Ο ρόλος της Ευρώπης στον πόλεμο κατά της Κίνας

     Κορυφαίο περιοδικό εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας προτείνει μαζικό επανεξοπλισμό υπέρ της στρατιωτικοποίησης της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού. Εμπειρογνώμονας: ο όρος Ινδο-Ειρηνικός συνδέεται στενά με σχέδια διατήρησης της ηγεμονίας των ΗΠΑ.

Kορυφαίο περιοδικό εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας προτείνει τον συνολικό επανεξοπλισμό της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης υπέρ μιας σθεναρής στρατιωτικοποίησης της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού. Σύμφωνα με το περιοδικό «Internationale Politik», που εκδίδεται από το Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (DGAP), τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να αναπτύξουν γρήγορα τις ένοπλες δυνάμεις τους και να πάρουν τον έλεγχο όχι μόνο της δικής τους ηπείρου, αλλά και «της Μεσογείου, καθώς και της Η Ερυθρά Θάλασσα και το στενό Μπαμπ αλ Μαντάμπ, εάν χρειαστεί» για να «μειώσει την ανάγκη για αμερικανικά στρατεύματα στην Ευρώπη». Εάν αυτό πετύχει, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν επαρκή στρατιωτική ικανότητα διαθέσιμη εάν «ξεσπάσει πόλεμος στον Ινδο-Ειρηνικό». Οι ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει επίσης να προετοιμαστούν για πιθανό πόλεμο κατά της Κίνας αυξάνοντας τις αμυντικές βιομηχανικές τους ικανότητες για να αντικαταστήσουν τα χρησιμοποιημένα πυρομαχικά των ΗΠΑ, εάν χρειαστεί. Οι ειδικοί παρατηρούν ότι ακόμη και μεταξύ των χωρών της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού, υπάρχει μια αυξανόμενη μετατόπιση από τη φθίνουσα δυτική κυριαρχία και ένας αυξανόμενος «ασιανισμός» των στρατιωτικών τους σχέσεων.

Ανεξάρτητη Εξωτερική Πολιτική

Οι εκκλήσεις για ενισχυμένη γερμανική και ευρωπαϊκή στρατιωτική παρουσία στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού προκαλούνται, αφενός, από την κλιμακούμενη διαμάχη εξουσίας μεταξύ Δύσης και Κίνας και, αφετέρου, από τη συνειδητοποίηση ότι οι χώρες της περιοχής ολοένα και περισσότερο απορρίπτοντας τη φθίνουσα δυτική κυριαρχία και επιλέγοντας τις δικές τους διατυπώσεις στρατιωτικής πολιτικής. Ο Felix Heiduk, Διευθυντής της Ασιατικής Ερευνητικής Ομάδας στο Γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών και Υποθέσεων Ασφάλειας (SWP), περιγράφει αυτή την τάση ως «ασιατικοποίηση» της περιφερειακής «αρχιτεκτονικής ασφάλειας».[1] Η Ινδονησία παρέχει ένα τρέχον παράδειγμα. Από το 2007, η χώρα αυτή πραγματοποιεί τακτικά ελιγμούς με τις Ηνωμένες Πολιτείες – τον ​​τελευταίο από τις 26 Αυγούστου έως τις 6 Σεπτεμβρίου 2024.[2] Στο μεταξύ, έχει επεκτείνει τις στρατιωτικές της σχέσεις και συνεργάζεται όλο και περισσότερο με τη Ρωσία. Θεωρεί «τη Ρωσία, σπουδαίο φίλο» και επιδιώκει «να επεκτείνει» τις σχέσεις της με τη Μόσχα, δήλωσε ο Prabowo Subianto τον Ιούλιο –τότε ήταν υπουργός Άμυνας της χώρας και σήμερα πρόεδρος– με αφορμή μια συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.[3] Την περασμένη εβδομάδα, Ρωσία και Ινδονησία πραγματοποίησαν τους πρώτους κοινούς ελιγμούς τους. Στην Τζακάρτα εκφράστηκε ότι αυτό αποτελεί ένδειξη της ανεξάρτητης εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής της χώρας που σκοπεύει να ακολουθήσει στο μέλλον.

«Ινδο-Ειρηνικός» – μια συγκρουσιακή έννοια

Για αρκετά χρόνια, τα αιτήματα για επέκταση των στρατιωτικών δραστηριοτήτων ώστε να συμπεριλάβουν την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού συνήθως διατυπώνονται σε σχέση με τον όρο «Ινδο-Ειρηνικός». Όπως επισημαίνει ρητά ο Heiduk στο τρέχον τεύχος της «Internationale Politik», αυτός ο όρος είναι ένας νεολογισμός που «δεν είναι ούτε γεωγραφικής φύσης ούτε ουδέτερος ως προς την αξία», αλλά «εντελώς πολιτικός».[4] «Η έννοια του «Ελεύθερου και Το Open Indo-Pacific» που υιοθέτησαν οι ΗΠΑ από την Ιαπωνία», εξηγεί ο Heiduk, «στοχεύει στον περιορισμό της Κίνας, στη διατήρηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην Ασία» και είναι «αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τον αυξανόμενο στρατηγικό ανταγωνισμό μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου». «Η Γερμανία βρίσκεται τώρα επίσης σε αυτό το γεωπολιτικά αντιληπτό πλαίσιο», συνεχίζει ο ειδικός του SWP. Η Heiduk επισημαίνει τις κρουαζιέρες Ασίας-Ειρηνικού το 2021 και 2024 που πραγματοποιήθηκαν από γερμανικά πολεμικά πλοία καθώς και τους ελιγμούς στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού από τις γερμανικές αεροπορικές και χερσαίες δυνάμεις. Αυτά πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της επίσημης «Στρατηγικής Ινδο-Ειρηνικού» του Βερολίνου, της συγκρουσιακής αντίληψης των ΗΠΑ για τη μεγάλη μάχη εξουσίας με την Κίνα που έχει υιοθετήσει επίσημα η Γερμανία.[5]

«Υποχρηματοδοτούμενο και υπερεκτεταμένο»

Στο άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στην τρέχουσα έκδοση της «Internationale Politik», ο Max Bergmann, ειδικός στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, εκφράζει υποδειγματικά την αυξανόμενη πίεση για επέκταση της στρατιωτικοποίησης του περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Όπως γράφει ο Bergmann, τα ευρωπαϊκά κράτη –περιλαμβάνει ρητά χώρες εκτός ΕΕ όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Νορβηγία– στερούνται «σκληρής δύναμης». ότι η προτεραιότητά της πρέπει να είναι η «ανοικοδόμηση των χερσαίων δυνάμεών της», λέει στο άρθρο του. Επιπλέον, οι παγκόσμιες στρατιωτικές δυνάμεις όπως η Μεγάλη Βρετανία ή η Γαλλία είναι εντελώς υπερτεταμένες». Διαθέτουν ισχυρά οπλικά συστήματα –ιδιαίτερα υποβρύχια συστήματα πολέμου– αλλά «οι στρατοί και των δύο χωρών… αναπτύσσονται πολύ αραιά». Παρόλο που για τις ευρωπαϊκές χώρες η προτεραιότητα είναι επί του παρόντος να είναι στρατιωτικά προετοιμασμένες για πόλεμο με τη Ρωσία, ο Μπέργκμαν πιστεύει ότι παρά το γεγονός αυτό, η ήπειρος θα μπορούσε να διαδραματίσει μακροπρόθεσμα «σημαντικό ρόλο πολιτικής ασφάλειας στον Ινδο-Ειρηνικό».

Πυρομαχικά για τον πόλεμο

Ο εμπειρογνώμονας CSIS προτείνει έξι μέτρα. Το πρώτο θα ήταν να «μειωθεί η ανάγκη για παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη», εξηγεί ο Μπέργκμαν. «Η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης … θα ήταν «να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή ήπειρο, τη Μεσόγειο καθώς και, αν χρειαστεί, την Ερυθρά Θάλασσα και τα Στενά του Μπαμπ αλ Μαντάμπ».[7] περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. «Ένας πόλεμος στον Ινδο-Ειρηνικό» θα απαιτούσε «την πλήρη ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών», συνεχίζει το άρθρο. Θα ανάγκαζε τις Ηνωμένες Πολιτείες να μετεγκαταστήσουν στρατιωτικά μέσα από την Ευρώπη στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και να αφιερώσουν «το σύνολο της παραγωγής οπλικών υλικών στην επιμελητεία των ενόπλων δυνάμεών τους στον Ινδο-Ειρηνικό». Αυτό, λέει, μπορεί να είναι δυνατό μόνο εάν η Ευρώπη έχει ενισχυθεί σημαντικά στρατιωτικά. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, τα ευρωπαϊκά κράτη πιθανότατα θα ήταν επίσης σε θέση να υποστηρίξουν τις ΗΠΑ προμηθεύοντας όπλα ή πυρομαχικά σε περίπτωση πολέμου με την Κίνα. Οι «προσομοιώσεις πολέμου» που πραγματοποιήθηκαν από το CSIS έδειξαν ότι οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ «θα εξαντλούσαν γρήγορα τα αποθέματά τους από πυρομαχικά ακριβείας» σε οποιαδήποτε σύγκρουση. Η Ευρώπη θα μπορούσε να ενταχθεί ως εναλλακτικός προμηθευτής.

Δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος» για την Ευρώπη

Ο Bergmann προτείνει επίσης πρόσθετες υποστηρικτικές λειτουργίες για τα ευρωπαϊκά κράτη. Για παράδειγμα, θα πρέπει να αναπτύξουν «διπλωματικούς δεσμούς πολιτικής ασφάλειας» με χώρες, με τις οποίες οι ΗΠΑ μπορούν να συνεργαστούν μόνο με περιορισμούς – όπως το Βιετνάμ, το οποίο προφανώς έχει δυσκολίες «να ξεπεράσει πλήρως το ιστορικό έρμα».[8] Φυσικά, αυτό συμβαίνει. δεν σημαίνει ότι η Ευρώπη πρέπει να υιοθετήσει μια «Γκολιστική προσέγγιση τρίτου τρόπου μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας». Άλλωστε, τα «συμφέροντα» της Ευρώπης αντιστοιχούν στα «στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ». Κατά συνέπεια, η Ευρώπη θα πρέπει επίσης να υποστηρίξει μια «Διεθνή Τάξη Βασισμένη σε Κανόνες» – πολύ περισσότερο, αφού θα μπορούσε να «προκαλέσει διπλωματική αμηχανία», εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες το έκαναν. Τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει επιπλέον να οικοδομήσουν στενούς στρατιωτικοπολιτικούς δεσμούς και εξοπλισμούς-βιομηχανικούς δεσμούς με την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και τελικά να ενισχύσουν τη δική τους στρατιωτική παρουσία στην περιοχή. «Θα μπορούσε να είναι πιο αποτελεσματικό», προτείνει ο Μπέργκμαν, «αν η Ευρώπη εγκαθιστούσε μια ναυτική αποστολή στην περιοχή», όπου όλες οι «ευρωπαϊκές ναυτικές δραστηριότητες θα συντονίζονταν υπό τη σημαία της ΕΕ». Αυτό θα καταστήσει δυνατή την επιτυχή αντιμετώπιση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας – τουλάχιστον στρατιωτικά.

[1] Felix Heiduk: Militärdiplomatie und Machtpolitik: Die Bundeswehr im Indo-Pazifik. Στο: Internationale Politik, Νοέμβριος/Δεκέμβριος 2024. S. 62-65.
- [2] Isaac Copeland: Super Garuda Shield 2024: Ανάδειξη πολυεθνικών συνεργασιών, κοινή διαλειτουργικότητα. στρατός.mil 06.09.2024.
- [3] Russische Marine übt σε Java-Βλ. Frankfurter Allgemeine Zeitung 05.11.2024. Βλέπε επίσης Kriegsübungen in Südostasien (II) .
- [4] Felix Heiduk: Militärdiplomatie und Machtpolitik: Die Bundeswehr im Indo-Pazifik. Στο: Internationale Politik, Νοέμβριος/Δεκέμβριος 2024. S. 62-65.
- [5] Βλέπε Deutschland im Indo-Pazifik (I) .
- [6], [7], [8] Max Bergmann: Europas militärische Rolle im Indo-Pazifik. Στο: Internationale Politik, Νοέμβριος/Δεκέμβριος 2024. S. 56-61.

πηγή: german-foreign-policy.com/