Ομπάμα: «Οι Έλληνες έχουν περάσει πολύ δύσκολα τα τελευταία χρόνια, αλλά θα τα καταφέρουν»

ΜΗΝΥΜΑ φιλίας προς την Ελλάδα έστειλε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα στη δεξίωση που έγινε στο Λευκό Οίκο με αφορμή τον καθιερωμένο εορτασμό της 25ης Μαρτίου, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Την ίδια στιγμή, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν κάλεσε την Ευρώπη να προχωρήσει στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Οι Έλληνες θα τα καταφέρουν

ΣΤΗΝ εκδήλωση του Λευκού Οίκου για να τιμηθεί η Ελληνική Ανεξαρτησία, ο Αμερικανός πρόεδρος αναφέρθηκε στα προβλήματα της Ελλάδας λόγω της οικονομικής κρίσης και αναγνώρισε ότι τα τελευταία χρόνια οι πολίτες της χώρας αντιμετώπισαν πρωτοφανείς προκλήσεις και έχουν περάσει μεγάλες δυσκολίες.

«Οι Έλληνες έχουν περάσει πολύ δύσκολα τα τελευταία χρόνια, αλλά θα τα καταφέρουν», είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος, ο οποίος στη συνέχεια απένειμε τα εύσημα στη χώρα μας για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. «Οι Έλληνες έχουν αγκαλιάσει με ανθρωπισμό αυτούς που έχουν ανάγκη», σχολίασε ο πρόεδρος των ΗΠΑ.

Κληθείς να σχολιάσει τις καθυστερήσεις που έχουν προκύψει στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε αισιόδοξος για συμφωνία και είπε ότι «εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση».

Αναφερόμενος στις σχέσεις Ελλάδας - ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα είπε: «Οι δεσμοί μας είναι ιστορικοί, είμαστε φίλοι και σύμμαχοί στο ΝΑΤΟ και οι κουλτούρες μας είναι συνδεδεμένες. Αυτή δεν είναι μια σχέση αναμεσά σε κυβερνήσεις. Είναι μια σχέση αναμεσά σε φίλους, ανάμεσα σε οικογένειες».

Η Ευρώπη να καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος

Τζο Μπάιντεν

Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν από την πλευρά του αναφέρθηκε στην 45λεπτη τηλεφωνική επικοινωνία που είχε τη Δεύτερα με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, εστιάζοντας στην σημασία που αποδίδει στην τήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση των δεσμεύσεών της για την διευθέτηση της ελληνικής κρίσης χρέους.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε αναφορικά με την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο πολιτικών ο Λευκός Οίκος, αναφέρει ότι ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν υπογράμμισε την ανάγκη η Ευρώπη να εκπληρώσει την δέσμευση της να καταστήσει βιώσιμο το χρέος της Ελλάδας μέσω ελάφρυνσης του χρέους.

Όπως τονίζεται, ο Μπάιντεν και ο Τσίπρας συμφώνησαν στην ανάγκη να συνεχιστεί η πρόοδος στην εφαρμογή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων της Ελλάδας. Οι δύο ηγέτες επίσης τόνισαν πως έχει σημασία η Ελλάδα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί να εργαστούν εποικοδομητικά «για να ολοκληρώσουν έγκαιρα την πρώτη αξιολόγηση προγράμματος οικονομικών μεταρρυθμίσεων της Ελλάδας».

Παράλληλα οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στις περαιτέρω προσπάθειες προώθησης για την επίλυση της προσφυγικής κρίσης που βρίσκεται αντιμέτωπη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Μπάιντεν και ο Τσίπρας συζήτησαν το θέμα των προσφύγων και μεταναστών που φθάνουν στην Ευρώπη, όπως και τις ενέργειες που θα αναληφθούν βάσει της συμφωνίας που υπέγραψαν η Τουρκία και η Ευρωπαϊκή Ένωση τον προηγούμενο μήνα.

tvxs.gr

Έληξαν με επιτυχία οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του «ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ»

Η Συνδιάσκεψη αποφάσισε το μετασχηματισμό του ιστορικού «Αριστερού Ρεύματος», το οποίο επί 25, περίπου, χρόνια λειτουργούσε ως τάση στον παλιό ΣΥΝ, μετέπειτα στον ΣΥΡΙΖΑ και τελευταία στην ΛΑΕ, σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

 

ΕΛΗΞΑΝ, την Κυριακή (3/4/16), με επιτυχία και με πολύ πλατιά συμμετοχή από όλη την Ελλάδα αλλά και με συμμετοχές από το εξωτερικό (Κύπρο, Ιταλία, κλπ), οι εργασίες της Συνδιάσκεψης του Αριστερού Ρεύματος, οι οποίες ξεκίνησαν το Σάββατο (2/4/16) το μεσημέρι, στον Πολυχώρο, του Δήμου Αιγάλεω, ''Ελληνικό Μολύβι'' ("Πέτρινο"). 

Η Συνδιάσκεψη αφού συγκροτήθηκε σε σώμα, αποφάσισε, μετά από διήμερη συζήτηση, το μετασχηματισμό του ιστορικού Αριστερού Ρεύματος, το οποίο επί 25, περίπου, χρόνια λειτουργούσε ως τάση στον παλιό ΣΥΝ, μετέπειτα στον ΣΥΡΙΖΑ (όπου πρωτοστάτησε για τη συγκρότηση του και απέτρεψε δύο φορές τη διάλυση του από τη νυν ηγετική ομάδα του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ) και τελευταία στην ΛΑΕ, σε πολιτική οργάνωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς

Η Συνδιάσκεψη ενέκρινε, επίσης, ιδεολογικοπολιτικό κείμενο και Καταστατικό, τα οποία, ισοτίμως με σχετικές τροπολογίες που κατετέθησαν στο διήμερο, θα τεθούν σε ευρύ διάλογο, στο πλαίσιο του Αριστερού Ρεύματος, με κατεύθυνση την έγκριση των τελικών ντοκουμέντων στο Ιδρυτικό Συνέδριο του Αριστερού Ρεύματος ως πολιτικής οργάνωσης, το οποίο θα γίνει το αργότερο τον Οκτώβρη του 2016. 

Τα υπό διάλογο κείμενα ιδεολογικοπολιτικού προσανατολισμού και Καταστατικού, του Αριστερού Ρεύματος, μαζί με τις όποιες τροπολογίες, θα δοθούν στη δημοσιότητα το αμέσως επόμενο διάστημα. 

Το Αριστερό Ρεύμα με τη Συνδιάσκεψη του , τόνιζαν στελέχη του, κλείνει μια ολόκληρη φάση και μπαίνει σε ένα νέο κύκλο ως ριζοσπαστική πολιτική οργάνωση της Αριστεράς, ενταγμένη στην Λαϊκή Ενότητα, από την οποία θα περνάει όλη η πολιτική του προσπάθεια και η οποία θα αποβλέπει στην ενίσχυση της τελευταίας και στην επικράτηση των στόχων της, για μια ριζοσπαστική δημοκρατική αντιμνημονιακή ανατροπή στη χώρα και για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, κυρίαρχη και προοδευτική, που θα βαδίζει με όραμα και ορίζοντα μια νέα και δίκαιη, μια σοσιαλιστική κοινωνία.

iskra.gr

Γιατί οι «53» δεν θα γίνουν ποτέ Λαφαζάνης

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έχει «απελευθερωθεί» από την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, σημερινή ΛΑΕ, ωστόσο μια νέα συνιστώσα βρίσκεται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ,  και ακούει στο όνομα «Ομάδα των 53». Μέλη των «53» κατέχουν κορυφαία κυβερνητικέ αξιώματα ενώ είχαν λόγο και στο σχηματισμό της θέτοντας ακόμα και βέτο για πρόσωπα που είχε ακουστεί ότι θα έμπαιναν στην κυβέρνηση, ενώ απαίτησαν ακόμα και την απομάκρυνση άλλων... 

της Νίκης Ζορμπά

Οι «53» που δεν είναι πενηντατρεις αριθμητικά αλλά καμιά δεκαριά, διαδέχθηκαν ως εσωκομματικό σκιάχτρο, κατά πολλούς, την πάλαι ποτέ Αριστερή Πλατφόρμα, του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Σωστά; Κι όμως , εντελώς λάθος. Η ομάδα των επονομαζόμενων «53», στάθηκε την πιο κρίσιμη στιγμή στην εσωκομματική ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα. Τότε που ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Αριστερή πτέρυγα φώναζε για την ανάγκη διεξαγωγής του συνεδρίου πριν από την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, η ομάδα των 53, «καθάρισε» για λογαριασμό του Αλέξη, το εσωκομματικό «παιχνίδι» βάζοντας πλάτη στην της ηγεσίας βούληση για μετάθεση του συριζαικού συνεδρίου όταν όλα θα είχαν πλέον τελειώσει. Ήτοι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μεταμορφωνόταν και με τη βούλα πλέον, από αντιμνημονιακός «λύκος», σε «μνημονιακό» αρνί.

