Συνάντηση Τσίπρα - Τουσκ με θέμα το Brexit - Ντέιβιντ Κάμερον: "Ναι σε μια μεταρρυθμισμένη Ε.Ε."

Ο Τουσκ, θα συναντήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό στο πλαίσιο των επαφών για την πρότασή του για μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα που πρόβαλε ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον.

Η πρόταση Τουσκ αναμένεται να αποτελέσει τη βάση μιας συμφωνίας στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (19/2), σύμφωνα με την ανακοίνωση.

Ο πρόεδρος της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ θα έχει συνάντηση στην Αθήνα με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα την ερχόμενη Τρίτη για να συζητήσουν σχετικά με την πρότασή του όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις που ζητεί η Βρετανία ώστε να παραμείνει κράτος-μέλος της ΕΕ, σύμφωνα με ανακοίνωσή του.

Ο Τουσκ, στο πλαίσιο των επαφών για την πρότασή του για μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα που πρόβαλε ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον ώστε να πειστούν οι Βρετανοί να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ένωση στο επικείμενο δημοψήφισμα, θα πραγματοποιήσει περιοδεία σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να συζητήσει για την πρόταση αυτή, όπως αναφέρει ανακοίνωση των υπηρεσιών του.

Η πρόταση Τουσκ αναμένεται να αποτελέσει τη βάση μιας συμφωνίας στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (19/2), σύμφωνα με την ανακοίνωση.

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ο Τουσκ θα επισκεφθεί το Παρίσι για συνομιλίες με τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, το Βερολίνο για συνομιλίες με την καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, την Αθήνα για συνομιλίες με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα (Τρίτη 16η Φεβρουαρίου, αναμένεται να γίνουν δηλώσεις στον Τύπο στις 10:45), τη Ρουμανία για συνομιλίες με τον πρόεδρο Κλάους Γιοχάνις και την Πράγα για συνομιλίες με τον Τσέχο πρωθυπουργό Μποχούσλαβ Σομπότκα, η χώρα του οποίου ασκεί την προεδρία της ομάδας Βίσεγκραντ (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία), κατά την ανακοίνωση.

Ντέιβιντ Κάμερον: "Ναι σε μια μεταρρυθμισμένη Ε.Ε."

Επανειλημμένα ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον έχει εκφράσει την επιθυμία της χώρας του να προστατέψει την κυριαρχία της, ζητώντας την κατανόηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις διαπραγματεύσεις για τον επανακαθορισμό των όρων παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ, οι οποίοι αναμένονται να αποφασιστούν την επόμενη εβδομάδα στη Σύνοδο Κορυφής της 18ης - 19ης Φεβρουαρίου.

Ο Κάμερον επιδιώκει την παραμονή της Βρετανίας σε μια μεταρρυθμισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση και αγωνίζεται σκληρά για να δώσει απαντήσεις στις ανησυχίες των Βρετανών πολιτών πριν την Σύνοδο Κορυφής, όπου ελπίζει να καταλήξει σε συμφωνία με τους ομολόγους του στην ΕΕ.

Βρετανοί και Ευρωπαίοι διαπραγματευτές αναφέρουν πως έχει υπάρξει συμφωνία στο μεγαλύτερο μέρος του πακέτου των μεταρρυθμίσεων, αλλά ο Κάμερον θα πρέπει να διευθετήσει δύσκολα τελικά ζητήματα, όπως την μετανάστευση που ελπίζει να μπορέσει να περιορίσει τα προνόμια των εργαζομένων της ΕΕ.

Γιάννης Δραγασάκης: «Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να προχωρήσει σε έναν έντιμο συμβιβασμό για το ασφαλιστικό»

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης τονίζει πως υπάρχουν αντιδράσεις για το ασφαλιστικό που οφείλονται στη μη αναγνώριση του προβλήματος ή στη μη συνειδητοποίηση της κρισιμότητάς του. 

Σύμφωνα με τον ίδιο ένας νέος κύκλος περικοπών στις συντάξεις, για 12η φορά τα τελευταία χρόνια, πέραν του ότι θα ήταν ένα κοινωνικά άδικο μέτρο, θα διακινδύνευε την είσοδο της ελληνικής οικονομίας σε έναν ακόμη νέο υφεσιακό κύκλο.

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να προχωρήσει σε έναν έντιμο συμβιβασμό για το ασφαλιστικό με το κατάλληλο μείγμα μέτρων και μεταβατική περίοδο προσαρμογής για τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, που όμως δεν θα ανατρέπει την ουσία της μεταρρύθμισης, που είναι οι ενιαίοι κανόνες για όλους. Το μήνυμα αυτό στέλνει μέσω του «Βήματος» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τονίζει πως υπάρχουν αντιδράσεις για το ασφαλιστικό που οφείλονται στη μη αναγνώριση του προβλήματος ή στη μη συνειδητοποίηση της κρισιμότητάς του. «Με αυτές τις απόψεις δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε διότι το πρόβλημα της βιωσιμότητας του συστήματος είναι υπαρκτό, σοβαρό και αν δεν βρούμε τώρα κοινωνικά δίκαιες και οικονομικά βιώσιμες λύσεις, οι επόμενες επιλογές θα είναι πολύ πιο επώδυνες», τονίζει.

Κατά τον ίδιο υπάρχουν και αντιδράσεις οι οποίες οφείλονται σε ελλιπή πληροφόρηση ή στην απουσία επαρκών μεταβατικών περιόδων και διαδικασιών που είναι αναγκαίες σε περιπτώσεις τέτοιων σημαντικών μεταρρυθμίσεων, όπως άλλωστε έγινε σε πολλές χώρες.

