Τουρκία: Ένας παραλίγο ισχυρός παίκτης

Ο Ερντογάν αποδείχθηκε ικανός σε μεταστροφές και τακτικούς ελιγμούς αλλά κοντόθωρος σε στρατηγικές επιλογές. Νόμιζε ότι επειδή οι ΗΠΑ υποστήριζαν τους τζιχαντιστές εναντίον του Άσαντ, αυτός καβάλα στο άλογο του ισλαμισμού θα έλαμπε, κυρίαρχος στον αραβικό Κόσμο όπως και στο εσωτερικό της Τουρκίας...

  του Απόστολου Αποστολόπουλου (*)

Ο Πούτιν, ο Τραμπ και ο Ερντογάν είναι οι τρεις μεγάλες βεντέτες αυτή την στιγμή στον Κόσμο. Ο Πούτιν, μάλιστα, είναι, σε ισοψηφία με τον Στάλιν και μετά τον Γκαγκάριν, ο δημοφιλέστερος πολιτικός στη Ρωσία. Από τους τρεις ο Ερντογάν είναι ο πιο αμφιλεγόμενος, ο πιο αδύναμος, ο μόνος που δεν διαθέτει πραγματική ισχύ αλλά παίζει με τη συγκυρία και τα ποικίλα, αντικρουόμενα, συμφέροντα των ισχυρών που είναι βαθιά χωμένοι στο «Μεγάλο Παιχνίδι» κυριαρχίας στο ευρύτατo αλλά ενιαίο μέτωπο «Μεσόγειος, Μ. Ανατολή, Βαλκάνια, Ευρώπη, Ρωσία».

Ο Ερντογάν θυμίζει όντως Σουλτάνο. Εκείνους τους Σουλτάνους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που κατάφερναν να ισορροπούν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, Γαλλία, Αγγλία κλπ, διατηρώντας μια σχετική ισχύ κατά μίμηση των Βυζαντινών της παρακμής. Η Τουρκία δίνει την εντύπωση ισχύος επειδή ο ηγέτης της, ο Ερντογάν, έχει ξεχωριστές πολιτικές και διπλωματικές ικανότητες, ξέρει τι αξίζει η θέση της χώρας του, ξέρει τα συμφέροντα των άλλων παικτών και ελίσσεται. Η Τουρκία είναι σήμερα ένας «παρά λίγο» ισχυρός παίκτης. Θα μείνει με τον καϋμό ότι δεν τον άφησαν να μεγαλώσει. Η Τουρκία δεν είναι παράσιτο, δεν ζει σε βάρος άλλου αλλά παραμένει ένας εξαρτώμενος παίκτης.

Πρόσφατες (αμερικανικές) μετρήσεις κατατάσσουν τον τουρκικό Στρατό όγδοο στην Κόσμο, υποτίθεται σε ισχύ. Οι μετρήσεις αυτές, όμως, υπολογίζουν ποσοτικά ανθρώπους και υλικό (αεροπλάνα, πλοία κλπ) αλλά δεν μετράνε την εκπαίδευση, γνώσεις και δεξιότητες, ούτε το πολιτικό/ κοινωνικό περιβάλλον και δεν προσμετρούν το «ηθικό» του στρατεύματος, τη θέλησή του για μάχη. Το γεγονός ότι οι Κούρδοι της Τουρκίας του ΡΚΚ ύστερα από 20 χρόνια αντάρτικου αντί να συντριβούν αναβαθμίζονται σε σχεδόν κανονικό στρατό αποκαλύπτει οργανικές αδυναμίες των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που δεν οφείλονται στις τελευταίες εκκαθαρίσεις με αφορμή το πραξικόπημα.

Ο Ερντογάν αποδείχθηκε ικανός σε μεταστροφές και τακτικούς ελιγμούς αλλά κοντόθωρος σε στρατηγικές επιλογές. Νόμιζε ότι επειδή οι ΗΠΑ υποστήριζαν τους τζιχαντιστές εναντίον του Άσαντ, αυτός καβάλα στο άλογο του ισλαμισμού θα έλαμπε, κυρίαρχος στον αραβικό Κόσμο όπως και στο εσωτερικό της Τουρκίας. Αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμνα για να μη διχάσει τη χώρα και να μην θεωρηθεί τρομοκράτης διεθνώς. Δεν μπορεί πχ να συμμαχεί με τη Ρωσία και να εμφανίζεται ταυτόχρονα ως άγγελος τροπαιοφόρος του Ισλάμ. Έτσι, όμως, το Ισλάμ έπαψε να είναι σύμβολο απελευθέρωσης και έγινε ευτελές εργαλείο πολιτικής. Αρκεί μια ατυχία στα πεδία των μαχών ή/και μια αναποδιά στην Οικονομία ώστε από Σουλτάνος να γίνει αποδιοπομπαίος τράγος. Ακόμα και γι’ αυτούς που του στάθηκαν στο πραξικόπημα.

Το καίριο ζήτημα είναι ότι ΗΠΑ και Ρωσία είναι μεν σκληροί αντίπαλοι αλλά δεν επιτρέπουν ενίσχυση της Τουρκίας για να ζημιώσουν η μια την άλλη. Όχι επειδή, όπως λένε οι πολιτικοί και διπλωματικοί μας αστέρες, ο Ερντογάν είναι εκβιαστής και διάφορα άλλα κακά και ανήθικα. Αλλά αντιθέτως επειδή αναγνωρίζουν σ’ αυτόν ένα ικανό πολιτικό, το ίδιο αδίστακτο με αυτούς. Τους το απόδειξε ότι είναι από την ίδια πάστα, υποκριτής και κυνικός, όταν αυτοί τον υποδέχθηκαν ως σπουδαίο «Ευρωπαίο πολιτικό» (το θυμόμαστε;) και αυτός με την πρώτη ευκαιρία κυριολεκτικά τους άφησε στα κρύα του λουτρού. Ένα τέτοιο ηγέτη ποτέ, φυσικά, οι Δυτικοί δεν τον είδαν με καλό μάτι. Ούτε, όμως, οι Ρώσοι αγάπησαν τέτοιες προσωπικότητες, τον Τίτο, τον Τσέχο Ντούμπσεκ, τον Πολωνό Γκομούλκα.

Στην Ελλάδα οι ελίτ, (ο πολιτικός κόσμος, το διπλωματικό Σώμα, οι θεσμικοί και ανεξάρτητοι διανοούμενοι) έχουν απεμπολήσει τον ρόλο τους ως ηγεσία της χώρας, από την εποχή Σημίτη τουλάχιστον. Όλοι τους, υποτίθεται διαμορφωτές της Κοινής Γνώμης, διαλαλούν προς εσωτερική χρήση και κατανάλωση, ότι η Δύση πάσχει από μυωπία επειδή υποστηρίζει την Τουρκία ως φράχτη της Ρωσίας. Λες και Άγγλοι κι Αμερικάνοι περίμεναν να μάθουν το συμφέρον τους από αυτούς τους επαρχιώτες. Είναι τόσο μύωπες, στην καλή περίπτωση, ώστε δεν αντιλαμβάνονται καν ότι και η Ρωσία προσεγγίζει την Τουρκία (όπως τώρα) για τους ίδιους ακριβώς λόγους: θεωρώντας την Άγκυρα, από την εποχή του Λένιν, ως ασπίδα έναντι της Δύσης. Ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά στην Ελλάδα το κατάλαβαν ποτέ αυτό το στοιχειώδες. Το επιχείρημα της ίδιας ελίτ ότι ο Ερντογάν δεν σέβεται τις Αρχές και Αξίες του Δυτικού Κόσμου και γι’ αυτό θα έπρεπε οι ευρωπαϊκές ηγεσίες να τον τιμωρήσουν, διαβεβαιώνει απλώς τους ξένους ότι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι αφού οι εν Αθήναις ιθύνοντες αποκοιμίζουν τον κόσμο (ή προσπαθούν…) λέγοντας γλυκά παραμύθια για μικρά παιδιά.

_____________________________ 

 

(*)  Ο Απόστολος Αποστολόπουλος είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη με μικρασιατική παιδεία από την οικογένειά του. Ακολούθησε τη δουλειά του πατέρα του και του παππού του. Τα χρόνια της δικτατορίας έφυγε στο Παρίσι, όπου και σπούδασε κοινωνιολογία στο -τότε πειραματικό- πανεπιστήμιο της Vincennes. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του ζωή από την εφημερίδα Αυγή, όπου από χρόνια αρθρογραφεί στο κυριακάτικο φύλλο της σε φιλική βάση. Έχει εργαστεί επίσης στις εφημερίδες Μεσημβρινή, Απογευματινή, Αθηναϊκή και σε περιοδικά όπως το Αντί και τα Πολιτικά Θέματα. Συνεργασία είχε, στο ραδιόφωνο, με το σταθμό της Αθήνας 9,84. Από το 1974 εργάζεται στην ΕΡΤ, όπου, έως το 1997, παρουσίαζε το Δελτίο Ειδήσεων καθώς και πολλές δημοσιογραφικές εκπομπές.

πηγή: iskra.gr

«Συναγερμός» στη Ε.Ε. για τα μολυσμένα αυγά

Αυγά μολυσμένα με το εντομοκτόνο fipronil εντοπίστηκαν σε 40 χώρες, μεταξύ των οποίων βρίσκονται 24 από τα 28 κράτη μέλη της ΕΕ, αναφέρει το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA. 

Ευθύνες για απόκρυψη στοιχείων αποδίδει ο Γερμανός υπουργός σε συγκεκριμένα κράτη μέλη.

Αυγά μολυσμένα με το εντομοκτόνο fipronil εντοπίστηκαν σε 40 χώρες, μεταξύ των οποίων βρίσκονται 24 από τα 28 κράτη μέλη της ΕΕ, αναφέρει το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA.

Εκατομμύρια αυγά έχουν ήδη αποσυρθεί από τα ράφια πολλών ευρωπαϊκών σούπερ μάρκετ.

Ορισμένοι ρυθμιστικοί φορείς, ωστόσο, εξέφρασαν την ανησυχία τους ότι πολλά μολυσμένα αυγά έχουν ήδη εισέλθει στην τροφική αλυσίδα, κυρίως μέσω μεταποιημένων προϊόντων όπως μπισκότα, κέικ και σαλάτες.

«Περιμένω ότι το ευρωπαϊκό σύστημα ταχείας ειδοποίησης θα πρέπει να λειτουργεί σύμφωνα με την ονομασία του. Δεν ήταν έτσι στο παρελθόν. Δυστυχώς υπήρχαν πληροφορίες για μήνες αλλά δεν τις πέρασαν σε μας» δήλωσε ο Γερμανός υπουργός γεωργίας.

Στο στόχαστρο βρέθηκαν κυρίως Ολλανδία και Βέλγιο που κατηγορούνταν ότι γνώριζαν από καιρό για το σκάνδαλο και δεν ενημέρωσαν τις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές.

Το θέμα βρίσκετια στο τραπέζι του Συμβουλίου των υπουργών Γεωργίας της ΕΕ στο Ταλίν της Εσθονίας.

«Θα είμαστε ιδιαιτέρως προσεχτικοί και δεν θα ανεχτούμε, οι δράσεις μερικών ανθρώπων να βάλουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα και τη φήμη και τη σταθερότητα ολόκληρης της διατροφικής αλυσίδας, που αποτελεί οικονομικό πυλώνα της ΕΕ» είπε ο αρμόδιος Επίτροπος Βιτένις Αντριουκάιτις.

Σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο, εκπρόσωπος της Κομισιόν επιβεβαίωσε ότι τα μόνα κράτη της ΕΕ που δεν έχουν επηρεαστεί μέχρι στιγμής είναι η Λιθουανία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Κροατία.

Ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων στην Ελλάδα διεξάγει εντατικούς ελέγχους και αναφέρει ότι τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα δειγμάτων αυγών και προϊόντων τους για την ανίχνευση της παρουσίας fipronil, ήταν όλα αρνητικά.

Τέλος των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία;

Οι σχέσεις με την Τουρκία έχουν αναδειχθεί σε μείζον προεκλογικό ζήτημα στη Γερμανία. Οι βασικοί υποψήφιοι για την καγκελαρία τάσσονται υπέρ της διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Τι θα σήμαινε όμως αυτό;

 

Πολλοί εκτιμούν ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύεις Τουρκίας-ΕΕ έχουν ήδη αποτύχει. Στη Γερμανία τόσο η Άνγκελα Μέρκελ ως υποψήφια καγκελάριος της χριστιανικής ένωσης όσο και ο Μάρτιν Σουλτς ως υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών τάχθηκαν υπέρ του τερματισμού των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Άγκυρα.

Με τη στάση της η Γερμανίδα καγκελάριος -η οποία μέχρι πρότινος δίσταζε να διατυπώσει μια τόσο ξεκάθαρη θέση- υποχρεώνει τώρα και την ΕΕ να πάρει τοποθετηθεί. Υποστηρικτές πάντως διαθέτει, όπως για παράδειγμα την Φεντερίκα Μογκερίνι, ύπατη Εκπρόσωπο της ΕΕ για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας. Αλλά και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ σε ομιλία του στις Βρυξέλλες  την προηγούμενη εβδομάδα διαπίστωσε πως η Τουρκία απομακρύνεται με "τεράστια" βήματα από την Ευρώπη.

Θεωρητικά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα μπορούσε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στα μέσα Οκτωβρίου να λάβει την απόφαση να τερματίσει τις διαπραγματεύσεις και μαζί να διαγραφούν πλήρως τα σχετικά κονδύλια που προβλεπόταν να λάβει η Άγκυρα.

Μια στάση προς παραδειγματισμό

Μια σχετική απόφαση δεν θα εξέπληττε κανέναν μια και η Τουρκία στην πραγματικότητα ποτέ μέχρι σήμερα δεν εκπλήρωσε τα κριτήρια και δεν προβλέπεται να τα εκπληρώσει στο άμεσο μέλλον. Η διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων θα ήταν πάντως κάτι πρωτόγνωρο για την ΕΕ αφού στο παρελθόν δεν υπήρξαν παρόμοιες περιπτώσεις. Επί της ουσίας βέβαια θα είχε συμβολικό χαρακτήρα αφού στην πραγματικότητα οι διαπραγματεύσεις έχουν παγώσει από τον περασμένο Δεκέμβριο. Εκτός αυτού δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα τα τελευταία δώδεκα χρόνια μια και η Άγκυρα αρνείται να αναγνωρίσει την Κύπρο ως κράτος μέλος της ΕΕ. Κρίνοντας και μόνον από αυτό μπορεί να συμπεράνει κανείς πως η Τουρκία δεν εννοούσε ποτέ σοβαρά την ένταξή της στην ΕΕ.

Όταν η Άνγκελα Μέρκελ έγινε για πρώτη φορά καγκελάριος το 2005 «κληρονόμησε» από τον προκάτοχό της Γκέρχαρντ Σρέντερ τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. Τόσο η ίδια όσο και το κόμμα της είχαν επιφυλάξεις και γι΄ αυτό προέκριναν εξαρχής μια «προνομιακή εταιρική σχέση». Και από ό,τι φαίνεται είχαν δίκιο. Ο Ερντογάν με το πέρασμα του χρόνου απομακρυνόταν ολοένα και πιο πολύ από τις αξίες της ΕΕ.

Ωστόσο ακόμα και εάν διακοπούν οι διαπραγματεύσεις, η ΕΕ και η Τουρκία θα παρέμεναν στενά συνδεδεμένες, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Η ΕΕ θέλει να συνεχίσει να ισχύει και να εφαρμόζεται η συμφωνία με την Τουρκία για το προσφυγικό ενώ το Βερολίνο από την πλευρά του χρειάζεται ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την Άγκυρα μια και 50 Γερμανοί βρίσκονται σε τουρκικές φυλακές.

Από την άλλη πλευρά η Άγκυρα θέλει να διατηρήσει την τελωνειακή ένωση με την ΕΕ, το οποίο είναι ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της τελευταίας. Ο τερματισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεων δεν θα σημάνει πάντως το τέλος των πολιτικών σχέσεων με την Τουρκία και ίσως είναι ένα μάθημα και για άλλες υπό ένταξη χώρες που δεν σκοπεύουν να τηρήσουν τους όρους ένταξης.

 Deutsche Welle

Συνεχίζεται το θρίλερ για το Ελληνικό

Παράταση στο θρίλερ για την έγκριση του σχεδίου ανάπτυξης του Ελληνικού καθώς χθες το βράδυ, παρά τη μαραθώνια συνεδρίαση του ΚΑΣ, δεν ελήφθη απόφαση για το θέμα, σύμφωνα με το euro2day.gr 

Η συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) είχε αρχίσει από τις 6:30 το απόγευμα και λίγο πριν τις 2:00 τα ξημερώματα διεκόπη χωρίς να έχει ληφθεί απόφαση επί του σχεδίου που κατέθεσε το επενδυτικό σχήμα υπό τη Lamda Development του ομίλου Λάτση. Η διακοπή της συνεδρίασης φαίνεται πως συνδέεται με το γεγονός πως, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις κυβερνητικών στελεχών, το ΚΑΣ θα οδηγούνταν σε απόφαση όχι και τόσο ευχάριστη για την πορεία της επένδυσης.

Υπενθυμίζεται πως το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και η κυβέρνηση (υπουργείο Πολιτισμού) προχώρησαν προ μηνών στην υπογραφή μνημονίου συνεργασίας με τη Lamda σύμφωνα με το οποίο η τελευταία θα συνεργαζόταν στενά με τις αρχαιολογικές υπηρεσίες, θα κάλυπτε το κόστος τυχουσών ερευνών κ.λπ. Στόχος ήταν να επιταχυνθεί η διαδικασία και κυρίως να πεισθεί το ΚΑΣ και να μην προχωρήσει στην κήρυξη μεγάλου τμήματος της έκτασης του πρώην αεροδρομίου ως αρχαιολογική ζώνη, όπως έχουν εισηγηθεί οι υπηρεσίες της Αρχαιολογίας.

Η χθεσινή συνεδρίαση έδειξε πως το μνημόνιο δεν ήταν αρκετό. Σημειώνεται πως το σχέδιο για το Ελληνικό θα συζητηθεί σήμερα στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων, αλλά είναι άγνωστο πότε θα συνεχιστεί η συζήτηση του θέματος στο ΚΑΣ.

Η έγκριση του σχεδίου από τις υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού είναι απαραίτητη ώστε να προχωρήσει, αφού ληφθούν και οι άλλες εγκρίσεις, η επικύρωση του σχετικού προεδρικού διατάγματος από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και να φτάσουμε στο οικονομικό κλείσιμο της συμφωνίας με τη Lamda.
Φώτης Κόλλιας/Euro2day

Le Monde: Γιατί ο Κιμ δεν είναι τρελός

Η Le Monde επιχειρεί να ερμηνεύσει τα γεγονότα μετά τη δοκιμή βόμβας υδρογόνου...

Ποιος είναι τελικά ο Κιμ Γιονγκ Ουν; Ενας τρελός δικτάτορας ή ένας ηγέτης με στρατηγική που δείχνει να πετυχαίνει τον στόχο του. Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας εθεωρείτο μαριονέτα όταν ανήλθε στην εξουσία. Αλλά αποδείχθηκε πολύ πιο αποφασιστικός απ’ ό,τι πίστευαν όλοι γι’ αυτόν, γράφει η Le Monde, επιχειρώντας να ερμηνεύσει τα γεγονότα μετά τη δοκιμή βόμβας υδρογόνου.

Τα κοσμητικά επίθετα («ψυχοπαθής» ή «ο τρελός χοντρούλης») δεν λείπουν από το διεθνές λεξιλόγιο για να χαρακτηρίσουν τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον 33χρονο ηγέτη της Βόρειας Κορέας. Αλλά στην πραγματικότητα τον είχαν υποτιμήσει. Είχε γίνει λάθος εκτίμηση και τις συνέπειές της τις βλέπουμε σήμερα: ακολουθώντας την πορεία που χάραξαν ο πατέρας του και ο παππούς του από τη δεκαετία του 1980, ο Κιμ Γιονγκ Ουν αυτή τη στιγμή κάνει τη Βόρεια Κορέα μια νέα πυρηνική δύναμη και προκαλεί όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά και την Κίνα, η οποία για λόγους δικών της συμφερόντων ήταν ως αυτή τη στιγμή το μοναδικό στήριγμα του καθεστώτος.

Οταν ανήλθε στην εξουσία το 2011 ο Κιμ Γιονγκ Ουν, τρίτος γιος του Κιμ Γιόνγκ Ιλ, τον θεωρούσαν μια απλή μαριονέτα, την οποία θα χειραγωγούσε η παλιά φρουρά των στελεχών. Και πράγματι, η κατάστασή του ήταν ασταθής: δεν είχε εμπειρία και η μόνη νομιμοποίησή του ήταν πως τον είχε επιλέξει ο πατέρας του. Η επιλογή είχε εγκριθεί από το Κόμμα Εργασίας, στην κυβέρνηση, αλλά δεν αρκούσε για να του εξασφαλίσει την εξουσία.

Αποδείχθηκε πιο αποφασισμένος απ‘ό,τι πίστευαν: απαλλάχθηκε, με βίαιο τρόπο (συλλήψεις και θανατικές εκτελέσεις) από όσους δεν του φαίνονταν αρκετά υπάκουοι (εκ των οποίων ο θείος του  Jang Song-taek, το 2013, ο οποίος εθεωρείτο ο ισχυρός άνδρας του παρασκηνίου).

Εξυπνος, πραγματιστής και αποφασισμένος, δεν διστάζει να αποτελειώσει όσους δεν εμπιστεύεται», εκτιμά ο  Andrei Lankov, του πανεπιστημίου Koomkin στην Σεούλ.

Οι κινήσεις του έκαναν όσους τον περιβάλλουν πιο προσεκτικούς. «Διαθέτει μια εξουσία χωρίς αμφισβητήσεις και περιβάλλεται από έναν μικρό κύκλο συμβούλων, 40άρηδων, οι οποίοι είναι άγνωστοι στον έξω κόσμο, καθώς και από μερικές προσωπικότητες της παλιάς φρουράς. Παραχωρεί εξουσίες περισσότερο από τον πατέρα του, αλλά στο τέλος μόνο αυτός αποφασίζει».

