Τελετή μνήμης για τους 3.700 Έλληνες που δολοφονήθηκαν στο Μαουτχάουζεν (vid)

Στην τελετή στο ελληνικό μνημείο, την μνήμη των Ελλήνων νεκρών του Μαουτχάουζεν τίμησαν με καταθέσεις στεφάνων, η Ελληνίδα πρέσβης και εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτείας, εκπρόσωποι της Κυπριακής Δημοκρατίας με επικεφαλής τον πρέσβη Μάριο Ιερωνυμίδη. Τρισάγιο τέλεσε ο αρχιδιάκονος της Ιεράς Μητροπόλεως Αυστρίας, Αθανάσιος...

Η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, ο αντισημιτισμός και κάθε είδους ρατσισμός – εκφάνσεις ενός τρόπου ζωής – ξαναχτυπούν τις πόρτες μας και είναι καθήκον μας σήμερα στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη, να επαγρυπνούμε, να φωνάζουμε και να εννοούμε το «ποτέ ξανά αυτή εδώ η φρίκη».

Τα παραπάνω τόνισε η πρέσβης της Ελλάδας στην Αυστρία, Χρυσούλα Αλειφέρη, στην ομιλία της στην τελετή μνήμης στο πρώην ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μαουτχάουζεν στην άνω Αυστρία, για τους 3.700 Έλληνες νεκρούς που έχασαν εκεί βάρβαρα τη ζωή τους, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Ο θάνατος τόσων ανθρώπων, ο άδικος χαμός τους, δεν εξασφαλίζει από μόνος του ότι είμαστε πια απαλλαγμένοι από τον κίνδυνο. Τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι που τα έζησαν φεύγουν, άλλοι ξεχνούν και άλλοι κάνουν ότι δεν θυμούνται ή δεν θέλουν να θυμούνται. 71 χρόνια μετά την απελευθέρωση του Μαουτχάουζεν, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος» προειδοποίησε η Ελληνίδα πρέσβης.

Στην τελετή στο ελληνικό μνημείο, την μνήμη των Ελλήνων νεκρών του Μαουτχάουζεν τίμησαν με καταθέσεις στεφάνων, η Ελληνίδα πρέσβης και εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτείας, εκπρόσωποι της Κυπριακής Δημοκρατίας με επικεφαλής τον πρέσβη Μάριο Ιερωνυμίδη. Τρισάγιο τέλεσε ο αρχιδιάκονος της Ιεράς Μητροπόλεως Αυστρίας, Αθανάσιος.

Την μνήμη των νεκρών τίμησαν επίσης, οι αντιπροσωπείες ελληνικών μαζικών φορέων, αλλά και πολλά μέλη της Ομογένειας στην Αυστρία, με σημαντική παρουσία νεολαίων, ενώ ακολούθησε παρουσίαση του μνημειώδους έργου «Μαουτχάουζεν» του Μίκη Θεοδωράκη, από το μουσικό σχήμα της Βιέννης «Οι Έλληνες».

Νωρίτερα, στη συλλογική τελετή στο κεντρικό μνημείο του πρώην ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης, δεκάδες επίσημες αντιπροσωπείες από τα πέρατα του κόσμου με κεντρικό σύνθημα «Διεθνής Αλληλεγγύη», και πολλές χιλιάδες προσκυνητές με επικεφαλής τον ομοσπονδιακό πρόεδρο της Αυστρίας, Χάιντς Φίσερ και πολλά μέλη της αυστριακής κυβέρνησης, όπως επίσης έξι από τους ελάχιστους πλέον επιζώντες του Μαουτχάουζεν, τίμησαν τη μνήμη των πάνω από 120.000 ανθρώπων που θανατώθηκαν εκεί από τους ναζιστές.

Στο περιθώριο των τελετών μνήμης στο Μαουτχάουζεν, παρουσιάστηκε «Βιβλίο μνήμης» για τα θύματα του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης, ένα τρίτομο έργο, αποτέλεσμα πολύχρονων επιμελών ερευνών, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά και αναφέρονται στην ταυτότητα και άλλα στοιχεία 84.270 θυμάτων.

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Μαουτχάουζεν, έξω από το ομώνυμο χωριό 170 χλμ. δυτικά της Βιέννης, ιδρύθηκε από τους Γερμανούς ναζιστές το 1938 και μέχρι την απελευθέρωσή του από συμμαχικά στρατεύματα στις 5 Μαΐου 1945, πάνω από 206.000 κρατούμενοι από όλη την Ευρώπη γνώρισαν εκεί ό,τι πιο απάνθρωπο μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Για τους 122.797 από αυτούς – ανάμεσά τους και 3.700 Έλληνες – η απελευθέρωση ήλθε πολύ αργά: είχαν αφήσει στα κρεματόρια του Μαουτχάουζεν την τελευταία τους πνοή.

Μετά τον πόλεμο, οι εγκαταστάσεις του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης μετατράπηκαν σε μουσείο και τόπο προσκυνήματος, με μνημεία των χωρών που είχαν εκεί τα θύματά τους και κάθε χρόνο στην επέτειο απελευθέρωσης, συρρέουν στο Μαουτχάουζεν πολλές χιλιάδες προσκυνητές από τα πέρατα της Ευρώπης αλλά και οι ελάχιστοι πλέον εν ζωή από τους επιζώντες του.

