Θα απαγορευθούν οι Γκρίζοι Λύκοι στη Γερμανία; Η Γαλλία ήδη απαγόρευσε την δράση τους

Εδώ και καιρό πολιτικοί προειδοποιούν για τη δράση των Γκρίζων Λύκων στην Ευρώπη. Και στη Γερμανία φαίνεται να έχουν πολλούς οπαδούς. Μένει να φανεί αν και η Γερμανία απαγορεύσει τη δράση τους, όπως έκανε ήδη η Γαλλία.

Τόση σύμπνοια σπάνια υπάρχει στη γερμανική βουλή: Τον Νοέμβριο όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες συμφώνησαν ότι πρέπει να σταματήσει η δράση του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος των Γκρίζων Λύκων ή κίνημα Ülkücü (Ιδεαλισμός). Μια απαγόρευση κατά την επιθυμία της Μπούντεσταγκ απαιτεί απόφαση του υπ. Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ. «Σχετικά με υποτιθέμενες ή πραγματικές σκέψεις για μια απαγόρευση, το υπ. Εσωτερικών δεν παίρνει επί της αρχής θέση», ανέφερε εκπρόσωπος του γερμανικού υπ. Εσωτερικών. Μια απαγόρευση των Γρίζων Λύκων δεν φαίνεται εύκολη υπόθεση, δεδομένου ότι δεν έχουν νομική υπόσταση ως «ένωση» και επίσης πολλά μέλη τους αρνούνται ότι ανήκουν στους Γκρίζους Λύκους.

Σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας του Συντάγματος για το 2019, τα μέλη των Γκρίζων Λύκων στη Γερμανία υπολογίζονταν σε 11.000. Ο επικεφαλής της γερμανικής αρχής Τόμας Χάλντενβαγκ μιλώντας στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων ανέφερε: «Παρακολουθούμε τους Γκρίζους Λύκους και γνωρίζουμε με μεγάλη ακρίβεια ποιους πρέπει να θεωρήσουμε μέλη της ομάδας. Και λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν τις πολυάριθμες δραστηριότητες του κινήματος». Μεταξύ άλλων στόχος τους είναι να επηρεάσουν τη γερμανική πολιτική προς όφελος της Τουρκίας αλλά και να εντοπίσουν ανθρώπους με τουρκική καταγωγή, οι οποίοι ασκούν κριτική στην κυβέρνηση της Άγκυρας.

Πώς διαμορφώνεται το τοπίο στη Γερμανία

«Ακροδεξιοί ανεξαρτήτως εθνικότητας δεν έχουν καμία θέση στην φιλελεύθερη, δημοκρατική κοινωνία και στα κοινοβούλιά μας» τονίζει ο Στέφαν Τόμε, ο οποίος εκπροσωπεί το FDP στην εποπτική επιτροπή της Μπούντεσταγκ για τις μυστικές υπηρεσίες. Για τον ίδιο σημαντική είναι η ευαισθητοποίηση όλων των κομμάτων για αντίστοιχα θέματα, ώστε να αναγνωρίζονται και να αντιμετωπίζονται άμεσα τέτοιες τάσεις με στοιχεία υπονόμευσης του πολιτεύματος.

Σύμφωνα με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, μεταξύ άλλων, η Ένωση Τουρκικών -Ισλαμικών Πολιτιστικών Ενώσεων στην Ευρώπη (Atib) με έδρα στην Κολωνία κατατάσσεται στους Γκρίζους Λύκους. Το Κεντρικό Συμβούλιο Μουσουλμάνων (ΖΜD) της Γερμανίας αντιδρά ωστόσο στην κατάταξη αυτή. Μάλιστα το ZDM παρακολουθεί «με μεγάλη ανησυχία» τη συζήτηση στη γερμανική βουλή για την Ένωση Τζαμιών «σχετικά με τα αιτήματα για απαγόρευση των Γκρίζων Λύκων και του κινήματος Ülkücü». H Atib «παρά την αβασιμότητα των ισχυρισμών» προτίθεται εντούτοις να ξεκινήσει μια ουσιαστική και δίκαιη συζήτηση, ανέφερε σε ανακοίνωσή της τον Νοέμβριο.


Ο ρόλος του MHP και του Ντεβλέτ Μπαχτσελί

Από την πλευρά της η τουρκική κυβέρνηση δεν βλέπει κανένα πρόβλημα στην οργανωμένη ακροδεξιά. Άλλωστε το κυβερνών κόμμα ΑΚP του προέδρου Ερντογάν συγκυβερνά με το εθνικιστικό MHP του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Χωρίς αυτό δεν θα διέθετε την απαιτούμενη πλειοψηφία. Η απαγόρευση των Γκρίζων Λύκων στη Γαλλία το φθινόπωρο προκάλεσε την σκληρή κριτική της Άγκυρας. Ανακοίνωση του τουρκικού υπ. Εξωτερικών ανέφερε: «Δεν υπάρχει κανένα κίνημα που να ονομάζεται Γκρίζοι Λύκοι. Το Παρίσι αντιτίθεται σε μια οργάνωση-αποκύημα της φαντασίας». Ο υπ. Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ωστόσο έχει αναφερθεί στο παρελθόν μέσω twitter στη μνήμη του ιδρυτή του κινήματος Ülkücü, Αλπαρσάν Τουρκές.

Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί είναι από το 1997 επικεφαλής του ΜΗP.  Όταν οδήγησε το κόμμα το 1999 στην εκλογική επιτυχία η Turkish Daily News έκανε λόγο για «αναγέννηση των Γκρίζων Λύκων». Οι υποστηρικτές του Μπαχτεσλί τον καλωσορίζουν με τον χαιρετισμό των Γκρίζων Λύκων και τραγουδούν: «Ο Μπαχτσελί θα οδηγήσει το κράτος». Σε ένα δημοφιλές βίντεο, μπορεί κανείς να ακούσει υποστηρικτές του Μπαχτσελί να μιμούνται κραυγές λύκων. Ο Μπαχτσελί τους εγκαλεί στην τάξη. Οι Γκρίζοι Λύκοι ιδρύθηκαν στην Τουρκία το 1969 και βρίσκονται πίσω από πολλές επιθέσεις και δολοφονίες Κούρδων, Αρμενίων, Αλεβιτών, Αριστερών και μελών άλλων μειονοτήτων. Ο κλασικός χαιρετισμός τους φέρει τον σχηματισμό ενός λύκου και φορούν συνήθως σκούρα ρούχα.

Οι Γκρίζοι Λύκοι αποτελούν κίνδυνο για τα θεμέλια της φιλελεύθερης δημοκρατίας, εκτιμά και ο πολιτικός του CDU Kρίστοφ ντε Βρίες και σημειώνει: «Αγωνίζονται για μια Μεγάλη Τουρκική Αυτοκρατορία, ακολουθούν την αρχή του Ηγέτη τους και δεν αποφεύγουν τη βία». Για τον ίδιο είναι καλό που αυτή τη στιγμή τα κόμματα της Χριστιανικής Ένωσης, οι Σοσιαλδημοκράτες, το FDP και οι Πράσινοι με κοινό ψήφισμα ζητούν από το υπ. Εσωτερικών την απαγόρευση των Γκρίζων Λύκων. Ωστόσο ο βουλευτής του CDU δεν βγέπει λόγο για βιασύνη. Όπως λέει: «Θα πρέπει σε τελική ανάλυση η απαγόρευση να βασίζεται σε αδιάσειστα στοιχεία ώστε να μπορεί να σταθεί και ενώπιον δικαστηρίων».

πηγή: Deutsche Welle

Ο Νευρολόγος-Ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας, για το Εμβόλιο mRNA

Ο Κλεάνθης Γρίβας, Νευρολόγος Ψυχίατρος-Συγγραφέας. μιλάει για το εμβόλιο mRna, και εκφράζει τις επιφυλάξεις του. - Συνέντευξη στην ΕΡΤopen 106,7

Aποκαλυπτικός ο νευρολόγος ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας μιλώντας στην Έυα Μαυρογένη στο ΕΡΤopen 106,7 (ertopen.com) , σχολιάζοντας την… υγειονομική επικαιρότητα.

Ο Κλεάνθης Γρίβας έκανε λόγο , μεταξύ άλλων, για ιατρικές συντεχνίες, διεφθαρμένους οργανισμούς, για εμβόλια που μπορεί να παρεμβαίνουν στο γενετικό υλικό, για τις βλαπτικές συνέπειες πολύωρης χρήσης μάσκας, για την επιλογή διασωλήνωσης του ασθενούς η οποία σε κάποιες περιπτώσεις αποτελεί διαβατήριο για το θάνατο …

Η Αμερική του Τραμπ

του Κώστα Δουζίνα *

Η υφήλιος παρακολουθεί αυτά που γίνονται στις ΗΠΑ και δεν μπορεί να πιστέψει τα μάτια της. Η προσπάθεια αποκλεισμού ψηφοφόρων από την εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου, η καθυστέρηση στην καταμέτρηση των ψήφων, οι πάνω από πενήντα δικαστικές προσφυγές του Τραμπ για την ακύρωση των αποτελεσμάτων αλλά και η τεράστια καθημερινή αύξηση των κρουσμάτων και των θανάτων από την πανδημία δίνουν την εντύπωση ενός παρακμασμένου θεσμικού και πολιτικού συστήματος.

Η επίθεση στο Καπιτώλιο από έναν όχλο υποστηρικτών του Τραμπ ολοκλήρωσε την εικόνα ενός «αποτυχημένου κράτους» (failed state), όπως Αμερικανοί διπλωμάτες και πανεπιστημιακοί συνηθίζουν να ονομάζουν κράτη που απεχθάνονται.

Ζούμε στην εποχή της παρακμής αυτού που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «Δύση», «στην οποία ανήκουμε». Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ το επιβεβαιώνουν. Ο Σπένγκλερ δημοσίευσε το περίφημο βιβλίο «Η παρακμή της Δύσης» το 1918. Η πρόβλεψη ήταν πρόωρη και η ανάλυση προβληματική. Αλλά η πορεία είχε αρχίσει. Η αποικιοκρατία, οι δύο παγκόσμιοι και ο ψυχρός πόλεμος μετάφερε το κέντρο εξουσίας και πλούτου από το παρακμάζον Λονδίνο στη Ουάσιγκτον δίνοντας στον 20ο αιώνα το όνομα «Αμερικανικός».

Αλλά ο εικοστός-πρώτος είναι ο αιώνας μιας νέας παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων με την συστηματική μεταφορά πόρων και ισχύος από τη Δύση στην Ανατολή και από τον Βορρά στον Νότο. Ξεκίνησε στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα με το τέλος της αποικιοκρατίας, τις επανειλημμένες οικονομικές και πολιτικές κρίσεις και το τέλος του «υπαρκτού» σοσιαλισμού που έδινε στην Δύση κάποιο ηθικό «πλεονέκτημα».

Στην δεκαετία του 1950 λεγόταν ότι όταν η Αμερική φταρνίζεται ο κόσμος παθαίνει πνευμονία. Αλλά μετά το 1960 τα πράγματα αλλάζουν. Η ήττα στο Βιετνάμ στοίχισε πολύ. Οι εξαγωγές γεωργικών και βιομηχανικών προϊόντων άρχισαν να μειώνονται δραματικά. Πρόσφατα η Αμερική από μεγαλύτερος δανειστής έγινε ο μεγαλύτερος χρεώστης στον κόσμο, με το χρέος να αυξάνεται διαρκώς κατακόρυφα.

Η Κίνα, ο μεγάλος αντίπαλος, κατέχει ένα μεγάλο μέρος αυτού του χρέους. Αλλά οι στρατιωτικές υποχρεώσεις της Αμερικής συνεχώς αυξάνονταν και περιόριζαν τη δυνατότητα άσκησης εναλλακτικών πολιτικών. Οι αναπτυξιακές επενδύσεις περιορίζονταν, οι φόροι αυξάνονταν και οδηγούσαν σε σμίκρυνση του ΑΕΠ και συγκρούσεις για την διανομή του.

Στο σημαντικό βιβλίο «The Rise and Fall of Great Powers: 1500-2000», ο Paul Kennedy υποστηρίζει ότι η ισχύς μιας μεγάλης δύναμης είναι συγκριτική. Η άνοδος σχετίζεται με τους διαθεσίμους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους και την οικονομική σταθερότητα. Η παρακμή αρχίζει όταν προσπαθεί να επεκτείνει και εντείνει την κυριαρχία της (overstretch) πέρα από τις οικονομικές δυνατότητες της.

Για τον Paul Kennedy, η Αμερική βρίσκεται σε κατάσταση ανάλογη μ’ αυτήν της Μεγάλης Βρετανίας λίγο πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει τον ίδιο αριθμό βάσεων, μειούμενη ικανότητα να χρηματοδοτήσει τα αμυντικά βάρη και οικονομική στασιμότητα. Χρειάζεται λοιπόν να διαχειριστεί την παρακμή της. Τι στρατηγικές υπήρξαν σ’ αυτήν την κατεύθυνση; Η πρώτη ήταν η παγκοσμιοποίηση, η δεύτερη ο Τραμπ.

Παγκοσμιοποίηση

Η «νέα παγκόσμια τάξη» και το «τέλος της ιστορίας» που ακολούθησε την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης είχε τρία πρόσωπα: παγκοσμιοποίηση στην κοινωνική οργάνωση, κοσμοπολιτισμός στη θεσμική και νεοφιλελευθερισμός στην οικονομική. Συστατικά της ήταν το διεθνές δίκαιο, οι διεθνείς οργανισμοί και θεσμοί, η παγκόσμια «κοινωνία πολιτών» και ΜΚΟ. Συνδυάστηκε με την ιδεολογική ηγεμονία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την αναβάθμιση των Ηνωμένων Εθνών, την απελευθέρωση των αγορών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Η παγκοσμιοποίηση επιδίωξε να μεταφέρει το επιχείρημα του Μίλτον Φρίντμαν ότι «τα ιδιωτικά συμφέροντα είναι το καύσιμο του κόσμου» από την Δύση στην υφήλιο. Το έκανε αρχικά μεθυσμένη με την νίκη της στον ψυχρό πόλεμο με επιχείρηματα. Όταν αυτά απέτυχαν γύρισε στα τανκς με την βοήθεια των banks. Ο Τόμας Φρίντμαν των New York Times αποκάλεσε την παγκοσμιοποίηση «επαναστατική δύναμη προόδου» και έγινε ήρωας των γιάπις σε όλη την υφήλιο και των εκσυγχρονιστών στη χώρα μας.

Οι ιδιωτικοποιήσεις, η μείωση του κοινωνικού κράτους, η απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών και των επαγγελμάτων ήταν απαραίτητα βήματα στον δρόμο για τη δημιουργία ενός «επίπεδου κόσμου» ελεύθερων συναλλαγών και επικοινωνιών. Η Στωική παράδοση του κοσμοπολιτισμού ανασύρθηκε από τα εγχειρίδια της ιστορίας των ιδεών και έγινε το μανιφέστο των ελίτ. Οι νεο-κοσμοπολίτες υποσχέθηκαν ένα παγκόσμιο σύστημα περιορισμένης κυριαρχίας και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά ισχυρής ενίσχυσης της ιδιοκτησίας, ως απαραίτητου θεμέλιου του άπληστου καπιταλισμού.

