Κέρδη εκατομμυρίων για την Fraport Greece

Χαράς ευαγγέλια για την Fraport αφού τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που ανέλαβε στην Ελλάδα αποδεικνύονται στην πράξη μια άκρως επικερδής επένδυση, η οποία γεμίζει τα ταμεία της γερμανικής επιχείρησης, γράφει σε άρθρο της η Deutsche Welle....

Όπως αναφέρει το Reuters, με περίπου 180 εκατομμύρια η Fraport Greece συνέβαλε σημαντικά στην αύξηση του τζίρου της εταιρίας. O συνολικός της τζίρος αυξήθηκε κατά 13,7% στα 2,2 δις ευρώ. Και αυτό αφορά μόνον το διάστημα μεταξύ Απριλίου -οπότε και παραχωρήθηκαν τα αεροδρόμια- και Σεπτεμβρίου.

Συνολικά τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια στην Ελλάδα απέφεραν κέρδη ύψους 106 εκατ. ευρώ προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων, αριθμός που αντιστοιχεί στο 1/8 περίπου των συνολικών εσόδων (EB ITDA) της επιχείρησης ύψους 808 εκατομμυρίων ευρώ.

Ικανοποιημένη η διοίκηση

Άκρως ικανοποιημένος εμφανίστηκε ο επικεφαλής της Fraport Στέφαν Σούλτε, τονίζοντας ότι η κερδοφορία των αεροδρομίων που διαχειρίζεται η εταιρία στο εξωτερικό συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό στο συνολικό αποτέλεσμα. Ο ίδιος εκτίμησε ότι κατά τους πρώτους εννέα μήνες του έτους η εταιρία βρίσκεται εντός του προκαθορισμένου πλαισίου για να πετύχει τους ετήσιους στόχους της. Ο συνολικός τζίρος της Fraport το 2017 αναμένεται να κινηθεί στα 2,9 δις ευρώ.

Εξίσου ικανοποιητικά εξελίσσεται και η κίνηση στην έδρα της Fraport, τη Φρανκφούρτη. Για το 2017 η εταιρία υπολογίζει σε αύξηση του αριθμού των επιβατών κατά 5%. Από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους το μεγαλύτερο γερμανικό αεροδρόμιο μέτρησε περίπου 48,9 εκατομμύρια επιβάτες, ένας αριθμός αυξημένος κατά 4,6% σε σχέση με πέρσι, που συνιστά την ίδια ώρα νέο ρεκόρ επιβατικής κίνησης. Ο αυξημένος αριθμός των επιβατών απέφερε στη Fraport και υψηλότερα κέρδη από το λιανικό εμπόριο στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης.

Deutsche Welle

Τα ματωμένα μερίσματα

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει φιλολαϊκό προφίλ είναι παλιά και μάλλον αποτυχημένη. Όσες φορές το δοκίμασε δεν της βγήκε. Θυμάμαι πέρυσι τέτοιον καιρό, περίπου, ανακοίνωνε ότι θα μοιράσει τα ψίχουλα του πλεονάσματος «στα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται περισσότερο από τα μνημόνια». Μάλιστα το βάφτισε 13η σύνταξη...

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

Η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει ότι παραμένει ένα κομμάτι της αριστεράς είναι εμφανής. Λίγες μέρες μετά την επιστροφή του πρωθυπουργού από το ταξίδι υποτέλειας που πραγματοποίησε στις ΗΠΑ ο κομματικός μηχανισμός έκανε επίσκεψη μνήμης στη Μακρόνησο ως αντίδοτο στον αμερικανικό ιό. Εκεί είδαμε διάφορες ευτράπελες και συνάμα θλιβερές σκηνές , όπως εκείνη του κ. Ρήγα με το συμβολισμό της υψωμένης γροθιάς. Μια κίνηση που στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι αναβάπτισε το κόμμα στην αριστερή κολυμπήθρα.

Η προσπάθεια, επίσης, της κυβέρνησης να δείξει φιλολαϊκό προφίλ είναι παλιά και μάλλον αποτυχημένη. Όσες φορές το δοκίμασε δεν της βγήκε. Θυμάμαι πέρυσι τέτοιον καιρό, περίπου, ανακοίνωνε ότι θα μοιράσει τα ψίχουλα του πλεονάσματος «στα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται περισσότερο από τα μνημόνια». Μάλιστα το βάφτισε 13η σύνταξη. Τα πανηγύρια γρήγορα σταμάτησαν, όταν οι δανειστές και πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας δήλωσαν άγνοια και έκαναν δριμύτατες παρατηρήσεις, γιατί δε ρωτήθηκαν . Οι εντολοδόχοι των Αθηνών αμέσως συμμορφώθηκαν ζητώντας συγνώμη και δηλώνοντας ότι εφεξής κάθε κίνηση τους θα έχει την έγκριση της τρόικας.