«Ο αρμόδιος υπουργός έχει επίγνωση των προβλημάτων, έχει αναφερθεί ο ίδιος σε αυτά και επομένως θεωρώ ότι εδώ υπάρχουν περιθώρια αλλαγών που μπορούν να συζητηθούν, υπό τον όρο βεβαίως ότι δεν θα αλλοιώνουν τις βασικές αρχές της επιδιωκόμενης μεταρρύθμισης, δηλαδή την ενιαιοποίηση των κανόνων και την εσωτερική δικαιοσύνη του συστήματος», αναφέρει ο κ. Δραγασάκης.

Για το εάν η κυβέρνηση θα επιδιώξει υπάρξουν ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες για το ασφαλιστικό ο ίδιος δεν άφησε πολλά περιθώρια: «Δυστυχώς ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, όπως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επέλεξαν έναν ανεύθυνο κατά τη γνώμη μας δρόμο ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου, αν και γνωρίζουν ότι αυτό θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε καθυστέρηση της αξιολόγησης και σε παράταση της αβεβαιότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται», είπε.

Εν μέσω των αναταραχών στην πορεία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές που προκάλεσε η παρέμβαση Τόμσεν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ξεκαθαρίζει πως κόκκινη κλωστή για την κυβέρνηση είναι να υλοποιήσει τη συμφωνία του καλοκαιριού και να ακολουθήσει το θετικό σενάριο. Σύμφωνα με τον ίδιο ένας νέος κύκλος περικοπών στις συντάξεις, για 12η φορά τα τελευταία χρόνια, πέραν του ότι θα ήταν ένα κοινωνικά άδικο μέτρο, θα διακινδύνευε την είσοδο της ελληνικής οικονομίας σε έναν ακόμη νέο υφεσιακό κύκλο.

«Μια τέτοια εξέλιξη, σε μια περίοδο μάλιστα που χαρακτηρίζεται από επιδείνωση των προοπτικών για την παγκόσμια οικονομία, θα μπορούσε να αποδειχθεί μοιραία για τις αντοχές της κοινωνίας και τις προοπτικές της οικονομίας. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι το όριό μας είναι η συμφωνία που υπογράψαμε. Με την περιορισμένη αύξηση των εισφορών συμφωνούν και οι εργοδότες. Οι Ευρωπαίοι δεν μας έχουν θέσει θέμα. Τα όσα έγραψε ο κ. Τόμσεν είναι κάτι διαφορετικό. Μπορεί να διαβάσεις ότι λέει “ελάτε να σας φτιάξω ένα νέο πρόγραμμα”. Και τα μέσα που εισηγείται, οριζόντιες περικοπές συντάξεων, είναι καταστροφικά. Αυτά δεν υπάρχουν στη συμφωνία», τόνισε και προσέθεσε: «Εμείς επιδιώκουμε θετικό σινιάλο από το Eurogroup της 7ης Μαρτίου».

Σύμφωνα με τον ίδιο το πολιτικό σύστημα είναι αντικείμενο μεταρρύθμισης και πρέπει να προχωρήσει η αλλαγή του εκλογικού νόμου με την επανεξέταση της λογικής του μπόνους των 50 εδρών, που αποτέλεσε κίνητρο πολιτικού οπορτουνισμού.

Τέλος, για το προσφυγικό ο κ. Δραγασάκης τόνισε πως η Ευρώπη μέχρι στιγμής δεν έχει μπορέσει να εμφανιστεί με μια ενιαία όσο και συνεκτική πολιτική στη βάση των δικών της ανθρωπιστικών κεκτημένων και πως το κενό αυτό αφήνει χώρο σε ακραίες εθνικιστικές, ξενοφοβικές, ακόμη και ρατσιστικές φωνές που, αν δεν αντιμετωπιστούν αποφασιστικά, υπάρχει κίνδυνος το πρόβλημα να γίνει ανεξέλεγκτο. «Ένα είναι βέβαιο: η ξενοφοβία και η πολιτική των κλειστών συνόρων δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα», είπε.

Άρης Σπηλιωτόπουλος: Δεν μπορούν να υπάρχουν πάνω από 2,5 πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικοί σταθμοί!

O πρώην υπουργός και κυβερνητικός εκπρόσωπος επί ΝΔ, Άρης Σπηλιωτόπουλος, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι «δεν μπορούν να υπάρχουν πάνω από 2,5 πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικοί σταθμοί.στην Ελλάδα....»

«Διαφορετική άποψη από τη Νέα Δημοκρατία», δήλωσε ότι έχει ο πρώην υπουργός και κυβερνητικός εκπρόσωπος επί ΝΔ, Άρης Σπηλιωτόπουλος, για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών.

Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» υπογράμμισε πως στο παρελθόν είχε συμμετάσχει σε ομάδα που είχε συνεργαστεί και με το Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη μελέτη όλου του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου και, όπως ανέφερε, «πάνω σε κριτήρια βιωσιμότητας, είδαμε με συγκεκριμένους αριθμούς ότι, για να υπάρχει οικονομική βιωσιμότητα, δεν μπορούν να υπάρχουν πάνω από 2,5 πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικοί σταθμοί. Από εκεί και πάνω αρχίζει και κλυδωνίζεται -ως και χάνεται- η οικονομική βιωσιμότητα και μιλάμε για ζημιογόνες τηλεοπτικές επιχειρήσεις».

