Οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία ολοκληρώνονται με νίκη του λαϊκού μετώπου Nouveau (NFP). Κύκλοι εξωτερικής πολιτικής στο Βερολίνο προβλέπουν πολιτική παράλυση στο Παρίσι και ζητούν από τη Γερμανία να αναλάβει μεγαλύτερη «ευθύνη για την ηγεσία» της ΕΕ.
Απαντώντας στο απροσδόκητο αποτέλεσμα των γαλλικών κοινοβουλευτικών εκλογών, ισχυροί Γερμανοί πολιτικοί προβλέπουν αποδυνάμωση της Γαλλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στον δεύτερο γύρο των εκλογών, που διεξήχθη χθες και κυριάρχησε η τακτική ψηφοφορία, κανένα από τα τρία μεγάλα μπλοκ δεν κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία.
Λίγο μετά το κλείσιμο των εκλογικών τμημάτων, κορυφαίοι πολιτικοί από τους Συντηρητικούς και το φιλελεύθερο-συντηρητικό προεδρικό μπλοκ Ensemble έσπευσαν να μιλήσουν κατά του σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού με την αριστερή πτέρυγα του Nouveau Front populaire (NFP). Είναι συγκλονισμένοι από την έντονη εμφάνιση του La France insoumise (LFI, France Unbowed). Αλλά χωρίς μια αριστερή συνιστώσα, δεν μπορεί να προβλεφθεί κυβερνητικός συνασπισμός προς το παρόν. Γερμανοί ειδικοί εξωτερικής πολιτικής προειδοποιούν ότι η Γαλλία αντιμετωπίζει «παράλυση και διχασμό». θα είναι ανίκανο για αποφασιστική δράση.
Ο Μακρόν θα μπορούσε, φοβούνται, ακόμη και να παρασύρει «όλη την Ευρώπη σε κρίση». Η Γερμανία πρέπει, ισχυρίζονται ορισμένοι, να αναλάβει τώρα περισσότερη «ευθύνη για την ηγεσία στην Ευρώπη». Ο ηγέτης του CDU Φρίντριχ Μερτς είχε προηγουμένως πει ότι το Βερολίνο θα πρέπει να συνεργαστεί με μια μελλοντική γαλλική κυβέρνηση ακόμη και υπό την ακροδεξιά εθνική συνέλευση της Μαρίν Λεπέν (RN, Εθνικό Συλλαλητήριο). Το γεγονός ότι ο δεύτερος γύρος ψηφοφορίας αφήνει το RN χωρίς εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο Παρίσι καθιστά πλέον τέτοιες εκκλήσεις άσχετες. Ωστόσο, αυτή η θέση που έλαβε η αντιπολίτευση στο Βερολίνο δείχνει πόσο μακριά θα φτάσουν οι πολιτικοί δηλώνοντας ότι οι κάποτε απέφευγαν δυνάμεις της ακροδεξιάς είναι πιθανοί εταίροι του συνασπισμού.
Το νέο τείχος προστασίας
Η προθυμία του Merz να συνεργαστεί με έναν πρωθυπουργό του RN θεωρείται ως συνέπεια του νέου ανοίγματος των κομμάτων CDU/CSU για συνεργασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τους Fratelli d'Italia, το κόμμα του Ιταλού πρωθυπουργού Giorgia Meloni και με άλλα μέλη του η ακροδεξιά ευρωσκεπτικιστική ομάδα ECR (Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές). Τον Μάιο, ο πολιτικός του CDU και πρώην υπουργός Υγείας Jens Spahn δήλωσε ότι το «τείχος προστασίας» ενάντια στα κόμματα με τα οποία οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες δεν θέλουν να κάνουν τίποτα τρέχει τώρα «στα δεξιά του κόμματος του Meloni στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».[8] Ο Spahn επαναπροσδιόρισε αυτό το «τείχος προστασίας», ή το υγιεινό κορδόνι, όπως είναι γνωστό διεθνώς. Προφανώς δεν είναι πλέον μια οριοθέτηση μεταξύ δημοκρατών και της ακροδεξιάς, αλλά μάλλον ένα σύνολο κριτηρίων για τυχόν πιθανούς εταίρους συνεργασίας: «πρέπει να είναι φιλοευρωπαίοι, υπέρ του ΝΑΤΟ, υπέρ του κράτους δικαίου και υπέρ της Ουκρανίας». Επομένως, η ένταξη σε ένα κοινό μέτωπο εξωτερικής πολιτικής υπερισχύει των θεμελιωδών ερωτημάτων για το πώς ένα κόμμα στην εξουσία διοικεί τη χώρα του εσωτερικά. Η Merz έχει επίσης τώρα τοποθετήσει το RN στην αποδεκτή πλευρά ενός «τείχους προστασίας» που ορίζεται από την εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, μένει να φανεί πώς ακριβώς το RN – απαλλαγμένο πλέον από τους περιορισμούς της κυβερνητικής ευθύνης – θα επιλέξει να λειτουργήσει εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καθώς η τολμηρή ακροδεξιά αναδιοργανώνεται.[9]
[1], [2] Ζωντανά, αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2024 lemonde.fr 07.07.2024.
[3] Ronja Kempin: Οι ακριβές εκλογές της Γαλλίας: Μια κλήση αφύπνισης για την ΕΕ. swp-berlin.org 25 Ιουνίου 2024.
[4], [5] Paul-Anton Krüger: «Ο Μακρόν παρασύρει έτσι ολόκληρη την Ευρώπη σε κρίση». sueddeutsche.de 1 Ιουλίου 2024.
[6], [7] Nick Alipour: Merz: Η Γερμανία θα έπρεπε να δώσει τα χέρια με τη γαλλική κυβέρνηση Λεπέν. euractiv.de 4 Ιουλίου 2024.
[8] Nick Alipour: Jens Spahn: «Το τείχος προστασίας στην Ευρώπη τρέχει στα δεξιά του Μελόνι». euractiv.de 21 Μαΐου 2024.
[9] Δείτε επίσης: Η Ευρώπη μετατοπίζεται πιο δεξιά (III) .
Μπλοκ χωρίς πλειοψηφία
Στις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, κανένα από τα τρία μεγάλα μπλοκ – το Nouveau Front populaire (NFP, Νέο Λαϊκό Μέτωπο), το προεδρικό μπλοκ Ensemble και το Rassemblement national (RN) της Μαρίν Λεπέν – δεν συγκέντρωσε απόλυτη πλειοψηφία 289 εδρών. Ο Laurent Wauquiez των συντηρητικών Les Républicains απέκλεισε οποιαδήποτε συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό. Χθες το απόγευμα απέρριψε και πάλι θεμελιωδώς «συνδυασμούς» που έχουν στόχο να «συγκεντρώσουν αφύσικες πλειοψηφίες».[1] Και μιλώντας για το κόμμα του Προέδρου Emmanuel Macron, Renaissance, που βρίσκεται στην καρδιά του μπλοκ Ensemble, ο υπουργός Εξωτερικών Stéphane Séjourné δήλωσε ότι αποκλείει κάθε συνασπισμό με τον αριστερό Jean-Luc Mélenchon «και ορισμένους συμμάχους του». Ο Mélenchon είναι ο ηγέτης του La France insoumise (LFI), το οποίο έχει αναδειχθεί ως το ισχυρότερο κόμμα στο NFP. Οποιοσδήποτε συνασπισμός με βουλευτές του LFI απορρίπτεται επίσης από τον πρώην πρωθυπουργό Édouard Philippe, ο οποίος ως αρχηγός του κόμματος, μέλος του προεδρικού μπλοκ Ensemble. Ο Philippe δήλωσε ότι μια «συμφωνία για τη σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης» δεν μπορούσε να επιτευχθεί «ούτε με το Rassemblement National ούτε με τη La France insoumise».[2] Και όμως οποιοσδήποτε συνασπισμός χωρίς LFI και Les Républicains είναι μαθηματικά αδύνατος.«Σε μεγάλο βαθμό πολιτικά παράλυση»
Όπως το έθεσε το Γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων και Υποθέσεων Ασφάλειας (SWP) με έδρα το Βερολίνο πριν από τον πρώτο γύρο των κοινοβουλευτικών εκλογών, αν δεν αλλάξει τίποτα στις πολιτικές δεσμεύσεις των διαφόρων κομμάτων, δεν διαφαίνεται μια σταθερή κυβέρνηση για τη Γαλλία. Το Παρίσι θα μπορούσε ακόμη και να καταλήξει «σε μεγάλο βαθμό πολιτικά παράλυτο».[3] «Μια κυβέρνηση μειοψηφίας Macron 2.0» «δύσκολα θα πετύχαινε πλειοψηφίες για τα πολιτικά της σχέδια». Ο πρόεδρος θα αναγκαζόταν στη συνέχεια να «δράσει πολύ πιο προσεκτικά στη χάραξη ευρωπαϊκής πολιτικής», «να αποφύγει πραγματικά σημαντικές μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες και να ψηφίσει υπέρ μιας ατζέντας της Επιτροπής που θα είναι περισσότερο αμυντική». Επιπλέον, «η γαλλική κρίση χρέους απειλεί να βαθύνει». Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας «έχει ξεφύγει από τον έλεγχο εδώ και χρόνια». Στην πραγματικότητα, η Επιτροπή της ΕΕ μόλις πρόσφατα κίνησε πειθαρχική διαδικασία κατά της Γαλλίας για υπερβολικό έλλειμμα. «Οι νευρικές αγορές θα κάνουν τα υπόλοιπα για να φέρουν τη Γαλλία στο χείλος της αφερεγγυότητας», προβλέπει η ανάλυση του SWP: «Έτσι η ΕΕ θα πρέπει σύντομα να αντιμετωπίσει σοβαρά το ζήτημα της από κοινού ευθύνης για χρέη».«Η Ευρώπη σε κρίση»
Ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας CDU/CSU στη γερμανική Bundestag, Johann Wadephul, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική, σημείωσε επίσης απαισιόδοξη νότα μιλώντας αμέσως μετά τον πρώτο γύρο των ψηφοφοριών στη Γαλλία. Ο αντιπολιτευόμενος Χριστιανοδημοκράτης Wadephul προειδοποίησε ότι η Γαλλία «δεν θα έχει μια σταθερή κυβέρνηση» και ότι η χώρα θα μπορούσε να καταλήξει σε κατάσταση «παράλυσης και διχασμού», ανίκανη να λάβει αποφασιστική δράση για μερικά χρόνια. «Ο Μακρόν παρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη σε κρίση», προέβλεψε ο Wadephul [4]: «Αυτό που σημαίνει για τη Γερμανία είναι ότι τώρα πρέπει να αναλάβουμε ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη για την ηγεσία στην Ευρώπη». Ένας άλλος εμπειρογνώμονας εξωτερικής πολιτικής του CDU, ο Norbert Röttgen, ο οποίος συμμετέχει στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Bundestag, προειδοποίησε επίσης ότι εάν το RN δεν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, η Γαλλία θα αντιμετωπίσει μια κατάσταση «ακυβέρνητου». «Η χώρα είναι χωρισμένη μεταξύ δεξιών και αριστερών ριζοσπαστών, ενώ το κέντρο είναι μειοψηφία», παρατήρησε ο Röttgen. «Ο Μακρόν απέτυχε και είναι απομονωμένος». Προσθέτοντας μαζί «τις συμπεριφορές Μακρόν και Μπάιντεν», το αποτέλεσμα είναι «μια αυτοπροκαλούμενη αποδυνάμωση της Δύσης». Ο Ρότγκεν, επίσης, απαιτεί από τον γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς να «επιδείξει ηγετικό ρόλο». Αν δεν το κάνει αυτό θα σήμαινε ότι «συνέβαλε επίσης στην αδυναμία της Δύσης».[5]“Τεντωμένο χέρι”
Σε αντίθεση με πολλές προηγούμενες προβλέψεις, το RN δεν θα πάρει την εξουσία, παρόλο που είναι μακράν το ισχυρότερο ενιαίο κόμμα στο κοινοβούλιο, με 143 έδρες. Το NFP και το Ensemble είναι και τα δύο πολυκομματικές συμμαχίες. Παρά τη δύναμή του, το RN δεν έχει καμία πιθανότητα να σφυρηλατήσει την πλειοψηφία οποιουδήποτε είδους στην Εθνοσυνέλευση υπέρ του υποψηφίου του για πρωθυπουργό Τζόρνταν Μπαρντέλα. Ο πρόεδρος του CDU Φρίντριχ Μερτς είχε πει ότι ένα «τενωμένο χέρι» πρέπει να απλωθεί στη Γαλλία ακόμη και με έναν ακροδεξιό πρωθυπουργό. Το Βερολίνο θα έπρεπε, υποστήριξε, «να κάνει πάντα προσφορές ... ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία». Αλλά αυτή η προσέγγιση προς την ακροδεξιά είναι πλέον άσκοπη.[6] Ο Μερτς είπε ότι τον ενθάρρυνε το γεγονός ότι η ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας (ID) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που κυριαρχείται από το RN είχε αποκλείσει το AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία). Αυτό θα διευκόλυνε κάπως τη συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, δήλωσε ο Merz την Τετάρτη ενόψει μιας πιθανής κυβέρνησης υπό την ηγεσία του RN στο Παρίσι. Ο Γκούντερ Κριχμπάουμ, εκπρόσωπος για την ευρωπαϊκή πολιτική της κοινοβουλευτικής ομάδας CDU/CSU στη Μπούντεσταγκ, είχε επίσης θέσει τις προοπτικές συνεργασίας με μια κυβέρνηση του RN. Η επιφύλαξη του ήταν ότι εάν το Παρίσι δεν αποδεχόταν πλέον την υπεροχή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, οι συνομιλίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε «αδιέξοδο».[7] Ο Krichbaum παρέλειψε να αναφέρει άλλες κόκκινες γραμμές.Το νέο τείχος προστασίας
Η προθυμία του Merz να συνεργαστεί με έναν πρωθυπουργό του RN θεωρείται ως συνέπεια του νέου ανοίγματος των κομμάτων CDU/CSU για συνεργασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τους Fratelli d'Italia, το κόμμα του Ιταλού πρωθυπουργού Giorgia Meloni και με άλλα μέλη του η ακροδεξιά ευρωσκεπτικιστική ομάδα ECR (Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές). Τον Μάιο, ο πολιτικός του CDU και πρώην υπουργός Υγείας Jens Spahn δήλωσε ότι το «τείχος προστασίας» ενάντια στα κόμματα με τα οποία οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες δεν θέλουν να κάνουν τίποτα τρέχει τώρα «στα δεξιά του κόμματος του Meloni στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».[8] Ο Spahn επαναπροσδιόρισε αυτό το «τείχος προστασίας», ή το υγιεινό κορδόνι, όπως είναι γνωστό διεθνώς. Προφανώς δεν είναι πλέον μια οριοθέτηση μεταξύ δημοκρατών και της ακροδεξιάς, αλλά μάλλον ένα σύνολο κριτηρίων για τυχόν πιθανούς εταίρους συνεργασίας: «πρέπει να είναι φιλοευρωπαίοι, υπέρ του ΝΑΤΟ, υπέρ του κράτους δικαίου και υπέρ της Ουκρανίας». Επομένως, η ένταξη σε ένα κοινό μέτωπο εξωτερικής πολιτικής υπερισχύει των θεμελιωδών ερωτημάτων για το πώς ένα κόμμα στην εξουσία διοικεί τη χώρα του εσωτερικά. Η Merz έχει επίσης τώρα τοποθετήσει το RN στην αποδεκτή πλευρά ενός «τείχους προστασίας» που ορίζεται από την εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, μένει να φανεί πώς ακριβώς το RN – απαλλαγμένο πλέον από τους περιορισμούς της κυβερνητικής ευθύνης – θα επιλέξει να λειτουργήσει εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καθώς η τολμηρή ακροδεξιά αναδιοργανώνεται.[9]
μετάφραση: antikry.gr
_______________________________________________
[3] Ronja Kempin: Οι ακριβές εκλογές της Γαλλίας: Μια κλήση αφύπνισης για την ΕΕ. swp-berlin.org 25 Ιουνίου 2024.
[4], [5] Paul-Anton Krüger: «Ο Μακρόν παρασύρει έτσι ολόκληρη την Ευρώπη σε κρίση». sueddeutsche.de 1 Ιουλίου 2024.
[6], [7] Nick Alipour: Merz: Η Γερμανία θα έπρεπε να δώσει τα χέρια με τη γαλλική κυβέρνηση Λεπέν. euractiv.de 4 Ιουλίου 2024.
[8] Nick Alipour: Jens Spahn: «Το τείχος προστασίας στην Ευρώπη τρέχει στα δεξιά του Μελόνι». euractiv.de 21 Μαΐου 2024.
[9] Δείτε επίσης: Η Ευρώπη μετατοπίζεται πιο δεξιά (III) .
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου