92% «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Ιρακινού Κουρδιστάν

Άμεση ήταν η αντίδραση της Βαγδάτης με το πρωθυπουργό του Ιράκ Χάιντερ Αλ Αμπάντι να ζήάει την ακύρωση του δημοψηφίσματος, δηλαδή να θεωρηθεί ως μη γενόμενο...

Συντριπτική επικράτηση του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Ιρακινού Κουρδιστάν. Υπέρ της ανεξάρτησίας τάχθηκε το 92% όσων προσήλθαν στις κάλπες. H ανακοίνωση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους Κούρδους, όμως προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Βαγδάτης.

Ο πρωθυπουργός του Ιράκ Χάιντερ Αλ Αμπάντι ζήτησε την ακύρωση του δημοψηφίσματος, δηλαδή να θεωρηθεί ως μη γενόμενο, ενώ λίγο αργότερα το κοινοβούλιο του Ιράκ διέταξε κατά πλειοψηφία να κλείσουν τα προξενεία τρίτων χωρών τα οποία φιλοξενούνται στην πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν, Aρμπίλ.

«Καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια εξάπλωσης του ρατσισμού. Η διχοτομήση και ο διχασμός αποσκοπούν στην επιστροφή της τρομοκρατίας. Στο παρελθόν, οι τρομοκράτες κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τις διαφορές μας» υποστηρίζει ο πρωθυπουργός του Ιράκ.

Ο πρόεδρος του Ιρακινού Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί έχει δηλώσει ότι δεν θα κηρύξει μονομερώς την ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν, αλλά επιθυμεί διάλογο με την Βαγδάτη με στόχο ένα ειρηνικό «διαζύγιο».

Τουρκία και Ιράν αντιτίθενται σε μία τέτοια προοπτική, καθώς, σε συνδυασμό με την ντε φάκτο αυτονομία που έχουν κερδίσει οι Κούρδοι στη βόρεια Συρία, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και για τις τουρκικές και ιρανικές περιοχές με μειονοτικό κουρδικό πληθυσμό.

Το μέλλον της Ευρώπης επί τάπητος στη Σύνοδο Κορυφής στο Ταλίν

Σε εξέλιξη η αποψινή άτυπη Σύνοδος Κορυφής στο Ταλίν της Εσθονίας, για το πρόγραμμα της ΕΕ μέχρι το καλοκαίρι του 2018. Αναμένονται διερευνητικές κινήσεις, μετά και το νέο τοπίο σε Γαλλία και Γερμανία...

Η Σύνοδος Κορυφής στο Ταλίν της Εσθονίας έχει στο επίκεντρό της τα φλέγοντα ζητήματα της μετανάστευσης καθώς και της κοινωνικής αλλά και οικονομικής ασφάλειας έχοντας παράλληλα το βλέμμα στραμμένο και στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ομιλία του προέδρου της Γαλλίας για το μέλλον της Ευρώπης το κεντρικό θέμα συζήτησης στο απόψινό δείπνο εργασίας των Ευρωπαίων ηγετών. Την Παρασκευή η Σύνοδος για την Ψηφιακή Πολιτική. Οι προτάσεις με τις οποίες προσέρχεται η Ελλάδα. 

Απόψε στην άτυπη Σύνοδος αναμένεται να συζητηθεί το πρόγραμμα της ΕΕ μέχρι το καλοκαίρι του 2018. Επί της ουσίας με την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας σε Γαλλία και Γερμανία θα είναι η πρώτη Σύνοδος κατά την οποία θα ανιχνευθούν οι προθέσεις για την επόμενη περίοδο. 

Το όραμα του Μακρόν στο τραπέζι των Ευρωπαίων ηγετών

Τις προτάσεις της Ελλάδας για την κοινωνική Ευρώπη θα παρουσιάσει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο πλαισίου της Συνόδου Κορυφής.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην παρέμβασή του ο Έλληνας πρωθυπουργός αναμένεται να τονίσει τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, οι οποίες απέδειξαν ότι η αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και βάσει των αρχών της, τις κρίσεις στην οικονομία και στο μεταναστευτικό στην Ευρώπη, αλλά και να δώσει το στίγμα της στις παγκόσμιες και περιφερειακές εξελίξεις, έχουν οδηγήσει σε πολιτική κρίση. 

