Ηχηρή παρέμβαση του τέως ΠτΔ, Προκόπη Παυλόπουλου, για τις παράνομες υποκλοπές από το Κομμένο της Άρτας

Παρέμβαση – κόλαφος από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το μέγα σκάνδαλο, με ομιλία του σε ημέρα μνήμης για ναζιστική σφαγή στο Κομμένο της Άρτας...

Με μια πολύ σημαντική παρέμβαση ο Προκόπης Παυλόπουλος βάλλει κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη με αφορμή το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, μιλώντας στο Κομμένο της Άρτας, κατά την Τελετή Μνήμης των 317 Μαρτύρων Ηρώων του Κομμένου, θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας κατά την εγκληματική επιδρομή της 16ης Αυγούστου 1943, δεν παρέλειψε στο τέλος της ομιλίας του να αναφερθεί στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων ξεκαθαρίζοντας ότι η πολιτική ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη:

«Η πολιτική ευθύνη εκείνων, οι οποίοι ασκούν την εξουσία που τους έχει ανατεθεί με βάση την λαϊκή ετυμηγορία είναι, εκ φύσεως και εξ ορισμού, αντικειμενική. Άρα οι φορείς της εξουσίας αυτής πρέπει ν’ αναλαμβάνουν, στο ακέραιο, την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί, ενώ δεν νοείται η μετάθεσή της, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε άλλους».

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, στην ομιλία του επεσήμανε τους κινδύνους που ελλοχεύουν εξαιτίας της παραβίασης του Συντάγματος και ειδικά του άρθρου 19 που αναφέρεται στο δικαίωμα του απορρήτου των επικοινωνιών και παράλληλα εκτός από την πολιτική ευθύνη που απέδωσε αποκλειστικά στον πρωθυπουργό, επέκρινε επίσης και τον τρόπο διαχείρισης του μέγα σκανδάλου υπογραμμίζοντας ότι:

«Με απλές λέξεις οι πολιτικοί «ταγοί» για να δικαιώσουν την προαναφερόμενη δημοκρατική τους νομιμοποίηση δεν μπορεί ν’ αρκούνται στην απλή διαχείριση της εξουσίας κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, αλλά οφείλουν ν’ αναδεικνύονται, με θάρρος και συνέπεια και δίχως υπολογισμό του λεγόμενου «πολιτικού κόστους», ασυμβίβαστοι υπερασπιστές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των Θεσμών της.»

_____________________________________________________________________

Ομιλία του Προκόπη Παυλόπουλου στη Τελετή Μνήμης των 317 Μαρτύρων Ηρώων του Κομμένου, Άρτας (16/08/20220

Ακολουθεί το απόσπασμα της ομιλίας-παρέμβασης του Προκόπη Παυλόπουλου στο σκάνδαλο των υποκλοπών.

«Επέλεξα να ολοκληρώσω την ομιλία μου υπενθυμίζοντας την διαχρονική αξία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και το στοιχειώδες χρέος μας να την υπερασπιζόμαστε, όλοι ανεξαιρέτως, εμπράκτως και αδιαλείπτως. Διότι το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και οι Θεσμοί της είναι «εύθραυστα» αγαθά και απαιτείται διαρκής εγρήγορση για την αποτελεσματική θωράκισή τους. Προς αυτή την κατεύθυνση καίριας σημασίας αναδεικνύεται, και σήμερα, η ρήση του Ηρακλείτου: «Μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὃκωσπερ τείχεος»

Κατά τούτο, συνιστά επίσης στοιχειώδες χρέος μας να διασφαλίζουμε την απαρέγκλιτη τήρηση των διατάξεων του Συντάγματος στο σύνολό τους, και κυρίως των διατάξεών του εκείνων οι οποίες εγγυώνται την ακώλυτη άσκηση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Βιώνοντας, λοιπόν, σήμερα στον Τόπο μας τους κινδύνους που ελλοχεύουν λόγω της παραβίασης ορισμένων από τα ως άνω Δικαιώματα, κατ’ εξοχήν δε της παραβίασης του κατά τις διατάξεις του άρθρου 19 του Συντάγματος δικαιώματος του απορρήτου των επικοινωνιών εις βάρος πολιτών αλλ’ ακόμη και θεσμικών παραγόντων της πολιτικής και πολιτειακής μας ζωής, αισθάνομαι την υποχρέωση να επισημάνω και τα εξής: 

Η πολιτική ευθύνη εκείνων, οι οποίοι ασκούν την εξουσία που τους έχει ανατεθεί με βάση την λαϊκή ετυμηγορία είναι, εκ φύσεως και εξ ορισμού, αντικειμενική. Άρα οι φορείς της εξουσίας αυτής πρέπει ν’ αναλαμβάνουν, στο ακέραιο, την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί, ενώ δεν νοείται η μετάθεσή της, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε άλλους. Με απλές λέξεις οι πολιτικοί «ταγοί» για να δικαιώσουν την προαναφερόμενη δημοκρατική τους νομιμοποίηση δεν μπορεί ν’ αρκούνται στην απλή διαχείριση της εξουσίας κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, αλλά οφείλουν ν’ αναδεικνύονται, με θάρρος και συνέπεια και δίχως υπολογισμό του λεγόμενου «πολιτικού κόστους», ασυμβίβαστοι υπερασπιστές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των Θεσμών της.».

Προκόπης Παυλόπουλος: «Ο Ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του Συντάγματος κατά το άρθρο 2 παρ. 1 και η πολυπρισματική σημασία του στην εποχή μιας επώδυνης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης»

Ο Ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του Συντάγματος κατά το άρθρο 2 παρ. 1 και η πολυπρισματική σημασία του στην εποχή μιας επώδυνης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης

Κύμη, 29.4.2022

Σημεία ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε  στην Κύμη Ευβοίας,  για τα 60 χρόνια από τον θάνατο του Γεωργίου Παπανικολάου ο Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος «Ιπποκλής», ο οποίος έχει αποστολή μεταξύ άλλων και την στήριξη των δράσεων του “Ινστιτούτου Γεωργίου Παπανικολάου”.    Στην ομιλία του, με τίτλο «Η αξία του Ανθρώπου κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του  Συντάγματος και η σημασία της στην εποχή μιας επώδυνης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης», ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

Πρόλογος

Κατά την διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Πρόκειται για θεμελιώδη διάταξη του Συντάγματος, η οποία, θέτοντας τον Άνθρωπο στο επίκεντρο του ρυθμιστικού του πεδίου  -επέκεινα δε της όλης Έννομης Τάξης- καθιερώνει τον εν γένει Ανθρωποκεντρικό του χαρακτήρα, με όλες τις εντεύθεν κανονιστικές και θεσμικές συνέπειες.  Θεωρία και νομολογία συνομολογούν, ότι η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος για την προστασία της αξίας του Ανθρώπου δεν καθιερώνει δικαίωμα αλλά διαδραματίζει πολύ ευρύτερο ρυθμιστικό ρόλο στο πλαίσιο του συνόλου του Συντάγματος, συνιστώντας γενική ρήτρα, μέσω της οποίας «φωτίζεται» ερμηνευτικώς κάθε άλλη συνταγματική διάταξη.  Τούτο συνάγεται και από την, καθ’ όλα συνειδητή, επιλογή του Συντακτικού Νομοθέτη να θέσει την διάταξη του άρθρου 2 παρ.1 προ των διατάξεων του Δεύτερου Μέρους περί ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, κι ακόμη πιο εμφατικά στην αρχή του Συντάγματος, ήτοι στο Α΄ Τμήμα του Πρώτου Μέρους περί βασικών διατάξεων, δηλαδή στο Τμήμα που φέρει τον τίτλο «Μορφή του Πολιτεύματος».

A. Ο Ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του Συντάγματος

Το ότι οι διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος καθιερώνουν, υπό θεσμικούς αλλά και lato sensu πολιτικούς όρους, τον Ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του Συντάγματος οδηγεί, κατ’ ανάγκην - και υπό τους όρους της γραμματικής, τελεολογικής και συστηματικής ερμηνείας του- στην αποδοχή των εξής θέσεων:

1. Όλες οι διατάξεις του Συντάγματος, καθώς και οι εκτελεστικές του διατάξεις, δίχως καμία, απολύτως, εξαίρεση, πρέπει να ερμηνεύονται και να εφαρμόζονται και από τις τρεις Εξουσίες -την Νομοθετική, την Εκτελεστική και την Δικαστική- με στόχο την προστασία του Ανθρώπου, ιδίως δε την υπεράσπιση των κάθε είδους δικαιωμάτων του. Μέσα σε αυτό το ερμηνευτικό πλαίσιο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι, όταν το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος καθιερώνει την επιταγή του σεβασμού και της αξίας του Ανθρώπου:

α) Επιβάλλει όχι μόνο την «αμυντική» υπεράσπιση της αξίας του Ανθρώπου -ήτοι την αποτροπή της προσβολής της in concreto– αλλά, a fortiori, και τον ενεργό σεβασμό της στην πράξη.  Και μάλιστα με συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία ενεργοποιούνται τόσο περισσότερο, όσο η αξία του Ανθρώπου εκτίθεται σε μεγαλύτερη διακινδύνευση.  Και τέτοια παραδείγματα διακινδύνευσης παρέχουν, κατ’ εξοχήν, από την μια πλευρά η Τεχνολογία, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της συμπεριφοράς της Επιστήμης έναντι των γονιδίων.  Και, από την άλλη πλευρά, η Οικονομία, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της οφειλόμενης αντίστασης απέναντι στην κάθε μορφής εμπορευματοποίηση του Ανθρώπου.

β) Υπενθυμίζει, προς κάθε κρατικό –υπό την ευρεία του όρου έννοια φυσικά- όργανο ότι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του Ανθρώπου αποτελούν όχι απλώς υποχρέωση αλλά, ρητώς και αδιαστίκτως, «την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».  Και μόνον η διατύπωση αυτή καθιστά τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του Ανθρώπου πρώτιστη και, κατά λογική ακολουθία, θεμελιώδη προτεραιότητα για την Πολιτεία και τα όργανά της.

2.  Λόγω της γενικότητας της ρύθμισής του, ειδικότερα δε λόγω της χρησιμοποίησης του όρου «Πολιτεία», αναφορικά με την οριοθέτηση της υποχρέωσης σεβασμού και προστασίας της αξίας του Ανθρώπου, η υποχρέωση αυτή απευθύνεται:

α) Στο Κράτος, εν συνόλω, υπό την έννοια ότι η υποχρέωση αυτή βαρύνει τα κάθε είδους όργανα και των τριών Εξουσιών, της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής.

β) Πέραν της «Πολιτικής Κοινωνίας», κατά τ’ ανωτέρω, και στην «Κοινωνία των Πολιτών», δηλαδή σε κάθε μέλος του κοινωνικού συνόλου.

γ) Άρα από την, σύμφωνα με την ανάλυση που προηγήθηκε, διευκρίνιση της νομικής έννοιας της αξίας του Ανθρώπου, κατά την διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, και ειδικότερα από την διαπίστωση ότι η αξία –σε αντίστιξη προς την προσωπικότητα κατά το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος-  αφορά, πολύ πέραν του προσώπου, το «Όν» ως βιολογικό οργανισμό, εν γένει, μ’ επίκεντρο την, lato sensu, ζωή του, εκπορεύονται συγκεκριμένες έννομες συνέπειες ιδίως για τον ίδιο τον Άνθρωπο αλλά και για την Πολιτεία.

Β. Οι έννομες συνέπειες ως προς τον φορέα της αξίας του Ανθρώπου

Με βάση τα όσα προεκτέθηκαν, είναι νομικώς ορθότερο -αν όχι πλήρως επιβεβλημένο και κατά το Σύνταγμα- να γίνει δεκτό πως, τουλάχιστον στο πλαίσιο της Ελληνικής Έννομης Τάξης, δεν νοείται θεσμικώς, ούτε καθ’ υποφοράν, δικαίωμα του Ανθρώπου στην ζωή του, ως απόρροια της συνταγματικής κατοχύρωσης της αξίας του.  Εκ του ότι ο φορέας της αξίας του Ανθρώπου δεν έχει, κατά νομική κυριολεξία, δικαίωμα επ’ αυτής και, συνακόλουθα, επί της ζωής του, συνάγονται και τα εξής:

1. Ο Άνθρωπος δεν έχει πλήρη ευχέρεια -ούτε βεβαίως δικαίωμα- παραίτησης  από την υπεράσπιση της αξίας του και της ζωής του.   Όλως αντιθέτως, οφείλει να τις σέβεται και να τις υπερασπίζεται πρωτίστως ο ίδιος, δοθέντος ότι, κατά το Σύνταγμα και την εκτελεστική του νομοθεσία, αναγνωρίζεται σε αυτόν μόνο δικαίωμα υπεράσπισής τους, τόσο έναντι της Πολιτείας όσο και έναντι των κάθε είδους τρίτων, φυσικών ή νομικών προσώπων.

α) A fortiori, ο Άνθρωπος δεν έχει πλήρη ευχέρεια διάθεσης της ζωής του.  Γεγονός που σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι δεν υφίσταται ούτε δικαίωμα ούτε καν αναγνώριση επιλογής της αυτοκτονίας.  Το ότι στην πράξη δεν τιμωρείται, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, η αυτοκτονία τόσον όταν έχει συντελεσθεί -οπότε δεν θα είχε κανένα νόημα η τιμωρία- όσο και σε περίπτωση απλής απόπειρας, δεν έχει, κατ’ ουδένα τρόπο, την έννοια ότι υφίσταται, e contrario, κάποιο δικαίωμα στην αυτοκτονία.

β) Το αυτό ισχύει, όπως είναι αυτονόητο, και για την εκ μέρους του φορέα της αξίας του Ανθρώπου λήψη απόφασης περί ευθανασίας του.  Και μάλιστα τόσον ως προς τις προς αυτόν επιπτώσεις της νομικής απαξίας της πράξης του, όσο και ως προς τους τρίτους, οι οποίοι τον επικουρούν στην ευθανασία.

γ)  Υπ’ αυτό το πνεύμα ερμηνείας του Συντάγματος και της εκτελεστικής του νομοθεσίας δεν είναι αποδεκτό θεσμικώς και το ενδεχόμενο εκούσιας «διακοπής» των βιολογικών λειτουργιών, με το εντελώς υποθετικό, υπό τα σημερινά δεδομένα, ενδεχόμενο επαναλειτουργίας τους στο μέλλον, κατά τα δεδομένα της Τεχνολογίας, π.χ. με το ενδεχόμενο ενεργοποίησης της μεθόδου της κατάψυξης.

2.  Ως παρακολουθηματική, πλην όμως άκρως ουσιώδης, συνέπεια επέρχεται το ότι δεν υφίσταται και οιαδήποτε δυνατότητα του Ανθρώπου να διαθέτει, κατά πλήρη διακριτική ευχέρεια και αντίστοιχη επιλογή, μέρος του σώματός του, κατ’ εξοχήν δε ζωτικής σημασίας όργανά του.  Έτσι, π.χ.:

α) Ο Άνθρωπος δεν νομιμοποιείται, κατ’ ουδένα τρόπο, να διαθέτει εν ζωή μέρη του σώματός του, όταν η διάθεση αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε βέβαιο θάνατο -όπως συμβαίνει με την διάθεση ζωτικών του οργάνων- ή ακόμη και σε σοβαρή διακινδύνευση της ζωής του.

β) Πολλώ μάλλον αυτό ισχύει στην περίπτωση, κατά την οποία μια τέτοια διάθεση θα είχε ως σκοπό την αποκόμιση κέρδους, ήτοι την εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου σώματος.  Και σε αυτή την περίπτωση νοείται θεσμικώς κύρωση, η οποία δεν αφορά μόνο τον τρίτο, λήπτη του οργάνου του δότη, αλλά και τον ίδιο τον δότη, αν βρίσκεται ακόμη εν ζωή.

3.  Είναι, φυσικά, εντελώς διαφορετικό -και πλήρως σύμφωνο με τα όσα εκτέθηκαν σχετικά με τη νομική έννοια της αξίας του Ανθρώπου- το αν και κατά πόσον ο Άνθρωπος έχει την δυνατότητα να γίνει δότης οργάνων, είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που διαμορφώνει η Έννομη Τάξη, με πλήρη σεβασμό του Συντάγματος.  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος περί προστασίας της αξίας του Ανθρώπου επιτρέπει, πάντα με βάση τις ρυθμίσεις των ισχυόντων κανόνων δικαίου:

α) Το να καταστεί κάποιος εν ζωή δότης οργάνων μετά θάνατον.  Το αυτό ισχύει και για την δυνατότητα των οικείων του να δωρίσουν τα όργανα του θανόντος προς τρίτους.

β) Το να καταστεί κάποιος εν ζωή δότης οργάνων προς οικείους του ή ακόμη και τρίτους, εφόσον βεβαίως αφενός δεν υφίσταται μεγάλη διακινδύνευση της ζωής του και, αφετέρου,   αυτή η πρωτοβουλία του ουδόλως έχει, αμέσως ή εμμέσως, σχέση με οιασδήποτε μορφής οικονομική ή άλλη συναφή συναλλαγή, η οποία θα παραβίαζε, αμέσως ή εμμέσως, την προαναφερθείσα γενική αρχή της απαγόρευσης της εμπορευματοποίησης του σώματός του.

Γ. Οι έννομες συνέπειες ως προς την Πολιτεία

Πρέπει, εξ αρχής, να επισημανθεί ότι οι έννομες συνέπειες της νομικής έννοιας της αξίας του Ανθρώπου αφορούν πρωτίστως την Πολιτεία -με την έννοια της σύνθεσης και των τριών Εξουσιών, της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής- όπως προκύπτει ευθέως από το γράμμα και το πνεύμα του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος οι οποίες, όπως τονίσθηκε προηγουμένως, καθιστούν τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του Ανθρώπου «την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».

1.  Υπό το φως των προμνημονευόμενων διαπιστώσεων, καθίσταται σαφές ότι οι ερμηνευτικές αυτές αρχές απευθύνονται στην Πολιτεία και στα όργανά της ιδίως όταν θεσμοθετεί μέτρα που θα μπορούσαν να θίξουν την αξία του Ανθρώπου και, κατ’ εξοχήν, την ανθρώπινη ζωή λόγω των ανεξέλεγκτων τάσεων της Οικονομίας και της Τεχνολογίας.  Αυτονοήτως, τούτο δε ισχύει ως προς την λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή για την υγεία ασθενών, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της ερμηνευτικής δήλωσης υπό το άρθρο 5 παρ. 4  του Συντάγματος. Ειδικότερα:

α) Η Πολιτεία οφείλει να θεσμοθετεί τις κάθε είδους εγγυήσεις ώστε ν’ αποκλείεται, εντελώς, η προσβολή της αξίας του Ανθρώπου και της ζωής του από δράσεις που καταλήγουν σε κάθε μορφής εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου σώματος.  Τούτο αφορά κυρίως -και όχι βεβαίως αποκλειστικώς- το πεδίο των μεταμοσχεύσεων και την ρύθμιση του νομικού καθεστώτος των δοτών οργάνων.

β) Η Πολιτεία οφείλει ν’ απαγορεύει την καθιέρωση επιστημονικών πρακτικών, οι οποίες πλήττουν την μοναδικότητα του Ανθρώπου, ιδίως μέσω της αλλοίωσης της γενετικής του ταυτότητας, δοθέντος ότι η μοναδικότητα βρίσκεται, κυριολεκτικώς, στον πυρήνα της αξίας του Ανθρώπου. Επέκεινα, η Πολιτεία οφείλει να θεσμοθετεί:

β1) Αυστηρούς περιορισμούς ως προς την αξιοποίηση της γενετικής τεχνολογίας, προς την κατεύθυνση επέμβασης στην δομή και στην λειτουργία του ανθρώπινου γονιδιώματος,  στον βαθμό που θα μπορούσε να επηρεάσει την κατά τ’ ανωτέρω μοναδικότητα του Ανθρώπου.  Εδώ τίθεται το μείζον ζήτημα της άνευ όρων και προϋποθέσεων απαγόρευσης της κλωνοποίησης, αφού η μέθοδος αυτή οδηγεί σε προαποφασισμένη και προδιαγεγραμμένη δημιουργία απολύτως όμοιων ανθρώπων, αναιρώντας έτσι την μοναδικότητα καθενός τους και προσβάλλοντας ευθέως την ιδιαίτερη αξία κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.

β2) Αυστηρούς περιορισμούς ως προς την χρησιμοποίηση της μεθόδου των αμβλώσεων.  Με την έννοια, ότι η μέθοδος αυτή είναι συνταγματικώς ανεκτή μόνον όταν δεν θίγει την αξία και την ζωή του Ανθρώπου αλλά, όλως αντιθέτως, αποβαίνει, με στέρεη επιστημονική τεκμηρίωση, μέσο προστασίας τους.

2.  Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο ζήτημα του συνταγματικώς επιβεβλημένου τρόπου θεσμικής αντιμετώπισης του προβλήματος της ευθανασίας, σε συνδυασμό με το γενικότερο ζήτημα του τρόπου, με τον οποίο η Πολιτεία οφείλει, κατά την διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, να συμπαρασταθεί στον βαρέως πάσχοντα Άνθρωπο, κυρίως κατά το τελευταίο στάδιο της ασθενείας του.

α) Υπό το πρίσμα της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, και προκειμένου να εκπληρώσει την υποχρέωσή της για τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του Ανθρώπου, σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις της που προκύπτουν κατά το Σύνταγμα από την θεσμική κατοχύρωση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου και των Κοινωνικών Δικαιωμάτων, η Πολιτεία έχει χρέος να διασφαλίσει στον βαρέως πάσχοντα -και ιδίως σ’ εκείνον που βρίσκεται σε μειονεκτική κοινωνική και οικονομική κατάσταση- συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης και νοσηλείας ως το τέλος της ζωής του.  Προς τούτο είναι ανάγκη η Πολιτεία, υπό όρους συνταγματικώς κατοχυρωμένης υποχρέωσης, ν’ αναπτύσσει, παραλλήλως με τις κλασικές νοσοκομειακές δομές, και ανάλογες υποστηρικτικές δομές για τον πάσχοντα, οι οποίες πρέπει να οργανώνονται και να λειτουργούν ως δομές «παρηγορητικής υποστήριξης».

β) Τέλος, τίθεται το ζήτημα του ποιες πρέπει, κατά τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, να είναι οι πρόνοιες της Έννομης Τάξης ως προς τον τρόπο, με τον οποίο η Πολιτεία αλλά και η Ιατρική Επιστήμη οφείλουν να συμπαρασταθούν στον βαρέως πάσχοντα, που έχει φθάσει πλέον στο τελευταίο στάδιο της ασθενείας του και δεν υφίσταται, επιστημονικώς, πιθανότητα αποφυγής του θανάτου.  Σε αυτή την περίπτωση, και προκειμένου ο πάσχων να μην υποφέρει υπό όρους που αναιρούν την αξία του και την αξιοπρέπειά του, είναι  όχι μόνο νοητή αλλά μάλλον επιβεβλημένη, συνταγματικώς και ηθικώς, η θεσμοθέτηση της κατάλληλης μεθόδου καταστολής.  Πρόκειται για την λεγόμενη «παρηγορητική καταστολή» ως την επέλευση του θανάτου η οποία, στο πλαίσιο του γαλλικής Ιατρικής και Νομικής Επιστήμης, αποκαλείται «sédation à long terme» ή  «sédation terminale».

Δ. Οι έννομες συνέπειες ως προς τους τρίτους

Τα όσα ήδη εκτέθηκαν, ως προς τις κατά την διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος υποχρεώσεις τόσο του ίδιου του φορέα όσο και της Πολιτείας αναφορικά με τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του Ανθρώπου, προσδιορίζουν με σχετική ευχέρεια και τις υποχρεώσεις των τρίτων προς την ίδια κατεύθυνση.

1. Πριν από κάθε άλλη προσέγγιση εν προκειμένω πρέπει να σημειωθεί -και πάλι όχι μόνο σε νομικό επίπεδο αλλά και σ’ επίπεδο ηθικής- ότι οι συνταγματικές ρυθμίσεις για την αξία του Ανθρώπου και για το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου επιβάλλουν στους τρίτους, και ιδίως προς εκείνους που έχουν τα μέσα, να δείξουν κυρίως προς τον βαρέως πάσχοντα συνάνθρωπο την Αλληλεγγύη τους.  Και εδώ τίθεται μ’ επίταση το ζήτημα της συμπόρευσης Πολιτείας και τρίτων στην ανέγερση των δομών παρηγορητικής στήριξης, για τις οποίες έγινε λόγος προηγουμένως.  Η θέση αυτή συνάδει πλήρως και προς το γράμμα και το πνεύμα της διάταξης του άρθρου 25 παρ. 4 του Συντάγματος, κατά την οποία: «Το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης».

2. Κατά τα λοιπά, το γράμμα και το πνεύμα του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος καθιστά, έναντι των τρίτων, επιβεβλημένη την απαγόρευση -άρα και την αντίστοιχη καθιέρωση αδικοπραξίας ή και εγκλήματος όταν παραβιάζεται η απαγόρευση αυτή- μεταξύ άλλων και των εξής συμπεριφορών:

α) Της συμμετοχής, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, στην αυτοκτονία.

β) Της σύμπραξης, και πάλι καθ’ οιονδήποτε τρόπο, στην πρακτική της ευθανασίας.

γ) Της εκδήλωσης στην πράξη οιασδήποτε μορφής συναλλαγών σχετικών  με μεταμοσχεύσεις -π.χ. με δωρεές οργάνων- οι οποίες έχουν, έστω και εμμέσως, σχέση με οικονομικά ανταλλάγματα και, έτσι, καταλήγουν να εξωθούν π.χ. τον δότη ή τους οικείους του ή άλλους τρίτους μεσάζοντες σε νομικώς και ηθικώς πλήρως απαξιωμένες πρακτικές εμπορευματοποίησης του σώματος.

Επίλογος

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο Συντακτικός Νομοθέτης, επικουρούμενος και από τις πολύ μεγάλες εκφραστικές δυνατότητες της Γλώσσας μας, κάθε άλλο παρά τυχαία κατέληξε στην έννοια της «αξίας» - και όχι στην διεθνώς καθιερωμένη έννοια της «αξιοπρέπειας»- στο πλαίσιο της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος.  Όπως άκρως συνειδητή και συμβολική πρέπει να θεωρηθεί και η επιλογή του να θέσει την άνω διάταξη στο Α΄ Τμήμα του Πρώτου Μέρους τους Συντάγματος.  Τα δεδομένα, λοιπόν, αυτά πρέπει ν’ αξιοποιούνται, στο ακέραιο, από τον ερμηνευτή και τον εφαρμοστή των συνταγματικών εν γένει ρυθμίσεων, κατ’ εξοχήν σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μια βαθιά και, συνακόλουθα, επώδυνη κοινωνική και οικονομική κρίση.

πηγή: prokopiospavlopoulos.gr

Προκόπης Παυλόπουλος: «Επισημάνσεις ως προς τα αδιαπραγμάτευτα Δικαιώματα της Ελλάδας επί των Θαλάσσιων Ζωνών της: Κυριαρχία και Κυριαρχικά Δικαιώματα»

Ομιλία του τέως ΠτΔ, Προκόπη Παυλόπουλου στο 7ο «Οικονομικό Forum των Δελφών» 2022, με τίτλο «Επισημάνσεις ως προς τα αδιαπραγμάτευτα Δικαιώματα της Ελλάδας επί των Θαλάσσιων Ζωνών της: Κυριαρχία και Κυριαρχικά Δικαιώματα». - Δελφοί, 9.4.2022

Προκόπης Παυλόπουλος: Η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, εκπτώσεις ως προς την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ που της ανήκουν κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, υπό το βάρος ενδεχόμενων έξωθεν πιέσεων για την, δήθεν, «κρίσιμη» γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας λόγω της συγκυρίας εξαιτίας της προκλητικής και απάνθρωπης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία

Στην ομιλία του, στο 7ο «Οικονομικό Forum των Δελφών» 2022, με τίτλο «Επισημάνσεις ως προς τα αδιαπραγμάτευτα Δικαιώματα της Ελλάδας επί των Θαλάσσιων Ζωνών της: Κυριαρχία και Κυριαρχικά Δικαιώματα», ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Οιαδήποτε συζήτηση γύρω από τα Δικαιώματα της Ελλάδας επί των Θαλάσσιων Ζωνών που της ανήκουν, κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση Montego Bay του 1982) -άρα και οιαδήποτε σχετική συζήτηση, αντιστοίχως, ως προς την Κυριαρχία της και τα Κυριαρχικά της Δικαιώματα εν προκειμένω- έχει ως αφετηρία την εξής θεμελιώδη θέση, η οποία αποτελεί πάγιο και αδιαπραγμάτευτο «πυλώνα» της Εξωτερικής μας Πολιτικής: Μια και μόνη διαφορά υφίσταται προς επίλυση, μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Πρόκειται για την οριοθέτηση της Νησιωτικής Υφαλοκρηπίδας και της επέκεινα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, κατά πλήρη εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, ήτοι κατά πλήρη εφαρμογή, «υπό το φως» και της διεθνούς νομολογίας, κατ’ εξοχήν των διατάξεων της κατά τ’ ανωτέρω Σύμβασης του Montego Bay του 1982.

- Α. Ακόμη και όταν, οπωσδήποτε αδοκίμως, χρησιμοποιείται -πάντως όχι από το Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο πάντοτε υιοθετεί για το συγκεκριμένο ζήτημα την προαναφερόμενη Εθνική Γραμμή- ο όρος «Θαλάσσιες Ζώνες», ο πληθυντικός αυτός ουδόλως και καθ’ οιονδήποτε τρόπο σημαίνει ότι η Ελλάδα επανέρχεται στην νομικώς εσφαλμένη και πολιτικώς επικίνδυνη ορολογία περί «διαφορών», η οποία ατυχώς υιοθετήθηκε στο «Κοινό Ανακοινωθέν» Ελλάδας-Τουρκίας της 8ης Ιουλίου 1997, κατά την τότε Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και μετέπειτα στα συμπεράσματα της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ελσίνκι, μεταξύ 10ης και 11ης Δεκεμβρίου 1999. Αυτός ο «πληθυντικός», ο οποίος επέτρεψε για κάποιο διάστημα στην Τουρκία να προβάλλει, σχεδόν ανενόχλητη, και τις «φαντασιώσεις» της περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο έχει, από πλευράς Ελλάδας, οριστικώς και αμετακλήτως καταδικασθεί μετά το 2004, ως εντελώς αντίθετη προς κάθε έννοια του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.

- Β. Τις προμνημονευόμενες παρατηρήσεις συμπληρώνουν και οι εξής δύο, επίσης πάγιες και αδιαπραγμάτευτες, θέσεις της Εξωτερικής μας Πολιτικής αναφορικά με τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια εν γένει έναντι της Τουρκίας: Πρώτον, ούτε τέθηκε, ούτε τίθεται ούτε πρόκειται να τεθεί -και, a fortiori, να γίνει δεκτό- θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, πολλώ μάλλον όταν η Συνθήκη αυτή είναι, κατά την ίδια την φύση της, μη επιδεκτική αναθεώρησης κατά τους ειδικούς περί τούτου κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Δεύτερον, ουδεμία επιρροή μπορεί ν’ ασκήσει, σε ό,τι αφορά την Κυριαρχία και τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της Ελλάδας, ο ισχυρισμός της Τουρκίας ότι δεν έχει προσχωρήσει στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, κατά την Σύμβαση του Montego Bay του 1982. Και τούτο διότι, όπως θα τονισθεί και στην συνέχεια, κατά την πάγια νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης η ως άνω Σύμβαση έχει επικυρωθεί από τον απαιτούμενο αριθμό Κρατών-Μελών της Διεθνούς Κοινότητας, ώστε να παράγει εθιμικούς -ορθότερα δε γενικώς παραδεδεγμένους- κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, οι οποίοι ισχύουν erga omnes, συνακόλουθα δε και έναντι της Τουρκίας. Με δεδομένη την διαχρονική κακοπιστία της Τουρκίας και την συνακόλουθη ασύστολη παραβατικότητά της εις βάρος του Διεθνούς Δικαίου ως προς τις σχέσεις της με την Ελλάδα, η Ελληνική πλευρά οφείλει να καθιστά, με κάθε τρόπο και με την μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια, ευκρινή και τα εξής:

- Γ. Ο όρος «Θαλάσσιες Ζώνες» ουδόλως διαφοροποιεί την σταθερή, μετά το 2004, στάση της Ελλάδας ότι μία, και μόνη, διαφορά υφίσταται προς επίλυση με την Τουρκία: Η οριοθέτηση της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενόψει των Δηλώσεων του 1994 και του 2015, με βάση τις οποίες η Ελλάδα έχει οριοθετήσει σαφώς και επακριβώς την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, ενδεχόμενη ενώπιον αυτού κοινή προσφυγή Ελλάδας και Τουρκίας, ύστερα από το αναγκαίο κατά το Διεθνές Δίκαιο συνυποσχετικό, μπορεί να νοηθεί μόνον εφόσον τηρηθούν και οι ακόλουθες, μεταξύ άλλων, προϋποθέσεις: Δεν είναι νομικώς δυνατό -αφού αποτελούν μέρος του «σκληρού πυρήνα» της Εθνικής μας Κυριαρχίας -ν’ αχθούν προς επίλυση π.χ. ζητήματα σχετικά με το Έδαφος, τον Εναέριο Χώρο και την Αιγιαλίτιδα Ζώνη. Η Ελλάδα διατηρεί, στο ακέραιο, το δικαίωμά της να επεκτείνει, μονομερώς και όποτε το κρίνει σκόπιμο, την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της από τα 6 ν.μ. στα 12 ν.μ. Και με βάση την τακτική της Τουρκίας είναι σκόπιμο η Ελλάδα να προσανατολίζεται περισσότερο προς την προοπτική πλήρους άσκησης του ως άνω δικαιώματός της για την ολοκληρωμένη επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ν.μ., παρά ν’ αγωνίζεται μόνο για την άρση του παντελώς αυθαίρετου «casus belli» της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης της 8ης Ιουνίου 1995, αμέσως μετά την έναρξη ισχύος του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας κατά την Σύμβαση του Montego Bay του 1982.

- Δ. Επομένως, κοινή προσφυγή Ελλάδας και Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι νοητή και θεσμικώς επιτρεπτή μόνον ως προς τα Κυριαρχικά Δικαιώματα -άρα όχι προς την Εθνική Κυριαρχία κατά τ’ ανωτέρω- επί της Υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, με πλήρη επήρεια των Νησιών μας. Στο δε απαιτούμενο σε αυτή την περίπτωση συνυποσχετικό, η Τουρκία οφείλει ν’ αναγνωρίσει την ισχύ του συνόλου της προαναφερόμενης Σύμβασης του Montego Bay του 1982. Πολλώ μάλλον όταν και σήμερα δεσμεύεται από την Σύμβαση αυτή, μολονότι δεν την έχει επικυρώσει, αφού παράγει, κατά την πάγια νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, οι οποίοι ισχύουν έναντι πάντων. Και στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινισθεί ότι επειδή η οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης συνδέονται ευθέως με τα όρια της Αιγιαλίτιδας Ζώνης -όχι ως προς την αρχή μέτρησής τους, δηλαδή ως προς την ακτογραμμή, αλλά ως προς την αφετηρία του πεδίου τους, που είναι το τέλος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης- η Ελλάδα θα πρέπει να επιλέξει την οδό της επέκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της στα 12 ν.μ. πριν από κάθε προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ή, τουλάχιστον, να διασφαλίσει στο σχετικό συνυποσχετικό, με πλήρη σαφήνεια, ότι το οιοδήποτε δεδικασμένο που θα προκύψει από την μετά την προσφυγή απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ουδόλως θίγει το δικαίωμά της για επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της στα 12 ν.μ. Κάτι το οποίο, επιπροσθέτως, είναι οιονεί «φυσική συνέπεια» των προμνημονευόμενων δηλώσεών της αναφορικά με την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου τούτου. Εν πάση δε περιπτώσει, και λόγω του κινδύνου από το νομικώς ανυπόστατο «τουρκολιβυκό μνημόνιο», η Ελλάδα μπορεί και οφείλει να επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της στα 12 ν.μ. σε όλο το πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου.

- Ε. Είναι προφανής η σημασία της απόφασης της 12ης Ιουλίου 2016 του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου μεταξύ Φιλιππίνων και Κίνας, ως προς το νομολογιακό προηγούμενο, το οποίο δημιουργεί υπέρ της Ελλάδας για το ότι αφενός Αιγιαλίτιδα Ζώνη και Συνορεύουσα Ζώνη έχουν όλα, ανεξαιρέτως, τα Ελληνικά Νησιά. Και, αφετέρου, Υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη «παράγουν», κατά την Σύμβαση του Montego Bay του 1982, όλα, ανεξαιρέτως και ανεξαρτήτως μεγέθους, τα Ελληνικά Νησιά -άρα και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο- τα οποία μπορούν να συντηρήσουν αυτοδυνάμως είτε ανθρώπινη ζωή είτε και απλή οικονομική δραστηριότητα. Επιπροσθέτως, και επειδή κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο η Υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας είναι και Υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η τελευταία οφείλει να συμπράξει, ευθέως και ενεργώς, υπέρ των Ελληνικών θέσεων στην διαδικασία οριοθέτησης των ως άνω Θαλάσσιων Ζωνών.

- ΣΤ. Με τα δεδομένα που δημιουργεί η κατά παράβαση κάθε έννοιας του Διεθνούς Δικαίου και της Διεθνούς Νομιμότητας απαράδεκτη και απολύτως καταδικαστέα εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να καταστήσουν σαφές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως στο ΝΑΤΟ ότι δεν είναι διατεθειμένες, κατ’ ουδένα τρόπο και υφ’ οιανδήποτε μορφή, να δεχθούν «εκπτώσεις» επί των κατά το Διεθνές Δίκαιο πάσης φύσεως Δικαιωμάτων τους ως προς τις Θαλάσσιες Ζώνες τους. Η επίκληση της, δήθεν, ιδιαίτερης γεωστρατηγικής θέσης της Τουρκίας, λόγω των ως άνω πολεμικών γεγονότων και της πιθανής «μεσολαβητικής» της παρέμβασης, κατ’ ουδένα τρόπο δικαιολογούν ανοχή της τουρκικής προκλητικής παραβατικότητας. Και τούτο κυρίως διότι το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο δεν είναι νοητό να εφαρμόζονται «επιλεκτικώς», a fortiori δε η εφαρμογή τους δεν είναι επίσης νοητό να «κάμπτεται» για την επίτευξη γεωστρατηγικών σκοπιμοτήτων, όποιες και αν είναι αυτές και όποιους και αν εξυπηρετούν. Και δεν πρέπει να υποτιμάται το ότι, κατ’ αποτέλεσμα, τέτοιες «γεωστρατηγικές» σκοπιμότητες επικαλέσθηκε και επικαλείται η Ρωσία προκειμένου να δικαιολογήσει την βάρβαρη εισβολή της στην Ουκρανία ενώ, επιπροσθέτως, η τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κυπριακή Δημοκρατία, από το 1974, και η έως σήμερα αδικαιολόγητη ανοχή της από την Διεθνή Κοινότητα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση σίγουρα «ώθησε» την Ρωσία να κάνει πράξη την εισβολή της. Εξ ου και η «συμπάθειά» της προς την Τουρκία που, μαζί με την ιταμή «ουδετερότητα» της τελευταίας, αφήνει ανοιχτό το πεδίο στην Ρωσία να της αναγνωρίζει ως και «μεσολαβητικό» ρόλο ως προς το μέλλον της χειμαζόμενης Ουκρανίας.

Επομένως, Ελλάδα και Κύπρος όχι μόνο δικαιούνται αλλά και οφείλουν να διευκρινίσουν προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ ότι, λόγω της erga omnes ισχύος του Διεθνούς Δικαίου, από πλευράς κυρώσεων Ρωσία και Τουρκία πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν αναλόγως και αντιστοίχως. Επέκεινα, Ελλάδα και Κύπρος δικαιούνται και οφείλουν να διευκρινίσουν, προς τις ίδιες κατευθύνσεις, ότι θα υπερασπισθούν τα Εθνικά τους Θέματα και τα Εθνικά τους Δίκαια ακόμη και αν πρέπει να προσφύγουν, εν τέλει και εν ανάγκη, στην αξιοποίηση της χρησιμοποίησης της διαδικασίας του veto.»

*Ομιλία στο 7ο «Οικονομικό Forum των Δελφών» 2022, με τίτλο «Επισημάνσεις ως προς τα αδιαπραγμάτευτα Δικαιώματα της Ελλάδας επί των Θαλάσσιων Ζωνών της: Κυριαρχία και Κυριαρχικά Δικαιώματα».

Ολοκληρώθηκε η εξόδιος ακολουθία του π. ΠτΔ Κάρολου Παπούλια - Με τιμές αρχηγού κράτους η ταφή του αύριο στα Γιάννενα (βίντεο)

Την σορό του Κάρολου Παπούλια προσκύνησαν ο διάδοχός του στη Προεδρία της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής....

Ο ήχος πένθιμου εμβατηρίου συνόδευσε τον Κάρολο Παπούλια στον οποίο η μπάντα και άγημα της Προεδρικής Φρουράς απέδωσαν τιμές αρχηγού κράτους. Πριν λίγη ώρα ολοκληρώθηκε η εξόδιος ακολουθία του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, στο Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, στο Παγκράτι, ενώ η ταφή του, όπως έχει γίνει γνωστό, θα γίνει αύριο στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, τόπο καταγωγής του εκλιπόντος.

Στην εξόδιο ακολουθία στην οποία χοροστάτησαν οι μητροπολίτες Ιωαννίνων Μάξιμος και Ναυπάκτου Ιερόθεος, παρέστη η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που άφησε ένα μπουκέτο λευκά λουλούδια στη σορό του εκλιπόντος, του οποίου η κηδεία έγινε με δημόσια δαπάνη. Την σύζυγο, τις κόρες και τις εγγονές του Κάρολου Παπούλια συλλυπήθηκε η κ. Σακελλαροπούλου, ενώ τον αποχαιρέτησε σχεδόν όλη η πολιτική ηγεσία της χώρας.

Επίσης, παραβρέθηκαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης και ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Ακόμη, τον Κάρολο Παπούλια τίμησαν ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, καθώς και ο στενός του φίλος, πρώην Πρόεδρος της Σερβίας, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς. Παρούσα ήταν και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η άφιξη της σορού του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, έγινε υπό τους ήχους πένθιμου εμβατηρίου από την μπάντα της Προεδρικής Φρουράς, ενώ άγημα ευζώνων απέδιδε τιμές. Την σορό του Κάρολου Παπούλια προσκύνησαν ο διάδοχός του στη Προεδρία της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.

Στο τελευταίο ταξίδι τον τίμησαν οι επί χρόνια στενοί του συνεργάτες στο υπουργείο Εξωτερικών και στη Προεδρία της Δημοκρατίας. Πέραν της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, επικήδειο εκφώνησε εκ μέρους των συνεργατών του, ο νομικός σύμβουλος σε όλη τη διάρκεια της θητείας του Κάρολου Παπούλια στη Προεδρία της Δημοκρατίας Κώστας Μηχιώτης, ο οποίος εξέφρασε την βαριά θλίψη για τον θάνατό του και επεσήμανε ότι η πρώτη του θητεία εκθειάστηκε απ' όλα τα πολιτικά κόμματα. Επίσης, τόνισε ότι η δεύτερη, που συνέπεσε με τη έναρξη της οικονομικής κρίσης και τα μνημόνια, χαρακτηρίστηκε από τα επεισόδια στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, στις 28 Οκτωβρίου του 2011, καθώς και από επικρίσεις πολιτικών δυνάμεων που ζητούσαν την παραίτησή του, για τα οποία ο Κάρολος Παπούλιας στενοχωρήθηκε πολύ, όμως αρνήθηκε οποιαδήποτε θεσμική εκτροπή.

Την εξόδιο ακολουθία του Κάρολου Παπούλια παρακολούθησαν μεταξύ άλλων οι Νίκος Δένδιας, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Λίνα Μενδώνη, Κώστας Σκανδαλίδης, Μιχάλης Κατρίνης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Γιάννα Αγγελοπούλου, Γιάννης Μανιάτης, Μιλένα Αποστολάκη, Χρήστος Παπουτσής, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, παλιοί συναγωνιστές, φίλοι και γνωστοί του.

Κατατερίνα Σακελλαροπούλου: «Σήμερα αποχαιρετάμε έναν πιστό και ανυστερόβουλο υπηρέτη του τόπου μας»

«Σήμερα αποχαιρετάμε έναν πιστό και ανυστερόβουλο υπηρέτη του τόπου μας. Τον ευπατρίδη Ηπειρώτη, που δεν δελεάστηκε ποτέ από τους πειρασμούς της εξουσίας. Διέψευσε έτσι, με το παράδειγμά του, όλους όσους εύκολα απαξιώνουν την πολιτική, την εποχή του λαϊκισμού, κρατώντας αταλάντευτα στη ζωή του και διδάσκοντάς μας τον δρόμο της αρετής». Με αυτά τα λόγια, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αποχαιρέτισε σήμερα το μεσημέρι τον Κάρολο Παπούλια, κατά τον επικήδειό της στην εξόδιο ακολουθία του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας.

«Η προσήλωσή του στο εθνικό συμφέρον υπήρξε σταθερή και βιωματική» σημείωσε η κα Σακελλαροπούλου, τονίζοντας, αναφερόμενη στην πολιτική διαδρομή του Κάρολου Παπούλια, πως «πολιτεύτηκε πάντα με την αποστασιοποιημένη αφοσίωση που του έδινε το σπουδαίο πλεονέκτημα να διακρίνει καθαρά τη μεγάλη εικόνα της διπλωματίας και της πορείας της χώρας».

Ειδική αναφορά έκανε και στην θητεία του στην Προεδρία της Δημοκρατίας κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, λέγοντας πως «όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, αντέδρασε καίρια, με το σιωπηλό και διακριτικό του τρόπο, όπως λίγοι γνωρίζουν, βοηθώντας τη χώρα να σταθεί όρθια», αλλά και πως: «Τίμησε με το ήθος του και τη συμπεριφορά του τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό, προασπίζοντας με σθένος την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα».


Ολόκληρη η ομιλία της Προέδρου της Δημοκρατίας κατά την εξόδιο ακολουθία του Κάρολου Παπούλια είναι η εξής:

«Μεγαλόπρεπα βουνά, μικρές κοιλάδες, σκληροί χειμώνες, σε αυτό το τοπίο της Ηπείρου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Κάρολος Παπούλιας. Κι όπως ισχύει για όλους μας, η γενέτειρά του τον διαμόρφωσε καθοριστικά. Με τα χωριά των μαστόρων, των ξυλογλυπτών, των αγιογράφων και των κτηνοτρόφων, των ανθρώπων με το καθαρό βλέμμα που δεν έπαψε ποτέ να έχει στην καρδιά του κι εκείνοι να τον τιμούν με την ψήφο τους.

Ίσως η επιβλητική φύση και η σιδερένια θέληση των χωριανών του να τον έκαναν λιγόλογο και λιτό, μαχητικό και πείσμονα, αφοσιωμένο στις πεποιθήσεις του, στην κοινωνική δικαιοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Απέφευγε τις κοσμικότητες, τις πολυτέλειες και τις ανούσιες κουβέντες, «μες την πολλή συνάφεια του κόσμου», όπως έλεγε ο Καβάφης. Στο ίδιο μικρό διαμέρισμα της Ασκληπιού, που ξεκίνησε ως βουλευτής, παρέμεινε μέχρι το τέλος. Ζώντας ανάμεσα στα βιβλία, που πάντα τον συντρόφευαν, μαζί με την άλλη μεγάλη του αγάπη, τον αθλητισμό.

Η προσήλωσή του στο εθνικό συμφέρον υπήρξε σταθερή και βιωματική, από πολύ νωρίς. Πολέμησε για τα πιστεύω του από μαθητής του γυμνασίου και τη μάχη αυτή, για μια καλύτερη πατρίδα, δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Στην Εθνική Αντίσταση, στις φοιτητικές οργανώσεις, στο ΠΑΚ και τον αγώνα κατά της δικτατορίας, στο ΠΑΣΟΚ, στη Βουλή, στην Κυβέρνηση, στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Πολιτεύτηκε πάντα με την αποστασιοποιημένη αφοσίωση που του έδινε το σπουδαίο πλεονέκτημα να διακρίνει καθαρά τη μεγάλη εικόνα της διπλωματίας και της πορείας της χώρας. Δεν ξοδεύτηκε ποτέ στη λεπτομέρεια, μένοντας επικεντρωμένος στα ουσιώδη και θεμελιώδη ζητήματα. Με τις παρεμβάσεις του στο μεσανατολικό, τη συμβολή του στην εξομάλυνση των στρατηγικών αντιθέσεων, τη συνεπή προώθηση της περιφερειακής συνεργασίας και την έγκαιρη αντίληψη των συσχετισμών ισχύος στη διεθνή σκηνή, χάραξε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Στον διάλογο με την Τουρκία είχε κάτι από το σκληροτράχηλο των ηπειρώτικων βουνών και τον κοινό νου των παιδιών της Σαμαρίνας. Το μνημόνιο Παπούλια - Γιλμάζ συνετέλεσε σημαντικά στη διασφάλιση των ελληνικών συμφερόντων και της ειρήνης στην περιοχή μας.

Στην Προεδρία της Δημοκρατίας, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, αντέδρασε καίρια, με το σιωπηλό και διακριτικό του τρόπο, όπως λίγοι γνωρίζουν, βοηθώντας τη χώρα να σταθεί όρθια. Τίμησε με το ήθος του και τη συμπεριφορά του τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό, προασπίζοντας με σθένος την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα.

Σήμερα αποχαιρετάμε έναν πιστό και ανυστερόβουλο υπηρέτη του τόπου μας. Τον ευπατρίδη Ηπειρώτη, που δεν δελεάστηκε ποτέ από τους πειρασμούς της εξουσίας. Διέψευσε έτσι, με το παράδειγμά του, όλους όσους εύκολα απαξιώνουν την πολιτική, την εποχή του λαϊκισμού, κρατώντας αταλάντευτα στη ζωή του και διδάσκοντάς μας τον δρόμο της αρετής».

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Απεβίωσε ο π. ΠτΔ, Κάρολος Παπούλιας: Πανελλήνια Συγκίνηση και αναγνώριση - Οι δηλώσεις της Πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας (βίντεο)

Ο πρώην ΠτΔ, Κάρολος Παπούλιας, υπήρξε Ευπατρίδης Πολιτικός με λαμπρές αντιστασιακές περγαμηνές, υπηρέτησε πολλαπλώς τον δημόσιο βίο της Χώρας, ιδίως δε ως ΠτΔ, υπηρέτησε το θεσμό με υψηλό πατριωτικό αίσθημα, ανιδιοτελή αφοσίωση στο καθήκον και ανεπίληπτο ήθος (Π,Π.)

Απεβίωσε σήμερα το πρωί, 26 Δεκεμβρίου 2021, σε ηλικία 92 ετών, ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Είχε γεννηθεί στο χωριό Μολυβδοσκέπαστος Ιωαννίνων και ήταν γιος του υποστράτηγου Γρηγορίου Παπούλια. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου (Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και Διεθνείς Σχέσεις) και στη συνέχεια έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας (Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο). Η διδακτορική διατριβή του είχε τίτλο: "Erwerb und Verlust des unmittelbaren Besitzes im griechishen und deutschen Recht" («Η κτήση και η απώλεια της Νομής κατά το ελληνικό και γερμανικό δίκαιο»).

Όσον αφορά την πολιτική του σταδιοδρομία, το 1974 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Ιωαννίνων για 26 χρόνια (1977-2004). Στην πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου διορίστηκε Υφυπουργός Εξωτερικών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1984, για να αναβαθμιστεί στη συνέχεια σε Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών. Την περίοδο 1985-1989 διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών, ενώ στην οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα 1989-1990 διετέλεσε Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών επανήλθε το 1993, για να παραμείνει μέχρι το 1996 και την παραίτηση της Κυβέρνησης Παπανδρέου, ενόψει της εκλογής του Κώστα Σημίτη στο αξίωμα του Πρωθυπουργού. Τέλος, διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.

13 Μαρτίου 2005 η τελετή ορκωμοσίας του Κάρολου Παπούλια για την 1η Προεδρική του θητεία ως ο 6ος Πρόεδρος της μεταπολιτευτικής Ελληνικής Δημοκρατίας και άλλα στιγμιότυπα από την εκπομπή "Η άλλη όψη" της ΝΕΤ με τον δημοσιογράφο Μανώλη Κοττάκη.

Οι Δηλώσεις της Πολιτειακής και Πολιτικής ηγεσίας

Η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου, δήλωσε για τον Κάρολο Παπούλια:

«Με συγκίνηση και θλίψη απευθύνουμε τον ύστατο χαιρετισμό στον Κάρολο Παπούλια, τον ευπατρίδη Ηπειρώτη και πολιτικό. Η συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και στον αντιδικτατορικό αγώνα καθόρισαν τον βηματισμό του, αντικατοπτρίζοντας τη διαρκή προσήλωσή του στα ιδανικά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης που υπερασπίστηκε με συνέπεια σε όλη τη διαδρομή του. Βαθύς γνώστης της διεθνούς πολιτικής, συνέβαλε κατά τη θητεία του στο Υπουργείο Εξωτερικών ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει ειδικό βάρος και να εδραιώσει τον ρόλο της ως παράγοντας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή μας. Διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δύο συνεχόμενες θητείες και τίμησε με το ήθος του και τη συμπεριφορά του τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό, προασπίζοντας με σθένος την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα​. Για την απώλειά του, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους του».

Τι δήλωσε ο π. ΠτΔ, Προκόπης Παυλόπουλος

Δήλωση για τον θάνατο του Κάρολου Παπούλια εξέδωσε ο τέως Προέδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, στην οποία αναφέρει τα εξής:

«Ο Κάρολος Παπούλιας, Ευπατρίδης Πολιτικός με λαμπρές αντιστασιακές περγαμηνές, υπηρέτησε πολλαπλώς τον δημόσιο βίο της Χώρας, ιδίως δε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με υψηλό πατριωτικό αίσθημα, ανιδιοτελή αφοσίωση στο καθήκον και ανεπίληπτο ήθος. Αιωνία η Μνήμη του».

Η δήλωση του πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ., Κυριάκου Μητσοτάκη

«Υπεύθυνο Πρόεδρο, οραματιστή υπουργό, ευγενή αντίπαλο και αφοσιωμένο πατριώτη» χαρακτηρίζει στην δήλωσή του τον Κάρολο Παπούλια ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης και εκφράζει την βαθιά του θλίψη για την απώλεια του.

Αναλυτικά η δήλωση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη: «Η πατρίδα αποχαιρετά, σήμερα, έναν μεγάλο Έλληνα. Γιατί ο Κάρολος Παπούλιας την υπηρέτησε πιστά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Από έφηβος ακόμη πολέμησε τον Γερμανό κατακτητή. Στα χρόνια της ωριμότητάς του αντιστάθηκε στη δικτατορία. Και, αργότερα, ως βουλευτής και υπουργός Εξωτερικών, υπήρξε απ' τις εμβληματικότερες προσωπικότητες της δημοκρατικής ζωής της χώρας.

Αποκορύφωμα της πορείας του, η ομόθυμη και πανάξια εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θέση που υπηρέτησε με σύνεση και με σοφία επί μία δύσκολη δεκαετία. Απαντώντας στις προκλήσεις των καιρών με πολιτική συνέπεια. Και κρατώντας ψηλά τη σημαία της αλήθειας κόντρα στα κύματα του λαϊκισμού. Ήταν ο Πρόεδρος της ενότητας, της πραότητας, αλλά και της αποφασιστικότητας.

Οι Έλληνες σκύβουν με σεβασμό το κεφάλι με τη σκέψη στον υπεύθυνο Πρόεδρο, τον οραματιστή υπουργό, τον ευγενή αντίπαλο και αφοσιωμένο πατριώτη. Στον προσιτό και ήπιο πολιτικό αλλά και στον ευαίσθητο και καλλιεργημένο άνθρωπο. Κρατούν τις δεκαετίες της ζωής του ως παράδειγμα πορείας ενός αληθινού δημόσιου άνδρα. Και εμπνέονται από το μήνυμα ενότητας και αξιοπρέπειας που θα εκπέμπει για πάντα. Για την απώλεια του Κάρολου Παπούλια εκφράζω και εγώ τη βαθιά μου θλίψη. Στην οικογένειά του, στους αγαπημένους του Ηπειρώτες, στους αμέτρητους φίλους του».

Δήλωση προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα για τον θάνατο του Κάρολου Παπούλια

Στο μήνυμά του για τον θάνατο του Κάρολου Παπούλια, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας αναφέρει: «Βαθιά δημοκρατικός, άνθρωπος του μέτρου, αλλά και της πράξης, ο Κάρολος Παπούλιας αφήνει βαθύ αποτύπωμα στην πολιτική ζωή του τόπου.

Η αφοσίωσή του στην πατρίδα, το λαό, την ελευθερία και τη δημοκρατία, καθορίζει τη ζωή του, από τα μαθητικά χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και τον αγώνα κατά της Χούντας, μέχρι την ανάδειξή του στο ύπατο θεσμικό αξίωμα της χώρας.

Τίμησε τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας με το ήθος, τον ανθρωπισμό, την προσήλωση στο διάλογο και τους θεσμούς, και το σεμνό ενωτικό του παράδειγμα.

Θα τον θυμόμαστε με σεβασμό και συγκίνηση ως τον πολιτικό και τον Πρόεδρο που ταύτισε το εθνικό με το αληθινό».

Το συλλυπητήριο μήνυμα του προέδρου του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη

«Με θλίψη και ευγνωμοσύνη αποχαιρετούμε τον πρ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια. Ο Κάρολος Παπούλιας συνέδεσε τη ζωή του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια και αξιοπρέπεια», αναφέρει ο Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης για τον Κάρολο Παπούλια.

Ο κ. Ανδρουλάκης επισημαίνει ότι κάθε σταθμός της πολιτικής του διαδρομής υπήρξε ξεχωριστός. Υπογραμμίζει ότι «συμμετείχε στην Αντίσταση ενάντια στις δυνάμεις κατοχής και ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης υπουργικής του θητείας ταυτίστηκε με τη διορατική, πατριωτική και εθνικά υπερήφανη εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τίμησε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας στην πιο κρίσιμη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας με μετριοπάθεια και σύνεση. Παρέμεινε μέχρι τέλους ένας οραματιστής της ειρήνης και του ανθρωπισμού, ένας ακούραστος υπερασπιστής της Δημοκρατίας. Θα τον θυμόμαστε με σεβασμό. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους του».

Το συλλυπητήριο μήνυμα του Γ.Γ. της ΚΟ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα

«Για την απώλεια του Κάρολου Παπούλια, πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος με την έντιμη πολιτική του διαδρομή άφησε το ιδιαίτερο στίγμα του στην πολιτική ζωή της χώρας, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του», αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά του ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ο ΥΠΕΞ, Νίκος Δένδιας για τον θάνατο του Κ. Παπούλια

«Ο Κάρολος Παπούλιας, o οποίος με τιμούσε με τη φιλία του, υπηρέτησε με ευπρέπεια και πνεύμα ομοψυχίας τον δημόσιο βίο από το ύπατο πολιτειακό αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως και τα εθνικά συμφέροντα από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών», ανέφερε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας σε ανάρτησή του στο Twitter.

«Θα θυμάμαι πάντα ότι όταν χρειάστηκε, την περίοδο που διατέλεσα Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, πρόσφερε τις υπηρεσίες του με αποτελεσματικότητα και διακριτικότητα. Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του».

Η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, Aντώνη Σαμαρά

«Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε ένας συνεπής αγωνιστής για τα ιδεώδη του και ταυτόχρονα ένας λαμπρός και καλλιεργημένος άνθρωπος. Υπηρέτησε με προσήλωση και μετριοπάθεια την πατρίδα, την παράταξή του, τον τόπο καταγωγής του, μα προπάντων τους θεσμούς της χώρας. Το εθνικό συμφέρον υπήρξε γνώμονας της πολιτικής του διαδρομής. Σε κρισιμότατες στιγμές για την Ελλάδα είχαμε την τύχη να προΐσταται της Πολιτείας, γεγονός ιδιαίτερα θετικό για τον τόπο. Ήταν ένας άψογος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, με αποφασιστικό και συνάμα διακριτικό ρόλο σε γεγονότα που έμελλε να ήταν καθοριστικά. Ο Κάρολος Παπούλιας πέρασε στην Ιστορία όπως έζησε: με σεμνότητα. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του», αναφέρει σε δήλωση του ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς.

Ευ. Βενιζέλος: Η Ελληνική Δημοκρατία έχει μεγάλη ιστορική υποχρέωση στον Κάρολο Παπούλια

Την ευθύνη του Κάρολου Παπούλια απέναντι στην Πατρίδα, το εθνικό καθήκον και τη Δημοκρατία, επισημαίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε δήλωση του για τον θάνατο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας.

«Ο Κάρολος Παπούλιας συναντήθηκε με την ευθύνη απέναντι στην Πατρίδα ήδη από παιδί μετέχοντας στην Εθνική Αντίσταση και συνέχισε ως νέος μετέχοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα. Ολιγόλογος και ουσιώδης, εξέφρασε την πιο ευπρεπή εκδοχή της μάχιμης πολιτικής ως αδελφικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και για πολλά χρόνια υπουργός των Εξωτερικών με γνώση και άποψη», σημειώνει ο κ. Βενιζέλος.

Επίσης, τονίζει ότι κλήθηκε να καταστεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με πρωτοβουλία της άλλης μεγάλης πλευράς του τότε κομματικού συστήματος, εκλεγόμενος δυο φορές με συντριπτική πλειοψηφία. Άσκησε τα καθήκοντά του με διακριτικό αλλά στιβαρό και αποτελεσματικό τρόπο την πιο δύσκολη περίοδο της Μεταπολίτευσης.

«Τα επεισόδια του Οκτωβρίου του 2011 στη Θεσσαλονίκη έδειξαν ότι η δυναμική του λαϊκισμού πλήττει το εθνικό συμφέρον και τη Δημοκρατία. Αυτά τα δυο υπερασπίστηκε ως αρχηγός του κράτους και ρυθμιστής του πολιτεύματος ο Κάρολος Παπούλιας», υπογραμμίζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ενώ επισημαίνει ότι «η Ελληνική Δημοκρατία του έχει μεγάλη ιστορική υποχρέωση» και καταλήγει: «Εμείς που είχαμε την τιμή να υπηρετήσουμε μαζί του ως βουλευτές και υπουργοί αποχαιρετούμε επιπλέον τον καλό φίλο, τον λάτρη της Ηπείρου, τον διανοούμενο και κοσμοπολίτη, τον εύχαρι και ευθυτενή Κάρολο Παπούλια. Από καρδιάς συλλυπητήρια στην οικογένειά του εκλιπόντος».

Νίκος Αναστασιάδης: Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε ένας σταθερός φίλος της Κύπρου και υποστηρικτής των δικαίων της

«Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε ένας σταθερός φίλος της Κύπρου και υποστηρικτής των δικαίων της», αναφέρει σε ανάρτησή του στο Twitter ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης.

Ο Πρόεδρος N. Αναστασιάδης προσθέτει: «Μας θλίβει όλους η είδηση του θανάτου του. Εκφράζω τα συλλυπητήρια μου στην οικογένειά του».

Κων/νος Τασούλας: Η πορεία του Κ. Παπούλια προσφέρει παράδειγμα πατριωτικής προσφοράς για την ενότητα και την πρόοδο του ελληνικού λαού

«Η ανασκόπηση της δημόσιας πορείας του, και ιδιαίτερα της αποκορύφωσής της στην Προεδρία της Δημοκρατίας μας προσφέρει ένα παράδειγμα πατριωτικής προσφοράς για την ενότητα και για την πρόοδο του ελληνικού λαού», τόνισε ο Πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας, με αφορμή τον θάνατο του Κάρολου Παπούλια.

Όπως σημείωσε στο συλλυπητήριο μήνυμά του ο κ. Τασούλας, «ο Κάρολος Παπούλιας με τη δράση του διεκδίκησε την ελευθερία και τη δημοκρατία, για να τις υπηρετήσει εν συνεχεία πιστά, γόνιμα, και ευόρκως, μέχρι το τέλος της μεστής ημερών ζωής του. Έχοντας εκλεγεί από το λαό των Ιωαννίνων σε εννέα διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις (1977-2004) τιμήθηκε και τίμησε τα Γιάννενα, διετέλεσε επί σειράν ετών Υπουργός Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης, και εκλέχτηκε πανηγυρικά Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε δύο θητείες (2005 - 2015). Προσέφερε έτσι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στη χώρα, και στο Έθνος μέσα από αιρετά αξιώματα, δημοκρατικά κατακτημένα, από την απήχηση και την αποδοχή που ευρύτερα είχε κερδίσει».

Ο κ. Τασούλας επισήμανε ότι «από το σπίτι του Μεζίνη που νοίκιαζε η οικογένειά του στην ακριτική Πωγωνιανή Ιωαννίνων ήδη προπολεμικά, μέχρι το Προεδρικό Μέγαρο η πορεία του χαρακτηριζόταν από γνήσια λαϊκότητα και ποτέ λαϊκισμό, προσήλωση στο δημοκρατικό πολίτευμα και την ευρωπαϊκή μοίρα της χώρας που την κατακτήσαμε, όπως έλεγε, "περνώντας από σαράντα κύματα", αλλά και πίστη στις αρετές και δυνατότητες των Ελλήνων που σε κάθε ευκαιρία αναδείκνυε».

Υπογράμμισε, δε, ότι η ανασκόπηση της δημόσιας πορείας του Κάρολου Παπούλια, και ιδιαίτερα της αποκορύφωσής της στην Προεδρία της Δημοκρατίας «μας προσφέρει ένα παράδειγμα πατριωτικής προσφοράς για την ενότητα και για την πρόοδο του ελληνικού λαού».

Γιώργος Παπανδρέου: Ο Κάρολος Παπούλιας με τη συνολική του δράση έδωσε παράδειγμα αφοσίωσης στις αρχές του και τα ιδανικά του

«Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε ένας συνεπής δημοκράτης, με έντονη αντιδικτατορική δράση», αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, σε δήλωσή του για τον Κάρολο Παπούλια, τον οποίο αποκαλεί «αγωνιστή της Δημοκρατίας και στενό οικογενειακό φίλο που εντάχθηκε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του στο ΠΑΣΟΚ».

Ο κ. Παπανδρέου σημειώνει ότι υπηρέτησε σε πολλές δημόσιες θέσεις, με κορυφαία αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας, και πάντα με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αλλά και με σημαντικές πρωτοβουλίες για την εμπέδωση της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της ειρήνης, σε ολόκληρο τον κόσμο.

Επισημαίνει ακόμη τη συνεισφορά του Κάρολου Παπούλια, που ως μέλος των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου «εργάστηκε για την προώθηση της Πρωτοβουλίας των Έξι για την αποπυρηνικοποίηση, με τους Ανδρέα Παπανδρέου, Αλφονσίν, Ντε λα Μαντρίτ, Νυερέρε, Πάλμε, και Γκάντι. Αγωνίστηκε για την εμπέδωση της ειρήνης στην ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής - με ισχυρή πάντα θέση για τα δίκαια του Παλαιστινιακού λαού, των Βαλκανίων, του Ευξείνου Πόντου, αλλά και για την εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία».

Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει πώς ο εκλιπών πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «με τη συνολική του δράση, έδωσε παράδειγμα αφοσίωσης στις αρχές του και τα ιδανικά του, ενώ με γενναιότητα και καρτερικότητα αντιμετώπισε κάθε δυσκολία, ακόμη και όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με ακραίες αντικοινωνικές και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, όπως στις εκδηλώσεις για την Επέτειο του ΟΧΙ στη Θεσσαλονίκη το 2011».

Εξαίρει την αγάπη του για την Ήπειρο και τα Γιάννενα που την έδειχνε με κάθε ευκαιρία και με έντονο και ιδιαίτερο τρόπο. Ο κ. Παπανδρέου υπογραμμίζει ότι «ο Κάρολος Παπούλιας, φεύγει έχοντας διαγράψει μια μεγάλη πορεία προσφοράς στον τόπο και αφήνει πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη αγώνων για τη δημοκρατία, την ειρήνη, τη συνεργασία και την αξιοπρέπεια των λαών».

Γραφείο Τύπου της ΝΔ: «Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες τον αποχαιρετούμε με ευγνωμοσύνη για την παρουσία του στη δημόσια ζωή»

«Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους μιας γενιάς που πρωταγωνίστησε στα μεγάλα γεγονότα του τελευταίου αιώνα. Από τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Εθνική Αντίσταση στην ανοικοδόμηση της χώρας και από τον αγώνα απέναντι στη χούντα μέχρι τη Μεταπολίτευση, ο Κάρολος Παπούλιας διακρίθηκε για την ανιδιοτέλεια και το ήθος του.

Από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας υπηρέτησε το ύπατο αξίωμα της χώρας με ακεραιότητα και συναίσθηση της ευθύνης του ρόλου του, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη διατήρηση της εθνικής ενότητας σε μια περίοδο που η ομοψυχία δοκιμάστηκε έντονα. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες τον αποχαιρετούμε με ευγνωμοσύνη για την παρουσία του στη δημόσια ζωή», αναφέρει σε γραπτή του δήλωση το γραφείο τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: «Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπήρξε εγκρατής, ισορροπημένος και σοφός».

«Η ισχυρή παρακαταθήκη που παρέδωσε στην πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελεί σημείο μελέτης και έμπνευσης για τις επόμενες γενιές», αναφέρει στην ανακοίνωσή του για την απώλεια του Κάρολου Παπούλια, το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, και εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στη σύζυγο και τις κόρες του.

Στην ανακοίνωσή του αναφέρει: «Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε από τις πιο επιδραστικές πολιτικές μορφές των τελευταίων δεκαετιών τόσο για την πολιτική ζωή της Ελλάδας ευρύτερα, όσο και για τη Δημοκρατική Παράταξη ειδικότερα.

Υπήρξε άνθρωπος ηπίων τόνων, πολιτικός που γνώριζε τη σημασία των ισορροπιών μπροστά στο εθνικό συμφέρον και επί σειρά ετών στενός συνεργάτης υψηλής εμπιστοσύνης και εχεμύθειας του Ανδρέα Παπανδρέου.

Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του Αγώνα κατά της Δικτατορίας από μικρός ταύτισε την προσωπική του πορεία με την πορεία του ελληνικού λαού για ένα καλύτερο μέλλον στη βάση πανανθρώπινων αξιών.

Ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας υπηρέτησε σε πολιτικές θέσεις το Υπουργείο Εξωτερικών από το 1984 που ορκίστηκε Υφυπουργός. Το 1996 μαζί με την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου από Πρωθυπουργός παραιτήθηκε κι εκείνος από Υπουργός Εξωτερικών.

Κορυφαία στιγμή και προσφορά του ήταν όταν λίγους μήνες πριν από την παραίτησή του με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον υπέγραψε την Ενδιάμεση Συμφωνία Ελλάδας και, σημερινής, Βόρειας Μακεδονίας με την οποία ήρθη το αδιέξοδο των προηγούμενων ετών δημιουργώντας τις βάσεις για μια νέα εποχή στις σχέσεις των δύο χωρών, αλλά και για τον ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια.

Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπήρξε εγκρατής, ισορροπημένος και σοφός. Απέφευγε τις προκλήσεις και καθώς ήταν βαθύς γνώστης των ελληνικών και διεθνών ισορροπιών ο λόγος του είχε πάντα ειδικό βάρος για όλους».

Πρωθυπουργός Βαλλονίας: Ο Κάρολος Παπούλιας ήταν σπουδαίος δημοκράτης και εξαιρετικός διπλωμάτης

Tα συλλυπητήριά του για την απώλεια του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, εκφράζει με ανάρτησή του στο Twitter και ο πρωθυπουργός της Βαλλονίας, Έλιο Ντι Ρούπο, κάνοντας λόγο για έναν «σπουδαίο δημοκράτη κι έναν εξαιρετικό διπλωμάτη».

Ειδικότερα, ο Έλιο Ντι Ρούπο αναφέρει:

«Έφυγε από τη ζωή ο πρώην Πρόεδρος της Ελλάδας Κάρολος Παπούλιας, σπουδαίος δημοκράτης και εξαιρετικός διπλωμάτης. Εκφράζω στον ελληνικό λαό και τους οικείους του όλη μου την αδελφική στοργή και τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».

Η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη

Με μια δήλωση, ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, σχολίασε το θάνατο του Κάρολου Παπούλια: «Ο Κάρολος Παπούλιας υπήρξε φίλος κι ένας αφοσιωμένος αγωνιστής ήδη απ' τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης και του αντι-δικτατορικού αγώνα. Υπηρετήσαμε μαζί στο ΠΑΣΟΚ απ' την ίδρυσή του και μετά. Ήταν πάντα ένας άνθρωπος με σταθερές απόψεις και μετριοπαθή εκφορά του λόγου. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Η δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή

«Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες αποχαιρετούμε με συγκίνηση τον Πρόεδρο Κάρολο Παπούλια. Τον ευπατρίδη πολιτικό που υπηρέτησε με αίσθημα ευθύνης τη χώρα και τίμησε το ύπατο πολιτειακό αξίωμα, με τη σωφροσύνη και τη μετριοπάθεια που χαρακτήρισαν άλλωστε ολόκληρη τη πορεία του στο δημόσιο βίο.

Προσωπικά θα κρατήσω στη μνήμη μου τις μακρές συζητήσεις μας, αλλά και τη ζεστή φιλοξενία του στην πολυαγαπημένη του γη της Ηπείρου.

Στην οικογένειά του εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου», αναφέρει σε δήλωση του ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής.

Ο ΥΠΤΠ, Τάκης Θεοδωρικάκος: Ο Κάρολος Παπούλιας ήταν σύμβολο συμφιλίωσης και εθνικής ενότητας

Ανάρτηση για την απώλεια του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, έκανε στα social media και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος. Χαρακτηριστικά έγραψε: «Ο Κάρολος Παπούλιας θα μείνει για πάντα στη μνήμη των Ελλήνων ως σύμβολο της συμφιλίωσης και της εθνικής ενότητας. Τίμησε με το ήθος του όλα τα αξιώματα που υπηρέτησε. Αιωνία του η μνήμη!».

Ακολουθεί το βιογραφικό του εκλιπόντος  π. ΠτΔ, Κάρολου Παπούλια

 

Προκόπης Παυλόπουλος: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Κράτη-Μέλη, οι Πολίτες» - Διαδικτυακή Συζήτηση

 

Προκόπης Παυλόπουλος: Υπάρχουν σήμερα Δυνάμεις στην παγκόσμια σκηνή που θέλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση στο «περιθώριο». Έχουμε λοιπόν xρέος να υπερασπισθούμε την Ε.Ε. και ν’ αγωνισθούμε για την Ολοκλήρωσή της, όχι μόνον ως Ευρωπαίοι Πολίτες. Αλλά και ως Πολίτες του Κόσμου, «στην υπηρεσία» του Ανθρώπου, του Ανθρωπισμού, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, άρα «στην υπηρεσία» του ίδιου μας του Πολιτισμού

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος μετέσχε σε Διαδικτυακή Συζήτηση, την οποία διοργάνωσε το γαλλόφωνο Πανεπιστημιακό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Szeged – σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου (EPLO) – με θέμα: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Κράτη-Μέλη, οι Πολίτες». Στην ίδια συζήτηση, εκτός από τον κ. Παυλόπουλο, μετείχαν ο πρώην Πρωθυπουργός της Γαλλίας κ. Jean-Pierre Raffarin, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας κ. János Martonyi και οι Ευρωβουλευτές κ.κ. László Trócsányi και François-Xavier Bellamy. Την συζήτηση συντόνισε ο Αναπληρωτής Διευθυντής επιστημονικών υποθέσεων του Ιδρύματος Otto Habsburg κ. Gergely Fejérdy, ενώ τα συμπεράσματά της συνόψισε ο Καθηγητής κ. Péter Kruzslicz, Διευθυντής του γαλλόφωνου Πανεπιστημιακού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Szeged. 

Κατά την παρέμβασή του ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Η τρέχουσα, ραγδαίως μεταβαλλόμενη, διεθνής συγκυρία – από τα τραγικά γεγονότα στο Αφγανιστάν ως την «εταιρική», στην πραγματικότητα αναμφισβητήτως και «στρατηγική», τριμερή «αμυντική», κατά τους ισχυρισμούς τους, σχέση μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ («AUKUS») – αποδεικνύει, στην πράξη, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν κάνει αποφασιστικά βήματα προς την τελική Ενοποίηση και Ολοκλήρωσή της αλλά, όλως αντιθέτως, οδηγείται, σχεδόν «παθητικώς», σ’ ένα είδος «περιθωρίου». Αυτό δε συμβαίνει και από δικά της λάθη. Πλην όμως και διότι είναι πλέον φανερό, ότι ορισμένοι «πρωταγωνιστές» στην Διεθνή Σκηνή επιδιώκουν – ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν λαμβάνουν υπόψη κατά τον σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής τους - την «συρρίκνωση» και, εν τέλει, την προαναφερόμενη περιθωριοποίησή της.

Α. Συγκεκριμένα, πασιφανείς ολιγωρίες στο πλαίσιο της οργάνωσης και λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδεικνύουν, ότι η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση είτε κάνει «βήματα σημειωτόν» είτε, ακόμη χειρότερα, βήματα προς τα πίσω. Όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και όσα συμβαίνουν σήμερα στο Αφγανιστάν – πραγματικό πλήγμα για τον Άνθρωπο, για την Δημοκρατία και για τον Πολιτισμό μας εν γένει – καθώς και στον Ειρηνικό Ωκεανό με πρωταγωνίστρια τις ΗΠΑ και με πρώτο «στόχο» την Κίνα, εν απουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δείχνουν, π.χ. και μεταξύ άλλων, ότι ένας θεμελιώδης πυλώνας της πορείας προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Ολοκλήρωση, εκείνος της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας («ΚΕΠΠΑ»), κατά τις διατάξεις των άρθρων 23 επ. της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μένει, το λιγότερο, «ατροφικός». Με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση, διανύοντας μια περίοδο απραξίας διεθνώς, που παραπέμπει στον μυθολογικό «Επιμενίδειο ύπνο», να είναι ουσιαστικώς απούσα, και μάλιστα σε κρισιμότατες στιγμές, από το διεθνές γίγνεσθαι. Κάτι το οποίο, προφανώς και αναμφιβόλως, πλήττει καιρίως αυτό τούτο το κύρος της, τόσο “intra muros” όσο και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον.

Β. Για όσο χρονικό διάστημα δεν διαθέτει έναν ισχυρό πυλώνα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται, κυριολεκτικώς, «άθυρμα» ιδίως στους υπολογισμούς εκείνων, οι οποίοι είτε δεν επιθυμούν να συμπράξουν μαζί της είτε – πράγμα ακόμη πιο δυσοίωνο – κατά βάθος την υποβλέπουν. Κάτι το οποίο είναι στις μέρες μας «ορατό δια γυμνού οφθαλμού», μεσ’ από την «ξαφνική» σύμπηξη της προμνημονευόμενης «εταιρικής-στρατηγικής» τριμερούς «αμυντικής» σχέσης μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ. Σχέσης, η οποία αλλάζει ουσιωδώς τις στρατηγικές προτεραιότητες των τελευταίων, επιφέροντας ευρύτερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις παγκοσμίως. Προδήλως, η σχέση αυτή καταλήγει να στρέφεται και εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε και κρίνεται απολύτως δικαιολογημένη η χωρίς περιστροφές αντίδραση και καταγγελία του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Αντίδραση και καταγγελία, την οποία κάθε συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος πρέπει να στηρίξει χωρίς επιφυλάξεις.

Γ. Είναι αδιανόητο για την Ευρωπαϊκή Ένωση να συνεχίζει μια τέτοια «διολίσθηση» στην Διεθνή Σκηνή. Είναι λοιπόν ανάγκη, εδώ και τώρα, να ολοκληρώσει, με ταχύτατους ρυθμούς, το «ημιτελές» Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα.

• - 1. Το οφείλει, κατ’ αρχάς, στους Ιδρυτές της. Οι οποίοι οραματίσθηκαν – χωρίς βεβαίως να αιθεροβατούν – μιαν Ενωμένη Ευρώπη προκειμένου να μην βιώσουμε ξανά τους εφιάλτες ενός Τρίτου, οπωσδήποτε μοιραίου για την Ανθρωπότητα, Παγκόσμιου Πολέμου.


• = 2. Το οφείλει, επίσης, στους Λαούς της και στον Πολιτισμό της. Τους οποίους πρέπει να υπερασπισθεί, στο ακέραιο, απέναντι στις «τραυματικές», γι’ αυτούς και για την Ευρωπαϊκή μας «ταυτότητα», προκλήσεις τρίτων, που πλήττουν στον πυρήνα της την Ευρωπαϊκή «αξιοπρέπεια» και «υπερηφάνεια». Και στο σημείο αυτό δεν μπορώ, ως Έλληνας αλλά και ως Ευρωπαίος, να μην επισημάνω την ως τώρα άκρως παθητική στάση των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι των απαράδεκτων προκλήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας και, κυρίως, της Κύπρου, της οποίας ένα σημαντικό μέρος τελεί ακόμη και σήμερα υπό τουρκική κατοχή! Γεγονός απαράδεκτο και για την ίδια την ουσία της Κυριαρχίας Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την Κυριαρχία αυτή κατοχυρώνει το ίδιο το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ιδίως δε η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση.


• - 3. Το οφείλει, τέλος, στην ίδια την Ανθρωπότητα. Για χάρη της οποίας έχει χρέος να διαδραματίσει έναν πραγματικά «πλανητικό» ρόλο. Ρόλο σύμφωνο με την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία και τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, για την υπεράσπιση του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης, των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Δικαιοσύνης, κατ’ εξοχήν δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Δ. Αυτή την «πλανητική» αποστολή μόνον η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να φέρει σήμερα σε πέρας, υπό τις προϋποθέσεις που επιβάλλει η σοβαρότητα και η κρισιμότητα των στόχων της. Τούτο προκύπτει από το ότι άλλες Δυνάμεις παγκοσμίως, όπως δυστυχώς και οι ΗΠΑ, θέτουν σε δεύτερη μοίρα την προοπτική υπηρέτησης της ως άνω αποστολής. Πρέπει δε να τονισθεί ότι οι ΗΠΑ, μέσω της «AUKUS», δείχνουν πώς η αντιπαλότητα, κατά την επιεικέστερη έκφραση, προς την Ευρωπαϊκή Ένωση επί Ντόναλντ Τραμπ μάλλον δεν ήταν συγκυριακή. Και αυτό διότι φαίνεται να συνεχίζεται επί Τζο Μπάϊντεν – μακάρι ν’ αναστραφεί στο άμεσο μέλλον - ώστε να παίρνει πια όλα τα χαρακτηριστικά μιας «στρατηγικής», καθώς προεξέθεσα, επιλογής που, επιπλέον, οδηγεί σ’ ένα είδος «κατακερματισμού» του ΝΑΤΟ. Επιλογής, η οποία παρά τον κατ’ αρχήν αμυντικό της προσανατολισμό ανοίγει, εμμέσως πλην σαφώς, και την «Κερκόπορτα» ενός «οικονομικού πολέμου», παγκοσμίως. «Πολέμου» ο οποίος, κατά τούτο, αποκτά σταδιακώς, με βάση και συγκεκριμένες προηγούμενες προς την ίδια κατεύθυνση παρενέργειες μιας εντόνως στρεβλωμένης Οικονομικής Παγκοσμιοποίησης, ορισμένα χαρακτηριστικά ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή την φορά οικονομικού, πλην όμως όχι λιγότερο επικίνδυνου για τον Άνθρωπο και την Ανθρωπότητα.

Καταλήγω με μια έκκληση που θυμίζει, τηρουμένων φυσικά των ιστορικών και άλλων αναλογιών, την ανάγκη υπεράσπισης της «παρακμάζουσας Ευρώπης», όπως την διατύπωσε ο Raymond Aron στο περίφημο δοκίμιό του, «Plaidoyer pour l’ Europe décadente» (έκδ. Robert Laffont, Παρίσι, 1977): Πρέπει ν’ αγωνισθούμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να υπερασπισθούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάνοντας πράξη την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Άρα την ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος κατά τους στόχους των Ιδρυτών της και κατά το γράμμα και το πνεύμα των Συνθηκών για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το χρέος αυτό αναλογεί όχι μόνο σ’ εκείνους, οι οποίοι ηγούνται είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε στα Κράτη-Μέλη. Ανήκει σε όλους, ανεξαιρέτως, τους συνειδητοποιημένους Πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι, με βάση την Ιστορία της και την προοπτική της, είμαστε και Πολίτες του Κόσμου. Κατά συνέπεια, η συντέλεση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης είναι χρέος μας και έναντι της Ανθρωπότητας, προκειμένου να υπερασπισθούμε, σε παγκόσμια κλίμακα, τον Άνθρωπο, τον Ανθρωπισμό, την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη. Σε τελική δε ανάλυση, προκειμένου να υπερασπισθούμε την Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας. Κάθε «συμβιβασμός» με την σημερινή, δυσοίωνη, κατάσταση και προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ανεπίτρεπτος. Όλως αντιθέτως, ας ακολουθήσουμε το «παράδειγμα» αντίστασης του Βerenger στον «Ρινόκερο» του Ionesco. Και ας διδαχθούμε από την ρήση του Paul Bourget: «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως σκεπτόμαστε. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, θα μάθουμε να σκεπτόμαστε όπως ζούμε».»

πηγή: prokopiospavlopoulos.gr

Ο Προκόπης Παυλόπουλος μιλά για το διαχρονικό μήνυμα της Εθνεγερσίας του 1821

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Προκόπιος Παυλόπουλος, μιλώντας στην Επετειακή Εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας για την συμπλήρωση 200 χρόνων από την Εθνεγερσία του 1821, με θέμα «Η δημιουργία του Νεότερου Ελληνικού Κράτους και οι διεθνείς επιπτώσεις της», επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Η "έκρηξη" της Επανάστασης των Ελλήνων, την 25η Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα, σηματοδότησε την αφετηρία του αγώνα τους για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού -ύστερα από τέσσερις, σχεδόν, αιώνες σκλαβιάς- και για την ίδρυση του Νεότερου Ελληνικού Κράτους. Ίδρυση, η οποία επισφραγίσθηκε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, που υπέγραψαν η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία την 3η Φεβρουαρίου 1830. Η ιστορική αποτίμηση της Εθνεγερσίας των Ελλήνων, το 1821, δεν είναι επιτρεπτό, υπό όρους επιστημονικώς τεκμηριωμένης ιστορικής αλήθειας, να ερευνηθεί με μονοσήμαντο τρόπο. Συγκεκριμένα δε, πάντα με βάση τα επιστημονικά ιστορικά δεδομένα, πρέπει να εξετασθεί, τουλάχιστον, υπό την εξής διπλή έποψη:

- Α. Παρά την εννιάχρονη καθυστέρηση, ως την τελική έκβαση της Εθνεγερσίας του 1821, ένα είναι γεγονός: Από την στιγμή που επαναστάτησαν, οι Έλληνες είχαν πάρει την αμετάκλητη απόφαση να φθάσουν, με οιοδήποτε κόστος, ως το τέλος.

1. Ήτοι ως την οριστική αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού και την ίδρυση ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, βασισμένου στις φιλελεύθερες δημοκρατικές αρχές και αξίες της Αμερικανικής Επανάστασης -σύμφωνα με την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της 4ης Ιουλίου 1776- και ιδίως της Γαλλικής Επανάστασης του 1789, με πρότυπο την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789.

2. Τούτο φάνηκε ήδη από το περιεχόμενο της πρωτόλειας Διακήρυξης της Μεσσηνιακής Συγκλήτου που, όπως ήδη αναφέρθηκε, συνήλθε στην Καλαμάτα την 23η Μαρτίου 1821. Κυρίως όμως φάνηκε από τις διαδοχικές συνταγματικές πρωτοβουλίες των αγωνιζόμενων Ελλήνων, οι οποίες κατέληξαν, την 1η Μαΐου 1827 στην Τροιζήνα, στο «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος». Ένα Σύνταγμα το οποίο -ανεξάρτητα από την περιορισμένη, λόγω της συγκυρίας της εποχής, εφαρμογή του- θεωρείται, ακόμη και σήμερα, ως ένα από τα αρτιότερα, ιδίως από πλευράς θεσμικών χαρακτηριστικών, Συντάγματα της Ελλάδας. Και ένα Σύνταγμα το οποίο διακρίνεται για την πρωτοποριακή, ως προς τα θεσμικά στοιχεία της, καθιέρωση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας, για την άρτια διατύπωση της - «κομβικής», ως προς τα θεσμικά θεμέλια της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου- αρχής της Διάκρισης των Εξουσιών και για την πληρότητα της θεσμοθέτησης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

- Β. Η Εθνεγερσία των Ελλήνων, το 1821, και η τελική της έκβαση με την θεμελίωση του Νεότερου Ελληνικού Κράτους, το 1830 κατά το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, πρέπει, για προφανείς λόγους ιστορικής ακρίβειας και πληρότητας, να εξετασθεί και υπό την έποψη του πώς και γιατί υπήρξε το πρόπλασμα και ο προπομπός του Έθνους-Κράτους, το οποίο στην συνέχεια επικράτησε στην Ευρώπη, ως γενικευμένο πρότυπο κρατικής οργάνωσης. Ήτοι κρατικής οντότητας, της οποίας η κυριαρχία διασφαλίζει και την αυτονομία της καθώς και την αυτοδιοίκησή της, με πυρήνα τα εθνικά της χαρακτηριστικά. Και η έρευνα αυτή είναι τόσο περισσότερο αναγκαία, όσο η επικρατούσα σήμερα στο πεδίο της ιστορικής έρευνας άποψη δέχεται πώς, υπό τα δεδομένα που προεκτέθηκαν, η γέννηση του Νεότερου Ελληνικού Κράτους και η μετέπειτα ταχεία εξάπλωση του προτύπου του το καθιστά οιονεί θεμέλιο της Ευρώπης, όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Και μάλιστα της Ευρώπης, η οποία περιλαμβάνει τόσο τα Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και τα Κράτη που βρίσκονται ακόμη εκτός αυτής.

- Γ. Οι σκέψεις που προηγήθηκαν επιτρέπουν, με πλήρη σεβασμό στην ιστορική αλήθεια, την συναγωγή και των εξής δύο συμπερασμάτων:

1. Κατά πρώτο λόγο οι ίδιοι οι Έλληνες, μέσω της Εθνεγερσίας του 1821 και της πραγμάτωσης του οράματός τους να δημιουργήσουν ένα Έθνος-Κράτος βασισμένο στις αρχές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με σημείο αναφοράς την Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του 1776 και ιδίως την Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789, δίνουν, ακόμη και σήμερα, αποστομωτική απάντηση σ’ εκείνους, οι οποίοι, καλυπτόμενοι πίσω από καταφανώς ανακριβείς «επιστημονικοφανείς» αναλύσεις, αμφισβητούν το ότι η Ελλάδα ανήκει, εκ καταγωγής, στην Δύση. Δηλαδή σ’ εκείνους, οι οποίοι υποστηρίζουν πως ναι μεν η Ελλάδα υπήρξε κοιτίδα και λίκνο του Κλασικού Πολιτισμού, ο οποίος είναι θεμελιώδης πυλώνας του Δυτικού Πολιτισμού, πλην όμως η Ελλάδα και οι Έλληνες ανήκουν, κατά βάση, στην Ανατολή. Όλως αντιθέτως, ουδείς δικαιούται σήμερα ν’ αμφισβητεί το ότι, ήδη από την ίδρυση του Νεότερου Ελληνικού Κράτους το 1830, η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει μέρος της Δύσης. A fortiori δε πραγματική αντηρίδα της Δύσης και του Πολιτισμού της. Το πρώτο αυτό συμπέρασμα τεκμηριώνουν αμαχήτως και πιστοποιούν διαχρονικώς από την μια πλευρά η Ιστορία και, από την άλλη πλευρά, η γεωγραφική θέση της Ελλάδας. Πραγματικά, και πάντα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, η Ελλάδα, ως Κράτος-Έθνος, αποτελεί το ακραίο όριο της Δύσης προς την Ανατολή. Ένα όριο το οποίο αρχικώς καθόρισαν οι Μηδικοί Πόλεμοι, μέσ’ από την νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών και, επέκεινα, κατά του ανατολικού δεσποτισμού, τόσο σ’ επίπεδο κρατικής οργάνωσης όσο και σ’ επίπεδο τρόπου σκέψης και υπεράσπισης του Ανθρώπου και της Δημοκρατίας. Τα ως άνω δεδομένα καθιστούν την Ελλάδα τόσο περισσότερο σημαντικό μέρος της Δύσης, όσο, λόγω της γεωγραφικής της θέσης και, κυρίως, λόγω των πολιτισμικών καταβολών της, είναι σε θέση να «κοιτάζει» προς την Ανατολή, διευκολύνοντας ή και κατευθύνοντας τον Διάλογο των Πολιτισμών ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, διαψεύδοντας έτσι τις προβλέψεις περί, δήθεν, «Σύγκρουσης των Πολιτισμών» και συμβάλλοντας, μέσω της γεφύρωσης και της ελεύθερης επικοινωνίας των Πολιτισμών, στην υπεράσπιση της Ειρήνης. Κάτι που αποκτά κεφαλαιώδη σημασία στους σύγχρονους ταραγμένους καιρούς μας.

2. Κατά δεύτερο λόγο, το πρότυπο του Έθνους-Κράτους των Ελλήνων του 1830, όπως επικράτησε ως γενικευμένο πρότυπο κρατικής οργάνωσης στην συνέχεια, είναι πάντα το σταθερό θεμέλιο, πάνω στο οποίο μπορεί και πρέπει να στηριχθεί το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα, στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την τελική της ενοποίηση. Με την έννοια ότι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και πρέπει να οικοδομηθεί ως ομοσπονδιακού τύπου κρατική οντότητα, υπό όρους Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που στηρίζεται στο Κράτος Δικαίου και στην υπεράσπιση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διαμορφώνοντας, παραλλήλως, μια γνήσια συνείδηση Ευρωπαίου Πολίτη. Σε αυτή, λοιπόν, την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία τα κεντρικά της όργανα θα έχουν τις γενικές αρμοδιότητες που αναλογούν στις ομοσπονδιακού τύπου κρατικές οντότητες, ιδίως δε τις αρμοδιότητες που θα επιτρέπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να διαδραματίσει τον ιστορικό πλανητικό της ρόλο, δηλαδή τον ρόλο υπεράσπισης, σε παγκόσμια κλίμακα, των αρχών και αξιών του Ανθρώπου, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, κατ’ εξοχήν δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Όμως κάθε Κράτος-Μέλος, ως Έθνος-Κράτος, θα διατηρεί ακέραια και απαράγραπτα τα εθνικά του χαρακτηριστικά, και σε ό,τι αφορά την αυτονομία του και την αυτοδιοίκησή του και σε ό,τι αφορά τις ιστορικές καταβολές και τις ιστορικές του προοπτικές. Και μέσ’ από αυτήν την ιστορική πορεία, κάθε Κράτος-Έθνος θα προσφέρει, ενσυνειδήτως και απλόχερα, τον «ευρωπαϊκό οβολό» του, προκειμένου να εμπλουτίζονται, αενάως και αδιαλείπτως, η Ευρωπαϊκή Δημοκρατία και ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός.
Αν αποδεχθούμε την εξέτασή της υπ’ αυτή την διπλή έποψη, η Εθνεγερσία των Ελλήνων του 1821, η οποία κατέληξε στην ίδρυση του Νεότερου Ελληνικού Κράτους ως Έθνους-Κράτους «παραδειγματικής» εμβέλειας για την εν γένει Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, όχι μόνο μπορεί να ερευνηθεί υπό όρους τεκμηριωμένης ιστορικής αλήθειας. Αλλά και, επιπλέον, μπορεί να συνεισφέρει πολλά τόσο στο πεδίο της τόνωσης του Διαλόγου των Πολιτισμών όσο και στην επιτάχυνση της πορείας του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος προς την, για πολλούς και αυτονόητους λόγους ευκταία, τελική του ολοκλήρωση.».

Προκόπης Παυλόπουλος: «Ντροπή ένα τμήμα της Κύπρου να τελεί ακόμα υπό τουρκικό ζυγό»

από την άφιξή του στο διεθνές αεροδρόμιο «Γλαύκος Κληρίδης»

Ο τέως ΠτΔ, Προκόπης Παυλόπουλος, επισκέπτεται την Κύπρο στο πλαίσιο των διήμερων εορτασμών του Δήμου Αγίας Νάπας για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και της Μοναδικής Μάχης της Αγίας Νάπας στις 17 Μαρτίου 1826.

Στην Κύπρο βρίσκεται ο τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, προκειμένου να δώσει το «παρών» στους διήμερους εορτασμούς του Δήμου Αγίας Νάπας και του Συνδέσμου Φίλοι Πάρκου Γλυπτικής «Άρωμα» Αγίας Νάπας για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και της μοναδικής μάχης της Αγίας Νάπας, στις 17 Μαρτίου 1826.

Ο κ. Παυλόπουλος έφτασε σήμερα το μεσημέρι στη Λάρνακα, όπου τον υποδέχθηκε ο δήμαρχος Αγίας Νάπας, Χρήστος Ζαννέτου.

Κατά την άφιξή του στο διεθνές αεροδρόμιο «Γλαύκος Κληρίδης», ο κ. Παυλόπουλος δήλωσε: «Είναι προσκύνημα στην Κύπρο για μένα. Για πολλοστή φορά, αλλά όσες φορές και να έρθω στην Κύπρο, το προσκύνημα θα έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, πόσο μάλλον με αυτή την συγκυρία για την οποία ευχαριστώ και τον δήμαρχο Αγίας Νάπας, Χρήστο Ζαννέττου, τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και φίλο μου, Νίκο Αναστασιάδη και ιδίως τον φίλο μου τον Γιώργο Γεωργή» (σσ καθηγητής Ιστορίας).

«Θέλω να τονίσω», σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος, «ότι είναι πολύ σημαντική αυτή η επέτειος. Αυτή η μάχη που έγινε στις 17 Μαρτίου 1826, μας διδάσκει πολλά σήμερα και αυτό θα τονίσω στην ομιλία μου, το λέω και από τώρα. Αυτή η μάχη και η επέτειος που γιορτάζουμε, μας διδάσκει ότι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε ακόμη στο πλαίσιο της εθνεγερσίας. Ένα κομμάτι της Κύπρου τελεί ακόμη υπό τουρκικό ζυγό. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ» ανέφερε και πρόσθεσε: «Γι' αυτό, για εμάς τους Έλληνες απανταχού της γης και για όλο τον ελληνισμό, η εθνεγερσία συνεχίζεται και θα είμαστε εδώ μέχρι να ελευθερωθεί και το τελευταίο κομμάτι της κυπριακής γης. Μέχρι να αποκτήσει η Κυπριακή Δημοκρατία την οντότητα της και την κυριαρχία που της αναλογεί και με βάση το διεθνές και με βάση το ευρωπαϊκό Δίκαιο».

Ο τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είπε πως «η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να είναι μία και αδιαίρετη, πρέπει να υπάρξει μια κυπριακή ομοσπονδία, όχι συνομοσπονδία το τονίζω, πρέπει αυτή η ομοσπονδία να έχει μια προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και το κυριότερο από όλα, πλήρη κυριαρχία, που σημαίνει πως δεν νοούνται στο κυπριακό έδαφος ούτε στρατεύματα κατοχής ούτε εγγυήσεις τρίτων».

Και ξεκαθάρισε ότι αυτό δεν αφορά μόνο τους εισβολείς στην Κύπρο. «Όταν λέμε για τρίτους εννοούμε κάθε τρίτο. Πρέπει η κυριαρχία να αποκατασταθεί», είπε, τονίζοντας πως «όλος ο ελληνισμός, με αρραγή ενότητα να καταθέσει τον οβολό του για τούτη την μαρτυρική Κύπρο. Γι' αυτό είμαστε εδώ για να θυμόμαστε το χρέος ότι ο αγώνας συνεχίζεται, για να θυμόμαστε ότι πρέπει να ξυπνήσουμε τη διεθνή κοινότητα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί είναι ντροπή το γεγονός ότι διαρκεί ακόμα αυτή η απαράδεκτη εκκρεμότητα, που προσβάλλει βάναυσα το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Αυτό τιμούμε σήμερα και στην μνήμη των προγόνων μας τους λέμε ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση».

Ορκίζεται και αναλαμβάνει τα καθήκοντά της η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου

Ορκίζεται και αναλαμβάνει σήμερα τα νέα της καθήκοντα της η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας...

Η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, η κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναλαμβάνει σήμερα το μεσημέρι τα νέα της καθήκοντα, αφού πρώτα ολοκληρωθεί η ορκωμοσία της στη Βουλή των Ελλήνων και μεταβεί στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη για κατάθεση στεφάνου. Ορκίζεται ενώπιον της Βουλής η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας

Η τελετή παράδοσης-παραλαβής θα πραγματοποιηθεί περί τις 12:00 το μεσημέρι, οπότε αναμένεται η κα Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου θα την υποδεχθεί ο απερχόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Το τελετουργικό προβλέπει ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από την Μπάντα των Ενόπλων Δυνάμεων και αμέσως μετά η νέα Πρόεδρος και ο απερχόμενος Πρόεδρος θα κατευθυνθούν στο Προεδρικό Γραφείο για τις καθιερωμένες δηλώσεις.

Εξαιτίας των αυστηρών μέτρων για τον κορονοϊό θα είναι αρκετά περιορισμένος ο αριθμός των ατόμων που θα παραστούν στην τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, ενώ η εκλεγμένη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, συναισθανόμενη την ανάγκη συλλογικής προσπάθειας και ευθύνης για την αντιμετώπιση της επιδημίας του κορονοϊού, αποφάσισε τη ματαίωση της παραδοσιακής τελετής συγχαρητηρίων για την ανάληψη των καθηκόντων της που είχε προγραμματιστεί για αύριο Σάββατο, 14 Μαρτίου στο Προεδρικό Μέγαρο.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, μέχρι πρότινος Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), προτάθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2020, από τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και στις 22 Ιανουαρίου 2020 εξελέγη από την Βουλή των Ελλήνων με 261 ψήφους (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ,ΚΙΝΑΛ), αποτελώντας την πρώτη γυναίκα που θα αναλάβει το ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας.

Ωστόσο, αυτή, δεν είναι η μοναδική πρωτιά για την νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καθώς υπήρξε και η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος στην ιστορία του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου της χώρας από τον Οκτώβριο του 2018.

Νομικός και Δικαστής εγνωσμένου κύρους, η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε το στίγμα των προθέσεών της, κατά την πρώτη της δήλωση μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή της με 261 ψήφους, υπογραμμίζοντας ότι «έχω πλήρη συνείδηση του βάρους που επωμίζομαι και του χρέους που αναλαμβάνω», ενώ παράλληλα σημείωσε ότι «η χώρα μας, ένα σύγχρονο κράτος δικαίου, αποτελεί παράγοντα σταθερότητας ανάπτυξης πολιτισμού και δημοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη διατήρηση και βελτίωση της θέσης αυτής είναι η διασφάλιση της εδαφικής της ακεραιότητας και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων». Επίσης, διαβεβαίωσε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ότι θα δώσει όλες τις δυνάμεις της για την εκπλήρωση του συνταγματικού της ρόλου.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Νομικής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1978.

Το 1982 διορίσθηκε εισηγητής στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το 1988 προήχθη στον βαθμό του παρέδρου και τοποθετήθηκε στο Γ΄ Τμήμα. Το 2000 προήχθη στον βαθμό του συμβούλου και τοποθετήθηκε στο Ε' Τμήμα. Στις 23.10.2015 προήχθη στον βαθμό του αντιπροέδρου και τοποθετήθηκε στο Γ´ Τμήμα, ως αναπληρώτρια πρόεδρος. Στις 17.10.2018 προήχθη στον βαθμό του προέδρου του δικαστηρίου.

Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της άδειας (1989-1990), παρακολούθησε μαθήματα συνταγματικού και διοικητικού δικαίου μεταπτυχιακού επιπέδου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, PARIS II.

Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ (1993-1995 και 2000-2001), γενική γραμματέας (1985-1986) και αντιπρόεδρος (2006-2008). Υπήρξε μέλος της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής (1993-1995). Δίδαξε δίκαιο περιβάλλοντος στην Εθνική Σχολή Δικαστών (2005-2014). Ορίστηκε μέλος της επιτροπής Εισαγωγικού και Εξαγωγικού Διαγωνισμού της σχολής αυτής και διετέλεσε μέλος του συμβουλίου σπουδών (2010-2013).

Διετέλεσε πρόεδρος του πειθαρχικού συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών (2013-2015). Από τον Μάρτιο του 2015 είναι πρόεδρος του επιστημονικού σωματείου «Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος».

Ιδιαίτερα ευαίσθητη σε περιβαλλοντικά θέματα, ως σύμβουλος Επικρατείας ήταν εισηγήτρια σε πολλές μεγάλες υποθέσεις όπως η εκτροπή του Αχελώου ποταμού στον Θεσσαλικό κάμπο, η διάσωση των προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ως διατηρητέων κλπ.

Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας γνωρίζει άριστα αγγλικά και γαλλικά.

Είναι διαζευγμένη, μητέρα μιας κόρης και ζει στο κέντρο της Αθήνας.

Έχει συγγράψει άρθρα που αναφέρονται σε ζητήματα συνταγματικού δικαίου και δικαίου του περιβάλλοντος και έχει εισηγηθεί σχετικά θέματα σε επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες.

ΑΠΕ-ΜΠΕ