Το μνημειώδες έργο του, «Μαουτχάουζεν», ο κορυφαίος Έλληνας μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε το 1965 σε ποίηση του θεατρικού συγγραφέα και ακαδημαϊκού Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο οποίος υπήρξε για δυόμιση χρόνια κρατούμενος στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και ένας από τους ελάχιστους επιζώντες του.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, έχοντας δίπλα του τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά το «Μαουτχάουζεν» στον τόπο του μαρτυρίου το Μάιο του 1988, σε μια ιστορική συναυλία του με την Μαρία Φαραντούρη, την Ελινόαρ Μοάβ-Βιντιάδη και την Ανατολικογερμανίδα Γκίζελα Μάι, παρουσία του τότε καγκελάριου της Αυστρίας, Φραντς Βρανίτσκι και δεκάδων χιλιάδων προσκυνητών απ’ όλη την Ευρώπη.

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλης Mουσική :Μίκης Θεοδωράκης
Τραγουδά η Μαρία Φαραντούρη

πηγή: ΑΜΠΕ / mignatiou.com

Κυβερνητικό σπινάρισμα πριν το... νήμα της 24ης Μαΐου! - Εβδομάδα φορονομοσχεδίων

Καθοριστική είναι η τρέχουσα εβδομάδα για την κυβέρνηση καθώς φέρνει στην Βουλή την προσεχή Πέμπτη το νομοσχέδιο με τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, που έχει συμφωνήσει με τους δανειστές....

ΕΩΣ και την τελευταία στιγμή πριν την κατάθεση υπάρχουν έντονες διαβουλεύσεις τόσο στο κυβερνητικό στρατίπεδο, όσο και στο οικονομικό επιτελείο με τους θεσμούς προκειμένου να οριστικοποιηθούν και να ποσοτικοποιηθούν οι στόχοι των προσδοκομένων αποδόσεων.

Η κυβέρνηση θέλει να είναι έτοιμη πριν το Eurogroup της 24ης Μαΐου, ώστε να κλείσει η αξιολόγηση και να συζητηθεί η λύση για το χρέος αλλά και ο αποκαλούμενος «κόφτης» των δημοσιονομικών δαπανών.

Η κυβέρνηση θα επιδιώξει επίσης να "οριοθετήσει" νομοθετικά τις περιοχές στις οποίες θα ενεργοποιείται αυτόματα η περικοπή, ώστε να μην επηρεάζονται σε πρωταρχικό επίπεδο ευαίσθητα σημεία, όπως μισθοί και συντάξεις, αλλά μόνον όταν η απόκλιση από τους στόχους ξεπερνά κάποια όρια. 

Νέες αυξήσεις έμμεσων φόρων

• Ο συντελεστής ΦΠΑ ανεβαίνει από το 23% στο 24% με εφαρμογή την 1η Ιουλίου 2016.


• Νέο τέλος στον εισαγόμενο καφέ, που μπορεί να φθάσει έως και τα 2€ ανά κιλό από 1η Ιανουαρίου 2017


• Τέλος 5% στην σταθερή τηλεφωνία προ ΦΠΑ ως αντιστάθμισμα στο φόρο διαδικτυακών συνδέσεων.


• Τέλος στην συνδρομητική τηλεόραση ύψους 10% από 1η Ιουλίου 2016


• Αύξηση του ΕΦΚ στα καύσιμα: 9-10 λεπτά ανά λίτρο στην βενζίνη και 3 λεπτά σε πετρέλαιο και υγραέριο.


• Αύξηση αναλογικού φόρου κατανάλωσης σε τσιγάρα, καπνό και ηλεκτρονικά τσιγάρα κατά 30% και του πάγιου φόρου κατά 9% από 1η Ιανουαρίου 2017


• Αύξηση φόρου επί των μικτών κερδών σε τυχερά παίγνια στο 35%


• Φόρος διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία άνω των δύο αστέρων κι ενοικιαζόμενα δύο κλειδιών


• Αύξηση του ΕΦΚ στην μπύρα, ενώ καταργείται και η έκπτωση 30% στα αλκοολούχα στα Δωδεκάνησα


• Θέσπιση φόρου στις κτηματομεσιτικές εταιρίες, διαχείρισης χαρτοφυλακίων κι επενδύσεων από 1η Ιουλίου 2016.

Κλείδωσε ο μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης - Στην κυβέρνηση η πρωτοβουλία των κινήσεων

Σε μια μαραθώνια συνεδρίαση που έγινε σήμερα υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, στο Μέγαρο Μαξίμου, οριστικοποιήθηκε, κατά τις ίδιες πληροφορίες που επικαλείται το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η μορφή του μηχανισμού δημοσιονομικής διόρθωσης, αποκαλούμενου και αυτόματου «κόφτη» δσαπανών, ο οποίος θα ενεργοποιείται μόνο εφόσον δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα... 

Την ερχόμενη Πέμπτη, 19 Μαΐου, 2016, εισάγεται, σύμφωνα με πληροφορίες, στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές το τελευταίο νομοσχέδιο με τα εναπομείναντα μέτρα για το κλείσιμο αξιολόγησης και τον μηχανισμό δημοσιονομικής διόρθωσης, με στόχο να έχει ψηφιστεί ενόψει και της συνεδρίασης του Eurogroup της 24ης Μαΐου.

Μια ημέρα νωρίτερα, την Τετάρτη, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να ενημερωθεί από τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου.

Σε μια μαραθώνια συνεδρίαση που έγινε σήμερα υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, στο Μέγαρο Μαξίμου, οριστικοποιήθηκε, κατά τις ίδιες πληροφορίες που επικαλείται το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η μορφή του μηχανισμού δημοσιονομικής διόρθωσης, ο οποίος θα ενεργοποιείται μόνο εφόσον δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Θα προβλέπεται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για τις παρεμβάσεις στους κωδικούς των εσόδων και των δαπανών, για τους οποίους -σημειώνεται- η ελληνική κυβέρνηση θα αποφασίζει. Η έκδοση ΠΔ αποτελεί υποχρέωση που απορρέει από την ίδια τη συμφωνία, κατά τις ίδιες πληροφορίες.

Υπογραμμίζεται ακόμη ότι στην περίπτωση που το ΠΔ δεν εκδοθεί, τότε μόνο θα ενεργοποιείται ο μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης με δυνατότητα παρέμβασης σε όλους τους κωδικούς, με εξαίρεση τους κωδικούς που αφορούν ευαίσθητες περιοχές. Τυχόν ενεργοποίηση του μηχανισμού αφορά μόνο δημοσιονομικούς στόχους που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς, θα βασίζεται αποκλειστικά στα στοιχεία της Eurostat και όχι σε μελλοντικές εκτιμήσεις και θα αφορά επίσης σε συγκεκριμένο ύψος προσαρμογής για συγκεκριμένες αποκλίσεις.

Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να παρεμβαίνει εγκαίρως προκειμένου να μην υπάρχουν αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους και να μην χρειάζεται ενεργοποίηση του μηχανισμού, αποφασίζοντας έτσι η ίδια για το μίγμα πολιτικής που θα αποτρέπει και θα προλαμβάνει αποκλίσεις.

Στη σημερινή σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, στο επίκεντρο βρέθηκε και η επικείμενη κρίσιμη συζήτηση για το ελληνικό χρέος. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές αυτό που επιδιώκει η Αθήνα στο Eurogroup της 24ης Μαΐου είναι ένα σαφές σχέδιο στη βάση της απόφασης της προηγούμενης συνεδρίασης του Eurogroup, το οποίο θα αποκαθιστά τη σταθερότητα στη χώρα και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, κρίσιμο ζήτημα αυτή τη φορά, με βάση και την προηγούμενη απόφαση του Eurogroup, είναι ότι σχεδιάζεται ένας μηχανισμός ο οποίος δεν θα εξαρτάται από τον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών, αλλά αυτόματα θα διατηρεί τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Ο μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης

Ο αυτόματος μηχανισμός εδράζεται σε ευρωπαϊκές πρακτικές και είναι συμβατός με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αναφέρουν αρμόδιες πηγές και επισημαίνουν ότι από τον Μάρτιο 2012 το Δημοσιονομικό Σύμφωνο προβλέπει την υποχρέωση των κρατών-μελών να προβλέψουν τη δημιουργία ενός μηχανισμού αυτόματης δημοσιονομικής προσαρμογής σε περίπτωση που παρατηρούνται αποκλίσεις από τους μεσοπρόθεσμους στόχους.

Ειδικότερα,

Πώς θα λειτουργεί:

• Τον Απρίλιο κάθε έτους ανακοινώνονται τα στοιχεία της Eurostat για το προηγούμενο έτος.


• Αν η Ελλάδα βρίσκεται εντός των στόχων της συμφωνίας, κανένα απολύτως μέτρο δεν λαμβάνεται.


• Αν η Ελλάδα βρίσκεται κάτω του στόχου που έχει τεθεί τότε θα εκδίδεται προεδρικό διάταγμα με το οποίο θα μειώνονται οι δαπάνες σε συγκεκριμένους κωδικούς (με μέριμνα φυσικά για τα ευαίσθητα ζητήματα όπως πχ κοινωνική πρόνοια, επιδόματα ανεργίας κλπ.). Αλλά κάτι αντίστοιχο θα έπρεπε να συμβεί έτσι κι αλλιώς σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους.


• Σε περίπτωση εφαρμογής του μηχανισμού αυτή θα αφορά στους ήδη συμφωνημένους από το καλοκαίρι δημοσιονομικούς στόχους. 'Αρα δεν πρόκειται για νέο μνημόνιο ή για υπέρβαση των όσων είχαν ψηφιστεί (και από την ΝΔ) το καλοκαίρι.


• Η βασική επιτυχία της κυβέρνησης είναι ότι με το μηχανισμό κερδίζει 3 «καθαρά» χρόνια για να προσηλωθεί απερίσπαστη στην άσκηση της πολιτικής της, υπογραμμίζουν οι ίδιες πηγές, κι αυτό διότι:


• Τον Απρίλιο 2017 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα για το 2016 τα οποία πολύ εύκολα θα υπερκαλύψουν το στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 0,5% (το οποίο έχει πρακτικά κλειδώσει από φέτος)


• Τον Απρίλιο 2018 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα για το 2017 τα οποία με βάση την πρόβλεψη για 2,7% ρυθμό ανάπτυξης θα έχουν καλύψει άνετα το στόχο του 1,5%


• Τον Απρίλιο του 2019 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα για το 2018 με στόχο 3,5%. Εκεί τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα λόγω του υψηλότερου στόχου αλλά η Ελλάδα αναμένεται ως τότε να έχει βγει στις αγορές και να έχει εξέλθει από το Μνημόνιο.

Μας υποδείχνουν να τους καταψηφίσουμε

Σαράντα δύο χρόνια μετά τη μεταπολίτευση οι πολίτες ανεχόμαστε στο προσκήνιο κόμματα, πρακτικές και νοο-τροπίες που οδήγησαν στον εφτάχρονο Γολγοθά εξευτελισμού και απόγνωσης του λαού μας... 

του Χρήστου Γιανναρά

Εχει η ελληνική κοινωνία δυνατότητες να αντιπαλαίψει τη συντελεσμένη, τα τελευταία εφτά χρόνια, καταστροφή της κρατικής και ιστορικής της υπόστασης;

H λέξη «καταστροφή» κυριολεκτεί: Aφορά στον παραγωγικό ιστό της χώρας, στις επιχειρηματικές επενδύσεις, στη διοικητική - λειτουργική δομή του κράτους και των θεσμών, σε ό,τι ονομάζουμε «κοινωνικό κράτος» και προϋποθέσεις κοινωνικής συνοχής – τελικά στο «νόημα» που μπορεί να έχει η συντήρηση του ελληνικού ονόματος, της οργανωμένης ελληνώνυμης συλλογικότητας.

Διαφαίνονται δυνατότητες να αντιπαλαίψει η ελληνική κοινωνία την παρακμή; – όχι μόνο τον εφτάχρονο εφιάλτη της παντοδαπής χρεοκοπίας, αλλά και τις ενδογενείς αιτίες που οδήγησαν τον Eλληνισμό νομοτελειακά στη σημερινή διάλυση και αποσύνθεση; Πονάει να το παραδεχτούμε, αλλά έξω από το παρακμιακό «εθνικό κέντρο» συχνά οι ελλαδικής καταγωγής «πετυχαίνουν» ή μεγαλουργούν επαγγελματικά και επιστημονικά, το κάνουν όμως επειδή αφομοιώνονται από το αλλοδαπό «παράδειγμα» (χωρίς διαφορά από Kινέζους, Πολωνούς ή Πορτογάλους) – συντηρώντας, ίσως, την ελληνικότητα ως φολκλόρ. Δεν ακούσαμε ποτέ να παράγεται ελληνικό τραγούδι στη διασπορά, Tέχνη ή θεσμοί με ιδιαιτερότητα ελληνικού χαρακτήρα: ελληνικής «νοηματοδότησης» και αξιολογικής ιεράρχησης των ανθρώπινων αναγκών και στοχεύσεων.

Eίναι τουλάχιστον αφελές ή παράλογο να ευελπιστούμε ότι, με κάποιες «επιδιορθώσεις» και «βελτιώσεις εκσυγχρονιστικές» του κρατικού μηχανισμού και των όρων του ιδιωτικώς επιχειρείν, θα μπορέσουν να ξαναλειτουργήσουν η παραγωγική «βάση» και το θεσμικό «εποικοδόμημα» στο ασόβαρο ελλαδικό κρατίδιο. Oμως αυτή ακριβώς η αφελής ή παράλογη προσδοκία είναι το μόνο λογικό (!) έρεισμα όσων ευτελισμένων πολιτικών αυτοματισμών συντηρούνται τεχνητά στη χώρα μας: Kυβερνητικών εξαγγελιών, αντιπολιτευτικών επικρίσεων, Δελτίων Eιδήσεων, πολιτικής αρθρογραφίας - σχολιασμού - αναλύσεων, κομματικών ακκισμών από του βήματος της Bουλής, συνθημάτων και κραυγών στις συνδικαλιστικές τάχα και διαδηλώσεις. Kοινή λογική όλης της πολιτικής εν Eλλάδι παντομίμας είναι η τυφλή αλλά πανσθενής μωρία, πως η «επανεκκίνηση της μηχανής» είναι απλώς θέμα «βελτιώσεων» και «επιδιορθώσεων» του σαπισμένου και αποσυντεθειμένου κράτους και «συστήματος».

Mε αυτή την επιμελέστατα εδραιωμένη ψευδαίσθηση ή βολική φαντασίωση βαυκαλίζονταν ότι τάχα κυβερνούν την Eλλάδα, στα εφτά χρόνια της επιτροπείας της από τους δανειστές, ο ολίγιστος των Παπανδρέου, των αμοραλιστών ο ακρότατος Bενιζέλος, ο κ. 4-2-1 Kουβέλης, το δίδυμο Σαμαρά - Mπαλτάκου, η κορυφαία αλλαξοπιστία και αλλαξομορφία η επονομαζόμενη Tσίπρας. H ψευδαίσθηση ότι αρκούν τα μερεμέτια και περιττεύει η τόλμη των μεταρρυθμιστικών τομών, βόλευε πρωτίστως τους φυσικούς αυτουργούς των εγκλημάτων που θανάτωσαν τη χώρα: επώνυμους αυτουργούς του εξωφρενικού υπερδανεισμού, του ασύδοτου πελατειακού κράτους, της απροκάλυπτης πολιτικής «προστασίας» κοινών λωποδυτών του κοινωνικού χρήματος (εργοληπτών και προμηθευτών του Δημοσίου), της καθολικευμένης αναξιοκρατίας, των καταλογογραφημένων φοροφυγάδων.

Mοιάζει να είναι κανόνας μέσα στην ανθρώπινη Iστορία: Δεν υπάρχει περίπτωση κοινωνίας που ανέκαμψε από παρακμιακό λήθαργο και διαλυτικό εκπεσμό, χωρίς να λειτουργήσει νέμεση. Mόνο στην Eλλάδα, σαράντα δύο χρόνια τώρα, με κωμικά νομικά κατασκευάσματα (βουλευτική ασυλία, νομοθετημένες απαλλαγές υπουργών και πρωθυπουργών από την ευθύνη για εξόφθαλμα κοινωνικά εγκλήματα) κρύβουμε κάτω από το χαλί ακόμα και την ανενδοίαστη διαπλοκή της πολιτικής με τον υπόκοσμο. Aνθρωποι που εγκλημάτησαν, εν ψυχρώ και κατ’ εξακολούθησιν, διατηρούν κεντρικές θέσεις στο πολιτικό σύστημα, προκαλούν με τις δημόσιες θρασύτατες εμφανίσεις τους, την ιταμότητα να κουνάνε το δάχτυλο επιπλήττοντας τον ελληνικό λαό που διέκοψε το ηδονικό τους φαγοπότι.

Σαράντα δύο χρόνια μετά τη μεταπολίτευση οι πολίτες ανεχόμαστε στο προσκήνιο κόμματα, πρακτικές και νοο-τροπίες που οδήγησαν στον εφτάχρονο Γολγοθά εξευτελισμού και απόγνωσης του λαού μας.

Aνεχόμαστε να μας αποκοιμίζουν ο κ. Aλέξης, ο κ. Kυριάκος, η κ. Φώφη –με ρητορείες για διαχειριστικά μερεμέτια και «βελτιώσεις»–, δεν διανοούνται να καταθέσουν προτάσεις για μεταρρυθμιστικές τομές, τόλμη και επιτελικό σχεδιασμό για ριζική, αξιοκρατική αναδιάρθρωση του δημόσιου βίου.

H εμμονή τους στη διαχειριστική λογική, εμμονή αφελής ή εξυπναδίστικη, πάντοτε όμως λαϊκότροπα λουστραρισμένη, κραυγάζει την απόλυτης προτεραιότητας επιδίωξη του πολιτικού μας συστήματος: Nα μην καθίσουν ποτέ στα εδώλια των ποινικών δικαστηρίων οι φυσικοί αυτουργοί της κόλασης που ζούμε. Nα μη χάσουν τα χρυσοφόρα πόστα τους «τα δικά τους παιδιά». Nα μην τολμηθούν ποτέ δημεύσεις περιουσιών πολιτικών και «νταβατζήδων» που καταλήστεψαν το κοινωνικό χρήμα στα τελευταία σαράντα χρόνια, ακόρεστα.

Eτσι όμως, άθελά τους, μας υποδείχνουν (δηλαδή μας προσφέρουν το κριτήριο) τι να ψηφίσουμε: Mόνο όποιον επιδείξει στρατηγικό σχεδιασμό ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Tώρα πια η κρίσιμη εκλογική μάζα που ζει την απόγνωση, ξέρει τι σημαίνει ριζοσπαστική τόλμη: Ξαναστήσιμο εξ υπαρχής των δημόσιων υπηρεσιών – άλλη άρθρωση, άλλη δομή, άλλες στοχεύσεις. Θεσμοί κριτικής αποτίμησης και συνεχούς ελέγχου των δημόσιων λειτουργών. Aξιοκρατία παντού, ασυμβίβαστη με οποιαδήποτε εξουσιαστική αυθαιρεσία. Eπιστροφή του συνδικαλισμού στις συνταγματικές του προδιαγραφές. Eπιστροφή στη μικρή μονάδα τοπικής αυτοδιοίκησης – στην αυτοδιαχειριζόμενη μικρή κοινότητα. Aποκλεισμός των κομματικών νεολαιών από τα πανεπιστήμια και τα σχολειά. Aρχαία Eλληνικά από το Δημοτικό, μετοχική Παιδεία, όχι χρηστική. Tραπεζικό σύστημα επιστρατευμένο στην ενίσχυση της μικρής επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Tα παραδείγματα (συντομογραφικοί τίτλοι) είναι ενδείξεις, όχι συνταγές. Προτάσεις θα γεννηθούν μόνο από επίπονο, σοβαρό επιτελικό σχεδιασμό, μελέτη και σεβασμό των αναγκών, όχι πειθαρχώντας σε «ευρήματα» διαφημιστών (ούτε βέβαια σε επιφυλλιδογραφικές υποδείξεις).

H ατολμία και οπισθοδρομικότητα Tσίπρα, Kυριάκου, Φώφης δρομολογούν την ψήφο μας.

πηγή: yannaras.gr

Νίκος Κοτζιάς: «Η εξωτερική μας πολιτική είναι συνετή, αποφασιστική, νηφάλια και ψύχραιμη»

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ, Νίκος Κοτζιάς, τονίζει ότι «δεν θα πρέπει να υποτιμάται η αποφασιστικότητα της Ελλάδας να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εδαφική της ακεραιότητα», ενώ εξηγεί ότι «στην Τουρκία διεξάγεται μία σκληρή μάχη εξουσίας» τονίζοντας ότι «η Ελλάδα είναι προσεκτική, προκειμένου να μην καταστεί μέρος του προβλήματος»... 

«Η χώρα υλοποιεί μια εξωτερική πολιτική σταθερή στις "κόκκινες γραμμές" της. Συνετή και αποφασιστική στην αποτρεπτική της λειτουργία. Δημιουργό συμμαχιών και στηριγμάτων. Νηφάλια και ψύχραιμη. Μια πολιτική, η οποία χρησιμοποιεί όλα τα διπλωματικά μέσα» τονίζει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς σε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής», με επιστέγασμα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την πρόσφατη ένταση στο Αιγαίο.

Ο κ. Κοτζιάς τονίζει ότι «δεν θα πρέπει να υποτιμάται η αποφασιστικότητα της Ελλάδας να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εδαφική της ακεραιότητα», ενώ εξηγεί ότι «στην Τουρκία διεξάγεται μία σκληρή μάχη εξουσίας» τονίζοντας ότι «η Ελλάδα είναι προσεκτική, προκειμένου να μην καταστεί μέρος του προβλήματος».

Επισημαίνει δε ότι «οι προκλήσεις στο Αιγαίο πηγάζουν από μερίδα της στρατιωτικής μηχανής της γείτονος» λόγω της «αναβάθμισης του ρόλου του στρατού, τόσο στο εσωτερικό, για την αντιμετώπιση του κινήματος Γκιουλέν και των Κούρδων, όσο και στο εξωτερικό, Ιράκ και Συρία, και της επανεμφάνισης των Ένοπλων Δυνάμεων να διαμορφώνουν αφενός νέους συμβιβασμούς στο συγκρότημα εξουσίας και αφετέρου να καταγράφουν απαράδεκτες συμπεριφορές εκτός διεθνούς δικαίου». Προσθέτει επίσης ότι «κατά την περίοδο πρωθυπουργίας και προεδρίας της Τουρκίας από τον κ. Ερντογάν, δεν υπήρξε θερμό επεισόδιο. Όμως, αν δεν προσέξει κανείς, μπορεί να προκύψει θερμό επεισόδιο ακόμα και από λάθος».

Σχετικά με το ζήτημα της επέκτασης της επιχείρησης «Σοφία» του ΝΑΤΟ στην κεντρική Μεσόγειο, ο υπουργός Εξωτερικών τονίζει ότι έθεσε ως δεσμευτικό όρο να μας δοθούν νομικές και πολιτικές εγγυήσεις τόσο ως προς το ότι οι πρόσφυγες της περιοχής δεν θα μεταφερθούν σε ελληνικά νησιά, ειδικότερα στην Κρήτη, όσο και ως προς τη μη συμμετοχή τρίτων δυνάμεων που αμφισβητούν την κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.

Αναφορικά με τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία, με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο κ. Κοτζιάς υποστηρίζει ότι «παρά τα πολλαπλά προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις Δύσης και Ρωσίας, θα πρέπει να βρίσκουμε δρόμους συνομιλίας και συνεννόησης με την τελευταία», και επισημαίνει ότι «η Ε.Ε. θα πρέπει να καταλήξει ποια αρχιτεκτονική ασφάλειας επιθυμεί για την ευρωπαϊκή ήπειρο στον 21ο αιώνα: Θα είναι μια αρχιτεκτονική ενάντια στη Ρωσία ή με τη Ρωσία» σημειώνοντας ότι «όλα τα παλιά μέλη της Ε.Ε., όπως και η Ελλάδα, επιλέγουν να συνομιλούν με τη Ρωσία σε αντίθεση με ορισμένα από τα νεότερα».

Ερωτηθείς για τα Βαλκάνια και στις σχέσεις της χώρας μας με τους βόρειους γείτονές της και κυρίως την πΓΔΜ και την Αλβανία ο κ. Κοτζιάς αναφέρθηκε στην επιτυχή έκβαση της ελληνικής πρωτοβουλίας για τη σύγκληση συνδιάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών και Εσωτερικών της Ελλάδας, πΓΔΜ, Αλβανίας και Βουλγαρίας στη Θεσσαλονίκη η οποία με την συναπόφαση όλων θεσμοθετείται σε εξαμηνιαία βάση. Αναφέρθηκε επίσης στις «εξαιρετικά καλές σχέσεις με την Βουλγαρία» και στα πρακτικά τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (MOE) με τα Σκόπια. Ως προς το θέμα της ονομασίας είπε ότι «θα πρέπει να ωριμάσουν οι συνθήκες στη γείτονα, ώστε να αποδεχθεί έναν ουσιαστικό συμβιβασμό».

