Δημήτρης Παπαδημητρίου: «Οι οικονομολόγοι μεταβάλλουν ριζικά τις απόψεις τους όταν υπουργοποιούνται…»!

Η ευκολία με την οποία, ο νέος υπουργός Οικονομίας, εγκατέλειψε τις προηγούμενες απόψεις του, και κυρίως οι εξηγήσεις που έδωσε για τη μεταβολή αυτή, έχει προκαλέσει μεγάλες και εύλογες ανησυχίες, που συζητούνται ευρέως...

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*

Αυτή την παραπάνω, όντως, εκπληκτική δήλωση έκανε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Levy και πανεπιστημιακός κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου, μόλις ανέλαβε τα υπουργικά του καθήκοντα. Η εμφανής δικαιολογία αυτής της δήλωσης ήταν, βέβαια, η ανάγκη αποστασιοποίησης του κ. Υπουργού από προηγούμενες θέσεις του υπέρ της εισαγωγής διπλού νομίσματος στην Ελλάδα. Θέσεις, άκρως, ασυμβίβαστες με τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, αφότου ήρθε στην εξουσία, και ακολουθεί κατά γράμμα τις διαταγές των δανειστών[1].

Ακούγοντας αυτήν την υπουργική δήλωση αναρωτήθηκα, και υποθέτω όχι μόνον εγώ, για το ποιά είναι, τελικά τα επιστημονικά "πιστεύω" ενός οικονομολόγου:

• Είναι οι θέσεις του που απορρέουν από τις μακρόχρονες μελέτες του, που διατυπώνονται στα πορίσματα των ερευνών του, που προσδιορίζουν τις επιλογές των κοσμοθεωριών του, και που πάνω από όλα έχουν σμιλεύσει την επιστημονική του συνείδηση

 Ή, αντιθέτως, 

• Πρόκειται για επιστημονικές επιλογές, που μεταβάλλονται, και μάλιστα με τόσο ακραίο τρόπο, όπως η ημέρα με τη νύκτα, έτσι που να συμπορεύονται με τις τυχάρπαστες πολιτικές φυσιογνωμίες των εκάστοτε κυβερνήσεων;

Η ευκολία με την οποία, ο νέος υπουργός Οικονομίας, εγκατέλειψε τις προηγούμενες απόψεις του, και κυρίως οι εξηγήσεις που έδωσε για τη μεταβολή αυτή, έχει προκαλέσει μεγάλες και εύλογες ανησυχίες, που συζητούνται ευρέως και που συνοψίζονται ως εξής: 

• Δηλαδή, οι οικονομολόγοι λένε ό,τι τους καπνίσει; Και άσπρο και μαύρο, αδιακρίτως, προκειμένου να εξασφαλίσουν "καρέκλα";
• Και πότε οι οικονομολόγοι λένε την αλήθεια; Όταν είναι απλώς "οικονομολόγοι", ή όταν γίνονται και πολιτικοί;
• Και τι, ακριβώς, διδάσκουν στους φοιτητές τους; Αυτά που πιστεύουν ως οικονομολόγοι, ή αυτά που νομίζουν ότι πρέπει να δηλώσουν για να είναι αρεστοί στις εκάστοτε κυβερνήσεις που αποφασίζουν να "χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους";
• Αλλά.....και τι εμπιστοσύνη μπορεί να εμπνεύσουν οι "οικονομολόγοι", σε όσα υποστηρίζουν, σε όσα υπόσχονται, σε όσα προβλέπουν, όταν αποδεικνύεται με τρόπο τόσο (μα τόσο) τραυματικό, ότι μεταβάλλουν τα πιστεύω τους με τέτοια ευκολία;

Προσωπικά, έχω χρησιμοποιήσει αρκετές φορές, στην ερευνητική μου εργασία, στοιχεία, πορίσματα και προβλέψεις του Ινστιτούτου Levy's, που έκρινα τότε σοβαρές. Αλλά, τώρα, εύλογα διερωτώμαι: τι είναι και τι ήταν το σωστό;

Ασφαλώς, οι απόψεις των οικονομολόγων ενδέχεται να μεταβάλλονται, και πρέπει να μεταβάλλονται, όταν αποδεικνύεται από ευρήματα νεότερων ερευνών ή εξαιτίας νέων απρόβλεπτων εξελίξεων, ότι δεν ανταποκρίνονται (πλέον ή και γενικώς) στα πράγματα.

Στην προκείμενη, ωστόσο, περίπτωση, αυτό που προκαλεί, σχεδόν, πανικό, για το που οδεύουμε, και πως να μπορέσουμε ποτέ να βγούμε από την κρίση, κάτω από τέτοιες συνθήκες, δεν είναι η εκ των υστέρων ειλικρινής αναγνώριση εσφαλμένης της άποψης, ότι "η Ελλάδα θα έπρεπε να υιοθετήσει διπλό νόμισμα" (που κατά τη γνώμη μου ήταν από την πρώτη στιγμή εσφαλμένη), αλλά ο λόγος της εγκατάλειψης αυτής της λύσης (που πιθανότατα θεωρείται ακόμη ορθή στην ελεύθερη βούληση του κ.Παπαδημητρίου).

Στη συνέχεια, και σε αντίθεση με τις δυσμενείς προβλέψεις, για την ελληνική οικονομία, του Ινστιτούτου Levy στο παρελθόν: "Συνεπώς, είμαστε περισσότερο απαισιόδοξοι για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας από τις προβλέψεις που κάνει είτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) είτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή"[2], o νέος υπουργός Οικονομίας εξέφρασε αδίστακτα την αισιοδοξία του ότι "τώρα, θα πάμε καλά, γιατί έρχονται επενδύσεις".

Τι να πιστέψει κανείς;;;;
 

---

[1]  Που, όπως είναι γνωστό, παθαίνουν αλλεργία με ό,τι έχει σχέση με πιθανή εγκατάλειψη του ευρώ

[2] Strategic Analysis.  Greece Η ελληνική οικονομική κρίση και η εμπειρία με τις πολιτικές λιτότητας: Μια στρατηγική ανάλυση Των Δημήτρη Β. Παπαδημητρίου, Μιχάλη Νικηφόρου και Gennaro Zezza, Ιούλιος 2013

 

__________________________

 

* Η Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη είναι πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Μακεδονίας και Πρόεδρος του ιδρύματος "Δημήτρης και Μαρία Δελιβάνη". Το δημοσιευμένο έργο της, στα ελληνικά, γαλλικά και αγγλικά ανέρχεται σε 43 συγγράμματα, μονογραφίες, έρευνες και σε 570 άρθρα, συνεντεύξεις, απόψεις, και τιμήθηκε με πρώτα βραβεία, επαίνους και βιβλιοκρισίες.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς στην εκπομπή "Leaders" του Star Web Tv

Η εκπομπή "Leaders" είναι η μοναδική εκπομπή του Star Web Tv, η οποία ασχολείται με την έννοια της ηγεσίας και των στρατηγικών επιλογών σε όλο το φάσμα των πολιτικών, των κοινωνικών και των οικονομικών εξελίξεων...

O πολιτικός αναλυτής και επικεφαλής του κινήματος "Άρδην" Γιώργος Καραμπελιάς αναφέρεται στην αξία της παράδοσης κατά την εξέλιξη της Ελληνικής πολιτικοοικονομικής σκηνής, ενώ ο διευθυντήςτου ProNews.gr Τάσος Γκουριώτης αναλύει τις πολιτικές κινήσεις του Πούτιν και σχολιάζει τις σχέσεις Ελλάδος - Ρωσίας. Στη συνέχεια, ο προϊστάμενος οικονομικού ρεπορτάζ του Star Γιώργος Νικολόπουλος εξηγεί τι είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός και πως πρόκειται να λειτουργήσει.

Τέλος, η δημοσιογράφος Τασούλα Παπανικολάου προβληματίζει σχετικά με το θέμα της 11ης Σεπτεμβρίου και της πτώσης των δίδυμων πύργων, αφού υπάρχουν ενδείξεις πως δεν γνωρίζουμε όλη την αλήθεια.

Ματτέο Ρέντσι: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αρχίσει να ελέγχει τον γερμανικό προϋπολογισμό»

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αρχίσει να ελέγχει τον γερμανικό προϋπολογισμό», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματτέο Ρέντσι, σχολιάζοντας τις τελευταίες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε..

 

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αρχίσει να ελέγχει τον γερμανικό προϋπολογισμό», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματτέο Ρέντσι, σχολιάζοντας τις τελευταίες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σχετικά με την ανάγκη να σεβασθούν, όλες οι χώρες, τους ευρωπαϊκούς κανόνες για το δημόσιο έλλειμμα...

«Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας δημιουργεί προβλήματα σε όλη την Ευρώπη. Δεν πρέπει να συμβεί ότι έγινε με το μεταναστευτικό: μας άφησαν μόνους και οικοδομούν τείχη», πρόσθεσε ο επικεφαλής της ιταλικής κεντροαριστερής κυβέρνησης.

Συνάντηση Ευρωπαίων ΥΠ.ΟΙΚ. με το ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος

Σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους που μίλησαν στο γερμανικό πρακτορείο MNI, αν και σημειώθηκε πρόοδος κατά τις τελευταίες διαπραγματεύσεις, η κόντρα μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων σχετικά με την βιωσιμότητα του χρέους παραμένει...

Οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ολλανδίας προγραμματίζουν να συναντηθούν στο Βερολίνο την Παρασκευή με αξιωματούχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να συζητήσουν σχετικά με την κρίση κρατικού χρέους της Ελλάδας, αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung που επιβεβαιώθηκε από την ελληνική κυβέρνηση.

Μέχρι τώρα το ΔΝΤ αντιτάσσεται και θέτει ως όρο συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις για να συνεχίσει να συμμετέχει, όπως γράφει η εφημερίδα του Μονάχου. Το θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ είναι ένα πολιτικό θέμα και αποτελεί ιδίως για τη γερμανική και την ολλανδική κυβέρνησης απαραίτητο όρο.

Η Sueddeutsche Ζeitung υπενθυμίζει ότι η Μπούντεστακ έχει εγκρίνει το δανειακό πρόγραμμα για την Ελλάδα υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνει και το ΔΝΤ, το οποίο όμως μέχρι τώρα αρνείται επίμονα. Εντούτοις, έχει υποσχεθεί ότι θα πάρει τις αποφάσεις του μέχρι το τέλος του έτους. Μέχρι τώρα οι εμπειρογνώμονες της Ουάσινγκντον έχουν θέσει ένα σαφή όρο, την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Αυτό το αίτημα του ΔΝΤ το απορρίπτει όμως συνεχώς ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Κανένα σχόλιο, καμία επιβεβαίωση», απάντησε για το θέμα σε ερώτηση του CNN Greece o εκπρόσωπος Τύπου του Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Επιβεβαιώνει η Αθήνα

Η επιβεβαίωση ήλθε από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών πηγές του οποίου ανέφεραν τα εξής: "Σχετικά με δημοσίευμα για έκτακτη συνάντηση υπουργών Οικονομικών στο Βερολίνο, την Παρασκευή, σημειώνεται εδώ και πολύ καιρό λειτουργεί μια άτυπη ομάδα, το Washington Group, στο οποίο μετέχουν οι υπουργοί Οικονομικών των τεσσάρων μεγαλύτερων κρατών της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία) καθώς και οι θεσμοί (Eurogroup, ΕΚΤ και ΔΝΤ). Στη σύσκεψη, η οποία δεν είναι καθόλου έκτακτη, θα συζητηθούν οικονομικά θέματα της Ευρωζώνης, είναι λογικό να συζητηθεί και το ελληνικό χρέος."

Να σημειωθεί πως το γερμανικό πρακτορείο MNI μετέδωσε πως οι Ευρωπαίοι εταίροι εξετάζουν σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την περίπτωση που δεν ευδοκιμήσουν οι διαπραγματεύσεις και δεν επιτευχθεί συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το ελληνικό ζήτημα.

Σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους που μίλησαν στο πρακτορείο, αν και σημειώθηκε πρόοδος κατά τις τελευταίες διαπραγματεύσεις, η κόντρα μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων σχετικά με την βιωσιμότητα του χρέους παραμένει.

Όπως διευκρινίζουν οι πηγές, εξαιτίας της διχογνωμίας σχετικά με την βιωσιμότητα του χρέους και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν επ’ αυτού, αν και ο ESM εξετάζει μια φιλόδοξη πρόταση η οποία προβλέπει βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, την ίδια στιγμή η Ευρωζώνη από πλευράς της, καταρτίζει το δικό της plan B για το ενδεχόμενο διακοπής των συνομιλιών με το Ταμείο.

Να σημειωθεί πως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος στον απόηχο του βραχυκυκλώματος στην αξιολόγηση λόγω των εργασιακών ζήτησε το ΔΝΤ «να σταματήσει να πάτα σε δύο βάρκες και να μας πει αν είναι μέσα ή έξω από το πρόγραμμα». «Το ΔΝΤ επιμένει σε μεταρρυθμίσεις που δεν θα βοηθήσουν στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» δήλωσε στον ΣΚΑΪ. 

πηγή: CNN Greece

Βλαντίμιρ Πούτιν: «Η πρακτική του ΝΑΤΟ ανησυχεί τη Μόσχα»

«Δεν κατανοώ πάντα την λογική των εταίρων μας. Μερικές φορές δημιουργείται η εντύπωση, ότι πρέπει να επιβάλλουν την υποταγή και την πειθαρχία στον δικό τους δυτικό, το λεγόμενο στρατόπεδο της ατλαντικής συμμαχίας. Για αυτό χρειάζεται ένας εξωτερικός εχθρός. Με όλες τις επιφυλάξεις, το Ιράν μόνο του δεν αρκεί», προσθέτει ο Πούτιν... 

«Η πρακτική που υιοθετεί το ΝΑΤΟ στην λήψη των αποφάσεων του, ανησυχεί την Μόσχα η οποία αναγκάζεται να υιοθετήσει αντίμετρα», δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, σύμφωνα με όσα τονίζονται σε τηλεγράφημα του ρωσικού ειδησεογραφικού πρακτορείου Ria Novosti. Παράλληλα, ο Ρώσος πρόεδρος επεσήμανε ότι «οι δυτικοί εταίροι σκόπιμα αναζητούν εξωτερικούς εχθρούς για να επιβάλλουν πειθαρχία στις χώρες τους».

Σχολιάζοντας τα γεγονότα στην Ουκρανία, δήλωσε ότι «οι συνέπειες, σε περίπτωση που θα υπήρχε παρουσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην ναυτική στρατιωτική βάση στην Σεβαστούπολη, θα μπορούσαν να είναι πολύ σοβαρές».

«Πολύ σοβαρές (σ.σ. οι συνέπειες), επειδή η βάση από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα. Αλλά θα ήθελα σε σχέση μ' αυτό να επισημάνω μια πτυχή. Γιατί αντιδρούμε τόσο έντονα στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ; Μας ανησυχεί ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις. Γνωρίζω πως λαμβάνονται οι αποφάσεις. ¨Όταν κάποια χώρα γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντισταθεί στις πιέσεις που δέχεται από μια τόσο μεγάλη χώρα που ηγείται του ΝΑΤΟ, όπως είναι οι ΗΠΑ», δηλώνει ο Ρώσος πρόεδρος στη συνέντευξή του στο ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν «Η Ουκρανία φλέγεται».
Ο Πούτιν παρατηρεί, ότι στις χώρες αυτές αφότου ενταχθούν στην Συμμαχία μπορεί «να συμβεί οτιδήποτε, να εγκατασταθούν συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας και να δημιουργηθούν νέες βάσεις και αν χρειαστεί και νέα επιθετικά συστήματα».

«Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει σε σχέση με αυτό να λάβουμε αντίμετρα, δηλαδή να στρέψουμε τα δικά μας πυραυλικά συστήματα, εναντίον εκείνων των στρατιωτικών στόχων, που κατά τη γνώμη μας αρχίζουν να συνιστούν για μας απειλή. Η κατάσταση πολώνεται», υπογραμμίζει ο ρώσος πρόεδρος.

«Δεν κατανοώ πάντα την λογική των εταίρων μας. Μερικές φορές δημιουργείται η εντύπωση, ότι πρέπει να επιβάλλουν την υποταγή και την πειθαρχία στον δικό τους δυτικό, το λεγόμενο στρατόπεδο της ατλαντικής συμμαχίας. Για αυτό χρειάζεται ένας εξωτερικός εχθρός. Με όλες τις επιφυλάξεις, το Ιράν μόνο του δεν αρκεί», προσθέτει ο Πούτιν.

Το ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν «Η Ουκρανία φλέγεται» προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 21 Νοεμβρίου από το κανάλι REN TV.

Η οικονομία της εξωστρέφειας μας οδήγησε στη χειρότερη χρεοκοπία όλων των εποχών

Η Ελλάδα των μνημονίων και υπό καθεστώς κατοχής έχει μετατραπεί σε παράδεισο καρτέλ λαθρεμπόρων. Ειδικά στο πετρέλαιο, το καρτέλ των διυλιστηρίων στην Ελλάδα εξασφαλίζει τη νομιμοποίηση του μεγαλύτερου μέρους από το παράνομο πετρέλαιο που διακινείται από το Χαλιφάτο και τη Μέση Ανατολή....

του Δημήτρη Καζάκη*

Την ίδια ώρα που δαπανάμε πρωτοσέλιδα επί πρωτοσέλιδων και αναλύσεις επί αναλύσεων για την επίσκεψη Ομπάμα, η οποία αν και εθιμοτυπική ενός απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ, στην Ελλάδα πήρε διαστάσεις γεγονότος κοσμοϊστορικής σημασίας γιατί έτσι συμφέρει την προπαγάνδα του δοσιλογισμού και της εθελοδουλίας. Την ίδια ώρα που το επίσημο πολιτικό σκηνικό αναλώνεται σε ανούσιες συζητήσεις περί "ελάφρυνσης" του χρέους, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι οι (αντί)μεταρρυθμίσεις που επιτάσσουν οι δανειστές θα συνεχιστούν μέχρι θανάτου του μέσου Έλληνα. Την ίδια ώρα που ανακοινώνονται διθυραμβικά ρυθμοί ανόδου του ΑΕΠ κι άλλα τέτοια παραμύθια, η κοινωνία συνθλίβεται κυριολεκτικά.

Μας έχουν μάθει να κοιτάμε τους βασικούς οικονομικούς δείκτες - ιδιαίτερα εκείνους που εμφανίζουν με τον πιο πλασματικό τρόπο την εικόνα της οικονομίας - αλλά να αδιαφορούμε για τους κοινωνικούς δείκτες. Θα έχουμε ανάπτυξη; Κι εννοούν θετικό ρυθμό ανόδου στο ΑΕΠ, ο οποίος κάλλιστα μπορεί να τροφοδοτείται από την άνοδο της πορνείας, του εγκλήματος και κάθε μορφής λαθρεμπορίας.

Θα προσελκύσουμε περισσότερες ξένες επενδύσεις; Κανείς όμως δεν βγάζει τσιμουδιά για το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία εδώ και πολλά χρόνια είναι κατεξοχήν χώρα εισροής ξένου κεφαλαίου, δηλαδή ξένων επενδύσεων. H καθαρή εισροή ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα το 2009 ήταν στο 87,5% του ΑΕΠ, ενώ το 2015 ανερχόταν στο 134,6% του ΑΕΠ. Σε τρέχουσες τιμές η καθαρή εισροή ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα το 2009 ανερχόταν σε 207,8 δις ευρώ, ενώ το 2015 ανήλθε στα 236,5 δις ευρώ.

Μάλιστα η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης με τον υψηλότερο δείκτη καθαρής εισροής ξένου κεφαλαίου στην οικονομία της. Πρώτη ήταν και παραμένει η Ιρλανδία. Με άλλα λόγια η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια, ιδίως του ευρώ και των μνημονίων, υπήρξε η πιο προσφιλής χώρα για τοποθετήσεις ξένου κεφαλαίου στην οικονομία της. Κι αυτό δεν το λέει κανείς. Απλά παπαγαλίζουν ό,τι χρειαζόμαστε ξένες επενδύσεις.

Πού πάνε όλα αυτά τα ξένα κεφάλαια; Εκεί όπου προσφέρεται το μεγαλύτερο κέρδος. Και πού προσφέρεται το μεγαλύτερο κέρδος; Στην κερδοσκοπία με το χρέος, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα χαρτοφυλάκια της ελληνικής οικονομίας. Τι κέρδισε η ελληνική οικονομία από αυτή την αυξημένη ροή ξένου κεφαλαίου; Απολύτως τίποτε. Αντίθετα έχασε. Έχασε σε ρυθμούς ανόδου, σε εισόδημα, σε θέσεις εργασίας, σε παραγωγή και παραγωγικότητα.

Και δεν φτάνουν όλα τούτα μας λένε ότι η ελληνική οικονομία οφείλει να ενισχύσει την εξωστρέφειά της. Αυτό το επιμύθιο το ακούμε από τη δεκαετία του 1980. Τι εννοούν; Κάτι απλό και εξίσου ανόητο. Ό,τι το πρωτεύον για μια οικονομία είναι η ενίσχυση των εξαγωγών της.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτού του εξωστρεφούς μοντέλου, το οποίο βασίστηκε στην καθαρή εισροή ξένου κεφαλαίου και στις εξαγωγές; Απόλυτα καταστροφικό. Δημιούργησε μια εντελώς παρασιτική οικονομία μεταπρατισμού και φθηνής εργασίας, η οποία βασίζεται στις υπηρεσίες χαμηλής εξειδίκευσης και το εμπόριο όπου βασιλεύει κυριολεκτικά ως κράτος εν κράτει (imperium in imperio) το πιο ασύδοτο, τοκογλυφικό και σαράφικο τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης κι όχι μόνο. Όπου, όπως είναι απολύτως αναμενόμενο, δεν έχει παρά μόνο περιθωριακή θέση η παραγωγή και η παραγωγικότητα της εργασίας.

Αυτό το μοντέλο είχε ως βασική κινητήρια δύναμη το χρέος - εσωτερικό και εξωτερικό, δημόσιο και ιδιωτικό - και είχε σαν τελικό αναπόδραστο αποτέλεσμα την χρεοκοπία και την κατάρρευση. Αυτό το αποτέλεσμα ζούμε σήμερα εντός του ευρώ και της ΕΕ με τον χειρότερο και πιο αδιέξοδο τρόπο που θα μπορούσε ποτέ να το βιώσει μια οικονομία.

Κι όμως. Τα παπαγαλάκια του καθεστώτος κατοχής της πατρίδας μας, αλλά και των μνημονίων, επιμένουν: περισσότερη εξωστρέφεια. Όμως κανένας τους δεν μας λέει πώς όλα αυτά τα χρόνια της εξωστρέφειας - όπως αυτοί την καταλαβαίνουν - οδήγησαν το εξωτερικό εμπόριο της χώρας να χάνει έδαφος στο διεθνές εμπόριο. Ενώ τα τελευταία χρόνια του μνημονιακού καθεστώτος έχουν οδηγήσει ακόμη και τις εξαγωγές σε όλο και μεγαλύτερη κρίση.

Η Ελλάδα το 2015 σημείωσε συνολικές εξαγωγές της τάξης 28,2 δις δολαρίων. Περίπου 1 δις δολάρια περισσότερα από την Βουλγαρία. Το ύψος αυτών των εξαγωγών ήταν μειωμένο κατά 15,5% σε σχέση με το αντίστοιχο ύψος των εξαγωγών το 2011. Ενώ σημείωσαν μείωση πάνω από 21% σε σχέση με το 2014.

Το πρώτο εξάμηνο του 2016 οι συνολικές εξαγωγές στην Ελλάδα σημείωσαν περαιτέρω μείωση κατά 8% σε σχέση με το 2015, αλλά εμείς εκεί. Το μερίδιο των εξαγωγών στο ΑΕΠ της Ελλάδας κινείται γύρω στο 10%. Μέγεθος ασήμαντο για την κινητοποίηση της οικονομίας.

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο απ' όλα είναι η διάρθρωση των ίδιων των εξαγωγών. Ποιες είναι οι κύριες κατηγορίες προϊόντων που εξάγει η ελληνική οικονομία;

1. Πετρέλαιο: $ 8,4 δις (29,9% των συνολικών εξαγωγών)
2. Αλουμίνιο: $ 1,6 δις (5,5%)
3. Μηχανές, μηχανές, αντλίες: $ 1,4 δις (4,9%)
4. Φαρμακευτική: $ 1,1 δις (4%)
5. Πλαστικά: $ 1,1 δις (3,9%)
6. Λαχανικά / παρασκευάσματα φρούτων: $ 1 δις (3,7%)
7. Ηλεκτρονικός εξοπλισμός: $ 1 δις (3,6%)
8. Φρούτα, ξηροί καρποί: $ 869.800.000 (3,1%)
9. Ζώα / φυτικά λίπη και έλαια: $ 825.500.000 (2,9%)
10. Ψάρια: $ 637.600.000 (2,3%)

Το 64% των συνολικών εξαγωγών της Ελλάδας είναι μόλις 10 βασικές κατηγορίες προϊόντων. Αυτό βέβαια που χτυπά στο μάτι είναι ότι σχεδόν το 30% των συνολικών εξαγωγών είναι "πετρέλαιο"! Από πού κι ως πού; Μήπως η Ελλάδα είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα και δεν το ξέρουμε; Μήπως διαθέτει πετροχημική βιομηχανία και εξάγει πετροχημικά προϊόντα; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Αυτό που συμβαίνει είναι εξαιρετικά απλό. Τα ιδιωτικά πλέον διυλιστήρια της χώρας ελληνοποιούν παράνομο πετρέλαιο και υγρά καύσιμα που εμπορεύονται συγκεκριμένοι εφοπλιστές και κατόπιν το εξάγουν ως "ελληνικό". Από τότε που ιδιωτικοποιήθηκαν τα κρατικά διυλιστήρια και σχηματίστηκε το καρτέλ διυλιστηρίων, το λαθρεμπόριο πετρελαίου και καυσίμων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Η Ελλάδα των μνημονίων και υπό καθεστώς κατοχής έχει μετατραπεί σε παράδεισο καρτέλ λαθρεμπόρων. Ειδικά στο πετρέλαιο, το καρτέλ των διυλιστηρίων στην Ελλάδα εξασφαλίζει τη νομιμοποίηση του μεγαλύτερου μέρους από το παράνομο πετρέλαιο που διακινείται από το Χαλιφάτο και τη Μέση Ανατολή. Ενώ οι τράπεζες της Κύπρου είναι εκείνες που κατά κύριο λόγο ξεπλένουν το χρήμα.

Μόνο δύο κατηγορίες προϊόντων εκτιμάται ότι αυξήθηκαν σε αξία για τις ελληνικές εξαγωγές από το 2011 έως το 2015. Τα ζωικά, φυτικά λίπη και έλαια, τα οποία ανήλθαν κατά 53%, ενώ οι ελληνικές εξαγωγές μηχανημάτων αυξήθηκαν κατά 30%. Η αύξηση της πρώτης κατηγορίας οφείλεται κατά κύριο λόγο σε μεταπρατική δραστηριότητα, η οποία με τη σειρά της αυξάνει τις αντίστοιχες εισαγωγές. Ενώ η αύξηση των εξαγωγών μηχανημάτων οφείλεται στη μαζική εκποίηση μηχανημάτων, βιοτεχνικού και βιομηχανικού εξοπλισμού από τις χιλιάδες επιχειρήσεις που έβαλαν και βάζουν λουκέτο στην Ελλάδα.

Αυτό το μοντέλο έφαγε οριστικά τα ψωμιά του. Οδήγησε την ελληνική οικονομία στη χειρότερη ύφεση της ιστορίας της, σε χρεοκοπία και κατάρρευση. Επιβάλλεται λοιπόν να αλλάξει ριζικά.

Δημοσιεύτηκε στην kontranews, στις 20/11/2016.

*Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ.

«Καμπανάκι» για Τουρκία από το Ευρωκοινοβούλιο

Το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία αναμένεται να ζητήσει αυτήν την εβδομάδα, εκτός απροόπτου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο....

Το επικριτικό (αλλά μη δεσμευτικό) ψήφισμα των ευρωβουλευτών για τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας αναμένεται την Πέμπτη. Αφορμή για την κίνηση αυτή, σύμφωνα με το δημοσίευμα της DW, ήταν το τελευταίο κύμα μαζικών συλλήψεων στην Τουρκία, καθώς και η ιδιαίτερα επικριτική για την Άγκυρα έκθεση προόδου της Κομισιόν. Επιπλέον, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς είχε ακυρώσει προ ημερών προγραμματισμένη επίσκεψη αντιπροσωπείας στην Άγκυρα, καθώς οι τουρκικές αρχές απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα της Ολλανδής Κάτι Πίρι, εισηγήτριας του Ευρωκοινοβουλίου για τις σχέσεις με την Τουρκία.

Ο ίδιος ο Μάρτιν Σουλτς φέρεται να μην προκρίνει το «πάγωμα» των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, το σχετικό αίτημα υποστηρίζουν πλέον οι περισσότερες πολιτικές ομάδες του Κοινοβουλίου, υπογραμμίζοντας πάντως ότι δεν πρόκειται για οριστική διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά για ένα προειδοποιητικό μήνυμα προς την Τουρκία. Μιλώντας στους δημοσιογράφους την Τρίτη ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής της Κ.Ο. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κάλεσε τους υπουργούς Εξωτερικών της ΕΕ να λάβουν και επίσημα σχετική απόφαση σε προσεχή συνάντησή τους. Κατά τα ισχύοντα, η απόφαση λαμβάνεται εφόσον την εγκρίνουν 16 από τα 28 κράτη-μέλη, εκπροσωπώντας τουλάχιστον το 65% του συνολικού πληθυσμού της Ένωσης.

Υπό συζήτηση και άλλες κυρώσεις;

Από την πλευρά της η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Γκαμπριέλε Τσίμερ, κάνει λόγο ακόμη και για επιπλέον βήματα κατά της Άγκυρας, όπως η ενδεχόμενη επιβολή κυρώσεων σε κρατικούς φορείς και εκπροσώπους της τουρκικής κυβέρνησης. Πάντως η άποψη αυτή δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους ευρωβουλευτές. «Δεν θέλουμε να προδώσουμε τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στην Τουρκία. Θέλουμε όμως να στείλουμε και ένα μήνυμα στον Ερντογάν. Με αυτήν την απόφαση του λέμε ότι ‘δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσιʼ», δηλώνει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ευρωπαίων σοσιαλιστών στο Στρασβούργο Τζιάνι Πιτέλα.

Με αυτήν την ευκαιρία, ο Μάνφρεντ Βέμπερ στρέφει τα πυρά του και προς τον βρετανό υπουργό Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον, με αφορμή την πρόσφατη δήλωση του τελευταίου πως θα «κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να γίνει η Τουρκία μέλος της ΕΕ». Απαντώντας σε σχετική ερώτηση βρετανού δημοσιογράφου, ο γερμανός πολιτικός έκανε λόγο για «απίστευτη πρόκληση» του Τζόνσον και κάλεσε τη βρετανική κυβέρνηση να σταματήσει τις παρεμβάσεις στο ζήτημα αυτό, καθώς, όπως επισημαίνει είναι «στοιχειώδες» να μην διεκδικεί λόγο και δικαίωμα συναπόφασης ένα κράτος μέλος που έχει δηλώσει ότι είναι αποφασισμένο να εγκατελείψει την ΕΕ.
Γιάννης Παπαδημητρίου/DW

Aκρα ευτέλεια που γεννάει ελπίδα

Mέχρι τώρα ήταν δύσκολο να διανοηθεί κανείς ότι δυο υποψήφιοι για τη θέση του «πλανητάρχη», του διαχειριστή της ζωής ή του θανάτου εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, της σωτηρίας ή του πυρηνικού αφανισμού της έμβιας ύλης πάνω στον πλανήτη, δυο υποψήφιοι για τέτοιες ιλιγγιώδεις ευθύνες, θα κοκορομαχούσαν μπροστά στα μάτια όλης της οικουμένης σαν δυο τυχάρπαστα λούμπεν ανθρωπάρια...

του Χρήστου Γιανναρά *

Σ​​την περίπτωση των πρόσφατων προεδρικών εκλογών στις HΠA, η προεκλογική περίοδος αποτέλεσε ιστορικό γεγονός με σημασία ασυγκρίτως μεγαλύτερη από το αποτέλεσμα της εκλογής.

Προέδρους εξόφθαλμα προβληματικούς τους τιθασεύουν οι θεσμοί και οι λειτουργίες του δημόσιου βίου στις HΠA, τους καθιστούν ακίνδυνους για το «σύστημα». Bέβαια, η αβλαβοποίηση αφορούσε ώς τώρα προέδρους με καταφανή ολιγόνοια, όχι με απροσχημάτιστο τραμπουκισμό. Ωστόσο το «σύστημα» μοιάζει ότι μπορεί να εγγυηθεί τη «σώφρονα» λειτουργία του προεδρικού θεσμού.

Aντίθετα, η προεκλογική περίοδος συνιστούσε ιστορικό ορόσημο δηλωτικό νομοτελειακών εξελίξεων του πολιτισμικού «παραδείγματος». Mέχρι τώρα ήταν δύσκολο να διανοηθεί κανείς ότι δυο υποψήφιοι για τη θέση του «πλανητάρχη», του διαχειριστή της ζωής ή του θανάτου εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, της σωτηρίας ή του πυρηνικού αφανισμού της έμβιας ύλης πάνω στον πλανήτη, δυο υποψήφιοι για τέτοιες ιλιγγιώδεις ευθύνες, θα κοκορομαχούσαν μπροστά στα μάτια όλης της οικουμένης σαν δυο τυχάρπαστα λούμπεν ανθρωπάρια. Θα έβγαζαν στη φόρα ο καθένας τα σεξουαλικά, πραγματικά ή θρυλούμενα, άπλυτα του άλλου. Θα προσπαθούσαν να κερδίσουν την εκλογή, όχι προτείνοντας όραμα, κοινωνικούς στόχους, ποιότητες ζωής που αξίζει να κατακτηθούν από τη φυλετική πανσπερμία των HΠA και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αλλά μόνο διασύροντας, ευτελίζοντας τον αντίπαλο.

Hταν η ακραία και πιο αποκρουστική κατάληξη της πολιτικής, που στο ιστορικο-υλιστικό μας «παράδειγμα» έχει διαστραφεί σε λυσσαλέο, άνευ όρων, πόλεμο εντυπώσεων. Σε παγκόσμιο πια επίπεδο (αφού παγκοσμιοποιημένο είναι και το «παράδειγμα») έχει πάψει η πολιτική, προ πολλού, να είναι αναμέτρηση προγραμμάτων, προτάσεων διαχείρισης των κοινών αναγκών και επιδιώξεων, αντιμαχία έστω ιδεολογικών πεποιθήσεων. H πολιτική είναι, απλά και μόνο, μάχη εντυπώσεων, ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις, ποιος θα υποκλέψει, με τα πιο απρόβλεπτα τεχνάσματα, την προτίμηση (καθαρά ψυχολογική, χωρίς ίχνος ορθολογικής σκέψης και κριτικού ελέγχου) των ψηφοφόρων.

Πασίγνωστα πράγματα: «Aνεπαισθήτως, χωρίς αιδώ ή λύπην», η πολιτική (η διαχείριση των σχέσεων κοινωνίας της ζωής, διαχείριση της ύπαρξης και συνύπαρξής μας) υποτάχθηκε στους νόμους του μάρκετινγκ, στη λογική εμπορίας της οδοντόπαστας και του απορρυπαντικού. Tα πολιτικά επιτελεία των κομμάτων αντικαταστάθηκαν από τους κατ’ επάγγελμα διαφημιστές της αγοράς, τους «διαμορφωτές κοινής γνώμης», τους κατασκευαστές της «εικόνας» που θα πουλήσει ο κάθε επαγγελματίας πολιτευτής στην πελατεία του.

Γι’ αυτό και στις προεκλογικές «εκστρατείες» (campaigns), πανομοιότυπες με τις εμπορικές, τα απαιτούμενα σε χρήμα κεφάλαια είναι μυθώδη. Πού θα βρεθούν; Aναπόφευκτα, το κάθε κόμμα έχει τους δικούς του επιχειρηματίες - χορηγούς που τους αρμέγει, και όταν θα πάρει την εξουσία, οφείλει να τους ανταμείψει με προνομιακές παραχωρήσεις δημόσιων έργων, προμηθειών του Δημοσίου κ.τ.ό. Xυδαία, αδιάντροπη καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος, του φορολογούμενου πολίτη, που την αποκαλούμε κατ’ ευφημισμόν «διαπλοκή».

Eίναι ο παγκοσμιοποιημένος πια ολοκληρωτισμός της «ελευθερίας της αγοράς», όπου η εξουσία «ελευθέρως» αγοράζεται και πουλιέται με το χρήμα το κλεμμένο από τον συνετό επιχειρηματία, τον ελεύθερο βιοπαλαιστή επαγγελματία, τον έντιμο δημόσιο λειτουργό, τον φιλόπονο αγρότη. Mε τον γκανγκστερικό εκβιασμό και πειθαναγκασμό της υγιέστερης μερίδας του κοινωνικού σώματος μπορούν και παίζουν το ψυχοπαθολογικά αυτονομημένο από την κοινωνία παιχνίδι τους οι μανιακοί της εξουσίας.

Δικαιώνονταν επί δεκαετίες, γιατί η εναλλακτική πρόταση στα πλαίσια του ιστορικο-υλιστικού ατομοκεντρικού «παραδείγματος» που γέννησε ο «Διαφωτισμός», ήταν ο εφιάλτης της κολεκτίβας, της «κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας». Eκεί η πειθάρχηση όλων στην ιστορικο-υλιστική ατομοκεντρική «ευτυχία» γινόταν με την κτηνώδη αστυνόμευση, τις απαγορεύσεις, τον έλεγχο φρονημάτων, τα Γκουλάγκ και την Kολιμά. Oσο υπήρχε αυτός ο εφιάλτης, το σοβιετικό μοντέλο, η άλλη του όψη (στο ίδιο νόμισμα του Iστορικού Yλισμού), η «ελεύθερη αγορά», κρατούσε κάποια προσχήματα δήθεν ελευθερίας επιλογών. Δήθεν, διότι με την εμπορευματοποίηση της πολιτικής, την υποταγή της στη δυναμική εξηλιθίωσης των πολιτών με τη διαφήμιση, η ανελευθερία εξωραϊζόταν, εμφανιζόταν σαν αυτοπροαίρετη επιλογή.

Oι δημοσκοπήσεις που δήθεν τεκμηριωμένα βεβαίωναν την παταγώδη αποτυχία του Brexit και τον σίγουρο θρίαμβο της Kλίντον, ξεμασκάρεψαν τη φενάκη των ελευθεριών που εξασφαλίζει ο ολοκληρωτισμός της κυριαρχίας των «Aγορών», τη χειραγώγηση των μαζών με το έντεχνο ψέμα. H αντιμαχία Tραμπ και Kλίντον με όρους «ελεύθερης πάλης» όπου όλα επιτρέπονται, ξεγύμνωσαν από κάθε φτιασίδι τον εκπεσμό της πολιτικής σε επίπεδο εξευτελιστικής του ανθρώπου χυδαιότητας. Προστίθενται αυτά τα δεδομένα στις ενδείξεις ότι το «παράδειγμα» του αμφιπρόσωπου Iστορικού Yλισμού, ο ατομοκεντρισμός του «απελευθερωτή» Διαφωτισμού, έχουν οδηγηθεί στο ιστορικό τους τέλος.

Πρώτη κατέρρευσε η μαρξιστική εκδοχή του Iστορικού Yλισμού. Eίχε χτίσει μιαν ηγεμονική Yπερδύναμη εκπληκτικών επιτευγμάτων βιομηχανικής και πολεμικής τεχνολογίας, έναν θηριώδη Γολιάθ εξοπλισμένον με πυρηνική, εφιαλτικής ισχύος κραταιότητα. Hταν αδιανόητο, όμως κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ραγδαία. Δεν καταλύθηκε με εξωτερική επέμβαση, αυτοκατεδαφίστηκε, τη συνέτριψε η άοπλη αλλά παντοδύναμη ανθρώπινη ανάγκη.

Στην ίδια τελική φάση έχει μπει, ολοφάνερα, και η λεγόμενη «φιλελεύθερη» εκδοχή του Iστορικού Yλισμού, η πανομοιότυπα θηριώδης απανθρωπία του «διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος». Θα καταρρεύσει ένδοθεν, χωρίς κανείς να την απειλήσει, θα την κατεδαφίσει η άοπλη αλλά παντοδύναμη ανθρώπινη ανάγκη για ζωτικές σχέσεις κοινωνίας, για τη χαρά της ζωής, την απεξάρτηση από τον παραισθησιογόνο καταναλωτισμό. H προεκλογική γκροτέσκα διαπάλη στις HΠA, ο έσχατος εκεί εξευτελισμός των καυχήσεων του «φιλελευθερισμού», προμηνύει παταγώδη την κατάρρευση.

Tο πότε δεν το ξέρει κανείς. Oύτε το τι θα ακολουθήσει, ποιες θα είναι οι ωδίνες της γέννας του καινούργιου. Πάντως, η τυφλή μανία του κέρδους, ο κτηνώδης ατομοκεντρισμός της άσκοπης συσσώρευσης πλούτου, δεν έχει άλλα περιθώρια ισοπέδωσης της ανθρωπιάς του ανθρώπου.

H άκρα προεκλογική ευτέλεια στις HΠA γίνεται σημάδι ελπίδας.

 ____________________________________________________

* Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης (Παρίσι). Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας.

Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

Στη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2017 - Κοινωνική πολιτική αλλά και νέα μέτρα 2,5 δισ. ευρώ!

Κατατέθηκε στη Βουλή ο κρατικός προϋπολογισμός 2017. Στις 24 Νοεμβρίου ξεκινά η συζήτηση του στην Επιτροπή Οικονομικών, στις 6 Δεκεμβρίου στην Ολομέλεια και ολοκληρώνεται στις 10/12 με ονομαστική ψηφοφορία. ...

Στον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση κατέθεσε τον κρατικό προϋπολογισμό του οικονομικού έτους 2017, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης. Όπως γνωστοποίησε ο κ. Βούτσης, η συζήτηση του νέου προϋπολογισμού θα ξεκινήσει στην αρμόδια Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου για τέσσερις συνεδριάσεις. Η συζήτηση του στην Ολομέλεια θα αρχίσει την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου και θα ολοκληρωθεί τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 10 του μηνός, με ονομαστική φανερή ψηφοφορία.

Μεγάλη υπέρβαση των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός τόσο για το 2017 όσο και για το 2016 γεγονός που ανοίγει το δρόμο για ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής στο αμέσως επόμενο διάστημα

Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2017 που κατατέθηκε στη Βουλή, το πρωτογενές πλεόνασμα το επόμενο έτος αναμένεται να διαμορφωθεί στο 2% του ΑΕΠ, υψηλότερο από τον στόχο του προγράμματος οικονομικής πολιτικής, επιβεβαιώνοντας την θετική πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών. Σημαντική υπέρβαση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 1,032 δισ. ευρώ προβλέπει ο προϋπολογισμός και για το 2016. Το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 1,09% του ΑΕΠ σημαντικά υψηλότερο από τον αρχικό στόχο του 0,53% του ΑΕΠ. Για αυτό και όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού άμεσα θα εξετασθεί η δυνατότητα εφάπαξ διάθεσης μέρους της υπέρβασης σε δράσεις κοινωνικής συνοχής και προστασίας.

Ειδικότερα το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2017 εκτιμάται σε 2% του ΑΕΠ έναντι αρχικού στόχου για πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ. Ισχυρή αναμένεται να είναι και η επίδοση της ελληνικής οικονομίας το 2017 στο μέτωπο της ανάπτυξης. Έτσι προβλέπεται ρυθμός ανάπτυξης 2,7% για το 2017 έναντι αρνητικού ρυθμού 0,3% το 2016 ενώ αποκλιμάκωση αναμένεται να σημειώσει και ο δείκτης της ανεργίας από 21,8% στο 20,6% φέτος.

Το δημόσιο χρέος αναμένεται να διαμορφωθεί στο 176,5% του ΑΕΠ παρουσιάζοντας μείωση συγκριτικά με το 2016 που θα διαμορφωθεί στο 180,3% του ΑΕΠ. Ωστόσο προβλέπεται να αυξηθεί σε απόλυτα μεγέθη και να ανέλθει στα 319,200 δισ. ευρώ το 2017 έναντι 315,400 δισ. ευρώ το 2016.

Ειδικότερα οι κύριοι στόχοι της Δημοσιονομικής Πολιτικής του έτους 2017, όπως αποτυπώνονται στην Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού που κατατέθηκε στη Βουλή απο τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη είναι:

• Η διατήρηση της δημοσιονομικής ισορροπίας, ώστε να ολοκληρωθεί η ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας και να καταστεί δυνατή η έξοδός της από το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής το ταχύτερο δυνατό, και
• Ο δίκαιος επιμερισμός του κόστους προσαρμογής και η κοινωνικά δίκαιη κατανομή του οφέλους της ήδη δρομολογημένης ανάκαμψης.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών «πρόκειται για την τρίτη συνεχόμενη χρονιά, κατά την οποία η κυβέρνηση θα επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους της, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην χρηστή δημοσιονομική διαχείριση, στην σταδιακή αποκατάσταση της οικονομικής δραστηριότητας και στη βελτίωση στον τομέα των φορολογικών εσόδων.

Πέρα ωστόσο από τη δημοσιονομική υπευθυνότητα και τους περιορισμούς που απορρέουν από το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, θεμελιώδης προτεραιότητα της κυβέρνησης παραμένει η ενίσχυση και θωράκιση της κοινωνικής προστασίας και η τόνωση των δημοσίων επενδύσεων. Για το σκοπό αυτό ο προϋπολογισμός του 2017 ενσωματώνει μία σειρά από κρίσιμες παρεμβάσεις:

• Την πλήρη επέκταση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (KEA) με πιστώσεις που ανέρχονται σε 760 εκατ. ευρώ. Το ΚΕΑ προβλέπεται ότι θα καλύψει πάνω από 250 χιλιάδες νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας.
• Την ενίσχυση των τομέων της Υγείας και Περίθαλψης, της Παιδείας και της Κοινωνικής Προστασίας με την επιπλέον πρόβλεψη 300 εκατ. ευρώ, που θα διατίθενται για την κάλυψη αναγκών που υπερβαίνουν τις υπάρχουσες εγγεγραμμένες πιστώσεις.
• Την συνεισφορά 100 εκατ. ευρώ για τις ρυθμίσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών με προκαθορισμένα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
• Την αύξηση του εθνικού σκέλους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 250 εκατ. ευρώ, ώστε να αντισταθμιστεί πλήρως η προβλεπόμενη μείωση του συγχρηματοδοτούμενου σκέλους».

760 εκ. ευρώ για επέκταση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης και 100 εκ. ευρώ για ρυθμίσεις κόκκινων δανείων φτωχών νοικοκυριών

Η πρόβλεψη πιστώσεων 760 εκατ. ευρώ για την επέκταση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης στο σύνολο των 250.000 νοικοκυριών που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας, η καταβολή 100 εκατ. ευρώ για ρυθμίσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων υπερχρεωμένων φτωχών νοικοκυριών, η αύξηση κατά 250 εκατ. ευρώ του εθνικού σκέλους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, η μείωση κατά 112 εκατ. ευρώ των δαπανών για εξοπλιστικά προγράμματα αλλά και οι παρεμβάσεις στις πρωτογενείς δαπάνες δίνουν το στίγμα του Προϋπολογισμού του 2017 στο μέτωπο των δαπανών.

Συνολικά ο Προϋπολογισμός περιλαμβάνει σωρευτικές εξοικονομήσεις δαπανών από παρεμβάσεις και πολιτικές που έχουν ήδη υλοποιηθεί, σε συντάξεις, επιδόματα, δαπάνες υπουργείων, ύψους 960,4 εκατ. ευρώ.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με το ΑΠΕ, το σύνολο των δαπανών του κρατικού Προϋπολογισμού (στις οποίες περιλαμβάνονται και οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων - ΠΔΕ) αναμένεται να διαμορφωθεί στα 56,286 δισ.. ευρώ έναντι 57,767 δισ. ευρώ το 2016. Οι δαπάνες του τακτικού Προϋπολογιαμού (πλήν ΠΔΕ) προβλέπεται να ανέλθουν στα 49,536 δισ. ευρώ έναντι 51,017 δισ. ευρώ το 2016 (μείωση κατά 1,481 δισ. ευρώ). Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τις πρωτογενείς δαπάνες, προβλέπεται να ανέλθουν στα 43,986 δισ. ευρώ έναντι 45,416 δισ. ευρώ φέτος (μείωση κατά 1,431 δισ. ευρώ). Στο σκέλος αυτό περιλαμβάνονται και οι δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι οποίες προβλέπεται να διαμορφωθούν στα 475 εκατ. ευρώ μειωμένες κατά 112 εκατ. ευρώ συγκριτικά με φέτος.

Τόκοι

Οι δαπάνες για τόκους προβλέπεται να διαμορφωθούν στα 5,550 δισ. ευρώ έναντι 5,6 δια ευρώ το 2016.

Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων

Οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων αναμένεται να διαμορφωθούν στα 6,750 δισ. ευρώ στα ίδια επίπεδα με το 2016. Για το 2017, ωστόσο προβλέπεται μείωση του συγχρηματοδοτούμενου σκέλους στα 5,750 δισ. ευρώ έναντι 6 δισ. ευρώ το 2016. Η διαφορά αυτή θα καλυφθεί από αντίστοιχη αύξηση κατά 250 εκατ.. ευρώ, του εθνικού σκέλους χρηματοδοτήσεων, το οποίο το 2017 θα ανέλθει στο 1 δισ. ευρώ από 750 εκατ. ευρώ φέτος.

Υπουργεία

Η κατανομή ανά υπουργείο των δαπανών του Προϋπολογιαμού του 2017 (τακτικού Προϋπολογιαμού και Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων) είναι η ακόλουθη:

• Στην Προεδρία της Δημοκρατίας προβλέπεται να διατεθούν 3 εκατ. ευρώ.
• Στη Βουλή των Ελλήνων προβλέπεται να διατεθούν 134 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Εσωτερικών προβλέπεται να διατεθούν 5,222 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης θα διατεθούν 2,346 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, θα διατεθούν 38 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα δοθούν 3,163 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων, θα διατεθούν 5,133 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, προβλέπεται να χορηγηθούν 17,939 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Εξωτερικών πρόκειται να δοθούν 276 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Κοινωνικών Δικαιωμάτων χορηγούνται 620 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Οικονομικών (πλην Γενικών Κρατικών Δαπανών) διατίθενται 650 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Υγείας αναλογούν 4,268 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης αναλογούν 184 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού χορηγούνται 392 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποδίδονται 445 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών διατίθενται 2,455 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής αντιστοιχούν 64 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής δίδονται 362 εκατ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων δαπανώνται 1,209 δισ. ευρώ.
• Στο υπουργείο Τουρισμού αφιερώνονται 80 εκατ. ευρώ. 

Νέα μέτρα 2,5 δισ. ευρώ... 

Ο προϋπολογισμός προβλέπει και νέα φορολογικά μέτρα τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ και περικοπές κρατικών δαπανών 1,5 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, και παρά τις ισχυρές επιφυλάξεις των δανειστών για τις αντοχές των πολιτών να πληρώνουν τα πολύ υψηλά φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη που φέρνει ο νέος προϋπολογισμός, η κυβέρνηση υπερακοντίζει τους στόχους του Μνημονίου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ (3,05 δισ. ευρώ), αλλά και τις προ μηνός προβλέψεις της στο προσχέδιο που είχε καταθέσει ο υπουργός Οικονομικών στη Βουλή για πρωτογενές 1,8% του ΑΕΠ (3,15 δισ. ευρώ), ανεβάζοντας τον πήχη για πλεόνασμα στα 3,2 δισ. ευρώ το 2017.

Ο στόχος για υψηλότερο πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, τίθεται από το οικονομικό επιτελείο σαν ασφαλιστική δικλείδα για να μην χρειαστεί να ενεργοποιηθεί ο «κόφτης» σε περίπτωση που η Eurostat αμφισβητήσει εκ των υστέρων το πρωτογενές πλεόνασμα, όπως συνέβη ήδη για το 2015 που το μείωσε από 0,7% που ανακοινώθηκε την άνοιξη, σε μόλις 0,2% τελικά.

Για να τα επιτύχει αυτά, προβλέπει ανάπτυξη 2,7% το 2017, στόχος που χαρακτηρίζεται από τους οικονομικούς αναλυτές σαν υπερφιλόδοξος (πχ το ανεξάρτητο Δημοσιονομικό Συμβούλιο, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής κλπ.

Ο προϋπολογισμός θέτει σαν βάση ότι το 2016 κλείνει με πρωτογενές πλεόνασμα σχεδόν 0,8% του ΑΕΠ, έναντι πρόβλεψης 0,6% στο προσχέδιο και έναντι δέσμευση για 0,5% του ΑΕΠ στο Μνημόνιο.