Κώστας Ζαχαριάδης: «Το "δεν θα είμαστε αντίπαλοι" στις δηλώσεις Φάμελλου και Τσίπρα δεν είναι τυχαίο» | Συνέντευξη στην «ΒτΚ»

Συνέντευξη του εκπροσωπώος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστα Ζαχαριάδη.στην εφημερίδα «Βραδυνή της Κυριακής» και στον δημοσιογράφο Κωστή Μοσχολιό,,,

    Ο Κώστας Ζαχαριάδης σημείωσε στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου Κωστή Μοσχολιού πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει διακηρυγμένο στόχο από τον Νοέμβριο του 2024 και μετά, την πρόθεσή του να συμβάλει θετικά, ρυθμιστικά, καθοριστικά στην ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ώστε πηγαίνοντας προς τις εκλογές να έχει συγκροτηθεί ισχυρός πολιτικός ισοϋψής πολιτικός αντίπαλος στη ΝΔ».

 

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει στη «Βραδυνή της Κυριακής» ότι «ο κατακερματισμός του προοδευτικού χώρου εξυπηρετεί μόνο τη Νέα Δημοκρατία»

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Βραδυνή της Κυριακής» και στον δημοσιογράφο Κωστή Μοσχολιό παραχώρησε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστας Ζαχαριάδης.

Ο Κώστας Ζαχαριάδης σημείωσε στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει διακηρυγμένο στόχο από τον Νοέμβριο του 2024 και μετά, την πρόθεσή του να συμβάλει θετικά, ρυθμιστικά, καθοριστικά στην ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ώστε πηγαίνοντας προς τις εκλογές να έχει συγκροτηθεί ισχυρός πολιτικός ισοϋψής πολιτικός αντίπαλος στη ΝΔ».

Για το αν στελέχη, μεταξύ αυτών και βουλευτές, του ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στην «έξοδο», ο εκπρόσωπος Τύπου της Κουμουνδούρου απάντησε κάνοντας αναφορά στο «δεν θα είμαστε αντίπαλοι» που δήλωσαν και ο Σωκράτης Φάμελλος και ο πρώην πρωθυπουργός.

«Τόσο ο Σωκράτης Φάμελλος, με τη δήλωση του οποίου συμφωνώ, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή πως δεν πρόκειται να υπάρξουν συγκρούσεις. Το "δεν θα είμαστε αντίπαλοι" υπάρχει και στις δηλώσεις των δύο και δεν είναι τυχαίο, γιατί σε τόσο δύσκολες στιγμές κάθε λέξη έχει περιεχόμενο, κάθε λέξη μετράει».

Ακόμα, υπογράμμισε πως «ο κατακερματισμός του προοδευτικού χώρου εξυπηρετεί μόνο τον κ. Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία», ενώ όσον αφορά το δήμο της Αθήνας επισήμανε ότι αισθάνεται «απολύτως δικαιωμένος τώρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από την εκλογική νίκη του Χάρη Δούκα στο Δήμο Αθηναίων, για την απόφαση που πήρα και πήραμε τότε».

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

• Πόσο αλλάζει τα δεδομένα η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και η διαφαινόμενη δημιουργία κόμματος; Ορισμένοι λένε πως «μπαίνει ταφόπλακα», πλέον, στον ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς τι εκτιμάτε;

- Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα αποτελεί, προφανώς, ένα μείζον πολιτικό γεγονός, το οποίο θα επηρεάσει και τον χώρο μας αλλά και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας είχε καθοριστική συμβολή σε όλη την πορεία που οδήγησε το κόμμα μας στην κυβέρνηση το 2015. Αλλά και στη συγκρότηση της Προοδευτικής Συμμαχίας από το 2019 και μετά όταν φάνηκε ότι επιχειρεί να προσεγγίσει και να αγαλλιάσει τον ευρύτερο χώρο της προοδευτικής παράταξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει διακηρυγμένο στόχο από τον Νοέμβριο του 2024 και μετά, την πρόθεσή του να συμβάλει θετικά, ρυθμιστικά, καθοριστικά στην ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ώστε πηγαίνοντας προς τις εκλογές να έχει συγκροτηθεί ισχυρός πολιτικός ισοϋψής πολιτικός αντίπαλος στη ΝΔ.

• Πολλά έχουν ακουστεί όλο αυτόν τον καιρό για διάφορα στελέχη, μεταξύ των οποίων και βουλευτές, του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον πρώην πρωθυπουργό όταν «πατήσει το κουμπί» της δημιουργίας νέου κόμματος. Μάλιστα, ορισμένα σενάρια ήθελαν και εσάς να είστε ανάμεσα σε αυτούς. Θα μείνετε στον ΣΥΡΙΖΑ;

- Τόσο ο Σωκράτης Φάμελλος, με τη δήλωση του οποίου συμφωνώ, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή πως δεν πρόκειται να υπάρξουν συγκρούσεις. Το «δεν θα είμαστε αντίπαλοι» υπάρχει και στις δηλώσεις των δύο και δεν είναι τυχαίο, γιατί σε τόσο δύσκολες στιγμές κάθε λέξη έχει περιεχόμενο, κάθε λέξη μετράει.

Από όσο διαβάζω στον Τύπο και στα ρεπορτάζ ο Αλέξης Τσίπρας δεν κάνει κάποιο τέτοιο κάλεσμα, ούτε ενθαρρύνει κάτι τέτοιο. Δεν είναι άλλωστε κατά τη γνώμη μου τυχαίο ότι παραιτήθηκε και παρέδωσε την έδρα στο κόμμα.

• Το «καρφί» του Αλέξη Τσίπρα πως «δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή» πήγαινε και σε εσάς και στο ΠΑΣΟΚ. Πόσο εφικτή είναι, εν τέλει, η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων; Εσείς προσωπικά, βέβαια, το καταφέρατε με τον κ. Δούκα στον Δήμο Αθηναίων. Είναι τελικά θέμα προσώπων;

- Δεν είναι ισομερώς κατανεμημένη η ευθύνη σε Φάμελλο και Ανδρουλάκη. Ο Ανδρουλάκης λέει μοναχική πορεία και πρώτο κόμμα μόνο του ΠΑΣΟΚ, ο Φάμελλος λέει συνεργασίες, ενότητα, κοινό ψηφοδέλτιο για να ηττηθεί η ΝΔ. Ο Φάμελλος έχει πει ναι σε όλες προτάσεις συνεργασίας, ο Ανδρουλάκης συμπεριφέρεται ως πράσινο ΚΚΕ στο θέμα των συνεργασιών.

Συμφωνώ όμως με τον Αλέξη Τσίπρα ότι στην Δημοκρατική Παράταξη το εμείς πρέπει να μπαίνει πάνω από τα επιμέρους εγώ. Σε κάθε περίπτωση, ο κατακερματισμός του προοδευτικού χώρου εξυπηρετεί μόνο τον κ. Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.

Σε ό,τι αφορά τον Δήμο Αθηναίων, ναι, έχουν σημασία και τα πρόσωπα αλλά και οι πολιτικές. Αισθάνομαι απολύτως δικαιωμένος τώρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από την εκλογική νίκη του Χάρη Δούκα στη Δήμο Αθηναίων, για την απόφαση που πήρα και πήραμε τότε. Βάλαμε κι εμείς μια ψηφίδα σε αυτό και όποιοι έχουν αποκωδικοποιήσει το μήνυμα εκείνης της μεγάλης ανατροπής έχουν έναν καλό οδοδείκτη και για το τι πρέπει να γίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή από εδώ και πέρα.

• Στις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις βλέπουμε πως και με ένα ενδεχόμενο «κόμμα Τσίπρα» δεν θα άλλαζε ραγδαία το πολιτικό σκηνικό. Μόνο ένα «κόμμα Καρυστιανού» φαίνεται πως θα μπορούσε να απειλήσει την κυριαρχία της ΝΔ. Μήπως η εμπιστοσύνη των πολιτών έχει κλονιστεί τόσο πολύ από το τωρινό πολιτικό προσωπικό και αναζητούν τη λύση σε ένα αντισυστημικό κόμμα, σε ένα «κόμμα από τα κάτω» και τι μπορείτε να κάνετε εσείς γι’ αυτό;

- Η κυριαρχία της ΝΔ, καταρχάς, έχει υποστεί πολύ σοβαρά πλήγματα. Το 41% των εκλογών του 2023 είναι πλέον άπιαστο όνειρο για τον κ. Μητσοτάκη, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Σίγουρα, το έγκλημα των Τεμπών και το μπάζωμα του από την κυβέρνηση αποτελεί ένα από τα μείζονα θέματα που απασχόλησαν και εξακολουθούν να απασχολούν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, όπως φάνηκε και πρόσφατα από τη νικηφόρα απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, όπως βεβαίως και το γαλάζιο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η ελληνική κοινωνία, όμως, βιώνει καθημερινά πολλαπλά προβλήματα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει στραγγαλίσει τα νοικοκυριά με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, έχει υπονομεύσει σοβαρά τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, έχει πλήξει το κράτος Δικαίου. Και βεβαίως, παράγει σκάνδαλα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η Ελλάδα έχει γίνει ο «καλύτερος πελάτης» της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.

Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι συνολική, αλλά και συλλογική. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την “Προοδευτική Ελλάδα” αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση.

Η κ. Καρυστιανού δεν έχει εκφράσει προς το παρόν τη βούληση να εμπλακεί στη πολιτική ζωή της χώρας με τη δημιουργία πολιτικού κόμματος. Βεβαίως κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να πολιτευτεί και να δημιουργήσει κόμμα δεν θα ήθελα όμως να τοποθετηθώ σε ένα υποθετικό σενάριο που η ίδια διαψεύδει γιατί πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα οι συγγενείς των θυμάτων και οι επιζήσαντες δίνουν καθημερινά έναν συγκλονιστικό αγώνα που δίνει σε όλους μας δύναμη και μας κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι.

Αλέξης Τσίπρας: «Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία σκέψης και πράξης, διαφορετικά θα βαλτώσουμε όλοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση.» | Συνέντευξη στην efsyn

Η συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην “Εφημερίδα των Συντακτών” και τους δημοσιογράφους Τάσο Παππά και Νίκο Παπαδημητρίου:

    Η διαφθορά, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, η παράλυση των θεσμών, η προκλητική στήριξη του μεγάλου πλούτου εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η εξασθένιση της διεθνούς θέσης της χώρας, η διακυβέρνηση με όρους προσωπικού πλουτισμού, απαιτούν την αφύπνιση και την κινητοποίηση των πολλών, που βλέπουν τη ζωή τους και το αύριο να εκποιούνται προς όφελος λίγων, ανσφέρει μεταξύ αλλων στη συνέντευξή του ο Αλέξης Τσίπρας. 

Επίθεση στον πρωθυπουργό και αναφορά στην βάση, με την οποία θέλει να ξαναπιάσει το νήμα, κάνει στην πρώτη του συνέντευξη, μετά την ανακοίνωση της παραίτησής του, ο Αλέξης Τσίπρας.

Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να οδηγήσει έξω από το σημερινό τέλμα, τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας στην πρώτη του συνέντευξη μετά την παραίτησή του, τονίζοντας ότι εκεί θα αφιερωθεί.

«Δεν πάει άλλο. Η κυβέρνηση έχει οικοδομήσει ένα καθεστώς διαφθοράς με έναν πρωθυπουργό που λειτουργεί ως ολιγάρχης. Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να γίνει κινητήρας μιας πορείας προς την πρόοδο, έξω από το σημερινό τοξικό τέλμα. Σ’ αυτή θέλω να αφιερώσω την ενέργειά μου», δήλωσε ο κος Τσίπρας.

Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Εφημερίδα των Συντακτών τονίζει ότι το 2015 η κυβέρνηση του παρέλαβε μια χώρα παρία και την οδήγησε εκτός μνημονίων, ενώ η παράταξη Μητσοτάκη παρότι ένοχη για την εθνική τραγωδία, μέχρι σήμερα επιμένει στην δολοφονία της αλήθειας.

Η συνέντευξη Αλ. Τσίπρα αναλυτικά

• εφσυν - Να ξεκινήσουμε, κύριε πρόεδρε, από μια ερώτηση στην οποία μπορείτε να δώσετε μια σύντομη απάντηση: Ποιος θα είναι ο τίτλος του βιβλίου σας;

Αλ. Τσίπρας - Κάνετε λίγη υπομονή. Σε λίγες μέρες ο τίτλος του βιβλίου θα ανακοινωθεί από τον εκδοτικό οίκο που ανέλαβε την έκδοσή του.

• εφσυν - Μπορείτε τουλάχιστον να μας πείτε κάτι άλλο για το βιβλίο σας; Για το περιεχόμενό του;

- Αλ. Τσίπρας - Το βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα χρέος απέναντι στην ιστορία. Αλλά και μια προσωπική ανάγκη να μιλήσω για όλα όσα έγιναν, μικρά και μεγάλα, σε μια δύσκολη πολιτική διαδρομή, για τα οποία έχουν μιλήσει σχεδόν όλοι εκτός από εμένα που ήμουν πρωταγωνιστής. Να φωτίσω όλες τις πτυχές της δραματικής περιόδου 2015-2019, γνωστές, λιγότερο γνωστές, και άγνωστες. Και να απαντήσω με γεγονότα, στοιχεία, ντοκουμέντα, στην πρωτοφανή κακοποίηση, διαστρέβλωση και δολοφονία της αλήθειας, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, για μια κρίσιμη περίοδο της πατρίδας μας. Με τους ενόχους για το σκοτάδι της χρεοκοπίας να εμφανίζονται ως κατήγοροι εκείνων που ανέλαβαν την ευθύνη να ξελασπώσουν το μέλλον. Το βιβλίο όμως είναι χρέος και απέναντι στους πολίτες. Με την κρίση καταστράφηκαν ή απαξιώθηκαν ζωές, έπεσε δραματικά το βιοτικό επίπεδο, έκλεισαν επαγγελματικοί ορίζοντες, πλήρωσαν βαρύ τίμημα οικογένειες. Οφείλουμε να μιλήσουμε σε αυτές και αυτούς. Να πούμε την αλήθεια. Και για τις επιλογές μας. Και αυτοκριτικά όταν χρειάζεται. Να πούμε την αλήθεια και για τις επιλογές των ανθρώπων του παλαιού συστήματος. Ξέρετε, αυτών των αποτυχημένων που δίνουν, ακόμη και σήμερα, μαθήματα.

• εφσυν - Θα σας διακόψουμε. Το βιβλίο σας, δηλαδή, αφορά στο δύσκολο πρόσφατο παρελθόν;

 Αλ. Τσίπρας - Όχι βέβαια, επιτρέψτε μου να τελειώσω. Συμπυκνώνοντας την εμπειρία του παρελθόντος, επιχειρώ μέσα από τις σελίδες του να απαντήσω σε κρίσιμα ερωτήματα του σήμερα. Πού βαδίζει η χώρα; Ποιες σημαντικές ευκαιρίες έχασε; Πώς μπορεί να επιβιώσει η ελπίδα, όταν η κοινωνία πολιορκείται από ένα καθεστώς αδικίας, διαφθοράς, κατεδάφισης του κράτους δικαίου, συγκάλυψης, ψεύδους και εξαπάτησης; Τι να κάνουμε ως κοινωνία και ως χώρα για να ξεφύγουμε από την κατάσταση πολιορκίας και να ανοίξουμε ένα δρόμο δικαιοσύνης και προόδου; Συνεπώς το βιβλίο είναι η δική μου κατάθεση για το χτες, αλλά ταυτόχρονα το διαπερνούν, εντελώς συνειδητά, ο προβληματισμός, οι σκέψεις, οι προτάσεις μου, το όραμά μου, επιτρέψτε μου να πω, για το σήμερα και το αύριο.

• εφσυν - Να πάμε τώρα στο μεγάλο θέμα που απασχολεί τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα, την επικαιρότητα; Ποιο ήταν εκείνο το καθοριστικό γεγονός, που σας ώθησε στην παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα;

 Αλ. Τσίπρας - Δεν υπήρξε κανένα καθοριστικό γεγονός. Υπήρξε η προσωπική και πολιτική ασφυξία που μου προκαλούσαν, όπως και σε εκατομμύρια Έλληνες, κάθε μέρα, όλο και πιο οδυνηρά θα έλεγα, οι καθεστωτικές πρακτικές της κυβέρνησης. Και η εμφανής αδυναμία της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να ανοίξει ένα δρόμο δημοκρατικής διαφυγής. Η παράλυση των θεσμών, της Δικαιοσύνης, της ίδιας της Βουλής με τους σημερινούς της συσχετισμούς, μου δημιουργούσε την αίσθηση της πολιτικής ασφυξίας εντός της. Και με παρακινούσε να διαθέσω όποιο πολιτικό κεφάλαιο μου έδωσαν οι πολίτες, όχι στη διατήρηση των προνομίων του βουλευτή, αλλά στην προσπάθεια να αντιστραφεί η πορεία απογοήτευσης της κοινωνίας και φθοράς της δημοκρατίας. Είναι μια αντισυμβατική πρωτοβουλία με κίνητρα ηθικά. Ήθελα πριν απ’ όλα να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, με τη συνείδησή μου. Δεν ήθελα πια να απολαμβάνω προνόμια, όταν αισθανόμουν ότι δεν είχα
καμιά δυνατότητα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες όσων με εμπιστεύτηκαν. Αλλά και κίνητρα πολιτικά. Αποφάσισα να απελευθερωθώ από δεσμεύσεις, αξιώματα και μηχανισμούς. Να βγω έξω από το πολιτικό σύστημα, που κατά τη γνώμη μου, ως έχει, δεν μπορεί τίποτα πια να δώσει στην κοινωνία και την πατρίδα. Μια φυγή προς τα μπρος, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Γιάννη Σκαρίμπα. Προς την κοινωνία, τους πολίτες, όσους αρνούνται με όρους μάχης, ή και με όρους σιωπηλής αποδοκιμασίας, να συμμορφωθούν με τη σημερινή πραγματικότητα.

• εφσυν - Επαναλαμβάνετε αυτό που λέτε και στη δήλωση της παραίτησής σας, ότι ασφυκτιάτε στο σημερινό πολιτικό σύστημα και στο σημερινό Κοινοβούλιο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την προοδευτική αντιπολίτευση να ασκεί το ρόλο και τα καθήκοντά της;

 Αλ. Τσίπρας - Όχι. Δεν υπάρχουν. Όσο τουλάχιστον αυτή δείχνει συμφιλιωμένη με τη σημερινή σήψη και δεν διακινδυνεύει υπερβάσεις. Αυτή είναι η γνώμη που διαμόρφωσα μέσα από βασανιστικό προβληματισμό, με βάση την εμπειρία, τις εξελίξεις μετά τις τελευταίες εκλογές, αλλά και τις αξίες που θέλω να υπηρετώ. Αυτός είναι και ο λόγος που με οδήγησε να πω όχι στην ασφάλεια του επαγγελματία πολιτικού και να συναντηθώ με την ανασφάλεια του πολίτη. Παρότι ξέρω ότι κανείς πολιτικός δεν μπορεί να νοιώσει πλήρως την ανασφάλεια του πολίτη.

• εφσυν - Και τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να γίνει; Αν βρισκόσασταν σε θέση ευθύνης και πάλι, ποιες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα θα φέρνατε;

 Αλ. Τσίπρας - Πιστεύω ότι η πατρίδα μας χρειάζεται ένα μεγάλο, αποφασιστικό, σοκ που θα το έλεγα σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Να ξανασυνδεθεί η πολιτική με την ηθική και το πολιτικό σύστημα με τους πολίτες. Χρειάζεται ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Θεσμικό,
οικονομικό, κοινωνικό. Χρειάζεται μια νέα περηφάνεια, όχι με την εθνικιστική έννοια του όρου. Την περηφάνεια του αυτοσεβασμού. Τη χαρά να ζούμε σε μια χώρα δίκαιη, δημιουργική, που νοιάζεται για αυτούς που έχουν μείνει πίσω, που έχει όραμα για το μέλλον. Μίλησα πρόσφατα για την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού, όσον αφορά στη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου. Πιστεύω ότι ένας νέος πατριωτισμός, που ξεπερνά τους εύλογους ιδεολογικούς διαχωρισμούς, χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και πολιτικής δράσης.

Η διαφθορά, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, η παράλυση των θεσμών, η προκλητική στήριξη του μεγάλου πλούτου εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η εξασθένιση της διεθνούς θέσης της χώρας, η διακυβέρνηση με όρους προσωπικού πλουτισμού, απαιτούν την αφύπνιση και την κινητοποίηση των πολλών, που βλέπουν τη ζωή τους και το αύριο να εκποιούνται προς όφελος λίγων. Και βέβαια την ανασύνταξη, ανασύνθεση πιο σωστά, της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Που στη σημερινή πολυκερματισμένη μορφή της, με περίκλειστα και αναξιόπιστα σχήματα, δεν μπορεί να παίξει το ρόλο που το Σύνταγμα ορίζει και η κοινωνία χρειάζεται.

Είμαστε από τους τελευταίους στην Ευρώπη στην αμοιβή της εργασίας και από τους πρώτους στη φορολόγησή της. Πρωταθλητές στη χαμηλή φορολόγηση των μερισμάτων, στη χειραγώγηση της ενημέρωσης, στην έκπτωση του κράτους δικαίου, στην ανικανότητα και τη διαφθορά, που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές. Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Λέω λοιπόν ότι δεν πάει άλλο. Με μια κυβέρνηση που έχει οικοδομήσει ένα καθεστώς διαφθοράς και με έναν πρωθυπουργό που λειτουργεί ως ολιγάρχης.

• εφσυν - Αν έτσι έχουν τα πράγματα, πιστεύετε ότι θα ήταν λύση να παραιτηθούν κι άλλοι βουλευτές;

 Αλ. Τσίπρας - Δεν πρόκειται να υποδείξω σε κανέναν, αυτό που μόνο η συνείδησή του αποφασίζει. Και με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω εδώ, ότι διάλεξα εν πλήρη συνειδήσει το δρόμο έξω από το σύστημα-μέσα στην κοινωνία, χωρίς καμιά συνεννόηση με κανέναν. Και δεν έχω καμιά πρόθεση να αναπαράγω τακτικές «στρατολόγησης» ή διάσπασης, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να εντείνουν την απογοήτευση της κοινωνίας. Εννοώ, με δυο λόγια, αυτό που είπα στη δήλωσή της παραίτησής μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω με τους πολίτες, να τους αφουγκραστώ, να βαδίσω μαζί τους στο δρόμο που μαζί θα ανοίξουμε. Η αυτάρκεια και η αυταρέσκεια κάποιου αυτόκλητου Μεσσία, που στρατολογεί τους μαθητές του, είναι το τελευταίο που χρειάζεται η πατρίδα και η κοινωνία μας σήμερα. Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να γίνει κινητήρας μιας πορείας προς την πρόοδο, έξω από το σημερινό τοξικό τέλμα. Σ’ αυτή θέλω να αφιερώσω την ενέργειά μου.

• εφσυν - Μας δίνετε εδώ την ευκαιρία να σας ρωτήσουμε. Πώς ένας πολιτικός, δοκιμασμένος μάλιστα, κατεβαίνει στο λαό για να τον αφουγκραστεί, όπως λέτε, σε μια εποχή που οι πολιτικοί δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στο κοινωνικό σύνολο;

 Αλ. Τσίπρας - Οι πολιτικοί δεν είναι δημοφιλείς γιατί όλο και περισσότερο μοιάζουν μεταξύ τους. Γιατί δεν πείθουν ότι τους αφορά περισσότερο το συλλογικό όραμα και το κοινό καλό από το προσωπικό τους συμφέρον και την επανεκλογή τους. Ξέρετε τι μου είπε μια φοιτήτρια που συνάντησα στη Σορβόννη με καταγωγή από την Έδεσσα; «Δε μπορώ πια να διακρίνω τον αριστερό από τον δεξιό βουλευτή. Κάνουν τα ίδιαπράγματα. Μιλάνε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο κι ας λένε άλλα λόγια». Αυτή η διαπίστωσή της με προβλημάτισε και με στεναχώρησε γιατί δεν είναι μόνο η φοιτήτρια αλλά πολλοί συμπολίτες μας μοιράζονται παρόμοιες σκέψεις. Αν λοιπόν δεν αλλάξουμε εμείς, αν δε κάνουμε τη διαφορά πρωτίστως ηθικά, αξιακά, πολιτισμικά, πως θα πείσουμε ότι είμαστε άλλο; Πως θα αλλάξουμε τον κόσμο αν δείχνουμε βολεμένοι με τον σημερινό; Ο Αριστοτέλης μας έμαθε πως δεν αρκεί ο Λόγος, δηλαδή τα επιχειρήματα, χρειάζεται και το Ήθος, δηλαδή ποιος είσαι και τι πράττεις εσύ που μιλάς, αν θέλεις να πείσεις.

• εφσυν - Η ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, στην οποία αναφέρεστε, αφορά το χώρο της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς; Ή, έχει να κάνει μόνο με την κυβερνητική εναλλαγή;

 Αλ. Τσίπρας - Προφανώς αφορά όλο το πολιτικό σύστημα, που έχει πια χάσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας. Αφορά όμως κυρίως την Αριστερά, την προοδευτική παράταξη. Πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός, έχουμε μάλιστα καθυστερήσει, για μια μεγάλη, τολμηρή, αποφασιστική ανανέωση στις πρακτικές, τη γλώσσα, το ύφος, το ήθος, αλλά και τα πρόσωπα. Ήρθε ο καιρός να αλλάξει ριζικά η αντίληψή μας για τα αξιώματα, τα προνόμια που απορρέουν από αυτά, και τη μιζέρια της αναπαραγωγής τους. Ναι, πιστεύω, ότι πρέπει να υπάρξει μια «εισβολή» νέων ηθών και προσώπων στην πολιτική. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει με όρους εργαστηρίου, «εδώ μέσα», αλλά με όρους κοινωνίας, «εκεί έξω». Μια κοινωνία που επιμένει, εξεγείρεται, αντιστέκεται, απαιτεί αυτό που για το καθεστώς είναι «ανέφικτο», τότε θα παράγει και τα πολιτικά στελέχη και τα σχήματα εκείνα που θα την εκπροσωπήσουν. Να γιατί είναι ανάγκη, μεταξύ άλλων, οι πολίτες να μετατρέψουν την απογοήτευση σε πράξη και διεκδίκηση. Και να γιατί, μεταξύ άλλων, διάλεξα την ανασφάλεια να βρεθώ από τα βουλευτικά έδρανα, ανάμεσά τους.

• εφσυν - Αυτό εννοούν συνομιλητές σας, όταν προϊδεάζουν για κινήσεις «εκτός πλαισίου»;

 Αλ. Τσίπρας - Ακριβώς αυτό. Αν ως πλαίσιο ορίσουμε το σημερινό πολιτικό σύστημα, την κατακερματισμένη δημοκρατική αντιπολίτευση, τα ΙΧ κόμματα και τα κόμματα που γεννήθηκαν με τον εμβρυουλκό της διάσπασης -και την ιδιοποίηση βουλευτικών εδρών, που καλά κρατεί- τότε είναι πολύ συγκεκριμένο το περιεχόμενο τον κινήσεων που προτίθεμαι να κάνω. Καμιά συναλλαγή, κανένα παρασκήνιο, καμιά προσπάθεια που αναπαράγει φθαρμένες πρακτικές. Στην κολυμπήθρα της κοινωνίας, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού -αυτή είναι η απόφασή μου. Μπορεί να έχασα τα βουλευτικά μου προνόμια, αλλά είμαι τουλάχιστον ελεύθερος να διεκδικήσω το προνόμιο να πορευτώ μαζί με τους πολλούς. Δεν τολμάω να πω «σαν ένας από αυτούς». Αλλά ναι, θα ήθελα να είμαι μαζί τους «σαν ένας από αυτούς».

• εφσυν - Και τελικά; Ποια θα είναι η συνέχεια; Νέο κόμμα, κόμμα – ομπρέλα, ή εκλογικός συνδυασμός; Και πότε; Και συμπληρωματικά: Ο ενιαίος Συνασπισμός του 1989 -90 και ο πολυτασικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μοντέλα που μπορούν να λειτουργήσουν και σήμερα;

 Αλ. Τσίπρας - Καταρχάς, για να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, κανένα μοντέλο του χτες δεν μπορεί να λειτουργήσει σήμερα, χωρίς τουλάχιστον τις απαραίτητες μεγάλες μετατροπές. Δεν μπορείς να κάνεις την ίδια επανάσταση δυο φορές έλεγε ένας Ισπανός επαναστάτης. Στην ερώτησή σας όμως για τη συνέχεια, απαντώ πολύ καθαρά: Τίποτε από αυτά. Με παλιό διαβατήριο κανένας δεν πρόκειται να περάσει στη νέα εποχή, και απλώς θα διαιωνίζεται η καθεστωτική στασιμότητα και ασυδοσία. Επιμένω, επαναλαμβάνω, ξαναλέω: Το πολιτικό σύστημα, σε όλες τις εκφράσεις του, έχει ξεπέσει στη συνείδηση του λαού. Της μεγάλης πλειοψηφίας τουλάχιστον. Τα κόμματα, η Δικαιοσύνη, η Βουλή, οι θεσμοί, επίσης. Είναι αυταπάτη και βόλεμα να περιμένουμε κάτι θετικό από ένα σύστημα που δεν θέλει και δεν μπορεί. Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία σκέψης και πράξης, διαφορετικά θα βαλτώσουμε όλοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Οι πολίτες -αυτή είναι η δύναμη της αλλαγής σήμερα. Μόνον αυτοί, «αποκάτω», μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα «επάνω». Να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.

• εφσυν - Η παραίτησή σας προκάλεσε …εχθρικές τοποθετήσεις από αντιπάλους και πρώην συντρόφους. Και, πρώτα, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την Ελλάδα του 2015, χώρα – παρία. Τι τού απαντάτε;

 Αλ. Τσίπρας - Απαντώ, εν συντομία, ότι το 2015 παραλάβαμε όντως μια χώρα-παρία και διεθνώς απαξιωμένη. Μια Ελλάδα ρημαγμένη, με 1/4 της οικονομίας κατεστραμμένο, την ανεργία στο 27%, ουρές σε κοινωνικά ιατρεία, σε παντοπωλεία, αλλά και σε κάδους σκουπιδιών, δεμένη πισθάγκωνα από τους δανειστές, με ένα χρέος αγχόνη. Μια κοινωνία χωρίς ελπίδα και προοπτική. Ο ίδιος και η παράταξή του, μαζί με τους συνοδοιπόρους και τους σπόνσορες της διαφθοράς, που ήταν ένοχοι γι’ αυτή την εθνική τραγωδία, κραύγαζαν ‘Γερούν γερά’ και ‘βάστα Σόιμπλε’, όσο εμείς δίναμε τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας. Και το 2019 τους παραδώσαμε μια Ελλάδα εκτός μνημονίων και επιτροπείας, με ρυθμισμένο χρέος, δεκάδες δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία, δώδεκα συνεχή τρίμηνα ανάπτυξης, ενισχυμένη διεθνή θέση στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Και όμως επιμένουν στη δολοφονία της αλήθειας, χωρίς καμιά ντροπή.

• εφσυν - Παραιτηθήκατε από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Θα παραιτηθείτε κι από μέλος του κόμματος; Και είπατε πως δεν θα είσθε αντίπαλος με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Με ποιο τρόπο δεν θα είναι ανταγωνιστικό αυτό που θα ετοιμάσετε;

 Αλ. Τσίπρας - Η δήλωσή μου είναι νομίζω σαφής. Η σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια σχέση ζωής, αλλά έχει κλείσει. Και αν κάποιος καταλαβαίνει την απόφασή μου να μην είμαι πια βουλευτής και να επιχειρήσω μια «πορεία στο λαό» ως ανταγωνιστική, τότε κάνει λάθος. Είναι απόφαση υπέρβασης και όχι ανταγωνισμού.

• εφσυν - Στην κλίμακα Αριστερά- Δεξιά πού τοποθετείτε τον εαυτό σας; Κάποιοι, ανάμεσα τους και πρώην σύντροφοι σας, υποστηρίζουν ότι είσθε πλέον ένας κεντρώος πολιτικός. Τι λέτε;

 Αλ. Τσίπρας - Αν ως Αριστερά εννοούμε την Αριστερά της αντίστασης, αλλά και της ευθύνης, των κινημάτων αλλά και της διακυβέρνησης, της ιστορίας αλλά και του σήμερα, της προγραμματικής καθαρότητας αλλά και της ενωτικής ετοιμότητας, τότε με κάθε μετριοφροσύνη τοποθετώ τον εαυτό μου, στον εντελώς αντίθετο πόλο από τη Δεξιά. Την οποία, παρεμπιπτόντως, μια χαρά βολεύει η ανέξοδη ρητορεία, ο μίζερος ανταγωνισμός για το ποιος είναι πιο αριστερός, η δημοπρασία επαναστατικών φράσεων. Αρκεί να δει κανείς προς τα πού στρέφει τα πυρά του ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης, για να καταλάβει…Σε κάθε περίπτωση όμως, λίγη σημασία έχει πόσο αριστερά στη κλίμακα θα τοποθετήσουμε τον εαυτό μας. Αυτό που μετράει είναι να είμαστε αποτελεσματικοί, για το λαό και τη χώρα μας. Άσπρος γάτος- Μαύρος γάτος, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια έλεγε ο κινέζος ηγέτης Ντενγκ Σιαοπίνγκ. Εγώ θα το πω αλλιώς: αριστερές πολιτικές είναι αυτές που αλλάζουν μια χώρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευημερίας των πολλών.

• εφσυν - Κλείνοντας πώς ονειρεύεστε αυτές τις πιο “όμορφες θάλασσες”; Τι χαρακτηριστικά θα έχουν;

 Αλ. Τσίπρας - Μα σαν τις ελληνικές θάλασσες. Του ήλιου και της δικαιοσύνης. Με φουρτούνες αλλά και πανέμορφα νησιά, με βραχώδεις επικίνδυνες ακτές και γαλήνια ακρογιάλια. Θάλασσες που για να τις ταξιδέψει κανείς χρειάζεται όχι μόνο τόλμη, αλλά και πείρα, και γνώση. Όχι μόνο καλό καπετάνιο, αλλά και άξιο πλήρωμα, με γερά χέρια και κοφτερό μυαλό. Θάλασσες τέλος, που πρέπει να σεβαστείς τη δύναμή τους και να αναζητάς πάντα με υπομονή και εξυπνάδα τον ούριο άνεμο για να χαράξεις τη ρότα που οδηγεί σε ασφαλές λιμάνι.

"Η Ελλάδα χρειάζεται σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης, δημοκρατίας"

-Το κύριο κίνητρο της παραίτησης μου να αισθάνομαι καλά με τη συνείδηση μου.

-Είπα όχι στην ασφάλεια του επαγγελματία πολιτικού για να συναντηθώ με την ανασφάλεια του πολίτη.

-Δεν πάει άλλο - Η κυβέρνηση έχει… pic.twitter.com/86VRN0O2qL

— Αλέξης Τσίπρας - Alexis Tsipras (@atsipras) October 11, 2025

πηγή: Ινστττούτο Αλέξης Τσίπρας   

Αντιστροφή της εικόνας: Τα ποσοστά του πρωθυπουργού χαμηλότερα από τα ποσοστά της ΝΔ!

Η ΝΔ λαμβάνει στην εκτίμηση ψήφου 28,2% ένώ στην αξιολόγηση του πρωθυπουργού ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει 25% θετική, 71% αρνητική και το 3% «ούτε θετική-ούτε αρνητική», 

    Στην αξιολόγηση του πρωθυπουργού των τελευταίων δημοσκοπήσεων και στο ερώτημα «Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του μέχρι στιγμής ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης; Θετική ή αρνητική;» το 25% απαντά θετική, το 71% αρνητική και το 3% «ούτε θετική-ούτε αρνητική».

Τι δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και τι αυτό σημαίνει!

Μέχρι σήμερα το ισχυρό όπλο της ΝΔ ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όπως ήταν ο Κώστας Σημίτης του ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξης Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κώστας Καραμανλής της ΝΔ.

Στα επτά χρόνια που είναι ο πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε όλες τις δημοσκοπήσεις είχε υψηλότερα ποσοστά από αυτά του κόμματός του.

Ας δούμε όμως τι δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και τι σημαίνουν αυτά, λαμβάνοντας ως παράδειγμα τη δημοσκόπηση της Metron Analysis που μεταδόθηκε από το MEGA.

-Η ΝΔ λαμβάνει στην εκτίμηση ψήφου 28,2%.

-Στην αξιολόγηση του πρωθυπουργού και στο ερώτημα «Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του μέχρι στιγμής ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης; Θετική ή αρνητική;» το 25% απαντά θετική, το 71% αρνητική και το 3% «ούτε θετική-ούτε αρνητική».

-Στο ερώτημα για τις δημοτικότητες των πολιτικών αρχηγών ο Κ. Μητσοτάκης λαμβάνει 29% και βρίσκεται στην τρίτη θέση. Προηγούνται η Ζωή Κωνσταντοπούλου με 37% και ο Δημήτρης Κουτσούμπας με 33%, ενώ ο ...Κανένας λαμβάνει 35%.

Τα στοιχεία αυτά που είναι πάνω κάτω ίδια σε όλες τις μετρήσεις (σε κάποιες άλλες λίγο καλύτερα για τον πρωθυπουργό, αλλά σε σημείο που δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα) δείχνουν ότι για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό η εικόνα του πρωθυπουργού είναι χαμηλότερη από αυτή του κόμματός του!

Στην πολιτική υπάρχει ένα αξίωμα: Όταν ο πρωθυπουργός έχει υψηλότερα ποσοστά από το κόμμα του ο ίδιος δεν έχει εσωκομματικά προβλήματα και το κόμμα του έχει προοπτικές ανόδου. Αν ο πρωθυπουργός έχει χαμηλότερα ποσοστά από το κόμμα του γίνεται πρόβλημα και ξεκινά η αμφισβήτησή του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν βρίσκεται ακόμα στο σημείο να είναι πρόβλημα, 
αλλά δεν απέχει και πολύ αν οι δημοσκοπήσεις συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς.

Βασίλης Σκουρής / dnews.gr

Αλέξης Τσίπρας / Δείτε live την παρέμβασή του από το Βελλίδειο

    Αλέξης Τσίπρας / Οι 9 άξονες του Εθνικού Σχεδίου Ανάταξης με ορίζοντα 5ετίας

 

Σφοδρή κριτική άσκησε στα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΝΔ τονίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρξουν άμεσες αποφάσεις για να μην πέσει η χώρα στα βράχια

Ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης για τη χώρα παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας από το Συνέδριο του Economist στη Θεσσαλονίκη. Ουσιαστικά πρόκειται για μία πρόταση διεξόδου από την κρίση με ορίζοντας 5ετίας, που βασίζεται σε 9 άξονες πάνω στους οποίους θα πρέπει να κινηθεί η οικονομία το επόμενο διάστημα.

Δύo – τομές

Πρώτο, ο Αλέξης Τσίπρας προτείνει τη δημιουργία ενός Ταμείου με μόνη προτεραιότητα τη στήριξη των Νέων Γενεών. Τα χρήματα για αυτό θα αντληθούν από τα πολύ υψηλά εισοδήματα μέσα από εισαγωγή της Πατριωτικής Εισφοράς και μέσω της αναδιανομής ώστε οι έχοντες να συμβάλλουν στο μέλλον αυτού του τόπου. Με στόχο στηριχθεί η νέα γενιά.  Δηλαδή τη στήριξη της Παιδείας, την έρευνας και της καινοτομία, αλλά και της νεανικής Στέγης.

Ειδικότερα ανέλυσε την έννοια του νέου πατριωτισμού, «χρειαζόμαστε έναν Νέο Πατριωτισμό. Που κατανοεί την υγιή οικονομία, το στέρεο και σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο, την κοινωνική συνοχή, την εμπιστοσύνη στους θεσμούς και το κράτος, ως όρο για την ασφάλεια και την πρόοδο της πατρίδας μας» είπε χαρακτηριστικά.

Δεύτερη πρόταση του πρώην πρωθυπουργού για την οικονομία είναι να υπάρξει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Η χρηματοδότησή του θα γίνει μέσα από τη δημιουργία ενός Εθνικού Ταμείου Σύγκλισης με στόχο την κατεύθυνση και υλοποίηση επενδύσεων σε τομείς στρατηγικής προτεραιότητας, της σύμπραξης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, και της μόχλευσης ιδιωτικών κεφαλαίων.

Οι 9 άξονες του Εθνικού Σχεδίου Ανάταξης

Οι 9 άξονες του Εθνικού Σχεδίου Ανάταξης είναι: Ισχυρό και δίκαιο κράτος , Αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, Στήριξη της εργασίας, Ανθεκτικότητα και ενεργειακή ασφάλεια, Δημογραφική ανθεκτικότητα, Μείωση ιδιωτικού χρέους, τεχνολογική αναβάθμιση και ψηφιακή αυτονομία, Αναδιανομή και Εθνικό Ταμείο Σύγκλισης, Εθνική Ασφάλεια.

Ειδικότερα ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε ότι η χώρα χρειάζεται ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ.

«Ένα σοκ εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου. Διαφορετικά, θα χάσει οριστικά το τρένο της σύγκλισης και θα βρεθεί εκ νέου σε συνθήκες υπαρξιακής κρίσης» γιατί όπως ανέφερε αν επιμένουμε να σπέρνουμε κοινωνική αδικία, εργασιακή απορρύθμιση, διαφθορά και απληστία των κερδών, θα θερίσουμε αδιέξοδο.

Σφοδρή κριτική άσκησε στα πεπραγμένα της κυβέρνησης της Ν.Δ. τονίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρξουν άμεσες αποφάσεις για να μην πέσει η χώρα στα βράχια. Ο πρώην πρωθυπουργός χρέωσε στη Ν.Δ. «όλη την ευθύνη γιατί δεν έκανε τίποτε από αυτά που η οικονομία χρειάζεται και η κοινωνία έχει ανάγκη και έτσι σήμερα, η πατρίδα μας πορεύεται για μια ακόμη φορά με πυξίδα τις παλιές χρεοκοπημένες συνταγές. Χαρακτήρισε δείκτες ντροπής όλους τους δείκτες που δείχνουν την προϊούσα κοινωνική και οικονομική αποσάθρωση

«Χρόνο με το χρόνο, απομακρυνόμαστε από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πριν την κρίση, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα ήταν κοντά στο 80%, του μέσου όρου της Ε.Ε. Σήμερα είναι κοντά στο 60%» υπογράμμισε και τόνισε ότι θα πρέπει να υπάρξουν άμεσα αποφάσεις, τώρα, που θα αλλάξουν τη ρότα του σκάφους, γιατί οδηγούμαστε στα βράχια.» Πρόσθεσε επίσης ότι «Είναι κενό γράμμα ό,τι κι αν λέμε για καλύτερη Ελλάδα το 2030, αν δεν αποκαταστήσουμε την δυνατότητα του κράτους να υπάρχει και να λειτουργεί με δικαιοσύνη» ανέφερε.

Νέο όραμα συνεισφοράς

Παράλληλα επιτέθηκε στη Ν.Δ. με αφορμή τη διαφθορά και το τεράστιο ηθικό ζήτημα της «εντιμότητας» που έχει γίνει ζητούμενο στις μέρες μας. Χρειάζεται όπως υποστήριξε ο Αλέξης Τσίπρας ένα νέο όραμα συνεισφοράς για να κάνουμε καλύτερη την πατρίδα μας. Από τη μια πλευρά είναι η Ελλάδας της κρατικής αναποτελεσματικότητας, της αδικίας, της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς, «όταν βλέπουμε τα επιδοτούμενα κομματικά στελέχη να κυκλοφορούν με τις Πόρσε.» Υπάρχει όμως από την άλλη «και μια άλλη Ελλάδα, που πρέπει να αναδείξουμε. Της δημιουργίας, της αλληλεγγύης και του φιλότιμου. Του γνήσιου πατριωτισμού».

«Η Ελλάδα της αξέχαστης Αθηνάς Παπαχρήστου, που δώρισε το υστέρημά της για την αγορά ενός ασθενοφόρου. Αυτή είναι η Ελλάδα!» Έχουμε υποχρέωση να συμβάλουμε όλοι, ώστε αυτή η φράση να γίνει από μοιρολατρία περηφάνεια» τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας.

Η ΑΥΓΗ 

Αλέξης Τσίπρας / Εθνικό σχέδιο ανάτασης για τη χώρα - Όσα θα πει σήμερα στο Βελλίδειο

   Το όραμά του για την Ελλάδα του 2030 και την ανάγκη για μια «νέα εθνική πυξίδα» θα αναπτύξει σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός στο Βελλίδειο, στη Θεσσαλονίκη

Τους βασικούς άξονες ενός εθνικού σχεδίου ανάτασης για τη χώρα θα παρουσιάσει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας από το Βελλίδειο μιλώντας στο κλείσιμο του Συνεδρίου του Economist.

Ο πρώην πρωθυπουργός θα αναπτύξει το όραμά του για την Ελλάδα του 2030, ενώ αναμένεται να ασκήσει εμπεριστατωμένη κριτική στην κυβέρνηση για την κατάσταση της οικονομίας και της χώρας.

Ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με πληροφορίες από την Αμαλίας, θα μιλήσει με συγκεκριμένα στοιχεία που θα αποδεικνύουν την απομάκρυνση της Ελλάδας από τους ευρωπαϊκούς δείκτες, σε οικονομικό και θεσμικό επίπεδο.

Αναμένεται να ασκήσει αυστηρή κριτική στην κυβερνητική πολιτική για την μεροληψία που επιδεικνύει υπέρ του πλούτου, που έχει ως αποτέλεσμα μια κοινωνία χασμάτων και ανισοτήτων. Στο πλαίσιο αυτό, θα προχωρήσει σε μια αποδόμηση του κυβερνητικού αφηγήματος αποκαλύπτοντας ότι κάποιες «επιδόσεις» της είναι «δείκτες ντροπής».

Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, ο πρώην πρωθυπουργός θα υποστηρίξει ότι χρειάζεται αλλαγή οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου, καθώς και ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ, που δεν αντιμετωπίζεται με προεκλογικές παροχές και εξαγγελίες, όπως αυτές της κυβέρνησης ενόψει της ΔΕΘ.

Το όραμα του Αλέξη Τσίπρα με ορίζοντα το 2030

Το Εθνικό Σχέδιο Ανάτασης που αναμένεται να παρουσιάσει ο Αλέξης Τσίπρας έχει ως στόχο να μην χάσει οριστικά η χώρα το τρένο της σύγκλισης και βρεθεί εκ νέου σε συνθήκες υπαρξιακής κρίσης.

Οι άξονες που θα περιγράψει αναλυτικά θα περιλαμβάνουν αλλαγές στο κράτος, στην παραγωγή, τη στήριξη της εργασίας, τη δημιουργία ενός πλαισίου ανθεκτικότητας και ενεργειακής ασφάλειας, καθώς και προτάσεις για το δημογραφικό, στο οποίο αναμένεται να δώσει ιδιαίτερη έμφαση ο πρώην πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς το «πρόβλημα των προβλημάτων».

Ωστόσο, για να μπορέσει να προχωρήσει μια τέτοια θεμελιώδη αλλαγή που έχει ως στόχο την ανάταση και την ισχυροποίηση της χώρας χρειάζεται μια «νέα εθνική πυξίδα», θα υποστηρίξει ο πρώην πρωθυπουργός, θυμίζοντας το ομότιτλο άρθρο του με τις 10 προτάσεις του για την εξωτερική πολιτική και τις γεωπολιτικές εξελίξεις, το οποίο είχε δημοσιευθεί τον Μάρτιο στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Αλέξης Τσίπρας.

Συμπερασματικά, ο Αλέξης Τσίπρας θα επισημάνει ότι σε αυτή την προσπάθεια, θα πρέπει να συμμετάσχουν όλες οι παραγωγικές κοινωνικές τάξεις.

Κατερίνα Μπρέγιαννη  στην ΑΥΓΗ

Το γκολ Τσίπρα από τα αποδυτήρια

    Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη την Παρασκευή ορίζει την ατζέντα της ΔΕΘ για όλους και φουντώνει τα σενάρια επιστροφής του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πως αντιδρά η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

           

Σπύρος Ραπανάκη

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι λάτρης του ποδοσφαίρου και γνώστης στα ζητήματα τακτικής. Το τελευταίο διάστημα ο πρώην πρωθυπουργός έχει καταφέρει να παίξει με την ψυχολογία των αντιπάλων του πριν καν… βγούν οι ομάδες στο γήπεδο. Οι φήμες για τη θρυλούμενη επιστροφή του σε ηγετικό ρόλο στην πολιτική σκηνή σέρνονται εδώ και καιρό. Φαίνεται όμως ότι μέσα στο καλοκαίρι τα σενάρια και οι φήμες αναβαθμίστηκαν ποιοτικά.

Η ομίλια Τσίπρα ορίζει την ατζέντα της ΔΕΘ

Αν και ευθεία επιβεβαίωση δεν υπάρχει, όλες οι κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού συνηγορούν ότι δεν προτίθεται να παίξει κατενάτσιο. Η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να «ανοίξει» ατύπως τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, με την ομιλία του στον Economist μία μόλις ημέρα πριν από την ομιλία του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της Έκθεσης, είναι αν μη τι άλλο μια κίνηση υψηλού συμβολισμού. Μια κίνηση που γεννά προσδοκίες στους φίλους και στους οπαδούς του ενώ δίνει ζωηρό ενδιαφέρον σε μια κατά τα άλλα πληκτική συζήτηση που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη.

Αιφνιδιασμός και κλιμάκωση με στόχο την κυβέρνηση

Οι παρεμβάσεις του είναι πλέον καθημερινές, με αναρτήσεις που περιέχουν στοχευμένα σημεία της ομιλίας του στην τελευταία διάσκεψη που διοργάνωσε το Ίδρυμα Τσίπρας και δείχνουν ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Πρόκειται για παρεμβάσεις που, αν μη τι άλλο, ζεσταίνουν το κλίμα ενόψει της άτυπης αντιπαράθεσης των δύο στη Θεσσαλονίκη.

Η κίνηση Τσίπρα είναι αυτό που θα έλεγε ο μακαρίτης ο Αλέφαντος, κίνηση «μεγάλου παίκτη». Ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του ή αν πιστεύει ότι ένα ενδεχόμενο εγχείρημα υπό την ηγεσία του θα τελεσφορήσει ή αν είναι καταδικασμένο να αποτύχει, ο Τσίπρας καταφέρνει κάτι πρωτοφανές: ένας πρώην πρωθυπουργός – προσέξτε, όχι αρχηγός αντιπολίτευσης – να ορίζει επί της ουσίας την ατζέντα της συζήτησης της ΔΕΘ. Επιτυγχάνει έτσι έναν αιφνιδιασμό και μια κλιμάκωση που δεν είχε εκτιμηθεί, ούτε από τους «απέναντι», ούτε από τους «δίπλα».

Όλοι θα ερωτηθούν για τον Τσίπρα

Όσα πει ο Τσίπρας την Παρασκευή θα σχολιαστούν και θα αποτελέσουν αντικείμενο αναλύσεων και ρεπορτάζ. Ο Μητσοτάκης, ο Ανδρουλάκης, ο Φάμελλος, ο Χαρίτσης, όλοι θα ερωτηθούν – στοιχηματίζω παραπάνω από μία φορά – για τον Αλέξη Τσίπρα και τις δηλώσεις του. Κι αν σε μια ανάγνωση οι πρόεδροι της ευρύτερης δημοκρατικής ή προοδευτικής, εν πάση περιπτώσει, αντιπολίτευσης ίσως έχουν την ευκαιρία να οριοθετηθούν ή να ταυτιστούν με τον πρώην πρωθυπουργό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα υποχρεωθεί να τον σχολιάσει εκτενώς. Όσο κι αν ελεγχθούν οι ερωτήσεις. Θα αναγνωρίσει έτσι επί της ουσίας τον Τσίπρα ως βασικό αντίπαλο, ξανά.

Αμηχανία και δύο γραμμές στο κυβερνητικό στρατόπεδο

Στο κυβερνητικό και στο κομματικό στρατόπεδο επικρατούν δύο γραμμές σχετικά με το ενδεχόμενο επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα. Η μία εκφράζεται από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, πολλούς βουλευτές, στελέχη και non papers σε ΜΜΕ και αποτελεί μια ξαναζεσταμένη εκδοχή αυτού που καθιερώθηκε ως «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο»: Ο Τσίπρας έβγαλε έξω τους εγκληματίες, ο Τσίπρας κατέστρεψε τη χώρα, ο Τσίπρας είναι λαϊκιστής που κρίθηκε, απορρίφθηκε κ.λπ. Μια γραμμή που καταλήγει στην απαξίωση: τον θέλουμε αντίπαλο για να τον κερδίσουμε ξανά.

Υπάρχει και η γραμμή που συζητούν πολλοί στο «γαλάζιο» στρατόπεδο με διαφορετικές αποχρώσεις και που εκφράστηκε από τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος χαρακτήρισε τον πρώην πρωθυπουργό «το μεγαλύτερο πολιτικό ταλέντο της γενιάς του» και τόνισε πως αποτελεί «υπολογίσιμο πολιτικό αντίπαλο».

Κυρίως όμως επικρατεί αμηχανία. Μάλιστα αρκετοί, ιδίως παλαιότερες «καραβάνες» στην πολιτική, προτρέπουν τα στελέχη που εκφράζονται με αλαζονεία να «χαμηλώσουν τους τόνους», γιατί αν ο Τσίπρας δηλώσει τη διαθεσιμότητά του να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη, σε συνδυασμό με την έλλειψη πρωθυπουργίσιμου αντιπάλου και τη δεδομένη κυβερνητική φθορά, αυτό μπορεί να δημιουργήσει πραγματική δυναμική.

ΠΑΣΟΚ: Ταυτίζει τα «συστήματα εξουσίας» Μητσοτάκη και Τσίπρα

Μεγαλύτερη αμηχανία προκαλεί στην αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ απέφευγε για καιρό να τοποθετηθεί πάνω στα σενάρια επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας πως πρόκειται για εσωκομματικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Χθες, ο Νίκος Ανδρουλάκης απάντησε εκφράζοντας τη νέα γραμμή της Χαριλάου Τρικούπη: τα συστήματα Μητσοτάκη και Τσίπρα κυβέρνησαν τη χώρα με καταστροφικά αποτελέσματα τα τελευταία 10 χρόνια.

Είπε συγκεκριμένα στο OPEN: «Αν το μέλλον μας είναι η επόμενη κυβέρνηση να είναι ένα σύστημα εξουσίας όπως το μάθαμε τα τελευταία 10 χρόνια με την κουλτούρα που λειτούργησε το σύστημα εξουσίας του κ. Τσίπρα ή του κ. Μητσοτάκη, τότε ζήτω που καήκαμε».

Συμφωνεί το όλον ΠΑΣΟΚ με αυτή την τοποθέτηση; Δημοσίως δεν έχει εκφραστεί διαφορετική άποψη και είναι δεδομένη η μεγάλη επιφύλαξη – στην καλύτερη – για το πρόσωπο του Αλ. Τσίπρα εντός του ΠΑΣΟΚ. Αν όμως τα σενάρια επαληθευτούν και υπάρξει κίνηση που θα αποκτήσει δυναμική διαμόρφωσης προοδευτικής αντιπολίτευσης με προοπτική, μοιάζει απίθανο να μην συγκινήσει στελέχη του κόμματος.

ΣΥΡΙΖΑ: Ο Σωκράτης Φάμελλος σε δύσκολη θέση – «Όλοι έχουν δυνατότητα να αναλάβουν πρωτοβουλίες, ιδίως ο Τσίπρα»

Ίσως στη δυσκολότερη θέση να βρίσκεται ο Σωκράτης Φάμελλος για όλους τους λόγους του κόσμου. Εξάλλου ο Αλέξης Τσίπρας είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ηγείται ο Σωκράτης Φάμελλος.

Η απάντηση που έδωσε μιλώντας σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο Action24: «Όλοι έχουν τη δυνατότητα να αναλάβουν πολιτικές πρωτοβουλίες, πολύ δε περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρώην πρωθυπουργός που έχει και το πολιτικό βάρος και την πολιτική αξία να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Δεν θα απαγόρευε κανείς, ίσα – ίσα θα επεδίωκε, να υπάρχει ενεργότατη συμμετοχή, ιδιαίτερα του Αλέξη Τσίπρα».

Σχετικά με τα σενάρια για ίδρυση κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό έκανε λόγο για εικασίες: «Όμως, θα έλεγα να περιμένετε κι εσείς να δούμε και τις δημόσιες παρεμβάσεις και τις διαδικασίες, γιατί όπως καταλαβαίνετε ο Αλέξης Τσίπρας είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ήμασταν μαζί στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και έχουμε ήδη συμφωνήσει, με την ανάληψη των δικών μου καθηκόντων, ότι χρειάζονται μια ή πολλές πρωτοβουλίες για να υπάρχει κοινή παρουσία ενός προοδευτικού ψηφοδελτίου και μιας προοδευτικής απάντησης».

Ο Σωκράτης Φάμελλος, σε κάθε περίπτωση, δεν θα παρευρεθεί στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη λόγω κομματικών υποχρεώσεων και συγκεκριμένα περιοδειών. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκπροσωπηθεί από τον βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης Χρήστο Γιαννούλη.

Χαρίτσης: «Ναι» στην συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων με επιφυλάξης λογικές «Μεσσία»

Από την πλευρά του ο Αλέξης Χαρίτσης, πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, αφήνει ανοιχτούς διαύλους επαναλαμβάνοντας όμως ότι το ζήτημα δεν είναι «να βρούμε τον Μεσσία», με τη γραμμή του να συγκλίνει σε σημεία με αυτή του Σωκράτη Φάμελλου. Απέρριψε δε τις «λογικές οι οποίες επενδύουν αποκλειστικά και μόνο στα πρόσωπα», υπογραμμίζοντας την ανάγκη για «μια σοβαρή προγραμματική πρόταση, η οποία θα έχει αιχμές, θα απαντάει στις ανάγκες της κοινωνίας και θα διαμορφώνει νέα συλλογικά οράματα και αιτήματα».

«Ναι λοιπόν να προχωρήσουν συνεργασίες. Ναι λοιπόν να υπάρξει συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, εφόσον όμως αυτές οι συνεργασίες και αυτές οι συσπειρώσεις μπορούν να απαντήσουν στις σημερινές ανάγκες των Ελλήνων πολιτών».

Κωνσταντοπούλου: «Του έλειψαν τα φράγκα της εξουσίας»

«Του λείπουν τα φράγκα της εξουσίας», σχολίασε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, τονίζοντας ότι θα έπρεπε να ονομάσει το κόμμα του «Λαγούμι» και του ευχήθηκε να προχωρήσει «στο απονενοημένο διάβημα» (της ίδρυσης νέου κόμματος), ώστε – όπως είπε – «να δει η ελληνική κοινωνία περί τίνος πρόκειται»

Γκόλ από τα αποδυτήρια

Ακόμα και σήμερα τίποτα δεν είναι βέβαιο. Ούτε αν ο Τσίπρας θα κάνει κόμμα, ούτε σε ποιες κινήσεις θα προχωρήσει εαν το πράξει- θα παραιτηθεί από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ; Θα τον ακολουθήσουν άλλοι;- ούτε τι ρόλο φιλοδοξεί τελικά να παίξει στην υπόθεση της αναδιάταξης και ανασύνθεσης του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Έτσι κι αλλιώς, δεν αποκλείεται η επιτάχυνση των εξελίξεων από την πλευρά Τσίπρα να φέρει και πιο γρήγορες εξελίξεις στις διεργασίες ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά.

Και φυσικά δεν μπορούμε να ποντάρουμε στο αν αυτό το εγχείρημα θα πετύχει ή όχι, ούτε εαν αυτή η συζήτηση αγγίζει τελικά την κοινωνία και τους πολίτε. Το βέβαιο είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός βάζει γκόλ από τα αποδυτήρια και αφήνει φίλους και αντιπάλους να περιμένουν τις δικές του κινήσεις στην έναρξη μιας πολιτικής σεζόν που προβλέπεται εξόχως ενδιαφέρουσα. Ας μην γελιόμαστε. Η επιστροφή του στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Αλλιώς δεν θα συζητούσε όλη η δηοσιογραφική και πολιτική πιάτσα.

πηγή: rosa.gr

"Εκτός Βουλής" / Γιάνης Βαρουφάκης: «10 χρόνια από το ΟΧΙ που αναπτέρωσε τους Λαούς της Γης» (vid)

    Δέκα χρόνια σου λένε ότι η ανατροπή του γενναίου ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ διέσωσε τη χώρα, έφερε την ανάκαμψη. Είναι όμως έτσι;

Περήφανοι για το ΟΧΙ που ανέτρεψε η καμαρίλα το 2015, δουλεύουμε σήμερα για το νέο ΟΧΙ που απαιτεί η Ελλάδα του 2035

Δέκα χρόνια πέρασαν από το ΟΧΙ, το Δημοψήφισμα που αναπτέρωσε τους λαούς της Γης.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, τίθεται το ερώτημα: Που βρισκόμαστε; Πού βρίσκεσαι;

Δέκα χρόνια σου λένε ότι η ανατροπή του γενναίου ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ διέσωσε τη χώρα, έφερε την ανάκαμψη. Είναι όμως έτσι;

Σου είπαν ότι, έτσι, σώθηκαν οι καταθέσεις σου. Σώθηκαν; Μάλλον στις πήρε η εφορία, σε ανάγκασαν να τις ξοδέψεις στον λογαριασμό του ρεύματος του νέου καρτέλ που έστησαν, στο σουπερμάρκετ, στα εξωφρενικά νοίκια. Έμεινες στο ευρώ αλλά ξέμεινες από ευρώ!

Σώθηκαν τα σπίτια από τους ξένους που, όπως σου έλεγαν, θα τα έπαιρναν για ένα κομμάτι ψωμί αν βγαίναμε από το ευρώ; Όχι βέβαια. Τα πήραν οι ίδιοι ξένοι για μια χούφτα ευρώ φτιάχνοντας φαντς!

Σε στηρίζουν οι τραπεζίτες που διέσωσαν με δικά σου ευρώ; Όχι βέβαια. Πάλι εσύ τους στηρίζεις με τα χαράτσια που σε χρεώνουν τα οποία απογειώνουν τις μετοχές τους

Τώρα που το κράτος έχει πλεονάσματα, σου ελάφρυναν τους φόρους; Όχι βέβαια. Τα πλεονάσματά τους είναι τα ελλείμματά σου. Όσο για το δημόσιο χρέος, τον Ιούλιο του 2015 ήταν €302 δις. Σήμερα; €403 δις!

Ωφελείσαι από το «Χρηματιστήριο Ενέργειας» που σου έλεγαν ότι, ενεργοποιώντας τον ανταγωνισμό, θα σου προσφέρει φθηνότερο ρεύμα; Ναι, ακριβώς όσο ωφελείται το αρνί από τον ανταγωνισμό μεταξύ λύκων…

Βγήκες πραγματικά από τα μνημόνια; Απαλλάχτηκες από την τρόικα; Είδες τα νοσοκομεία, τα σχολειά και τα πανεπιστήμια να χρηματοδοτούνται;

Ωφελήθηκες έστω και λίγο από την πώληση αεροδρομίων, λιμανιών, του Ελληνικού, για να μην πω των τραίνων;

Βελτιώθηκε, γενικότερα, η ζωή σου; Βγαίνει ο μήνας πιο εύκολα;

Νιώθεις εθνική και ανθρώπινη περηφάνεια, μεγαλύτερη ασφάλεια, που η Ελλάδα είναι σύμμαχος του Ισραήλ;

Γύρισαν τα παιδιά μας; Ή μήπως εξακολουθούν να φεύγουν;

Δέκα χρόνια μετά, αυτά τα ερωτήματα απαντώνται μόνα τους: Όχι, καμία ανάκαμψη δεν είδε το 80% του λαού. Η τρόικα απλά μετονομάστηκε σε θεσμούς, το μνημόνιο έγινε μεταμνημόνιο. Μόνο τα νοίκια και τα υπερκέρδη της ολιγαρχίας ανέκαμψαν. Χειροτέρευση βιώνει η πλειοψηφία, και μάλιστα σε προσβάλουν κι από πάνω με το παραμύθι της ανάπτυξης.

Όμως εδώ υπεισέρχεται στο δεύτερο μέγα ερώτημα που πλανάται πάνω από τη χώρα:

Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα αν το γενναίο ΟΧΙ του συντριπτικού 62% δεν είχε μετατραπεί σε ΝΑΙ; Αν ο κ. Τσίπρας τότε αντί να ανατρέψει τον λαό τον είχε τιμήσει; Η χώρα θα είχε τσακιστεί στα βράχια, όπως λέει το μνημονιακό μπλοκ, ή θα είχε μια πραγματική ευκαιρία να ανασυγκροτηθεί;

Να το πω αλλιώς: Ήταν ή δεν ήταν εφικτή η υπόσχεσή μας στον ελληνικό λαό τον Γενάρη του 2025 για ανασυγκρότηση της κοινωνίας χωρίς 3ο Μνημόνιο;

Ναι ήταν! 11 χρόνια πριν, το 2014, είχα εξηγήσει στον Αλέξη Τσίπρα, και στον στενό του κύκλο, πως δεν άξιζε να πάρει την κυβέρνηση παρά μόνο υπό δύο όρους:

Πρώτον, να συμφωνήσουμε ότι χείριστη εξέλιξη ήταν, όχι μια όντως επίπονη έξοδος από το ευρώ αλλά, ένα 3ο Μνημόνιο εντός του ευρώ

Δεύτερον, να μην διστάσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα που διαθέταμε κόντρα στα όπλα μαζικής καταστροφής της τρόικας. Ποια όπλα; Πρώτον, την απειλή κουρέματος των ελληνικών ομολόγων που διέθετε η ΕΚΤ, η οποία απειλή, εφόσον είμασταν έτοιμοι να υλοποιήσουμε, θα απέτρεπε το κλείσιμο των τραπεζών. Δεύτερον, την ενεργοποίηση του TAXISnet, του ψηφιακού συστήματος της Εφορίας, ως συστήματος πληρωμών το οποίο θα εξασφάλιζε χρόνο, ρευστότητα και θα ήταν και η βάση, ο μη γένοιτο, για εθνικό νόμισμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ συμφώνησαν με αυτό το διαπραγματευτικό σχέδιο και μόνο για αυτό δέχτηκα το ΥπΟικ. Δυστυχώς γρήγορα το τορπίλισαν πριν εφαρμοστεί.

Άρα, το σχέδιο στο οποίο είχαμε συμφωνήσει, και για την εφαρμογή του οποίου ανέλαβα το ΥπΟικ, δεν απέτυχε επειδή ποτέ δεν εφαρμόστηκε.

Άρα, κανείς δεν δικαιούται να μιλάει ούτε για συμβιβασμό ούτε καν για ήττα. Αμαχητί προσχώρηση της ομάδας Τσίπρα στο μνημονιακό μπλοκ ζήσαμε. Μάλιστα, για να μην παραδεχτεί ότι δεν χρησιμοποίησε ποτέ τα όπλα του, προτίμησε να αυτοχαρακτηριστεί… αφελής – να προσποιηθεί ότι δεν είχε καταλάβει το… «ανέφικτο» των υποσχέσεών του – να πει ότι είχε… «αυταπάτες».

Πριν περάσουμε στη συζήτηση με τους τρεις εκλεκτούς πολιτικούς σχολιαστές και δημοσιογράφους, μια μόνο ακόμα επισήμανση:

Η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν απλά η χαριστική βολή στην Αριστερά, στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά. Ήταν και κάτι άλλο: Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εφαρμογή πολιτικών στην ίδια την Γερμανία που έφεραν την σημερινή αποβιομηχάνισή της, την διεθνή απαξίωση της Ευρώπης, την άνοδο της ξενοφοβικής Ακροδεξιάς παντού, και τον θλιβερό ευρωπαϊκό Μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό των ημερών μας.

Δέκα χρόνια μετά, προχωράμε. Εκτός Βουλής. Με βούληση, ελπίδα και υπομονή!

Το βίντεο του σημερινού «Εκτός Βουλής»:

Αλέξης Τσίπρας: «Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα. Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα» (vid)

     Την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού «απέναντι στην ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία», υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη 2η διεθνή διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα και ολοκληρώθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Όπως υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται «ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη».

«Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα. Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα» τόνισε ο Αλ. Τσίπρας.

«Χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει», επισήμανε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την παρέμβασή του στη 2η Διεθνή Διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη που διοργάνωσε το Ινστιτούτο του πρώην πρωθυπουργού με τη συμμετοχή διακεκριμένων προσωπικοτήτων

Όπως υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται «ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη».

Ο πρώην πρωθυπουργός επισήμανε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα. «Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία» που -όπως- είπε «θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα, θα αγγίζει όσους έχουν γυρίσει τη πλάτη στο πολιτικό σύστημα, θα απαντά στην ακροδεξιά δημαγωγία και θα δίνει κίνητρο στους πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ».

«Ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες» ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας κάνοντας λόγο για ένα νέο πατριωτισμό με χαρακτηριστικά «που θα δίνουν απάντηση στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής μας».

Όπως τόνισε χρειάζεται «ένας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία. Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους. Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή. Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο».Αναλυτικά η ομιλία Αλέξη Τσίπρα.

Αναλυτικά η ομιλία Αλέξη Τσίπρα στη 2η Διεθνή Διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους διακεκριμένους ομιλητές που ακούσαμε σήμερα, για τη συμμετοχή τους και τις σημαντικές παρεμβάσεις τους στη 2η Διεθνή μας Διάσκεψη.

Να ευχαριστήσω επίσης όλους τους πολίτες που παρακολούθησαν, συμμετείχαν και αγκάλιασαν αυτήν τη πρωτοβουλία.

Άκουσα με μεγάλη συγκίνηση τον Yuval και τον Basel.

Και δεν υπάρχουν λόγια να προσθέσει κανείς, όταν μιλούν οι άνθρωποι που βιώνουν αυτό το δράμα.

Το μήνυμά τους για την ειρήνη και τη συμφιλίωση είναι πιο δυνατό από κάθε άλλη ομιλία ή πρωτοβουλία για την ειρήνη.

Γιατί ο Yuval, ο Βasel, η Rachel και ο Hamdan έχουν το θάρρος να σπάνε τα δεσμά και τα τείχη που τους χωρίζουν.

Και να στέκονται μαζί, να δημιουργούν και να υποστηρίζουν με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.

Να αγωνίζονται για να νικήσει η ελπίδα και όχι το μίσος.

Είμαι λοιπόν πολύ περήφανος που είναι σήμερα μαζί μας και που το βραβείο Ειρήνης των Πρεσπών βρίσκεται στα χέρια τους.

Φίλες και φίλοι, πριν ένα ακριβώς χρόνο, αρχίσαμε αυτήν την προσπάθεια με σκοπό να επανέλθει στο προσκήνιο η πολιτική.

Να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τις προοδευτικές πολιτικές που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις.

Και κυρίως, να σταθούμε απέναντι στις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του εθνικισμού που βλέπαμε να θεριεύουν στην Ευρώπη.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γιατί οι δυνάμεις αυτές και οι ιδέες τους, είναι δυστυχώς ακόμα πιο ισχυρές.

Δεν διαχέονται μόνο στην κοινωνία,

Αναλαμβάνουν και τη διακυβέρνηση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Η επανεκλογή του Προέδρου Τραμπ δεν επηρεάζει απλά τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Ανατρέπει το ίδιο το πλαίσιο στο οποίο οικοδομήθηκαν οι διεθνείς σχέσεις μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ιδίως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Αξιοποιεί τις αδυναμίες της φιλελέυθερης διεθνούς τάξης πραγμάτων.

Τις τραγικές συνέπειες των δυτικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και στο Αφγανιστάν ή την αποτυχία της πολιτικής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Για να επιβάλει το “δίκαιο του ισχυρού” αντί του διεθνούς δικαίου, ως σημείο αναφοράς των διεθνών σχέσεων.

Παράλληλα, όπως ακούσαμε και σήμερα από τους αμερικανούς ομιλητές μας, νομιμοποιεί θέσεις και πολιτικές που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα επανέρχονταν στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Θέσεις και πολιτικές που υπονομεύουν την ίδια την φιλελεύθερη δημοκρατία.

Η νέα ακροδεξιά διεθνής που ισχυροποιείται στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες, εκμεταλλεύεται τον φόβο και την ανασφάλεια που έχουν δημιουργήσει 15 χρόνια πολλαπλών κρίσεων:

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι ανεξέλεγκτοι πόλεμοι, η χειρότερη μεταναστευτική κρίση από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η πανδημία και βέβαια η κλιματική κρίση που εντείνεται.

Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι μεταβαίνουμε από έναν μονοπολικό σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου δεν υπάρχουν πια οι παλιές σταθερές.

Κυρίως, όμως, εκμεταλλεύεται, τρια φαινόμενα για τα οποία ακούσαμε και σήμερα.

Πρώτον, την πολύ μεγάλη αύξηση των οικονομικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Ανισότητες οι οποίες άρχισαν να μεγαλώνουν την περίοδο Ρέιγκαν και Θάτσερ, αλλά εντάθηκαν με την οικοδόμηση της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιοποίησης την δεκαετία του 90 από πολλές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.

Και – όπως τόνισαν ο Bernie Sanders και οι άλλοι ομιλητές μας- εντάθηκαν ακόμα περισσότερο τα τελευταία χρόνια που οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να πληρώσουν το μεγάλο βάρος της παγκόσμιας και ευρωπαικής οικονομικής κρίσης.

Και μετά, KAI της κλιματικής κρίσης.

Και μετά, KAI της ενεργειακής κρίσης που έγινε κρίση ακρίβειας.

Ενώ οι δισεκατομμυριούχοι πλούτιζαν.

Δεύτερον, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς αξιοποιούν την πολιτική και νομική διάσταση της ανισότητας.

Το γεγονός ότι οι δισεκατομμυριούχοι που πλούτισαν και πλουτίζουν σε περιόδους κρίσεων - όπως και οι άνθρωποί τους– βρίσκονται πάντα υπεράνω του νόμου.

Όπως ακούσαμε και σήμερα, η διάσωση της Wall Street κατά την παγκόσμια οικονομική κρίση, όχι μόνο δεν οδήγησε κάποιους στην φυλακή αλλά τους επανέφερε σε θέσεις ευθύνης.

Και κάποιοι από αυτους τους δισεκατομμυριούχους που οδήγησαν τον κόσμο σε κρίση πριν 15 χρόνια είναι σήμερα δίπλα στον Πρόεδρο Τραμπ.

Τρίτον, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς εκμεταλλεύονται την ηθική, ψυχολογική και κοινωνική διάσταση των ανισοτήτων για τις οποίες μας μίλησε ο Michael Sandel.

Ο αγώνας για ισότητα δεν είναι μόνο ένα οικονομικό αίτημα.

Είναι ένας αγώνας για σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Και δυστυχώς μαζί με τις ανισότητες, οι ελίτ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης δημιούργησαν τη «ρητορική της ανόδου», όπως την αποκαλεί ο Sandel.

Tο αφήγημα, δηλαδή, ότι οι δομές της οικονομίας, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας και κυρίως της παιδείας, είναι αρκετά αποτελεσματικές σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, ώστε να εξασφαλίζουν την αξιοκρατία.

Kαι άρα, αν δεν έχεις τον μισθό που χρειάζεσαι ή δεν καταφέρνεις να έχεις κοινωνική ανέλιξη, φταις εσύ –ως πολίτης– επειδή δεν δούλεψες αρκετά για να είσαι άξιος.

Και αφού έχεις εσύ την ευθύνη που δεν είσαι άξιος ή άριστος –για να το θέσω με όρους που ξέρουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα καλύτερα– τότε το κράτος δεν έχει την ευθύνη να σε στηρίξει.

Εκτός, αν είναι κατά παραχώρηση.

Εκτός εάν σου δώσει κάποιο εφάπαξ επίδομα ή κάτω από το τραπέζι μια βοήθεια στο πλαίσιο μιας πελατειακής σχέσης.

Ποια είναι λοιπόν η συνολική απάντηση που προτείνει η ακροδεξιά, πολλές φορές σε συμμαχία με συντηρητικά ή νεοφιλελεύθερα κόμματα;

Πρώτον, ένα μοντέλο αυταρχικού καπιταλισμού απέναντι στον δημοκρατικό καπιταλισμό.

Ένα μοντέλο που δανείζεται πολιτικές και πρακτικές από τα αυταρχικά καθεστώτα στον κόσμο, τα οποία ενισχύονται.

Ακούσαμε από τον Πρόεδρο του Εργατικού Κόμματος Βραζιλίας πώς λειτουργεί η ακροδεξιά στη Λατινική Αμερική.

Βλέπουμε στις ΗΠΑ, τη βία με την οποία λειτουργούν αυτές οι αυταρχικές δομές όταν ο εχθρός γίνεται ο ξένος και ο μετανάστης.

Και ακούσαμε από τον εκπρόσωπο των φοιτητών του Harvard τον τρόπο με τον οποίο η Αμερικανική Κυβέρνηση καταστέλλει τα δικαιώματα των φοιτητών και την ελευθερία έκφρασης, χωρίς να σέβεται οποιαδήποτε έννοια πανεπιστημιακού ασύλου.

Δεύτερον ένα μοντέλο ακραία νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Διαρκείς μειώσεις φόρων στους ολιγάρχες και μεταφορά του βάρους χωρίς περιστροφές στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα με περικοπές στο κοινωνικό κράτος και υψηλή έμμεση φορολογία.

Παράλληλα, σε αυτό το μοντέλο του αυταρχικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, τα οικονομικά συμφέροντα του λαού ταυτίζονται με τα οικονομικά συμφέροντα του ηγέτη.

Το κράτος γίνεται μια Ανώνυμη Εταιρία στην υπηρεσία του ηγέτη και των ολιγαρχών που τον στηρίζουν, για υπογραφή συμβάσεων Δημόσιων έργων και προμηθειών και παρόμοιων deals.

Και η λέξη «σύγκρουση συμφερόντων» χάνει το νόημά της για τους αξιωματούχους της κυβέρνησης.

Όπως γράφει ο Jefrey Kopstein στο βιβλίο του ‘η επίθεση στο κράτος’ : «το γράμμα του νόμου έχει αξία μόνο για όσους δεν έχουν διασυνδέσεις με την κυβερνητική οικογένεια».

Πως το λένε στις ταινίες;

Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

Αυτή είναι λοιπόν η απάντηση και το σχέδιο της Ακραίας Δεξιάς.

Η απάντηση και το σχέδιο της Αριστεράς όμως ποιο είναι ;

Πιστεύω είναι ευθύνη όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων να αντισταθούν -μαζί- και να αντιμετωπίσουν τον φόβο με ελπίδα.

Να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια προωθώντας μια πολιτική αξιοπρέπειας για την καθημερινή ζωή των πολιτών.

Πρώτα από όλα, αυτό αφορά και στο πώς βλέπουμε εμείς οι Ευρωπαίοι την ΕΕ.

Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το μόνο μέλλον για μια ισχυρή, ενωμένη και στρατηγικά αυτόνομη Ευρώπη είναι να αποτελεί μια δύναμη ειρήνης και σταθερότητας.

Η ικανότητά μας για αποτροπή πρέπει να είναι ισχυρή.

Αλλά όχι στη βάση μιας πολεμικής οικονομίας που εντείνει την ψυχροπολεμική αντιπαράθεση και βοηθάει τις εταιρείες αμυντικής βιομηχανίας να πλουτίζουν.

Και κυρίως όχι εις βάρος της κοινωνικής συνοχής.

Για αυτό πρέπει, με αφορμή τις αλλαγές στην δημοσιονομική αρχιτεκτονική της Γερμανίας, να υπάρξει μια αναθεωρημένη οικονομική αρχιτεκτονική που να στηρίζει ενεργά τη βιώσιμη ανάπτυξη, τις στρατηγικές επενδύσεις, την καινοτομία και τα ευρωπαϊκά δημόσια αγαθά.

Και ιδίως να αντιμετωπίζει τις ανισότητες με ενισχυμένες πολιτικές συνοχής.

Εξασφαλίζοντας, όπως τονίζει και ο Enrico Letta, την ελευθερία κάθε ευρωπαίου πολίτη να μένει και να εργάζεται όπου ζει, με αξιοπρέπεια για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Και, κυρίως, πρέπει να μιλήσουμε για έναν νέο ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό, για να προτάξουμε το όραμα του μέλλοντος.

Για να εξηγήσουμε ότι εμείς θα παλέψουμε όντως για κάθε θέση εργασίας στη χώρα μας και για τις δυνάμεις της εργασίας, της καινοτομίας και της δημιουργικότητας.

Σε αντίθεση με την ακροδεξιά και τους δεξιούς συμμάχους της.

Ή την κεντροδεξιά με τους ακροδεξιούς συμμάχους της, που προσποιούνται ότι αγωνίζονται για τους εργαζόμενους αλλά κατά βάση είναι εκεί για να στηρίξουν τους δισεκατομμυριούχους.

Πρέπει λοιπόν να βάλουμε ως κεντρικό μας στόχο την ενίσχυση των θεσμικών αντίβαρων της δημοκρατίας, αποτρέποντας τον κίνδυνο να γίνουν τα κράτη, Ανώνυμες Εταιρίες αυτών που κυβερνούν και των ολιγαρχών που τους στηρίζουν.

Και να αντικαταστήσουμε το πελατειακό κράτος με ένα κράτος αναπτυξιακό, με στρατηγικούς στόχους.

Με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων, δημόσιας διοίκησης και οικονομικών φορέων που να βασίζεται στην προοδευτική και δίκαιη φορολόγηση.

Όπως λέει ο Michael Sandel στο εξαιρετικό βιβλίο του με τον Thomas Picketty,

«Είναι λάθος να χαρίσουμε τον πατριωτισμό στα κόμματα της δεξιάς.

Τα σοσιαλδημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι σημαίνει για αυτά ο πατριωτισμός και το ανήκειν.

Πχ όταν εταιρίες αναζητούν φορολογικούς παραδείσους αντί να πληρώνουν τους φόρους στη χώρα που βγάζουν κέρδη, αυτό δεν είναι έλλειψη οικονομικού πατριωτισμού;

Δεν έχουν οι εταιρείες το πατριωτικό καθήκον να πληρωνουν φόρους και να συνεισφέρουν στο κοινό καλό στη χώρα που έκανε δυνατή την επιτυχία τους;”

Σε αυτό το πλαίσιο της αναζήτησης μιας σύγχρονης και αποτελεσματικής προοδευτικής απάντησης, εντάσσονται και οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις που ακούσαμε από νέους ανθρώπους της διοίκησης, της έρευνας, της αγοράς και της κοινωνίας πολιτών, για την σημασία που έχει η προώθηση του ψηφιακού μετασχηματισμού με όρους που προστατεύουν τη δημοκρατία, τις οικονομίες μας, τα δικαιώματά μας και την φύση.

Τόσο από την κρατική αυθαιρεσία όσο και από τις πολυεθνικές και τους τεχνο-ολιγάρχες.

Τέλος, πρέπει πιστεύω –ως προοδευτικές δυνάμεις– να επανοικειοποιηθούμε όχι μόνο τον πατριωτισμό αλλά και τον όρο «ανθρώπινη ασφάλεια» από την ακροδεξιά και τη δεξιά, σε μια περίοδο που τον εκμεταλλεύεται για να εντείνει τον φόβο και την ανασφάλεια και να εξασφαλίσει ψήφους.

Να τονίσουμε τη σημασία που έχει τόσο η προστασία της εδαφικής, όσο και της φυσικής, αλλά και της οικονομικής ασφάλειας για τους πολίτες μας.

Να προωθήσουμε μια ολοκληρωμένη ευρωπαική μεταναστευτική πολιτική που να βασίζεται στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Που να υποστηρίζει νόμιμες οδούς μετανάστευσης.

Και την συμπερίληψη των χιλιάδων εργαζομένων που χρειάζεται η Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, στο πλαίσιο μιας υγιούς αγοράς εργασίας με καλά αμειβόμενες δουλειές για όλους τους νόμιμα εργαζόμενους σε κάθε χώρα.

Που να αντιμετωπίζει τους διακινητές προστατεύοντας το απαραβίαστο των συνόρων σύμφωνα με όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συνθήκες.

Ώστε να μην δούμε στην Ευρώπη εικόνες όπως αυτές που βλέπουμε σήμερα στις ΗΠΑ και να μην ξαναζήσουμε νέες τραγωδίες όπως στην Lampeduza και στην Πήλο.

Την ίδια στιγμή, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να παλέψουν για μια νέα διεθνή τάξη συλλογικής ασφάλειας και βιώσιμης ανάπτυξης, σε έναν πολυπολικό κόσμο.

Που να αντιμετωπίζει τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις χωρίς να επαναλαμβάνει τα φοβερά λάθη που έκανε η Δύση στο παρελθόν.

Και αυτή η νέα τάξη πρέπει να έχει στο κέντρο της τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ευρωπαϊκές αξίες αν αυτές βασίζονται σε δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Πρέπει να σταθούμε πιο σθεναρά ενάντια στις ισραηλινές επιχειρήσεις που σκοτώνουν δεκάδες χιλιάδες αμάχους στη Γάζα και να ζητήσουμε την επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων στο Ισραήλ όσο δεν τις τερματίζει.

Εϊναι απαραίτητο να υπάρξει άμεσα τερματισμός των επιχειρήσεων με επιστροφή των ομήρων και επανεκίννηση συνομιλιών στη βάση των συνόρων του 1967, για λύση δύο κρατών που να συμβιώνουν ειρηνικά.

Πρέπει, παράλληλα, να συνεχίσουμε στην αντίθεσή μας στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, χωρίς όμως να παρασυρόμαστε από το πολεμικό κλίμα που διατρέχει την Ευρώπη.

Προτάσσοντας το αίτημα για άμεσο τερματισμό του αιματηρού πολέμου με σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και ένα ευρωπαϊκό αλλά όχι ΝΑΤΟικό μέλλον για αυτή τη χώρα.

Πρέπει να αντισταθούμε στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη σύλληψη του δημάρχου Ιμάμογλου στην Τουρκία.

Και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.

Στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα.

Όπως και πρέπει να υποστηρίζουμε ενεργά τη διεύρυνση της ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια.

Αν η Ευρώπη δεν είναι μια αξιόπιστη δύναμη στην ίδια τη γειτονιά της, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη δύναμη πουθενά.

Και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, που έκλεισε αυτές τις μέρες 7 χρόνια, οι προοδευτικές δυνάμεις απέδειξαν για άλλη μια φορά, ότι είμαστε εμείς αυτοί που παλεύουμε για μια Ευρώπη με αυτοπεποίθηση, μια Ευρώπη αξιόπιστη δύναμη ειρήνης.

Όχι αυτοί που εκμεταλλεύονται τον εθνικισμό για να ψηφοθηρήσουν και την ίδια ώρα παριστάνουν τους φιλοευρωπαίους.

Φίλες και φίλοι,

Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή είναι μια νέα προοδευτική ατζέντα που μπορεί να δώσει έμπνευση, όραμα και αποτελεσματικότητα απέναντι στην επέλαση της ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής.

Η ακροδεξιά οργανώνεται και συντονίζεται μπροστά στα μάτια μας, απορροφώντας, χειραγωγώντας ή συμμαχώντας με τα κυρίαρχα κόμματα του νεοφιλελευθερισμού και του συντηρητισμού.

Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και εμείς οργανωμένα και συντονισμένα, με ένα διεθνές κίνημα για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το έχουμε άλλωστε ξανακάνει, στο Σιάτλ, στο Πόρτο Αλέγκρε και στη Γένοβα.

Το ξανακάναμε κατά του Πολέμου στο Ιράκ.

Το κάναμε με το κίνημα Occupy Wall Street και το κίνημα των indignados στις πλατείες της Μαδρίτης και της Αθήνας.

Μπορούμε να το ξανακάνουμε, ιδιαίτερα τώρα που έχουμε και την εμπειρία της διακυβέρνησης.

Στη Λατινική Αμερική, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία…

Και γνωρίζουμε καλύτερα ποιες συμμαχίες πρέπει να οικοδομηθούν, ποιες συγκρούσεις πρέπει να γίνουν, πώς και με ποιους να τις δώσουμε και πώς θα νικήσουμε.

Φίλες και φίλοι,

Ο Bernie Sanders σε κάθε του παρέμβαση, νομίζω μας δίνει ένα σημαντικό μήνυμα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Μιλώντας αγγλικά αλλά ταυτόχρονα και ελληνικά.

Γιατί σε όλες σχεδόν τις ομιλίες του κυριαρχούν 4 ελληνικές λέξεις.

Τρεις λέξεις για να περιγράψει το σημερινό καθεστώς στη πατρίδα του.

Ολιγαρχία, κλεπτοκρατία, ξενοφοβία.

Και άλλη μία λέξη για να περιγράψει το αίτημα όλων των κινημάτων αυτή τη στιγμή:

Δημοκρατία.

Η Δημοκρατία η ανεκτίμητη ελληνική συμβολή στην πρόοδο της ανθρωπότητας.

Και η απάντηση σε ότι σήμερα εμφανίζεται ως φυσική εξέλιξη : Έναν κόσμο πολέμων, κλιματικής κρίσης, ολιγαρχικής εξουσίας και διαχωρισμού μεταξύ προνομιούχων και μη.

Γιατί χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχουν ανθρώπινες αξίες, δικαιώματα, κανόνες, ευημερία και ελπίδα για τους πολλούς.

Δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι λέξεων.

Πρόκειται για τις ζωές των ανθρώπων και το αύριο, του πλανήτη, της Ευρώπης, της πατρίδας μας.

Γιατί όλα αυτά που περιγράφει ο Μπέρνι και οι άλλοι ομιλητές δεν αφορούν μόνο την Αμερική του Τραμπ.

Αφορούν την Ευρώπη, αφορούν και την Ελλάδα.

Γιατί και στη πατρίδα μας δοκιμάζονται σήμερα και η δημοκρατία και η δικαιοσύνη.

Γιατί με τις ορατές πολιτικές της και τις «αόρατες» πρακτικές της, η κυβέρνηση χτίζει μια κοινωνία που εύλογα και με βάση επίσημα στοιχεία και μετρήσεις, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως κοινωνία των χασμάτων.

Μια κοινωνία του ενός πέμπτου, όπως είχα την ευκαιρία πριν λίγες μέρες να πω.

Στην οποία το προνομιούχο ένα πέμπτο έχει τη δυνατότητα να ζει πολύ πλούσια, πλούσια, ή τουλάχιστον με αυτάρκεια και αξιοπρέπεια.

Τόσο που να μπορεί να αποταμιεύει.

Και στην άλλη πλευρά του χάσματος η μεγάλη πλειοψηφία, τα τέσσερα πέμπτα, που τα βγάζει πέρα ίσα-ίσα και με μεγάλη δυσκολία.

Και ένα μεγάλο μέρος της κινείται στο ημίφως της φτώχειας και της επιβίωσης με όρους στερήσεων, συχνά ακραίων.

Μια κοινωνία που πέρασε οκτώ χρόνια κρίσης και μεγάλων θυσιών.

Αλλά έχει μεγάλη διαφορά το πρόσημο της πολιτικής κάθε φορά.

Γιατί στη δική μας κυβέρνηση έλαχε ο κλήρος να βγάλουμε την Ελλάδα από τη κρίση, και πράγματι αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας. Εντούτοις όμως μειώσαμε το ποσοστό των νοικοκυριών που βρίσκονταν κάτω από το κατώφλι της φτώχειας.

Το παραλάβαμε στο 21,4% το 2015 και το παραδώσαμε στο 17,9% το 2019.

Και πετύχαμε μεγάλη βελτίωση στο δείκτη οικονομικής ανισότητας.

Αντιθέτως η κυβέρνηση Μητσοτάκη που τα βρήκε όλα στρωμένα, έξω από τα μνημόνια και σε συνθήκες οικονομικής χαλάρωσης, αύξησε το ποσοστό της φτώχειας από το 17,9% στο 19,6% το 2024.

Και την ίδια στιγμή άνοιξε το δρόμο για τρομακτικά υπερκέρδη στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Οι δέκα μεγαλύτερες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρυσι ρεκόρ δεκαπενταετίας στα κέρδη, με 11,5 δις συνολικά.

Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα.

Η Ελλάδα που, όπως έλεγε ο ποιητής, ‘όπου και να ταξιδέψω με πληγώνει.’

Η Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων που έμεινε μεν στην Ευρώπη, αλλά αποκλίνει διαρκώς από την Ευρώπη.

Με όρους αγοραστικής δύναμης, 30% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, να συναγωνίζεται μονάχα τη Βουλγαρία.

Με ένα κοινωνικό κράτος που συρρικνώνεται.

Με νοσοκομεία και σχολεία που απαξιώνονται.

Την ίδια στιγμή που διαφημίζεται και προωθείται με κάθε τρόπο η κερδοσκοπία στους ευαίσθητους αυτούς τομείς της κοινωνικής προστασίας.

Αν, δε, συνυπολογίσει κανείς και τα πλήγματα στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, στη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών, στον πλουραλισμό των μέσων ενημέρωσης,

αν συνυπολογίσει τη διαφθορά, το τρομακτικό μέγεθος των απευθείας αναθέσεων που είναι πλέον οι τρείς στις τέσσερις δημόσιες συμβάσεις και το γεγονός ότι το 87% των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης έχει πάει σε μόλις 2% των εταιρειών της χώρας,

τότε θα συνειδητοποιήσει ότι ο όρος Βαλκανιοποίηση που χρησιμοποίησα τις προάλλες, είναι μάλλον επιεικής.

Άλλωστε η σχέση μας με την Ευρώπη εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε σχέση με τις εισαγγελικές αρχές της.

Μια με το σκάνδαλο του Predator, την άλλη με αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ για τις αγροτικές ενισχύσεις και φυσικά με όσα εκτυλίχθηκαν με την απόπειρα συγκάλυψης στις δύο τραγωδίες των Τεμπών και της Πύλου.

Όλα αυτά, κατά την εκτίμησή μου, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου πολιτικού λάθους.

Είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής που συνδέει σχεδιασμένα και επίμονα την ανάπτυξη με τον πλουτισμό των λίγων σε βάρος της ζωής των πολλών.

Που μειώνει για παράδειγμα δραστικά τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και των μερισμάτων και κρατάει στις κορυφαίες θέσεις της Ευρώπης τη φορολόγηση της μισθωτής εργασίας.

Και διατηρεί ως σαθρό θεμέλιο όλων αυτών, το ίδιο παραγωγικό μοντέλο, παρασιτικό και κοντόφθαλμο εν πολλοίς, που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφική κρίση του 2010.

Και που πολύ φοβάμαι, στο βαθμό που οι όροι αυτής της κρίσης παραμένουν αναλλοίωτοι, τότε προετοιμάζουν και την επόμενη.

Για αυτό και κανένας προοδευτικός, δημοκρατικός άνθρωπος, ιδιαίτερα όταν του έχει αποδοθεί από τους πολίτες η ευθύνη της δημόσιας παρουσίας, δεν μπορεί σε συνθήκες όπως οι σημερινές να σωπαίνει.

Από όποια θέση κι αν βρίσκεται.

Με τη διεθνή ρευστότητα να πολλαπλασιάζει ακόμα και υπαρξιακούς κινδύνους.

Με την κοινωνία σε απογοήτευση και παράλυση.

Με την οικονομία να οδηγείται σε τοίχο.

Με την αντιπολίτευση να μην μπορεί να προβάλει μια αξιόπιστη και ρεαλιστική εναλλακτική λύση στις πολιτικές που βαθαίνουν τα κάθε λογής χάσματα.

Δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα μαγικό κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα μιας άλλης Ελλάδας.

Πρέπει το κλειδί να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε όλοι μαζί.

Χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας.

Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία.

Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη.

Αλλά πρωτίστως αυτό που χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει.

Τους εργαζόμενους, τους νέους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους παραγωγούς.

Τον κόσμο της εργασίας, της δημιουργίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Μια νέα ανάγνωση της πραγματικότητας και του δρόμου για να την αλλάξουμε.

Ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες.

Ένας νέος πατριωτισμός, τολμώ να πω.

Με χαρακτηριστικά που θα δίνουν απάντηση στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής μας.

Ένας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία.

Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους.

Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή.

Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο.

Ένας νέος πατριωτισμός στην Ελλάδα, που θα συναντηθεί όμως με αντίστοιχα κινήματα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον κόσμο.

Γιατί θα συγκροτείται στη βάση της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και του ουμανισμού.

Ένας νέος πατριωτισμός σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ένας νέος διεθνισμός, για το συντονισμό της δράσης μας σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία.

Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα τέτοιο νέο όραμα και ένα τέτοιο νέο κίνημα.

Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα, θα αγγίζει όσους έχουν γυρίσει τη πλάτη στο πολιτικό σύστημα, θα απαντά στην ακροδεξιά δημαγωγία και θα δίνει κίνητρο στους πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ.

Δίνοντας νόημα και υπόσταση στη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

Και αυτός είναι ένας στόχος για τον όποιο αξίζει να δώσουμε τις δυνάμεις μας».