Το ίδιο σκηνικό, με μεγαλύτερη προσοχή είναι η αλήθεια, επιχειρεί να στήσει αυτό το διάστημα το κυβερνητικό επιτελείο. Βγήκε περιχαρής ο υπουργός Επικρατείας , ο κ. Βερναδάκης, και ανακοίνωσε ότι και φέτος θα δοθεί μέρισμα στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας . Από κει και πέρα άρχισαν οι διαρροές και τα σενάρια. Θα διανεμηθούν 1000 ευρώ σε ένα εκατομμύριο πολίτες ή τα ίδια χρήματα σε μισό εκατομμύριο; Θα είναι μέσα οι δικαιούχοι του ΕΚΑΣ ή εκείνοι του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης; Και οι υποθέσεις συνεχίζονται και το ελεεινό παιχνίδι με την εξαθλιωμένη κοινωνία καλά κρατεί. Οι δανειστές, βεβαίως, έχουν άλλη άποψη και ζητούν να εξοφληθούν οι οφειλές του Δημοσίου. Όπως είναι γνωστό στο τέλος θα γίνει ό, τι εκείνοι ζητήσουν.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί δεν κατευθύνονται τα χρήματα αλλού, όταν μάλιστα υπάρχει κυβερνητική παραδοχή ότι έγιναν παράνομες παρακρατήσεις ή όταν υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων για επιστροφή χρημάτων κ.α. Ένα τέτοιο παράδειγμα πραγματικής κλοπής προέρχεται από το χώρο των συνταξιούχων. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η κατηγορία αυτή επιβαρύνθηκε με κρατήσεις 4 % και αργότερα 6% υπέρ του ΕΟΠΠΥ με βάση την πλασματική και όχι την πραγματική τους σύνταξη. Μάλιστα σε πρόσφατη συνάντηση που είχε το δίκτυο των συνταξιούχων με τον υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ο κ Πετρόπουλος παραδέχτηκε την παράνομη παρακράτηση των εισφορών και υποσχέθηκε την αναδρομική επιστροφή τους.

Η κυβέρνηση όμως, δε χάνει κάτι μοιράζοντας υποσχέσεις που γρήγορα ξεχνιούνται. Δεν είναι δα ούτε η πρώτη , ούτε η τελευταία φορά. Η απάντηση στο γιατί μοιράζει μερίσματα με αυτόν τον τρόπο είναι απλή: γιατί στήνει άλλο ένα σόου «φιλολαϊκής» πολιτικής , άλλο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα και προσδοκά οφέλη. Γιατί θέλει να περάσει στους ευρισκόμενους κάτω από τα όρια της φτώχειας πολίτες το μήνυμα ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο. Ότι σε λίγο να , ξημερώνει . Η χώρα θα γυρίσει σελίδα. Ότι μπαίνουμε στη μεταμνημονιακή Ελλάδα , όπου όλα θα είναι καλύτερα καις ας υπάρχει επιτήρηση και επιτροπεία της χώρας ως το 2060. Αν πήγαιναν τα χρήματα για να διορθωθούν αδικίες, όπως εκείνη των συνταξιούχων, δε θα μπορούσε να παιχτεί όλη αυτή η παράσταση των μερισμάτων.

Των ματωμένων μερισμάτων που δημιουργήθηκαν από το ξεζούμισμα των πολιτών , από το ξεπούλημα της Ελλάδας, από το γδάρσιμο της κοινωνίας , από την ταπείνωση της χώρας και του λαού της. Γι αυτά τα ματωμένα μερίσματα θα έπρεπε να ντρέπονται και όχι να καμαρώνουν. Αλλά, μάλλον, ο κ Τσίπρας και η κυβέρνηση του δε νιώθουν ότι τσαλακώνεται η αξιοπρέπεια τους και δεν εξευτελίζονται, όταν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί «σύμμαχοι» τους τραβούν το αυτί υπενθυμίζοντας τους με τρόπο προσβλητικό και προκλητικό ποιος τελικά κάνει κουμάντο σε αυτόν τον πολύπαθο τόπο.

(*) Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας

πηγή: sxedio-b.gr

Της Κεντροαριστεράς……

Ο χώρος της κεντροαριστεράς κουβαλάει πολλά βαρίδια και αρνητικά του παρελθόντος. Είναι μαθημένος στο ρουσφέτι, στη δημαγωγία και στα μεγάλα λόγια και γαλουχημένος στην προσωπολατρεία και στον ηγεμονισμό. Η υποψηφιότητα δέκα, γνωστών και άσημων, για την ηγεσία μπορεί να προβάλλεται ως δείγμα πλουραλισμού και δημοκρατίας...

