Κίνες!

Η οικονομική αποδυνάμωση της Κίνας θα οδηγήσει αντίστοιχη ανάπτυξη άλλες χώρες από τον λεγόμενο αναπτυσσόμενο κόσμο. Οι χώρες αυτές είναι: Το Μεξικό. Η Νικαράγουα, η Δομινικανή Δημοκρατία, το Περού, η Αιθιοπία, η Ουγκάντα, η Κένυα, η Τανζανία, το Μπαγκλαντές, η Μιανμάρ, η Σρι Λάνκα, το Λάος, το Βιετνάμ, η Καμπότζη, οι Φιλιππίνες και η Ινδονησία.

Οι ΗΠΑ χάνουν την ισχύ τους

Καθως ο κόσμος θα γίνεται όλο και πιο ασταθής μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, οι ΗΠΑ θα γίνονται όλο και περισσότερο επιλεκτικές για τις προκλήσεις που πραγματικά θα τις ενδιαφέρει να αντιμετωπίσουν. Η βελτίωση της οικονομίας θα κάνει τους αμερικανούς να πιστέψουν ότι βρίσκονται στην πιο ασφαλή γωνιά του πλανήτη απομονωμένοι από τα προβλήματα του υπόλοιπου κόσμου. «Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν αν ειναι μια μεγάλη οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμη αλλά θα αναμιγνύονται πολύ λιγότερο στα παγκόσμια γεγονότα» τονίζει η Stratfor στις προβλέψεις της.