Δίχως εναλλακτική πρόταση

 Για να βγει η ελλαδική κοινωνία από τη ναυτιώδη δίνη της οικονομικής χρεοκοπίας και παντοδαπής καταστροφής θα αρκούσε, ίσως, ένα αισθητά μεγαλύτερο ποσοστό δημοσιογραφίας ανυπότακτης στους νόμους και στη λογική της αγοράς....

 επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Τα μέσα ενημέρωσης είναι επιχειρήσεις και όπως κάθε επιχείρηση λειτουργούν με τους νόμους της αγοράς και τη λογική της αγοράς. H δημοσιογραφία είναι κοινωνικό λειτούργημα πολιτικής πληροφόρησης και πολιτικού προβληματισμού. H λογική και οι απαιτήσεις των νόμων της αγοράς είναι εξ ορισμού ασυμβίβαστες με τις κοινωνικές απαιτήσεις και τη λογική του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Kι όμως τα δύο δεδομένα, οι δύο αλληλοαποκλειόμενες λογικές και σκοποθεσίες, πρέπει να συμβιβαστούν – δεν γίνεται αλλιώς.

O συμβιβασμός (η επιτυχία του) κρίνεται από το επίπεδο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας σε κάθε κοινωνία. Yψηλό επίπεδο καλλιέργειας συντηρεί περισσότερες εκφάνσεις ευσυνείδητης δημοσιογραφίας και ελάχιστους (κοινωνικά περιθωριοποιημένους) συμβιβασμούς με την εμπορική προτεραιότητα του λαϊκισμού: τον εντυπωσιασμό, την υποκίνηση φανατισμών, τον «κιτρινισμό».

Για να βγει η ελλαδική κοινωνία από τη ναυτιώδη δίνη της οικονομικής χρεοκοπίας και παντοδαπής καταστροφής θα αρκούσε, ίσως, ένα αισθητά μεγαλύτερο ποσοστό δημοσιογραφίας ανυπότακτης στους νόμους και στη λογική της αγοράς. Nα επανέρχεται στη δημοσιότητα, συνεχώς και επίμονα, η υπενθύμιση ότι: H οργή για την ανικανότητα και τη διαφθορά του ΣYPIZA, όσο κι αν εμφανίζεται δημοσκοπικά υπέρτερη, δεν αρκεί για την ανάκαμψη της χώρας. Xρειάζεται αντιπρόταση και αντιπρόταση δεν υπάρχει στον πολιτικό ορίζοντα.

Δεν υπάρχει πολιτική αντιπρόταση, διότι τα όσα αντιτάσσει η N.Δ. στις πρακτικές του ΣYPIZA κραυγάζουν μιαν εξίσου διαχειριστική εκδοχή της πολιτικής, όχι την τόλμη και την ετοιμότητα ριζικών μεταρρυθμίσεων. Δέκα χρόνια τώρα δραματικού εφιάλτη και η N.Δ. δεν έχει ακόμα αντιληφθεί ότι ευφυέστερη και ηθικότερη απλώς διαχείριση δεν αρκούν για την έξοδο από το αδιέξοδο. Λένε: «εμείς θα διαπραγματευτούμε καλύτερα, συνεπέστερα, χωρίς καθυστερήσεις και εσωκομματικές αναστολές, θα σκεφτούμε αντίμετρα» – πιστεύουν ότι όλοι στην Eλλάδα πάσχουμε από βαρειά αμνησία.

H χώρα χρειάζεται άλλα υπουργεία, με διαφορετική άρθρωση, δομή και λειτουργία, άλλο κοινοβούλιο, με ρεαλιστικό ρόλο κριτικού ελέγχου των κυβερνήσεων, άλλους όρους λειτουργίας της Δικαιοσύνης και της Δημόσιας Tάξης, ριζικά διαφορετική λογική της Παιδείας. Eχει ανάγκη η χώρα θεσμική θεμελίωση της αξιοκρατίας, των κινήτρων αριστείας. Nα αποβάλει ο Eλλαδίτης την επαρχιώτικη μειονεξία του ξιπασμένου Eυρωλιγούρη και να μπορεί να μετέχει στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία κομίζοντας ετερότητα και όχι πιθηκισμούς.

Προϋποθέσεις και κριτήρια για τέτοιες μεταρρυθμιστικές τομές δεν έχει η N.Δ. Διότι δεν έχει, ούτε είχε ποτέ, όραμα κοινωνικό. Aπό γεννησιμιού της ήταν κόμμα διαχείρισης της εξουσίας, ο ιδρυτής της ήταν ένας ταλαντούχος διαχειριστής: Hλεκτροδότησε ολόκληρη τη χώρα, έφτιαξε δρόμους, κρατικές επιχειρήσεις, υποδομές τουρισμού – ό,τι θα ονειρευόταν κάθε μετα-αποικιακή κοινωνία. Oλα μεταπρατικά, αφού την ανάπτυξη, την πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό τα εξασφάλιζε το «ανήκομεν εις την Δύσιν». Kόμμα η N.Δ. χωρίς ίχνος εντοπιότητας, ελληνικής ιδιοπροσωπίας, χωρίς καν πολιτική ταυτότητα (γι’ αυτό και καταπόθηκε ευχερέστατα από την «αντίπαλη» οικογένεια Mητσοτάκη). Δημιουργήθηκε για να υπηρετήσει τις φιλοδοξίες και τα διαχειριστικά ταλέντα του ιδρυτή της, τίποτε άλλο.

Eτσι, όταν ο ιδρυτής αποχώρησε, το πρόβλημα για το κόμμα ήταν να βρεθεί ταλαντούχο υποκατάστατο, διαχειριστής ισάξιος του ιδρυτή. Bρέθηκε, αλλά στην αντίπερα όχθη: O Aνδρέας Παπανδρέου αναδείχθηκε ο ανυπέρβλητος ταλαντούχος της διαχειριστικής πολιτικής, αφού διέθετε το επιπλέον ακαταμάχητο προσόν του αδίστακτου αμοραλιστή: O «λαός» εξασφαλίζει στον ηγέτη απεριόριστη τη διαχείριση της εξουσίας, όταν βεβαιωθεί έμπρακτα ότι είναι ο ίδιος «συνδιαχειριστής» αν γίνει πελάτης του ηγέτη. Kαι στον πελάτη «όλα επιτρέπονται».

Kάποια στιγμή, ακόμα και η συγκυβέρνηση των «άσπονδων» (υποτίθεται) αντιπάλων, N.Δ. και ΠAΣOK, θεωρήθηκε αυτονόητη. Στο αυτονόητο προσχώρησε και η «Aριστερά» του Kουβέλη, με ορθολογικά μοιρασμένη την πελατεία (4-2-1). Tελικά, χρειάστηκε μόλις μια ολονύχτια συνεδρίαση του Γιουρογκρούπ, για να προσχωρήσει και η «ριζοσπαστική» Aριστερά, η «αδιάλλακτη», στο στρατόπεδο της διαχειριστικής πανάκειας – να αναδειχθεί και ο Tσίπρας ταλέντο εκπληκτικό του διαχειριστικού «είπα - ξείπα», της πιο αδίστακτης πελατειακής συμφεροντολογνείας.

Tο ακόμα δραματικότερο, κυριολεκτικά απελπιστικό για το μέλλον της ελληνικής παρουσίας στην Iστορία, είναι ότι και οι δύο ασύμβατες λογικές και σκοποθεσίες, των μέσων ενημέρωσης και του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, μοιάζουν συμβιβασμένες με τη διαχειριστική εκδοχή της πολιτικής. Kαι η «πετυχημένη» διαχείριση σαν πολιτικός στόχος είναι περίκλειστη αυτάρκεια, αυτοηδονισμός ολιγάρκειας. Eύκολα (και ανεπίγνωστα) καταλήγει σε παραίτηση από κοινωνικές σκοποθεσίες, επιδιώξεις ποιότητας, φιλοδοξίες καινοτομίας. Kατά κανόνα η διαχειριστική πολιτική καταλήγει σε έναν αδιακήρυχτο συνεπή μηδενισμό. Tσίπρας και Mητσοτάκης παίζουν σκάκι ή τάβλι ή μπριτζ μόνο για την ηδονή της αντιπαλότητας – «να του τη φέρω», «να μη μου τη φέρει»: H χρεοκοπημένη και κατεστραμμένη Eλλάδα απουσιάζει από το παιχνίδι τους.

Στον ίδιο διαχειριστικό μηδενισμό είναι βυθισμένο ολόκληρο το κοινοβουλευτικό κομματικό φάσμα. Mοιάζει ανεδαφικός ρομαντισμός η υπενθύμιση ότι η χώρα χρειάζεται ριζικές, μεγάλης τόλμης μεταρρυθμίσεις – «επανίδρυση του κράτους» στην κυριολεξία: Aλλα υπουργεία, με διαφορετική άρθρωση και διαφορετική λειτουργική λογική. Aλλο κοινοβούλιο, με βουλευτές βουλευόμενους, όχι πιόνια που σπανίως τους επιτρέπεται να ψηφίζουν «κατά συνείδηση». Aλλες προϋποθέσεις λειτουργίας της Δικαιοσύνης και της Δημόσιας Tάξης. Pιζικά διαφορετική λογική της Eκπαίδευσης. Θεσμική θεμελίωση αξιοκρατίας, κινήτρων αριστείας.

Tαυτίσαμε τον μηδενισμό με την «πρόοδο» και τον «εκσυγχρονισμό», την πολιτική με τη φτηνή ηδονή της αντιπαλότητας. Oλα πληρώνονται με τον εφιάλτη που ζουν κάποια εκατομμύρια Eλληνες. Eνώ οι αυτουργοί των εγκλημάτων γαυριούν, κυρίαρχοι του παιχνιδιού της «διαχείρισης».

*Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

πηγή:  yannaras.gr

Τον Εμμανουέλ Μακρόν στο Β' γύρο στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ!

Τον Εμμανουέλ Μακρόν, κόντρα στην Μαρίν Λεπέν, στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στο δεύτερο γύρο των Γαλλικών προεδρικών εκλογών, υπενθυμίζεται ότι το κυβερνών κόμμα στον πρώτο γύρο στήριζε τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν...

Από το Μέγαρο Μαξίμου επίσημο σχόλιο δεν υπήρξε μέχρι αργά χθες βράδυ, ωστόσο, τον τόνο έδωσε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου που με ανάρτησή της στο twitter σχολίασε: «Αριστερή στάση ευθύνης από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας. Δεδομένη η τεράστια αντίθεσή του με Μακρόν, καλεί σε καταψήφιση της Λεπέν».

Και ο διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης ανέφερε: «Ψηφίζουμε και με τα δύο μας χέρια Μακρόν στον δεύτερο γύρο. Δεν χρειάζονται μιζέριες και γκρίνιες, χρειάζεται η γαλλική ακροδεξιά να καταγράψει το μικρότερο δυνατό ποσοστό στον δεύτερο γύρο. Χρειάζεται ένα πανδημοκρατικό μέτωπο απέναντι στις ιδέες που εκπροσωπεί η γαλλική ακροδεξιά. Αν ο Μακρόν γίνει ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας η Αριστερά μπορεί και πρέπει να του κάνει προγραμματική αντιπολίτευση».

Τέλος, ο αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης έδωσε με τη σειρά του το στίγμα γράφοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης : «Για τον Β' γύρο των Γαλλικών προεδρικών εκλογών λέμε καθαρά: Δημοκρατική πανστρατιά κατά της ακροδεξιάς Λεπέν, όπως ζητά και το Γαλλικό ΚΚ».

Μητσοτάκης: Η νίκη Μακρόν είναι η απάντηση στην επίθεση του αριστεροδεξιού λαϊκισμού

Με θερμά λόγια υποδέχθηκε ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης τις εκτιμήσεις των exit polls που δείχνουν νίκη του Εμανουέλ Μακρόν.

Ο κ. Μητσοτάκης, σύμφωνα με τον ιστοχώρο.iefimerida.gr, υπογράμμισε πως η νίκη του ανεξάρτητου υποψήφιου είναι απάντηση στην «επίθεση του αριστεροδεξιού λαϊκισμού».

«Η νίκη Μακρόν είναι η απάντηση των φιλελεύθερων δυνάμεων της λογικής στην επίθεση του αριστεροδεξιού λαϊκισμού», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

CNN: Θέλουν να.. σκοτώσουν το ευρώ - Γιατί πολλοί Ευρωπαίοι θέλουν τα χρήματά τους πίσω

Τους 5 Ευρωπαίους που θέλουν, αλλά και μπορούν με μία έννοια να διαλύσουν την Ευρωζώνη, παρουσιάζει το CNN, με αφορμή την άνοδο του “ευρωσκεπτικισμού” στην Ένωση, ένας προβληματικό όρος που δεν αποδίδει ορθά την θετική πολιτική αντίθεση στο ευρώ...

Μάλιστα, επικαλείται την τελευταία δημοσκόπηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, βεβαίως και εξωραΐζει την εικόνα του ευρωνομίσματος, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι το 25% των ανθρώπων που χρησιμοποιούν το κοινό νόμισμα θέλουν να εξαφανιστεί.

Η απειλή για το ευρώ είναι πιο οξεία στη Γαλλία, όπου οι άνθρωποι θα ψηφίσουν την Κυριακή στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Σύμφωνα με το CNN, το ευρώ, το νόμισμα των 19 χωρών της ΕΕ, είναι το πιο ορατό σύμβολο του πολύχρονου πειράματος της περιοχής προς την οικονομική ολοκλήρωση.

Αλλά βρίσκεται υπό απειλή κάτω από τα προβλήματα που έχει επισωρεύσει στις κοινωνίες.

Γιατί ορισμένοι Ευρωπαίοι θέλουν να «σκοτώσουν» το ευρώ;

Η Ευρώπη δεν είναι έθνος

Για τον Ιταλό Alberto Bagnai, η ρητορική του εναντίον του νομίσματος βασίζεται στο γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι το ίδιο, και έτσι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα.

«Το βασικό σημείο είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε ένα ομοσπονδιακό κράτος από χώρες με τόσο διαφορετικό πολιτιστικό παρελθόν», δήλωσε ο Ιταλός ακαδημαϊκός.

«Χωρίς ένα ευρωπαϊκό κράτος, δεν μπορούμε να έχουμε ευρωπαϊκό νόμισμα».

Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες είναι πιο πλούσιες και μερικές πιο φτωχές, όπως οι αμερικανικές πολιτείες.

Αλλά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η ευρωζώνη δεν διαθέτει κεντρική κυβέρνηση για να αποφασίσει σχετικά με τις δαπάνες και τις φορολογικές και δημοσιονομικές πολιτικές.

«Η ΗΠΑ είναι ένα έθνος, υπάρχει μια αίσθηση της κοινής ταυτότητας», είπε.

Αυτό δεν είναι αλήθεια στην Ευρώπη, όπου υπάρχει ελάχιστη προοπτική της πολιτικής ενότητας, επειδή οι πλουσιότερες χώρες, όπως η Γερμανία, θα καταλήξουν να μεταφέρουν χρήματα σε μόνιμη βάση στους λιγότερο πλούσιους.

«Η Γερμανία δεν το θέλει αυτό», δήλωσε ο Bagnai.

«Θα πρέπει να σταματήσει να λέει παραμύθια.»

Τα επιτόκια που η Ισπανία, η Ελλάδα και η Ιταλία χρειαζόταν να πληρώσει στους πιστωτές έπεσαν κατακόρυφα μετά την ένταξή τους στο ευρώ.

Στο ίδιο επίπεδο με τη Γερμανία.

«Οι επενδυτές κοίταζαν τα ονομαστικά επιτόκια και σκέφτηκαν ότι οι Έλληνες έχουν γίνει σαν τη Γερμανία,» είπε ο Bagnai.

«Ήταν το είδος μιας οπτικής ψευδαίσθησης.»

Στη συνέχεια, η οικονομική κρίση χτύπησε και οι ρωγμές στη νομισματική ένωση άρχισαν να διαφαίνονται.

Η ευρωζώνη έχει αποτύχει

Σύμφωνα με το CNN, ο Sergi Cutillas αρχικά ήταν ενθουσιασμένος όταν η Ισπανία προσχώρησε στο ευρώ.

Τώρα τη θέλει έξω.

«Η ευρωζώνη έχει αποτύχει.
Ήταν ένα κακό πείραμα», είπε.

Ο 34χρονος οικονομολόγος θέλει την Ισπανία να εγκαταλείψει το ευρώ.

Στην Ισπανία, η πολιτική ηγεσία δεν ήταν σε θέση να υποτιμήσει το ευρώ για να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της φούσκας των ακινήτων και την κρίση χρέους.

Αντ ‘αυτού, η Μαδρίτη αναγκάστηκε να μειώσει τις δαπάνες και να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα λιτότητας, πλήττοντας τα πρότυπα διαβίωσης.

«Η ανεργία φτάνει στο 20% και αυτό είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα του ευρώ», δήλωσε ο οικονομολόγος Cutillas.

Σύμφωνα με τον Cutillas, πολλοί άνθρωποι στην Ισπανία, οι οποίοι υπέφεραν δεκαετίες από τη βίαιη δικτατορία του Φρανσίσκο Φράνκο, πιστεύουν ότι το ευρώ συνδέεται με την πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό και την ειρήνη.

Αυτό δεν είναι αρκετό για τον οικονομολόγο.

«Είναι ωραίο να είναι κανείς σε θέση να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο εύκολα, αλλά αυτά τα πλεονεκτήματα αυτά δεν θα πρέπει να καλύπτουν το τι συμβαίνει με το ευρώ», είπε.

Μια ελληνική τραγωδία

Η Ελλάδα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του διαχωρισμού μεταξύ πλουσίων χωρών της Βόρειας Ευρώπης και των ασθενέστερων στην περιφέρεια.

Αντιμετωπίζοντας μια κρίση του χρέους από μόνη της, την Αθήνα συμφώνησε σε δραστικά προγράμματα λιτότητας σε αντάλλαγμα των επανειλημμένων διασώσεων.

Οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κρατικές δαπάνες έχουν όλα κοπεί δραματικά.

Ο Φώτης Παναγιωτόπουλος, εργαζόμενος στο Λιμεναρχείο της Αθήνας, γνώρισε τις συνέπειες από πρώτο χέρι.

Ο μισθός του έχει μειωθεί κατά 50% από την αρχή της ελληνικής κρίσης το 2010.

Η σύζυγός του δεν μπορεί να βρει μια σταθερή δουλειά.

«Αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα είναι αργός θάνατος», είπε.

«Δεν υπάρχει διέξοδος, αν δεν απελευθερωθούμε από αυτόν τον κύκλο του χρέους», προσθέτει.
Ο Παναγιωτόπουλος θέλει την Ελλάδα να ξεφορτωθεί το ευρώ και να ξεκινήσει από την αρχή.
«Εμείς απλά θέλουμε ότι και τα παιδιά μας, μπορούν να έχουν ένα αξιοπρεπές μέλλον», είπε.

«Με το ευρώ, δεν βλέπω πώς αυτό είναι δυνατό.»

Η Ευρω- φούσκα της Ιρλανδίας

Θυμάται κανείς τον κέλτικο τίγρη;
Η Ιρλανδία είχε απογειωθεί στα πρώτα χρόνια του ευρώ, καθώς αναπτυσσόταν με ρυθμό κατά μέσο όρο 6,5% ετησίως μεταξύ 1999 και 2007.

Ο Keith Redmond, ένας οδοντίατρος και τοπικός πολιτικός στο Δουβλίνο, ανατρέχει σε εκείνες τις ημέρες με φόβο.

«Δεν ήταν μια έκρηξη.

Ήταν μια φούσκα … μια φούσκα του ευρώ», είπε.

Ο Redmond υποστηρίζει ότι χωρίς έλεγχο των επιτοκίων της, η Ιρλανδία δεν ήταν σε θέση να μειώσει η φούσκα.

Όταν έσκασε, έφερε το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα στο χείλος της κατάρρευσης.
Η Ιρλανδία αναγκάστηκε να μειώσει τις δαπάνες.

Αν και η χώρα έχει καταφέρει να κινήσει και πάλι την οικονομία της, για για τον Redmond, το ευρώ εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα.

«Το βασικό μειονέκτημα είναι ακόμα εκεί … και μπορεί να ξαναβρεθούμε στην ίδια κατάσταση.

Δεν έχουμε καμία ευελιξία στη νομισματική μας πολιτική, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ένα σοκ», είπε.

Απειλή για την Γαλλική εθνική κυριαρχία

Ο Γάλλος Vincent Brousseau, οικονομολόγος, θεωρεί ότι το πρόβλημα της Γαλλίας είναι το ευρώ, όχι τα δημοσιονομικά.


Βλέπει το κοινό νόμισμα ως απειλή για την εθνική κυριαρχία της Γαλλίας.
«Δεν είναι γαλλικό», είπε.


«Δεν έχει σημασία αν είναι υπερτιμημένο ή υποτιμημένο… αυτό έχει να κάνει με τις δικές μας αποφάσεις.»


Ο Brousseau εργάστηκε για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
«Όταν ξεκίνησα στην ΕΚΤ, πίστευα θα μπορούσε να υπάρξει μια Ευρώπη.

Ήμουν πεπεισμένος», είπε.

Αλλά άλλαξε σταδιακά τη γνώμη του, καθώς για πάνω από 15 χρόνια που πέρασε στην κεντρική τράπεζα, είδε ότι υπάρχει ένα κοινό επιτόκιο για όλες τις 19 χώρες της ευρωζώνης.

«Συνειδητοποίησα ότι η μεταφορά της κυριαρχίας από τη Γαλλία στο ευρωπαϊκό υπερκράτος δεν είναι καλό για τη χώρα», δήλωσε ο Brousseau, ο οποίος επιβλέπει σήμερα την οικονομική και νομισματική πολιτική στο γαλλικό πολιτικό κόμμα UPR.

Τι έπεται

Οι αντίπαλοι του ευρώ διαφωνούν για το τι πρέπει να συμβεί στη συνέχεια.

Ο Redmond θα ήθελε να δει το νόμισμα να χωρίζεται στα δύο.

Το τρέχον ευρώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τη Γερμανία, την Ολλανδία και άλλες οικονομικά ισχυρότερες χώρες.

Ένα δεύτερο, πιο αδύναμο ευρώ, θα πρέπει να εισαχθούν για την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία.

Ο Brousseau θέλει η Γαλλία να αποσύρει εντελώς το ευρώ και να φέρει πίσω το φράγκο.

Στην Ιταλία, ο Bagnai σκέφτεται ότι το τέλος του ευρώ είναι αναπόφευκτη.

«Γνωρίζουμε ότι το έργο θα μπορούσε να διαρκέσει μια δεκαετία, ίσως, αλλά πρόκειται να τελειώσει.

Και όσο πιο γρήγορα τελειώσει τόσο το καλύτερο.» 

 πηγή: iskra,gr/CNN

Καπιταλισμός και Διαφθορά

Ο καπιταλισμός, όπως τουλάχιστον τον βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, έχει άμεση σχέση με τη διαφθορά και όχι με κάποια μορφή δίκαιης ελεύθερης αγοράς...

γράφει η Φωτεινή Μαστρογιάννη (*)

Η σχέση αυτή βασίζεται στην ίδια τη θεωρητική του βάση, όπως την εξέφρασαν οι Ρέηγκαν και Θάτσερ, σύμφωνα με την οποία, σημαντικό είναι το άτομο και όχι η κοινωνία. Κατ’αυτό τον τρόπο η έννοια της οποιαδήποτε συλλογικότητας καταρρίπτεται και σημασία έχει μόνο το τι κάνει το ίδιο το άτομο, ακόμα και παράνομες και εγκληματικές πράξεις αρκεί να ενεργεί προς ίδιον όφελος,αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο. Λόγω του ότι όμως ο «άνθρωπος είναι ον κοινωνικό» («ζώον κοινωνικόν» κατά Αριστοτέλη), η υιοθέτηση του ακραίου ατομισμού είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση (που είναι συλλογική) γιατί εντείνει τον ανταγωνισμό και επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας συνοδεία των αντίστοιχων συλλογικών νευρώσεων (βλ. άρθρα μου για τον ναρκισσισμό).

Η κατάργηση οποιασδήποτε έννοια συλλογικότητας φαίνεται και από τις εργασιακές σχέσεις, όπου πέραν των ατομικών συμβάσεων, αυτό που κυρίως προωθείται για το άμεσο μέλλον είναι ο εργαζόμενος να είναι ο ίδιος επιχειρηματίας ενοικίασης της εργατικής του δύναμης σε μισθό κατώτερο όμως από αυτόν που θα έπαιρνε εάν ήταν μισθωτός με τις προηγούμενες υφιστάμενες εργασιακές σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι π.χ. στις ΗΠΑ από το 2007 μέχρι σήμερα ο πλούτος του μέσου αμερικανικού νοικοκυριού μειώθηκε κατά 40% ενώ το 0,1% του πληθυσμού αντίστοιχα αύξησε τον πλούτο του. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι οι σύγχρονοι πλούσιοι δεν είναι οι επιχειρηματίες της παλαιάς μορφής δηλαδή άνθρωποι που δημιουργούσαν επιχειρήσεις της παραγωγικής οικονομίας από τις οποίες πλούτιζαν αλλά τα στελέχη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων τα οποία αμείβονται με υπέρογκους μισθούς ακόμα και εάν χρεοκοπούν τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται.

Ο ατομισμός που προωθείται φαίνεται και από τη διάλυση της οικογένειας. Ο σύντροφος θεωρείται αναλώσιμος και υπάρχει η αγωνία για εύρεση καινούριου και καλύτερου. Ως αποτέλεσμα, τα διαζύγια αυξάνονται όπως και οι μονογονεϊκές οικογένειες που είναι αυτές που αποτελούν και τα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού.

Ο Κέυνς έλεγε ότι "μακροπρόθεσμα όλοι θα πεθάνουμε", ο σύγχρονος ατομιστής νοιάζεται για τη σύντομη επιβίωσή του αδιαφορώντας για το μέλλον, γνωρίζει ότι δεν θα ζει στο μέλλον αλλά όμως θα ζουν τα παιδιά του, αδιαφορώντας για το μέλλον αδιαφορεί λοιπόν και για τα ίδια του τα παιδιά, κάτι που δυστυχώς βλέπουμε συχνότατα στις μέρες μας. Η αδιαφορία όμως για τα παιδιά δεν αφορά το μέλλον αλλά και το παρόν. Πολλοί σύγχρονοι ατομιστές γονείς ενδιαφέρονται περισσότερο για το ντύσιμό τους, το μοντέλο του κινητού τους, τις εξόδους τους παρά για την ορθή ανατροφή των παιδιών τους. Απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους προσφέροντας υλικά αγαθά μόνο, κακοποιώντας τα ψυχολογικά κατ'αυτό τον τρόπο (βλ. κείμενό μου "Έθνη και ναρκισσισμός"). Μεγαλώνει έτσι μία γενιά παιδιών που γίνονται ατομιστές για να επιβιώσουν γιατί δεν τους έχει προσφερθεί άλλος τρόπος.

Τα άτομα ως αντίδραση στους περιορισμούς που τους επιβάλλει το οικονομικό σύστημα αυξάνουν τις πράξεις βίας. Παράλληλα, η βιομηχανία του εγκλήματος αυξάνεται. Όπως είπε και ο Μάικλ Μουκάσεϊ (Michael Mukassey) πρώην γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, είναι άκρως ανησυχητική η διείσδυση του οργανωμένου εγκλήματος στον τομέα της ενέργειας (!) καθώς και σε άλλους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας (!). Η δε πολυπλοκότητα των νόμων αλλά και η ίδια η πολυνομία διευκολύνει τη διαφθορά και την αποφυγή της τιμωρίας. Ο νόμος προστατεύει τους πλούσιους και τιμωρεί τους πιο αδύναμους ενώ οι πολιτικοί υπερασπίζονται τα συμφέροντα των ισχυρών και όχι των αδυνάμων.

Όλα αγοράζονται και όλα πωλούνται, όλα έχουν μία τιμή και όπως λέει η Μαφία «ότι δεν αγοράζεται με χρήμα, αγοράζεται με πολύ χρήμα». Τα παιδιά αγοράζονται είτε από παρένθετες μητέρες, είτε απευθείας με στόχο την πώληση οργάνων ή ως σκλάβοι- εργάτες σε εργοστάσια. Στο Ιράκ κατά τη δεκαετία του 1990 τα όργανα παιδιών κόστιζαν $7.000 έναντι των $15.000 που κόστιζαν στην Ινδία.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός προωθεί τον ατομισμό και με τη διάδοση του αγοραίου σεξ μέσω του Διαδικτύου και της τηλεόρασης. Η συντροφικότητα είναι "ξεπερασμένη".Ο τζίρος της πορνογραφίας είναι εντυπωσιακός. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, γυρίζονται περίπου 10.000 πορνογραφικές ταινίες ετησίως αποφέροντας 10 δισεκατομμύρια δολάρια. Το πορνογραφικό στυλ προωθείται και από την τηλεόραση μέσω των διαφόρων σειρών και εκπομπών ριάλιτυ αλλά και από τη βιομηχανία μόδας. Το σεξ είναι για γρήγορη ανάλωση με στόχο το κέρδος αλλά και ως τρόπος επιβίωσης γι’αυτό σημειώνεται και σημαντική αύξηση στην πορνεία, στο τράφικινγκ γυναικών αλλά και στα ναρκωτικά. Μάλιστα, το εκπληκτικό του σύγχρονου καπιταλισμού είναι ότι η πορνεία και τα ναρκωτικά θεωρούνται πλέον τομείς που προσμετρώνται στο ΑΕΠ της χώρας, υποδηλώνοντας έτσι την αδυναμία του προσφοράς στην υγιή οικονομική ανάπτυξη αλλά και την έκταση της διαφθοράς που είναι τέτοια έτσι ώστε να έχει καταστεί "επάγγελμα"!

Ο άνθρωπος ενδιαφέρεται μόνο για τη βραχυπρόθεσμη επιβίωση, γίνεται επιφανειακός, ζει για την κατανάλωση, μόνος του. Αποφεύγει τις κοινωνικές επαφές, δεν τηλεφωνεί ούτε βρίσκεται με φίλους, ανταλλάσσει μηνύματα μέσω κινητών ή του Διαδικτύου όταν θέλει κάτι. Αναρτά φωτογραφίες και βίντεο που δείχνουν τον εατό μου στα κοινωνικά μέσα. Παντού επιδεικνύει τον διογκωμένο ναρκισσισμό του. Οι επαφές με τους άλλους περιορίζονται στη "χρησιμότητά" τους, το άτομο θέλει μόνο να παίρνει από τους άλλους - θαυμασμό, χρήματα, χάρες αλλά όχι να δίνει. Έξυπνος θεωρείται όποιος βγάζει πολλά χρήματα ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο τα βγάζει ενώ ο ηθικός και ο ενάρετος θεωρείται γραφικός και ίσως και λίγο βλάκας. Στόχος του εύκολου πλουτισμού δεν είναι η κάλυψη των βασικών αναγκών αλλά του «φαίνεσθαι» που επιτυγχάνεται μέσω του καταναλωτισμού. Ο καπιταλισμός είναι πλέον ο σύγχρονος απολυταρχισμός. Όπως επεσήμανε η φιλόσοφος Χάννα Αρεντ «Ο απολυταρχισμός δεν τείνει να είναι απλά ένα δεσποτικό σύστημα που επιβάλλεται στα άτομα αλλά ένα σύστημα στο οποίο τα άτομα είναι περιττά».

Μπορεί όμως αυτό το οικονομικό σύστημα να αλλάξει; Είναι οι άνθρωποι πρόθυμοι να επανέλθουν στη συλλογικότητα και να αρνηθούν τον ατομισμό ή είναι πλέον αδύνατον; Θα φέρει ο σύγχρονος καπιταλισμός το τέλος της ιστορίας; Διαθέτει ακόμα ο άνθρωπος υπόλοιπο ευθύνης ώστε να τον αλλάξει ή θα αφεθεί να καταστεί περιττός;

Τα ερωτήματα είναι πολλά, οι παγκόσμιες αντιδράσεις όμως είναι και αυτές πολλές, έστω και εάν στη χώρα μας δεν ακούμε πολλά γι’αυτές, παραμένουν ωστόσο ένα ελπιδοφόρο μήνυμα.

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία

Μαστρογιάννη, Φ. 2017. Εθνη και ναρκισσισμός. Διαθέσιμο στη διεύθυνση: <http://mastroyanni.blogspot.in/2017/04/blog-post_17.html>

Μαστρογιάννη, Φ. 2016. Πορνεία και ναρκωτικά. Η "σκιώδης" πλευρά της οικονομίας. Διαθέσιμο στη διεύθυνση: <http://mastroyanni.blogspot.in/2016/02/blog-post_9.html>

Kempf, H. 2009. Pour sauver la planète, sortez du capitalisme. Éditions du Seuil. 

Mauldin, J. 2017. The Median Household's Wealth Has Declined By 40% Since 2007. Διαθέσιμο στη διεύθυνση:https://seekingalpha.com/article/4064231-median-households-wealth-declined-40-percent-since-2007?app=1&auth_param=adb11:1cfkms9:6da2ce15add49b6bd0e56ba6e0988d22&uprof=29  

 (*) Η Φωτεινή Μαστρογιάννη είναι Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ, συγγραφέας

πηγή: f. mastroyanni.blog

Μακρόν: Ο «Μότσαρτ» των τραπεζών βαδίζει για την προεδρία της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας…

Ο Εμμανουέλ Μακρόν, αφού φοίτησε στα καλύτερα γαλλικά σχολεία, έκανε περιουσία την περίοδο που εργαζόταν στην επενδυτική τράπεζα Ρότσιλντ, όπου κέρδισε το παρωνύμιο «ο Μότσαρτ των οικονομικών»...

Ο Μακρόν θα κονταροχτυπηθεί στο δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών με την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν. Και εκτός απροόπτου θα είναι ο επόμενος Γάλλος πρόεδρος.

Ο ίδιος μπήκε στη γαλλική πολιτική σκηνή αποφασισμένος να εφαρμόσει τα προσόντα του, δηλαδή αυτά του επενδυτή τραπεζίτη.

Πριν δυο χρόνια ανέλαβε το υπουργείο Οικονομίας και πριν λίγο καιρό αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος για την προεδρία - ως ανεξάρτητος και απέναντι στον σοσιαλιστή υποψήφιο Μπενουά Αμόν.

Γρήγορα αναδείχτηκε σε φαβορί στις πιο αβέβαιες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας προτού καν γιορτάσει τα 40ά του γενέθλια. Άγνωστος στο ευρύ κοινό τρία χρόνια πριν, αν κερδίσει στις εκλογές, ο 39χρονος θα γίνει ο νεότερος ηγέτης κράτους μετά τον Ναπολέοντα.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, πολλοί αποδίδουν την πρωτοφανή του άνοδο στην ανάγκη των Γάλλων για νέα πρόσωπα, παράλληλα με την αναπάντεχη πτώση πολλών παραδοσιακών αντιπάλων του και τη φθορά του γαλλικού δικομματισμού.

Εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια για την τρέχουσα κατάσταση, ο Μακρόν υποσχέθηκε να κάνει ριζοσπαστικές αλλαγές. Υποστήριξε ότι η Γαλλία εμποδίζεται από τις ελίτ που φροντίζουν για τα δικά τους συμφέροντα και δήλωσε ότι ο ίδιος το γνωρίζει γιατί υπήρξε μέρος του.

Από τα κολλέγια, στη Ρότσιλντ κι από κει στο υπουργείο Οικονομίας

Ο Μακρόν, αφού φοίτησε στα καλύτερα γαλλικά σχολεία, έκανε περιουσία την περίοδο που εργαζόταν στην επενδυτική τράπεζα Ρότσιλντ, όπου κέρδισε το παρωνύμιο «ο Μότσαρτ των οικονομικών» όταν το 2012 συμβούλευσε τη Nestle να εξαγοράσει έναντι 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων μια μονάδα της Pfizer.

Αφού έφυγε από τη Ρότσιλντ εντάχθηκε στην ομάδα του απερχόμενου Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ το 2012 και γρήγορα έγινε υπουργός Οικονομίας.

Ως υπουργός καταφέρθηκε ενάντια σε βασικές αρχές του κοινωνικού μοντέλου της Γαλλίας, όπως η εβδομάδα των 35 ωρών και η μονιμότητα στον δημόσιο τομέα.

Υποψήφιος για πρόεδρος

Όταν παραιτήθηκε πέρυσι τον Αύγουστο για να ιδρύσει το κίνημα «Εμπρός!» πολλοί επικριτές του θεώρησαν ότι θα είναι ένας διάττων αστέρας στην πολιτική.

Όμως με τους Σοσιαλιστές διχασμένους και τον κεντροδεξιό του αντίπαλο Φρανσουά Φιγιόν να εμπλέκεται σε σκάνδαλο διαφθοράς, ο Μακρόν βρέθηκε στην πρώτη θέση της πρόθεσης ψήφου και τελικά κατάφερε να περάσει πρώτος στον δεύτερο γύρο.

Εκεί θα αντιμετωπίσει την Μαρίν Λεπέν που τον χαρακτηρίζει υποψήφιο «του χρήματος και των τραπεζών». Ωστόσο, η ίδια ηγείται του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου και αναμένεται ότι οι ψηφοφόροι όλων των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων θα συσπειρωθούν εναντίον της και τελικά υπέρ του Μακρόν. 

Μαρίν Λεπέν: «Θέμα αυτών των εκλογών είναι η άγρια παγκοσμιοποίηση»

Από το προπύργιό της στην πόλη Ενέν Μπομόν, η Μαρίν Λεπέν ευχαρίστησε τους οπαδούς της που της έδωσαν τη νίκη για το δεύτερο γύρο.

«Θέλω να εκφράσω σε εσάς εκλογείς πατριώτες την πιο βαθιά μου ευγνωμοσύνη. Η πρώτη φάση που θα μπορέσει να οδηγήσει τους Γάλλους στην προεδρία, ξεπεράστηκε. Αυτό το αποτέλεσμα είναι ιστορικό.

Από εδώ και στο εξής έχω την ευθύνη της υπεράσπισης του γαλλικού έθνους, της ενότητάς του, της ασφάλειας, της κουλτούρας του, της ευημερίας και της ανεξαρτησίας».

«Δεν διέφυγε από κανέναν Γάλλο», πρόσθεσε, «ότι το σύστημα προσπάθησε με όλα τα μέσα να καταπνίξει τη μεγάλη πολιτική συζήτηση που θα έπρεπε να ήταν αυτή η εκστρατεία. Θα λάβει όμως χώρα τώρα αυτή η πολιτική συζήτηση- αντιπαράθεση. Οι Γάλλοι θα πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία που τους δίνεται γιατί η μεγάλη πρόκληση αυτής της εκστρατείας είναι η άγρια παγκοσμιοποίηση που θέτει σε κίνδυνο τον πολιτισμό μας.

Είτε συνεχίζουμε στο δρόμο μιας ολοκληρωτικής απορρύθμισης, χωρίς σύνορα και χωρίς ασφάλεια, με πολλές συνέπειες όπως η μετανάστευση, ο άνισος διεθνής ανταγωνισμός, η ελεύθερη κυκλοφορία των τρομοκρατών.

Η άλλως επιλέγετε τη Γαλλία με τα σύνορά της και την ασφάλεια (...) αυτό που σας προτείνω είναι η μεγάλη αλλαγή», δήλωσε η Μαρίν Λεπέν μπροστά στους γεμάτους ευφορία οπαδούς της.
TVXS / ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ερντογάν: Να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ξεκάθαρο, δήλωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος συγκαλεί σήμερα υπουργικό συμβούλιο…

Σε τηλεοπτική ομιλία του, χαιρέτισε την «ιστορική απόφαση» του τουρκικού λαού και κάλεσε τις ξένες χώρες να «σεβαστούν» το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο να οργανώσει ένα νέο δημοψήφισμα, αυτή τη φορά για την επαναφορά της θανατικής ποινής, μια πρωτοβουλία που θα σήμαινε το τέλος της διαδικασίας για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε δηλώσεις του ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ τόνισε ότι ο λαός διάλεξε, έκανε την επιλογή του και παρά τη μικρή διαφορά, το «ΝΑΙ» είναι ξεκάθαρο.

Σε συνέντευξή του στο Reuters, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μεχμέτ Σιμσέκ, δήλωσε πως δεν υπάρχουν σχέδια να διαλυθεί το κοινοβούλιο και να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές πριν από αυτές που είναι προγραμματισμένες για το 2019.

Ο ηγέτης του εθνικιστικού κόμματος Ντεβλέτ Μπαχτσελί δήλωσε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που διεξήχθη στην Τουρκία συνιστά ένα «αδιαμφισβήτητο επίτευγμα». Επιπλέον επισήμανε ότι όλοι πρέπει να σεβαστούν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Ε.Ε.: Η Τουρκία να λάβει υπόψη της τις ανησυχίες και τις προτάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης

Η Κομισιόν κάλεσε την τουρκική κυβέρνηση να επιδιώξει την «ευρύτερη δυνατή εθνική συναίνεση» μετά τη νίκη στο δημοψήφισμα το οποίο δίνει υπερεξουσίες στον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν...

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάλεσε χθες την τουρκική κυβέρνηση να επιδιώξει την «ευρύτερη δυνατή εθνική συναίνεση» μετά τη νίκη με οριακό προβάδισμα του «ναι» στο δημοψήφισμα το οποίο δίνει υπερεξουσίες στον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

«Λαμβανομένης υπόψη της μικρής διαφοράς και των βαθιών συνεπειών του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση του Συντάγματος, καλούμε (...) τις τουρκικές αρχές να επιδιώξουν την ευρύτερη δυνατή εθνική συναίνεση στην εφαρμογή της», αναφέρεται σε κοινή ανακοίνωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκας Μογκερίνι και του ευρωπαίου επιτρόπου αρμόδιου για τη διεύρυνση της ΕΕ,  Γιοχάνες Χαν.

Η τουρκική αντιπολίτευση φοβάται ότι η χώρα οδεύει σε μια αυταρχική παρέκκλιση μετά το δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου θεωρεί αμφισβητούμενο.

Ο πρόεδρος Ερντογάν έθεσε τις σχέσεις με την ΕΕ στο επίκεντρο της εκστρατείας του, κατηγορώντας επανειλημμένα τις Βρυξέλλες για την απουσία προόδου στις διαπραγματεύσεις για την εισδοχή της Τουρκίας και εξακοντίζοντας τον χαρακτηρισμό «ΝΑΖΙ» προς τη Γερμανία και την Ολλανδία διότι απαγόρευσαν προεκλογικές συγκεντρώσεις των τουρκικών κοινοτήτων στο έδαφός τους.

«Η αναθεώρηση του Συντάγματος, και ειδικά η πρακτική εφαρμογή τους, θα αποτιμηθούν από τη σκοπιά των υποχρεώσεων της Τουρκίας ως κράτους υποψήφιου προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και (κράτους) μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης», προστίθεται στην ανακοίνωση των Γιούνκερ, Μογκερίνι και Χαν.

«Προτρέπουμε την Τουρκία να λάβει υπόψη της τις ανησυχίες και τις προτάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αφορούν την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», συνεχίζει η ανακοίνωση.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο οποίο ανήκουν οι 28 χώρες μέλη της ΕΕ και πολλές ακόμη ευρωπαϊκές χώρες, παρακολουθεί τις εξελίξεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, άλλο ένα θέμα που προκαλεί συγκρούσεις με την Τουρκία, καθώς η ΕΕ έχει εκφράσει επανειλημμένα για τις ευρείας κλίμακας εκκαθαρίσεις που εξαπέλυσε ο πρόεδρος Ερντογάν μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου.

Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ακόμη ότι η ΕΕ «αναμένει την αποτίμηση» των διεθνών παρατηρητών «για τις καταγγελθείσες παρατυπίες» από την αντιπολίτευση στη διαδικασία της καταμέτρησης.

Με 4% προηγείται η η Μέρκελ του Σούλτς

Η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, επικεφαλης της ένωσης CDU/CSU, φαίνεται να αποκτά προβάδισμα 4% έναντι του επικεφαλή του SPD, Μάρτιν Σουλτς σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση της TREND...

Συγκεκριμένα, δημοσκόπηση της εταιρίας Trend που δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Bild  δείχνει ότι οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ προηγούνται με 35% έναντι 31% των Σοσιαλδημοκρατών του Μάρτιν Σουλτς, που υποχωρούν κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με ανάλογη μέτρηση την προηγούμενη εβδομάδα.

Το αριστερό Die Linke, σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, έρχεται τρίτο κόμμα με 9% μαζί με το ξενόφοβο AFD και ακολουθούν οι Πράσινοι με 7% και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες με 6%.

Η έρευνα έγινε απο την εταιρία Trend με τη συμμετοχή 2.436 αντιπροσωπευτικά επιλεγμένων ατόμων το διάστημα μεταξύ 6 και 12 Απριλίου.

Μόνη λύση οι επενδύσεις…

Οι επενδύσεις θα δώσουν την ώθηση για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας. Κυρίως οι επενδύσεις μπορούν να αλλάξουν το κλίμα. Το ξέρει αυτό ο πρωθυπουργός γι αυτό κινήθηκε στο πλαίσιο αυτό στη χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου...

του Γιάννη Παπαγιάννη (*) στην kontranews

 

Ο πρωθυπουργός ζήτησε την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και παράλληλα ζήτησε να κλείσουν οι όποιες εκκρεμότητες υπάρχουν με τα νομοσχέδια κάθε υπουργείου. Ακόμα, ο Α. Τσίπρας ζήτησε να προχωρήσουν τα «κολλημένα» έργα, να υπάρχει συντονισμός μεταξύ των υπουργείων αλλά και να κατατεθούν προτάσεις για νέες πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα.

Από την εισήγηση δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι αναφορές στη συμφωνία του Eurogroup της Μάλτας με τον Αλέξη Τσίπρα να αναφέρεται στην αξιολόγηση περιγράφοντας μεταξύ άλλων τα στάδια για να κλείσει η συμφωνία.

Η κυβέρνηση θέλει να τελειώσει μέσα στον Μάιο όλη τη σχετική διαδικασία στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και να περάσει στην επόμενη φάση.

Έτσι κι αλλιώς το επώδυνο μέρος της συμφωνίας με τις περικοπές συντάξεων και τη μείωση του αφορολόγητου (αλλά και την πώληση κομματικού της ΔΕΗ), θεωρείται από τους κυβερνώντες ότι έχει «χωνευτεί» από την κοινή γνώμη και επιπλέον επειδή θα αφορά την περίοδο για μετά το 2018, δεν θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος. Τουναντίον θα μπορεί να κυβερνήσει να πλασάρει ως επιτυχία τη συμφωνία για τη ρύθμιση του χρέους, έστω κι αν αυτή αρχίσει πρακτικά επίσης μετά το 2018.

Οι επενδύσεις είναι η μόνη λύση για να βγούμε από την κρίση. Ας το καταλάβουμε καλά αυτό.

__________________

(*) Ο Γιάννης Παπαγιάννης είναι Δημοσιογράφος, εκφωνητής ειδήσεων στον τηλεοπτικό σταθμό KONTRA.