Δεδομένα και ερωτήματα στο Κυπριακό

του Κωνσταντίνου Φίλη*

Οι διαβουλεύσεις για το Κυπριακό κορυφώνονται. Κρίνεται, πάντως, δύσκολο να προκύψει κάτι θεαματικό. Οι συνθήκες, εξάλλου, δεν ευνοούν την εξεύρεση λύσης στην παρούσα φάση, στον βαθμό που η Τουρκία δεν φαίνεται διατεθειμένη να προβεί στις αναγκαίες παραχωρήσεις. Από την άλλη, εξαιτίας του περίπλοκου περιβάλλοντος συντρέχουν σοβαροί λόγοι εντατικοποίησης των διαπραγματεύσεων στην κατεύθυνση της επίλυσης. Μένει να διαπιστωθεί, εάν οι εμπλεκόμενοι κληθούν να λειτουργήσουν μέσα σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.

Η θέση της Τουρκίας είναι καταλυτική για την επίλυση του Κυπριακού. Πώς, λοιπόν, θα κινηθεί; Μάλλον τακτικιστικά, κερδίζοντας χρόνο. Οι δύο κομβικές διαφορές με το 2004 είναι, αφενός, η αλλαγή του εγχώριου σκηνικού, που δεν αφήνει στον Ερντογάν σοβαρά περιθώρια συμβιβασμού, αφετέρου, η πρόσληψη των Δυτικών για τυχόν ευεργετικές συνέπειες, σε περίπτωση εξεύρεσης λύσης που θα ικανοποιεί την Αγκυρα.

Πριν από δώδεκα χρόνια, υπήρχε η πεποίθηση πως εξευμενίζοντας τη γειτονική χώρα μέσω του Κυπριακού (με τη Λευκωσία να αποτελεί μέλος της Ε.Ε.), η Δύση θα κέρδιζε έναν πολύτιμο σύμμαχο, που συνιστούσε και υπόδειγμα μετριοπαθούς σουνιτικού Ισλάμ. Σήμερα, έχει απέναντί της μια Τουρκία την οποία δεν εμπιστεύεται, με την οποία δύσκολα συνεννοείται, υπάρχει σαφής απόκλιση απόψεων σε διάφορα ζητήματα και παρατηρεί πως αποκόβεται από το δυτικό άρμα. Αρα, η πίεση προς την ελληνοκυπριακή πλευρά και την Αθήνα να συνηγορήσουν σε μια λύση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα εξομαλύνει την κατάσταση, επαναφέροντας την Αγκυρα στην «κανονικότητα» περασμένων ετών. Μάλιστα, η τωρινή αφερεγγυότητα και «απροβλεψιμότητα» της Τουρκίας αποδυναμώνει και την προοπτική-δέλεαρ δημιουργίας ενός νέου ενεργειακού γίγνεσθαι, με αυτήν σε ρόλο κόμβου διαμετακόμισης φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη, καθώς έτσι αυξάνει ο βαθμός εξάρτησης της τελευταίας για τη μεταφορά υδρογονανθράκων από τον νότιο ενεργειακό διάδρομο (που παρακάμπτει τη Ρωσία).

Στο εσωτερικό της γείτονος, ο παραληρηματικός λόγος Ερντογάν (που ανεβάζει τον πήχυ των προσδοκιών), η πλειοδοσία εθνικισμού των πολιτικών δυνάμεων πλην του περιθωριοποιημένου φιλοκουρδικού/φιλοεργατικού κόμματος, η ομοθυμία γύρω από τα ζητήματα Αιγαίου και Κύπρου και το επικείμενο δημοψήφισμα για τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στον πρόεδρο κατατείνουν στο ότι η Αγκυρα θα αποφύγει μια συμφωνία που δεν θα μπορεί να «πουλήσει» στο εσωτερικό.

Ωστόσο, ο τακτικιστής Ερντογάν αναμένεται να προβεί σε ελιγμούς, έστω και προσχηματικά: ίσως βάλει στο τραπέζι τις ελληνοτουρκικές διαφορές για να αποσταθεροποιήσει την ελληνική κυβέρνηση (ήδη το κάνει με τις παραβιάσεις και την ποιοτική αναβάθμιση των διεκδικήσεων) ή ίσως προσποιηθεί ότι υπαναχωρεί στο εδαφικό (π.χ. Μόρφου), που αποτελεί «κόκκινη γραμμή», είτε για να απαιτήσει ανταλλάγματα στο σκέλος της διακυβέρνησης ή των παρεμβατικών δικαιωμάτων είτε/και να εκθέσει την ελληνοκυπριακή ηγεσία και την Αθήνα, αν παραμείνουν ανυποχώρητες. Επίσης, ο Τούρκος πρόεδρος ενδεχομένως να επιδιώξει να εμφανιστεί ως μέρος της λύσης ώστε να επανακτήσει με καλύτερους όρους την επαφή του με τα κέντρα εξουσίας της Δύσης. Μπορεί ακόμη να θελήσει να αναθερμάνει την ευρωπαϊκή προοπτική, να βελτιώσει την εικόνα του στο εξωτερικό ως εποικοδομητικού δρώντος –εν αναμονή του Τραμπ– ή να λάβει κάποιες διαβεβαιώσεις για ζητήματα στα οποία ο ίδιος και η χώρα του είναι ευάλωτοι (οικονομία, τρομοκρατία). Ο έλεγχος των προσφυγομεταναστευτικών ροών και η κατάσταση στη Συρία, έστω και εμμέσως, θα συνυπολογιστούν/χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία που ενισχύουν την τουρκική διαπραγματευτική θέση.

Ούτως ή άλλως, Λευκωσία και Αθήνα  χρειάζεται να προετοιμαστούν με άρτιο τρόπο για να αποκρούσουν πιέσεις, που πιθανόν να ενταθούν περαιτέρω από τη στιγμή που η Αγκυρα θα δείξει άλλο πρόσωπο. Ορισμένοι θεωρούν ότι, σε τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις, συνήθως υποχρεώνεται σε αναδίπλωση ο λιγότερο ισχυρός. Αλλωστε, παρά τα οικονομικά άλματα της ελληνοκυπριακής πλευράς, η εδραίωση του status quo που δημιουργήθηκε με την τουρκική εισβολή και κατοχή έχει προκαλέσει μια αρνητική πραγματικότητα και συνακόλουθα δυσμενείς συσχετισμούς. Εδώ χρήζει προσοχής η διαπίστωση πως τουλάχιστον οι ΗΠΑ είχαν μέχρι πρότινος υιοθετήσει την άποψη για την αναγκαιότητα παραμονής τουρκικών στρατευμάτων για μεταβατικό διάστημα. Αν τελικά αναζητηθεί τρόπος παραμονής των τουρκικών στρατευμάτων, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ή υπό άλλο νομικό καθεστώς, το «κλειδί» ίσως βρεθεί σε έναν συνδυασμό εμπλοκής ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, Ε.Ε., εισήγηση, ωστόσο, που συναντά ισχυρές αντιστάσεις από ΑΚΕΛ, Βρετανία και Τουρκία, για διαφορετικούς λόγους.

Η Ανατολική Μεσόγειος εξελίσσεται στο τελευταίο ανάχωμα ασφάλειας της ηπειρωτικής Ευρώπης, σε μια φάση περιμετρικής αποσταθεροποίησης. Η συμπερίληψη της Κύπρου, χωρίς τα βαρίδια και τις παρωχημένες πρόνοιες του παρελθόντος, θα συνέδραμε σημαντικά στη νέα περιφερειακή αρχιτεκτονική. Αραγε, πώς τοποθετείται η εσχάτως ενδυναμωμένη Ρωσία έναντι αυτής της προοπτικής και πόσο προτίθεται/δύναται να επηρεάσει τις εξελίξεις;

Ερώτημα, επίσης, παραμένει η διάρκεια των διαβουλεύσεων σε περίπτωση ασυμφωνίας αλλά μερικής σύγκλισης, καθώς και αν σε περίπτωση οριστικού ναυαγίου (καμία πλευρά, πάντως, δεν θέλει να το χρεωθεί) σε μεταγενέστερο χρόνο, προκύψει εν τέλει διαζύγιο, βελούδινο ή ταραγμένο.

*O δρ Κωνσταντίνος Φίλης είναι διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.

πηγή: kathimerini.gr

Στόχος της κυβέρνησης η επανεκκίνηση της διαπραγμάτευσης

Στόχος της Αθήνας μετά το Euro-Working Group της 12ης Ιανουαρίου η επιστροφή των δανειστών. Τι μπορεί να επιβαρύνει την κατάσταση. Παραμένουν τα “αγκάθια”...

Κομβικό σημείο ενός κρίσιμου διαστήματος αποτελεί το Euro – Working Group της 12ης Ιανουαρίου, με την Αθήνα να επιθυμεί την επιστροφή των δανειστών στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης προκειμένου να επιτευχθεί η ταχύτερη δυνατή πρόοδος έτσι ώστε αυτή να παρουσιαστεί στη συνεδρίαση του Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου.

Ωστόσο, μεγάλη είναι η απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών ενώ «αγκάθια» της διαπραγμάτευσης παραμένουν το θέμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αλλά και τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2018.

Παράλληλα, σύμφωνα με το ΑΝΤ1news.gr, δεν έχει γεφυρωθεί ακόμη το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των δανειστών και του ΔΝΤ ενώ πριν από το Eurogroup αναμένεται και απόφαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας προκειμένου να ξεπαγώσουν και τυπικά τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Την ίδια στιγμή, η ΕΚΤ διαμηνύει πως χρειάζονται και άλλα μέτρα, εκτός από τα βραχυπρόθεσμα για το χρέος, προκειμένου η Ελλάδα να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Την κατάσταση αναμένεται να επιβαρύνει ένα τυχόν αδιέξοδο στο Κυπριακό, και πολύ περισσότερο εάν οι μεγαλύτερες ευθύνες αποδοθούν στην Αθήνα ή την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Τέλος, υπάρχει κίνδυνος να περιπλεχθεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση, αφού από τον Μάρτιο η Ευρώπη εισέρχεται, με τις κάλπες στην Ολλανδία, σε νέο εκλογικό κύκλο, με τη Μέρκελ να διαμηνύει πως έως τις γερμανικές εκλογές αρχές φθινοπώρου δεν επιθυμεί νέα κρίση στην Ελλάδα, αλλά και τον Σόιμπλε να παραμονεύει.

Έφη Αχτσιόγλου: ΟΧΙ στις παράλογες απατήσεις του ΔΝΤ

Σαφές μήνυμα ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεχθεί παράλογες απαιτήσεις του ΔΝΤ για τις εργασιακές σχέσεις που βρίσκονται εκτός της ευρωπαϊκής κανονικότητας, όπως η νομοθέτηση μέτρων λιτότητας για την περίοδο μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος το 2018, έστειλε η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου.

Η υπουργός Εργασίας αναφέρει πως θα επιμείνει στη μη αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων, ενώ αφήνει ανοιχτή τη «θέση που μπορεί να έχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Κανένα ορθολογικό επιχείρημα δεν υπάρχει που να δικαιολογεί την αλλαγή του ορίου των ομαδικών απολύσεων», υπογραμμίζει η υπουργός Εργασίας.

«Παράλογη» χαρακτηρίζει την απαίτηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τα μέτρα το 2018 ο υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος και σημειώνει πως η αξιολόγηση πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό.

Ο κ. Τζανακόπουλος υπογραμμίζει ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να συζητήσει τόσο για τα μακροπρόθεσμα όσο και για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, αλλά και για τα πρωτογενή πλεονάσματα και την αναγκαία μείωσή τους μετά το 2018».

“Οι ακραίες φωνές θα απομονωθούν”

Η αξιολόγηση θα μπορούσε να κλείσει μέσα σε λίγες ώρες εάν υπήρχε καλή πρόθεση από την πλευρά των θεσμών, επισημαίνει σε αποκλειστική συνέντευξή του στο ΑΠΕ ο γενικός γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής του υπουργείου Οικονομικών, Φραγκίσκος Κουτεντάκης. Ωστόσο, δηλώνει ότι οι ακραίες φωνές θα απομονωθούν τελικά, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν και υπογραμμίζει πως δεν υπάρχει, εξαιτίας των καθυστερήσεων στην αξιολόγηση, καμία ανησυχία για τα ταμειακά διαθέσιμα του Δημοσίου.

Τονίζει επίσης ότι δεν είναι θεμιτό να διατηρηθεί για κάποια χρόνια ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ.

Ακόμη, απαντά πως στερούνται σοβαρότητας τα περί «εικονικής» υπέρβασης των στόχων στον προϋπολογισμό, επισημαίνοντας ότι τα δημοσιονομικά στοιχεία του ελληνικού κράτους προκύπτουν με συγκεκριμένη λογιστική και στατιστική μεθοδολογία, πιστοποιημένη από τη Eurostat, χωρίς καμία δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης. «Η επιμονή της αντιπολίτευσης να τα αμφισβητεί διαρκώς για να δημιουργήσει εντυπώσεις, δεν βλάπτει την κυβέρνηση, αλλά την αξιοπιστία της χώρας», υπογραμμίζει.

Στις χιονόπληκτες περιοχές του δήμου Κύμης - Αλιβερίου ο Βαγγέλης Αποστόλου

Τις χιονόπληκτες περιοχές της Εύβοιας και συγκεκριμένα τις περιοχές Αλιβερίου και Κύμης που δοκιμάζονται από την κακοκαιρία επισκέφθηκε σήμερα ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης,  Βαγγέλης Αποστόλου...

Σε δήλωσή του ανέφερε τα εξής: "Είμαι εδώ για να εκτιμήσω από κοντά τα προβλήματα και τις ανάγκες. Τα βασικά προβλήματα αφορούν τους οδικούς άξονες και τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Η πολιτεία πράττει και θα πράξει και στη συνέχεια το καθήκον της. Μετά από επαφή που είχα με τον Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας η περιοχή θα κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Επικοινώνησα επίσης με τον Υπουργό Υποδομών κ. Σπίρτζη και θα έρθουν στην περιοχή επιπλέον εκχιονιστικά μηχανήματα ώστε να απελευθερωθεί το ταχύτερο το βασικό οδικό δίκτυο.

Ειδικά για τον αγροτικό χώρο, εμείς ως Υπουργείο θα είμαστε εδώ και την επόμενη μέρα. Με ταχείς ρυθμούς θα υπάρξει μια πρώτη εκτίμηση για τις πληγείσες κτηνοτροφικές μονάδες ώστε να ενισχυθούν και να αποζημιωθούν άμεσα οι κτηνοτρόφοι".

Ξεκινά αύριο η διάσκεψη για το Κυπριακό

Αρχίζει αύριο το πρωί στη Γενεύη η διάσκεψη για το Κυπριακό. Εκτιμάται ότι την Πέμπτη στην πολυμερή διάσκεψη, με τη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων, δεν θα υπάρξει τελικό αποτέλεσμα, αλλά ούτε και ναυάγιο..

 

Στη Γενεύη ξεκινά αύριο η διάσκεψη για την επίλυση του Κυπριακού. Σήμερα ωστόσο το βράδυ ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί θα συναντηθούν στη Γενεύη για να καθορίσουν την ημερήσια διάταξη των επαφών τους μεταξύ 9 και 11 Ιανουαρίου. Από αύριο και μέχρι την Τετάρτη, Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακιντζί θα επιδιώξουν να κλείσουν όσο το δυνατό περισσότερα κεφάλαια που εκκρεμούν στην εσωτερική πτυχή του προβλήματος. Την Πέμπτη θα πραγματοποιηθεί η λεγόμενη πολυμερής διάσκεψη για το Κυπριακό με τη συμμετοχή των εγγυητριών δυνάμεων: της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Μεγάλης Βρετανίας, με αποκλειστικό θέμα συζήτησης την ασφάλεια και τις εγγυήσεις. Στη διάσκεψη η ΕΕ θα εκπροσωπηθεί από τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Σε εκκρεμότητα παραμένει το θέμα της εκπροσώπησης των τριών εγγυητριών δυνάμεων καθώς από την Τουρκία διαμηνύεται ότι στη Γενεύη θα μεταβεί ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ και όχι ο Ταγίπ Ερντογάν. Διπλωματικές πηγές ωστόσο δεν αποκλείουν τη μετάβαση του κ. Ερντογάν την ύστατη στιγμή, κάτι που θα κρίνει το επίπεδο εκπροσώπησης και της Ελλάδας και της Βρετανίας. Η βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι είχε χθες τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ταγίπ Ερντογάν, χωρίς όμως να γίνει γνωστό το περιεχόμενό της. Εκτός από την ΕΕ, στο χώρο της διάσκεψης θα βρίσκονται εκπρόσωποι και των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, κατά πάσα πιθανότητα σε επίπεδο πρέσβεων.

Αντιδράσεις στη δήλωση Αναστασιάδη ότι εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία

Ένα θέμα που θα προκύψει με την έναρξη της συνάντησης της Πέμπτης, είναι η εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στη βάση γνωματεύσεων που πήρε, ο πρόεδρος Αναστασιάδης θα δηλώσει ότι στη διάσκεψη εκπροσωπεί και την Κυπριακή Δημοκρατία, ως συμβαλλόμενο μέρος, πέραν της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Κάτι που αναμένεται να προκαλέσει την αντίδραση της τουρκικής πλευράς, όπως διεφάνη και από επιστολή του Μουσταφά Ακιντζί στον γγ. του ΟΗΕ.

Πάντως, το επικρατέστερο σενάριο αυτή τη στιγμή είναι ότι την Πέμπτη δεν θα έχουμε τελικό αποτέλεσμα, ούτε όμως και ναυάγιο. Σε αυτό το πνεύμα αναμένεται να γίνει μια πρώτη ανταλλαγή απόψεων στο κεφάλαιο της ασφάλειας και των εγγυήσεων και η διαπραγμάτευση να συνεχιστεί σε κάποιο επόμενο στάδιο που θα οριστεί και το οποίο φαίνεται να έχει σχέση και με τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας με τις συνταγματικές αλλαγές που επιχειρεί να επιφέρει ο Ταγίπ Ερντογάν.
Γιώργος Κασκάνης, Λευκωσία/DW

Θρηνητική ειλικρίνεια

Eχουν περάσει εφτά χρόνια από τότε που υπογράφτηκε το πρώτο Mνημόνιο (3 Mαΐου 2010) και από τότε προστέθηκαν ακόμα δύο, επαχθέστερα. Aκούμε ότι το Σύνταγμα της χώρας παραβιάζεται από πάμπολλες δεσμεύσεις που επιβάλλουν τα τρία Mνημόνια, δεν εμφανίστηκε όμως, στα εφτά χρόνια, ούτε ένας δικηγορικός σύλλογος αστικού κέντρου, μια ένωση δικαστών, μια πανεπιστημιακή Nομική Σχολή, μια παρέα έστω απόμαχων Aρεοπαγιτών ή Eισαγγελέων ή Συμβούλων της Eπικρατείας να καταγγείλει την ανομία, να διαφωτίσει τους πολίτες – δεν βρέθηκε ένας Λυκουρέζος να μηνύσει τους «πρωταίτιους»... 

 

του Χρήστου Γιανναρά*

Πρωτοχρονιά, και οι ευχές μοιάζουν περιττή φιοριτούρα ή εμπαιγμός σε μια κοινωνία που, λογικά, δεν έχει καμιά ελπίδα. Tο μέλλον έχει προδιαγραφεί παγιδευμένο στην απόγνωση. H χώρα υπερδανείστηκε εξωφρενικά, χρεοκόπησε, έχει χάσει, με υπογεγραμμένες παραδοχές και συνομολογήσεις, την εθνική της ανεξαρτησία και την πολιτική αυτοδιαχείριση, επιτροπεύεται με όρους εξευτελιστικά ταπεινωτικούς. Mας παραμυθιάζουν οι έμποροι της παραπληροφόρησης με επαγγελίες «βελτιώσεων», ενώ τη συμφορά μας την εμπορεύονται εξουσιολάγνοι αριβίστες, οι ατιμώρητοι αυτουργοί της καταστροφής μας.

Eυχές για την καινούργια χρονιά, σε ποιους και με ποιο αντίκρισμα πραγματικότητας;

Nα ευχηθείς τι στις νεκρές ψυχές των παραλογιασμένων από την απόγνωση ανέργων, εκατοντάδες χιλιάδων, που ξεκινάνε σήμερα την τρίτη, τέταρτη, πέμπτη χρονιά ανέλπιδης επιβίωσης, δίχως ίχνος από φως στο οποιοδήποτε βάθος του τούνελ.

Nα ευχηθείς ποια ρεαλιστική ευχή στη νεολαία των δύσκολων πτυχίων, των πρόσθετων μεταπτυχιακών και της άνετης γλωσσομάθειας, που νιώθει τυχερή δουλεύοντας ραγιάς, σε δεκάωρο και δωδεκάωρο μαγγάνι, με εφτά κατοστάρικα μηνιάτικο. O κάθε χυδαίος, ευνοημένος τυχάρπαστος «επενδυτής» μπορεί να καταλύει κάθε ίχνος «κοινωνικού κράτους» επιβάλλοντας εργασιακό μεσαίωνα απανθρωπίας, αποκλείοντας όνειρα προσωπικής ζωής στις ψυχές που εν ψυχρώ καταρρακώνει.

Tι ευχές να δώσεις για την καινούργια χρονιά στον γιατρό που πρωτοβγαίνει στη σύνταξη; Διακόνησε πενήντα τέσσερα (54) χρόνια τους συνανθρώπους του καταβάλλοντας, κάθε μήνα, με άψογη συνέπεια τα όσα απαιτούσε το ασφαλιστικό του ταμείο, που τώρα τον καταδικάζει σε λιμοκτονία ανταποδίδοντάς του 650 ευρώ μηνιαίο εισόδημα.

Eφιαλτική ανεργία, κακουργηματική εκμετάλλευση της εργασίας, ατίμωση και εξόντωση όσων εμπιστεύθηκαν το κράτος και τους πολιτικούς διαχειριστές του. Δεν πρόκειται για συντεταγμένη συλλογικότητα, πρόκειται για γεωγραφικά οριοθετημένη φρίκη. Kαι που το λέμε, τι αλλάζει; Oύτε καν σε ενεργό αφύπνιση των συνειδήσεων δεν μπορούμε να ελπίσουμε, να ευχηθούμε μια λαϊκή εξέγερση στην καινούργια χρονιά είναι η απόλυτη ουτοπία – δεν υπάρχει πια λαός, μόνο αφιονισμένη μάζα τηλεθεατών που καταπίνει παραισθησιογόνα.

Aν φτάσαμε σε τέτοια νέκρα κοινωνικών αντανακλαστικών, είναι γιατί η «πληροφόρηση», η ηλεκτρονική κυρίως, παραδόθηκε ολοκληρωτικά στη λογική του μάρκετινγκ, λογική της μεθοδικής εξαπάτησης. Eυνουχίστηκε ηδονικά ο Eλλαδίτης, σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια, αντάλλαξε βιωματικά θησαυρίσματα αιώνων, ποιότητα καλλιέργειας και χαρά της ζωής, με χάντρες και καθρεφτάκια «προοδευτικής» ξιπασιάς και απολυτοποιημένη την ηδονή της καταναλωτικής μονομανίας.

Kαθόλου τυχαία, η «προοδευτική διανόηση» που κάποτε μονοπωλούσε στα πανεπιστήμια τη μαρξιστική τρομοκρατία, τώρα έχει ανετότατα μετοικήσει στα εξουσιαστικά πόστα της απολυταρχίας των «Aγορών». O Iστορικός Yλισμός (αυτοσυνειδησία μαρξισμού και καπιταλισμού, όπως έγκαιρα είχε διαγνώσει ο Λούκατς) μηδενίζοντας κάθε «νόημα» των σχέσεων κοινωνίας, έγινε η κοινή πολιτική ταυτότητα των «κομμάτων εξουσίας»: ΠAΣOK και N.Δ., παθιασμένοι δήθεν αντίπαλοι, που δίχασαν με πείσμα τυφλό τη χώρα («πράσινα» και «γαλάζια» καφενεία), έφτασαν να συγκυβερνήσουν αδιάντροπα πετώντας τα προσωπεία και μοιράζοντας τα λάφυρα (ιλιγγιώδη δανεισμένα ποσά) σε μια αδίσταχτη πλέμπα νεόπλουτων αγροίκων. Στα ίχνη τους βαδίζει σήμερα και ο «αδιάλλακτος» κάποτε ΣYPIZA: συγκυβερνάει με τους σαρδανάπαλους ANEΛ.

Tα πρόσωπα που έχουν την ευθύνη της σημερινής καταστροφής και της εφιαλτικής ανελπιστίας είναι συγκεκριμένα, επώνυμα, σε όλους γνωστά, καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να τα αμνηστεύσει. Πριν από τρεις ίσως γενεές, όταν ακόμα επιβίωνε στην Eλλάδα αστική τάξη και στην ύπαιθρο «νοικοκυραίοι», θα πρώτευε στις συζητήσεις επώδυνη η απορία: «Πώς μπορούν και κοιμούνται τις νύχτες οι αυτουργοί τέτοιας καταστροφής, πώς μπορούν να κοιτάζουν τα παιδιά τους στα μάτια;». Σημίτης, Kαραμανλής ο βραχύς, Παπανδρέου ο ολίγιστος, Σαμαράς ο μοιραίος, Tσίπρας ο ολέθριος θα κριθούν από την Iστορία, αλλά αυτή η σκέψη δεν παρηγορεί ούτε μεταβάλλει το πνιγερό αδιέξοδο, την εφιαλτική ανελπιστία εκατομμυρίων Eλλήνων σήμερα. Kαι μάλιστα όταν τα κόμματα στα οποία αρχήγευσαν οι αυτουργοί, συνεχίζουν, δίχως ίχνος αυτογνωσίας, ντροπής ή μετάνοιας, την ίδια νοοτροπία και συμπεριφορά σιχαμερής εξουσιολαγνείας, με αρχηγούς και «στελέχη» όλο και ευτελέστερων προδιαγραφών.

Tο τερατωδέστερο αποκύημα των εγκλημάτων της κομματοκρατίας δεν είναι η ανεργία, ο εργασιακός μεσαίωνας, η απάνθρωπη κοινωνική αδικία ούτε η εξευτελιστική επιτρόπευση, ο διεθνής διασυρμός του ελληνικού ονόματος, οι απειλές να κατατεμαχιστεί η χώρα για να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των γειτόνων μας. Tο εφιαλτικότερο από όλα τα δεινά είναι η τέλεια νέκρωση των αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας. Eχουν περάσει εφτά χρόνια από τότε που υπογράφτηκε το πρώτο Mνημόνιο (3 Mαΐου 2010) και από τότε προστέθηκαν ακόμα δύο, επαχθέστερα. Aκούμε ότι το Σύνταγμα της χώρας παραβιάζεται από πάμπολλες δεσμεύσεις που επιβάλλουν τα τρία Mνημόνια, δεν εμφανίστηκε όμως, στα εφτά χρόνια, ούτε ένας δικηγορικός σύλλογος αστικού κέντρου, μια ένωση δικαστών, μια πανεπιστημιακή Nομική Σχολή, μια παρέα έστω απόμαχων Aρεοπαγιτών ή Eισαγγελέων ή Συμβούλων της Eπικρατείας να καταγγείλει την ανομία, να διαφωτίσει τους πολίτες – δεν βρέθηκε ένας Λυκουρέζος να μηνύσει τους «πρωταίτιους».

Συνεχίζουν να γίνονται κάποια συλλαλητήρια, «πορείες», συμβολικές «καταλήψεις». Πάντοτε, χωρίς εξαίρεση, για να διεκδικήσουν προνομιακότερη μεταχείριση, όσων διαμαρτύρονται, στην κατανομή των ψιχίων του κρατικού προϋπολογισμού. Ποτέ, καμιά διαμαρτυρία για τις «ανακεφαλαιοποιήσεις» των τραπεζών, τα γκανγκεστερικής λογικής κάπιταλ κοντρόλς, την ωμή καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, τις αμείωτες εξωφρενικές προνομίες των κομμάτων, των βουλευτών, των υπαλλήλων της Bουλής. Ποτέ, κανένα συλλαλητήριο για τον εργασιακό μεσαίωνα.

Σε μια κοινωνία δίχως ορίζοντες ζωής άλλους από την κατανάλωση, κοινωνία που θεσμοθετεί την εθελοδουλεία της με Mνημόνια, μόνο μια ευχή χωράει: Kαλή ανάσταση.

___________________________________

*Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

Τουρκία: Στην τελική ευθεία

Από τις πρώτες ημέρες του 2017 τα διαδοχικά τρομοκρατικά χτυπήματα που σημειώνονται στην γειτονική χώρα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπαίνουμε στην τελική ευθεία της επώδυνης και αιματηρής Τουρκικής τραγωδίας ...

του Λεωνίδα Κουμάκη*

Το 2016 αποτελεί την πιο αιματηρή χρονιά της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας (22 τρομοκρατικά χτυπήματα με 360 νεκρούς, σύμφωνα με το BBC), ενώ τις πρώτες μόλις μέρες του 2017 η Τουρκία θρηνεί άλλους 43 νεκρούς και ένα απροσδιόριστο αριθμό τραυματιών σε τέσσερις επιθέσεις – δύο στην Κωνσταντινούπολη (στο νυχτερινό κλαμπ Reina και στο τζαμί Hasan Pasa), μια στην περιοχή Τσινάρ του Diyarbakir και μια στο δικαστικό μέγαρο Σμύρνης.

Αν σε αυτά προσθέσουμε την ανθρωποθυσία που διέταξε ο μεγαλομανής Ερντογάν με την εισβολή της Τουρκίας στον βάλτο της Συρίας και τις «επιχειρήσεις» στο Ιράκ που στέλνουν συνεχώς φέρετρα φαντάρων πίσω στην Τουρκία, τον θάνατο εκατοντάδων αθώων ανθρώπων μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά σε «εκκαθαρίσεις» του Τουρκικού στρατού στην νοτιοανατολική Τουρκία (Τσίζρε, Σουρ, Σινόπη, Ντιγιαρμπακίρ κ.α.), τους 240 νεκρούς και τους 1.400 τραυματίες από το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα και την μαζική συγκέντρωση χιλιάδων «αντιφρονούντων» στις φυλακές της Τουρκίας, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα πως η γειτονική χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από το γενικευμένο χάος στο οποίο την οδηγεί ένας αδίστακτος, μεγαλομανής ηγέτης.

Με οδηγό τα νεφελώδη «σύνορα της καρδιάς του» (δεν μας ρώτησε βέβαια για τα σύνορα της δικής μας καρδιάς), την αυταπάτη ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε μια εποχή που μαίνονται οι μάχες για μερίδια στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα από πανίσχυρους παίκτες οδήγησε την Τουρκία απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως τους γείτονές της, αλλά και απέναντι σε γιγαντιαία συμφέροντα που επιδιώκουν την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των τεράστιων ενεργειακών κοιτασμάτων της Μεσογείου.

Η εμμονή συγκέντρωσης όλων των εξουσιών στα χέρια του Ερντογάν οδήγησε στην συμμαχία με τους εξτρεμιστές των Γκρίζων Λύκων και σε μια τυχοδιωκτική συμφωνία απροκάλυπτης επίθεσης απέναντι τουλάχιστον στο μισό πληθυσμό της Τουρκίας - Κούρδους, Αλεβίδες, οπαδούς του κινήματος Γκιουλέν αλλά και κάθε «αντιφρονούντα».

Η ακόρεστη δίψα για προσωπικά κέρδη του ψευτο-σουλτάνου Ρ.Τ. Ερντογάν οδήγησε σε σκοτεινά πάρε – δώσε με τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους και σε ένα βαρύτατο τίμημα που πληρώνει σήμερα ολόκληρη η Τουρκία.

Οι λεονταρισμοί του Νοεμβρίου του 2015 απέναντι στην Ρωσία μετατράπηκαν σε μια επώδυνη «προσέγγιση» και οδηγούν την Τουρκία μακριά από τους παραδοσιακούς συμμάχους της οι οποίοι την εξόπλισαν, την επέτρεψαν να παραμείνει επιτήδεια ουδέτερη στον Β Παγκόσμιο πόλεμο, δεν έβγαλαν άχνα όταν εξόντωνε τον Ελληνισμό της Τουρκίας με ανελέητα χτυπήματα (1942, 1955, 1964) και την βοήθησαν με πολλούς τρόπους να εισβάλλει στην μαρτυρική Κύπρο το 1974.

Οι πρώτες μέρες του 2017 είναι πολύ κρίσιμες. Γιγαντιαία συμφέροντα θέλουν την εκμετάλλευση των τεράστιων ενεργειακών κοιτασμάτων της Μεσογείου και την άμεση «λύση» του Κυπριακού προβλήματος που τα ίδια δημιούργησαν.

Ελλάδα και Κύπρος αντιμετωπίζουν μια απρόβλεπτη και επικίνδυνη Τουρκία που παραπατάει και αιμορραγεί. Η «εξαγωγή» εσωτερικών προβλημάτων υπήρξε ανέκαθεν η προσφιλής διέξοδος των εκάστοτε Τουρκικών κυβερνήσεων αλλά με μια πολύ ουσιαστική διαφορά: Οι γερές «πλάτες» που στήριζαν την Τουρκική επιθετικότητα για ολόκληρες δεκαετίες δεν υπάρχουν πλέον. Γι΄ αυτό φρόντισε ο μεγαλομανής Ερντογάν με τις φαντασιώσεις του και τις συνεχείς επιθέσεις σε Αμερική, Ε.Ε., Ισραήλ, Αίγυπτο κ.ο.κ.ε. Χωρίς όμως τις «πλάτες» αυτές που δεν υπάρχουν πλέον, οποιαδήποτε προσπάθεια επιβολής νέων συνόρων που θα υπηρετεί την αυταπάτη ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μονομερώς από την Τουρκία, είναι καταδικασμένη να αποτύχει και να οδηγήσει την γειτονική χώρα στο χάος.

Ήδη τα γιγαντιαία συμφέροντα που έχει ανάγκη ο Ρ.Τ. Ερντογάν για να κρατηθεί στην εξουσία, του τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια: Η Τουρκική οικονομία καταρρέει με την συνεχή πτώση της αξίας του Τουρκικού νομίσματος, με το βαρύτατο πλήγμα που επιφέρουν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην τεράστια τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας και την πλήρη απροθυμία των «διεθνών επενδυτών» -των Αράβων συμπεριλαμβανομένων- να στηρίξουν την Τουρκική οικονομία με νέες επενδύσεις μέσα σε ένα θολό και αβέβαιο τοπίο.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Ο κλοιός σφίγγει ολοένα και πιο πολύ γύρω από τον λαιμό του μεγαλομανούς και φαύλου ηγέτη της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν. Από τις πρώτες ημέρες του 2017 τα διαδοχικά τρομοκρατικά χτυπήματα που σημειώνονται στην γειτονική χώρα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπαίνουμε στην τελική ευθεία της επώδυνης και αιματηρής Τουρκικής τραγωδίας.

Η ψευδαίσθηση της υπερδύναμης με φυλακισμένα χιλιάδες υψηλόβαθμα στελέχη των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με υπερεξουσίες που χαρίζει η δήθεν «προσωρινή» κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο στραγγαλισμός των ατομικών ελευθεριών, ο αποκεφαλισμός της δικαιοσύνης, η φίμωση του τύπου, οι συνεχείς επιθέσεις απέναντι σε εχθρούς και «φίλους» σε συνδυασμό με την εξαιρετικά επικίνδυνη βιασύνη των ισχυρών να λυθεί το Κυπριακό εδώ και τώρα, θυμίζουν έντονα μια αντίστοιχη περίοδο που ζήσαμε στην Ελλάδα όταν κατέρρεε η χούντα και γινόταν η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ο πολιτικά αιμόφυρτος Ερντογάν ελέγχει ακόμα την κατάσταση και παραμένει απρόβλεπτος και επικίνδυνος. Οι διακηρύξεις του ότι «η ασφάλεια της Τουρκίας ξεκινάει» –μεταξύ άλλων- «από την Κύπρο και τα Βαλκάνια», αποκαλύπτει τι έχει μέσα στο αρρωστημένο του μυαλό.

Πρέπει βέβαια να έχουμε υπόψη πως από την εποχή του κινήματος των Νεότουρκων (1908) μέχρι σήμερα, όλες ανεξαιρέτως οι διαχρονικές, αποφασιστικές ενέργειες της Τουρκίας διαθέτουν κάποια ιδιαίτερα κοινά χαρακτηριστικά: Είναι ύπουλες (πισώπλατες), μεθοδευμένες, θρασύτατες και γίνονται συνήθως εκ του ασφαλούς μέσα σε ένα ήδη διαμορφωμένο πλαίσιο το οποίο θεωρούν ότι παρέχει την «κατάλληλη ευκαιρία». Αν αποτύχουν, δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνουν «στροφή 180 μοιρών»!

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο κανόνας που ισχύει εδώ και περισσότερα από εκατό χρόνια, δεν είναι βέβαιο ότι θα εφαρμοστεί και από ένα μεγαλομανή και εκτός κάθε ελέγχου ηγέτη. Για τον λόγο ακριβώς αυτόν, η αυξημένη στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα επαγρύπνηση Ελλάδος και Κύπρου, σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο, πρέπει να συνεχιστεί χωρίς καμιά απολύτως παρέκκλιση για να μην βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις!

________________________________________________________

*Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 - 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). Τον Δεκέμβριο 1996 κυκλοφόρησε τον σύντομο «Αποχαιρετισμό».