«Δεν ξέρω πολλούς επιχειρηματίες που να θέλουν να βάλουν τα χρήματά τους για να έχουν μία ζημιογόνο επιχείρηση, εκτός εάν υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα», προκειμένου να πιέσουν την πολιτική εξουσία και να πάρουν άλλες δουλειές και να βγάλουν περισσότερα χρήματα και άλλους τρόπους, υπογράμμισε.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μπαράζ προκλήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο - Βγαίνει το “Τσεσμέ” για έρευνες στο Αιγαίο!

Μπαράζ προκλήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο με στόχο την αμφισβήτηση του status στο Αιγαίο - Έρευνες στην “καρδιά” του Αιγαίου ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει η Τουρκία με το σκάφος “Τσεσμέ” προκαλώντας για ακόμα μια φορά.

Η Άγκυρα εξέδωσε NAVTEX – την ημέρα που συνετρίβη το ελικόπτερο στην νήσο Κίναρο – αναφέροντας ότι θα πραγματοποιήσει έρευνες στα διεθνή ύδατα ανάμεσα στην Εύβοια, τη Σκύρο και τα Ψαρά από την ερχόμενη Τρίτη.

Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας βρίσκεται σε άμεση επαφή με το υπουργείο Εξωτερικών καθώς η Τουρκία δεν έχει ζητήσει ακόμα την άδεια, που προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας Καθημερινή, την ώρα που διεξάγονταν οι έρευνες στην Κίναρο για τον εντοπισμό των τριών αξιωματικών και στις Βρυξέλλες ανακοινώνονταν οι ΝΑΤΟϊκές περιπολίες στο Αιγαίο, ο Τουρκικός Σταθμός Σμύρνης εξέδιδε μια NAVTEX, με την οποία έκανε γνωστό ότι το υδρογραφικό και ωκεανογραφικό πλοίο «Τσεσμέ» θα πραγματοποιήσει έρευνες μεταξύ 16ης και 28ης Φεβρουαρίου στα διεθνή ύδατα ανάμεσα στην Εύβοια, τη Σκύρο και τα Ψαρά.

Το «Τσεσμέ» πραγματοποίησε τελευταία φορά έρευνες στο Αιγαίο στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου, συνοδευόμενο μάλιστα από δύο τουρκικά πολεμικά πλοία, γεγονός που είχε θορυβήσει την Αθήνα.

Συνήθως, το «Τσεσμέ» δεν εισέρχεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, ωστόσο πλέει πάνω από την υφαλοκρηπίδα, όπως αυτή ορίζεται παγίως τις τελευταίες δεκαετίες από την Αθήνα και δεν γίνεται αποδεκτή από την Άγκυρα.

Σύμφωνα με το www.cnn.gr υπενθυμίζεται ότι οι τελευταίες τουρκικές NOTAM και NAVTEX έρχονται σε συνέχεια εκείνων που είχαν εκδοθεί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και με τις οποίες, πρακτικά, δεσμευόταν ολόκληρο το Αιγαίο για στρατιωτικές ασκήσεις. Σημειώνεται, τέλος, ότι και φέτος (όπως πέρυσι) στην Άγκυρα προκλήθηκε έντονος εκνευρισμός αλλά και διπλωματική κινητικότητα (έγινε διαμαρτυρία στον Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα) για την πτήση του ελικοπτέρου που πέταξε πάνω από τα Ίμια, ώστε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να ρίξει στεφάνι στη μνήμη των πεσόντων του 1996. 

 
Τουρκικό πολεμικό εναντίον του ερευνητικού "Odin Finder" !

Μπαράζ προκλήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο που αμφισβητεί πλέον όλο το status quo πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνη στην αίτηση που υπέγραψαν από κοινού οι υπουργοί άμυνας των δυο χωρών με την οποία ανατέθηκε στο ΝΑΤΟ η διαχείριση του προσφυγικού ρεύματος.

Και ενώ ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμενος και η κυβέρνηση διαβεβαιώνουν ότι έχει υπάρξει πλήρης κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, η Τουρκία επανέρχεται για μια ακόμη φορά τα τελευταία 24ωρα αμφισβητώντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα σε περιοχή νότια της Ρόδου και νοτιοανατολικά της Καρπάθου.

Όπως έγινε γνωστό, το τουρκικό πολεμικό σκάφος Bordrum προσέγγισε τα ξημερώματα του Σαββάτου το ιταλικό ερευνητικό πλοίο «Odin Finder» που πραγματοποιούσε εργασίες μετα από άδεια που είχαν εκδώσει με την Προαγγελία 198/2016 οι αρμόδιες ελληνικές αρχές και ζήτησαν να διακόψει τις εργασίες και να αποχωρήσει, υποστηρίζοντας ότι κινείται σε περιοχή της τούρκικης υφαλοκρηπίδας.

Υπήρξε αμέσως κινητοποίηση στην Αθήνα και δόθηκε εντολή στην φρεγάτα «Σπέτσες» να σπεύσει στην περιοχή. Πάρα το γεγονός ότι ζητήθηκε από το τουρκικό πλοίο να αποχωρήσει ώστε να συνεχιστούν κανονικά οι εργασίες του ιταλικού πλοίου στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, σύμφωνα με πληροφορίες το Bordrum παραμένει ακόμη στην περιοχή, ενώ το ιταλικό σκάφος συνοδεύεται από την ελληνική φρεγάτα.

Το επεισόδιο προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο προβληματισμό καθώς το Odin Finder φέρεται να έχει μισθωθεί από την εταιρία η οποία έχει αναλάβει την κατασκευή και πόντιση του καλωδίου που θα συνδέει το Ισραήλ με την Ελλάδα και θα μεταφέρει ηλεκτρική ενέργεια (EuroAsia Interconnector). Και αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο έργο, που αποφασίστηκε στην Τριμερή Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες στην Λευκωσία.

Είχαν προηγηθεί η προκλητική ΝΟΤΑΜ με την οποία η Τουρκία αμφισβητούσε το δικαίωμα της Ελλάδας να αναλάβει την επιχείρηση Έρευνας και Διάσωσης για τους τρεις αξιωματικούς του ελικοπτέρου που συνετρίβη στην Κίναρο άλλα και η έξοδος του τούρκικου ερευνητικού σκάφους Cesme για “επιστημονικές έρευνες” στην «καρδιά» του Αιγαίου.

migatiou.com

Times: Η Ελλάδα "βυθίζεται" στην ύφεση

Εξαιρετικά δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις των βρετανικών Times για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. 

 

 

Με κεντρική φωτογραφία τους άνδρες των ΜΑΤ ανάμεσα σε πύρινες γλώσσες, το δημοσίευμα εξηγεί πως η οικονομία της χώρας βαίνει προς το χειρότερο, "βυθίζεται" στην ύφεση, καθώς η λιτότητα «στραγγαλίζει» την ανάπτυξη.

Χαρακτηριστικά, η εφημερίδα αναφέρει τα στοιχεία που ανακοίνωσε την Παρασκευή η Ελληνική Στατιστική Αρχή, κατά τα οποία το 2015 έκλεισε για την Ελλάδα με ύφεση 0,7%.

Σύμφωνα με τα εποχικά διορθωμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το ΑΕΠ υποχώρησε κατά 1,9% το δ΄τρίμηνο σε ετήσια βάση, σε μια περίοδο μάλιστα, που παραδοσιακά ο τζίρος ενισχύεται λόγω των γιορτών των Χριστουγέννων. Η ετήσια μείωση του ΑΕΠ παρέμεινε αμετάβλητη σε σχέση με το γ' τρίμηνο.

Σε τριμηνιαία βάση, το ΑΕΠ υποχώρησε κατά 0,6%, έναντι εκτιμήσεων των αναλυτών για μείωση 0,8% κι έναντι μείωσης 1,4% το προηγούμενο τρίμηνο.

Ως αποτέλεσμα, η ύφεση για το σύνολο της χρονιάς διαμορφώνεται σε 0,66% του ΑΕΠ, ένα ποσοστό που είναι πολύ χαμηλότερο από τις προβλέψεις που είχαν γίνει τον Αύγουστο.

Με βάση τα μη εποχικά διορθωμένα στοιχεία το ΑΕΠ σε όρους όγκου, κατά το δ' τρίμηνο του 2015 παρουσίασε μείωση κατά 2% σε σχέση με το δ' τρίμηνο του 2014.

Τα γεράκια και η αρκούδα

Η πρόσφατη ανάπτυξη νέων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στις βαλτικές χώρες, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία και στη Ρουμανία, είναι μία πολύ σοβαρή εξέλιξη (πηγή) – αφού σκληραίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το παιχνίδι ισχύος στην περιοχή, επί πλέον σε αυτά που διαδραματίζονται στη Συρία ή/και σχεδιάζονται για το Αιγαίο. Ίσως λοιπόν το παλαιότερο άρθρο μας να είναι αρκετά επίκαιρο. 

Η παγκόσμια ηγεμονία των Η.Π.Α. συρρικνώνεται, αφού όλο και περισσότερες χώρες απομακρύνονται από τη σφαίρα επιρροής τους – κυρίως επειδή η επίθεση στη Ρωσία, με τα «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής», δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.

«Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στον πλανήτη, θα πρέπει να κυριαρχήσει στην Ευρασία. Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στην Ευρασία, θα πρέπει να κυριαρχήσει στην καρδιά της – στη Ρωσία.

Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στη Ρωσία, θα πρέπει προηγουμένως να αποσπάσει την Ουκρανία από τη ρωσική σφαίρα επιρροής. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως η αυτοκρατορία της Ευρασίας» (Brzezinski).

Ανάλυση

Οι απώλειες των Η.Π.Α., όσον αφορά τους συμμάχους, καθώς επίσης τα «μέσα» που τους εξασφαλίζουν την παγκόσμια ηγεμονία, πολλαπλασιάζονται. Οι χώρες των BRICS ιδρύουν το δικό τους ΔΝΤ, η Μ. Βρετανία συμμετέχει στην κινεζική ουσιαστικά παραλλαγή της Παγκόσμιας Τράπεζας (AIIB), η Ρωσία και η Κίνα εγκαθιστούν τα δικά τους Swift, το δυτικό Swift με έδρα τις Βρυξέλλες όχι μόνο δεν διώχνει τη Ρωσία, όπως ήθελε η υπερδύναμη αλλά, αντίθετα, της προσφέρει μία έδρα στη διοίκηση του, το πετροδολάριο κινδυνεύει από το πετρογουάν, η ΕΕ αρνείται να κλιμακώσει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας κοκ.

Πρόσφατα δε, παρά τις συγκρούσεις τους για τα νησιά της περιοχής, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, έκαναν ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της τριμερούς συνεργασίας τους – με τη συνάντηση των υπουργών εξωτερικών στη Σεούλ, με σκοπό την προετοιμασία μίας σύσκεψης κορυφής των ηγετών τους.

Σχεδιάζουν επί πλέον τη δημιουργία μίας ζώνης ελευθέρου εμπορίου, καθώς επίσης μία κοινή πολιτική απέναντι στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας – γεγονός που σημαίνει πως οι Η.Π.Α. απομονώνονται σταδιακά από την ευρύτερη περιοχή.

Επομένως, η ισχύς των Η.Π.Α. βαίνει συνεχώς μειούμενη, αφού όλο και περισσότερες χώρες απομακρύνονται σταδιακά από τη σφαίρα επιρροής τους – κυρίως επειδή η βίαιη επίθεση στη Ρωσία, με τα «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής», δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Δηλαδή, είτε την ανατροπή του προέδρου Putin και τη συμβιβαστική συνθηκολόγηση της χώρας, είτε το «διαμελισμό» της – με αποτέλεσμα να ενθαρρυνθούν όλοι οι υπόλοιποι «υποτελείς» της υπερδύναμης, διαπιστώνοντας τις αδυναμίες της. 

 
Η Ρωσία

Ο ηγέτης τώρα που έχει πρώτος αμφισβητήσει το μονοπολικό πλανήτη της δεκαετίας του 1980, την απόλυτη ηγεμονία δηλαδή των Η.Π.Α., ο πρόεδρος Putin, πρότεινε πρόσφατα τη δημιουργία μίας νομισματικής ένωσης στην Ευρασία, κατά το παράδειγμα της Ευρωζώνης, με πρώτα μέλη τη Λευκορωσία και το Καζακστάν – τις χώρες που ήδη συμμετέχουν στην τελωνειακή ένωση που έχει ιδρυθεί στην περιοχή.

Ουσιαστικά σχεδιάζει μία ευρύτερη οικονομική και πολιτική ένωση, η οποία θα αποτελείται κυρίως από τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έτσι ώστε να καταπολεμηθούν τα προβλήματα από την υποχώρηση της ισοτιμίας του ρουβλίου, καθώς επίσης των τιμών του πετρελαίου – ενώ η πρόταση του για τη συναλλαγματική ένωση δεν αντιμετωπίσθηκε αρνητικά, αφού τόσο η Λευκορωσία, όσο και το Καζακστάν, έχουν ανάλογα προβλήματα με τις ισοτιμίες των δικών τους νομισμάτων.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο θα μπορούσε να προσελκύσει επίσης χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως, για παράδειγμα, την Ελλάδα, θα προκαλούσε εύλογα την οργή της υπερδύναμης – η οποία θεωρεί τόσο την Ευρώπη, όσο και την Ιαπωνία, αποκλειστικά δικά της «προτεκτοράτα».

Ο στρατηγικός σχεδιασμός των Η.Π.Α. από τον Brzezinski

Στα πλαίσια αυτά οι αναφορές του Brzezinski στο βιβλίο του «Δεύτερη ευκαιρία», όπου επικρίνει τους τρεις αμερικανούς προέδρους (Bush I, Clinton und Bush II), λέγοντας πως δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν σωστά το δώρο της μοναδικής ηγεμονικής δύναμης στον πλανήτη, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και πριν την άνοδο της Κίνας, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.

Όπως ισχυρίζεται ο Brzezinski, ειδικά ο πρόεδρος Bush II έπαιξε και έχασε στα χαρτιά με εγκληματικό τρόπο τις αμερικανικές δυνατότητες, αφού δεν κατάφερε να διατηρήσει την ηγεμονία των Η.Π.Α. στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς επίσης στην Τουρκία, μέσω της διεύρυνσης της βορειοατλαντικής συμμαχίας (ΝΑΤΟ).

Στο στρατηγικό του σχεδιασμό, η Ευρώπη και η Ιαπωνία έχουν το ρόλο των υποτελών (προτεκτοράτα), οι οποίοι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως «προγεφυρώματα», με στόχο τον αποκλεισμό της ρωσικής ενδοχώρας τόσο από τα δυτικά, όσο και από τα ανατολικά – χωρίς να τους επιτρέπεται μία δική τους αυτόνομη πολιτική. Όπως επεξηγεί δε αναλυτικά και χωρίς κανέναν ενδοιασμό,

«Εάν χρησιμοποιήσει κανείς την ορολογία που θυμίζει την πιο βάρβαρη εποχή των αρχαίων αυτοκρατοριών, τότε οι τρεις βασικές επιταγές της ιμπεριαλιστικής γεωστρατηγικής είναι οι εξής: Η αποτροπή των αθέμιτων συμπράξεων μεταξύ των υποτελών, η διατήρηση της εξάρτησης τους σε θέματα ασφαλείας, παράλληλα με την υπακοή και την προστασία τους, καθώς επίσης η φροντίδα να αποκλείονται οι συμμαχίες των βάρβαρων λαών«.

Περαιτέρω, η απόσπαση της Ουκρανίας από τη ρωσική σφαίρα επιρροής, έτσι ώστε να μπορέσει να εξουδετερωθεί η Ρωσία, ευρίσκεται στο επίκεντρο του στρατηγικού οράματος του Brzezinski, με μία αξιοσημείωτη παραλλαγή.

Αναλυτικότερα, προειδοποιώντας για τους νέους ανταγωνιστές, όπως η Κίνα, η Ινδία και διάφοροι άλλοι, αναπτύσσει την εναλλακτική ιδέα, μέσω του εκδημοκρατισμού και του εκσυγχρονισμού της Ουκρανίας, να δεσμεύσει ακόμη και τη Ρωσία στη διευρυμένη δυτική στρατιωτική συμμαχία – μία Ρωσία όμως χωρίς τον Putin, η οποία θα υποτάσσεται, ως τοπική δύναμη, στην απόλυτη ηγεμονία των Η.Π.Α.

Υπάρχει βέβαια και ένα διαφορετικό «στρατηγικό όραμα» στις Η.Π.Α., το οποίο θεωρείται κάπως πιο ανόητο – έχει εκφραστεί δε από το διοικητή της σκιώδους CIA και το έχω ήδη αναφέρει σε ανάλογο άρθρο μου (Η πραγματική παγκόσμια τάξη).

Σύμφωνα με το δεύτερο αυτό «όραμα», θα έπρεπε να εμποδιστεί με κάθε τρόπο τυχόν συμμαχία της Γερμανίας με τη Ρωσία, ενώ ο στόχος δεν πρέπει να είναι η κατάκτηση της Ρωσίας, αλλά η πρόκληση ζημιών στην οικονομία της – έτσι ώστε να αποδυναμωθεί εντελώς, οπότε να μπορεί να ελέγχεται πλήρως από τις Η.Π.Α.

Ολοκληρώνοντας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Μονάχου στις αρχές Φεβρουαρίου, όπου τοποθετηθήκαν στις θέσεις τους αυτοί που θα δρομολογούσαν το πραξικόπημα του Κιέβου (άρθρο), ήταν η τελευταία πρόβα πριν την πρώτη παράσταση του παρόντος δράματος – χωρίς φυσικά την ενεργό παρουσία του Brzezinski.

Εκεί ανακοινώθηκε η «αναγέννηση της δυτικής συμμαχίας», η οποία ορίσθηκε ρητά από τον υπουργό εξωτερικών των Η.Π.Α. ως η νέα πολιτική πρόκληση, με την οποία θα είναι αντιμέτωπη η Δύση τα επόμενα χρόνια – εάν θέλει να διατηρηθεί η ειρήνη στον πλανήτη, καθώς επίσης η δική της οικονομική ευημερία.

Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα του στρατηγικού σχεδιασμού των Η.Π.Α. 

Εισαγωγικά, οι περισσότεροι Ουκρανοί είναι εχθρικά διακείμενοι απέναντι στη Ρωσία, ειδικά όσον αφορά το σημερινό της πρόεδρο, τον οποίο θεωρούν δικτάτορα αντίστοιχο του Stalin – ενώ η εχθρότητα τους είναι εύλογη, όπως επίσης αυτή ορισμένων γειτονικών χωρών, (α) επειδή έχουν υποστεί εγκλήματα στο παρελθόν, (β) λόγω των σημερινών συγκρούσεων στην ανατολική Ουκρανία, καθώς επίσης (γ) ένεκα της εισβολής στη χώρα τους, με τη βίαιη προσάρτηση της Κριμαίας.

Συνεχίζοντας στο θέμα μας, ο εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας ανατράπηκε πραξικοπηματικά, με την τοποθέτηση μία πρόχειρης, φιλοδυτικής κυβέρνησης. Αντί όμως να εκδημοκρατισθεί, καθώς επίσης να εκσυγχρονισθεί η χώρα, σύμφωνα με τα σχέδια των Η.Π.Α., «διαμελίστηκε» στα τρία, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, ενώ η επόμενη κυβέρνηση που εκλέχθηκε την οδήγησε σε μία οικονομική καταστροφή – με την υποτίμηση του νομίσματος της, με τη ραγδαία άνοδο του πληθωρισμού, με την εισβολή του ΔΝΤ, με τραπεζικές χρεοκοπίες (πρόσφατα έκλεισαν τρεις τράπεζες και διασώθηκαν από την κεντρική – πηγή) κοκ.

Ένας περαιτέρω κατακερματισμός της Ουκρανίας, κατά μήκος των συνόρων της, όπου ευρίσκονται οι ηγεμονίες των «ολιγαρχών», θεωρείται πολύ πιθανός – ενώ η κυβέρνηση του Κιέβου, υποστηριζόμενη από τη Δύση, εξοπλίζεται στρατιωτικά, με στόχο τη βίαιη αποκατάσταση της κεντρικής τουλάχιστον ενότητας της χώρας.

Από την άλλη πλευρά η Ρωσία, αντί να συμμετέχει στην «αναδιάρθρωση» της Ουκρανίας, σύμφωνα με τα σχέδια του Brzezinski, υποχρεώθηκε στην άμυνα και εκδιώχθηκε από τη δυτική συμμαχία – ενώ η Ουκρανία αναγκάσθηκε, μετά από πιέσεις της Ευρώπης, να επιλέξει μεταξύ της συμμετοχής της στην ΕΕ ή στην ευρασιατική ένωση. Έτσι προκλήθηκε μία κατά μέτωπο σύγκρουση της ΕΕ με τη Ρωσία, αφού η τελευταία θεωρούσε ως απαραίτητη, ως θεμελιώδη καλύτερα την είσοδο της Ουκρανίας στην ευρασιατική ένωση.

Ακολούθησε ο χρηματοπιστωτικός πόλεμος εκ μέρους της Δύσης εναντίον της Ρωσίας, με την επιβολή κυρώσεων, με τη χειραγώγηση των τιμών του πετρελαίου, με την εκροή των ξένων κεφαλαίων, με τις νομισματικές επιθέσεις κοκ. – ενώ η Ρωσία επιβαρύνθηκε επί πλέον από το κόστος της ενσωμάτωσης της Κριμαίας, από την ενίσχυση των επαναστατών στην ανατολική πλευρά, καθώς επίσης από την κατάρρευση των οικονομικών σχέσεων της με την Ουκρανία.

Εν τούτοις ο πρόεδρος της δεν ζημιώθηκε, αφού η δημοτικότητα του αυξάνεται ευθέως ανάλογα με τις πιέσεις που ασκούνται στη χώρα του – κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο από τη Δύση, η οποία έχει διαφορετικές εμπειρίες (ανάλογα με τους Ρώσους συμπεριφέρονται και οι Έλληνες, όπως τεκμηριώνεται από την άνοδο των εκλογικών ποσοστών της νέας κυβέρνησης, όταν αυξάνονται οι πιέσεις της Ευρώπης).

Αντί λοιπόν ο κ. Putin να ανατραπεί, όπως ήλπιζε η Δύση, σταθεροποιήθηκε – ενώ η Ρωσία απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο από την φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, από την οποία άλλωστε έχει αποστασιοποιηθεί, μετά την εποχή των εγκλημάτων του ΔΝΤ (άρθρο).


Ο πολυπολιτισμικός οργανισμός

Κανένας στη Δύση δεν περίμενε μία τέτοια αντίδραση της Ρωσίας – αν και έπρεπε να ήταν αναμενόμενη, τουλάχιστον μετά τον πόλεμο της Γεωργίας. Τότε, για πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η χώρα αντιστάθηκε στις προσπάθειες διεύρυνσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ – φανερώνοντας πως δεν θα ήταν πρόθυμη να ανεχθεί περαιτέρω ενέργειες περιορισμού της από τη Δύση, χωρίς να αμυνθεί με όλες τις δυνάμεις της, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων.

Η αιτία είναι η βαθειά παρανόηση που διαπιστώνεται στη Δύση, όσον αφορά τη μεγάλη αυτή σε έκταση χώρα, η οποία δεν είναι ούτε ευρωπαϊκή, ούτε ασιατική, αλλά ευρασιατική – με πολλούς διαφορετικούς λαούς στο εσωτερικό της, οι οποίοι όμως είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους.

Με απλά λόγια, η Ρωσία δεν είναι εν μέρει ευρωπαϊκή και εν μέρει ασιατική – αλλά ένας ιστορικά μετεξελιγμένος κοινωνικός, πολιτιστικός και εθνικός οργανισμός, μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας. Ένας ενδιάμεσος πολυπολιτισμικός χώρος λοιπόν, ο οποίος συμπεριλαμβάνει την ανατολική και τη δυτική Ευρασία, απόλυτα αμιγής και συνεκτικός.

Περαιτέρω, μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση πηγάζει από την παρατήρηση των δύο παγκοσμίων πολέμων – του 1914/18 καθώς επίσης του 1939/1945. Εκείνες τις εποχές οι πολυπολιτισμικές αυτοκρατορίες, όπως αυτή των Αψβούργων, καθώς επίσης των Οθωμανών, διαμελίσθηκαν – ενώ οι λαοί που τις αποτελούσαν διαχωρίστηκαν μεταξύ τους, μετά από πολέμους.

Αντίθετα, η ρωσική-ευρασιατική πολυπολιτισμική αυτοκρατορία επιβίωσε από τους δύο μεγάλους πολέμους, με τη μορφή της Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς να διαμελισθεί, σαν μία αμιγής φυλή ειδικής μορφής. Ο χαρακτήρας της του ενδιάμεσου χώρου, της προσδίδει μία ιστορική ποιότητα ενός «ρωσικού οργανισμού», ο οποίος σε εποχές ειρήνης αναπτύσσει μία έντονη ενδο-πολιτιστική ζωή, ενώ σε εποχές πολέμου και αμφισβήτησης, οικονομικής, στρατιωτικής ή πολιτικής, τα διάφορα μέρη του συγκλίνουν μεταξύ τους – έρχονται πιο κοντά και αμύνονται από κοινού.

Το γεγονός αυτό, κρίνοντας από την ιστορία, μπορεί να οδηγήσει προσωρινά σε μία «βίαιη καταστολή», σε μία υποχώρηση καλύτερα του βιοτικού επιπέδου στο εσωτερικό της χώρας, όταν την ίδια στιγμή «βγάζει αγκάθια» προς τα έξω – με στόχο την προστασία των λαών της ως σύνολο και όχι ως επί μέρους οντότητες.

Αυτός λοιπόν που δεν γνωρίζει τα συγκεκριμένα, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ρωσίας, ως μίας ενδιάμεσης περιοχής της Ευρασίας, θέλοντας παρ’ όλα αυτά να την κατακτήσει, να την ελέγξει ή να κυριαρχήσει στο εσωτερικό της, είναι καταδικασμένος να ηττηθεί – γεγονός που έχει αποδειχθεί από τις προσπάθειες του Σουηδού Karl August, του Ναπολέοντα, της Βέρμαχτ στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, του Χίτλερ στο δεύτερο, καθώς επίσης των Η.Π.Α. σήμερα, εάν πράγματι δεν τα καταφέρουν τελικά.

Η αιτία είναι το ότι, οι λαοί της γνωρίζουν από την ιστορία τους πως ο διαμελισμός της χώρας τους είναι συνώνυμος με την ανασφάλεια, με το χάος, με τους εμφυλίους πολέμους κοκ. – με μία κατάσταση δηλαδή, η οποία θα ήταν απείρως τρομακτικότερη και οδυνηρότερη, από αυτήν που βιώνει σήμερα η δύστυχη Ουκρανία.


Τα νέα σχέδια των Η.Π.Α.

Η υπερδύναμη, διαπιστώνοντας πως η Ρωσία αντιστέκεται στο χρηματοπιστωτικό πόλεμο που της έχει κηρύξει, με αποτέλεσμα να «χάνει το πρόσωπο της» απέναντι στους συμμάχους της, σχεδιάζει την ανεξαρτητοποίηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια – με στόχο αφενός μεν την άσκηση ακόμη μεγαλύτερων οικονομικών πιέσεων στη χώρα, αφετέρου την αύξηση της δικής της οικονομικής ισχύος.