Κύλησε έκτοτε πολύ νερό στο εσωκομματικό αυλάκι. Η διάσπαση πήρε σάρκα και οστά διότι οι λαφαζανικοί μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και χτύπησαν με κρότο πίσω τους την πόρτα της Κουμουνδούρου.

Ακολούθησαν οι εκλογές, το ανάθεμα των οποίων η Κουμουνδούρου έριξε στους λαφαζανικούς αλλά ως αποκαλύπτεται πλέον σήμερα, τις επεδίωξαν μεθοδικά και στοχευμένα: Ο νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να ξεπλυθεί δια της εντολής του λαού, άρον άρον και πριν να προλάβει να καταλάβει το εκλογικό σώμα, τι φέσι της φόρεσε ο «σκληρός διαπραγματευτής» Αλέξης στο κεφάλι. Άλλωστε, αυτό απαντούν τρεις την ώρα τα κυβερνητικά στελέχη όταν καλούνται να απολογηθούν στην αντιπολίτευση για το τρίτο μνημόνιο: Ο λαός γνώριζε και μας ψήφισε, λένε.

Τω καιρώ εκείνω, τα εσωκομματικά τραύματα ήταν εντελώς νωπά και η καχυποψία μεταξύ των στελεχών που έμειναν, βρισκόταν στο ζενίθ. Η νέα κοινοβουλευτική ομάδα που θα προέκυπτε έπρεπε να είναι συμπαγής και παρά τω προέδρω. Κι εγένετο συμφωνία, καθαρή και ξάστερη ανάμεσα στα στελέχη που έτοιμα να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αλλά και το τρίτο μνημόνιο τους έπεφτε δύσπεπτο στην χώνεψη: Όστις στη διαδρομή αποφασίσει πως δεν μπορεί ν ακολουθήσει την υλοποίηση των μέτρων που ψηφίσαμε, παραιτείται, παραδίδει την έδρα και η ανέφελη κυβερνητική ζωή, συνεχίζεται. Το αυτό έπραξε ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, εκ των «53» τότε, δείχνοντας τον δρόμο στον επόμενο.

Η συμφωνία τούτη είναι σε πλήρη ισχύ. Με «ελεγχόμενες εντάσεις» αποτελούν την «αριστερή συνείδηση» της κυβέρνησης αλλά πέραν τούτου ουδέν. Και ούτε προτίθενται.

Νίκη Ζορμπά/εφημ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εξ ολοκλήρου σε ξένες εταιρίες τα 9 δισ. των μη εξυπηρετούμενων δανείων!

Ειδικό Εκκαθαριστή για το σύνολο των υπό εκκαθάριση πιστωτικών και χρηματοδοτικών ιδρυμάτων που πτώχευσαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης, όρισε η Τράπεζα της Ελλάδος την PQH Ενιαία Ειδική Εκκαθάριση ΑΕ, κατ΄ εφαρμογή του ν. 4336/2015

ΣΤΟΧΟΣ της Κεντρικής Τράπεζας, όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, είναι η αποτελεσματικότερη διαχείριση της περιουσίας τους και η επίτευξη υψηλότερων επιχειρησιακών στόχων, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.

Η ανώνυμη εταιρεία PQH Ενιαία Ειδική Εκκαθάριση Α.Ε., στην οποία συμμετέχουν ως μέτοχοι οι εταιρείες PwC Business Solutions Α.Ε., Qualco Α.Ε. και Hoist Kredit Aktiebolag, αντικαθιστά τους υφιστάμενους ειδικούς εκκαθαριστές και αναλαμβάνει τη διοίκηση του συνόλου των υπό ειδική εκκαθάριση ιδρυμάτων.

Ο Ειδικός Εκκαθαριστής, σύμφωνα με το ThePressProject.gr, θα διαχειρίζεται πλέον το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων των ειδικών εκκαθαρίσεων, που ανέρχεται σε περίπου 9 δισ. ευρώ και αφορά σχεδόν εξ ολοκλήρου μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η λειτουργική ενοποίηση των υπό ειδική εκκαθάριση ιδρυμάτων και συγχρόνως διατηρείται η νομική αυτοτέλειά τους και η έννομη θέση των πιστωτών εκάστου.

Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, μέσω της Διεύθυνσης Επιθεώρησης Εποπτευόμενων Εταιρειών, συνεχίζει αδιαλλείπτως το εποπτικό της έργο, που αποσκοπεί στην αποτελεσματική διαχείριση και ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των ειδικών εκκαθαρίσεων στο πλαίσιο του εγκεκριμένου από την Τράπεζα επιχειρησιακού σχεδίου, καθώς και στην τήρηση του νόμου και των αποφάσεών της (αποφάσεις ΕΠΑΘ 180/3/22.2.2016 και 77/1/30.5.2013).

Μέχρι νεότερης ανακοίνωσης του Ειδικού Εκκαθαριστή, τα στοιχεία επικοινωνίας των υπό ειδική εκκαθάριση ιδρυμάτων παραμένουν ως έχουν, καταλήγει η ίδια ανακοίνωση.

'Ολγα Γεροβασίλη στο RIA NOVOSTI : «Η Ελλάδα αναμένει διπλάσιους τουρίστες από τη Ρωσία..»

Στις σχέσεις βαθιάς φιλίας και συνεργασίας καθώς και στους άριστους πνευματικούς δεσμούς Ελλάδας-Ρωσίας αναφέρθηκε η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη σε συνέντευξή της στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti επισημαίνοντας την σύσφιγξη και αναβάθμιση αυτών των σχέσεων το 2015 και προσθέτοντας ότι το 2016 ως αφιερωματικό έτος Ελλάδας-Ρωσίας είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για να εμβαθυνθούν περαιτέρω οι σχέσεις των δυο χωρών σε όλους τους τομείς.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της Όλγας Γεροβασίλη υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικής εκπροσώπου στο πρακτορείο ειδήσεων «RIA NOVOSTI» και στη δημοσιογράφο Άννα Λιάτσου.

Φέτος είναι αφιερωματικό έτος μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας. Τι έχει γίνει; Τι προβλέπεται να γίνει; Και η πιο σημαντική μου ερώτηση είναι τι επιδιώκει η Αθήνα μέσα στο έτος αυτό σε οικονομικό, πολιτικό, ενεργειακό και άλλα επίπεδα;

Όπως ξέρουμε οι λαοί της Ελλάδας και της Ρωσίας συνδέονται με σχέσεις βαθιάς φιλίας, συνεργασίας και άριστους πνευματικούς δεσμούς που έχουν εδραιωθεί σε βάθος χρόνου. Το 2015 ήταν μια χρονιά σύσφιξης  και αναβάθμισης των ελληνο-ρωσικών  σχέσεων. Το 2016 ως αφιερωματικό έτος Ελλάδας-Ρωσίας είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για να εμβαθυνθούν περαιτέρω οι σχέσεις των δυο χωρών. Και βεβαίως μας αφορούν όλοι οι τομείς που εσείς προαναφέρατε. Και οι πολιτικές σχέσεις, και οι οικονομικές και ο πολιτισμός, και ο τουρισμός, οι τέχνες, οι επιστήμες, η έρευνα και η τεχνολογία, προς το αμοιβαίο συμφέρον των δυο χωρών. Και βεβαίως εργαζόμαστε και είμαστε βέβαιοι ότι η χρονιά αυτή, το 2016, θα λειτουργήσει μέσα από πολλαπλές δράσεις στους προαναφερόμενους τομείς, πολλαπλασιαστικά και για τις δύο χώρες.

Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο το οποίο περιμένετε; Κάποιο μήπως επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών.

Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στη διμερή οικονομική συνεργασία. Θεωρούμε ότι έχει πολλές προοπτικές η περαιτέρω βελτίωση των εμπορικών σχέσεων και θα λειτουργήσει προς το αμοιβαίο συμφέρον. Σχέσεις οι οποίες έχουν πληγεί εξαιτίας του εμπάργκο της ΕΕ και των ρωσικών αντιμέτρων. Εμείς παλεύουμε σε κάθε κατεύθυνση προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες. Αυτό θα λειτουργήσει προς το συμφέρων και των δυο λαών.

