Η Ιταλία αντιδρά στα μέτρα των Βρυξελλών

Δημοσιονομικά μέτρα ύψους σχεδόν τεσσάρων δις ευρώ ζητούν από τη Ρώμη οι Βρυξέλλες, ωστόσο η ιταλική κυβέρνηση δηλώνει ότι προτίθεται να εξοικονομήσει το πολύ ένα δις. Η κατάσταση αρχίζει να θυμίζει Ελλάδα...

Ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν

Η Ιταλία απαντά σήμερα στο αίτημα των Βρυξελλών για υιοθέτηση νέων μέτρων ύψους τριών-τεσσάρων δισεκατομμυρίων ευρώ. Σύμφωνα με τα όσα έχουν διαρρεύσει στον τύπο, η κυβέρνηση της Ρώμης επέλεξε μια μέση λύση. Όπως φαίνεται, δεν απορρίπτεται εντελώς το αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά μειώνεται σημαντικά το οικονομικό του βάρος.

Η Ιταλία επιδιώκει να εξοικονομήσει το πολύ ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι διότι αυτό θα δημιουργούσε την εντύπωση ότι συνεχίζεται η λιτότητα. Όπως γράφει η εφημερίδα Ιλ Μεσατζέρο, αναμένεται πιο δυναμική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής καθώς και περιορισμός των δαπανών των υπουργείων. Όχι όμως με «τραυματικό τρόπο» και φυσικά χωρίς τις λεγόμενες οριζόντιες περικοπές.

Η Ιταλία αρχίζει να θυμίζει Ελλάδα

Οι λεπτομέρειες των παρεμβάσεων αυτών θα γίνουν γνωστές αργότερα, πιθανώς μέχρι τα μέσα Απριλίου. Αυτό που θα πρέπει να διαπιστωθεί τώρα είναι αν οι Βρυξέλλες θα δεχθούν τη μερική αυτή δέσμευση ή αν θα ενεργοποιήσουν διαδικασία κυρώσεων. Η Ιταλία επιμένει ότι πρέπει να ληφθούν πιο ουσιαστικά υπόψη οι δαπάνες για το προσφυγικό και για την ανοικοδόμηση μετά από τους αλλεπάλληλους σεισμούς, αλλά η Κομισιόν διαμηνύει ότι έχει ήδη δείξει αρκετή κατανόηση.

Ο υπουργός Οικονομικών Πιέρ Κάρλο Πάντοαν προτίθεται να εργασθεί σίγουρα μέχρι το τέλος για να βρεθεί συμβιβασμός ώστε να αποφευχθεί η ανοικτή σύγκρουση. Από την πλευρά του ο κεντροαριστερός πρώην πρωθυπουργός και ηγέτης της κεντροαριστεράς, Ματέο Ρέντσι δεν θέλει σε καμία περίπτωση να δοθεί η εντύπωση ότι η χώρα δέχεται τις επιβολές των τεχνοκρατών.

Ποντάρει σε βουλευτικές εκλογές των Ιούνιο και προβάλλει τις διεκδικήσεις του, για μια διαφορετική Ευρώπη. Πιέσεις και διεκδικήσεις που θυμίζουν τη σχέση της Ελλάδας με τις Βρυξέλλες με κύριο ζητούμενο την ανάπτυξη.
Αθανασία Συγγελλάκη/DW

Δημοσκόπηση της Metron Analysis: Προηγείται η ΝΔ 25.8% ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ 15.6%!

Ισχυρό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει η δημοσκόπηση της Metron Analysis για λογαριασμό του ΑΝΤ1, η οποία παρουσιάστηκε την Τρίτη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων με τον Νίκο Χατζηνικολάου... 

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 10.2%.
Πιο αναλυτικά, στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό 15.6%, η ΝΔ 25.8%, η Χρυσή Αυγή 5.6%, το ΠΑΣΟΚ 4.9%, το ΚΚΕ 5%, η Ένωση Κεντρώων 2.3%, οι ΑΝΕΛ 2.1%, Το Ποτάμι 1.7% και η Λαϊκή Ενότητα 1.5%.
Άξιο λόγου είναι το ποσοστό των ερωτηθέντων που απάντησαν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν καθώς αυτό αγγίζει το 14.1%.

Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία εάν σήμερα γίνονταν εκλογές, η ΝΔ θα συγκέντρωνε ποσοστό ύψους 36.9%, σε επτακομματική Βουλή, γεγονός που σύμφωνα με το Στράτο Φαναρά θα της έδινε μικρή αυτοδυναμία.

