Τι κρύβεται πίσω από την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη; Θα συνεργαστεί με το ΕΛΚ;

     Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα - ΕΛΚ, αναζητεί νέες συμμαχίες και γιατί όχι και διευρύνσεις προς τα δεξιά, ώστε να καλύψει τις απώλειές του και να συνεχίσει να είναι η πρώτη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο. Ιδεολογικά δεν τους χωρίζει τίποτε με τη “νέα ευρωπαϊκή ακροδεξιά”, εκτός από κάποιες ήσσονος σημασίας διαφορές οι οποίες θα ξεπεραστούν “φιλικά”!!!

Περίπου 400 εκατομμύρια Ευρωπαίοι έχουν δικαίωμα ψήφου τον Ιούνιο για να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Τα ακροδεξιά κόμματα που κάποτε θεωρούνταν περιθώρια αναμένεται να σημειώσουν σημαντικά κέρδη, αντανακλώντας την αυξανόμενη τάση υποστήριξης των ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη. Σε ορισμένες χώρες όπως η Ιταλία, η Ολλανδία, η Φινλανδία και η Ουγγαρία, λαϊκιστικά δεξιά κόμματα κέρδισαν ακόμη και εκλογές ή ανέλαβαν κυβέρνηση.

Πώς αλλάζει η άνοδος της ακροδεξιάς το πολιτικό τοπίο της Ευρώπης; Και τι διακυβεύεται για τον υπόλοιπο κόσμο;

Τα παραδοσιακά χριστιανοδημοκρατικά και συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης χάνουν συνεχώς έδαφος, κυρίως προς όφελος των ακροδεξιών

Δεν μπορώ να καταλάβω εκείνους που εξεπλάγησαν από την προσέγγιση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με τη Τζόρτζια Μελόνι, που είναι στην πραγματικότητα μια συνολική προσέγγιση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με τα λιγότερο “ακραία” στοιχεία της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς.

Τα παραδοσιακά χριστιανοδημοκρατικά και συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης χάνουν συνεχώς έδαφος, κυρίως προς όφελος των ακροδεξιών. 

Σε Ιταλία και Γαλλία η παραδοσιακή Δεξιά (χριστιανοδημοκράτες και ρεπουμπλικάνοι αντίστοιχα) βρίσκεται σε... άτακτη υποχώρηση και τον χώρο στη Γαλλία έχει καλύψει κυρίως η Μαρίν Λεπέν (ένα μέρος και ο Μακρόν) και στην Ιταλία η Μελόνι και η Λέγκα (που είναι ο κυβερνητικός εταίρος της). Η Λεπέν στη Γαλλία δεν έχει καταφέρει να ανέλθει στην εξουσία, αφού τα αντιδεξιά αντανακλαστικά των Γάλλων λειτουργούν δίχως εξαίρεση σε όλες τις αναμετρήσεις. Όμως η ιταλική αστική τάξη “αγκάλιασε” τη Μελόνι, που βγήκε με μια λαϊκιστική συνθηματολογία, αλλά κυβερνητικά λειτουργεί ως ένα... “υπεύθυνο και σοβαρό” δεξιό κόμμα. Όπως ξέρω ’γω η Ν.Δ. στην Ελλάδα.

Οπότε είναι απολύτως λογικό το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα - ΕΛΚ, να αναζητεί νέες συμμαχίες και γιατί όχι και διευρύνσεις προς τα δεξιά, ώστε να καλύψει τις απώλειές του και να συνεχίσει να είναι η πρώτη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο. 

Ιδεολογικά δεν τους χωρίζει τίποτε με τη “νέα ευρωπαϊκή ακροδεξιά”, εκτός από κάποιες ήσσονος σημασίας διαφορές στο θέμα της μετανάστευσης. Οι οποίες θα ξεπεραστούν “φιλικά”, εκτιμώ. Στα οικονομικά ταυτίζονται (νεοφιλελευθερισμός ολέ!), αμφότεροι έχουν σημαία το “ησυχία, τάξις, ασφάλεια”, γιατί να μη συνεργαστούν δηλαδή;