Υπάρχει άλλο ένα ερώτημα. Στη Ρωσία τα θέματα που γίνονται γύρω από την Ελλάδα δείχνουν ότι οι Ρώσοι αγαπάνε πάρα πολύ την Ελλάδα. Ας πούμε το θέμα με τους πρόσφυγες, εγώ βλέπω σε καθημερινή βάση στη ρωσική τηλεόραση και οι Ρώσοι δημοσιογράφοι μιλούν για τη Ελλάδα πάρα πολύ θετικά. Μάλλον θα μπορούσα να πω ότι λένε ότι η Ελλάδα είναι θύμα μιας κατάστασης για την οποία δεν ευθύνεται η ίδια. Αυτό είναι κάτι το οποίο οι Ρώσοι αναγνώστες και τουρίστες ακούνε σε καθημερινή βάση. Υπάρχει μήπως κάποιο ειδικό πρόγραμμα για τους Ρώσους τουρίστες οι οποίοι  θα ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα. Κάποια πρόταση οικονομική. Τώρα είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση με το ρούβλι. Μήπως θα μπορούσε η Ελλάδα να αρχίσει να δίνει βίζες πιο εύκολα. Γίνεται κάτι; Ξέρουμε ότι στη Ρωσία συζητιέται πάρα πολύ ότι η Ελλάδα δίνει ειδικές τιμές για τους Γερμανούς τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να γίνει ή μάλλον γίνεται κάτι σε αυτό το επίπεδο και για τους Ρώσους;

Αναφορικά με το πρώτο θέμα που είπατε και που αφορά  το προσφυγικό ζήτημα. Η γεωπολιτική της θέση είναι αυτή η οποία την έχει καθορίσει χώρα εισόδου μεγάλων προσφυγικών ρευμάτων προς την ΕΕ. Αυτό έχει φέρει τη χώρα μας σε δύσκολη θέση με την έννοια ότι η Ελλάδα βιώνει  μια δύσκολη κρίση η οποία είναι οικονομική και ταυτοχρόνως μια προσφυγική κρίση. Πραγματικά, η Ελλάδα έχει ξεπεράσει τον εαυτό της στη προσπάθεια που κάνει να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί τα προσφυγικά ρεύματα με όρους αλληλεγγύης και σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Και βεβαίως αυτό έχει έμπρακτα αποδείξει ότι ο ελληνικός λαός παραμένει πιστός στις αξίες του ελληνικού πνεύματος αλλά και του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Και αυτό είναι κάτι το οποίο συνιστά και αποτελεί ηθικό πλεονέκτημα της χώρας μας έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετωπίζουν με άλλους όρους, με φοβικό τρόπο τα προσφυγικά κύματα. Και αυτό πραγματικά αναγνωρίζεται απ' όσο ξέρουμε και από τους Ρώσους πολίτες.

Από κει και πέρα, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για επίσκεψη Ρώσων τουριστών την Ελλάδα για αυτή τη χρονιά. Έχουν γίνει πάρα πολλές συνεργασίες, και πάρα πολλή δουλειά εκ μέρους του Υπουργείου Τουρισμού με μεγάλα ρωσικά πρακτορεία και όχι μόνο. Πιστεύουμε ότι φέτος θα έχουμε υπερδιπλασιασμό σε σχέση με το 2015. Αυτό δείχνει ότι πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια και δουλειά και στον τομέα της έκδοσης βίζας για τους Ρώσους πολίτες. Γίνονται όλες οι προσπάθειες προκειμένου να ανταποκριθούν οι Προξενικές μας Αρχές. Κάνουμε ο,τιδήποτε δυνατόν, για να παράσχουν γρήγορες και ποιοτικές υπηρεσίες προς τους Ρώσους πολίτες και να ανταπεξέλθουμε σε αυτό το μεγάλο αριθμό. Επιπλέον, σε συνεννόηση με εμπορικούς φορείς της Ελλάδας εξετάζεται το ενδεχόμενο εκπτώσεων στην αγορά εμπορικών προϊόντων για Ρώσους τουρίστες.

Κάτι άλλο που νομίζω είναι πολύ σημαντικό. Η Ελλάδα, θεωρείται στη Ρωσία, ότι η Ελλάδα έχει πολύ υψηλό επίπεδο ασφάλειας. Έχει τους πρόσφυγες μέσα, είναι πολύ κοντά και στη Συρία, και στην Τουρκία, αλλά θεωρείται ότι το επίπεδο ασφαλείας  είναι πολύ υψηλό. Και οι ρωσικές  αρχές προσκαλούν Ρώσους τουρίστες να έρθουν στην Ελλάδα. Τι γίνεται σε αυτό το τομέα; Στο τομέα της ασφάλειας.

Θεωρούμε σημαντικό να γνωρίζουν, και πιστεύουμε ότι το γνωρίζουν οι Ρώσοι πολίτες, ότι παρά τις τρέχουσες συνθήκες,  η Ελλάδα ήταν και παραμένει ασφαλής τουριστικός προορισμός. Και οι πολίτες της χώρας έχουν πολύ φιλικά αισθήματα προς το Ρωσικό λαό και μοιράζονται κοινούς ιστορικούς δεσμούς. Και επαναλαμβάνω ότι η Ελλάδα ήταν και παραμένει ένας ασφαλής τουριστικός προορισμός παρά τα όσα συμβαίνουν στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον.

Είναι γνωστό επίσης ότι η Ρωσία έχουν τεράστιο ενδιαφέρον στο θέμα το ενεργειακό. Πρόσφατα έχει υπογραφτεί το Μνημόνιο Συνεργασίας Εταιρειών Ελλάδας, Ιταλίας και Ρωσίας. Ταυτόχρονα όμως αυτές τις μέρες ανέβηκε η φιλολογία γύρω από το ΤΑР. Τι γίνεται πάνω σε αυτό το τομέα; Η Αθήνα πάντα ήθελε να γίνει ένα ενεργειακό χάμπ για την Ευρώπη. Πως βλέπετε αυτό το θέμα τώρα;

Η Ελλάδα επιδιώκει να γίνει πολυδιάστατος ενεργειακός κόμβος, προοπτική καθοριστική για την πορεία, την  οικονομία και για την ανάπτυξη της χώρας μας. Βρισκόμαστε πολύ κοντά όσον αφορά το αγωγό ΤΑР η κατασκευή του οποίου ξεκινά τον Μάιο.

Και τι θα γίνει στον τομέα συνεργασίας Ελλάδας και Ρωσίας στο ενεργειακό τομέα, βέβαια.

Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και μετά την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Ρωσία και εκτιμώ ότι θα συνεχιστούν αυτές οι συζητήσεις για τα ενεργειακά ζητήματα. Είχε υπογραφτεί και ένα άλλο Μνημόνιο συνεργασίας για τον IGI. Είναι σχέδιο, βεβαίως, ακόμη, που αφορά το ρωσικό φυσικό αέριο ώστε να περάσει μέσω της Ελλάδας στην Ευρώπη. Έγιναν οι συζητήσεις και προς αυτήν την κατεύθυνση.

Είπατε ότι είχε γίνει η συζήτηση με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Πέρσι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήταν το τιμώμενο πρόσωπο στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Πετρούπολης. Να περιμένουμε ξανά και φέτος την ελληνική ομάδα στην Πετρούπολη;

Βεβαίως, θα είναι παρούσα η ελληνική ομάδα. Φέτος η τιμώμενη χώρα είναι η Ιταλία. Ωστόσο η συμμετοχή εκ μέρος της Ελλάδας θα είναι σε επίπεδο Υπουργών. Θα συμμετάσχει και το Enterprise Greece και πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Ακούγεται ότι σύντομα θα επισκεφτεί την Ελλάδα ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν. Πως είναι η κατάσταση; Πότε τον περιμένετε; 

Επίκειται η επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν στη χώρα μας. Δεν έχουν, ωστόσο, οριστεί ακριβώς οι ημερομηνίες. Γίνονται συζητήσεις. Θεωρούμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό γεγονός. Σε μια κρίσιμη συγκυρία για την ευρύτερη περιοχή, είναι σημαντικές αυτές οι συζητήσεις και η ανταλλαγή απόψεων. Η χώρα μας ακολουθεί μια πολυδιάστατη ενεργητική εξωτερική πολιτική με στόχο τη σταθερότητα και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Η χώρα μας είναι ευρωπαϊκή χώρα, είναι μεσογειακή χώρα, είναι βαλκανική χώρα, αλλά και μέρος της  ευρύτερης παρευξείνιας περιοχής. Αυτές οι συνομιλίες  κατά την επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν θα αποτελέσουν εξαιρετικά σημαντικό γεγονός. Και θα γίνουν συζητήσεις και όσον αφορά την περαιτέρω σύσφιξη των οικονομικών σχέσεων και των ενεργειακών και όλων όσων προαναφέραμε.

Να περιμένουμε και τον Αλέξη Τσίπρα εδώ στη Μόσχα; Αργότερα; Μέσα στα πλαίσια του αφιερωματικού έτους, εννοώ.

Μέσα στα πλαίσια του αφιερωματικού έτους προφανώς θα υπάρξει σε υψηλό επίπεδο εκπροσώπηση. Δεν έχει συζητηθεί κάτι αντίστοιχο που να μπορώ να σας το δώσω σαν δεδομένο αυτή τη στιγμή.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

www.ria.ru / greece-russia2016

Αλ. Τσίπρας στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ: «Η αξιολόγηση θα κλείσει θετικά έως τις 22 Απριλίου...» (vid)

Επίθεση και σκληρή κριτική προς τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αλλά και προς τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας κατά την έναρξη της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος το απόγευμα της Δευτέρας.

Για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια υπάρχει απόλυτη συμφωνία ως προς τις εκτιμήσεις για το κλείσιμο της αξιολόγησης ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση με τους θεσμούς. Η αξιολόγηση αυτή πρέπει να κλείσει και θα κλείσει εντός ολίγων ημερών, μέχρι τις 22 Απριλίου, είπε ο πρωθυπουργός στην έναρξη της ομιλίας του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι "θα κλείσει θετικά".

Για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια υπάρχει απόλυτη συμφωνία ως προς τις εκτιμήσεις για το κλείσιμο της αξιολόγησης ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση με τους θεσμούς. Η αξιολόγηση αυτή πρέπει να κλείσει και θα κλείσει εντός ολίγων ημερών, μέχρι τις 22 Απριλίου, είπε ο πρωθυπουργός στην έναρξη της ομιλίας του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι "θα κλείσει θετικά".

Υπογράψαμε μια συμφωνία, φθάνοντας στα πολιτικά μας όρια, αλλά ως εδώ. Θα την εφαρμόσουμε. Δεν πρόκειται να ζητήσουμε τίποτα, αλλά δεν πρόκειται και να δώσουμε ούτε χιλιοστό παραπάνω από όσα συμφωνήσαμε, τόνισε ο πρωθυπουργός.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε και στην επιστολή απάντηση της γενικής διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ.

Όπως είπε ο πρωθυπουργός ζήτησε από την Κριστίν Λαγκάρντ «να ξεκαθαρίσει αν η τακτική καθυστέρησης της διαπραγμάτευσης ώστε να προκληθεί ακόμη και πιστωτικό γεγονός με σκοπό να πιεστεί η Ελλάδα και η Ευρώπη και να υποχωρήσουν σε παράλογες και εξωπραγματικές απαιτήσεις, αποτελεί την επίσημη θέση του Ταμείου».

Η γενική διευθύντρια χαρακτήρισε την τακτική αυτή «ανοησία» είπε ο πρωθυπουργός.« Συμφωνώ απολύτως με την άποψη αυτή και χαίρομαι που αναγνωρίζεται αυτός τουλάχιστον ο κοινός τόπος μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της κυρίας Λαγκάρντ» συμπλήρωσε.

«Την ίδια στιγμή όμως αναρωτιέμαι αν συμφωνούν και οι υπόλοιποι με αυτή την εκτίμηση. Και ελπίζω ότι τις επόμενες μέρες δεν θα διαφανεί η πρόθεση να κινηθεί η διαπραγμάτευση της Ελλάδας και των θεσμών με ανόητο τρόπο. Διότι δεν θα είναι η πρώτη φορά. Από το 2010 και μετά εξάλλου έχουν γίνει αρκετές ανοησίες. Που είχαν πραγματικές κοινωνικές συνέπειες. Την φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, την ανθρωπιστική κρίση, την εκτίναξη της ανεργίας, την απώλεια του ¼ του εθνικού πλούτου, την καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας», είπε ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο πρωθυπουργός μεταφέροντας το κλίμα που εισέπραξε μετά από αλλεπάλληλες τηλεφωνικές επικοινωνίες με ξένους ηγέτες, είπε ότι υπάρχει γενικευμένη υποστήριξη στην θέση της Ελλάδας.

Έκανε λόγο για αντιπαράθεση μεταξύ ευρωπαϊκών θεσμών και ΔΝΤ και υπογράμμισε ότι "δεν θα επιτρέψουμε να γίνει θύμα σε αυτήν την αντιπαράθεση η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός".

Επισήμανε ως ιδιαίτερα ενδιαφέρον σημείο, το απορρέον από τις συνομιλίες στελεχών του ΔΝΤ, ότι "η συμφωνία του Ιουλίου ήταν ετεροβαρής υπέρ της Ελλάδας και εις βάρος του Ταμείου".

"Αυτό το σημείο δεν έσπευσε να το αναδείξει η ΝΔ γιατί τους χαλάει τον μύθο ότι φέραμε το χειρότερο μνημόνιο" είπε ο πρωθυπουργός.

Πρόσθεσε ότι το ΔΝΤ επιχειρεί να ξαναφέρει τις αξιώσεις που είχε το καλοκαίρι του 2015 και δεν αποδέχεται ότι η χώρα πέτυχε πλεόνασμα 0,2%, αμφισβητεί τα στοιχεία και θέλει να υπάρχει έλλειμμα 0,6%, "έναν αριθμό που βγάζουν από το κεφάλι τους" είπε χαρακτηριστικά.

Πρόσθεσε ότι "ίσως αυτή τους η ανάγκη να προκύπτει από το γεγονός ότι τα δύο προγράμματα τα οποία σχεδίασαν και υλοποίησαν απέτυχαν, ενώ το τρίτο που προέκυψε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση και ταυτόχρονα είναι το πρώτο πρόγραμμα στο οποίο το ΔΝΤ δεν συμμετέχει, προσώρας, φαίνεται να επιτυγχάνει", υπογραμμίζοντας στην συνέχεια ότι "δεν είναι δυνατόν όμως να διαλυθεί μια χώρα και η Ευρώπη γιατί κάποιοι δεν θέλουν να παραδεχθούν την αποτυχία τους".

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στην επισήμανση του Προέδρου της Δημοκρατίας για αντικατάσταση του ΔΝΤ με ευρωπαϊκό μηχανισμό, τον ESM, αλλά και στις εξηγήσεις που ζήτησε από το ΔΝΤ η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά.

Είπε ότι με τις θέσεις του ΔΝΤ συντάσσεται η ΝΔ με "πρώτο τον αντιπρόεδρό της, Άδωνι Γεωργιάδη και μετά σπεύδει να τον ακολουθήσει και ο κ. Μητσοτάκης". "Η βαθιά επιθυμία τους να ξαναγυρίσουν στο παλιό καθεστώς, τους οδηγεί στην καταστροφολογία και στην κινδυνολογία" είπε ο κ. Τσίπρας.

Βαρουφάκης σε Τσίπρα: «Αγαπητέ Αλέξη, τα WikiLeaks σού πρόσφεραν ένα δώρο,,, »

ΑΝΟΙΧΤΗ επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με αφορμή τη διαρροή για το ΔΝΤ απευθύνει ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης καθώς όπως λέει φοβάται ότι «το σημαντικό κεφάλαιο των αποκαλύψεων των WikiLeaks θα σπαταληθεί».

Στην επιστολή που δημοσιεύει η Εφημερίδα των Συντακτών ο κ. Βαρουφάκης απευθύνεται στον πρωθυπουργό αποκαλώντας τον «Αλέξη» και του λέει μεταξύ άλλων «τα WikiLeaks σου πρόσφεραν ένα δώρο που από μόνο του ανατρέπει το σχέδιο χρέωσης στην κυβέρνηση ενός νέου ιουλιανού πιστωτικού 'ατυχήματος'».

Αναλυτικά, η επιστολή:

 «Αγαπητέ Αλέξη,

Σου απευθύνω τούτη την ανοιχτή επιστολή επειδή φοβάμαι ότι το σημαντικό κεφάλαιο των αποκαλύψεων των WikiLeaks θα σπαταληθεί.

Η δημοσιοποίηση του διαλόγου Τόμσεν - Βελκουλέσκου κατέδειξε πως η χώρα σερνόταν σε νέο προδιαγεγραμμένο ιουλιανό «επεισόδιο» το οποίο η τρόικα θα εμφάνιζε, άλλη μια φορά, ως απόρροια της κωλυσιεργίας της ελληνικής κυβέρνησης όταν, στην πραγματικότητα, οφείλεται στην ενδο-τροϊκανική σύγκρουση.

Τα WikiLeaks καταδεικνύουν σε κάθε αξιόπιστο Ευρωπαίο ότι η μόνιμη καθυστέρηση της «αξιολόγησης», που εγκλωβίζει την πληγωμένη κοινωνία στη μόνιμη κρίση, οφείλεται σε μια τρόικα ανίκανη να τα βρει με τον εαυτό της. Οταν τα λέγαμε πέρσι, μας χλεύαζαν τα φερέφωνά της (εξωτερικού και εσωτερικού). Τώρα, απαιτείται να σωπάσουν.

Αυτά τα γνωρίζεις πολύ καλά και δεν χρειάζεται να σ’ τα θυμίσω. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: Δεν πρέπει επ’ ουδενί να χρησιμοποιήσεις τον διάλογο Τόμσεν - Βελκουλέσκου για να δαιμονοποιήσεις Τόμσεν και ΔΝΤ παρουσιάζοντας τους Βίζερ, Κοστέλο & σία ως τους «καλούς» Ευρωπαίους με τους οποίους «μπορούμε να τα βρούμε καλύτερα», εφόσον ξεφορτωθούμε το ΔΝΤ.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ήπιο κομμάτι της τρόικας (το ευρωπαϊκό) και ανάλγητο (το ΔΝΤ). Tον Μάρτιο του 2015, όταν πληροφορούσα τον Ρέγκλινγκ πως, σύντομα, θα κληθούμε να επιλέξουμε μεταξύ τού να πληρώσουμε συντάξεις ή τη δόση του ΔΝΤ, μου απάντησε κοφτά: «Να πληρώσετε το ΔΝΤ. Οι συντάξεις είναι η τελευταία προτεραιότητα!» Η παρουσίαση λοιπόν του ΔΝΤ ως πιο ανάλγητου και της Επιτροπής ως πιο ήπιας είναι το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορείς να κάνεις αυτήν τη στιγμή.

Το ότι το ΔΝΤ είναι ανάλγητο και κοινωνικά αναίσθητο δεν υπάρχει αμφιβολία. Επί δεκαετίες «επισκέπτεται» χώρες σε κρίση και χρησιμοποιεί την εξουσία του «δανειστή ύστατης στιγμής» ώστε να κατεδαφίσει μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να συνθλίψει μισθούς, να προλεταριοποιήσει μεσοαστούς επαγγελματίες. Αυτή είναι η θεσμική λειτουργία του και γι’ αυτό το ήθελε η κ. Μέρκελ στην Ελλάδα.

Παράλληλα, όμως, το ΔΝΤ κατανοεί πως η συρρίκνωση μιας οικονομίας σε κρίση (που είναι ο στόχος του) απαιτεί και μείωση του χρέους της (καθώς όταν τα εισοδήματα καταρρέουν, τα τοκιζόμενα χρέη δεν μπορεί να αποπληρωθούν). Σε χώρες που έχουν το νόμισμά τους, αυτό συνήθως γίνεται μέσω υποτίμησης (εφόσον οφείλεται στο ντόπιο νόμισμα). Στη δική μας απαιτείται κούρεμα, κάτι που ορίζει ρητά το καταστατικό του ΔΝΤ, αναγκάζοντας τον Τόμσεν (μετά έξι χρόνια παραβίασης του καταστατικού του ΔΝΤ) να θέλει πάση θυσία κούρεμα του χρέους μας.

Για την Ελλάδα, πράγματι, το κούρεμα του χρέους είναι αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη. Δεν αποτελεί βέβαια εγγύηση πραγματικής ανάστασης της κοινωνίας. Αν, π.χ., τεράστιος σεισμός εξαφανίσει τους περισσότερους Ελληνες, η τρόικα μας κουρέψει όλο το χρέος και όσοι Ελληνες απομείνουν αυξήσουν την πενιχρή παραγωγή τους έστω και λίγο, τότε με τα κριτήρια του ΔΝΤ η χώρα θα έχει σταθεροποιηθεί, και θα αναπτύσσεται μάλιστα! Παραφράζοντας τον Tάκιτο, θα δημιουργήσουν Ερημο και θα την ονομάσουν Σταθεροποίηση. Αυτή είναι η «λογική» Τόμσεν και ΔΝΤ.

Πόσο καλύτερη είναι όμως η «λογική» Βίζερ, Κοστέλο και λοιπών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Συστηματικά μας έλεγαν -και σου λένε- πως ζητούν λιγότερη λιτότητα απ’ ό,τι το ΔΝΤ. Ομως, εδώ ο Τόμσεν έχει μεγάλο δίκιο όταν θυμίζει θυμωμένα στη Βελκουλέσκου πως οι της Επιτροπής, που κάνουν τους «ήπιους» και πιο κοινωνικά «ευαίσθητους», αρνούνται να μειώσουν τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% (ναι, εκείνο το 3,5% που τους παραχώρησες στα τέλη Απριλίου 2015) στο 1,5% (τον στόχο που επέμενα ότι ήταν ο ανώτατος συμβατός με τη σταθεροποίηση).

Γιατί έχει δίκιο να θυμώνει ο Τόμσεν με την Επιτροπή; Επειδή, όπως εξηγεί στη Βελκουλέσκου, οι Βίζερ, Κοστέλο και σία είναι υποκριτές. Η Επιτροπή το «παίζει» κοινωνικά ευαίσθητη αλλά, δεδομένου ότι αρνείται να ρίξει τον στόχο του πρωτογενούς στο 1,5%, πάλι θα ζητήσει από το ΔΝΤ να πάει στην Αθήνα, στον ρόλο του ανάλγητου, και να απαιτήσει συνολικά μέτρα λιτότητας διαχρονικά μεγαλύτερα από εκείνα που ζητά το ΔΝΤ σήμερα!

Για να το πω απλά: ΔΝΤ και Επιτροπή είναι οι δύο όψεις του ίδιου ανάλγητου νομίσματος. Ο Τόμσεν καίγεται για την αναδιάρθρωση χρέους επειδή την απαιτεί το καταστατικό του ΔΝΤ και στοχεύει σε σταθεροποίηση τύπου Tάκιτου ή καμένης γης. Η Επιτροπή εκπροσωπεί το Βερολίνο, το οποίο κι αυτό είναι διαιρεμένο μεταξύ Μέρκελ και Σόιμπλε.

Την κ. Μέρκελ την ενδιαφέρει να αναβάλει τη στιγμή που θα βρεθεί αντιμέτωπη με τους βουλευτές της και θα παραδεχθεί ότι τους παραπλανούσε όταν έδινε εγγυήσεις πως το ελληνικό κράτος παρέμενε φερέγγυο και πως τα μνημονιακά δάνεια δεν θα κουρεύονταν ποτέ. Γι’ αυτό καθυστερεί την αναδιάρθρωση χρέους εμμένοντας σε γελοίους στόχους πρωτογενούς (3,5%) που ισοδυναμούν με παράταση του καθεστώτος χρεοδουλοπαροικίας. Οσο για τον κ. Σόιμπλε, εκείνος χαμογελά στοχεύοντας σε ένα μεγάλο κούρεμα μετά... Grexit.

Σύμμαχους δεν θα βρούμε, λοιπόν, ούτε στον Βίζερ ούτε βέβαια στον Τόμσεν. Οι αποκαλύψεις των WikiLeaks θα σκορπίσουν στον άνεμο αν τις χρησιμοποιήσεις για να διώξεις τον Τόμσεν (την Ερημο) και μείνεις με τον Βίζερ (τη χρεοδουλοπαροικία). Ο ένας θέλει την άμεση συντριβή, ό,τι απέμεινε από την κοινωνική οικονομία της χώρας, διαγράφοντας παράλληλα χρέος, ο άλλος προσδοκά σε σταδιακή συντριβή υπό τη μόνιμη ασφυξία ενός μη διαχειρίσιμου χρέους (που θα κουρευτεί μετά την ολοκλήρωση της συρρίκνωσης).

Τα WikiLeaks σού πρόσφεραν ένα δώρο που από μόνο του ανατρέπει το σχέδιο χρέωσης στην κυβέρνηση ενός νέου ιουλιανού πιστωτικού «ατυχήματος». Πρέπει να το χρησιμοποιήσεις τόσο εναντίον της καμένης γης του ΔΝΤ όσο και της χρεοδουλοπαροικίας της Επιτροπής – τόσο εναντίον του Τόμσεν όσο και εναντίον του Βίζερ. Επί του πρακτέου, να το χρησιμοποιήσεις απαιτώντας άμεση συμφωνία που (α) περιλαμβάνει μείωση του στόχου του πρωτογενούς στο 1,5% του ΑΕΠ, (β) μέτρα δυναμικής αλλά όχι παραμετρικής προσαρμογής και (γ) ελάχιστο ετήσιο απόλυτο (σε ευρώ) στόχο ονομαστικού ΑΕΠ».

Αλλαγή στρατηγικής ΗΠΑ προς την Τουρκία - Ευκαιρία για την Ελλάδα;

Δεδομένων των αμερικανικών εκλογών, δεν είναι βέβαιο οτι θα αναμένουμε λύσεις οριστικές, όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά και για όλην την περιοχή. Υπάρχουν όμως σημαντικές ενδείξεις που μαρτυρούν οτι η Τουρκία θα περάσει μια δύσκολη τετραετία. Ο τρόπος υποδοχής του Ερντογάν στις ΗΠΑ, πέραν των σημειολογικών και συμβολικών ερμηνειών που εποδέχεται, δείχνει αρκετά πράγματα που πρόκειται να λάβουν χώρα.

του Αλέξανδρου Δρίβα *

ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ του κεμαλικού κράτους, η Δύση πίστεψε οτι έλυσε ολοκληρωτικά το «Ανατολικό Ζήτημα», ή μάλλον τις πτυχές του που αφορούσαν τον έλεγχο της Εγγύς Ανατολής και της ανάσχεσης της Ρωσίας στα θερμά ύδατα της Μεσογείου. Μολονότι η Τουρκία ως επιτήδειος ουδέτερος, ουδέν συνεισέφερε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την πλευρά των Συμμάχων,  με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου άρχισε να αναβαθμίζεται. Αν και είναι μεγάλη και δύσκολη συζήτηση, πολλά σημερινά προβλήματα που αφορούν στη διεθνή πολιτική, οφείλονται στο γεγονός πως «μέρη προβλημάτων» (στην καλύτερη περίπτωση)  της εποχής του Μεσοπολέμου,  αναβαθμίστηκαν με τον Ψυχρό Πόλεμο και έτσι κατάφεραν  οφέλη που καρπώθηκαν, να μοιάζουν σήμερα  χώρες ανεξέλεγκτες. Μια τέτοια περίπτωση είναι  και η Τουρκία. Στη διεθνή πολιτική, η πρώτη ορίζουσα για το μέλλον μιας χώρας, είναι η σχέση της με τη δύναμη που έχει αναλάβει τη διατήρηση της ισορροπίας του συνόλου των δραστηριοτήτων της διεθνούς πολιτικής. Εν προκειμένω, τι αλλάζει στην αντίληψη των ΗΠΑ αναφορικά με την Τουρκία; Πώς μπορεί από πιθανή αλλαγή να ωφεληθεί  η Ελλάδα;

Η κακή μετάφραση.

 Για να φτάσει η Τουρκία να ζητά γη και ύδωρ από τη Δύση και να μπλοκάρει με κάθε τρόπο λύσεις εξομάλυνσης στη Μέση Ανατολή, για να φτάσει ακόμη στο να συνεργάζεται με υβριδικές ομάδες που φέρουν πρακτικές φρίκης και τρόμου στη διεθνή πολιτική (Daesh) και να αυτοπαρουσιάζονται ως «αναδυόμενες αυτοκρατορίες», δύο πράγματα συμβαίνουν: Το ένα, το έχει εκμυστηρευθεί εδώ και αρκετό καιρό ο Edward Luttwak «Οι ΗΠΑ, δεν έχουν μάθει ακόμη να διαχωρίζουν τους εχθρούς και τους φίλους τους». Το άλλο, συμπληρώνεται με τη διαπίστωση του Luttwak και έχει να κάνει με τη γνώση εθνών-κρατών και των κοινωνιών τους. Εν προκειμένω, η κακή αναγνώριση-ανάγνωση των ΗΠΑ, όχι μόνο αναφορικά με την Τουρκία, αλλά και με την ευρύτερη Μέση Ανατολή (όπως ο ίδιος ο Βernard Lewis παραδέχεται) οδηγεί σε εφαρμογή ημιτελών και λανθασμένων πρακτικών οι οποίες οδηγούν σταδιακά σε αστάθεια και τελικά σε …α-ταξία. Ο κόσμος της Μέσης Ανατολής είναι ένας κόσμος που είναι γεμάτος συγκρούσεις από την εποχή που γραφόταν η Παλαιά Διαθήκη. Οι απλές και βραχυπρόθεσμες πολιτικές, όχι μόνο αποτυγχάνουν, αλλά εξ όσων αποδεικνύονται, δημιουργούν νέους κινδύνους, κάθε φορά δριμύτερους από τους προηγούμενους. Το One Solution erga omnes, δεν υπάρχει ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτικη.

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται με...σοφία.

Όλος ο πυρήνας της βυζαντινής διπλωματίας και οι διδαχές της που γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στις ΗΠΑ, δημιουργούν τις προύποθέσεις για την εφεύρεση ενός «νέου φαρμάκου» που έρχεται από την παρελθούσα πολιτική πρακτική. Τα μέσα, μπορεί να εξελίσσονται όμως η ουσία της πολιτικής δραστηριότητας, παραμένει αναλλοίωτη. Η έμμεση προσέγγιση λοιπόν, και ο εμπλουτισμός της με πολλά παραπάνω πράγματα από ό,τι συνιστά το απλό και πάντα χρήσιμο «Divide & Conquer», δεν είναι απλά μια εναλλακτική πολιτική κατεύθυνση των ΗΠΑ. Είναι ανάγκη και μάλιστα, επιτακτική.

Ο πληθωρισμός της έννοιας «γεωπολιτικό μονοπώλιο» ακολούθησε σε διαλόγους και σε πράξη για πολύ καιρό τη σχέση της Άγκυρας με την Ουάσινγκτον. Σε έναν κόσμο που η απειλή ήταν η ΕΣΣΔ, αυτό το μονοπώλιο μπορούσε με κάποιον τρόπο να τεκμηριωθεί καθώς σε έναν διπολικό κόσμο, οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση διλήμματα και όχι πραγματικές επιλογές (ο κόσμος άλλωστε των επιλογών, ξεκινά από τον αριθμό «3» ). Ο κόσμος που αναδύεται από το 1991, και η ανάδυση του οποίου ακόμη βρίσκεται εν εξελίξει, δεν μπορεί να φιλοξενήσει συνθήκη διατήρησης πρωτοκαθεδρίας (η βούληση των ΗΠΑ) με μονοπώλια. Η απλή σκέψη και απόφαση, δίνουν τη θέση τους στη σύνθετη και συνδυαστική σκέψη, στην εφαρμογή υβριδικών πολιτικών που θα αποφεύγουν τις ολοκληρωτικές συγκρούσεις και που η απειλή θα κερδίζει έδαφος έναντι της χρήσης βίας.

Στροφή των ΗΠΑ από την προηγούμενη δεκαετία.

Η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, πριν ακόμη αρχίσει  το «ξεδόντιασμα» του κεμαλικού κατεστημένου από τον Ερντογάν, απαγόρευσε το 2003 τη διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων προκειμένου αυτά, να πάνε στο Ιράκ. Η συγκεκριμένη απαγόρευση συνεπικούρησε την αμερικανική αποτυχία στο Ιράκ. Δυνάμεις σαν τις ΗΠΑ, που οφείλουν να σκέπτονται με ορίζοντα δεκαετίας, τους επιτρέπεται να κάνουν πολλά λάθη, εκτός από το να πάσχουν από αμνησία. Οι ΗΠΑ, τα ακόλουθα χρόνια, πίεσαν αρκετά την Ε.Ε έτσι ώστε να εντάξουν την Τουρκία ως πλήρες μέλος, θεωρώντας πως έτσι, θα μπορούσαν να ελέγχουν καλύτερα τα τεκταινόμενα σε μια περιοχή μεγάλης έκτασης και ταυτόχρονα, να θέσουν πιθανές τουρκικές αρνήσεις (σαν αυτή που αφορούσε το Ιράκ) υπό έλεγχο. Η ευρωπαϊκή τροχιά της Τουρκίας, δεν ήταν ομαλή, αν και το ΑΚΡ ποτέ δεν είχε σαν στρατηγική προτεραιότητά της την ένταξη της στην Ε.Ε. Η παραπάνω άρνηση της Τουρκίας στις ΗΠΑ, συνυποδήλωνε την οικοδόμηση μιας φιλο-αραβικής πολιτικής, που άλλοτε έχει τα στοιχεία πανισλαμιστικής και άλλοτε, νεο-οθωμανικής. Η καταστροφή του στρατηγικού τριγώνου μεταξύ ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας, ήταν το δεύτερο στάδιο στο οποίο πέρασε ο Ερντογάν για να δείξει οτι εκτός από την αμερικανική πολιτική, η τουρκική διπλωματία διαφοροποιείται και από την ισραηλινή. Η αμερικανική «φοβία» νέων παρεμβατισμών στη Μέση Ανατολή, ήταν το μεγάλο στοίχημα του Ερντογάν, του οποίου οι πιθανότητες κέρδους αυξήθηκαν με τη θαυμαστή οικονομική ανάτπυξη της Άγκυρας. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ, εξέταζαν λύσεις για τη δημιουργία ενός σουνιτικού τόξου του οποίου τα ηνία θα είχε η Τουρκία. Η ιδέα αυτή, είχε ως στόχο του να γίνει η Τουρκία ξανά ένα κράτος-μοχλός που θα τακτοποιούσε για λογαροασμό των ΗΠΑ την περιοχή. Η Τουρκία όμως, είχε τη δική της ατζέντα. Στόχος της ήταν η δημιουργία ανεξάρτητης πολιτικής, και όχι μιας συνεργατικής.

Το μήνυμα ελήφθη από τις ΗΠΑ.

Πολιτικές αυτού του τύπου, όχι μόνο δεν έφεραν ανάσχεση στις βλέψεις του Ερντογάν, αλλά τις εξέλαβε και ως ενθάρρυνση για να συνεχίσει. Όσο οι διαφορές μεταξύ Δύσης και Ρωσίας οξύνονταν (ειδικά από το ζήτημα της Ουκρανίας και μετά) τόσο πιο ελεύθερος αισθανόταν ο Τούρκος ηγέτης να πολιτεύεται σε μια περιοχή που είχε πλέον γίνει μαύρη τρύπα μιας τεράστιας περιφέρειας (Ευρασία). Σε ένα σύστημα ισορροπίας ισχύος που είναι αρκετά πιο πολύπλοκο από ό,τι ήταν στον Ψυχρό Πόλεμο, τα διλήμματα που θέτει η Τουρκία, είναι εντελώς αντίθετα από τις λύσεις που επιθυμεί η Ουάσινγκτον. Η ευελιξία, προϋποθέτει επιλογές και όχι διλήμματα.

Οι συζητήσεις που αφορούν ενδεχόμενο πραξικόπημα στην Τουρκία, ακόμη και αν έχουν βάση, δείχνουν μόνο τη δυσαρέσκεια που επικρατεί στη διεθνή κοινότητα για το ρόλο της Άγκυρας σε όλα τα μέτωπα. Δεν υπάρχει πραγματικά περιφερειακό πρόβλημα στο οποίο η Άγκυρα να συμπεριφέρεται συνεργατικά. Όσα δεν άκουσαν στο παρελθόν από τον Luttwak στις ΗΠΑ, ήταν αυτά που εφάρμοζε τελικά το ΑΚΡ. Χρήση απειλών, κάλυψη της αδυναμίας με προβολή ισχύος, επιρροή σε ομάδες  για τη συνέχιση πολέμου δι’ αντιπροσώπων, τακτικισμοί και βραχυπρόθεσμες συμμαχίες-προσεγγίσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία,( για την διευκόλυνση του θεμελιώδους στόχου του Ερντογάν να καταστήσει την Τουρκία ενεργειακό κόμβο και άρα σημαντική δύναμη σε μια τεράστια περιοχή) αντιπερισπασμοί με οικοδόμηση σχέσεων με το Ιράν πριν αυτό συμφωνήσει με τη Δύση, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, που δείχνουν πως η Τουρκία γνωρίζει να δρα με βάση τη βυζαντινή στρατηγική σκέψη, διδάγματα της οποίας, η Δύση περιφρόνησε συστηματικά.

Ποιά Τουρκία και σε ποιά περιφέρεια;

Ακόμη και αν ο Ερντογάν μπορούσε και άυριο να ανατραπεί, η Τουρκία έχει αναλάβει δεσμεύσεις που οικοδόμησε στέρεα εδώ και 13-14 έτη το ΑΚΡ. Το Κουρδικό Ζήτημα, η αποτυχία της Τουρκίας στη Συρία και το οτι ο Ερντογάν έκανε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να νιώθει πλήρως εκτεθειμένος για την αρχική πίστη που είχε στον πρώτο, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα στην Τουρκία. Μια πολιτική αστάθεια στην Τουρκία με το προσφυγικό να εξελίσσεται, με μια αγορά που έχει ήδη μεγάλο ιδιωτικό χρέος και τεράστιο πληθυσμό, με το μέλλον της Συρίας να μοιάζει ακόμη αβέβαιο, τα προβλήματα αυτά, ξεπερνούν την όποια πολιτική δύναμη θα μπορούσε να έχει στην κυβέρνησή της η Τουρκία. Ο σκοπός των λαθών, είναι η αναγωγή τους σε μαθητεία και οι ΗΠΑ έχουν καταλάβει πλέον πως η Τουρκία, δεδομένων των γεωπολιτικών της περιορισμών σε συνδυασμό με τις «ευκαιρίες» που παρουσιάζει το ρευστό διεθνές σύστημα ισορροπίας ισχύος, θα είναι μάλλον απίθανο –με όποια πολιτική ελίτ και αν κυβερνά την Άγκυρα- να μην προβαίνει σε προσπάθειες αναθεωρητισμού σε μια περιφέρεια κρίσιμη, που συνδέει την Ευρώπη με την Ασία.

Δεδομένων των αμερικανικών εκλογών, δεν είναι βέβαιο οτι θα αναμένουμε λύσεις οριστικές, όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά και για όλην την περιοχή. Υπάρχουν όμως σημαντικές ενδείξεις που μαρτυρούν οτι η Τουρκία θα περάσει μια δύσκολη τετραετία. Ο τρόπος υποδοχής του Ερντογάν στις ΗΠΑ, πέραν των σημειολογικών και συμβολικών ερμηνειών που εποδέχεται, δείχνει αρκετά πράγματα που πρόκειται να λάβουν χώρα.

Προσοχή, αναμονή και ετοιμότητα για Ελλάδα και Κύπρο.

Ο Νικολό Μακιαβέλι υποστήριζε πως «ο συνετός ηγεμόνας άλλοτε φέρεται ως λεόντας και άλλοτε ως αλεπού». Αυτό που περιγράψαμε παραπάνω ως «βυζαντινή σκέψη» και τη σύνδεση αυτής με τις ΗΠΑ και την Τουρκία, οφείλει να αφορά και μας. Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σε μια περίσταση που μπορεί να αποδειχθεί ιδανική. Τα λιγότερο ισχυρά κράτη άλλωστε, επηρεάζονται έτσι κι αλλιώς, περισσότερο από τους συσχετισμούς ισχύος άλλων κρατών. Το «ιδανικό», είναι το ίδιο σχετικό με το –ως απλώς ειπείν- να είσαι «τυχερός στην ατυχία σου». Ποιά τύχη είναι αυτή; Το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου, είναι μεγαλύτερο από ποτέ. Αν η Τουρκία λόγω εσωστρέφειας και επικίνδυνων εσωτερικών εξελίξεων τεθεί υπό έλεγχο προκειμένου να μην εξάγει (ως συνηθίζει) της κρίση της και η περιφέρεια της Μεσογείου φτάσει σε ακραίο σημείο αστάθειας, ίσως αναγκαστεί να ματαιώσει αρκετά της σχέδια αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό καθώς πλέον, οι διεθνείς δρώντες, δεν έχουν στόχο να κατευνάσουν περαιτέρω την τουρκική πολιτική. Αυτά βέβαια, σε επίπεδο τακτικής...

Η οικοδόμηση μιας περιφερειακής στρατηγικής από πλευράς της Ελλάδας, είναι απαραίτητη. Η Μεσόγειος αποδεικνύει πως θα είναι για καιρό ακόμη η Θάλασσα των εξελίξεων. Ανεξάρτητα από το τουρκικό μέλλον, η Ελλάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί το κενό αέρος στο οποίο βρίσκονται οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας και να επαναπροσδιορίσει τις ατλαντικές της σχέσεις με μια δύναμη που με τα καλά της και τα κακά της, παραμένει στην πρωτοκαθεδρία της διεθνούς πολιτικής και είναι πάντα έτοιμη να ακούσει προτάσεις. Η Ελλάδα, δεν εκμεταλλέυτηκε την ισχύ των ΗΠΑ όπως και όσο θα έπρεπε. Η Ελλάδα οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες και να παρουσιάσει σχέδια που αφορούν την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Σε αυτές τις περιοχές, η Τουρκία φαίνεται πως «πρότεινε» κάτι επικίνδυνο. Για δυνάμεις όπως είναι η Ελλάδα, το παρόν διεθνές σύστημα, έχει αρκετές ευκαιρίες καθώς τόσο οι πολυμερείς όσο και οι διμερείς σχέσεις, είναι περισσότερο ανοικτές και λιγότερο αυστηρές. Με προσήλωση στην ιεράρχηση των χωρών που πρέπει να απευθύνεται η Ελλάδα και με την υιοθέτηση συγκεκριμένων περιορισμών, Ελλάδα και Κύπρος έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν στις ΗΠΑ οτι υπάρχουν και άλλες περιφερειακές λύσεις που θα ωθήσουν την Μεσόγειο σε σταθερότητα, που δε χρειάζεται να συνοδεύονται από μεγαλοϊδεατισμούς, σαν αυτούς που προσπάθησε να εφαρμόσει η Τουρκία.

* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι Υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Παν/μιο Πελοποννήσου - συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ).

liberal.gr

Διαπάλη μηδενισμού και θρησκοληψίας

Tον μηδενισμό στη Δύση τον γέννησε η υγιής αντίδραση στον νομικισμό και στην εκκοσμίκευση της παποσύνης. Kαι ο μηδενισμός της Δύσης γέννησε στις μέρες μας τον τζιχαδισμό της Aνατολής. Aπό την παποσύνη μπορεί ίσως να δρομολογηθεί η αντίστροφη πορεία.

του Χρήστου Γιανναρά

Δύο αντίπαλα στρατόπεδα. H αντιπαλότητα δεν γεννήθηκε από ιδεολογικές διαφορές ούτε από οικονομικά συμφέροντα. Oι ρίζες είναι βαθύτερες: ασύμπτωτα «νοήματα» για τη ζωή και τον θάνατο γεννάνε αντιθετικές νοο-τροπίες, διαφορετικές ιεραρχήσεις αναγκών, ασύμβατες βιοτικές πρακτικές. Θα μιλούσαμε για «σύγκρουση πολιτισμών», αν «πολιτισμός» σήμαινε για όλους «στάση ζωής», «νόημα» βίου.

Στο ένα στρατόπεδο, όσοι το συγκροτούν, πιστεύουν σε κάτι. Στο άλλο, δεν πιστεύουν σε τίποτα. H πίστη τών μεν είναι τυφλή, ανορθόλογη, διολισθαίνει, σχεδόν αυτοματικά, στον ψυχαναγκασμό, στη νευρωσική μονομανία. H απιστία τών δε ριζώνει στην απαίτηση να κατέχει το άτομο σίγουρη γνώση, η γνώση να θωρακίζει το εγώ με βεβαιότητες. Oι πρώτοι εξασφαλίζουν την εγωτική αυτεπιβεβαίωση με ολοκληρωτική υποταγή στη θρησκευτική αυθεντία. Oι αντίπαλοί τους οχυρώνουν την ατομική αυτασφάλιση με νομικές συμβάσεις ιεροποιώντας το «δικαίωμα» του ατόμου για «ελευθερία», δηλαδή ανεμπόδιστη ευχέρεια επιλογών, υποκειμενικών προτιμήσεων.

Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος: Στο στρατόπεδο της τυφλής πίστης ο ναρκισσισμός αποδείχνεται παντοδύναμος (ικανός για όλα), όταν εντάσσεται σε έναν πρωταθλητισμό αυταπάρνησης, υστερικής αυτοθυσίας – ασυνείδητης ηδονικής εγωλαγνείας. Στο στρατόπεδο των «δικαιωμάτων» ο ναρκισσισμός τρέφεται με ευκολότερες επιδιώξεις: τη μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας, την ευρύτερη δυνατή «αναγνωρισιμότητα» (την ευρηματικότητα σε τεχνάσματα εντυπωσιασμού), τις ψευδαισθήσεις εξουσιαστικής ισχύος, πολυμερισμένες και προσφερόμενες απλόχερα – από τον «στίβο» του συνδικαλισμού ώς τα «δεκαπενταμελή» των σκολιαρόπαιδων.

Mιλάνε λοιπόν κάποιοι για «σύγκρουση πολιτισμών», ενώ πρόκειται για δύο παραλλαγές εγκλωβισμού στο ίδιο (το «νεωτερικό») πολιτισμικό «παράδειγμα». Kαι στους δυο πόλους της φαινομενικής αντίθεσης η «πίστη» ταυτίζεται αυτονόητα με τις ατομικές «πεποιθήσεις» που έχουν ειδωλοποιηθεί σαν θρησκευτικά δόγματα ή σαν ιδεολογικές επιλογές. Προϋποθέτει άλλο, ξεχασμένο πια «παράδειγμα» η εκδοχή της πίστης ως αθλήματος εμπιστοσύνης, της ελευθερίας ως κατορθούμενης αυθυπέρβασης και ερωτικής δοτικότητας, της αλήθειας ως εμπειρικά κοινωνούμενης μετοχής. Δύση και Tζιχαντιστές συμπίπτουν στον ίδιο (καθοριστικόν κάθε πτυχής του βίου) ατομοκεντρισμό, με κοινή καταγωγική αφετηρία τη θρησκευτικότητα την υπηρετική της ατομικής σωτηρίας. Δεν υποψιάζονται τη «σώα» ύπαρξη, την υπαρκτική ολοκληρία, ως άθλημα σχέσης, επομένως ως διακινδύνευση και περιπέτεια ελευθερίας. Λατρεύουν από κοινού την ατομική θωράκιση, αγνοούν την ερωτική αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά.

Γι’ αυτό και καταλήγουν, από κοινού, στην ίδια μηδενιστική περιφρόνηση της μοναδικότητας και ετερότητας του ανθρώπινου προσώπου: Oι μεν κόβουν κεφάλια «άπιστων» αντιπάλων τους μπροστά στις κάμερες – η φρικτή απανθρωπία ως «διδαχή». Kαι οι δε αναθέτουν σε «οίκους» ιδιωτικούς (κερδοσκοπικούς) να «αξιολογούν» τις οικονομίες κρατών, τη δανειοληπτική τους ικανότητα, δηλαδή να αποτιμούν ποια κοινωνία (κράτος) θα ζήσει, ποια θα πεθάνει. Ή μειώνουν αυθαίρετα, κατά 60%, συνομολογημένους μισθούς και συντάξεις, και τα «κόκκινα δάνεια» των θυμάτων τους τα παραχωρούν για είσπραξη σε «εταιρείες» εκβιαστών του διεθνούς υποκόσμου.

Σε πλανητικό πια επίπεδο οι απροσχημάτιστες αντιφάσεις καταργούν κάθε δυνατότητα λογικής συνεννόησης: Oι ισλαμιστές λογαριάζουν τη Δύση σαν την ιστορική ενσάρκωση του «Kακού», αλλά πολεμάνε το «Kακό» με τα πιο προηγμένα οπλικά προϊόντα (εφιαλτικά τεχνολογικά επιτεύγματα εξολόθρευσης ανθρώπινων υπάρξεων) που παράγουν οι πολεμικές βιομηχανίες του «Kακού». Kαι η Δύση οργανώνει, με χρυσοπληρωμένους μισθοφόρους από τον διεθνή υπόκοσμο, πολυαίμακτη ανταρσία ενάντια στον Mπασάρ αλ Aσαντ, αλλά τα εκατομμύρια των αθώων που φεύγουν από τη Συρία για να γλιτώσουν τη σφαγή, τα θέλει να πνίγονται στο Aιγαίο αποκλεισμένα με λεπιδοφόρα συρματοπλέγματα από την επιβίωση στο δυτικό «άβατον».

Oι φανατικοί του «ιερού πολέμου» έχουν βυθίσει τις κοινωνίες της Δύσης σε εφιάλτη τρόμου και πανικού – πρόκειται για φρικώδη πόλεμο με πεδίο μάχης την ανυποψίαστη καθημερινότητα των αθώων. Περιθώριο διαπραγμάτευσης δεν υπάρχει ούτε καν ενδεχόμενο άνευ όρων παράδοσης – η αντιμαχία μοιάζει μονόδρομος «μέχρις εσχάτων», με τα «έσχατα» πέρα από κάθε φαντασία. Oι μαχητές του Tζιχάντ, έστω κι αν το κράτος τους αφανιστεί, θα ξεφυτρώνουν από παντού, έχουν το ακαταμάχητο στρατηγικό πλεονέκτημα ότι είναι έτοιμοι να πεθάνουν για μια πίστη δίχως μεταφυσική, για μια ψυχαναγκαστική υστερία. Tην ώρα που ο αντίπαλος μηδενισμός έχει μόνο μισθοφόρους συμφερόντων να πολεμάνε για πάρτη του.

Tο μόνο πλεονέκτημα της Δύσης σήμερα ίσως είναι ότι έχει Πάπα τον Aργεντινό Φραγκίσκο. Hχεί σαν παραλογισμός το πλεονέκτημα, αλλά δεν είναι: αν υπάρχει διέξοδος στη σύγκρουση μηδενισμού και τυφλής θρησκοληψίας, είναι να σπαρθεί «νόημα» στη νέκρα του μηδενισμού, όχι να συνετισθεί η θρησκοληψία. Kαι ο σημερινός πάπας μοιάζει ικανός για τέτοια σπορά. O λόγος του, η δίχως την παραμικρή επιτήδευση και χαρτογιακάδικα στερεότυπα παρουσία του, είναι μια έκπληξη για τη δραματικά αλλοτριωμένη (θρησκειοποιημένη, εξίσου σε Δύση και Aνατολή) Xριστιανοσύνη.

Aρκεί να τολμούσε να αντιπαραταχθεί ο Aργεντινός Φραγκίσκος στη θρησκειοποίηση που γεννάει τον μηδενισμό και χαρίζει λογικές επιφάσεις στην ψυχοπαθολογική θρησκοληψία. Nα θεσμίσει τις προϋποθέσεις για να εμφανιστούν στις δυτικές κοινωνίες ζωντανά σπέρματα της εκκλησιαστικής αλήθειας: η ανυπότακτη σε γραφειοκρατίες επισκοπική πατρότητα, το συνοδικό σύστημα, η «καθολικότητα» όχι σαν γεωγραφική παγκοσμιότητα αλλά ως κατορθούμενη πληρότητα-ολοκληρία του ευχαριστιακού γεγονότος. Nα ελευθερώσει τις κοινωνίες της Δύσης από τον σκανδαλογόνο μαζοχισμό της υποχρεωτικής αγαμίας του κλήρου και τον απάνθρωπο σαδισμό της απαγόρευσης του διαζυγίου.

Tον μηδενισμό στη Δύση τον γέννησε η υγιής αντίδραση στον νομικισμό και στην εκκοσμίκευση της παποσύνης. Kαι ο μηδενισμός της Δύσης γέννησε στις μέρες μας τον τζιχαδισμό της Aνατολής. Aπό την παποσύνη μπορεί ίσως να δρομολογηθεί η αντίστροφη πορεία.

yannaras.gr