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

Τα τελευταία χρόνια οι απόπειρες για τη συνένωση της λεγόμενης κεντροαριστεράς δεν έλειψαν. Από την κίνηση των 58 φτάσαμε στην ΕΛΙΑ και από εκεί στη ΔΗ.ΣΥ. Όμως ο χώρος αυτός φορτωμένος με τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης, με τη γιγάντωση της διαφθοράς και την άνθιση της διαπλοκής μάταια πάλευε να πείσει την κοινωνία ότι μπορεί να αφήσει πίσω το κακό παρελθόν του και να φέρει το νέο. Θα πετύχει, άραγε, η φιλόδοξη προσπάθεια που κάνει η επιτροπή του κ. Αλιβιζάτου ό, τι δεν κατόρθωσαν οι προηγούμενες;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για τη σοβαρότερη κίνηση από όσες έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Σχεδόν όλες οι δυνάμεις του πολυδιασπασμένου χώρου συμμετέχουν. Από την αρχή υπήρξαν πολλές δυσκολίες και προέκυψαν σύνθετα προβλήματα, όπως π.χ. οι προϋποθέσεις για να είναι κάποιος υποψήφιος ή η ηλεκτρονική και εξ αποστάσεως ψηφοφορία. Οι διαφωνίες για την ώρα εστιάζονται σε διαδικαστικά ζητήματα. Τι θα γίνει, ωστόσο, όταν ανοίξει η συζήτηση για ιδεολογικά θέματα, την ταυτότητα και τη στρατηγική του νέου φορέα; Ήδη μια μερίδα στελεχών στοχεύει στη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση υπό τον κ. Μητσοτάκη, ενώ άλλοι καλοβλέπουν την προοπτική συγκυβέρνησης με το ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα ξεπεραστούν οι ανυπέρβλητες διαφορές που αναμένεται να προκύψουν στο επικείμενο συνέδριο ανάμεσα σε ανθρώπους που εκφράζουν το παλιό ΠΑΣΟΚ και σε εκείνους που διατυπώνουν ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις;

Ο χώρος της κεντροαριστεράς κουβαλάει πολλά βαρίδια και αρνητικά του παρελθόντος. Είναι μαθημένος στο ρουσφέτι, στη δημαγωγία και στα μεγάλα λόγια και γαλουχημένος στην προσωπολατρεία και στον ηγεμονισμό. Η υποψηφιότητα δέκα, γνωστών και άσημων, για την ηγεσία μπορεί να προβάλλεται ως δείγμα πλουραλισμού και δημοκρατίας, έχει , εντούτοις και άλλη ανάγνωση. Δείχνει την υπέρμετρη φιλοδοξία και την αρχομανία ηγετίσκων που εξακολουθούν να εκκολάπτονται στα γερασμένα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο οι περισσότεροι από αυτούς ονειρεύονται να ξαναζωντανέψουν. Γενική πάντως είναι η παραδοχή ότι σήμερα απουσιάζει η προσωπικότητα που θα μπορούσε να συνενώσει τη Βαβέλ της κεντροαριστεράς.

Επιπλέον ένα μεγάλο μέρος των στελεχών που συμμετέχουν στις διεργασίες δεν προέρχεται από παρθενογένεση, αλλά έχει ιστορικό σε κυβερνητικές θέσεις και έχει συνδεθεί με αντιδημοκρατικές πρακτικές, αντιλαϊκές πολιτικές, μνημόνια και συμμετοχή σε νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Το παρελθόν, όμως, δε διαγράφεται. Επομένως ερώτημα παραμένει πώς όλος αυτός ο στρατός των στελεχών (ηγετικών, ανώτερων , μεσαίων κλπ) θα πείσει τους πολίτες ότι φέρνει μια άλλη , διαφορετική πρόταση για τη χώρα και την κοινωνία;

Ακόμη η δεξαμενή των ψηφοφόρων από την οποία ελπίζει ότι θα στηριχθεί είναι ίδια σε μεγάλο βαθμό με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ. Θα καταφέρουν, άραγε, να πείσουν τους παλιούς υποστηρικτές τους να επανέλθουν; Ο κ. Τσίπρας δεν έγραψε τυχαία το άρθρο για τον Α. Παπανδρέου. Θέλησε να δηλώσει παρών στις διεργασίες όχι ως υποψήφιος, αλλά ως συνέχεια του ιστορικού και με αριστερή φρασεολογία ΠΑΣΟΚ. Στο θυμικό αυτών των πολιτών απευθύνθηκε θυμίζοντας ότι το κίνημα έχασε το δρόμο του μετά την εκλογή Σημίτη και έπεσε στην αγκαλιά του νεοφιλελευθερισμού. Μοιάζει δύσκολο σήμερα να καταφέρει ο νέος φορέας να συσπειρώσει τους δυσαρεστημένους από την πολιτική της κυβέρνησης.