Πυρηνικά και οικονομία

 
Σύμφωνα με την Le Monde δύο είναι οι στόχοι του Κιμ Γιόνγκ Ουν και δείχνει να τους κερδίζει: η απόκτηση πυρηνικής βόμβας και η ανάπτυξη της οικονομίας της Βόρειας Κορέας.

Η οικονομία αναπτύσσεται

«Αναπτυσσόμαστε με τον δικό μας τρόπο», μπορεί να διαβάσει κάποιος στις προπαγανδιστικές αφίσες της Πιονγιάνγκ. Σίγουρα αυτό συμβαίνει σε επίπεδο πυραυλικών εγκαταστάσεων και πυρηνικών όπλων. Το ερώτημα είναι πώς μια χώρα με περιορισμένες πηγές πλούτου, απομονωμένο και υφιστάμενο κυρώσεις, μπορεί να βρίσκει κεφάλαια για να αποκτήσει τέτοιου είδους όπλα. Ισως με αυστηρή λιτότητα στο λαό του. Αλλά μπορεί κανείς να διαπιστώσει, τα πέντε τελευταία χρόνια, η Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας (RPDC) έκανε σημαντικές προόδους σε επίπεδο υποδομών και συνθηκών ζωής, αναφέρει η Le Monde. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Κορέας, στη Σεούλ, η οικονομία της Β. Κορέας κατέγραψε το 2016 ανάπτυξη 3,9%. Tο ΑΕΠ της Βόρειας Κορέας αυξήθηκε κατά 3,9% σε σχέση με το 2015, όταν η οικονομία της χώρας είχε πληγεί από την ξηρασία και μείωση των τιμών των πρώτων υλών. Αυτή η αύξηση οφείλεται στη βιομηχανία ενέργειας κυρίως. Η Βόρεια Κορέα έχει την Κίνα κύριο εμπορικό σύμμαχο και αύξησε τις εξαγωγές της κατά 4,6% το 2016.

Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας δεν δημοσιοποιεί τις οικονομικές στατιστικές του. Αλλά η κεντρική τράπεζα της Νότιας Κορέας υπολογίζει κάθε χρόνο, από το 1991, το ΑΕΠ του Βορρά, βασισμένη σε πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών της και του υπουργείου Ενωσης.
Η Βόρεια Κορέα βρίσκεται σε καθεστώς κυρώσεων από τον ΟΗΕ από το 2006, εξαιτίας των οπλισμών και του πυρηνικού προγράμματός της. Τον Φεβρουάριο του 2017 η Κίνα ματαίωσε, επίσης, τις εισαγωγές άνθρακα από την Βόρειο Κορέα. Η βιομηχανία άνθρακα και οι βιοτεχνίες εκπροσωπούν το 33,2% της βιομηχανίας της χώρας. Η Τράπεζα της Κορέας εκτιμά ότι οι εξαγωγές του Βορρά αυξήθηκαν κατά 4,6% σε σχέση με πέρυσι, χάρη στα προϊόντα αλιείας (αυξήθηκαν κατά 74%).

Le Monde

«Αγκάθι» οι ιδιωτικοποιήσεις- 113 προαπαιτούμενα έως το τέλος του μνημονίου

Επί δύο ώρες, σύμφωνα με το euronews, συζητούσαν Τσακαλώτος - Μοσκοβισί την προετοιμασία για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές...

 

Περίπου δύο ώρες διήρκεσε η συνάντηση ανάμεσα στον υπουργό Οικονομικών, Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, και τον επίτροπο Οικονομίας, Πιερ Μοσκοβισί στην έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες ελληνικές πηγές των Βρυξελλών, η συζήτηση των δύο ανδρών επικεντρώθηκε στα βήματα που πρέπει να γίνουν τον επόμενο χρόνο, δηλαδή ως τη λήξη του ελληνικού προγράμματος τον Αύγουστο του 2018.

Ειδικότερα, οι δύο άνδρες αντάλλαξαν απόψεις για το πώς θα προετοιμαστεί το έδαφος για την επιτυχή έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, σε λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα.

Εξάλλου, επί τάπητος τέθηκε το θέμα της τρίτης αξιολόγησης και τα χρονοδιαγράμματα που θα πρέπει να ακολουθηθούν, με στόχο την ολοκλήρωσή της πριν το τέλος του 2017.

Όσον αφορά την τρίτη αξιολόγηση, ελληνικές πηγές από τις Βρυξέλλες χαρακτήριζαν ως σημαντικότερα θέματα τον προϋπολογισμό του 2018 και ζητήματα που αφορούν τον «κοινωνικό φάκελο».

Ωστόσο, οι ίδιες πηγές σχολίαζαν ότι υπάρχει πάντοτε ο αστάθμητος παράγοντας που δεν είναι άλλος από το ΔΝΤ .

Συνολικά τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης είναι 95, αλλά κυρίως τεχνικής φύσεως, σημείωναν οι ίδιες πηγές.

Από σήμερα ως τη λήξη του προγράμματος τα προαπαιτούμενα είναι 113, με το πλέον «ακανθώδες» αυτό των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς ο στόχος είναι 5,4 δισ. ευρώ.

Όσον αφορά το ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, ελληνικές πηγές από τις Βρυξέλλες ανέφεραν ότι ο στόχος για το 2017 είναι χαμηλός, ενώ μεγαλύτερη προσπάθεια θα πρέπει να γίνει, σύμφωνα με τις συστάσεις της ΕΚΤ, εντός του 2018 και του 2019.

Αναφορικά με την πρόσφατη συνεδρίαση του EWG, και το θέμα της υποδόσης των 800 εκατ. ευρώ, οι ίδιες πηγές επεσήμαναν ότι δεν αναμενόταν πρόοδος καθώς ακόμη δεν έχουν συγκεντρωθεί τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα χρήματα που έχει καταβάλει το υπουργείο Οικονομικών προς διάφορους φορείς έχουν αποπληρώσει ληξιπρόθεσμες οφειλές στον ιδιωτικό τομέα. Η ελληνική πλευρά θα καταθέσει τα στοιχεία αυτά τις επόμενες εβδομάδες, προκειμένου να εγκριθεί η υποδόση των 800 εκατ. ευρώ.

Εξάλλου, ελληνικές πηγές διαψεύδουν ότι στο EWG έγινε συζήτηση για το θέμα των εργασιακών, ή το νόμο του υπουργείου Εσωτερικών, ή το νόμο για την απλήρωτη εργασία, σημειώνοντας ωστόσο ότι το θέμα αυτό αποτελεί αντικείμενο διαβουλεύσεων.

Τέλος, οι ίδιες πηγές παραδέχθηκαν ότι πράγματι υπάρχει δυσαρέσκεια από την πλευρά των ευρωπαίων για το θέμα του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ , Ανδρέα Γεωργίου.

Ο Macron της Ελλάδας! Η δεύτερη ακόμα χειρότερη μετάλλαξη του Τσίπρα

Ο Αλεξης Τσίπρας φιλοδοξεί να γίνει ο Εμανουέλ Μακρόν της Ελλάδας: Ο άνθρωπος των τραπεζών, του ευρώ, της άκρατης παγκοσμιοποίησης, των πολυεθνικών και της λεγόμενης ευρωπαϊκής ”εμβάθυνσης”, που στην ουσία σημαίνει περαιτέρω Γερμανοποίηση της ΕΕ...

Οι παλιοί αριστεροί συνήθιζαν να λένε για όποιον έκανε σοβαρά πολιτικά στραβοπατήματα και έπαιρνε στραβό δρόμο, πως η συνέχειά του δεν είχε τέλος. «Όταν πάρεις τον κατήφορο, δεν υπάρχει πάτος», λέγανε χαρακτηριστικά.

Δυστυχώς αυτή η ρήση βρίσκει την τέλεια εφαρμογή της στην πολιτική πορεία του Αλ. Τσίπρα με οδυνηρές συνέπειες για τον τόπο.

Η πρώτη μεγάλη μετάλλαξη του Αλ. Τσίπρα και του μεγάλου τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ, που δυστυχώς τον ακολούθησε, υπήρξε η συνθηκολόγηση του τρίτου μνημονίου, το οποίο διαδέχθηκε το τέταρτο μνημόνιο και στη συνέχεια οι υποδουλωτικές δεσμεύσεις μέχρι το 2060!

Φαίνεται, όμως, ότι δεν είδαμε ακόμα τίποτα.

Ο νεομνημονιακός Τσίπρας είναι ακράτητος.

Από τη λογική, ψευδή και παραπλανητική ούτως ή άλλως, «εγκρίνουμε και εφαρμόζουμε τα μνημόνια από ανάγκη», ο αχόρταγος πρωθυπουργός πέρασε στην αρχή ντροπαλά και τώρα ακραία επιθετικά στον ρόλο του διαφημιστή των επενδυτικών deal μεγάλων πολυεθνικών που έχουν εξαγοράσει ελληνικές εταιρείες.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλ. Τσίπρας με λίγες μέρες διαφορά επισκέφθηκε την καπνοβιομηχανία (!) της αμερικανικής πολυεθνικής Philip Morris στον Ασπρόπυργο, η οποία εξαγόρασε την ιστορική ελληνική εταιρεία Παπαστράτος και στην συνέχεια την ελληνική εταιρεία φυσικών καλλυντικών Apivita, η οποία και αυτή εξαγοράστηκε από την ισπανική πολυεθνική PUIG.

Ο Αλ. Τσίπρας θέλει να εμφανιστεί ως ο πρωθυπουργός των μεγάλων ξένων επενδύσεων.

Επειδή, όμως, πραγματικά νέες ξένες επενδύσεις δεν υπάρχουν, ο Αλ. Τσίπρας χωρίς κανέναν δισταγμό δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στις εξαγορές από πολυεθνικές ελληνικών επιχειρήσεων.
Αν οι κατηγορίες που δεχόταν ο Τσίπρας (κάκιστα γι’ αυτούς που τις εκτόξευαν) ήταν πως ο ΣΥΡΙΖΑ εμποδίζει τις ξένες επενδύσεις, ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο τους διαψεύδει στην πράξη αλλά και διαφημίζει την επέλαση του ξένου κεφαλαίου, μέχρι πλήρους αφελληνισμού της ελληνικής οικονομίας.

Άλλωστε είναι ο Τσίπρας που έχει προχωρήσει στο μεγαλύτερο μέχρι τώρα ξεπούλημα εθνικού πλούτου σε ξένα χέρια και στην εκχώρηση δημόσιων στρατηγικών επιχειρήσεων και υποδομών στο ξένο μεγάλο κεφάλαιο και σε ξένες κρατικές επιχειρήσεις.

Ο Τσίπρας φιλοδοξεί να γίνει ο Macron της Ελλάδας: Ο άνθρωπος των τραπεζών, του ευρώ, της άκρατης παγκοσμιοποίησης, των πολυεθνικών και της λεγόμενης ευρωπαϊκής ”εμβάθυνσης”, που στην ουσία σημαίνει περαιτέρω Γερμανοποίηση της ΕΕ. Ο πρωθυπουργός των 360 ευρώ «μισθού» της νεολαίας και ο πρωθυπουργός της πλήρους κατεδάφισης εργασιακών δικαιωμάτων και σχέσεων, όπου η απεργία θα είναι μουσειακό είδος.

Η νέα στροφή του Τσίπρα, η οποία στην πράξη έχει συντελεστεί εδώ και καιρό, μόνο η Δεξιά δεν την έχει καταλάβει ακόμα και ασκεί μια άσφαιρη αδέξια αντιπολίτευση, δεν έχει τακτικό, αλλά στρατηγικό χαρακτήρα.

Με την αναφορά στον Α. Παπανδρέου ο Τσίπρας θέλει να αποσείσει το στίγμα του ψεύτη, αφού και ο Ανδρέας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παρομοίως.

Με την Philip Morris, μια βιομηχανία που βλάπτει σοβαρά την υγεία από τη μια και την «οικολογική» Apivita των φυσικών καλλυντικών της PUIG από την άλλη, επιδιώκει να αποδειχθεί «μητσοτακικότερος του Μητσοτάκη».

Να καταγραφεί ως ο  όψιμος νεοφιλελεύθερος ,που έχει καταστεί πολύ πιο επιθετικός από τον νεοφιλελεύθερο από κούνια.

Η τραγωδία είναι ότι η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός θα πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά όλα αυτά τα άγρια πειράματα παλιών και όψιμων νεοφιλελεύθερων, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να συναγωνίζονται, κάτω από την σημαία του ευρώ και της γερμανικής Ευρώπης, στην διαπλοκή, στην παράδοση της χώρας, στην καταλήστευση και στο ξεπούλημά της με μεγάλο θύμα τον λαό μας και την νεολαία, με τον πρώτο φυσικά να έχει και αυτός ευθύνη για το κατάντημα.

Στη χώρα διαμορφώνεται ένα νέο τόσο βαθύ και τόσο αδιέξοδο και παρακμιακό πολιτικό σκηνικό, που μόνο μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

Κ.Τ

Υ.Γ: Δεν είναι από πολλές πλευρές τυχαίες οι προτιμήσεις Τσίπρα στον μεταποιητικό χώρο.

Επιλέγει, πρώτον, εταιρείες που δεν είναι προβληματικές και δεν έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση και, δεύτερον, επιλέγει προσεκτικά εταιρείες που δεν θα έχει ιδιαίτερα προβλήματα με τους εργαζόμενους και το σωματείο τους, διότι στο 90% των επιχειρήσεων της χώρας θα έτρωγε ”γιούχα” και ”ντομάτες”

iskra.gr

ΕΝΕΡΓΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ: «Θέλουμε δουλειά κι όχι ανεργία, την κρίση να πληρώσει η εργοδοσία»

Σχόλιο από τους Ενεργούς Άνεργους

Όπως συμβαίνει κάθε χρόνο και με κάθε κυβερνητικό σχηματισμό, έτσι και φέτος η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θέλει λίγο πριν τη ΔΕΘ, να δημιουργήσει στα πολύπαθα λαικά στρώματα της κοινωνίας μας, την εντύπωση ενός κλίματος σταθερότητας και ανάπτυξης.  Τις τελευταίες μέρες προσπαθεί να το πετύχει μέσω του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας, που όπως λέει στοχεύει στην περαιτέρω προστασία των εργαζομένων.

Μάλιστα κεντρικό ζήτημα από την πλευρά της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αποτελεί το άρθρο, σύμφωνα με το οποίο οι εργαζόμενοι που θα προβαίνουν σε μονομερή καταγγελία της σύμβασης εργασίας σε περίπτωση μη καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών, θα μπορούν αυτόματα να εισπράττουν το επίδομα ανεργίας του Ο.Α.Ε.Δ. Η συγκεκριμένη ρύθμιση παρουσιάζεται ως σανίδα σωτηρίας από την πλευρά του Υπουργείου Εργασίας, για όλους εκείνους τους "εγκλωβισμένους" απλήρωτους εργαζομένους.

Κοιτώντας όμως προσεκτικότερα την ουσία της συγκεκριμένης διάταξης του Νομοσχεδίου, εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι ουσιαστικά εκχωρούνται οι οφειλές του κάθε εργοδότη, είτε μεμονωμένου είτε εταιρείας, στο Δημόσιο και καταβάλλονται στους δικαιούχους εργαζομένους μέσω του Ο.Α.Ε.Δ. Με άλλα λόγια βγαίνουν για άλλη μια φορά λάδι οι εργοδότες οι οποίοι, απαλλάσσονται από την υποχρέωση καταβολής δεδουλευμένων στους εργαζομένους που απασχολούσαν, κι αναλαμβάνει δράση ο Ο.Α.Ε.Δ. μέσω του επιδόματος ανεργίας.

Γιατί άραγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και του Υπουργείο Εργασίας δεν δείχνουν την ίδια ευαισθησία και με τις οφειλές των εργαζομένων και των λαικών στρωμάτων προς τις Τράπεζες, αντίθετα επιτρέπουν να βγαίνουν τα σπίτια τους κάθε Τετάρτη στο σφυρί για χρέη μερικών χιλιάδων ευρώ ???? Και τελικά αν το ελληνικό Δημόσιο έχει την δυνατότητα για την αποπληρωμή των οφειλομένων στους απλήρωτους εργαζομένους μέσω του επιδόματος του Ο.Α.Ε.Δ. γιατί τόσο καιρό δεν δίνεται επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους και κάθε φορά το δίκαιο αυτό αίτημά μας, σκοντάφτει πάνω στα άδεια ταμεία και στην λιτότητα;