Ειδικότερα για την Αλβανία είπε ότι «είμαστε σε συνεννόηση στη βάση μιας σύνθετης πρότασής μου για την επίλυση του συνόλου των προβλημάτων, εκκρεμοτήτων και αξιοποίησης των δυνατοτήτων για κοινές δράσεις» εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα βρεθούν «κοινά μονοπάτια προώθησης των απαραίτητων και δημιουργικών λύσεων».
Ερωτηθείς για τις τριμερείς συνεργασίες που έχει προωθήσει με την Κύπρο, και Αίγυπτο, Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανο ο υπουργός Εξωτερικών τόνισε το ποιοτικό άλμα που έχει διαμορφωθεί με τις πρώτες δύο, σε επίπεδο σχεδόν όλων των υπουργείων και όχι μόνο μεταξύ του ΥΠΕΞ, και τη σημασία που έχουν οι νέες κοινές ευθύνες αλλά και ευκαιρίες στην περιοχή της Α. Μεσογείου. Απτό παράδειγμα η, ελληνικής πρωτοβουλίας, διεθνής διάσκεψη στις 8 και 9 Σεπτεμβρίου στη Ρόδο με τη συμμετοχή έξι ευρωπαϊκών και έξι αραβικών κρατών για ζητήματα ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο που θα συνεισφέρει στη «δημιουργία ενός νέου περιφερειακού θεσμού ασφάλειας».

Τέλος σχετικά με τις πρόσφατες επισκέψεις του στην Αυστρία και τη Σλοβακία, δύο χώρες με τις οποίες είχαν αυξηθεί οι τόνοι λόγω του προσφυγικού, ο κ. Κοτζιάς είπε ότι η επίσκεψή του στην Μπρατισλάβα έδειξε τη θετική και δημιουργικά αναπτυσσόμενη κατάσταση των σχέσεών μας. «Οι σχέσεις των δύο κρατών», είπε, «πέρασαν ορισμένες δυσκολίες εξαιτίας της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης. Νομίζω τώρα μας καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα. Στο προσφυγικό είχαμε αρχικά την ίδια προσέγγιση με την Αυστρία. Όταν το πρόβλημα διογκώθηκε, η Αυστρία αναζήτησε λύση με εθνικούς όρους. Η επιλογή αυτή υπονόμευε σε ένα βαθμό την ευρωπαϊκή λύση, ενώ δημιουργούσε κινδύνους κατακερματισμού της Ε.Ε.» Και κατέληξε: «Προσπάθειά μου ήταν και είναι να υπάρχει απέναντί μας πλήρης σεβασμός και συνθήκες δημιουργικής συνεργασίας. Αυτόν τον αποκαταστήσαμε».

ΑΜΠΕ

Επικίνδυνη κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο

Υπό την πιέση των συσσωρευόμενων αδιεξόδων, ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να επιχειρεί μείζονα αναπροσανατολισμό των εσωτερικών του συμμαχιών και των εξωτερικών του προτεραιοτήτων...

ΚΑΤΑΛΥΤΕΣ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΚΑΙ Η ΑΘΛΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Ε.Ε. - ΤΟΥΡΚΙΑΣ 

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου* στην iskra

Σε ανησυχητικό βαθμό κλιμακώνονται, μέρα με τη μέρα, οι εντάσεις στο Αιγαίο. Εκδοτικά συγκροτήματα βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με ρεπορτάζ περί “ανελέητου πολέμου” Αθήνας και Άγκυρας, με αλλεπάλληλες εκδόσεις NOTAM και NAVTEX, με αφορμή μεγάλης κλίμακας τουρκικές ασκήσεις (Efes, Beyaz Firtina) που δεσμεύουν μεγάλες περιοχές του Αιγαίου και αμφισβητούν ελληνικά, κυριαρχικά δικαιώματα, ιδίως στην περιοχή Χίου - Οινουσσών- Ψαρών. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς δεν έκρυψε, μάλιστα, με συνέντευξή του στην “Καθημερινή” της Κυριακής, τους φόβους του για ενδεχόμενο “θερμό επεισόδιο”.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία ενισχύουν την αβεβαιότητα και την αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η τροπή που έχει πάρει ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία (και για την οποία η “νεο- οθωμανική” πολιτική της τουρκικής ηγεσίας επωμίζεται σημαντικό μερίδιο ευθύνης) ενισχύει την πιθανότητα δημιουργίας ντε φάκτο κουρδικής οντότητας στα νότια σύνορα της Τουρκίας, πράγμα που αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη της Άγκυρας. Η νευρικότητα που προκαλεί στη τουρκική ηγεσία αυτή η προοπτική εκδηλώθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο με τη μείζονα κρίση που προκάλεσε η κατάρριψη του ρωσικού, μαχητικού αεροπλάνου, τον περασμένο Νοέμβριο.