Η εκτίμηση ότι ο χώρος αυτός, που διεκδικεί από το ΣΥΡΙΖΑ το στέμμα της σοσιαλδημοκρατίας, ακόμη και αν φτάσει ενιαίος σε συνέδριο δεν έχει μέλλον είναι βάσιμη. Και στην περίπτωση, όμως, που δεχτούμε ότι θα κερδίσει εκλογικό ποσοστό αυτό μάλλον θα είναι μικρό και δε φαίνεται να δίνει προοπτική εξουσίας. Η πολιτική του πρόταση θα στοχεύει στη διαχείριση του υπάρχοντος συστήματος και θα αποτελέσει ένα ακόμη χαρτί του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, παλιού και νέου. Δύσκολα θα πείσει εκείνους που πλήττονται περισσότερο από την κρίση ότι αποτελεί εναλλακτική λύση. Μάλλον πρόκειται για συγκόλληση και όχι για ιδεολογική και προγραμματική σύγκλιση. Έτσι κι αλλιώς το ξέρουν και οι ίδιοι πως με παλιά, δοκιμασμένα και αποτυχημένα υλικά δε χτίζεται το νέο.

(*) Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας

πηγή: iskra.gr

Τι προβλέπει το προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2018 που κατατέθηκε στην Βουλή

Τι είπαν Χουλιαράκης – Βούτσης. "Τρύπα" 1,8 δις στα έσοδα του 2017. Οι εκτιμήσεις για τα βασικά μεγέθη της οικονομίας το 2018. Ποια είναι τα νέα μέτρα...

Θετικές εξελίξεις στην οικονομία προβλέπει το προσχέδιο του Προϋπολογισμού, που κατατέθηκε στην Βουλή από τον Γιώργο Χουλιαράκη, παρά την παραδοχή κυβέρνησης και δανειστών για «μαύρη τρύπα» ύψους 1,8 δις φέτος από τις φορολογικές εισπράξεις και δεδομένης της έναρξης ισχύος από την Πρωτοχρονιά του 2018 «φρέσκων» φόρων και περικοπών, συνολικής απόδοσης 1,8 δις ευρώ.

Το πρωτογενές πλεόνασμα αναμένεται στο 3,57% του ΑΕΠ το 2018 και στο 2,21% το 2017, απόδοση που θα είναι κατά 800 εκ. καλύτερη του στόχου, με την Κυβέρνηση να κάνει λόγο για νέα διανομή εφάπαξ κοινωνικού μερίσματος και για στοχευμένη στήριξη οικονομικά ευάλωτων νοικοκυριών. Μεταξύ άλλων, ο Προϋπολογισμός προβλέπει ανάπτυξη 1,8% φέτος και 2,4% του ΑΕΠ το 2018, αύξηση των εξαγωγών, της ιδιωτικής κατανάλωσης και των επενδύσεων, καθώς και μείωση της ανεργίας στο 19%.

Από την Πρωτοχρονιά του 2018 «μπαίνουν» στην ζωή μας και «φρέσκα» μέτρα ύψους 1,8 δις ευρώ, τα οποία είναι ήδη ψηφισμένα, όπως η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ σε 32 νησιά, η αύξηση των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών και η επιβολή τέλους διανυκτέρευσης σε ξενοδοχεία κι ενοικιαζόμενα δωμάτια

Αισιοδοξία Χουλιαράκη

Την αισιοδοξία του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας εξέφρασε ο Γ. Χουλιαράκης παραδίδοντας στον Πρόεδρο της Βουλής το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2018. «Είναι προφανές πως αυτός είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός των προγραμμάτων», είπε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, επισημαίνοντας πως ο προϋπολογισμός του 2018 είναι εντός στόχων, ενώ ο προϋπολογισμός του 2017 έχει μια αρκετά σημαντική υπέρβαση στα έσοδα που θα αξιοποιηθεί.

«Ελπίζουμε μέχρι να γίνει σχέδιο προϋπολογισμού και μέχρι να περάσει ο επόμενος καιρός για να το εγκρίνουμε, το Δεκέμβριο, να υπάρχουν οι καλύτερες δυνατές προβλέψεις και καλύτερες δυνατές πρόνοιες», σημείωσε από την πλευρά του ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.