Ως ενεργοί άνεργοι τονίζουμε ότι η συγκεκριμένη διάταξη, έρχεται να πλήξει τα δικαιώματα τόσο των εργαζομένων όσο και των ανέργων δημιουργώντας μια κατάσταση που όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας θα ζει με επιδόματα πείνας, καλλιεργώντας ακόμα περισσότερο την αφήγηση περί τεμπέληδων που ζουν μέσω του Ο.Α.Ε.Δ. και των επιδομάτων ανεργίας. Παράλληλα χαρίζει τεράστια ποσά στην εργοδοσία, κι ανοίγοντας τον δρόμο πλέον κανένας εργοδότης να μην είναι υποχρεωμένος να καταβάλει δεδουλευμένες αποδοχές, εφόσον θα το κάνει το Δημόσιο μέσω του Ο.Α.Ε.Δ. και του επιδόματος ανεργίας. Θα μας βρουν απέναντί τους, μόνοι υπεύθυνοι για την καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών οι ίδιοι οι εργοδότες, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους.

energoianergoi.wordpress.com

Η οικονομία πίσω από τη σύγκρουση ΗΠΑ - Βόρειας Κορέας

Η παγκόσμια ισχύς, ιδιαίτερα στην οικονομία,  ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα είναι το πραγματικό διακύβευμα για το επόμενο χρονικό διάστημα, κι όχι οι «εμμονές» του Τραμπ και του Κιμ...

 

Για άλλη μια φορά τα Μέσα Ενημέρωσης (εγχώρια αλλά και διεθνή!) παρουσιάζουν την οξυνόμενη κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ- Βόρειας Κορέας, ως αποδείξεις του «περίεργου ψυχισμού» τόσο του Ντόναλντ Τραμπ, όσο και του Κιμ Γιουνγκ Ουν. Η «εικόνα» που διοχετεύεται στη διεθνή κοινή γνώμη είναι ότι πρόκειται για δυο «απρόβλεπτους» και «ασταθείς» πολιτικούς ηγέτες, που από «ιδεοληψία» (ο καθένας τη δική του!) μπορεί να μπλέξουν την ανθρωπότητα σε ένα νέο πυρηνικό πόλεμο...

Φυσικά, η αλήθεια απέχει παρασάγγες από τέτοιου είδους «κατασκευές». Σήμερα οι διεθνείς διαμάχες έχουν ευθεία αναφορά στην οικονομία. Πίσω από την όξυνση μεταξύ Ουάσιγκτον και Πιονγιάνγκ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας νέος «ψυχρός πόλεμος» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η οποία είναι ο μόνος ισχυρός σύμμαχος της Βόρειας Κορέας.

Το Πεκίνο έχει λανσάρει εδώ και περίπου ένα χρόνο τη νέα στρατηγική του στόχευση για ενίσχυση των εμπορικών του δεσμών με την Ευρώπη, μέσα από το «Νέο Δρόμο του Μεταξιού».

Η Ευρώπη αγοράζει περίπου 1 δισ. ευρώ αγαθών από την Κίνα κάθε ημέρα. Η Κίνα ωστόσο, αγοράζει μόνο την μισή από την ποσότητα αυτή από την Ευρώπη. Το 2016 η Κίνα επένδυσε τέσσερις φορές περισσότερα στην Ευρώπη από ότι η εταιρείες της Ε.Ε. επένδυσαν στην Κίνα. Οι επενδύσεις στην Κίνα από εταιρείες της Ε.Ε. βούτηξαν κατά 23%, στα μόλις 8 δισ. ευρώ πέρυσι. Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η εξελισσόμενη σχέση, ενδυναμώνει σημαντικά την εξαγωγική δράση της Κίνας και την ενδυναμώνει οικονομικά στο διεθνές σκηνικό.

Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ του Τραμπ θέλουν να πάψουν να είναι ο “παγκόσμιος χωροφύλακας” και να επικεντρώσουν τις προσπάθειες τους στην ενδυνάμωση της αμερικανικής οικονομίας στο εσωτερικό της χώρας. Ο Τραμπ αρνείται να συνεχίσει να καταβάλει το 70% των συνολικών εξόδων του ΝΑΤΟ, αποσύρει τη χώρα από τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή και απειλεί να επιβάλει αβάστακτους φόρους σε όσες πολυεθνικές δραστηριοποιούνται στις ΗΠΑ αλλά έχουν μονάδες παραγωγής έξω από τη χώρα.

Η παγκόσμια ισχύς, αναδιατάσσεται, αλλά και μεταφέρεται προς Ανατολάς, με τις νέες στρατηγικές της Κίνας, με την Ινδία να καταγράφει τα τελευταία χρόνια τη μεγαλύτερη ανάπτυξη από κάθε άλλη χώρα του κόσμου και με τις τεκτονικές αλλαγές στη Μέση Ανατολή, (παρατεταμένη μείωση της τιμής του πετρελαίου, άνοδος του φυσικού αερίου –που έχει φέρει το Κατάρ στο μάτι του κυκλώνα σύγκρουση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν κλπ).

Σε αυτό το σκηνικό, οι ΗΠΑ αμφιρρέπουν: Ο Λευκός Οίκος εμμένει στη στρατηγική του προστατευτισμού και της περίκλειστης πολιτικής, όμως άλλα κέντρα εξουσίας βλέπουν με εμφανή εχθρότητα την προοπτική η χώρα να χάσει το ρόλο του διεθνούς χωροφύλακα.

Οι πάντες, όμως, βλέπουν στο εγγύς μέλλον ότι ο ρόλος τη παγκόσμιας υπερδύναμης θα διεκδικηθεί από την Κίνα, που έχει τις προϋποθέσεις να πάρει αυτή την ιδιότητα από τις ΗΠΑ. Κάτω από την ευμενή επιρροή του Πεκίνου, η Βόρεια Κορέα υπάρχει κι αναπτύσσει την εθνική της ισχύ με τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται ο Κιμ Γιονγκ Ουν.

Η παγκόσμια ισχύς, ιδιαίτερα στην οικονομία,  ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα είναι το πραγματικό διακύβευμα για το επόμενο χρονικό διάστημα, κι όχι οι «εμμονές» του Τραμπ και του Κιμ.
politically.gr