Τα ποσοστά των κομμάτων με βάση την εκτίμηση ψήφου είναι: ΣΥΡΙΖΑ 22.3%, ΝΔ 36.9%, Χρυσή Αυγή 8.0%, ΠΑΣΟΚ 7.0%, ΚΚΕ 7.2%, Το Ποτάμι 2.5%, ΑΝΕΛ 3.0%, Ένωση Κεντρώων 3.2%, Λαϊκή Ενότητα 2.2%, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1.6%, Πλεύση Ελευθερίας 2.2%, Άλλο 3.9%. 

Τα πλήρη στοιχεία της δημοσκόπησης στην ιστοσελίδα του ΑΝΤ1 >>>

«Σεναρίο Grexit» της Ε.Ε: Επιστολή Άννας Διαμαντοπούλου προς Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ

Επιστολή της προέδρου του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη Άννας Διαμαντοπούλου προς τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ σχετικά με την ανάγκη δημοσίευσης του "σεναρίου Grexit" που είχε ετοιμάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το καλοκαίρι του 2015 μπροστά στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη...

Ακολουθεί η επιστολή της Άννας Διαμαντοπούλου

Αθήνα, 29.01.2017

Αγαπητέ Πρόεδρε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κ. Jean-Claude Juncker,

Το «ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη», είναι μια ελληνική δεξαμενή σκέψης, που δημιουργήθηκε το 2013 σε συνεργασία με το ίδρυμα του Ζακ Ντελόρ «Friends of Europe».

Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, ΔΙΚΤΥΟ ασχολείται επισταμένως με τις μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Έχουμε παρουσιάσει στον ελληνικό δημόσιο διάλογο, μια σειρά προτάσεων για πολλά θέματα (χρέος, φορολογική μεταρρύθμιση, ασφαλιστικό, εκπαίδευση κ.λπ. ) και έχει έχουμε διοργανώσει και λάβει μέρος σε πολλές συνέδρια με πολλές από τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες προβληματισμού, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει μέσω της σελίδας του Ιδρύματος: http://todiktio.eu/

Όπως γνωρίζετε καλά και με δεδομένο το αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον σας για την ευρωπαϊκή ενότητα και για την Ελλάδα, οκτώ χρόνια μετά την έκρηξη της κρίσης, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας μου αμφισβητείται για πρώτη φορά, καθώς ένα έντονο λαϊκίστικο και αντιευρωπαϊκό κήρυγμα προτάσσει την έξοδο από το ευρώ, ως τη μόνη διέξοδο από την οικονομική κρίση.

Ως πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ, αλλά και ως πρώην Επίτροπος, θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα μιας πιθανής εξόδου από το ευρώ, τόσο στην οικονομία και στη ζωή των πολιτών, με τεκμηριωμένο και αξιόπιστο τρόπο.

Όσον αφορά την Ελλάδα, στις 8 Ιουλίου, 2015, η ιστοσελίδα euractiv.com δημοσίευσε άρθρο με τον τίτλο: «Η Ευρώπη είναι έτοιμη για το χειρότερο σενάριο για την Ελλάδα» (https://www.euractiv.com/section/euro-finance/news/europe-ready-for-worst-case-scenario-on-greece/ ).

Σε αυτό το άρθρο διαβάζει κανείς: «Σχέδιο Β», ο αυστριακός καγκελάριος Faymann προειδοποιεί ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία την Κυριακή (12 Ιουλίου), οι Κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα πρέπει να προετοιμάσουν το «Σχέδιο Β», που είναι ο κωδικός για την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ.

Ακόμα και ο Jean-Claude Juncker, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος έχει εργαστεί ακούραστα για να κρατήσει την Ελλάδα στο Ευρώ, είπε ότι είχε πλέον λεπτομερές σχέδιο για να αντιμετωπιστεί το "Grexit"».

Λαμβάνοντας υπόψη, το άρθρο 2 του Κανονισμού 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής. θα θέλαμε να δοθεί η δυνατότητα πρόσβασης στο παραπάνω σενάριο Grexit που έχει ετοιμάσει η Επιτροπή.

Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια απειλή ιστορικών διαστάσεων, που είναι πάνω και πέρα από τις νομικές ερμηνείες και τις εξαιρέσεις για τη δημοσίευση του εγγράφου, που θα μπορούσε να μας βοηθήσει σε μια λεπτομερή και αξιόπιστη παρουσίαση των επιδράσεων της εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ.