Τα βασικά μεγέθη του προσχεδίου

1. Πρωτογενές πλεόνασμα: 3,57% του ΑΕΠ (6,671 δις ευρώ), έναντι 2,21% του ΑΕΠ (3,977 δις ευρώ) το 2017, απόδοση καλύτερη του στόχου κατά 0,5% του ΑΕΠ (823 εκ. ευρώ). Στο κείμενο του προσχεδίου αναφέρεται ότι αναμένεται "η υπέρβαση του στόχου θα επιτρέψει εφάπαξ κοινωνικό μέρισμα και επιδίωξη για στοχευμένη στήριξη οικονομικά ευάλωτων νοικοκυριών".
2. Ανάπτυξη: 2,4% το 2018 (+1,8% το 2017)
3. Ιδιωτική κατανάλωση: +2,4% (+1,8% το 2017)
4. Δημόσια κατανάλωση: +1,4% (+1,1% το 2017)
5. Επενδύσεις: +12,6% (+4,3% το 2017)
6. Εξαγωγές: +4,7% (+6,7% το 2017)
7. Εισαγωγές: +4,4% (+5,6% το 2017)
8. Απασχόληση: +1,7% (+1,6% το 2017)
9. Ανεργία: 19% (20,2% το 2017, 21,7% το 2016 ) 

Εκτός στόχων τα έσοδα του 2017 

Αναφορικά με την πορεία εκτέλεσης του τρέχοντος Πρϋπολογισμού, το οικονομικό επιτελείο αναμένει μεγάλη υστέρηση στις εισπράξεις φόρων, που θα φθάσει τα 1,860 δις ευρώ (υστέρηση 945 εκ. ευρώ μόνο απο τον Φόρο Εισοδήματος φυσικών προσώπων).

Τα στοιχεία που παραθέτει το οικονομικό επιτελείο αναδεικνύουν την αρνητική επίδραση στα έσοδα απο την υπερφορολόγηση. Το 2016 καταγράφηκαν εισπράξεις άμεσων φόρων 21,839 δις ευρώ, ενώ για φέτος το ύψος τους αναμένεται να είναι 20,373 δις ευρώ, όταν το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει εισπράξεις 21,525 δις ευρώ, λόγω και της μείωσης του αφορολόγητου, την αύξηση στο 100% της προκαταβολής φόρου εισοδήματος ελ. επαγγελματιών και τις αλλαγές στην εισφορά αλληλεγγύης.

Για το 2018 αναμένονται επιπλέον εισπραξεις κατά 400 εκ. ευρώ, παρότι οι άμεσοι φόροι εκτιμάται ότι θα αποδώσουν 1,1 δις ευρώ λιγότερα απο το 2016! Οι έμμεσοι φόροι, κυρίως λόγω της χρήσης πλαστικού χρήματος, πηγαίνουν καλύτερα κι αναμένεται να εισφέρουν 27,652 δις ευρώ το 2018 (+553 εκ. ευρώ από φέτος). 

Τι θα κρίνει την πορεία του Προϋπολογισμού

Όπως σημειώνει το οικονομικό επιτελείο, «η επαλήθευση των τρεχουσών εκτιμήσεων για το 2018 εξαρτάται από την πραγματοποίηση των παρακάτω οροσήμων που ενσωματώνονται στις υποθέσεις του βασικού μακροοικονομικού σεναρίου:

1. της ομαλής προόδου του προγράμματος στήριξης μέσω του ΕΜΣ, έως την ολοκλήρωση του τον Αύγουστο του 2018,
2. της ομαλής επιστροφής της χώρας στη χρηματοδότηση από τις διεθνείς αγορές, με την υποστήριξη των θεσμών στο πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος στήριξης,
3. της εφαρμογής των μεσοπρόθεσμων μέτρων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους (συμπεριλαμβανομένης της πλήρους εξειδίκευσης του μηχανισμού προσαρμογής των μέτρων ελάφρυνσης στην πραγματική εξέλιξη του ΑΕΠ), και
4. της επικράτησης ομαλών συνθηκών στο διεθνές γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, έναντι των διεθνών αναταράξεων που επενέργησαν από το 2015 (προσφυγική κρίση, εσωστρέφεια σε επίπεδο κρατών-μελών της ΕΕ, πολιτική αποκλίσεων από το γενικότερο πνεύμα της παγκόσμιας συνεργασίας).

"Όχι" νέα μέτρα - κανονικά τα αντίμετρα

Από την Πρωτοχρονιά του 2018 «μπαίνουν» στην ζωή μας και «φρέσκα» μέτρα ύψους 1,8 δις ευρώ, τα οποία είναι ήδη ψηφισμένα και αφορούν νέους φόρους και τέλη, καθώς και μια σειρά περικοπών. Τα βασικότερα μέτρα:

1. Κατάργηση μειωμένου ΦΠΑ σε 32 νησιά
2. Αύξηση εισφορών επαγγελματιών
3. Κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών
4. Μείωση 50% στο κονδύλι για επίδομα πετρελαίου θέρμανσης
5. Κατάργηση κάθε άλλου επιδόματος για δικαιούχους ΚΕΑ
6. Επιβολή τέλους διαμονής σε ξενοδοχεία – ενοικιαζόμενα δωμάτια
7. Επιβολή φόρου στις βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων (πχ. AirBNB)
8. «Επιστροφή» φόρου υπεραξίας ακινήτων 15% (βαρύνει τον πωλητή)

Στο εισαγωγικό κείμενου του Προϋπολογισμού, η Κυβέρνηση εμφανίζεται βέβαιη ότι η πορεία της χώρας και της οικονομίας θα είναι τέτοια που θα αποκλείσει την λήψη νέων μέτρων, όπως επιμένουν οι δανειστές, ενώ στον αντίποδα εκφράζοεται η πλήρης βεβαιότητα ότι θα τεθούν κανονικά σε εφαρμογή τα αντίμετρα, με το χαρακτηριστικό χωρίο να αναφέρει "στα επόμενα έτη, οι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης είναι επαρκείς για να εξασφαλίζουν τόσο την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων όσο και τον δημοσιονομικό χώρο, ώστε να εφαρμοστούν οι μειώσεις φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων που προβλέφθηκαν και ψηφίστηκαν με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021".

Στο προσχέδιο του Προϋπολογισμού, που θα πάρει την τελική του μορφή στις 21 Νοεμβρίου, προβλέπεται και διατήρηση μέτρων κοινωνικής πολιτικής, όπως:

1. 760 εκ. ευρώ για 250.000 νοικοκυριά για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης
2. 320 εκ. ευρώ: για προστασία ευάλωτων οικονομικά νοικοκυριών και για παρεμβάσεις στον κρίσιμο τομέα αντιμετώπισης της παιδικής φτώχειας.
3. 100 εκ. ευρώ: για προστασία κύριας κατοικίας υπερχρεωμένων νοικοκυριών, με συγκεκριμένα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

Η επένδυση του Ελληνικού, η κυβέρνηση και οι αρχαιολόγοι

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να παρακάμψει τις ενστάσεις του ΚΑΣ με μια απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου που υποτίθεται ότι δεσμεύσει το κόμμα και τα στελέχη του....

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να προχωρήσει η επένδυση στο Ελληνικό, οτιδήποτε άλλο, άλλωστε, θα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για τη στρατηγική της προσέλκυσης των επενδύσεων.

Ωστόσο, η άποψη αυτή δεν είναι η μόνη στο κυβερνών κόμμα, υπάρχουν και άλλες. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο Πολιτικό Συμβούλιο εκδηλώθηκε εκνευρισμός με τις καθυστερήσεις των αρχαιολόγων, κάτι που προκάλεσε ενστάσεις από τον Νίκο Φίλη.

Είναι επίσης ενδεικτικό, όπως αναφέρει το real.gr, πως ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης με αφορμή δημοσιεύματα για την αναβολή της απόφασης και στην τελευταία συνεδρίαση του ΚΑΣ, υπερασπίστηκε απαντώντας σε ερώτηση στη Βουλή το έργο των αρχαιολόγων και την ανάγκη προστασίας για τη πολιτιστική μας κληρονομιά, και είπε για τα δημοσιεύματα πως «είναι ντροπή αυτά που γράφονται» για να καταλήξει λέγοντας ότι η κυβέρνηση λέει «»ναι» στις επενδύσεις, αλλά με κανόνες».

Ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να παρακάμψει τέτοιες ενστάσεις με μια απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου που υποτίθεται ότι δεσμεύσει το κόμμα και τα στελέχη του.

Στην απόφαση αυτή αναφέρεται, ότι «το Πολιτικό Συμβούλιο ομόφωνα επαναλαμβάνει την πλήρη υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ για την ολοκλήρωση όλων των απαιτούμενων ενεργειών για την έναρξη υλοποίησης της επένδυσης», υπενθυμίζει «τη γνωμοδοτική αρμοδιότητα του ΚΑΣ και την ανάγκη ταχύτατα να ληφθούν οι αναγκαίες διαδικαστικές αποφάσεις ώστε να μην τεθεί σε διακινδύνευση η υλοποίηση της επένδυσης» και «δηλώνει την αποφασιστικότητα του κόμματος να υποστηρίξει κάθε αναγκαία κυβερνητική πρωτοβουλία ώστε να εκκινήσει ταχύτατα η υλοποίηση της επένδυσης».

Από την απόφαση γίνεται σαφές πως η κυβέρνηση θέλει να κινηθεί ταχύτατα στο θέμα του Ελληνικού. Στο πνεύμα αυτό, ο υφυπουργός Οικονομίας Στέργιος Πιτσιόρλας δήλωσε στον Realfm 97,8 και τον Νίκο Χατζηνικολάου, πως την Τρίτη θα ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Ωστόσο, δεν είναι σαφές πως είναι δυνατόν να παρακαμφθεί το ΚΑΣ, και άλλωστε, η απόφαση του ΚΑΣ περί κήρυξης του χώρου ως αρχαιολογικού ή μη, δεν είναι η μοναδική εκκρεμότητα.

Επικίνδυνη Κοινωνία – Διαφθορά, Βία και Παγκοσμιοποίηση

«Στην κοινωνία όπου δεν συνυπάρχουν μεγάλος πλούτος και μεγάλη φτώχεια διαμορφώνονται τα πιο υγιή ήθη, γιατί εκεί δεν ευδοκιμούν ούτε η αλαζονεία, ούτε η αδικία ούτε ο φθόνος».
Πλάτων

της Φωτεινής Μαστρογιάννη (*)

  

Η «ανάπτυξη» είναι μία λέξη της μόδας στη χώρα μας και θεωρείται ως η λύση στο οικονομικό της πρόβλημα. Τι είδους ανάπτυξη όμως έχει επιτευχθεί στις διάφορες χώρες του κόσμου; Η «ανάπτυξη» ενίσχυσε το εισόδημα κάποιων (λίγων) σε παγκόσμια κλίμακα ενώ αντίθετα μείωσε το εισόδημα των περισσότερων. Αυτού του τύπου «ανάπτυξη» δημιούργησε τον καταναλωτισμό, την αστικοποίηση, το μεγαλύτερο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων αλλά και την αδικία, την ανισότητα, τη βία και τη διαφθορά.

Στην Ελλάδα αυτή η ανισότητα, η αδικία και η διαφθορά είναι μία παλιά ιστορία. Γράφει ο Κυριάκος Σιμόπουλος: «Το κυριότερο γνώρισμα της ελληνικής κοινωνίας είναι το χαμηλό αναπτυξιακό επίπεδο και οι μεγάλες ανισότητες, φυσική συνέπεια των εθνικών περιπετειών, των επεμβάσεων και της εξάρτησης…Το ελληνικό κοινωνικό τοπίο: μια μικρή ομάδα προνομιούχων που κυριαρχεί επί ενάμισι αιώνα σε ένα κόσμο μαζικής φτώχειας. Αυτή η προκλητική ανισότητα, με τη συνεπικουρία εξωγενών παραγόντων, διαιώνισε τη στασιμότητα της κοινωνίας και τις εσωτερικές βίαιες αντιπαραθέσεις».

Παράλληλα με αυτή την ανάπτυξη των λίγων, ο Ούλριχ Μπεκ (1992) ανέφερε ότι αναπτύσσεται μία «επικίνδυνη κοινωνία», μία κοινωνία που χαρακτηρίζεται από ολοένα και αυξανόμενη αβεβαιότητα και εργασιακή ανασφάλεια καθώς και από έλλειψη γνώσης για το περίπλοκο πλέον περιβάλλον της καθημερινότητας (βλ.χρήση έξυπνων κινητών, Η/Υ κοκ).

Σε μία τέτοια κοινωνία αναπτύσσεται η διαφθορά που οφείλεται στην κακού τύπου «ανάπτυξη» με την αυξημένη ανισότητα και κοινωνική αδικία, στη βία που δημιουργεί η καταπιεστική καθημερινότητα του ατόμου αλλά και στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Η βία αναπτύσσεται ιδιαίτερα σε κοινωνίες που δέχονται γρήγορες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές (όπως η Ελληνική γι’αυτό και η αύξηση της εγκληματικότητας). Τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι δείγμα αυτής της βίας αλλά βία είναι και η διαρκής αστυνόμευση της κοινωνίας ως αντίδραση για τα χτυπήματα αυτά (και όχι μόνο). Βία είναι και ο κατευθυνόμενος κοινωνικός αυτοματισμός όπου οι κοινωνικές ομάδες έρχονται σε αντιπαράθεση. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη και η βία υπερισχύει της ηθικής και της αίσθησης της κοινότητας («ο καθένας για την πάρτη του»).

Η βία γίνεται χρόνια όταν το κράτος είναι αδύναμο (το παρατηρούμε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα όπου ο οπορτουνισμός και ο ατομικισμός αλλά και το μίσος και ο φθόνος για τους άλλους αυξάνεται διαρκώς) αλλά και όταν το κράτος είναι πολύ δυνατό αλλά έχει προκληθεί αντίθεση εντός του (βλ. την εσωτερική κατάσταση των ΗΠΑ με τις διαμαρτυρίες εναντίον του Τραμπ και πιθανολογώ και της Γερμανίας εντός σύντομου χρονικού διαστήματος).

Σε τέτοιες συνθήκες, η διαφθορά αποτελεί μέρος του συστήματος όπως το έχουμε βιώσει πολύ καλά στην Ελλάδα πριν και κατά διάρκεια της κρίσης. Αποτελεί μέρος του συστήματος γιατί ειδικά για τα άτομα που δεν έχουν μεγάλη δύναμη αποτελεί τρόπο επιβίωσης βλ. «γρηγορόσημο» για την πιο γρήγορη διευθέτηση ζητημάτων και παράκαμψη της εχθρικής προς τον πολίτη γραφειοκρατίας, φακελάκια γιατρών, ρουσφέτι στον βουλευτή κοκ.

Η διαφθορά αποκτά τους άτυπους πλην ισχυρούς κανόνες της π.χ. εάν δεν δώσει ο πολίτης φακελάκι στον γιατρό η εγχείρηση θα καθυστερήσει, ο γιατρός δεν θα προσέξει μετεγχειρητικά τον ασθενή, ο γιατρός του ΕΟΠΥΥ δεν θα εξετάσει αλλά εμμέσως πλην σαφώς θα παραπέμψει τον ασθενή στο ιδιωτικό του ιατρείο κοκ. Το φακελάκι εάν δεν είναι υπό την μορφή χρημάτων θα είναι υπό την μορφή «δώρου». Υπόψη ότι η διαφθορά κατ’αυτό τον τρόπο συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα και αποτελεί άλλο ένα από τα χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης.

Η παγκοσμιοποίηση και η «ανάπτυξη» αυτού του τύπου έχουν ως βάση τους τον νεοφιλελευθερισμό ο οποίος στηρίζεται από κέντρα όπως είναι το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα σε συνεργασία με τις τοπικές (οικονομικοπολιτικές) ελίτ οι οποίες κάποιες φορές εμφανίζονται και ως «σοσιαλιστικές».

Η παγκοσμιοποίηση καταστρέφει την τοπική κουλτούρα και την οικονομική δομή π.χ. οι συνεταιριστικές και κοινοτικές μορφές οικονομίας εξαφανίζονται όπως και οι μικρές επιχειρήσεις, οι άνθρωποι ενστερνίζονται αντιλήψεις όπως είναι το κυνήγι του χρήματος διαβρώνοντας έτσι τις υπάρχουσες ηθικές αξίες και δημιουργώντας την «ηθική» του καταναλωτισμού, της ανισότητας και της αδικίας όπου επιτυχημένος θεωρείται ο αποκτών με κάθε τρόπο, ακόμα και ανήθικο, χρήματα.

Η διαφθορά λοιπόν είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία της αρρώστιας όπως πολλοί υποστηρίζουν, αποκτά δε δομική μορφή σε «αποτυχημένα» κράτη όπως κατέστη η Ελλάδα όπου οι έννοιες της αλληλεγγύης και της πραγματικής φιλίας δεν υφίστανται χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υφίσταται και σε κράτη που βρίσκονται σε καλύτερη οικονομικο-πολιτική κατάσταση.

Η παγκοσμιοποίηση είναι ο κυριότερος λόγος μαζί με την χαοτική κατάσταση που επικρατεί την οποία πολλές φορές προκαλούν οι ίδιες οι κυβερνώντες με την υποστήριξη που λαμβάνουν από το αδιαφανές τραπεζικό σύστημα και την υποστήριξη κάποιων λίγων πλούσιων χωρών. Τα εγκλήματα που πραγματοποιούνται εις βάρος των λαών είναι υπερεθνικά ως αποτέλεσμα του οικονομικού συστήματος της παγκοσμιοποίησης ενώ η εθνική κυριαρχία εξαφανίζεται συνεχώς. Την εξαφάνιση της εθνικής κυριαρχίας επεσήμανε και ο Μακρόν πρόσφατα στην ομιλία του στην Πνύκα (χώρο που ως νέοι υποτελείς παραχωρήσαμε) «Η πραγματική εθνική κυριαρχία πρέπει να δημιουργηθεί μέσα στην Ευρώπη».

Η διαφθορά λοιπόν αποτελεί μέρος του συστήματος το οποίο με την αυξανόμενη ανισότητα και φτώχεια για το μεγάλο μέρος του πληθυσμού και τον άκρατο καταναλωτισμό για το άλλο όχι μόνο υποβαθμίζει τη δημοκρατία και επιβάλλει τον απολυταρχισμό αλλά και δημιουργεί μία παγκοσμιοποιημένη εγκληματική κοινωνία (Bauman,2004).

Oποιαδήποτε μέτρα για την καταπολέμησή της διαφθοράς βλ. νέοι νόμοι, καλύτερη αστυνόμευση κτλ. είναι ημίμετρα γιατί το πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα, το οποίο μπορεί να αλλάξει μόνο εάν οι άνθρωποι καταλάβουν το πρόβλημα και θελήσουν να το αλλάξουν όχι όμως ακολουθώντας κάποιες ξεπερασμένες ιδεολογίες.

Η συστημική προσέγγιση, κατά πολλούς, αποτελεί το ιδανικό μέσο για την καταπολέμηση της διαφθοράς και το ίδιο ισχύει για την πολλά υποσχόμενη ωστόσο ανέφικτη, με το υπάρχον νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, «ανάπτυξη». 

 (*) Η Φωτεινή Μαστρογιάννη είναι Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ, συγγραφέας

(πηγή: f. mastroyanni.blog)