Αλλά τα προβλήματα της νέας περιόδου είχαν ήδη φανεί από την δεκαετία του 1980, παρ’ ότι δεν τα είχε προβλέψει, η «βιομηχανία» της γεωπολιτικής: «ειδικοί», ιδρύματα και think tanks, ένα καλοπληρωμένο είδος ιδεολογικής δημοσιογραφίας. Δεν υποπτεύθηκαν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ούτε κατανόησαν ότι η αποχώρηση του διπολισμού θα οδηγούσε σε περίοδο μεγάλης αστάθειας.

Πίστεψαν ότι η επικράτηση του καπιταλισμού στην Κίνα θα την οδηγήσει σε φιλελεύθερη δημοκρατία. Πίστεψαν ότι η ηγεμονία της Αμερικής ήταν αυταπόδεικτη και αναγκαία. Τα υποστήριξαν και οι δικοί μας εκσυγχρονιστές «αναλυτές». Απέτυχαν σε όλα.

Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους σήμανε το τέλος της νέας παγκόσμιας τάξης. Ο Τζωρτζ Μπους ο νεότερος έβαλε απότομα τέλος στην ελπίδα για διαρκή ειρήνη: «Νέες θανάσιμες απειλές έχουν ξεπηδήσει από τα κράτη-ταραξίες και τους τρομοκράτες. Δεν θα διστάσουμε να δράσουμε μόνοι μας, αν αυτό είναι απαραίτητο, και να ασκήσουμε το δικαίωμά μας στην αυτοάμυνα ενεργώντας προληπτικά.»

Ο κοσμοπολιτισμός έδωσε την θέση του σε αυταπάτες μιας νέας αυτοκρατορίας. O John Bolton, ηγέτης της νέο-συντηρητικής παράταξης υποστήριξε πριν τον πόλεμο του Ιράκ, ότι οι διεθνείς συνθήκες είναι δεσμευτικές πολιτικά, όχι νομικά, και μπορούν να εγκαταλειφθούν αν το επιβάλλει η πολιτική σκοπιμότητα. Η Αμερική είναι σε θέση να αποφεύγει τους κανόνες, να αλλάζει τις προσδοκώμενες συμπεριφορές και να δημιουργεί νέες πραγματικότητες με αδιάλλακτες επιδείξεις βούλησης…Πρέπει χωρίς ντροπή, απολογίες, συμβιβασμούς, να είμαστε η Αμερική του συνταγματικού ηγεμονισμού».

Για ένα μικρό χρονικό διάστημα, στην αρχή του 21ου αιώνα, μπήκαμε σε ιστορικό βέρτιγκο, καθώς οι νικητές του ψυχρού πολέμου πίστεψαν ότι μπορούσαν να επιβάλλουν μια οικονομική νεο-αποικιοκρατία στις αναπτυσσόμενες χώρες αλλά και τα περιφερειακά Λατινο-Αμερικάνικα και Ευρωπαϊκά κράτη.

Έτσι ο Βρετανός νέο-ιμπεριαλιστής ιστορικός και φίλος του κ. Μητσοτάκη Νιλ Φέργκιουσον προέτρεπε τους Αμερικανούς να επανα-συστήσουν τη Βρετανική αυτοκρατορία του «ελεύθερου εμπορίου» και των «ισορροπημένων προϋπολογισμών» με «στρατιωτική βία» για να κάνουν τον κόσμο «ασφαλή για τον καπιταλισμό και την δημοκρατία». Ο καθηγητής των ανθρώπινων δικαιωμάτων στο Χάρβαρντ Μαικλ Ιγκνάτιεφ, υποστήριζε τη χρήση των βασανιστηρίων, ενώ τα mainstream ΜΜΕ πρόβαλαν τις φαντασιώσεις περί Αμερικάνικης ανωτερότητας.

Η ιδεολογική συμπόρευση των πολυεθνικών, των πολιτικών ελίτ, των διεθνών οικονομικών οργανισμών και των οργανικών διανοουμένων οδήγησε στην παγκόσμια διάδοση του νεοφιλελευθερισμού και της «ντεκαφεϊνέ» δημοκρατίας, με όπλα τα τανκς και τις banks. H στρατιωτική «νίκη» στο Αφγανιστάν και το Ιράκ είτε προηγείτο είτε ακολουθούσε την επιβολή του Washington consensus από το ΔΝΤ.

Η «νίκη» όμως ήταν Πύρρεια. Το «σοκ και δέος» που ένοιωσαν οι λαοί γύρισε σαν μπούμεραγκ κατά των εμπνευστών του. Η παγκοσμιοποίηση χρειάζεται ανοικτές αγορές χρήματος, εμπορευμάτων και ανθρώπων. Ο νεοφιλελευθερισμός εμφανίστηκε ως το ύστατο στάδιο της ιστορίας.

Αλλά η ανεξέλεγκτη κίνηση κεφαλαίων, η υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματικοποίηση όλων των υπηρεσιών έκανε τους πολίτες μικρο-καπιταλιστές του εαυτού τους. Σύντομα οδήγησαν σε τεράστια αύξηση των ανισοτήτων, σε δομική ανεργία και καταστροφή της κοινωνικής συνοχής, παρ’ ότι δεν τα κατάλαβε ο κ. Πισσαρίδης. Ο Μπιλ Κλίντον ξεκίνησε το ξήλωμα του καχεκτικού κοινωνικού κράτους και την επίθεση στους μαύρους με τη μαζική φυλάκιση και την στρατικοποίηση της αστυνομίας.

O Τζο Μπάϊντεν τον υποστήριξε στο Κογκρέσο. Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, μεγάλο μέρος του Αμερικανικού – και του Βρετανικού – λαού αισθάνθηκε ταπεινωμένο, εγκαταλειμμένο από τους ηγέτες τους, έρμαιο εξελίξεων που δεν ελέγχονται. Η γιγάντωση των ανισοτήτων (1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 50% του πλούτου), η προλεταριοποίηση των εργατών και η φτωχοποίηση των μεσαίων, διέλυσε την εύθραυστη κοινωνική συνοχή. Η πολύχρωμη Αμερικανική κοινωνία χωρίστηκε ταξικά, πολιτισμικά και εθνικά. Οι πολίτες άρχισαν συνειδητοποιούν ότι ζουν σε διαλυμένες κοινωνίες, χωρίς μέλλον και ελπίδα.

Δύο ήταν οι απαντήσεις των ελίτ. Η πολιτική του φόβου και του εκφοβισμού που πριμοδοτήθηκε από την φασιστική και Ισλαμική τρομοκρατία, δεύτερο, ο εθνο-λαϊκισμός. Ένα παγκόσμιο κράτος έκτακτης ανάγκης άρχισε να εγκαθίσταται και σήμερα γενικεύεται με δικαιολογία την πανδημία.

Η συστηματική παρακολούθηση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, η αύξηση της καταστολής και των δυνάμεων της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών, η επιβολή του δικαίου της εξαίρεσης στις περισσότερες Δυτικές δημοκρατίες μας βάζουν σε μια περίοδο αυταρχικής και απολυταρχικής δημοκρατίας, ενός καπιταλισμού με απάνθρωπο πρόσωπο.

Η δεύτερη είναι ο ακροδεξιός και εθνικιστικός λαϊκισμός, με πρωταγωνιστή τον Τραμπ. Γιατί ποιο είναι το νόημα του Τραμπ; Νίκη του εθνικού καπιταλισμού, του εθνικιστικού ρατσισμού, επιφανειακή εγκατάλειψη της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης. Ο Τραμπ είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας ενός οικονομικού συστήματος, της γεωπολιτικής αστάθειας στην οποία οδήγησε και της προσπάθειας διαχείρισης της παρακμής του.

πηγή: douzinas.gr

(*)Ο Κώστας Δουζίνας, είναι Καθηγητής Νομικής στο Κολλέγιο του Birkbeck του University of London. Έχει πραγματοποιήσει τις σπουδές του στην Αθήνα, το Λονδίνο και το Στρασβούργο, και έχει διδάξει στα πανεπιστήμια του Middlesex, Lancaster, Prague, Αθηνών, Griffith και Nanjung. Είναι ιδρυτικό μέλος του Critical Legal Conference, της Νομικής Σχολής του Birkbeck, αλλά και του Ινστιτούτου για Ανθρωπιστικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου του Birkbeck του οποίου είναι σήμερα Διευθυντής....

Φώφη Γεννηματά: «Το “κεντρώο” προφίλ του κ. Μητσοτάκη ξέφτισε νωρίς»

«Ο χώρος του Κέντρου δεν έχει σχέση με την παράταξη της δεξιάς. Αποτελεί διαχρονικά βασικό πυλώνα της Δημοκρατικής Παράταξης», είπε στη συνέντευξή της η Φώφη Γεννηματα

Συνέντευξη Προέδρου Κινήματος Αλλαγής, Φώφης Γεννηματά στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και τη δημοσιογράφο Μυρτώ Λιαλιούτη:

1) Κυρία Γεννηματά, το τελευταίο διάστημα το Κίνημα Αλλαγής έχει εντείνει την κριτική του προς την κυβέρνηση για την διαχείριση της πανδημίας. Ποια πιστεύετε είναι τα πιο κρίσιμα λάθη που έγιναν;

- Η Κυβέρνηση, δεν έχει σχέδιο, αυτοσχεδιάζει, καθυστερεί, μέσα στις αντιφάσεις της. Το κλείσε-άνοιξε, το επιτρέπεται-απαγορεύεται, το να μην ξέρει ο ένας υπουργός τι ανακοινώνει ο άλλος, προκαλούν σύγχυση και αβεβαιότητα στους πολίτες και είναι αναποτελεσματικά. Όσα έγιναν με τα Θεοφάνεια επιβεβαιώνουν το αλαλούμ, ασυγχώρητη ανευθυνότητα, μετά από όσα έγιναν στη Θεσσαλονίκη.

Η δική μας κριτική εντείνεται γιατί εντείνονται οι αστοχίες και τα λάθη της κυβέρνησης. Από την αρχή της πανδημίας προτείναμε ένα συνεκτικό και ολοκληρωμένο σχέδιο. Με οργανωμένο δίκτυο πρωτοβάθμιας υγείας, στήριξη του ΕΣΥ, μαζικά τεστ, σωστή ιχνηλάτηση, αξιοπιστία και διαφάνεια στα επιδημιολογικά δεδομένα, ασφαλές άνοιγμα με βάση αυτά ανά περιοχή, σχέδιο για γρήγορο εμβολιασμό. Η Κυβέρνηση το αγνόησε, προχωράει με το βλέποντας και κάνοντας.

Ο εφησυχασμός και η έλλειψη προετοιμασίας για την αντιμετώπιση του 2ου κύματος , που τα πληρώσαμε ακριβά, δεν έγιναν μάθημα για την κυβέρνηση. Εμείς βγαίνουμε ξανά μπροστά με τις επισημάνσεις και τις προτάσεις μας. Όπως και στην οικονομική κρίση που προηγήθηκε , έτσι και στην υγειονομική κρίση δεν κερδοσκοπούμε για να κάνουμε κομματικό ταμείο. Τώρα είναι η ώρα της μάχης και το Κίνημα Αλλαγής είναι, με την κριτική και τις προτάσεις του και όλες του τις δυνάμεις, στην πρώτη γραμμή.

2) Τι δείχνουν οι επιλογές του ανασχηματισμού; Τι μήνυμα εξέπεμψε το Μέγαρο Μαξίμου;

- Το βασικό πολιτικό μήνυμα, από το νέο κυβερνητικό σχήμα μαμούθ, είναι το “κλίνατε επί δεξιά”. Βέβαια η συντηρητική οπτική και η δεξιά στροφή που σφράγισε τις κυβερνητικές αλλαγές, δεν είναι κάτι καινούριο. Έχει ήδη αποτυπωθεί στις πολιτικές αυταρχισμού, καταπάτησης εργασιακών δικαιωμάτων, πελατειακής και κομματικής λογικής άλωσης του Κράτους, εξυπηρέτησης των συμφερόντων των λίγων και ισχυρών έναντι του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος. Απλά όσο περνάει ο καιρός τα προσωπεία πέφτουν. Αυτά που προαναγγέλλονται ως μεταρρυθμίσεις είναι ουσιαστικά κατεδαφίσεις.

Ο κ. Μητσοτάκης αποδεικνύεται δέσμιος των δικών του ιδεοληψιών και των εσωτερικών ισορροπιών της Νέας Δημοκρατίας, ανάμεσα σε διάφορες βαρονίες. Δεσμεύσεις και ισορροπίες που μεταφέρει και στη διακυβέρνηση της χώρας.Οι πολίτες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από αυτούς. Η φθορά τους επιταχύνεται.

3) Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί εδώ και καιρό ένα άνοιγμα στον «κεντρώο» χώρο. Γιατί όσοι ανήκουν εκεί να επιλέξουν εσάς και όχι τη ΝΔ;

- Ο χώρος του Κέντρου δεν έχει σχέση με την παράταξη της δεξιάς. Αποτελεί διαχρονικά βασικό πυλώνα της Δημοκρατικής Παράταξης. Έχει προοδευτικό πρόσημο και ήταν πάντα μπροστά στις μεγάλες αλλαγές που έγιναν σε αυτόν τον τόπο, κόντρα στη συντήρηση.

Αυτή η ιστορική πολιτική παράδοση του προοδευτικού κέντρου δεν παραχαράσσεται με ευκαιριακές και προσχηματικές μεταμορφώσεις με στόχο την διαρκή εκλογική ομηρία προοδευτικών πολιτών. Για αυτό και το «κεντρώο» προφίλ του κ. Μητσοτάκη ξέφτισε νωρίς.

Εμείς στο Κίνημα Αλλαγής έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο στοίχημα, να εκφράσουμε αυθεντικά αυτόν τον κόσμο. Να ενώσουμε ξανά την κοινωνία που βρίσκεται κατακερματισμένη και αβοήθητη μπροστά στη λαίλαπα της Πανδημίας και τις συνέπειες της. Να δώσουμε χειροπιαστή προοπτική στους νέους και τις νέες που νιώθουν αποκλεισμένοι από τη συντήρηση. Να στηρίξουμε τον κόσμο της εργασίας με κάθε τρόπο

Έχουμε το πρόγραμμα, τα στελέχη να κάνουμε πράξη μια νέα Αλλαγή, που αντλεί αξία από την προσφορά του ΠΑΣΟΚ στην πατρίδα, δύναμη από τη δίψα για δίκαιες, προοδευτικές, κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

4) Χρησιμοποιείτε τον όρο προοδευτική διακυβέρνηση, που τόσο ντόρο έχει κάνει τελευταία. Τι διαφορά έχει η δική σας προοδευτική διακυβέρνηση από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει περίπτωση να τον περιλαμβάνει;

- Για μας η προοδευτική διακυβέρνηση έχει συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο. Αποτελεί στρατηγικό στόχο για να δούμε την Ελλάδα να μπαίνει ξανά στις ράγες της βιώσιμης ανάπτυξης, της ασφάλειας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν κλείνουμε το μάτι σε κόμματα. Κοιτάζουμε στα μάτια τους πολίτες και τους λέμε καθαρά, στο χέρι σας είναι να αλλάξετε τους πολιτικούς συσχετισμούς για να γίνει πράξη. Να ανατρέψετε το συντηρητικό δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ ώστε να πάμε πάλι μαζί τη χώρα μπροστά. Δε ψάχνουμε λοιπόν κομματικούς συμμάχους δεξιά κι αριστερά. Αγωνιζόμαστε για να γίνει και πάλι η παράταξη μας ισχυρή, πρωταγωνιστής στις πολιτικές εξελίξεις. Γνωρίζω ότι ένα Κίνημα Αλλαγής που διατυπώνει πρόταση εξουσίας ενοχλεί. Γιατί ξεβολεύει τον βολικό για λίγους δικομματισμό και τα σχέδια των κ.κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα. Γι’ αυτό μας πολεμούν. Όμως μπορούμε να τα καταφέρουμε με την ανατροπή των συσχετισμών. Να εγγυηθούμε την εναλλακτική πρόταση ,την πραγματική προοδευτική διέξοδο. Είμαστε η κοιτίδα της Νέας Αλλαγής που έχει ανάγκη ο τόπος.

5) Εκτιμάτε ότι έχουν αυξηθεί οι πιθανότητες πρόωρων εκλογών μέχρι το τέλος του 2021; Αν, τελικά, αυτές γίνουν, ποιο θα είναι το διακύβευμα για το Κίνημα Αλλαγής;

- Τα εκλογικά σενάρια απορρέουν από την Κυβέρνηση. Μετά τον ανασχηματισμό, επανέρχονται από διάφορα κέντρα. Είναι τραγικό να σκέφτεται εν μέσω πανδημίας ο κ. Μητσοτάκης εκλογικό αιφνιδιασμό με την ελπίδα να αποκομίσει κομματικά οφέλη. Αλλά αποτελεί και ομολογία αδυναμίας να σχεδιάσει και να υλοποιήσει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση και τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της.

Όμως τίποτα δεν μπορεί να μας αιφνιδιάσει. Είμαστε έτοιμοι για να διεκδικήσουμε την αυξημένη εμπιστοσύνη των πολιτών.

6) Πιστεύετε πως η πρώιμη συζήτηση για τις εσωκομματικές εκλογές, που γίνεται έστω κι αν δεν βγαίνει στην δημοσιότητα, δημιουργεί προβλήματα στο προφίλ του κόμματος;

- Η συζήτηση αυτή, παρά την συστηματική προσπάθεια που γίνεται από γνωστά κέντρα για να συντηρηθεί, δεν απασχολεί την ευρύτερη κοινή γνώμη και τον κόσμο της παράταξης μας. Δεν είναι η ώρα της. Τώρα είναι η ώρα , όλοι στο κίνημα, με πρώτη εμένα να δώσουμε τη μάχη για να ξεπεράσουμε την κρίση της πανδημίας και να στηρίξουμε όσους δοκιμάζονται. Όταν έλθει η ώρα, θα εγγυηθώ τις ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες σύμφωνα με το καταστατικό του κινήματος. Έχω δώσει γι’ αυτό διαπιστευτήρια.

7) Γιατί μας αφορούν τα όσα έγιναν την Τετάρτη στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ;

- Δυνάμεις του λαϊκισμού και του διχασμού, υποκινούμενες, επιχείρησαν να εκβιάσουν την Δημοκρατία και να ανατρέψουν την λαϊκή θέληση, στην Ουάσιγκτον.

Το καταδικάσαμε απερίφραστα. Οι θεσμοί της Δημοκρατίας αποδείχτηκαν ισχυροί. Η στάση του νεοεκλεγέντος προέδρου Τζο Μπάιντεν, ενωτική, αποφασιστική και ελπιδοφόρα.

Η νίκη της Δημοκρατίας στις ΗΠΑ, είναι νίκη όλων όσων πιστεύουν στις αξίες της σε όλο τον κόσμο.

Politico: Σοβαρές κατηγορίες κατά Μητσοτάκη για τα εμβόλια

Σύμφωνα με το Politico η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατηγορείται ότι δεν άσκησε τα δικαιώματα της, προς όφελος της Γερμανίας, θέτοντας σε κίνδυνο την ζωές ενός εκατομμυρίου Ελλήνων!

Μια σοβαρότατη καταγγελία που πρέπει να απαντηθεί άμεσα

Μία αποκαλυπτική έρευνα του Politico για το θέμα των εμβολίων, της Ευρωπαΐκής Ένωσης και των κρατών – μελών, κάνει μία απίστευτη αποκάλυψη αναφορικά με την Ελλάδα και την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το δημοσίευμα χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως αρνητικό παράδειγμα όσον αφορά την συμφωνία με την Ευρωπαΐκή πολιτική για τα εμβόλια, αποκαλύπτοντας ότι για έναν ανεξήγητο λόγο η Ελλάδα δεν παρήγγειλε ούτε τα μισά από τα εμβόλια που δικαιούτο βάσει της συμφωνίας με την ΕΕ!

Την ίδια στιγμή, το δημοσίευμα κάνει εκτενή αναφορά στην ασυδοσία της Γερμανίας, αφήνοντας σαφέστατες αιχμές ότι κάποιες κυβερνήσεις δεν παρήγγειλαν τα εμβόλια που δικαιούντο, για να μπορέσει η Γερμανία να υπερβεί το δικό της όριο. Όπως καταλαβαίνουμε πρόκειται για ένα βαρύτατο κατηγορώ – έστω και με τη μορφή υπαινιγμού – για την ελληνική κυβέρνηση, ότι δηλαδή θυσίασε την υγεία των Ελλήνων προς όφελος της Γερμανίας.

Το δημοσίευμα κάνει εκτενή αναφορά στις συμφωνίες που έκανε Γερμανία εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου, συμφωνίες μάλιστα που έκανε και η Κύπρος! Την ίδια στιγμή σήμερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έβγαινε και κατακεραύνωνε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, που πρότεινε και η Ελλάδα να κάνει ακριβώς το ίδιο.

Στην ίδια κατηγορία με την Ελλάδα, αναφέρονται η Πορτογαλία και το Βέλγιο.

Με λίγα λόγια, βάσει της έρευνας του διεθνούς μέσου, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατηγορείται ότι δεν άσκησε τα δικαιώματα της, προς όφελος της Γερμανίας. Θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την ζωές 1 εκατομμυρίου Ελλήνων, οι οποίοι θα αργήσουν να εμβολιαστούν ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Και η έρευνα αυτή του περιοδικού απαιτεί άμεση απάντηση από την ελληνική κυβέρνηση, διότι μία τέτοια ενέργεια θεωρείται αδιανόητη, αν όχι εγκληματική.

πηγή: iskra.gr

Ρ. Τ. Ερντογάν: «Τρομοκράτες» πίσω από τις φοιτητικές διαδηλώσεις

Φοιτητικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων ενώσεων από άλλες σχολές, δεσμεύθηκαν ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις...

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καταφέρθηκε με σφοδρότητα χθες Παρασκευή εναντίον των φοιτητικών διαδηλώσεων στην Κωνσταντινούπολη, τις οποίες περιέγραψε ως έργο «τρομοκρατών», υπερασπιζόμενος την απόφασή του να διορίσει νέο πρύτανη στο πανεπιστήμιο του Βοσπόρου, που είναι απόλυτα νόμιμη, όπως επέμεινε.

«Δεν συμμετέχουν φοιτητές σε αυτό. Τρομοκράτες είναι αυτοί που συμμετέχουν σε αυτό», ισχυρίστηκε ο Ερντογάν αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις στην Κωνσταντινούπολη χθες Παρασκευή.

Οι διαδηλώσεις ξέσπασαν στο πανεπιστήμιο Μποάζιτσι (Boğaziçi Üniversitesi) εξαιτίας του διορισμού του Μελίχ Μπουλού στη θέση του πρύτανη από τον Ερντογάν.

Ο Μπουλού ήταν υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK) για τη Βουλή της Τουρκίας το 2015.

Φοιτητές, καθηγητές και παρατηρητές βλέπουν στην κίνηση του αρχηγού του κράτους, περαιτέρω προσπάθεια περιστολής της ακαδημαϊκής ελευθερίας στο Μποάζιτσι, ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια στην Τουρκία, όπου έχει φοιτήσει μέρος της ελίτ. Φοιτητές και πανεπιστημιακοί αξιώνουν να ανακτήσουν το δικαίωμα να εκλέγουν τον πρύτανη.

Ο Ερντογάν προτίμησε να δώσει στον εαυτό του το προνόμιο να διορίζει τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων μετά την αποτυχημένη απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016.

Ο αρχηγός του κράτους αποκλείει κάθε ενδεχόμενο να πάρει πίσω τον διορισμό του Μελίχ Μπουλού, ή να επιτρέψει εκ νέου ο πρύτανης του πανεπιστημίου του Βοσπόρου να εκλέγεται.

Ως εδώ έχουν συλληφθεί 45 συμμετέχοντες στις διαδηλώσεις, εκ των οποίων 21 παραπέμφθηκαν σε δίκη καθώς τους βαρύνουν υποψίες για σχέσεις με «τρομοκρατικές» οργανώσεις, σύμφωνα με το τουρκικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.

Οι 21 αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση χθες, ενημέρωσε τηλεφωνικά το Γερμανικό Πρακτορείο ο συνήγορος υπεράσπισης Τσαγάν Γιαζιτζί. Οι κατηγορίες που τους βαρύνουν δεν είναι σαφείς μέχρι στιγμής.

Φοιτητικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων ενώσεων από άλλες σχολές, δεσμεύθηκαν αυτή την εβδομάδα σε αναρτήσεις τους σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις.

Άλλοι τριάντα άνθρωποι τέθηκαν υπό κράτηση χθες στην πρωτεύουσα Άγκυρα καθώς συμμετείχαν σε πορεία σε ένδειξη αλληλεγγύης στους φοιτητές του πανεπιστημίου του Βοσπόρου, μετέδωσε το Ανατολή. Επικαλούμενο τις αρχές, το πρακτορείο μετέδωσε πως οι διαδηλωτές συνελήφθησαν επειδή πρόβαλαν αντίσταση κατά της αρχής.

Οι επικριτές του Ερντογάν καταγγέλλουν πως ο πρόεδρος της Τουρκίας συνεχίζει να χρησιμοποιεί την αιματηρή απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 ως πρόσχημα για να πατάσσει κάθε διαφωνία.

Εκατοντάδες πανεπιστημιακοί συνελήφθησαν ή παύθηκαν στο πλαίσιο των εκκαθαρίσεων που εξαπέλυσε η κυβέρνηση του Ερντογάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα.

Ο αρχηγός του κράτους απέκτησε το αποκλειστικό προνόμιο να διορίζει τους πρυτάνεις των δημόσιων πανεπιστημίων εντός των ορίων της αναθεώρησης του Συντάγματος το 2018, όταν στην Τουρκία εγκαθιδρύθηκε προεδρικό σύστημα.

euronews

ΣΥΡΙΖΑ: Τα δέκα μέτρα άμεσων παρεμβάσεων - #ΜένουμεΌρθιοι

#ΜένουμεΌρθιοι: Σχέδιο άμεσων και κοστολογημένων παρεμβάσεων για τον εργαζόμενο και την επιχείρηση, για την κοινωνία και την οικονομία.

Τα δέκα μέτρα που προτείνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας στο πλαίσιο του προγράμματος μένουμε όρθιοιύψους 26 δις ευρώ.

Πρώτον: Στήριξη ΕΣΥ με 1 δις. επιπλέον χρηματοδότηση, 4.000 μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, επαρκή μέτρα προστασίας για τους ανθρώπους στην πρώτη γραμμή, κεντρικός έλεγχος των εργαστηριακών ελέγχων, ειδική μέριμνα για τις ευάλωτες κατηγορίες

Δεύτερον: Επέκταση της προστασίας της πρώτης κατοικίας μετά τον Απρίλη και απαγόρευση πλειστηριασμών μέχρι τέλος του έτους

Τρίτον: Άμεσα μέτρα για την κοινωνική πρόνοια και αλληλεγγύη ύψους 300 εκατ. με αύξηση κατά 50% των αναπηρικών επιδομάτων και του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης

Τέταρτον: Ειδικό επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης με τη μορφή μερίσματος ύψους 1,5 δις. ευρώ για να καλυφθούν εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, με μπλοκάκια, εργόσημο και μη επιδοτούμενοι άνεργοι συνολική περίμετρος 1,7 εκατ. δικαιούχοι

Πέμπτον: Πακέτο 8,5 δις. ευρώ για να κρατήσουμε όρθιους τους εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους με πλήρη κάλυψη μισθολογικών απαιτήσεων και ασφαλιστικών εισφορών και δώρου Πάσχα

Έκτο: Αναστολή καταβολής των φορολογικών υποχρεώσεων για έξι μήνες

Έβδομο: Πάγωμα δανειακών υποχρεώσεων

Όγδοο: Πρόγραμμα μη επιστρεπτέας ενίσχυσης ύψους 3 δις. ευρώ για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δεν έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό με κριτήρια τον τζίρο και τους απασχολούμενους

Ένατο: Επιτάχυνση εκταμίευσης πληρωμών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων

Δέκατο: Ένα μεγαλόπνοο σχέδιο Ηρακλής για τις επιχειρήσεις με παροχή εγγυήσεων από το ελληνικό δημόσιο ύψους 12 δις. ευρώΈνα μεγαλόπνοο σχέδιο Ηρακλής για τις επιχειρήσεις με παροχή εγγυήσεων από το ελληνικό δημόσιο ύψους 12 δις. ευρώ

«Το πρόγραμμα αντιστοιχεί στις κοινωνικές ανάγκες και στις ανάγκες της κοινωνίας. Το μεγάλο δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι μένουμε όρθιοι με γενναία μέτρα τώρα στην οικονομία ή αύριο όταν τελειώσει η πανδημία, με συντρίμμια και νέες περιπέτειες. Απαντάμε μένουμε όρθιοι με γενναία μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας τώρα γιατί έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε εκμεταλλευόμενοι το απόθεμα των 37 δις. για μία έκτακτη στιγμή ανάγκης» υπογράμμισε ο Αλ. Τσίπρας.

Όπως σημείωσε, αν οι παρεμβάσεις δεν είναι εμπροσθοβαρείς αλλά είναι με λογική βλέποντας και κάνοντας όπως συμβαίνει τώρα, τότε οι συνέπειες θα είναι δραματικές. «Θα χρειαστούν πολλαπλάσιες δαπάνες από τις σημερινές για να ανατραπούν αυτές οι συνθήκες».

πηγή: avgi.gr

Κορονοϊός, 9/1: 800 νέα κρούσματα, 32 θάνατοι, 362 διασωληνωμένοι

Τα κρούσματα σήμερα (9/1) είναι 800 σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ. Στους 32 οι νέοι θάνατοι το τελευταίο 24ωρο, ενώ 362 είναι οι ασθενείς με COVID-19 που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι στα νοσοκομεία.

Στη δημοσιότητα έδωσε ο ΕΟΔΥ τα στοιχεία για την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα, το τελευταίο 24ωρο.

Στην Αττική τα νέα κρούσματα είναι 290 και στη Θεσσαλονίκη 92.

Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση: «Σήμερα ανακοινώνουμε 800 νέα κρούσματα της λοίμωξης του νέου κορονοϊού (COVID-19), εκ των οποίων 11 εντοπίστηκαν κατόπιν ελέγχων στις πύλες εισόδου της χώρας. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται στα 144293, εκ των οποίων 52.2% άνδρες. Κατά την ιχνηλάτηση βρέθηκε ότι 5598 (3.9%) θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό και 43583 (30.2%) είναι σχετιζόμενα με ήδη γνωστό κρούσμα.

362 άτομα νοσηλεύονται διασωληνωμένοι. Η διάμεση ηλικία τους είναι 68 ετών. 250 (69.1%) εκ των διασωληνομένων είναι άνδρες. To 85.4%, των διασωληνωμένων, έχει υποκείμενο νόσημα ή είναι ηλικιωμένοι 70 ετών και άνω.954 ασθενείς έχουν εξέλθει από τις ΜΕΘ από την αρχή της πανδημίας.

Τέλος, έχουμε 32 νέους θανάτους από τη νόσο COVID-19, φθάνοντας τους 5227 θανάτους συνολικά στη χώρα, εκ των οποίων 3087 (59.1%) άνδρες. Η διάμεση ηλικία των θανόντων συμπολιτών μας ήταν τα 79 έτη και το 95.5% είχε κάποιο υποκείμενο νόσημα ή/και ηλικία 70 ετών και άνω».

Η γεωγραφική κατανομή των νέων 800 κρουσμάτων

Η κατανομή των 800 κρουσμάτων covid-19 που ανακοίνωσε σήμερα ο ΕΟΔΥ έχει ως εξής:

• 29 κρούσματα στην ΠΕ Ανατολικής Αττικής
• 32 κρούσματα στην ΠΕ Βόρειου Τομέα Αθηνών
• 40 κρούσματα στην ΠΕ Δυτικού Τομέα Αθηνών
• 38 κρούσματα στην ΠΕ Δυτικής Αττικής
• 78 κρούσματα στην ΠΕ Κεντρικού Τομέα Αθηνών
• 23 κρούσματα στην ΠΕ Νότιου Τομέα Αθηνών
• 50 κρούσματα στην Π.Ε Πειραιώς
• 92 κρούσματα στην Π.Ε. Θεσσαλονίκης
• 8 κρούσματα στην Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας
• 11 κρούσματα στην Π.Ε. Αργολίδας
• 47 κρούσματα στην Π.Ε. Αχαΐας
• 11 κρούσματα στην Π.Ε. Βοιωτίας
• 1 κρούσμα στην Π.Ε Γρεβενών
• 4 κρούσματα στην Π.Ε Δράμας
• 20 κρούσματα στην Π.Ε. Έβρου
• 11 κρούσματα στην Π.Ε. Εύβοιας
• 19 κρούσματα στην Π.Ε. Ημαθίας
• 3 κρούσματα στην Π.Ε Ηρακλείου
• 6 κρούσματα στην Π.Ε Ιωαννίνων
• 8 κρούσματα στην Π.Ε Καβάλας
• 4 κρούσματα στην Π.Ε. Καλύμνου
• 8 κρούσματα στην Π.Ε. Καρδίτσας
• 10 κρούσματα στην Π.Ε. Κιλκίς
• 17 κρούσματα στην Π.Ε Κοζάνης
• 6 κρούσματα στην Π.Ε.Κορινθίας
• 3 κρούσματα στην Π.Ε. Λακωνίας
• 28 κρούσματα στην Π.Ε. Λάρισας
• 1 κρούσμα στην Π.Ε Λασιθίου
• 14 κρούσματα στην Π.Ε. Λέσβου
• 11 κρούσματα στην Π.Ε. Μαγνησίας
• 4 κρούσματα στην Π.Ε. Μεσσηνίας
• 1 κρουσμα στην ΠΕ Νάξου
• 11 κρούσματα στην Π.Ε.Νήσων
• 14 κρούσματα στην Π.Ε. Ξάνθης
• 4 κρούσματα στην Π.Ε. Πέλλας
• 27 κρούσματα στην Π.Ε. Πιερίας
• 4 κρούσματα στην Π.Ε Ρεθύμνου
• 10 κρούσματα στην Π.Ε. Ροδόπης
• 1 κρούσμα στην ΠΕ Ρόδου
• 24 κρούσματα στην Π.Ε. Σερρών
• 1 κρούσμα στην ΠΕ Σποράδων
• 17 κρούσματα στην Π.Ε. Τρικάλων
• 15 κρούσματα στην Π.Ε. Φθιώτιδας
• 3 κρούσματα στην Π.Ε. Φλώρινας
• 2 κρούσματα στην Π.Ε. Χαλκιδικής
• 3 κρούσματα στην Π.Ε. Χανίων
• 7 κρούσματα υπό διερεύνηση

Συναγερμός για την Αττική: Αυξάνονται κρούσματα και νοσηλείες 

Υπενθυμίζεται ότι χθες, Παρασκευή, κατά την ενημέρωση από το υπουργείο Υγείας, η καθηγήτρια Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, Βάνα Παπαευαγγέλου, έκανε λόγο για αξιοσημείωτη αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού στην Αττική.

Η κα Παπαευαγγέλου εξέφρασε την ανησυχία της για την αύξηση των κρουσμάτων στην Αττική, κυρίως στη Δυτική και την Ανατολική, αλλά και στον κεντρικό τομέα Αθηνών.

Επίσης, σύμφωνα με την κα Παπαευαγγέλου, αυξημένο είναι το επιδημιολογικό φορτίο σε μεμονωμένες περιοχές της χώρας. Χαρακτήρισε πάντως πολύ καλή την εικόνα σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Όπως τόνισε, «αναμένουμε ακόμα τα κρούσματα των γιορτών», ενώ όπως είπε, ανησυχητικό είναι το γεγονός της μείωσης της διάμεσης ηλικίας των νέων κρουσμάτων κατά δύο έτη, καθώς και η αύξηση των επιπτώσεων της λοίμωξης στην ηλικιακή ομάδα 25 ως 35 ετών.

«Πρέπει πάση θυσία να διορθώσουμε την πιθανή αύξηση της διασποράς που συνέβη κατά τη διάρκεια των γιορτών, για να μην επιστρέψουμε στην εικόνα του Νοεμβρίου» δήλωσε, σχολιάζοντας ότι η πληρότητα στις ΜΕΘ παραμένει σχετικά υψηλή, στο 60% στην επικράτεια και στο 70% στη Θεσσαλονίκη.

Παράλληλα, όπως ανέφερε, έχει καταγραφεί αύξηση του αριθμού των νοσηλευόμενων ασθενών στην Αττική από 450 σε 550 από τις 25 Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα.

Πώς θα ανοίξουν τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης την Δευτέρα

Για τη δια ζώσης λειτουργία των δομών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και της Ειδικής Αγωγής θα ισχύσουν εν πολλοίς τα μέτρα που ίσχυαν και όταν άνοιξαν τα σχολεία τον περασμένο Σεπτέμβριο... 

Επιστρέφουν στα θρανία οι μαθητές και οι μαθήτριες των νηπιαγωγείων, των δημοτικών και της Ειδικής Αγωγής από την ερχόμενη Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2021. Ταυτόχρονα, επιστρέφουν στις νέες «συνήθειες» που έχει επιβάλει η πανδημία του νέου κορονοϊού και που αποτελούν το πλαίσιο των μέτρων προστασίας από τον Covid-19..

Για τη δια ζώσης λειτουργία των δομών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και της Ειδικής Αγωγής θα ισχύσουν εν πολλοίς τα μέτρα που ίσχυαν και όταν άνοιξαν τα σχολεία τον περασμένο Σεπτέμβριο. Έτσι, η χρήση μάσκας θα είναι υποχρεωτική στους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς χώρους, ενώ θα πρέπει τα σχολεία να είναι «εξοπλισμένα» με αντισηπτικά. Ειδικά μέτρα θα ισχύουν για τα κυλικεία, σχετικά με τη λειτουργία τους και τα προϊόντα που θα μπορούν να παρέχουν προς πώληση. Ακόμη, προβλέπεται ο σχολαστικός καθαρισμός και αερισμός των σχολικών αιθουσών. Σχολαστικοί καθαρισμοί σε αίθουσες και εξοπλισμό προβλέπονται ειδικότερα για τα εργαστήρια πληροφορικής και για τα μουσικά όργανα.

Όπως έχει γίνει γνωστό, ο ΕΟΔΥ θα πραγματοποιεί δειγματοληπτικούς ελέγχους στα σχολεία. Σε συνδυασμό και με την εθελοντική εξέταση εκπαιδευτικών (μέσω της πλατφόρμας https://edu.testing.gov.gr) που είναι προληπτικής φύσεως, οι αρμόδιες αρχές στοχεύουν στο να έχουν μία επιδημιολογική εικόνα για τα σχολεία.

Επιπλέον μέτρα πρόληψης αυτή τη φορά αφορούν την αποφυγή συγχρωτισμού κατά την έλευση και αποχώρηση των μαθητών και των μαθητριών από τα σχολεία. Ειδικότερα, προβλέπεται διαφοροποιημένη ώρα προσέλευσης και αναχώρησης, ανά ομάδες τμημάτων όπου αυτό είναι εφικτό και αναγκαίο (με εξαίρεση περιπτώσεις μαζικής μεταφοράς μαθητών).

Ακόμη, όσα σχολεία διαθέτουν περισσότερες της μίας εισόδου καλούνται να τις χρησιμοποιούν.

Τα παραπάνω για το πώς θα λειτουργήσουν δια ζώσης οι δομές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και της Ειδικής Αγωγής καθορίζει σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση, που υπεγράφη την περασμένη Πέμπτη από τους υπουργούς Υγείας, Παιδείας, Εσωτερικών και Ανάπτυξης. Η ΚΥΑ θα έχει ισχύ μέχρι τις 30 Ιουνίου 2021.

Σε ρυθμούς lockdown και η Κύπρος

Σε καθεστώς αυστηρού λόκνταουν από τα ξημερώματα της Κυριακής και για περίοδο τριών εβδομάδων επιστρέφει η Κύπρος λόγω της κατακόρυφης αύξησης κρουσμάτων κορoνοϊού...

Αυστηρά περιοριστικά μέτρα επιβάλλονται από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου και στην Κύπρο. Κλειστά θα παραμείνουν τα σχολεία, ενώ δεν θα επιτρέπονται πάνω από δύο μετακινήσεις την ημέρα.

Σε καθεστώς αυστηρού λόκνταουν από τα ξημερώματα της Κυριακής και για περίοδο τριών εβδομάδων επιστρέφει η Κύπρος λόγω της κατακόρυφης αύξησης κρουσμάτων κορoνοϊού, αλλά και της τεράστιας πίεσης που δέχεται το σύστημα υγείας της χώρας. Βάσει των νέων μέτρων απαγορεύεται η μετακίνηση από τις 21:00 μέχρι τις 5:00 το πρωί, ενώ για τις υπόλοιπες ώρες οι πολίτες θα μπορούν να μετακινούνται δύο φορές τη μέρα, για συγκεκριμένους λόγους, με την αποστολή SMS. Απαγορεύονται επίσης οι συναθροίσεις τόσο σε ιδιωτικούς, όσο και σε δημόσιους χώρους, ενώ η τηλεργασία καθίσταται υποχρεωτική στον δημόσιο τομέα και η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες θα γίνεται με τηλεκπαίδευση.

Ανακοινώνοντας τα νέα μέτρα ο Υπουργός Υγείας, Κωνσταντίνος Ιωάννου, τόνισε την ανάγκη συνέχισης του εμβολιαστικού προγράμματος, το οποίο χαρακτήρισε ζωτικής σημασίας για επιστροφή στην κανονικότητα. Σύμφωνα με το πλάνο του Υπουργείου μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου θα εμβολιαστούν 60 με 70 χιλιάδες άτομα, ενώ μέχρι τα μέσα Απριλίου ο αριθμός θα ανέβει στις 120 χιλιάδες. Ο αριθμός αυτός θεωρείται αριθμός-κλειδί, αφού οι επιδημιολόγοι εκτιμούν ότι ο εμβολιασμός του 20% του πληθυσμού θα μειώσει τις εισαγωγές σε νοσοκομεία κατά 80%.

Νέα μέτρα στήριξης

Τα νέα μέτρα αναχαίτισης της πανδημίας αναμένεται να επιφέρουν νέες οικονομικές συνέπειες στην ήδη πληγείσα κυπριακή οικονομία. Κάνωντας λόγω για την χειρότερη οικονομική κρίση που διανύει η Κύπρος από το 1974, ο Υπουργός Οικονομικών, Κωνσταντίνος Πετρίδης, ανακοίνωσε το πρωί νέο πακέτο μέτρων οικονομικής στήριξης συνολικού ύψους 350 - 400 εκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για έξι συνολικά σχέδια, τα οποία αφορούν επιχειρήσεις που αναστέλλουν την εργασία τους, στήριξη εργαζομένων, δανειοληπτών και ενοικιαστών.

Lockdown: Παράταση έως 18 Ιανουαρίου

Tι ισχύει από Δευτέρα 11/01 έως Δευτέρα 18/01 στις 6 το πρωί για τα σχολεία, το λιανεμπόριο, τα κομμωτήρια, τις Εκκλησίες, την τηλεργασία, το κυνήγι και το ψάρεμα.

Την παράταση του lockdown στην Ελλάδα για μια εβδομάδα, ανακοίνωσε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκος Χαρδαλιάς.

Από την Δευτέρα 11.01.2021 έως και την Δευτέρα 18.01.2021 ισχύουν τα εξής:

- Ανοίγουν νηπιαγωγεία, δημοτικά και παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, με όλα τα μέτρα προστασίας που έχουν ήδη ανακοινωθεί από το υπουργείο Παιδείας.

- Παραμένει η αναστολή λειτουργίας λιανεμπορίου, κομμωτηρίων, καταστημάτων περιποίησης νυχιών, βιβλιοπωλείων.

- Παρατείνονται και τα μέτρα για τις Εκκλησίες, καθώς οι λειτουργίες θα γίνονται χωρίς την παρουσία πιστών.

- Δικαστήρια συνεχίζουν με απαγορεύσεις.

- Περιορισμός κατ οίκον για 7 ημέρες για όσους φθάνουν στην Ελλάδα

Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς είπε πως τα μέτρα θα εξετάζονται σε εβδομαδιαία βάση και θα γίνονται αντίστοιχες ανακοινώσεις κάθε Παρασκευή για το πώς θα κινείται η χώρα.

Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό την ΠτΔ και με τη συμμετοχή επιστημόνων, ζήτησε ο Αλ. Τσίπρας

Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι κατέθεσε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας την «βαθιά ανησυχία» του σε σχέση με την πορεία της πανδημίας «αλλά και την ανεπαρκή διαχείριση της πανδημίας στη χώρα μας»

Να υπάρξει άμεσα, έστω και τώρα, σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό την προεδρία της Προέδρου της Δημοκρατίας και με τη συμμετοχή εκπροσώπων της επιτροπής των επιστημόνων, ώστε να υπάρχει πλήρης ενημέρωση της κατάστασης και να καταρτιστεί σχέδιο αντιμετώπισης, ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας με δηλώσεις του, μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ο οποίος παράλληλα κατέθεσε και τις προτάσεις του για την αντιμετώπιση της πανδημίας, δήλωσε ότι καταθέτει με αίσθημα ευθύνης αυτή την πρόταση προς τον πρωθυπουργό «περιμένοντας έστω την ύστατη στιγμή να αφήσει το εγώ απέναντι στο εμείς, απέναντι στην ανάγκη ενίσχυσης της προστασίας της δημόσιας υγείας». «Ειδάλλως», τόνισε, «είναι προφανές ότι θα αναλάβει και την ευθύνη για όσα μπορεί να εξελιχθούν σε σχέση με την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε ειδικότερα ότι κατέθεσε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας την «βαθιά ανησυχία» σε σχέση με την πορεία της πανδημίας «αλλά και την ανεπαρκή διαχείριση της πανδημίας στη χώρα μας». «Η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να έχουν χάσει τον έλεγχο και, δυστυχώς, όλοι οι επιστήμονες είναι αυτοί που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι όχι μόνο δεν χωράει εφησυχασμός, αλλά τα χειρότερα είναι μπροστά μας», είπε, τονίζοντας ότι «χρειάζεται λοιπόν σχέδιο».

Ο κ. Τσίπρας είπε ότι «ο μέχρι σήμερα τραγικός απολογισμός των πάνω από πέντε χιλιάδες συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους, κυρίως όμως ο τραγικός απολογισμός από τον Νοέμβρη και μετά που κατατάσσει τη χώρα μας σε αναλογία πληθυσμού στις χειρότερες της Ευρώπης και του κόσμου, αναδεικνύει ότι πρέπει έστω την ύστατη στιγμή να υπάρξει σχεδιασμός».

Αφού είπε ότι δουλειά της αντιπολίτευσης είναι η κριτική, υπογράμμισε ότι όταν το υπέρτατο αγαθό της δημόσιας υγείας και της ανθρώπινης ζωής διακυβεύεται, υποχρέωση και ευθύνη της είναι να καταθέτει και προτάσεις. «Κατέθεσα στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και καταθέτω και δημόσια, όχι μόνο την αγωνία μου για τις εξελίξεις, αλλά και την ανάγκη να υπάρξει σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος», είπε και σημείωσε «την ανάγκη να ενισχυθεί έστω και τώρα το ΕΣΥ. Να επιταχθούν οι ιδιωτικές κλινικές για ένα ενδεχόμενο τρίτο κύμα. Την ανάγκη να υπάρξει συνταγογράφηση των τεστ και μαζικά τεστ σε όλη την Ελλάδα ώστε να μπορούμε να επικεντρώσουμε στις εστίες διάδοσης του ιού. Την ανάγκη, τέλος, να επιταχυνθεί η διαδικασία του εμβολιασμού».

Ο κ. Τσίπρας υποστήριξε ότι «ο εμβολιασμός κινείται με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς, οι εξασφαλισμένες από την ΕΕ δόσεις δεν επαρκούν», σχολιάζοντας ότι «αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς είναι βέβαιο ότι ούτε του χρόνου τέτοιο καιρό δεν θα έχει δημιουργηθεί η αναγκαία ανοσία στην κοινότητα για να προστατευτούμε», για να σημειώσει ότι πρέπει να δράσουμε τώρα έγκαιρα, προληπτικά. Σε αυτό το πλαίσιο ενημέρωσε ότι κατέθεσε και καταθέτει την πρόταση «η χώρα να αναλάβει πρωτοβουλία σε ευρωπαϊκό επίπεδο να ζητήσει η ΕΕ να εξασφαλίσει τις πατέντες από τις φαρμακευτικές εταιρείες και να δώσει τη δυνατότητα σε κάθε κράτος-μέλος να τις διαχειριστεί με τις εγχώριες δυνάμεις φαρμακοβιομηχανίας, ώστε να παρασκευαστούν άμεσα, γρήγορα, μαζικά οι απαραίτητες δόσεις ώστε να εμβολιαστεί ο πληθυσμός σε κάθε χώρα της ΕΕ». Πρόσθεσε ότι αν αυτή η πρωτοβουλία «που πρέπει να αναληφθεί τώρα, δεν ευοδωθεί, τότε θα πρέπει η κυβέρνηση να αναζητήσει λύσεις με διμερείς συμφωνίες και πέρα από το πλαίσιο της ΕΕ, με εταιρείες ή με χώρες που παράγουν μαζικά το εμβόλιο, πρέπει να υπάρξει επαρκής αριθμός δόσεων για να προστατευθεί ο πληθυσμός».

Κατόπιν αυτών, ο κ. Τσίπρας προσέθεσε ότι καταθέτει με ευθύνη τις προτάσεις του και ζήτησε «για άλλη μια φορά, έστω και τώρα -γνωρίζετε ότι είχα καταθέσει την πρόταση για κοινό υπουργό Υγείας και κοινό σχεδιασμό, ο κ. Μητσοτάκης αρνήθηκε- να υπάρξει άμεσα η σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό την προεδρία της Προέδρου της Δημοκρατίας και με τη συμμετοχή εκπροσώπων της επιτροπής των επιστημόνων ώστε να υπάρχει πλήρης ενημέρωση της κατάστασης και να καταρτιστεί σχέδιο αντιμετώπισης».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε πως «το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη χώρα είναι να ενισχυθεί η καχυποψία και το έλλειμμα εμπιστοσύνης ακόμα και στους επιστήμονες», για να καταλήξει: «Καταθέτω με αίσθημα ευθύνης αυτή την πρόταση προς τον πρωθυπουργό, περιμένοντας έστω την ύστατη στιγμή να αφήσει το εγώ απέναντι στο εμείς, απέναντι στην ανάγκη της ενίσχυσης της προστασίας της δημόσιας υγείας. Ειδάλλως είναι προφανές ότι θα αναλάβει και την ευθύνη για όσα μπορεί να εξελιχθούν σε σχέση με την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας».

Την ανάγκη εθνικής συνεννόησης και ομοψυχίας, γιατί πρέπει να προστατεύσουμε τις ζωές των συνανθρώπων μας, υπογράμμισε η ΠτΔ

Την ανάγκη μίνιμουμ εθνικής συνεννόησης και ομοψυχίας, γιατί -πέρα από τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές- αυτό που έχει σημασία αυτήν την ώρα είναι να προστατεύσουμε τις ζωές των συνανθρώπων μας, υπογράμμισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά την συνάντησή της με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στο Προεδρικό Μέγαρο.

Όπως τόνισε η Πρόεδρος, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορούμε να δούμε το μέλλον, το αύριο, με αισιοδοξία και επισήμανε: «Αυτό που προέχει τούτη την ώρα είναι να προχωρήσει το πρόγραμμα εμβολιασμού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και να εμβολιαστούν το συντομότερο δυνατό περισσότεροι συμπολίτες μας, ιδίως οι πιο ευάλωτοι».

Παράλληλα, υποστήριξε ότι η πανδημία και η εξέλιξή της είναι μια πρωτοφανής κατάσταση και μια πρόκληση για όλους μας. «Για όλους την διαχειρίζονται, πρωτίστως την κυβέρνηση, αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα, και βέβαια για τους πολίτες, που δοκιμάζονται και αγωνιούν, έχουν κόπωση, κυρίως λόγω των περιορισμών, που έχουν επιβληθεί, είναι αναγκαίο όμως να συνεχίσουμε να τους τηρούμε, γιατί είναι ο μόνος δρόμος να ξεπεράσουμε αυτή την δοκιμασία» επισήμανε ειδικότερα. Παρατήρησε, επίσης, ότι είναι θέμα ατομικής ευθύνης, του καθενός από εμάς, αλλά και των συλλογικών φορέων, που πρέπει κάθε φορά να δίνουν το σωστό μήνυμα.

Στο πλαίσιο αυτό, σημείωσε ότι είναι μια πρωτόγνωρη δοκιμασία για όλο τον κόσμο, και ανέφερε ότι εξαιτίας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έχει και των συνεχών μεταβολών των δεδομένων, παρατηρούνται λάθη και παραλείψεις. Μάλιστα, τόνισε ότι βλέποντας και τις άλλες χώρες, δεν υπάρχει, δυστυχώς, ευθεία οδός για την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Και βέβαια κάθε απώλεια ανθρώπινης ζωής, είναι μοναδική, δεν είναι ένας απλός αριθμός, έχει τη δική της μοναδική σημασία. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε ότι, σε σύγκριση με άλλες χώρες, η Ελλάδα, τα έχει πάει αρκετά ικανοποιητικά έως τώρα στη διαχείριση της πανδημίας» υπογράμμισε η κυρία Σακελλαροπούλου.

Τέλος, τόνισε ότι θα ήθελε να συζητήσει με τον κ. Τσίπρα και να ακούσει τις προτάσεις του, σχετικά με το άνοιγμα των σχολείων και τον διεθνή διάλογο που υπάρχει επί του θέματος.

Από την πλευρά του, ο κ. Τσίπρας κατέθεσε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ανησυχία του «για την εξέλιξη της πανδημίας και κυρίως για την αδυναμία, την ανεπάρκεια, ενός ικανού σχεδίου να περιορίσει τις συνέπειές της». Όπως είπε «η χώρα μας έχει έναν τραγικό απολογισμό μέχρι τώρα, πάνω από 5000 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους. Αυτό, που μας ανησυχεί ιδιαίτερα, είναι ότι σχεδόν 4500 από αυτούς, από τον Νοέμβριο και μετά. Το δεύτερο κύμα της πανδημίας ήταν πολύ πιο οξύ».

Παράλληλα, ανέφερε, ότι στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, ο κλασικός ρόλος της αντιπολίτευσης είναι η κριτική στην κυβέρνηση, ωστόσο όταν τα θέματα αγγίζουν την υπέρτατη αξία της ανθρώπινης ζωής, ευθύνη όλων μας είναι να καταθέτουμε και προτάσεις. «Ακριβώς αυτό θέλω να κάνω με την επίσκεψή μου, να σας καταθέσω τις σκέψεις και τις προτάσεις μου. Επείγουσες προτάσεις και σκέψεις, με την έννοια του επείγοντος της εφαρμογής τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αυτό, που οι ειδικοί λένε ότι πιθανότατα έρχεται: ένα τρίτο και σφοδρό κύμα εξάπλωσης των κρουσμάτων» πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας.

Τέλος, τόνισε ότι θα ήθελε να μοιραστεί με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τις σκέψεις και ανησυχίες μου, που έχουν να κάνουν με την προστασία των ελευθεριών, των δικαιωμάτων, της ίδιας της δημοκρατίας.

«Γνωρίζω, και από δικές σας παρεμβάσεις, ότι και εσείς συμμερίζεστε την ανάγκη όλοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματα και την ίδια την δημοκρατία και κυρίως οι αναγκαίοι περιορισμοί να μην αποτελέσουν για όλους μας, μια συνήθεια. Να μην πάθουμε μιθριδατισμό ως κοινωνία. Παρά τους αναγκαίους περιορισμούς, οι θεσμοί πρέπει να λειτουργήσουν, η λογοδοσία της εξουσίας-που είναι βασικό συστατικό της δημοκρατίας-πρέπει να είναι παρούσα, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, όλοι μας πρέπει να προσπαθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση» κατέληξε ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Οι εθνομηδενιστικές ελίτ απέναντι στο έθνος

του Γιώργου Καραμπελιά*

Γνωρίζουμε πως η ανισομετρία μεταξύ έθνους και κράτους στην Ελλάδα –το γεγονός δηλαδή ότι το ελληνικό Έθνος, τουλάχιστον μέχρι σχετικά πρόσφατα, υπερέβαινε τις διαστάσεις του κράτους– δεν είχε επιτρέψει ποτέ στο παρελθόν την πλήρη σύμπτωση έθνους και κράτους. Και παρότι οι Κύπριοι αγωνιστές δάκρυζαν όταν έψαλλαν το «σκέπασε μάνα σκέπασε», αυτή τους συμπεριφέρθηκε μάλλον σαν μητρυιά που απόδιωχνε τα παιδιά της.

Οι ελίτ του ελλαδικού κράτους, στην πλειοψηφία τους, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 80 ή 90 χρόνια της ιστορίας του, προσπαθούσαν διαρκώς να ανακόψουν τη βούληση του εθνικού σώματος για δημιουργία ενός ενιαίου ελληνικού κράτους που να περιλαμβάνει το σύνολο του έθνους. Πράγμα που έκαναν είτε κάτω από τη μόνιμη πίεση των μεγάλων δυνάμεων, που επιθυμούσαν μια μικρή Ελλάδα άθυρμα στα χέρια τους, είτε διότι είχαν ενστερνιστεί και οι ίδιοι την ίδια ιδεολογία –«η μικρά άλλα τίμιος Ελλάδα– είτε, συνηθέστερα, και για τα δύο μαζί. Αυτό το γεγονός θα μεταβάλει την υπαρκτή, ήδη επί τουρκοκρατίας, διαφοροποίηση των ανώτερων τάξεων και των ελίτ με το λαϊκό σώμα σε αντίθεση μεταξύ κράτους και έθνους.

Εξ ου και η γελοιότης του σχήματος που προωθούν οι εθνοαποδομητές πως «είναι το κράτος που συγκρότησε το έθνος», όχι μόνο διότι το έθνος προϋπήρχε κατά χιλιετίες του νεοελληνικού κράτους, αλλά και διότι το κράτος, αντίθετα, προσπαθούσε να συρρικνώσει το έθνος στα δικά του μέτρα και μεγέθη. Ο πρώτος που θα δοκιμάσει να άρει αυτή την ανισορροπία, εν μέρει επιτυχώς, υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος που είχε αναδειχθεί μέσα από την επανάσταση ενός τμήματος του αλύτρωτου ελληνισμού, πέραν του ελλαδικού Κράτους – της Κρήτης, η οποία εξεβίασε κυριολεκτικώς την ένταξή της στο ελληνικό κράτος. Ο Βενιζέλος ερχόταν από έξω, γι’ αυτό και θα επιχειρήσει μιαν αντίστροφη κίνηση, να φέρει το κράτος στα μέτρα του έθνους.

Εν τέλει, αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο ευρύτερο έθνος και τον στενό ελλαδισμό των κρατικών ελίτ–συσπειρωμένων γύρω από τον βασιλιά Κωνσταντίνο– θα οδηγήσει και στην πρώτη μεγάλη εμφύλια διαμάχη, από το 1915 έως το 1923, η οποία τελικά και θα οδηγήσει στη βίαιη συρρίκνωση του έθνους ώστε να προσαρμοστεί στα μεγέθη του κράτους, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το 1922, η σύμπτωση έθνους και κράτους –εκτός από την Κύπρο, τη Βόρεια Ήπειρο–, θα ολοκληρωθεί με την οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης. Εν συνεχεία, καθώς οι Έλληνες θα έχουν χάσει κάθε μεγάλο εθνικό όραμα, θα ακολουθήσει μία μακρά περίοδος εμφύλιων διαμαχών και αντιπαραθέσεων στη διάρκεια των οποίων το κράτος συχνά συγκρούεται με το λαϊκό σώμα, ή με ένα μεγάλο μέρος του, ακόμα και βίαια. Αυτό θα συμβεί κατ’ εξοχήν στη διάρκεια του εμφυλίου, αλλά και στις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, στα Ιουλιανά και προφανώς στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Άλλωστε, αυτή η διαμάχη συνιστά εν μέρει και σύγκρουση στο εσωτερικό του λαϊκού σώματος – όπως ανάμεσα στις ελλαδικές μάζες και τις επήλυδες προσφυγικές μάζες, αλλά όχι μόνο, ή ανάμεσα στους παλαιοελλαδίτες και τις νέες χώρες. Και μέχρι τουλάχιστον τα Ιουλιανά του 1965, ακόμα και κατά τη δικτατορία, αυτή η παράμετρος θα είναι παρούσα και ενεργή στις εμφύλιες διαμάχες της χώρας. [Θα αρκούσε κανείς να δει την κατ’ εξοχήν παλαιοελλαδίτικη προέλευση της πεντάδας των συνταγματαρχών της χούντας. Ο Παπαδόπουλος, ο Ρουφογάλης, ο Λαδάς, ο Μακαρέζος και ο Ιωαννίδης: από την Πελοπόννησο κατάγονταν οι τρεις πρώτοι και από τη Στερεά Ελλάδα και την Αθήνα οι δύο άλλοι.]

Η τομή της μεταπολίτευσης, το έθνος «γίνεται» κράτος

Κατά τη μακρά μεταπολιτευτική περίοδο, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα θα συνεχίζει να επιβιώνει και μάλιστα, με τη ρεβάνς των ηττημένων του εμφυλίου να ορίζει τις νέες ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες, μεταφρασμένο όμως σε μια έντονη αλλά «κόσμια» αντίθεση συντηρητικών και προοδευτικών – και μόνο η «17 Νοέμβρη» θα επιχειρεί ανεπιτυχώς να την επαναφέρει στο επίπεδο ενός αιματηρού εμφυλίου.

Τώρα, οι εκπρόσωποι των ηττημένων του εμφυλίου όχι απλώς θα καταλάβουν την ιδεολογική εξουσία αλλά και θα φτάσουν και στην ίδια την πολιτική εξουσία, με κύκνειο άσμα τους τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κράτος θα ταυτιστεί με το έθνος, έστω δι’ αντιπροσώπων και διορισμών, καθώς οι «εκπρόσωποι» του έθνους «θα κατακτήσουν» το κράτος. Σύμβολο αυτής της νέας αναδυόμενης πραγματικότητας θα αποτελέσει το Πολυτεχνείο και ο εορτασμός της 17ης Νοεμβρίου. Το «ΕΑΜικό έθνος» –μέσω του ΠΑΣΟΚ και της παραδοσιακής Αριστεράς– θα επιτύχει τη θριαμβευτική είσοδό του στο κράτος και η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου θα ταυτιστεί με τη «γενιά της μεταπολίτευσης». [Και όταν μιλάμε για γενιά του Πολυτεχνείου δεν θα πρέπει να περιοριζόμαστε στη Δαμανάκη, τον Λαλιώτη, τον Τζουμάκα ή τον Αλαβάνο, αλλά θα πρέπει να θυμόμαστε πως και ο Κώστας Σημίτης τοποθετούσε βόμβες στη διάρκεια της δικτατορίας!]

Στην παλιά διαίρεση έθνους και κράτους η δεξιά παράταξη, με τους παλαιοελλαδίτικους πληθυσμούς κατ’ εξοχήν, εκπροσωπούσε λίγο-πολύ το κράτος και η άλλη, η αριστερά και η κεντρώα, με τους προσφυγικούς πληθυσμούς, εξέφραζε τον «λαό». Αυτή η διαίρεση θα εκκενωθεί πλήρως – έθνος και κράτος θα συμπέσουν, τόσο από άποψη καταγωγής (οι απόγονοι των προσφύγων και των Βορειοελλαδιτών θα συνυπάρχουν σχεδόν ισότιμα με τους παλαιοελλαδίτες και τους κρητικούς στο κράτος), καθώς και οι γόνοι των αριστερών με εκείνους της δεξιάς. Άλλωστε, η κυβερνώσα και ιδεολογικά κυρίαρχη στη μεταπολίτευση προοδευτική παράταξη, και δι’ αυτής ο λαός, «θα κατακτήσει» το κράτος, διογκώνοντάς το (μόνο και μόνο σε επίπεδο μεγεθών οι 250.000 δημόσιοι υπάλληλοι του 1967 θα γίνουν 1.100.000 το 2008). Πλέον έθνος και κράτος έχουν καταστεί ιδεολογικά και καταγωγικά ομοιογενή.

Εν κατακλείδι, ο διχασμός έθνους και κράτους που σημάδεψε τη νεοελληνική ιστορία θα πάψει να έχει νόημα, καθώς έθνος και κράτος θα συμπέσουν – αρχικώς δια της οριστικής συρρικνώσεως του έθνους και της ενσωμάτωσης του τελευταίου στο κράτος.

Ελίτ και λαϊκό σώμα

Θα πρέπει, όμως, να θυμίσουμε πως ο διχασμός κράτους-έθνους αποτελούσε ταυτόχρονα και μια έκφραση του διαφορισμού ανάμεσα στις ελίτ και το λαϊκό σώμα, καθώς οι ελίτ θα ελέγχουν το κράτος και, μέσω αυτού, το έθνος-λαϊκό σώμα. Και όχι μόνο θα αναπαράγουν την πολιτική ηγεμονία τζακιών και οικογενειών στην ελληνική πολιτική ζωή αλλά, προπαντός, θα ελέγχουν μέσω του πολιτισμικού τους κεφαλαίου την ιδεολογική και εκπαιδευτική ζωή της χώρας.

Και εδώ θα έχουμε ένα βαθύτατα δυιστικό-διχαστικό σχήμα, που θα εκφράζεται και μέσω του γλωσσικού διαφορισμού –η «καθαρή» ελληνική για το κράτος και την ανώτερη εκπαίδευση, η χυδαία δημοτική για το πόπολο, τον λαό–, αλλά όχι μόνο. Δηλαδή, οι ελίτ και το κράτος που ήλεγξαν –αφού το έθνος το είχε δημιουργήσει με αίμα, δάκρυα και αναρίθμητες επαναστάσεις– θα έχουν «οργανωθεί» εναντίον του ίδιου του λαού τους και εν τέλει του ίδιου του έθνους τους. Βεβαίως, αυτή η σχέση δεν είναι μονοδιάστατη, καθώς οι ελίτ υπάρχουν διότι υπάρχει το έθνος και επομένως το έχουν ανάγκη παρά το ότι συχνά το περιφρονούν. Προφανώς λοιπόν και θα το εκπροσωπούν, διότι υπάρχουν δι’ αυτού, όπως θα συμβεί με τους βαλκανικούς πολέμους ή το Όχι του 1940, ταυτόχρονα όμως θα το υπονομεύουν και θα το πριονίζουν όπως θα κάνουν με την Κύπρο.

Πάντως, μετά τη μεταπολίτευση, και αφού οι παλιές ελίτ θα εμπλουτιστούν ή ακόμα και θα αντικατασταθούν από τους «αντιπροσώπους» του έθνους της κεντροαριστεράς, οι παρεδεδομένοι διαχωρισμοί ανάμεσα στις ελίτ και το λαϊκό σώμα θα καταρρεύσουν με τη σειρά τους. Ο γλωσσικός και πολιτισμικός διαφορισμός θα αντικατασταθεί μάλιστα με μια τέτοια γλωσσική και πολιτιστική ισοπέδωση, που συχνά μας κάνουν να νοσταλγούμε παλαιότερες εποχές.

Δηλαδή, για πρώτη φορά στην ιστορία του νεώτερου ελληνισμού, κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, τα στεγανά μεταξύ κράτους και έθνους και ελίτ και λαϊκού σώματος θα καταρρεύσουν δομικά και όχι απλώς συγκυριακά.

Η γένεση του εθνομηδενισμού

Αυτή η υπέρβαση της παλιάς διχοτομίας είχε δύο πιθανές απαντήσεις. Η μία θα ήταν η σύμπτωση επιτέλους των ελίτ και του λαϊκού σώματος γύρω από ένα πρόταγμα ανάταξης και αναβάθμισης του ελληνισμού ως έθνους-κράτους πλέον – όπως είχε εν μέρει συμβεί από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τη μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1912- 1920. Η δεύτερη θα ήταν, αντίθετα, η ολοκληρωτική εγκατάλειψη του έθνους και της εθνικής διάστασης. Στην πρόσφατη ιστορία μας, ψήγματα της πρώτης απάντησης θα διαφανούν κατά την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο, μέχρι το 1989 περίπου, ενώ κατά τη δεύτερη μεταπολιτευτική περίοδο θα επικρατήσει συντριπτικά η δεύτερη επιλογή: Οι ελίτ θα αναπαράγονται όχι πλέον σε σύνδεση, έστω και κατασταλτική, ανταγωνιστική με το λαϊκό σώμα, αλλά θα αναπαράγονται χωριστικά, και θα απογειωθούν φαντασιακά και υλικά από την ελληνική πραγματικότητα: Για τις πολιτικές ελίτ, το ελληνικό έθνος-κράτος έχει ήδη μεταβληθεί σε μια επαρχία των Βρυξελλών και κατά συνέπεια έχει πάψει να υπάρχει ως έθνος, διάβημα που εξέφραζε ιδεολογικά ο εθνομηδενισμός της πνευματικής και καλλιτεχνικής ελίτ.

Γι’ αυτό, πλέον, η αναπαραγωγή των ελίτ δεν θα γίνεται μέσω του όποιου θεσμικού, γλωσσικού, ή καταγωγικού ή ακόμα και ταξικού διαφορισμού, αλλά μέσω της διαμόρφωσης μιας κοινής εθνομηδενιστικής βουλγκάτας, κυρίαρχης στα ΜΜΕ, την εκπαίδευση, τα Πανεπιστήμια, τους εκδοτικούς οίκους, τις ΜΚΟ, τον καλλιτεχνικό χώρο. Όσο για το έθνος, αυτό εκχωρείται σε μια ακαθόριστη «λαϊκιστική» πλειοψηφία που, παρά την επιμονή της στην παράδοση και τη θρησκεία, παραμένει υποτελής και εξαρτημένη από την κυρίαρχη εθνομηδενιστική ελίτ.

Καθώς λοιπόν τα παλαιά στεγανά μεταξύ έθνους και κράτους κατέρρευσαν και έθνος και λαός είχαν πλέον ταυτιστεί υλικά, η αναπαραγωγή των διαχωρισμών μεταξύ των ελίτ και του λαϊκού σώματος δεν θα μπορούσε να εκφραστεί ως αντίθεση στο εσωτερικό του έθνους, αλλά θα γίνει εξωτερική ως προς αυτό, θα μεταβληθεί σε απόρριψη του έθνους. Γι’ αυτό και η Κατερίνα Σακελλαροπούλου θα ξιφουλκήσει στην πλέον εθνομηδενιστική εφημερίδα της χώρας, την Εφημερίδα των Συντακτών, ενάντια στην «τυραννία της πλειοψηφίας». Ακριβώς διότι οι κυρίαρχες α-εθνικές ελίτ της χώρας εκλαμβάνουν ως τυραννία την ύπαρξη του ίδιου του έθνους τους.

Άλλωστε, ηγεμονικό ρόλο σε αυτή τη μετεξέλιξη θα διαδραματίσει η μεταλλαγμένη αριστερή διανόηση, η οποία θα μεταβάλει την παλιά δυσπιστία της Αριστεράς και των λαϊκών στρωμάτων έναντι του κράτους, καθώς και τον στρεβλό διεθνισμό της, σε απόρριψη της όποιας εθνικής διάστασης. Γι’ αυτό εξάλλου οι αριστεροί διανοούμενοι θα καταλάβουν την ηγεμονία σε όλα τα ιδρύματα των Τραπεζών και των εφοπλιστών – βλέπε, π.χ., ΜΙΕΤ, ίδρυμα Ωνάση, καθώς και σε όλα τα σχολεία της άρχουσας τάξης της χώρας: Κολλέγιο Αθηνών, Σχολή Μωραΐτη, κ.λπ.

Αυτό το εγχείρημα εξελισσόταν σχετικά απρόσκοπτα, μια και το μοντέλο του παρασιτικού εκσυγχρονισμού του Κώστα Σημίτη έμοιαζε να θριαμβεύει, και οι ελληνικές ελίτ βάδιζαν απρόσκοπτα προς την πλήρη αποεθνικοποίησή τους, καθώς μάλιστα –το τερπνόν μετά του ωφελίμου– όλο και περισσότερο οι πηγές της χρηματοδότησής τους μεσολαβούνταν από τις Βρυξέλλες και τα περιβόητα ευρωπαϊκά προγράμματα.

Αντικατάσταση των Ελλήνων αλλά επιβίωση της «Ελλάδας»

Συναφώς δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως, τις τελευταίες δεκαετίες, και μάλιστα κατά τη δεκαετία 2010-2020 –όταν πλέον τα μεταναστευτικά ρεύματα θα αφορούν πληθυσμούς απολύτως ασύμβατους με την ελληνική πολιτισμική ιδιοπροσωπία–, το μεταναστευτικό ζήτημα θα αποκτήσει κομβικό ιδεολογικό και πολιτικό ρόλο, καθώς οι ελληνικές εθνομηδενιστικές ελίτ της Αριστεράς και της Δεξιάς, σε συμμαχία με τη διεθνή της αποεθνικοποίησης, των ΜΚΟ και του Σόρος, θα δουν στη μετανάστευση την ευκαιρία για «να ξεφορτωθούν» επί τέλους τους ίδιους τους Έλληνες, το ίδιο το ελληνικό έθνος.

Ο πατριάρχης του αριστερού ακαδημαϊκού μηδενισμού, ο Αντώνης Λιάκος, σε κείμενό του στο περιοδικό Lifo, στις 20 Φεβρουαρίου 2020, θα υποστηρίξει πως το δημογραφικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνο μέσα από μια μεγάλη μεταναστευτική ένεση:

«Μπορεί να φαίνεται αντιδημοφιλές αλλά πρέπει να ειπωθεί κατηγορηματικά. Η Ελλάδα έχει ανάγκη τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Για να αντιμετωπίσει την πληθυσμιακή κατάρρευση. Εκείνο που θα πρεπε να μας απασχολεί είναι το πώς θα τους ενσωματώσουμε… Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα των επόμενων χρόνων». (https://www.lifo.gr/now/politics/270862/liakos-i-ellada-xreiazetai-1-ekat-prosfyges-gia-na-lysei-to-dimografiko)

Εντούτοις, ένας διανοούμενος της κεντροδεξιάς και μέλος της Επιτροπής Αγγελοπούλου για το 1821, ο Στάθης Καλύβας, θα τον ξεπεράσει προς την ίδια κατεύθυνση διατυπώνοντας ένα συνεκτικότερο θεωρητικό σχήμα. Στις 3 Νοεμβρίου του 2019, σε ένα άρθρο του με τον τίτλο Εθνική και δημογραφική συνέχεια,θα υποστηρίξει πως δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε αδίκως για να ανατάξουμε τη δημογραφία της χώρας, αλλά θα πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός πως: στην «ανθρώπινη ιστορία στη μεγάλη της διάρκεια… η πληθυσμιακή καθαρότητα και σταθερότητα είναι μύθοι. Οι άνθρωποι μετακινούνται συνεχώς, είτε ειρηνικά είτε βίαια, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός διαφόρων περιοχών να μεταλλάσσεται συνεχώς».

Θα μας διαβεβαιώσει μάλιστα πως ακόμα και αν πάψουν να υπάρχουν οι Έλληνες, η Ελλάδα θα συνεχίσει να… κατοικείται,παρά τη «μεγάλη αντικατάσταση» που θα έχει λάβει χώρα, κυριολεκτικώς:

«Η Ελλάδα αποτελεί προνομιακό τόπο και στο κοντινό μέλλον θα τραβήξει ανθρώπους τόσο από πλούσιες χώρες που θα θέλουν να ζήσουν σ’ αυτή για την ποιότητα ζωής που μπορεί να προσφέρει, όσο και από φτωχές χώρες, οι οποίοι αναζητούν ασφάλεια και ελευθερία. Είναι, δηλαδή, εντελώς απίθανο η Ελλάδα να αδειάσει από ανθρώπους. Θεωρώ επομένως πως εμείς, οι σημερινοί Έλληνες, έχουμε την ιστορική αποστολή, ως ένας κρίκος σε μια μακρά ανθρώπινη αλυσίδα που έζησε στον τόπο αυτόν, να μεταδώσουμε κάποιες πολύ σημαντικές αξίες μας στους ανθρώπους που θα μας διαδεχθούν στον τόπο αυτό, είτε συνδεόμαστε γονιδιακά μαζί τους είτε όχι». (https://www.kathimerini.gr/opinion/1050017/)

Ένας διανοούμενος στης κεντροδεξιάς ξεπέρασε σε θεωρητική «τόλμη» (ή αναισχυντία αν προτιμάτε) τους ίδιους τους αριστερούς διανοουμένους. Όμως, στο πεδίο της πολιτικής διαχείρισης, θα είναι ακόμα η κεντροαριστερά του ΓΑΠ, του Καμίνη, στην Αθήνα (παρότι ο Μπακογιάννης προσπαθεί φιλότιμα να τον ξεπεράσει), και η Αριστερά του Τσίπρα που θα προχωρήσουν περισσότερο «θαρραλέα» στις πρακτικές της μαζικής και ταχείας ενοφθάλμισης μουσουλμανικών γκέτο στην ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, τότε πρωθυπουργός, δήλωνε στη Βουλή, στις 5 Μαρτίου 2019, σε συζήτηση για το δημογραφικό, πως:

«Θέλω να ολοκληρώσω την παρέμβασή μου για το δημογραφικό με μία αναφορά, όπως υποσχέθηκα αρχικά, στον τρίτο άξονα –κομβικό κατά τη γνώμη μου– μιας συνολικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση του δημογραφικού … Και αναφέρομαι στο κρίσιμο θέμα του μεταναστευτικού προβλήματος … Και πιστεύω ότι είμαστε μια χώρα που πρέπει να έχουμε εθνική υπερηφάνεια και εθνική αυτοπεποίθηση, να πιστεύουμε ότι η ενσωμάτωση ανθρώπων που έρχονται από άλλες χώρες εδώ δεν αποτελεί απειλή, αλλά αποτελεί πλούτο…. Εμείς, λοιπόν, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για μια κοινωνία συμπεριληπτική, για μια χώρα που πρέπει να είναι πρότυπο συνύπαρξης και αλληλεγγύης, για μια χώρα που θα πρέπει να αγκαλιάζει τον πλούτο των παραδόσεων και των διαφορετικών καταγωγών, με δύο λόγια για την Ελλάδα των ανοιχτών οριζόντων…» (https://www.protothema.gr/politics/article/870837/ )

Έτσι, αυτά που ο Καλύβας αρθρώνει σε θεωρητικό πεδίο ο Τσίπρας τα προωθεί σε πολιτικο-πρακτικό. Η αναφορά του δεν είναι οι Έλληνες και ο ελληνικός λαός αλλά η «Ελλάδα των ανοικτών οριζόντων» με τις διαφορετικές καταγωγές και παραδόσεις της.

Ο υπονομευμένος θρίαμβος

Προφανώς, μια ανάλογη ιδεολογία χαρακτηρίζει όλες τις μεταμοντέρνες ελίτ της Δύσης, που επιθυμούν να εγκαταλείψουν τη στενοχωρία των εθνικών κρατών και ταυτοτήτων και να μεταβληθούν σε «πολίτες του κόσμου». Παντού, όπως το έχουν υπέροχα παρουσιάσει ο Κρίστοφερ Λας, ο Κριστόφ Γκιλουί και ο Ζαν-Κλωντ Μισεά μεταξύ άλλων, στις δυτικές κοινωνίες, οι ελίτ μετασχηματίζονται σε χωριστικές δυνάμεις που επιδιώκουν την πλήρη απόσπασή τους από το λαϊκό σώμα. Άλλωστε, οι δικές μας ελίτ όπως πάντα αναπαράγονται «μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες» (Γ. Σεφέρης, Μυθιστόρημα), πιθηκίζοντας τον Τόφλερ, την Μπάτλερ, τον Φουκώ, τον Αγκάμπεν. Με μια «μικρή διαφορά». Ότι, εκεί, πρόκειται για χώρες ισχυρές, που δεν απειλούνται στην ίδια τους την ύπαρξη όπως συμβαίνει με την Ελλάδα. Γι’ αυτό εξ άλλου ο μεταμοντερνισμός των ελληνικών ελίτ είναι πολύ πιο ακραίος από εκείνον της Δύσης και ο αποχωρισμός από το λαϊκό σώμα μετασχηματίζεται αναπόφευκτα σε εθνομηδενισμό, σε μια χώρα που το έθνος, ο λαός και το κράτος απειλούνται στην ίδια την υπόστασή τους.

Εντούτοις, παρά τη ρήξη του κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ των ηγεσιών και του λαϊκού σώματος, που αναδείχθηκε μέσα από την κρίση των μνημονίων και τη Συμφωνία των Πρεσπών, οι εγχώριοι εθνομηδενιστές έμοιαζαν να θριαμβεύουν έχοντας επιτύχει να ελέγξουν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας. Η κεντροαριστερά, ήδη από την εποχή του Σημίτη και του ΓΑΠ, είχε εγκαταλείψει κάθε πατριωτική αναφορά, διαδικασία που θα ολοκληρωθεί με την ανάδειξη, ως νέου πόλου του χώρου, του ΣΥΡΙΖΑ – ενός γενετικά εθνομηδενιστικού κόμματος. Παράλληλα, και η άνοδος του Κυριάκου Μητσοτάκη και του κύκλου του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας σηματοδοτούσε την επικράτηση των παγκοσμιοποιημένων τεχνοκρατικών ελίτ στην ηγεσία του παραδοσιακού πόλου της Δεξιάς.

Οι ελίτ μπορούσαν λοιπόν να πανηγυρίζουν ότι είχαν διασφαλίσει «δύο στα δύο» και να επαίρονται ότι είχαν αποκτήσει την πλήρη ηγεμονία στο «σύστημα Ελλάδα». Κυριαρχούσαν ήδη απόλυτα στον πολιτισμό, τα Πανεπιστήμια, τους εκπαιδευτικούς, τα ΜΜΕ και εφεξής και στο σύνολο του πολιτικού συστήματος – καθώς, εκτός από την αστεία περίπτωση Βελόπουλου, και στα υπόλοιπα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης κυρίαρχη ήταν η εθνομηδενιστική ιδεολογία. Και τι υψηλότερος συμβολισμός αυτής της ενότητας του πολιτικο-ιδεολογικού συστήματος από την πρόσφατη εκλογή μιας διακηρυγμένης «αντι-εθνικίστριας» στην πολιτειακή ηγεσία της χώρας και την παράλληλη ανάθεση του εορτασμού των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση σε μια επιτροπή του ενιαίου εθνοαποδομητισμού, της Αριστεράς και της Δεξιάς, με τη Γιάννα Αγγελοπούλου, τον Στάθη Καλύβα, τον Αριστείδη Χατζή, τον Μαρκ Μαζάουερ, τον Νίκο Αλιβιζάτο, τον Αλέξη Πολίτη!

Επρόκειτο για θρίαμβο, αλλά για θρίαμβο δομικά υπονομευμένο.

Για να εγκαταλείψεις το έθνος, θα πρέπει πρώτα… να το υπερασπιστείς!

Τωόντι, στο εγχείρημα των ελληνικών ελίτ, ελλοχεύει μια βασική αντίφαση. Εξακολουθούν να ηγεμονεύουν σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική επικράτεια, σε ένα έθνος-κράτος έστω και ανάπηρο· ακόμα, δεν έχουν μεταναστεύσει –όπως οι περισσότεροι γόνοι τους– στη Δύση, ούτε ακόμα έχουν εγκατασταθεί μαζικά Ευρωπαίοι και Αφγανοί στην Ελλάδα, εξέλιξη την οποία προδιαγράφει και ευλογεί ο Στάθης Καλύβας· κατά συνέπεια αυτό το έθνος-κράτος θα πρέπει να διασφαλίζει τους πιο στοιχειώδεις όρους της αναπαραγωγής του. Άλλωστε, ακόμα και οι εφοπλιστές –που αποτελούν την καρδιά, την εγχώρια ναυαρχίδα των μεταπρατικών ελίτ, από τον padrone Βαρδινογιάννη μέχρι τον νεοφερμένο Μαρινάκη– εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να διατηρούν σημαντικά συμφέροντα, υλικά και συμβολικά, στην Ελλάδα. Ναυτιλιακά γραφεία, εφημερίδες, ραδιόφωνα, κανάλια, πολιτιστικά κέντρα, διυλιστήρια, μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις και real estate. Κατά συνέπεια, αυτό το κράτος, καθώς και το έθνος που του δίνει υπόσταση, θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει έστω και ως παρασιτικό εξάρτημα και τουριστικό ενδιαίτημα της Δύσης.

Όμως, μετά το 2010 και κυρίως μετά το 2020 και την επιτάχυνση της τουρκικής επιθετικότητας, ακόμα και μέσω μιας επαπειλούμενης μεταναστευτικής εισβολής, μπήκε σε κρίση η ίδια η ενθαδική υπόσταση του ελληνικού έθνους-κράτους. Παράλληλα, και η «τροφός» Δύση άρχισε να ανησυχεί με την επιτάχυνση της παρακμής της και το κύμα της εγκατάστασης μουσουλμανικών πληθυσμών – βλέπε Γαλλία. Συνεπώς, οι ελληνικές εθνομηδενιστικές ελίτ, ενώ είχαν ολοκληρώσει την κατάληψη της εξουσίας, βρέθηκαν μπροστά στην παράδοξη ανάγκη να πρέπει να υπερασπιστούν, εκούσες ή άκουσες, το έθνος-κράτος τους! Άλλωστε, η ταυτόχρονη εκδήλωση της πανδημίας του κορωνοϊού δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για ενίσχυση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής﮲ παράλληλα δε, η κρίση του τουρισμού και της ελληνικής ναυτιλίας υποχρεώνει σε οικονομικές προσαρμογές απέναντι στο καταρρέον παρασιτικό μοντέλο.

Οι ίδιες οι παγκόσμιες εξελίξεις σπρώχνουν σε ενίσχυση του ρόλου του κράτους και σε ανακοπή της τάσης για ολοκληρωτική αποκόλληση των ελίτ από το λαϊκό σώμα –τάση που έχει περιγράψει τόσο καλά ο Γκιλουί για τη Γαλλία– και στην οποία υποχρεώθηκε να αντιταχθεί ακόμα και ο προερχόμενος από αυτή την παγκοσμιοποιημένη ελίτ και άλλοτε τραπεζίτης της Ρότσιλντ, πρόεδρος Μακρόν.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μια κυβέρνηση μεταεθνικής και διακομματικής σύνθεσης, σκόπευε να κυβερνήσει με αίτημα τη διαχειριστική αποτελεσματικότητα, μετά το μπάχαλο ΣΥΡΙΖΑ, και με έμβλημα την επένδυση του Ελληνικού, την Κατερίνα Σακελλαροπούλου και τη Γιάννα Αγγελοπούλου, περικόπτοντας παράλληλα τις αμυντικές δαπάνες της χώρας. Ωστόσο, η πανουργία της ιστορίας –λέγε με Ερντογάν και COVID 19– την έφερε αντιμέτωπη με μια ευθεία απειλή στην εθνική κυριαρχία. Απειλή που αφορούσε μάλιστα, στην πρώτη φάση της, στον ίδιο τον απτό-υλικό πυρήνα του αποεθνοποιητικού εγχειρήματος, το μεταναστευτικό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποχρεώθηκε, στον Έβρο και στην Ανατολική Μεσόγειο, να προστατεύσει στοιχειωδώς τα σύνορα, να οικοδομήσει ένα δίκτυο αντιτουρκικών συμμαχιών, καθώς και να επαναφέρει στο τραπέζι την ανάγκη της αμυντικής θωράκισης της χώρας.

Επιπλέον, ο COVID-19 κατεδάφισε μια οικονομική στρατηγική βασισμένη προνομιακά στον τουρισμό και τα ναυτιλιακά έσοδα, καθιστώντας όλο και περισσότερο αναγκαία μια οικονομική πολιτική στραμμένη στην ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση. Τέλος, η εθνική κρίση και η πανδημία κατέστησαν από κοινού αναγκαία μια εκτεταμένη πολιτική εισοδηματικών ενισχύσεων, που από τη φύση τους ενδυναμώνουν τη σύνδεση έθνους και κράτους απαξιώνοντας τα όποια φιλελεύθερα φληναφήματα για αποσύνδεση κράτους και κοινωνίας. Και στα δύο μέτωπα, ενισχύθηκε η σχέση έθνους και κράτους, σε βαθμό πρωτόφαντο, τουλάχιστον για την περίοδο μετά το 1990.

Η διαμόρφωση μιας νέας πατριωτικής ελίτ

Πώς άραγε λοιπόν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται ένα πολιτικό και ιδεολογικό σύστημα που είναι υποχρεωμένο να πράττει τα αντίθετα από ό,τι πιστεύει; Είτε θα υποχρεωθεί να μεταβάλει το ίδιο το ιδεολογικό του credo, ώστε να προσαρμοστεί πλήρως στη νέα πραγματικότητα που του επιτάσσει η εθνική αλλά και παγκόσμια συγκυρία, είτε θα αποκαλύπτει όλο και περισσότερο τις ανεπάρκειές του, καθώς είναι υποχρεωμένο να κινείται στη μακρά διάρκεια, ή, ίσως –όπερ και το πιθανότερο– και τα δύο μαζί.

Και αυτές οι ανεπάρκειες, που οφείλονται στην αναντιστοιχία ιδεολογικής αντίληψης και πραγματικότητας, κατεδείχθησαν ήδη στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων: Στην καθυστέρηση –που μπορεί να φτάσει ακόμα και σε ναυάγιο– της στρατηγικής συμμαχίας με τη Γαλλία, η οποία και οδήγησε στην αποτυχία της Ελλάδας στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου﮲ στην επιστροφή στη διαχείριση ΜΚΟ-Μηταράκη-Μπακογιάννη στο μεταναστευτικό, με τον κίνδυνο μεταβολής των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και του κέντρου της Αθήνας σε μεταναστευτικά γκέτο. Και θα μπορούσα να αναφέρω πολλά άλλα θέματα, όπως την έλλειψη μιας πανεθνικής εκστρατείας για το δημογραφικό ζήτημα, τη φυγή των νέων, την έλλειψη στρατηγικής στον οικονομικό τομέα κ.λπ.

Και, δυστυχώς για τις ελίτ της χώρας και την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το «πακέτο» είναι ολιστικό και σφαιρικό και δεν μπορείς να το αποδεχθείς μόνο τμηματικά. Έστω και καθυστερώντας, είσαι υποχρεωμένος να φθάσεις στον πυρήνα του, που δεν είναι άλλος από το ζήτημα της ολοκλήρωσης του ελληνισμού μπροστά στο χαίνον βάραθρο της ιστορικής έκλειψης.

Δηλαδή, ο γεροτυφλοπόντικας της Ιστορίας έχει αρχίσει να δουλεύει και πάλι, αργά αλλά μεθοδικά. Θέτοντας μπροστά στις διαχειριστικές και διανοούμενες ελίτ, που είχαν εγκαταλείψει το ελληνικό έθνος, το αίτημα σωτηρίας αυτού του έθνους, τις υποχρεώνει να πάρουν τον δρόμο που οδηγεί στην αυθυπέρβασή τους. Είναι η μακρά περίοδος που ήδη διανύουμε: Μια εθνοκεντρική με διάρκεια και χρονικό βάθος ιστορική περίοδος, διαδεχόμενη μια μακρά μηδενιστική εποχή, απαιτεί και την εδραίωση μιας νέας εθνοκρατικής ιδεολογίας, μιας νέας πατριωτικής ελίτ, σε αντίθεση με την μέχρι τώρα κυρίαρχη. Και αυτό θα επισυμβεί είτε σταδιακά, μέσα από την ανάδειξη νέων δυνάμεων, αλλά και μια πληθώρα «μεταγραφών» –αρκεί να δούμε τις περιπτώσεις αρκετών δημοσιογράφων και συγγραφέων, από τον Γιάννη Πρετεντέρη μέχρι τον Τάκη Θεοδωρόπουλο και τη Σώτη Τριανταφύλλου, που έχουν ήδη «υποβάλει» το σχετικό «μεταγραφικό αίτημα»–, είτε θα γίνει πολύ πιο βίαια και καταστροφικά εάν η σήμερα κυρίαρχη ιδεολογία μας οδηγήσει στα βράχια μιας νέας εθνικής ταπείνωσης και καταστροφής.

Πάντως, με τον ένα ή άλλο τρόπο, μετά το τέλος του διχασμού έθνους και κράτους, που σηματοδότησε η άνοδος του Ανδρέα Παπανδρέου –και σφράγισε θετικά αλλά και αρνητικά τη μεταπολιτευτική περίοδο–, εκκρεμεί μια νέα ίσως ακόμα βαθύτερη αλλαγή –βαθύτερη γιατί ακριβώς είναι αρχέγονη και προηγείται της δημιουργίας του ελληνικού κράτους–, η άρση της διχοτομίας ελίτ και λαού. Και, όπως πάντα συμβαίνει στην ιστορία, αυτή η διχοτομία έπρεπε να οδηγηθεί στο απόγειό της κατά την ύστερη μεταπολίτευση, καθώς αυτή η ελίτ θα βαυκαλίζεται με την αυταπάτη ότι μπορεί πλέον να εγκαταλείψει κυριολεκτικώς αυτόν τον λαό και το έθνος του, που το ένιωθε σαν βρόγχο –αυτή την τυραννία της πλειοψηφίας που τόσο ενοχλεί την Κατερίνα–, για να αρχίσει η κατεδάφισή της και η αντίστροφη μέτρηση.

Εξ ου και η σχετική αισιοδοξία μου. Μέσα από τις τεράστιες προκλήσεις, ίσως και πιθανές ήττες, ο ελληνισμός ετοιμάζεται να δώσει τη μεγάλη μάχη της ιστορικής επιβίωσης-ολοκλήρωσής του. Και η επιτυχία του σε αυτό το κυριολεκτικά τιτάνιο έργο θα κριθεί αποφασιστικά από το εάν επιτέλους θα αποκτήσει και ηγέτιδες δυνάμεις και ελίτ που θα σεμνύνονται και θα υπηρετούν το έθνος και τον λαό τους και δεν θα τον περιφρονούν ούτε θα τον μισούν.

Οι ηγέτιδες τάξεις πιάστηκαν στο δόκανο της ιστορίας. Δεν πρόλαβαν να καταφύγουν μαζικά στην Αγγλία και τη Γερμανία, παραχωρώντας τη θέση τους σε Γερμανούς συνταξιούχους και Αφγανούς εργάτες, όπως οραματίζεται ο Στάθης Καλύβας – που έχει ήδη διαφύγει δια της Οξφόρδης. Πρέπει, εδώ και τώρα, εκούσες ή άκουσες, να υπερασπίσουν το κράτος και τη χώρα τους μαζί με αυτόν τον λαό. Αυτόν τον λαό με τη θρησκεία του, τις παραδόσεις του, τους χορούς του, τη γλώσσα του, τις παραξενιές του, τα τραγούδια του, και τη σκληρή δουλειά του, την περηφάνια του, τις μικρότητες και τη μεγαλοσύνη του. Και εάν αποτύχουν –και σε ένα βαθμό είναι μάλλον βέβαιο ότι θα αποτύχουν–, θα παραχωρήσουν τη θέση τους στις νέες δυνάμεις που θα τις αντικαταστήσουν. Ώστε να παραχθεί επί τέλους αυτό που ονειρευόταν ο Γιώργος Σεφέρης μπροστά σε ένα πίνακα του Θεοτοκόπουλου, έναν «ελληνικό ελληνισμό», έστω και ως κύκνειο άσμα.

______________________________________________________

* Γιώργος Καραμπελιάς

Γεννήθηκε το 1946 στην Κ. Αχαΐα. Από το 1964 έως το 1967, φοιτητής της Ιατρικής ενώ το 1967-1973 σπούδασε Οικονομία στο Παρίσι. Το 1964 μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη και μετά το 1966 δραστηριοποιείται εκτός κοινοβουλευτικών κομμάτων. Συνελήφθη από τη δικτατορία, συμμετείχε στο «Αντιφασιστικό Κίνημα Ελλάδας» και δραστηριοποιείται στον «Μάη του ’68» στη Γαλλία. Στην Ελλάδα, μετά το 1974 δραστηριοποιείται στα εργοστασιακά σωματεία και σε κινητοποιήσεις υπέρ της Κύπρου. Μέλος της Οργάνωσης «Ρήξη (1980-1989), των «Οικολόγων–Εναλλακτικών» (1989-1993), της «Σπίθας» και του «Κινήματος Άρδην».

Από το 1968 έως το 1974 εξέδιδε τον «Αντιφασίστα»· από το 1975 έως το 1979 το «Πολιτικό Δελτίο Πληροφόρησης»·από το 1979 έως το 1993 το περιοδικό Ρήξη. Από το 1995 εκδίδεται το Άρδην, το 2006 η εφημερίδα Ρήξη, το 2011 ο νέος Λόγιος Ερμής. Το 1980, δημιουργείται το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» και οι «Εναλλακτικές Εκδόσεις». Έχει γράψει πάνω από 40 βιβλία, καιμετά το 1989 επικεντρώνεται στη μελέτη της ιστορίας, ως του επικέντρου των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων στην Ελλάδα.

Μπροστά σε μία παρακμή που απειλεί τους Έλληνες με ιστορική έκλειψη, απορρίπτει το σχήμα Αριστερά-Δεξιά, προτάσσοντας τη σημασία του έθνους και έναν «ελληνικό δρόμο» σύνθεσης ατομικού και συλλογικού μπροστά στα αδιέξοδα κολεκτιβισμού και ατομικισμού.

Κείμενα, αποσπάσματα από βιβλία του και βίντεο από τηλεοπτικές εκπομπές πορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.ardin-rixi.gr

Τουρκία: Ο δήμαρχος της Άγκυρας προηγείται του Ρ. Τ. Ερντογάν σε δημοσκόπηση για τον προεδρικό θώκο

Ο δήμαρχος της Άγκυρας, Μανσούρ Γιαβάς, θεωρείται ως προεδρικός υποψήφιος των κομμάτων της αντιπολίτευσης στις επόμενες προεδρικές εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για το 2023..

Σύμφωνα με την έρευνα της Metropoll "The Pulse of Turkey" που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 με τη συμμετοχή 1.791 ατόμων από 28 επαρχίες, ο Μανσούρ Γιαβάς νίκησε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, συγκεντρώνοντας το 43,9% των εθνικών ψήφων, ενώ το ποσοστό του Τούρκου προέδρου παρέμεινε στο 40,7%.

Ο Μανσούρ Γιαβάς εξελέγη δήμαρχος της Άγκυρας στις τοπικές εκλογές του 2019 από το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα της αντιπολίτευσης (CHP), τερματίζοντας την 25ετή κυριαρχία στην πόλη του AKP και των προκατόχων του. Ο συγκεκριμένος πολιτικός έχει αυξανόμενη δημόσια υποστήριξη λόγω της καταπολέμησης της διαφθοράς και των προσπαθειών που αποσκοπούν στην εξοικονόμηση ων χρημάτων φορολογουμένων, έχοντας βρεθεί ουκ ολίγες φορές απέναντι στο βαθύ κράτος που είχε ριζώσει τόσα χρόνια από τα στελέχη και τους συνεργάτες του ΑΚΡ στην τουρκική πρωτεύουσα.

Πολλοί βλέπουν τον Γιαβάς ως προεδρικό υποψήφιο των κομμάτων της αντιπολίτευσης στις επόμενες προεδρικές εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για το 2023, καθώς έχει καταστεί ιδιαίτερα δημοφιλής αντι-ερντογανικός πολιτικός, στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Ποιος είναι ο Μανσούρ Γιαβάς

O Mανσούρ Γιαβάς (Mansur Yavas), γεννήθηκε στις 23 Μαΐου του 1955, είναι δικηγόρος και πρώην δήμαρχος του Beypazarı. Ήταν υποψήφιος δήμαρχος Άγκυρας με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στην αναμέτρηση του 2014 και εξελέγη Δήμαρχος της Άγκυρας το 2019. 

O πατέρας του Γιαβάς ήταν ξυλουργός ο οποίος στη συνέχεια εργάστηκε ως πωλητής εφημερίδων. Για κάποιο διάστημα δούλεψε με τον πατέρα του ως διανομέας εφημερίδων. Φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούλης και έλαβε πτυχίο νομικής το 1983. Αφού ολοκλήρωσε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία του ως στρατιωτικός εισαγγελέας, επέστρεψε στη γενέτειρά του το Beypazarı όπου δούλεψε ως δικηγόρος.

Ο Γιαβάς εξελέγη μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Beypazarı το 1989, αλλά έχασε τη δημαρχεία το 1994. Συνέχισε τη δικηγορία παράλληλα με τη θητεία του στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης του μέχρι τις 18 Απριλίου 1999, που έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη δήμαρχος με 51% του Beypazari.

O Γιαβάς ήταν υποψήφιος δήμαρχος Άγκυρας με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα στις 30 Μαρτίου του 2014. Την ημέρα των εκλογών στις 20:30 τοπική ώρα και αφού έκλεισαν οι κάλπες ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου ότι είχε κερδίσει την αναμέτρηση. Κάλεσε δε τους ψηφοφόρους του να παραμείνουν στα εκλογικά κέντρα προκειμένου να παρακολουθούν την καταμέτρηση, παρά τις αναφορές του πρακτορείου Anadolu ότι είχε ηττηθεί. Την 1η Απριλίου του 2014 ο Γιαβάς, έδωσε νέα συνέντευξη τύπου και κατηγόρησε το κρατικό Anadolu ότι καθυστέρησε επίτηδες την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων προκειμένου να αποθαρρύνει τους ψηφοφόρους του από το να παρακολουθούν την καταμέτρηση. Ο Γιαβάς δήλωσε ότι η καμπάνια του έχει υποβάλλει ενστάσεις στις τοπικές εκλογικές αρχές, καταγγέλλοντας παρατυπίες.

Τέλος στις δημοτικές εκλογές της Άγκυρας το 2019 ως υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, CHP, ο Μανσούρ Γιαβάς επικράτησε με 50,54% έναντι 47,27% του αντιπάλου του υποψηφίου του ΑΚΡ.

Ο Μανσούρ Γιαβάς είναι παντρεμένος, με 2 κόρες.