Οι Έλληνες πολίτες έχουν δικαίωμα να ενημερωθούν σχετικά με τους πραγματικούς κινδύνους τώρα και πριν η κατάσταση καταστεί μη αναστρέψιμη.

Με εκτίμηση

Άννα Διαμαντοπούλου
Πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ

ΒILD: Yπέρ του Grexit o Σόιμπλε, αν δεν μετάσχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα

Για κλίμα που θυμίζει 2015, όταν οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν σε αδιέξοδο, κάνει λόγο ο γερμανικός Tύπος...

«Επειδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αρνείται όπως φαίνεται να συνεχίσει τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα, ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τάσσεται υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ», αναφέρει σε άρθρο της η εφημερίδα Bild επισημαίνοντας ότι την πληροφορία αυτή έχει η εφημερίδα από κύκλους του κόμματος που υπενθυμίζουν ότι ο Σόιμπλε παραμένει στην υπόσχεση, πριν από δύο χρόνια, ότι βοήθεια προς την Ελλάδα θα δοθεί μόνο υπό την προϋπόθεση συμμετοχής του Ταμείου.

Μάλιστα η Bild φιλοξενεί δήλωση του χριστιανοδημοκράτη Κάρστεν Λίνεμαν, εμπειρογνώμονα σε θέματα οικονομίας, που υπογραμμίζει την ανάγκη εξεύρεσης ενός διαφορετικού δρόμου, που να προβλέπει διαδικασία χρεοκοπίας εντός του ευρώ μαζί με τη δυνατότητα εξόδου του χρεοκοπημένου κράτους.

Στη διαδικτυακή της έκδοση η Rheinische Post μεταφέρει από την Αθήνα κλίμα που παραπέμπει στις κρίσιμες ημέρες του 2015 και το φάντασμα εξόδου από το ευρώ, όπως αναφέρει η Deutsche Welle.

«Οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές έχουν κολλήσει, η κυβέρνηση Τσίπρα καθυστερεί τις μεταρρυθμίσεις (…) επιπλέον υπάρχει διαφωνία και στους κόλπους των δανειστών για τη συμμετοχή του ΔΝΤ, που θέλει ο Σόιμπλε να κρατήσει στο ελληνικό πρόγραμμα δίκην ελεγκτή».

Σε αυτήν τη διάσταση απόψεων αναφέρεται άρθρο της Süddeutsche Zeitung. Ο σχολιαστής υποστηρίζει ότι η διαφωνία έχει οξυνθεί περισσότερο και παραπέμπει στην έκθεση του Ταμείου που περιγράφει την κατάσταση ως ανυπόφορη και μακροπρόθεσμα εκρηκτική. «Στον πυρήνα της διαμάχης μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ βρίσκεται το ερώτημα, ποιο το πρωτογενές πλεόνασμα που θα πρέπει να επιτύχει η Ελλάδα μετά το 2018», υπενθυμίζει η εφημερίδα. «Στην τελευταία έκθεσή του το Ταμείο θεωρεί το 1,5% έως το 2060 ως πιο ρεαλιστικό, γιατί μόνο έτσι μπορεί να είναι βιώσιμο το χρέος. Αντίθετα η Γερμανία πιέζει για παράταση του 3,5% για άλλα δέκα χρόνια (…) ενώ o Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας από την πλευρά του επισημαίνει ότι μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος η Ευρώπη έχει υποσχεθεί επιπλέον ελαφρύνσεις του ελληνικού χρέους».

ant1

Τα γεράκια της παγκοσμιοποίησης «έχουν θέμα» στο Νταβός για το 2017

Ενώ το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών διευρύνεται «αισχρά» αναζητούν «υπεύθυνη ηγεσία» κατά του… λαϊκισμού καθώς γεγονότα που σημάδεψαν το 2016 διαμορφώνουν προϋποθέσεις για ανατροπές και στο μέλλον...