Διευρύνει λοιπόν σταδιακά τη σύγκρουση της με τη Ρωσία στα επίπεδα των αγωγών παροχής ενάργειας, στα ατομικά εργοστάσια και στα λιμάνια – ενώ η ΕΕ επιδιώκει μία στρατηγική ενεργειακή συνεργασία με την Ουκρανία, προγραμματίζοντας την επέκταση των υποδομών των αγωγών και αυξάνοντας την ενεργειακή δυναμικότητα της Ουκρανίας, έτσι ώστε να περιορίσει την εξάρτηση της από τη Ρωσία.

Την ίδια στιγμή οι αμερικανοί δηλώνουν πως οι πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης θα πρέπει να απελευθερωθούν από τις οικονομικές παρενοχλήσεις της Μόσχας των τελευταίων δεκαετιών – προγραμματίζοντας την κατασκευή νέων αγωγών φυσικού αερίου, σε μία περιοχή που καλύπτει το 70% των αναγκών της από τη Ρωσία.

Παράλληλα, οι αμερικανικές επιχειρήσεις του κλάδου της σχιστολιθικής, καθώς επίσης της πυρηνικής ενέργειας, επιδιώκουν την επέκταση τους στην Ευρώπη, έτσι ώστε να εκτοπίσουν τους ρωσικούς ομίλους – όπως στο παράδειγμα της επίσκεψης του αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη Βουλγαρία, η οποία εισάγει το 85% των αναγκών της από τη Ρωσία, με στόχο την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου από τις πολυεθνικές των Η.Π.Α.

Αμυνόμενη η Ρωσία, αγοράζει ενεργειακές υποδομές στην Ευρώπη, ενώ προσπαθεί να επεκταθεί στις χώρες της Μεσογείου, με κέντρο βάρους την Ελλάδα, την Ιταλία, την Κύπρο και την Αίγυπτο – όταν οι αμερικανοί σχεδιάζουν να μειώσουν κατά 20% το μερίδιο της στην ανατολική Ευρώπη, έως το 2020, αφενός μεν με την οικονομική βοήθεια της ΕΕ, αφετέρου με τη δική τους τεχνική και πολιτική στήριξη.

Περαιτέρω, η (εξαιρετικά εχθρική προς τη Ρωσία) Πολωνία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία, ξεκίνησαν να προμηθεύουν την Ουκρανία με φυσικό αέριο, το οποίο οι ίδιες αγοράζουν από τη Ρωσία, έτσι ώστε να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση – ενώ κατασκευάσθηκε ένας νέος αγωγός μεταξύ της Μολδαβίας και της Ρουμανίας.

Η Ρωσία τώρα, συνειδητοποιώντας προφανώς τη στρατηγική των Η.Π.Α. προσπαθεί να κερδίσει τους Ευρωπαίους μεγάλους πελάτες της – μεταξύ άλλων σχεδιάζοντας στην Τουρκία την κατασκευή ενός νέου αγωγού, με την ονομασία «Turkey Stream» (χάρτης). Δήλωσε δε πως εάν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν την προμήθεια τους με φυσικό αέριο, θα πρέπει οι ίδιοι να κατασκευάσουν έναν δικό τους αγωγό, έως τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία.

Χάρτης – οι διάφορες εναλλακτικές παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τη Ρωσία, οι δύο κεντρικοί διανομείς φυσικού αερίου μελλοντικά θα είναι η Τουρκία και η Γερμανία – οι δύο σύμμαχοι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Εν τούτοις, είναι δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού η Τουρκία θέλει να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κόστους κατασκευής η Ρωσία (Gazprom), ενώ απαιτεί πολύ υψηλά τέλη διέλευσης.

Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ σχεδιάζει με τη σειρά της την ανεξαρτητοποίηση της από τη Ρωσία, συνεργαζόμενη στρατηγικά με το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν – γεγονός που συνδέεται με την ευρύτερη στρατηγική των Η.Π.Α. στην περιοχή.

Επιμύθιο

Προφανώς το σκάκι, ο υπόγειος πόλεμος καλύτερα των αμερικανικών γερακιών με τη ρωσική αρκούδα, θα συνεχιστεί στο ευρωπαϊκό πεδίο μάχης – με στόχο να περιορισθεί η Ρωσία στο επίπεδο μίας τοπικής δύναμης, ελεγχόμενης από τις Η.Π.Α.

Εν τούτοις, οι προοπτικές επιτυχίας ενός τέτοιου σχεδίου είναι ελάχιστες, ενώ η Ευρώπη θα ήταν καλύτερα να επιδιώξει τη συνεργασία της με τη Ρωσία, αντί τη σύγκρουση μαζί της, η οποία θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, ειδικά για την ίδια.

Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη θα πρέπει να προσπαθήσει να κατανοήσουν οι Η.Π.Α. πως δεν μπορεί καμία δύναμη πλέον να κυριαρχήσει στον πλανήτη – οπότε θα ήταν καλύτερη η επιδίωξη συνεργασιών, έτσι ώστε να μην εξελιχθεί η υφιστάμενη σύγκρουση σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πυρηνικό αυτή τη φορά, ο οποίος κατά τον Αϊνστάιν θα ήταν ο τελευταίος στον πλανήτη.

Βιβλιογραφία: K. Ehlers, Brzezinski, Chicago Council, Stratfor, DWN, Faz

Aλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics)