Την "μαύρη βίβλο" του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου

Τις επόμενες κινήσεις της για να "απαντήσει" στις... επιθέσεις που θεωρεί πως δέχεται από το Μέγαρο Μαξίμου ετοιμάζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Και φέρεται αποφασισμένη ακόμη και... βιβλίο να γράψει!

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου θεωρεί πως υπάρχει σχέδιο πολιτικής απαξίωσης της, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη από το Μέγαρο Μαξίμου και εκτελείται με επιδεξιότητα από ανθρώπους του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, με προεξάρχοντα τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, γράφει δημοσίευμα της εφημερίδας Παραπολιτικά.

Και όπως αναφέρει, ετοιμάζει την απάντησή της με φακέλους-φωτιά για τα έργα και τις ημέρες κορυφαίων υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και νέες αποκαλύψεις για σειρά περιστατικών που παραμένουν άγνωστα και συνέβησαν κατά την περίοδο που ήταν ακόμη πρόεδρος της Βουλής.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως εδώ και καιρό, τόσο το πολιτικό όσο και το δικηγορικό της γραφείο έχουν μετατραπεί σε κέντρα... τεκμηρίωσης όλων των "ύποπτων" και περίεργων κυβερνητικών αποφάσεων που μπορεί να αποπνέουν ακόμη και οσμή σκανδάλου!

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου φέρεται να έχει στην κατοχή της φακέλους με υποθέσεις-φωτιά! Μάλιστα, πρόσωπα από τον ευρύτερο κύκλο των υποστηρικτών της τονίζουν πως «κάποιοι πολύ σύντομα θα χάσουν τον ύπνο τους».

Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, με την πρόσφατη απάντησή της στα όσα είχε πει ο Νίκος Βούτσης σε συνέντευξή του στην Καθημερινή περί «συνολικής καταγραφής», άφησε σαφέστατα να εννοηθεί ότι το επόμενο διάστημα θα δουν το φως της δημοσιότητας σημαντικά στοιχεία από την προηγούμενη περίοδο, ίσως και μέσα από ένα βιβλίο ντοκουμέντο!

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η απάντηση στον Νίκο Βούτση και τα όσα αποκάλυψε ήταν μόνο ένα μέρος των άγνωστων περιστατικών που έζησε ως μέλος της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Και σημειώνεται ότι το πιο σημαντικό περιεχόμενο από συζητήσεις της με τον πρωθυπουργό και κορυφαίους υπουργούς θα αποτυπωθεί προσεχώς και... εντύπως! 

Ο "πόλεμος" με το Μαξίμου

Ο "πόλεμος" που έχει ανοίξει ανάμεσα στην κυβέρνηση και την πρώην πρόεδρο της Βουλής είναι δεδομένος. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει το δημοσίευμα των Παραπολιτικών, στο Μαξίμου θεωρούν δεδομένο ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα προσχωρήσει στη συγκρότηση νέου αντιμνημονιακού φορέα και φοβούνται πως η κίνησή της αυτή θα έχει τη στήριξη ισχυρών εκδοτικών συγκροτημάτων και καναλιών, τα οποία όπως θεωρούν, επεξεργάζονται σενάρια πτώσης της κυβέρνησης!

Στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού διαδίδουν ότι με τις ευλογίες βαρόνων των media επιχειρείται να στηθεί αντιμνημονιακό κόμμα που θα απορροφήσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και πως το καταλληλότερο πρόσωπο για να ηγηθεί είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου!

Σημαντική επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ιράν - Ενέργεια και Οικονομία στην ατζέντα των επαφών του

Ο πρώτος ηγέτης δυτικής χώρας που επισκέπτεται το Ιράν μετά την επίτευξη της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα, θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος αναχωρεί σήμερα για Τεχεράνη, μαζί με πολυμελή κυβερνητική αντιπροσωπεία.

 

 

Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού σε μία εκ των σημαντικότερων χωρών της Μέσης Ανατολής, στις 7-8 Φεβρουαρίου, θα αποτελέσει ορόσημο για τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας – Ιράν, αφού το μεγάλο ενδιαφέρον και των δύο χωρών να αναπτύξουν τις μεταξύ τους σχέσεις επιβεβαιώνει το κλίμα αλληλοσεβασμού και κατανόησης που καλλιεργούν η Ελλάδα και το Ιράν εδώ και πολλά χρόνια.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, «μετά από την επιβεβαίωση της στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας και Κύπρου με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, και στο πλαίσιο μιας ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, η ελληνική κυβέρνηση αναθερμαίνει τις διμερείς σχέσεις με το Ιράν, έναν περιφερειακό παίκτη με σημαντική επιρροή, που επανέρχεται στο διεθνές προσκήνιο εξομαλύνοντας τις σχέσεις του με τη Δύση».

O Αλέξης Τσίπρας θα είναι επικεφαλής πολυμελούς κυβερνητικής αντιπροσωπείας, η οποία θα έχει σήμερα και αύριο στην Τεχεράνη, σημαντικές συνομιλίες για διμερή και περιφερειακά ζητήματα.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ο πρώτος ηγέτης δυτικής χώρας που επισκέπτεται την Τεχεράνη μετά την επίτευξη της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Το μεγάλο ενδιαφέρον και των δύο χωρών να αναπτύξουν τις μεταξύ τους σχέσεις επιβεβαιώνει το κλίμα αλληλοσεβασμού και κατανόησης που καλλιεργούν η Ελλάδα και το Ιράν εδώ και πολλά χρόνια. Σε πολιτικό επίπεδο, αυτό υπογραμμίζεται με την εκπεφρασμένη βούληση και της Αθήνας και της Τεχεράνης, όπως τονίζεται σε δηλώσεις και συνεντεύξεις αξιωματούχων, να δώσουν μια ισχυρή ώθηση στις διμερείς σχέσεις, αλλά και να αποτελέσουν τους παράγοντες σταθερότητας σε μια κρίσιμη περιοχή του κόσμου.

Με την επίσκεψη του πρωθυπουργού και της κυβερνητικής αντιπροσωπείας, εγκαινιάζεται μια νέα περίοδος στις σχέσεις των δύο χωρών, τονίζουν κύκλοι της κυβέρνησης. Προσθέτουν ότι «η αναθέρμανση αυτή έρχεται να τερματίσει μια μακρά περίοδο αδράνειας στις ελληνο-ιρανικές σχέσεις και συνδέεται με τον κρίσιμο ρόλο των δύο χωρών για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, βρίσκεται και σε πλήρη αντιστοίχηση την πορεία βελτίωσης των σχέσεων του Ιράν με τη Διεθνή Κοινότητα και την άρση των κυρώσεων που του είχαν επιβληθεί»

Το ενδιαφέρον των διμερών επαφών θα επικεντρωθεί στην ενέργεια και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον κατασκευαστικό τομέα, τη διαχείριση υδάτινων πόρων, τον τουρισμό με στόχο την προσέλκυση Ιρανών τουριστών στην Ελλάδα, τον πολιτισμό ο οποίος αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα και των δύο χωρών, το χρηματοπιστωτικό και τον αγροδιατροφικό τομέα, καθώς και τη φαρμακοβιομηχανία.

Πέραν της οικονομικής συνεργασίας, οι επαφές θα επικεντρωθούν και στη συνεργασία για τη σταθεροποίηση και την προώθηση της ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή, τη διμερή συνεργασία στο πλαίσιο διεθνών οργανισμών, και το διάλογο για τις περιφερειακές εξελίξεις.

Την ελληνική αντιπροσωπεία απαρτίζουν εκτός του πρωθυπουργού, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Γιώργος Σταθάκης, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Μάρδας, και ο Γ.Γ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών, Γιώργος Τσίπρας.

Με το «βλέμμα» στραμμένο στη συνάντηση των 135 μπλόκων στη Νίκαια

Στη συνάντηση της Νίκαιας πρόκειται να «κλειδώσει» ο συντονισμός των μπλόκων της χώρας, να καθοριστεί το τελικό πλαίσιο διεκδικήσεων, που θα αποτελέσει και τη βάση για ενδεχόμενο διάλογο....

Με το βλέμμα στραμμένο στη συνάντηση της Νίκαιας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 12 το μεσημέρι στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης, και όπου θα βρεθούν εκπρόσωποι από τα 135 μπλόκα που έχουν στηθεί σε όλη την Ελλάδα, βρίσκονται οι αγρότες οι οποίοι από τις 18 Ιανουαρίου έχουν «σταθμεύσει» με τα τρακτέρ τους σε διάφορα κομβικά σημεία της χώρας, προβαίνοντας σε συμβολικούς, 24ωρους, αλλά και επ' αόριστον αποκλεισμούς.

Κοινή συνισταμένη όλων, σύμφωνα με το enikos,gr, παρά τις εσωτερικές τους διαφορές, αποτελεί η απόσυρση του σχεδίου για το ασφαλιστικό και φορολογικό και η εκ νέου κατάρτισή του από μηδενική βάση με τη δική τους συμμετοχή.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, στη συνάντηση της Νίκαιας πρόκειται να «κλειδώσει» ο συντονισμός των μπλόκων της χώρας, να καθοριστεί το τελικό πλαίσιο διεκδικήσεων, που θα αποτελέσει και τη βάση για ενδεχόμενο διάλογο, ενώ επί τάπητος θα τεθεί και πάλι η σκέψη που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος, για κάθοδο των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα στην Αθήνα.

Όσοι δεν έχουν προχωρήσει σε επ΄ αόριστον αποκλεισμό, δεν αποκλείεται να το πράξουν τις επόμενες ώρες, αφού όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, μπορεί στις 12 το μεσημέρι σήμερα να λήγει ο 24ωρος αποκλεισμός που ξεκίνησαν πολλοί χθες, αλλά δεν αποκλείεται τελικά να τον «μετατρέψουν» σε 48ωρο ή και πολυήμερο.

Πάντως, δεν λείπουν και αυτοί, που μετά τον 24ωρο αποκλεισμό θα δώσουν «ρεπό» στους συμμετέχοντες στα μπλόκα για λίγες ώρες και θα συγκεντρωθούν εκ νέου νωρίς το απόγευμα, προκειμένου να συζητήσουν τις τελευταίες εξελίξεις και στο πλαίσιο γενικής συνέλευσης να καθορίσουν την επόμενή τους κίνηση.

Σκληραίνουν τη στάση τους… στο τελωνείο του Προμαχώνα

Κλειστό παραμένει για έβδομη ημέρα σήμερα το τελωνείο του Προμαχώνα στα σύνορα της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και η ουρά που σχηματίζουν νταλίκες και φορτηγά υπερβαίνει πλέον τα 30 χλμ, όπως τόνισε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αγρότης Βισαλτίας, Στέργιος Λίτος, μέλος στη συντονιστική.

Το συγκεκριμένο μπλόκο, με τη δύναμη των τρακτέρ να ξεπερνά τα 1.400, αποτελεί ένα από τα πιο σθεναρά και όπως μας επισήμανε ο κ. Λίτος «δεν είναι στόχος μας να ταλαιπωρούμε την κοινωνία και τους απλούς πολίτες, απλώς θέλουμε να στείλουμε το μήνυμα της εξαθλίωσης στην οποία θα περιέλθουμε εάν προχωρήσουν τα μέτρα».

Στο μεταξύ, το μπλόκο στο τελωνείο της Εξοχής, στα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα, θα δώσει «ελευθέρας» στις 12 το μεσημέρι, οπότε και λήγει ο 24ωρος αποκλεισμός, αλλά στις 15.00 το μεσημέρι θα κλείσει και πάλι το τελωνείο. Στο μεταξύ, όπως μας ανέφερε ο επικεφαλής της Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών και Κτηνοτρόφων, Χρήστος Γκόντιας, «στις 20.00 το βράδυ έχουμε γενική συνέλευση, προκειμένου να ενημερωθούμε για τις εξελίξεις στη Νίκαια και να καθορίσουμε το τι μέλλει γενέσθαι στο εξής».

Υπό κατάληψη εξακολουθεί να βρίσκεται η Εγνατία οδός στον κόμβο των Κερδυλλίων, με το μπλόκο να αριθμεί περισσότερα από 800 τρακτέρ, ενώ από τις 12.00 το μεσημέρι και μέχρι νωρίς το απόγευμα θα ελευθερωθεί η παλαιά εθνική οδός Θεσσαλονίκης-Καβάλας, σύμφωνα με τον αγροτοσυνδικαλιστή, Γιάννη Παναγή.

Στο νομό Κιλκίς έχουν στηθεί δύο μπλόκα στα τελωνεία των Ευζώνων στα σύνορα της Ελλάδας με τα Σκόπια και στη Δοϊράνη, σύνορα Ελλάδας με τα Σκόπια.

Στο μεν πρώτο θα συνεχιστεί και σήμερα ο αποκλεισμός 12.00-15.00 και 19.00-22.00, ενώ στο δεύτερο που ακολούθησε τον 24ωρο αποκλεισμό, στις 12.00 θα ανοίξει το τελωνείο και θα κλείσει και πάλι στο διάστημα 19.00-22.00, οπότε και θα συνεδριάσουν οι συμμετέχοντες στο μπλόκο, όπως τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αγρότης, Γιώργος Τερζής. Και στα δύο μπλόκα συνολικά συμμετέχουν περισσότερα από 800 τρακτέρ.

Στα διόδια των Μαλγάρων, όπου υπερβαίνουν τα 800 τα τρακτέρ που βρίσκονται παρατεταγμένα, ο αποκλεισμός ξεκίνησε χθες στις 12.00 το μεσημέρι και θα συνεχιστεί «μέχρι και τη Δευτέρα», τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αγρότης Χαλάστρας, Αχιλλέας Καμπούρης, επικεφαλής του συντονιστικού.

Σε επ' αόριστον αποκλεισμό βρίσκεται για έκτη ημέρα σήμερα ο κόμβος του Νησελίου επί της Εγνατίας οδού Θεσσαλονίκης - Βέροιας. Στο μπλόκο η δύναμη μετρά περισσότερα από 750 τρακτέρ.

Στον κόμβο της Κουλούρας στην Ημαθία, επί της Εγνατίας οδού Θεσσαλονίκης- Βέροιας καθημερινά γίνεται συμβολικός αποκλεισμός μιας ώρας το απόγευμα από τις 16.00, ενώ υπενθυμίζεται ότι η δύναμη στο μπλόκο υπερβαίνει τα 400 τρακτέρ.

Στο Νομό Πέλλας, η απόφαση που ελήφθη σε επίπεδο Νομού αφορά στα εξής: σε Έδεσσα και Αμύνταιο θα γίνει αποκλεισμός 12.00-13.00 το πρωί και 19.00-21.00 το βράδυ, ενώ σε Μελίσσι, Μαυροβούνι, Μεσσημέρι και Αλυσίδα Άρνισσας θα κλείσουν 17.30-20.30 το βράδυ.

Στο Νομό Θεσσαλονίκης έχουν στηθεί μπλόκα, συνολικής δυναμικότητας άνω των 600 τρακτέρ στο Δερβένι (12.00-18.00 κλειστά), στην αερογέφυρα Θέρμης επί της Μουδανίων, στα «πράσινα φανάρια» και το μπλόκο επί της διασταύρωσης του κρατικού αερολιμένα (12.00-16.00 κλειστά). Τα άλλα δύο μπλόκα, όπως μας ανέφερε ο αγρότης, μέλος της συντονιστικής στα πράσινα φανάρια, Βασίλης Μαυροσκάς, θα κλείνουν σε συνεννόηση και εναλλάξ, έτσι ώστε να «μην δημιουργείται ταλαιπωρία στον αστικό πληθυσμό».

Στις 12 το μεσημέρι λήγει ο 24ωρος αποκλεισμός στο μπλόκο στη Χαλκηδόνα, όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αγρότης Κουφαλίων, Μαυρουδής Μιντσιούδης, με τη δύναμη στην περιοχή να υπερβαίνει τα 550 τρακτέρ. «Δεν αποκλείεται να παραμείνουμε κλειστά άλλο ένα 12ωρο», μας υπογράμμισε.

Στο Νομό Χαλκιδικής, έχουν στηθεί τέσσερα μπλόκα στον κόμβο Γοματίου στην Ιερισσό, στα Νέα Μουδανιά, στη Νέα Καλλικράτεια και στον Πολύγυρο, με περίπου 600 συνολικά τρακτέρ, ενώ συμμετέχουν περισσότεροι από 80 μελισσοκόμοι, των οποίων το ένα όχημα ισούται με τρία τρακτέρ. Όπως είπε ο συντονιστής του μπλόκου στο κόμβο Μουδανιών, Βαγγέλης Μισαηλίδης, σήμερα θα γίνει αποκλεισμός του δρόμου από τις 10.00 το πρωί και δέκα ώρες και θα διανέμονται τοπικά προϊόντα στους αυτοκινητιστές που θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις παράπλευρες οδούς.

Π. Λαφαζάνης: «Η κυβέρνηση πρέπει να αποσύρει άμεσα τα αντιαγροτικά μέτρα...»

«Η κυβέρνηση πρέπει να αποσύρει άμεσα τα αντιαγροτικά μέτρα ή αλλιώς θα αποσυρθεί η ίδια από το πρωτόγνωρο κύμα οργής και αγώνα των αγροτών της χώρας» δήλωσε ο επικεφαλής της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ από την Νεμέα.

«Η κυβέρνηση, μπροστά στη γενικευμένη αγροτική εξέγερση, πρέπει να αποσύρει άμεσα όλα τα αντιασφαλιστικά και φοροεξοντωτικά μέτρα σε βάρος των αγροτών, πράγμα που είναι προϋπόθεση για έναν ειλικρινή διάλογο με τους αγρότες», δήλωσε από τη Νεμέα ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης.

«Η κυβέρνηση ή θα αποσύρει άμεσα τα αντιαγροτικά μέτρα ή αλλιώς θα αποσυρθεί η ίδια από το πρωτόγνωρο κύμα οργής και αγώνα των αγροτών της χώρας» προσέθεσε.

Συνοδευόμενος από τον Θανάση Πετράκο και στελέχη της ΛΑΕ του νομού Κορινθίας, ο κ. Λαφαζάνης συναντήθηκε με τη διοίκηση του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Νεμέας, με ιδιώτες οινοπαραγωγούς και με αγρότες, κυρίως αμπελουργούς, της περιοχής και ενημερώθηκε για τα προβλήματα της οινοπαραγωγής και των αγροτών της περιοχής. Σε αυτό το πλαίσιο, άσκησε κριτική στην κυβέρνηση λέγοντας πως «με τον απαράδεκτο φόρο που πρόσφατα επέβαλε στο κρασί, λειτουργεί ως »καταστροφέας» της ελληνικής παραγωγής σε ένα προϊόν, που αν το στηρίξουμε, μπορεί να στηρίξει όλη την Ελλάδα». «Η άμεση απόσυρση του φόρου στο κρασί είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει εδώ και τώρα η κυβέρνηση, πριν είναι αργά για τον οινοπαραγωγικό ιστό της χώρας» υπογράμμισε.

Τέλος, εξέφρασε τη στήριξή του στον οινοποιητικό συνεταιρισμό της Νεμέας και τις δημιουργικές προσπάθειες του, υπογραμμίζοντας πως «στηρίζουμε γενικότερα με όλες μας τις δυνάμεις το ελληνικό κρασί, τις μεγάλες δυνατότητες του και τις μοναδικές ποικιλίες του, όπως το Αγιωργίτικο».

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα μιλήσει απόψε σε συγκέντρωση της Λαϊκής Ενότητας στην Κόρινθο.

Εθνικό νόμισμα, βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης και καταπολέμηση της ανεργίας

Εισήγηση του οικονομολόγου Πέτρου Σταύρου στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα "ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ" που διοργάνωσε από 15 -17 Ιανουαρίου 2016 στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας ο Μαρξιστικός Χώρος Μελέτης και Ερευνας (ΜΑΧΩΜΕ)

Η συγκεκριμένη εισήγηση θα επιχειρήσει να συγκροτήσει ένα κοινό πλαίσιο αντιμετώπισης των θεμάτων μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, στη χρηματοδότηση του παραγωγικού μετασχηματισμού και την αντιμετώπιση της ανεργίας. Η εισήγηση δεν είναι θεωρητικού ενδιαφέροντος με την έννοια ότι δεν θα αναφερθεί σε θεωρητικά οικονομικά υποδείγματα αλλά θα αντιμετωπίσει κάποια από αυτά, στο πλαίσιο του καθορισμού των αξόνων της κατάλληλης οικονομικής πολιτικής για μια ρήξη με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

_____________________________________________________________

1. ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ 

Κάθε χώρα που έχει το δικό της νόμισμα δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχει κατακτήσει και τη νομισματική κυριαρχία ή ότι την έχει προσεγγίσει σε έναν ικανοποιητικό βαθμό. Αυτό είναι κάτι που φαίνεται και στις πρόσφατες εξελίξεις των ασιατικών χρηματιστηρίων, με τη «φυγή» κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές λόγω της αντιστροφής της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ που επέβαλλε η αμερικάνικη κεντρική τράπεζα (FED). Η Κίνα, η δεύτερη οικονομία στον κόσμο χρειάστηκε να στηρίξει αρκετές φορές μέσα σε δύο βδομάδες, τη συναλλαγματική ισοτιμία του γουάν με το δολάριο. Η Κίνα δεν θα πρέπει να θεωρείται ως μια χώρα με πλήρη νομισματική κυριαρχία αυτήν την στιγμή. Γενικά, δεν αρκεί μια χώρα να «τυπώνει» το δικό της νόμισμα για να θεωρείται ως νομισματικά κυρίαρχη.

Μια χώρα που τυπώνει το δικό της νόμισμα αλλά οι εξαγωγές της απαρτίζονται από τις πρώτες ύλες που παράγει και μόνο, δεν πρέπει να θεωρείται νομισματικά κυρίαρχη, ακόμα και αν είναι μια οικονομία του μεγέθους της Ρωσίας ή της Βραζιλίας. Η νομισματική της κυριαρχία δοκιμάζεται κάθε φορά που οι τιμές των πρώτων υλών πέφτουν.

Μια χώρα που «τυπώνει» το δικό της νόμισμα, έχει πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο αλλά εξαρτάται από έναν ή δύο εμπορικούς εταίρους και όχι από περισσότερους δεν πρέπει να θεωρείται νομισματικά κυρίαρχη. Η νομισματική της κυριαρχία δοκιμάζεται κάθε φορά που ο βασικός εμπορικός εταίρος βρίσκεται σε ύφεση.

Αντίθετα, μια χώρα που δεν «τυπώνει» το δικό της νόμισμα αλλά παράγει σύνθετα και διαφοροποιημένα προϊόντα, έχει πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών με ένα σύνολο από εμπορικούς εταίρους και στο εσωτερικό της ασκείται δημόσια πιστωτική πολιτική με συγκεκριμένο αναπτυξιακό σχέδιο, τότε αυτή η χώρα μπορεί να μην «τυπώνει» το δικό της νόμισμα αλλά είναι σε μεγαλύτερο βαθμό νομισματικά κυρίαρχη από ότι είναι οι χώρες που «τυπώνουν» το δικό τους νόμισμα.

Έτσι, μια χώρα έχει πλήρη νομισματική κυριαρχία όταν ελέγχει όλες τις μορφές χρήματος (νομισματικές και πιστωτικές) και ως προς την ποσότητα τους και ως προς την αξία τους. Ο δημόσιος έλεγχος της πίστωσης είναι και αυτός μια μορφή νομισματικής κυριαρχίας, αν ελέγχει την ποσότητα και την κατεύθυνση της πίστωσης. Αντίθετα, δεν συνιστά μορφή νομισματικής κυριαρχίας μια διαρκής υποτίμηση του εθνικού νομίσματος διότι στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει σταθερός έλεγχος επί της αξίας του και της ποσότητας του.

Άρα, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι από τη δική μας την πλευρά και ενώ δεν υποτιμάμε την ανάγκη έκδοσης εθνικού νομίσματος, στο πλαίσιο της προσπάθειας αντιμετώπισης των πολιτικών της ΕΕ, εντούτοις θεωρούμε την έννοια της νομισματικής κυριαρχίας πιο σύνθετη και πιο απαιτήτική από την απλή ανάγκη έκδοσης εθνικού νομίσματος. Μορφές νομισματικής κυριαρχίας μπορούν να υπάρξουν και με τη χρήση του ευρώ, του δολαρίου ή οποιουδήποτε άλλου νομίσματος αρκεί οι δημοσιονομικές αρχές της χώρας και οι πιστωτικοί θεσμοί της να μην υποκείνται στον έλεγχο και την καταστολή πολιτικών του τύπου που εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κατά συνέπεια, το εθνικό νόμισμα είναι μόνο μια μορφή της νομισματικής κυριαρχίας και η έκδοση του ένα υποσύνολο πολιτικών στο πλαίσιο μιας ευρύτερης και πιο συνολικής στρατηγικής. Η νομισματική κυριαρχία είναι κάτι ευρύτερο από την έκδοση εθνικού νομίσματος.

Σημερινός σκοπός μας λοιπόν είναι να εξηγήσουμε την σημασία της νομισματικής κυριαρχίας, ως ευρύτερης και συνολικότερης έννοιας του εθνικού νομίσματος, στην ανάπτυξιακή διαδικασία, την αντιμετώπιση της ανεργίας και τον κοινωνικό μετασχηματισμό. 

2. ΕΥΡΩ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Ας δούμε κάποια στατιστικά στοιχεία της Eurostat για τα επίπεδα των ελλειμμάτων και πλεονασμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της ελληνικής οικονομίας από το 1980 και μετά.

Το 1980 το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών ανέρχεται στο 4% του ΑΕΠ, το 1985 ανέρχεται στο 7% περίπου και το 1994 σχεδόν μηδενίζεται. Από το 1999 και μέχρι το 2005 το έλλειμμα είναι σταθερά μεγαλύτερο από το 4% με κορυφαία τιμή το 2000 που είναι 8% και το 2005 είναι πάλι 7,6%. Από το 2006 και μετά και μέχρι το 2010 γίνεται διψήφιο, ενώ το 2008 φτάνει το 15%. Από το 2010 και μετά μειώνεται και το 2013 σχεδόν μηδενίζεται, προφανώς λόγω της μεγάλης ύφεσης.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι σαφές. Η ελληνική οικονομία είναι μόνιμα ελλειμματική και πριν και μετά το ευρώ. Βέβαια, μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ, το έλλειμμα διογκώνεται με αναμφισβήτητο τρόπο.

Ας δούμε συμπληρωματικά και κάποια στοιχεία εμπορικού ισοζυγίου προϊόντων αφού δηλαδή έχουμε αφαιρέσει και τις υπηρεσίες και τις εισοδηματικές μεταβιβάσεις από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Καθόλη τη διάρκεια 1992 – 2001 το ισοζύγιο προϊόντων είναι ελλειματικό φθάνοντας το 2000 – 2001 να είναι στο 20%. Από το 2002 και μετά όμως εκτινάσσεται πάνω από το 22% και φθάνει το 2008 στο 44% από κει και ύστερα μειώνεται μέχρι και το 17% αλλά παραμένει σταθερά επάνω από το ποσοστό που ήταν κατά την περίοδο 1995 και πριν.

Τι μας λένε τα παραπάνω στοιχεία; Μας λένε ότι η ελληνική οικονομία έχει ένα μόνιμο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και πριν και μετά το ευρώ. Μας λένε επίσης ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας διογκώνεται αμέσως μετά την είσοδο στην ευρωζώνη. Δεν μας λένε όμως ότι αυτή η συνεχής επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας οφείλειται στις σχετικές τιμές ή στις τιμές κόστους διότι αν ήταν έτσι τότε η ανταγωνιστικότητα θα διορθωνόταν και με την εσωτερική υποτίμηση, την πολιτική δηλαδή που ασκείται εδω και 6 χρόνια λόγω του μνημονίου. Οι εξάγωγές θα αυξάνονταν κατά το διάστημα της επίδρασης της εσωτερικής υποτίμησης. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και δεν φαίνεται να μπορεί να γίνει ούτε και με τη νομισματική υποτίμηση.

Αν ισχύουν τα παραπάνω τότε τι ακριβώς έγινε με την ελληνική ανταγωνιστικότητα μετά την είσοδο στο ευρώ; Εκείνο που έγινε μας το λέει η βελτίωση του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών από το 2010 και μετά. Η σκληρή πολιτική λιτότητας μείωσε τα εισοδήματα, περιόρισε την κατανάλωση, μείωσε τις επενδύσεις και ελαχιστοποίησε τις εισαγωγές και όλα αυτά γιατί το εθνικό εισόδημα (ΑΕΠ) μειωνόταν ενώ το μέσο ευρωπαϊκό εισόδημα αυξανόταν. Εκείνο που έγινε λοιπόν κατά την περίοδο του μνημονίου ήταν ότι άλλαξε η σχέση ελληνικού ΑΕΠ προς το μέσο ευρωπαϊκό ΑΕΠ.

Αντίθετα, κατά την περίοδο πριν και κυρίως μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ το ελληνικό ΑΕΠ αυξανόταν ταχύτερα από το μέσο ευρωπαϊκό ΑΕΠ και αυτό οδήγησε σε αύξηση των εισαγωγών και επιδείνωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Δεν είναι λοιπόν οι σχετικές τιμές των προϊόντων, δηλαδή το ευρώ από μόνο του, που επιδεινώνει την ανταγωνιστικότητα αλλά είναι οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας σε περιβάλλον ευρώ, που όταν αυτή αναπτύσσεται αυξάνεται το έλλειμμα και όταν αυτή συρρικνώνεται μειώνεται το έλλειμμα και βελτιώνεται η φαινομενική ανταγωνιστικότητα.

Ας το επαναλάβουμε άλλη μια φορά: Εντός της ευρωζώνης το πρόβλημα είναι λίγο αντιφατικό αλλά ισχύει πως όταν μια οικονομία έχει διαρθρωτικές αδυναμίες, τότε η αύξηση του εθνικού εισοδήματος επιφέρει επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας και μια αντίστοιχη μείωση του εθνικού εισοδήματος φαινομενική βελτίωση. Να το πούμε και αλλιώς. Εντός της ευρωζώνης η σύγκλιση των οικονομιών με διαρθρωτικές αδυναμίες είναι αδύνατη με τις πιο ισχυρές οικονομίες ακόμα και αν οι πρώτες επιτυγχάνουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Από τα προηγούμενα συνάγεται πως η πολιτική του μνημονίου και των ευρωπαϊκών ελιτ στοχεύει, στο βραχυμεσοπρόθεσμο διάστημα, να επιτύχει μείωση του εθνικού εισοδήματος και βελτίωση της φαινομενικής ανταγωνιστικότητας και στο μακροπρόθεσμο διάστημα ανάπτυξη των εκκαθαρισμένων και συγκεντροποιημένων κεφαλαίων με ανύπαρκτες εργασιακές σχέσεις. Αυτό είναι και το αναπτυξιακό σχέδιο του Κεφαλαίου ως συνολική έκφραση. Μεταφορά από τους μη εμπορεύσιμους κλάδους (οι κλαδοι που παράγουν για την εσωτερική αγορά και μόνο) με υψηλά περιθωρία κέρδους της προηγούμενης περιόδου, στους νέους εκκαθαρισμένους, περισσότερο εξωστρεφείς και συγκεντροποιημένους κλάδους με υψηλά περιθώρια κέρδους λόγω εξοικονόμησης κεφαλαίου και ανύπαρκτων εργασιακών σχέσεων.

Όμως πιο είναι το διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας για το οποίο μιλάμε; Φυσικά και δεν είναι οι μισθοί και το ύψος τους. Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι πως για να μπορέσει να λειτουργήσει το εγχώριο παραγωγικό σύστημα (πρωτογενής, δευτερογένης και τριτογενής τομέας) πρέπει να εισάγει, ενέργεια, πρώτες και ενδιάμεσες ύλες, κεφαλαιουχικό μηχανισμό και υπηρεσίες. Με λίγα λόγια εισάγουμε ότι δεν παράγουμε και ταυτοχρονα εισάγουμε αυτό που απαιτείται για να παράγουμε ότι παράγουμε μέχρι και σήμερα και αυτό που παράγουμε μέχρι και σήμερα είναι προϊόντα και υπηρεσίες, στα σημεία του οικονομικού συστήματος που υπάρχουν υψηλά περιθώρια κέρδους και απευθύνονται στην εσωτερική αγορά, ως επί των πλείστων. 

3. ΝΕΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ – ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΧΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΡΟΩΝ.

Αν θέλαμε να περιγράψουμε όλο το οικονομικό σύστημα ως σύστημα χρηματοροών θα λέγαμε ότι αυτό απαρτίζεται από πέντε πεδία: Το πεδίο των νοικοκυριών που είναι το κατεξοχήν πεδίο της αναπαραγωγής της εργασιακής δύναμης, το πεδίο των παραγωγικών μονάδων, το πεδίο των χρηματοπιστωτικών ροών και των πιστωτικών θεσμών και ιδρυμάτων, το πεδίο του κράτους και της άσκησης φορολογικής και δημοσιονομικής πολιτικής και το πεδίο του εξωτερικού τομέα που αντικατοπτρίζει τη σχέση εισαγωγών και εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών.

Από αυτά τα πέντε πεδία στα τρία εισέρχεται ή εξέρχεται, δημιουργείται η καταστρέφεται χρήμα. Τα τρία αυτά πεδία είναι α) το κράτος (συμπεριλαμβανομένης και της κεντρικής τράπεζας) και η δημοσιονομική του πολιτική, β) το πιστωτικό σύστημα και γ) ο εξωτερικός τομέας. Ο οικονομικός, κοινωνικός και πολιτικός έλεγχος αυτών των τριών πεδίων οδηγεί στη νομισματική κυριαρχία.

Ο δημόσιος τομέας δημιουργεί και καταστρέφει χρήμα ανάλογα, με την ελλειμματική (δημιουργία χρήματος) και την πλεονασματική (καταστροφή χρήματος) λειτουργία του δημοσιονομικού προϋπολογισμού. Με τις πολιτικές του μνημονίου καταστρέφεται χρήμα διότι απαιτούνται δημοσιονομικά πλεονάσματα για να πληρώνονται οι πιστωτές του ελληνικού δημοσίου. Αν η ελληνική κυβέρνηση επεδίωκε παύση πληρωμών εντός του ευρώ τότε ο δημοσιονομικός προυπολογισμός θα έπρεπε να ισοσκελιστεί και η καταστροφή ή αλλιώς η εκροή χρήματος από το οικονομικό κύκλωμα θα σταματούσε.

Ο πιστωτικός τομέας δημιουργεί χρήμα όταν δίνει περισσότερα νέα δάνεια από τις επιστροφές παλαιότερων δανείων (τοκοι χρεωλύσια παλαιών δανείων). Καταστρέφει χρήμα όταν οι επιστροφές δανείων είναι περισσότερες από τα νέα δάνεια. Σήμερα με το μνημόνιο, τα «κόκκινα» δάνεια, την πώληση ολόκληρου του τραπεζικού τομέα στο ιδιωτικό κεφάλαιο και την πολιτική του καθοδήγηση από την ΕΚΤ, ο πιστωτικός τομέας καταστρέφει χρήμα και δεν δημιουργεί.

Τέλος, ο εξωτερικός τομέας διοχετεύει νέο χρήμα στην εσωτερική οικονομία όταν το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι θετικό και απορροφά χρήμα όταν το ισοζύγιο είναι αρνητικό.

Είπαμε πριν ότι ο έλεγχος αυτών των τριών πεδίων οδηγεί στη νομισματική κυριαρχία δηλαδή στον έλεγχο των μορφών, των ποσοτήτων και της αξίας του χρήματος. Ας δούμε τώρα ορισμένες παραδειγματικές εκδοχές της λειτουργίας του κυκλώματος των χρηματοροών.

1η εκδοχή: Εαν ο δημόσιος τομέας είναι πλεονασματικός και τα πλεονάσματα του τα κατευθύνθει στους κατόχους χρήματος είναι δηλαδή ένας δημόσιος τομέας που αφαιρεί χρήμα από την οικονομία και το κατευθύνει στους κατόχους κεφαλαίου και παράλληλα ο εξωτερικός τομέας είναι ελλειμματικός έχουμε μεγάλη εκροή χρήματος και απαιτείται ο πιστωτικός τομέας να είναι τόσο ελλειμματικός, να δημιουργεί δηλαδή τόσο πιστωτικό χρήμα όσο για να καλύψει τη μείωση της χρηματικής ποσότητας και να φέρει το σύστημα σε ισορροπία. Να πούμε εδώ πως όταν ο δημόσιος τομέας είναι πλεονασματικός είναι εξ ορισμού μη κοινωνικός δημόσιος τομέας δηλαδή τα πλεονάσματα είτε έχουν μοιραστεί στους κατόχους χρήματος ή δεν έχουν δαπανηθεί σε κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Κάποιες κοινωνικές ανάγκες έχουν μείνει ακάλυπτες.

2η εκδοχή: Εαν ο εξαγωγικός τομέας είναι πλεονασματικός, δηλαδή οι εξαγωγές είναι μεγαλύτερες από τις εισαγωγές, τότε ναι μεν η οικονομία είναι ανταγωνιστική αλλά αυτό δεν συνεπάγεται κανένα κέρδος για τις εργαζόμενες τάξεις, εαν επικρατούν εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα και το κράτος υποφορολογεί το κεφάλαιο και έχει μειώσει κατα πολύ τις κοινωνικές δαπάνες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σχεδόν όλο το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών πηγαίνει στην ενίσχυση των κερδών που είναι το εισόδημα των καπιταλιστών.

Με τα παραπάνω θέλουμε να πούμε τα εξής: Από αριστερή σκοπιά, δεν αρκεί να κατέχεις κάποιον βαθμό νομισματικής κυριαρχίας εαν δεν έχεις παράλληλα ανακατευθύνει τις χρηματορροές προς το κοινωνικό κράτος που καλύπτει κοινωνικές ανάγκες των εργαζόμενων τάξεων και το μισθό που είναι η αμοιβή της εργασίας.

Άρα, για να καταλήγουμε. Μια πιθανή ευνοϊκή, για τα λαϊκά συμφέροντα, μορφή νομισματικής κυριαρχίας η αλλιώς ελέγχου των βασικών χρηματορροών της οικονομίας και αντιμετώπισης των πολιτικών της ΕΕ θα ήταν η εξής:

• Ισοσκελισμένος κρατικός προϋπολογισμός που επιτυγχάνεται με α) σαφή προσδιορισμό των κοινωνικών αναγκών, β) δίκαιο και έντονα προοδευτικά φορολογικό σύστημα και γ) παύση πληρωμών των τοκοχρεωλυσίων του χρέους. Αν θέλουμε για κάποια περίοδο ο προϋπολογισμός να είναι ελλειμματικός θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσουμε, επιπρόσθετα, τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και των υπαρκτών καταθέσεων.


• Παραγωγικός μετασχηματισμός της οικονομίας έτσι ώστε μακροπρόθεσμα να βελτιωθεί σημαντικά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Στο βραχυπρόθεσμό ορίζοντα οι απαραίτητες εισαγωγές θα πληρώνονται από τις εξαγωγές. Για να λειτουργούν οι εξαγωγές ως χρηματοδότες των εισαγωγών θα πρέπει να ελέγχονται οι χρηματοροές και να αποφευχθεί ο κίνδυνος οι ιδιωτικές εξαγωγικές επιχειρήσεις να ανοίγουν τραπεζικούς λογαριασμούς σε ξένα τραπεζικά ιδρύματα και να πληρώνονται μεσω αυτών. Θα πρέπει να οργανωθούν μεγάλοι δημόσιοι εισαγωγικοί και εξαγωγικοί φορείς που θα παρακολουθούν τις εισαγωγές και εξαγωγές αλλά και θα λειτουργούν ως εξειδικευμένοι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί ελέγχου των χρηματορροών αυτών και των συστημάτων πληρωμής.


• Δημόσιο πιστωτικό σύστημα με χρήση του ευρώ (για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που θα προσδιορίσουμε παρακάτω) αλλά με έξοδο από το ευρωσύστημα και την επιτήρηση της ΕΚΤ, την ευρωπαική τραπεζική ένωση και καθορισμός ανεξάρτητης πιστωτικής πολιτικής – αλλαγή της δομής του εξαιρετικά συγκεντρωμένου τραπεζικού τομέα. Οι υπάρχουσες καταθέσεις σε ευρώ θα χρησιμοποιηθούν α) για ρύθμιση του cash flow των κρατικών δαπανών, β) για συγκεκριμένη πιστωτική επέκταση χρηματοδότησης των τομεακών και κλαδικών επιλογών του παραγωγικού μετασχηματισμου, γ) ως τα απαραίτητα συναλλαγματικά διαθέσιμα για άκρως απαραίτητες εισαγωγές πέραν αυτών που θα χρηματοδοτεί ο εξαγωγικός τομέας, δ) μεταφορά των capital controls από τις αναλήψεις μετρητών στις πληρωμές των απαραίτητων εισαγωγών. Απαιτείται δηλαδή μια λεπτομερής εξειδίκευση των capital controls στις απαραίτητες εισαγωγές.

Να γίνει στο σημείο αυτό μια απαραίτητη διευκρίνηση. Η μετάβαση στο νέο νόμισμα δεν μπορεί να γίνει άμεσα χωρίς να οργανωθεί και να εφαρμοστεί πρώτα μια συγκεκριμένη πολιτική ελέγχου των βασικών χρηματοροών, μια πολιτική προετοιμασίας των βασικών προϋποθέσεων νομισματικής κυριαρχίας καθώς και τα πρώτα βήματα παραγωγικού μετασχηματισμού. Αν αμέσως εκδωθεί νέο νόμισμα τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτό να μην έχει καμμία αξία και η έλλειψη συναλλαγματικών διαθεσίμων να επικαθορίσει αρνητικά τα πρώτα πολύ κρίσιμα βήματα. 

4. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ - ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ

Σύμφωνα με τα πρώτα συμπερασματα μας το πρόβλημα με την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι η τοποθέτηση κεφαλαίων στα «ρηχά» σημεία της αλυσίδας της προστιθέμενης αξίας με υψηλά περιθώρια κέρδους και όχι οι μη ανταγωνιστικοί μισθοί. Με λίγα λόγια, όταν το παραγωγικό αυτό σύστημα αναπτύσσεται με θετικούς ρυθμούς αυξάνεται και το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών.

Περιττό να πούμε ότι μια τέτοια δομή παραγωγικού συστήματος δεν βοηθά καθόλου και στην υπόθεση της ρήξης με την ΕΕ και τις πολιτικές λιτότητας, ούτε βέβαια στη επίτευξη ικανοποιητικού ρυθμού ελέγχου των ροών χρήματος. Άρα είναι εντελώς απαραίτητο ο παραγωγικός μετασχηματισμός, στο βραχυμεσοπρόθεσμο διάστημα να περιλαμβάνει στις στοχεύσεις του τη μετακίνηση προς τους τομείς εκείνους της παραγωγικής δραστηριότητας που υποκαθιστούν εισαγωγές. Στο μακροπρόθεσμο διάστημα ο παραγωγικός μετασχηματισμός θα πρέπει να στοχεύσει στις αλυσίδες αξίας (ευρύτερα σύνολα κλάδων) και όχι απλά σε μεμονωμένους κλάδους και με στόχο όχι την ανάπτυξη των λεγόμενων συγκριτικών πλεονεκτημάτων του είδη παραγώμενου μείγματος προϊόντων αλλά την αύξηση του αριθμού των παραγώμενων προιόντων. Πρέπει να προστεθούν νέες παραγωγικές δραστηριότητες, με νέα προϊόντα και όχι απλά να βελτιώσουμε τις συνθήκες παραγωγής των είδη παραγώμενων προϊόντων.

Ο παραγωγικός μετασχηματισμός απαιτεί μετακίνηση από το μοντέλο ανάπτυξης, αλά Solow, που στηρίζεται στην έννοια της λεγόμενης TFP (Total Factor Productivity) στο μοντέλο της ανάπτυξης α) των ενδιάμεσων προϊόντων – εμβάθυνση της αλυσίδας αξίας, β) αύξησης του κατα κεφαλήν επενδυμένου κεφαλαίου και γ) της βελτίωσης των συνθηκών εργασίας.

Για να οδηγηθούμε όμως σε αυτόν τον παραγωγικό μετασχηματισμό θα πρέπει να οργανωθεί και ένας αντίστοιχος μηχανισμός μετάβασης στη νέα κατάσταση. Ο μηχανισμός μετάβασης θα πρέπει να είναι ένας μηχανισμός μετακίνησης χρηματικών πόρων, παραγωγικών κεφαλαίων, γνώσης και φυσικά εργαζομένων ή επανακαταρτιζόμενων ανέργων στις νέες αλυσίδες αξίας που θέλουμε να αναπτύξουμε.

Ο μηχανισμός μετάβασης θα περιλαμβάνει από φορολογικά κίνητρα μέχρι και νέες στοχευμένες πιστωτικές πολιτικές, από τη διευθέτηση του μηχανισμού επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης μέχρι και την αναβάθμιση δημόσιων αναπτυξιακών θεσμών, από την εξείδίκευση των capital controls μέχρι και την οργάνωση της δομής των τοπικών – συνεταιριστικών τραπεζών και πολλά αλλά. Αλλά σημασία εδώ έχει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Οι πρώτες προσπάθειες ανάκτησης της νομισματικής κυριαρχίας θα πρέπει να είναι ο άξονας αυτού του μηχανισμού μετάβασης στο νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα. Όσο πιο αποτελεσματικός είναι ο μηχανισμός μετάβασης, τόσο θα αύξανεται και η νομισματική κυριαρχία. Η νομισματική κυριαρχία είναι η αιτία και το αποτέλεσμα αυτού του μηχανισμού μετάβασης. Όμως αιτία και αποτέλεσμα του μηχανισμού μετάβασης είναι και το ζήτημα των παραγωγικών σχέσεων αλλά και το ζήτημα της πολιτικής και κοινωνικής ισχύος.

5. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ – ΑΝΕΡΓΙΑ

Να ξεκαθαρίσουμε ότι η μείωση της ανεργίας είναι στόχος και του παραγωγικού μετασχηματισμού που επιδιώκουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Μόνο που αυτός ο συγκεκριμένος παραγωγικός μετασχηματισμός του κεφαλαίου επιθυμεί την καταστροφή μιας θέσης πλήρους εργασίας και την επαναδημιουργία μια θέσης επισφαλούς εργασίας, την καταστροφή μιας θέσης καλά αμειβόμενης εργασίας και τη δημιουργία μιας θέσης χαμηλά αμειβόμενης εργασίας, επιδιώκει επίσης τη λύση ενός εργασιακού συμβολαίου που αναγνωρίζει πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και την υπογραφή ενός νέου συμβολαίου που αναγνωρίζει πλήρως τα εργοδοτικά «δικαιώματα».

Στο πλαίσιο του παραπανω μοντέλου ανάπτυξης, οι νέες θέσεις εργασίας λοιπόν, αν είναι να αυξήσουν την απασχόληση και να μειώσουν την ανεργία θα πρέπει να το κάνουν χωρίς να θίξουν την πρωτοκαθεδρία του κεφαλαίου στις κεντρικές οικονομικές πολιτικές και χωρίς να αμφισβητήσουν το διευθυντικό δικαίωμα της αστικής τάξης στο επίπεδο της επιχείρησης.

Αντίστοιχα, όταν η αριστερά μιλάει για μείωση της ανεργίας δεν θα πρέπει να μιλά για την οποιαδήποτε μείωση αλλά για μια μείωση με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αυξάνουν την πολιτική δύναμη του κόσμου της εργασίας. Να θέσω λοιπόν τρείς πολύ σημαντικές σχέσεις:

• Ανεργία – Παραγωγικός μετασχηματισμός. Θα πρέπει η πολιτική και η οικονομική σκέψη να φύγει από την κλασική σχέση: Ενίσχυση των κλάδων εντάσεως εργασίας – μείωση της ανεργίας. Δεν υπήρξε ποτέ τέτοιου είδους σχέση. Δεν μειώθηκαν οι θέσεις εργασίας στον αγροτικό τομέα επειδή υπήρξε μετακίνηση από μια δραστηριότητα εντάσεως εργασίας προς θέσεις στη μεταποίηση και σε δραστηριότητες εντάσεως κεφαλαίου. Αντίθετα, αν γίνει μια πιο συγκεκριμένη μελέτη θα διαπιστωθεί ότι αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας εντός μιας αλυσίδας αξίας που περιλαμβάνει τον αγροτικό τομέα, την μεταποίηση αγροτικών προϊόντων, τις υπηρεσίες που υποβοηθούν την κυκλοφορία των αγροτικών προϊόντων και τις υπηρεσιες αναψυχής ή υπαίθρου. Νέες θέσεις εργασίας θα προκύψουν σε νέες αλυσιδες αξίας ή σε παλιές που θα εμπλουτιστούν με νέους «κρίκους».


• Ανεργία – πληθωρισμός – καμπύλη Phillips: Πρόσφατες οικονομετρικές μελέτες δείχνουν ότι η καμπύλή Phillips είναι οριζόντια και όχι κάθετη όπως τη δεκαετία του 70 και 80. Η καμπύλη Phillips και το φυσικό ποσοστό ανεργίας ήταν πάντοτε όπλα της νεοφιλελευθερης σκέψης. Η κάθετη καμπύλη Phillips σήμαινε πως η πολιτική αύξησης των μισθών και η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική δεν μειώνει την ανεργία αλλά αυξάνει το επίπεδο των τιμών. Η σημερινή κλίση της καμπύλης Phillips αντίθετα δείχνει ότι η σχέση ανεργίας – πληθωρισμού έχει αποσυνδεθεί και αυτό για συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους όταν αυξάνεται η απασχόληση δεν αυξάνονται οι μισθοί (αύξηση της επισφάλειας) ή γιατί οι μισθοί αυξάνονται με μικρότερο ρυθμό από ότι το γενικό επίπεδο τιμών. Η καμπύλη Phillips σήμερα είναι οριζόντια για πολύ συγκεκριμένους λόγους φτωχοποίησης των εργαζόμενων τάξεων.


• Ανεργία – Μισθός και εφεδρικός στρατός. Λόγω της μακροχρόνιας ανεργίας που απαξιώνει πλήρως τις εργασιακές δεξιότητες, οι μισθοί πιέζονται προς τα κάτω από τον ανταγωνισμό της μερικής απασχόλησης (μερική ανεργία) και όχι από την μακροχρόνια ανεργία. Ο οποιοσδήποτε εργοδότης δεν θέλει να προσλάβει έναν μακροχρόνια άνεργο γιατί εκτιμά ότι έχει χάσει πλήρως τις δεξιότητες του, ενώ ο μερικά απασχολούμενος, ο επισφαλής εργαζόμενος είναι η ιδανική πρόσληψη για αυτόν. Αυτό μας λέει ότι η επισφάλεια λειτουργεί διαρθρωτικά μαζί με την εσωτερική υποτίμηση στο επίπεδο της επιχείρησης. Αν θέλουμε να καταπολεμήσουμε την ανεργία δεν αρκεί μια τομεακή πολιτική. Θα πρέπει να χτυπήσουμε την επισφάλεια. Διαφορες μορφές «κοινωφελούς εργασίας», που είναι της μοδας, αυτό ακριβώς κάνουν. Απορυθμίζουν την αγορά εργασίας εισάγοντας έναν επιβιωτισμό. Στο σημείο αυτό να πούμε πως δεν αρκεί μια πολιτική ανάπτυξης της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας» στις νέες αλυσίδες αξίας, εαν δεν χτυπηθεί παράλληλα και η επισφάλεια. Η αριστερά δείχνει να ξεχνά ότι χωρίς την αντιμετώπιση της επισφάλειας δεν μπορεί να αναπτυχθεί η κοινωνική οικονομία με δυναμισμό.

Με αυτές τις τρεις σχέσεις που ανέπτυξα συνοπτικά θα ήθελα να τελειώσω αποτυπώντας τη σχέση της νομισματικής κυριαρχίας με τις παραγωγικές σχέσεις και τα ζητήματα της ανεργίας.

Χρειάζεται κάποιο αρχικό επίπεδο νομισματικής κυριαρχίας για να μπορέσουμε να χρηματοδοτήσουμε πολιτικές μείωσης της ανεργίας και μάλιστα πολιτικές συγκεκριμένης μείωσης της ανεργίας με αύξηση της πολιτικής και κοινωνικής δύναμης της εργασίας. Ο επανέλεγχος των βασικών χρηματοροών θα μας προμηθεύσει αυτόν τον αρχικό βαθμό της νομισματικής κυριαρχίας. Από κει και ύστερα η παράλληλη αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων και η μείωση της ανεργίας θα δώσει την κατεύθυνση που πρέπει να έχουν αυτές οι νέες χρηματοροές έτσι ώστε όλο το κύκλωμα να είναι βιώσιμο. Και θα τελειώσω περιγράφοντας συνοπτικά ποιο θα πρέπει να είναι το περιεχόμενο της έννοιας της βιωσιμότητας για την αριστερά και τις δυνάμεις της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Βιώσιμη είναι μια αναπτυξιακή στρατηγική, παραγωγικού και κοινωνικού μετασχηματισμού, όπου μεριμνά για την καθημερινή διατήρηση και αναπαραγωγή της αρχικής μετατόπισης κοινωνικής δύναμης που επιτεύχθηκε. Βιωσιμότητα αποκαλούμε τη διάρκεια των αποτελεσμάτων της πολιτικής μας.

ΕΡΤopen

Κοινή Ανακοίνωση ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το συντονισμό κοινών δράσεων ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο

Το μέτωπο του ασφαλιστικού ενώνει ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κοινή δράση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως ανακοινώνεται από τα δύο κόμματα, θα υπάρξει "κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο".

Μετά από συνάντηση αντιπροσωπειών ΛΑΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις 2 Φλεβάρη 2016, εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση, που αφορά το ζήτημα της συμβολής τους στην κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

«Η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζουν τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, που ξεσπούν σε όλη τη χώρα. Οι κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, των -νέων κυρίως- ελαστικά εργαζόμενων με «μπλοκάκι», της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών, έχουν κοινό στόχο: την πολιτική των μνημονίων, την επίθεση που δέχονται από την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, που θέλουν να μετατρέψουν την ασφάλιση από κοινωνικό δικαίωμα σε ατομική υποχρέωση, να αφαιρέσουν δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες και θυσίες. Οι δύο δυνάμεις υποστηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις αυτούς τους αγώνες. Στηρίζουν την ανάγκη να συντονιστούν και να κλιμακωθούν για να μην περάσει και να ανατραπεί το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και συνολικότερα η μνημονιακή αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλου του αστικού μνημονιακού μπλοκ. 

ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μετά από συνάντηση αντιπροσωπειών ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ, εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση, που αφορά το ζήτημα της συμβολής τους στην κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

«Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΛΑΕ χαιρετίζουν τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, που ξεσπούν σε όλη τη χώρα. Οι κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, των -νέων κυρίως- ελαστικά εργαζόμενων με «μπλοκάκι», της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών, έχουν κοινό στόχο: την πολιτική των μνημονίων, την επίθεση που δέχονται από την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, που θέλουν να μετατρέψουν την ασφάλιση από κοινωνικό δικαίωμα σε ατομική υποχρέωση, να αφαιρέσουν δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες και θυσίες. Οι δύο δυνάμεις υποστηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις αυτούς τους αγώνες. Στηρίζουν την ανάγκη να συντονιστούν και να κλιμακωθούν για να μην περάσει και να ανατραπεί το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και συνολικότερα η μνημονιακή αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλου του αστικού μνημονιακού μπλοκ.

Σε αυτή τη μεγάλη μάχη επιδιώκουμε, να βρούμε τρόπους κοινής δράσης και συνεργασίας

- Για να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην αντιασφαλιστική «μεταρρύθμιση», που προωθούν κυβέρνηση, ΕΕ και ΣΕΒ. Καμία συναίνεση, καμία ανοχή στον σφαγιασμό των λαϊκών δικαιωμάτων με όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της αριστεράς, για να μην περάσει το νομοσχέδιο ασφαλιστικής κατεδάφισης και να διεκδικήσουμε καθολικό, δημόσιο, αναδιανεμητικό σύστημα ασφάλισης, δωρεάν και δημόσιο σύστημα περίθαλψης για όλους, πλήρη και σταθερή δουλειά, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις.

-Για να συμβάλλουμε στον αναγκαίο παλλαϊκό ξεσηκωμό, στον κοινό αγώνα σε όλα τα επίπεδα, από το πανεθνικό μέχρι τη γειτονιά, του εργατικού κινήματος με τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία και την φτωχή και μικρομεσαία αγροτιά, που παλεύει στα αγροτικά μπλόκα, την εργατική τάξη. Για να συμβάλλουμε στις προσπάθειες που γίνονται για τον ενωτικό αγωνιστικό συντονισμό σωματείων και συνδικαλιστικών οργανώσεων, και πρώτα από όλα στην βάση των πρωτοβάθμιων σωματείων, για την συγκρότηση ενός ενωτικού κέντρου αγώνα ταξικών και αγωνιστικών συνδικάτων ενάντια στην αντιδραστική ασφαλιστική μεταρρύθμιση σε διάκριση από τον εργοδοτικό, συμβιβασμένο και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό. Με κοινές επιτροπές και συνελεύσεις αγώνα στη γειτονιά, με πρωτοπόρα κοινή στάση στα συλλογικά όργανα του λαϊκού κινήματος.

- Για να κλιμακώσουμε την πάλη μας, για να στηρίξουμε, όχι κινητοποιήσεις «για την τιμή των όπλων», αλλά ένα μεγάλο κύμα απεργιών (που ήδη ξεκίνησαν όπως στους ναυτεργάτες, ΝΑΤ, ΕΡΓΟΣΕ, SOFTEX κα), ενωτικών διαδηλώσεων, καταλήψεων, πολύμορφων αγώνων, με αφετηρία την Πανεργατική Απεργία της 4ης Φλεβάρη και παραπέρα κλιμάκωση αμέσως μετά.

- Για να συνδέσουμε τους αγώνες κατά της διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης, με την πάλη για την απαλλαγή συνολικά από τα μνημόνια, για τη διαγραφή του χρέους, για τη σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους, των συνεχών θυσιών στο όνομα του ευρωμονόδρομου, για την ανατροπή όλου του μνημονιακού αστικού μπλοκ.

Οι δύο αντιπροσωπείες, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπάρχουν, συμφώνησαν να συνεχίσουν τις αναγκαίες συνεννοήσεις και κοινές ενέργειες για να συμβάλλουν με τον καλύτερο τρόπο στις μάχες που έρχονται.                                                                                                          

''Τελειώνει'' η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ - Η χώρα οδεύει σε ανατρπτικές εξελίξεις!

▶ ''Οικουμενική'' Μνημονιακή κυβέρνηση ανδρεικέλων ή Δραπέτευση - "Βατερλώ" με εκλογές σχεδιάζει ο Αλ. Τσίπρας! 
▶ Iskra: Διέξοδος το Λαϊκό Κίνηματικό Μέτωπο με Αντιμνημονιακό Ριζισπαστικό Πρόγραμμα, Εθνικό Νόμισμα και σύγκρουση με την Γερμανική Ε.Ε. 

Η γενική απεργία της 4ης Φεβρουαρίου δεν υπήρξε απλώς επιτυχής. Στην ουσία αποτέλεσε ένα πολιτικό και κοινωνικό σεισμό πρώτου μεγέθους, ο οποίος κλόνισε συθέμελα την κυβέρνηση αλλά και συνολικότερα το μνημονιακό πολιτικό σκηνικό.

Η γενική αυτή απεργία χαρακτηρίστηκε από δύο εντυπωσιακά και μάλλον πρωτόγνωρα γεγονότα.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ, ήταν η συμπόρευση λίγο – πολύ της μισθωτής εργασίας με τα επαγγελματικά αυτοαπασχολούμενα στρώματα των πόλεων και τη μικρομεσαία αγροτιά σε ένα ενιαίο ρεύμα κοινών στόχων ενάντια στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και τη φορολεηλασία.

Ουδέποτε, ίσως, μια τέτοια αγωνιστική σύμπραξη μιας τόσο μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας είχε γίνει τόσο ορατή και αισθητή, παράγοντας πολιτικές προεκτάσεις.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ, ήταν η εντυπωσιακή επιτυχία της απεργίας στην ελληνική περιφέρεια και οι ακόμα εντυπωσιακότερες και μάλλον πρωτόγνωρες, απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες ταυτόχρονα τις μεγαλύτερες και μικρότερες επαρχιακές πόλεις, στις οποίες έδωσε ισχυρότατο, χωρίς προηγούμενο, παρόν ο εμπορικός, επαγγελματικός και αγροτικός κόσμος της χώρας.

Η ιδιόμορφη ''εξέγερση'' της 4ης Φλεβάρη χαρακτηρίστηκε αφενός από την ορμητική εισβολή στην αγωνιστική σκηνή των ραγδαία φτωχοποιούμενων μικρομεσαίαων στρωμάτων αλλά και της καταστρεφόμενης μικρομεσαίας αγροτιάς και αφετέρου από την πρωτόγνωρη αγωνιστική αφύπνιση και εμφάνιση στη σκηνή της περιφέρειας σε ρόλο που ''υπερφαλαγγίζει'' την παραδοσιακή πρωτοκαθεδρία του λεκανοπεδίου.

Η απεργιακή κινητοποίηση της 4ης Φλεβάρη δεν πρόκειται να αποτελέσει πυροτέχνημα. Είναι βέβαιον ότι θα έχει πολύμορφη συνέχεια και η πρόκληση είναι να αποκτήσει ένα σαφέστερο και βαθύτερο δημοκρατικό αντιμνημονιακό ανατρεπτικό προσανατολισμό, πράγμα που επωμίζει την Αριστερά που σέβεται το παρελθόν και τις προοπτικές της με μεγάλες ευθύνες.

Σε κάθε περίπτωση πάντως με την γενική απεργία και λαϊκή κινητοποίηση της 4ης Φλεβάρη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν δέχθηκε απλώς ένα βαρύτατο πλήγμα. Είναι στην ουσία πολιτικά και κοινωνικά τελειωμένη, αν δεν έχει γίνει παρελθόν.

Η κυβέρνηση από δω και μπρος εισέρχεται σε μια βασανιστική τελική ευθεία προς ένα ''εξευτελιστικό'' και ''ταπεινωτικό'' τέλος, μπλεγμένη μέσα σε αξιεδιάλυτες αντιφάσεις και πυκνά αδιέξοδα, έχοντας απέναντι της ένα κοινωνικό αγωνιστικό τείχος και από πάνω της, σε ρόλο σκληρού κηδεμόνα, το κουαρτέτο να απαιτεί ακόμα πιο επώδυνα μέτρα για τα θύματα της: τους πολίτες αυτού του τόπου.

Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλ. Τσίπρας αναζητούν εναγωνίως διέξοδο στη διεύρυνση της κυβέρνησης προς την Κεντροαριστερά ακόμα και στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε για το σχηματισμό μια ευρύτερης μνημονιακής ''κεντροαριστερής'' κυβέρνησης με ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ''ΚΕΝΤΡΩΟΥΣ'', είτε και με τη συγκρότηση μιας οικουμενικής μνημονιακής κυβέρνησης που θα συμπεριλαμβάνει και τη ΝΔ.

Η ευρύτερη μνημονιακή ''κεντροαριστερή'' κυβέρνηση σκοντάφτει έντονα στην άρνηση των μικρότερων κομμάτων να συμμετάσχουν χωρίς τη ΝΔ, ενώ η τελευταία θέλει να αποφύγει το ''πικρό ποτήρι'' μιας οικουμενικής που θα την χρεώσει με την εφαρμογή των σκληρών μέτρων του τρίτου μνημονίου.

Σε κάθε περίπτωση, ένα ενδεχόμενο διευρυμένης κυβέρνησης σκοντάφτει σε αυτό που άλλοτε θεωρείτο ακατανίκητο και πανίσχυρο πολιτικό κεφάλαιο για το κυβερνητικό κόμμα, του Αλέξη Τσίπρα.

Κανένα από τα άλλα κόμματα δεν συζητά να συμμετάσχει σε ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα με τον Αλ. Τσίπρα πρωθυπουργό, πράγμα που για τον τελευταίο ο πρωθυπουργικός ρόλος είναι αδιαπραγμάτευτος.

Η άλλη επιλογή είναι η δραπέτευση του Αλ. Τσίπρα με εκλογές, οι οποίες, βεβαίως, ελάχιστα θα απέχουν από βατερλό για τον ίδιο και τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ.

Για εκλογές, όμως, ούτε που θέλει να ακούσει ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού δεν θέλει με τίποτα να πιάσει στα χέρια του την ''καυτή πατάτα'' του τρίτου μνημονίου και να έχει, πολύ γρήγορα, χειρότερη, ίσως, εξέλιξη από αυτήν του θλιβερού Τσίπρα.

Εκλογές, επίσης, δεν μοιάζει να επιθυμεί σε καμιά περίπτωση και το κουαρτέτο ή κομψότερα οι ''θεσμοί''.

Κι αυτό διότι οι εκλογές θα άνοιγαν, εκ των πραγμάτων, και από όλες τις πλευρές, τον ''ασκό του Αιόλου'' των εξαγγελιών, πράγμα που φοβούνται ότι θα τίναζε στον αέρα την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.

Αναμένεται, λοιπόν, οι ''θεσμοί'' και πρώτα απ' όλα η Γερμανία, να ασκήσουν ισχυρότατες πιέσεις για να υπάρξει ευρύτερη κυβερνητική ''διέξοδος'' από αυτή τη Βουλή.

Πολιτικοί κύκλοι, πάντως, δεν ήθελαν να αποκλείσουν και το ενδεχόμενο οι πλέον ''σκληροπυρηνικοί της Γερμανίας να αφήσουν να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ελλάδα προς την ασύντακτη χρεοκοπία και την άτακτη έξοδο από την ευρωζώνη, θεωρώντας, ίσως, ότι δεν έχουν έτσι και αλλιώς άλλη επιλογή ή για να ''παραδειγματίσουν''. Αν και δεν πρέπει να θεωρηθεί απίθανο να εξωθηθεί η χώρα εξ' ανάγκης και λόγω εγγενών πολιτικών και οικονομικοκοινωνικών της αδιεξόδων σε τέτοιες καταστάσεις ανεξέλεγκτης πτώχευσης.

Σήμερα όσο ποτέ αυτή η ιστορική χώρα κρέμεται από τη θέληση, την τόλμη, την αποφασιστικότητα, την ωριμότητα και το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας, αρετές που αναδεικνύονται σε οριακά κρίσιμες καταστάσεις.

Η Ελλάδα αυτές τις ώρες διευθύνεται από ένα κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ μετριοτήτων, δογματικών, διαπλεκόμενων, εθελόδουλων και ιδιοτελών ηγετίσκων που δεν διαθέτουν κανένα άλλο ''όραμα'' από την υπαλληλική εξουσία, την ευτελή δημαγωγία και την παράδοση στον πιο ακραίο και εθελόδουλο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Η ελπίδα για τον τόπο αναδύεται πρώτα απ' όλα και κυρίως από το νέο γιγάντιο κίνημα που έχει γεννηθεί, μέσα από τις στάχτες της απογοήτευσης και αγκαλιάζει σημαντικά τμήματα της μισθωτής εργασίας, τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, με τα τελευταία να βρίσκονται σε φάση εξέγερσης.

Αυτό το κίνημα χρειάζεται τούτες τις στιγμές να αποφύγει τη σύγχυση, τον αδιέξοδο απολίτικο αντικομματισμό και πολύ περισσότερο πρέπει να αποτρέψει τη δεξιά χειραγώγηση μερίδων του ή τη διείσδυση στο εσωτερικό του ακροδεξιών και νεοναζιστικών στοιχείων. Αυτό το κίνημα χρειάζεται να κατακτήσει ένα ουσιαστικό προσανατολισμό σε όσο το δυνατόν βαθύτερη δημοκρατική αντιμνημονιακή και προοδευτική κατεύθυνση και να συγκροτηθεί στη βάση ενός πακέτου όχι μόνο ''συνδικαλιστικών'' αιτημάτων αλλά και ευρύτερων προοδευτικών αλλαγών.

Στόχος θα πρέπει να είναι όχι απλώς η διαμαρτυρία αλλά η νίκη και το πέρασμα της κυβέρνησης και στη συνέχεια της εξουσίας σε διαφορετικά χέρια και με ανατρεπτικό, ριζοσπαστικό προοδευτικό προσανατολισμό.

Σε αυτό το πεδίο αγωνίζεται σήμερα η ΛΑ.Ε, η οποία, κόντρα σε ''θεούς και δαίμονες'' επιχειρεί να ορθώσει ένα πλατύ εναλλακτικό ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό, πατριωτικό, δημοκρατικό, αντιμνημονιακό μέτωπο ρήξης, λύσης και άμεσης θετικής διεξόδου με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα διακοπής αποπληρωμής του χρέους, συντεταγμένης εξόδου από την ευρωζώνη και σύγκρουσης έως ρήξης με την Γερμανική Ε.Ε.

Η ΛΑ.Ε σε αυτήν την κατεύθυνση συναντάει το τελευταίο διάστημα μια μεγάλη, καλπάζουσα και όλο και διευρυνόμενη απήχηση και δυναμική μέσα στο λαό, που μπορεί να πάρει τη μορφή ακατάσχετης ανατρεπτικής λαϊκής χιονοστιβάδας τις επόμενες κινηματικές βδομάδες.

Οι εξελίξεις διαγράφονται ταχύτατες και απρόβλεπτες, ίσως και αστραπιαίες και αυτοί που πιάνουν τον παλμό τους, αντιλαμβάνονται ότι οι ''καιροί ου μενετοί'' και πρέπει να κάνουν απίστευτα πολλά πράγματα εντελώς σε ασήμαντο χρονικό διάστημα.

Δεν έχουν, όμως, καμιά άλλη επιλογή! 

Νίκος Νικηφόρος , iskra,gr

Ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην Επίκαιρη Επερώτηση του ΚΚΕ για τους αγωνιζόμενους αγρότες (vid)

ΔΗΜ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ:«Δεν ντρέπεστε να παρουσιάζετε τους αγρότες ως τσιφλικάδες; Και τους νέους με τα μπλοκάκια και τις γραβάτες ως νέους επιχειρηματίες;» - «Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να χαμογελάτε, αλλά δεν θα χαμογελάτε για πολύ»

Στην ομιλία του στη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης για τα δίκαια αιτήματα των αγωνιζόμενων αγροτών που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος στη Βουλή ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας τόνισε:

«Η μεγάλη επιτυχία της χτεσινής απεργίας δείχνει ότι υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι του λαού μας που λέει ότι δεν πάει άλλο, ότι πρέπει να μπει τέρμα στην εξαπάτηση.

Παντού σε όλη την Ελλάδα, στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις χτύπησε η καρδιά της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, του λαού που αγωνίζεται, που παλεύει, που δεν παραδίδεται αμαχητί στην επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ.

Στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, στα συλλαλητήρια, συναντήθηκαν ο αγρότης των μπλόκων που ξεκληρίζεται, ο απεργός εργάτης που αγωνίζεται για το μεροκάματο, ο άνεργος που δίνει τη μάχη να ζήσει, ο αυτοαπασχολούμενος της πόλης και του χωριού που παλεύει με το λουκέτο που του βάζουν άλλοι, ο νέος και η γυναίκα της λαϊκής οικογένειας.

 Η ομιλια του Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. Δημ. Κουτσούμπα, αναλυτικά:

«Η μεγάλη επιτυχία της χτεσινής απεργίας δείχνει ότι υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι του λαού μας που λέει ότι δεν πάει άλλο, ότι πρέπει να μπει τέρμα στην εξαπάτηση.

Παντού σε όλη την Ελλάδα, στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις χτύπησε η καρδιά της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, του λαού που αγωνίζεται, που παλεύει, που δεν παραδίδεται αμαχητί στην επίθεση κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ.

Στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, στα συλλαλητήρια, συναντήθηκαν ο αγρότης των μπλόκων που ξεκληρίζεται, ο απεργός εργάτης που αγωνίζεται για το μεροκάματο, ο άνεργος που δίνει τη μάχη να ζήσει, ο αυτοαπασχολούμενος της πόλης και του χωριού που παλεύει με το λουκέτο που του βάζουν άλλοι, ο νέος και η γυναίκα της λαϊκής οικογένειας.

Μία ήταν η ομόφωνη θέληση, κραυγή πραγματική του λαού μας απ΄ άκρη σ΄ άκρη: Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο- έκτρωμα εδώ και τώρα, να μην έρθει καν για συζήτηση στη Βουλή!

Τι λέτε, κύριοι της κυβέρνησης, στους χιλιάδες αγρότες που παλεύουν στα μπλόκα της αγροτιάς σε όλη τη χώρα; Τους λέτε "ελάτε να συζητήσουμε πώς και πότε θα σας σφάξουμε. Αλλά θα σας σφάξουμε"!

Δεν ξέρετε, αλήθεια, τα αιτήματα των αγροτών; Γιατί δεν απαντάτε σ’ αυτά συγκεκριμένα;

Δεν ξέρετε ότι οι αγρότες στην πλειοψηφία τους είναι ανασφάλιστοι και θα παραμείνουν, αφού δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές;

Δεν ξέρετε ότι το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευθεί αφού έχει αυξηθεί ο ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια από 13% σε 23%, έχει καταργηθεί η επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης αγροτικού πετρελαίου;

Και γιατί κάνετε το κορόιδο όταν οι αγρότες ζητάνε αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως έχουν οι εφοπλιστές - άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50% για τους μικρομεσαίους αγρότες, όπως έχουν οι βιομήχανοι, στους οποίους τάζετε νέες μειώσεις στην τιμή του ρεύματος, αλλά και κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια;

Δεν ξέρετε ότι με τη νέα ΚΑΠ της ΕΕ, 2015-2020, περικόπτονται οι επιδοτήσεις - ενισχύσεις σταδιακά μέχρι το 2019 και οι περικοπές θα φτάσουν, συνολικά, στο 60%; Ότι επιβάλλονται νέοι αποκλεισμοί μικρών αγροτών από τις επιδοτήσεις - ενισχύσεις;

Δεν ξέρετε ότι εφαρμόζετε το νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για φορολογία 13% από το πρώτο ευρώ, αφού καταργήθηκε το αφορολόγητο με αποδείξεις, το οποίο αντιστοιχούσε σε 9.550 ευρώ, ενώ με το κυβερνητικό σχέδιο αυξάνεται ο συντελεστής φορολόγησης του αγροτικού εισοδήματος από 13% στο 20% για το 2016 και στο 26% για το 2017; Ότι, επίσης, αυξάνεται η προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος από το 55% στο 75% για το 2016 και στο 100% για το 2017;

Δεν ξέρει η κυβέρνηση ότι οι φτωχοί αγρότες δεν φορολογούνται για το πραγματικό καθαρό εισόδημά τους, αλλά με βάση τα "τεκμήρια διαβίωσης" που έχει όλος ο κόσμος;

Αυτά τα ξέρει πολύ καλά η κυβέρνηση, αλλά αντί να απαντήσει σε αυτά, συκοφαντεί, βρίζει τους αγρότες, μιλά για προσπάθεια δημιουργίας "κλίματος πολιτικής αναταραχής και αποσταθεροποίησης"! Δε ντρέπεστε να παρουσιάζετε τους αγρότες ως διεφθαρμένους τσιφλικάδες και τους νέους με τα μπλοκάκια ως γραβατωμένους μεγαλοεπιχειρηματίες;

Όμως, όλα αυτά δεν είναι και καινούργια. Τα 'παν κι άλλοι, οι προηγούμενοι. Όλα αυτά τα κόλπα, με τους εκβιασμούς, τις απειλές, τον εκφοβισμό, τα χρησιμοποιούσε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εφάρμοσε την αποφασισμένη από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ φορολόγηση των αγροτών από το "πρώτο ευρώ", με το 1ο και 2ο μνημόνιο.

Μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, διαμόρφωσαν τα εργαλεία για να καταστραφούν πιο γρήγορα, πιο πολλές μικρομεσαίες εκμεταλλεύσεις και να συγκεντρωθεί η γη, η παραγωγή και η εμπορία στις πιο μεγάλες, στις αγροτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

Αυτό το στόχο υλοποιεί και η ΚΑΠ μέχρι το 2020, με τη λεγομένη οικονομική μεγέθυνση.

Όσοι απομείνουν θα είναι δέσμιοι του τραπεζικού κεφαλαίου μέσα από τη συμβολαιακή μορφή γεωργίας, που επεκτείνεται σταθερά σε όλα τα προϊόντα.

Κυρίες και κύριοι,

Μπροστά στις αγροτικές κινητοποιήσεις, σε συγχορδία τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, όλοι τους, δημαγωγούν για τη σημασία της πρωτογενούς παραγωγής, για την "ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης", για "ανατροπή του παραγωγικού μοντέλου".

Κοροϊδεύουν τους αγρότες γιατί προσπαθούν να κρύψουν ότι η πρωτογενής παραγωγή μέσα σε αυτό το σύστημα είναι πλέον αντικειμενικά εξαρτημένη από τη βιομηχανία, αλλά και ότι καθορίζεται - υποτάσσεται στις σχέσεις που συμφέρουν το μεγαλέμπορο, το βιομήχανο, τις τράπεζες, δηλαδή τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Το τι και πώς θα παραχθεί, καθορίζεται από το κίνητρο του μεγάλου καπιταλιστικού κέρδους και όχι βέβαια από την επιδίωξη ενός κέρδους, του μικρού ή έστω σχετικά μεσαίου αγρότη παραγωγού, της οικογένειάς του.

Γι' αυτό η αγροτική παραγωγή δεν μπορεί να ικανοποιήσει πραγματικά τις διατροφικές ανάγκες του λαού, αφού παράγονται και εξάγονται ή εισάγονται προϊόντα μόνο με στόχο το κέρδος των λίγων μεγαλεμπόρων και βιομηχάνων.

Η κερδοφορία αυτών καθορίζει το ότι εξάγει π.χ. η Ελλάδα σκληρό στάρι και εισάγει μαλακό, που θα μπορούσε να παραχθεί στην Ελλάδα.

Αυτή καθορίζει την αναδιάρθρωση του τομέα του αγελαδινού γάλακτος.

Έτσι από 8.640 παραγωγούς αγελαδινού γάλακτος που ήταν το 2003, το 2014 δραστηριοποιούνται 3.555 παραγωγοί (μείωση 59%) και η αυτάρκεια το 2014 σε γάλα ήταν περίπου στο 60% των αναγκών.

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα προϊόντα, όπως τα όσπρια, τα πουλερικά, τα κηπευτικά.

Λένε ότι νοιάζονται για την ντόπια παραγωγή, ενώ κρύβουν ότι οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας καταστρέφονται, εξαιτίας της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομικής κρίσης, της ΕΕ και της ανισόμετρης θέσης της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ.

Υπάρχει πείρα πλέον.

Υπάρχει πείρα ήδη από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, το 1981, πείρα μετατροπής του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου από θετικό σε αρνητικό.

Με την πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή εγχώριων παραγωγικών δυνάμεων.

Εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες, αν και υποτάχθηκαν, ακολουθώντας τους ευρωκοινοτικούς κανονισμούς, τις ποσοστώσεις, τις απαγορεύσεις της ΚΑΠ, τις αναδιαρθρώσεις σε καλλιέργειες, τελικά ξεκληρίστηκαν. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα.

Συρρικνώθηκαν παραδοσιακές καλλιέργειες και βιομηχανικοί κλάδοι με πρώτη ύλη από την αγροτική παραγωγή, όπως ζάχαρη, καπνός, κλωστοϋφαντουργία, υποδηματοποιία.

Ενισχύθηκε παράλληλα η κυριαρχία των μονοπωλίων, ιδιαίτερα στην κτηνοτροφική παραγωγή, στη συγκέντρωση των αγροτικών προϊόντων, στην παραγωγή και εμπορία των τροφίμων.

Από αυτούς τους στόχους και τις πολιτικές δημιουργήθηκαν τα ελλείμματα του κράτους, άδειασαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τώρα, για άλλη μία φορά, ενοχοποιούν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες.

Σύντομα αποδείχθηκαν πολύ στενά τα λεγόμενα αριστερά όρια των διαπραγματεύσεων της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, εντός της "λυκοσυμμαχίας".

Δεν είναι με το μέρος του μικρομεσαίου αγρότη - παραγωγού. Επιδιώκουν μόνο τη βελτίωση της θέσης του ελληνικού κεφαλαίου στην ΕΕ.

Γι' αυτό και η ΝΔ, όταν κάνει κριτική στην κυβέρνηση, συνειδητά αποπροσανατολίζει για να μπερδεύει και εξαπατά τους αγρότες.

Δεν λέει την αλήθεια για την ΕΕ και την ΚΑΠ.

Είναι ψευδεπίγραφη η αντίθεση "δεξιάς - αριστεράς", "νεοφιλελεύθερης" - "αριστερής" πολιτικής.

Πολλοί αγρότες μπορεί ακόμα να πιστεύουν ότι υπάρχουν περιθώρια επιστροφής σε κάποιες καλύτερες μέρες, όπως ήταν κάποιες στο παρελθόν.

Τους λέμε, με κάθε ειλικρίνεια, ότι αυτό δεν είναι ρεαλιστικό.

Ήδη πλέον έχει μπει στη ζωή η κάθε κρατική, κοινοτική πολιτική να ενισχύει όλο και περισσότερο, μόνο τη μεγάλη καπιταλιστικά οργανωμένη πρωτογενή ή δευτερογενή παραγωγή. Αυτό εξυπηρετεί και η νέα ΚΑΠ.

Αυτό εξυπηρετούν οι αλλαγές στη χρήση γης, οι επιδοτήσεις, οι τρόποι φορολογίας - εισφορών κλπ.

Τελικά, από αυτό εξαρτάται ότι το κόστος παραγωγής είναι πολύ ανεβασμένο, ενώ οι τιμές πώλησης στον έμπορο είναι πάρα πολύ χαμηλά.

Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν μονοπώλια στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στην Ενέργεια, στις μεταφορές, οι τράπεζες, που όλα μαζί συνθλίβουν και υποτάσσουν τον αυτοαπασχολούμενο μικρομεσαίο αγρότη.

Αυτό άλλωστε σημαίνει αυτό που λέει μόνο το ΚΚΕ έτσι καθαρά και χωρίς φιοριτούρες: Ότι αυτό εδώ είναι το κράτος των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου, των εκάστοτε κυβερνήσεων, με όποια σύνθεση, που ταυτόχρονα "χαρατσώνουν", κυριολεκτικά ματώνουν το φτωχό και μεσαίο αγρότη.

Η κατάσταση, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι αδιέξοδη.

Το ΚΚΕ λέει ότι υπάρχει διέξοδος για όλους αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου, της παραγωγής.

Το ΚΚΕ παλεύει για τη μόνη λύση που συμφέρει τους πολλούς, ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία και το ξεκλήρισμα.

Για το δρόμο της λαϊκής εξουσίας, με κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών εκμεταλλεύσεων, της γης, των συγκεντρωμένων μηχανο­ποιημέ­νων μέσων παραγωγής, των κρατικών υποδομών και του εμπορίου, με άμεση ένταξή τους στον κεντρικό σχεδιασμό, για παραγωγή με στόχο την ικανοποίηση πρώτα απ’ όλα των εγχώριων λαϊκών αναγκών, της διατροφής του λαού και της εξασφάλισης πρώτων υλών για τη βιομηχανία.

Αυτή η αγροτική παραγωγή θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, εδαφικά, κλιματικά, τεχνογνωσίας, επιστήμης, βιομηχανικής παραγωγής, επεξεργασίας πρώτων υλών, προστασίας του περιβάλλοντος και διαχείρισης των φυσικών πόρων.

Σε αυτήν θα έχουν θέση οι νέοι αγρότες, με τεχνική ή και επιστημονική ειδίκευση, με πραγματικά καλές, σύγχρονες συνθήκες εργασίας και ζωής, χωρίς χρέη και τον κίνδυνο καταστροφής που έχουν ως ατομικοί παραγωγοί.

Η διέξοδος μιας κοινωνικά οργανωμένης παραγωγής με κρατικό ή συνεταιριστικό τρόπο δεν πρέπει να φοβίζει πλέον κανέναν και καμιά.

Σε αυτήν την κοινωνία θέση έχουν και οι μικρομεσαίοι αγρότες, μέσω του αγροτικού παραγωγικού συνεταιρισμού, ο οποίος θα έχει το δικαίωμα χρήσης της γης ως παραγωγικού μέσου, ενώ θα μειώνει το κόστος παραγωγής, με την κοινή καλλιεργητική φροντίδα και συλλογή των προϊόντων, αξιοποιώντας τις κρατικές υποδομές.

Είναι η λύση η οποία απαλλάσσει τους μικρομεσαίους αγρότες, μια για πάντα, από τις τράπεζες, τους βιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους, από τους φόρους.

Διασφαλίζει το αγροτικό εισόδημα, τη διάθεση, συγκέντρωση, αποθήκευση, συντήρηση και μεταφορά της αγροτικής παραγωγής μέσω του κεντρικού κρατικού μηχανισμού, με καθορισμένες αναλογίες στην παραγωγή και κρατικές τιμές στα προϊόντα, προστατεύει από φυσικές καταστροφές.

Παρέχει τη δυνατότητα τα χωριά μας να αποκτήσουν μορφωτική - πολιτιστική ζωντάνια, σύγχρονες κρατικές υποδομές Γενικής Παιδείας, Υγείας, Πολιτισμού και Φυσικής Αγωγής.

Το κοινό μέλλον των πολλών μικρομεσαίων αγροτών με τους μισθωτούς εργαζόμενους στη βιομηχανία, στο συγκεντρωμένο εμπόριο, στις υπηρεσίες κ.α. βρίσκεται στην απαλλαγή τους από τη σημερινή καπιταλιστική ιδιοκτησία, στην οικοδόμηση σχέσεων πραγματικής κοινωνικής, σοσιαλιστικής δηλαδή ιδιοκτησίας και οικονομίας. Πράγματα που εσείς βέβαια τα έχετε πετάξει στα καλάθια των αχρήστων, μόνο για λόγια είστε πολλά χρόνια τώρα, απλά και μόνο τον τελευταίο χρόνο αυτό έγινε κατανοητό πολύ ευρύτερα, και στην αγροτιά, και στους εργαζόμενους. Γι'αυτό, το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να χαμογελάτε, αλλά δεν θα χαμογελάτε για πολύ.

Αυτή η οικονομία είναι ρεαλιστική - και ακούστε αυτήν την πρόταση του ΚΚΕ που δεν πέφτει και πολύ συχνά έξω - γιατί συμφέρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τους βιοπαλαιστές αγρότες που είναι στα χωράφια.

Αυτός ο συνεταιριστικός τρόπος οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής δεν έχει τίποτα το κοινό με τις συνεταιριστικές οργανώσεις που γνωρίσαμε στο έδαφος του καπιταλισμού μέχρι σήμερα, με τη συμβολή όλων των μέχρι σήμερα - και τη δική σας - κυβερνήσεων, ούτε βεβαίως με αυτές που υπόσχεστε εσείς, ο κατ' όνομα αριστερός υπουργός.

Οι σημερινές ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμοί είναι προετοιμασία να μην κυνηγά το πολύ μεγάλο ψάρι το πολύ μικρό, αλλά να φάει το μεσαίο.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τους αγώνες επιβίωσης και τα αιτήματα της μαχόμενης μικρομεσαίας αγροτιάς, όπως και της εργατιάς, των μισθωτών ή με μπλοκάκι επιστημόνων και άλλων αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις.

Αντιπαλεύει την ανεργία, και με τη συνολική πολιτική του, και με τη στήριξη άμεσων διεκδικήσεων όπως:

- Επίδομα ανεργίας για όλους χωρίς προϋποθέσεις σε ύψος ικανό να ζήσουν αξιοπρεπώς.

- Ανάλογη σύνταξη σε όλους και όλες.

- Δημόσιες δωρεάν αναβαθμισμένες σύγχρονες υπηρεσίας Υγείας για όλους και όλες.

Για αυτό το ΚΚΕ υποστηρίζει και τα σημερινά δίκαια αιτήματα των αγροτών π.χ. για απόσυρση του ασφαλιστικού τερατουργήματος, να καταργηθεί η φοροληστεία από το πρώτο ευρώ και άλλα που επαρκώς είπε και ο εισηγητής μας και θα αναλύσουν και οι υπόλοιποι βουλευτές του Κόμματός μας σήμερα.

Το ΚΚΕ θέτει όλες τις δυνάμεις του για να αποσπάσουν ό,τι μπορούν ή έστω να ανακόψουν νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Ταυτόχρονα το ΚΚΕ δεν κρύβει την αλήθεια.

Προειδοποιεί και καλεί.

Μπροστά μας είναι ο δρόμος για τη λαϊκή κοινωνική - οικονομική και πολιτική διέξοδο και προοπτική.

Ο αγώνας θα είναι δύσκολος.

Θα αποκτά αντοχή και διάρκεια, θα μπορεί να βάζει εμπόδια, όσα περισσότερα γίνεται, όταν συνδέεται με το στόχο για άλλη οργάνωση της παραγωγής στη χώρα μας.

Αυτή η Λαϊκή Συμμαχία, με ισχυρό ΚΚΕ, είναι μονόδρομος για πραγματική αλλαγή στον αρνητικό συσχετισμό σήμερα ανάμεσα σ' εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, προϋπόθεση για την Εργατική - Λαϊκή Εξουσία, για μια οικονομία με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία».

Θανάσης Θεοχαρόπουλος: «Η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης...» (vid)

Στη Βουλή για το θέμα του Αγροτικού, μίλησε χθες ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της "Δημοκρατικής Συμπαράταξης", Θανάσης Θεοχαρόπουλος.

Στην ομιλία του τόνισε πως η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης και όχι πολιτικές που θα οδηγήσουν σε φαύλο κύκλο ύφεσης. «Χρειαζόμαστε όραμα, σχέδιο, μεταρρυθμίσεις και όχι αυταπάτες που οδηγούν στην υιοθέτηση άδικων μέτρων» ανέφερε χαρακτηριστικά. 

 
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, κύριε Υπουργέ, η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης και όχι πολιτικές που θα οδηγήσουν σε φαύλο κύκλο ύφεσης. Χρειαζόμαστε όραμα, σχέδιο, μεταρρυθμίσεις και όχι αυταπάτες που οδηγούν στην υιοθέτηση άδικων μέτρων.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες είδα στη δημοσιότητα ότι την άνοιξη θα γίνει συζήτηση και θα κατατεθεί ένα εθνικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης, σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της Κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορείτε να το καταθέσετε και στη συνέχεια, στο τέλος της τετραετίας, αλλά το θέμα είναι να παράγει και κανένας και να έχει μείνει κάποιος αγρότης στο χωράφι μέχρι τότε.

Χρειάζεται τώρα, λοιπόν, ένα εθνικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης. Εμείς στη Δημοκρατική Συμπαράταξη έχουμε κάνει ξεκάθαρες προτάσεις για την καθετοποίηση της παραγωγής, τη διασύνδεση της έρευνας με την αγροτική παραγωγή, πώς θα λειτουργούν οι ομάδες παραγωγών και οι συνεταιρισμοί, πώς θα γίνει αυτή η λειτουργία ώστε να επιτευχθούν οι οικονομίες κλίμακος και πώς θα προστατευθούν τα γεωργικά εισοδήματα.

Τα μέτρα που τώρα σκοπεύει να περάσει η Κυβέρνηση θα οδηγήσουν –και αυτό είναι κοινά αποδεκτό- σε μείωση της παραγωγής, αύξηση της ανεργίας και αύξηση των ελλειμμάτων, εκτός αν θεωρείτε ότι όλα αυτά τα μέτρα και όλη αυτή η επιβάρυνση δεν θα οδηγήσουν κάποιους εκτός παραγωγής, εκτός παραγωγικής διαδικασίας.

Οι αγρότες φορολογούνται –και πρέπει να το πούμε αυτό- ήδη, όπως και οι υπόλοιπες επαγγελματικές ομάδες, μετά από την αλλαγή που έγινε το 2013, με τα βιβλία εσόδων-εξόδων. Σε εκείνη την κοινωνικά δίκαιη αλλαγή δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ τότε ως Αξιωματική Αντιπολίτευση ήταν απέναντι.

Σας άκουσα πριν από λίγο να λέτε προς τους Βουλευτές που έχουν καταθέσει την επερώτηση ότι η πρόταση για μη υποχρέωση τήρησης βιβλία εσόδων-εξόδων τούς δίνει βορά στους μεσάζοντες. Εμείς συμφωνούμε με τα βιβλία εσόδων-εξόδων και ήταν δική μας πρόταση εκείνη την περίοδο και προχώρησε, αλλά δεν είχατε την ίδια άποψη εκείνη τη χρονική περίοδο.

Βλέπω εδώ ότι πέρυσι στις προγραμματικές δηλώσεις στις 11 Φεβρουαρίου, όταν εγκαινιάζατε στη Λάρισα την Πανελλαδική Αγροτική Έκθεση, λέγατε για δύο από τα μέτρα: «όχι στη δημιουργία βιβλίων εσόδων-εξόδων» και «μείωση της τιμής του πετρελαίου έως τη δημιουργία αγροτικού πετρελαίου».

Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι εκείνη η αλλαγή η οποία είχε γίνει ήταν η ορθή και κατοχύρωνε να μην υπάρχουν όλα αυτά τα οποία αναφέρατε πριν από λίγο σε σχέση με τους μεσάζοντες.

Προχωράτε στη φορολόγηση των κοινοτικών ενισχύσεων, που φτάνει στο τέλος να είναι στο 26%. Έχουμε πάρει 19 δισεκατομμύρια ευρώ για την επόμενη επταετία, δηλαδή αυτή που «τρέχει», που έχει ξεκινήσει, στην οποία τότε λέγατε ότι είναι σημαντική η μείωση, η οποία μείωση βέβαια δεν ήταν σημαντική. Δεν υπήρχε ουσιαστικά μείωση, ήταν ελάχιστη λόγω του ότι είχαν μπει άλλες χώρες και η «πίτα» είχε ανοίξει. Ήταν 19 δισεκατομμύρια τα οποία τώρα φορολογείτε με 26%.

Να ξεκαθαρίσουμε το εξής για όλα τα μέτρα σε σχέση με τις ενισχύσεις και για τον προτεινόμενο συμψηφισμό οφειλών με ενισχύσεις που άκουγα πριν από λίγο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει τις ενισχύσεις στους αγρότες όλων των χωρών, έτσι ώστε να υπάρχει ισότιμος κοινοτικός ανταγωνισμός. Δεν μπορεί μια χώρα να υπερφορολογεί τις κοινοτικές ενισχύσεις περισσότερο από όλες τις άλλες ή μια χώρα να συμψηφίζει περισσότερο από όλες τις άλλες και να δημιουργεί τέτοια ζητήματα.

Πρόσφατα, στην προηγούμενη περίοδο, είχε έρθει ο προηγούμενος Επίτροπος Αγροτικής Ανάπτυξης, ο κ. Τσιόλος -και αυτό που σας λέω είναι υποστηρικτικό της διαπραγμάτευσής σας, δεν είναι αντίθετο σε σχέση με τη διαπραγμάτευση- και είχε πει ότι δεν μπορεί η κάθε χώρα να δημιουργεί και να συμψηφίζει και να φορολογεί περισσότερο από τις άλλες χώρες, γιατί είναι εκτός του κοινοτικού ανταγωνισμού.

Χρησιμοποιείστε τουλάχιστον αυτά τα οποία είχαν επιτευχθεί σε εκείνη τη διαπραγμάτευση και τα οποία τώρα βλέπουμε ότι δεν χρησιμοποιούνται.

Προχωρήσατε σε αύξηση του ΦΠΑ των γεωργικών εφοδίων από το 13% στο 23%. Είναι πρωτοφανής για όλη την Ευρωζώνη. Καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν έχει ούτε 13%. Όταν ήσασταν στην Αντιπολίτευση λέγατε «γιατί δεν μειώνεται;» και ήρθατε και το πηγαίνετε από το 13% στο 23%.

Γενική κατάργηση της επιστροφής φόρου στο πετρέλαιο. Είπαμε ότι είναι άδικη. Όπως είδατε, για καθένα από αυτά τα μέτρα έχουμε λύση για μια αποτελεσματική διαπραγμάτευση. Όσον αφορά την κατάργηση, δηλαδή, της επιστροφής φόρου στο πετρέλαιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί η κατάργηση -και το έχουμε πει- αρκεί να θεσπιζόταν αγροτικό πετρέλαιο κίνησης, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Καταθέσαμε στις 3 Νοεμβρίου τροπολογία με την οποία ζητούσαμε συγκεκριμένα να καθιερωθεί από 1 του Γενάρη του 2016 Κάρτα Αγροτικού Πετρελαίου, στην οποία θα ενσωματώνεται η ποσότητα πετρελαίου που δικαιούται ο κάτοχος. Λέγαμε ποιοι θα είναι οι δικαιούχοι με βάση τα κριτήρια -αντικειμενικά, στρέμματα, είδος καλλιέργειας και βεβαίως, με βάση τη δήλωση ΟΣΔΕ κατά είδος καλλιέργειας, έκταση και ζωικό κεφάλαιο. Δεν την κάνατε αποδεκτή και έρχομαι να σας πω ότι, αν προχωρούσατε τότε και βλέπατε αυτές τις ρυθμίσεις τον Νοέμβριο, δεν θα είχαμε αυτά τα γεγονότα τώρα. Διότι οι αγρότες θα έβλεπαν δίκαιες αλλαγές μπροστά τους και θα μπορούσαν, βεβαίως, να επωμιστούν και κάποια μέτρα, αν είχαν δει τέτοιες κοινωνικά δίκαιες αλλαγές. Σας το λέγαμε, σας το ζητούσαμε. Δεν την κάνατε δεκτή στο νομοσχέδιο.

Πρόσφατα, λοιπόν, έχουμε καταθέσει όλες τις προτάσεις μας σε σχέση με αυτά τα θέματα στα οποία δεν έχετε προχωρήσει.

Ακούσαμε πριν από λίγο ότι κάνετε ή θέλετε να κάνετε μια μάχη κατά της διαπλοκής που λυμαίνεται τον χώρο.

Γάλα: Να σας πω ένα παράδειγμα ως προς το γάλα; Στο γάλα η Έκθεση του ΟΟΣΑ μιλάει κυρίως για τα υψηλά περιθώρια κέρδους στις αλυσίδες λιανικής πώλησης παρά για την αύξηση στη διάρκεια ζωής του γάλακτος.
Εμείς, λοιπόν, τότε είχαμε προχωρήσει στην υποστήριξη αρχικά των πέντε ημερών. Στη συνέχεια, αυξήθηκαν από πέντε σε επτά ημέρες και βεβαίως, δεν είχε ανοίξει ποτέ σε 11 ημέρες.

Σας ρωτάμε, λοιπόν, το εξής: Θα φέρετε υπουργική απόφαση με την οποία θα αφήνετε ανοικτές τις ημέρες στη διάρκεια ζωής του γάλακτος; Διότι εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το οποίο είπατε, το 1 προς 7. Εδώ και έναν χρόνο σάς έχω ακούσει πολλές φορές να λέτε για το 1 προς 7, σχέση τιμής παραγωγού με τιμή καταναλωτή. Το θέμα είναι: Τι κάνουμε, όμως; Τι κάνει η Κυβέρνηση για το 1 προς 7; Το διαπιστώνουμε και ερχόμαστε κάθε λίγους μήνες εδώ πέρα, σε κάθε συζήτηση και λέμε για την απόσταση μεταξύ της τιμής παραγωγού και της τιμής καταναλωτή;

Είπατε ότι έγιναν εξαντλητικοί διάλογοι με αγρότες. Αν έγιναν, σημαίνει ότι κάποιος έχει πρόβλημα. Αν θεωρείτε ότι έχουν πρόβλημα οι αγρότες και δεν καταλαβαίνουν, να το πείτε. Αλλιώς, υπάρχει το πρόβλημα στην πλευρά του Υπουργείου.
Φέρατε το παράδειγμα της Γαλλίας και είπατε πώς συζητούν και πώς συνομιλούν στην Γαλλία. Γιατί δεν φέρνετε το παράδειγμα της Γαλλίας και στο τι συμβαίνει σε όλα αυτά τα ζητήματα, όμως, τα οποία συζητούμε σε σχέση με το αγροτικό πετρέλαιο, σε σχέση με τη φορολόγηση; Εμείς τα έχουμε τα στοιχεία. Να δούμε σε σχέση με τους αγρότες τι συμβαίνει σε αυτά τα θέματα στη Γαλλία και τι συμβαίνει στη χώρα μας;

Έχετε μιλήσει, πράγματι, σε σχέση με τη φοροδιαφυγή. Όμως, επειδή φέρνετε και ξαναφέρνετε το θέμα της φοροδιαφυγής, θα ήθελα να σας πω κάτι. Αν υπάρχει φοροδιαφυγή, όπως και σε όλες τις επαγγελματικές τάξεις και στους αγρότες, να την καταπολεμήσει η Κυβέρνηση. Και αυτό δεν αφορά μόνο το δικό σας Υπουργείο. Να την καταπολεμήσει.

Δεν μπορούμε, όμως, να μιλάμε συλλήβδην για τους αγρότες και την παραγωγική διαδικασία, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι και συνεπείς φορολογικά και προσπαθούν να αντεπεξέλθουν. Ούτε βέβαια μπορούμε –γιατί έχω ακούσει κυβερνητικά στελέχη να χρεώνουν όλους τους παραγωγούς σε ακροδεξιές ομάδες, αν είναι δυνατόν ποτέ…
Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε εδώ ότι οι παραγωγοί και οι παραγωγικές ομάδες οι οποίες διαμαρτύρονται αυτή τη στιγμή, έχουν αιτήματα τα οποία είναι λογικά.
Βεβαίως, όταν υπάρχουν αυτά, θα πρέπει να καταδικάζονται, αλλά να είναι συγκεκριμένα.

Είπατε ότι δεν έχετε καταλογισμούς γι’ αυτό το έτος στο οποίο αναφερθήκατε. Κοιτάξτε, οι περισσότεροι καταλογισμοί –και το ξέρετε καλά- έρχονται μετά από δύο χρόνια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξέρετε καλά τη διαδικασία για τους περισσότερους και όσον αφορά τα πρόστιμα. Συνεπώς, επειδή εδώ υπάρχουν χρόνια προβλήματα –δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν χρόνια προβλήματα- ας περιμένουμε να δούμε τις διαδικασίες και το πώς η κάθε αρχή διαχειρίζεται το συγκεκριμένο ζήτημα.

Τέλος, θα ήθελα να πω κάτι ακόμα σε σχέση με την επερώτηση, επειδή την επερώτηση την έχουν καταθέσει οι Βουλευτές του ΚΚΕ. Εγώ σέβομαι την άποψή τους να βγούμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, να βγούμε εκτός ευρώ ή από την Κοινή Αγροτική Πολιτική γιατί έχει αυτά τα μειονεκτήματα. Είναι μία ξεκάθαρη άποψη που εν πάση περιπτώσει είναι και σταθερή διαχρονικά.

Όμως, διαβάζοντας την επερώτηση και εγώ κάποιες στιγμές είχα κάποιες απορίες. Για παράδειγμα, αναφέρετε στην επερώτηση ότι είστε απέναντι στις περικοπές των ενισχύσεων. Μα, με βάση την πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας δεν θα υπάρχουν ενισχύσεις. Άρα, η μείωση των περικοπών των ενισχύσεων εδώ πέρα είναι κάτι το οποίο έπεται και το οποίο φαντάζομαι ότι δεν έχει καμία σημασία. Το λέω απλώς γιατί μου έκανε εντύπωση και γιατί γνωρίζω καλά τη σταθερότητα των συγκεκριμένων θέσεών σας. Θα μπορούσαμε να πούμε πολύ περισσότερα, αλλά θα έχουμε τις ευκαιρίες να μιλήσουμε για όλα αυτά τα ζητήματα.

Θα ήθελα, τέλος, να θυμίσω –και μ’ αυτό θα ολοκληρώσω- τις εξής δηλώσεις: «Μόλις γίνουν εκλογές, ξεχνάνε τις υποσχέσεις και οι σωτήρες του τόπου κρύβονται πίσω από τις κλούβες με τα ΜΑΤ», «Έπρεπε να έρθει στα μπλόκα ο Πρωθυπουργός να συζητήσει με τους αγρότες», «Αν δεν ανασυγκροτήσουμε την αγροτική παραγωγή, θα είμαστε για πάντα αποικία χρέους», «Αν δεν υπάρξει φθηνό πετρέλαιο, φθηνό ρεύμα και ρευστότητα, δεν μπορεί να ανασυγκροτηθεί η αγροτική οικονομία», «Δεν μπορούμε να δίνουμε αφορολόγητο πετρέλαιο στους εφοπλιστές και οι αγρότες να πληρώνουν».

Ποιος τα δήλωσε; Τα δήλωσε ο κύριος Πρωθυπουργός πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Εδώ μόνο αρκεί το απόφθεγμα του Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο, λίγους για πολύ, αλλά όχι πολλούς για πάντα».