Τα γεράκια της παγκοσμιοποίησης πραγματοποιούν αυτές τις μέρες – το τετραήμερο 17-20 Ιανουαρίου – μία ακόμα από τις ετήσιες συναντήσεις τους στο Νταβός της Ελβετίας. Το κλίμα όμως για τη φετινή συνάντηση είναι τελείως διαφορετικό συγκριτικά με τα, δύο τουλάχιστον, τελευταία χρόνια. Η ευφορία και η απόλυτη ικανοποίηση ότι όλα πάνε καλά έχει δώσει τη θέση της στον προβληματισμό για τη μελλοντική πορεία της παγκοσμιοποίησης και κατ’ επέκταση των κερδών τους. Γεγονότα που σημάδεψαν το 2016, και ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ, ρίχνουν τη σκιά τους στις εξελίξεις και τις προοπτικές για το 2017 και μετά. Διαμορφώνουν προϋποθέσεις συνέχισης αντίστοιχων η ακόμα και μεγαλύτερων ανατροπών και για το μέλλον.

Το 2016 στις μεγάλες αναμετρήσεις, που η παγκοσμιοποίηση θεωρούσε ότι πηγαίνει χωρίς αντίπαλο, τα αποτελέσματα ήταν κόλαφος για τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της. Γι’ αυτό και δεν απασχόλησαν επί της ουσίας το Φόρουμ του Νταβός στην αρχή του 2016. Η πορεία αποδείχθηκε ανατρεπτική. Το Brexit, η εκλογή Τραμπ, το «όχι» στο ιταλικό δημοψήφισμα ήταν ηχηρά χαστούκια σε μια ελίτ που θεωρούσε ότι θα συνεχίζει απρόσκοπτα τη λεηλασία της ζωής εκατοντάδων εκατομμυρίων λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων χωρίς αντίδραση. Και το μέλλον δείχνει πλέον αρκετά άδηλο για τις επόμενες εξελίξεις καθώς, πέρα από τα αποτελέσματα που δημιουργούν στην εξέλιξή τους τα παραπάνω γεγονότα, έρχονται νέες αναμετρήσεις σε χώρες όπου υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις που αντιστρατεύονται την παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα διακρίνονται για τις ακροδεξιές απόψεις τους.

Οι αναμετρήσεις αυτές θα γίνουν στην ΕΕ που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα σε όλους τους τομείς της ολοκλήρωσής της. Ταυτόχρονα η ΕΕ έχει πλέον να αντιμετωπίσει τον «πονοκέφαλο» του τι ακριβώς πολιτική θα εφαρμόσει, όχι μόνο στον οικονομικό τομέα, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και πως θα πρέπει να αντιδράσει η ίδια. Συνεπώς οι εκλογές κατά σειρά σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία και ενδεχομένως Ιταλία αποτελούν εν δυνάμει κινδύνους τόσο για την εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όσο και ευρύτερα για την παγκοσμιοποίηση.

Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν τι έγινε το 2016 και να αντιμετωπίσουν στη συνέχεια αντίστοιχους κινδύνους, διαμόρφωσαν τη θεωρία του «λαϊκισμού». Στο μοτίβο αυτό κινείται και η ανάλυσή τους στο πλαίσιο του Νταβός 2017, προσπαθώντας παράλληλα να προσδιορίσουν και κάποια θεσμική αλλά όχι ουσιαστική λύση. Ενώ διαπιστώνουν διαχρονικά, όπως θα αναφερθούμε παρακάτω, τις τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες ανάμεσα στην παγκόσμια ελίτ και όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα η πρόταση της λύσης, στη φετινή συνάντηση του Νταβός, περιγράφεται ως η «υπεύθυνη ηγεσία».

Δηλαδή ενώ εδώ και 4 χρόνια στο φόρουμ αναλύονται τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, οι δραματικές ανισότητες, η συνεχής διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών και οι κίνδυνοι για την κοινωνική συνοχή σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, η λύση δεν είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος στη ρίζα του. Η λύση δεν είναι η άμεση εφαρμογή πολιτικών που μειώνει το χάσμα. Η λύση είναι η «υπεύθυνη ηγεσία». Μια ηγεσία που θα εμπνεύσει τις λαϊκές μάζες και θα τις αποτραβήξει από τον κακό δρόμο του λαϊκισμού.

Με άλλα λόγια αναζητούνται πολιτικοί που θα συνεχίζουν τις ίδιες καταστροφικές πρακτικές για τους λαούς, αυτές οι πολιτικές δεν μπαίνουν σε αμφισβήτηση, αλλά θα «εμπνέουν» τους λαούς τους καθώς θα είναι «υπεύθυνοι». Προφανώς βέβαια δεν εννοούν ότι οι προηγούμενοι ήταν ανεύθυνοι. Αυτό που ζητούν επιπλέον είναι περαιτέρω συρρίκνωση της δημοκρατίας στο όνομα του ρεαλισμού και της υπευθυνότητας για να «πείθονται» οι ατίθασοι λαοί.

Η σημασία του Φόρουμ

Στην ετήσια έκθεση του Φόρουμ, η οποία περιγράφει και τους βασικούς άξονες των επιμέρους συζητήσεων, καθορίζονται οι σημαντικότεροι κίνδυνοι – απειλές που αντιμετωπίζει ο «σύγχρονος κόσμος». Ανεξάρτητα από τον διαφορετικό τρόπο που μπορεί κάποιος να προσεγγίζει τα θέματα και να περιγράφει λύσεις, έχει σημασία να γνωρίζουμε πώς η παγκόσμια ελίτ αξιολογεί τα πράγματα και τι συζητά.

Σύμφωνα με την έκθεση η οικονομική ανισότητα αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο καθώς μπορεί να δρομολογήσει εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο την ερχόμενη δεκαετία. Λαμβάνοντας δε υπόψη τις πρόσφατες εξελίξεις στο γενικότερο κλίμα της «παγκοσμιοποίησης – αντιπαγκοσμιοποίησης» θεωρείται ότι ο οικονομικός προστατευτισμός αποτελεί, επίσης, σημαντική μακροπρόθεσμη απειλή. Ειδικότερα για το 2017 οι άλλες σημαντικές παγκόσμιες απειλές συνοψίζονται α) στα μεταναστευτικά ρεύματα μεγάλης κλίμακας β) στις τρομοκρατικές επιθέσεις, γ) τα ακραία καιρικά φαινόμενα, δ) τις μεγάλες φυσικές καταστροφές, ε) τις κυβερνοεπιθέσεις και στ) στην άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής, με την επέκταση της αυτοματοποίησης σε μια σειρά κλάδους και δραστηριότητες, που συνιστά απειλή για τους εργαζόμενους.

Βέβαια όλα τα παραπάνω, αν και αποτελούν αποτελέσματα των δικών τους αποφάσεων και της ανεξέλεγκτης οικονομικής και πολιτικής τους δραστηριότητας, προσεγγίζονται ως ουδέτερα θέματα που αφορούν όλη την ανθρωπότητα και φυσικά η συζήτηση επ’ αυτών, οι προτάσεις και οι αποφάσεις που θα ληφθούν σε κλειστά δωμάτια, όχι μόνο δεν θα αντιμετωπίζουν τα θέματα αλλά θα αποτελούν παράγοντα για την ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωσή τους. Ένα χαρακτηριστικό της υποκρισίας που τους διακρίνει αφορά π.χ. το νερό. Μιλούν για τη λειψυδρία, την ξηρασία και τις ανάγκες σε πόσιμο νερό ειδικά στις πλέον φτωχές περιοχές του πλανήτη. Αφιερώνουν ειδική συνεδρίαση για το θέμα, με προσκαλεσμένο τον ηθοποιό Ματ Ντέιμον που ενισχύει τέτοιες προσπάθειες ως ακτιβιστής στην Αφρική. Την ίδια στιγμή όλοι τους, με επικεφαλής το ΔΝΤ, έχουν στην ατζέντα τους, που είναι για «κάθε νόσο», και επιβάλλουν την ιδιωτικοποίηση του νερού.

Η σημασία που αποδίδουν στο φετινό φόρουμ διάφορες ελίτ από διαφορετικές μεριές του πλανήτη είναι ενδεικτική από τις συμμετοχές. Ο απερχόμενος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, 12 από τους 27 Επίτροπους της ΕΕ, ο πρόεδρος της Κίνας Ξι Ζινπίνγκ, η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι, η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, εκπρόσωποι του περιβάλλοντος Τραμπ κλπ.

Ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός για τη σύνοδο του 2017 είναι η συμμετοχή του Κινέζου προέδρου. Απόντος του Τραμπ και λαμβάνοντας υπόψη τις αρνητικές θέσεις του για την παγκοσμιοποίηση ο Ξι Ζινπίνγκ εμφανίστηκε στην ομιλία του, η οποία καταχειροκροτήθηκε, ως ο υπερασπιστής της παγκοσμιοποίησης. Χαρακτηριστικά μία από τις ατάκες του, απευθυνόμενος ουσιαστικά προς τον Τραμπ ήταν: «Κανείς δεν θα είναι νικητής, σε έναν εμπορικό πόλεμο».

Το «αισχρό» χάσμα διευρύνεται

Στα συμπεράσματα των αναλύσεων του 2016 στο Νταβός περιλαμβάνονταν και η διαπίστωση ότι «Η αναπότρεπτη ανισότητα έχει δημιουργήσει έναν κόσμο, όπου 62 άτομα κατέχουν τόσο πλούτο όσο το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού» (έκθεση Oxfam 2016). Επίσης, μεταξύ άλλων, θίγονταν το πρόβλημα με τους φορολογικούς παράδεισους και τη φορολογική ασυλία των πολυεθνικών και της παγκόσμιας ελίτ. Περιέγραψαν το οικτρό, για την ανθρωπότητα, αποτέλεσμα του έργου τους, και μετά τι έκαναν; Απλά συνέχισαν το πάρτι της αύξησης των κερδών για λογαριασμό τους και της επιδείνωσης των συνθηκών φτώχειας για τους λαούς.

Η νεότερη έκθεση της Oxfam που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν λίγες μέρες αποτυπώνει με νούμερα δύο βασικά συμπεράσματα. Πρώτο η εικόνα που υπήρχε το 2016 δεν ήταν ακριβής. Η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη. Δεύτερο, το 2017 η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο, όπως επιδεινώνεται συνεχώς από το 2010 και μετά που υπάρχουν δημόσια διαθέσιμα στοιχεία.

Ειδικότερα τα αναθεωρημένα στοιχεία 2016 δείχνουν ότι όχι 62 αλλά μόλις 9 άτομα κατέχουν όσο τα 3,6 δισεκατομμύρια ανθρώπων, που αποτελούν το μισό του φτωχότερου πληθυσμού της Γης. Και το 2017 τα άτομα αυτά μειώθηκαν σε 8. Πηγαίνοντας πίσω στο 2010 σε αυτό το τμήμα του φτωχότερου πληθυσμού αντιστοιχούσε η περιουσία των 43 πλουσιότερων ατόμων. Δηλαδή εν μέσω κρίσεων η υπερσυσσώρευση πλούτου κάθε άλλο παρά ανακόπηκε για την παγκόσμια ελίτ.

Η Oxfam χαρακτηρίζει, στην τελευταία έκθεσή της, αυτό το χάσμα ως «αισχρό», όπως με ανάλογο τρόπο είχε χαρακτηρίσει το χάσμα και κατά το 2016. Πάνω σε μια τέτοια έκθεση είχε συζητήσει η παγκόσμια ελίτ στο Νταβός τότε. Το αποτέλεσμα όμως όχι μόνο δεν άλλαξε αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ μιλούν παγκοσμίως συνεχώς για την κρίση και την ανάγκη λήψης μέτρων, τα μέτρα που παίρνουν έχουν τελικά ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τη μεγέθυνση των κερδών της παγκόσμιας ελίτ σε όλες τις συνθήκες, κρίσης και μη, με την παράλληλη φτωχοποίηση λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων.

Είναι δε ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι ενώ οι εκθέσεις διαπιστώνουν πως η υπερσυσσώρευση πλούτου είναι μεταξύ άλλων και λόγω της φορολογικής τους ασυλίας, των offshore και των φοροαπαλλαγών, δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο για να φορολογηθούν. Αντίθετα τους δίνουν, σε παγκόσμια κλίμακα, όλο και μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές ενώ αυξάνουν άμεσα και έμμεσα τη φορολογία λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων.

Η ετήσια συνάντηση του Νταβός και η «ενασχόλησή» της με το θέμα των ανισοτήτων αποτελεί έναν δείκτη όσον αφορά το μέγεθος της υποκρισίας όσων συμμετέχουν σε αυτό το «πανηγύρι» έκφρασης φιλανθρωπίας. Ειδικότερα 4 πάνελ του φόρουμ θα ασχοληθούν με το θέμα. Σημαντικές «προσωπικότητες» όχι μόνο της οικονομικής ελίτ παρελαύνουν, εκφράζουν τη συμπάθειά τους προς τους αναξιοπαθούντες ανά τον κόσμο, περιγράφουν τον ακτιβισμό τους επί του θέματος, λαμβάνουν τιμητικές διακρίσεις και μετά συνεχίζουν στο δρόμο τους… για να έρθουν κάποιοι άλλοι αντίστοιχοι την επόμενη χρονιά. Επί της ουσίας οι χορτάτοι συζητούν για τα προβλήματα των πεινασμένων έχοντας όμως αποφασίσει ότι δεν θα συζητήσουν ποτέ κατ΄ ουσία για τη λύση του προβλήματος.

Μεταξύ αυτών που συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή του 2017 είναι και ο Μπιλ Γκέιτς, που ταυτόχρονα είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Μπορεί να έχει δωρήσει ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του για την πραγματοποίηση φιλανθρωπικού έργου, όμως αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. Όπως αναφέρει και η Oxfam η μεγάλη φιλανθρωπία δεν μπορεί να προσφέρει λύση. Η ανισότητα δεν αντιμετωπίζεται με φιλανθρωπίες όταν π.χ. μόνο στον φορολογικό τομέα οι δισεκατομμυριούχοι πληρώνουν συστηματικά χαμηλότερους αναλογικά φόρους από τους εργαζόμενους που απασχολούν.

Και η Ελλάδα;

Τα προηγούμενα χρόνια, λόγω των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων συστημικών / τραπεζικών κινδύνων που ήταν συνδεδεμένοι με την Ελλάδα και το χρέος της, η παγκόσμια ελίτ είχε το θέμα «Ελλάδα» ψηλά στην ατζέντα. Φέτος η Ελλάδα λείπει παντελώς από την ατζέντα. Είναι και αυτό ένα από τα «αποτελέσματα» της διαχείρισης όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων. Απεμπόλησαν όποια δυνατότητα υπήρχε να τους πιέσουμε, υποτάχθηκαν σε ό,τι τους ζήτησαν με αποτέλεσμα να μείνει η χώρα «γυμνή» από κάθε άποψη και φυσικά να της συμπεριφέρονται ανάλογα οι κάθε λογής δανειστές και η παγκόσμια ελίτ.
Παύλος Δερμενάκης/Δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Εθνικό θέμα η οικονομική κρίση

Η αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να ομονοήσουν από την προ της κρίσης περίοδο, προκειμένου η χώρα να ξεπεράσει την επερχόμενη λαίλαπα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οι άνθρωποι περί άλλα τυρβάζουν. Η εξουσία γι αυτούς είναι όχημα υψηλών εσόδων και καλοπέρασης, με μοναδικό αντίτιμο τις καφενόβιες συζητήσεις από το κοινοβούλιο μέχρι τα τηλεοπτικά παράθυρα... 

 του Τάσου Παπαδόπουλου (*)

Με μπλοκαρισμένη την υπόθεση της αξιολόγησης και με την Τουρκία να απειλεί ευθέως την χώρα μας, θα έλεγε κανείς ότι η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε θέση ματ, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτού του τόπου.

Το αν μπορεί να ξεφύγει από τις δαγκάνες του ΔΝΤ και των Γερμανών και παράλληλα το πως θα αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα είναι θέματα που αφορούν σκληρούς λύτες και σε αυτή την φάση της ιστορίας του ελληνικού Έθνους, τα πρόσωπα που βρίσκονται στην πολιτική σκηνή, δεν δείχνουν ικανά να χειριστούν τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα.

Άνθρωποι με λίγες γνώσεις, χωρίς εμπειρία, οι περισσότεροι ανεπάγγελτοι, που στρογγυλοκάθονται στην εξουσία ή επιδιώκουν να αναρριχηθούν σε αυτήν, που βλέπουν περισσότερο σαν βόλεμα των ιδίων και των ομοϊδεατών τους τα οφίτσια και χωρίς κανένα ίχνος πατριωτικής αυτογνωσίας, πολλά λένε και λίγα πράττουν, ούτως ώστε η χώρα να ξεφύγει από την σημερινή δυσμενέστατη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.

Η αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να ομονοήσουν από την προ της κρίσης περίοδο, προκειμένου η χώρα να ξεπεράσει την επερχόμενη λαίλαπα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οι άνθρωποι περί άλλα τυρβάζουν. Η εξουσία γι αυτούς είναι όχημα υψηλών εσόδων και καλοπέρασης, με μοναδικό αντίτιμο τις καφενόβιες συζητήσεις από το κοινοβούλιο μέχρι τα τηλεοπτικά παράθυρα.

Όμως οι πραγματικές ευθύνες δεν επιμερίζονται σε αυτούς που αρμέγουν ποικιλοτρόπως από την ιερή αγελάδα του δημοσίου. Αφορούν και όλους εμάς για τις επιλογές που κάνουμε, στα πρόσωπα που αποφασίζουμε να μας εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο.

Δεν είμαστε λοιπόν άμοιροι ευθυνών για τις κακές επιλογές μας. Και όσο δεν το αντιλαμβανόμαστε, η χώρα θα καταρρέει και θα συνεχίζει τον κατήφορό της, μια και όπως όλα δείχνουν, ο πάτος δεν υπάρχει στον ορίζοντά μας.

Η κυβέρνηση μετά το τελεσίγραφο που έλαβε από τους δανειστές στο πρόσφατο Eurogroup, καλείται να αποφασίσει με ποιο σχοινί θα κρεμαστεί. Αν δηλ. θα αποδεχθεί την δέσμη των μέτρων μετά το 2018, που περιλαμβάνουν, δραστική μείωση του αφορολογήτου, μείωση των συντάξεων, αύξηση της φορολογίας του ΦΠΑ στα τρόφιμα και ομαδικές απολύσεις ή την προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να παραδώσει την καυτή πατάτα στους επόμενους.

Σε αυτά τα ήδη γνωστά σενάρια, έρχεται να προστεθεί και ένα ακόμη, περισσότερο τυχοδιωκτικό, αυτό της παραμονής της εκκρεμότητας και της αφαίμαξης όλων των υπαρχόντων διαθεσίμων από δημόσιους φορείς, προκειμένου να καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες των προσεχών μηνών, με σκοπό επαναδιαπραγμάτευση μετά τις γερμανικές εκλογές, το οποίο όμως εμπεριέχει και μια πονηριά, αυτήν της περαιτέρω φτωχοποίησης που θα συνδυαστεί με την προπαγάνδα του υπαιτίου στα μάτια της κοινής γνώμης που θα είναι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Με αυτή την μεθοδολογία θα ωριμάσουν οι συνθήκες ενός νέου δημοψηφίσματος, με το ερώτημα ευρώ ή εθνικό νόμισμα γεγονός που θα οδηγήσει, την υπό κατάρρευση χώρα, σε κατάσταση τύπου Βενεζουέλας, προσφιλή για τους κυβερνώντες περιοχή, όπου θα έχουμε το σύνολο του πληθυσμού σε πλήρη εξαθλίωση και τους λίγους που έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό να αγοράζουν σπίτια και κάθε λογής περιουσιακά στοιχεία, για ένα ντενεκέ λάδι.

Ήδη η προπαγάνδα, ότι τότε επί δραχμής περνάγαμε καλύτερα, έχει διαπεράσει τεχνηέντως στην κοινωνία και οι πολυάριθμοι που έχουν βολευτεί στα υπόγεια του Μαξίμου, εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση.

Δεν λένε όμως οι κάθε λογής προπαγανδιστές, πως θα πληρωθεί το χρέος, σε τι νόμισμα δηλαδή, πως θα εισαχθούν οι πρώτες ύλες με κυριότερη απ αυτές το πετρέλαιο και πως τέλος θα έρθουν στη χώρα μας εισαγόμενα φάρμακα ή ιατρικά μηχανήματα.

Εκτός αν ονειρεύονται μια χώρα απομονωμένη τύπου, Αλβανίας του Χότζα, ή Κούβας του Κάστρο, ή επί το νεότερο Βενεζουέλας του Μαδούρο.

Τώρα θα πρέπει οι κάποιοι κουφιοκεφαλάκηδες να σκεφθούν το τι σημαίνει για την ασφάλεια της χώρας, μια τέτοιου τύπου απομόνωση. Είδαμε ήδη τον νεοσουλτάνο Ερντογάν να κλιμακώνει την ένταση με αφορμή την δικαστική απόφαση για την μη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών.

Με μια-δυο προβοκάτσιες μπορεί εύκολα να ετοιμάσει σχέδιο θερμού επεισοδίου, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Βεβαίως για κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους δεν είναι θέμα η απώλεια κάποιων νησιών του Αιγαίου.

Σε αυτό το κλίμα τι να πούμε τι. Ο Θεός να βάλει το χέρι του…

 _______________________________

(*) Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, πολιτικός σχολιαστής και τηλεοπτικός αναλυτής..

πηγή: orgi.gr