Νίκη Κεραμέως: «Με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών, αλλάζει συνολικά το τι διδάσκεται στα σχολεία» - Συνέντευξη στο ΑΠΕ

Η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, στη συνέντευξή της ανέφερε, ότι αλλάζει τόσο το περιεχόμενο, όσο και ο τρόπος διδασκαλίας σε συνδυασμό με τη γενίκευση της ψηφιακής διάστασης. Η πιλοτική εφαρμογή των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών θα ξεκινήσει αμέσως στα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία και θα είναι διετής...

Εφ' όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως. Αναφέρθηκε στα Νέα Προγράμματα Σπουδών, στην αξιολόγηση και τις αντιδράσεις που εκδηλώνονται, ενώ ήταν για μια ακόμα φορά κατηγορηματική ότι «δεν υπάρχει καμία συζήτηση για κλείσιμο σχολείων».

Ειδικότερα, η υπουργός ανέφερε, ότι αλλάζει τόσο το περιεχόμενο, όσο και ο τρόπος διδασκαλίας σε συνδυασμό με τη γενίκευση της ψηφιακής διάστασης. Η πιλοτική εφαρμογή των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών θα ξεκινήσει αμέσως στα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία και θα είναι διετής, ενώ την άλλη εβδομάδα ξεκινά και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που θα συμμετέχουν σε αυτή. Οι αλλαγές αυτές αποσκοπούν, σημείωσε η κ. Κεραμέως, σε «ένα σχολείο σύγχρονο, διαδραστικό, που θα ανταποκρίνεται στις υψηλές απαιτήσεις του 21ου αιώνα» και πρόσθεσε, ότι «η συμβολή των εκπαιδευτικών και σε αυτή τη μεταρρύθμιση είναι καθοριστική».

Σχετικά με τις αντιδράσεις που εκδηλώνονται για την αξιολόγηση από την εκπαιδευτική κοινότητα, χαρακτήρισε «ψευδείς ειδήσεις» τις αναφορές για τη δημοσιοποίηση της κατηγοριοποίησης και κατάταξης των σχολείων και πρόσθεσε, πως δεν υπάρχει «απολύτως καμία σύνδεση της αξιολόγησης σχολείων με τη χρηματοδότησή τους». Η κ. Κεραμέως τόνισε, πως «ο χαρακτήρας της αξιολόγησης είναι αμιγώς βελτιωτικός, στοχεύει στο να αποτυπωθεί η υφιστάμενη κατάσταση σε σχέση με το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο».

Επίσης, αναφέρθηκε στις διαφορές που έχει το νέο νομοσχέδιο για την αξιολόγηση με το νομοσχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης. Τέλος, η κ. Κεραμέως επισήμανε, ότι «είναι χρέος της Πολιτείας να επιμορφώνει τους εκπαιδευτικούς, γι' δίνουμε μεγάλη βαρύτητα σε οριζόντιες επιμορφώσεις».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης της υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκης Κεραμέως στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη Μαργαρίτα Κιάου:

• ΕΡ: Θα κλείσουν οι σχολικές μονάδες εφόσον χρειαστεί; Το υπουργείο είναι ικανοποιημένο με τα μέτρα ως τώρα; Ποια είναι η εικόνα με τα κρούσματα στα σχολεία;

- ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Δεν υπάρχει καμία συζήτηση για κλείσιμο σχολείων. Τα υγειονομικά πρωτόκολλα τηρούνται πολύ καλά στα σχολεία μας από εκπαιδευτικούς, μαθητές, τις οικογένειές τους, μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τους αυξημένους αυτοδιαγνωστικούς και εργαστηριακούς ελέγχους -σε περίπτωση κρούσματος οι στενές επαφές κάνουν 7 δωρεάν τεστ την εβδομάδα- μας επιτρέπει να εντοπίζουμε εγκαίρως κυρίως ασυμπτωματικούς φορείς και συνεπώς να περιορίζουμε σημαντικά τη διασπορά. Αυτή την ώρα βρίσκονταν σε αναστολή λειτουργίας μόλις οχτώ τμήματα σε όλη τη χώρα σε πάνω από 80.000 τμήματα συνολικά. Εάν είχαμε μαζική διασπορά στα σχολεία, τότε θα είχαμε χιλιάδες τμήματα κλειστά. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι όταν τα σχολεία άνοιξαν τον περασμένο Σεπτέμβριο, περίπου 29% των ημερήσιων κρουσμάτων αφορούσε σε παιδιά έως 18 ετών. Τώρα το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί στο 22%. Έχουμε επιλέξει συνειδητά, παρά το σημαντικό οικονομικό κόστος, να επενδύσουμε στους αυξημένους διαγνωστικούς ελέγχους στην εκπαιδευτική κοινότητα, προκειμένου να διασφαλίσουμε την ατομική και δημόσια υγεία αλλά και τη δια ζώσης λειτουργία των σχολείων μας. Παραμένουμε πάντοτε σε επιφυλακή και παρακολουθούμε πολύ στενά την εξέλιξη της πανδημίας.

• ΕΡ: Πριν από λίγες ημέρες παρουσιάσατε τα Νέα Προγράμματα Σπουδών. Τι αλλάζει και από πότε θα εφαρμοστούν;

ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια αλλάζει συνολικά το τι διδάσκεται στα σχολεία από το Νηπιαγωγείο μέχρι και το Λύκειο, το πως διδάσκεται, ενώ γενικεύεται και η ψηφιακή διάσταση σε ό,τι αφορά τα προγράμματα σπουδών. Η προσπάθεια ξεκίνησε πριν από περίπου ένα χρόνο και, παρά την πανδημία, σήμερα έχουμε 166 νέα προγράμματα σπουδών. Τα 123 εκπονήθηκαν εκ νέου και 43 επικαιροποιήθηκαν μετά τη σημαντική προσπάθεια που είχε γίνει την τριετία 2011-2014. Τα προγράμματα σπουδών περιλαμβάνουν το περιεχόμενο του μαθήματος, κατευθύνουν τον σχεδιασμό του μαθήματος με ενδεικτικές δραστηριότητες και προτάσεις αξιολόγησης, ενώ προσδιορίζουν τους στόχους τους μαθήματος και τα προσδοκώμενα μαθησιακά αποτελέσματα. Η πιλοτική εφαρμογή των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών θα ξεκινήσει αμέσως στα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία και θα είναι διετής, ενώ την άλλη εβδομάδα ξεκινά και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που θα συμμετέχουν σε αυτή. Η συμβολή των εκπαιδευτικών και σε αυτή τη μεταρρύθμιση είναι καθοριστική, ενώ ιδιαίτερα σημαντική είναι και η ανατροφοδότηση που αναμένουμε από εκείνους. Για όλους αυτούς τους λόγους προβλέψαμε η πιλοτική εφαρμογή των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών να είναι διετής και βεβαίως δεν θα αφορά ακόμη τους μαθητές της Β' και Γ' Λυκείου, που ετοιμάζονται για τις Πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά η ένταξη των μεγαλύτερων τάξεων θα γίνει σταδιακά, μετά την διετία.

• ΕΡ: Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Μπορείτε να δώσετε μερικά παραδείγματα;

- ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Θα σας δώσω συνολικά τρία παραδείγματα, ένα για κάθε άξονα που αλλάζει.

• Το πρώτο που αλλάζει είναι το πώς διδάσκουμε. Πλέον περνάμε σε μία πιο κριτική, πιο βιωματική προσέγγιση. Για παράδειγμα στο μάθημα της Ιστορίας, αντί οι μαθητές να αποστηθίζουν ιστορικά γεγονότα, θα καλούνται να γράψουν μία επιστολή, μπαίνοντας οι ίδιοι στη θέση ενός ιστορικού προσώπου. Αντί να αποστηθίζουν τι έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, θα καλούνται να γράψουν μια επιστολή σαν να είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα της συγκεκριμένης εποχής.
• Το δεύτερο που αλλάζει είναι το τι διδάσκουμε. Πέραν του ότι εκσυγχρονίζεται η ύλη που προβλέπουν τα προγράμματα σπουδών, γενικεύεται και η διαθεματικότητα και η διεπιστημονικότητα. Για παράδειγμα στη Φιλοσοφία, εντάσσονται θεματικές εφαρμοσμένης ηθικής, η βιοηθική και η ηθική στην τεχνητή νοημοσύνη.
• Το τρίτο που αλλάζει είναι η γενίκευση της ψηφιακής διάστασης. Για παράδειγμα στη Γεωγραφία, οι μαθητές θα μπορούν να συμμετέχουν σε εικονικές περιηγήσεις σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο και θα μπορούν να εξασκούνται στη χαρτογραφία κάνοντας χρήση ψηφιακών μέσων. Απαραίτητος για την υλοποίηση αυτής της διάστασης είναι ο κατάλληλος εξοπλισμός, εξ ου και ένα σημαντικό κονδύλι του Ταμείου Ανάκαμψης αφορά στην αγορά διαδραστικών πινάκων που θα μπουν στα σχολεία μας.

• ΕΡ: Πού αποσκοπείτε με αυτές τις αλλαγές;

- ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα σχολείο σύγχρονο, διαδραστικό, που θα ανταποκρίνεται στις υψηλές απαιτήσεις του 21ου αιώνα. Βρισκόμαστε στο μέσο της θητείας και στον τομέα της Παιδείας έχουμε ήδη υλοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος του κυβερνητικού προγράμματος που είχε εξαγγείλει η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρος Κυριάκος Μητσοτάκης. Τα νέα προγράμματα σπουδών έχουν πολλαπλά οφέλη, για τους μαθητές, για τους εκπαιδευτικούς, για το σχολικό περιβάλλον. Με τα νέα προγράμματα, οι μαθητές έρχονται σε επαφή με σύγχρονη γνώση στη βάση επιστημονικών και κοινωνικών εξελίξεων, μαθαίνουν μέσω νέων, βιωματικών και συμμετοχικών μεθόδων διδασκαλίας, ενώ εκπαιδεύονται στο πώς να σκέφτονται δημιουργικά και κριτικά και να εστιάζουν στην ουσία της γνώσης αντί να αποστηθίζουν άκριτα την ύλη. Την ίδια στιγμή οι εκπαιδευτικοί ενδυναμώνονται ώστε να γίνουν σχεδιαστές και συντονιστές ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος μάθησης, ενθαρρύνονται να οραματιστούν και να πρωτοτυπήσουν, ενώ παράλληλα αποκτούν πρόσβαση σε πλούσιο υποστηρικτικό υλικό, εκπαιδευτικά εργαλεία και κοινότητες μάθησης. Όλα τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα το σχολικό περιβάλλον να εξελίσσεται σε ζωντανό εργαστήριο έρευνας, επικοινωνίας, δράσης και έκφρασης, να εμπνέει, να ευαισθητοποιεί και να ενεργοποιεί τη σχολική κοινότητα, και ταυτόχρονα να γίνεται ελκυστικό, να κεντρίζει το ενδιαφέρον και την περιέργεια των μαθητών.

• ΕΡ: Το τελευταίο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας έφερε αντιδράσεις από τον εκπαιδευτικό κόσμο, οι ομοσπονδίες του οποίου επισημαίνουν, πως τέτοιες μεταρρυθμίσεις οδηγούν σε ένα «αυταρχικό, ταξικό, εμπορευματοποιημένο σχολείο ανισοτήτων». Η ΟΛΜΕ αναφέρει, επίσης, ότι η νέα αξιολόγηση του υπουργείου οδηγεί, μεταξύ άλλων, στην κατηγοριοποίηση των σχολείων σε «καλά-μέτρια-κακά», πρόσθετη γραφειοκρατική δουλειά για τους εκπαιδευτικούς σε ώρες μη εργασίας τους, ενώ ανοίγει το δρόμο στα σχολεία, προκειμένου να επιβιώσουν, να ψάχνουν για χρηματοδότηση από μη δημόσιους θεσμούς. Ποια είναι η θέση του υπουργείου;

- ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Η αξιολόγηση είναι ένα εξαιρετικά πολύτιμο εργαλείο που εφαρμόζεται σε πολλές χώρες εδώ και τριάντα χρόνια. Ο χαρακτήρας της είναι αμιγώς βελτιωτικός, στοχεύει στο να αποτυπωθεί η υφιστάμενη κατάσταση σε σχέση με το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο, να εντοπιστούν τα σημεία που έχουν περιθώρια βελτίωσης και να επιτευχθεί η βελτίωση αυτή, αναβαθμίζοντας συνολικά την εκπαίδευση στη χώρα μας. Η αξιολόγηση λοιπόν που έχει ξεκινήσει κινείται σε συγκεκριμένους άξονες, όπως οι καινοτόμες διδακτικές μέθοδοι και η εξωστρέφεια. Εάν για παράδειγμα διαπιστωθεί ότι ένα σχολείο δεν κάνει καθόλου δράσεις εξωστρέφειας, αυτό σημειώνεται ως πεδίο βελτίωσης και ενθαρρύνεται η συμμετοχή σε προγράμματα όπως Erasmus+, e-twinning και άλλα ευρωπαϊκά και διεθνή προγράμματα που προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα και αποφέρουν σημαντικά οφέλη στα παιδιά.

Εντυπωσιάζει πάντα η μανία καλλιέργειας κραυγαλέων "fake news" από κάποιους για να τρομοκρατήσουν εκπαιδευτικούς. Και εξηγούμαι: δεν υπάρχει πουθενά πρόβλεψη για δημοσιοποίηση κατηγοριοποίησης και κατάταξης σχολείων, όπως δολίως αναφέρουν κάποιοι, επίσης δεν υπάρχει απολύτως καμία σύνδεση της αξιολόγησης σχολείων με τη χρηματοδότησή τους - αυτή είναι τελείως ανεξάρτητη και γίνεται απευθείας από τους Δήμους.

Ας είμαστε ξεκάθαροι: επιλέξαμε να αποδώσουμε εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στους εκπαιδευτικούς στη διαδικασία της αξιολόγησης. Το σύστημα ζητάει από τους ίδιους να αποτυπώσουν την υφιστάμενη κατάσταση και να διαγνώσουν περιθώρια βελτίωσης. Και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι σχεδόν το σύνολο των σχολείων της χώρας μας -περισσότερα από 13.000- έχουν ήδη συμπληρώσει την πρώτη φάση αξιολόγησης. Θεωρώ δε αδιανόητη την πρακτική συνδικαλιστικών ηγεσιών που μοίρασαν στα σχολεία «φασόν» κείμενα αξιολόγησης. Αφενός γιατί ωθεί τους εκπαιδευτικούς σε παραβίαση του νόμου, ο οποίος ρητά προβλέπει εξειδικευμένη για κάθε σχολείο αξιολόγηση, προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητές του, αφετέρου γιατί υποτιμά και επιχειρεί να χειραγωγήσει τους εκπαιδευτικούς, ζητώντας τους να κοροϊδέψουν στην ουσία τους ίδιους τους συναδέλφους τους και τους μαθητές τους, αποκρύπτοντας την αλήθεια σχετικά με περιθώρια βελτίωσης και θετικές δράσεις. Επιχειρεί να τους αφαιρέσει το δικαίωμα να συζητήσουν για το πώς μπορεί να γίνει το σχολείο καλύτερο. Είναι καίριας σημασίας το γεγονός ότι η πλειονότητα των σχολείων συμμετείχε κανονικά στη διαδικασία και η αξιολόγηση εφαρμόζεται επιτέλους για πρώτη φορά οριζοντίως στη χώρα μας. 'Αλλωστε η ίδια η κοινωνία όχι απλά ζητά, αλλά απαιτεί, αξιολόγηση, και η απαίτηση αυτή γίνεται πράξη.

• ΕΡ: Στην απεργία - αποχή από την αξιολόγηση σημειώθηκε η μεγαλύτερη κινητοποίηση εκπαιδευτικών των τελευταίων χρόνων, με το 90% να δηλώνει κατά του νομοσχεδίου. Συμμετείχε και η ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών, παράταξη που πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία, η οποία είχε ταχθεί θετικά για την αξιολόγηση του ν/σ Γαβρόγλου. Ποιες οι διαφορές του νέου νομοσχεδίου με το ν/σ Γαβρόγλου; Προηγήθηκε συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς φορείς;

- ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Ασφαλώς και προηγήθηκε συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς φορείς αλλά και με εκπαιδευτικούς στα σχολεία, σε επισκέψεις που κάνουμε συστηματικά πάνω από 2 χρόνια τώρα. 'Αλλωστε αρκετές από τις αλλαγές που εν τέλει εισήχθησαν στην αξιολόγηση προήλθαν από θέματα που έθιξαν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Για παράδειγμα, σχετικά με την αξιολόγηση εκπαιδευτικών, κάποιοι εκπαιδευτικοί είχαν εκδηλώσει προβληματισμό για το ενδεχόμενο η αξιολόγησή τους να γίνεται μόνο από τον Διευθυντή με τον οποίο μπορεί να μην διατηρούν καλές σχέσεις. Εισακούοντας αυτόν τον προβληματισμό, προβλέψαμε στις τελικές διατάξεις η αξιολόγηση να γίνεται από 3 πρόσωπα: τον Διευθυντή Σχολείου, τον Σύμβουλο παιδαγωγικής ευθύνης του σχολείου και τον Σύμβουλο της συγκεκριμένης ειδικότητας.

Σχετικά με διαφορές με το νομοσχέδιο ΣΥΡΙΖΑ το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ, θα αναφέρω κάποιες ενδεικτικά:

• Εκείνο δεν είχε καθόλου αξιολόγηση εκπαιδευτικών, είχε μόνο αξιολόγηση σχολικής μονάδας, και τούτο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει ξεκάθαρη θέση κατά της αξιολόγησης εκπαιδευτικών.
  
• Η δε αξιολόγηση σχολικής μονάδας προβλεπόταν μόνο εσωτερική (δηλ. μόνο από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς).

Εμείς προβλέψαμε υποστηρικτικό ρόλο στη διαδικασία αξιολόγησης σχολικής μονάδας και στους συμβούλους εκπαίδευσης και στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και στην Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

• ΕΡ: Οι εκπαιδευτικοί ζητούν μόνιμη συστηματική επιμόρφωση κάθε 5-7 έτη σε ειδικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο, όπως είχε συμβεί παλιότερα. Είναι μια πρόταση που το υπουργείο θεωρεί χρήσιμη;

- ΝΙΚΗ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν η Πολιτεία δεν έκανε κατά τη γνώμη μου όσα έπρεπε για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Είναι χρέος της Πολιτείας να επιμορφώνει τους εκπαιδευτικούς, γι' αυτό και από την ανάληψη των καθηκόντων μας δίνουμε μεγάλη βαρύτητα σε οριζόντιες επιμορφώσεις. Για οποιαδήποτε καινοτομία εισάγεται στα σχολεία, όπως για παράδειγμα τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, παρέχουμε επιμόρφωση στους εκπαιδευτικούς μας προκειμένου να τους δώσουμε τα εργαλεία και τα εφόδια που απαιτούνται για να εξελίσσονται διαρκώς και να βελτιώνεται το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο. Η ενίσχυση της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών μας - και σε καινοτομίες αλλά και σε άλλους τομείς, όπως στους βασικούς εγγραμματισμούς - αποτελεί ξεκάθαρη προτεραιότητά μας.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

.

Κορονοϊός: Ανησυχία για τα ανοχύρωτα σχολεία - Δεν υπάρχει πρόβλημα λέει το Υπουργείο Παιδείας

Οποιοσδήποτε έχει παιδιά στα σχολεία, αντιλαμβάνεται αυτές τις μέρες ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά με τον κορονοϊό, χωρίς να χρειαστεί να του το επιβεβαιώσουν οι επιστήμονες. Όλοι γνωρίζουν ότι καθημερινά εντοπίζονται εκατοντάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί που νοσούν

Όσο κι αν προσπαθεί να πείσει η υπουργός Παιδείας ότι τα υγειονομικά πρωτόκολλα στα σχολεία λειτουργούν στην εντέλεια, η πραγματικότητα -όσο καμουφλαρισμένη κι αν είναι- δεν μπορεί να κρυφτεί.

Τα αρνητικά ρεκόρ κρουσμάτων κορονοϊού στον γενικό πληθυσμό έχουν συμπαρασύρει, όπως ήταν αναμενόμενο, και τους αριθμούς μολύνσεων στα σχολεία.

Τα στοιχεία του ΕΟΔΥ είναι ενδεικτικά: ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων σε νέους έως 17 ετών την Κυριακή 7 Νοεμβρίου ήταν 119.006, την επομένη έφτασε στις 120.704, ενώ την Τρίτη 9 Νοεμβρίου τα συνολικά κρούσματα στους ανήλικους διαμορφώθηκαν στα 122.843, δηλαδή μέσα σε ένα μόλις 24ωρο καταγράφηκαν 2.139 κρούσματα σε παιδιά.

Κι ενώ γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί βιώνουν μία εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη, με εκατοντάδες κρούσματα σε -συχνά κορεσμένες λόγω συγχωνεύσεων- τάξεις, οι οποίες όμως δεν αναστέλλουν τη λειτουργία τους αφού για να ενεργοποιηθούν τα περίφημα πρωτόκολλα θα πρέπει επιβεβαιωμένα να νοσεί το 50%+1 των μαθητών ενός τμήματος, το υπουργείο Παιδείας πλασάρει μια μαγική εικόνα.

Κατηγορηματική ότι «δεν θα ανασταλεί η διά ζώσης λειτουργία των σχολείων» ήταν χθες η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, σε συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών.

Η κ. Κεραμέως τόνισε πως το ποσοστό των ημερήσιων κρουσμάτων που αφορούσε παιδιά έχει μειωθεί από το 29% στο 23% και αυτό έχει επιτευχθεί χάρις στην «εξαιρετική εφαρμογή των μέτρων από εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, στελέχη εκπαίδευσης, τοπική αυτοδιοίκηση».

Επίσης, υπογράμμισε ότι τα αυξημένα τεστ αποτελούν «τον πιο αποτελεσματικό τρόπο" αντιμετώπισης και έγκαιρης πρόβλεψης του κορονοϊού. Για αυτόν τον λόγο «αποτελεί συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να επενδύσει στο αυξημένο testing. Γίνονται πολλά τεστ, όλα πληρωμένα από το κράτος», εξήγησε.

«Τα σχολεία δε θα κλείσουν, δεν υπάρχει λόγος να κλείσουν, δεν το συνιστούν οι ειδικοί», σημειώνει επίσης και η υφυπουργός Παιδείας, Ζέττα Μακρή, αναφορικά με τη φημολογία των τελευταίων ημερών, μετά και την «εκτόξευση» των κρουσμάτων κορονοϊού.

Η κ. Μακρή, μιλώντας στο Live News του Mega, επισήμανε συγκεκριμένα ότι «οι φημολογίες δεν έχουν βάση. Άρα λοιπόν, τηρώντας τα πρωτόκολλα καταφέρνουμε να ελέγξουμε και να περιορίσουμε την πανδημία στον σχολικό πληθυσμό. Τα σχολεία δε θα κλείσουν, δεν υπάρχει λόγος να κλείσουν, δεν το συνιστούν οι ειδικοί».

Με τη γνωστή μέθοδό του, να παραθέτει δηλαδή ποσοστά και όχι απόλυτα νούμερα, το ΥΠΑΙΘ προσπαθεί να καθησυχάσει γονείς και εκπαιδευτικούς και να πείσει όλα είναι εξαιρετικά στα ελληνικά δημόσια σχολεία αναφορικά με την πανδημία.

Οποιοσδήποτε έχει παιδιά στα σχολεία, αντιλαμβάνεται αυτές τις μέρες ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά με τον κορονοϊό, χωρίς να χρειαστεί να του το επιβεβαιώσουν οι επιστήμονες. Όλοι γνωρίζουν ότι καθημερινά εντοπίζονται εκατοντάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί που νοσούν, κι όμως τα τμήματα δεν κλείνουν. Λογικό στον παραλογισμό του, αφού το 50% + 1, αυτή η έμπνευση της υπουργού Παιδείας, οδηγεί σε λειτουργία τμημάτων ακόμα και με πολλά κρούσματα.

Εδώ όμως υπάρχει κι ένα πρόβλημα: η κ. Κεραμέως αλλά και η επιτροπή των ειδικών, τις τελευταίες μέρες προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα κρούσματα στα σχολεία δεν είναι και τόσο πολλά! Η υπουργός Παιδείας επικαλείται ότι μόλις 6 τμήματα επί συνόλου 80.000 έχουν κλείσει, άρα δεν τρέχει τίποτα. Και η κυβέρνηση μαζί της, διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι δεν αναμένεται ούτε νέο  lockdown ούτε κλείσιμο των σχολείων.

Να ξανακλείσουν τα σχολεία βέβαια, κανείς δεν το θέλει -χθες μάλιστα συμπληρώσαμε και έναν χρόνο από την ημέρα που έκλεισαν πέρυσι. Εφέτος, παρότι τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, κανείς δε θέλει πραγματικά να κλείσουν καθώς η τηλεκπαίδευση έχει σωρεύσει ελλείψεις και προβλήματα, όμως αυτό είναι ένα θέμα, κι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα είναι να μας λένε μισές αλήθειες και επιλεκτικά στοιχεία για να πείσουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, ενώ είναι εντονότατο και πασιφανές.

Ουρές έξω απ΄ τα σχολεία κάθε πρωί

Σε ανακοίνωσή τους με τίτλο "Μέτρα για να παραμείνουν τα σχολεία ανοιχτά" οι Παρεμβάσεις Εκπαιδευτικών της Θεσσαλονίκης, επισημαίνουν, ανάμεσα σε άλλα ότι η Θεσσαλονίκη εκπέμπει σήμα κινδύνου! Τα σχολεία είναι υγειονομικές βόμβες, οι εκπαιδευτικοί έχουν καταντήσει ελεγκτές, οι γονείς τρέχουν να βρουν δωρεάν rapid test ή πληρώνουν 5 και 10 ευρώ στα φαρμακεία! Κάθε μέρα μαθητές, μαθήτριες και εκπαιδευτικοί νοσούν. Ουρές έξω απ΄ τα σχολεία της πόλης κάθε πρωί, με την πρωινή υποδοχή να διαρκεί πάνω από μισή ώρα, ενώ τα νοσοκομεία της πόλης στενάζουν, οι γιατροί κάνουν ατελείωτες βάρδιες και οι κλινικές Covid γεμίζουν μόλις ανοίξουν, σημειώνοντας ρεκόρ εισαγωγών (50-60 νεκροί/ημέρα, 440 διασωληνωμένοι, εξαπλάσιοι από την αντίστοιχη περίοδο την περσινή χρονιά)

Το πρωτόκολλο με τα δυο self test την εβδομάδα είναι πασιφανές ότι είναι αναποτελεσματικό. Τα σχολεία έχουν γεμίσει κρούσματα και το υπουργείο πανηγυρίζει και βάζει προθεσμίες για την αξιολόγηση! Στην κυβερνητική ενημέρωση μέχρι προχθές μάς επιβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει καμιά διασπορά στα σχολεία, ότι χάρη στα συχνά self test όλα είναι καλά, ενώ 1 στα 4 κρούσματα είναι παιδιά και έφηβοι! Το Υπουργείο νίπτει τας χείρας του, στέλνοντας μόνο οδηγίες στη λογική της ατομικής ευθύνης. Το πρωτόκολλο που ορίζει για να κλείσει ένα τμήμα πρέπει να είναι θετικά το 50% των μαθητών/τμήμα είναι εμπαιγμός, καθώς ενισχύει τη διασπορά, όταν στη Βουλή με ένα θετικό κρούσμα διακόπηκε η συνεδρίαση για να απολυμάνουν και στα σχολεία της χώρας συμβασιούχες καθαρίστριες-μειούμενες κατά 1/3 λόγω περικοπής πιστώσεων- παλεύουν μαζί με τους εκπαιδευτικούς να κρατήσουν ένα ασφαλές επίπεδο υγιεινής.

Καθημερινά η είσοδος στο σχολείο, εμβολιασμένων και μη, είναι πράξη υψηλού ρίσκου. Το Υπουργείο Παιδείας, αντί να προχωρήσει στη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, τις προσλήψεις εκπαιδευτικών και καθαριστ(ρι)ών και άλλα μέτρα ασφαλούς λειτουργίας των σχολείων, συνεχίζει να στοιβάζει υπεράριθμα τμήματα σε ακατάλληλους χώρους και κτίρια (υπόγεια, προκάτ, μικρές αίθουσες, ταβάνια που πέφτουν).

Αντίθετα μάλιστα προωθεί νέες συγχωνεύσεις τμημάτων και διαρκείς μετακινήσεις εκπαιδευτικών ώστε να περικόψει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα αναγκαία κονδύλια για προσλήψεις στα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών που υπάρχουν ακόμα στα σχολεία. Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και οι αρνητικές συνέπειες από τα δυο χρόνια “τηλεκπαίδευσης” που εντείνονται από τις περικοπές στην παράλληλη στήριξη, το ΕΒΠ και την απουσία αντισταθμιστικών μέτρων.

πηγή: alfavita.gr

Δημήτρης Κουτσούμπας: «Για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας» - Πρόταση του ΚΚΕ για τα ΑΕΙ (video)

Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, σε εκδήλωση της ΚΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για την παρουσίαση της πρότασης του ΚΚΕ για τ«Για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας»

«Tο Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας, συνδέεται άμεσα με τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου, τα νέα παιδιά» σημείωσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ο  Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ομιλία του σε εκδήλωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, για την παρουσίαση της πρότασης του ΚΚΕ για τα πανεπιστήμια, ανέφερε ότι «η συζήτηση για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας, συνδέεται άμεσα με τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου, τα νέα παιδιά».

Αναφέρθηκε σε σειρά ζητημάτων, τονίζοντας πως το μείζον είναι «πως αναπτύσσεται η επιστημονική γνώση και πού κατευθύνεται η αξιοποίησή της». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην πείρα από την περίοδο της πανδημίας και των κλειστών πανεπιστημίων καθώς «την ίδια περίοδο που χιλιάδες νέοι και νέες που σπουδάζουν είχαν να δουν αμφιθέατρο παραπάνω από έναν χρόνο, η επιχειρηματική λειτουργία τους ουσιαστικά δε σταματούσε λεπτό αλλά τροφοδοτούσε και την αδυναμία να εντάξουν τα πανεπιστήμια, μια σειρά υποδομές που διαθέτουν, στην υπόθεση της ασφαλούς και δια ζώσης λειτουργίας».

«Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, η ακίνητη περιουσία τους βρίσκεται στους καταλόγους του ΤΑΙΠΕΔ και αναμένει την εμπορική της εκμετάλλευση, με απλά λόγια: Τα κλειστά για τις νέες και τους νέους πανεπιστήμια, ανέδειξαν πιο ανάγλυφα τις προτεραιότητες και τις ιεραρχήσεις των κυβερνήσεων, οι οποίες είναι αναντίστοιχες των δυνατοτήτων που υπάρχουν. Διότι, πράγματι και οι δημόσιες υποδομές παραμένουν αναξιοποίητες και το υψηλής στάθμης επιστημονικό δυναμικό, είτε λιμνάζει, είτε αναζητά λύσεις στη φυγή στο εξωτερικό, αποδεικνύοντας έτσι στην πράξη πόσο νοιάζονται οι κυβερνήσεις για το φαινόμενο του “brain drain”» είπε στη συνέχεια.

Ολόκληρη η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα

«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αγαπητά μέλη της πανεπιστημιακής, ακαδημαϊκής και ερευνητικής κοινότητας,

Αναμφίβολα ζούμε σε μια περίοδο μεγάλων και σύνθετων εξελίξεων και προβλημάτων, με την πανδημία να ξαναφουντώνει και με την κυβέρνηση να αρνείται να πάρει μέτρα προστασίας στους κρίσιμους χώρους και να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, με ένα τεράστιο κύμα ακρίβειας, που φανερώνει τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής οικονομίας, με την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αλλά και με σοβαρές και πολύ επικίνδυνες διεθνείς εξελίξεις, στις οποίες εμπλέκεται -πολύ ενεργά μάλιστα- και η χώρα μας.

Σε αυτές τις συνθήκες, δεν σημαίνει καθόλου ότι το θέμα που συζητάμε σήμερα είναι μακριά και έξω από τη ζωή των λαϊκών οικογενειών. Το ακριβώς αντίθετο. Η συζήτηση για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας συνδέεται άμεσα με τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου, τα νέα παιδιά.

Χωρίς άλλη καθυστέρηση μπαίνω στο θέμα που σήμερα συζητάμε.

Τι είναι αυτό που ενοποιεί τους προβληματισμούς και τις ανάγκες των νέων, για τη γνώση του επιστημονικού τους αντικειμένου, για την επαγγελματική τους αποκατάσταση;

Τι είναι αυτό που ενοποιεί τη διδακτική και ερευνητική προσπάθεια μελών ΔΕΠ, διδασκόντων, ερευνητών, τη διάθεσή τους να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και τα σταθερά και αμετακίνητα διλήμματα που αντιμετωπίζουν;

Είναι πολυτέλεια να συζητάμε για το πώς θα γίνει κατορθωτό να επιστρέψει η επιστήμη και τα πορίσματά της στην κοινωνία;

Είναι παράκαιρο να επιδιώκουμε να φωτίσουμε την καθημερινότητα των φοιτητών, των ερευνητών, των διδασκόντων με τα μεγάλα μεγέθη και τα θεμελιώδη ερωτήματα; Όπως το πώς αναπτύσσεται η επιστημονική γνώση και πού κατευθύνεται η αξιοποίησή της;

Για όλα τα παραπάνω ζητήματα επιδιώκουμε να ανοίξουμε μια ειλικρινή συζήτηση με όσες και όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την άνοδο του πολιτιστικού, μορφωτικού επιπέδου του λαού μας, των παιδιών του.

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα, πρόσθετη βοήθεια για να απαντήσουμε αποτελεί η πείρα της πανδημίας και των κλειστών Πανεπιστημίων.

Θα αναρωτηθεί κάποιος: "Είναι δυνατό να αντλούμε επιχειρήματα από μια περίοδο που τα Πανεπιστήμια δεν λειτουργούσαν;".

Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Την ίδια περίοδο που χιλιάδες νέοι και νέες που σπουδάζουν είχαν να δουν αμφιθέατρο παραπάνω από έναν χρόνο, η επιχειρηματική λειτουργία τους ουσιαστικά δεν σταματούσε λεπτό. Και μάλιστα για να είμαστε ακριβείς, όχι μόνο δεν σταματούσε, αλλά τροφοδοτούσε και την αδυναμία να εντάξουν τα Πανεπιστήμια μια σειρά υποδομές που διαθέτουν στην υπόθεση της ασφαλούς και διά ζώσης λειτουργίας.

Βλέπετε, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, η ακίνητη περιουσία τους βρίσκεται στους καταλόγους του ΤΑΙΠΕΔ και αναμένει την εμπορική της εκμετάλλευση, με απλά λόγια: Τα κλειστά για τις νέες και τους νέους Πανεπιστήμια ανέδειξαν πιο ανάγλυφα τις προτεραιότητες και τις ιεραρχήσεις των κυβερνήσεων, οι οποίες είναι αναντίστοιχες των δυνατοτήτων που υπάρχουν.

Διότι, πράγματι και οι δημόσιες υποδομές παραμένουν αναξιοποίητες και το υψηλής στάθμης επιστημονικό δυναμικό, είτε λιμνάζει, είτε αναζητά λύσεις στη φυγή στο εξωτερικό, αποδεικνύοντας έτσι στην πράξη πόσο νοιάζονται οι κυβερνήσεις για το φαινόμενο του "brain drain".

Όμως και σήμερα, η επιστροφή των Πανεπιστημίων στην -κατά βάση- διά ζώσης λειτουργία δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι έχουν σωρευθεί διαχρονικά τέτοια προβλήματα.

Αυτό έχει σαν συνέπεια το γεγονός ότι μια σταθεροποίηση της χρηματοδότησης στα ίδια επίπεδα ή ακόμα και μια μικρή αύξησή της όχι μόνο να μην αντιστρέφει την αρνητική κατάσταση, αλλά να δημιουργεί και όρους για νέα έκρηξη προβλημάτων.

Τέτοιο ακραίο, αλλά οπωσδήποτε υπαρκτό παράδειγμα, αποτελεί το γεγονός του στοιβάγματος φοιτητών σε αίθουσες, που και σε προ-Covid συνθήκες θα ήταν απαγορευτικές για να πραγματοποιηθεί σοβαρή διδακτική επιστημονική πράξη.

Πόσο δε μάλλον σήμερα, που και υγειονομικά αποτελεί πρόβλημα μια τέτοια κατάσταση.

Όμως το μεγάλο ζήτημα είναι άλλο. Γιατί δεν έχουν προχωρήσει οι αναγκαίες, επιστημονικά θεμελιωμένες έρευνες, για να αποτιμηθεί το βάθος των μορφωτικών κενών που έχουν δημιουργηθεί αυτή την περίοδο;

Αν δεν είναι αυτή η ύψιστη προτεραιότητα, τότε ποια είναι;

Πού σκοντάφτει η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης, εφόσον υφίσταται μάλιστα και "εθνική αρχή" που αξιολογεί τα Πανεπιστήμια;

Έτσι, άραγε, εκφράζεται η διακήρυξη των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ, περί επένδυσης στο επιστημονικά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό;

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τις κυβερνήσεις -γενικά κι αόριστα- για απραξία. Ίσα - ίσα. Πρωτοβουλίες νομοθετικές παίρνουν. Οι οποίες προφανώς και εκφράζουν την αντικειμενική σχέση οικονομίας - πολιτικής και εκπαίδευσης.

Σε αυτή τη σχέση, η πρωτοκαθεδρία της οικονομίας αποκαλύπτεται μερικές φορές πιο φανερά ως φωτογραφία της στιγμής, ενώ άλλοτε απαιτείται μια πιο βαθιά και με ευρύτερο χρονικό ορίζοντα μελέτη, για να αντιληφθούμε τα υπόγεια ρεύματα των απαιτήσεων της οικονομίας που συντελούν σε εκπαιδευτικές αλλαγές.

Αυτή η αντικειμενική σχέση οικονομίας - εκπαίδευσης και πολύ περισσότερο, οικονομίας - Πανεπιστημίων, στον καπιταλισμό παίρνει μια νέα ποιοτική διάσταση.

Οι Μαρξ - Ένγκελς στο "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", με τη βαθιά διαλεκτική τους ματιά μας λένε:

"Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να επαναστατεί αδιάκοπα τα εργαλεία παραγωγής, δηλαδή τις σχέσεις παραγωγής, δηλαδή όλες τις κοινωνικές σχέσεις".

Παράλληλα όμως τονίζουν:

"Η σύγχρονη αστική κοινωνία, που δημιούργησε τόσο ισχυρά μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με το μάγο εκείνο που δεν καταφέρνει πια να κυριαρχήσει πάνω στις καταχθόνιες δυνάμεις που ο ίδιος κάλεσε".

Το πρόβλημα λοιπόν είναι στον μάγο. Δηλαδή στην ουσία της καπιταλιστικής κοινωνίας, τα κίνητρα ανάπτυξης και σχεδιασμού της επιστήμης.

Ο Μαρξ γράφει σε άλλο κείμενό του:

"Στους καιρούς μας το κάθε τι μοιάζει να εγκυμονεί το αντίθετό του. Η μηχανή είναι προικισμένη με τη θαυμαστή δύναμη να μειώνει τον μόχθο και να τον κάνει αποδοτικότερο - και όμως βλέπουμε πως γεννάει την πείνα και την εξαντλητική κόπωση. Οι πρόσφατα απελευθερωμένες δυνάμεις του πλούτου γίνονται (...) πηγές στέρησης. Η ανθρωπότητα γίνεται κύριος της φύσης, αλλά ο άνθρωπος γίνεται σκλάβος του ανθρώπου...".

Πράγματι. Φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον καπιταλισμό ότι δεν προωθεί την επιστήμη, τις παραγωγικές δυνάμεις. Ολόκληρα άρθρα και βιβλία, αναλύσεις επί αναλύσεων στον Τύπο εκθειάζουν αυτόν τον νέο μαγικό κόσμο.

Πρόκειται φυσικά για αντιλήψεις οι οποίες κρύβουν ότι όλη η πορεία του ανθρώπου είναι μια διαδικασία κατάκτησης της γνώσης για το πώς παρεμβαίνει στον φυσικό κόσμο. Επιδιώκουν να ταυτίσουν την έννοια της έρευνας με τον σκοπό της καπιταλιστικής ανάπτυξης, του καπιταλιστικού κέρδους.

Το κυριότερο όμως είναι ότι κρύβουν την ταξική φύση αυτής της ανάπτυξης.

Ο Ναζίμ Χικμέτ αναρωτιέται:

"Θα πάμε στο φεγγάρι και ακόμα πιο μακριά

εκεί που και τα τηλεσκόπια είναι τυφλά…

Μα πότε εδώ πάνω στη Γη µας

κανένας πια δεν θα πεινά;

Κανένας άλλον δεν θα φοβάται;

Κανείς κανέναν δεν θα υποβαθμίζει;

Κανείς ελπίδα δεν θα κλέβει κανενός;

Κομμουνιστής αν είμαι,

είναι γιατί έδωσα απάντηση σ' αυτά…".

Φυσικά, αγαπητοί μου, τα "μυστήρια των ουρανών" βρίσκονται σχεδόν όλα εδώ πάνω, στη Γη.

Γι’ αυτό το ΚΚΕ, εμείς οι κομμουνιστές, κάνουμε προσπάθεια να μελετάμε, να αναλύουμε τη σημερινή κατάσταση στον χώρο της επιστήμης, αλλά και τα πολλά και επείγοντα θέματα της ζωής, της εργασίας και των σπουδών των φυσικών φορέων της:

Των διδασκόντων, όλων των εργασιακών σχέσεων και όλων των επιστημονικών αντικειμένων.

Των εργαζόμενων στα Πανεπιστήμια.

Των νέων που ακολουθούν μεταπτυχιακές ή και διδακτορικές σπουδές.

Των νέων που σπουδάζουν σε προπτυχιακό επίπεδο.

Και η αλήθεια είναι ότι κανείς μας δεν πλήττει μέσα σε αυτήν την αλλεπάλληλη πορεία των αλλαγών και των απανωτών νόμων για τα Πανεπιστήμια.

Μάλιστα, στο κείμενο που παρουσιάζουμε σήμερα, γράφουμε χαρακτηριστικά ότι μέσα στα τελευταία 20 χρόνια έχουν ψηφιστεί 4 νόμοι-πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση, καθώς και δεκάδες άλλοι, οι οποίοι ρυθμίζουν επιμέρους, αλλά και πολύ ουσιαστικές πλευρές στη λειτουργία και στην ίδια τη φυσιογνωμία τους.

Και το ερώτημα παραμένει: Τι καλό είδε ο λαός μας, οι νέοι μας, από αυτές τις αλλαγές;

Μήπως υπήρχε κάποια ουσιαστική συμβολή στο να αναβαθμιστούν οι σπουδές για τους πολλούς, η επαγγελματική αποκατάσταση με βάση το πτυχίο;

Μήπως το να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο της εμπορευματοποίησης της πανεπιστημιακής μόρφωσης θα μας λύσει τα προβλήματα;

Εδώ και χρόνια η λαϊκή οικογένεια παλεύει να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών της, πληρώνοντας, ξανά και ξανά, και για όλο και περισσότερες δραστηριότητες, λόγω έλλειψης υποδομών και ουσιαστικής στήριξης.

Και η ψαλίδα δεν κλείνει. Συνεχώς μεγαλώνει. Γιατί, αλήθεια, με το να συνεχίσουμε στον δρόμο της κατηγοριοποίησης των πτυχίων, των πανεπιστημιακών τμημάτων, αυτό θα ανεβάσει το συνολικό μορφωτικό επιστημονικό επίπεδο των φοιτητών και των φοιτητριών;

Εδώ και χρόνια, οι κοινωνικοί φραγμοί στη μόρφωση εντείνονται.

Συναντάμε ακόμα τις εκφράσεις του ανορθολογισμού και της αναρχίας του καπιταλισμού, όπου ακόμα και οι φοιτητές του ίδιου πανεπιστημιακού τμήματος έχουν ακολουθήσει εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών.

Γιατί, αλήθεια, με το να συνεχίσουμε στα βήματα της αποσύνδεσης του πτυχίου από το επάγγελμα, θα δοθεί απάντηση στη νεανική και κοινωνική ανάγκη οι νέοι επιστήμονες να εργάζονται στο αντικείμενο που έχουν σπουδάσει, σε αυτό που επιθυμούν;

Από πού κι ως πού με το να συνεχίσουμε να αξιολογούμε τα Πανεπιστήμια με τα κριτήρια της αγοράς, θα υπάρξει αναβάθμιση της πανεπιστημιακής μόρφωσης για όλους και όλες;

Εδώ και χρόνια συναντάμε Πανεπιστήμια της χώρας σε περίοπτη θέση σε διεθνείς πίνακες κατάταξης. Γεγονός που δείχνει, ανάμεσα στα άλλα, και την υψηλή στάθμη του επιστημονικού δυναμικού.

Αλλά τι αντίκτυπο έχει αυτό στην καθημερινότητα της μεγάλης πλειοψηφίας αυτών που εργάζονται και σπουδάζουν σε αυτά;

Ρητορικά τα ερωτήματα...

Ο δρόμος που ακολουθούν οι κυβερνήσεις είναι μάλλον αδιέξοδος και είναι αυτός που μας έφερε ως εδώ.

Παραφράζοντας λίγο τον Αϊνστάιν, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι το εξής:

Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί, ακολουθώντας τον ίδιο τρόπο σκέψης που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει αυτό το πρόβλημα.

Γιατί λοιπόν αυτή η επιμονή από όλες τις αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο;

Στην έκδοση που παρουσιάζουμε σήμερα επιδιώκουμε να δώσουμε απαντήσεις.

Ξεκινάμε από ένα αντικειμενικό γεγονός:

Η ανάπτυξη των επιστημών και των τεχνολογικών εφαρμογών τους, η ίδια η ανάπτυξη της παραγωγικής ικανότητας του ανθρώπου ανεβάζουν τον πήχη της γενικής μόρφωσης, αλλά και την επέκταση της τεχνικής και επιστημονικής εκπαίδευσης.

Σήμερα, αυτή η ανάγκη καλύπτεται με αντιφάσεις, όπως είναι η πιο υποβαθμισμένη εκπαίδευση για τους πολλούς και η πιο αναβαθμισμένη για τους λίγους.

Και μιλώντας για την επικαιρότητα να πούμε το εξής:

Τέτοιος αγώνας ενάντια στην ένταση των κοινωνικών φραγμών, στη μόρφωση και την κατηγοριοποίηση των σχολείων είναι η δίκαιη πάλη των εκπαιδευτικών που αρνούνται να μετρήσουν και να αποτιμήσουν την παιδαγωγική σχέση με τα αγοραία κριτήρια της κυβέρνησης και συνολικότερα της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.

Και γι’ αυτό βρίσκει στήριξη από σημαντικό τμήμα της κοινωνίας.

Έχουμε λοιπόν μπροστά μας μια μεγάλη εκπαιδευτική αντίφαση.

Ενώ υπάρχουν οι δυνατότητες, αλλά και η αναγκαιότητα ολόπλευρης επιστημονικής μόρφωσης, τελικά συναντάμε γενικευμένα την αδυναμία συγκρότησης ενός στέρεου υπόβαθρου μελέτης του κόσμου.

Και αυτή η αντίφαση διαπερνά τις εξελίξεις στα Πανεπιστήμια.

Στα Πανεπιστήμια, που πράγματι στην εποχή μας, είναι ο βασικός παράγοντας ανάπτυξης της επιστήμης.

Και γι’ αυτό καθίστανται κομβικός μηχανισμός για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την αστική εξουσία στο σύνολό της.

Αυτή η εγγύτητα των Πανεπιστημίων με την καπιταλιστική παραγωγή, τις υπηρεσίες και την αστική εξουσία και τους μηχανισμούς της αποτελεί μια κρίσιμη αιτία των συνεχόμενων αλλαγών.

Με επίκεντρο την πιο οργανική και αρμονική σύνδεσή τους με τις εκάστοτε ανάγκες της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Τελικά, παρ’ όλη αυτή την ανοδική τάση, η υπαγωγή της επιστημονικής έρευνας στις ανάγκες διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου μπαίνει φραγμός στην ανεμπόδιστη επιστημονική έρευνα.

Υπονομεύει τη δημιουργική, αντικειμενική κριτική εξέταση, των ανεπαρκειών της ήδη κατακτημένης γνώσης σε κάθε επιστημονικό τομέα, με γνώμονα την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.

Υπονομεύει τη δημιουργικότητα του ερευνητή, την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των επιστημόνων, με στόχο την ανάπτυξη νέας επιστημονικής γνώσης προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας.

Ευνοεί τη "μυστικότητα" ανάμεσα στους επιστήμονες και στις διάφορες επιστημονικές ομάδες.

Λειτουργεί τελικά και ανασταλτικά στην ακόμα πιο γρήγορη ανάπτυξη της επιστήμης και διάχυσης των πορισμάτων της, κυρίως προς όφελος των συνολικών κοινωνικών αναγκών.

Το βασικό συμπέρασμα είναι το εξής:

Παρά την ανάπτυξη της επιστήμης, στο μονοπωλιακό καπιταλισμό, διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στις επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες από τη μία και στην ικανοποίηση των αναγκών της ίδιας της κοινωνίας από την άλλη.

Να, λοιπόν, ποια είναι η καρδιά του προβλήματος.

Ο καπιταλισμός αναπτύσσει την επιστήμη μόνο στο βαθμό που του δίνει "κέρδος", οικονομικό αλλά και πολιτικό.

Τα παραδείγματα είναι πολλά:

Στοιχείο παρασιτισμού και σχετικής στασιμότητας αποτελεί η λεγόμενη ενσωματωμένη αχρήστευση των εμπορευμάτων. Δηλαδή, η αξιοποίηση των επιστημονικών γνώσεων για τον τεχνητό περιορισμό της διάρκειας ζωής τους, η οποία αποτελεί μέρος των προγραμμάτων σπουδών.

Αξίζει να αναρωτηθούμε: Γιατί όλα τα ερευνητικά προγράμματα (ακόμα και τα μικρότερα) οφείλουν να έχουν ξεχωριστή ενότητα εργασίας, οδικό χάρτη για το πώς η προτεινόμενη ερευνητική ιδέα θα βρει το δρόμο της στην αγορά ή και πώς το έργο θα είναι βιώσιμο με δικά του έσοδα μετά το πέρας της χρηματοδότησης;

Ας το θέσουμε όμως και γενικότερα: Είναι προς όφελος της κοινωνίας να μη χρηματοδοτείται μια πολύ καλή και πρωτοπόρα ιδέα, ακόμα κι αν πάρει άριστα επιστημονικά, αν δεν μπορεί να αξιοποιηθεί εμπορικά για κέρδος;

Αλλά δεν πρόκειται αποκλειστικά για την οικονομική πλευρά του ζητήματος.

Μια που βρισκόμαστε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ας θέσουμε το ερώτημα:

Γιατί, αλήθεια, στις κοινωνικές επιστήμες κυριαρχεί η τάση προς την ανάλυση των ατομικών βιωμάτων, που όσο και αν είναι αναγκαία, ως σκαλοπάτι προς την επιστημονική γενίκευση, μένει όμως μόνο εκεί και δεν ερμηνεύονται οι σχέσεις του κάθε ανθρώπου με την κοινωνία, μέσω της δραστηριότητάς του, η κοινωνική του θέση;

Γιατί, αλήθεια, τα προβλήματα των εξαρτήσεων κυρίως ιατρικοποιούνται και δεν αντιμετωπίζονται και ως φαινόμενα της καπιταλιστικής αποξένωσης, που γεννά την αίσθηση της απώλειας του νοήματος στη ζωή, της απώλειας του ελέγχου, την αναζήτηση τρόπων φυγής από την πραγματικότητα;

Φίλες και φίλοι,

Προφανώς και γνωρίζουμε ότι η επιστήμη δεν αναπτύσσεται σε κοινωνικό κενό. Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα εξετάζοντας την ίδια την ιδεολογική λειτουργία των Πανεπιστημίων.

Όμως, παρά την εμβέλεια, το βάθος και την πολυμορφία της ιδεολογικής κυριαρχίας της αστικής, άρχουσας τάξης σήμερα, υπάρχουν αντικειμενικά περιθώρια να εισχωρήσουν στα Πανεπιστήμια οι επαναστατικές, μαρξιστικές ιδέες.

Να συμπορευτούν ακόμα περισσότεροι επιστήμονες στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, στην οποία η επιστήμη διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο.

Σε αυτή την όμορφη, αλλά και απαιτητική υπόθεση, καλούμε να πάρουν μέρος οι πανεπιστημιακοί, οι ερευνητές, τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, που "δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό".

Αντιμετωπίζοντας, χωρίς αμηχανία, αλλά από τη σκοπιά των σύγχρονων δυνατοτήτων και αναγκών της εποχής μας μια σειρά -υποτίθεται εκσυγχρονισμένα, αλλά στην ουσία τους σκουριασμένα- ιδεολογήματα που συναντώνται στα Πανεπιστήμια.

Ας αναρωτηθούμε:

Γιατί η αριστεία να σημαίνει το μάντρωμα των επιστημονικών πορισμάτων από την αστική τάξη και το κράτος της, για να μπουν -όταν αυτή επιλέξει- στην υπηρεσία των κερδών της;

Γιατί αριστεία να σημαίνει επιβράβευση της επιβίωσης κάποιου στον ανταγωνισμό;

Γιατί η εξωστρέφεια να σημαίνει ότι τα πορίσματα της επιστημονικής έρευνας παρέχονται στα μεγάλα μονοπώλια, με όρους μυστικότητας, με όρους πατέντας;

Αυτό μόνο εξωστρέφεια δεν είναι, αλλά εγκλεισμός της γνώσης στα δεσμά της κερδοφορίας.

Γιατί, αλήθεια, η γενική διακήρυξη για μια "τάξη" που πρέπει να μπει στον ακαδημαϊκό χάρτη, οδηγεί τελικά, ανάμεσα σε άλλα, στην ουσιαστική υποβάθμιση με ορίζοντα ακόμα και το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων που ασχολούνται με το περιβάλλον, τη δασοπροστασία, τη μελέτη των οικοσυστημάτων, τη γεωλογία;

Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που πλήττεται κάθε χρόνο από πυρκαγιές, πλημμύρες και τόσα άλλα υποτίθεται "ακραία καιρικά φαινόμενα"…

Άραγε, περισσεύουν οι αναλύσεις για την ανάγκη πρόληψης, μελέτης και περιβαλλοντικού σχεδιασμού;

Γιατί η αξιολόγηση που γίνεται εδώ και πολλά χρόνια στα Πανεπιστήμια έχει τελικά μεγαλώσει την απόσταση ανάμεσα σε αυτά που διδάσκονται οι φοιτητές και σε αυτά που πρέπει να διδαχθούν, με βάση την εξέλιξη της κάθε επιστήμης;

Φίλες και φίλοι, σε αυτά τα γιατί προσπαθούμε να δώσουμε ολοκληρωμένη απάντηση. Οι θέσεις μας για τα Πανεπιστήμια αφορούν το σήμερα.

Και ως μέθοδος ανάλυσης της υπάρχουσας κατάστασης και των συνεχόμενων εξελίξεων, αλλά και ως συνολική αντιπαράθεση με τη χρόνια εφαρμοσμένη στρατηγική του κεφαλαίου που παράγει αποτελέσματα.

Θέτουμε στο επίκεντρο της συζήτησης και της διεκδίκησης ορισμένα κομβικά ζητήματα:

Το θέμα δεν είναι να απορρίψουμε τη στενή σχέση των Πανεπιστημίων με την κοινωνία, αλλά να πάψει αυτή να γίνεται στο έδαφος της σύνδεσής τους με την αγορά, που τελικά σημαίνει απομόνωσή τους από τις κοινωνικές ανάγκες.

Να ανοίξει ο δρόμος ώστε τα Πανεπιστήμια να συνδεθούν με τη ζωή, χωρίς να μεσολαβεί το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους στη λειτουργία τους. Με κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή και κοινωνικές υπηρεσίες, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία.

Το θέμα δεν είναι να ψάχνουμε συνεχώς τρόπο για να ανακυκλώσουμε το δήθεν περισσευούμενο επιστημονικό δυναμικό, αλλά να βαδίσουμε τον δρόμο της κατάργησης αυτής της απαράδεκτης κατάστασης, όπου το πτυχίο είναι ένα προσόν ανάμεσα στα άλλα και η επαγγελματική αποκατάσταση είναι έρμαιο της αγοράς και του πελατειακού κράτους.

Δηλαδή να ανοίξει ο δρόμος ώστε να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας και το πρόβλημα της αναντιστοιχίας σπουδών - επαγγέλματος, να κατοχυρωθεί το πτυχίο ως μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα.

Το ΚΚΕ τοποθετείται με ευθύνη και λέει ότι υπάρχει πληθώρα αποδείξεων για το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει και έμψυχο δυναμικό και υποδομές που μπορούν να μπουν σε κίνηση ώστε να αναπτυχθούν και να αξιοποιηθούν οι επιστήμες, να αναπτυχθεί η επιστήμη προς όφελος των πολλών.

Με λίγα λόγια: Σήμερα κανείς δεν περισσεύει, αν θέλουμε να απαντήσουμε στις κοινωνικές ανάγκες.

Αν επιδιώκουμε να βελτιώσουμε την υγεία του λαού μας, θα πρέπει να στελεχώσουμε με τις βασικές ειδικότητες όλα τα επαρχιακά Κέντρα Υγείας. Να εξασφαλίσουμε γιατρούς, ακόμη και στο τελευταίο χωριό, να αναπτύξουμε την Προληπτική Ιατρική. Άρα χρειαζόμαστε κι άλλους γιατρούς, χρειαζόμαστε περισσότερους σχολιάτρους, γιατρούς Εργασίας, μια σειρά από ειδικότητες που η σημερινή καπιταλιστική ανάπτυξη περιθωριοποιεί, τη στιγμή που υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε όλα τα νοσοκομεία, σε όλες τις δομές Υγείας.

Αν θέλουμε να θωρακίσουμε αντισεισμικά τη χώρα μας, χρειαζόμαστε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό μηχανικών που θα προσληφθούν για να αναλάβουν το έργο του ελέγχου, της ενίσχυσης όλων των κτιρίων, τουλάχιστον αυτών της μαζικής συνάθροισης, όπως είναι τα εργοστάσια, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, οι αίθουσες ψυχαγωγίας της νεολαίας.

Αν θέλουμε σχεδιασμένα να μεταβάλουμε τις πόλεις-τέρατα σε ανθρώπινες, χρειαζόμαστε περισσότερους ειδικούς στον τομέα της Χωροταξίας και της Πολεοδομίας.

Αν θέλουμε η εκπαίδευσή μας πραγματικά να μορφώνει και όχι να παραμορφώνει τους νέους ανθρώπους, οι αναπληρωτές και άνεργοι εκπαιδευτικοί δεν αρκούν, χρειαζόμαστε μόνιμες και σταθερές προσλήψεις εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων.

Αν θέλουμε να αξιοποιήσουμε τον πλούσιο ορυκτό πλούτο της χώρας μας, πρέπει να ιδρύσουμε και άλλες Σχολές Μεταλλειολόγων και όχι να συζητάμε την αλλαγή του αντικειμένου των σημερινών αποφοίτων τους.

Θα πρέπει να προσλαμβάνουμε και όχι να απολύουμε εργαζόμενους, όπως στη ΛΑΡΚΟ ή αλλού.

Και τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό...

Στον δρόμο για μια τέτοια κοινωνία δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ζωτική ανάγκη, οι νέοι και οι νέες να έχουν επιστημονική μόρφωση.

Άλλωστε, αν μια φορά λέμε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ολόπλευρη μόρφωση, ανεξάρτητα από το επάγγελμα που ασκούν, στον σοσιαλισμό αυτό είναι ακόμα περισσότερο αναγκαίο.

Για τη σοσιαλιστική κοινωνία είναι κυριολεκτικά οξυγόνο η ενεργητική συμμετοχή των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στη διεύθυνση, στον έλεγχο, στην επέκταση, γενίκευση και εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης σε όλους τους τομείς και στην αξιοποίηση των ανεπτυγμένων μέσων παραγωγής.

Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο γίνεται αναγκαίο από την πρώτη στιγμή να ανεβαίνει ο πήχης των απαιτήσεων για το μορφωτικό επίπεδο όλων των εργαζομένων.

Γιατί η γνώση και η δράση αποτελούν όρο και προϋπόθεση για την πραγματική ελευθερία.

Και ο σοσιαλισμός είναι η κοινωνία της ουσιαστικής ελεύθερης επιλογής και του σεβασμού των κλίσεων. Γιατί καθαρίζει το έδαφος από την άνιση αφετηρία από την οποία ξεκινάνε οι νέοι τη ζωή τους.

Γιατί ο σοσιαλισμός είναι η κοινωνία που μπαίνουν οι βάσεις για την ελεύθερη και δημιουργική ανάπτυξη του κάθε ατόμου. Η κοινωνία όπου η ελεύθερη ανάπτυξη όλων είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός.

Έτσι μόνο η ελευθερία του ενός δεν είναι εμπόδιο στην ελευθερία του άλλου.

Ο σοσιαλισμός της εποχής μας μπορεί να δώσει απάντηση στις νεανικές αναζητήσεις, στις αγωνίες, στη δημιουργικότητα, στην όρεξη για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Η ευθύνη της σοσιαλιστικής κοινωνίας απέναντι στους νέους και στις νέες που σπουδάζουν δεν εξαντλείται όμως μόνο σε αυτό. Ούτε στο αυτονόητο γεγονός ότι οι σπουδές είναι δωρεάν, σε αποκλειστικά δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα. Η πραγματική στήριξη διατρέχει όλες τις πτυχές των σπουδών.

Στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ το εργατικό κράτος καλύπτει τις ανάγκες διαβίωσης και σπουδών, ώστε να μην επιβαρύνονται οικονομικά οι φοιτητές και οι οικογένειές τους. Για να μπορούν να αφοσιωθούν απρόσκοπτα στις σπουδές τους και να αντεπεξέλθουν στην ευθύνη που αναλαμβάνουν να τις ολοκληρώσουν.

Κι έτσι να δημιουργείται το έδαφος ώστε να εξαλείφονται οι όροι που γεννούν το φαινόμενο της παράτασης των σπουδών.

Κι αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι διαμετρικά αντίθετο, στον αντίποδα από τους διάφορους "κόφτες" που επεξεργάζονται κατά καιρούς οι κυβερνήσεις.

Ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο προετοιμάζει τους φοιτητές για να αναπτύξουν επιστημονική εργασιακή δραστηριότητα. Και γι’ αυτό οι σπουδές είναι συνδεδεμένες ολοκληρωμένα με την επιστημονική έρευνα.

Και ολόπλευρη επιστημονική μόρφωση σημαίνει πρώτα απ’ όλα ότι ο αυριανός επιστήμονας, σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του, συνδέει αρμονικά τη θεωρία με την εφαρμογή της. Κατακτά τη μεθοδολογία της έρευνας. Σταδιακά βαθαίνει στο επιστημονικό αντικείμενο που σπουδάζει.

Με ολοκληρωμένη, βαθιά γνώση του επιστημονικού του αντικειμένου και ικανότητα να αναλάβει και να διεκπεραιώσει με ελεύθερη κρίση, αυτονομία και δημιουργικότητα το ρόλο του.

Γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι δημιουργικός στο αντικείμενό του, όταν δεν έχει γνώση και επίγνωση της σύνδεσης του ειδικού επιστημονικού αντικειμένου του με το όλο σύστημα της ανθρώπινης γνώσης και της κοινωνικής ζωής.

Και για όλα τα παραπάνω, το Πανεπιστήμιο προφανώς και αποτιμά τη λειτουργία του. Με διαμετρικά αντίθετα κριτήρια και σταθμά. Η αξιολόγηση του επιπέδου και της ανάπτυξης του κάθε πανεπιστημιακού ιδρύματος γίνεται με βάση τους στόχους της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Με όρους συνεργασίας και άμιλλας μεταξύ των Πανεπιστημίων.

Εφόσον, λοιπόν, οι στόχοι του Πανεπιστημίου αντανακλούν τις προτεραιότητες μιας κοινωνίας που θέτει στο επίκεντρό της την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας, το Πανεπιστήμιο έχει ουσιαστικό εξωστρεφή προσανατολισμό. Δηλαδή είναι ευαίσθητο στα κοινωνικά προβλήματα.

Ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο, ριζικά διαφορετικό, δίνει τελικά νέα πνοή και ορισμό στις κακοποιημένες έννοιες της "εξωστρέφειας", της "αξιολόγησης", της "ελευθερίας". Γιατί απευθύνεται σε όλους και διαχέει τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας σε όλους και όλες. Και για αυτό τελικά αξιολογείται. Και γι’ αυτό τελικά είναι πραγματικά ελεύθερο. Είναι ελεύθερο από τις "δεσμεύσεις", τα "μυστικά" και τους "πολέμους" των καπιταλιστών.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ιστορία του Κόμματός μας, αλλά και η πρόσφατη επικαιρότητα της πανδημίας αποδεικνύουν στην πράξη ότι οι κομμουνιστές έχουμε εμπιστοσύνη στην επιστήμη. Αυτό όμως σημαίνει ότι την αμφισβητούμε με το ίδιο νόμισμα: Επιστημονικά.

Άρα, σήμερα, η παρέμβαση του ΚΚΕ είναι πάλη ενάντια στον παλιό, αλλά και τον σκοταδισμό τού σήμερα. Τον σκοταδισμό της άποψης ότι η αντικειμενική αλήθεια είναι "ντεμοντέ". Τον σκοταδισμό των θεωριών συνωμοσίας, αλλά και τον σκοταδισμό τελικά της άποψης ότι τα πάντα θα λυθούν από κάποια "έξυπνα εργαλεία"...

Υπερασπιζόμαστε την επιστήμη σημαίνει ότι την αντιμετωπίζουμε ως αυτό που ακριβώς είναι: Η προσπάθεια του ανθρώπου να βάλει λογική τάξη, να βρει τις σχέσεις ανάμεσα σε έναν άπειρο κόσμο που αλλάζει συνεχώς.

Το πραγματικά νέο δεν μπορεί να είναι η άρνηση του ανθρώπου να γνωρίσει τον κόσμο.

Όμως η πιο σημαντική αμφισβήτηση είναι αυτή για την οποία γράφει ο Μπρεχτ. Ο οποίος μας μιλάει για την αμφιβολία, την ομορφότερη απ’ όλες, σαν οι φοβισμένοι αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και παύουν να πιστεύουν στων τυράννων τους τη δύναμη!

Γιατί, τελικά, αυτό είναι το ζήτημα.

Να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία στο ύψος των ονείρων και των ανθρώπων.

Εκεί θα βρίσκει νόημα ο σκοπός της επιστήμης, που είναι να συμβάλλει στο ξαλάφρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης από τον μόχθο, την άγνοια και τον σκοταδισμό.

Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να ολοκληρώσω την παρέμβασή μου, ευχόμενος καλή δύναμη σε όλους και όλες!».

902.gr

Σχολεία: Αντί για προσλήψεις αναπληρωτών, "βιομηχανία" υπερωριών και σύμπτυξης τμημάτων

Μια πρωτοφανής βιομηχανία συγχωνεύσεων μέσα στο τέταρτο κύμα πανδημίας με αποτέλεσμα να συνωστίζονται 28 παιδιά στην τάξη. Σε μια εποχή, που μετά από 2 χρόνια πανδημίας τα μαθησιακά κενά των μαθητών είναι τεράστια, τα τμήματα διογκώνονται.

Χρήστος Κάτσικας*

Μια πρωτοφανής «βιομηχανία» έχει στηθεί τις τελευταίες μέρες στις Διευθύνσεις και στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Από τη μια πολλοί διευθυντές επιβάλλουν, με το δικαίωμα που τους δίνει πλέον ο πρόσφατος νόμος 4823/2021, υπερωρίες, από τη μια οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, κάτω από τις οδηγίες του Υπουργείου καταργούν και συγχωνεύουν τμήματα.

Ένα μήνα μετά την έναρξη του σχολικού έτους, και μετά από 2 χρόνια πανδημίας, σε μια συγκυρία που τα μαθησιακά κενά των μαθητών είναι τεράστια, τα τμήματα διογκώνονται για να καλύψουν τις ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό σε βάρος των μαθησιακών κενών των μαθητών. Μια διαδικασία, που εκτός των άλλων, γίνεται ο καλύτερος «χορηγός» της υπερμετάδοσης του κορονοϊού στα σχολεία, αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία, σε συνδυασμό με τα πρωτόκολλα-λάστιχο.

Το Υπουργείο Παιδείας έσπασε και πάλι όλα τα κοντέρ αναλγησίας. Αδιαφορεί τόσο για την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών, όσο και για τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών. Με προφορικές οδηγίες του Υπ. Παιδείας προς τις Δ/νσεις Εκπαίδευσης, προχωρούν σε μαζικές συγχωνεύσεις εκατοντάδων τμημάτων, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται μαθητές σε 27άρια και 28άρια τμήματα!

Αναλυτικά

Το Υπουργείο Παιδείας με αρχείο excel, μεσημέρι Παρασκευής, λίγο πριν το κλείσιμο των σχολείων, ανακοίνωσε τη συγχώνευση εκατοντάδων τμημάτων σε όλη τη χώρα. Συγκεκριμένα από την Θεσσαλονίκη, τα Δωδεκάνησα, τα Χανιά, την Ανατολική Αττική, τα Ιωάννινα, την Κορινθία, την Ηλεία, τη Γ΄ Αθήνας, τη Φωκίδα, τη Σάμο, τη Ζάκυνθο, την Κέρκυρα κλπ υπάρχουν διαμαρτυρίες από εκπαιδευτικούς και εκπροσώπους των πρωτοβάθμιων εκπαιδευτικών σωματείων για μαζική μείωση τμημάτων μέσα από συμπτύξεις.

Να θυμίσουμε ότι σε τηλεδιάσκεψη στελεχών της εκπαίδευσης από τη Δυτική Ελλάδα και την Ήπειρο που έγινε την Πέμπτη 3 Ιουνίου, ο Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας κ. Κόπτσης, ανήγγειλε γενικευμένες συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων σε πανελλαδικό επίπεδο, με στόχο να προκύψει πλεόνασμα 8.500 εκπαιδευτικών τη νέα σχολική χρονιά.

Ο σχεδιασμός αυτός, υπήρχε από το τέλος του 2020 αλλά, από τη μια οι σοβαρές αντιστάσεις των εκπαιδευτικών, από την άλλη τα «Λιγναδιακά» και τα προβλήματα της κυβέρνησης με τους χειρισμούς της πανδημίας, μαζί με τις πυρκαγιές που πριμοδότησαν την αγανάκτηση της κοινής γνώμης, ανάγκασαν το ΥΠΑΙΘ να τον κρατήσει στο «μούσκιο».

Παράλληλα οι μαζικές αντιστάσεις των εκπαιδευτικών στο θέμα της αξιολόγησης τον Σεπτέμβριο (οι οποίες αιφνιδίασαν τους επιτελείς του υπουργείου Παιδείας που νόμιζαν ότι με τις απειλές για κυρώσεις και κόψιμο μισθών θα ακινητοποιούσαν τους δασκάλους και τους καθηγητές) καθυστέρησαν τον παραπάνω σχεδιασμό για να μην ρίξουν "λάδι στη φωτιά".

Την εβδομάδα που μας πέρασε όταν αποφάσισαν να σύρουν τις αποφάσεις ΑΔΕΔΥ - ΟΛΜΕ - ΔΟΕ στα δικαστήρια για να ποινικοποιήσουν την απεργία - αποχή στην αξιολόγηση, θεώρησαν ότι έχει έρθει η ώρα να περάσουν και σε «εντέλλεσθε» για μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό τη ρύθμιση ενός από τα πολλά σαρωτικά νομοσχέδια (ν. 4692/2020) που φέρουν την υπογραφή της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, σύμφωνα με την οποία αυξάνεται ο μέγιστος αριθμός νηπίων, προνηπίων και μαθητών ανά τμήμα σε Νηπιαγωγεία και Δημοτικά από 22 σε 24, ενώ προβλέπεται η δυνατότητα προσαύξησης κατά 10% με απόφαση του διευθυντή, που σημαίνει ότι ο αριθμός διαμορφώνεται πλέον στα 26-27 άτομα ανά τάξη.

Στον ίδιο νόμο αναφέρεται ρητά πως από επταθέσιο σχολείο και άνω ο ελάχιστος αριθμός των μαθητών δεν μπορεί να είναι μικρότερος των 20 ανά τμήμα, ενώ στα σχολεία της δευτεροβάθμιας το όριο ανεβαίνει στους 27 μαθητές και συνυπολογίζοντας την προσαύξηση του 10% οι μαθητές μπορεί να φτάσουν και τους 30.

Και έτσι ξεκίνησαν όλα

Στη Σάμο για παράδειγμα, συγχωνεύουν 4 τμήματα με 21 παιδιά το καθένα σε 3 με 28, για να μην προσλάβουν καθηγητές και να «καμουφλάρουν» τα κενά, αδιαφορώντας για την υγεία των παιδιών σε τόσο πολυπληθείς αίθουσες.

Ενδεικτικά, σε Γυμνάσιο του Περιστερίου τα μέχρι πρότινος τέσσερα τμήματα της τελευταίας τάξης συγχωνεύονται σε τρία, μετά τη σχετική απόφαση που έλαβε η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Γ’ Αθηνών, με τον αριθμό των παιδιών να διαμορφώνεται πλέον στα 25-27 άτομα.

Αντίστοιχα, σε σχολεία της περιοχής της Αγίας Παρασκευής, όπου σε ένα από τα Λύκεια παρατηρήθηκε μεγάλη «διαρροή» μαθητών από την περσινή Α’ Λυκείου, κατά την οποία λειτουργούσαν πέντε τμήματα, με αποτέλεσμα η φετινή Β’ Λυκείου να πρέπει να «στριμωχτεί» σε τρία τμήματα των 26 ατόμων κατά μέσο όρο.

Η ΕΛΜΕ Ηλείας καταγγέλλει σαρωτικές συγχωνεύσεις τμημάτων στην Ηλεία σε 18 σχολεία.

Στη Ζάκυνθο, όπως ενημερώνει η ΕΛΜΕ Ζακύνθου, συγχωνεύει τμήματα σχεδόν στα μισά σχολεία, φτιάχνοντας τμήματα ακόμα και με 28 μαθητές, ενώ ταυτόχρονα τινάζει στον αέρα τη λειτουργία και τον προγραμματισμό σχολείων, τμημάτων, μαθητών και εκπαιδευτικών! Με αυτές τις ενέργειες, το ΥΠΑΙΘ αποτελεί τον καλύτερο "χορηγό" της υπερμετάδοσης του κορονοϊού στα σχολεία αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία, αφού στοιβάζει ακόμα και 28 μαθητές σε αίθουσες-κλουβιά.

Στην Κέρκυρα, όπως ενημερώνει η ΕΛΜΕ Κέρκυρας το Υπουργείο απαιτεί να κλείσουν, ούτε λίγο-ούτε πολύ, 43 τμήματα Γενικής Παιδείας.

Υπουργός Παιδείας: Για τα κενά φταίνε οι εκπαιδευτικοί που αρρωσταίνουν!

Με αυτές τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις το ΥΠΑΙΘ προσπαθεί να καλύψει τα χιλιάδες κενά σε όλη την Ελλάδα, κενά που η ίδια η Υπουργός ομολόγησε σε πρόσφατη συνέντευξή της στην κρατική τηλεόραση, και για τα οποία έδειξε ως υπεύθυνους τους εκπαιδευτικούς που πάσχουν από δυσίατες ασθένειες και τις εγκυμονούσες εκπαιδευτικούς, επειδή παίρνουν άδειες!

Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα περίπου 6.000 κενά των σχολείων όχι όπως όφειλε με μια μαζική γ΄ φάση προσλήψεων των αντίστοιχων αναπληρωτών αλλά με «κόφτες» που επιβάλλονται από το Υπουργείο και τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο σχεδιασμός είναι η δραστική μείωση των τμημάτων, άμεσα, μέσα στην εβδομάδα που έρχεται (μαζί με τις συμπτύξεις που έγιναν την εβδομάδα που πέρασε).

Γιατί, όμως, επιμένει το Υπουργείο Παιδείας, σε νέα αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, την ώρα που υπάρχει ο φόβος αύξησης των κρουσμάτων της μετάλλαξης «Δέλτα»; Μήπως θα πάει στα δικαστήρια και τον ιό covid-19 επειδή δεν πειθαρχεί στις αυταρχικές της εντολές, όπως κάνει με τους εκπαιδευτικούς που αρνούνται την ψευδεπίγραφη αξιολόγηση;

Επιχείρηση εκπαιδευτικής ορθοπεδική

Ο στόχος είναι φανερός: Η κάλυψη των κενών με μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων «ψαλιδίζει» τις ανάγκες για πρόσληψη του απαιτούμενου αριθμού αναπληρωτών και νομιμοποιεί τις περικοπές.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι το «φούσκωμα» των τμημάτων με πάνω από 25 μαθητές τη στιγμή που οι ανάγκες μετά από 2 χρόνια πανδημίας απαιτούν αραίωση τμημάτων.

Αυτή την επιχείρηση εκπαιδευτικής ορθοπεδικής είναι που ονομάζει το Υπουργείο Παιδείας, με βικτωριανή υποκρισία, «εξορθολογισμό», αυτή την πολιτική της «εκπαιδευτικής ηρωδιάδας» κρύβει με επιμέλεια ο πρόσφατος νόμος 4823/2021 «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις».

Καμία σχέση δεν έχουν τα μέτρα των περικοπών με την προστασία της υγείας της εκπαιδευτικής κοινότητας, ούτε με τη βελτίωση του παρεχόμενου εκπαιδευτικοηύ έργου.

Τι υποκρισία, αλήθεια! Την ίδια ώρα που οι επιτελείς του Υπουργείου Παιδείας κατηγορούν, ενοχοποιούν και στέλνουν με fast-track δικαστικές διαδικασίες την ελεύθερη βούληση 160.000 εκπαιδευτικών στα δικαστήρια, την ίδια ακριβώς ώρα επιβάλουν δραστικές περικοπές και μορφωτικούς αποκλεισμούς.

πηγή: alfavita.gr

* Ο Χρήστος Κάτσικας είναι εκπαιδευτικός, συντάκτης και συγγραφέας, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1979-1983) και από το 1985 εργάζεται στη μέση εκπαίδευση. Είναι συντάκτης του περιοδικού "Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης", μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Αποτέλεσε για πάνω από 25 χρόνια εκπαιδευτικός συντάκτης της εφημερίδας "Τα Νέα". Είναι υποψήφιος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Αυτή την περίοδο αρθρογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών και στο alfavita.gr. Είναι και συγγραφέας πολών βιβλίων....

ΒΟΥΛΗ: Ψηφίζεται σήμερα η Πολυτροπολογία του υπουργείου Παιδείας

Ψηφίζεται σήμερα η Πολυτροπολογία του υπουργείου Παιδείας , η οποία κατατέθηκε από την υπουργό Παιδείας Ν. Κεραμέως, στη Βουλή, σε Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης.

Σήμερα στη Βουλή ψηφίζεται η πολυτροπολογία για Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, προσλήψεις αναπληρωτών, Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου, στεγαστικό επίδομα σπουδαστών ΙΕ

Με τις διατάξεις της πολυτροπολογίας προβλέπονται, τα ακόλουθα:

1. Παρέχεται, εφεξής, η δυνατότητα (ίσχυε για το σχολικό έτος 2020 — 2021), πρόσληψης, ως προσωρινών αναπληρωτών, εκπαιδευτικών γενικής εκπαίδευσης,που είναι ενταγμένοι στον αξιολογικό πίνακα κατάταξης Α’ του Ανώτατου Συμβουλίου Επιλογής ΙΙροσωπικού (Α.ΣΕ.Π.) των κλάδων:

• - ΠΕ87.02-Νοσηλευτικής, εφόσον οι λειτουργικές ανάγκες των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και. δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε Σχολικούς Νοσηλευτές του κλάδου ΠΕ25 δεν είναι δυνατό να καλυφθούν από τα μέλη που είναι ενταγμένα στον αξιολογικό πίνακα ΓΙ του Α.Σ.Ε.Π. του οικείου κλάδου,

• - ΤΕΟΙ.30- Βοηθοί Βρεφοκόμων-Παιδοκόμων, υπό την προϋπόθεση ότι κατέχουν πτυχίο ένταξης στον κλάδο ΔΕΘ Ι-Ε.Β.Π., εφόσον σι λειτουργικές ανάγκες των σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό (Ε.Β.Π,) του κλάδου ΔΕΟΙ-ΕΗ.Π. δεν είναι δυνατό να καλυφθούν από τα μέλη που έχουν ενταχθεί στον τελικό αξιολογικό πίνακα Γ2’ του Α.Σ.Ε.Π. του οικείου κλάδου.

2. Επανακαθορίζεται η διαδικασία κάλυψης των κενών θέσεων σε σχολικές μονάδες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που επεκτείνεται και για τα Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.), μέσω ειδικής πρόσκλησης πρόσληψης, με υπουργική απόφαση, μετά την {11 Οκτωβρίου κάθε σχολικού έτους, εφόσον διαπιστώνεται αδυναμία κάλυψης των λειτουργικών αναγκών αυτών, λόγω άρνησης ανάληψης υπηρεσίας ή παραίτησης αναπληρωτών εκπαιδευτικών ή μη επάρκειας του αριθμού των υποψηφίων, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα.

3. Ανατίθεται στους Περιφερειακούς Διευθυντές Εκπαίδευσης οι αρμοδιότητα ανάθεσης και κατανομής της επιστημονικής και παιδαγωγικής ευθύνης σχολικών μονάδων στους Συντονιστές Εκπαιδευτικού ‘Εργου, σε περίπτωση κενών ή κενούμενων θέσεων, μέχρι την επιλογή και τοποθέτηση των Συμβούλιον εκπαίδευσης, των Περιφερειακών Εποπτών Ποιότητας της Εκπαίδευσης και των Εποπτών Ποιότητας της Εκπαίδευσης.

4. Ορίζεται ότι, ειδικά για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά το ακαδημαϊκό έτος 2022··2023, η προθεσμία για την τροποποίηση του συντελεστή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (Ε.Β.Ε.) λήγει την 1η -11 -2021, αντί της 31ης- 8- 202Ι (άρθρο54παρ.7,‘.4777/20021).

5. Προβλέπεται ότι, ειδικά στην Πράξη «Κέντρα Διά Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) — Νέα Φάση» και μέχρι την ολοκλήρωσή της,απασχολούνται από Ιης 9 2021,κατά προτεραιότητα, εκπαιδευτές ενηλίκων με πιστοποίηση εκπαιδευτικής επάρκειας από τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Ε.σ. Π.Π .Ε.Π.) ή μη πιστοποιημένοι εκπαιδευτές, αν ελλείπουν υποψήφιοι εκπαιδευτές με την εν λόγω πιστοποίηση.

6. Επεκτείνεται η χορήγηση του ετήσιου στεγαστικού επιδόματος (άρθρο ΙΟ ν.3220/2004) και στους καταρτιζόμενους των Δημόσιων Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.), υπό τους ειδικότερα οριζόμενους όρους και προϋποθέσεις (χορηγείται για το οριζόμενο διάστημα φοίτησης, είναι ακατάσχετο και αφορολόγητο κ.λπ.).

Η ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΛΟΓΊΑ του υπουργείου Παιδείας

πηγή: esos.gr

Κυβέρνηση Μητσοτάκη: Αλαζονεία και αυταρχισμός

«Ούτε μία φορά στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δε ψηφίστηκε σε μικρό διάστημα πλήθος συντηρητικών νόμων για να χτυπηθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των πολιτών» 

 

Γιάννης Ανδρουλιδάκης*

Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κυβέρνηση που να έχει τέτοια στήριξη από τα ΜΜΕ και ταυτόχρονα να είναι τόσο αδύναμη και εξαρτημένη από εσωκομματικές ισορροπίες.

Ουδέποτε σε αυτόν τον τόπο εμφανίστηκε πρωθυπουργός που να είναι τόσο αλαζόνας και συγχρόνως να βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό εκτός πραγματικότητας. Ούτε μία φορά στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δε ψηφίστηκε σε μικρό διάστημα πλήθος συντηρητικών νόμων για να χτυπηθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των πολιτών. Η κυβέρνηση, τώρα που η κοινωνία αρχίζει να ξυπνά από τον λήθαργο της πανδημίας, δείχνει όλο και περισσότερο όλο και καθαρότερα το πραγματικό της πρόσωπο και επιτίθεται με τη βία σε ό,τι πάει να σηκώσει κεφάλι.

Στο πλαίσιο αυτό διέλυσε με χημικά συγκέντρωση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι διαμαρτύρονταν γιατί η απεργία - αποχή από τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης κηρύχτηκε παράνομη με ταχύτατες διαδικασίες μετά από προσφυγή της υπουργού Παιδείας. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρούν, ότι θα οδηγήσουν τους εκπαιδευτικούς, που με συντριπτικό ποσοστό έχουν απορρίψει αυτή τη διαδικασία, στην ταπείνωση. Η κ. Κεραμέως κομπάζει, με ανάρτηση της στο twitter για τη δικαστική απόφαση λες και κατατρόπωσε τους μεγαλύτερους εχθρούς της. Ξεχνάει ότι απευθύνεται σε δασκάλους και παιδαγωγούς, οι οποίοι υπηρετούν στην πλειοψηφία τους πιστά το δημόσιο σχολείο χρόνια και χρόνια, ενώ εκείνη είναι προσωρινή και αναλώσιμη. Οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν να βρίσκονται στις σχολικές αίθουσες, όταν η ίδια, αργά ή γρήγορα, θα πάει σπίτι της. Χρησιμοποιεί σαθρά και αστεία επιχειρήματα, όταν αναφέρεται σε πιθανή μελλοντική απεργία- αποχή των εκπαιδευτικών από τη διδασκαλία της δαρβινικής θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών! Η ειρωνεία, η αλαζονεία , η απαξίωση και η γελοιότητα στο μεγαλείο της από μια τυφλωμένη για εκδίκηση υπουργό που δε σέβεται ούτε τον θεσμικό της ρόλο. Ας τη χαίρεται ο κ. Μητσοτάκης και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που τους στηρίζουν.

Αυτά τα ισχυρά συμφέροντα που τον επέβαλαν πρωθυπουργό, που του υποδεικνύουν ποιους θα διώξει και ποιους θα υπουργοποιήσει, αγωνίζονται λυσσαλέα να φτιάξουν το τσαλακωμένο image ενός ανθρώπου που, αν δεν είχε το επώνυμο του, πιθανώς, θα ήταν ένας από εμάς τους κοινούς θνητούς, μια μονάδα από τα εκατομμύρια των άσημων Ελλήνων. Κανάλια, εφημερίδες και δημοσιογράφοι - υπηρέτες των αφεντικών τους βάλθηκαν να πείσουν τους πολίτες ότι με την αγορά των φρεγατών από τη Γαλλία και τη συμφωνία που υπεγράφη ο κ. Μητσοτάκης έβαλε από κάτω τον κ. Ερντογάν. Κατάπιαν, ωστόσο, γρήγορα τη γλώσσα τους, μόλις αποκαλύφθηκε ότι η συμφωνία είναι ανισοβαρής, αφού δεν προβλέπει εμπλοκή της Γαλλίας σε περίπτωση σύρραξης για την υφαλοκρηπίδα και τις ΑΟΖ από τη μια και από την άλλη επιβάλλει αποστολή ελληνικού στρατού, αν υπάρξει συμμετοχή της Γαλλίας σε πολεμική σύγκρουση σε περιοχές εκτός Ευρώπης. Επιπλέον, δε μεριμνά, όπως αποκάλυψε ο κ. Δήμος Βερύκιος, για την ανάθεση υποκατασκευαστικών έργων στην ελληνική αμυντική βιομηχανία σε ποσοστό έως 30%, όπως γίνεται σε όλα τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, με αποτέλεσμα να χαθούν κάποια δις και να μην ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας σε μια χώρα που υποφέρει από κρίση και ανεργία.

Για το κ. Μητσοτάκη μάλλον αυτά είναι ψιλά γράμματα. Σημασία έχει για την τραυματισμένη εικόνα του να δείχνει αμεσότητα και ετοιμότητα σε περιπτώσεις κρίσεων και φυσικών καταστροφών. Έτσι γεμάτος έπαρση και αλαζονεία βρέθηκε από το λαμπερό Παρίσι στο “τριτοκοσμικό” Αρκαλοχώρι για να συμπαρασταθεί, υποτίθεται, στους πληγέντες και για να ανακοινώσει μέτρα ανακούφισης. Έκανε μια βόλτα για τις τηλεοπτικές ανάγκες, είδε ελάχιστους σεισμόπληκτους και υποσχέθηκε ψίχουλα. Όταν δε τα πράγματα ζόρισαν από τα διατυπωμένα με ευγένεια και αξιοπρέπεια παράπονα των κατοίκων, με ύφος δικαστή κούνησε για μια ακόμη φορά το δάχτυλο στους πολίτες λέγοντάς τους να κτίσουν αυτή τη φορά τα σπίτι τους σωστά και αποχώρησε. Φάνηκε για μια ακόμη φορά πόσο ανεπαρκής είναι και πόσο μακριά από την κοινωνία βρίσκεται κλεισμένος στους ανέφελους ουρανούς της εξουσίας του. 

* Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας

Κώστας Γαβρόγλου: «Είχαμε χρέος στον κόσμο της Αριστεράς να παρουσιάσουμε τα πεπραγμένα μας» - Συνέντευξη στη"Εποχή"

«...στην εισαγωγή του βιβλίου σημειώνουμε ότι είναι υποχρέωση όλων όσων ήμασταν σε θέσεις ευθύνης, να παρουσιάσουμε αναλυτικά στην κοινωνία, και ειδικότερα στον κόσμο της Αριστεράς, τους τρόπους που εργαστήκαμε για να κάνουμε πράξη, ορισμένα τουλάχιστον από, τα προγραμματικά μας στοιχεία. Νομίζω πως οφείλουμε να προχωρήσουμε σε αντίστοιχα εγχειρήματα όλες και όλοι που ήμασταν σε θέσεις ευθύνης»

 Συνέντευξη στο Νίκο Γιαννόπουλο 

Ο συλλογικός τόμος «Τα Κοινά της Παιδείας», υπό την επιμέλεια και την καθοδήγηση του Κώστα Γαβρόγλου, αποτελεί την πρώτη οργανωμένη προσπάθεια καταγραφής και ανάλυσης των πεπραγμένων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην παιδεία. Ο πρώην υπουργός μιλά στην «Εποχή» για τη συλλογική αυτή προσπάθεια και εντοπίζει τα θετικά, αλλά και τα αρνητικά των παρεμβάσεων της κυβέρνησης της Αριστεράς στον πολύ ιδιαίτερο χώρο της παιδείας.

• Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας ώθησαν στη συγγραφή ενός τέτοιου βιβλίου;

- O βασικός λόγος είναι ότι θελήσαμε να μεταφέρουμε στο χαρτί τις εμπειρίες μας και τις πολιτικές που υπηρετήσαμε στο υπουργείo. Τα σκεπτικά των μεταρρυθμίσεών μας, τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και τους αναστοχασμούς μας σχετικά με την περίοδο που είχαμε αυτήν την ευθύνη. Δεν γράψαμε ένα βιβλίο για να αποδείξουμε πως όλα έγιναν καλά, άλλωστε δεν θα μπορούσε να ισχύει αυτό ακόμη και αν οι συνθήκες δεν ήταν τόσο δύσκολες. Για να καταλάβουμε, όμως, τι έγινε και, βεβαίως, τι δεν έγινε, πρέπει να καταλάβουμε τους όρους της συγκεκριμένης εποχής. Πρέπει να καταλάβουμε ποια ήταν τα όρια των δυνατοτήτων μας όσο ήμασταν στην κυβέρνηση. Καμία πολιτική δεν ασκείται σε κενό. Ήταν πάντως ένα συναρπαστικό και δημιουργικό ταξίδι 3 ετών. Θα ήθελα να τονίσω πως στο βιβλίο που γράψαμε δεν επιθυμούσαμε να προχωρήσουμε σ' έναν κατάλογο πεπραγμένων, αλλά να αναστοχαστούμε κριτικά για το έργο μας. Γι' αυτό και έχουμε επιλέξει εμβληματικά θέματα όπως ήταν οι διαπραγματεύσεις μας με την τρόικα, οι θεσμικές παρεμβάσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η συμφωνία με την εκκλησία κτλ. Η όποια συζήτηση, είτε με πολιτικά κριτήρια είτε συναισθηματικά φορτισμένη, τώρα θα μπορεί να στηρίζεται σε λεπτομέρειες, που ενδεχομένως να μην ήταν γνωστές, και θα είναι πολύ πιο ουσιαστική. Ο καθένας όταν τελείωνε μία πρώτη εκδοχή του κεφαλαίου του, την έστελνε στους υπόλοιπους συντελεστές για σχόλια. Ήταν ιδιαίτερα δημιουργικός αυτός ο τρόπος συγγραφής του βιβλίου.

Σχεδόν το σύνολο των συγγραφέων των κεφαλαίων είμασταν μαζί στο υπουργείο. Υπήρξαν μεγάλες δυσκολίες και ενίοτε εντάσεις. Καταφέραμε, όμως, όχι μόνον να μην διαρραγούν οι μεταξύ μας πολιτικές, αλλά και ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη που είχε οικοδομηθεί. Και αυτό, προσωπικά, το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό. Με την εμπειρία που απέκτησε το στελεχιακό προσωπικό, μπορούμε να σκεφτόμαστε και την επόμενη μέρα. Αυτό είναι μία μεγάλη παρακαταθήκη.

Δεδομένων και των συνθηκών, όπου δεν είχαμε καμία δημοσιονομική δυνατότητα να επενδύσουμε σε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, με τις αντιστάσεις και τις αδράνειες του κρατικού μηχανισμού και τις δυσκολίες με την τρόικα, καταφέραμε να πάρουμε μία σειρά από ιδιαίτερα σημαντικές πρωτοβουλίες. Επίσης, όπως σημειώνουμε στην εισαγωγή του βιβλίου, είναι υποχρέωση όλων όσων ήμασταν σε θέσεις ευθύνης, να παρουσιάσουμε αναλυτικά στην κοινωνία, και ειδικότερα στον κόσμο της Αριστεράς, τους τρόπους που εργαστήκαμε για να κάνουμε πράξη, ορισμένα τουλάχιστον από, τα προγραμματικά μας στοιχεία. Νομίζω πως οφείλουμε να προχωρήσουμε σε αντίστοιχα εγχειρήματα όλες και όλοι που ήμασταν σε θέσεις ευθύνης.

• Ποιες θεωρείτε τις πιο εμβληματικές ρυθμίσεις;

- Το νέο σύστημα για το Λύκειο και τη δυνατότητα να εισάγεται κανείς στο Πανεπιστήμιο με το απολυτήριο θα μπορούσαμε να το είχαμε υλοποιήσει ένα χρόνο νωρίτερα. Όμως, θέλαμε να μελετήσουμε σε ακόμη περισσότερο βάθος το σύστημα και να προφυλαχτούμε από αδυναμίες του, αλλιώς θα μπορούσε να τιναχθεί στον αέρα μία βασική μας μεταρρύθμιση, η οποία προέβλεπε λίγα μαθήματα, πολλές ώρες, αναβάθμιση του Λυκείου, δυνατότητα εισαγωγής στα πανεπιστήμια με μόνον το απολυτήρια μέσα από τις σύστημα των «πράσινων» και «κόκκινων» σχολών. Το συζητήσαμε με πολλούς εκπαιδευτικούς, το συζητήσαμε στο κόμμα, τελειοποιήσαμε πολλά σημεία του και, νομίζω, νομοθετήσαμε κάτι που ήταν ριζοσπαστικό, ενώ ταυτόχρονα προβλέπαμε η υλοποίηση του να γίνει με προσεκτικά βήματα. Όλα αυτά θα οδηγούσαν σε αποδυνάμωση των Πανελληνίων μέσα σε μία επταετία. Αν προχωρούσαμε, βέβαια, ένα χρόνο νωρίτερα, χωρίς να παρουσιαστούν σοβαρά προβλήματα, η μεταρρύθμιση θα είχε κατοχυρωθεί. Η κ. Κεραμέως την κατήργησε αμέσως.

Ένας άλλος τομέας είναι η ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις συνέργειες των ΤΕΙ με τα Πανεπιστήμια. Έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζουμε ότι υπήρξαν ομόφωνες θετικές αποφάσεις όλων των συγκλήτων, εκτός από αυτή του Πανεπιστημίου Πατρών. Συζητήσαμε πολύ και με πολύ κόσμο διεξοδικά. Υπήρξαν εντυπωσιακά πλατιές συναινέσεις και ως προς τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, αλλά και με την τοπική αυτοδιοίκηση.

Τεράστια επίσης προσπάθεια έγινε και για την καθιέρωση της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης, ένα αίτημα της ΔΟΕ που πρωτοδιατυπώθηκε πριν 60 χρόνια! Η ριζική αναδιάρθρωση των ΕΠΑΛ, οι θεσμοί που ιδρύσαμε και η στελέχωση που ολοκληρώσαμε στα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, που θα έπαιζαν καίριο ρόλο στην ενίσχυση του διδακτικού και όχι μόνον έργου στα σχολεία και στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Όπως και εξαιρετικά σημαντικές ήταν η ενίσχυση της ειδικής εκπαίδευσης, η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων και η επέκταση του ολοήμερου σχολείου, ρυθμίσεις που είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται ήδη από την υπουργεία του Νίκου Φίλη.

Βέβαια μία από τις τεράστιες επιτυχίες μας ήταν η εξασφάλιση, μετά από ιδιαίτερα σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα και τις αποφασιστικές συμβολές της Όλ. Γεροβασίλη, της Μ. Ξενογιαννακοπούλου, του Χρ. Βερνάρδάκη, του Δ. Λιάκου και, βέβαια, του Ε. Τσακαλώτου, 15.000 διορισμών για μόνιμους εκπαιδευτικούς σε βάθος τριετίας. Ήταν οι πρώτοι διορισμοί μετά από μία δεκαετία.

Υπήρξαν επίσης πολλές άλλες θετικές πρωτοβουλίες που κατήργησε η νυν υπουργός: Την κλήρωση του σημαιοφόρου στο δημοτικό σχολείο, την τσάντα στο σχολείο κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο. Γι' αυτές μας τις πρωτοβουλίες πήραμε τα συγχαρητήρια πολλών γονέων. Ειδικά η τσάντα στο σχολείο, έφερε αντιδράσεις που αξίζει να μελετήσουμε: πολλοί γονείς ξεπερνώντας μια αρχική αμηχανία, χάρηκαν τον χρόνο που απελευθερώθηκε με τα παιδιά τους, κάποιοι εκπαιδευτικοί, είτε από πίεση γονέων, είτε επειδή δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να αντιληφθούν την παιδαγωγική ωφέλεια του μέτρου, έβαζαν διαγωνίσματα τη Δευτέρα και τα παιδιά αναγκάζονταν να διαβάζουν το Σαββατοκύριακο, χωρίς να βιώνουν την οικοδόμηση μιας άλλης σχέσης με το σχολείο.

 

• Θέλετε να αναφερθείτε λίγο περισσότερο σ' αυτά που θα μπορούσαν είχαν γίνει καλύτερα ή πιο έγκαιρα;

-  Υπήρξαν τομείς όπου κάναμε από λίγα έως τίποτα. Ένα από αυτά ήταν η φοιτητική μέριμνα. Πρόκειται για ένα δύσκολο θέμα, δεν έχουν όλα τα πανεπιστήμια την ευθύνη για τη στέγαση και την εστίαση. Χρειαζόταν, επομένως, ένας νομικός επανακαθορισμός. Αλλά δεν μπορούσαμε να σχεδιάζουμε σοβαρά χωρίς χρήματα. Παρόλα αυτά, και παρά τη διαφωνία της τρόικας, ενισχύσαμε τους φοιτητές δίνοντας 1.000 ευρώ επιδότηση ενοικίου σε 40.000 δικαιούχους. Επίσης πήραμε την πρωτοβουλία και βοηθήσαμε οικογένειες που είχαν δύο παιδιά που σπούδαζαν σε δύο διαφορετικές πόλεις, ώστε να σπουδάζουν σε μία. Η φοιτητική μέριμνα πρέπει να σχεδιαστεί με ορίζοντα δεκαετίας, ώστε να αντιμετωπιστεί μια για πάντα το θέμα αυτό. Ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη δεσμεύτηκε για την εκπόνηση ενός Εθνικού Σχεδίου Φοιτητικής Στέγης. Είχαμε αδυναμίες ως προς τη ριζική αναδιάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών στα σχολεία. Το επιχειρήσαμε και το κάναμε σε διάφορα επίπεδα. Στην Ιστορία, για παράδειγμα, διαθέταμε μία πολύ καλή ομάδα που εκπόνησε ένα εξαιρετικό πρόγραμμα σπουδών, για όλες τις τάξεις μέχρι και τη Β’ Λυκείου. Το εν λόγω πρόγραμμα το δημοσιεύσαμε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Έπρεπε, όμως, το πρόγραμμα να εκφραστεί μέσα από ένα σύνολο συγγραμμάτων. Η διαδικασία συγγραφής ενός βιβλίου είναι μία εξαιρετικά σύνθετη διαδικασία. Γίνεται προκήρυξη, υποβάλλονται προτάσεις, επιλέγει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής την καλύτερη, γίνονται ενστάσεις, αρχίζει, εν τω μεταξύ, να γράφεται το βιβλίο, διορθώνεται επιστημονικά και εν τέλει κυκλοφορεί. Όπως καταλαβαίνετε, είναι μία μακρά διαδικασία, η οποία χρειάζεται επίσης χρήματα. Μόλις εκπονήθηκε το πρόγραμμα, ολοκληρώσαμε τη διαδικασία για να χρηματοδοτηθεί μέσω ΕΣΠΑ, αλλά δεν προφτάσαμε. Συνιστά πάντως μικρό σκάνδαλο η κατάργηση του εν λόγω προγράμματος από την παρούσα κυβέρνηση. Ζητήσαμε την επιστημονική αιτιολογία στη Βουλή, αλλά η κ. υπουργός αρνήθηκε να απαντήσει. Κάναμε, επίσης, σημαντικές παρεμβάσεις στο μάθημα της Γλώσσας, ενώ είχαμε και μία διαφορετική προσέγγιση για το μάθημα των Θρησκευτικών, για το οποίο όμως κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μία απόφαση–καταπέλτη από το ΣτΕ. Σοβαρές αδυναμίες είχαμε και στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Και εδώ χρειάζεται ένας μακροχρόνιος προγραμματισμός και σοβαρά κονδύλια. Δυστυχώς, η σοβαρή δουλειά που άρχισε να γίνεται από το Εθνικό Κέντρο Επιμόρφωσης των Εκπαιδευτικών που είχαμε δημιουργήσει στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ακυρώθηκε από την υπουργό που το κατάργησε.

• Επί της ευκαιρίας, μπορείτε να μας αναλύσετε λίγο περισσότερο την πρόταση για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, η οποία διατυπώθηκε και από τον Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη;

- Για το συνολικό ζήτημα της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και στις αρνητικές του συνέπειες στη δευτεροβάθμια, αναζητήσαμε συνολικές λύσεις. Ήταν βέβαια αναπόφευκτο να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στο θέμα της Γ΄ Λυκείου και των πανελλαδικών εξετάσεων. Ήταν ξεκάθαρο ότι η Γ΄ Λυκείου έτεινε να αποτελέσει άδειο κέλυφος, στερημένη απόλυτα από τον εμβληματικό χαρακτήρα που θα έπρεπε να έχει –και έχει σε άλλες χώρες– το τελευταίο στάδιο μιας δωδεκάχρονης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αλλά ακόμα και η απόκτηση του απολυτήριου τίτλου, αυτού του τίτλου που συμβολικά επισφραγίζει δεκατέσσερα έτη σπουδών και πρακτικά αποτελεί διαβατήριο για σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας, είχε καταστεί μια τελευταία τυπική διαδικασία πριν από τη «μητέρα των μαχών», τις πανελλαδικές. Καταστρώσαμε έναν μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό που άρχισε να θεσμοθετείται με τον ν. 4610/2019. Ο σχεδιασμός αυτός προέβλεπε: Ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών στη Β΄ Λυκείου, δηλαδή πέντε τάξεις της δευτεροβάθμιας με καθαρά γενική παιδεία. Προσανατολισμό της Γ΄ Λυκείου στην προπαρασκευή για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Γ΄ Λυκείου, αντί για «άχρηστη υποχρέωση», γινόταν στα μάτια των μαθητών/υποψηφίων αποφασιστικό εργαλείο για την προετοιμασία τους, διατηρώντας ωστόσο τον παιδευτικό χαρακτήρα τής σχολικής τάξης, έναντι του καθαρά «προγυμναστικού» χαρακτήρα τής παραπαιδείας. Με λίγα μαθήματα, και πολλές ώρες διδασκαλίας το κάθε μάθημα. Αναβάθμιση του απολυτηρίου, τόσο ως προς τον τρόπο κτήσης, όσο και ως προς τη βαρύτητά του για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια. Σε ό,τι αφορά στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στόχος ήταν η ελεύθερη πρόσβαση, με εξαίρεση βέβαια τα τμήματα πολύ υψηλής ζήτησης.

• Τι ήταν περισσότερο ψυχοφθόρο κατά τη διάρκεια της παραμονή σας στο υπουργείο;

- Mπορώ να πω σίγουρα ότι οι ψυχοφθόρες διαδικασίες δεν μας έλειψαν. Υπήρχε, όμως, ένα στελεχιακό δυναμικό το οποίο συνάντησα στο υπουργείο, πολλοί από τους οποίους είναι και συγγραφείς κεφαλαίων στο βιβλίο, που απαρτιζόταν από ανθρώπους με φρέσκιες ιδέες, με γνώση του τι γίνεται στην Ευρώπη, με ευαισθησία στις αρχές της Αριστεράς και βαθιά συναίσθηση καθήκοντος. Παίρναμε τα όποια θετικά μηνύματα και προχωρούσαμε. Ιδιαίτερα ψυχοφθόρες ήταν οι χρονοβόρες διαπραγματεύσεις με την τρόικα και η συνεχής επιτήρηση. Το άγχος να μην ακυρωθούν μεταρρυθμίσεις μας από το ΣτΕ. Ευτυχώς παρά τις προσφυγές δεν ακυρώθηκε κανένα από τα νομοθετήματά μας. Εξαίρεση η απόφαση–καταπέλτης του ΣτΕ για το μάθημα των θρησκευτικών.

 

• Ποια ήταν η κυριότερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε στις σχέσεις με την εκκλησία και ιδιαίτερα στο ζήτημα χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος;

- Όταν μιλάμε για τον χωρισμό εκκλησίας–κράτους πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη ότι η εκκλησία θα προβάλλει πάντα αντιρρήσεις για όποιες μεταρρυθμίσεις θα προταθούν. Υπάρχει, δηλαδή, μια εγγενής δυσκολία στη σχέση. Επίσης, η εκκλησία δεν βιάζεται, σε αντίθεση με την οποιαδήποτε κυβέρνηση, της οποίας ο πολιτικός χρόνος είναι συγκεκριμένος. Για το θέμα της διαπραγμάτευσης με την εκκλησία, στο βιβλίο μας υπάρχουν δύο άρθρα. Το ένα αφορά την ιστορική συμφωνία Τσίπρα–Ιερώνυμου, η οποία όμως υπονομεύτηκε από μητροπολίτες, αλλά και από την αντιπολίτευση. Στην αρχή τα κόμματα εκφράστηκαν θετικά, εν συνεχεία άλλαξαν γνώμη και έτσι μία μεγάλη ευκαιρία χάθηκε. Με την άποψη περί χωρισμού κράτους–εκκλησίας συμφωνώ πλήρως. Μόνο που αν τυχόν ρωτήσει κανείς πολλές και πολλούς συντρόφους που διατυπώνουν αυτήν την άποψη, θα καταλάβει ότι δεν έχουμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο, έναν οδικό χάρτη για το πώς θα γίνει κάτι τέτοιο. Πρόκειται για θέμα με πολλές κοινωνικές, ιστορικές και οικονομικές διαστάσεις. Χρειάζεται να γίνει μία πιο αναλυτική συζήτηση, μέσα από την οποία θα διαμορφωθεί και ο σχετικός οδικός χάρτης. Όσο δεν το κάνουμε, δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα επί της ουσίας, μιας και όταν αρχίσει μία τέτοια συζήτηση, θα δούμε αρκετές αποκλίνουσες απόψεις και στον χώρο της δικής μας Αριστεράς.

• Μήπως υπολογίσατε υπέρ το δέον το πολιτικό κόστος στο εν λόγω ζήτημα και κάνατε πίσω;

- Θέλω εδώ να θυμίσω ορισμένα πράγματα. Η συμφωνία Τσίπρα–Ιερώνυμου προέκυψε μετά από ανεπίσημη συνεννόηση και υπογράφηκε τον Νοέμβριο του 2018. Στις αρχές του ίδιου μήνα άρχισε να «φουντώνει» το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία επικυρώθηκε από τη Βουλή δύο μήνες αργότερα. Υπήρχε πάντα στην επικαιρότητα και το ζήτημα της Συνταγματικής Αναθεώρησης. Και πρέπει επίσης να πω ότι δεν προϋπήρξε της συμφωνίας του Νοεμβρίου κάποια ζύμωση ούτε στους κόλπους της εκκλησίας, ούτε στην Αριστερά, αλλά ούτε και στην κοινωνία. Είχαμε να κάνουμε με 12.000 κληρικούς. Το συνδικάτο τους λοιπόν έλεγε ότι «σε 12.000 εκκλησίες μπορούμε να λέμε κάθε Κυριακή ό,τι θέλουμε». Ήταν εκβιασμός. Έλεγαν στον κόσμο να μην ξαναψηφίσει τους κομμουνιστές. Ήμασταν ένα βήμα πριν από την έκρηξη. Ξέρετε, το θέμα του εκκλησιασμού της Κυριακής δεν αφορά μόνο τους συντηρητικούς ανθρώπους. Ξέρω πολλούς κεντρώους και αριστερούς που τους αφορά εξίσου. Οι ιεράρχες αρνήθηκαν να αντιληφθούν τη βαρύτητα της ιστορικής ευκαιρίας που ανοίγονταν για τις σχέσεις κράτους–εκκλησίας. Σε μας έλεγαν άλλα, στην Ιερά Σύνοδο άλλα. Όπως γράφουμε στο βιβλίο με τον Ηλία Γεωργαντά και τον Ακρίτα Καϊδατζή, πιστεύουμε ότι είχαμε ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο.

 

• Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο...

- Ευχαριστώ πολύ και ελπίζω αρκετά από όσα γράφουμε να αποτελέσουν ένα έναυσμα για συζητήσεις.

 πηγή: epohi.gr  

Τι είναι η «Μικτή Μάθηση» που εξήγγειλε η Νίκη Κεραμέως;

«Μικτή μάθηση» στη «γλώσσα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ότι ένα σχολείο, ένας εκπαιδευτικός ή εκπαιδευόμενος ακολουθεί περισσότερες από μία προσεγγίσεις στη μαθησιακή διαδικασία.

Παρά τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα της υποκατάστασης της φυσικής διδασκαλίας από την ψηφιακή -που στην περίπτωση της Ελλάδας πήρε τραγελαφικές και οδυνηρές για τους μαθητές διαστάσεις-, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε στις αρχές Αυγούστου «Πρόταση - Σύσταση* του Συμβουλίου σχετικά με τη μικτή μάθηση για πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση»**.

«Μικτή μάθηση» στη «γλώσσα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ότι ένα σχολείο, ένας εκπαιδευτικός ή εκπαιδευόμενος ακολουθεί περισσότερες από μία προσεγγίσεις στη μαθησιακή διαδικασία. Μπορεί να πρόκειται για συνδυασμό σχολικού χώρου και άλλου φυσικού περιβάλλοντος (εταιρεία, κέντρο κατάρτισης/επιμόρφωσης, εξ αποστάσεως μάθηση, υπαίθριος χώρος, πολιτιστικός χώρος κ.λπ.) ή να συνδυάζει διαφορετικά μαθησιακά εργαλεία που μπορεί να είναι ψηφιακά και μη ψηφιακά.

Η Επίτροπος Καινοτομίας, Έρευνας, Πολιτισμού, Εκπαίδευσης και Νεολαίας, κα. Μαρίγια Γκαμπριέλ, σημείωσε: «Το όραμά μας για μια καλύτερης ποιότητας και χωρίς αποκλεισμούς εκπαίδευση και κατάρτιση σε καμία περίπτωση δεν αφορά μόνο το πλαίσιο της νόσου COVID-19. Τώρα έχουμε την ευκαιρία να διδαχθούμε από τις τελευταίες εμπειρίες και να προχωρήσουμε περισσότερο. Η σημερινή πρόταση σκιαγραφεί το όραμα για την εκπαίδευση που θέλουμε να έχουμε στην Ευρώπη. Ένα όραμα που υποστηρίζει τους γενικούς στόχους του ευρωπαϊκού χώρου εκπαίδευσης και του σχεδίου δράσης για την ψηφιακή εκπαίδευση…»

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η «μικτή μάθηση» μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα καλύτερη παροχή εκπαίδευσης σε απομακρυσμένες και αγροτικές περιοχές και σε όσους ανήκουν σε ταξιδιωτικές κοινότητες ή διαμένουν σε νοσοκομεία και κέντρα περίθαλψης, καθώς και σε όσους συμμετέχουν σε κατάρτιση υψηλών επιδόσεων.

Μιλάμε, λοιπόν, για ένα είδος μείγματος μαθησιακών περιβαλλόντων και εργαλείων στη σχολική εκπαίδευση που, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορούν να βελτιώσουν την ευελιξία της μάθησης.

Μάλιστα, στα πρότυπα των «πληρωμένων οδηγιών» τύπου ΕΠΕΑΕΚ – ΕΣΠΑ, η Επιτροπή καλεί τα κράτη-μέλη να εγκρίνουν άμεσα τη σύστασή της, αξιοποιώντας και όλες τις δυνατότητες κοινοτικής χρηματοδότησης μέσω του Erasmus+, του Ταμείου Ανάκαμψης, του ΕΚΤ+, του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης, του προγράμματος «Ψηφιακή Ευρώπη», του προγράμματος «Ορίζων Ευρώπη» και του Μέσου Τεχνικής Υποστήριξης.

Το τυρί και η φάκα

«Μη δίνετε σημασία στο τι λένε, προσέξτε καλύτερα τι εννοούν»

Έχουμε επισημάνει και με άλλη ευκαιρία ότι η πανδημία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, για την κυρίαρχη ελίτ, ως η μεγάλη ευκαιρία του εικοστού πρώτου αιώνα. Μιλάμε για την ευκαιρία που έψαχνε για να γυρίσει την εκπαίδευση και την εργασία, με πρόσχημα την προσωρινή προσαρμογή στις συνθήκες, πίσω στο 18ο - 19ο αιώνα, και εμφανίστηκε, και αδράχτηκε κυριολεκτικά από τα μαλλιά.

Μιλάμε για έναν βομβαρδισμό δήθεν επιστημονικών προτάσεων, δήθεν πολιτικά ουδέτερων και κοινωνικά ωφέλιμων που «μαντάρουν» και «μοντάρουν» το εκπαιδευτικό DNA σε ακραίες νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις. Μαζί με τη διασπορά του ιού χέρι – χέρι και η διασπορά ρυθμίσεων για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με συνταγή όλων των νεοφιλελεύθερων ονειρώξεων των ΕΕ–ΟΟΣΑ – ΣΕΒ που δεν είχε γίνει δυνατό να πραγματοποιηθούν μέχρι τώρα.

Αν τραβήξει κανείς το παραβάν και παραμερίσει την αποφθεγματική φλυαρία, θα ανακαλύψει ότι η «μικτή μάθηση» και ο «συνδυασμός διαφόρων μαθησιακών εργαλείων είτε ψηφιακών είτε μη ψηφιακών» που πλασάρει και πριμοδοτεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αφορά στον εξοβελισμό της στέρεης και ολοκληρωμένης γνώσης και στην αντικατάστασή της από εφήμερες δεξιότητες αλλά και στο άνοιγμα του δρόμου για άμεση πρόσβαση των επιχειρήσεων στο σχολείο. Ένα είδος κατάρτισης και παράλληλα στη μαθητεία στις επιχειρήσεις, που θα συμπεριλαμβάνεται στο χρόνο εκπαίδευσης.

Πίσω από τις «αποτελεσματικές συμπράξεις για υποδομή και πόρους μεταξύ διαφορετικών παρόχων εκπαίδευσης, μεταξύ άλλων από τον χώρο των επιχειρήσεων και της βιομηχανίας εκπαιδευτικών πόρων (συμπεριλαμβανομένων της τεχνολογίας, των εκδόσεων και λοιπού εξοπλισμού προγραμμάτων σπουδών)» και πέρα από τον «συνδυασμό του φυσικού χώρου του σχολείου και περιβαλλόντων εξ αποστάσεως μάθησης» κρύβεται η εξασφάλιση δωρεάν εργατικού δυναμικού για τις επιχειρήσεις ενώ το ΥΠΑΙΘ, εν μέσω πανδημίας, αντί να μειώνει τους μαθητές στα τμήματα, να αυξάνει τον αριθμό των εκπαιδευτικών και να εξασφαλίζει πρόσθετες σταθερές κατάλληλες σχολικές υποδομές, θα έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί την εκπαιδευτική διαδικασία είτε στην ύπαιθρο είτε σε χώρους που θα «ανακαλύπτει» (π.χ. πολιτιστικούς χώρους, αποθήκες, κτίρια των δήμων, κ.λπ.).

Παράλληλα, η ΕΕ καθοδηγεί τα κράτη-μέλη να αξιοποιήσουν την τηλεκπαίδευση όχι μόνο περιστασιακά, αλλά σε μόνιμη βάση. Με προσχηματικό ενδιαφέρον για την εκπαίδευση περιθωριοποιημένων πληθυσμών (π.χ. ρομά, πρόσφυγες και μετανάστες), το ΥΠΑΙΘ δημιουργεί τα «μονοπάτια» για την χρήση της τηλεκπαίδευσης με κάθε ευκαιρία. Να μην ξεχνάμε ότι η υφυπουργός Παιδείας κ. Ζεττα Μακρή δήλωσε ότι είναι απολύτως ισάξιοι οι δυο τρόποι διδασκαλίας («Άλλοι μαθητές διδάσκονται δια ζώσης και άλλοι μαθητές διδάσκονται εξ αποστάσεως. Είναι δύο διαφορετικοί τρόποι διδασκαλίας απολύτως ισοδύναμοι»), η Μυκονιάτισσα βουλευτίνα της Ν.Δ, Κατερίνα Μονογυιού πρότεινε αντί για σχολεία να γίνουν μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης στα μικρά νησιά («μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης») ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι το 3ο Δημοτικό Σχολείο Ευκαρπίας εξαιτίας τεχνικών έργων πρόκειται να λειτουργήσει με WEBEX έως τον Νοέμβριο, σύμφωνα με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Παύλου Μελά και της διεύθυνσης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δυτικής Θεσσαλονίκης.

Και εδώ ερχόμαστε στην ελληνική εκπαίδευση, στις εξαγγελίες και τις διακηρύξεις, στο «ψητό» δηλαδή, στο πλαίσιο των οβιδιακών αλλαγών κοντολογίς στις κατευθύνσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Με τη φορεσιά του «μοντέρνου» και του «ψηφιακού εκσυγχρονισμού», μέσα από τη λεγόμενη «αυτονομία», προωθούνται μια σειρά από αλλαγές στο σώμα της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Μιλάμε για την αξιοποίηση ψηφιακών μέσων και τηλεκπαίδευσης, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την αυτονομία των σχολείων με μεγαλύτερη ελευθερία στη διαμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος και απελευθέρωση της δυνατότητας συνεργασιών της σχολικής μονάδας με τρίτους, τον τρόπο αξιολόγησης μαθητών, τις αλλαγές στην επαγγελματική εκπαίδευση, τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ βάσει κριτηρίων-αποτελεσμάτων αξιολόγησης, την ψηφιακή αξιολόγηση, την ιδιωτικοποίηση κ.ά.

Ουσιαστικά ΣΕΒ-ΥΠΑΙΘ-ΙΕΠ-ΑΔΙΠΠΔΕ, με βάση τις προτάσεις του ΟΟΣΑ, επιχειρούν να ολοκληρώσουν τον καμβά ενός φτηνού σχολείου, προσανατολισμένου στην αγορά και τις δεξιότητες, τεχνοκρατικού, απογυμνωμένου από κάθε ευρύτερο μορφωτικό ρόλο.

Σημειώσεις
* Η "Πρόταση - Σύσταση" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι μία μη δεσμευτική για τα κράτη-μέλη νομική πράξη του Συμβουλίου, που εγκρίνεται έπειτα από πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αντικατοπτρίζει την πολιτική δέσμευση των κρατών-μελών να εφαρμόσουν τα μέτρα που παρουσιάζονται.

**ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ 
Σχετικά με τη μικτή μάθηση για πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση υψηλής ποιότητας και χωρίς αποκλεισμού