Στο βρίσκεται και ο Αλέξης Τσίπρας για τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ

Ο Αλέξης Τσίπρας θα υπογραμμίσει άλλωστε πως η κρίση αυτή έχει εκφραστεί με το Brexit, την άνοδο της ακροδεξιάς και τις φυγόκεντρες τάσεις χωρών που δεν δέχονται να δείξουν αλληλεγγύη εντός της ΕΕ.

Ο πρωθυπουργός θα επισημάνει, πάντα σύμφωνα με πληροφορίες, ότι ο μόνος τρόπος που η πολιτική κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί είναι να αποδεχτούμε ότι η κατάσταση δεν είναι business as usual και πρέπει να υπάρξει σχεδιασμός για ουσιαστικές πρωτοβουλίες μέχρι το καλοκαίρι σε συγκεκριμένους τομείς.

Στο πλαίσιο της Συνόδου ο κ. Τσίπρας θα παρουσιάσει τις προτάσεις της Ελλάδας για την κοινωνική Ευρώπη βασισμένη στην ανάπτυξη, και όχι στη λιτότητα, καθώς και μια νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης.

Ο πρωθυπουργός θα τονίσει πως η μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει να είναι βασισμένη στη δίκαιη κατανομή των βαρών και την αποτελεσματική αντιμετώπιση των δικτύων διακινητών. Επίσης στην ατζέντα του πρωθυπουργού θα βρεθούν και οι ευρωτουρκικές σχέσεις.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα αναφερθεί στη Σύνοδο ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων και την αναζωογόνηση της Ατζέντας της Θεσσαλονίκης, ενώ τέλος θα υπογραμμίσει τις θέσεις για την αναβάθμιση του διεθνούς και περιφερειακού ρόλου της ΕΕ και την ενίσχυση της αμυντικής της πολιτικής.
Την Παρασκευή αναμένεται να πραγματοποιηθεί η Σύνοδος για την Ψηφιακή Πολιτική.

Το πρόγραμμα του πρωθυπουργού στο Ταλίν 

• 12:00-12:45: Εναρκτήρια ομιλία της Προέδρου Εσθονίας, Κέρστι Κάλιουλαϊντ, και παρέμβαση καθηγητή κυβερνο- ασφάλειας κ. Limnell
• 12:45-15:00: Γεύμα εργασίας με τίτλο «The future of government and security»
• 15:15-15:45: Διάλειμμα – δυνατότητα διμερών συναντήσεων
• 15:45-18:15: Συνέχιση εργασιών Συνόδου – συνεδρία με τίτλο: «The future of economy and society»
• 18:15-19-15 Δηλώσεις στον Τύπο

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΔΝΤ: Στόχος να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια των ελληνικών τραπεζών

Δεν υπάρχει καμία διαφωνία με την ελληνική κυβέρνηση με την οποία συνεργάζεται αρμονικά τόνισε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ...

 

«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενδιαφέρεται κατά κύριο λόγο να διασφαλίσει ότι οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν μία αξιόπιστη μεσοπρόθεσμη στρατηγική για την μείωση των κόκκινων δανείων τους».

Αυτό υποστήριξε το απόγευμα της Πέμπτης ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ Γουίλιαμ Μάρεϊ, στο πλαίσιο της τακτικής ενημέρωσης του Ταμείου. Ο ίδιος δεν επεκτάθηκε περισσότερο στο θέμα, επαναλαμβάνοντας τη δήλωση που είχε κάνει νωρίτερα ο διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν, ο οποίος χαρακτήρισε εποικοδομητική την πρόταση της ΕΚΤ για τα stress test των ελληνικών τραπεζών.

Ο κ. Μάρεϊ δεν απεδέχθη ότι το Ταμείο “υπέστη ήττα” ή αναγκάστηκε να προχωρήσει σε συμβιβασμό με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), εγκαταλείποντας το αίτημα που είχε θέσει το ίδιο για την διενέργεια ενδελεχούς ελέγχου των ελληνικών τραπεζών (AQR) παράλληλα με την προγραμματισμένη άσκηση προσομοίωσης σε ακραίες συνθήκες (stress test).

Όπως ανέφερε ο ίδιος, το ΔΝΤ συμμερίζεται την πρόταση της ΕΚΤ την οποία θεωρεί ιδιαιτέρως εποικοδομητική.

Ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν υπάρχει καμία διαφωνία με την ελληνική κυβέρνηση με την οποία συνεργάζεται αρμονικά. Υπογράμμισε δε ότι το Ταμείο δεσμεύεται πλήρως στο ελληνικό πρόγραμμα.

Τέλος επιβεβαίωσε πως η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ θα έχει συναντήσεις με Έλληνες τραπεζίτες στο Λονδίνο.
euronews

Κουρδικό δημοψήφισμα: Το 93% των Κούρδων τάχθηκε υπέρ της ανεξαρτησίας

Μαζική προσέλευση στις κάλπες για την ανεξαρτησία των Κούρδων του Ιράκ - Απαγόρευση κυκλοφορίας στο Κιρκούκ...

Σχεδόν το 93% εξ όσων συμμετείχαν στο δημοψήφισμα που διεξήχθη τη Δευτέρα στο ιρακινό Κουρδιστάν τάχθηκε υπέρ της ανεξαρτησίας από το Ιράκ, μεταδίδουν κουρδικά ΜΜΕ επικαλούμενα τα ως τώρα αποτελέσματα.

Με βάση τα ως τώρα αποτελέσματα μόλις το 2% των ψηφοφόρων στην πόλη Αμαντίγια τάχθηκε εναντίον της ανεξαρτησίας, ενώ το «ΝΑΙ» συγκέντρωσε το 99% των ψήφων στην Άκρι, το 96% στη Σακλάουα, το 95% στη Χαλάμπτζα, το 90% στην Κάλαρ, ενώ το ποσοστό εκείνων που εναντιώθηκαν στην ανεξαρτησία έφθασε το 14% στην πόλη Ντουχόκ.

Η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε το βράδυ της Δευτέρας ότι η συμμετοχή ανήλθε στο 72,16%.

Μετά την ανακοίνωση της απόφασης των αρχών του ιρακινού Κουρδιστάν ότι θα διεξαγόταν το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία τον Ιούνιο — παρότι δεν έχει νομικά δεσμευτικό χαρακτήρα — η ιρακινή κυβέρνηση και πολλές ξένες κυβερνήσεις επέκριναν έντονα την κίνηση. Λίγες ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, Τεχεράνη και Άγκυρα διεξήγαγαν στρατιωτικά γυμνάσια στα σύνορά τους με το ιρακινό Κουρδιστάν, το Ιράν έκλεισε τον εναέριο χώρο του σε όλες τις πτήσεις με προορισμό την αυτόνομη περιοχή, η Τουρκία απείλησε με τη λήψη σκληρών μέτρων, ενώ οι ΗΠΑ εκτίμησαν πως το δημοψήφισμα θα κλιμακώσει «την αστάθεια» στην περιοχή.

Σύμφωνα με την εκλογική επιτροπή, το 78% των 5,2 εκατομμυρίων εκλογέων με δικαίωμα ψήφου συμμετείχε στις εκλογές.

Τα τελικά αποτελέσματα αναμένονται εντός 72 ωρών.

Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία των Κούρδων του Ιράκ, αν και μη δεσμευτικό, προκαλεί ήδη περιφερειακές αναταράξεις.
Η Βαγδάτη ανακοίνωσε την διεξαγωγή κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με την Τουρκία στα σύνορα.

Η Άγκυρα απειλεί να κλεισει τις στρόφιγγες του αγωγού πετρελαίου και η Τεχεράνη επέβαλε απογόρευση πτήσεων από και προς το Ιρακινό Κουρδιστάν.
euronews

Γιατί η διαμαρτυρία τροφοδοτεί την ακροδεξιά; Σημειώσεις για τις Γερμανικές εκλογές

Η πρώτη εύκολη εξήγηση είναι ότι οι Γερμανοί ακροδεξιοί «τρύγησαν» τη διάχυτη αντι-μεταναστευτική υστερία. Και όμως αυτό αποτελεί ένα μόνο παράγοντα από τους πολλούς που παίζουν ρόλο...

του Παναγιώτη Μαυροειδή (*)

Τέλος λοιπόν στη λεγόμενη «Γερμανική εξαίρεση» με την θριαμβευτική είσοδο του ακροδεξιού AFD στη Βουλή στις πρόσφατες εκλογές.

Η Süddeutsche Zeitung, χαρακτηρίζει την είσοδο της AfD στη Βουλή «ιστορικό βήμα προς τα πίσω» και σημειώνει ότι «αυτό που έρχεται δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια δοκιμασία για την δημοκρατία μας».

Αποτελεί ωστόσο και δοκιμασία για τις εν πολλοίς εύκολες ερμηνείες που δίνονται στο πολύ ευρύτερο φαινόμενο της ακροδεξιάς ή/και της νεοφασιστικής δεξιάς, ειδικά στα «λίκνα» της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Από τις ΗΠΑ ως τη Γερμανία και από τη Γαλλία ως τη Σκανδιναβικές χώρες, πνέει ο ίδιος δυσώδης άνεμος.

Η πρώτη εύκολη εξήγηση είναι ότι οι Γερμανοί ακροδεξιοί «τρύγησαν» τη διάχυτη αντι-μεταναστευτική υστερία. Και όμως αυτό αποτελεί ένα μόνο παράγοντα από τους πολλούς που παίζουν ρόλο. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι την πολύ μεγάλη άνοδό τους την πετυχαίνουν στα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, παρά το γεγονός ότι αυτά δεν αποτελούν σημεία προορισμού και εγκατάστασης μεταναστών και προσφύγων, τουλάχιστον στην έκταση που αυτό γίνεται στη Δυτική Γερμανία. Η AfD σημειώνει άνοδο 15,6% στην Ανατολική Γερμανία, ενώ στη Δυτική Γερμανία, σχεδόν τη μισή, για την ακρίβεια 6,5%. Αντίθετα η αριστερή σοσιαλδημοκρατική DeLinke σημειώνει πτώση 6,2% στην Ανατολική Γερμανία και άνοδο 1,4% στη Δυτική Γερμανία.

Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν την κοινωνικο-οικονομική ανασφάλεια ως ένα ευρύτερο πεδίο εντός του οποίου αναπτύσσεται η ακροδεξιά μέσω της δημαγωγίας της. Υπάρχουν και άλλες πλευρές ωστόσο. Η AfD είναι με διαφορά κόμμα «αντρών ψηφοφόρων», καθώς ψηφίστηκε –τόσο στην Ανατολική όσο και στη Δυτική Γερμανία– σε ποσοστά σημαντικά υψηλότερα μεταξύ των ανδρών από ό,τι μεταξύ των γυναικών: 27% των ανδρών στην Ανατολική και το 13% στη Δυτική Γερμανία που ψήφισε την AfD, ενώ οι γυναίκες το επέλεξαν σε ποσοστό 17% και 8% αντιστοίχως. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η ανεργία και γενικά η κρίση κάθε άλλο παρά πλήττει περισσότερο τους άντρες. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Υπάρχουν δύο μύθοι που καταρρέουν εκκωφαντικά.

Ο πρώτος μύθος αφορά αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί ως «αριστερός κοινωνικός αυτοματισμός». Σύμφωνα με αυτόν, η οικονομική κρίση, ή όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων και η συνακόλουθη δυσαρέσκεια οδηγούν κατά βάση τον κόσμο προς τα αριστερά. Αρκεί βέβαια οι αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις να αναδείξουν τα βασικά προβλήματα αποφεύγοντας μάλιστα να τα χρωματίσουν με πολιτικά και ιδεολογικά στοιχεία, καθώς έτσι θα «διασπάσουν το λαό», ο οποίος σχεδόν «εν σώματι», με εξαίρεση «παραπλανημένους» ή «φανατικούς φασίστες», είναι έτοιμος να πορευτεί προς τα αριστερά. Ξεχνούν βέβαια όσοι προβάλουν αυτή την αφελή όσο και επικίνδυνη πολιτικά άποψη ότι τα γυαλιά με την οποία τα μάτια του δήθεν «ενιαίου» λαού κοιτάζουν την πραγματικότητα, τους τα έχει δώσει η ίδια η καπιταλιστική πραγματικότητα που αναπτύσσει συγκεκριμένα κριτήρια και αξίες. Προβλήματα όπως η ανεργία, ναι μεν δεν έχουν χρώμα καθώς πλήττουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο «δεξιούς» και «αριστερούς», ωστόσο τόσο οι αιτίες τους όσο και το πλαίσιο επίλυσής τους έχουν εντονότατο ταξικό χρώμα. Ως προς αυτό, η ακροδεξιά έχει πλεονέκτημα καθώς ξεκινάει με αφετηρία τις κατεστημένες και εμπεδωμένες αξίες και κριτήρια που αφαιρούν τα ταξικά αίτια των προβλημάτων και εστιάζουν δημαγωγικά όσο και επιδερμικά στην «πολιτική τάξη», στα «κόμματα», στους «ανίκανους πολιτικούς», στους «ξένους», στη «διαφθορά» ή γενικά και αόριστα στην «παγκοσμιοποίηση». Τα πανιά της ακροδεξιάς έτσι και αλλιώς το φουσκώνει η ΕΕ φρούριο για τους μετανάστες και συλλέκτης νεκρών προσφύγων στην Μεσόγειο, οι πολεμικές εκστρατείες των ΗΠΑ στο όνομα του θεού (God bless America) ή η δαιμονοποίηση από μεριάς των αστικών κυβερνήσεων και ΜΜΕ των φτωχοδιαβόλων των μεγαλουπόλεων.

Ο δεύτερος μύθος είναι αυτός που θέλει τα ακροδεξιά ή/και νεοφασιστικά κόμματα να συγκεντρώνουν πολυσυλλεκτικά απλά και μόνο ψήφους δυσαρέσκειας υποτιμώντας ότι στον πυρήνα της η υποστήριξή τους, αποτελεί και ορθολογική επιλογή. Τα στοιχεία που συγκροτούν αυτήν την επιλογή χρειάζονται σοβαρή ανάλυση. Συχνά παρατίθενται οι εκφάνσεις ή οι τροφοδοτούσες πηγές της νέο-ακροδεξιάς ιδεολογίας και ρητορικής (αντιμεταναστευτικές θέσεις, ξενοφοφία, ισλαμοφοβία κλπ), με υποτίμηση του ενοποιητικού ιδεολογικού της πυρήνα που συνίσταται στην ανάδειξη του έθνους ως το βασικό ταυτοτικό, ενοποιητικό, υπερταξικό, σχεδόν υπερφυσικό στοιχείο, που υπερβαίνει την πολιτική έννοια με την οποία το νοηματοδότησε η αστική Γαλλική Επανάσταση. Πράγματι, τα ακροδεξιά κόμματα, κατά τεκμήριο περισσότερο πολυσυλλεκτικά σε σχέση με τις νεοφασιστικές οργανώσεις μπορεί να διαφέρουν σε πολλά στοιχεία (όπως στην τοποθέτηση για το κράτος, την ΕΕ, το κοινοβούλιο κ.α.), έχουν όμως ως σταθερή ιδεολογική αφετηρία το έθνος εντός του κράτους που το οριοθετεί και οφείλει να προστατεύει. Η αντιπαράθεση στους πρόσφυγες, μετανάστες, αλλόθρησκους, αλλοεθνείς και γενικά στους «άλλους» ή η αντίθεση στην «παγκοσμιοποίηση», γίνονται από τη σκοπιά του «κινδύνου της αλλοίωσης της εθνικής συνοχής» και των συμφερόντων του έθνους. Ο κομμουνισμός ή/και το εργατικό κίνημα γενικά αποτελούν βεβαίως πρώτιστο εχθρό, ακριβώς επειδή και στο βαθμό που θεωρούν ως βασική πολιτική κατηγορία τις τάξεις και την ταξική διαπάλη.

Αν λοιπόν «φωνάζει» για κάτι η άνοδος της ακροδεξιάς στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, είναι αφενός η υποχώρηση της αριστερής, δημοκρατικής και αντικαπιταλιστικής οπτικής και κατεύθυνσης στην επίλυση των βασικών κοινωνικών προβλημάτων (εξ αιτίας του αφελούς «αριστερού αυτοματισμού και της άχρωμης «ενότητας πάνω στο πρόβλημα»), όσο και ο εξορισμός της συνολικής κομμουνιστικής διεθνιστικής προοπτικής για την εργατική χειραφέτηση από την ευρύτερη πολιτική διαπάλη.

Οι πανικόβλητες καταφυγές σε παντρέματα του εθνικού και του ταξικού λόγου, υπεκφεύγοντας της ανάγκης της ηγεμονίας του δεύτερου πάνω στον πρώτο, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν την αναπαραγωγή της κυριαρχίας του εθνικού υπερταξικού λόγου. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίζονται όλο και πιο συχνά όψεις μιας εθνικιστικής (δήθεν) αριστεράς, που δεν διστάζει να εγκολπώνεται συχνά ακόμη και ορολογία της ακροδεξιάς όπως τον λεγόμενο «εθνομηδενισμό». Τα ρεύματα αυτά κάνουν εκλεκτική επίκληση στοιχείων της παράδοσης των λαϊκών αγώνων ειδικά στην περίοδο των πολέμων ή της αντιαποικιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης των λαών, αδυνατώντας να δουν την διαφορετικότητα με την οποία τίθεται το εθνικό ζήτημα σήμερα στις ανεπτυγμένες τουλάχιστον χώρες -κυρίως ως πλευρά της διεκδίκησης λαϊκής κυριαρχίας απέναντι στην «απολυταρχική» δράση των ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών και όχι ως αίτημα εθνικής ολοκλήρωσης/απελευθέρωσης ή εθνικής ανεξαρτησίας- σε σχέση με το καθοριστικό που είναι η ταξική κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της κεφαλαιοκρατίας. Είναι ενδεικτικό -στο καθ’ ημάς- ότι από την παράδοση του ΕΑΜ προτιμούν να θυμούνται το εσφαλμένο σύνθημα του ΕΑΜ «Ζήτω η Εθνική Ενότητα», παρά το «θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη η λευτεριά» που τραγουδούσαν με ενθουσιασμό οι μαχητές του.

Συμμετρικό ανάλογο αυτού του τύπου της αριστεράς που αρέσκεται να αυτοχαρακτηρίζεται ως «πατριωτική», αποτελεί η λεγόμενη «πολιτισμική» αριστερά ή οποία σε απόσπαση επίσης από την κεντρικότητα της κοινωνικοταξικής διαπάλης στην καπιταλιστική κοινωνία μεταξύ των βασικών τάξεων (αστικής και εργατικής), περιορίζεται στην υπεράσπιση δικαιωμάτων «πολλαπλών υποκειμένων» και κυρίως ως χωριστών «μειονοτήτων» που παρατίθενται χύδην (εθνικές, θρησκευτικές, σεξουαλικού προσανατολισμού, μετανάστες/πρόσφυγες, γυναίκες/άντρες κλπ). Καθόλου παράξενο αυτού του τύπου η αριστερά βλέπει την μαντήλα ως βασικό αντίπαλό της παρά την ιμπεριαλιστική ληστεία του αραβικού μουσουλμανικού κόσμου. Ούτε είναι τυχαίο ότι συνήθως βρίσκεται στην ουρά του «δημοκρατικού» στρατοπέδου στις καπιταλιστικές χώρες (πχ πίσω από την Κλίντον), οριζόμενη κυρίως ως αριστερά των «ταυτοτήτων» και του κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Είναι πραγματικό τραγικό να διαβάζει κανείς ότι η AfD τροφοδοτήθηκε αφενός με κάτι λιγότερο από 2 εκατομμύρια από τη δεξιά Χριστιανοδημοκρατία και την αποχή, αλλά αφετέρου και με μισό εκατομμύριο από τους σοσιαλδημοκράτες και μισό εκατομμύριο από πρώην ψηφοφόρους της DeLinke.

Με αυτή την έννοια, οι επικίνδυνη άνοδος της άκρας δεξιάς ή/και της νεοφασιστικής δεξιάς, δεν είναι καθόλου άσχετη με την απουσία ενός διακριτού πόλου μιας εργατικής κομμουνιστικής αναφοράς που να αντλεί υλικό και ιδέες και να συγκροτεί κοινωνική πρακτική και θεωρία στο καθοριστικό πεδίο της κοινωνικής ταξικής αντιπαράθεσης. Tα καθολικά συμφέροντα της εργατικής τάξης στην εργασία αλλά και σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής και τα πεδία που συγκροτούν την κοινωνική προσωπικότητα κάθε ανθρώπου στη σύγχρονη εποχή ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, φύλο ή θρησκεία, απουσιάζουν εκκωφαντικά από την κυρίαρχη αριστερά στην Ευρώπη. Πολύ δε περισσότερο το ζήτημα της συνολικής εναλλακτικής του κομμουνισμού. Τέτοιο δέος απέναντι στην «αγορά» και τα όργανά της, τύπου ΕΕ!

Το ζητούμενο είναι, αν μη τι άλλο, η έναρξη ενός ουσιαστικού πολιτικού και θεωρητικού διαλόγου ανάμεσα στις διάσπαρτες πρωτοπορίες που σήμερα υπάρχουν σε όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες όπου ακούγεται ο βαρύς ήχος της ακροδεξιάς και φασιστικής μπότας. Διότι στο εξής ο πολιτικός χρόνος κάθε άλλο παρά θα μετριέται με τα μεσοδιαστήματα τεσσάρων χρόνων από κάλπη σε κάλπη…Όποιος δεν το κατάλαβε, ο Τράμπ δεν αποτελεί κυρίως μια τυχαία και γραφική φιγούρα, αλλά περισσότερο το σύμβολο προς ένα υπεραντιδραστικό καπιταλισμό που μαζί με το κοινωνικό τσαλαπάτημα της εργατικής τάξης θα φοράει επίσης όλο και πιο χακί πολεμικά ή/και μαύρα ρούχα σε διαρκείς επιχειρήσεις μόνιμης «έκτακτης ανάγκης».

___________________________________________

(*) Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, είναι κορυφαίο στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής και βουλευτής στην Αττική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αρθρογραφεί στον ιστοχώρο pandiera.gr και άλλες ιστοσελίδες του χώρου..

 (πηγή: pandiera.gr)

Μέρκελ: Έτοιμη για τέταρτη τετραετία

Η καγκελάριος της Γερμανίας δηλώνει έτοιμη να κυβερνήσει ενώ αναλαμβάνει την ευθύνη για τις απώλειες και για την άνοδο της ακροδεξιάς...

«Έχουμε την ευθύνη για τον σχηματισμό κυβέρνησης και χωρίς εμάς δεν μπορεί να σχηματισθεί καμία κυβέρνηση». Αυτό δήλωσε η Άνγκελα Μέρκελ για να προσθέσει: «Είμαι η καγκελάριος και αναλαμβάνω την ευθύνη».

Η Άνγκελα Μέρκελ ετοιμάζεται να ξεκινήσει την τέταρτη θητεία της ως καγκελάριος της Γερμανίας. Για τις απώλειες στο χριστιανοδημοκρατικό κόμμα που εκτιμάται πως λαμβάνει ποσοστό κοντά στο 33% και την εκρηκτική άνοδο της ακροδεξιάς που αναδεικνύεται τρίτη πολιτική δύναμη της Γερμανίας δήλωσε πως αναλαμβάνει η ίδια την ευθύνη, καθώς ήδη δέχεται σκληρή κριτική για τα περιθώρια που άφησε η πολιτική της ώστε να εκτιναχθεί η γερμανική ακροδεξιά.

Η Άνια Μπένζε από το Βερολίνο, μεταδίδει: «Η Γερμανία ψήφισε. Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές έχουν και πάλι την πλειοψηφία για να κυβερνήσουν, αν και με μεγάλες απώλειες. Η Άνγκελα Μέρκελ έχει μπροστά της μακρές και δύσκολες συνομιλίες για προχωρήσει στον σχηματισμό λειτουργικής κυβέρνησης. Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της επόμενης τετραετίας είναι η είσοδος του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» στη Βουλή.»

euronews