Η υποτροπή του Κουρδικού τροφοδοτεί και την επιδείνωση των σχέσεων Ε.Ε.- Τουρκίας, απειλώντας με κατάρρευση τη συμφωνία τους για το προσφυγικό, ιδίως μετά την αποπομπή Νταβούτογλου. Ο Ταγίπ Ερντογάν ξεκαθάρισε πρόσφατα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει την “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία του, που στοχοποιεί πρωτίστως τους Κούρδους (αλλά και τους αντιπολιτευόμενους δημοσιογράφους, ακτιβιστές και ακαδημαϊκούς), όπως αξιώνει η Ε.Ε. προκειμένου να προχωρήσει στην κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους. Ήδη, η εφαρμογή αυτής της απόφασης μετατέθηκε από τον Ιούνιο για τον Οκτώβριο και πολλοί θεωρούν ότι η συμφωνία για το προσφυγικό τελικά θα καταρρεύσει, επιβαρύνοντας για απροσδιόριστο διάστημα τις σχέσεις Ε.Ε.- Τουρκίας.

Υπό την πίεση των συσσωρευόμενων αδιεξόδων, ο Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται να επιχειρεί μείζονα αναπροσανατολισμό των εσωτερικών του συμμαχιών και των εξωτερικών του προτεραιοτήτων. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι, στα 14 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, το ΑΚΡ του Ταγίπ Ερντογάν περιόρισε το στρατό στους στρατώνες και, στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου, προσπάθησε να εξομαλύνει τις σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονές της. Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά, η (μέχρι τώρα) εποχή Ερντογάν ήταν η πιο ήρεμη περίοδος, χωρίς κανένα “θερμό” επεισόδιο- και πάντως πολύ καλύτερη από την εποχή που κυριαρχούσε το εθνικιστικό, Κεμαλικό κατεστημένο.

Τελευταία συσσωρεύονται, ωστόσο, ενδείξεις ότι ο Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να στηριχθεί πιο ενεργά στο στρατό (ο οποίος, λόγω Κουρδικού και Συριακού επωμίζεται ντε φάκτο αυξημένες ευθύνες) στο πλαίσιο μιας γενικότερης στροφής προς τον εθνικισμό, η οποία περιλαμβάνει και τα ολοένα και πιο τολμηρά ανοίγματα προς το ακροδεξιό ΜΗΡ (πρώην Γκρίζοι Λύκοι). Αν μονιμοποιηθεί, αυτή η “φυγή προς τα εμπρός” του Τούρκου προέδρου, μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνη και στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Θα εθελοτυφλούσε, ωστόσο, κανείς αν απέδιδε όλα τα προβλήματα για τις κλιμακούμενες εντάσεις στην Άγκυρα. Η αλήθεια είναι ότι οι διαδοχικές, κατά τα τελευταία χρόνια, κυβερνήσεις της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, δεν είναι καθόλου άμοιρες ευθυνών. Η στρατηγική τους επιλογή για στενή συμμαχία με το Ισραήλ και το απολυταρχικό καθεστώς Σίσι, στην Αίγυπτο, στο πλαίσιο μιας λογικής οικοδόμησης “αντιαξόνων” εναντίον της Τουρκίας, κάθε άλλο παρά ευνοούσε μια πολιτική ειρήνης και φιλίας στο Αιγαίο.

Πάνω σ' αυτά ήρθε να προστεθεί η απαράδεκτη, τόσο από ανθρωπιστική, όσο και από πολιτική άποψη στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού προβλήματος, που προκάλεσε συσσώρευση ναυτικών και στρατιωτικών δυνάμεων της Ελλάδας, της Τουρκίας, αλλά και του ΝΑΤΟ στα νερά του Αιγαίου, δημιουργώντας ντε φάκτο ιδανικό σκηνικό για τριβές, αμφισβητήσεις, εντάσεις, ή ακόμη και θερμά επεισόδια. Ενδεχομένως, σημαίνοντα κυβερνητικά στελέχη είχαν την αυταπάτη ότι, δίνοντας το πράσινο φως για τη μετατροπή του Αιγαίου σε ΝΑΤΟϊκή λίμνη, θα εξασφάλιζαν ισχυρή στήριξη από τον αμερικανικό παράγοντα, κάτι που θα λειτουργούσε αποτρεπτικά έναντι της Άγκυρας.

Διαψεύστηκαν οικτρά. Απέναντι στη βροχή των τουρκικών παραβιάσεων, ουδείς Αμερικανός ή Δυτικοευρωπαίος αξιωματούχος αισθάνθηκε την ανάγκη να πάρει δημόσια θέση. Μόνο η Ρωσία, για τους δικούς της λόγους, καταδίκασε απερίφραστα τις τουκρικές παραβιάσεις διά στόματος υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, κάτι που σχεδόν αποσιωπήθηκε στην Ελλάδα. Για άλλη μία φορά, επιβεβαιώνεται ότι μόνο μία ανεξάρτητη από ευρωατλαντικές δεσμεύσεις, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την ειρήνη στο Αιγαίο και τη φιλία των λαών Ελλάδας και Τουρκίας, μακριά από τους εκατέρωθεν, δυνητικά ολέθριους εθνικισμούς.

*Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας